text_structure.xml
36.1 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Otwieram posiedzenie Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach. Witam posłów i przybyłych gości. Proponowany porządek dzisiejszego posiedzenia został państwu dostarczony na piśmie. Jeżeli nie usłyszę głosu sprzeciwu, będę uważał, że został on przyjęty. Wobec braku sprzeciwu stwierdzam, że porządek posiedzenia został zaakceptowany. Ze względu na to, że w dniu dzisiejszym zwołano posiedzenie Komisji Śledczej do spraw prywatyzacji PZU, której jestem członkiem, będę musiał w nim uczestniczyć. W tym czasie przewodnictwo obrad przekażę wiceprzewodniczącemu posłowi Zbigniewowi Ziobro. Przechodzimy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku dziennego, w którym zajmiemy się rozpatrzeniem sprawozdaniem podkomisji nadzwyczajnej o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego (druk nr 3866). O przestawienie, krótkiej informacji na temat sprawozdania poproszę przewodniczącego podkomisji posła Bohdana Kopczyńskiego.</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#PosełBohdanKopczyński">Przedmiotem nowelizacji jest propozycja rządowa nadania art. 464 kpk nowego brzmienia. Celem nowelizacji jest rozszerzenie dotychczasowego przepisu zawierającego katalog osób mogących wziąć udział w posiedzeniu sądu rozpatrującego odwołanie, o osobę zatrzymaną. Przepis nie budził kontrowersji i został jednomyślnie przyjęty przez podkomisję.</u>
<u xml:id="u-2.1" who="#PosełBohdanKopczyński">Czy Ministerstwo Sprawiedliwości ma jakieś zastrzeżenia do regulacji wypracowanych przez podkomisję?</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSprawiedliwościJerzyŻuralski">Rząd nie zgłasza zastrzeżeń.</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Czy przewodniczący podkomisji mógłby jeszcze raz powtórzyć, na czym polega proponowana zmiana?</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#PosełBohdanKopczyński">Przepis dotyczy rozszerzenia uprawnień osoby zatrzymanej o możliwość uczestniczenia jej w posiedzeniach sądu rozpatrującego odwołanie.</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Czy przepis ten został przez podkomisję zmieniony w stosunku do przedłożenia rządowego?</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#PrzedstawicielKomisjiKodyfikacyjnejPrawaKarnegoprzyMinistrzeSprawiedliwościsędziaStanisławZabłocki">Podkomisja dokonała tylko pewnej drobnej zmiany w stosunku do przedłożenia rządowego w par. 3. W tym przepisie w przedłożeniu rządowym znajdowały się wyrazy: „lub na zatrzymanie”, które podkomisja zaproponowała zastąpić wyrazami „oraz na zatrzymanie”. Podobne sformułowanie znajduje się w rządowej propozycji w par. 1 projektu. Uznano bowiem, że lepiej będzie, gdy zostaną ujednolicone użyte w ustawie sformułowania. To sformułowanie może jednak budzić pewne zastrzeżenia, gdyż niejako kumuluje ono w sobie wydawane postanowienia tzn. postanowienie kończące postępowanie oraz postanowienie na zatrzymanie. W mojej ocenie w obu wymienionych paragrafach powinno być napisane: „lub na zatrzymanie”.</u>
</div>
<div xml:id="div-8">
<u xml:id="u-8.0" who="#DyrektorDepartamentuLegislacyjnoPrawnegoMinisterstwaSprawiedliwościBeataMik">Z przykrością muszę stwierdzić, iż w przedłożeniu rządowym w par. 1 i par. 3 była użyta odmienna terminologia, choć w przepisach jest mowa o tych samych postanowieniach. Uważam, iż w obu wymienionych paragrafach powinien zostać użyty taki sam spójnik. Jednak rozwiązanie proponowane przez podkomisję jest także dobre, ponieważ skonstruowano je na zasadzie egzemplifikacji. To jest rozwiązanie wzorowane na innych regulacjach, funkcjonujących w kpk, np. art. 459. Wyraźnie stwierdza się w nim, iż: „zażalenie przysługuje także na postanowienia dotyczące środka zabezpieczającego oraz na inne postanowienia”.</u>
</div>
<div xml:id="div-9">
<u xml:id="u-9.0" who="#PosełBohdanKopczyński">Nad problemem wskazanym przez sędziego Stanisława Zabłockiego dość długo dyskutowaliśmy w trakcie posiedzenia podkomisji. Podkomisja w par. 1 przyjęła sformułowanie „oraz na zatrzymanie”, natomiast w par. 3 przyjęliśmy „lub na zatrzymanie”. Są to różne sformułowania, gdyż dotyczą one różnych sytuacji. W pierwszym przypadku mamy do czynienia z sytuacją, kiedy wydaje się łącznie postanowienie kończące postępowanie i o zatrzymaniu. Natomiast drugi przypadek dotyczy sytuacji, gdy wydaje się postanowienia dotyczące osoby osadzonej, wobec której można wydać osobne postanowienia oraz osoba ta może wnieść osobne zażalenia na te postanowienia.</u>
