text_structure.xml 81.7 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
  <xi:include href="PPC_header.xml"/>
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml"/>
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#PoselRyszardKalisz">Otwieram posiedzenie Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach. Witam posłów i przybyłych gości. Proponowany porządek dzisiejszego posiedzenia został dostarczony na piśmie. Jeżeli nie usłyszę głosu sprzeciwu, będę uważał, że został on przyjęty. Wobec braku głosu sprzeciwu stwierdzam, że porządek posiedzenia został zaakceptowany. Przechodzimy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku dziennego, czyli kontynuacji rozpatrywania rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz ustawy - Kodeks wykroczeń, zawartego w druku nr 2031. Na poprzednim posiedzeniu rozpatrzyliśmy do końca art. 2 projektu ustawy, jednak parę przepisów pozostawiliśmy bez ostatecznego rozstrzygnięcia. Musimy teraz powrócić do tych regulacji, aby nadać im końcowy kształt. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 7, dotyczącej art. 607r, w której proponuje się nadać przepisowi następujące brzmienie: "Art. 607r. Par. 1. Można odmówić wykonania nakazu europejskiego, jeżeli: 1) przestępstwo będące podstawą nakazu europejskiego, inne niż wymienione w art. 607w, nie stanowi przestępstwa według prawa polskiego, 2) przeciwko osobie ściganej, której dotyczy nakaz europejski, toczy się w Rzeczypospolitej Polskiej postępowanie karne o przestępstwo, które stanowi podstawę nakazu, 3) wobec osoby ściganej, w związku z czynem będącym podstawą wydania nakazu europejskiego zapadło prawomocne orzeczenie o odmowie wszczęcia postępowania, o umorzeniu postępowania lub inne orzeczenie kończące postępowanie w sprawie, 4) według prawa polskiego nastąpiło przedawnienie ścigania lub wykonania kary, a przestępstwa, których to dotyczy, podlegały jurysdykcji sądów polskich, 5) nakaz europejski dotyczy przestępstw, które według prawa polskiego zostały popełnione, w całości lub w części, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również na polskim statku wodnym lub powietrznym, 6) za czyn zabroniony, którego dotyczy nakaz europejski, w państwie wydania nakazu europejskiego, można orzec karę dożywotniego pozbawienia wolności albo inny środek polegający na pozbawieniu wolności bez możliwości ubiegania się o jego skrócenie. Par. 2. Przepisu par. 1 pkt 1 nie stosuje się, jeżeli czyn nie stanowi przestępstwa z powodu braku lub odmiennego uregulowania w prawie polskim odpowiednich opłat, podatków, ceł lub zasad obrotu dewizowego.". Do ponownego rozpatrzenia pozostawiliśmy pkt 6 w par. 1. Jakie były zastrzeżenia do tych przepisów?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKancelariiSejmuPiotrPodczaski">Treść punktu 6 została zaproponowana przez rząd na poprzednim posiedzeniu, a następnie zostało zmodyfikowane jego brzmienie. Po wprowadzeniu przepisu do art. 607r postanowiliśmy, że przyjrzymy mu się jeszcze raz. Na marginesie, chciałbym poinformować, iż zgodnie ze wskazówkami prof. Leszka Kubickiego zamieniliśmy, funkcjonujące do tej pory w kilku miejscach projektu, sformułowanie "skutkujący pozbawieniem wolności" na "polegający na pozbawieniu wolności". Pan profesor uznał, iż to pierwsze pojęcie jest źle sformułowane pod względem językowym. Muszę jednak w tym miejscu zwrócić uwagę, że właśnie to zakwestionowane sformułowanie znajduje się w art. 1 Kodeksu karnego wykonawczego, w minimalnie zmienionym brzmieniu, tj. "skutkujący pozbawienie wolności". W trakcie prac nad nowelizacją Kodeksu, karnego liczni eksperci uznali, że to określenie jest jak najbardziej prawidłowe.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Zgadzam się z tym, że na gruncie kkw. określenie to może być właściwe, co nie zmienia jednak faktu, iż jest ono sformułowane nie po polsku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy są jakieś zastrzeżenia do art. 607r? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 7 dotycząca art. 607r. została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 7, dotyczącej art. 607s, w której proponuje się nadać temu przepisowi brzmienie: Art. 607s. Par. 1. Można także odmówić wykonania nakazu europejskiego, jeżeli nakaz został wydany w celu wykonania kary lub środka polegającego na pozbawieniu wolności, a osoba ścigana jest obywatelem polskim lub ma miejsce zamieszkania albo stale przebywa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Par. 2. Nie podlega wykonaniu nakaz europejski wydany w celu, o którym mowa w par. 1, wobec osoby ściganej będącej obywatelem polskim albo korzystającej w Rzeczpospolitej Polskiej z prawa azylu, jeżeli nie wyrazi ona zgody na przekazanie. Par. 3. Odmawiając przekazania, z przyczyn określonych w par. 1 lub 2, sąd orzeka o wykonaniu kary albo środka, orzeczonych przez organ sadowy państwa wydania nakazu europejskiego. Par. 4. W postanowieniu, o którym mowa w par. 3, sąd określa kwalifikację prawną czynu według prawa polskiego. Sąd związany jest wymiarem orzeczonej kary. Jeżeli do nakazu europejskiego nie dołączono dokumentów lub informacji niezbędnych do wykonania kary na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, sąd odracza posiedzenie i zwraca się do właściwego organu państwa wykonania nakazu europejskiego o nadesłanie takich dokumentów lub informacji. Par. 5. Wykonanie kary odbywa się według przepisów prawa polskiego.". Do ponownego rozpatrzenia pozostawiliśmy cały ten artykuł. Proszę przypomnieć jakie były zastrzeżenia do tych przepisów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">Pani profesor Eleonora Zielińska zgłosiła poprzednio parę uwag do tej regulacji i dlatego rząd zobowiązał się powtórnie przygotować nowe brzmienie tego artykułu, z uwzględnieniem zgłoszonych postulatów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Czy przesłanki zawarte w par. 2 dotyczą również osób stale przebywających na terytorium RP i odmawiających wydania zgody na ich przekazanie na podstawie europejskiego nakazu aresztowania?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#PrzedstawicielkaMinisterstwaSprawiedliwosciBeataMik">Czy będziemy stosować, czy też nie tę zasadę, zależy od odpowiedniej interpretacji decyzji ramowej. Resort zaproponował wprowadzenie rozwiązania kompromisowego, które zakłada, iż warunek zgody na wydanie osoby na podstawie ENA dotyczy tylko obywateli polskich i azylantów. Czyli nie potrzebujemy uzyskiwać takiej zgody od osoby stale przebywającej na terytorium RP, innej niż obywatel i azylant, na wydanie jej innemu państwu. Przyjęcie takiego rozwiązania zostało zaakceptowane przez eksperta Komisji Piotra Kruszyńskiego</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Rozumiem zasadę stosowania tego kryterium, mam jednak wątpliwości dotyczące relacji między par. 1 a par. 2. Przesłanką obligatoryjnej odmowy wykonania europejskiego nakazu aresztowania zawartą w par. 2, jest niewyrażenie przez obywatela polskiego lub azylanta zgody na przekazanie go. Takie samo rozwiązanie zostało zawarte w par. 1, z tym że mówi się w tym przepisie o fakultatywności takiego działania i dodatkowo przepis dotyczy jeszcze jednego podmiotu, czyli osoby zamieszkałej na stałe w RP. Przesłanki zapisane w tych dwóch przepisach są podobne, z tym że ten drugi dotyczy cudzoziemca. Nie możemy chyba w tak swobodny sposób stosować par. 1, bez określenia dokładnych przesłanek działania organów wykonujących ENA?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Zastosowanie takiego rozwiązania jest zgodne z decyzją ramową. Sąd polski nie potrzebuje uzyskać zgody od osoby stale przebywającej na terytorium RP, innej niż obywatel i azylant, na wydanie jej innemu państwu. Tak zostało to sformułowane w par. 2. Ten przepis w swojej budowie opiera się na zastosowaniu samodzielnych, fakultatywnych przesłanek odmowy wykonania ENA. Natomiast par. 1 został zbudowany na przesłankach względnie obligujących nas do wydania osoby podejrzanej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Patrząc na konstrukcję tych przepisów i ich zakresów względem siebie powstaje pytanie, dlaczego najpierw mówi się o fakultatywności odmowy wykonania ENA, a dopiero później o obligatoryjności. Najpierw powinno się przyjąć generalną zasadę, a dopiero później powinno się mówić o ewentualnych odstępstwach od niej. Doszło w tym miejscu do pomieszania kolejności usytuowania tych norm w ustawie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Omawiany art. 607s jest normą szczególną w stosunku do norm zawartych w art. 607p i 607r, gdzie znajdują się podstawowe, obligatoryjne i fakultatywne przesłanki odmowy wykonania ENA przez nasz kraj. Systematyka zastosowana w art. 607s nawiązuje do tych rozwiązań i dlatego taka, a nie inna, jest jego konstrukcja. Odpowiedź na pytanie, dlaczego par. 1 umożliwia nam pozostawienie osoby stale przebywającej na terytorium RP, wydaje się prosta. Chodzi o to, że czasem dochodzi do sytuacji, kiedy osoba stale zamieszkująca na terytorium RP popełnia w naszym kraju jakieś przestępstwo i jest nam ona niezbędna dla prowadzonego w Polsce postępowania karnego. W takiej sytuacji trzeba zadecydować, czy chcemy karać tą osobę za przestępstwo, które popełnił w naszym kraju, czy może pragniemy wydać go innemu państwu. Przyjęcie takiego właśnie rozwiązania umożliwia nam decyzja ramowa i dlatego wpisaliśmy je do projektu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Z tego, co mówi prokurator Beata Mik, wynika jasno, iż zakresy stosowania regulacji zawartych w par. 1 i par. 2 nie mają żadnego związku ze sobą. Niestety, umieszczenie tych rozwiązań obok siebie może nasuwać wątpliwości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#PoselRyszardKalisz">Gdzie byłoby lepiej umieścić ten przepis?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Nie jest tak łatwo odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ jeżeli chcielibyśmy się wzorować się na decyzji ramowej, wtedy należałoby ten przepis wyraźnie wyodrębnić. Przesłanki obligatoryjne odmowy wydania podejrzanego zawarte są w art. 3 decyzji. Niestety, nasza ustawa nie jest tak uporządkowana jak dokument UE i dlatego omawiane regulacje są w niej porozrzucane po różnych przepisach.