text_structure.xml
60.8 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml" />
<TEI>
<xi:include href="header.xml" />
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#AnnaBańkowska">Otwieram posiedzenie Komisji Polityki Społecznej i Rodziny. Witam pełnomocnika rządu ds. osób niepełnosprawnych pana ministra Leszka Zielińskiego wraz ze współpracownikami, przedstawicieli organizacji osób niepełnosprawnych, pracodawców oraz zaproszonych gości. Porządek dzienny posiedzenia przewiduje rozpatrzenie sprawozdania podkomisji ds. osób niepełnosprawnych o rządowej informacji o działaniach podejmowanych w 2004 r. na rzecz realizacji postanowień uchwały Sejmu RP z dnia 1 sierpnia 1997 r. Karta Praw Osób Niepełnosprawnych (druk nr 4390) oraz przyjęcie sprawozdania z działalności Komisji w IV kadencji Sejmu. Po rozpatrzeniu punktu pierwszego porządku dziennego zostanie ogłoszona przerwa, ponieważ na posiedzenie Komisji przybędą jeszcze inne osoby. Czy są uwagi do porządku dziennego? Nie widzę zgłoszeń. Stwierdzam, że Komisja przyjęła porządek dzienny. Przypominam, iż rządowa informacja o działaniach podejmowanych w 2004 r. na rzecz realizacji postanowień uchwały Sejmu RP z dnia 1 sierpnia 1997 r. Karta Praw Osób Niepełnosprawnych została skierowana do Komisji już po posiedzeniu Sejmu w lipcu br. Marszałek Sejmu zwrócił się do Komisji z prośbą o rozpatrzenie informacji. Na posiedzeniu w dniu 29 sierpnia br. Komisja Polityki Społecznej i Rodziny podjęła decyzję o skierowaniu tej informacji do podkomisji stałej ds. osób niepełnosprawnych. Na dzisiejszym posiedzeniu Komisja rozpatrzy sprawozdanie podkomisji. Ewentualne uwagi zostaną przekazane naszym następcom. Przechodzimy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku dziennego. Proszę o zabranie głosu przewodniczącego podkomisji stałej ds. osób niepełnosprawnych posła Jacka Kasprzyka.</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#JacekKasprzyk">Podkomisja stała ds. osób niepełnosprawnych na posiedzeniu w dniu 6 września br. rozpatrzyła rządową informację o działaniach podejmowanych w 2004 r. na rzecz realizacji postanowień Karty Praw Osób Niepełnosprawnych. W posiedzeniu podkomisji uczestniczyli: pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych wraz ze współpracownikami, przedstawiciele organizacji zrzeszających osoby niepełnosprawne oraz przedstawiciele pracodawców. Informacja rządu na temat realizacji postanowień Karty Praw Osób Niepełnosprawnych jest co roku rozpatrywana przez Komisję Polityki Społecznej i Rodziny. Od chwili uchwalenia Karty Praw Osób Niepełnosprawnych kolejni pełnomocnicy ds. osób niepełnosprawnych przedkładają stosowną informację w tym zakresie. Informacja rządu zawiera dokładną analizę realizacji zapisów Karty. Prezentuje akty wykonawcze do poszczególnych ustaw i zakres ich realizacji. Funkcjonowanie Karty Praw Osób Niepełnosprawnych niewątpliwie nie rozwiązało wszystkich problemów tych osób. Wymaga to bowiem współdziałania wielu środowisk - administracji rządowej, samorządowej, organizacji pozarządowych. Chciałbym zwrócić uwagę, że realizację Karty Praw Osób Niepełnosprawnych wspomagają akty prawne umożliwiające funkcjonowanie na rzecz osób niepełnosprawnych m.in. ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, która ten zakres działań istotnie preferuje. Z realizacji Karty Praw Osób Niepełnosprawnych wynika kilka wniosków. Po pierwsze - nadal istotnym mankamentem jest rozpoznanie problemów osób niepełnosprawnych, liczby osób niepełnosprawnych, stopni niepełnosprawności i schorzeń powodujących niepełnosprawność. Rozpoznanie zjawiska szczególnie słabe jest na poziomie samorządowym w województwach, powiatach i gminach. Większość danych dotyczących zjawiska niepełnosprawności przekazywanych przez te jednostki jest bardzo nieprecyzyjna. Dlatego należałoby podjąć działania na rzecz faktycznego rozpoznania problematyki osób niepełnosprawnych w tych jednostkach. Chodzi przede wszystkim o środowisko, w którym żyją osoby niepełnosprawne. Po drugie - występuje wiele przypadków niedostosowania pomocy prawnej i organizacyjnej do niektórych schorzeń osób niepełnosprawnych. Można wskazać np. na osoby niesłyszące. Kwestie tłumacza języka migowego, dostępności do urzędów, możliwości komunikowania są bardzo istotne dla tej grupy osób. Po trzecie - nowa ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych - wbrew początkowym obawom o zmniejszenie skali zatrudnienia tych osób - powoduje otwieranie się wolnego rynku pracy dla osób niepełnosprawnych i umożliwia zatrudnianie ich w tym sektorze. Po czwarte - ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie umożliwia organizacjom pozarządowym szersze zainteresowanie się problematyką osób niepełnosprawnych oraz wspieranie tego środowiska w większym stopniu. Należy zwrócić uwagę na dość daleki od doskonałości stopień zorganizowania środowisk i osób niepełnosprawnych, co powoduje, że dyskusja o rozwiązywaniu problemów tych osób jest utrudniona. Podkomisja wnosi o przyjęcie informacji rządu o działaniach podejmowanych w 2004 r. na rzecz realizacji postanowień Karty Praw Osób Niepełnosprawnych. Podkomisja ma świadomość, że pozostało do rozwiązania wiele problemów, ale kierunek przyjętych zmian jest prawidłowy.</u>
<u xml:id="u-2.1" who="#JacekKasprzyk">Uważamy, że Komisja Polityki Społecznej i Rodziny następnej kadencji powinna wypracować stosowne rozwiązania prawne, które umożliwiałyby zabezpieczenie środków na realizację wielu programów. Proponujemy, aby pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych w kolejnych informacjach dokonywał oceny przeznaczania środków i skutków realizacji programów.</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#AnnaBańkowska">Z przedłożonej informacji wynika jak duże środki wydatkowane są na wspomaganie osób niepełnosprawnych. Nie odnoszę tego do skali potrzeb. Oceniam wydatkowane kwoty. Kolejne informacje dotyczące realizacji postanowień Karty powinny zawierać ocenę lokowania tych środków. Myślę np. o rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Skuteczność tego przedsięwzięcia - jak wynika z tabel zamieszczonych w informacji - nie jest zadowalająca. Zmniejsza się liczba osób, które przez rok po rehabilitacji nie pobierały świadczeń z FUS. Łączne wydatki na rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej ZUS w 2004 r. wyniosły prawie 80 mln zł. Pozytywnie należy odnotować wzrost liczby warsztatów terapii zajęciowej. W ub.r. było ich prawie 570. A potrzeby w tym zakresie są duże. Proszę o zabranie głosu pełnomocnika rządu ds. osób niepełnosprawnych pana ministra Leszka Zielińskiego.