</div>
<div xml:id="div-10">
<u xml:id="u-10.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Czy są inne pytania? Nie widzę. Przechodzimy do szczegółowego rozpatrzenia projektu. Przechodzimy do rozpatrzenia tytułu ustawy, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Ustawa z dnia... o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia lub uwagi do tytułu ustawy? Nie słyszę. Stwierdzam, iż tytuł ustawy uzyskał akceptację Komisji. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 1, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz.U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.) art. 464 otrzymuje brzmienie: „Art. 464. Par. 1. Strony oraz obrońcy i pełnomocnicy mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądu odwoławczego rozpoznającego zażalenie na postanowienie kończące postępowanie oraz na zatrzymanie. Mają oni prawo do udziału w posiedzeniu sądu odwoławczego także wtedy, gdy przysługuje im prawo udziału w posiedzeniu sądu pierwszej instancji. Par. 2. W innych wypadkach sąd odwoławczy może zezwolić stronom lub obrońcy albo pełnomocnikowi na wzięcie udziału w posiedzeniu. Par. 3. Przepis art. 451 stosuje się odpowiednio, gdy przedmiotem posiedzenia ma być rozpoznanie zażalenia na postanowienie kończące postępowanie lub na zatrzymanie”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia lub uwagi do art. 1?</u>
</div>
<div xml:id="div-11">
<u xml:id="u-11.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Chciałbym się zapytać, czy rozszerzenie uprawnień stron jest konieczne?</u>
</div>
<div xml:id="div-12">
<u xml:id="u-12.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Powodem nowelizacji był wyrok Trybunału Konstytucyjnego, który nakazywał rozszerzenie uprawnienia stron. Wobec powyższego jest to konieczne. Czy ktoś z członków Komisji ma jeszcze jakieś zastrzeżenia lub uwagi do art. 1? Nie słyszę. Stwierdzam, że art. 1 uzyskał akceptację Komisji. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 2, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia lub uwagi do art. 2? Nie słyszę. Stwierdzam, że art. 2 uzyskał akceptację Komisji. To były wszystkie przepisy projektu ustawy zawartego w druku nr 3866. Kto z członków Komisji jest za udzieleniem poparcia całemu projektowi nowelizacji? Stwierdzam, iż za udzieleniem poparcia rządowemu projektowi ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego zawartemu w druku nr 3866 opowiedzieli się wszyscy członkowie Komisji. Proszę o zgłaszanie kandydatur na posła sprawozdawcę.</u>
</div>
<div xml:id="div-13">
<u xml:id="u-13.0" who="#PosłankaMałgorzataWiniarczykKossakowska">Na funkcję sprawozdawcy proponuję przewodniczącego podkomisji posła Bohdana Kopczyńskiego.</u>
</div>
<div xml:id="div-14">
<u xml:id="u-14.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Czy są inne kandydatury? Nie widzę. Czy poseł Bohdan Kopczyński zgadza się pełnić funkcję sprawozdawcy?</u>
</div>
<div xml:id="div-15">
<u xml:id="u-15.0" who="#PosełBohdanKopczyński">Tak.</u>
<u xml:id="u-15.1" who="#PosełBohdanKopczyński">Stwierdzam, iż na sprawozdawcę został wybrany poseł Bohdan Kopczyński. Wyznaczam Urzędowi Komitetu Integracji Europejskiej 3-dniowy termin na wydanie opinii o zgodności projektu z prawem Unii Europejskiej. Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie pierwszego punkt porządku dziennego. O przejęcie prowadzenia posiedzenia Komisji zwracam się do wiceprzewodniczącego, posła Zbigniewa Ziobro.</u>
</div>
<div xml:id="div-16">
<u xml:id="u-16.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Przechodzimy do rozpatrzenia punktu drugiego porządku dziennego, w którym zajmiemy się rozpatrzeniem sprawozdania podkomisji nadzwyczajnej o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz ustawy - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (druk nr 3904). O przestawienie, krótkiej informacji na temat sprawozdania poproszę przewodniczącego podkomisji posła Bohdana Kopczyńskiego.</u>
</div>
<div xml:id="div-17">
