text_structure.xml 132 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml"/>
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml"/>
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Otwieram posiedzenie Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach. Witam członków i zaproszonych gości. Proponowany porządek dzisiejszego posiedzenia został członkom Komisji dostarczony na piśmie. Jeżeli nie usłyszę głosu sprzeciwu, będę uważał, że został on przyjęty. Wobec braku głosu sprzeciwu stwierdzam, że porządek posiedzenia został zaakceptowany. Przystępujemy do rozpatrzenia pierwszego punktu porządku dziennego, którym jest kontynuacja rozpatrzenia sprawozdania podkomisji nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego (druk nr 965). Na poprzednim posiedzeniu zakończyliśmy pracę na zmianie nr 29. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 30, w której proponuje się, aby art. 229 otrzymał brzmienie: „Art. 229. Nie wymagają również dowodu fakty przyznawane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości.”. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 30 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 31, w której proponuje się, aby art. 244 otrzymał brzmienie: „Art. 244. Par. 1. Dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy administracji publicznej w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Par. 2 Przepis par. 1 stosuje się odpowiednio do dokumentów urzędowych sporządzonych przez organizacje zawodowe, samorządowe, spółdzielcze i inne organizacje społeczne w zakresie zleconych im przez ustawę spraw z dziedziny administracji publicznej.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#EkspertKomisjiKazimierzLubiński">W rozpatrywanym przez nas przepisie operujemy pojęciem „organów administracji publicznej”. Jest to pojęcie trafne i zostało zaczerpnięte z k.p.a. Na poprzednim posiedzeniu naszej Komisji, w zmianie nr 24, dotyczącej art. 177 par. 1 pkt 3, w miejscu gdzie znajdowały się wyrazy „organy administracji publicznej” wpisaliśmy, niefortunnie moim zdaniem, sformułowanie „decyzji z zakresu administracji publicznej”. Zrobiliśmy to po długiej dyskusji, która generalnie zmierzała w dwóch kierunkach. Po pierwsze, poseł Ryszard Kalisz wskazywał, że pojęcie „organ administracji publicznej”, jest pojęciem sprzecznym z konstytucją, gdyż temu aktowi prawnemu znane jest pojęcie „organ władzy publicznej”. Po drugie, próbowaliśmy zastąpić te wyrazy konstrukcją, która wskazywałaby na legislacyjne podstawy wydania tego dokumentu, poprzez wpisanie tam wyrazów „decyzja administracyjna”. Gdybyśmy jednak wpisali to sformułowanie, nie objęłoby ono swoim zakresem innych form wydawania decyzji np. uchwał organów kolegialnych. Reasumując, dobrze by było, gdybyśmy na chwilę powrócili do rozpatrywanej już zmiany 24 i przywrócili jej pierwotne brzmienie poprzez zamianę wyrazów „decyzji z zakresu administracji publicznej” na wyrazy „organu administracji publicznej”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Jak rozumiem, proponuje pan powrócić do rozpatrywanej już przez Komisję zmiany nr 24, i dokonać w niej odpowiednich zamian wyrazów?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#EkspertKomisjiKazimierzLubiński">Zgadza się. Zapisane w tej zmianie sformułowanie: „decyzje z zakresu administracji publicznej” jest wedle mojej oceny błędne. Dla spójności Kodeksu postępowania cywilnego i Kodeksu postępowania administracyjnego, dobrze byłoby operować takim samym sformułowaniem tzn.: „organ administracji publicznej”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">W sprawozdaniu podkomisji znajduje się jeszcze ten stary zapis. Czy są jakieś zastrzeżenia, abyśmy dokonali korekty w przyjętej przez Komisję zmianie nr 24? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja dokonała korekty w zmianie nr 24 zastępując w niej wyrazy „decyzji z zakresu administracji publicznej” na wyrazy „decyzji organu administracji publicznej”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKancelariiSejmu">Dla całkowitej pewności, jakiej korekty przepisu dokonaliśmy, przeczytam ten przepis w całości: „Art. 177 par. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie: jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od uprzedniej decyzji organu administracji publicznej.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Zgadza się, to jest właśnie wersja przepisu, którą zaproponowała podkomisja. Powracamy do rozpatrywania zmiany nr 31. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 31 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 32, w której proponuje się, aby art. 250 otrzymał brzmienie: „Par. 1. Jeżeli dokument znajduje się w aktach organu administracji publicznej, wystarczy przedstawić urzędowo poświadczony przez ten organ odpis lub wyciąg z dokumentu. Sąd zażąda udzielenia odpisu lub wyciągu, jeżeli strona sama uzyskać go nie może.”. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 32 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 33, w której proponuje się, aby w art. 315 uchylić par. 2. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam że wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 33 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 34, w której proponuje się, aby w art. 317 par. 1 otrzymał brzmienie: „Par. 1. Sąd może wydać wyrok częściowy, jeżeli nadaje się do rozstrzygnięcia tylko część żądania lub niektóre z żądań pozwu; to samo dotyczy powództwa wzajemnego.”. Przepis dotyczy wydania wyroku częściowego. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam że wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 34 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 35, w której proponuje się, aby w art. 321 uchylić par. 2. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam że wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 35 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 36, w której proponuje się, aby w art. 326 par. 3 otrzymał brzmienie: „Par. 3. Ogłoszenia wyroku dokonuje się przez odczytanie sentencji. Po ogłoszeniu sentencji przewodniczący lub sędzia sprawozdawca podaje ustnie zasadnicze powody rozstrzygnięcia, może jednak tego zaniechać, jeżeli sprawa była rozpoznawana przy drzwiach zamkniętych”. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 36 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 37, w której proponuje się, aby art. 327 otrzymał brzmienie: „Art. 327. Par. 1. Stronie działającej bez adwokata, radcy prawnego lub rzecznika patentowego, obecnej przy ogłoszeniu wyroku, przewodniczący udzieli wskazówek co do sposobu i terminów wniesienia środka zaskarżenia. Jeżeli zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych jest obowiązkowe, należy pouczyć stronę o treści przepisów o obowiązkowym zastępstwie oraz o skutkach niezastosowania przepisów. Par. 2. Stronie działającej bez adwokata, radcy prawnego lub rzecznika patentowego, która na skutek pozbawienia wolności była nieobecna przy ogłaszaniu wyroku, sąd z urzędu w ciągu tygodnia od dnia ogłoszenia wyroku doręcza odpis jego sentencji z pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia.”. Przepis ten dotyczy uprawnień strony działającej bez adwokata. Czy są uwagi do tej zmiany?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#EkspertKomisjiHenrykMądrzak">W przepisach Kodeksu, które dotyczą pouczenia o środkach zaskarżania, operujemy generalnie pojęciami o: dopuszczalności, terminie i sposobie wniesienia zaskarżenia. W art. 327 par. 1 wyraz „dopuszczalność” był pominięty. Czy to jest celowe? W innych tego typu konstrukcjach ten ciąg wykonywanych czynności składa się z trzech działań. Jeśli zatem ten zabieg usunięcia wyrazu „dopuszczalność” nie jest celowy, proponuję, aby go wprowadzić. Dzięki temu uzyskamy takie brzmienie formuły, jakie jest najczęściej spotykane w Kodeksie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSprawiedliwościMarekSadowski">Tak naprawdę, w proponowanym przepisie nie następuje żadna zmiana w stosunku do tego co było w Kodeksie. Zmian zawarta jest dopiero w zdaniu drugim par. 1, gdzie mowa jest o obowiązkowym zastępstwie. W dalszej części, ten przepis nie zmienia swojego brzmienia. Zgadzam się z profesorem Henrykiem Mądrzakiem, iż w Kodeksie obowiązują w tej chwili dwie formuły dotyczące środków zaskarżenia. Jedna ta, która została zaproponowana, a druga ta, która była dotychczas. Którą wybierzemy, zależy tylko od posłów i odpowiedzi na pytanie, co będzie lepsze. Osobiście nie zmieniałbym tego, co od lat funkcjonuje w Kodeksie, i pozostałbym przy dotychczasowym rozwiązaniu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#EkspertKomisjiHenrykMądrzak">Byłoby jednak dobrze, gdybyśmy mieli jednolite przepisy, które nie budzą żadnych wątpliwości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">W związku z tym podejmuję się przejrzeć dotychczasowe rozwiązania w tej materii, tam gdzie mowa jest w Kodeksie o „dopuszczalności zaskarżenia”. Na pewno w tej części Kodeksu, która dotyczy egzekucji, znajdują się tego typu przepisy, co jest ewidentnym dowodem sklejenia kpc. z dwóch części. Zbadam ten problem i postaram się przedstawić odpowiednie jednolite rozwiązania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Moim zdaniem, tam gdzie przepisy dobrze funkcjonowały i nie budziły żadnych wątpliwości, nie należy ich zmieniać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#SędziaSąduNajwyższegoJerzyGudowski">Z dotychczasowego brzmienia art. 327 par. 1 wynika w sposób oczywisty, że przepis poucza o dopuszczalności wniesienia środka zaskarżenia, jeśli poucza o jego sposobie i terminie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Wyjaśniliśmy zatem tę wątpliwość. Czy są jakieś inne zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 37 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 38, w której proponuje się, aby art. 329 otrzymał brzmienie: „Art. 329. Uzasadnienie wyroku sporządza się w terminie tygodniowym od dnia złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia, a gdy wniosek taki nie był zgłoszony - od dnia zaskarżenia wyroku. W sprawie zawiłej, w razie niemożności sporządzenia uzasadnienia w terminie, prezes sądu może przedłużyć ten termin na czas oznaczony, nie dłuższy niż trzydzieści dni.”. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 38 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 39, w której proponuje się, aby w art. 339 par. 2 otrzymał brzmienie: „Par. 2. W tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.”. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 39 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 40, w której proponuje się, aby po art. 343 dodać art. 343 z oznaczeniem 1 w brzmieniu: „Art. 343 z oznaczeniem 1. Jeżeli po wydaniu wyroku zaocznego okaże się, że pozwany w chwili wniesienia pozwu nie miał zdolności sądowej, zdolności procesowej albo organu powołanego do jego reprezentowania, a braki te nie zostały usunięte w wyznaczonym terminie zgodnie z przepisami Kodeksu, sąd z urzędu uchyla wyrok zaoczny i wydaje odpowiednie postanowienie.”. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 40 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 41, w której proponuje się, aby w art. 357 par. 2 otrzymał brzmienie: „Par. 2. Postanowienia wydane na posiedzeniu niejawnym sąd doręcza z urzędu obu stronom, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Gdy stronie przysługuje środek zaskarżenia, postanowienie należy doręczyć z uzasadnieniem; doręczając postanowienie należy pouczyć stronę występującą w sprawie bez adwokata, radcy prawnego lub rzecznika patentowego o dopuszczalności, terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">W tym przepisie, mamy właśnie do czynienia z tą drugą formułą, o której mówił profesor Henryk Mądrzak tzn.: „dopuszczalności, terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia”. Należy się teraz zastanowić pod kątem historycznym, jakie były powody umieszczenia w Kodeksie tych dwóch różniących się od siebie sformułowań. To może być związane z rodzajami pouczeń, jakie wydaje się stronom, tymi zaskarżalnymi i niezaskarżalnymi. Tylko od tych pouczeń zaskarżalnych dopuszcza się możliwość wniesienia odwołania do sądu wyższej instancji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Proponuję pozostawić przepis bez dokonywania w nim zmian. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 41 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 42, w której proponuje się, aby w art. 365 par. 1 otrzymał brzmienie: „Par. 1. Orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawach przewidzianych także inne osoby.”. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 42 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 43, w której proponuje się, aby po art. 370 dodać art. 370 z oznaczeniem 1 w brzmieniu: „Art. 370 z oznaczeniem 1. Apelację sporządzoną przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego, niespełniającą wymagań określonych w art. 368 par. 1 pkt 1–3 i pkt 5, sąd pierwszej instancji odrzuca bez wznawiania do usunięcia tych braków, zawiadamiając o tym właściwy organ samorządu zawodowego, do którego należy pełnomocnik.”. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 43 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 44, w której proponuje się, aby w art. 387 par. 1 i par. 2 otrzymały brzmienie: „Par. 1. Sąd drugiej instancji uzasadnia z urzędu wyrok oraz postanowienie kończące postępowanie w sprawie. W sprawach, w których apelację oddalono, uzasadnienie sporządza się tylko wówczas, gdy strona zażądała doręczenia jej wyroku z uzasadnieniem. Par. 2. Sporządzenie uzasadnienia powinno nastąpić w terminie dwóch tygodni od dnia ogłoszenia sentencji orzeczenia. Jeżeli ogłoszenia nie było, termin ten liczy się od dnia wydania orzeczenia. W sprawach, w których apelację oddalono, uzasadnienie sporządza się w terminie dwóch tygodni od dnia zgłoszenia wniosku.”. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 44 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 45, w której proponuje się, aby w art. 391 par. 2 otrzymał brzmienie: „Par. 2. W razie cofnięcia apelacji sąd drugiej instancji umarza postępowanie apelacyjnie i orzeka o kosztach jak przy cofnięciu pozwu. Gdy cofnięcie apelacji nastąpiło przed sądem pierwszej instancji, postępowanie umarza sąd pierwszej instancji.”. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 45 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 46, w której proponuje się, aby w art. 393 dodać par. 3 w brzmieniu: „Par. 3. O odmowie przyjęcia kasacji do rozpoznania Sąd Najwyższy orzeka na posiedzeniu niejawnym.”. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 46 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 47, w której proponuje się, aby uchylić art. 393 z oznaczeniem 2. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 47 zostaje przez Komisję przyjęta.</u>