</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#LeszekZieliński">Chciałbym przypomnieć, że uchwalona przez Sejm 1 sierpnia 1997 r. Karta Praw Osób Niepełnosprawnych potwierdza prawo tych osób do niezależnego, samodzielnego, aktywnego oraz wolnego od przejawów dyskryminacji życia. Przedłożona informacja odnosi się do szczegółowych praw wymienionych w Karcie, obejmując tym samym najistotniejsze i najbardziej wrażliwe sfery życia społecznego, które wymagają szczególnego zainteresowania i troski. Karta Praw Osób Niepełnosprawnych zobowiązuje rząd Rzeczypospolitej do składania co roku - do 30 czerwca - informacji o realizacji jej postanowień. W bieżącym roku informacja została złożona z tygodniowym opóźnieniem. Minister polityki społecznej przedłożył informację rządowi w odpowiednim terminie, natomiast z uwagi na inne ważne wydarzenia informacja z realizacji postanowień Karty była rozpatrywana przez rząd z tygodniowym opóźnieniem. Ale - podkreślam - pełnomocnik przekazał informację rządowi zgodnie z terminem. Po raz pierwszy opracowaliśmy specjalną ankietę, której celem było usystematyzowanie otrzymywanych informacji oraz uzupełnienie o dane ich na temat działań podejmowanych przez badane instytucje na rzecz osób niepełnosprawnych m.in. w kwestii dostępności budynków dla tych osób. Chodzi o to, żeby instytucje centralne również stawiały sobie wymagania i podejmowały inicjatywy na rzecz osób niepełnosprawnych w ramach własnych kompetencji. Decyzja o nowej formule zbierania informacji oraz rozszerzeniu zakresu poszukiwania danych była umotywowana m.in. koniecznością uwrażliwienia resortów na ideę tzw. zintegrowanego podejścia do niepełnosprawności. To podejście zakłada włączanie rozwiązań dotyczących osób niepełnosprawnych w główny nurt polityki oraz ponoszenie odpowiedzialności za te rozwiązania przez cały rząd. Polityka zintegrowanego podejścia do niepełnosprawności wynika z szeregu dokumentów Unii Europejskiej. W Polsce Karta Praw Osób Niepełnosprawnych zawiera przesłanie tej polityki. Dlatego zapisy Karty powinny być uwzględniane przy tworzeniu nowych rozwiązań i strategii. To jest częściowa odpowiedź na wnioski podkomisji dotyczące określenia zadań w przyszłości i uwrażliwienia na odpowiednie obszary. Dane zebrane za pośrednictwem ankiety posłużyły do opracowania informacji, w której pokrótce zostały przedstawione społeczno-demograficzne aspekty zjawiska niepełnosprawności w Polsce oraz szczegółowo omówione działania podejmowane w 2004 r. w zakresie realizacji poszczególnych praw osób niepełnosprawnych wymienionych w Karcie m.in. w zakresie prawa do dostępu do leczenia i opieki medycznej, prawa do zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, pomocnicze i sprzęt rehabilitacyjny, prawa do nauki w szkołach wspólnie z pełnosprawnymi rówieśnikami, prawa do pracy na otwartym rynku pracy, zgodnie z kwalifikacjami i wykształceniem oraz prawa życia w środowisku wolnym od barier funkcjonalnych. W 2004 r. dokonano szeregu zmian legislacyjnych i wypracowano nowe propozycje rozwiązań, które powinny pozytywnie wpłynąć na realizację praw osób niepełnosprawnych. W maju ub.r. Polska wstąpiła do Unii Europejskiej. Musieliśmy dostosować przepisy w zakresie zatrudniania osób niepełnosprawnych do dyrektywy 22/04, która przewiduje, iż zakłady pracy chronionej podobnie jak inne podmioty gospodarcze poddane są rygorom wolnego rynku.</u>
<u xml:id="u-4.1" who="#LeszekZieliński">Sądzę, że po pewnym zawirowaniu w środku ub.r. udało się doprowadzić do korzystnych zmian w tej kwestii. Pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych - uwzględniając tegoroczne doświadczenia - planuje w latach następnych przygotowanie informacji uzupełnionej o dane na temat działań na rzecz osób niepełnosprawnych podejmowane przez jednostki samorządu terytorialnego oraz o wskaźniki dotyczące sytuacji tych osób w różnych sferach życia. Tego typu informacja pozwoli na skuteczne wspomaganie osób niepełnosprawnych. Zaprezentowałem ogólną informację na temat realizacji Karty Praw Osób Niepełnosprawnych. Jestem do dyspozycji Komisji w kwestii ewentualnych wyjaśnień szczegółowych kwestii. Chciałbym podziękować Komisji za współpracę. 2004 r. to trudny okres. Wspólnie udało nam się wypracować kompromis ze środowiskami pracodawców zatrudniających osoby niepełnosprawne. W trakcie posiedzeń Komisji prowadziliśmy negocjacje. Znaleźliśmy rozwiązania satysfakcjonujące wszystkie strony rozmów, w tym partnerów społecznych.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#AnnaBańkowska">Nie wszystkie problemy osób niepełnosprawnych udało się rozwiązać. Wzrasta liczba tych problemów. Z mojej działalności parlamentarnej pamiętam okres, kiedy o problemach osób niepełnosprawnych prawie się nie mówiło. Po 1989 r. odnotowujemy początki otwarcia na tę problematykę. Naciski środowisk osób niepełnosprawnych oraz wrażliwość posłów zasiadających w Komisji Polityki Społecznej kolejnych kadencji spowodowały, że podjęto próby poznania środowiska tych osób, określenia ich liczby i potrzeb, zwłaszcza tych, których nie są w stanie rozwiązać sami lub z pomocą rodziny. Podjęto działania mające na celu umożliwienie osobom niepełnosprawnym, zwłaszcza niesprawnym ruchowo, wyjście z mieszkań. Rozważano zmianę Prawa budowlanego. Zaczęto myśleć o udogodnieniach technicznych dla osób niepełnosprawnych. Niestety, nie udało się rozwiązać w pełni problemów osób głuchoniemych. Te osoby mają wciąż trudności z komunikacją społeczną. Nie mogą m.in. załatwiać swoich spraw w urzędach. W dzisiejszym posiedzeniu uczestniczą przedstawiciele tego środowiska. Potrzeby tej grupy osób niepełnosprawnych powinny być uwzględniane w większym stopniu. Środki na wspomaganie osób niepełnosprawnych są - uwzględniając możliwości budżetu - dość znaczne. Nastąpiła zmiana sposobu wydatkowania środków przez PFRON. Trzeba też podkreślić inne postrzeganie problemów osób niepełnosprawnych przez kolejnych pełnomocników rządu, z którymi Komisja miała okazję współpracować. Myślę o pani minister Jolancie Banach, panu ministrze Krzysztofie Paterze i panu ministrze Leszku Zielińskim, którym należą się słowa uznania za wprowadzenie nowych rozwiązań. Otwieram dyskusję. Czy ktoś z państwa chciałby zabrać głos?</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#JolantaBanach">Dziękuję koleżankom i kolegom z Komisji Polityki Społecznej i Rodziny, przedstawicielom środowiska osób niepełnosprawnych, Ministerstwu Polityki Społecznej za współpracę w rozwiązywaniu problemów osób niepełnosprawnych. Zabieram głos, aby podzielić się z państwem smutną informacją. Komisja Polityki Społecznej i Rodziny, w której zasiadaliśmy 4 lata zawsze była dosyć jednolita w poglądach dotyczących problematyki, którą się zajmowała, w tym problematyki dotyczącej osób niepełnosprawnych. Ale mam poczucie, że żyjemy w coraz większej izolacji. Autorzy programu telewizyjnego poświęconego problematyce osób niepełnosprawnych nadawanego w sobotę rano zwrócili się do komitetów wyborczych z prośbą o przedstawienie oferty dla tego środowiska. Wszystkie komitety wyborcze wypowiedziały się w tej kwestii. Telewizja publiczna wstrzymała emisję tego programu. To bardzo niedobry sygnał. Okazuje się, że problematyka gospodarcza czy zagraniczna jest chętnie prezentowana w debacie publicznej, natomiast polityka społeczna zawsze była marginalizowana lub przedstawiana w kategoriach sensacji. Odnoszę wrażenie, że teraz stało się coś gorszego. Ten rodzaj interwencji oznacza, że 4 mln społeczność nie będzie miała możliwości zapoznać się z ofertą do niej kierowaną i zgłosić ewentualnych uwag. Wyrażam z tego powodu ubolewanie.</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#WłodzimierzCzechowski">Działania podjęte na rzecz osób niepełnosprawnych uważam za krok w dobrym kierunku. Nie udało się rozwiązać innego ważnego problemu. Chodzi o stworzenie warunków dla dzielnych ludzi, którzy po rehabilitacji, studiach i założeniu rodziny nie znaleźli swojego miejsca wśród normalnego społeczeństwa. Myślę o przygotowaniu odpowiednich mieszkań oraz współpracy z ośrodkami, które wspomagałyby tych ludzi. Sądzę, że ten problem rozwiążą nasi następcy. Dziękuję wszystkim za współpracę, szczególnie przedstawicielom organizacji niepełnosprawnych. Nie będę już kandydował.</u>