<u xml:id="u-17.0" who="#PosełBohdanKopczyński">Projekt ustawy zawiera przepisy mające na celu implementację do prawa polskiego postanowienia decyzji ramowej nr 2003/577 z dnia 22 lipca 2003 r. w sprawie wykonywania w Unii Europejskiej orzeczeń o zajęciu mienia i dowodów. Zostało to zrealizowane przez wprowadzenie do kpk dwóch nowych rozdziałów dotyczących wystąpień do państwa członkowskiego oraz wystąpień państwa członkowskiego do strony polskiej o wykonanie postanowienia o zatrzymaniu dowodów lub mających na celu zabezpieczenie mienia. Podkomisja podczas prac nad tą ustawą nie dokonała wielkich zmian w stosunku do przedłożenia rządowego. Przypominamy, iż ta nowelizacja stanowi jedną całością i wprowadzanie do niej jakichkolwiek zmian może mieć znaczące konsekwencje.</u>
<u xml:id="u-17.1" who="#PosełBohdanKopczyński">Przechodzimy do dyskusji ogólnej nad projektem. Czy Ministerstwo ma jakieś zastrzeżenia do regulacji proponowanych przez podkomisję?</u>
</div>
<div xml:id="div-18">
<u xml:id="u-18.0" who="#PodsekretarzstanuwMSJerzyŻuralski">Rząd nie zgłasza zastrzeżeń.</u>
</div>
<div xml:id="div-19">
<u xml:id="u-19.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Czy ktoś z członków Komisji lub zaproszonych gości, chciałby zabrać głos na temat projektu nowelizacji?</u>
</div>
<div xml:id="div-20">
<u xml:id="u-20.0" who="#PrzedstawicielKKPKprzyMSStanisławZabłocki">Mam jedną uwagę ogólną, która nie dotyczy projektu ustawy, aczkolwiek bezpośrednio łączy się z problemem implementacji decyzji ramowej do kpk. Już niedługo staniemy twarzą w twarz z bardzo poważnym problemem, czy każdą decyzję ramową należy implementować do prawa krajowego poprzez nowelizację kodeksu. Takie postępowanie już niedługo doprowadzi do tego, że kpk rozrośnie się do monstrualnych wymiarów. Nie unikniemy implementacji przepisów UE do prawa krajowego, ale możemy ich dokonywać w taki sposób, w jaki jest to robione w Francji. Tam każda implementacja prawa europejskiego jest dokonywana za pomocą odrębnych ustaw. Tym sposobem zapewnimy, że kpk będzie ustawą stabilną i trwałą. Wykorzystując sytuację pozwolę sobie zgłosić jedną uwagę szczegółową do projektu. Dotyczy ona art. 589 lit. m) pkt 3. Na początku pragnę stwierdzić, iż decyzje ramowe powinny być implementowane w całości. Nie możemy robić tego wybiórczo. Jednak właśnie w tym punkcie mam przeświadczenie, iż dokonujemy takiej wyrywkowej implementacji. Przepis dotyczy zaświadczeń dołączanych do wystąpienia do państwa członkowskiego. Art. 7 decyzji ramowej mówi wyraźnie, iż podstawą do niewydania lub niewykonania jest nie dołączenie zaświadczenia. Jednak od wymogu dostarczenia zaświadczenia właściwy organ sądowy może odstąpić, uznając za równoważny inny dokument, a także może zwolnić organ sądowy z tego wymogu, jeżeli uzna, że dostarczone informacje są wystarczające. Jednak ta ostatnia procedura nie została w nowelizacji przewidziana. Polska wykonując postanowienie o zatrzymaniu dowodów lub mającego na celu zabezpieczenie mienia będzie więc wymagała, aby w każdym przypadku dostarczone było odpowiedniego zaświadczenia. Czy nie jest to nadmierny formalizm? Czy nie ograniczamy tym samym swobody organów innego państwa? Decyzja ramowa umożliwia organom innego państwa w sposób mniej sformalizowany występować do nas o wydanie odpowiedniego postanowienia. Rozumiem intencje projektodawcy, ale nie możemy narzucać pewnych rygorów innemu państwu, większych niż umożliwia to decyzja ramowa. Pamiętajmy, iż w stosunkach międzynarodowych obowiązuje zasada wzajemności. Ten projekt ma generalnie służyć odformalizowaniu działań organów państw w zabezpieczaniu dowodów i mienia. Czy w tej sytuacji nie łamiemy tej zasady? Komisja Kodyfikacyjna Prawa Karnego sugeruje, aby przepis art. 589 lit. m) pkt 3 trochę bardziej odformalizować. Proponujemy, aby tej regulacji nadać brzmienie: „3) do orzeczenia o zatrzymaniu dowodów nie dołączono zaświadczenia, zawierającego wszystkie istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe wykonanie, innego równoważnego dokumentu albo zaświadczenie to jest niekompletne lub oczywiście nie odpowiada treści orzeczenia.” Zaproponowany w tym brzmieniu przepis, w naszej ocenie, o wiele bardziej odpowiadałby treści decyzji ramowej.</u>
</div>