          <u xml:id="u-16.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 48, w której proponuje się, aby w art. 393 z oznaczeniem 3 par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Ponadto kasacja powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego, a w sprawach o prawa majątkowe powinna zawierać oznaczenie wartości przedmiotu zaskarżenia. Do kasacji dołącza się także dwa jej odpisy przeznaczone do akt Sądu Najwyższego oraz dla Prokuratora Generalnego.”. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 48 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 49, w której proponuje się, aby art. 393 z oznaczeniem 5 nadać brzmienie: „Art. 393 z oznaczeniem 5. Par. 1. Jeżeli kasacja nie spełnia wymagań przewidzianych w art. 393 z oznaczeniem 3 par. 2, przewodniczący w sądzie drugiej instancji wzywa stronę do usunięcia braków w terminie tygodniowym pod rygorem odrzucenia kasacji. Par. 2. Sąd drugiej instancji odrzuca na posiedzeniu niejawnym kasację wniesioną po upływie terminu, kasację niespełniającą wymagań określonych w art. 393 z oznaczeniem 3 par. 1 pkt 1–4 oraz kasację, której braków nie usunięto w terminie lub z innych przyczyn niedopuszczalną. Par. 3. Sąd Najwyższy odrzuca kasację, która polega na odrzuceniu przez sąd drugiej instancji albo zwraca ją temu sądowi w celu usunięciu dostrzeżonych braków. Par. 4. O odrzuceniu kasacji niespełniającej wymagań określonych w art. 393 z oznaczeniem 3 par. 1 pkt 1–4, Sąd Najwyższy zawiadamia właściwy organ samorządu zawodowego, do którego należy pełnomocnik.”. Czy są zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 49 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 50, w której proponuje się, aby art. 393 z oznaczeniem 6 nadać brzmienie: „Art. 393 z oznaczeniem 6. Strona przeciwna może wnieść do sądu drugiej instancji odpowiedź na kasację w terminie dwutygodniowym od doręczenia jej kasacji. Po upływie terminu na wniesienie odpowiedzi lub po zarządzeniu doręczenia odpowiedzi skarżącej, sąd drugiej instancji niezwłocznie przedstawi kasację i odpowiedź wraz z aktami sprawy Sądowi Najwyższemu. Do akt sprawy dołącza się dwa odpisy zaskarżonego orzeczenia z uzasadnieniem.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#EkspertKomisjiHenrykMądrzak">Proponuję, aby przed wyrazem „skarżącej”, dopisać wyraz „stronie”. W tym przepisie wyraz ten chyba wypadł?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Zgadza się, powstała jakieś żargonowe pojęcie: „skarżącej”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Jest to konieczne, tym bardziej że mógłby powstać problem, czy też „skarżącemu” przysługują te same prawa. Dopisujemy zatem, wyraz „stronie”, przed wyrazem „skarżącej”. Czy są jakieś inne zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 50 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 51, w której proponuje się, aby art. 393 z oznaczeniem 7 nadać brzmienie: „Art. 393 z oznaczeniem 7. Par. 1. W każdej sprawie Sąd Najwyższy może zwrócić się do Prokuratora Generalnego o zajęcie na piśmie stanowiska co do kasacji i odpowiedzi na kasację. Prokurator Generalny lub wyznaczony przez niego prokurator przedstawia stanowisko w terminie trzydziestu dni, a jeżeli wymaga tego ochrona praworządności, praw obywatelskich lub interesu publicznego, bierze udział w postępowaniu kasacyjnym. Par. 2. Odpis pisma, o którym mowa w par. 1, doręcza się stronom, które mogą się do niego ustosunkować w terminie czternastu dni, nie później jednak niż na rozprawie kasacyjnej.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#EkspertKomisjiHenrykMądrzak">W tym przepisie wprowadza się udział Prokuratora Generalnego do postępowania przedkasacyjnego. W drugiej części par. 1, mówi się o tym, że: „jeżeli wymaga tego ochrona praworządności, praw obywatelskich lub interesu publicznego bierze (on) udział w postępowaniu kasacyjnym.”; oznacza to, iż w tych opisanych kategoriach spraw udział tego podmiotu jest obligatoryjny. Chciałbym jednak, zwrócić uwagę na to, iż może dojść do pewnych komplikacji, kiedy Prokurator Generalny nie weźmie udziału w tego typu sprawie. Warto byłoby zatem, dodać w tym przepisie formułę, że nieobecność Prokuratora Generalnego lub wyznaczonego przez niego prokuratora na rozprawie nie wstrzymuje rozpoznania kasacji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Przychylam się, do umieszczenia tego typu sformułowania w tym przepisie, aby uniknąć sytuacji, kiedy mogłaby powstać tego typu wątpliwość i Sąd Najwyższy musiałby odraczać rozprawy, aby wymusić obecność Prokuratora Generalnego. Będzie to jego uchybienie, jak nie weźmie udziału w postępowaniu, ale leżące stanowczo po jego stronie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#SędziaSNJerzyGudowski">Uważam, że będzie łatwiej, jeżeli zastąpimy wyraz „bierze” wyrazem „może wziąć”. Dzięki temu po stronie Prokuratora Generalnego będzie leżała decyzja, czy powinien on brać udział procesie, w którym chodzi o ochronę praworządności, praw obywatelskich lub interesu publicznego. Unikniemy wtedy ewentualnych sporów, które mogłyby powstać pomiędzy Sądem Najwyższym a Prokuratorem Generalnym na tym tle.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Ten cel można osiągnąć także wpisując po słowach „a jeżeli” wyrazy „uzna, że”. Uzyskamy wtedy sytuację, kiedy to decyzja Prokuratora Generalnego będzie zależała od niego samego i nie będzie wchodziło to w kolizję z ocenami wydawanymi przez Sąd Najwyższy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Druga część par. 1 przyjęłaby zatem następujące brzmienie: „a jeżeli, uzna że wymaga tego ochrona praworządności, praw obywatelskich lub interesu publicznego bierze udział w postępowaniu kasacyjnym.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#EkspertKomisjiKazimierzLubiński">Zgadzam się, iż w zaproponowanej przez rząd wersji tej regulacji nie ma konsekwencji niestawiennictwa Prokuratora Generalnego. Pragnę jednak zauważyć, że w postępowaniu nieprocesowym w ramach art. 546 par. 2, prokurator bierze udział w postępowaniu o ubezwłasnowolnienie, ale z drugiej strony mamy przepis art. 513 kpc., który wyraźnie stwierdza, że niestawiennictwo uczestnika nie tamuje rozpoznania sprawy. Sadzę jednak, że przedstawiona przez sędziego Gudowskiego propozycja jest jak najbardziej uzasadniona i lepsza. Nawiązuje ona bezpośrednio do art. 7 kpc., gdzie mowa jest o tym, że ocena przesłanek udziału prokuratora w sprawie należy wyłącznie do niego samego, jako rzecznika ochrony praworządności. Tym sposobem unikniemy tych wszystkich negatywnych konsekwencji, o których wspominał prof. Henryk Mądrzak. Przychylam się zatem do wpisania w par. 1 zamiast wyrazu „bierze” wyrazów „może wziąć”. To rozwiązanie będzie lepsze i bardziej zharmonizowane z tym, co zostało zapisane w obowiązującym art. 7. Przy okazji porównywania ze sobą tych dwóch artykułów, chciałbym wskazać na pewne różnice terminologiczne i niespójności, do jakich będzie dochodzić w Kodeksie. W art. 7 mówi się o „interesie społecznym” natomiast w omawianym przez nas art. 393 z oznaczeniem 7 mówi się o: „interesie publicznym”. To będzie budzić wątpliwości interpretacyjne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-26">
          <u xml:id="u-26.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">To, którą z form wybierzemy, zależy tylko od nas. Należy jednak odpowiedzieć sobie na pytanie - dlaczego zróżnicowano udział Prokuratora Generalnego w postępowaniu kasacyjnym, z udziałem prokuratora w postępowaniu cywilnym? Zrobiono to po to, ażeby uniknąć podejrzeń, iż Prokurator Generalny włącza się do postępowania w tzw. wąsko rozumianym interesie społecznym. Nie można było dopuścić do tego, aby postawiono mu zarzut, że motywem jego działań jest trudny do określenia interes społeczny. To rozwiązanie zostało także skorelowane z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie o prokuraturze i wskazuje na inną rolę Prokuratora Generalnego, w stosunku do każdego innego prokuratora.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-27">
          <u xml:id="u-27.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Ja także szukałem analogicznych rozwiązań. W ustawie o NIK zapisane jest, że: „prezes NIK bierze udział w posiedzeniach Sejmu”. Wcale to nie oznacza, że Sejm bez prezesa NIK-u, nie może obradować. Nie oznacza także, iż musi on być na każdym posiedzeniu Sejmu, od początku do jego końca. W omawianym przypadku mamy oczywiście do czynienia z innego typu procedurą, ale można tego typu przepisy właśnie i w ten sposób interpretować. Proponuję jednak dokonać korekty przepisu zaproponowanej przez ministra Marka Sadowskiego i w par. 1 po wyrazach: „a jeżeli” dopisać wyrazy „uzna, że”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-28">
          <u xml:id="u-28.0" who="#EkspertKomisjiHenrykMądrzak">Mam jeszcze jedną wątpliwość do par. 2. Napisane w nim, że: „odpisy pism doręcz się stronom, które mogą się do nich ustosunkować w terminie czternastu dni, nie później jednak niż na rozprawie kasacyjnej”. Cały ten przepis dotyczy spraw rozstrzyganych przed Sądem Najwyższym, to nie są z reguły proste zagadnienia. Termin czternastu dni, może być zbyt krótki dla ustosunkowania się wszystkich stron, do tak skomplikowanych zagadnień. Czy nie można przedłużyć tych terminów? Prokurator Generalny powinien chyba mieć prawo do zażądania odroczenia posiedzenia sądu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-29">
          <u xml:id="u-29.0" who="#PrzedstawicielNaczelnejRadyAdwokackiejBartoszGrochman">Uważamy, że nie musimy tego robić. W moim odczuciu jest to oczywiste, iż skoro w innych analogicznych przypadkach, możemy wnieść o odroczenie, to dlaczego także w tym przypadku nie mogłoby tak być? Po pierwsze, dokonując takiej zmiany niepotrzebnie rozbudujemy przepis. Po drugie, jeżeli znalazłaby się ona w tym przepisie, to w innych procedurach, tam gdzie jej nie będzie, powstałyby problemy interpretacyjne, czy strona może wnieść o odroczenie posiedzenia sądu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-30">
          <u xml:id="u-30.0" who="#EkspertKomisjiHenrykMądrzak">Ja tylko dzielę się z Komisją swoimi spostrzeżeniami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-31">
          <u xml:id="u-31.0" who="#PrzedstawicielNRABartoszGrochman">Warto się zastanowić jeszcze nad par. 1, gdzie zapisane jest, że: „Prokurator Generalny przedkłada swoje stanowisko w terminie 30 dni”. Co będzie się działo, gdy nie zrobi on tego? W przepisie wyraźnie mowa jest o tym, iż jest to obligatoryjne. Czy nie byłoby lepiej, gdybyśmy przed wyrazem „przedstawia” dopisali wyraz „może” i tym sposobem uzyskali pewną uznaniowość?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-32">
          <u xml:id="u-32.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Nie do końca zgadzam się z tą interpretacją. Najpierw Sąd Najwyższy ocenia, czy udział Prokuratora Generalnego, choćby poprzez zajęcie przez niego stanowiska, jest potrzebny sądowi. Sąd Najwyższy do tej pory bardzo powściągliwie korzystał z tej prerogatywy. Teraz, w proponowanym w projekcie rozwiązaniu, w momencie kiedy sąd uzna, iż prokurator powinien przedstawić swoją opinię, jest on zmuszony to tego działania. Nakładamy zatem na ten podmiot obowiązek, że niezależnie od jego woli będzie on musiał dostosować się do potrzeb sądu. Nie możemy na ten przepis patrzeć jak na normę regulującą obowiązki stron w procesie. Czym innym jest niedopełnienie przez stronę obowiązków, które na niej ciążą, a czym innym jest niedopełnienie przez funkcjonariusza publicznego wykonywania jego obowiązków. Dotychczas obyczaje pomiędzy SN a Prokuratorem Generalnym były takie, że jeżeli sąd uznawał udział Prokuratora Generalnego za konieczny, to zawsze brał on udział w postępowaniu. Jeżeli teraz zaczniemy zastanawiać się, co stanie się, jeżeli Prokurator nie zajmie stanowiska, to możemy dojść do wniosków, których efektu nie jesteśmy w tej chwili przewidzieć. Po pierwsze, SN będzie musiał zmienić swoje zasady działań wobec Prokuratora Generalnego, a po drugie, będzie na pewno zmuszony do odroczenia posiedzenia. Nie wolno jednak porównywać tych stosunków z tymi, które zachodzą pomiędzy stronami procesowymi a sądem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-33">
          <u xml:id="u-33.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Uważam, że przepis ten nie będzie budził żadnych wątpliwości interpretacyjnych. Jest on jasny i zrozumiały, nie widzę potrzeby upraszczać go jeszcze bardziej. Czy są jakieś inne zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 51 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 52, w której proponuje się, aby w art. 393 z oznaczeniem 8 par. 1 otrzymał brzmienie: „Par. 1. Sąd Najwyższy rozpoznaje kasację w składzie trzech sędziów. W pozostałych wypadkach Sąd Najwyższy orzeka w składzie jednego sędziego.”. Przepis ten dotyczy składu Sądu Najwyższego, który rozpatruje kasację. Czy są jakieś inne zastrzeżenia do tej zmiany? Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 52 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 53, w której proponuje się, aby w art. 393 z oznaczeniem 9:</u>
          <u xml:id="u-33.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">a) uchylony został par. 1 z oznaczeniem 1,</u>
          <u xml:id="u-33.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">b) dodany został par. 3 w brzmieniu: „Par. 3. Jeżeli w rozprawie bierze udział Prokurator Generalny lub upoważniony przez niego prokurator, przewodniczący udziela mu głosu po wysłuchaniu stron.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-34">