</div>
<div xml:id="div-8">
<u xml:id="u-8.0" who="#AnnaBańkowska">Na szczęście niepełnosprawni są już normalną częścią społeczeństwa. Ale te osoby napotykają często na bariery techniczne, których nie mogą pokonać. Tak rozumiem wypowiedź pana posła Włodzimierza Czechowskiego.</u>
</div>
<div xml:id="div-9">
<u xml:id="u-9.0" who="#AnnaBoruckaCieślewicz">Zapytuję panią posłankę Jolantę Banach, czy w związku z informacją przekazaną Komisji komitet wyborczy pani posłanki złożył protest czy skargę do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.</u>
</div>
<div xml:id="div-10">
<u xml:id="u-10.0" who="#JolantaBanach">Klub Parlamentarny SDPL, posłowie Klubu już wcześniej np. przy okazji emerytur górniczych złożyli kilka protestów, w których domagaliśmy się, aby polityka społeczna była przedstawiana poważnie i prawdziwie. Bez rezultatu. Nie będę ponawiała prób, które skazane są na niepowodzenie. Wobec pewnych zjawisk jestem bezradna.</u>
</div>
<div xml:id="div-11">
<u xml:id="u-11.0" who="#AnnaBańkowska">Wspólnie z panią posłanką Jolantą Banach, wówczas wiceministrem oraz gronem specjalistów zajmujących się polityką społeczną spotkaliśmy się z Krajową Radą Radiofonii i Telewizji. Prosiliśmy o możliwość emitowania neutralnie politycznie programu dotyczącego polityki społecznej państwa oraz problemów grup osób, które powinny być objęte szczególną troską. Sprawa nie została załatwiona. Apeluję do osób, które zostaną wybrane, aby nie zapomniały o tej kwestii.</u>
</div>
<div xml:id="div-12">
<u xml:id="u-12.0" who="#komentarz">(wspólne wystąpienie tłumaczone z języka migowego)</u>
<u xml:id="u-12.1" who="#DariuszRukat">Środowisko osób niesłyszących i niedosłyszących zostało pozbawione jakiejkolwiek pomocy ze strony wszelkich organizacji. Programy „Pitagoras” czy „Pegaz” kierowane są przede wszystkim do osób niepełnosprawnych ruchowo lub niewidomych. Prowadzona jest duża kampania na rzecz osób niepełnosprawnych z upośledzeniem umysłowym. A osoby głuche nie otrzymują żadnej pomocy. W urzędach - z wyjątkiem urzędu dzielnicy Warszawa Praga Północ - nie ma tłumaczy języka migowego. Nie otrzymujemy również pomocy od PFRON i Polskiego Związku Głuchych. Wynika to z nieznajomości środowiska i jego potrzeb. Zapytujemy panią posłankę Jolantę Banach, dlaczego zerwała kontakty ze środowiskiem osób głuchoniemych i niedosłyszących?</u>
</div>
<div xml:id="div-13">
<u xml:id="u-13.0" who="#JolantaBanach">Nie zerwałam żadnych kontaktów.</u>
</div>
<div xml:id="div-14">
<u xml:id="u-14.0" who="#StanisławPorowski">Byłem tłumaczem w trzech spotkaniach, gdzie państwo obiecywaliście złote góry. Nie dotrzymaliście żadnych obietnic złożonych na tych spotkaniach.</u>
</div>
<div xml:id="div-15">
<u xml:id="u-15.0" who="#JolantaBanach">Gdy byłam pełnomocnikiem rządu ds. osób niepełnosprawnych spotykałam się ze wszystkimi organizacjami pozarządowymi. We wrześniu 2003 r. złożyłam dymisję. Przejęłam inne obowiązki.</u>
</div>
<div xml:id="div-16">
<u xml:id="u-16.0" who="#StanisławPorowski">Proszę nie dziwić się rozgoryczeniu tych osób, gdybym był w ich sytuacji zachowywałbym się tak samo.</u>
</div>
<div xml:id="div-17">
<u xml:id="u-17.0" who="#AnnaBańkowska">Po zakończeniu pełnienia funkcji pani posłanka Jolanta Banach nie mogła wchodzić w kompetencje osoby, która została powołana na pełnomocnika rządu ds. osób niepełnosprawnych.</u>
</div>
<div xml:id="div-18">
<u xml:id="u-18.0" who="#LudwikMizera">Aby nie powstało wrażenie, że PFRON nie dostrzega potrzeb środowiska osób głuchych chciałbym wyjaśnić, iż od wielu lat Fundusz prowadzi program celowy „Pitagoras” adresowany do tej grupy osób niepełnosprawnych. Prawdopodobnie ten program nie zaspokaja wszystkich niewątpliwie uzasadnionych potrzeb tego środowiska, niemniej jednak rozwiązuje problemy w trzech obszarach. Po pierwsze - zapewnia dofinansowanie zakupu sprzętu dla wyższych uczelni, w których studiują osoby niedosłyszące, umożliwiającego im odbiór procesu dydaktycznego. Po drugie - dofinansowuje tłumaczy migowych. Po trzecie - dofinansowuje zakup specjalistycznego sprzętu umożliwiającego odbiór przekazu w instytucjach kultury, czyli w teatrach, filharmoniach itp. W obecnie wdrażanym programie celowym dotyczącym tworzenia ośrodków informacji dla osób niepełnosprawnych uwzględniono potrzeby osób głuchych w zakresie komunikowania.</u>
</div>
<div xml:id="div-19">
<u xml:id="u-19.0" who="#StanisławPorowski">Dlaczego ten program nie jest realizowany w życiu codziennym? Mogę udowodnić, że skala realizowanych wniosków osób głuchych wynosi 0,5%. Przedstawiciel PFRON wspomniał o programie „Pitagoras”. Z jego wypowiedzi wynika, że ten program jest adresowany przede wszystkim do osób uczących się. Ale zwracam uwagę na osoby głuche, które nie uczęszczają już do szkoły. One nie otrzymują żadnej pomocy. Zdziwiło mnie twierdzenie o dofinansowaniu tłumaczy języka migowego. Od wielu lat jestem tłumaczem tego języka. Bywam w sądzie. Wiem, że sądach nie ma tłumaczy języka migowego. Co ma zrobić osoba głuchoniema, kiedy przyjeżdża do sądu i okazuje się, że nie ma tłumacza? Gdzie są środki na dofinansowanie tłumaczy?</u>
</div>
<div xml:id="div-20">
<u xml:id="u-20.0" who="#LudwikMizera">PFRON nie finansuje wszystkich zadań i obowiązków, nałożonych na instytucje publiczne. Fundusz nie może np. finansować zadań związanych z zapewnieniem komunikacji wymiarowi sprawiedliwości. Nie może również finansować prac związanych z dostępnością budynków użyteczności publicznej dla osób niepełnosprawnych, tę kwestię jednoznacznie reguluje Prawo budowlane. Zarząd główny Polskiego Towarzystwa Głuchych zna zasady finansowania zadań przez PFRON i wie doskonale co w tym zakresie jest robione. Chciałbym też zwrócić uwagę, że częścią środków PFRON dysponują powiatowe centra pomocy rodzinie, które na miejscu rozwiązują indywidualne potrzeby zgłaszane przez osoby głuchonieme. Z informacji, które posiadamy wynika, że ta pomoc jest szeroko stosowana.</u>
</div>
<div xml:id="div-21">
