text_structure.xml
23.2 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#">Dnia 29 listopada 1966 r. Komisja Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów, obradująca pod przewodnictwem posła Zdzisława Siedlewskiego (SD), rozpatrzyła projekt budżetu na 1967 r. w częściach dotyczących Ministerstwa Finansów i Najwyższej Izby Kontroli oraz sprawozdanie z działalności i wykonania budżetu Najwyższej Izby Kontroli w 1965 r.</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#">W obradach udział wzięli przedstawiciele Ministerstwa Finansów z Ministrem - Jerzym Albrechtem i podsekretarzem stanu - Józefem Trendotą, przedstawiciele Najwyższej Izby Kontroli z wiceprezesem NIK - Bolesławem Gałęzą, Prezes Narodowego Banku Polskiego - Stanisław Majewski.</u>
<u xml:id="u-1.2" who="#">Projekt budżetu na 1967 r. Ministerstwa Finansów zreferował poseł Konstanty Łubieński (bezp. „Znak”):</u>
<u xml:id="u-1.3" who="#">Po omówieniu poszczególnych pozycji budżetu resortu, poseł Łubieński zajął się niektórymi problemami polityki finansowej państwa. Omawiając finansowanie gospodarki narodowej w ramach działalności bankowej wskazał on, że w 1967 r. ogólny stan kredytów bankowych zwiększyć się ma o 35,1 mld zł i wynieść na koniec roku 344,5 mld zł; udział gospodarki uspołecznionej w ogólnej kwocie kredytów wyniesie 86,2 proc., gospodarki chłopskiej - 8 proc., indywidualnego budownictwa mieszkaniowego ludności - 1,9 proc., środków na zakupy ratalne - 3,6 proc., kredytów dla rzemiosła 0,3 proc.</u>
<u xml:id="u-1.4" who="#">Przy rozpatrywaniu zagadnień związanych z finansowaniem gospodarki narodowej w ramach działalności bankowej szczególną uwagę zwrócić należy na kształtowanie się zapasów. Wprawdzie założenia projektu planu przewidują mniejszy przyrost zapasów niż w roku bieżącym i niższy od wycinka planu 5-letniego na 1967 r. o 3,2 mld zł, jednakże biorąc pod uwagę fakt, że plany wzrostu zapasów są z reguły przekraczane, należy liczyć się ze znacznie wyższym wzrostem zapasów w roku przyszłym niż to przewiduje plan. Jednym więc z podstawowych zadań polityki kredytowej w 1967 r. powinno być oddziaływanie na poprawę sytuacji w tym zakresie.</u>
<u xml:id="u-1.5" who="#">Wzrost środków obrotowych w 1967 r. o ponad 29 mld zł, ma być pokryty w połowie wzrostem własnych funduszów obrotowych i wzrostem kredytów bankowych. W związku z wprowadzeniem nowego systemu finansowego szczególną uwagę zwracać należy na konieczność prawidłowego ustalania norm podziału zysków i amortyzacji oraz właściwego dysponowania funduszem rezerwowym przez Zjednoczenia, w przeciwnym bowiem razie powstać może zjawisko nagromadzenia nadmiernych środków finansowych w jednych przedsiębiorstwach przy jednoczesnym występowaniu niedoborów środków własnych i zbyt wysokim zapotrzebowaniu na kredyt bankowy w innych.</u>
<u xml:id="u-1.6" who="#">Trzeba również podkreślić, że mimo wejścia w życie od 1 stycznia 1966 r. nowych zasad finansowania inwestycji centralnych kredytem bankowym, z wyjątkiem inwestycji priorytetowych i specjalnych, udział kredytu bankowego w łącznej kwocie nakładów na inwestycje centralne będzie w roku przyszłym nadal niski (11proc.).</u>
<u xml:id="u-1.7" who="#">Kredyty dla ludności i gospodarki nieuspołecznionej wzrosną w 1967 r. o 5,6 mld zł. Na szczególną uwagę zasługuje nieznaczny spadek wzrostu kredytów rolniczych, jak również rosnąca dynamika spłat rolniczych kredytów obrotowych, co świadczy o optymistycznej ocenie wzrostu siły nabywczej rolników. Przyrost wkładów oszczędnościowych ludności ocenia się na 11,1 mld zł.</u>