          <u xml:id="u-34.0" who="#PrzedstawicielPolskiejIzbyRzecznikówPatentowychMarekBesler">W związku z przyjętym przez Komisję nowym brzmieniem art. 87 z oznaczeniem 1, rzecznik patentowy nie będzie mógł zastępować stron przed Sądem Najwyższym. Uważamy jednak, że użyteczną dla rozstrzygnięcia sprawy mogłaby się okazać obecność rzecznika patentowego przed Sądem Najwyższym, nawet gdyby nie był pełnomocnikiem strony. W związku z tym proponowalibyśmy, aby do art. 393 z oznaczeniem 9 dodać jeszcze jeden paragraf. Byłby to par. 4 w brzmieniu: „Par. 4. W sprawach własności przemysłowej, przewodniczący na wniosek pełnomocnika strony udziela głosu rzecznikowi patentowemu, który stronę tę zastępował w postępowaniu przed sądem II instancji.”. Przedstawiałem już tę propozycję podczas prac podkomisji. W naszej ocenie spotkała się ona z życzliwym przyjęciem. Swoją konstrukcją przypomina ona instytucję udzielenia głosu Prokuratorowi Generalnemu. Do jej zastosowania będzie dochodziło w momencie kiedy rzecznik patentowy prowadził rozstrzyganą sprawę w sądach niższej instancji oraz gdy udzielenie mu głosu będzie korzystne dla przyjmowanego rozstrzygnięcia i będzie on działał na wniosek pełnomocnika strony. Jeżeli zostaną spełnione te przesłanki, to warto byłoby uwzględnić naszą propozycję dodania par. 4 do tego przepisu. Mam naszą propozycję przygotowaną na piśmie i zaraz ją przekażę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-35">
          <u xml:id="u-35.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Rzeczywiście, jestem jak najbardziej życzliwie ustosunkowany do tej propozycji, ale mam tu pewien problem. Jaki charakter w tym postępowaniu miałaby mieć wypowiedź byłego pełnomocnika strony? Należy dodać, że mamy tu do czynienia z pełnomocnikiem strony, który nie może działać przed Sądem Najwyższym. Zastanawiam się, czy w tym przypadku sąd miałby obowiązek brania pod uwagę wypowiedź takiego podmiotu i czy w związku z tym mógłby on składać oświadczenia o charakterze procesowym. Rozumiem intencję wnoszących tą poprawkę. Chodzi im, aby wspomóc adwokatów w postępowaniu przed SN, którzy nie zawsze muszą znać się na prawie patentowym. Przede wszystkim będziemy jednak mieli do czynienia z problemem, jak tych dwóch pełnomocników ma się ze sobą porozumiewać i współpracować np.: kto wtedy będzie mówił w imieniu strony, a kto w imieniu eksperta? Jeżeli rzecznik będzie wypowiadał się w imieniu eksperta, to czy stosować wtedy należy do niego przepisy o biegłych? Niestety, wprowadzając tę poprawkę, spotkamy się z licznymi komplikacjami procesowymi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-36">
          <u xml:id="u-36.0" who="#SędziaSNJerzyGudowski">Ten problem był już wielokrotnie omawiany w pracach Komisji Kodyfikacyjnej przy MS, a także podczas posiedzeń podkomisji. Musimy, biorąc pod uwagę charakter postępowania kasacyjnego, dokonać wyboru, czy na tym etapie rozstrzygania sprawy jest miejsce dla rzecznika patentowego, który w większości przypadków nie jest prawnikiem. Pamiętajmy, że rozstrzygnięcia w postępowaniu kasacyjnym służą przede wszystkim jurysprudencji i doskonaleniu rozwiązań prawnych a nie rozwiązywaniu zwykłych sporów prawnych. Ostatecznie zajęliśmy stanowisko, że nie ma tu miejsca na działalność rzecznika patentowego. Takie rozwiązanie przyjęte jest przez większość Sądów Najwyższych, tych zwłaszcza, których podstawowym obowiązkiem jest rozstrzyganiu o kasacji. Owszem, zdarzają się wyjątki, ale tylko w tych krajach, gdzie kompetencje SN obejmują również prawo wydawania rozstrzygnięć spraw pod kątem merytorycznym. Jednak również i tam mamy nałożony obowiązek współdziałania rzeczników z adwokatami. Rozumiemy aspiracje rzeczników do tego, aby móc pomagać stronom w każdym stadium rozstrzyganej sprawy, jednakże nawet dzisiejsze doświadczenia mówią nam, że na poziomie kasacji ta pomoc ma charakter wątpliwy. Kolejnym argumentem przeciw postulatowi rzeczników jest kwestia, o której mówił minister Marek Sadowski. Jeżeli dopuścimy rzeczników do postępowania, w zaproponowanym zakresie, to nie będziemy mieli odpowiedniej formuły dla ich roli w postępowaniu kasacyjnym. Powstałyby dziesiątki pytań, jak ich traktować, np. czy musimy ich zawiadamiać, kiedy, jakie będą skutki ich nieobecności itd.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-37">
          <u xml:id="u-37.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Przedstawione argumenty, przy całym szacunku do profesjonalizmu rzeczników patentowych, przemawiają wyraźnie za tym, aby nie dokonywać dodatkowych zmian w art. 393 z oznaczeniem 9.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-38">
          <u xml:id="u-38.0" who="#PrzedstawicielPIRPMarekBesler">Chciałbym jeszcze tytułem sprostowania uzupełnić przedstawioną przeze mnie argumentację. W naszej propozycji zakładamy, że pełnomocnik strony będzie tylko jeden. Postulujemy jedynie przyznania prawa do głosu tej osobie, która reprezentowała stronę w sprawach dotyczących własności przemysłowej w sądach niższych instancji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-39">
          <u xml:id="u-39.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Prosiłbym o zrozumienie, że wprowadzenie na tym etapie prac nad projektem przepisu o udziale rzecznika patentowego, łączy się z ogromnymi problemami związanymi z określeniem jego roli. Kim on będzie w tym postępowaniu - świadkiem czy biegłym? Jest to temat wdzięczny do rozpraw naukowych, jednak niezwykle ciężko jest zastosować takie rozwiązania w życiu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-40">
          <u xml:id="u-40.0" who="#EkspertKomisjiKazimierzLubiński">Uważam, że nie jest możliwe, aby rzecznicy patentowi mogli otrzymać uprawnienia na mocy projektowanego art. 393 z oznaczeniem 9. Należy się zastanowić, jakie są motywy legislacyjne przyznania Prokuratorowi Generalnemu lub innemu upoważnionemu przez niego prokuratorowi dodatkowych uprawnień wynikających z tego przepisu. Prokurator Generalny jest szczególnego rodzaju podmiotem, występującym w postępowaniu, działającym w celu ochrony interesu publicznego i jest rzecznikiem ochrony praworządności. Tego typu relacje nie wchodzą w grę w przypadku rzecznika patentowego. Na tej podstawie sądzę, że nie powinniśmy dokonywać żadnych innych zmian w tym artykule i poprzestać na tych przedstawionych w zmianie nr 53.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-41">
          <u xml:id="u-41.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Podzielam zdanie przedstawione przez przedmówcę. Czy są jakieś inne zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 53 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 54, w której proponuje się, aby w art. 393 z oznaczeniem 18 par. 3 przyjął brzmienie: „Par. 3. Do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio art. 393 z oznaczeniem 8 par. 1, art. 393 z oznaczeniem 12, art. 393 z oznaczeniem 13 par. 1 zdanie pierwsze, art. 303 z oznaczeniem 14, art. 393 z oznaczeniem 15, art. 393 z oznaczeniem 19, art. 394 par. 2 i par. 3, art. 395 oraz art. 397 par. 1.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 54 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 55, w której proponuje się, aby w art. 394 par. 1 pkt 1 otrzymał brzmienie: „1) zwrot pozwu, odmowa odrzucenia pozwu, przekazanie sprawy sądowi równorzędnemu lub niższemu albo podjęcie postępowania w innym trybie;”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 55 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 56, w której proponuje się, aby w art. 410 par. 1 otrzymał brzmienie: „Par. 1. Sąd bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga jest wniesiona w terminie, czy jest dopuszczalna i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. W braku jednego z tych wymagań sąd skargę odrzuci, w przeciwnym razie wyznaczy rozprawę.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 56 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 57, w której proponuje się, aby uchylić art. 443. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 57 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 58, w której proponuje się, aby art. 445 otrzymał brzmienie: „Art. 445. Par. 1 W czasie trwania procesu o rozwód lub o separację nie może być wszczęta odrębna sprawa o zaspokojenie potrzeb rodziny i o alimenty pomiędzy małżonkami albo pomiędzy nimi a ich wspólnymi małoletnimi dziećmi co do świadczeń za okres od wytoczenia powództwa o rozwód lub o separację. Pozew lub wniosek o zabezpieczenie w takiej sprawie sąd przekaże sądowi, w którym toczy się sprawa o rozwód lub o separację w celu rozstrzygnięcia według przepisów o postępowaniu zabezpieczającym. Par. 2. Postępowanie w sprawie o zaspokojenie potrzeb rodziny lub o alimenty, wszczęte przed wytoczeniem powództwa o rozwód lub o separację, ulega z urzędu zawieszeniu z chwilą wytoczenia powództwa o rozwód lub o separację co doświadczeń za okres jego wytoczenia. Z chwilą wydania w sprawie o rozwód lub o separację postanowienia o udzielenia zabezpieczenia wykonania obowiązku zaspokajania potrzeb rodziny lub o alimenty wstrzymuje się także z mocy prawa wykonanie nieprawomocnych orzeczeń o obowiązku tych świadczeń, wydanych w poprzednio wszczętej sprawie, za okres od wytoczenia powództwa o rozwód lub o separację. Par. 3. Po prawomocnym zakończeniu sprawy o rozwód lub o separację zawieszone postępowanie podejmuje się z mocy prawa, orzeczenia zaś, których wykonanie było wstrzymane, podlegają wykonaniu, jednak tylko co do okresu, za który w sprawie o rozwód nie orzeczono o roszczeniach objętych zawieszonym postępowaniem. W pozostałym zakresie postępowanie ulega z mocy prawa umorzeniu.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 58 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 59, w której proponuje się, aby po art. 445 dodać art. 445 z oznaczeniem 1 w brzmieniu: „Art. 445 z oznaczeniem 1. Par. 1. Jeżeli sprawa o rozwód lub o separację jest w toku, nie może być wszczęte odrębne postępowanie dotyczące władzy rodzicielskiej nad wspólnymi małoletnimi dziećmi stron. W razie potrzeby orzeczenia o władzy rodzicielskiej, stosuje się przepisy o postępowaniu zabezpieczającym.</u>
          <u xml:id="u-41.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">Par. 2. Postępowanie w sprawie dotyczącej władzy rodzicielskiej wszczęte przed wytoczeniem powództwa o rozwód lub o separację ulega z urzędu zawieszeniu, a o władzy rodzicielskiej przez cały czas trwania sprawy o rozwód lub o separację sąd orzeka w postępowaniu zabezpieczającym. Sąd postanowi podjąć postępowanie dotyczące władzy rodzicielskiej, jeżeli w prawomocnym orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie o rozwód lub o separację nie orzeczono o władzy rodzicielskiej. W przeciwnym wypadku postępowanie ulega umorzeniu.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 59 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 60, w której proponuje się, aby w art. 460 par. 1 otrzymał brzmienie: „Par. 1. Zdolność sądową i procesową ma także pracodawca, chociażby nie posiadał osobowości prawnej, a w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych zdolność tą ma organ rentowy.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 60 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 61, w której proponuje się, aby w art. 465 par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. Pełnomocnikiem pracownika lub ubezpieczonego może być również przedstawiciel związku zawodowego lub inspektor pracy albo pracownik zakładu pracy, w którym mocodawca jest lub był zatrudniony, a ubezpieczonego - także przedstawiciel organizacji zrzeszającej emerytów i rencistów.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 61 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 62, w której proponuje się, aby art. 466 nadać brzmienie: „Art. 466. Pracownik lub ubezpieczony działający bez adwokata lub radcy prawnego może zgłosić w sądzie właściwym ustnie do protokołu powództwo oraz treść środków odwoławczych i innych pism procesowych.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 62 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 63, w której proponuje się, aby art. 477 nadać brzmienie: „Art. 477. W postępowaniu wszczętym o powództwo pracownika wezwania do udziału w sprawie, o którym mowa w art. 194 par. 1 i par. 3, sąd może dokonać również z urzędu. Przewodniczący może pouczyć pracownika o roszczeniach wynikających z przytoczonych przez niego faktów.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 63 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 64, w której proponuje się, aby art. 477 z oznaczeniem 1 nadać brzmienie: „Art. 477 z oznaczeniem 1. Jeżeli pracownik dokonał wyboru jednego z przysługujących mu alternatywnie roszczeń, a zgłoszone roszczenie okaże się nieuzasadnione, sąd może z urzędu uwzględnić inne roszczenia alternatywne.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 64 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 65, w której proponuje się, aby w art. 479 z oznaczeniem 3 w par. 2 pkt 1 nadać brzmienie: „1) w których wartość przedmiotu sporu nie przekracza pięćdziesięciu tysięcy złotych, w tym sprawy rozpoznawane w postępowaniu nakazowym i upominawczym,” Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-41.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 65 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 66, w której proponuje się, aby art. 479 z oznaczeniem 8 nadać brzmienie: „Art. 479 z oznaczeniem 8. Pełnomocnikiem zagranicznego przedsiębiorcy może być również pełnomocnik ustanowiony do reprezentowana tego przedsiębiorcy wobec polskich organów administracji publicznej, na podstawie przepisów o zasadach prowadzenia na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne, a także banki.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 66 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 67, w której proponuje się, aby w art. 479 z oznaczeniem 9 par. 1 nadać brzmienie: „Par. 1. W toku sprawy strona reprezentowana przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego jest obowiązana doręczyć odpisy pism procesowych z załącznikami bezpośrednio stronie przeciwnej. Do pisma procesowego wniesionego do sądu strona dołącza dowód doręczenia drugiej stronie odpisu pisma albo dowód wysłania go listem poleconym. Pisma, do których nie dołączono dowodu doręczenia albo dowodu wysłania listem poleconym, podlegają zwrotowi bez wzywania do usunięcia tego braku.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 67 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 68, w której proponuje się, aby w art. 479 z oznaczeniem 12 par. 3 nadać brzmienie: „Par. 3. Niezłożenie odpisu wezwania do dobrowolnego spełnienia żądania lub reklamacji może być usunięte w trybie art. 130.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 68 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 69, w której proponuje się, aby art. 479 z oznaczeniem 17 nadać brzmienie: „Art. 479 z oznaczeniem 17. Sąd może wydać wyrok na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 69 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 70, w której proponuje się, aby dodać art. 479 z oznaczeniem 31a w brzmieniu: „Art. 479 z oznaczeniem 31a. Par. 1. Sąd ochrony konkurencji i konsumentów oddala odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu, jeżeli nie ma podstaw do jego uwzględnienia. Par. 2. Sąd ochrony konkurencji i konsumentów odrzuca odwołanie wniesione po upływie terminu do jego wniesienia, niedopuszczalne z innych przyczyn, a także wtedy, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków odwołania. Par. 3. W razie uwzględnieniu odwołania, sąd ochrony konkurencji i konsumentów zaskarżoną decyzję albo uchyla, albo zmienia w całości lub w części i orzeka co do istoty sprawy.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 70 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 71, w której proponuje się, aby w art. 479 z oznaczeniem 32 par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Przepisy art. 479 z oznaczeniem 28 par. 2 i par. 3 oraz art. 479 z oznaczeniem 30 i art. 479 z oznaczeniem 31a stosuje się odpowiednio do zażaleń na podstawie Prezesa Urzędu.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-42">