<u xml:id="u-21.0" who="#AnnaBańkowska">Lista mówców została wyczerpana. Zamykam dyskusję. Zachęcałabym przedstawicieli środowiska osób głuchoniemych obecnych na dzisiejszym posiedzeniu do skorzystania z możliwości jakie daje ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie ewentualnego powołania organizacji publicznego, która byłaby szczególnie nastawiona na rozwiązywanie problemów osób głuchoniemych. Istnieje wiele źródeł finansowania tych organizacji. Tego typu organizacja mogłaby w bardziej wyrazisty sposób artykułować państwa problemy. Jest to ostatnie posiedzenie Komisji. Należy żałować, że wcześniej nie spotkaliśmy się na posiedzeniach Komisji, kiedy rozważaliśmy problematykę osób niepełnosprawnych. Trzeba ze zrozumieniem podejść do szczególnych problemów osób głuchoniemych. Brak możliwości komunikowania się jest istotną barierą uniemożliwiającą załatwienie spraw w urzędach. Na pewno nie udało się rozwiązać wszystkich problemów osób niepełnosprawnych. Rząd i posłowie, którzy zajmują się tą problematyką mają świadomość tego faktu. Nie można jednak oceniając realizację postanowień Karty Praw Osób Niepełnosprawnych koncentrować się tylko na tym, co nie zostało zrobione. Trzeba dostrzegać to, co zostało zrobione. Sądzę, że jesteśmy na właściwej drodze. Uważam, że w przyszłości uda się wypracować lepsze rozwiązania. Życzę wszystkim osobom niepełnosprawnym, aby ich problemy nie schodziły z pola widzenia polityków, organizacji pozarządowych, w tym organizacji pożytku publicznego, a także instytucji i osób, które dysponują środkami, również wolnymi środkami. Życzę środowisku osób niepełnosprawnych, aby konsolidowało się i w sposób racjonalny wskazywało do rozwiązania najpilniejsze potrzeby. Bowiem wszystkiego od razu nie da się rozwiązać. Wszystkim, którzy będą zajmować się problematyką osób niepełnosprawnych życzę sukcesów w rozwiązywaniu trudnych problemów tego środowiska. Komisja Polityki Społecznej i Rodziny przyjmując na ostatnim posiedzeniu ten punkt do rozpatrzenia - mimo zapowiedzi marszałka, że nie zwoła posiedzenia Sejmu po 28 lipca br. - dowiodła, że problematyka osób niepełnosprawnych jest dla niej bardzo ważna. Wyrażam zadowolenie, że posłowie zasiadający w Komisji wykazywali szczególną wrażliwość i wyczulenie na rozwiązywanie tych problemów, w tym również na szukanie niezbędnych źródeł finansowania. Dziękuję serdecznie za współpracę w tym zakresie. Zgłaszam wniosek o przyjęcie informacji rządu o działaniach podejmowanych w 2004 r. na rzecz realizacji postanowień Karty Praw Osób Niepełnosprawnych. Kto jest za przyjęciem wniosku? Stwierdzam, że Komisja 15 głosami, przy braku przeciwnych i 2 wstrzymujących się przyjęła wniosek. Przedłożona informacja będzie stanowiła materiał dla następców. Zgodnie z procedurą musimy dokonać wyboru sprawozdawcy. Proponuję pana posła Jacka Kasprzyka. Czy są inne kandydatury? Nie widzę zgłoszeń. Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja powierzyła panu posłowi Jackowi Kasprzykowi funkcję sprawozdawcy. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja powierzyła panu posłowi Jackowi Kasprzykowi funkcję sprawozdawcy.</u>
<u xml:id="u-21.1" who="#AnnaBańkowska">Ogłaszam przerwę do godz. 13.00. Po przerwie przystąpimy do rozpatrzenia punktu drugiego porządku dziennego.</u>
<u xml:id="u-21.2" who="#AnnaBańkowska">Wznawiam posiedzenie. Witam przedstawicieli ministerstw, instytucji i organizacji, z którymi Komisji współpracowała przez ostatnie 4 lata. Wszyscy jesteście bliscy naszemu sercu. Kończy się IV kadencja Sejmu. Jesteśmy zobowiązani przyjąć sprawozdanie z działalności Komisji. Do sprawozdania będą dołączone różnego rodzaju zestawienia statystyczne i tabelaryczne, które będą opracowywane w terminie późniejszym oraz wydane w formie książkowej - jak zawsze - na początku następnej kadencji. Posłowie otrzymali projekt części opisowej sprawozdania z działalności Komisji. Jestem zobowiązana do podania kilku informacji uzupełniających. Komisja Polityki Społecznej i Rodziny odbyła 272 posiedzenia. Do Komisji zostało skierowanych 106 projektów ustaw. Zakończyliśmy prace nad 78 projektami. Ponadto Komisja uchwaliła 27 opinii i 3 dezyderaty. Prezydium Komisji spotykało się na 41 posiedzeniach. Komisja powołała 3 stałe podkomisje: ds. osób niepełnosprawnych, której przewodniczył pan poseł Jacek Kasprzyk, ds. dzieci i młodzieży, której przewodniczyła pani posłanka Mirosława Kątna, ds. rynku pracy, której przewodniczył pan poseł Józef Mioduszewski. Podkomisje stałe odbyły 59 posiedzeń. W sekretariacie można zapoznać się ze sprawozdaniami z działalności podkomisji. Komisja powołała 46 podkomisji nadzwyczajnych do rozpatrzenia niektórych projektów ustaw. Odbyły one łącznie 244 posiedzenia. A zatem Komisja wydajnie pracowała. Prace legislacyjne nad projektami ustaw wymagały ścisłej współpracy z ich wnioskodawcami, głównie ze stroną rządową. Serdecznie dziękuję za tę współpracę. Dziękuję również za cenne uwagi i sugestie instytucjom współpracującym z Komisją, w tym przedstawicielom Biura Legislacyjnego panu mecenasowi Bogdanowi Cichemu i pani mecenas Urszuli Sęk. Prace Komisji Polityki Społecznej i Rodziny koncentrowały się na 6 zagadnieniach problemowych. Pierwsze - to pomoc społeczna. Komisja zabiegała o pozyskanie w budżecie państwa środków na realizację ustaw z zakresu pomocy społecznej. Zarówno przy rozpatrywaniu projektu budżetu na kolejne lata, jak i rozpatrywania sprawozdań z wykonania budżetu Komisja Polityki Społecznej i Rodziny w opiniach dla Komisji Finansów Publicznych sygnalizowała fakt niedofinansowania ważnej dla życia ogółu obywateli sfery pomocy społecznej. W efekcie prac Komisji zostały uchwalone: ustawa o świadczeniach rodzinnych i ustawa o pomocy społecznej. Przypominam, że ustawa o pomocy społecznej, która obowiązywała przed uchwaleniem nowej ustawy jednakowo traktowała wszystkie rodzaje świadczeń zarówno incydentalne, jak i te, które powinny być rozwiązaniami systemowymi. Uchwalenie tych dwóch ustaw porządkuje te kwestie i pozwala w miarę możliwości finansowych budżetu na coraz lepsze zaspokajanie potrzeb w tym zakresie. Wnioskodawcą tych dwóch ustaw był rząd. W obszarze pomocy społecznej Komisja zajmowała się nie tylko inicjatywami legislacyjnymi. Interesowała się także sytuacją osób bezdomnych i wykluczonych społecznie. Wizytowaliśmy domy i noclegownie dla bezdomnych prowadzone przez Stowarzyszenie „Monar”. Te wizyty, zwłaszcza w zaadaptowanym na noclegownię przejściu podziemnym na pętli autobusowej na Żeraniu, były dla nas szczególnym przeżyciem. Komisja domagała się przedstawienia rozwiązań prawnych dotyczących tej grupy osób. Rząd skierował do Sejmu projekt ustawy o finansowym wsparciu tworzenia w latach 2004–2005 lokali socjalnych, noclegowni i domów dla bezdomnych. Ustawa została uchwalona w kwietniu 2004 r. Stanowiła podstawę prawną pilotażu poprzedzającego wdrożenie rządowego programu budownictwa mieszkań dla osób wymagających pomocy socjalnej.</u>
