text_structure.xml 110 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml"/>
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml"/>
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#PosełTomaszWójcik">Otwieram posiedzenie Komisji Skarbu Państwa, Uwłaszczenia i Prywatyzacji. Porządek posiedzenia przewiduje rozpatrzenie informacji ministra skarbu państwa na temat przekształceń własnościowych w hutnictwie. Wobec nie wniesienia zastrzeżeń stwierdzam, że Komisja przyjęła zaproponowany porządek posiedzenia.</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#PosełTomaszWójcik">Proszę podsekretarza stanu Barbarę Litak-Zarębską, aby w imieniu ministra skarbu państwa przedstawiła informację.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Podstawowym celem przemian strukturalnych sektora stalowego jest doprowadzenie do zwiększenia efektywności polskich hut oraz osiągniecie pozycji konkurencyjnej na rynkach międzynarodowych przy poprawie jakości i struktury produkcji.</u>
          <u xml:id="u-2.1" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Głównym sposobem realizacji tego celu jest dokończenie prywatyzacji sektora hutniczego, która zgodnie z Rządowym Programem Restrukturyzacji Przemysłu Hutnictwa Żelaza i Stali w Polsce powinna zostać przeprowadzona do końca roku 2001.</u>
          <u xml:id="u-2.2" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Z uwagi na zróżnicowaną strukturę własności oraz skomplikowaną sytuację ekonomiczno-finansową hut, nie jest możliwe zastosowanie jednolitych metod prywatyzacji, dla wszystkich spółek działających w branży. W związku z tym minister skarbu państwa w wyniku ocen poszczególnych hut podejmuje indywidualne działania zmierzające do skutecznej i efektywnej zmiany struktury własnościowej.</u>
          <u xml:id="u-2.3" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Aktualnie minister skarbu państwa jest wyłącznym właścicielem tylko 9 spośród 25 podmiotów branży stalowej, objętych Rządowym Programem Restrukturyzacji Przemysłu Żelaza i Stali w Polsce. Są to:</u>
          <u xml:id="u-2.4" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Katowice SA z siedzibą w Dąbrowie Górniczej (HK);</u>
          <u xml:id="u-2.5" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta im. T. Sendzimira SA z siedzibą w Krakowie (HTS);</u>
          <u xml:id="u-2.6" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Florian SA z siedzibą w Świętochłowicach (HF);</u>
          <u xml:id="u-2.7" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Cedler SA z siedzibą w Sosnowcu (HC);</u>
          <u xml:id="u-2.8" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Częstochowa SA z siedzibą w Częstochowie;</u>
          <u xml:id="u-2.9" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Łabędy SA z siedzibą w Gliwicach;</u>
          <u xml:id="u-2.10" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Kościuszko SA z siedzibą w Chorzowie;</u>
          <u xml:id="u-2.11" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Andrzej SA z siedzibą w Zawadzkiem;</u>
          <u xml:id="u-2.12" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Baildon SA z siedzibą w Katowicach.</u>
          <u xml:id="u-2.13" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Ponadto tylko w dwóch, wymienionych poniżej podmiotach, skarb państwa posiada więcej niż 50% udział w kapitale akcyjnym. Są to:</u>
          <u xml:id="u-2.14" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Małapanew SA z siedzibą w Ozimku;</u>
          <u xml:id="u-2.15" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Stalowa Wola SA z siedzibą w Stalowej Woli.</u>
          <u xml:id="u-2.16" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">W pozostałych hutach, wskutek prywatyzacji lub postępowań ugodowych, akcje objęli inni niż skarb państwa akcjonariusze, przez co wpływ ministra skarbu państwa na ich zarządzanie i dalszy rozwój jest znacznie ograniczony.</u>
          <u xml:id="u-2.17" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Nie bez znaczenia jest tu również fakt, iż prawie wszystkie spółki działające w sektorze stalowym znajdują się w trudnej sytuacji ekonomiczno-finansowej, co utrudnia efektywne prowadzenie przekształceń własnościowych sektora.</u>
          <u xml:id="u-2.18" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Wszystkie zakłady działające w branży stalowej realizują indywidualne programy restrukturyzacji. Jednym z ich głównych założeń są zmiany organizacyjne polegające na wydzielaniu obszarów nie związanych z zakresem podstawowej działalności. Prace te mają na celu poprawę efektywności i funkcjonalności działania ww. podmiotów oraz zwiększenie ich atrakcyjności dla ewentualnych inwestorów.</u>
          <u xml:id="u-2.19" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Strategiczną pozycję w polskim sektorze stalowym zajmują dwie największe huty: Huta Katowice SA (zwana dalej HK) i Huta im. Tadeusza Sendzimira SA (zwana dalej HTS). Obie realizują złożone programy restrukturyzacji i modernizacji oraz zainteresowane są pozyskaniem inwestorów strategicznych.</u>
          <u xml:id="u-2.20" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Warunkiem przeprowadzenia zakładanych procesów modernizacji i restrukturyzacji obydwu hut jest ich znaczne dokapitalizowanie. Zaniechanie tych działań grozi w najbliższej perspektywie postępującym pogarszaniem sytuacji ekonomiczno-finansowej tych podmiotów, a w konsekwencji recesją całego sektora. Powiązanie realizacji procesów restrukturyzacyjnych z procesem prywatyzacji daje szansę pozyskania kapitału umożliwiającego przyspieszenie procesu modernizacji technicznej i technologicznej, poprawę jakości oraz zwiększenie konkurencyjności produkowanych wyrobów na rynkach europejskich, szczególnie w kontekście uwolnienia ceł szerszego „otwarcia” polskiego rynku wyrobów stalowych dla producentów europejskich. Dodatkowo stwarza również szansę realizacji niezbędnych inwestycji proekologicznych, które pozwolą na zmniejszenie uciążliwości działalności hut dla środowiska naturalnego, co jest szczególnie istotne ze względu na wymogi stawiane przez Unię Europejską w procesie integracji Polski z jej strukturami.</u>
          <u xml:id="u-2.21" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Minister skarbu państwa dostrzegając ten problem cały czas był zdania, iż procesy prywatyzacji HTS oraz HK powinny być poprzedzone opracowaniem strategii współpracy pomiędzy obydwoma podmiotami, gdyż zachodzi uzasadniona obawa, że huty konkurowałyby na tym samym rynku, co mogłoby być przeszkodą w znalezieniu potencjalnych inwestorów.</u>
          <u xml:id="u-2.22" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">W związku z powyższym z inicjatywy ministra skarbu państwa w grudniu 1998 roku powołano Zespół Koordynujący działania zmierzające do prywatyzacji lub innych przekształceń własnościowych HK i HTS. W skład zespołu weszli prezesi obydwu spółek oraz podsekretarz stanu w MSP. Uwieńczeniem prac zespołu było podpisanie przez Zarządy HK i HTS w dniu 17 lutego 1999 r. porozumienia gwarantującego, że inwestycje prowadzone przez obie huty nie doprowadzą do powstawania pomiędzy nimi konkurencji. Ustalono także strategię rynkową na lata 1999–2010. Ponadto uzgodniono, iż uznaje się za możliwe połączenie kapitałowe i jednoczesną prywatyzację HK i HTS w powiązaniu z innymi hutami oraz wybór jednego inwestora do obydwu spółek, z zastrzeżeniem wykazania przez analizy przedprywatyzacyjne celowości takiego rozwiązania.</u>
          <u xml:id="u-2.23" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Wobec powyższego, mając na względzie strategiczne cele określone w Rządowym Programie Restrukturyzacji Hutnictwa Żelaza i Stali w Polsce oraz fakt, iż czynnik upływającego czasu ma kluczowe znaczenie dla powodzenia projektów restrukturyzacji i prywatyzacji HK i HTS, a także uznając, iż od powodzenia tych procesów uzależniony jest w dużej mierze rozwój i perspektywy funkcjonowania całego polskiego hutnictwa, sprawne ich przeprowadzenie jest zadaniem absolutnie priorytetowym.</u>
          <u xml:id="u-2.24" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Realizując to trudne zadanie, na początku 1999 roku, zostały uruchomione procesy zmierzające do prywatyzacji lub innych przekształceń własnościowych HK oraz HTS.</u>
          <u xml:id="u-2.25" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Huta Katowice SA - 100% skarb państwa (huta zintegrowana, wytwórca stali w stalowni konwertorowej, producent wyrobów długich).</u>
          <u xml:id="u-2.26" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Nadrzędnym celem realizowanego projektu jest pozyskanie inwestora zainteresowanego udziałem w budowie instalacji Zintegrowanego Odlewania i Walcowania Blach (zwanej dalej ZOWB). W 1998 roku Zarząd HK przeprowadził procedurę zmierzającą do wyłonienia inwestora do budowy linii ZOWB. Efektem podjętych działań było wyselekcjonowanie listy, obejmującej trzy podmioty zainteresowane udziałem w tego typu przedsięwzięciu. W związku z powyższym, minister skarbu państwa wystąpił do Rady Ministrów z wnioskiem o wyrażenie zgody na niepubliczny tryb zbycia akcji Huty Katowice SA stanowiących własność skarbu państwa i skierowania oferty zakupu do ww. podmiotów.</u>
          <u xml:id="u-2.27" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">W czerwcu 1999 roku Rada Ministrów, zgodnie z art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, wyraziła zgodę na przeprowadzenie procesu prywatyzacji pośredniej Huty Katowice SA i zbycie akcji należących do skarbu państwa w tej spółce wybranym inwestorom, z pominięciem trybu przewidzianego w art. 33 ust. 1 ww. ustawy.</u>
          <u xml:id="u-2.28" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">W październiku 1999 r. wystosowane zostało zaproszenie do składania ofert na zakup akcji Huty Katowice SA. W wyznaczonym terminie, tj. do dnia 8 listopada 1999 r. odpowiedzi udzieliło dwóch spośród trzech inwestorów, którzy wcześniej wyrazili chęć udziału w budowie ZOWB, tj.:</u>
          <u xml:id="u-2.29" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Corus Group (firma powstawała w procesie fuzji British Steel i Hoogovens Koninklijke) oraz -</u>
          <u xml:id="u-2.30" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Danieli and CO.</u>
          <u xml:id="u-2.31" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Trzecia firma - Voest Alpine Stahl AG - nie przysłała żadnej odpowiedzi, co zgodnie z treścią zaproszenia oznacza definitywny brak zainteresowania tego podmiotu zarówno udziałem w prywatyzacji HK, jak i w inwestycji ZOWB.</u>
          <u xml:id="u-2.32" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Firmy, które udzieliły odpowiedzi na zaproszenie nie są zainteresowane nabyciem akcji Huty Katowice SA, niemniej jednak nadal wyrażają chęć uczestnictwa w budowie ZOWB.</u>
          <u xml:id="u-2.33" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">W związku z powyższym, w dniu 16 listopada 1999 r. Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy Huty Katowice SA podjęło uchwałę zobowiązującą i upoważniającą zarząd spółki do podjęcia i prowadzenia negocjacji, których celem będzie zbycie wybranych składników majątku spółki lub podwyższenie jej kapitału akcyjnego w powiązaniu z budową instalacji ciągłego odlewania i walcowania blach.</u>
          <u xml:id="u-2.34" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Aktualnie prowadzone są przez zarząd spółki prace mające na celu utworzenie na bazie majątku huty trzech spółek, które działałyby w następujących obszarach:</u>
          <u xml:id="u-2.35" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- produkcja stali,</u>
          <u xml:id="u-2.36" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- produkcja wyrobów długich,</u>
          <u xml:id="u-2.37" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- produkcja wyrobów płaskich.</u>
          <u xml:id="u-2.38" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Do każdej z tych spółek zarząd ma zamiar pozyskać inwestora strategicznego. Do spółki zajmującej się produkcją wyrobów długich ma przystąpić firma Corus, zaś do spółki wyrobów płaskich Danieli wraz z konsorcjum banków, które finansowałyby inwestycję ZOWB. Zarząd HK chciałby także aby obaj inwestorzy zaangażowali się kapitałowo w spółkę surowcową. Aktualnie trwają intensywne rozmowy z inwestorami, w trakcie których zostaną uzgodnione szczegóły transakcji. Dopiero wówczas kompleksowe projekty zostaną przedstawione do zaakceptowania Walnemu Zgromadzeniu Akcjonariuszy Huty Katowice SA. Zgodnie z przyjętym harmonogramem zakończenie całego procesu i podpisanie ostatecznych umów z inwestorami planowane jest na przełom I i II półrocza 2000 roku, a wdrożenie proponowanych założeń do końca 2000 r.</u>
          <u xml:id="u-2.39" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Huta im. T. Sendzimira SA - 100% skarb państwa (huta zintegrowana, wytwórca stali w stalowni konwertorowej, producent wyrobów płaskich i rur).</u>
          <u xml:id="u-2.40" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Huta Florian SA - 100% skarb państwa (producent wyrobów płaskich).</u>
          <u xml:id="u-2.41" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Huta Cedler SA - 100% skarb państwa (producent wyrobów płaskich i długich).</u>