<div xml:id="div-21">
<u xml:id="u-21.0" who="#DyrektordepartamentuMSBeataMik">Wypowiedź pana sędziego Stanisława Zabłockiego wynika z pewnego niezrozumienia. Po pierwsze, nie można podnosić zarzutu niepełnej implementacji, gdy wskazana część dyrektywy jest fakultatywna. Art. 7 ust. 2 dyrektywy zawiera klauzulę fakultatywności. Po drugie, art. 589m par. 1 pkt 3 także jest przepisem fakultatywnym. Oznacza to, iż w sytuacji, gdy nie dostarczono zaświadczenia można, a nie trzeba, odmówić wykonania orzeczenia o zatrzymaniu dowodów. Dodam, iż zaświadczeniem w rozumieniu art. 589m par. 1 pkt 3 może być każdy dokument, który posiada cechy zaświadczenia. To w Polsce stosuje się zaświadczenia według sformalizowanego wzoru, natomiast inne państwa mogą stosować każdego rodzaju dokumenty, które posiadają cechy zaświadczenia, w naszym rozumieniu. Z tego właśnie względu w omawianym przepisie nie musimy mówić, o innym równoważnym dokumencie. W ocenie Ministerstwa Sprawiedliwości omawiana regulacja ma poprawną konstrukcję.</u>
</div>
<div xml:id="div-22">
<u xml:id="u-22.0" who="#PosełBohdanKopczyński">Przepis był omawiany na posiedzeniu podkomisji. Potwierdzam jego fakultatywny charakter, a także specyficzną budowę wynikającą z tego, że ma on funkcjonować w stosunkach międzynarodowych. Jednak pierwsza uwaga sędziego Stanisława Zabłockiego dotyczącego nadmiernej rozbudowy kpk ze względu na konieczność implementacji prawa unijnego jest słuszna. Problem ten wymaga poważnego przedyskutowania w środowiskach prawniczych.</u>
</div>
<div xml:id="div-23">
<u xml:id="u-23.0" who="#PrzedstawicielKKPKprzyMSStanisławZabłocki">Wypowiedź pani dyrektor Beaty Mik całkowicie mnie przekonała. Mam jednak obawy natury psychologicznej co do stosowania tego rozwiązania w praktyce. Sądy w Polsce stosują na co dzień sformalizowane wymagania w odniesieniu do zaświadczeń i mogą, poprzez pryzmat tych doświadczeń, oczekiwać takich samych dokumentów z zagranicy. Proponowane przeze mnie pewne doregulowanie art. 589m par. 1 pkt 3 miało jedynie ułatwić stosowanie tego przepisu w praktyce po to, aby nie budził on wątpliwości.</u>
</div>
<div xml:id="div-24">
<u xml:id="u-24.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Czy są inne zgłoszenia do dyskusji? Nie widzę. Na tym zakończyliśmy debatę ogólną nad założeniami projektu. Przechodzimy do szczegółowego rozpatrzenia projektu ustawy. Przechodzimy do rozpatrzenia tytułu ustawy, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Ustawa z dnia… o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz ustawy - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia lub uwagi do tytułu ustawy? Nie słyszę. Stwierdzam, iż tytuł ustawy uzyskał akceptację Komisji. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 1, słowa wstępnego, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia lub uwagi do słowa wstępnego w art. 1? Nie słyszę. Stwierdzam, iż w art. 1 słowo wstępne uzyskało akceptację Komisji. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 1 w art. 1...</u>
</div>
<div xml:id="div-25">
<u xml:id="u-25.0" who="#PosełBohdanKopczyński">Ze względu na to, że ustawa jest implementacją decyzji ramowej, dlatego stanowi pewnego rodzaju całość. Proponuję nie rozpatrywać jej przepis po przepisie, ale całymi artykułami.</u>
<u xml:id="u-25.1" who="#PosełBohdanKopczyński">Zgadzam się. Czy ktoś z członków Komisji jest przeciwny propozycji posła Bohdana Kopczyńskiego? Nie słyszę. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 1, któremu proponuje się nadać brzmienie: Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany: 1) po rozdziale 62 dodaje się rozdziały 62a i 62b w brzmieniu: „Rozdział 62a Wystąpienie do państwa członkowskiego Unii Europejskiej o wykonanie postanowienia o zatrzymaniu dowodów lub mającego na celu zabezpieczenie mienia Art. 589g. Par. 1. W razie ustalenia, że mogące stanowić dowód w sprawie rzeczy, korespondencja, przesyłki, wykazy połączeń telefonicznych lub innych przekazów informacji lub dane przechowywane w systemie informatycznym lub na nośniku, w tym korespondencja przesyłana pocztą elektroniczną, albo mienie podlegające zajęciu w celu zabezpieczenia wykonania postanowienia o przepadku, znajdują się na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, sąd