<u xml:id="u-1.8" who="#">Na tle założonych planem zadań związanych z obsługą kredytową gospodarki uspołecznionej i ludności zwrócić należy uwagę na niektóre kierunki działania Banku Inwestycyjnego i Banku Rolnego. Bank Inwestycyjny będzie w 1967 r. nadal kontynuował dotychczasowe wysiłki zmierzające do zabezpieczenia ciągłości finansowania inwestycji kontynuowanych, maksymalnej koncentracji nakładów, skrócenia cykli inwestycyjnych, nieprzekraczania planowych kosztorysów, wdrażania bodźców wynikających z nowego systemu finansowania inwestycji.</u>
<u xml:id="u-1.9" who="#">Bank Rolny będzie w 1967 r. koncentrował wysiłek na doskonaleniu metod finansowania inwestycji w państwowych gospodarstwach rolnych, będzie kontynuował badania przyczyn nieosiągania rentowności przez część tych gospodarstw. W zakresie indywidualnej gospodarki chłopskiej - działalność Banku będzie polegać przede wszystkim na zapewnieniu pełnego pokrycia potrzeb kredytowych wsi na zakup środków produkcji i usług oraz najbardziej efektywnym kredytowaniu nakładów inwestycyjnych.</u>
<u xml:id="u-1.10" who="#">W stosunku do 1966 r. akumulacja w warunkach porównywalnych wzrosnąć ma o 8,6 proc.; wzrost ten pokryty będzie prawie całkowicie przez wzrost akumulacji z przemysłu. W tej dziedzinie zadania są napięte w szczególności w przemyśle maszynowym i budownictwie.</u>
<u xml:id="u-1.11" who="#">Sprawą wymagającą większej uwagi jest równoważenie budżetów terenowych, występuje bowiem zjawisko nadmiernej koncentracji w budżetach wojewódzkich rad narodowych udziału dochodów z budżetu centralnego i dochodów z przedsiębiorstw przemysłu terenowego. Natomiast rady powiatowe i gromadzkie mają duże trudności z pokrywaniem wydatków. Najdotkliwiej tę nierównomierność w redystrybucji dochodów odczuwają budżety gromadzkie, dla których dominującą pozycję stanowią dochody z wiejskiej gospodarki nieuspołecznionej (podatek gruntowy), wykazujące tendencję spadkową. Ministerstwo Finansów planuje w latach 1967-1968 zmniejszenie tych nierówności pomiędzy poszczególnymi budżetami terenowymi.</u>
<u xml:id="u-1.12" who="#">Przy ustalaniu dochodów budżetowych z podatków od opłat od gospodarki nieuspołecznionej i od ludności w 1967 r., Ministerstwo Finansów będzie kierować się ogólnymi zasadami polityki podatkowej kreślonymi w planie na lata 1966-1970. Zgodnie z tymi zasadami, podatki mają coraz mniejsze znaczenie jako źródło dochodów państwa, a w coraz większym stopniu powinny być wykorzystywane jako instrument oddziaływania na kierunki rozwoju gospodarki nieuspołecznionej oraz na podział dochodu narodowego między niektóre grupy ludności.</u>
<u xml:id="u-1.13" who="#">Wpływy budżetowe z podatków i opłat wiejskich nie wykazują tendencji wzrostu. Na niezmienionym również poziomie kształtować się będą w 1967 r. i w 1968 ulgi podatkowe. Ponadto coraz większego znaczenia nabierać będą ulgi inwestycyjne, w szczególności dla rolnictwa, przy czym w 1967 r. zasięg tych ulg zostanie rozszerzony.</u>
<u xml:id="u-1.14" who="#">Zadłużenie wsi z tytułu zaległości podatkowych utrzymuje się w granicach nie nasuwających w obecnej chwili poważniejszych zastrzeżeń.</u>
<u xml:id="u-1.15" who="#">Polityka podatkowa w stosunku do podatników podatku obrotowego i dochodowego jest zróżnicowana. Ma ona na celu pobudzenie rozwoju rzemiosła i usług dla ludności i rolnictwa. Zakres ulg dla rzemiosła jest szeroki i różnorodny. W rezultacie stosowania tych ulg, mimo wzrostu ilości zakładów rzemieślniczych i wzrostu obrotów, wpływy z obu tych podatków ukształtują się w 1967 r. na poziomie o ok. 220 mln zł niższym niż w bieżącym roku.</u>