<u xml:id="u-21.3" who="#AnnaBańkowska">W czasie wizytacji domów Stowarzyszenia „Monar” Komisja miała okazję zapoznać się z trudną sytuacją życiową przebywających tam kobiet i ich dzieci, które na skutek przemocy stosowanej przez współmałżonka zmuszone były do opuszczenia zajmowanych dotychczas mieszkań i schronienia się w ośrodkach dla bezdomnych. Maltretowane kobiety uświadomiły nam, że obowiązujące w Polsce prawo jest korzystne dla maltretujących. To maltretowane kobiety i dzieci musiały opuścić mieszkanie. Komisja wystąpiła z dezyderatem do premiera, w którym zwróciła się o dokonanie przez rząd oceny skuteczności aktualnie obowiązujących przepisów prawa w tym zakresie. Zależało nam na rozwiązaniu tej kwestii. Rząd skierował do Sejmu projekt ustawy o przemocy w rodzinie. Po pracach w Komisji ustawa została uchwalona w lipcu br. Problematyką dzieci i młodzieży zajmowała się podkomisja stała ds. dzieci i młodzieży. Podkomisja była współorganizatorem konferencji „Dziecko jako ofiara przemocy w rodzinie” oraz objęła patronatem akcje: „Czy w Polsce muszą ginąć dzieci?”, „Bezpieczne dziecko”, „Widoczni na świecie”. Zajmowaliśmy się także problematyką dzieci ulicy. Drugim obszarem zagadnień problemowych podjętych przez Komisję była polityka rynku pracy. W tym obszarze możemy odczuwać satysfakcję, ale równocześnie niedosyt, że kończymy kadencję kiedy problemy osób bezrobotnych są bardzo nabrzmiałe, mimo wprowadzenia szeregu rozwiązań ustawowych. Chodziło m.in. o właściwe adresowanie środków. Stąd nowelizacje przepisów dotyczących zasiłków dla bezrobotnych, zasiłków i świadczeń przedemerytalnych, aktywizacji zawodowej absolwentów, aktywizacji zawodowej osób niepełnosprawnych oraz świadczeń w przypadku niewypłacalności pracodawcy. Komisja pracowała również nad zmianą ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego oraz ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących indywidualnie pracowników. Przedmiotem prac Komisji był też rządowy projekt ustawy o zatrudnieniu socjalnym. Ustawa została uchwalona w czasie wzrastającego bezrobocia i stanowiła odpowiedź na pogłębiającą się marginalizację środowisk najsłabiej przygotowanych do reguł rynkowych. Kolejna kwestia dotyczy minimalnego wynagrodzenia za pracę. Jaki poziom tego wynagrodzenia gwarantowałby szanse egzystencji pracownikom i jednocześnie nie prowadził do załamania rynku pracy - to było pytanie, na które musiała odpowiedzieć Komisja. Przypominam, że mimo prawnie zagwarantowanej waloryzacji wynagrodzenia minimalnego nadal rosły dysproporcje między wynagrodzeniem minimalnym, które otrzymuje coraz większa grupa pracowników a przeciętnym wynagrodzeniem. Wbrew stanowisku rządu Komisja przeforsowała projekty poselskie dotyczące podwyższenia minimalnego wynagrodzenia. Myślę, że obecnie rząd złagodził swoje stanowisko w tej sprawie. Komisja zajmowała się również problematyką ochotniczych hufców pracy. Należy podkreślić ważną rolę OHP w realizacji programu przeciwdziałania marginalizacji i wykluczeniu społecznemu oraz bezrobociu wśród młodzieży.</u>
<u xml:id="u-21.4" who="#AnnaBańkowska">Następny obszar problemowy rozpatrywany przez Komisję to ubezpieczenia społeczne. Wiele kwestii w tym zakresie udało się rozwiązać. Wprowadziliśmy wiele ułatwień dla ZUS. Zlikwidowaliśmy dyskryminacyjne przepisy dotyczące obliczania kapitału początkowego matek samotnie wychowujących dzieci. Rozwiązaliśmy problem składki, którą należy wpisywać na konta osób ubezpieczonych. Pierwotnie zakładano, że należy zapisywać składkę, która rzeczywiście wpłynęła, a nie składkę należną. Wprowadzenie do zapisów składki należnej w sposób fundamentalny poprawia sytuację przyszłych emerytów. Ale stawia też nowe wyzwania przed ZUS związane z obowiązkiem dochodzenia od pracodawców należnych składek. Nie rozwiązano kwestii - Komisja nie podjęła w tej sprawie inicjatywy - dotyczącej zaległości ZUS za rok 1999 i 2000. Obecnie ZUS przeznacza duże środki na uregulowanie tych zaległości. Nie wiem, czy ten problem uda się rozwiązać. Kolejna nierozwiązana sprawa dotyczy osób, które zapisały się do II filara i obecnie nie mogą korzystać z prawa do przejścia na emeryturę na starych zasadach. Jest to ważny problem w kontekście przyjętej przez Sejm ustawy zakładającej przedłużenie możliwości wcześniejszego przechodzenia na emeryturę do końca 2007 r. Emeryci nigdy nie będą zadowoleni z przepisów emerytalnych, ponieważ wypłacane świadczenia nie dają szansy na życie na dobrym poziomie. Ale chciałabym podkreślić, że w tej kadencji rozpoczęto stopniową likwidację tzw. starego portfela. Obecny i kolejne rządy będą zobowiązane do zlikwidowania drastycznych dysproporcji w wymiarze świadczeń. Rozwiązano problem osób, które mają orzeczoną całkowitą niezdolność do pracy, a to orzeczenie nie zostało wydane w terminie 18 miesięcy od zakończenia okresu ubezpieczenia. Ta sprawa została rozstrzygnięta w trakcie uchwalania ustawy o rencie socjalnej. Niestety, rozstrzygnięcie tych ważnych problemów nie zostało odnotowane przez środki masowego przekazu. Zorganizowałam konferencję prasową. Ale dziennikarzy nie interesowała renta socjalna, lecz spekulacje - wtedy był gorący okres polityczny - kto kogo zastąpi i na jakim stanowisku. Jeśli chodzi o problematykę osób niepełnosprawnych, to działania Komisji dotyczyły w szczególności określenia zasad i trybu przyznawania oraz wypłaty renty socjalnej, rozszerzenia katalogu oraz podwyższenia wysokości ulg przyznawanych dzieciom i młodzieży niepełnosprawnej, ich rodzinom i opiekunom, wprowadzenia zmodyfikowanych definicji niepełnosprawności, postępowania w sprawach dotyczących statusu zakładów pracy chronionej. Komisja i podkomisja ds. osób niepełnosprawnych zajmowała się również ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz dostosowaniem jej przepisów do ustawodawstwa Unii Europejskiej. Podkomisja przeprowadziła też wizytację w zakładzie pracy chronionej - Spółdzielni Inwalidów „Świt” w Warszawie. Kolejny obszar zagadnień podjętych przez Komisję - to problematyka dotycząca służb mundurowych. W bieżącej kadencji znowelizowano ustawę o systemie ubezpieczeń społecznych w odniesieniu do służb mundurowych. Wprowadzono również kompatybilne rozwiązania dotyczące łączenia ubezpieczeń społecznych z tzw. ubezpieczeniami mundurowymi. Jeśli chodzi o problematykę środowisk kombatanckich, to na początku kadencji w uchwalonym pakiecie ustaw okołobudżetowych przyjęto zamrożenie waloryzacji dodatków kombatanckich. Trybunał Konstytucyjny uznał to rozwiązanie za niezgodne z konstytucją.</u>
<u xml:id="u-21.5" who="#AnnaBańkowska">W konsekwencji tego orzeczenia została uchwalona ustawa o rekompensacie przysługującej w związku z odstąpieniem od waloryzacji dodatku kombatanckiego. W 2005 r. podobną ustawą zostały objęte pozostałe grupy represjonowanych. Komisja pracowała również nad ustawą o kombatantach. Niestety nie została ona uchwalona przez Sejm. Komisja nawiązała kontakty z Komitetem Rady Najwyższej Ukrainy do Spraw Polityki Socjalnej i Pracy. Przedstawiciele Komisji na zaproszenie przewodniczącego Rady Najwyższej Ukrainy w 2005 r. przebywali w Kijowie. Ponadto Komisja podejmowała delegację fińskich parlamentarzystów, przedstawicieli Niemieckiego Parytetowego Związku Socjalnego, a także Międzynarodowej Organizacji Pracy. Do przewodniczącej Komisji wpłynęło 2557 spraw, z tego 1546 rozpatrzono, udzielono odpowiedzi i podjęto interwencję. Autorzy tych spraw prosili m.in. o interwencje w kwestii uprawnień kombatanckich, orzeczeń Fundacji Polsko-Niemieckie Pojednanie, likwidacji zasiłków przedemerytalnych. Składali skargi na orzecznictwo ZUS i lekarzy - orzeczników oraz formułowali zastrzeżenia dotyczące wyliczenia przez ZUS wysokości emerytur. Składano też prośby o pomoc w przyznaniu renty rodzinnej i renty w drodze wyjątku, prośby o interwencje w sprawie cofnięcia renty. Podejmowałam w tych sprawach interwencje w ZUS. Chciałabym podkreślić, że te interwencje były przez ZUS skrupulatnie rozpatrywane, za co składam serdeczne podziękowania prezes ZUS pani Aleksandrze Wiktorow. Bezrobotni zwracali się z prośbą o zbadanie spraw dotyczących odmowy udzielenia pożyczki na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Proszono również o interwencje w powiatowych centrach pomocy rodzinie. Zgłaszano prośby o pomoc w