          <u xml:id="u-2.42" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Podobnym działaniem jak Huta Katowice SA została objęta także Huta im. T. Sendzimira SA. Wobec niepowodzenia prowadzonych przez Zarząd HTS rozmów z konsorcjum VA and H w sprawie utworzenia spółki na bazie linii stali HTS, na początku 1999 roku wszczęty został proces prywatyzacji lub innych przekształceń własnościowych Huty im. T. Sendzimira SA.</u>
          <u xml:id="u-2.43" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Uwzględniając postanowienia porozumienia z dnia 17 lutego 1999 r. (kończącego prace Zespołu Koordynującego), uruchomiony został proces prywatyzacji lub innych prze-kształceń własnościowych Huty im. Tadeusza Sendzimira SA, oraz prywatyzacji w drodze zbycia akcji Huty Cedler SA i Huty Florian SA.</u>
          <u xml:id="u-2.44" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Doradca MSP w tym procesie - konsorcjum w składzie Business Management and Finance SA, Robert Fleming and Co. Ltd. oraz Evip International Sp. z o.o. opracowało analizy przedprywatyzacyjne, oraz dokumentację przedstawiającą możliwości i skutki ewentualnego powiązania prowadzonych procesów oraz procesu trwającego w Hucie Katowice SA poprzez konsolidację tych podmiotów przy udziale inwestora bądź grupy inwestorów zagranicznych.</u>
          <u xml:id="u-2.45" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">W pierwszych dniach kwietnia bieżącego roku zaprezentowana została strategia prywatyzacji Huty im. T. Sendzimira SA, Huty Florian SA i Huty Cedler SA uwzględniająca możliwości powiązań kapitałowych tych podmiotów oraz Huty Katowice SA. Zgodnie z założeniami tego opracowania do grona potencjalnych inwestorów zostanie wysłane zaproszenie do składania deklaracji zainteresowania udziałem w prywatyzacji polskiego hutnictwa. Najprawdopodobniej zostaną im zaproponowane:</u>
          <u xml:id="u-2.46" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- pakiet akcji Huty Florian SA;</u>
          <u xml:id="u-2.47" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- pakiet akcji Huty Cedler SA;</u>
          <u xml:id="u-2.48" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- pakiet akcji lub części aktywów Huty im. T. Sendzimira SA;</u>
          <u xml:id="u-2.49" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- ewentualnie część aktywów Huty Katowice SA (jeśli niepowodzeniem zakończą się rozmowy z inwestorami).</u>
          <u xml:id="u-2.50" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Aby zrealizować to zamierzenie Ministerstwo Skarbu Państwa finalizuje prace związane z wystąpieniem do Rady Ministrów z wnioskiem o wyrażenie zgody na odstąpienie od publicznego trybu prywatyzacji i prowadzenie dalszych prac na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. Pozytywna decyzja Rady Ministrów umożliwi rozesłanie zaproszeń do inwestorów wraz ze skróconym memorandum informacyjnym. Planowany przez MSP termin dystrybucji zaproszeń wraz z memorandum to przełom czerwca i lipca 2000 r.</u>
          <u xml:id="u-2.51" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Zakończenie całego procesu, zgodnie ze wstępnym harmonogramem, planowane jest w I kwartale 2001 roku. Na termin ten może mieć również wpływ wynik trwających negocjacji w sprawie prywatyzacji Huty Katowice SA, których efekty (lub ich brak) mogą w istotny sposób wpłynąć na dalsze postępy prywatyzacyjne w polskim hutnictwie.</u>
          <u xml:id="u-2.52" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Aby wzmocnić koordynację i monitorowanie procesu przekształceń własnościowych ww. spółek hutniczych, w dniu 30 maja 2000 r. minister skarbu państwa powołał Komitet Sterujący, w skład którego obok ministra skarbu państwa i podsekretarza stanu weszli wicedyrektorzy odpowiedzialni za nadzór, restrukturyzację i prywatyzację sektora oraz przedstawiciele konsorcjum doradców. W spotkaniach Komitetu Sterującego mogą również brać udział zaproszeni Prezesi Zarządów: HTS, HF, HC oraz HK, jak również inni zaproszeni goście.</u>
          <u xml:id="u-2.53" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Huta Częstochowa SA - 100% skarb państwa (huta zintegrowana, wytwórca stali w stalowni konwertorowej, producent wyrobów płaskich i rur).</u>
          <u xml:id="u-2.54" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Z uwagi na trudną sytuację ekonomiczno-finansową Zarząd Huty Częstochowa SA wystąpił do MSP z wnioskiem o rozpoczęcie działań zmierzających do rozpoczęcia procesu prywatyzacji bądź zamiany zadłużenia Spółki na akcje w podwyższonym kapitale.</u>
          <u xml:id="u-2.55" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">W związku z tym minister skarbu państwa - jako Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy - podjął uchwałę o niepublicznej emisji akcji skierowanej do wierzycieli huty oraz podmiotów chcących finansować jej działalność, z jednoczesnym wyłączeniem prawa poboru dotychczasowego akcjonariusza, tj. skarbu państwa. Działanie takie powinno uzdrowić sytuację Spółki oraz pozwolić na przeprowadzenie jej prywatyzacji w przyszłości. Aktualnie Zarząd Huty Częstochowa SA - przy pomocy firmy konsultingowej - prowadzi prace mające na celu:</u>
          <u xml:id="u-2.56" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- określenie ceny rynkowej akcji Spółki;</u>
          <u xml:id="u-2.57" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- sporządzenie listy podmiotów zainteresowanych wejściem kapitałowym do Huty;</u>
          <u xml:id="u-2.58" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- uszczegółowienie warunków podwyższenia kapitału akcyjnego.</u>
          <u xml:id="u-2.59" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Dopiero po zakończeniu powyższych działań, Zarząd Huty Częstochowa SA przedstawi - do akceptacji Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy - szczegółowe warunki podwyższenia kapitału Spółki. Planowany termin zakończenia procedury to koniec lipca 2000 roku.</u>
          <u xml:id="u-2.60" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Podwyższenie kapitału akcyjnego Huty Częstochowa SA powinno przyczynić się także do jej szybkiego rozwoju i zakończenia problemów finansowych, co z kolei wpłynie na wzrost wartości firmy i zwiększenie zainteresowania potencjalnych inwestorów. Dopiero po zakończeniu procesu oddłużenia Huty Częstochowa SA, minister skarbu państwa planuje rozpocząć właściwy proces prywatyzacji tego przedsiębiorstwa. Należy zatem sądzić, że jeszcze w bieżącym roku zostanie wszczęta procedura zbywania akcji skarbu państwa w Hucie Częstochowa SA. Prawdopodobny termin zakończenia właściwej prywatyzacji Spółki to II połowa 2001 r.</u>
          <u xml:id="u-2.61" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Huta Łabędy SA - 100% skarb państwa (wytwórca stali w stalowni elektrycznej, producent wyrobów długich i płaskich).</u>
          <u xml:id="u-2.62" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Huta Łabędy SA w Gliwicach znajduje się w trudnej sytuacji, w związku z czym Zarząd Spółki podjął działania zmierzające do restrukturyzacji poprzez realizację koncepcji unifikacji działalności Huty Łabędy SA oraz Elstal-Łabędy Sp. z o.o. i Ferropol Sp. z o.o. (spółek, których właścicielami są Huta Łabędy SA i Stalexport SA). Program ten zakłada objęcie przez Stalexport SA udziałów Elstal-u w zamian za zobowiązania tejże spółki, a następnie w dłuższej perspektywie połączenie Huty Łabędy SA, Elstal-Łabędy Sp. z o.o. i Ferropol Sp. z o.o. w jeden podmiot, co będzie etapem poprzedzającym prywatyzację Huty Łabędy SA. Realizacja rozpoczętego postępowania doprowadzi do zmniejszenia udziału skarbu państwa w Hucie Łabędy SA (drugim akcjonariuszem zostanie Stalexport SA), zaś przeprowadzone działania umożliwią oddłużenie Spółki, poprawę jej sytuacji ekonomiczno-finansowej oraz wzrost wartości akcji, co w konsekwencji umożliwi rozpoczęcie właściwego procesu prywatyzacji Huty Łabędy SA poprzez zbycie akcji należących do skarbu państwa.</u>
          <u xml:id="u-2.63" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Choć na dzień dzisiejszy trudno mówić o szczegółach wdrażanej koncepcji, to należy przypuszczać, iż przeprowadzenie całej operacji doprowadzi do tego, iż większościowy pakiet akcji w Hucie Łabędy SA obejmie Stalexport SA. Wobec złożoności i skali trudności przyjętego rozwiązania trudno jest przewidzieć termin jego zakończenia, jednakże należy sądzić, iż stanie się to na przełomie 2000 i 2001 roku. Po tym fakcie możliwe będzie rozpoczęcie procedury zbywania akcji skarbu państwa w Hucie Łabędy SA.</u>
          <u xml:id="u-2.64" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Huta Kościuszko SA - 100% skarb państwa (producent wyrobów długich).</u>
          <u xml:id="u-2.65" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Huta Kościuszko SA znajduje się w bardzo trudnej sytuacji finansowej, która ulegała systematycznemu pogarszaniu się. Zarząd opracował i przedstawił ministrowi skarbu państwa koncepcję polegającą na utworzeniu na bazie głównego ciągu technologicznego huty nowego podmiotu o nazwie Huta Królewska Sp. z o.o. W nowej spółce większościowy pakiet udziałów obejmie Huta Katowice SA w zamian za posiadane w Hucie Kościuszko SA wierzytelności. Takie działanie doprowadzi do sytuacji, w której wydatnie zmniejszy się zadłużenie Huty Kościuszko SA zaś efektywne funkcjonowanie nowego podmiotu pozwoli na spłatę pozostałych wierzycieli. Zgodnie z przedstawionym biznes planem funkcjonowania Huty Królewskiej Sp. z o.o. oraz projekcjami dotyczącymi dalszego istnienia Huty Kościuszko SA zastosowanie takiego rozwiązania stwarza realne szanse na utrzymanie przy życiu zakładu, zapewnienie pracy dla znacznej części załogi oraz pozwoli uniknąć realnej groźby upadłości Huty Kościuszko SA.</u>
          <u xml:id="u-2.66" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Wobec przyjęcia takiego scenariusza przekształceń Huty Kościuszko SA nie jest możliwe w obecnej chwili określenie harmonogramu dalszych przemian strukturalnych.</u>
          <u xml:id="u-2.67" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Huta Andrzej SA - 100% skarb państwa (producent rur).</u>
          <u xml:id="u-2.68" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">W grudniu 1997 r. Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy Huty Andrzej SA podjęło uchwałę wszczynającą procedurę zawarcia umowy o zarządzanie Spółką, na podstawie art. 17 ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. Z uwagi na trwające w Parlamencie RP prace nad ustawą o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi wprowadzającymi m.in. zmiany do ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych w zakresie zawierania umów o zarządzanie, zakończona została procedura zawierania takiej umowy. Wobec powyższego oraz w związku z trudna sytuacją ekonomiczno-finansową, Zarząd Huty Andrzej SA wystąpił do MSP z wnioskiem o rozpoczęcie działań zmierzających do rozpoczęcia procesu zamiany zadłużenia Spółki na akcje w podwyższonym kapitale. W związku z tym, minister skarbu państwa w dniu 23 lutego 2000 roku. podjął - jako Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy - uchwałę o niepublicznej emisji akcji skierowanej do wierzycieli Huty oraz podmiotów chcących finansować jej działalność, z wyłączeniem prawa poboru dotychczasowego akcjonariusza, tj. skarbu państwa. Aktualnie Zarząd Huty Andrzej SA prowadzi prace przygotowujące całą transakcję i dopiero po ich zakończeniu przedstawi szczegółowe warunki podwyższenia kapitału do akceptacji Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy. Planowany termin zakończenia procedury to IV kwartał 2000 roku.</u>
          <u xml:id="u-2.69" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Podwyższenie kapitału akcyjnego Huty Andrzej SA powinno przyczynić się także do jej szybkiego rozwoju i zakończenia problemów finansowych, co z kolei wpłynie na wzrost wartości Spółki i zwiększenie zainteresowania potencjalnych inwestorów. Niezwłocznie po zakończeniu procesu oddłużenia Huty Andrzej SA, minister skarbu państwa planuje rozpocząć właściwy proces prywatyzacji tego przedsiębiorstwa.</u>
          <u xml:id="u-2.70" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Huta Małapanew SA - 73,2% skarb państwa (wytwórca staliwa w stalowni elektrycznej, producent maszyn i urządzeń).</u>
          <u xml:id="u-2.71" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Wobec niepowodzenia procesu prywatyzacji Huty Małapanew SA poprzez wniesienie do spółki inwestycyjnej w ramach realizacji programu Stabilizacja - Restrukturyzacja - Prywatyzacja, minister skarbu państwa podjął decyzje o wniesieniu akcji tej Spółki na podwyższenie kapitału akcyjnego Agencji Rozwoju Przemysłu SA.</u>
          <u xml:id="u-2.72" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Huta Małapanew SA znajduje się w drugiej transzy spółek przewidzianych do wniesienia do ARP w związku z czym operacja ta nastąpi po zakończeniu trwającej obecnie procedury rejestracji w Sądzie I transzy spółek, tj. prawdopodobnie w II kwartale 2000 roku.</u>
          <u xml:id="u-2.73" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Huta Baildon SA - 100% skarb państwa (wytwórca stali w stalowni elektrycznej, producent wyrobów długich i płaskich).</u>