          <u xml:id="u-42.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Chcielibyśmy dokonać pewnej korekty, między zmianami nr 69 a 70. Zabrakło mianowicie między tymi przepisami, pewnej regulacji dotyczącej art. 479 z oznaczeniem 28. Ta norma ma dotyczyć odwołania od decyzji prezesa Urzędu i powinno się w niej określić warunki tego odwołania. Przepis ten miałby brzmieć: „Par. 3. Odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu, powinno czynić zadość wymaganiom przypisanym dla pisma procesowego, oraz zawierać oznaczenie zaskarżanej decyzji, przytoczenie zarzutów, zwięzłe ich uzasadnienie, wskazanie dowodów, a także zawierać wniosek o uchylenie lub zmianę decyzji w całości lub części”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-43">
          <u xml:id="u-43.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Rozumiem, że będzie to nowa zmiana, która proponuje się umieścić pomiędzy zmianami nr 69 a 70. Proponuje nadać jej indeks 69a. Nie słyszę sprzeciwu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-44">
          <u xml:id="u-44.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Dotychczasowa kognicja sądu obejmowała możliwość zmiany lub uchylenia decyzji w tym postępowaniu, dlatego takie samo prawo powinna mieć strona wnosząca o dokonanie takich czynności. Mam tę propozycję na piśmie i przedstawię ją za chwilę pracownikom Biura Legislacyjnego KS.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-45">
          <u xml:id="u-45.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 69a zostaje przez Komisję przyjęta. Powracamy do rozpatrzenia zmiany nr 71. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Jestem przerażony liczbą znaczków przy dodawanych nowych przepisach.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-46">
          <u xml:id="u-46.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Niestety musimy pogodzić się z tym. Na myśl przychodzi mi pewna anegdota. W jednym z wyroków SN pojawił się lapsus, który wynikał z tego, że przytoczono przepis z podwójnym indeksem. Jak do tego doszło? Mianowicie ten drugi indeks był przypisem z książki. Ktoś przepisując przepis, przepisał go z przypisem. Ja ten wyrok badałem i na początku bardzo długo szukałem, skąd takie oznaczenie się wzięło, i dopiero w jednej z książek znalazłem źródło tego błędu. To jest efekt wprowadzania rozwiązań zawierających nieskończoną ilość indeksów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-47">
          <u xml:id="u-47.0" who="#SędziaSNJerzyGudowski">Dziś w sądownictwie zjawiskiem na porządku dziennym jest, iż powołuje się przepisy z przypisami jako indeksami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-48">
          <u xml:id="u-48.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Dla mnie jest to zjawisko oczywiste, gdyż obecnie, przy takiej liczbie nowelizacji, nie sposób korzystać tylko z Dziennika Ustaw. Trzeba niestety posługiwać się bazami elektronicznymi. To jest dramat polskiego prawa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-49">
          <u xml:id="u-49.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Wkrótce skończy się to rekodyfikacją dużej ilości kodeksów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-50">
          <u xml:id="u-50.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Dzisiaj, prowadząc obrady Sejmu, oprotestowywałem ustawę o podatku akcyzowym, która zawiera 54 delegacje ustawowe. Ta ustawa w większości składa się z tego rodzaju sformułowań. To jest dla mnie szokujące, jak to możliwe, aby w ustawie dotyczącej prawa podatkowego, które powinno być jasne i przejrzyste, mogło być aż tyle delegacji. Powracamy powtórnie do rozpatrywania zmiany nr 71. Czy są jakieś inne zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 71 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 72, w której proponuje się, aby: a) uchylić par. 1, b) par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Kasacja od wyroku sądu drugiej instancji przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 72 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 73, w której proponuje się, aby w art. 479 z oznaczeniem 58 par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Sąd ochrony konkurencji i konsumentów odrzuca odwołanie wniesione po upływie terminu do jego wniesienia, niedopuszczalne z innych przyczyn, a także wtedy, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków odwołania.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 73 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 74, w której proponuje się, aby uchylić art. 479 z oznaczeniem 54. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 74 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 75, w której proponuje się, aby w art. 479 z oznaczeniem 56: a) uchylić par. 1, b) par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Kasacja od wyroku sądu drugiej instancji przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 75 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 76, w której proponuje się, aby w art. 479 z oznaczeniem 58 par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Sąd ochrony konkurencji i konsumentów odrzuca odwołanie wniesione po upływie terminu do jego wniesienia, niedopuszczalne z innych przyczyn, a także wtedy, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków odwołania.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 76 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 77, w której proponuje się, aby uchylić art. 479 z oznaczeniem 67. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 77 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 78, w której proponuje się, aby w art. 479 z oznaczeniem 67: a) uchylić par. 1, b) par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Kasacja od wyroku sądu drugiej instancji przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżania.”.</u>
          <u xml:id="u-50.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 78 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 79, w której proponuje się, aby w art. 479 z oznaczeniem 69 par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Sąd ochrony konkurencji i konsumentów odrzuca odwołania wniesione po upływie terminu do jego wniesienia, niedopuszczalne z innych przyczyn, a także wtedy, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków odwołania.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 79 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 80, w której proponuje się, aby uchylić art. 479 z oznaczeniem 76. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 80 zostaje przez Komisję przyjęta.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-51">
          <u xml:id="u-51.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Niestety, mam słaby refleks i dlatego nie zdążyłem wnieść pewnej uwagi. W niektórych zmianach do art. 479 znajduje się błąd polegający na tym, iż mówi się w przepisach o: „kasacji od wyroku”, a zamiast tego powinno być napisane: „kasacja od orzeczenia”. Zwrócono nam na to uwagę, iż w tych przypadkach zapadają nie tylko wyroki, a więc kasacji mają podlegać wszystkie orzeczenia. To dotyczy zmian nr 72, 75, 78, 81.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-52">
          <u xml:id="u-52.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">W zmianach nr 72, 75, 78, 81 wyraz „kasacja od wyroku” zastępujemy wyrazem „kasacja od orzeczenia”. Czy jest sprzeciw wobec tej korekty? Nie widzę. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 81, w której proponuje się, aby w art. 479 z oznaczeniem 78: a) uchylić par. 1, b) par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Kasacja od wyroku sądu drugiej instancji przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 81 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 82, w której proponuje się, aby w art. 485 par. 4 nadać brzmienie: „Par. 4. Dopuszczalne jest dołączenie odpisów dokumentów, o których mowa w par. 1. jeżeli ich zgodność z oryginałem jest poświadczona przez notariusza albo występujących w tej sprawie adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego. Jeżeli nie dołączono oryginału weksla lub czeku albo dokumentów określonych w par. 3, przewodniczący wzywa powoda do ich złożenia pod rygorem zwrotu pozwu na podstawie art. 130.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-53">
          <u xml:id="u-53.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKancelariiSejmu">W trakcie naszych prac nad kpc. za pomocą innych przepisów dokonana została zmiana brzmienia art. 485 par. 4. Ten nowy przepis ma wejść w życie 1 stycznia 2004 r. Powstaje zatem pytanie, czy dokonujemy zmiany tego, właśnie znowelizowanego przepisu, czy może dokonanie przez nas tej zmiany staje się bezprzedmiotowe?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-54">
          <u xml:id="u-54.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Zmiana zaproponowana w sprawozdaniu podkomisji jest zmianą późniejszą niż tamta zmiana przepisu, już przyjęta i wchodząca w życie 1 stycznia 2004 r. To drugie rozwiązanie zawarte jest w ustawie dotyczącej terminów zapłaty w transakcjach gospodarczych. Jest ono trafniejsze i dlatego sądzę, że możemy zrezygnować z rozpatrywania zmiany nr 82, jako bezprzedmiotowej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-55">
          <u xml:id="u-55.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Rezygnujemy z rozpatrzenia zmiany 82, wykreślając ją. Powstanie luka w numeracji przepisów, dlatego dokonamy korekty i wprowadzona zmiana nr 69a stanie się zmianą nr 70, a inne przepisy między zmianami 70–81 zmienią swój numer o jeden i tym sposobem zachowamy numerację innych przepisów. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 83, w której proponuje się, aby uchylić art. 488. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 83 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 84, w której proponuje się, aby po art. 492 dodać art. 492 z oznaczeniem 1 w brzmieniu: „Art. 492 z oznaczeniem 1. Jeżeli doręczenie nakazu zapłaty nie może nastąpić dlatego, że miejsce pobytu pozwanego nie jest znane albo gdyby doręczenie mu nakazu nie mogło nastąpić w kraju, sąd z urzędu uchyla nakaz zapłaty, a przewodniczący podejmuje odpowiednie czynności. Par. 2. Jeżeli po wydaniu nakazu zapłaty okaże się, że pozwany w chwili wniesienia pozwu nie miał zdolności sądowej, zdolności procesowej albo organu powołanego do jego reprezentowania, a braki te nie zostały usunięte w wyznaczonym terminie zgodnie z przepisami Kodeksu, sąd z urzędu uchyla nakaz zapłaty i wydaje odpowiednie postanowienie.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 84 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 85, w której proponuje się, aby art. 496 nadać brzmienie: „Art. 496. Po przeprowadzeniu rozprawy sąd wydaje wyrok, w którym nakaz zapłaty w całości lub w części utrzymuje w mocy albo uchyla go i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też postanowieniem uchyla nakaz zapłaty i pozew odrzuca lub postępowanie umarza.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 85 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 86, w której proponuje się, aby w art. 499 pkt 2 otrzymał brzmienie: „2) przytoczone okoliczności nie budzą wątpliwości.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 86 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 87, w której proponuje się, aby w art. 502 z oznaczeniem 1 par. 1 otrzymał brzmienie: „Par. 1. Jeżeli doręczenie nakazu zapłaty nie może nastąpić z przyczyn wskazanych w art. 499 pkt 4, sąd z urzędu uchyla nakaz zapłaty, a przewodniczący podejmuje odpowiednie czynności.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 87 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 88, w której proponuje się, aby w art. 505 z oznaczeniem 1 pkt 1 otrzymał brzmienie: „1) o roszczenie wynikające z umów, jeżeli wartość przedmiotu sporu nie przekracza dziesięciu tysięcy złotych, w sprawach o roszczenia wynikające z rękojmi lub gwarancji jakości, jeżeli wartość przedmiotu umowy nie przekracza tej kwoty.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-56">
          <u xml:id="u-56.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">W toku prac nad różnymi ustawami nastąpiła zmiana w terminologii odpowiedzialności w transakcjach z udziałem konsumentów. Między innymi weszła w życie ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej i o zmianie kodeksu i tam oprócz gwarancji i rękojmi posłużono się nowym instrumentem ochrony konsumenta tj. odpowiedzialnością za niezgodny z umową przedmiot transakcji handlowej. Teraz w zmianie rozpatrywanej przez nas, należałoby chyba rozważyć czy oprócz rękojmi i gwarancji nie należałoby jeszcze uwzględnić pojęcia roszczenia wynikającego z niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową sprzedaży konsumenckiej. Proponujemy zatem, aby po wyrazach: „o roszczenia wynikające z:” dodać wyrazy: „rękojmi, gwarancji jakości lub z niezgodności sprzedaży towaru konsumpcyjnego z umową sprzedaży konsumenckiej”. Niestety, brzmienie tego nie jest najlepsze, ale musimy z tym się pogodzić, ze względu na zamianę w umowach konsumenckich rękojmi tą szczególną odpowiedzialnością. Bardzo mi przykro, ja jestem twórcą tej konstrukcji, ale musieliśmy ją wprowadzić, gdyż wymagają tego od nas dyrektywy UE.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-57">