zamianie lokalu oraz wyjaśnienie zasad odpłatności za pobyt w domu opieki społecznej. Likwidacja Funduszu Alimentacyjnego spowodowała lawinę protestów indywidualnych i zbiorowych. Były to bardzo trudne i przykre sprawy. Kierowano także prośby o interwencje w sprawach mieszkaniowych oraz związane z przemocą w rodzinie. W tym momencie chciałabym złożyć najserdeczniejsze podziękowania resortowi, z którym najczęściej współpracowaliśmy. W trakcie bieżącej kadencji ten resort kilkakrotnie przechodził przeobrażenia. Chodzi o Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, następnie Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, obecnie Ministerstwo Polityki Społecznej. Dziękuję za współpracę panu Krzysztofowi Paterowi, który był wiceministrem, a następnie ministrem pracy, minister polityki społecznej pani Izabeli Jarudze-Nowackiej, panu wiceministrowi Cezaremu Miżejewskiemu i panu wiceministrowi Leszkowi Zielińskiemu. Składam serdeczne podziękowania za współpracę ministrowi gospodarki i pracy panu Jackowi Piechocie oraz wiceministrom w resorcie gospodarki i pracy. Proszę o pana prezesa Ireneusza Fąfarę o przyjęcie podziękowań dla ZUS. Dobrze układała się współpraca Komisji z KRUS. Słowa podziękowania kieruję do prezesa KRUS pana Jana Kopczyka oraz jego zastępców. Dziękuję za współpracę rzecznikowi praw dziecka. Swego rodzaju drogowskazem dla Komisji była NIK. Dziękuję Izbie za materiały i pomoc w naszych pracach. Współpraca z PFRON miała dla Komisji bardzo duże znaczenie.</u>
<u xml:id="u-21.6" who="#AnnaBańkowska">Składam serdeczne podziękowania prezesowi zarządu PFRON panu Romanowi Sroczyńskiemu i jego współpracownikom. Dziękuję za współpracę Urzędowi do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Kierownik Urzędu minister Jan Turski nie może uczestniczyć w dzisiejszym posiedzeniu. Zatem składam podziękowania na ręce pana ministra Jerzego Kozłowskiego. Słowa podziękowania i wdzięczności za współpracę kieruję do Głównego Inspektora Pracy pani minister Anny Hintz. Dziękuję za współpracę Komisji Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych. Wyrazy wdzięczności za współpracę i cenne uwagi składam Krajowej Radzie Zatrudnienia Osób Niepełnosprawnych, Polskiej Organizacji Pracodawców Osób Niepełnosprawnych oraz Krajowej Izbie Gospodarczo-Rehabilitacyjnej. Dobrze układała się współpraca z NSZZ „Solidarność”. Dziękuję pani Ewie Tomaszewskiej za cenne uwagi. Dziękuję za współpracę OPZZ. Otrzymałam list od pani Krystyny Mrugalskiej, która reprezentuje Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym. Nie może uczestniczyć w dzisiejszym posiedzeniu. Jej uwagi były bardzo pomocne w pracach Komisji. Komisja współpracowała również z Polskim Związkiem Emerytów i Rencistów. W dzisiejszym posiedzeniu uczestniczy przewodnicząca pani Elżbieta Arciszewska. Wiem, że wasze oczekiwania były dużo większe, ale w rozwiązywaniu problemów środowiska emerytów i rencistów musieliśmy uwzględniać możliwości finansowe państwa. Zrobiliśmy wszystko, co można było zrobić. Chciałabym jednak podkreślić, że problemy tego środowiska są nam bardzo bliskie. Związek miał godnego reprezentanta - pana posła Włodzimierza Czechowskiego. Dziękuję za współpracę OHP oraz Fundacji „Barka”, która pokazała nam w jaki sposób w trudnych warunkach można rozwiązywać problemy osób doświadczonych przez los. Słowa podziękowania składam Centralnemu Instytutowi Ochrony Pracy. Wielokrotnie korzystaliśmy z uwag i opinii Instytutu. Wyrazy wdzięczności kieruję do prezes Fundacji Aktywnej Rehabilitacji pani Elżbiety Głogowskiej. Działalność Fundacji na rzecz osób niepełnosprawnych zasługuje na szacunek i uznanie. Dziękuję za współpracę siostrze Maksymilianie reprezentującej sekretariat Konferencji Episkopatu Polski. Siostra Maksymiliana okazała się najskuteczniejszą w zakresie rozwiązywania problemów polityki społecznej w formie zmian legislacyjnych osobą, jaką miałam okazję poznać. Nie będę już otrzymywać opłatków od siostry, ale proszę nie zapomnieć o Komisji. Bardzo serdecznie dziękuję przedstawicielom Biura Legislacyjnego panu Bogdanowi Cichemu i Urszuli Sęk. Wyrazy uznania i wdzięczności kieruję do sekretariatu Komisji: pań Marii Wójcik, Krystyny Drewicz, Elżbiety Przybyskiej, Brygidy Śliwki oraz pana Mieczysława Patyńskiego. Bez pomocy i zaangażowania sekretariatu praca Komisji byłaby niemożliwa. Serdeczne dzięki!. Wnoszę o przyjęcie sprawozdania z działalności Komisji Polityki Społecznej i Rodziny w IV kadencji Sejmu. Czy ktoś z państwa chciałby zabrać głos?</u>
</div>
<div xml:id="div-22">
<u xml:id="u-22.0" who="#JacekKasprzyk">Sprawozdanie z działalności Komisji pozostaje dla potomnych. Ludzie zacni powinni być znani potomnym. Pani posłanka Anna Bańkowska jest symbolem polityki społecznej Sejmu. Nie mówię tego z nadmiernej kurtuazji. Mówię o pewnej rzeczywistości. Pani Anna Bańkowska pracuje w Komisji Polityki Społecznej nie tylko w tej kadencji. Jestem dumny - myślę, że wielu kolegów bez względu na kluby polityczne, jakie reprezentują podziela to uczucie - iż Komisji przewodniczyła osoba, która potrafiła hamować emocje oraz pogodzić wzrost gospodarczy z problematyką pomocy społecznej. Chciałbym za to serdecznie podziękować pani przewodniczącej Annie Bańkowskiej. Praca z panią przewodnicząca była bardzo dużym zaszczytem. Dziękuję członkom Komisji za stworzenie klimatu dobrej pracy. Komisja Polityki Społecznej i Rodziny zajmowała się trudnymi problemami społecznymi przy bardzo ograniczonych możliwościach finansowych. Myślę, że wspólna praca przyniosła lepsze efekty. Jeżeli Sejm jest oceniany na 2,5 punktu, to Komisja powinna być oceniona przynajmniej na 4 punkty.</u>
</div>
<div xml:id="div-23">
<u xml:id="u-23.0" who="#WłodzimierzCzechowski">Jako poseł opozycji odpowiedzialny z ramienia Samoobrony za politykę socjalną w swojej działalności poselskiej zajmowałem się głównie obroną najuboższej części społeczeństwa, praw nabytych przez emerytów, rencistów, kombatantów. Walczyłem z rządowym programem cięć socjalnych ówczesnego wicepremiera Jerzego Hausnera. Starałem się reprezentować interesy Śląska i moich wyborców śląskich. Zabiegałem o ochronę sektora energetyki przed prywatyzacją. W Sejmie bieżącej kadencji nie było dobrego klimatu i woli politycznej dla tego rodzaju problematyki. Rząd nie dążył do naprawy krzywd wyrządzonych tym grupom społecznym, choćby do likwidacji starego portfela. Przypominam, że emerytury starego portfela są o 42% niższe od obecnie przyznawanych. Jest to najbardziej bolesny dla 5,2 mln emerytów, nierozwiązany problem III Rzeczypospolitej. Emeryci i renciści przekazali Rzeczypospolitej ponad 400 mld dolarów majątku narodowego, z nadzieją, że zostaną one pomnożone przez następne pokolenia. Stało się odwrotnie. Emerytura nie zapewnia godnego życia. Za osobistą porażkę uważam to, iż nie udało mi się w komisji nadzwyczajnej obronić corocznej waloryzacji rent i emerytur. Chciałbym serdecznie podziękować przewodniczącej Annie Bańkowskiej, prezydium i członkom Komisji za 4-letnią współpracę, wypracowywanie rzeczowych rozwiązań często wbrew stanowisku rządu. Dziękuję przewodniczącej Polskiego Związku Emerytów i Rencistów Elżbiecie Arciszewskiej za konstruktywną pomoc w rozwiązywaniu problemów środowiska. Dziękuję za złotą odznakę, którą otrzymałem za działalność na rzecz emerytów. Dziękuję Urzędowi do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych za rzeczową współpracę w działaniach na rzecz poprawy integracji środowiska. Składam podziękowania prezes ZUS pani Aleksandrze Wiktorow za rzetelne rozwiązywanie problemów, w tym niektórych spowodowanych błędnymi rozwiązaniami rządowymi. Dziękuję za współpracę sekretariatowi Komisji i Biuru Legislacyjnemu. Przyszłych członków Komisji proszę o szczególną troskę o młodzież i seniorów.</u>