          <u xml:id="u-2.74" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">W grudniu 1999 roku aktem komercjalizacji minister skarbu państwa przekształcił przedsiębiorstw państwowe Huta Baildon w spółkę prawa handlowego. W ostatnich dniach zapadła decyzja o rozpoczęciu procesu prywatyzacji Spółki. Jeśli jednak w międzyczasie Zarząd znajdzie potencjalnych inwestorów gotowych objąć akcje w podwyższonym kapitale to zostanie równocześnie wdrożone takie postępowanie jako zdecydowanie szybsze i skuteczniej poprawiające sytuację bieżącą Spółki.</u>
          <u xml:id="u-2.75" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Przedmiotem zainteresowania ministra skarbu państwa są także pozostałe Huty wchodzące w skład sektora stalowego. Zarządy poszczególnych podmiotów z branży, realizując indywidualne programy restrukturyzacji zainicjowały także odpowiednie działania zmierzające do pozyskania inwestorów strategicznych dla tych jednostek lub ich dokapitalizowanie poprzez podwyższenie kapitału.</u>
          <u xml:id="u-2.76" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">W odniesieniu do dalszych zmian strukturalnych tych przedsiębiorstw, uwzględnia się konsolidację w układzie kooperacyjnym, kapitałowym lub subsektorowym, planuje się także kontynuację prywatyzacji spółek sektora stalowego, w których skarb państwa jest mniejszościowym akcjonariuszem.</u>
          <u xml:id="u-2.77" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">W podmiotach tych wskutek prywatyzacji lub postępowań ugodowych, akcje objęli inni niż skarb państwa akcjonariusze, przez co wpływ ministra skarbu państwa na ich zarządzanie i dalszy rozwój jest znacznie ograniczony. Należą do nich:</u>
          <u xml:id="u-2.78" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Zawiercie SA - (wytwórca stali w stalowni elektrycznej, producent wyrobów długich) - 26% SP;</u>
          <u xml:id="u-2.79" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Pokój SA - (producent wyrobów długich, płaskich oraz żelazostopów) - 25,5% SP;</u>
          <u xml:id="u-2.80" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Buczek SA - (wytwórca stali w stalowni elektrycznej, producent rur) - 25,02% SP;</u>
          <u xml:id="u-2.81" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Zygmunt SA - (wytwórca stali i staliwa w stalowni elektrycznej, producent maszyn i urządzeń) - 25% SP;</u>
          <u xml:id="u-2.82" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Ferrum SA - (producent rur) - 14,82% SP;</u>
          <u xml:id="u-2.83" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Batory SA - (wytwórca stali w stalowni elektrycznej, producent wyrobów długich, płaskich i rur) - 14% SP;</u>
          <u xml:id="u-2.84" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Jedność SA - (wytwórca stali w stalowni martenowskiej, producent rur) - 10% SP;</u>
          <u xml:id="u-2.85" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Ostrowiec SA - (wytwórca sali w stalowni elektrycznej, producent wyrobów długich) - 10% SP;</u>
          <u xml:id="u-2.86" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Łaziska SA - (producent żelazostopów) - 10% SP;</u>
          <u xml:id="u-2.87" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Gliwice SA - (producent kolejowych zestawów kołowych) - 5% SP;</u>
          <u xml:id="u-2.88" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta Szczecin SA - (producent surówki) - 3% SP;</u>
          <u xml:id="u-2.89" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">- Huta L.W. Sp. z o.o. - (wytwórca stali w stalowni elektrycznej, producent wyrobów długich i płaskich) - 0,001 SP.</u>
          <u xml:id="u-2.90" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">W odniesieniu do dalszych zmian strukturalnych tych przedsiębiorstw, uwzględnia się konsolidację w układzie kooperacyjnym, kapitałowym lub subsektorowym, planuje się także kontynuację prywatyzacji ww. spółek sektora stalowego.</u>
          <u xml:id="u-2.91" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Szczegółowe założenia koncepcji zmierzających do konsolidacji bądź połączeń kapitałowych będą mogły zostać opracowane po przeprowadzeniu prywatyzacji największych polskich zakładów stalowych. Wejście do tych podmiotów inwestorów zagranicznych stworzy prawdopodobnie przesłanki do tworzenia grup kapitałowych - subsektorów opartych na więziach kooperacyjnych i procesie technologicznym.</u>
          <u xml:id="u-2.92" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Z uwagi na trudną sytuację ekonomiczno-finansową pozostałych podmiotów, w których skarb państwa jest jedynym bądź większościowym właścicielom, możliwe jest także zastosowanie rozwiązań restrukturyzacyjnych, którymi mogą być m.in.:</u>
          <u xml:id="u-2.93" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">1. zamiana zobowiązań na akcje spółki w podwyższonym kapitale;</u>
          <u xml:id="u-2.94" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">2. konwersja zobowiązań Spółki na akcje z opcją nabycia w przyszłości przez dotychczasowych wierzycieli akcji należących do skarbu państwa poprzez prywatyzację w drodze oferty skierowanej do akcjonariuszy, którzy obejmą akcje w podwyższonym kapitale;</u>
          <u xml:id="u-2.95" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">3. podwyższenie kapitału podstawowego i przystąpienie inwestorów zewnętrznych.</u>
          <u xml:id="u-2.96" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Zastosowanie takich działań mogłoby być etapem poprzedzającym prywatyzację tych podmiotów, stwarzającym jednocześnie możliwość zbycia w przyszłości akcji skarbu państwa w drodze prywatyzacji pośredniej.</u>
          <u xml:id="u-2.97" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Ministerstwo Skarbu Państwa stara się badać rynek pod kątem możliwości pozyskania inwestorów zainteresowanych zaangażowaniem kapitału w spółki sektora stalowego i sukcesywnie zmieniać strukturę własnościową zakładów hutniczych. Nie jest to jednak łatwe, gdyż generalnie wyniki finansowe generowane przez podmioty działające w branży oraz ogólnoświatowe załamanie na rynkach wyrobów stalowych nie zachęcają inwestorów do podejmowania ryzyka inwestycyjnego. Decydującą kwestią, przesądzającą o rozpoczęciu procedury prywatyzacyjnej jest przede wszystkim ocena kondycji ekonomiczno-finansowej podmiotu, w stosunku do którego postępowanie takie zostaje wszczęte. Nie bez znaczenia jest również zainteresowanie potencjalnych inwestorów nabyciem akcji lub udziałów określonej spółki oraz cena i inne warunki, które towarzyszą transakcji jak również zapewnienie możliwości utrzymania i rozwoju na coraz trudniejszym rynku wyrobów stalowych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#PosełTomaszWójcik">Prosiłbym, aby teraz głos zabrał przedstawiciel Ministerstwa Gospodarki i przedstawił jak, z punktu widzenia jego resortu, wygląda proces restrukturyzacji i przekształceń własnościowych w hutnictwie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#PrzedstawicielMinisterstwaGospodarkiKrzysztofDąbrowski">Pragnę poinformować, że resort przy współudziale wszystkich zainteresowanych stron oraz specjalnie powołanego zespołu międzyresortowego opracował nowy, zaktualizowany program restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali w Polsce. W tym programie zostały uwzględnione wszystkie te kwestie, które zostały wymienione w informacji resortu skarbu państwa oraz nowe elementy. Po długich konsultacjach międzyresortowych nad tym programem, została przygotowana jego ostateczna wersja, którą przedłożono kierownictwu Ministerstwa Gospodarki do oceny. Sądzę, że dokonana zostanie ona w najbliższym tygodniu i program zostanie skierowany na posiedzenie Komitetu Ekonomicznego RM, a następnie przekazany Radzie Ministrów.</u>
          <u xml:id="u-4.1" who="#PrzedstawicielMinisterstwaGospodarkiKrzysztofDąbrowski">W programie uwzględniono aktualną sytuację w hutnictwie, w tym przebieg procedur prywatyzacyjnych, które zachodziły w ciągu ostatnich trzech miesięcy. Przygotowano także wariant alternatywny tzn. próbę analizy sytuacji w hutnictwie i znalezienie dróg wyjścia w przypadku wycofania się inwestorów strategicznych z zawarcia kontraktów. W dokumencie tym zaproponowano jak w takiej sytuacji ma być ukształtowana struktura hutnictwa, jakie muszą być podjęte niezbędne działania, a także jakie należy przewidzieć wtedy nakłady na restrukturyzację przemysłu. Naturalnie będą one musiały kształtować się inaczej niż w sytuacji, gdy zostaną pozyskani inwestorzy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#PosełTomaszWójcik">Proponuję, aby rozpocząć dyskusję od zadawania pytań pod adresem przedstawicieli resortów i wyjaśnienia ewentualnych wątpliwości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#PosełBogdanPęk">Rozumiem, że przekształcenia własnościowe czyli prywatyzacja w hutnictwie jest tylko pewnym środkiem do osiągnięcia określonego celu. Interesuje mnie jaki cel wyznaczył sobie resort gospodarki. Chodzi o to ile docelowo mamy produkować stali i ile jej potrzebuje nasza gospodarka? Czy ta ilość jest optymalna i czy została ona ustalona w negocjacjach z Unią Europejską?</u>
          <u xml:id="u-6.1" who="#PosełBogdanPęk">Interesuje mnie także dlaczego resort skarbu państwa prywatyzację hutnictwa, podobnie jak prywatyzację innych kluczowych sektorów, przeprowadza w trybie zamkniętym, a nie otwartej oferty publicznej? Czy zdaniem resortu huty nie są wiele warte i tylko na drodze takiego postępowania można pozyskać inwestorów strategicznych? Moim zdaniem takie rozwiązanie powoduje, że z takiej prywatyzacji można będzie uzyskać znacznie mniejsze wpływy.</u>
          <u xml:id="u-6.2" who="#PosełBogdanPęk">Chciałbym także usłyszeć jak będzie kontrolowana prywatyzacja hutnictwa i czy znowu Sejm dopiero na końcu zostanie poinformowany o podjętych decyzjach i ich skutkach gospodarczych i społecznych?</u>
          <u xml:id="u-6.3" who="#PosełBogdanPęk">Członków Komisji nie interesują szczególnie szczegółowe procedury przejmowania pakietów akcji poszczególnych hut, ale przede wszystkim jakich efektów możemy się spodziewać po prywatyzacji branży hutniczej. Dodam, że chyba jej celem nie jest wyłącznie zapełnienie luki w budżecie państwa i dlatego w naszym kraju otwarto sklep z hutami, które z różnych powodów nie znajdują nabywców. Docierają także do nas sygnały, że oferowane ceny sprzedaży poszczególnych zakładów są wręcz śmieszne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#PosełStanisławSzwed">Mnie z kolei interesuje jak wpłynie prywatyzacja na stan zatrudnienia w hutnictwie? W przekazanym materiale takiej informacji nie było. Jeżeli dzisiaj nie będą mogły być nam przekazane dane na ten temat to prosiłbym, abyśmy otrzymali je na piśmie.</u>
          <u xml:id="u-7.1" who="#PosełStanisławSzwed">Pragnę zwrócić uwagę na sytuację w Hucie Gliwice S.A., która została już sprywatyzowana i gdzie akcje objęli inni niż skarb państwa akcjonariusze. W efekcie huta zamiast się rozwijać została postawiona w stan upadłości. Czy nie grozi nam, że taka sama sytuacja powtórzy się w pozostałych prywatyzowanych hutach, z wyjątkiem może tych największych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#PosełZdzisławKałamaga">W mojej ocenie, wynikającej z kilkuletnich obserwacji wynika, że jak dotychczas prywatyzacja hut nie spowodowała poprawy sytuacji ekonomicznej tych zakładów. Niestety, potwierdzają się, wyrażane wielokrotnie opinie, że sama prywatyzacja nie uzdrowi sektora gospodarki narodowej, który jest niezwykle wrażliwy i znalazł się w bardzo trudnym położeniu. Efekt jest taki, że choć w większości huty pozbyły się znacznej części majątku nieprodukcyjnego i dokonały poważnej redukcji zatrudnienia, to mimo to nie wyszły z kryzysu. Powoduje to, że wiele ośrodków miejskich, w których huty te były głównymi zakładami pracy przestaje w zasadzie normalnie funkcjonować. Chodzi tu zwłaszcza o takie miasta jak: Częstochowa, Ostrowiec Świętokrzyski gdzie sytuację można określić jako tragiczną. Podobnie jest na Śląsku gdzie kryzys pogłębia jeszcze upadek kopalń.</u>
          <u xml:id="u-8.1" who="#PosełZdzisławKałamaga">Czy biorąc to wszystko pod uwagę resort skarbu państwa nadal uważa, że szybka prywatyzacja zakładów jest jedyną receptą na uzdrowienie hutnictwa? Chciałbym także dowiedzieć się od przedstawicieli resortu gospodarki czy uważają, że pożądanym zjawiskiem jest rosnąca konkurencja polskich hut pomiędzy sobą? Jak to się dzieje, że pomimo ogromnym problemów ze zbytem produktów, w tym wyrobów długich, w Hucie Zawiercie buduje się walcownię podobną do tej, która jest w Ostrowcu Świętokrzyskim. Dlaczego resort nie dąży do tego, aby wreszcie właściciele hut dogadali się pomiędzy sobą w kwestii prowadzenia wspólnej polityki, w tym cenowej, służącej ochronie ich zakładów i całego polskiego hutnictwa? Na Zachodzie takie umowy są praktykowane.</u>
          <u xml:id="u-8.2" who="#PosełZdzisławKałamaga">Od kilku lat słyszymy jedynie, że rynek wyrobów hutniczych załamał się, że nie ma zbytu. Zdajemy sobie z tego sprawę. Przykładowo w Ostrowcu Świętokrzyskim leży na składzie ok. 48 tys. ton niesprzedanych wyrobów hutniczych długich takich jak np.: pręty dla budownictwa. Jednak nikt nie wie, jak wyjść z tego kryzysu.</u>