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Nie do końca zgadzam się z tym, co powiedział prof. Leszek Kubicki. Przesłanki obligatoryjne i fakultatywne dotyczące niewydawania podejrzanego zostały zapisane w art. 607b i 607r. Natomiast art. 607s pełni rolę wyjątkową wobec tych dwóch wymienionych przepisów. Został on zbudowany na zasadzie podzielenia przesłanki specjalnej na dwie części, z których pierwsza dotyczy obywatela polskiego i azylanta, a druga osoby stale zamieszkującej lub przebywającej na terytorium RP. Jeżeli jednak ten ostatni przepis ma budzić wątpliwości, takie o jakich mówił prof. Leszek Kubicki, to proponujemy dokonać podziału art. 607s na dwa różne przepisy. Jeden, zwierający obligatoryjne przesłanki niewydania obywatela polskiego i azylanta, oraz drugi, dotyczący fakultatywnych przesłanek odmowy wydania naszego obywatela, azylanta i osoby stale zamieszkującej lub przebywającej na terytorium RP.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Byłbym rzecznikiem podziału przepisu, ale z drugiej strony kolejne paragrafy art. 607s, tzn. par.: 3, 4 i 5 są takie same dla obu tych norm, co stawia pod znakiem zapytania sens zaproponowanego rozbicia par. 1 i 2 na osobne artykuły.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Nie wiem, czy poprzez dokonanie podziału art. 607s na dwa odrębne przepisy poprawimy czytelność tych norm. Jeżeli tak postąpimy, to w efekcie będziemy zmuszeni osobno w par. 1, jak i w par. 2 powtórzyć treść rozwiązań umieszczonych w par. 3, 4 i 5. Reasumując, proponowałabym pozostawić omawiany przepis bez zmian i niepotrzebnie nie mnożyć rozwiązań proceduralnych dla dwóch pokrewnych instytucji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Zgłosiłem swoje uwagi głównie z tego powodu, iż przesłanki obligatoryjne i fakultatywne zawarte w tych dwu rozwiązaniach tzn. par. 1 i 2 art. 607s nie do końca odpowiadają rozwiązaniom zapisanym w decyzji ramowej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Resort miał podobne wątpliwości, ale po dokonaniu konsultacji z prof. Piotrem Kruszyńskim udało się nam wypracować takie rozwiązania kompromisowe zarówno z punktu widzenia zapisów decyzji ramowej, jak i naszych potrzeb.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Pomimo tych wyjaśnień nadal zwracam uwagę, że rozwiązanie zawarte w art. 607s nie jest do końca zgodne z decyzją ramową.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Nadal sądzę, iż zaproponowane w projekcie rozwiązanie nie jest niezgodne z decyzją ramową.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Nie zgadzam się z tą tezą. Podtrzymuję opinię, że rozwiązanie jest jak najbardziej niezgodne z założeniami zawartymi w decyzji ramowej. Proszę zwrócić uwagę, że to, co w decyzji jest obligatoryjne, w naszym projekcie jest fakultatywne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#PoselRyszardKalisz">Jeżeli istotnie jest tak, jak twierdzi prof. Leszek Kubicki, to powinniśmy, implementując rozwiązania zawarte w decyzji ramowej, trzymać się jej założeń. Apeluję do autorytetu, jakim jest wiceminister Marek Sadowski, aby wytłumaczył, jakie założenia przyświecały resortu przy formułowaniu przepisu niezgodnego z rozwiązaniami zawartymi w decyzji ramowej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSprawiedliwosciMarekSadowski">Nie jest wcale łatwo rozstrzygnąć, czy przesłanki odmowy wykonania nakazu nazwane fakultatywnymi w decyzji ramowej, są przesłankami adresowanymi jako fakultatywne do ustawodawcy krajowego, czy może są one fakultatywne w odniesieniu do samego stosowania. Konstrukcja decyzji ramowych jest podobna do konstrukcji dyrektyw UE, gdzie określa się pewne granice dla państw, w ramach których mogą one regulować pewne zagadnienia. W art. 3 decyzji zapisano, iż mamy w jakiś sposób uregulować kwestię niewydawania naszych obywateli, azylantów i osób przebywających na terytorium RP, natomiast w art. 4 mowa jest o tym, iż możemy tę sprawę uregulować. Stwarza to problemy interpretacyjne. W konsekwencji musimy rozważyć, czy oddajemy władzę sądom w sprawie podejmowania decyzji o oddaniu polskiego obywatela, mimo jego sprzeciwu, innemu państwu, czy też mamy wprowadzić jakieś inne kryteria? Proponowane przez nas rozwiązanie jest tylko jedną z możliwości zapisania normy na podstawie dyrektywy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#PoselRyszardKalisz">Dziękuję za te wyjaśnienia. Mam nadzieję, że rozwieją one w pewien sposób zgłaszane w trakcie dyskusji wątpliwości. Czy są jakieś inne zastrzeżenia do art. 607s? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 7 dotycząca art. 607s. została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 7 dotyczącej art. 607t, w której proponuje się nadać temu przepisowi brzmienie: "Art. 607t. Par 1. Jeżeli nakaz europejski został wydany w celu ścigania osoby, która jest obywatelem polskim albo korzysta w Rzeczypospolitej Polskiej z prawa azylu, przekazanie może nastąpić pod warunkiem, że osoba ta będzie odesłana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po prawomocnym zakończeniu postępowania w państwie wydania nakazu. Par. 2. W razie skazania osoby, o której mowa w par. 1, na karę pozbawienia wolności albo orzeczenia wobec niej innego środka skutkującego pozbawieniem wolności stosuje się odpowiednio przepisy art. 607s par. 3-5.". Proszę przypomnieć, jakie były zastrzeżenia do tej propozycji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-26">
          <u xml:id="u-26.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">Przyjęcie art. 607s, w brzmieniu zaproponowane przez rząd, zmusza do dokonania poprawki w art. 607t i zastąpienia wyrazów na końcu par. 2: "art. 607s par. 2-4", wyrazami "art. 607s par. 3-5".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-27">
          <u xml:id="u-27.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy są jakieś zastrzeżenia do art. 607t? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 7 dotycząca art. 607t, została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 7 dotyczącej art. 607w, w której proponuje się nadać temu przepisowi brzmienie: "Art. 607w. Okoliczność, że czyn nie jest przestępstwem według prawa polskiego, nie stanowi przeszkody do wykonania nakazu europejskiego, jeżeli dotyczy on czynu zagrożonego w państwie jego wydania karą przekraczającą 3 lata pozbawienia wolności, albo czynu, za który może być orzeczony co najmniej w tym samym wymiarze inny środek polegający na pozbawieniu wolności, będącego przestępstwem: 1) udziału w zorganizowanej grupie albo związku, mającym na celu popełnianie przestępstw, 2) aktu terrorystycznego w rozumieniu odrębnych przepisów prawa, 3) handlu ludźmi, 4) przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego, 5) nielegalnego wytwarzania, przetwarzania, obrotu lub przemytu środków odurzających, prekursorów, środków zastępczych lub substancji psychotropowych, 6) nielegalnego obrotu bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi lub radioaktywnymi, 7) łapownictwa i płatnej protekcji, 8) oszustwa, 9) wprowadzania do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł, 10) fałszowania oraz obrotu fałszywymi pieniędzmi lub innymi środkami płatniczymi, 11) przeciwko ochronie danych gromadzonych, przechowywanych, przetwarzanych lub przekazywanych w systemie informatycznym, 12) przeciwko środowisku naturalnemu, w tym nielegalnego obrotu zagrożonymi gatunkami zwierząt i roślin, 13) udzielenia pomocy w nielegalnym przekroczeniu granicy lub pobycie, 14) zabójstwa, 15) spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, 16) nielegalnego obrotu organami i tkankami ludzkimi, 17) bezprawnego pozbawienia człowieka wolności, 18) uprowadzenia człowieka dla okupu, 19) wzięcia lub przetrzymywania zakładnika, 20) popełnionym z powodów narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość, 21) rozboju z użyciem broni palnej lub groźby jej użycia, 22) wymuszenia rozbójniczego z użyciem broni palnej lub groźby jej użycia, 23) nielegalnego obrotu dobrami kultury, 24) sprzeniewierzenia cudzego mienia, 25) podrabiania oraz obrotu podrobionymi wyrobami, 26) fałszowania oraz obrotu sfałszowanymi dokumentami, 27) nielegalnego obrotu hormonami lub podobnymi substancjami, 28) obrotu kradzionymi pojazdami mechanicznymi, 29) zgwałcenia, 30) podpalenia, 31) należącym do właściwości Międzynarodowego Trybunału Karnego, 32) porwania statku wodnego lub powietrznego, 33) sabotażu.". Proszę przypomnieć jakie były zastrzeżenia do tej propozycji?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-28">
          <u xml:id="u-28.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">W katalogu przestępstw zapisanych w dyrektywie pod nr 20 znajduje się przestępstwo ksenofobii, które nie ma odpowiednika w polskim Kodeksie karnym. Musieliśmy dokonać zmiany nazwy tego przestępstwa zawartego w dyrektywie na przestępstwo odpowiadające potrzebom naszych przepisów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-29">
          <u xml:id="u-29.0" who="#PoselRyszardKalisz">Wprowadzenie do przepisu pkt 20 zostało zaproponowane przez profesora Leszka Kubickiego i dlatego musimy jego zapytać przede wszystkim, czy ta propozycja jest właściwa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-30">
          <u xml:id="u-30.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Mnie się ta propozycja podoba.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-31">