właściwy do rozpoznania sprawy albo prokurator może wystąpić o wykonanie postanowienia o ich zatrzymaniu albo zabezpieczeniu bezpośrednio do właściwego organu sądowego tego państwa. Par. 2. Przekazując do wykonania postanowienie o zatrzymaniu dowodów, właściwy sąd lub prokurator występuje jednocześnie do właściwego organu sądowego państwa wykonania postanowienia z wnioskiem o ich wydanie. Par. 3. Niezwłocznie po uprawomocnieniu się postanowienia o przepadku zabezpieczonego mienia, o którym mowa w par. 1, właściwy sąd występuje do właściwego organu sądowego państwa wykonania postanowienia z wnioskiem o wykonanie tego przepadku. Par. 4. Wystąpienie o wydanie dowodów oraz wykonanie przepadku, o których mowa odpowiednio w par. 2 i 3, odbywa się na podstawie przepisów rozdziałów 62 i 66 oraz umów międzynarodowych z zakresu pomocy prawnej w sprawach karnych wiążących Rzeczpospolitą Polską. Par. 5. Do postanowienia, o którym mowa w par. 1, dołącza się zaświadczenie zawierające wszystkie istotne informacje, umożliwiające jego prawidłowe wykonanie. Par. 6. Przekazywane dokumenty powinny zostać przetłumaczone na język urzędowy państwa wykonania postanowienia albo na inny język wskazany przez to państwo. Par. 7. Przekazanie postanowienia oraz zaświadczenia, o którym mowa w par. 5, może nastąpić również z wykorzystaniem urządzeń służących do automatycznego przesyłania danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności tych dokumentów. Par. 8. W razie trudności w ustaleniu właściwego organu państwa wykonania postanowienia, właściwy sąd albo prokurator może również zwracać się do właściwych jednostek organizacyjnych Europejskiej Sieci Sądowej. Par. 9. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór zaświadczenia, o którym mowa w par. 5, mając na uwadze konieczność udostępnienia państwu wykonania postanowienia wszystkich niezbędnych informacji, w tym informacji o terminie, do którego ma trwać zatrzymanie dowodów albo zabezpieczenie mienia. Art. 589h. Wydane dowody zwraca się państwu wykonania postanowienia niezwłocznie po wykorzystaniu, jeżeli przy ich przekazaniu zastrzeżono zwrot lub gdy podlegają one zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi, przebywającemu na terytorium tego państwa.</u>
<u xml:id="u-25.2" who="#PosełBohdanKopczyński">Art. 589i. W razie uchylenia postanowienia o zatrzymaniu dowodów albo zabezpieczeniu mienia, właściwy sąd albo prokurator o jego treści niezwłocznie zawiadamia właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Art. 589j. Na postanowienie, o którym mowa w art. 589g par. 1, wydane przez prokuratora przysługuje zażalenie do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie. Termin do wniesienia zażalenia biegnie od daty doręczenia postanowienia. Art. 589k. Par. 1. Jeżeli według prawa państwa wykonania postanowienia państwo to ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną w związku z wykonaniem postanowienia o zatrzymaniu dowodów albo mającego na celu zabezpieczenie mienia, wydanego przez polski sąd albo prokuratora, na wniosek właściwego organu tego państwa Skarb Państwa, zwraca mu kwotę pieniężną stanowiącą równowartość wypłaconego odszkodowania. Par. 2. Przepisu par. 1 nie stosuje się, jeżeli szkoda jest następstwem wyłącznie działania lub zaniechania organu państwa wykonania postanowienia. Rozdział 62b Wystąpienie państwa członkowskiego Unii Europejskiej o wykonanie orzeczenia o zatrzymaniu dowodów lub mającego na celu zabezpieczenie mienia Art. 589l. Par. 1. Właściwy miejscowo sąd rejonowy albo prokurator wykonuje niezwłocznie wydane przez właściwy organ sądowy innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej orzeczenie o zatrzymaniu mogących stanowić dowód w sprawie rzeczy, korespondencji, przesyłek, wykazów połączeń telefonicznych lub innych przekazów informacji lub danych przechowywanych w systemie informatycznym lub na nośniku, w tym korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną, albo orzeczenie o zajęciu mienia w celu zabezpieczenia wykonania orzeczenia o przepadku, jeżeli rzeczy te, korespondencja, przesyłki, wykazy, dane lub mienie znajdują się lub są przechowywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Par. 2. Jeżeli sąd albo prokurator, do którego