<u xml:id="u-1.16" who="#">Podstawą realizacji polityki równowagi rynkowej jest bilans pieniężnych dochodów i wydatków ludności. W projekcie planu na 1967 r. przewiduje się, że globalne pieniężne dochody ludności wzrosną w stosunku do roku bieżącego o 7 procent. Przychody ludności rolniczej ze sprzedaży produktów rolnych będą o ok. 1,7 mld zł wyższe niż w 1966 r. O 4,7 proc. wzrośnie suma kredytów dla ludności. Ogólnie biorąc, bilans na 1967 r. wykazuje, iż zapewniona jest globalna równowaga rynkowa, chociaż mogą wystąpić pewne niedobory asortymentowe w.zakresie niektórych artykułów.</u>
<u xml:id="u-1.17" who="#">W dalszym ciągu swego referatu poseł Łubieński omówił stosunki finansowe z zagranicą.</u>
<u xml:id="u-1.18" who="#">Przechodząc do omówienia nowego systemu finansowego poseł Łubieński stwierdził, że za wcześnie jeszcze na ocenę jego działania; słuszne byłoby, by odpowiednie zespoły poselskie podjęły w roku przyszłym taką próbę.</u>
<u xml:id="u-1.19" who="#">W dyskusji udział wzięli posłowie: Bolesław Bednarek (PZPR), Józef Raźny (SD), Eugeniusz Witek (ZSL), Tomasz Malinowski (ZSL), Ryszard Reiff (bezp. „PAX”), Edward Graliński (PZPR), Stanisław Cieślak (ZSL), Ewa Trojanowska (bezp.), Franciszek Blinowski (PZPR), Czesław Burski (ZSL) i Konstanty Łubieński (bezp. „Znak”); dodatkowych wyjaśnień udzielił Minister Finansów - Jerzy Albrecht.</u>
<u xml:id="u-1.20" who="#">W dyskusji zwrócono uwagę, że w dochodach budżetu państwa z roku na rok maleje udział podatków i opłat od ludności.</u>
<u xml:id="u-1.21" who="#">Wiele uwagi poświęcili posłowie niektórym problemom polityki finansowej, m. in. systemowi kształtowania cen fabrycznych, metodom obliczania funduszu zakładowego.</u>
<u xml:id="u-1.22" who="#">Omawiając rolę banków wskazywano, że powinny one stanowić swego rodzaju kasę przedsiębiorstw, a zarazem być instrumentem powszedniego oddziaływania na przebieg procesów ekonomicznych i kontrolować ich prawidłowość; nie może i nie powinno to w żadnym przypadku ograniczać inicjatywy przedsiębiorstw i ich odpowiedzialności.</u>
<u xml:id="u-1.23" who="#">Wskazywano na nadmierną centralizację środków budżetowych na szczeblu wojewódzkim. Osłabia to - w wielu przypadkach - zdaniem posłów - inicjatywę rad powiatowych i gromadzkich. Zmiana sytuacji w tym zakresie wymaga dalszej decentralizacji gospodarczej.</u>
<u xml:id="u-1.24" who="#">Z uznaniem posłów spotkała się polityka podatkowa w stosunku do rzemiosła. Podkreślano, że stwarza ona atmosferę pomyślną dla rozwoju tak potrzebnych społeczeństwu usług.</u>
<u xml:id="u-1.25" who="#">Wskazywano, że przekazanie wymiaru i poboru podatków do gromadzkich rad narodowych było posunięciem słusznym, pozwalającym zwiększyć trafność wymiarów, uprościć technikę poboru.</u>
<u xml:id="u-1.26" who="#">Postulowano zrównanie uprawnień przysługujących właścicielom książeczek oszczędnościowych SOP i książeczek oszczędnościowych PKO.</u>
<u xml:id="u-1.27" who="#">Komisja przyjęła projekt budżetu państwa na rok 1965 w części dotyczącej Ministerstwa Finansów.</u>
<u xml:id="u-1.28" who="#">W kolejnym punkcie porządku obrad Komisja rozpatrzyła sprawozdanie rządu z wykonania budżetu państwa w 1965 r. oraz projekt budżetu państwa na rok 1967 części dotyczącej Najwyższej Izby Kontroli.</u>
<u xml:id="u-1.29" who="#">Sprawozdawcą był poseł Czesław Burski (ZSL).</u>
<u xml:id="u-1.30" who="#">Działalność NIK w roku 1965 ocenić należy bardzo pozytywnie. Materiały z kontroli przeprowadzonych przez NIK w 1965 r. stanowiły wielokrotnie dla Rady Ministrów oraz dla Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów podstawę do podejmowania środków usprawniających działalność poszczególnych resortów, doskonalenia systemu zarządzania, a także do rozszerzania i pogłębiania nadzoru nad pracą resortów.</u>