          <u xml:id="u-31.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy są jakieś inne zastrzeżenia do art. 607w? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 7 dotycząca art. 607w, została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 7 dotyczącej art. 607za, w której proponuje się nadać temu przepisowi brzmienie: "Art. 607za. Par. 1 Wniosek właściwego organu sadowego państwa wydania nakazu europejskiego o zgodę na ściganie lub wykonanie kar pozbawienia wolności albo środków polegających na pozbawieniu wolności za czyny popełnione przed przekazaniem albo o zgodę na dalsze przekazanie osoby ściganej rozpatruje sąd okręgowy, który orzekł o przekazaniu. Przepis art. 607b, art. 607p, art. 607r, art. 607s par. 1 i 2 oraz art. 607z stosuje się odpowiednio. Par. 2. W przedmiocie wniosku, o którym mowa w par. 1, sąd orzeka w terminie 30 dni od dnia wydania wniosku.". Przypominam, że w tym momencie dokonujemy zmiany numeracji przepisów i dotychczasowy art. 607za staje się art. 607zb itd. Proszę przypomnieć, jakie były zastrzeżenia do tej propozycji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-32">
          <u xml:id="u-32.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Przepis ten został poprawiony, zgodnie z uwagami zgłoszonymi na poprzednim posiedzeniu Komisji. Uwagi te w dużej mierze dotyczyły właściwości miejscowej i rzeczowej sądu w wypadku stosowania wyjątku od zasady specjalności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-33">
          <u xml:id="u-33.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy są jakieś zastrzeżenia do art. 607za? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 7 dotycząca art. 607za. została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 7 dotyczącej dotychczasowego art. 607za, a teraz art. 607zb, w której proponuje się nadać temu przepisowi brzmienie: "Art. 607zb. Par. 1.  Na wniosek państwa wykonania nakazu europejskiego Minister Sprawiedliwości udziela zezwolenia na przewóz osoby ściganej na podstawie nakazu europejskiego przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Par. 2. Wniosek o zezwolenie na przewóz, o którym mowa w par. 1, powinien zawierać: 1) oznaczenie organu wnioskującego, 2) datę oraz miejsce wydania nakazu europejskiego, 3) dane określające tożsamość i obywatelstwo osoby ściganej, 4) przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu, 5) zwięzły opis stanu faktycznego sprawy. Par. 3. Jeżeli osoba ścigana jest obywatelem polskim albo korzysta w Rzeczypospolitej Polskiej z prawa azylu, zgodę o którym mowa w par. 1, można wydać pod warunkiem, że osoba ta po zakończeniu postępowania zostanie przekazana do wykonania kary pozbawienia wolności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Par. 4. W przypadku korzystania z drogi powietrznej bez planowanego lądowania, można poprzestać na powiadomieniu Ministra Sprawiedliwości o przewożeniu osoby ściganej przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jeżeli jednak nastąpi nieprzewidziane lądowanie, państwo wydania nakazu dostarcza niezwłocznie dane, o których mowa w par 2; przepis par. 3 stosuje się odpowiednio. Proszę przypomnieć, jakie były zastrzeżenia do tej propozycji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-34">
          <u xml:id="u-34.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Pani prof. Eleonora Zielińska zwróciła nam uwagę na to, iż dokonując implementacji rozwiązań dyrektywy dotyczących tranzytu przez Polskę podejrzanego między państwami, nie wykorzystujemy wszystkich rozwiązań, jakie daje nam ten akt prawny. W wyjściowym projekcie rozpatrywanym przez Komisję, nie było normy, którą teraz zawarliśmy w par. 3, mówiącej o tym, że jeżeli osoba transportowana przez Polskę jest obywatelem polskim lub azylantem, to zgodę na transport można wydać pod warunkiem, że osoba ta po zakończeniu postępowania zostanie przekazana do nas do wykonania kary pozbawienia wolności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-35">
          <u xml:id="u-35.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy są jakieś inne zastrzeżenia do art. 607zb? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 7 dotycząca art. 607zb, została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 7 dotyczącej dotychczasowego art. 607zb, a teraz art. 607zc, w której proponuje się nadać temu przepisowi brzmienie: "Art. 607zc. Jeżeli sąd, do którego został skierowany nakaz europejski, nie jest właściwy do nadania mu biegu, przekazuje się go właściwemu organowi sądowemu i powiadamia o tym organ sądowy, który go wydał.". Proszę przypomnieć, jakie były zastrzeżenia do tej propozycji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-36">
          <u xml:id="u-36.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">W tym przepisie doprecyzowaliśmy i ujednoliciliśmy, używany w różnych formach i sformułowaniach, wyraz "organ".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-37">
          <u xml:id="u-37.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy są jakieś inne zastrzeżenia do art. 607zc? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 7, dotycząca art. 607zc, została przez Komisję przyjęta. W tym momencie musimy cofnąć się z rozpatrywaniem poprawek do przepisów wcześniejszych, gdyż w piśmie przekazanym przez rząd nie zostały one umieszczone po kolei. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 7, dotyczącej art. 607, w której proponuje się nadać temu przepisowi brzmienie: Art. 607e. Par. 1. Osoby przekazanej w wyniku wykonania nakazu nie można ścigać za przestępstwa inne niż te, które stanowiły podstawę przekazania, ani wykonać orzeczonych wobec niej za te przestępstwa kar pozbawienia wolności albo innych środków skutkujących pozbawieniem wolności. Par. 2. Sąd, który prawomocnie orzekł w sprawie, może zarządzić wykonanie kary tylko za te przestępstwa, które stanowiły podstawę przekazania osoby ściganej. W posiedzeniu sądu mają prawo wziąć udział prokurator i osoba ścigana. Przepis art. 451 stosuje się odpowiednio. Par. 3. Przepisu par. 1 nie stosuje się, jeżeli: 1) państwo wykonania nakazu złożyło oświadczenie o dopuszczalności ścigania lub wykonania kar pozbawienia wolności albo innych środków polegających na pozbawieniu wolności za wszystkie przestępstwa popełnione przed przekazaniem, chyba że organ tego państwa w orzeczeniu o przekazaniu postanowił inaczej, 2) osoba przekazana, pomimo takiej możliwości, nie opuściła terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ciągu 45 dni od daty prawomocnego zakończenia postępowania albo po opuszczeniu terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na nie powróciła, 3) nie została orzeczona kara pozbawienia wolności albo inny środek polegający na pozbawieniu wolności, 4) postępowanie karne nie wiąże się ze stosowaniem wobec osoby ściganej środka polegającego na pozbawieniu wolności, 5) czyn osoby ściganej jest zagrożony karą lub środkiem polegającym na pozbawieniu wolności, 6) osoba ścigana wyraziła zgodę na przekazanie i zrzekła się korzystania z prawa określonego w par. 1, 7) osoba ścigana, po jej przekazaniu, złożyła przed sądem właściwym do rozpoznania sprawy oświadczenie o zrzeczeniu się korzystania z prawa określonego w par. 1, w odniesieniu do czynów popełnionych przed przekazaniem, 8) organ sądowy państwa wykonania nakazu, który przekazał osobę ściganą, na wniosek sądu właściwego do rozpoznania sprawy, wyraził zgodę na ściganie lub wykonanie kar pozbawienia wolności albo innych środków polegających na pozbawieniu wolności za przestępstwa określone w pkt 1. Par. 4. Wniosek, o którym mowa w par. 3 pkt 8, powinien zawierać informacje wymienione w art. 607c par. 1. Proszę przypomnieć, jakie były zastrzeżenia do tej propozycji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-38">
          <u xml:id="u-38.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">Postanowiono ponownie rozpatrzyć par. 3 pkt 3.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-39">
          <u xml:id="u-39.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Brzmienie tego przepisu, teraz zaprezentowane Komisji, można uznać za dobre. Norma ta dotyczy wyjątku od zasady specjalności, w momencie gdy nie została orzeczona kara albo inny środek polegający na pozbawieniu wolności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-40">
          <u xml:id="u-40.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy są jakieś inne zastrzeżenia do art. 607e?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-41">
          <u xml:id="u-41.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Proponujemy, aby w par. 3 w pkt 1 wyraz "przestępstwa" zastąpić wyrazem "czyny".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-42">
          <u xml:id="u-42.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy ktoś zgłasza sprzeciw do tej propozycji? Nie widzę. Zastępujemy zatem w par. 3 w pkt 1 wyraz "przestępstwa" wyrazem "czyny".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-43">
          <u xml:id="u-43.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">W tym samym artykule proponujemy, aby w par. 4 dodać zdanie drugie w brzmieniu: "Przepis art. 607c par. 2 stosuje się odpowiednio.".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-44">
          <u xml:id="u-44.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">Mamy wątpliwości, czy art. 607c par. 2 da się stosować w "odpowiedni" sposób? W tym przepisie mowa jest o tym, iż nakaz powinien zostać przetłumaczony na język urzędowy, natomiast w omawianej przez nas teraz regulacji nie mamy już do czynienia z nakazem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-45">
          <u xml:id="u-45.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Właśnie dlatego w tym przepisie powinno się dodać sformułowanie o "odpowiednim stosowaniu" tej normy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-46">
          <u xml:id="u-46.0" who="#PoselRyszardKalisz">Ja też tak sądzę. Jest to poprawne odwołanie się do innej normy w regulacji. Czy są inne uwagi? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu propozycja korekty zaproponowana przez rząd została przez Komisję przyjęta. Dodajemy w art. 607e w par. 4 zdanie drugie w brzmieniu: "Przepis art. 607c par. 2 stosuje się odpowiednio.".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-47">