zostało skierowane orzeczenie, nie jest właściwy do nadania mu biegu, przekazuje je właściwemu organowi i powiadamia o tym właściwy organ sądowy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który wystąpił z orzeczeniem. Par. 3. Jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej, przy wykonywaniu orzeczeń, o których mowa w par. 1, stosuje się przepisy prawa polskiego. Art. 589m. Par. 1. Można odmówić wykonania orzeczenia o zatrzymaniu dowodów, o którym mowa w art. 589l par. 1, jeżeli: 1) czyn, w związku z którym wydano to orzeczenie, nie stanowi przestępstwa według prawa polskiego, chyba że, zgodnie z prawem państwa wydania orzeczenia, jest to przestępstwo wymienione w art. 607w pkt 1–33, zagrożone karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 3 lata, lub innym środkiem polegającym na pozbawieniu wolności co najmniej w tym samym wymiarze, 2) dowody, których dotyczy orzeczenie, nie mogą być zajęte z przyczyn faktycznych, w szczególności z uwagi na ich utratę, zniszczenie lub niemożność odnalezienia, 3) do orzeczenia o zatrzymaniu dowodów nie dołączono zaświadczenia, zawierającego wszystkie istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe wykonanie, albo zaświadczenie to jest niekompletne lub oczywiście nie odpowiada treści orzeczenia, 4) z treści zaświadczenia, określonego w pkt 3, w oczywistym stopniu wynika, że przekazane do wykonania orzeczenie dotyczy tego samego czynu tej samej osoby, co do którego postępowanie karne zostało prawomocnie zakończone, 5) wykonanie orzeczenia nie jest możliwe z powodu odmowy przedstawienia korespondencji i dokumentów na podstawie art. 582 par. 2. par. 2. Można odmówić wykonania orzeczenia mającego na celu zabezpieczenie mienia, o którym mowa w art. 589l par. 1, jeżeli: 1) według prawa polskiego w sprawie o przestępstwo, w związku z którym wydano to orzeczenie, zabezpieczenie wykonania przepadku byłoby niedopuszczalne, chyba że zgodnie z prawem państwa wydania orzeczenia jest to przestępstwo wymienione w art. 607w pkt 1–33, zagrożone karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 3 lata, lub innym środkiem polegającym na pozbawieniu wolności co najmniej w tym samym wymiarze, 2) w przypadkach określonych w par. 1 pkt 2–4. par. 3. Przepisów par. 1 pkt 1 oraz par. 2 pkt 1 nie stosuje się, jeżeli czyn nie stanowi przestępstwa z powodu braku lub odmiennego uregulowania w prawie polskim odpowiednich opłat, podatków, ceł lub zasad obrotu dewizowego. par. 4. W przypadku określonym w par. 1 pkt 2, właściwy sąd albo prokurator, przed wydaniem postanowienia w przedmiocie wykonania orzeczenia o zatrzymaniu dowodów albo mającego na celu zabezpieczenie mienia, konsultuje się z organem, który je wydał, dla uzyskania wszystkich istotnych informacji, umożliwiających odnalezienie tych dowodów albo mienia. Jeżeli uzyskane informacje nie przyczyniły się do odnalezienia tych dowodów albo mienia, sąd lub prokurator powiadamia niezwłocznie właściwy organ sądowy państwa wydania orzeczenia o niemożności wykonania orzeczenia. Par. 5. W przypadku, o którym mowa w par. 1 pkt 3, właściwy sąd albo prokurator może wyznaczyć organowi, który wydał orzeczenie, termin do przekazania zaświadczenia, określonego w art. 589m par. 1 pkt 3, jego uzupełnienia lub sprostowania. Par. 6. W razie niedotrzymania terminu, o którym mowa w par. 5, postanowienie w przedmiocie wykonania orzeczenia wydaje się w oparciu o informacje przekazane wcześniej. Art. 589n. Par. 1. Postanowienie w przedmiocie wykonania orzeczenia o zatrzymaniu dowodów albo mające na celu zabezpieczenie mienia, o których mowa w art. 589l par. 1, właściwy sąd albo prokurator wydaje niezwłocznie, w miarę możliwości w ciągu 24 godzin od otrzymania orzeczenia. Par. 2. Na postanowienie określone w par. 1 przysługuje zażalenie osobom, których prawa zostały naruszone. Osobom tym przysługuje także zażalenie na czynności związane z zatrzymaniem dowodów albo z zabezpieczeniem mienia, co nie narusza uprawnień skarżącego wynikających z przepisów państwa wydania orzeczenia. W zażaleniu na czynność skarżący może domagać się wyłącznie zbadania prawidłowości jej przeprowadzenia. Par. 3. Wraz z postanowieniem wydanym na skutek zażalenia skarżącemu doręcza się także informacje o jego uprawnieniach wynikających