          <u xml:id="u-8.3" who="#PosełZdzisławKałamaga">Warto byłoby się w związku z tym dowiedzieć, jaką docelową produkcję polskich hut udało się ustalić w negocjacjach z Unią Europejską?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#PosełFranciszekSzelewicki">Jak wiadomo Huta Małapanew S. A. w Ozimku była bardzo zadłużona, ale dzięki restrukturyzacji wyszła z kryzysu i od ośmiu miesięcy odnotowuje dodatnie wyniki, a przede wszystkim ma rynek zbytu. Aby zakład w pełni stanął na nogi trzeba jednak jeszcze trochę go dokapitalizować. Chodzi o kwotę kilkunastu milionów złotych, która pozwoliłaby do końca uregulować zobowiązania wobec ZUS i zakładu energetycznego. Dodam, że obecny zarząd huty nie przyczynił się do powstania tego zadłużenia, a nawet w ostatnim czasie przedsiębiorstwo zwróciło 1, 8 mln zł, których nie wykorzystało na odprawy dla górników.</u>
          <u xml:id="u-9.1" who="#PosełFranciszekSzelewicki">Również Huta Andrzej S.A. w Zawadzkiem została bardzo dobrze przygotowana do restrukturyzacji i także dysponuje rynkiem zbytu. Zakład, aby był odpowiednio sprywatyzowany wymaga również dokapitalizowania. W przypadku obu tych hut wymaga to jedynie podjęcia szybkich decyzji.</u>
          <u xml:id="u-9.2" who="#PosełFranciszekSzelewicki">Chciałbym przypomnieć, że minister skarbu państwa na spotkaniu z hutnikami w Zawadzkiem zadeklarował, że w ciągu kilku miesięcy znajdą się środki na dokończenie oddłużenia hut. Dlatego chciałbym dowiedzieć się kiedy ostatecznie to nastąpi?</u>
          <u xml:id="u-9.3" who="#PosełFranciszekSzelewicki">Moim zdaniem nie ma racji poseł Bogdan Pęk, mówiąc, że resort skarbu państwa otworzył sklep z hutami, gdyż powszechnie wiadomo, że w praktyce nie ma chętnych na zakup zakładów z branży hutniczej. Trzeba przede wszystkim myśleć o tym jak najszybciej dokończyć proces restrukturyzacji i prywatyzacji takich hut jak te, które wymieniłem. Jest to także sprawa dalszej egzystencji miejscowości, w których znajdują się te zakłady.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Poseł Bogdan Pęk chciał dowiedzieć się dlaczego huty nie są sprzedawane w ofercie publicznej. W dostarczonym Komisji materiale wyjaśniono, że tryb publiczny nie został zastosowany dlatego, że analiza ewentualnego zainteresowania potencjalnych inwestorów prywatyzacją zakładów hutniczych wykazała, że praktycznie jest ono znikome. Nawet pierwsza próba zaoferowania akcji hut trzem kontrahentom zakończyła się niepowodzeniem, gdyż nie złożyli oni ofert ich zakupu. Te doświadczenia wskazują, że prywatyzacja największych zakładów hutniczych w trybie oferty publicznej nie ma szans powodzenia i tylko szkoda czasu na tego rodzaju próby. W związku z tym twierdzenie, iż rezygnacja z trybu publicznego powoduje zmniejszenie wartości akcji oferowanych zakładów nie znajduje potwierdzenia w faktach. Przecież nie sposób doprowadzić do zmniejszenia wartości towaru, na który nie ma żadnego popytu.</u>
          <u xml:id="u-10.1" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Ostatecznie przyjęto tryb sprzedaży hut, który wydaje się rokować powodzenie, ale naturalnie czas pokaże, czy uda się osiągnąć zamierzony cel i dokończyć prywatyzację sektora.</u>
          <u xml:id="u-10.2" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Niezależnie od restrukturyzacji prowadzonej przez resort, huty same dokonują istotnych przekształceń w zakładach i powiązanej z tym restrukturyzacji zatrudnienia. Te procesy związane są przede wszystkim z dążeniem do poprawy sytuacji ekonomicznej podmiotów. Jak wiadomo z majątku tych zakładów wydzielane są tzw. spółki córki, do których przesuwa się część pracowników.</u>
          <u xml:id="u-10.3" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Chcę zwrócić uwagę, że dane dotyczące redukcji zatrudnienia w hutach i realizacji programów osłonowych zawarte są w programie rządowym. Resort postara się jednak przesłać dodatkowo członkom Komisji szczegółową informację na ten temat.</u>
          <u xml:id="u-10.4" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">W trakcie dyskusji powołano się na przykład Huty Gliwice S.A. jako zakładu, który pomimo że został sprywatyzowany to jednak nie utrzymał się na rynku i został postawiony w stan upadłości. Trzeba jednak pamiętać, że ten zakład był bardzo zadłużony i w tej trudnej sytuacji zaproponowano wierzycielom zamianę długów na akcje, mając nadzieję, że w ten sposób uda się uratować ten podmiot. Jednak tak się nie stało, gdyż główny właściciel akcji Stalxport doszedł widać do wniosku, że huta nadal nie rokuje nadziei na przyszłość i sprzedał swoje udziały prywatnemu nabywcy, który z kolei pozbywa się zbędnego majątku zakładu, pozostawiając jedynie część, która może być rentowna. Można więc powiedzieć, że kondycja ekonomiczna tego zakładu była tak zła, że od samego początku nie było szans na jego uratowanie. Być może pewna szansa byłaby, gdyby znalazł się inwestor strategiczny, który zechciałby dokapitalizować poważnie tę hutę i miał określoną strategię włączenia jej do grupy innych, dobrze prosperujących zakładów. Jak wiemy rynek wyrobów hutniczych kurczy się i wygląda na to że część mniejszych zakładów nie będzie w stanie się na nim utrzymać. Naturalnie nie oznacza to, że taki los czeka także pozostałe nasze huty. Bardzo dużo będzie zależeć od zarządzania tymi zakładami, od wypracowania przez ich właścicieli wspólnej strategii działania na rynku krajowym i zagranicznym itp. Proszę jednak mieć świadomość, że nie istnieją obecnie możliwości administracyjnego działania państwa w tym zakresie i sterowania tymi procesami. Zarządzający hutami sami muszą szukać optymalnych rozwiązań i starać się sprostać wymaganiom rynku. Dodam, że w Polsce następuje głęboka transformacja na rynku wyrobów hutniczych, na którym obserwuje się pewne tendencje odmienne niż w krajach UE. Przykładowo w Unii w 60 proc. jest zapotrzebowanie na wyroby płaskie, a tylko w 40 proc. na wyroby długie, natomiast w naszym kraju tendencja jest odwrotna. Być może rozwój gospodarki rynkowej doprowadzi do tego, że także w Polsce zmieni się struktura zapotrzebowania na wyroby stalowe, a co za tym idzie konieczna będzie zmiana asortymentu produkcji, a także zdecydowana poprawa ich jakości. Może o tym świadczyć wzrost importu wyrobów gotowych do naszego kraju.</u>
          <u xml:id="u-10.5" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Nasze huty muszą więc sprostać konkurencji i dostosować się do wymagań klientów, gdyż w obecnych czasach nikt nikogo nie jest w stanie zmusić do kupowania produktów tylko u określonego producenta.</u>
          <u xml:id="u-10.6" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Pragnę oświadczyć, że resort wcale nie uważa, że prywatyzacja jest jedyną receptą na restrukturyzację branży hutniczej, a tylko jednym z elementów kompleksowego programu, który ma zapewnić modernizację całego sektora.</u>
          <u xml:id="u-10.7" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">W dyskusji zwrócono również uwagę na sytuację w Hucie Małapanew S.A. Muszę stwierdzić, że odnoszę się z ogromnym podziwem dla wysiłków zarządu tej huty zmierzających do restrukturyzacji zakładu i utrzymania go na rynku. Obecnie jednak nie ma możliwości udzielenia hucie pomocy ze środków pochodzących z budżetu państwa. Jednak już w najbliższym czasie Agencja Rozwoju Przemysłu przejmie rolę inwestora strategicznego w tym zakładzie i mam nadzieję, że dzięki temu ten dotychczasowy ogromny wysiłek zarządu huty nie zostanie zmarnowany.</u>
          <u xml:id="u-10.8" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">W przypadku Huty Andrzej S.A. to pomoc może nadejść w momencie, gdy do resortu zostaną przekazane odpowiednie dokumenty, które pozwolą podjąć uchwałę w sprawie podwyższenia kapitału zakładu. Naturalnie taka decyzja ministra skarbu państwa zostanie podjęta po analizie przedstawionych danych.</u>
          <u xml:id="u-10.9" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Sądzę, że na temat stanu zatrudnienia w hutnictwie wypowie się jeszcze przedstawiciel Ministerstwa Gospodarki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Chciałbym ustosunkować się nie tylko do pytania dotyczącego restrukturyzacji zatrudnienia, ale także do kwestii zapotrzebowania na wyroby hutnicze, przewidywanego poziomu produkcji krajowej i importu, a także stanu negocjacji z Unią Europejską na temat hutnictwa.</u>
          <u xml:id="u-11.1" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Na początku przypomnę, że w drugiej połowie 1998 r. i w pierwszej połowie 1999 r. nastąpił na rynkach światowych gwałtowny spadek zapotrzebowania na wyroby hutnicze, a tym samym gwałtowny spadek cen. Potem nastąpił wyraźny wzrost koniunktury, co przejawiło się w zwiększonym popycie na wyroby stalowe, zwłaszcza płaskie i rozpoczęciu nowych inwestycji. Sytuacja uległa więc pewnej poprawie zarówno jeśli chodzi o popyt i poziom cen produktów hutniczych. Znalazło to odbicie w zaktualizowanej wersji rządowego programu dotyczącego przyszłości hutnictwa w Polsce. Jednak zakładany poziom produkcji nie uległ zasadniczej zmianie. Zakładamy, że huty maksymalnie powinny wytwarzać ok. 12,4 mln ton wyrobów rocznie co jednocześnie, jeżeli powiodą się wszystkie przewidywania, powinno odpowiadać poziomowi popytu. Wariant alternatywny zakłada produkcję na trochę niższym poziomie.</u>
          <u xml:id="u-11.2" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Muszę w tym momencie oświadczyć, że wspomniany program jest oparty o suwerenną, autonomiczną decyzję polskiego rządu i do tej pory nie był przedstawiany w trakcie rozmów w Brukseli z Komisją Europejską. W tym momencie chciałbym przypomnieć, że problemem w rozmowach zarówno z UE, a także z partnerami w ramach WTO, i to zarówno z obszaru Ameryki jak i Azji, może być kwestia zakazu pomocy państwa dla przedsiębiorstw różnych branż, w tym także hutniczej, która jest szczególnie wrażliwa. W konsekwencji mogą nam grozić postępowania ochronne i antydumpingowe jeżeli okaże się, że któryś z naszych producentów otrzymał pomoc rządową. Nikt natomiast nie będzie wtrącał się do poziomu produkcji i jeżeli tylko potrafimy wykazać, że znajdujemy nabywców na wyroby, to możemy ich wytwarzać nawet dwa razy więcej.</u>
          <u xml:id="u-11.3" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Jeśli chodzi o popyt na wyroby finalne, to w najbliższych latach przewiduje się zapotrzebowanie rynku krajowego na poziomie 7,5 do 9 mln ton. Uważamy, że kupujący będą poszukiwali wyrobów o wyższej jakości, dlatego oprócz produkcji krajowej rozwijać się będzie także import. Program zakłada także pewien niewielki wzrost eksportu produktów hutniczych.</u>
          <u xml:id="u-11.4" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Warto dodać, że konieczna jest w związku z tym weryfikacja inwestycji w hutnictwie. Zresztą możliwości inwestycyjne naszych hut w praktyce kończą się i bez dopływu kapitału z zewnątrz do poszczególnych zakładów sytuacja ta nie ulegnie zmianie. Przy okazji chcę wyjaśnić, że Huta Zawiercie S.A. jest zakładem prywatnym i na inwestycje tam prowadzone i zamierzenia produkcyjne administracja rządowa nie ma wpływu.</u>
          <u xml:id="u-11.5" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Mówiąc o restrukturyzacji zatrudnienia trzeba przypomnieć o tym, że w 1999 r. udało się osiągnąć porozumienie w sprawie tzw. hutniczego pakietu socjalnego. Objęto tym pakietem 24 huty, które były wymienione w rządowym programie restrukturyzacji przemysłu hutniczego żelaza i stali. W wyniku wdrożenia wspomnianego pakietu oraz zmian w organizacji pracy zakładów hutniczych redukcją zatrudnienia w ubiegłym roku objęto 24,6 tys. pracowników. W tej grupie ok. 11,4 tys. pracowników przeszło do spółek wydzielonych z majątku macierzystych zakładów hutniczych. Z hutniczego pakietu socjalnego skorzystało 7,3 tys. pracowników, z czego 6,1 tys. otrzymało świadczenia i zasiłki przedemerytalne, a 1,2 tys. osób odprawy bezwarunkowe. Skrócono okres uprawniający do świadczeń ok. 4, 1 tys. osób.</u>
          <u xml:id="u-11.6" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Prognozuje się, że docelowo w 2003 roku zatrudnienie w hutnictwie będzie niższe od tego, które zakładał pierwotnie program rządowy, i w zależności od sytuacji będzie wynosiło trochę ponad 30 tys. osób. W tym roku redukcja zatrudnienia ma wynieść ok. 17 tys. osób, z czego 8 tys. będzie miało zapewnione miejsce pracy w wydzielonych z zakładów hutniczych spółkach w ramach przekształceń organizacyjnych, zaś hutniczym pakietem socjalnym zostanie objętych 7,4 tys. osób zwalnianych z hut. Łącznie przewiduje się wydatkowanie na osłony ok. 180 mln zł. z czego Ministerstwo Gospodarki przekaże 40 mln zł oraz 1 mln zł, który nie został wydany w roku ubiegłym w ramach Funduszu PHARE. Dodam, że środki pomocowe z tego Funduszu zostały już uruchomione i zostaną wykorzystane na realizację tzw. instrumentów aktywizacji zawodowej. Dokonaliśmy jednak pewnych przesunięć, tak aby większe sumy przydzielać tym małym i średnim firmom, które stworzą nowe miejsca pracy i zatrudnią zwalnianych hutników. Wiąże się to ze zmianami w przepisach, po to, aby rozszerzyć wspomaganie właśnie na tego typu małe podmioty gospodarcze. Ponadto rozszerzono możliwość kredytowania tych osób, które samodzielnie chcą rozpocząć działalność gospodarczą.</u>