          <u xml:id="u-57.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Jakie będzie ostateczne brzmienie tego przepisu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-58">
          <u xml:id="u-58.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Art. 505 z oznaczeniem 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: „1) o roszczenie wynikające z umów, jeżeli wartość przedmiotu sporu nie przekracza dziesięciu tysięcy złotych, w sprawach o roszczenia wynikające rękojmi, gwarancji jakości lub z niezgodności sprzedaży towaru konsumpcyjnego z umową sprzedaży konsumenckie, jeżeli wartość przedmiotu umowy nie przekracza tej kwoty.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-59">
          <u xml:id="u-59.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 88 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 89, w której proponuje się, aby art. 505 z oznaczeniem 3 nadać brzmienie: „Art. 505 z oznaczeniem 3. Par. 1. Jednym pozwem można dochodzić tylko jednego roszczenia. Par. 2 Połączenie kilku roszczeń w jednym pozwie jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy wynikają z tej samej umowy lub umów tego samego rodzaju. W wypadku niedopuszczalnego połączenia w jednym pozwie kilku roszczeń przewodniczący zarządza zwrot pozwu, stosując art. 130 z oznaczeniem 1. Par. 3. Jeżeli powód dochodzi części roszczenia, sprawa podlega rozpoznaniu w postępowaniu przewidzianym w niniejszym rozdziale tylko wtedy, gdy postępowanie to byłoby właściwe dla całego roszczenia wynikającego z faktów przytoczonych przez powoda. W przeciwnym wypadku sprawa rozpoznawana jest z pominięciem przepisów niniejszego rozdziału.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 89 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 90, w której proponuje się, aby w art. 505 z oznaczeniem 13 dodać par. 3 w brzmieniu: „Par. 3. Przepis par. 1 ma odpowiednie zastosowanie w postępowaniu toczącym się na skutek zażalenia.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 90 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 91, w której proponuje się, aby po art. 505 z oznaczeniem 13 dodać art. 505 z oznaczeniem 14 w brzmieniu: „Art. 505 z oznaczeniem 14 par. 1. W postępowaniu uproszczonym w sprawach z zakresu prawa pracy przepisów art. 466, art. 467, art. 468, art. 470, art. 471, art. 477 i art. 477 z oznaczeniem 1 nie stosuje się. par. 2. W postępowaniu uproszczonym w sprawach gospodarczych przepisów art. 479 z oznaczeniem 12 par. 1, art. 479 z oznaczeniem 14 par. 2. i art. 479 z oznaczeniem 18 par. 3 nie stosuje się.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 91 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 92, w której proponuje się, aby w art. 510 par. 1 otrzymał brzmienie: „Par. 1. Zainteresowanym w sprawie jest każdy, czyich praw dotyczy wynik postępowania, może on wziąć udział w każdym stanie sprawy aż do zakończenia postępowania w drugiej instancji. Jeżeli weźmie udział, staje się uczestnikiem. Na odmowę dopuszczenia do wzięcia udziału w sprawie przysługuje zażalenie.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-60">
          <u xml:id="u-60.0" who="#EkspertKomisjiHenrykMądrzak">Mam pewną sugestię, którą może moglibyśmy tutaj uwzględnić. Dotyczy ona uzasadnień pisanych po wydaniu wyroku przez sędziego w postępowaniu uproszczonym Często w praktyce te wnioski składane są po to, aby, potocznie mówiąc, dokuczyć sędziemu. Napisanie takiego wniosku kosztuje stronę 20 złotych, ale często trzeba włożyć w to dużo pracy. Jeżeli teraz sąd wyda wyrok niekorzystny dla którejś strony, to ona odgrywa się na nim, składając wniosek o napisanie przez niego takiego uzasadnienia. Ukróćmy tę złą praktykę. Oczywiście pisanie uzasadnień na żądanie strony musi być zachowane, ale czy nie powinno się one ograniczać tylko do podania faktów, które sąd uznał za udowodnione, i wyjaśnienia podstawy prawnej orzeczenia z przytoczeniem przepisów prawa? Niekoniecznie uzasadnienie sporządzane do wyroków wydawanych w trybie uproszczonym musi być takie skomplikowane i odpowiadać tym wszystkim wymaganiom, którym odpowiadają uzasadnienia sporządzane w trybie zwykłym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-61">
          <u xml:id="u-61.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Czy ta propozycja łączy się bezpośrednio z rozpatrywaną przez nas zmianą?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-62">
          <u xml:id="u-62.0" who="#EkspertKomisjiHenrykMądrzak">Nie, ale ponieważ kończymy rozpatrywanie tej partii przepisów poświęconych postępowaniu uproszczonemu, dlatego wnoszę o rozpatrzenie mojej propozycji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-63">
          <u xml:id="u-63.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Propozycja jest ciekawa, ale proponuję rozpatrzyć ją na końcu, już po rozpatrzeniu projektu rządowego. Będziemy wtedy jeszcze poprawiać niektóre, nie do końca rozpatrzone przepisy, i zastanawiać się nad dodatkowymi rozwiązaniami, nieprzedstawionymi nam w projekcie. Czy są jakieś inne zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 92 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 93, w której proponuje się, aby w art. 518 z oznaczeniem 1 par. 1 otrzymał brzmienie: „Par. 1. Na orzeczenie referendarza sądowego co do istoty sprawy, orzeczenia kończące postępowanie, a także orzeczenia, o których mowa w art. 394 par. 1 pkt 1–11, przysługuje skarga do sądu rejonowego.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 93 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 94, w której proponuje się, aby w art. 526 par. 2 nadać brzmienie: „Par. 2. Jeżeli wskutek tego samego zdarzenia zginęła większa liczba osób, Sąd Najwyższy na wniosek Ministra Sprawiedliwości może wyznaczyć jeden sąd jako wyłącznie właściwy do rozpoznania spraw będących w związku z tym zdarzeniem. Postanowienie Sądu Najwyższego podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowy Rzeczpospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Czy w tym przepisie sformułowanie „większa liczba” nie będzie budzić wątpliwości?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-64">
          <u xml:id="u-64.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Takie samo sformułowanie funkcjonuje obecnie w kpc.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-65">
          <u xml:id="u-65.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Czy nie byłoby lepiej gdybyśmy użyli w tym przepisie sformułowanie „wiele osób”?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-66">
          <u xml:id="u-66.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">To byłoby rozwiązanie podobne do tego które obowiązują w Kodeksie karnym. Jednak to rozwiązanie także budziło wątpliwości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-67">
          <u xml:id="u-67.0" who="#SędziaSNJerzyGudowski">Poparłbym to rozwiązanie, gdyż jego brzmienie jest trochę lepsze pod względem technicznym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-68">
          <u xml:id="u-68.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Osobiście proponuję pozostać przy funkcjonującym rozwiązaniu, dlatego że nie budziło ono dotychczas żadnych wątpliwości. Jeśli zastosujemy sformułowanie „wiele osób”, to będziemy mieli problem z interpretacją przepisu. „Wiele” oznaczać może np. co najmniej 10, ponieważ jest to więcej niż kilka osób, natomiast kilka oznacza od 3–9, a kilka to jest więcej niż parę. Dlatego jestem za pozostawieniem tego przepisu bez zmian. Niech cywilistyka ma swoje niebudzące wątpliwości określenia. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 94 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 95, w której proponuje się, aby w art. 572 par. 2 otrzymał brzmienie: „Par. 2. Obowiązek wymieniony w par. 1 ciąży przede wszystkim na urzędach stanu cywilnego, sądach, prokuratorach, notariuszach, organach samorządu i administracji rządowej, organach Policji, placówkach oświatowych, opiekunach społecznych oraz organizacjach i zakładach zajmujących się opieką nad dziećmi lub osobami psychicznie chorymi.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 95 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 96, w której proponuje się, aby po art. 578 dodać art. 578 z oznaczeniem 1 w brzmieniu: „Art. 578 z oznaczeniem 1. Podstawą wszczęcia postępowania wykonawczego jest postanowienia sądu ze stwierdzeniem z urzędu jego wykonalności. Do stwierdzenia wykonalności stosuje się odpowiednio art. 364.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 96 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 97, w której proponuje się, aby art. 711 nadać brzmienie: „Art. 711. Par. 1. Od wyroku sądu polubownego nie przysługuje środek odwoławczy do sądu powszechnego. W zapisie na sąd polubowny strony mogą jednak przewidzieć powołanie sądu polubownego drugiej instancji. Par. 2. Wyrok sądu polubownego oraz ugoda przed nim zawarta, nienadające się do wykonania w drodze egzekucji, mają moc prawną na równi z wyrokiem sądu powszechnego lub ugodą zawartą przed takim sądem, po stwierdzeniu przez sąd powszechny ich skuteczności. Par. 3. Stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego oraz ugody przed tym sądem zawartej nadających się do wykonania w drodze egzekucji następuje w toku postępowania o nadanie klauzuli wykonalności. Par. 4. Sąd odmawia stwierdzenia skuteczności lub nadania klauzuli wykonalności, jeżeli ze złożonych akt sądu polubownego wynika, że wyrok lub ugoda treścią swą uchybia praworządności lub dobrym obyczajom. Par. 5. Na podstawie sądu w przedmiocie sądu w przedmiocie stwierdzenia skuteczności lub nadania klauzuli wykonalności przysługuje zażalenie.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 97 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 98, w której proponuje się, aby w art. 712 w par. 1 pkt. 4 nadać brzmienie: „4) rozstrzygnięcie o żądaniach stron jest niezrozumiałe, zawiera sprzeczności albo uchybienia praworządności lub dobrym obyczajom”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 98 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 99, w której proponuje się, aby art. 714 nadać brzmienie: „Art. 714. Sąd jest związany podstawami skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego, bierze jednak z urzędu pod rozwagę, czy wyrok nie uchybia praworządności lub dobrym obyczajom”.</u>
          <u xml:id="u-68.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 99 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 100, w której proponuje się, aby art. 720 nadać brzmienie: „Art. 720. Do odtworzenia akt sprawy zakończonej w państwowym biurze notarialnym właściwy jest sąd rejonowy, w którym okręgu znajdowało się to biuro”. Niestety, w tej chwili muszę opuścić na jakiś czas posiedzenie Komisji, w związku z innymi bardzo ważnymi obowiązkami, dlatego oddaję przewodnictwo posłowi Cezaremu Grabarczykowi. Poseł Cezary Grabarczyk może przewodniczyć także tylko do godz.15.00, dlatego jeżeli opóźniłby się mój powrót, proszę o zarządzenie 15 minutowej przerwy, po której wznowimy obrady.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-69">
          <u xml:id="u-69.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 101, w której proponuje się, aby w art. 722 par. 1 otrzymał brzmienie: „Par. 1. Przewodniczący wzywa osoby, organy administracji publicznej lub instytucje wskazane we wniosku oraz znane sądowi urzędowo do złożenia w określonym terminie poświadczonych urzędowo odpisów dokumentów będących w ich posiadaniu albo do oświadczenia, że ich nie posiadają.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana nr 101 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 102. To jest bardzo duża zmiana, składająca się z wielu artykułów, dlatego proponuję, abyśmy rozpatrywali ją artykuł po artykule. Czy są jakieś zastrzeżenia do lit. a), która proponuje, aby tytuł otrzymał brzmienie: „Postępowanie zabezpieczające”? Nie widzę. Czy są jakieś zastrzeżenia do lit. b), która proponuje, aby: uchylić oznaczenie oraz tytuł księgi pierwszej? Nie widzę. Czy są jakieś zastrzeżenia do lit. c), która proponuje, aby tytuł I otrzymał brzmienie: „Tytuł I. Przepisy ogólne”. Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu brzmienia lit: a), b) i c) w zmianie nr 102 zostało przyjęte. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany art.730 w której proponuje się, aby w art. 730 par. 1 nadać brzmienie: „Art. 730. Par. 1. W każdej sprawie cywilnej podlegającej rozpoznaniu przez sąd lub sąd polubowny można żądać udzielenia zabezpieczenia. Par. 2. Sąd może udzielić zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania lub w jego toku. Po uzyskaniu przez uprawnionego tytułu wykonawczego dopuszczalne jest udzielanie zabezpieczenia tylko wtedy, jeżeli ma ono na celu zabezpieczenie roszczenia o świadczenie, którego termin spełnienia jeszcze nie nastąpił.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Jeśli nikt nie zgłasza zastrzeżeń, to pozwolę sobie zgłosić parę uwag do tego przepisu. W art. 54 ust. 2 Konstytucji RP zapisane jest, że: „Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazane. Ustawa może wprowadzać obowiązek uprzedniego uzyskania koncesji na prowadzenie stacji radiowej lub telewizyjnej.”. Jak wiadomo, pojawiła się w sądach pewna praktyka wydawania orzeczeń, które w trybie postępowania zabezpieczającego zakazują publikacji w prasie, jak i w innych środkach społecznego przekazu, niektórych materiałów. Rodzi się w związku z tym pytanie, czy tak szeroko rozumiana możliwość stosowania tych przepisów dotyczących postępowania zabezpieczającego jest konieczna. Czy nie dochodzi tu do nadużyć i czy art. 730 kpc. nie jest przypadkiem sprzeczny z art. 54 ust. 2 konstytucji? Jestem przeciwny tak szeroko rozumianej możliwości ustanawiania zabezpieczenia. W związku z tym, chcę zgłosić odpowiednią poprawkę do art. 730 par. 1, gdzie przed wyrazami „W każdej sprawie” postuluję dodać wyrazy: „Z zastrzeżeniem ust. 3,”. Dodatkowo po par. 2, proponuję dodać par. 3, w brzmieniu: „Par. 3. Nie można żądać udzielenia zabezpieczenia przez wydanie prewencyjnego zakazu publikacji, w środkach społecznego przekazu.”.</u>