z przepisów państwa wydania orzeczenia. Par. 4. O wniesieniu zażalenia, jak również o treści rozstrzygnięcia zapadłego w wyniku jego rozpoznania, należy niezwłocznie powiadomić właściwy organ sądowy państwa wydania orzeczenia. Art. 589o. Wydając postanowienie o wykonaniu orzeczenia o zatrzymaniu dowodów albo mające na celu zabezpieczenie mienia, właściwy sąd albo prokurator może jednocześnie wstrzymać jego wykonanie, jeżeli: 1) wykonanie orzeczenia mogłoby utrudnić inne, toczące się postępowanie karne - na czas niezbędny dla zabezpieczenia prawidłowego toku tego postępowania, 2) dowód albo mienie, których dotyczy orzeczenie, zostały wcześniej zatrzymane albo zajęte dla potrzeb innego toczącego się postępowania karnego - do czasu zwolnienia spod zatrzymania albo zajęcia.</u>
<u xml:id="u-25.3" who="#PosełBohdanKopczyński">Art. 589p. Par. 1. O treści postanowienia w przedmiocie wykonania orzeczenia o zatrzymaniu dowodów albo mającego na celu zabezpieczenie mienia powiadamia się niezwłocznie, w miarę możliwości w ciągu 24 godzin od otrzymania orzeczenia, właściwy organ sądowy państwa wydania tego orzeczenia. Powiadomienie to może być przekazane również przy użyciu urządzeń służących automatycznemu przesyłaniu danych, w sposób umożliwiający stwierdzenie autentyczności przekazanych dokumentów. Par. 2. W przypadkach, o których mowa w art. 589o, należy także wskazać przyczyny wstrzymania wykonania postanowienia oraz, jeżeli jest to możliwe, jego przewidywany okres. Par. 3. Przepis par. 1 stosuje się odpowiednio w razie ustania przyczyn wstrzymania wykonania postanowienia określonego w art. 589o. W takim przypadku należy poinformować właściwy organ sądowy państwa wydania orzeczenia o zatrzymaniu albo zabezpieczeniu dowodów albo mienia dla potrzeb innego postępowania, lub podjętych działaniach zmierzających do wykonania orzeczenia. Art. 589r. Par. 1. Wykonując orzeczenie o zatrzymaniu dowodów albo mające na celu zabezpieczenie mienia, należy uczynić zadość życzeniu organu, który wydał to orzeczenie, aby przy dokonaniu czynności zastosowano szczególny tryb postępowania lub szczególną formę, jeżeli nie jest to sprzeczne z zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej. Par. 2. Protokół zatrzymania dowodów lub zajęcia mienia należy niezwłocznie przekazać właściwemu organowi sądowemu państwa wydania orzeczenia. Przepis art. 589p par. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. Art. 589s. Par. 1. Zatrzymanie dowodów oraz zajęcie mienia w celu zabezpieczenia wykonania orzeczenia o przepadku trwa do czasu rozstrzygnięcia w przedmiocie wystąpienia właściwego organu sądowego państwa wydania orzeczenia, odpowiednio o wydanie dowodów albo o wykonanie wniosku o wykonanie prawomocnego orzeczenia o przepadku. Par. 2. Przez wzgląd na okoliczności sprawy właściwy sąd albo prokurator może jednak, po konsultacji z właściwym organem sądowym państwa wydania orzeczenia, wyznaczyć temu organowi nieprzekraczalny termin do przekazania żądania określonego w par. 1, po upływie którego może nastąpić zwolnienie spod zatrzymania albo zajęcia. Par. 3. Przed upływem terminu, o którym mowa w par. 2, właściwy sąd albo prokurator informuje właściwy organ sądowy państwa wykonania orzeczenia o zamiarze zwolnienia spod zatrzymania albo zajęcia, umożliwiając mu zgłoszenie stanowiska na piśmie. Jeżeli organ ten nie przedstawi argumentów dostatecznie uzasadniających dalsze zatrzymanie albo zajęcie, właściwy sąd albo prokurator wydaje postanowienie o zwolnieniu spod zatrzymania albo zajęcia. Odpis postanowienia doręcza się osobom zainteresowanym. Par. 4. Postanowienie o zwolnieniu spod zatrzymania albo zajęcia wydaje się także wtedy, gdy właściwy organ sądowy państwa wydania orzeczenia zawiadomi o jego uchyleniu. Przepis par. 3 zdanie trzecie stosuje się. Art. 589t. Par. 1. Rozpoznanie wniosku o wydanie zatrzymanych dowodów albo o wykonanie przez sąd polski wniosku o wykonanie przepadku odbywa się na podstawie przepisów rozdziałów 62 i 66 oraz umów międzynarodowych z zakresu pomocy prawnej w sprawach karnych wiążących Rzeczpospolitą Polską.</u>