          <u xml:id="u-11.7" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Tak w skrócie wygląda realizacja zadań dotyczących restrukturyzacji zatrudnienia w hutnictwie w roku ubiegłym i w bieżącym roku. Pragnę stwierdzić, że jeżeli chodzi o 2000 r. to wszystkie niezbędne akty prawne zostały już wydane. W połowie miesiąca Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej organizuje posiedzenie Komisji Trójstronnej, na której strona rządowa, pracodawcy oraz związkowcy omówią wszystkie problemy występujące przy realizacji programu rządowego i należy liczyć, że zostaną wtedy rozwiązane pewne występujące jeszcze trudności w procesie restrukturyzacji hut. Przykładowo Huta Stalowa Wola S.A. została podzielona na trzy spółki i rodzi to pewne komplikacje.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#PosełTomaszWójcik">Pomimo tych wyjaśnień proszę, aby zgodnie z wnioskiem posła Stanisława Szweda członkowie Komisji otrzymali na piśmie szczegółową informację na temat stanu i perspektyw zatrudnienia w hutnictwie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#PosełMarekWójcik">Nie mogę zgodzić się z opinią resortu skarbu państwa, że produkowane w kraju wyroby hutnicze są złej jakości i dlatego trudno je sprzedać. Przykładowo blacha gruba z Huty Częstochowa z powodu kryzysu miała obniżoną cenę poniżej kosztów jej produkcji. Była sprzedawana po 206 dolarów za tonę, a więc o 50 dolarów poniżej kosztów wytworzenia. Mimo to nie było na nią zbytu w krajowych stoczniach, które przecież mają pełne portfele zamówień. Podobnie Most Siekierkowski w Warszawie nie będzie z niej budowany, pomimo że konstrukcje wykonane z tej blachy w pełni odpowiadają obowiązującym standardom. Można domniemywać, że przetarg wygrała firma niemiecka, która potrafiła zaoferować coś „pod stołem”. Resort dopuścił do takiej sytuacji i trzeba mieć świadomość, że takie praktyki stosowane są cały czas. Polscy odbiorcy wyrobów stalowych nie mają świadomości, że jeżeli nie będą kupować od krajowych producentów to będą musieli któregoś dnia zaprzestać produkcji, a wtedy zostaną zmuszeni do importu wyrobów, ale już po znacznie wyższych cenach. Niestety nie jesteśmy w stanie oskarżyć o zaniżanie cen tych państw, które są silniejsze od nas ekonomicznie.</u>
          <u xml:id="u-13.1" who="#PosełMarekWójcik">Biorąc to wszystko pod uwagę rodzi się pytanie, kto ma kreować rozwój gospodarczy w Polsce?</u>
          <u xml:id="u-13.2" who="#PosełMarekWójcik">Sami zresztą też popełniamy błędy. Przykładowo w nowelizacji ustawy, której celem jest przeciwdziałanie i zwalczanie bezrobocia w jednym z przepisów przekazaliśmy zadania związane z kreowaniem nowych miejsc pracy samorządom, a te raczej troszczą się o zarobki swoich urzędników, a nie o zatrudnianie zwalnianych z pracy hutników. Przy tej okazji starają się one wykorzystać hutniczy pakiet socjalny i likwidują stanowiska typowo hutnicze tworząc sztucznie nowe miejsca pracy. Szkoda, że nie ma na sali przedstawiciela resortu pracy, który mógłby ustosunkować się do tej kwestii i zapewnić, że będzie się w tej sprawie interweniować w urzędach pracy.</u>
          <u xml:id="u-13.3" who="#PosełMarekWójcik">Podobnie samorządy postępują ze środkami pomocowymi np. przeznaczonymi na szkolenia. Zamiast na przekwalifikowanie ludzi z restrukturyzowanych zakładów pieniądze, których jest zbyt mało, żeby zaspokoić wszystkie potrzeby, pójdą prawdopodobnie na zajęcia dla nomenklatury samorządowej. Wiem o tym bardzo dobrze, gdyż mieszkam na Śląsku i jestem hutnikiem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#PosełWładysławKielian">Chciałbym dowiedzieć się od przedstawiciela resortu gospodarki do którego roku ma być realizowany hutniczy pakiet socjalny? Z jego wypowiedzi wynikało bowiem, że ze środków tych korzystać będą hutnicy jeszcze w 2003 r. podczas gdy moim zdaniem realizacja pakietu ma się zakończyć już w 2001 r.</u>
          <u xml:id="u-14.1" who="#PosełWładysławKielian">Jak wiadomo cło na importowane wyroby hutnicze zostało zniesione 1 stycznia 2000 r. i rodzima produkcja hutnicza nie znajduje się już pod ochroną. Polskie huty mają bardzo niską rentowność, praktycznie zerową, a pomimo to, a także pomimo iż obecnie mamy koniunkturę na wyroby hutnicze, nie mogą znaleźć nabywców na swoje produkty. W związku z tym wiele zakładów hutniczych nie przynosi zysków, a wprost przeciwnie przynosi straty i ogranicza produkcję. Tym samym huty dysponują znacznym nieproduktywnym majątkiem, który jest im zbędny. Czy resort skarbu państwa zamierza tym zakładom pomóc w pozbyciu się tego majątku? Przykładowo Huta Sendzimira produkowała kiedyś 7 mln ton stali, a obecnie tylko 2,5 mln ton i z tego powodu posiada zbędne tereny, budynki i urządzenia. Może warto pomyśleć o utworzeniu agencji wyspecjalizowanej w przejmowaniu od hut zbędnego mienia i jego sprzedaży. Spowodowałoby to obniżenie kosztów działania tych zakładów i pozytywnie wpłynęło na ich rentowność.</u>
          <u xml:id="u-14.2" who="#PosełWładysławKielian">Interesuje mnie także, jaki dokładnie termin wyznaczyło Ministerstwo Skarbu Państwa na zrealizowanie założonego programu prywatyzacji hut. Czy jeżeli w tym terminie nie uda się zrealizować tego programu, resort zaproponuje inne rozwiązania i jakie? Chciałbym to wiedzieć, gdyż jak zauważyłem zakładane wcześniej terminy sprywatyzowania poszczególnych zakładów nie są dotrzymywane i w kolejnych wersjach programu rządowego są ciągle przesuwane.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#PosełBogdanPęk">Mnie z kolei interesują dane na temat importu wyrobów hutniczych oraz czy prawdą jest, że sprowadzane z zagranicy wyroby są istotnie lepszej jakości niż wytwarzane w kraju. Czy nie jesteśmy w stanie, w ramach rodzimej produkcji, zaspokoić popytu na niektóre wysokoprzetworzone produkty hutnicze?</u>
          <u xml:id="u-15.1" who="#PosełBogdanPęk">Chciałbym także poznać stanowisko resortu gospodarki na temat decyzji o wprowadzeniu zerowej stawki celnej na wyroby hutnicze. Czy, wobec opóźnień w negocjacjach z Unią Europejską ta decyzja nie była przedwczesna i nie spowoduje dalszego osłabienia polskich hut? Jednocześnie, jak wskazywano w trakcie dyskusji, firmy zagraniczne bez żadnych ograniczeń mogą stosować na naszym rynku ceny dumpingowe. Wygląda na to, że resort gospodarki nie jest w stanie nic uczynić, aby prowadzić w tym obszarze aktywnej polityki zmierzającej do poprawy sytuacji w hutnictwie. Przecież pomimo realizacji programu restrukturyzacji sektora, obniżania produkcji i zatrudnienia spada rentowność zakładów i tracą one krajowe rynki zbytu, gdyż zalewane są one tanimi produktami z importu. Może jest to sygnał, że ministerstwo jest w związku z tym całkowicie zbędne, gdyż nie ma co marnować pieniędzy podatników na działania, które są całkowicie nieskuteczne.</u>
          <u xml:id="u-15.2" who="#PosełBogdanPęk">Generalnie nie można zgodzić się na to, że podporządkowujemy całą naszą politykę gospodarczą do wymagań UE i to w sytuacji, gdy nasze członkostwo w niej staje się coraz bardziej odległe, a nawet niepewne, a warunki tego członkostwa trudne do przewidzenia. Moim zdaniem uleganie wszelkim żądaniom Unii i nie pozostawianie sobie pewnej swobody działania w tej sytuacji jest poważnym błędem i może nas bardzo drogo kosztować.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#PrzedstawicielprezydiumSekcjiHutnictwaNSZZSolidarnośćAndrzejSzymański">Moim zdaniem należy zmienić sposób działania Ministerstwa Skarbu Państwa. Podstawowym celem resortu powinno być dbanie o majątek narodowy i podnoszenie jego wartości. Dopiero w drugiej kolejności powinien on zajmować się sprzedażą tego majątku, po to by zaspokajać bieżące potrzeby budżetu państwa.</u>
          <u xml:id="u-16.1" who="#PrzedstawicielprezydiumSekcjiHutnictwaNSZZSolidarnośćAndrzejSzymański">Jeżeli tak się stanie to minister skarbu państwa jako właściciel hut przekazując udziały tych zakładów w zamian za ich zobowiązania powinien zadbać, aby zachować pakiet większościowy. Przykładem niech będzie przekazywanie udziałów niektórych hut Hucie Katowice z tytułu zobowiązań za dostawy stali.</u>
          <u xml:id="u-16.2" who="#PrzedstawicielprezydiumSekcjiHutnictwaNSZZSolidarnośćAndrzejSzymański">Odnosząc się generalnie do kwestii prywatyzacji hut trzeba wyraźnie powiedzieć, że nigdy nie mieliśmy do czynienia z nadmiarem kontrahentów oczekujących z ofertami ich nabycia od Ministerstwa Skarbu Państwa. Sprawę pogarsza błędna decyzja o dopuszczeniu do wzajemnej konkurencji na rynku i przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych. Problem ten istnieje już od dłuższego czasu, bo od 1992 r. i resort nie był w stanie powołać instytucji, która mogłaby przeciwdziałać temu zjawisku. Doszło więc do tego, że 60 proc. wyrobów jest produkowane w nowej technologii choć zapotrzebowanie na takie wyroby jest tylko 30-procentowe. Pozostała część rynku chce nadal nabywać produkty wytworzone przy użyciu starych technologii. W efekcie połowa zdolności produkcyjnych nie może być wykorzystana, co pociąga za sobą naturalnie niemałe koszty związane ze spłatą kredytów zaciągniętych na zakup nowoczesnych technologii, a także z zabezpieczeniem unieruchomionych urządzeń. Proszę zauważyć, że analiza kosztów ponoszonych przez huty wskazuje, że w 1999 r. nastąpił 73 proc. wzrost obciążeń z tytułu obsługi zadłużenia, w stosunku do 1998 r. Naturalnie rzutuje to na sytuację ekonomiczną hut, które dodatkowo, przy minimalnym wsparciu zewnętrznym, zobowiązane są do dokonywania restrukturyzacji części przetwórczej, która zadecyduje o rentowności zakładów.</u>
          <u xml:id="u-16.3" who="#PrzedstawicielprezydiumSekcjiHutnictwaNSZZSolidarnośćAndrzejSzymański">Na całym świecie zachodzą w hutnictwie procesy globalizacji w zakresie zarządzania i produkcji, tymczasem w Polsce zmierza się do rozdrobnienia zakładów i ich mocy przetwórczych. Moim zdaniem mamy u nas do czynienia z brakiem perspektywicznego myślenia o przyszłości całej branży.</u>
          <u xml:id="u-16.4" who="#PrzedstawicielprezydiumSekcjiHutnictwaNSZZSolidarnośćAndrzejSzymański">Jeżeli nie ma możliwości tworzenia grup producentów wyrobów hutniczych, to należałoby chociaż przekonać huty do połączenie się, w formie wspólnych udziałów, w spółkę, która pomogłaby im w zbycie produkowanych przez nie wyrobów.</u>
          <u xml:id="u-16.5" who="#PrzedstawicielprezydiumSekcjiHutnictwaNSZZSolidarnośćAndrzejSzymański">Teraz niestety zakłady hutnicze od wielu lat nie mogą się między sobą porozumieć, co do strategii restrukturyzacji, a więc zadecydować o swojej przyszłości. Świadczy to zarówno o braku spójnej koncepcji rozwoju branży, jak i niezdrowej rywalizacji zarządów firm i ambicjach organizacji działających w hutach. Przede wszystkim jednak właściciel hut czyli skarb państwa nie potrafi poprzez walne zgromadzenia zaprowadzić porządku i zmusić podmioty do efektywnego działania ekonomicznego.</u>
          <u xml:id="u-16.6" who="#PrzedstawicielprezydiumSekcjiHutnictwaNSZZSolidarnośćAndrzejSzymański">Uważam, że w hutnictwie panuje marazm. Każdy z zakładów robi coś na własną rękę i czeka na poprawę losu, jednak w efekcie nie przynosi to żadnych efektów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#PosełZdzisławKałamaga">Mogę dzisiaj jedynie z gorzką satysfakcją przypomnieć o opracowanym kilka lat temu, przez posłów SLD, projekcie dezyderatu Komisji w sprawie sytuacji w hutnictwie, który nie zyskał aprobaty posłów AWS. Dzisiaj ci, którzy doprowadzili do tego, że nie został on przyjęty w zaproponowanym brzmieniu przyznają, że zawarte w nim postulaty były słuszne.</u>
          <u xml:id="u-17.1" who="#PosełZdzisławKałamaga">Przypomnę także, że na wyjazdowym posiedzeniu Komisji, które odbyło się w Hucie Katowice mowa była dokładnie o tych samych problemach, co na dzisiejszym posiedzeniu.</u>
          <u xml:id="u-17.2" who="#PosełZdzisławKałamaga">Jeżeli chodzi o podaną w trakcie posiedzenia informację o poważnych nieprawidłowościach przy przetargu na dostawy elementów Mostu Siekierkowskiego w Warszawie, to albo wykreślimy ją z protokołu, albo zostanie ona upubliczniona wraz z podaniem, kto, kiedy i gdzie wręczył łapówkę gwarantującą mu, iż jego oferta zostanie pozytywnie rozpatrzona i inwestycja będzie realizowana z importowanej stali.</u>
          <u xml:id="u-17.3" who="#PosełZdzisławKałamaga">Chciałbym otrzymać od resortu gospodarki informację, jakie cło obowiązuje przy imporcie kratownic stalowych spawanych, z których budowane są mosty? Proszę także o podanie danych ile trafia na nasz obszar celny, bez uiszczenia stosownych opłat, nieprzetworzonych wyrobów hutniczych. Czy komuś z branży hutniczej w Polsce udało się do tej pory przeprowadzić skuteczne postępowanie antydumpingowe?</u>
          <u xml:id="u-17.4" who="#PosełZdzisławKałamaga">Interesuje mnie także dlaczego pracownicy, którzy dali się zwieść obietnicom i utworzyli, przed czerwcem 1998 r., w oparciu o majątek hut, spółki pracownicze teraz są zwalniani z pracy bez możliwości skorzystania z hutniczego pakietu socjalnego. Dzieje się tak m. in. w walcowni Huty Ostrowiec S.A. Czy tym ludziom, którzy zostali swojego czasu oszukani, nie należy się żadna pomoc?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#PosełFranciszekSzelewicki">Jestem wdzięczny resortowi skarbu państwa, że dostrzega determinację i zaangażowanie hutników z Huty Małapanew S.A. w restrukturyzację ich zakładu. Trzeba jednak pamiętać, że pracownicy ci praktycznie od pięciu lat nie otrzymali podwyżek i ich płaca miesięczna obecnie nie przekracza 1100 zł. Dlatego ludzie ci, tak bardzo czekają na decyzje w sprawie dalszych losów ich zakładu.</u>