          <u xml:id="u-69.1" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Jeśli moja propozycja zostanie przyjęta, to doprowadzimy do stanu zgodności tego przepisu z regulacjami konstytucyjnymi. Mam świadomość, że jest to propozycja rewolucyjna, ale musimy ją przyjąć dla zachowania swobody wyrażania poglądów w Polsce. Ciekaw jestem opinii na jej temat ekspertów, przedstawicieli rządu i wszystkich innych osób biorących udział w naszych pracach. Interesuje mnie, czy jest to propozycja dobra i warta poparcia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-70">
          <u xml:id="u-70.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Generalnie jestem za poparciem tej propozycji. Jest ona dobra, ale nie dlatego, że mamy do czynienia z jakąś wadą w prawie, ale ze złym stosowaniem tego prawa. Jeżeli nie uwzględnimy art. 731, stosując aktualnie art. 730, część roszczenia jest zabezpieczana w sposób zaspokajający żądania strony. Dlatego uważam, iż propozycja przewodniczącego Cezarego Grabarczyka powinna znajdować się nie w art. 730, ale bliżej art. 731, gdzie mowa jest nie o tym. czego nie można żądać od strony, ale w jaki sposób nie można zabezpieczać roszczeń. Biorąc pod uwagę, kto jest adresatem tej regulacji, właśnie w tym właśnie miejscu proponuję umieścić ten nowy przepis. Jej adresatem ma być sąd, a nie strony biorące udział w procesie. Wiadomo powszechnie, że żądać można wszystkiego, ale nie wszystko można dostać. Dlatego należy w jakiś sposób ograniczyć ten nie zamknięty katalog wykonywania zabezpieczenia roszczeń niepieniężnych. Biorąc to wszystko pod uwagę, należy jeszcze dodać, że dochodzi do pewnych kolizji międzystemowych, pomiędzy tymi rozwiązaniami a normami przyjętymi w prawie autorskim. W tych ostatnich regulacjach, ze względu na ochronę praw autorskich, jest przewidziane dokonanie zabezpieczenie w postaci zakazu publikacji dzieła, co do którego toczy się spór o autorstwo. W tej sytuacji zachowanie w propozycji posła Cezarego Grabarczyka klauzuli: „chyba że przepis szczególny stanowi inaczej”, wydaje się konieczne, tak aby przepis dotyczył właśnie tych kwestii. Zdaję sobie sprawę z tego, że to jest nowa propozycja, ale jeżeli eksperci nie będą przeciwni przyjęciu jej, to rząd będzie mógł ją poprzeć. Minister Grzegorz Kurczuk ceni wolność prasy i w tej materii opowiada się jak najbardziej za zmianami, które będą zwiększały gwarancje przestrzegania tej wolności. Art. 54 Konstytucji RP ma służyć także temu żeby była dochowywana prewencja w zakresie kontroli naruszeń praw i interesów osobistych, a nie tylko interesów prawnych takich jak prawo autorskie. Jestem przekonany, że nie będzie tu dochodziło do kolizji tych przepisów. Prawo autorskie będzie mogło nadal zawierać sposób zabezpieczenia w postaci zakazu drukowania materiałów, gdyż wolność prasy nie będzie zagrożona. Dodam, że mieliśmy przygotowane pewne propozycje służące przeciwdziałaniu temu niewłaściwemu stosowania prawa przez sądy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-71">
          <u xml:id="u-71.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Cieszę się, iż istnieje zgodność pomiędzy nami w dążeniu do uporządkowania tych zagadnień.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-72">
          <u xml:id="u-72.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Do tej pory charakter dokonywanych przez sądy zabezpieczeń nie był groźny dla przestrzegania i wykonywania w Polsce innych praw i wolności. Z tego, co wiemy, nie dochodziło do znacznych nadużyć w tej mierze. Najsłynniejszym przypadkiem tego typu była sprawa firmy Amway. Jeżeli już nawiązujemy do ostatniego głośnego zdarzenia, które było głównym powodem dokonania zmian w art. 730 i 731, czyli do sprawy tzw. gruntów warszawskich, to dokonanie zabezpieczenie jest - moim zdaniem - szokujące. Dotyczy przecież zabezpieczenia materiałów prasowych przyszłych i niepewnych. Nikt przecież nie zabezpiecza już napisanych artykułów prasowych. Jest jeszcze jedno zagadnienie, które łączy się z tym problemem. Mianowicie, powstaje pytanie, czy sąd mógłby zakazać w drodze zabezpieczenia drukowania gazetom jakiegoś określonego sformułowania? Rozpatrzmy to na następującym przykładzie. Jakaś gazeta notorycznie w swoich artykułach nazywa sędziego Sadowskiego tchórzliwym bęcwałem. Jeżeli taka publikacja pojawia się po raz trzeci lub czwarty, będę chciał stanąć w obronie swoich dóbr osobistych i domagać się od sądu, aby w drodze zabezpieczenia zabronił publikowania tego epitetu pod moim adresem, do czasu wyjaśnienia sprawy. To powinno być dozwolone, sąd powinien mieć takie prawo. Należy zatem brać pod uwagę i taką możliwość i przy konstruowaniu przepisu przypadkiem nie pozwolić komuś na bezkarność np. w obrażaniu ludzi. Trzeba jednak stwierdzić, że to nie może być całkowity zakaz publikowania gazetom jakiegoś tematu. Nie umiem w tej chwili zaproponować dobrego rozwiązania tego zagadnienia, ale być może propozycja posła Cezarego Grabarczyka wystarczy dla właściwej regulacji problemu. Muszę się nad nią zastanowić i dobrze przemyśleć. Jeśli pan przewodniczący pozwoli, zrobię to podczas najbliższej przerwy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-73">
          <u xml:id="u-73.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Proponuję, abyśmy z tą zmianą postąpili analogicznie jak z innymi nierozstrzygniętymi sprawami tzn. po skończeniu rozpatrywania całego projektu i namyśle, powrócili do proponowanej dodatkowej zmiany.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-74">
          <u xml:id="u-74.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Zanim przejdziemy do następnej zmiany, prosiłbym jeszcze, aby na ten temat przedstawili swoje zdanie eksperci i posłowie. Jestem ciekawy ich opinii, gdyż nie jest to łatwe zagadnienie i wykracza poza problemy czysto proceduralne. Generalnie uważam, że ustanawiane zabezpieczenie z reguły powinno być takie, aby mogło dać stronie pewność, że uwzględnione roszczenie będzie wykonane, ale także żeby proces nie był rozstrzygany przed jego zakończeniem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-75">
          <u xml:id="u-75.0" who="#EkspertKomisjiKazimierzLubiński">Poza wszelką dyskusją pozostaje, że przepisy o postępowaniu zabezpieczającym powinny uwzględniać art. 54 Konstytucji RP. Wynika z tego w sposób jasny, że powinniśmy zatem dokonać pewnej konkretyzacji tych konstytucyjnych norm w przepisach dotyczących postępowania cywilnego. Wobec tego musimy odpowiedzieć sobie na pytanie - gdzie te regulacje powinny zostać w kpc. zamieszczone? Czy właściwe byłyby zamieszczenie ich w przepisach ogólne o postępowaniu zabezpieczającym, czy też może w przepisach dotyczących sposobu zabezpieczenia roszczeń? Uważam, że lepsze do tego celu byłyby przepisy ogólne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-76">
          <u xml:id="u-76.0" who="#EkspertKomisjiHenrykMądrzak">Zagadnienie, które omawiamy, jest niezwykle skomplikowane i swoim stopniem trudności na pewno wykracza poza czysto procesowa problematykę. Sądzę, że odpowiednie uregulowanie tego problemu wymaga dużo więcej czasu niż parę minut, które możemy poświęcić temu przepisowi na posiedzeniu Komisji. Z wypowiedzi ministra Marka Sadowskiego wyraźnie widać, że nie będzie proste odpowiednie sformułowanie tych zagadnień, gdyż mają one być jakąś formą nie bezwzględnego zakazu ustanawiania tego typu zabezpieczeń, które np. nie naruszałyby dóbr osobistych strony.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-77">
          <u xml:id="u-77.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Rozumiem, że będziemy się tym problemem nadal zajmowali. Teraz przyjmujemy art. 730, choć z zastrzeżeniami. Czy są jakieś inne zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana art. 730 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany art. 730 z oznaczeniem 1, w której proponuje się nadać mu brzmienie: Art. 730 z oznaczeniem 1. Par. 1. Udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni interes prawny w udzielaniu zabezpieczenia oraz roszczenie podlegające zabezpieczeniu. Par. 2. Interes prawny w udzielaniu zabezpieczenia istnieje wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonywanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-78">
          <u xml:id="u-78.0" who="#PrzedstawicielKrajowejRadyKomorniczejAndrzejKulongowski">Proponujemy, aby w proponowanym art. 730 z oznaczeniem 1 par. 1, w ostatnim zdaniu, wyraz „roszczenie” zastąpić wyrazami „istnienie roszczenia”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-79">
          <u xml:id="u-79.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Rozumiem intencję wnioskodawcy tej poprawki. Chce on, abyśmy w tym przepisie mieli do czynienia z tzw. „realnością roszczenia”. Nie wiem jedynie, czy użycie sformułowania „istnienie roszczenia” jest właściwe. Jeżeli popatrzymy na roszczenie ze strony procesowej, to istnieje ono zawsze wtedy, gdy jest zgłoszone. Tak w ogóle, można rozumieć to istnienie roszczenia na 3 sposoby. Istnienie roszczenia w rozumieniu procesowym, czyli wyrażenia pewnego żądania wobec drugiej osoby kierowane do sądu. Po drugie, rozumieć je można jako dopuszczalność domagania się od kogoś takiego zachowania, które jest zgodne z prawem tzn. nie można np. rościć zabicia kogoś. Po trzecie, rozumieć to można jako istnienie podstaw roszczenia, w sensie materialnoprawnym. Biorąc to pod uwagę, obawiam się, że zastąpienie dotychczasowego sformułowania „jeżeli uprawdopodobni roszczenie” wyrazami „jeżeli uprawdopodobni istnienie roszczenia” może skończyć się że będzie funkcjonowało wiele wykładni tej nowej formuły. Jedni będą to rozumieli np. jako roszczenie, które jeżeli się tylko w jakiś sposób sformułuje, trzeba będzie uznać nie tylko jako uprawdopodobnione, ale jako wykazane. Drudzy będą twierdzili, że jeżeli prawo tego typu roszczenia przewiduje to jego istnienie jest uprawdopodobnione. Dopiero ta trzecia wykładnia będzie prawdziwa, że „istnienie roszczenia” ma oznaczać istnienie podstaw do jego realizacji. Osobiście obawiam się tej konstrukcji i nie popieram jej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-80">
          <u xml:id="u-80.0" who="#PrzedstawicielKRKAndrzejKulongowski">Naszym zamiarem było położenie nacisku na końcową część zdania ponieważ jeżeli mówimy o „istnieniu roszczenia podlegające zabezpieczeniu”, to mamy na myśli coś, co już podlega zabezpieczeniu. Poprzez takiego rodzaju spojrzenie na tę konstrukcję nie możemy zastanawiać się, czy takie roszczenie jest, czy też go nie ma.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-81">
          <u xml:id="u-81.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Wyrazy „istnienie roszczenia podlegające” ma wskazywać na to, co ma zostać zabezpieczone. Jednak taka konstrukcja w języku polskim jest niepoprawna.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-82">
          <u xml:id="u-82.0" who="#EkspertKomisjiKazimierzLubiński">Rozumiem, że wątpliwości w tym przepisie polegają na połączeniu konstrukcji „uprawdopodobnieniu interesu prawnego” i „roszczenia podlegającego zabezpieczeniu”. Jak widać, mamy tutaj do czynienia z pewnym skrótem myślowym, gdzie to uprawdopodobnienie dotyczy także samego roszczenia. To właśnie jest podstawą wątpliwości zgłaszanych przez komorników. Najlepszym rozwiązaniem byłoby powtórzenie wyrazu „uprawdopodobni”, jednak taka konstrukcja językowa całego przepisu byłaby rażąca. Stawiam sobie pytanie - jakiego typu roszczenia są zabezpieczane? Tak naprawdę zabezpieczamy roszczenia materialnoprawne, a więc roszczenia rozumiane jako uprawnienie osoby do żądania od innej osoby określonego zachowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-83">
          <u xml:id="u-83.0" who="#EkspertKomisjiHenrykMądrzak">Nasza rozmowa zaczyna przybierać charakter sporu czysto teoretycznego, który toczy się od dawna, pomiędzy zwolennikami pojmowania wyrazu „roszczenie” w znaczeniu materialnym, a tymi, którzy wolą, aby ten wyraz miał znaczenie czysto procesowe. Nie należy jednak kierować się tymi rozważaniami, tym bardziej że przepisy kpc. powinny być rozumiane jednoznacznie. Osobiście uważam, że w tym przepisie mamy wskazać uprawdopodobnienie istnienia roszczenia, czyli czegoś, co istnieje jak gdyby na zewnątrz toczącego się postępowania. Ochrony chcemy udzielić nie czynnościom zgłaszanym przez stronę, ale roszczeniu w znaczeniu materialnoprawnym, czyli takiemu, co do którego jesteśmy przekonani, że istnieje.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-84">
          <u xml:id="u-84.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Chciałbym zgłosić propozycję, która może spełnić oczekiwania komorników, jak i ekspertów. Oczywiście nie rozstrzygniemy teraz, jakie znaczenie w tych przepisach ma mieć wyraz „roszczenie”. Spory na ten temat trwają i będą jeszcze chyba długo prowadzone. Możemy jednak ograniczyć wątpliwości dotyczące rozumienia tego wyrazu w art. 730 z oznaczeniem 1, a jednocześnie uprościć tę regulację. Dlatego proponuję, abyśmy odwrócić w tym przepisie określenia i zapisać: „jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia”. Dzięki temu sformułowaniu „uprawdopodobnienie roszczenia” będzie relewantne z „uwiarygodnieniem roszczenia”. Będzie to mniej niż udowodnienie roszczenia, ale więcej niż twierdzenie o roszczeniu. Osiągniemy dzięki temu logiczną całość przedstawiającą pewną sekwencję zdarzeń wystarczająco prawdopodobną, aby uznać, że roszczenie ma perspektywę uwzględnienia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-85">
          <u xml:id="u-85.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Rozumiem, że rezygnujemy w tym przepisie z wyrazów „podlegające zabezpieczeniu”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-86">
          <u xml:id="u-86.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Oczywiście, bo jasno z tego wynika, że nie chodzi o inne. Wprowadzając tą zmianę odejdziemy od rozwiązania, które z góry przesadzało, na etapie postulacyjnym, że to roszczenie podlegnie zabezpieczeniu. Czy to rozwiązanie podoba się innym ekspertom?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-87">
          <u xml:id="u-87.0" who="#SędziaSNJerzyGudowski">Popieram to rozwiązanie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-88">