          <u xml:id="u-47.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Proponujemy, aby w art. 607h par. 2 wyrazy "wydania nakazu" zastąpić wyrazami "wykonania nakazu".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-48">
          <u xml:id="u-48.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy są jakieś zastrzeżenia do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu propozycja strony rządowej została przez Komisję przyjęta. Zastępujemy w art. 607h w par. 2 wyrazy "wydania nakazu" wyrazami "wykonania nakazu".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-49">
          <u xml:id="u-49.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Proponujemy, aby w art. 607j par. 2 w zdaniu drugim wyrazy "wydania nakazu" zastąpić wyrazami "wykonania nakazu".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-50">
          <u xml:id="u-50.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy są jakieś zastrzeżenia do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu propozycja strony rządowej została przez Komisję przyjęta. Zastępujemy w art. 607j w par. 2 w zdaniu drugim wyrazy "wydania nakazu" wyrazami "wykonania nakazu". Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie art. 2 ustawy nowelizującej. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 1 ustawy nowelizującej. W zmianie nr 1 dotyczącej art. 112 proponuje się nadać temu przepisowi następujące brzmienie: "Art. 112. Niezależnie od przepisów obowiązujących w miejscu popełnienia przestępstwa, ustawę karną polską stosuje się do obywatela polskiego oraz cudzoziemca w razie popełnienia: 1) przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu wewnętrznemu lub zewnętrznemu Rzeczypospolitej Polskiej, 2) przestępstwa przeciwko polskim urzędom lub funkcjonariuszom publicznym, 3) przestępstwa przeciwko istotnym polskim interesom gospodarczym, 4) przestępstwa fałszywych zeznań złożonych wobec urzędu polskiego, 5) przestępstwa, z którego została osiągnięta, chociażby pośrednio, korzyść majątkowa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-51">
          <u xml:id="u-51.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Proponuję, aby w zdaniu pierwszym wyrazy "popełnienia przestępstwa" zastąpić wyrazami "popełnienia czynu zabronionego". Ta korekta jest konsekwencją wcześniej przyjętych zmian.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-52">
          <u xml:id="u-52.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Popieramy tę propozycję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-53">
          <u xml:id="u-53.0" who="#PoselRyszardKalisz">Ja także jestem za przyjęciem tej korekty. W zdaniu pierwszym zastępujemy wyrazy "popełnienia przestępstwa" wyrazami "popełnienia czynu zabronionego".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-54">
          <u xml:id="u-54.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Jaka jest różnica między proponowanym teraz brzmieniem przepisu, a dotychczasowym brzmieniem art. 112?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-55">
          <u xml:id="u-55.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Do przepisu dotychczas funkcjonującego dodaliśmy pkt 5. Dodanie tego punktu wynika z przyjęcia do systemu prawa karnego nowelizacji z dnia 13 czerwca 2003, która umożliwia przepadek korzyści majątkowych osiągniętych z przestępstwa, nawet pośrednio. Polska nie może być miejscem, gdzie pierze się tzw. brudne pieniądze pochodzące z przestępstw popełnionych za granicą.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-56">
          <u xml:id="u-56.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Zwracam uwagę, iż podmiot, którego dotyczy ten pkt 5, jest - można powiedzieć - wysoce niedookreślony. Co to oznacza, że została osiągnięta korzyść majątkowa? Oznacza to, iż "ktoś" musiał ją osiągnąć. Ten przepis byłby lepszy, gdybyśmy sprecyzowali, kogo on ma dotyczyć.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-57">
          <u xml:id="u-57.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Wychodząc na przeciw propozycji prof. Leszka Kubickiego proponuję pewną zmianę brzmienia tej regulacji. Po tej zmianie przepis ten brzmiałby: "Niezależnie od przepisów obowiązujących w miejscu popełnienia przestępstwa, ustawę karną polską stosuje się do obywatela polskiego oraz cudzoziemca w razie popełnienia: 5) przestępstwa przezeń, z którego została osiągnięta, chociażby pośrednio, korzyść majątkowa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-58">
          <u xml:id="u-58.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Przy tym brzmieniu przepisu powstaje pytanie, czy ma on dotyczyć korzyści majątkowych osiągniętych przez sprawcę, czy też korzyści jakie osiągnął ktokolwiek? Obawiam się, że interpretacja tej normy może być teraz taka, że może dotyczyć ona tylko sprawców. Jeżeli regulacja swym zakresem ma obejmować również inne osoby, to trzeba trochę zmodyfikować jej brzmienie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-59">
          <u xml:id="u-59.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Ten przepis ma dotyczyć także osób trzecich, dlatego musimy w nim zapisać, iż odpowiedzialność karną ponosi: "ktokolwiek osiągnął chociażby pośrednio korzyść majątkową na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-60">
          <u xml:id="u-60.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Nie wiem, czy zaproponowana zmiana jest dobra. Obawiam się, iż dotychczasowe brzmienie, stosujące stronę bierną do wszystkich podmiotów, było lepsze. Jeżeli teraz wpiszemy do omawianej regulacji wyraz "ktokolwiek", to przez ten zabieg możemy z zakresu regulacji usunąć osoby prawne, których powinna ona dotyczyć.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-61">
          <u xml:id="u-61.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Dlaczego pani wiceminister tak sądzi?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-62">
          <u xml:id="u-62.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">O osobie prawnej nigdy nie powiem "ktokolwiek", ponieważ nie jest to poprawne w języku polskim.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-63">
          <u xml:id="u-63.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy rzeczywiście w momencie kiedy napiszemy "ktokolwiek", to norma nie będzie dotyczyła osób prawnych?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-64">
          <u xml:id="u-64.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Nieprawda. W kilku miejscach Kodeksu karnego o osobach prawnych mówi się "ktokolwiek". W Polsce obowiązuje także ustawa o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-65">
          <u xml:id="u-65.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy osoba prawna to ktoś, czy coś?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-66">
          <u xml:id="u-66.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Jestem za pozostawieniem dotychczasowego brzmienia przepisu. Na poparcie mojej tezy chciałabym przypomnieć, iż Sąd Najwyższy w takich przypadkach, już kilka razy, odwoływał się do formuły "lege non distinquende". Jeżeli mamy formułę "została osiągnięta", to dotyczy ona wszystkich.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-67">
          <u xml:id="u-67.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy są jakieś inne zastrzeżenia do art. 112? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 1 dotycząca art. 112, została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 2, dotyczącej art. 115 par. 14, w której proponuje się nadać temu przepisowi brzmienie: "Art. 115. par. 14. Dokumentem jest każdy przedmiot, w tym zapisany nośnik informacji, z którym jest związane określone prawo, albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne.". Czy są jakieś inne zastrzeżenia do art. 115 par. 14? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 2 dotycząca art. 115 par. 14 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 3 dotyczącej art. 130 par. 3, w której proponuje się nadać temu przepisowi brzmienie: "Art. 130 Par 3. Kto, w celu udzielenia obcemu wywiadowi wiadomości określonych w par 2, gromadzi je lub przechowuje, wchodzi do systemu informatycznego w celu ich uzyskania albo zgłasza gotowość działania na rzecz obcego wywiadu przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.". Czy są jakieś inne zastrzeżenia do art. 130 par. 3? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 3 dotycząca art. 130 par. 3 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 4 dotyczącej art. 165 par. 1, w której proponuje się nadać temu przepisowi brzmienie: "Art. 165 Par 1. Kto sprowadza niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób albo dla mienia w wielkich rozmiarach: 1) powodując zagrożenie epidemiologiczne lub szerzenie się choroby zakaźnej albo zarazy zwierzęcej lub roślinnej; 2) wyrabiając lub wprowadzając do obrotu szkodliwe dla zdrowia substancje, środki spożywcze lub inne artykuły powszechnego użytku lub też środki farmaceutyczne nie odpowiadające obowiązującym warunkom jakości; 3) powodując uszkodzenie lub unieruchomienie urządzenia użyteczności publicznej, w szczególności urządzenia dostarczającego wodę, światło, ciepło, gaz, energię albo urządzenia zabezpieczającego przed nastąpieniem niebezpieczeństwa powszechnego lub służącego do jego uchylenia; 4) zakłócając, uniemożliwiając lub w inny sposób wpływając na automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie danych informatycznych; 5) działając w inny sposób w okolicznościach szczególnie niebezpiecznych, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-68">
          <u xml:id="u-68.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">W trakcie prac podkomisji do spraw zmian Kodeksu karnego, art. 165 par. 1, został trochę inaczej sformułowany i przyjęty. Główna różnica polega na przyjęciu innej sankcji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-69">
          <u xml:id="u-69.0" who="#PoselRyszardKalisz">Proponuję zmienić tę sankcję na taką, jaka została przyjęta przez podkomisje.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-70">