          <u xml:id="u-18.1" who="#PosełFranciszekSzelewicki">W nawiązaniu do wypowiedzi posła Zdzisława Kałamagi chciałbym prosić, aby w dalszej dyskusji nie prowadzić politycznych polemik, bo to niczego nie zmieni, a zwłaszcza nie pozwoli na wypracowanie konkretnych propozycji, które uzdrowiłyby sytuację w hutnictwie. Proszę zauważyć, że nie chciałem wskazywać na koalicję SLD - PSL jako tę, która pozostawiła huty w długach, choć są na to konkretne dowody. Proponuję, aby przestać obwiniać się wzajemnie o zaniedbania i zacząć mówić o tym co można zrobić, aby huty wyszły z kryzysu.</u>
          <u xml:id="u-18.2" who="#PosełFranciszekSzelewicki">Chciałbym przedstawiciela resortu skarbu państwa zapytać czy sądzi, że kierownictwo Huty Andrzeja S.A. jest zorientowane jakie dokumenty musi dostarczyć do ministerstwa, aby mogło ono podjąć odpowiednie decyzje w sprawie dokapitalizowania tego zakładu. Mam również nadzieję, że Huta Małapanew S.A. zostanie wreszcie przejęta przez Agencję Rozwoju Przemysłu, co pozwoli zlikwidować jej zadłużenie z lat poprzednich. Przy okazji chcę potwierdzić, że tak jak mówił przedstawiciel NSZZ „Solidarność”, w niektórych hutach spłata kredytów wraz z odsetkami stanowi do 80 proc. ich zobowiązań. Te huty nie są same w stanie podołać tym obciążeniom i dlatego muszą zostać dokapitalizowane.</u>
          <u xml:id="u-18.3" who="#PosełFranciszekSzelewicki">Muszę też wyjaśnić, że każda z hut jest praktycznie wyspecjalizowana w produkcji innych wyrobów, a więc nie ma mowy o tym, aby toczyły one między sobą konkurencyjną walkę na rynku krajowym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#PrzedstawicielFederacjiHutniczychZwiązkówZawodowychAndrzejGwiazda">Chciałbym dowiedzieć się, czy na posiedzenie Komisji zostali zaproszeni dyrektorzy zakładów, które są wymienione w informacji dostarczonej przez Ministerstwo Skarbu Państwa? Warto przecież byłoby się dowiedzieć, jaka jest ich opinia na temat przekształceń własnościowych, które dokonują się w tych zakładach i skonfrontować ją z tym co twierdzi resort. Nasze obserwacje, jako związkowców, wskazują na to, że w rzeczywistości procesy restrukturyzacyjne w hutnictwie nie przebiegają zgodnie z założeniami Ministerstwa Skarbu Państwa i Ministerstwa Gospodarki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">W swej poprzedniej wypowiedzi wcale nie twierdziłam, że wyroby wszystkich naszych hut są złej jakości. Uznałam, że nie są one konkurencyjne w stosunku do wyrobów, które są oferowane na rynkach zagranicznych, a więc rzutuje to na możliwości eksportowe polskich hut. Jest to fakt obiektywny, który można zweryfikować i dlatego powinniśmy wyciągnąć z niego dalej idące wnioski. Przypomnę, że wyroby przemysłowe stanowią tylko 14 proc. naszego eksportu, podczas gdy Czesi i Węgrzy mają 40–50 proc. udział tych wyrobów w swoim eksporcie. Z analiz przeprowadzonych przez ekspertów wynika, że spowodowane jest to tym, iż Polska, w ciągu ostatnich 10 lat, w zbyt małym stopniu unowocześniła swój przemysł, a co za tym idzie zbyt mało nowoczesne są jego wyroby. W stosunku do innych krajów Europy Wschodniej nasz kraj niestety nie potrafił się dostosować do wymagań rynku.</u>
          <u xml:id="u-20.1" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Jeśli chodzi o wyroby hutnicze, to w Polsce nadal zużywa się na rynku krajowym 60 proc. wyrobów długich i 40 proc. wyrobów płaskich, choć w Unii Europejskiej tendencje są odwrotne. Import do Polski sięga obecnie 40 proc. sprzedaży ogółem w naszym kraju wyrobów płaskich. Ta tendencja ma miejsce już od pewnego czasu i trzeba się z nią liczyć i nic nie da powtarzanie, że nasze zakłady wytwarzają dobrej jakości wyroby długie. Może również być i tak, że nie produkuje się u nas i nie ma w sprzedaży tego asortymentu wyrobów płaskich, na który jest znaczne zapotrzebowanie na rynku.</u>
          <u xml:id="u-20.2" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Dane statystyczne pokazują, jaka jest ogólnie sytuacja na rynku wyrobów hutniczych i nie można na nią patrzeć tylko przez pryzmat jednej huty i jej kłopotów ze zbytem. Pragnę również oświadczyć, że w gospodarce rynkowej nie istnieje żadna możliwość administracyjnego, centralnego sterowania rynkiem tych produktów. W związku z tym tylko zarządzający podmiotami gospodarczymi mogą, w oparciu o analizę rynków zbytu, podejmować decyzje dotyczące rozmiarów i profilu produkcji i ponoszą za nie odpowiedzialność. Muszą oni być, tym samym, odpowiedzialni za prawidłowe działanie i przyszłość zakładów, którymi zarządzają. Oznacza to konieczność wypracowania długofalowej strategii rozwoju firmy zakładającej utrzymanie się podmiotu na rynku i biorącej pod uwagę zmiany w popycie na dane produkty zarówno w kraju jak i na świecie. Oczekiwanie więc, że Ministerstwo Skarbu Państwa zacznie zastępować kierownictwa zakładów i poprzez decyzje prywatyzacyjne i restrukturyzacyjne wpływać na funkcjonowanie firm na rynku jest nieporozumieniem.</u>
          <u xml:id="u-20.3" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Dodam, że żadna ustawa nie nakłada na ministra skarbu państwa takich obowiązków, a nawet gdyby je zadekretować, to nie byłoby to działanie racjonalne z punktu widzenia ekonomicznego. Nigdy żaden urzędnik nie zastąpi menedżera w zarządzaniu podmiotem gospodarczym i podejmowaniu decyzji ekonomicznych, mających wpływ na funkcjonowanie firmy.</u>
          <u xml:id="u-20.4" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Ministerstwom należy pozostawić podejmowanie decyzji dotyczących całokształtu polityki podatkowej i celnej, co ma zasadniczy wpływ na kształtowanie się odpowiednich warunków na rynku i w całej gospodarce. Natomiast od kierownictwa firm zależeć będzie jak te warunki zostaną wykorzystane, a także jak wpływać będą one na rząd, aby uwzględnił w dalszych swych działaniach potrzeby branż i poszczególnych zakładów.</u>
          <u xml:id="u-20.5" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Jeszcze raz stwierdzę, że żądanie, aby resort najpierw podnosił wartość majątku firmy, a następnie ją sprzedawał jest z punktu widzenia ekonomicznego nieracjonalne.</u>
          <u xml:id="u-20.6" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Przypomniano, w trakcie dyskusji, o opracowanej w 1992 r. przez konsorcjum kanadyjskie koncepcji, która gdyby została zrealizowana, to zapewne stan polskiego hutnictwa byłby lepszy. Niestety na niepowodzenie tej koncepcji wpłynęła nasza narodowa niechęć do pozytywistycznego działania. Trzeba przy tej okazji przypomnieć również, kto i kiedy podejmował strajki popierające inne rozwiązania i koncepcje inwestycyjne, które później przyniosły niekorzystne skutki. Niestety bardzo szybko zapominamy o tym, że sami sobie jesteśmy w wielu przypadkach winni.</u>
          <u xml:id="u-20.7" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Do sprawy przetargów na zakup wyrobów hutniczych nie mogę się ustosunkować, gdyż leżało to w gestii samorządów, a nie Ministerstwa Skarbu Państwa.</u>
          <u xml:id="u-20.8" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Jeżeli chodzi o środki z Funduszu PHARE, to przeznaczone są one na rozwój regionów i o ich wykorzystaniu decydują samorządy lokalne. Trudno więc oczekiwać, że będą one przeznaczane na szkolenia dla hutników, którzy są zwalniani z zakładów. Sądzę, że w sprawie możliwości wykorzystania środków przeznaczonych na restrukturyzację, na zmianę kwalifikacji więcej będą mogli powiedzieć przedstawiciele resortu gospodarki.</u>
          <u xml:id="u-20.9" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">W trakcie dyskusji twierdzono, że resort kolejny raz przesuwa termin zakończenia procesu przekształceń własnościowych w poszczególnych hutach. Pragnę wyjaśnić, że takie przesunięcie dotyczy jedynie hut: Sendzimira S.A., Florian S.A. oraz Cedler S.A. i podyktowane zostało tym, iż zbyt późno została przygotowana strategia prywatyzacji tych zakładów umożliwiająca ich powiązanie kapitałowe z Hutą Katowice S.A. Potrzebne są więc dodatkowe trzy miesiące na opracowanie i rozesłanie zaproszeń do inwestorów wraz z memorandum informacyjnym. W przypadku pozostałych hut planowane terminy zakończenia ich prywatyzacji zostaną utrzymane.</u>
          <u xml:id="u-20.10" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Odpowiadając posłowi Władysławowi Kielianowi chciałabym zapewnić, że resort stale nadzoruje proces prywatyzacji hut, zwłaszcza Huty Katowice S.A. i Huty im. Tadeusza Sendzimira S.A. i i jest przygotowany, aby elastycznie reagować na różne ewentualności. Powołaliśmy w tym celu Zespół Koordynujący, który na bieżąco śledzi postęp w przekształceniach własnościowych tych zakładów i czuwa nad wszystkimi procedurami. Zakładamy, że w każdej chwili będzie można zacząć realizować najkorzystniejszy wariant prywatyzacji i na bieżąco dokonywać niezbędnych modyfikacji tego procesu. Warto przypomnieć, że wspomniane dwie huty dają 60 proc. produkcji krajowej i dlatego maja one strategiczną pozycję w polskim sektorze stalowym, a powodzenie ich prywatyzacji ma fundamentalne znaczenie dla przyszłości całego sektora. Można powiedzieć, że pozostałe huty są jak gdyby satelitami tych dwóch zakładów i dlatego głównym zadaniem jest pozyskanie właśnie dla nich inwestorów strategicznych bowiem zadecyduje to o stabilizacji i konsolidacji branży, a także o kierunku przyszłych inwestycji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Przypomnę, że zgodnie z podpisanym porozumieniem do końca 2001 obowiązywać będzie rozporządzenie Rady Ministrów przygotowane przez ministra pracy i polityki społecznej dotyczące wypłat świadczeń przedemerytalnych dla hutników. Natomiast program restrukturyzacji zatrudnienia w hutnictwie obejmuje okres do 2003 r. i do tego czasu z budżetu państwa maja być, za pośrednictwem ministra gospodarki wypłacane środki na odprawy a także na aktywne formy zwalczania bezrobocia.</u>
          <u xml:id="u-21.1" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Jeśli chodzi o środki z Funduszu PHARE, to uruchomione zostały dwa programy (nazwane inicjatywami nr 98/11 oraz nr 99/03), w ramach których na hutnictwo jest przeznaczonych 10 mln euro, a na górnictwo 20 mln euro. Zmienione zostały zasady przeznaczania tych pieniędzy. Obecnie wydawane będą one m. in. na aktywizacje gmin górniczych. Chodzi o to, że o ile dotychczas Unia pomagała poszczególnym branżom, to teraz ta pomoc będzie kierowana do regionów i dystrybuowana za pośrednictwem samorządów lokalnych. Pragnę jednak wyjaśnić, że jak na razie przekazywane są pieniądze z budżetu UE na 1998 r. natomiast środki z budżetu Unii na 1999 r. jeszcze nie zostały uruchomione.</u>
          <u xml:id="u-21.2" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Niestety nie bardzo zrozumiałem pytanie posła Marka Wójcika, które dotyczyło likwidowania przez samorządy niektórych stanowisk pracy w hutach. Wydaje mi się, że to nie samorządy, lecz zarządy zakładów decydują o tym jakie stanowiska pracy w ich zakładach są zbędne ze względu na nadmierne zatrudnienie.</u>
          <u xml:id="u-21.3" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Trzeba przypomnieć, że w ramach programu restrukturyzacji hutnictwa, który był realizowany począwszy od 1992 r. udało się zredukować zatrudnienie w hutnictwie ze 147 tys. osób do 87 tys. osób w 1997 r. Muszę jednak zapewnić, że zarówno w ramach tamtego programu, jak i obecnie realizowanego, przyjmuje się zasadę, że spółki powstające na bazie majątku hut będą podmiotami zdrowymi ekonomicznie, które będą dawały miejsca pracy hutnikom z restrukturyzowanych zakładów i nie będą stanowiły „przechowalni” dla bezrobotnych. Zakłada się, że jeżeli z huty wydzielona została stołówka lub zakład transportowy, to podmioty te będą nie tylko przyjmowały zlecenia od dawnego macierzystego zakładu, ale także świadczyły usługi dla innych instytucji. W związku z tym obowiązuje zasada, że osoby zatrudnione w spółkach nie podlegają już przepisom o restrukturyzacji zatrudnienia, a więc nie mogą być ponownie objęte świadczeniami z tego tytułu. Program restrukturyzacji obejmuje tylko tych pracowników hut, którzy byli w nich zatrudnieni po 30 czerwca 1998 r. Nie można przecież dopuścić do sytuacji, że osoby, które otrzymały kiedyś odprawę, będą ponownie mogły ubiegały się o nią z tych czy innych powodów. Warto powiedzieć, że takie przypadki się zdarzały, choć nie w hutnictwie i obecnie administracja dba o to, aby nie dochodziło do tego typu nadużyć, które mogłyby odbywać się kosztem pozostałych pracowników restrukturyzowanych branż, a także kosztem wszystkich podatników.</u>
          <u xml:id="u-21.4" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Nasze huty w ostatnich latach znacznie poprawiły jakość produkowanych wyrobów, ale niestety nie dotyczy to stopnia przetworzenia produktów. Dlatego prawdopodobnie polskie stocznie nie chcą kupować wyprodukowanych w kraju blach i wolą je importować. Ostatecznie to jednak kierownictwa stoczni należałoby zapytać dlaczego dokonują takich wyborów i czy są one dla nich opłacalne.</u>