          <u xml:id="u-88.0" who="#EkspertKomisjiKazimierzLubiński">Ja też opowiadam się za tym rozwiązaniem, tym bardziej że od strony logicznej jest ono dużo lepsze od poprzedniego. Najpierw trzeba przecież uprawdopodobnić roszczenie, a dopiero potem interes prawny w zabezpieczeniu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-89">
          <u xml:id="u-89.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Czy inicjator dyskusji akceptuje także to, co zostało przez przedstawiciela rządu zaproponowane?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-90">
          <u xml:id="u-90.0" who="#PrzedstawicielKRKAndrzejKulongowski">Akceptuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-91">
          <u xml:id="u-91.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Wprowadzamy zatem w przepisie poprawkę zaproponowaną przez wiceministra Marka Sadowskiego. Czy są jakieś inne zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana dotycząca art. 730 z oznaczeniem 1 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany dotyczącej art. 731, w której proponuje się nadać mu brzmienie: „Art. 731. Zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia, chyba że ustawa stanowi inaczej.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana dotycząca art. 731 zostaje przez Komisję przyjęta.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-92">
          <u xml:id="u-92.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">W tym właśnie miejscu należałoby umieścić przepis o zakazie dokonywania zabezpieczenia, poprzez zakaz drukowania określonych materiałów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-93">
          <u xml:id="u-93.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany dotyczącej art. 732, w której proponuje się nadać mu brzmienie: „Art. 732. Zabezpieczenie udzielane jest na wniosek, a w wypadkach, w których postępowanie może być wszczęte z urzędu - także z urzędu.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana dotycząca art. 732 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany dotyczącej art. 733, w której proponuje się nadać mu brzmienie: „Art. 733. Udzielając zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania w sprawie, sąd wyznacza termin, w którym pismo wszczynające postępowanie powinno być wniesione pod rygorem upadku zabezpieczenia. Termin ten nie może przekraczać dwóch tygodni.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana dotycząca art. 733 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany dotyczącej art. 734, w której proponuje się nadać mu brzmienie: „Art. 734. Do udzielania zabezpieczenia właściwy jest sąd, do którego właściwości należy rozpoznanie sprawy w pierwszej instancji. Wnioski o udzielenie zabezpieczenia zgłoszone w toku postępowania rozpoznaje sąd tej instancji, w której postępowanie się toczy, z wyjątkiem wypadku, gdy sądem tym jest Sąd Najwyższy. Wtedy o zabezpieczeniu orzeka sąd pierwszej instancji.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana dotycząca art. 734 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany dotyczącej art. 735, w której proponuje się nadać mu brzmienie: „Art. 735. Wniosek o udzielenie zabezpieczenia podlega rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana dotycząca art. 735 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany dotyczącej art. 736, w której proponuje się nadać mu brzmienie: „Art. 736. Par. 1. Wniosek o udzielenie zabezpieczenia powinien odpowiadać wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego, a nadto zawierać:</u>
          <u xml:id="u-93.1" who="#PosełCezaryGrabarczyk">1) wskazanie sposobu zabezpieczenia powinien odpowiadać wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego;</u>
          <u xml:id="u-93.2" who="#PosełCezaryGrabarczyk">2) uprawdopodobnienie okoliczności uzasadniających wniosek.</u>
          <u xml:id="u-93.3" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Par. 2. Jeżeli wniosek o udzielenie zabezpieczenia złożono przed wszczęciem postępowania, należy nadto zwięźle przedstawić przedmiot sprawy. Par. 3. Wskazana w par. 1 suma zabezpieczenia może być wyższa do dochodzonego roszczenia liczonego wraz z odsetkami do dnia wydania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia oraz z kosztami wykonania zabezpieczenia. Suma ta może obejmować także przewidywane koszty postępowania. Par. 4. Jeżeli w ramach zabezpieczenia obowiązany składa sumę zabezpieczenia, sumę tą umieszcza się na rachunku depozytowym sądu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Przepis art. 752 stosuje się odpowiednio.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-94">
          <u xml:id="u-94.0" who="#PrzedstawicielKRKAndrzejKulongowski">Mamy problem z interpretacją wyrazu „składa się” w par. 4 tego artykułu. W praktyce stosowania tego przepisu, ta czynność może być rozumiana wieloznacznie. Kto składa tę sumę, czy chodzi tu o sąd?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-95">
          <u xml:id="u-95.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Przepis wskazuje „obowiązanego”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-96">
          <u xml:id="u-96.0" who="#PrzedstawicielKRKAndrzejKulongowski">Obowiązany nie jest w stanie sam tego zrobić, choćby nawet bardzo chciał.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-97">
          <u xml:id="u-97.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Mamy tu do czynienia chyba ze zbyt dużym skrótem myślowym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-98">
          <u xml:id="u-98.0" who="#PrzedstawicielKRKAndrzejKulongowski">Moja wątpliwość podyktowana jest obawami o dobre rozumienie dyspozycji, jakie zawarte są w tej normie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-99">
          <u xml:id="u-99.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Jak zrozumiałem, wątpliwość dotyczy tego, jak rozumieć czynność złożenia sum zabezpieczających? Czy mają być one składane do depozytu sądowego, czy może ma nastąpić przyjęcie na sumy depozytowe bez zezwolenia sądu, w trybie odrębnych przepisów o depozytach? Tu nie chodzi o wszczęcie postępowania o zezwolenie na złożenie do depozytu przedmiotu świadczenia, ponieważ nie mamy w tym przypadku do czynienia z przedmiotem świadczenia, ale z kwotami na zabezpieczenie. Nieporozumienie polega na tym, iż niewłaściwie został użyty został tutaj wyraz „złożenia”. Należy to rozumieć w ten sposób, że składa się te sumy na rachunku, a nie w depozycie sądowym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-100">
          <u xml:id="u-100.0" who="#PrzedstawicielKRKAndrzejKulongowski">Chciałbym zwrócić uwagę jeszcze na to, że w późniejszych przepisach mówi się, iż to zobowiązany może sam składać te sumy do depozytu. Zapewne osoba ta będzie odwoływać się w swoim działaniu do uregulowań zawartych w art. 736. Tak samo będzie z kolejnymi normami, które będą odwoływały się merytorycznie do tego przepisu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-101">
          <u xml:id="u-101.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Dostrzegam, że rzeczywiście mamy tutaj do czynienia z niedoskonałym rozwiązaniem. Po pierwsze, sformułowanie „składa sumę” oznacza w istocie dowolność w działaniu podmiotu. Po drugie, takie złożenie sumy może odbywać się w drodze quasi-egzekucji. Nie umiem w tej chwili zaproponować dobrego rozwiązania. Zastanowię się nad tym problemem, i na jednym z kolejnych posiedzeń przedstawię odpowiednią poprawkę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-102">
          <u xml:id="u-102.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Zgadzam się. Czy są jakieś inne zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana dotycząca art. 736 zostaje przez Komisję przyjęta, wraz z zastrzeżeniami, do których rozpatrywania jeszcze powrócimy. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany dotyczącej art. 737, w której proponuje się nadać mu brzmienie: „Art. 737. Wniosek o udzielenie zabezpieczenia podlega rozpoznaniu w terminie nie dłuższym niż dwa tygodnie od dnia jego wpływu do sądu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Jeżeli ustawa przewiduje rozpoznanie wniosku na rozprawie, należy ją wyznaczyć tak, aby rozprawa mogła odbyć się w terminie miesięcznym od dnia wpływu wniosku.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana dotycząca art. 737 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany dotyczącej art. 738, w której proponuje się nadać mu brzmienie: „Art. 738. Sąd rozpoznaje wniosek o udzielenie zabezpieczenia w jego granicach, biorąc za podstawę orzeczenia materiał zebrany w sprawie. W razie stwierdzenia, że wniosek nie odpowiada wymogom formalnym przewidzianym w art. 736, przewodniczący zwraca wniosek bez wzywania wnioskodawcy do jego uzupełnienia”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana dotycząca art. 738 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany dotyczącej art. 739, w której proponuje się nadać mu brzmienie: „Art. 739. Par. 1. Wykonywanie postanowienia o udzielaniu zabezpieczenia sąd może uzależnić od złożenia przez uprawnionego kaucji na zabezpieczenie roszczeń obowiązanego powstałych w wyniku wykonania postanowienia o zabezpieczeniu. Z kaucji tej będzie przysługiwało obowiązanemu pierwszeństwo zaspokojenia przed innymi należnościami zaraz po kosztach egzekucyjnych. Par. 2. Przepisu par. 1 nie stosuje się, gdy uprawnionym jest Skarb Państwa oraz w wypadku zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych, o rentę, a także należności pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, w części nieprzekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana dotycząca art. 739 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany dotyczącej art. 740, w której proponuje się nadać mu brzmienie: „Art. 740. Par. 1. Postanowienie, w przedmiocie zabezpieczenia, wydane na posiedzeniu niejawnym, a podlegające wykonaniu przez organ egzekucyjny, sąd doręcza tylko uprawnionemu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Doręczenia obowiązanemu dokonuje organ egzekucyjny równocześnie z przystąpieniem do wykonania postanowienia. Par. 2. W wypadkach objętych par. 1 obowiązanemu nie doręcza się również zażalenia uprawnionego, ani postanowienia sądu drugiej instancji rozstrzygającego o tym zażaleniu. Par. 3. Jeżeli ustanowiono jako zabezpieczenie zarząd nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym obowiązanego albo zakładem wchodzącym w skład przedsiębiorstwa lub jego części albo częścią gospodarstwa rolnego obowiązanego, doręczenie obowiązanemu postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia dokonuje zarządca ustanowiony przez sąd. Jeżeli obowiązany odmawia przyjęcia postanowienia albo gdy zarządca jest wprowadzony w zarząd przez komornika, doręczenia postanowienia o zabezpieczeniu dokonuje komornik.”.</u>
          <u xml:id="u-102.1" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana dotycząca art. 740 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany dotyczącej art. 741, w której proponuje się nadać mu brzmienie: „Art. 741. Na postanowienie sądu pierwszej instancji w przedmiocie zabezpieczenia przysługuje zażalenie.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana dotycząca art. 741 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany dotyczącej art. 742, w której proponuje się nadać mu brzmienie: „Art. 742. Par. 1. Obowiązany może w każdym czasie żądać uchylenia lub zmiany prawomocnego postanowienia, którym udzielono zabezpieczenia, gdy odpadnie lub zmieni się przyczyna zabezpieczenia. Jeżeli obowiązany złoży na rachunek depozytowy sądu sumę zabezpieczenia żądaną przez uprawnionego we wniosku o udzielenie zabezpieczenia, zabezpieczenie upada. Przepis art. 754 z oznaczeniem 1 par. 3 stosuje się odpowiednio. Par. 2. Postanowienie w przedmiocie uchylenia lub ograniczenia zabezpieczenia może zapaść tylko po przeprowadzeniu rozprawy. Par. 3. Wniesienia zażalenia na postanowienie uchylające lub zmieniające postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia wstrzymuje wykonanie postanowienia. Par. 4. Przepisów par. 2 i par. 3 nie stosuje się, gdy uchylenie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia nastąpiło na skutek złożenia przez obowiązanego na rachunek depozytowy sądu sumy wystarczającej do zabezpieczenia. Par. 5. Do sumy złożonej przez obowiązanego na rachunek depozytowy sądu, przepis art. 752 stosuje się odpowiednio.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana dotycząca art. 742 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany dotyczącej art. 743, w której proponuje się nadać mu brzmienie: „Art. 743. Par. 1. Jeżeli postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia podlega wykonaniu w drodze egzekucji, do wykonania tego postanowienia stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu egzekucyjnym, z tym jednak że sąd nadaje postanowieniu o udzielaniu zabezpieczenia klauzulę wykonalności z urzędu. W razie zbiegu zabezpieczenia udzielanego przez sąd i organ administracyjny przepisy art. 773 i art. 774 nie mają zastosowania, z wyjątkiem wypadków przewidzianych w art. 751. Par. 2. Jeżeli z uwagi na swą treść postanowienie podlega wykonaniu w inny sposób, stosuje się odpowiednio przepisy tego sposobu. Podstawą przeprowadzenia postępowania jest wtedy postanowienie zaopatrzone z urzędu przez przewodniczącego we wzmiankę o wykonalności”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana dotycząca art. 743 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany dotyczącej art. 743 z oznaczeniem 1, w której proponuje się nadać mu brzmienie: „Art. 743 z oznaczeniem 1. Par. 1. Postanowienie o udzielaniu zabezpieczenia wydane przeciwko osobie pozostającej w związku małżeńskim stanowi podstawę do podjęcia czynności związanych z wykonaniem zabezpieczenia na mieniu wchodzącym w skład majątku wspólnego.</u>
          <u xml:id="u-102.2" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Par. 2. W terminie tygodnia od dnia dokonania pierwszej czynności związanej z wykonaniem zabezpieczenia małżonek obowiązanego może sprzeciwić się wykonaniu postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia, o czym organ wykonujący zabezpieczenie niezwłocznie zawiadamia uprawnionego. Par. 3. Sprzeciw małżonka obowiązanego, o którym mowa w par. 2, nie wstrzymuje wykonania zabezpieczenia. Jeżeli jednak zabezpieczenie prowadzi do zaspokojenia uprawnionego, wstrzymuje się wypłatę pieniędzy uzyskanych w postępowaniu zabezpieczającym. Par. 4. W razie sprzeciwu, o którym mowa w par. 2, uprawniony może w terminie dwóch tygodni od dnia zawiadomienia go, pod rygorem upadku zabezpieczenia, wystąpić do sądu o nadanie temu postanowieniu klauzuli wykonalności przeciwko małżonkowi obowiązanego. Przepis art. 787 stosuje się odpowiednio. Upadek zabezpieczenia następuje również w razie oddalenia wniosku o nadanie klauzuli wykonalności.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-103">