          <u xml:id="u-70.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">W trakcie prac podkomisji uporządkowaliśmy sankcję w odniesieniu do przestępstw przeciwko bezpieczeństwu powszechnemu. Jeżeli teraz wyrywkowo przyjmiemy przepis z tamtych projektowanych, to zepsujemy porządek sankcji w obecnie obowiązujących przepisach. Musimy przyjmować zmiany kompleksowo i nie możemy tego robić na wyrywki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-71">
          <u xml:id="u-71.0" who="#PoselRyszardKalisz">Z drugiej strony, jeżeli w tym momencie przyjmiemy nowe brzmienie art. 165 par. 1 ze starymi sankcjami, to za chwilę znów będziemy musieli dokonywać zmian w Kodeksie wpisując do niego nowe sankcję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-72">
          <u xml:id="u-72.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Tak naprawdę istotą tej zmiany jest dodanie do art. 165 par. 1 punktu 4. Proponuję w związku z tym złamać, w tym przypadku, zasady techniki prawodawczej i nie nowelizować całego artykułu, lecz dodać pkt 4 do dotychczas istniejącego art. 165 par 1. Tym sposobem nie będziemy musieli wprowadzać nowej sankcji po to, by za chwilę ją zmieniać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-73">
          <u xml:id="u-73.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">To nie będzie złamanie zasad techniki prawodawczej. W tym przypadku możemy dodać jakąś konkretną jednostkę redakcyjną.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-74">
          <u xml:id="u-74.0" who="#PoselRyszardKalisz">Popieram tę propozycję. Proponuję, aby cała zmiana nr 4 sprowadzała się do zmiany pkt 4w art. 165 par. 1. Przepis będzie zatem brzmiał następująco: "4) w art. 165 par. 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie: "4) zakłócając, uniemożliwiając lub w inny sposób wpływając na automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie danych informatycznych;".". Czy jest sprzeciw wobec takiego brzmienia zmiany nr 4? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 4 dotycząca art. 165 par. 1 pkt 4 została przez Komisję przyjęta.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-75">
          <u xml:id="u-75.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Rozumiem, że nowelizacja, którą w tej chwili omawiamy, wejdzie w życie wcześniej niż ta, nad którą pracujemy w podkomisji?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-76">
          <u xml:id="u-76.0" who="#PoselRyszardKalisz">Zgadza się. Rozpatrywany teraz projekt dostosowuje polskie prawo do prawa UE i musi wejść w życie przed 1 maja br.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-77">
          <u xml:id="u-77.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Jeżeli ta nowelizacja ma wejść w życie przed 1 maja, proponowałbym, aby powrócić do omawianego na podkomisji art. 114 kk. Nie jest on umieszczony w druku nr 2031, ale łączy się bezpośrednio z omawianą teraz tematyką. Art. 114 par. 1 dotyczy zasady "bis in idem" w przypadku rozpatrywania zagranicznego orzeczenia sądowego. System prawa europejskiego nakazuje nam łamać tę zasadę. W trakcie prac podkomisji próbowaliśmy połączyć te dwie zasady. Aby uzyskać rozwiązanie, które sprosta tym wymogom, w par. 3 napisaliśmy, iż "przepisu nie stosuje się do orzeczeń sadów państw obcych, jeżeli wynika to z wiążących RP umów międzynarodowych". Jeżeli teraz w druku nr 2031 zmieniamy art. 112, to powinniśmy razem z nim zmienić przyjęty przez podkomisję art. 114.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-78">
          <u xml:id="u-78.0" who="#PoselRyszardKalisz">Jest to słuszna uwaga.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-79">
          <u xml:id="u-79.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Zgadzam się propozycją prof. Leszka Kubickiego. Chciałabym jednak zwrócić uwagę na fakt, iż prace w Unii Europejskiej nad dyrektywą dotyczącą zasady "bis in idem" miały zakończyć się w listopadzie ubiegłego roku. Tak się jednak nie stało i dyrektywa nie ma jeszcze mocy obowiązującej, a my nie znamy jej ostatecznego kształtu. Jeżeli teraz zmienimy w kk. przepis dotyczący zasady "bis in idem", a za dwa miesiące wyjdzie dyrektywa, to będziemy powtórnie zmuszeni do dokonania zmian w przepisach dotyczących tej materii. Wolałabym zatem, abyśmy nie przeprowadzali tej implementacji na raty i poczekali, aż ukaże się dyrektywa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-80">
          <u xml:id="u-80.0" who="#PoselRyszardKalisz">Niezależnie od dyrektywy, na którą będziemy musieli czekać nie wiadomo jak długo, proponuję jednak zmienić brzmienie art. 114. Normy art. 112 i 114 łączą się ze sobą i dlatego trzeba wprowadzić do nich zmiany łącznie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-81">
          <u xml:id="u-81.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Przypominam, iż zasady te obowiązują już w umowach międzynarodowych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-82">
          <u xml:id="u-82.0" who="#PoselRyszardKalisz">Nie możemy doprowadzać do sytuacji, gdy implementując jakieś rozwiązanie, najpierw przyjmujemy normy szczegółowe, a pozostawiamy poza regulacją ramy tej normy, zawarte w przepisach ogólnych. Z taką sytuacją mamy do czynienia właśnie w tym przypadku. Proponuję zatem przyjąć pkt 52, z przepisów przyjętych przez podkomisję, dotyczący art. 114 par. 1. Przepis ten otrzymałby następujące brzmienie: "Art. 114: a) Par. 1 otrzymuje brzmienie: "Par. 1. Orzeczenie zapadłe za granica nie stanowi przeszkody do wszczęcia lub prowadzenia postępowania karnego o ten sam czyn zabroniony przed sądem polskim.", b) Par. 3 otrzymuje brzmienie: "Par. 3. Przepisu par. 1 nie stosuje się: 1) jeżeli wyrok skazujący zapadł zagranicą został przyjęty do wykonania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również wtedy, gdy orzeczenie zapadłe za granicą dotyczy przestępstwa, w związku z którym nastąpiło przekazanie ścigania lub wydanie sprawcy z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2) do orzeczeń międzynarodowych trybunałów karnych działających na podstawie wiążącego ją Rzeczpospolitą Polską prawa międzynarodowego, 3) do orzeczeń sądów państw obcych, jeżeli wynika z wiążącej Rzeczpospolitą Polską umowy międzynarodowej.". Te przepisy proponuję umieścić jako zmianę nr 1 w art. 1. Wtedy następne zmiany w kk. trzeba będzie przenumerować. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu nowa zmiana nr 1 dotycząca art. 114 par. 1 i 3 została przez Komisję przyjęta. Zanim Biuro Legislacyjne umieści w projekcie nową zmianę nr 1, będę używał na dzisiejszym posiedzeniu dotychczasowej numeracji zawartej w druku nr 2031. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 5 dotyczącej art. 200, w której proponuje się nadać temu przepisowi brzmienie: "Art. 200. Kto obcuje płciowo z małoletnim poniżej lat 15 lub dopuszcza się wobec takiej osoby innej czynności seksualnej lub doprowadza ją do poddania się takim czynnościom albo do ich wykonania, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-83">
          <u xml:id="u-83.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">Pani profesor Eleonora Zielińska na poprzednim posiedzeniu Komisji sygnalizowała, iż proponowane brzmienie art. 200 jest niezgodne z ostatnią decyzją ramową UE z 2004 r. Szczegółów nie znam, ale przypominam, iż taka uwaga została zgłoszona.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-84">
          <u xml:id="u-84.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Wątpliwości prof. Eleonory Zielińskiej dotyczą kwestii wieku, do którego chroni się małoletniego w tym przepisie. Unia proponuje, aby było to 16 lat, my natomiast mamy zapisane w projekcie 15 lat. Te granice wiekowe zostały w ten sposób w Polsce ustalone, aby były zgodne z rozwiązaniami przyjętymi w systemie prawa rodzinnego. Przypominam, że aktualnie oboje małoletni mogą zawrzeć związek małżeński w momencie ukończenia 16 roku życia. Takie małżeństwa zawierane są najczęściej w momencie, gdy dziewczyna zajdzie w ciążę. Ciąża trwa parę miesięcy i jeżeli teraz obniżymy granicę karalności za obcowanie płciowe z 16 na 15 rok życia, to tym sposobem będziemy mieli całą masę nowych przestępców.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-85">
          <u xml:id="u-85.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy są jakieś inne zastrzeżenia do art. 200? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 5 dotycząca art. 200 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 6 dotyczącej art. 202, w której proponuje się nadać temu przepisowi brzmienie: "Art. 202. Par. 1. Kto publicznie prezentuje treści pornograficzne w taki sposób, że może to narzucić ich odbiór osobie, która tego sobie nie życzy, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Par. 2. Kto małoletniemu poniżej lat 15 prezentuje treści pornograficzne lub udostępnia mu przedmioty mające taki charakter albo rozpowszechnia treści pornograficzne w sposób umożliwiający takiemu małoletniemu zapoznanie się z nimi, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Par. 3. Kto w celu rozpowszechniania produkuje, utrwala lub sprowadza albo rozpowszechnia lub publicznie prezentuje treści pornograficzne z udziałem małoletniego albo treści pornograficzne związane z prezentowaniem przemocy lub posługiwaniem się zwierzęciem, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Par. 4. Kto utrwala, sprowadza, przechowuje lub posiada treści pornograficzne z udziałem małoletniego poniżej lat 15, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Par. 5. Przedmioty zawierające treści pornograficzne, o których mowa w par. 1-4, jak również przedmioty służące do produkcji, utrwalania lub rozpowszechniania tych treści podlegają przepadkowi, chociażby nie stanowiły własności sprawcy.".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-86">