<u xml:id="u-25.4" who="#PosełBohdanKopczyński">Par. 2. Nie można jednak odmówić wykonania wniosku, o którym mowa w par. 1, powołując się na okoliczność, że czyn, którego dotyczy wniosek, nie stanowi przestępstwa według prawa polskiego, jeżeli zgodnie z prawem państwa wydania orzeczenia jest to przestępstwo wymienione w art. 607w pkt 1–33, zagrożone karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 3 lata, lub innym środkiem polegającym na pozbawieniu wolności co najmniej w tym samym wymiarze. Art. 589u. Par. 1. Jeżeli Skarb Państwa ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną w związku z wykonaniem orzeczenia o zatrzymaniu dowodów albo mającego na celu zabezpieczenie mienia, wydanego przez organ sądowy państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Skarb Państwa występuje do właściwego organu tego państwa o zwrot kwoty pieniężnej stanowiącej równowartość wypłaconego odszkodowania. Par. 2. Przepisu par. 1 nie stosuje się, jeżeli szkoda jest następstwem wyłącznie działania lub zaniechania organu polskiego.”; 2) w art. 613 par. 1 otrzymuje brzmienie: „Par. 1. Z wyjątkiem przypadków określonych w art. 595 oraz w rozdziałach 62a, 62b, 65a i 65b, z mającymi siedzibę za granicą organami obcego państwa oraz z osobami wymienionymi w art. 578–579, sądy i prokuratorzy każdorazowo porozumiewają się, w tym przy doręczaniu pism procesowych, za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości, a ten w razie potrzeby przez ministra właściwego do spraw zagranicznych.”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia lub uwagi do art. 1?</u>
</div>
<div xml:id="div-26">
<u xml:id="u-26.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKancelariiSejmuGrzegorzKozubski">Biuro Legislacyjne ma zastrzeżenia do art. 589g par. 5. W tym przepisie jest napisane: „co do postanowienia, o którym mówi się w par. 1”. Natomiast w par. 1 mowa jest o dwóch postanowieniach. Czy nie będzie pomyłek, do którego postanowienia z par. 1 odwołuje się par. 5?</u>
</div>
<div xml:id="div-27">
<u xml:id="u-27.0" who="#DyrektordepartamentuMSBeataMik">Nie. Przepis dotyczy obu tych postanowień.</u>
</div>
<div xml:id="div-28">
<u xml:id="u-28.0" who="#PosełZbigniewZiobro">Czy ktoś z członków Komisji ma jeszcze jakieś zastrzeżenia lub uwagi do całego art. 1? Nie słyszę. Stwierdzam, iż art. 1 uzyskał akceptację Komisji. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 2, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 2. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106, poz. 1148, z 2003 r. Nr 109, poz. 1031 i Nr 213, poz. 2081 oraz z 2004 r. Nr 128, poz. 1351) po art. 38 dodaje się art. 38a w brzmieniu: „Art. 38a. Przy współpracy z państwami członkowskimi Unii Europejskiej stosuje się odpowiednio przepisy rozdziałów 62a i 62b Kodeksu postępowania karnego.” Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia lub uwagi do całego art. 2? Nie słyszę. Stwierdzam, iż art. 2 uzyskał akceptację Komisji. Przechodzimy do rozpatrzenia art. 3, któremu proponuje się nadać brzmienie: „Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem 2 sierpnia 2005 r.”. Czy ktoś z członków Komisji ma jakieś zastrzeżenia lub uwagi do całego art. 3? Nie słyszę. Stwierdzam, iż art. 3 uzyskał akceptację Komisji. To były wszystkie przepisy zawarte w projekcie z druku nr 3904. Kto z członków Komisji jest za udzieleniem poparcia całemu projektowi nowelizacji. Stwierdzam, iż za udzieleniem poparcia rządowemu projektowi ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz ustawy - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia z druku nr 3904 opowiedzieli się wszyscy członkowie Komisji. Na sprawozdawcę proponuję przewodniczącego podkomisji posła Bohdana Kopczyńskiego. Czy są inne kandydatury? Nie widzę. Czy pan poseł Bohdan Kopczyński zgadza się pełnić funkcję posła sprawozdawcy?</u>
</div>
<div xml:id="div-29">
<u xml:id="u-29.0" who="#PosełBohdanKopczyński">Tak.</u>
</div>
<div xml:id="div-30">
<u xml:id="u-30.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Stwierdzam, iż na sprawozdawcę został wybrany poseł Bohdan Kopczyński. Wyznaczam Urzędowi Komitetu Integracji Europejskiej 3-dniowy termin na wydanie opinii o zgodności projektu z prawem Unii Europejskiej. Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie drugiego punktu porządku dziennego. Dziękuje za przybycie. Zamykam posiedzenia Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>