          <u xml:id="u-21.5" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Nie dysponuję co prawda żadnymi dokumentami, ale wydaje mi się, że samorząd stolicy podejmując decyzję w sprawie zakupu elementów Mostu Siekierkowskiego kierował się przede wszystkim warunkami ich dostaw, w tym zaproponowaną ceną.</u>
          <u xml:id="u-21.6" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Jeżeli mówimy o imporcie wyrobów hutniczych do Polski, to jego znaczący wzrost w 1998 r. objął wyroby wysokoprzetworzone. Natomiast nasz eksport opiera się w głównej mierze na półwyrobach, których opłacalność w produkcji i w zbycie jest praktycznie żadna. Każdy dyrektor huty doskonale wie, że produkowanie i eksport takiego asortymentu wyrobów jest na dłużą metę niekorzystne dla jego zakładu i trzeba to zmienić. Eksport tego typu jest podyktowany jedynie brakiem pieniędzy i przestarzałymi technologiami, które uniemożliwiają zaoferowanie na rynku nowoczesnych towarów, które można byłoby sprzedać znacznie korzystniej.</u>
          <u xml:id="u-21.7" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Dyskusja na temat stawek celnych obowiązujących przy imporcie wyrobów hutniczych wydaje się mocno spóźniona, co najmniej o 10 lat. Bowiem podpisany przez Polskę w 1991 r. Układ Europejski i ratyfikowany przez Sejm w 1992 r. przewidywał, że na importowane wyroby stalowe (grupy 72 i 73) do Polski cło będzie sukcesywnie obniżane i w 1995 r. stawki będą na poziomie 12 proc., w 1996 r. - 9 proc., w 1997 - 6 proc., a w 1998 - 3 proc. Od 1999 r. stawka jest zerowa. Sukcesywnie Polska miała również coraz bardziej swobodny dostęp do rynku europejskiego. Dodam, że w przypadku wyrobów hutniczych zlikwidowanie ceł we wzajemnym handlu odbyło się później niż w odniesieniu do innych produktów.</u>
          <u xml:id="u-21.8" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Jeżeli chodzi o kratownice, to jako wyrób nie podlegałyby ocleniu natomiast gdyby zostały sprowadzone jako stal, to stawka za nie kształtowałaby się na poziomie: w 1997 r. - 9 proc., w 1998 r, w pierwszej jego połowie - 6 proc., zaś w drugiej - 4 proc., w 1999 r. - 0 proc. Warto zauważyć, że stawki te, w wyniku negocjacji i tak zostały podwyższone w stosunku do wcześniejszych ustaleń.</u>
          <u xml:id="u-21.9" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">W krajach CEFTA stawki są zróżnicowane, choć coraz bardziej zbliżone do zera.</u>
          <u xml:id="u-21.10" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Jeśli chodzi o kraje takie jak: Rosja, Ukraina, Korea, Tajlandia i Stany Zjednoczone stawki celne zewnętrzne kształtowały się, w ubiegłym roku, na poziomie 14, 3 proc. W bieżącym roku wynoszą ok. 12 proc.</u>
          <u xml:id="u-21.11" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Reasumując proszę zauważyć, że w negocjacjach z UE udało się nam uzyskać przedłużenie o rok ochrony naszego rynku produktów hutniczych.</u>
          <u xml:id="u-21.12" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Na zakończenie chcę stwierdzić, że nie bardzo wierzę, aby obecnie administracyjnie można było zmusić zarządy hut do wspólnej koordynacji działań inwestycyjnych i zaprzestania konkurowania ze sobą na rynku. Postulat jest być może słuszny, ale niezwykle trudny w realizacji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#PosełTomaszWójcik">Prosiłbym jeszcze o uzupełnienie odpowiedzi o kwestię możliwości walki z dumpingiem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Pragnę poinformować, że prowadzone są postępowania w sprawie dumpingu. Resort na spotkaniach z przedstawicielami hut zachęcał do korzystania z instrumentów prawnych służących ochronie rynku przed nieuczciwą konkurencją. Należy przypuszczać, że zostanie wprowadzona pewna osłona rynku krajowego przed nieuzasadnionym importem wyrobów ze Słowacji, choć postępowanie w tej sprawie nie zostało jeszcze zakończone.</u>
          <u xml:id="u-23.1" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Generalnie analizy dokonywane przez resort wskazują na to, że ceny wyrobów z państw UE są na ogół wyższe niż takich samych wyrobów polskich. Trudno więc stwierdzić, że przy imporcie większości wyrobów stosowany jest dumping, czyli, że eksportowane są one przez wytwórców po cenach niższych niż obowiązują na rynku wewnętrznym i niższych niż koszty produkcji. Muszę jednak podkreślić, że w w latach 1998–1999 podejmowane były pewne nieformalne kroki ochronne w stosunku do importu z niektórych krajów położonych za naszą wschodnią i południową granicą, w tym także wobec krajów należących do CEFTA. Można powiedzieć, że kraje te stosowały dumping, ale naturalnie występują u nich znacznie niższe koszty produkcji wyrobów hutniczych. Przykładowo za niektóre rodzaje blachy proponowano ceny poniżej kosztów surowca tj. stali ciekłej.</u>
          <u xml:id="u-23.2" who="#PrzedstawicielMGKrzysztofDąbrowski">Mogę jeszcze raz zapewnić, że postępowania antydumpingowe są bardzo starannie prowadzone i jest wysoce prawdopodobne, że w niektórych przypadkach zostaną zakończone zastosowaniem środków ochronnych. Dotyczyć to może blach powlekanych. Trzeba jednak mieć świadomość, że aby postępowanie zakończyło się powodzeniem trzeba m. in. udowodnić, że nastąpiła szkoda na rynku i że panuje na nim wyraźna konkurencja. Jedno z postępowań nie udało się zakończyć pozytywnie, gdyż huta, która domagała się zastosowania środka ochronnego miała 100 proc. wykorzystanie własnych mocy produkcyjnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Chciałabym uzupełnić swoją wy-powiedź o informację, że Ministerstwo Skarbu Państwa przejęło nadzór nad hutami w 1997, a więc już po zmianie programu reformy hutnictwa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#PosełTomaszWójcik">Pragnę przypomnieć, że głównym tematem dzisiejszego posiedzenia są przekształcenie własnościowe w hutnictwie, a więc sytuacja gospodarcza tej branży powinna zostać na marginesie naszych rozważań. Naturalnie jest to równie ważne zagadnienie, ale proponowałbym, aby w dalszej dyskusji skupić się jednak na procesie prywatyzacji hut.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-26">
          <u xml:id="u-26.0" who="#PosełWładysławKielian">Niestety nie otrzymałem ze strony przedstawicielki resortu skarbu państwa konkretnej odpowiedzi na swoje pytania. Chodziło mi o to czy jeżeli nie uda się pozyskać inwestora strategicznego dla Huty Katowice S.A., czego im z całego serca życzę, to będzie to oznaczało koniec pewnego etapu programu prywatyzacyjnego i rozpoczęcie starań o konsolidację polskiego hutnictwa?</u>
          <u xml:id="u-26.1" who="#PosełWładysławKielian">Pragnę także wyjaśnić, że informacja podana przez podsekretarz stanu dotycząca inwestycji w Hucie Sendzimira S.A. nie odpowiada prawdzie. Być może otrzymała ona niewłaściwe dane. Sprawa polega bowiem na tym, że w hucie tej wybudowano to co było niezbędne dla jej funkcjonowania i co zakładał plan konsorcjum kanadyjskiego, a więc część surowcową tzn. zakład ciągłego odlewania stali. Gdyby nie było tej inwestycji, to surowiec, zgodnie z niektórymi poronionymi pomysłami, byłby wożony z Huty Katowice S.A. i to w termosach, których nikt jeszcze na świecie nie stosował.</u>
          <u xml:id="u-26.2" who="#PosełWładysławKielian">Uważam, że w tej sprawie mieliśmy rację i nasze działanie miało sens.</u>
          <u xml:id="u-26.3" who="#PosełWładysławKielian">Dodam, że w dzisiejszym świecie tylko konsolidacja zakładów hutniczych może zapewnić im opłacalność produkcji, rynki zbytu, a więc przyszłość. Dlatego środowisko hutników opowiada się za takimi rozwiązaniami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-27">
          <u xml:id="u-27.0" who="#PosełMarekWójcik">Uważam, że niezbędnym elementem przygotowań do prywatyzacji jest restrukturyzacja zatrudnienia w hutach. Jest to sprawa niezwykle istotna gdyż trudno wyobrazić sobie, aby znalazł się inwestor, który będzie chciał zainwestować w zakład gdzie jest zatrudnionych znacznie więcej ludzi niż jest to uzasadnione ekonomicznie.</u>
          <u xml:id="u-27.1" who="#PosełMarekWójcik">Moim zdaniem sprywatyzować polskie huty można było dwa - trzy lata temu. Dzisiaj znalezienie dla nich zagranicznych inwestorów strategicznych jest w praktyce niemożliwe. Znajdą się jedynie chętni na to, aby kupić nasze huty, a następnie, po pewnym czasie je zamknąć. Chodzi o to, że w niektórych państwach Unii Europejskiej koncernom przyznawane są kwoty produkcji stali, których nie są one w stanie wykorzystać. Przykładowo firma Voest Alpine Stahl AG swojego czasu interesowała się zakupem niektórych naszych zakładów hutniczych, ale tylko z tego powodu, że planowała budowę we Włoszech stalowni i walcowni blach grubych o zdolności produkcyjnej 2 mln ton rocznie. Jeżeli ta firma stałaby się inwestorem strategicznym np. w Hucie Częstochowa S.A. to zapewne tylko po to, aby zlikwidować tę hutę i w ten sposób wyeliminować konkurencję z rynku.</u>
          <u xml:id="u-27.2" who="#PosełMarekWójcik">Wydaje mi się, że przedstawicielka resortu skarbu państwa błędnie zrozumiała moją wypowiedź na temat likwidacji miejsc pracy w hutnictwie. Pragnę wyjaśnić, że od kiedy samorządy terytorialne mają w swej gestii urzędy pracy datuje się praktyka zwalniania z pracy tych, którzy pracowali na stanowiskach typowo hutniczych takich jak np.: walcownik i piecowy, tylko po to, aby można było wykorzystać środki z hutniczego pakietu socjalnego. W ten sposób nie zlikwiduje się zbędnego zatrudnienia w hutach, a jedynie utrudni im funkcjonowanie. Sytuację może jednak zmienić wydanie przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej odpowiedniej interpretacji przepisów dotyczących restrukturyzacji takich branż jak hutnictwo, górnictwo, przemysł zbrojeniowy itp.</u>
          <u xml:id="u-27.3" who="#PosełMarekWójcik">Mogę zgodzić się z opinią, że często sami sobie przeszkadzamy w niektórych przedsięwzięciach, ale to nie hutnicy realizowali przez lata hasło, że niewidzialna ręka rynku wystarczy do naprawienia polskiej gospodarki, w tym hutnictwa. My naturalnie nie chcemy wracać do systemu nakazowo - rozdzielczego, ale trzeba kształtować świadomość, że krajowi odbiorcy powinni kupować przede wszystkim wyroby polskiego wytwórcy, gdyż w ostatecznym efekcie przyczynia się to do rozwoju naszej gospodarki. Kupowanie u zagranicznego producenta skończy się zniszczeniem rodzimych zakładów, w tym hutniczych i w konsekwencji będziemy zmuszeni w przyszłości importować takie wyroby jak np. blachy dla przemysłu stoczniowego już po znacznie wyższych cenach.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-28">
          <u xml:id="u-28.0" who="#PosełBogdanPęk">Niestety ze wszystkich wypowiedzi wynika, że przyszłość polskiego hutnictwa nie wygląda różowo. Muszę stwierdzić, że przede wszystkim przeraża mnie pewna filozofia zaprezentowana przez podsekretarz stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa. Wynika z niej, że resort, będący właścicielem hut, nie interesuje się tak naprawdę tym co robią prezesi tych zakładów i jakie decyzje podejmują, tak jak by była to ich prywatna sprawa. Ministra skarbu państwa obchodzi wyłącznie ile otrzyma ze sprzedaży hut, a w związku z tym, że chętnych do zakupu jest bardzo mało, to ostatecznie przyjdzie zgodzić się na warunki podyktowane przez nabywców.</u>
          <u xml:id="u-28.1" who="#PosełBogdanPęk">Warto przypomnieć sobie jak powstawała, na bazie Wspólnoty Węgla i Stali Unia Europejska. Do dziś w UE obowiązują limity produkcji stali. Jeżeli chcemy przystąpić do Unii to limity te będą także i nas dotyczyły. Może rząd uświadamia już sobie ile będą one wynosiły w odniesieniu do produkcji poszczególnych asortymentów stali?</u>
          <u xml:id="u-28.2" who="#PosełBogdanPęk">Czy w związku z tym, przy jednoczesnej niemożliwości porozumienia się kierownictwa naszych hut, nie trzeba będzie podejmować decyzji o likwidacji niektórych zakładów? Kto będzie te decyzje podejmował? Wiemy przecież, że część hut nie będą w stanie utrzymać się na rynku i to zarówno ze względu na wprowadzone limity, ale także z powodu tego, że ich produkty są przestarzałe, nie znajdują nabywców i nie ma środków na ich modernizację.</u>
          <u xml:id="u-28.3" who="#PosełBogdanPęk">Wiele wskazuje na to, że dotychczasowa polityka sanacji sektora hutniczego nie zdaje egzaminu. Niemożność porozumienia się podmiotów, wzajemna konkurencja, ciągłe zmiany koncepcji wynikające z układów politycznych i gospodarczych nie przyczyniają się do poprawy sytuacji, a wręcz ją pogarszają. Jednak za to wszystko trudno obciążać kierownictwa hut i związkowców. Wina spada przede wszystkim na właściciela majątku, który nie potrafi nim zarządzać i prowadzić odpowiedniej polityki i wyłącznie chce doprowadzić do prywatyzacji zakładów, choć jak widać do niczego pozytywnego jak na razie to nie doprowadziło. Niestety nie potrafię zrozumieć dlaczego się tak dzieje, choć na świecie w coraz większym stopniu odchodzi się od zasad wolnego rynku i wprowadza coraz ostrzejsze metody jego regulacji. Ostatecznie globalizacja doprowadzi do tego, że na świecie będzie trzech, czterech wielkich producentów stali, którzy podzielą się rynkiem i będą dyktować ceny.</u>