<u xml:id="u-1.31" who="#">Materiały pokontrolne NIK stanowiły również poważną pomoc w pracach komisji sejmowych, a także rad narodowych wszystkich szczebli.</u>
<u xml:id="u-1.32" who="#">W 1965 r. NIK przeprowadziła kontrole 474 tematów w 5.925 jednostkach gospodarczych i administracyjnych wszystkich szczebli. Kontrole te dotyczyły przede wszystkim gospodarności i sprawności działania kontrolowanych jednostek w zakresie realizacji zadań NPG i budżetu.</u>
<u xml:id="u-1.33" who="#">Większość przeprowadzonych kontroli miała charakter kompleksowy, co polegało na tym, że w ramach jednego tematu badano jednocześnie zespół określonych procesów gospodarczych. Spośród skontrolowanych w 1965 roku 124 tematów o zasięgu krajowym - 77 stanowiły kontrole tego typu.</u>
<u xml:id="u-1.34" who="#">Wymagało to skoordynowanej działalności kilku lub kilkunastu jednostek organizacyjnych NIK, współpracy z innymi organami kontroli, rewizji i inspekcji oraz z organizacjami społecznymi. Kontrole tego typu przeprowadzono przede wszystkim w dziedzinie inwestycji, przemysłu, rolnictwa, handlu zagranicznego, oświaty i zdrowia.</u>
<u xml:id="u-1.35" who="#">Przy planowaniu kontroli NIK uwzględniała dezyderaty komisji sejmowych oraz wnioski rad narodowych i organizacji społecznych.</u>
<u xml:id="u-1.36" who="#">NIK opracowała i przekazała odpowiednim władzom oraz Sejmowi 69 problemowych opracowań zbiorczych, zawierających omówienie wyników kontroli o szerszym zasięgu.</u>
<u xml:id="u-1.37" who="#">W 1965 r. NIK przekazała 298 wystąpień bezpośrednio organem powołanym do ścigania przestępstw. Wystąpienia te zawierały zawiadomienia o ujawnionych przez kontrolę nadużyciach.</u>
<u xml:id="u-1.38" who="#">W ciąga 1965 r. wydano w wyniku kontroli 1.718 ważniejszych zarządzeń zmierzających do usunięcia stwierdzonych w toku kontroli niedociągnięć.</u>
<u xml:id="u-1.39" who="#">Realizacja wniosków pokontrolnych NIK oraz efektywność środków podejmowanych w wyniku kontroli były przedmiotem stałej uwagi jednostek organizacyjnych NIK. Analizowano bieżąco odpowiedzi na wystąpienia pokontrolne oraz przeprowadzano kontrole sprawdzające, W przypadkach, gdy odpowiedzi dotyczące realizacji wniosków pokontrolnych nie były wyczerpujące, NIK żądała dodatkowych wyjaśnień, a ponadto przeprowadzała kontrole sprawdzające. Kontrolami takimi w 1965 r. objęto 395 jednostek organizacyjnych różnych szczebli. W celu podniesienia skuteczności kontroli przyjęto zasadę badania w toku każdej kontroli również stanu realizacji wniosków z poprzednich kontroli.</u>
<u xml:id="u-1.40" who="#">Jednym z ważniejszych elementów realizacji wniosków pokontrolnych były narady pokontrolne.</u>
<u xml:id="u-1.41" who="#">Przedstawiciele NIK brali udział w okresie sprawozdawczym w 54 posiedzeniach komisji sejmowych III kadencji Sejmu oraz w 90 posiedzeniach IV kadencji. Na posiedzeniach komisji przedstawiciele NIK udzielali informacji i wyjaśnień oraz przedstawiali wyniki kontroli, dotyczące działalności naczelnych i terenowych organów administracji państwowej oraz innych urzędów i instytucji.</u>
<u xml:id="u-1.42" who="#">Ponadto przedstawiciele NIK informowali wojewódzkie zespoły poselskie o ważniejszych wynikach kontroli oraz brali udział w pracach komisji poselskich badających poszczególne problemy.</u>
<u xml:id="u-1.43" who="#">Przedstawiciele NIK w 1965 r. wzięli udział w 295 posiedzeniach kolegiów resortów, w 60 posiedzeniach kolegiów zjednoczeń i jednostek równorzędnych, w 237 posiedzeniach PWRN i w 74 posiedzeniach PPRN oraz w wielu różnych konferencjach i naradach resortowych i branżowych, zgłaszając - w oparciu o wyniki kontroli - uwagi do omawianych problemów.</u>