<u xml:id="u-23.1" who="#WłodzimierzCzechowski">Minister gospodarki i pracy Jacek Piechota : W imieniu kierownictwa resortu gospodarki i pracy składam na ręce pani przewodniczącej serdeczne podziękowania dla Komisji za 4 lata współpracy. Był to trudny okres ze względu na obiektywne uwarunkowania gospodarcze i społeczne. Wspomniała o tym pani przewodnicząca Anna Bańkowska. W tym okresie dokonywały się również zmiany w strukturze rządu. Przez 4 lata miałem okazję pracować w 3 ministerstwach nie zmieniając prawie zakresu obowiązków. Komisja współpracowała z Ministerstwem Pracy i Polityki Społecznej, Ministerstwem Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, Ministerstwem Gospodarki i Pracy oraz Ministerstwem Polityki Społecznej. Był to okres, w którym zmieniały się osoby odpowiedzialne za tę problematykę. Był to okres wielu zmian. Ale myślę, że Komisja ma pełne prawo do satysfakcji z podjętych działań, choć wszyscy mamy świadomość, że wiele jeszcze zostało do zrobienia. Chciałbym - jeśli mogę zwrócić się bezpośrednio - złożyć na Twoje ręce Aniu podziękowania za ten czas współpracy. Ty nadawałaś ton pracy Komisji i stałaś się w Sejmie swego rodzaju instytucją w zakresie polityki społecznej. Należą Ci się ogromne słowa uznania. W imieniu kierownictwa i pracowników resortu gospodarki i pracy życzę członkom Komisji pomyślności w dalszej działalności parlamentarnej i pozaparlamentarnej. Dziękuję sekretariatowi Komisji i osobom współpracującym. Wiem - w poprzedniej kadencji byłem przewodniczącym Komisji - jaka jest rola sekretariatu. Przyjmijcie państwo słowa wdzięczności za wasz wysiłek i cierpliwość dla posłów i rządowej administracji.</u>
</div>
<div xml:id="div-24">
<u xml:id="u-24.0" who="#AnnaHintz">W imieniu Państwowej Inspekcji Pracy składam serdeczne podziękowania za życzliwość i zrozumienie kwestii, które prezentowaliśmy na posiedzeniach Komisji oraz za pomoc w rozwiązywaniu wielu indywidualnych i zbiorowych problemów związanych z ochroną pracy poprzez wypracowanie rozwiązań ustawowych służących ludziom pracy. Składam na ręce pani przewodniczącej list z podziękowaniami za konstruktywną współpracę.</u>
</div>
<div xml:id="div-25">
<u xml:id="u-25.0" who="#ElżbietaArciszewska">W dzisiejszym posiedzeniu uczestniczę z pewną nostalgią, ponieważ wiem, że pani posłanka Anna Bańkowska nie zamierza kandydować do Sejmu przyszłej kadencji. Szkoda. Reprezentuję środowisko, które pozostaje w ciężkich warunkach. Od Sejmu oczekiwaliśmy rozwiązań, które chociaż trochę poprawiłyby nasz byt. Kierowaliśmy pisma do różnych instytucji. Ale przede wszystkim wierzyliśmy pani przewodniczącej Annie Bańkowskiej. Wiemy, że życzliwość pani przewodniczącej była ogromna. Mamy świadomość ograniczonych możliwości realizacji potrzeb. Wiemy, że pani przewodnicząca zrobiła wszystko, co było można zrobić. Za to serdecznie pani dziękujemy. Będziemy panią miło wspominać. Mamy nadzieję, że będzie pani nadal wspierać naszą organizację swoją wiedzą i życzliwością. Składam serdeczne podziękowania członkom Komisji za pomoc w rozwiązywaniu naszych problemów, szczególnie posłowi Włodzimierzowi Czechowskiemu z którym współpracowaliśmy na bieżąco. Tym z państwa, którzy nie zamierzają kandydować do Sejmu przyszłej kadencji życzę wielu pogodnych dni. Przyszłym posłom życzę owocnej pracy.</u>
</div>
<div xml:id="div-26">
<u xml:id="u-26.0" who="#CezaryMiżejewski">Zakończenie każdej kadencji Komisji Polityki Społecznej ujawnia ogrom wykonanej pracy, a jednocześnie uczucie niedosytu, że można było więcej zrobić. Komisja Polityki Społecznej należy do najtrudniejszych i najciężej pracujących komisji. Jest też najbardziej kompetentna, w dużej mierze dzięki pani przewodniczącej Annie Bańkowskiej. Jestem zaszczycony, że mogłem z panią pracować przez te lata. Mam nadzieję, że to nie koniec naszej współpracy.</u>
</div>
<div xml:id="div-27">
<u xml:id="u-27.0" who="#JerzyKozłowski">Kiedy przed blisko 40 laty opuszczałem rodzinne miasto Inowrocław i ruszyłem w Polskę, aby poznawać nowych ludzi i zdobywać kolejne szczeble wykształcenia zastanawiałem się, jakie wspomnienia wynoszę z tego miasta. Otóż - po raz pierwszy mówię o tym publicznie - wyniosłem wspomnienie o Mirze Bańkowskiej, w której zakochałem się chyba w II klasie szkoły podstawowej. Po latach osiadłem w Warszawie i po 38 latach służby zdjąłem żołnierski mundur i stałem się urzędnikiem państwowym. Kiedy po raz pierwszy miałem okazję poznać panią przewodniczącą Annę Bańkowską, przypomniałem sobie o moich wspomnieniach z młodości. Mira Bańkowska, która chodziła ze mną do II klasy szkoły podstawowej to siostra męża pani posłanki Anny Bańkowskiej. To moja pierwsza bardzo osobista refleksja. Koniec bieżącej kadencji Sejmu przypada na rok szczególny. Dla urzędników zajmujących się sprawami kombatantów ten rok jest ważny ze względu na przypadające rocznice: 60 rocznica zakończenia II wojny światowej, 85 rocznica wojny polsko-bolszewickiej, 25 rocznica powstania „Solidarności”. Komisja Polityki Społecznej i Rodziny wykazywała zrozumienie i życzliwość dla problemów zgłaszanych przez Urząd. Chciałbym za to serdecznie podziękować. Z okazji 60 rocznicy zakończenia II wojny światowej kierownik Urzędu pan minister Jan Turski ustanowił specjalny medal „Pro memoria”, którym wyróżniamy uczestników II wojny światowej, ale również honorujemy osoby, które podejmują działania dla upamiętnienia tych wydarzeń. W imieniu ministra Jana Turskiego chciałbym uhonorować panią przewodniczącą Annę Bańkowską tym medalem. Będę wdzięczny za przyjęcie medalu. Chciałbym również wyróżnić tym medalem pana posła Edmunda Stachowicza, który w swojej parlamentarnej działalności wspierał pracę Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Serdecznie dziękuję. Pan poseł Tadeusz Tomaszewski został również wyróżniony. Niestety jest nieobecny na dzisiejszym posiedzeniu. Chciałbym się teraz zwrócić do pana posła Włodzimierza Czechowskiego. Pamiętamy wystąpienia pana posła w trakcie prac nad budżetem w poszczególnych latach. Jako urzędnik z przeszłością wojskową szczególnie pamiętam płomienne wystąpienie pana posła popierające nowelizację ustawy o kombatantach. Dziękuję za wspieranie naszej działalności. Proszę przyjąć medal „Pro memoria”.</u>
</div>
<div xml:id="div-28">
<u xml:id="u-28.0" who="#AnnaBańkowska">Jestem zaszczycona. Proszę podziękować panu ministrowi Janowi Turskiemu za to wyróżnienie.</u>
</div>
<div xml:id="div-29">