          <u xml:id="u-86.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">W trakcie prac podkomisji przyjęliśmy ten przepis w trochę innym brzmieniu. Różnica między tymi regulacjami polega na innym brzmieniu par. 5 tzn.: "Sąd może orzec przepadek narzędzi lub innych przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełniania przestępstw, określonych w par. 1-4, chociażby nie stanowiły własności sprawcy.".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-87">
          <u xml:id="u-87.0" who="#PoselRyszardKalisz">Ta propozycja brzmienia par. 5, przyjęta przez podkomisje wydaje się lepsza i proponuję ją przyjąć.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-88">
          <u xml:id="u-88.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Nie zgadzam się z tą tezą.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-89">
          <u xml:id="u-89.0" who="#PoselRyszardKalisz">Dlaczego? To jest dobre rozwiązanie, w świetle nowelizacji kk. dotyczącej przepisów antykorupcyjnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-90">
          <u xml:id="u-90.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Na jednym z ostatnich naszych posiedzeń gościliśmy prof. Andrzeja Marka. Pan profesor, który w swoim wystąpieniu podzielił zdanie rządu na temat przepadku narzędzi lub innych przedmiotów, należących do osób trzecich, które służyły lub były przeznaczone do popełniania przestępstw określonych w par. 1-4 art. 202. To, czy będziemy konfiskowali te przedmioty obligatoryjnie, czy fakultatywnie, zależy tylko od nas. Ten pogląd utrwalony jest także w propozycji nowelizacji kk., przedstawionej przez prezydenta.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-91">
          <u xml:id="u-91.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">Główna różnica miedzy tymi propozycjami sprowadza się do tego, iż w propozycji rządowej jest mowa o obligatoryjnym przepadek narzędzi lub przedmiotów, należących do osób trzecich, a służących do popełniania przestępstw określonych w par. 1-4 art. 202, natomiast podkomisja przyjęła, że przepadek będzie fakultatywny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-92">
          <u xml:id="u-92.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Takie przedmioty należy konfiskować obligatoryjnie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-93">
          <u xml:id="u-93.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Chciałbym podać przykład, który nie jest zgodny z tezą pani prokurator Beaty Mik. Na Zamku Królewskim w Warszawie ma być prezentowana wkrótce wystawa prac polskiego rzeźbiarza. Pierwsza część tej wystawy zaprezentowana była w Krakowie, gdzie wywołała burzę. Niektóre z tych rzeźb uznano za pornografię. Te rzeźby są dziełami artystycznymi, wykonanymi w marmurze w dużej skali. Sama wartość materiału zużytego na te rzeźby jest bardzo duża. Czy w momencie gdy sąd uzna taką rzeźbę za pornografię, należy obligatoryjnie zabierać ją twórcy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-94">
          <u xml:id="u-94.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Sądownictwo, jak i każda inna władza, korzysta z przywileju domniemania zdrowego rozsądku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-95">
          <u xml:id="u-95.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Niestety, pani prokurator pozbawia sądy możliwości skorzystania z tego przywileju i zmusza je do obligatoryjnego orzeczenia przepadku tego typu przedmiotów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-96">
          <u xml:id="u-96.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Nieprawda, najpierw sąd musi uznać taką rzeźbę za pornografię. Żaden trzeźwo myślący sąd nie zrobi tego. Praktyka wskazuje, iż dotychczasowa walka z nielegalną pornografią nie powinna napawać nas niepokojem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-97">
          <u xml:id="u-97.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy obligatoryjność przepadku przedmiotów, należących do osób trzecich, a będących pornografią wynika z dyrektywy unijnej?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-98">
          <u xml:id="u-98.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Nie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-99">
          <u xml:id="u-99.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Zwracam uwagę na to, iż przepisy te w znacznej mierze dotyczą pornografii dziecięcej. Taką samą propozycję obligatoryjnego przepadku tego typu przedmiotów zaproponowała Rada Legislacyjna działająca przy premierze.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-100">
          <u xml:id="u-100.0" who="#PoselRyszardKalisz">Jeszcze raz zadam pytanie - czy tego typu obowiązek wynika z dyrektywy UE?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-101">
          <u xml:id="u-101.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Nie, ale już wcześniej zwracałam uwagę, iż nie wszystkie propozycje zawarte w tej nowelizacji związane są z implementacją dyrektywy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-102">
          <u xml:id="u-102.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Dlaczego musimy rozstrzygać tego typu problemy podczas tej nowelizacji?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-103">
          <u xml:id="u-103.0" who="#PoselRyszardKalisz">To jest dobre pytanie. Niestety, otrzymaliśmy tego typu propozycje w projekcie nowelizacji i musimy je teraz sami rozstrzygnąć. Jestem przeciwny rozwiązaniu zaproponowanemu przez rząd i proponuję przyjąć przepis w brzmieniu przyjętym przez podkomisję. Przypomnę jeszcze raz treść tego przepisu: "Par. 5. Sąd może orzec przepadek narzędzi lub innych przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełniania przestępstw, określonych w par. 1-4, chociażby nie stanowiły własności sprawcy.". Czy są jakieś inne zastrzeżenia do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu przyjęliśmy inne brzmienie par. 5 w art. 202, niż zaproponowane w przedłożeniu rządowym. Czy są jakieś inne zastrzeżenia do art. 202? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 6 dotycząca art. 202 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 7, dotyczącej art. 268 par. 2, w której proponuje się nadać temu przepisowi brzmienie: "Art. 268. Par 2. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, niszczy, uszkadza, usuwa, zmienia lub utrudnia dostęp do danych informatycznych albo w istotnym stopniu zakłóca lub uniemożliwia automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie takich danych, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-104">
          <u xml:id="u-104.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">W trakcie prac podkomisji przyjęto ten przepis w trochę innej redakcji. Unormowany on został jako osobny art. 268a.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-105">
          <u xml:id="u-105.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy Ministerstwo przygotowując nowelizację nie mogło posługiwać się tym co przygotowała już podkomisja?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-106">
          <u xml:id="u-106.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Mogliśmy, ale - niestety - rząd często ma inne zdanie na temat przepisów proponowanych przez podkomisję?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-107">
          <u xml:id="u-107.0" who="#PoselRyszardKalisz">Kto z rządu ma w tym przypadku inne zdanie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-108">
          <u xml:id="u-108.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Minister sprawiedliwości, Rządowe Centrum Legislacji, Rada Legislacyjna i Urząd Komitetu Integracji Europejskiej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-109">
          <u xml:id="u-109.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Zanim zapadły ostateczne decyzje na podkomisji dotyczące brzmienia art. 268 par. 2, resort wcześniej zdecydował o innym jego kształcie i stąd wzięła się różnica między projektami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-110">
          <u xml:id="u-110.0" who="#PoselRyszardKalisz">Jak ostatecznie brzmi ten przepis zaproponowany przez podkomisję?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-111">
          <u xml:id="u-111.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">Treść tego przepisu jest taka sama, z tym że ta regulacja znajduje się w osobnej jednostce redakcyjnej tzn. art. 268a.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-112">
          <u xml:id="u-112.0" who="#PoselRyszardKalisz">Proponuję zatem uregulować ten przepis, tak jak proponuje podkomisja, jako osobny artykuł. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja opowiedziała się za przyjęciem zmiany nr 7 dotyczącej art. 268a. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 8, dotyczącej art. 269, w której proponuje się nadać temu przepisowi brzmienie: "Art. 269. Par. 1. Kto niszczy, uszkadza, usuwa lub zmienia dane informatyczne o szczególnym znaczeniu dla obronności kraju, bezpieczeństwa w komunikacji, funkcjonowania administracji rządowej, innego organu lub instytucji państwowej albo samorządu terytorialnego albo zakłóca lub uniemożliwia automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie takich danych, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Par. 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w par. 1, niszcząc albo wymieniając nośnik informacji lub niszcząc albo uszkadzając urządzenie służące do automatycznego przetwarzania, gromadzenia lub przekazywania danych informatycznych.".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-113">
          <u xml:id="u-113.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">Ten przepis ma inne brzmienie w stosunku do tego, co zostało przyjęte przez podkomisję. Różni się on tym, że w par. 1, zamiast wyrazu "organu" napisane są wyrazy "organu państwowego".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-114">
          <u xml:id="u-114.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Popieramy dopisanie wyrazu "państwowego" po wyrazie "organu".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-115">