<u xml:id="u-1.44" who="#">W 1965 r. kontynuowana była współpraca NIK z Centralną Radą Związków Zawodowych, Zarządami Głównymi i Okręgowymi Zw. Zaw., Wojewódzkimi Komisjami Zw. Zaw, oraz z organami samorządu robotniczego w zakładach pracy, w ramach społecznej kontroli gospodarki materiałowej prowadzonej przez związki zawodowe.</u>
<u xml:id="u-1.45" who="#">W kontrolach NIK brali ponadto udział członkowie ZMS, ZMW, ZHP, komitetów sklepowych, komitetów dostawców płodów rolnych, komisji rewizyjnych komitetów rodzicielskich, komisji rewizyjnych kółek rolniczych, rad spółdzielczych, rad robotniczych, Ligi Kobiet, społeczni inspektorzy gospodarki samochodowej itd.</u>
<u xml:id="u-1.46" who="#">Organizacje społeczne z zasady były informowane o interesujących je wynikach kontroli.</u>
<u xml:id="u-1.47" who="#">Działalność NIK w zakresie wykonywania budżetu prowadzona była wyjątkowo racjonalnie i oszczędnie; powinna ona stanowić wzór dla innych jednostek gospodarki narodowej.</u>
<u xml:id="u-1.48" who="#">Najwyższa Izba Kontroli z zadań powierzonych jej przez Sejm i Radę Państwa wywiązała się w 1965 r. pozytywnie; jej praca była wielce pożyteczna, owocna i miała istotny, pozytywny wpływ na działalność gospodarki narodowej. Na podkreślenie zasługuje bliska, ścisła współpraca z Sejmem i komisjami sejmowymi.</u>
<u xml:id="u-1.49" who="#">Działalność NIK, obejmująca całokształt gospodarki narodowej stanowiła istotną pomoc w sprawozdaniu przez Sejm i jego organy konstytucyjnych funkcji kontrolnych.</u>
<u xml:id="u-1.50" who="#">Omawiając plan działalności i projekt budżetu NIK na 1967 r. sprawozdawca podkreślił, że podobnie jak w latach ubiegłych, Najwyższa Izba Kontroli koncentruje swą bieżącą działalność na głównych zadaniach realizacji Narodowego Planu Gospodarczego i budżetu państwa, przestrzeganiu dyscypliny gospodarczej i finansowej oraz zabezpieczeniu mienia społecznego.</u>
<u xml:id="u-1.51" who="#">Z ogólnej liczby 156 tematów przewidzianych do kontroli w okresie od października 1966 r. do września 1967 r., najwięcej - bo 34 tematów kontroli dotyczy dziedziny przemysłu, 27 - inwestycji i budownictwa, 16 - rolnictwa, 15 - transportu i łączności; 22 - dziedziny urządzeń kulturalnych i socjalnych, 12 - gospodarki mieszkaniowej i komunalnej, 6 - handlu zagranicznego, eksportu i importu, 8 - handlu wewnętrznego; 10 tematów dotyczy kontroli gospodarki budżetowej i finansowej, 3 tematy - organów kontroli; m. in. przewidziano kontrole wykonania uchwał WRN i PRN w sprawie aktywizacji małych miast.</u>
<u xml:id="u-1.52" who="#">W porównaniu z ubiegłym rokiem zwiększono ilość i zakres kontroli przemysłu, inwestycji i budownictwa.</u>
<u xml:id="u-1.53" who="#">Tematyka kontroli, jak również organizacja i założone metody ich przeprowadzania, uwzględniają badanie powiązań pomiędzy resortami oraz pomiędzy gospodarką a administracją centralną i terenową.</u>
<u xml:id="u-1.54" who="#">Stałymi elementami procesów kontrolnych mają być takie zagadnienia jak:</u>
<u xml:id="u-1.55" who="#">- doskonalenie systemu zarządzania i organizacji administracji gospodarczej i ogólnej, usprawnienie koordynacji branżowej i terenowej;</u>
<u xml:id="u-1.56" who="#">- rytmiczność produkcji i wykorzystanie zdolności produkcyjnej;</u>
<u xml:id="u-1.57" who="#">- rola czynnika ekonomicznego przy podejmowaniu decyzji gospodarczych, umacnianie dyscypliny państwowej i odpowiedzialności organów zarządzania, nadzoru służbowego oraz kontroli wewnętrznej za niewykonanie poruszonych zadań i tolerowanie zaniedbań;</u>