<u xml:id="u-29.0" who="#ElżbietaGłogowska">Od wielu lat kieruję jedną z największych organizacji osób niepełnosprawnych. Co 4 osoba w Polsce jest osobą niepełnosprawną - to pokazuje skalę problemu. Po raz pierwszy w bieżącej kadencji Sejmu Komisja Polityki Społecznej i Rodziny potraktowała organizacje pozarządowe jako partnerów. W Europie organizacje pozarządowe są traktowane jako pełnoprawni partnerzy rządów w rozwiązywaniu problemów. Bo rzeczywiście rozwiązujemy problemy za poszczególne resorty ze środków nie budżetowych. Dziękuję Komisji i pani przewodniczącej Annie Bańkowskiej za sposób traktowania organizacji pozarządowych. To naprawdę godny zaufania i kompetentny partner, najlepiej znający problemy środowiska. Mam nadzieję, że w Sejmie przyszłej kadencji organizacje pozarządowe będą tak samo traktowane.</u>
</div>
<div xml:id="div-30">
<u xml:id="u-30.0" who="#MaksymilianaSiostra">Reprezentowałam Sekretariat Konferencji Episkopatu Polski. W imieniu Sekretariatu i własnym chciałam bardzo serdecznie podziękować pani przewodniczącej Annie Bańkowskiej i Komisji za doskonałą współpracę. Długo przychodzę do Sejmu. I moja osobista refleksja jest taka, że więcej nas wszystkich łączy niż dzieli. Tak było również w tej kadencji. Zrozumienie ludzkich potrzeb i związanego z tym dobra wspólnego w tej komisji było bardzo duże. Dziękuję, że mogłam się czuć partnerem w rozwiązywaniu problemów społecznych.</u>
</div>
<div xml:id="div-31">
<u xml:id="u-31.0" who="#WojciechSzewczyk">W imieniu komendanta głównego chciałem serdecznie podziękować za zaproszenie na posiedzenie. Komendant główny bardzo przeprasza, ale ze względów zdrowotnych nie może uczestniczyć w dzisiejszym posiedzeniu. Prosił, abym w imieniu kierownictwa komendy głównej, a także kadry i uczestników OHP podziękował pani przewodniczącej Annie Bańkowskiej i Komisji za życzliwość i wsparcie w naszych codziennych działaniach. Zrozumienie pani posłanki Anny Bańkowskiej oraz Komisji Polityki Społecznej i Rodziny dla problemów polskiej młodzieży, a zarazem umiejętność ich rozwiązywania zasługują na najwyższy szacunek i szczere uznanie. Współpracę z panią przewodniczącą i z Komisję będę pamiętać jako doskonały przykład współdziałania. Cieszę się, że mogliśmy współpracować i nasza współpraca dawała wymierne efekty, służyła dobrze młodym Polakom, a także ich rodzinom. Dziękuję pani przewodniczącej, prezydium i członkom Komisji Polityki Społecznej i Rodziny za wieloletnią owocną pomoc. Mam świadomość, iż nie byłoby wielkiego dorobku ochotniczych hufców pracy bez wielu wypróbowanych sprzymierzeńców, do których mam zaszczyt zaliczać panią przewodniczącą i członków Komisji. Proszę o przyjęcie najlepszych życzeń pomyślności oraz sukcesów w życiu zawodowym i osobistym.</u>
</div>
<div xml:id="div-32">
<u xml:id="u-32.0" who="#AnnaBańkowska">Czy ktoś z państwa chciałby jeszcze zabrać głos? Nie widzę zgłoszeń. Chciałabym jeszcze podziękować pani posłance Jolancie Banach, z którą również Komisja współpracowała w okresie kiedy pełniła funkcję pełnomocnika rządu ds. osób niepełnosprawnych. Szczególne podziękowania chciałabym skierować do posłów i prezydium Komisji. Jeśli chodzi o pracę w tej komisji, to na początku kadencji niektórzy posłowie kalkulują czy warto zapisać się do Komisji Polityki Społecznej. Niektórzy odchodzą ze względu na ciężką pracę, niektórzy z innych powodów. Tych, którzy zostają mimo dużych różnic politycznych, podobnie jak w Sejmie, łączy taktowny, kulturalny sposób postrzegania problematyki społecznej. W Komisji Polityki Społecznej i Rodziny nie było kłótni i obelg politycznych. Nie prowadzono walki politycznej, choć inklinacje polityczne ujawniały się w ostatecznym głosowaniu. Potrafiliśmy rzeczowo dyskutować o problemie mając nieraz inną optykę jego postrzegania. Dziękuję za wszystkie miłe słowa skierowane pod moim adresem, ale chcę podkreślić, że bez zgranej grupy posłów przewodniczący nie mógłby nic zdziałać. Dziękuję wam koleżanki i koledzy za 4 lata dobrej współpracy, za wyrozumiałość wobec moich słabości, za takt i za pracowitość. Bez tego Komisja nie odbyłaby 272 posiedzeń. Każdemu z was życzę z całego serca sukcesu wyborczego. Oczekuje was Sejm i Komisja Polityki Społecznej. To jest moja piąta kadencja od 1989 r. W 1989 r. byłam dyrektorem ekonomicznym dużego przedsiębiorstwa, zatrudniającego ponad kilka tysięcy ludzi. Startowałam w wyborach z oczekiwaniem, że jako poseł będę współstanowić prawo, które nie będzie wymagało wykładni urzędników różnych ministerstw. Z dzisiejszej perspektywy takie oczekiwanie wydaje się naiwne, ale wówczas wierzyłam, że można je spełnić, że można tworzyć dobre prawo. Najbliższa była mi problematyka ekonomiczna i finansowa. Zamierzałam zając się tą problematyką w Sejmie. Na jednym ze spotkań przedwyborczych w 1989 r. w małym miasteczku prezentowali się kandydaci. Wówczas ludzie słuchali jeszcze kandydatów, teraz nie słuchają, teraz nie ma kampanii, wtedy trzeba było umieć odpowiedzieć na każde pytanie i umieć przedstawić swoją wizję Polski. Po prezentacji podszedł do mnie starszy człowiek i powiedział, że byłabym dobrym posłem pod warunkiem, że będę sprzeciwiać się bezrobociu i biedzie, na które się zanosi. Nie mogłam tego pojąć. Przeciwko bezrobociu? Mój zakład poszukiwał wtedy pracowników. Zdobyłam mandat poselski. Zdecydowałam, że zapiszę się do Komisji Finansów Publicznych. Ale kiedy szłam korytarzem sejmowym zaczęłam się zastanawiać, a jeżeli ten człowiek ma rację. W 1989 r. nic nie zapowiadało pojawienia się tych zjawisk. Ale w 1989 r. nie wiedzieliśmy, że chcemy wprowadzić ustrój kapitalistyczny. Ówczesne hasła wyborcze - to modyfikacja socjalizmu. Jeżeli ten człowiek ma rację, to powinnam zapisać się do Komisji Polityki Społecznej. Zapisałam się do Komisji i pracowałam w niej przez 5 kadencji. Dwukrotnie byłam przewodnicząca i dwukrotnie wiceprzewodniczącą. Postanowiłam nie kandydować do Sejmu przyszłej kadencji. Jestem zniechęcona tym, że nasze problemy są rozpatrywane głównie nocą, że nie ma możliwości komunikowania się ze społeczeństwem w sprawie ustaw, na którymi pracujemy. Teczka, kłótnie polityczne, w których dochodzą do głosu chamstwo i arogancja - to główne tematy doniesień medialnych.</u>
<u xml:id="u-32.1" who="#AnnaBańkowska">Uznałam, że może przyszedł czas osób nastawionych na ostrą walkę polityczną, a nie pracę merytoryczną nad ważnymi problemami społecznymi. Doszłam do wniosku, że należy powiedzieć polityce „do widzenia”. Nie wykluczam, że kiedyś powrócę do tego typu działalności. Z całego serca życzę kandydującym członkom Komisji Polityki Społecznej i Rodziny sukcesu wyborczego. Trzymam za was kciuki! Zostawiam swój numer telefonu, jeżeli zostaniecie wybrani poinformujcie mnie czy wstąpiliście do Komisji Polityki Społecznej. Myślę, że warto. Wyborcy będą wam za to wdzięczni. Dziękuję wszystkim za współpracę. Przystępujemy do głosowania nad sprawozdaniem z działalności Komisji w IV kadencji Sejmu? Kto jest za przyjęciem sprawozdania? Stwierdzam, że Komisja 14 głosami, przy braku przeciwnych i wstrzymujących się przyjęła sprawozdanie. Zamykam działalność trzech stałych podkomisji. Dziękuję za wszystkie życzliwości pod adresem Komisji. Staraliśmy się jak można było najlepiej. Ale zapewne będzie co poprawiać. Zapraszam na spotkanie do sali obok. Zanim wyjdziecie, pozwólcie, że każdemu uścisnę rękę. Zamykam posiedzenie Komisji Polityki Społecznej i Rodziny.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>