          <u xml:id="u-115.0" who="#PoselRyszardKalisz">Popieram także dopisanie po wyrazie "organu" wyraz "państwowego". Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja opowiedziała się za przyjęciem zmiany nr 8, dotyczącej art. 269. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 9, w której proponuje się, po art. 269 dodać art. 269a i art. 269b w brzmieniu: "Art. 269a. Kto, nie będąc do tego uprawnionym, przez transmisję, zniszczenie, usunięcie, uszkodzenie lub zmianę danych informatycznych, w istotnym stopniu zakłóca pracę systemu komputerowego lub sieci teleinformatycznej, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Art. 269b. Par. 1. Kto wytwarza, pozyskuje, zbywa lub udostępnia innym osobom urządzenia lub programy komputerowe przystosowane do popełnienia przestępstwa określonego w art. 165 par. 1 pkt 4, art. 267 par. 2, art. 268 par. 2 albo par. 3 w związku z par. 2, art. 269 par. 2 albo art. 269a, a także hasła komputerowe, kody dostępu lub inne dane umożliwiające dostęp do informacji przechowywanych w systemie komputerowym lub sieci teleinformatycznej, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Par. 2. Urządzenia lub programy komputerowe, o których mowa w par 1, podlegają przepadkowi, chociażby nie stanowiły własności sprawcy.".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-116">
          <u xml:id="u-116.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">Ten przepis ma także inne brzmienie w stosunku do tego, co zostało przyjęte przez podkomisję. Różni się on tym, że w art. 269b było odwołanie do innego przepisu, co wynika z przyjęcia przed chwilą art. 268a. Trzeba w tym przypadku dokonać poprawki czysto legislacyjnej. Zasadniczo różni się natomiast brzmieniem art. 269b par. 2 tzn.: "W razie skazania za przestępstwo określone w par. 1, sąd orzeka przepadek określonych w nim przedmiotów, a może orzec ich przepadek, jeżeli nie stanowiły własności sprawcy.". Odczytany przeze mnie przepis jest nie najlepiej sformułowany.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-117">
          <u xml:id="u-117.0" who="#PoselRyszardKalisz">Dlaczego?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-118">
          <u xml:id="u-118.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">Zawiera on pewną sprzeczność, ponieważ z jednej strony sąd ma obowiązek orzec o przepadku wszystkich przedmiotów, a z drugiej strony czyni się wyjątek, umożliwiając wydanie orzeczenia o przepadku, jeżeli te przedmioty nie stanowiły własności sprawcy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-119">
          <u xml:id="u-119.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Problem jest podobny do tego, jaki omawialiśmy już na dzisiejszym posiedzeniu, tzn. przy przepisach dotyczących pornografii. Komisja musi zdecydować, czy wybiera obligatoryjność, czy też fakultatywność przepadku mienia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-120">
          <u xml:id="u-120.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">W tym przypadku jest trochę inaczej, niż twierdzi prokurator Beata Mik. Przy przepisach dotyczących pornografii musieliśmy zdecydować między fakultatywnością a obligatoryjnością. Tutaj natomiast jest obligatoryjność przepadku mienia w odniesieniu do sprawcy, natomiast jeżeli te przedmioty nie były sprawcy, to przepadek jest fakultatywny. Jak zrozumiałem, Biuro Legislacyjne KS wskazuje na złą konstrukcję tego przepisu i proponuje go poprawić.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-121">
          <u xml:id="u-121.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Osobiście uważam, iż ten przepis jest dobrze napisany. Jasno wskazuje na obligatoryjność przepadku mienia, jeżeli należało on do sprawcy, i fakultatywność, jeżeli przestępca działał nie na swoim mieniu. Nie rozumiem dylematów Biura Legislacyjnego KS.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-122">
          <u xml:id="u-122.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">W przepisie, z jednej strony mówi się o kategorycznym przepadku mienia, a z drugiej ustanawia się wyjątek od generalnej zasady.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-123">
          <u xml:id="u-123.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">Czy musimy pisać, że sąd orzeka obligatoryjność przepadku mienia należącego do sprawcy? Czy nie wynika to z zmian nr 44 i 45?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-124">
          <u xml:id="u-124.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Musimy jednak to zapisać w przepisie, bo od tego zależy, czym są te przedmioty i narzędzia ulegające przepadkowi, w jakim trybie będziemy tego dokonywać i wobec kogo stosujemy ten przepadek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-125">
          <u xml:id="u-125.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy ten przyjęty przez podkomisję przepis zdaniem prof. Leszka Kubickiego jest jasny?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-126">
          <u xml:id="u-126.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Uważam, że tak.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-127">
          <u xml:id="u-127.0" who="#PoselRyszardKalisz">Dlatego proponuję pozostawić go bez zmian i zastąpić nim przepis proponowany przez rząd w druku nr 2031. Czy jest sprzeciw wobec tej propozycji? Nie widzę. Zastępujemy zatem art. 269b par. 2 z propozycji rządowej tym samym przepisem, ale o innym brzmieniu przyjętym przez podkomisję. Czy są jakieś inne zastrzeżenia do art. 269a i art. 269b? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 9 dotycząca art. 269a i 269b została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 10 dotyczącej art. 287, w której proponuje się nadać temu przepisowi brzmienie: "Par. 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub wyrządzenia innej osobie szkody, bez upoważnienia, wpływa na automatyczne przetwarzanie, gromadzenie lub przekazywanie danych informatycznych lub zmienia, usuwa albo wprowadza nowy zapis danych informatycznych, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-128">
          <u xml:id="u-128.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">Końcówka tego przepisu różni się w stosunku do tej, która została przyjęta na posiedzeniu podkomisji, tzn. tutaj są wyrazy "wprowadza nowy zapis danych informatycznych", natomiast tam wyrazy "wprowadza nowy zapis na elektronicznym nośniku informacji". Dodatkowo w przepisach proponowanych przez podkomisję jest par. 2, gdzie unormowano przypadek mniejszej wagi z inną sankcją karną.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-129">
          <u xml:id="u-129.0" who="#PoselRyszardKalisz">Tym razem nie możemy przyjąć przepisów podkomisji, ponieważ zmieniałoby to ogólny system kar i w innych przepisach musielibyśmy proporcjonalnie zmieniać sankcje.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-130">
          <u xml:id="u-130.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Zwracam także uwagę na merytoryczną różnicę między tymi regulacjami. Zapisano tam, iż dotyczy to danych na "elektronicznych nośnikach informacji". Czasami zdarza się jednak, iż dane mogą znajdować się okresowo poza elektronicznym nośnikiem informacji. Jeśli zatem ograniczymy się tylko do elektronicznych nośników informacji, ograniczymy pole kryminalizacji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-131">
          <u xml:id="u-131.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 10 dotycząca art. 287 par. 1. została przez Komisję przyjęta.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-132">
          <u xml:id="u-132.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Mam jeszcze uwagę do tego przepisu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-133">
          <u xml:id="u-133.0" who="#PoselRyszardKalisz">Przepis ten został już przyjęty, ale z chęcią wysłuchamy uwagi pana profesora.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-134">
          <u xml:id="u-134.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Zastanawiam się, czy w tej regulacji potrzebne są wyrazy "bez upoważnienia". Jeżeli ktoś działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub wyrządzenia innej osobie szkody niszczy jakieś dane to nie potrzebuje do tego upoważnienia? Może to robić niezależnie od tego, czy ma upoważnienie, czy też się go nie ma.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-135">
          <u xml:id="u-135.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Jeżeli się nie ma upoważnienia, to popełnia się inne przestępstwo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-136">
          <u xml:id="u-136.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Jakie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-137">
          <u xml:id="u-137.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">To wszystko zależy od tego, co zrobi taki przestępca i jaki dokument zniszczy. Ten element tzn. upoważnienie znajdował się w pierwotnym tekście Konwencji. Proponujemy pozostawić ten przepis bez zmian.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-138">
          <u xml:id="u-138.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Proszę odpowiedzieć na pytanie, co jest penalizowane w tym przepisie. Czy działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i będzie to przepis specjalny w stosunku do przestępstw przeciwko mieniu? Czy może chcemy karać wpływanie na prawidłowość elektronicznego przetwarzania danych i chcemy karać każdego, kto wpływa na ten proces? Jeżeli to jest przestępstwo przeciwko mieniu, to upoważnienie nie ma żadnego wpływu na karanie przestępcy. Trzeba sobie wyraźnie wyjaśnić co ten przepis ma chronić.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-139">
          <u xml:id="u-139.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Popełniający tego rodzaju przestępstwo musi spełnić dwie przesłanki. Po pierwsze, działać on musi w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a po drugie, w jakiś sposób wpływać na dane, które są chronione. Podobny przepis już funkcjonuje w Kodeksie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-140">