<u xml:id="u-1.58" who="#">- legalność, gospodarność, celowość i rzetelność działania organów administracji gospodarczej i ogólnej, skuteczność przeciwdziałania marnotrawstwu i nadużyciom;</u>
<u xml:id="u-1.59" who="#">- organizacja pracy i stosowanie właściwej polityki kadrowej oraz przeciwdziałanie przejawom biurokratyzmu;</u>
<u xml:id="u-1.60" who="#">- wykorzystanie przez kontrolowane jednostki wniosków i zaleceń wynikających z poprzednich kontroli, realizacja zarządzeń pokontrolnych oraz ich skuteczność w usuwaniu i zapobieganiu im w przyszłości.</u>
<u xml:id="u-1.61" who="#">Podobnie jak w latach ubiegłych pogłębiona będzie współpraca NIK z innymi organami kontroli, rewizji, inspekcji i lustracji spółdzielczej oraz usprawniona koordynacja działalności tych organów z działalnością NIK, w szczególności przez organizowanie wspólnych kontroli, a ponadto zwiększenie zakresu inspiracji tematycznej działalności tych organów.</u>
<u xml:id="u-1.62" who="#">Dalej rozwijać się będzie współpraca NIK z kontrolą społeczną, zwłaszcza z komisjami rad narodowych, związkami zawodowymi, organami samorządu robotniczego oraz innymi organizacjami społecznymi, głównie w dziedzinie gospodarki materiałowej, postępu technicznego, jakości produkcji i usług, zaopatrzeniu rynku, gospodarki komunalnej, spraw socjalnych, czynów społecznych, oraz ochrony interesów i praw obywateli.</u>
<u xml:id="u-1.63" who="#">Szczególną uwagę zwraca NIK na inicjowanie społecznych akcji kontrolnych oraz udzielanie instruktażu i pomocy fachowej dla kontroli społecznej.</u>
<u xml:id="u-1.64" who="#">Jedną z form współpracy jednostek organizacyjnych NIK z kontrolą społeczną jest badanie wykonania przez administrację zakładów pracy uchwał organów samorządu robotniczego (KSR, rad robotniczych oraz ich prezydiów.) Wydatki przewidziane w projekcie budżetu NIK na rok 1967, dostosowane są do rzeczywistych potrzeb i uwzględniają wymogi racjonalnej i oszczędnej gospodarki.</u>
<u xml:id="u-1.65" who="#">W dyskusji udział wzięli posłowie: Jan Dziemba (PZPR), Konstanty Łubieński (bezp. „Znak”), Stanisław Cieślak (ZSL), Eugeniusz Witek (ZSL), Władysław Kuszyk (PZPR), Wiktor Obolewicz (PZPR), Józef Raźny (SD), Zdzisław Siedlewski (SD), dodatkowych wyjaśnień udzielił wiceprezes NIK Bolesław Gałęza.</u>
<u xml:id="u-1.66" who="#">W dyskusji wysoko oceniono działalność Najwyższej Izby Kontroli.</u>
<u xml:id="u-1.67" who="#">Za bardzo cenne uznano coraz ściślejsze powiązanie NIK z samorządem robotniczym; dzięki pomocy ze strony NIK autorytet tego samorządu wzrasta. Należy - zdaniem posłów - kontynuować i pogłębiać praktykę kontrolowania realizacji uchwał konferencji samorządu robotniczego przez administrację gospodarczą.</u>
<u xml:id="u-1.68" who="#">Postulowano położenie większego nacisku w planach kontroli NIK na realizacji inwestycji, zwłaszcza w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego i prototypowego budownictwa przemysłowego.</u>
<u xml:id="u-1.69" who="#">Większy nacisk należy również położyć - zdaniem posłów - na kontrolę działalności jednostek gospodarczych uczestniczących w obrocie z zagranicą.</u>
<u xml:id="u-1.70" who="#">Zwrócono uwagę na potrzebę ściślejszej współpracy podkomisji poselskich wizytujących teren z wojewódzkimi delegaturami NIK.</u>
<u xml:id="u-1.71" who="#">Wskazywano, że bogate materiały zawarte w materiałach pokontrolnych NIK nie są w dostatecznej mierze wykorzystywane.</u>
<u xml:id="u-1.72" who="#">Komisja przyjęła sprawozdanie rządu z wykonania budżetu za rok 1965 oraz projekt budżetu na rok 1967 w części dotyczącej Najwyższej Izby Kontroli.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>