          <u xml:id="u-28.4" who="#PosełBogdanPęk">Nikt nam nie zagwarantuje, że wejdziemy do Unii Europejskiej przed 2006 r., bo o 2003 r. raczej powinniśmy zapomnieć. Tymczasem już teraz godzimy się żądania Unii i pozbawiamy się wszystkich atutów, które mogłyby stanowić kartę przetargową w trakcie negocjacji. Postępujemy tak zarówno w stosunku do hutnictwa jak i wielu innych najważniejszych działów gospodarki. Poszczególne resorty zajmują się jedynie procesami prywatyzacyjnymi i niewiele ich obchodzi, co dalej stanie się ze sprzedanym majątkiem. Czy tak działa dobry właściciel gospodarstwa? Uważam, że cała odpowiedzialność za ten stan rzeczy spada zwłaszcza na Ministerstwo Skarbu Państwa, które powinno poczuwać się do tego, że jest gospodarzem majątku narodowego i powinno tym majątkiem jak najlepiej zarządzać. Zdaję sobie sprawę, że organizacja skarbu państwa nie jest doskonała, a ostatnio czynione w Sejmie próby jej naprawy są torpedowane, ale utrzymywanie istniejącego stanu rzeczy jest nie do przyjęcia. Nie może być tak, że resorty odpowiedzialne za stan gospodarki i zarządzanie majątkiem nie są w stanie skoordynować swych działań strategicznych i ostatecznie wygrywają partykularne interesy lokalne.</u>
          <u xml:id="u-28.5" who="#PosełBogdanPęk">Mnie się wydaje, że ostatecznie w przypadku hutnictwa zostanie zrealizowany taki scenariusz, że państwo pozbędzie się kłopotu sprzedając huty inwestorom strategicznym za 5 proc. ich wartości odtworzeniowej i potem niech związkowcy martwią się co począć z pracownikami tych zakładów. Dodam, że prawdopodobnie stanie się tak, jak w przypadku innych przedsiębiorstw, że umowy z kupującymi dotyczące zabezpieczeń dotyczących zatrudnienia i spraw socjalnych zostaną spisane na dwa lata lub w sposób tak zawikłany, że ludzie nawet na drodze sądowej nie będą mogli dochodzić swoich należności, a jednocześnie miliony dolarów będą wydawane na spółki konsultingowe. Ostatecznie Ministerstwo Skarbu Państwa umyje ręce i powie, że nie jest w stanie ingerować w prywatne przedsiębiorstwa.</u>
          <u xml:id="u-28.6" who="#PosełBogdanPęk">Ja doskonale zdaję sobie sprawę, że gospodarka nakazowo - rozdzielcza się skończyła i nie ma do niej powrotu, ale w to miejsce muszą zostać wprowadzone mechanizmy zabezpieczające nasze interesy ekonomiczne. Trzeba starać się uratować to co jest jeszcze możliwe, aby w konsekwencji nasz kraj nie znalazł się na marginesie gospodarki europejskiej i światowej.</u>
          <u xml:id="u-28.7" who="#PosełBogdanPęk">Jeszcze raz powtórzę, że źródłem wszystkich problemów jest to, że administracja państwowa nie czuje się właścicielem majątku narodowego i nie chce nim prawdziwie po gospodarsku zarządzać. Dlatego nie mogę przyjąć do wiadomości twierdzenia, że winę za stan hutnictwa ponoszą prezesi i zarządy hut. Muszę wyraźnie powiedzieć, że za przyszłość całej branży odpowiada państwo i ono powinno poczuwać się do odpowiedzialności za politykę gospodarczą w tym obszarze. Jeżeli tak nie jest, to musi się to skończyć tragicznie.</u>
          <u xml:id="u-28.8" who="#PosełBogdanPęk">Przecież, jeżeli do budżetu wpływa corocznie ok. 20 mld zł z prywatyzacji i okazuje się, że w efekcie nie można z tego przeznaczyć ani złotówki na dofinansowanie zakładów, które dzięki temu mogłyby znacznie poprawić swoją sytuację finansową i zacząć działać efektywnie, to jest to działanie samobójcze.</u>
          <u xml:id="u-28.9" who="#PosełBogdanPęk">Jestem przekonany, że polskie hutnictwo nic dobrego w przyszłości nie czeka, a w ciągu najbliższych miesięcy żadne zasadnicze decyzje strategiczne, które uratowałyby huty nie zostaną przyjęte. Można jedynie oczekiwać, że zakłady zostaną sprzedane zagranicznym inwestorom na bardzo niekorzystnych warunkach i resort skarbu państwa będzie miał wymówkę, że za ich los nie musi już odpowiadać lecz jedynie nowy właściciel.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-29">
          <u xml:id="u-29.0" who="#PosełTomaszWójcik">Pragnę wyjaśnić, że na posiedzenie zostali zaproszeni prezesi dwóch największych hut.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-30">
          <u xml:id="u-30.0" who="#PrzedstawicielprezydiumSekcjiHutnictwaNSZZSolidarnośćAndrzejSzymański">Wydaje się, że koncepcja prywatyzacji kapitałowej Huty Katowice S.A. i udział w drugim etapie tej prywatyzacji Huty Sendzimira S.A. jest mało realna. Wydaje mi się, że większe szanse powodzenia ma kontynuowanie zapoczątkowanej już konsolidacji tych zakładów, a więc porozumienia się ich w kwestii przejęcia udziałów i stworzenia powiązań w zakresie dostaw i odbioru surowców.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-31">
          <u xml:id="u-31.0" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Szkoda, że poseł Bogdan Pęk zadał wiele pytań, na które sam sobie udzielił odpowiedzi i wyszedł z sali nie czekając na wyjaśnienie ze strony przedstawicieli strony rządowej.</u>
          <u xml:id="u-31.1" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Chciałabym jednak zwrócić uwagę, że tematem tego posiedzenia nie jest program restrukturyzacji sektora hutniczego i omówienie polityki gospodarczej państwa wobec tego sektora, a jedynie jeden z jej elementów czyli proces przekształceń własnościowych całej branży. To jest zasadniczy powód dla którego w informacji przedłożonej przez rząd nie znalazły się dane na temat skali importu i eksportu oraz poziomu produkcji, a także nakładów inwestycyjnych, restrukturyzacji zatrudnienia itp. Zresztą tą problematyką zajmuje się Ministerstwo Gospodarki i dlatego jej nie prezentowałam.</u>
          <u xml:id="u-31.2" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Pragnę także zwrócić uwagę, że minister gospodarki ma swojego przedstawiciela w każdej z rad nadzorczych spółek i w związku z tym może on na bieżąco prowadzić nadzór nad realizacją rządowego programu restrukturyzacji poszczególnych hut. Z kolei poprzez walne zgromadzenia właścicieli, a więc przez ministra skarbu państwa kontrolowane są działania rad nadzorczych. Taka jest logika wykonywania prawa właścicielskiego wynikająca z obowiązującego w Polsce porządku prawnego. Niestety w tym porządku nie mieszczą się koncepcje i propozycje zgłaszane przez posła Bogdana Pęka wobec resortu skarbu państwa.</u>
          <u xml:id="u-31.3" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Również obowiązujące w Polsce prawo nie pozwala wykorzystywać dochodów z prywatyzacji na dokapitalizowanie przedsiębiorstw, w tym hut. Trudno więc stawiać zarzuty rządowi, że nie chce przeznaczyć na ten cel środków z budżetu, gdyż to Sejm jest ostatecznie odpowiedzialny za przyjęte rozwiązania prawne. On decyduje o wydatkach z budżetu państwa na programy restrukturyzacyjne i o wysokości dotacji na poszczególne podmioty. Resort nie jest więc w stanie podjąć decyzji niezgodnych z wolą parlamentu i nie mieszczących się w porządku prawnym.</u>
          <u xml:id="u-31.4" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Jeśli chodzi o pytanie posła Władysława Kieliana dotyczące konsolidacji zakładów hutniczych, to w obecnej sytuacji jestem w stanie jedynie wyjaśnić, że powołany został z inicjatywy ministra skarbu państwa Zespół Koordynujący przekształcenia własnościowe w Hucie Katowice S.A. i Hucie Sendzimira S.A. Czuwa on nad tym, aby proces przekształceń przebiegał w sposób najkorzystniejszy nie tylko dla obu zakładów, ale dla całego sektora. Nie mogę obiecać, że w sytuacji, gdy dla Huty Katowice S.A. nie zostanie znaleziony inwestor strategiczny nastąpi dalsza konsolidacja tego zakładu z innymi hutami. Mogę natomiast zapewnić, że proces prywatyzacyjny jest na bieżąco monitorowany i w każdej chwili, jeżeli zajdzie taka potrzeba, nastąpi zmiana strategii i dostosowanie jej do aktualnej sytuacji. Jestem zdania, że odpowiednie decyzje w tej sprawie będą zapadały szybko i w każdej chwili może dojść do konsolidacji niektórych hut.</u>
          <u xml:id="u-31.5" who="#PodsekretarzstanuwMSPBarbaraLitakZarębska">Również wszystkie niejasności dotyczące restrukturyzacji zatrudnienia w hutnictwie mogą być w najbliższym czasie wyjaśnione przez powołane do tego zespoły robocze.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-32">
          <u xml:id="u-32.0" who="#PosełTomaszWójcik">Proponuję, żeby nie omawiać teraz sprawy restrukturyzacji zatrudnienia w hutnictwie, gdyż zgodnie z obietnicą Komisja ma otrzymać na piśmie materiały na ten temat.</u>
          <u xml:id="u-32.1" who="#PosełTomaszWójcik">Podsumowując dzisiejszą dyskusję chcę podkreślić, że informacja otrzymana przez Komisję od resortu skarbu państwa wywołała żywą reakcję wśród posłów i liczne pytania. Świadczy to o tym, że kwestia prywatyzacji hutnictwa jest to problem trudny i może budzić pewne obawy. Zwracano uwagę na wiążące się z realizacją tego programu zagrożenia i to zarówno natury społecznej, związane z redukcją zatrudnienia, jak i natury gospodarczej, które mogą spowodować, że nasze zakłady mogą nie sprostać konkurencji na rynku wyrobów stalowych, zwłaszcza ze strony producentów z Unii Europejskiej. Może jednak te niepokoje związane są z brakiem dostatecznej informacji i konkretnych danych ze strony odpowiedzialnych za przyszłość hutnictwa resortów. Uzyskaliśmy zapewnienie, że istnieją szczegółowe plany restrukturyzacji całego sektora i są one konsekwentnie realizowane. Trzeba jednak uznać, że posłowie nie dysponując szczegółowymi danymi mają prawo do zgłaszania swoich, różnego rodzaju obaw i wątpliwości, czy podejmowane działania nie prowadzą do poważniejszych zagrożeń w przyszłości.</u>
          <u xml:id="u-32.2" who="#PosełTomaszWójcik">Komisja będzie chciała uzyskać za parę miesięcy kolejną informację na temat przebiegu procesów prywatyzacyjnych w hutnictwie. Będziemy wtedy mogli ocenić jak one przebiegają i co udało się zrealizować. Dobrze by było, gdyby resort rozważył sugestie zgłaszane przez posłów w trakcie posiedzenia Komisji. Naturalnie nie wszystkie z nich można będzie uwzględnić w dalszych pracach, ale wydaje się, że wszystkie z nich powinny zostać poważnie potraktowane i przeanalizowane. Warto zastanowić się nawet nad taką kwestią czy w ogóle sprzedaż hut w ręce prywatnych inwestorów jest konieczna. Przecież teza, że majątek państwowy musi być źle zarządzany, wcale nie jest taka oczywista i jest wiele przykładów zarówno w Europie jak i na świecie, że może być inaczej. Trzeba tylko odpowiedzieć na zasadnicze pytanie, czy uda się w Polsce utrzymać sektor hutniczy i w jakim zakresie. Warto też rozstrzygnąć problem do jakiego stopnia obywatele powinni być uprawnieni do uczestnictwa w prywatyzacji sektora. Może nie tylko ministrowie mają decydować o przyszłości hut, ale także zwykli ludzie stając się ich współwłaścicielami. Sądzę, że temu zagadnieniu poświęcimy jedno z posiedzeń Komisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-33">
          <u xml:id="u-33.0" who="#WiceprezesIzbyHandlowoPrzemysłowejwKatowicachJanMichalczyk">Nawiązując do wypowiedzi posła Bogdana Pęka chciałbym przypomnieć, że konsorcjum kanadyjskie opracowało program restrukturyzacji polskiego hutnictwa, który został w grudniu 1992 r. przyjęty, jako kierunkowa wytyczna, przez rząd. Uznano wtedy, że przemysł hutniczy ma strategiczne znaczenie dla Polski. Potem środowisko hutników występowało do każdego z kolejnych rządów z apelami, aby proces przekształceń w hutnictwie nie miał charakteru żywiołowego, ale był w pewien sposób sterowany. W ciągu tych lat wydano na restrukturyzację hut ok. 2,5 mld dolarów jednak odnoszę wrażenie, że można było te pieniądze wykorzystać w sposób znacznie bardziej efektywny. W wielu hutach takich jak m. in.: Huta Zawiercie S.A., Huta Andrzej S.A., Huta Ferrum S.A. poczyniono całkowicie zbędne inwestycje, które zdublowały moce produkcyjne i asortyment wytwarzanych wyrobów. Niestety winę za to ponosi rząd, który nie chciał korzystać z propozycji zgłaszanych przez hutników.</u>
          <u xml:id="u-33.1" who="#WiceprezesIzbyHandlowoPrzemysłowejwKatowicachJanMichalczyk">Mówiono także w dyskusji na temat zagospodarowania zbędnego majątku hut. Proszę sobie wyobrazić, że projekty rozporządzeń zostały przez nas skierowane do odpowiednich resortów cztery lata temu i nie przyniosło to żadnego efektu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-34">
          <u xml:id="u-34.0" who="#PosełMarekWójcik">Chciałbym przypomnieć naszemu rządowi, że gdy Anglia przystąpiła do UE i władzę sprawowała Margaret Thatcher to podjęto tam decyzję, aby najpierw zrestrukturyzować, a dopiero potem sprywatyzować największy państwowy koncern hutniczy. Dotacje dla tego koncernu wyniosły ponad 17 mld funtów. Dodam, że paradoksem jest, że w Polsce pierwszy program uzdrowienia hutnictwa opracowali, przy pomocy specjalistów, związkowcy z NSZZ „Solidarność”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-35">
          <u xml:id="u-35.0" who="#PosełTomaszWójcik">Chciałbym podziękować wszystkim uczestnikom dyskusji. Jeszcze raz apeluję do Ministerstwa Skarbu Państwa o wnikliwe rozważenie wszystkich zgłaszanych na dzisiejszym posiedzeniu wniosków i postulatów, nawet jeżeli z pozoru wydają się one nierealne. Obserwując prywatyzację wielu sektorów gospodarki odnosi się wrażenie, że wiele decyzji pozbawionych jest sensu. Być może nasza krytyczna ocena wynika ze zbyt małej ilości informacji. Dlatego właśnie Komisja stara się na kolejnych posiedzeniach uzyskać jak najwięcej danych na temat przekształceń własnościowych w Polsce. Pozwoli to w wielu przypadkach wesprzeć działania rządu.</u>
          <u xml:id="u-35.1" who="#PosełTomaszWójcik">Zamykam posiedzenie Komisji Skarbu Państwa, Uwłaszczenia i Prywatyzacji.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>