          <u xml:id="u-140.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Nie zgadzam się z prokurator Beatą Mik. Z treści tego przepisu wynika jasno, iż jest to kwalifikowana postać przestępstwa przeciwko mieniu, polegającego na zaborze albo oszustwie. Wyraźnie widać, iż ktoś działa przeciwko mieniu stosując specjalne techniki, do czego upoważnienie nie jest w ogóle potrzebne. Żadne upoważnienie nie depenalizuje np. kradzieży.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-141">
          <u xml:id="u-141.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Dlaczego?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-142">
          <u xml:id="u-142.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Odpowiedź jest bardzo prosta: ponieważ nie wolno kraść!</u>
        </div>
        <div xml:id="div-143">
          <u xml:id="u-143.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Cel osiągnięcia korzyści majątkowej nie przesądza o tym, czy czyn jest przestępczy. Przecież my wszyscy pracujemy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Dodatkowo jeżeli ktoś działa bez upoważnienia i wpływa na przetwarzanie danych, to takie działanie należy już karać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-144">
          <u xml:id="u-144.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">To wszystko jest opisane w art. 8 Konwencji o cyberprzestępczości, który stanowi:" Każda ze stron podejmie takie środki prawne i inne, jakie uważa się za niezbędne, dla uznania za przestępstwo w jej prawie wewnętrznym umyślnego, bezprawnego spowodowania utratę majątku przez inną osobę poprzez wprowadzenie dokonania zmian wykasowanie lub usunięcie danych informatycznych, każdą ingerencję w dokonania systemu komputerowego z zamiarem oszustwa lub nieuczciwym zamiarem uzyskania korzyści ekonomicznych dla siebie lub innej osobie.".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-145">
          <u xml:id="u-145.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Proszę zauważyć, iż w cytowanym art. 8 wyraźnie mówi się o zamiarze oszustwa, czyli jest to przestępstwo przeciwko mieniu. W tym przypadku kwestia upoważnienia nie ma wpływu na fakt popełnienia przestępstwa. Jeżeli np. ktoś pracuje w banku i mając upoważnienie dokonuje zmian w danych komputerowych, to działa legalne, ale jeżeli robi to w celu wyrządzenia komuś szkody, albo robi to dla siebie, to żadne upoważnienie nie jest mu do tego potrzebne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-146">
          <u xml:id="u-146.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Mam wrażenie, że spojrzenie pana prof. Leszka Kubickiego na popełnienie tego przestępstwa opiera się na zbyt wąskim rozumieniu celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Spójrzmy na to w ten sposób: jeżeli jakiś wynajęty informatyk przerabia system informatyczny u właściciela tego systemu i robi to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej w postaci wynagrodzenia, to nie będziemy go karali za te czynności. Praca takiego informatyka jest dokonywana z upoważnienia i element tego upoważnienia jest ważny dla penalizacji tych czynności. Takiej samej ocenie nie będzie podlegał przecież hacker, który niszczy dane bez upoważnienia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-147">
          <u xml:id="u-147.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Nie zgadzam się z tą argumentacją. Jeżeli ktoś jest pracownikiem jakiejś instytucji i oszukuje jej klientów, to jego upoważnienie do dokonywanie zmian w danych elektronicznych nie ma żadnego znaczenia. O popełnieniu przestępstwa decyduje przede wszystkim cel działania takiego człowieka, który zniekształca dane po to, aby przywłaszczyć sobie cudzą własność albo wyrządzić komuś szkodę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-148">
          <u xml:id="u-148.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Zwracam uwagę na zapisy Konwencji, w której mówi się o bezprawnym ingerowaniu w dane.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-149">
          <u xml:id="u-149.0" who="#EkspertKomisjiLeszekKubicki">Tak, ale bezprawność jest przesłanką każdego czynu przestępczego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-150">
          <u xml:id="u-150.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Skoro tak, to Konwencja nie musiałaby podkreślać tego typu przesłanki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-151">
          <u xml:id="u-151.0" who="#PoselRyszardKalisz">Rozumiem akademickie spory, ale ten punkt został już przegłosowany. Przedłożenie pochodzi od rządu i dlatego jego wolę musimy głównie respektować. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 11, dotyczącej art. 297, w której proponuje się nadać temu przepisowi brzmienie: "Art. 297. Par 1. Kto, w celu uzyskania dla siebie lub kogo innego, od banku, jednostki organizacyjnej prowadzącej podobną działalność gospodarczą na podstawie ustawy albo od organu lub instytucji dysponujących środkami publicznymi - kredytu, pożyczki pieniężnej, poręczenia, gwarancji, potwierdzenia przez bank zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji, akredytywy, dotacji, subwencji, podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, elektronicznego instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego, przedkłada podrobiony, przerobiony, poświadczający nieprawdę albo nierzetelny dokument albo nierzetelne, pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Par. 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew ciążącemu obowiązkowi, nie powiadamia właściwego podmiotu o powstaniu sytuacji mogącej mieć wpływ na wstrzymanie albo ograniczenie wysokości udzielonego wsparcia finansowego, określonego w § 1, lub zamówienia publicznego albo na możliwość dalszego korzystania z elektronicznego instrumentu płatniczego. Par 3. Nie podlega karze, kto przed wszczęciem postępowania karnego dobrowolnie zapobiegł wykorzystaniu wsparcia finansowego lub instrumentu płatniczego, określonych w par. 1, zrezygnował z dotacji lub zamówienia publicznego albo zaspokoił roszczenia pokrzywdzonego.".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-152">
          <u xml:id="u-152.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSPiotrPodczaski">Tu znowu wystąpiła różnica między przepisami rządowymi, a przepisami proponowanymi przez podkomisję. Polega ona głównie na zastosowaniu innych pojęć. Przeczytam cały przepis, przyjęty przez podkomisję: "Art. 297. Par. 1. Kto, w celu uzyskania dla siebie lub kogo innego, od banku lub jednostki organizacyjnej prowadzącej podobną działalność gospodarczą na podstawie ustawy albo od organu lub instytucji dysponujących środkami publicznymi - kredytu, pożyczki pieniężnej, poręczenia, gwarancji, akredytywy, dotacji, subwencji, potwierdzenia, przez bank zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji lub podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, elektronicznego instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego, przedkłada podrobiony, przerobiony, poświadczającego nieprawdę albo nierzetelny dokument albo nierzetelne pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.". Par. 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi, nie powiadamia właściwego podmiotu o powstaniu sytuacji mogącej mieć wpływ na wstrzymanie albo ograniczenie wysokości udzielonego wsparcia finansowego, określonego w par. 1, lub zamówienia publicznego albo na możliwość dalszego korzystania z elektronicznego instrumentu płatniczego. Par. 3. Nie podlega karze, kto przed wszczęciem postępowania karnego dobrowolnie zapobiegł wykorzystaniu wsparcia finansowego lub instrumentu płatniczego, określonych w par. 1, zrezygnował z dotacji lub zamówienia publicznego albo zaspokoił roszczenia pokrzywdzonego.".</u>
        </div>
        <div xml:id="div-153">
          <u xml:id="u-153.0" who="#PoselRyszardKalisz">Proponuję przyjąć ten przepis, który został opracowany przez podkomisję. Obejmuje on swoim zakresem znacznie więcej sytuacji, niż to, co zostało zaproponowane przez rząd.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-154">
          <u xml:id="u-154.0" who="#PrzedstawicielkaMSBeataMik">Zgadzamy się.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-155">
          <u xml:id="u-155.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 11, dotycząca art. 297 została przez Komisję przyjęta. Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie art. 1. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 3, w którym proponuje się, aby w ustawie z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń (Dz. U. nr 12, poz. 114, z późn. zm.) w art. 47 § 8 otrzymał brzmienie: "Par. 8. Dokumentem jest każdy przedmiot, w tym zapisany nośnik informacji, z którym jest związane określone prawo albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne.". Czy są jakieś zastrzeżenia do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu art. 3 został przez Komisję przyjęty. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 4, w którym proponuje się nadać mu brzmienie: "Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.". Proponowałbym zmienić brzmienie tego przepisu na: "Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 roku". Czy jest sprzeciw wobec mojej propozycji? Nie widzę. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu art. 4 został przez Komisję przyjęty. Na sprawozdawcę Komisji proponuję posłankę Małgorzatę Winiarczyk-Kossakowską która zgodziła się wcześniej na pełnienie tej funkcji. Czy jest sprzeciw wobec tej kandydatury? Nie widzę. Wyznaczam termin do dnia 3 lutego 2004r. dla UKIE na stwierdzenie zgodności rozpatrywanego projektu z prawem UE. Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz ustawy - Kodeks wykroczeń /druk nr 2031/. Dziękuję posłom i gościom za przybycie. Zamykam posiedzenie Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>