          <u xml:id="u-103.0" who="#PrzedstawicielKRKAndrzejKulongowski">Przepis ten dotyczy spraw zdarzających się periodycznie, np. spraw o alimenty. Zabezpieczenie, o którym w nim mowa, należy do wyjątkowych, ponieważ łamana jest w tym przypadku zasada, o której mówił wiceminister Marek Sadowski. Chodzi o to, że zabezpieczenie powoduje zaspokojenie wierzycieli. Można powiedzieć, że spotykamy się tutaj z instytucją tzw. upadku zabezpieczenia. Na tle tego rodzi się pytanie - czy w tym przepisie upadek zabezpieczenia należy rozumieć jako upadek całej egzekucji, czy może dotyczy to tylko wykonania konkretnej czynności egzekucyjnej. Z treści tego przepisu, przy odrobinie złej woli, można wywnioskować, że całe zabezpieczenie upada. Jeżeli w ten sposób należy tę normę rozumieć, to w efekcie wszystkie zabezpieczenia alimentacyjne mogłyby obowiązywać. Uznaję to za tragiczne. Moich zastrzeżeń nie kieruję pod adresem konkretnego wyrazu lub sformułowania, lecz do samej idei tego przepisu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-104">
          <u xml:id="u-104.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Par. 4, art. 741 z oznaczeniem 1 odnosi się do upadku zabezpieczenia na majątku wspólnym. Takie zabezpieczenie nie może utrzymać się samodzielnie na udziale niewydzielonym ułamkowo z majątku wspólnego małżonków. Jest to po prostu niewykonalne i nie powinno być w tym przypadku żadnych wątpliwości przy wykonaniu zabezpieczenia alimentacyjnego. Jeżeli dochodzi, wobec zobowiązanego alimentacyjnie, do zapadnięcia postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia na wpłacanie określonych sum, to komornik wszczyna czynności wykonawcze, czyli wykonuje zabezpieczenie, w sposób identyczny z egzekucją. Jeżeli okaże się, że osoba, wobec której wykonywane są czynności, pozostaje w związku małżeńskim, to powstaje problem, z czego trzeba ściągać sumy na zaspokojenie tego zabezpieczenia? Jeżeli kwoty te będą ściągane z wynagrodzenia o pracę, to może okazać się, że jest to majątek wspólny małżonków.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-105">
          <u xml:id="u-105.0" who="#PrzedstawicielKRKAndrzejKulongowski">Istotnie tak jest. Jeżeli mamy do czynienia z majątkiem wspólnym, to składamy wniosek o klauzulę wymagalności względem tego majątku. Co wtedy, jeśli klauzula ta nie zostanie nadana przeciwko drugiemu współmałżonkowi?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-106">
          <u xml:id="u-106.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Takie zabezpieczenie upada w zakresie majątku wspólnego małżonków. Nie upada natomiast zabezpieczenie polegające na nakazie wypłacania określonych kwot, tylko tyle, że nie można tego wykonywać z majątku wspólnego. Każda forma wykonania egzekucji w zakresie świadczeń pieniężnych jest dopuszczalna. Podczas wykonywania czynności egzekucyjnych może się okazać, iż skierowane są one do majątku wspólnego małżonków, a nie do majątku odrębnego jednego ze współmałżonków. Składamy wtedy do sądu wniosek o klauzulę przeciwko drugiemu małżonkowi i jeżeli nie zostanie on uwzględniony, to zabezpieczenie w zakresie tego majątku, który nie jest wskazany w orzeczeniu o zabezpieczenie, trzeba znaleźć wśród innych dowolnych przedmiotów nieobjętych majątkiem wspólnym. Uważam zatem, iż obawy komorników w tej kwestii są nadmierne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-107">
          <u xml:id="u-107.0" who="#PrzedstawicielKRKAndrzejKulongowski">Powszechnie wiadomo, że jeżeli komornik dokonał pewnej czynności na majątku współmałżonka, to istniała droga wyłączenia spod egzekucji tego majątku, ale nikt tego nie nazywał upadkiem zabezpieczenia. Było to określane jako wyłączenie spod egzekucji. Ja się jednak obawiam, że jeżeli wprowadzamy termin „upadek zabezpieczenia”, to w praktyce to sformułowanie zostanie wykorzystane w sposób niezgodny z zamiarem ustawodawcy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-108">
          <u xml:id="u-108.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Rozumiem, o co chodzi. Sędzia Jerzy Gudowski podpowiada mi, jak rozwiązać ten problem. Do wyrazów „upadek zabezpieczenia”, użytych w par. 4 należy dopisać, w odpowiedniej formie, wyrazy „w odniesieniu do majątku wspólnego”. Czy było to dobrym rozwiązaniem? Chwileczkę muszę się jeszcze nad tym zastanowić, gdyż w omawianym przepisie są zagadnienia związane z tym problemem, dotyczące mienia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-109">
          <u xml:id="u-109.0" who="#PrzedstawicielKRKAndrzejKulongowski">W par. 2 znajduje się tygodniowy termin, od pierwszej czynności do momentu wniesienia przez małżonka sprzeciwu, o czym organ wykonujący zabezpieczenie niezwłocznie zawiadamia uprawnionego. W tym przepisie znajduje się taki sam „haczyk” co w omawianym przez nas par. 4. Idea wykonywania tych czynności jest słuszna, ale czy praktyka to potwierdzi? Jeżeli organem egzekucyjnym będzie sądowy organ egzekucyjny w postaci komornika, to w jaki sposób będzie on mógł uprawnionego powiadomić, jeżeli nie będzie wiedział, kim on jest.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-110">
          <u xml:id="u-110.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Chyba już mam odpowiednie rozwiązanie. Proponuję par. 4 nadać następujące brzmienie: „Par. 4. W razie sprzeciwu, o którym mowa w par. 2, uprawniony może w terminie dwóch tygodni od dnia zawiadomienia go, pod rygorem upadku zabezpieczenia w zakresie wykonania na mieniu wchodzącym w skład majątku wspólnego, wystąpić do sądu o nadanie temu postanowieniu klauzuli wykonalności przeciwko małżonkowi. Przepis art. 787 stosuje się odpowiednio. Upadek zabezpieczenia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, następuje również w razie oddalenia wniosku o nadanie klauzuli wykonalności.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-111">
          <u xml:id="u-111.0" who="#EkspertKomisjiHenrykMądrzak">Sądzę, że ta formuła jest dobra i powinna rozwiać wszystkie zgłaszane wątpliwości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-112">
          <u xml:id="u-112.0" who="#PosełCezaryGrabarczyk">Przyjmujemy poprawkę przedstawioną przez ministra Marka Sadowskiego. Czy są jakieś inne zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana dotycząca art. 743 z oznaczeniem 1 zostaje przez Komisję przyjęta. Obowiązek uczestnictwa w obradach polsko-estońskiej grupy parlamentarnej, zmusza mnie do przerwania posiedzenia. Zarządzam przerwę do godz. 15.30.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-113">
          <u xml:id="u-113.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Wznawiam obrady. Przed przerwą zakończyliśmy pracę na rozpatrzeniu poprawki odnoszącej się do art. 743 z oznaczeniem 1.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-114">
          <u xml:id="u-114.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Chciałbym przekazać pewną informację. Przed przerwą przewodniczący Cezary Grabarczyk zaproponował wprowadzenie przepisu, który wyłączałby możliwość zabezpieczenia powództwa przeciwko prasie zmierzające do zakazu publikacji. Pomysł wprowadzenia tego przepisu jest konsekwencją publicznych debat na temat postanowienia sądu w Warszawie. Przychylam się do tej propozycji, jednak w tej chwili jest problem z nadaniem właściwej formuły tej regulacji. Trzeba to zrobić, jednak w sposób rozważny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-115">
          <u xml:id="u-115.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">To jest ciekawa idea, jednak czy nie nazbyt rewolucyjna? Czy były przeprowadzane jakieś konsultacje w tej sprawie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-116">
          <u xml:id="u-116.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Ustaliliśmy, że zastanowimy się nad formułą tego rozwiązania na jednym z następnych posiedzeń Komisji, poświęconym rozpatrywaniu nierozstrzygniętych jeszcze do końca przepisów. Wtedy przedstawimy odpowiednią propozycję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-117">
          <u xml:id="u-117.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Jeżeli takie ustalenie zostały podjęte, to będziemy je realizowali. Powracamy do rozpatrywania sprawozdania podkomisji. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany dotyczącej art. 744, w której proponuje się nadać mu brzmienie: „Art. 744. Par. 1 W razie prawomocnego zwrotu albo odrzucenia pozwu lub wniosku, oddalenia powództwa lub wniosku albo umorzenia postępowania, zabezpieczenie upada. Par. 2. Zabezpieczenie upada również, gdy zostało udzielone przed wszczęciem postępowania, jeżeli uprawniony nie wystąpił we wszczętym postępowaniu w sprawie o całość roszczenia lub też wystąpiła o roszczenia inne niż to, które zostało zabezpieczone. Par. 3. W sprawach wymienionych w par. 1 i par. 2 przepis art. 754 z oznaczeniem 1 par. 3 stosuje się odpowiednio.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana dotycząca art. 744 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany dotyczącej art. 745, w której proponuje się nadać mu brzmienie: „Art. 745. Par. 1 O kosztach postępowania zabezpieczającego sąd rozstrzyga o orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie, a o kosztach postępowania zabezpieczającego później powstałych rozstrzyga na wniosek strony sąd, który udzielił zabezpieczenia. Par. 2. Jeżeli postanowienie, w którym udzielono zabezpieczenia, zostało wydane przed wszczęciem postępowania w sprawie, a uprawniony nie zachował wyznaczonego mu terminu do jej wszczęcia, obowiązany może w terminie dwóch tygodni od upływu tego terminu złożyć wniosek o przyznanie mu kosztów. W tym terminie wniosek taki może zgłosić uprawniony, jeżeli nie wytoczył sprawy dlatego, że obowiązany zaspokoił jego roszczenie.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-118">
          <u xml:id="u-118.0" who="#PrzedstawicielKRKAndrzejKulongowski">Z tego przepisu wynika, że odnosi się on wyłącznie do sytuacji, gdy sąd udzielił zabezpieczenia. Czy zabezpieczenie ustalone w trybie art. 492, nie będzie stanowiło problemu przy ustalaniu kosztów działania?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-119">
          <u xml:id="u-119.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Nie do końca rozumiem istotę tego problemu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-120">
          <u xml:id="u-120.0" who="#PrzedstawicielKRKAndrzejKulongowski">Z art. 492 wynika jasno, że nakaz zapłaty bez uzyskiwania klauzuli jest wykonywany tytułem zabezpieczenia. Jeżeli sąd nie będzie mógł rozstrzygać również o kosztach zabezpieczenia w postępowaniu, to może dojść do kolizji między przepisami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-121">
          <u xml:id="u-121.0" who="#PrzedstawicielMinisterstwaSprawiedliwościJarosławUrban">Nie dojdzie do takiej kolizji. O kosztach postępowania zabezpieczającego rozstrzyga sąd w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie. W sytuacji kiedy spotkamy się z nakazem, znajdzie zastosowanie druga część par. 1, w której zostało zapisane: „o kosztach postępowania zabezpieczającego później powstałych rozstrzyga na wniosek strony sąd, który udzielił zabezpieczenia.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-122">
          <u xml:id="u-122.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana dotycząca art. 745 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany dotyczącej art. 746, w której proponuje się nadać mu brzmienie: „Art. 746. Par. 1. Jeżeli uprawniony nie wniósł pisma wszczynającego postępowanie w wyznaczonym terminie albo cofnął pozew lub wniosek, jak również gdy pozew zwrócono lub odrzucono albo powództwo bądź wniosek oddalono lub postępowanie umorzono, a także w przypadkach wskazanych w art. 744 par. 2, obowiązanemu przysługuje przeciwko uprawnionemu roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej wykonaniem zabezpieczenia. Roszczenie wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone w ciągu roku od dnia powstania szkody. Par. 2. Uprawnieni, którzy łącznie uzyskali zabezpieczenie, ponoszą solidarną odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę. Par. 3. Jeżeli w terminie miesiąca od dnia powstania roszczenia, o którym mowa w par. 1, obowiązany nie wytoczył powództwa, sąd zwraca uprawnionemu, na jego wniosek, kaucję złożoną na zabezpieczenie tego roszczenia.”. Czy są jakieś zastrzeżenia do tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że, wobec braku głosów sprzeciwu, zmiana dotycząca art. 746 zostaje przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia tytułu II w zmianie nr 102, w której proponuje się, aby przyjął on brzmienie: „Tytuł II. Zabezpieczenia roszczeń pieniężnych. Czy są jakieś zastrzeżenia do tego tytułu? Nie widzę. Stwierdzam, że został on przyjęty. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany dotyczącej art. 747. Proponuje się nadać temu przepisowi następujące brzmienie: „Art. 747. Zabezpieczenie roszczeń pieniężnych następuje przez:</u>
          <u xml:id="u-122.1" who="#PosełJanuszWojciechowski">1) zajęcie ruchomości, wynagrodzenia za pracę, rachunku bankowego albo innej wierzytelności lub innego prawa majątkowego;</u>
          <u xml:id="u-122.2" who="#PosełJanuszWojciechowski">2) obciążenie nieruchomości obowiązanego hipoteką przymusową lub obciążenie statku albo statku w budowie hipoteką morską;</u>
          <u xml:id="u-122.3" who="#PosełJanuszWojciechowski">3) ustanowienie zakazu zbywania lub obciążania nieruchomości, która nie ma urządzonej księgi wieczystej lub której księga wieczysta zaginęła lub uległa zniszczeniu;</u>
          <u xml:id="u-122.4" who="#PosełJanuszWojciechowski">4) ustanowienie zakazu zbywania spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej;</u>
          <u xml:id="u-122.5" who="#PosełJanuszWojciechowski">5) ustanowienie zakazu wypłaty pieniędzy z rachunków bankowych do określonej kwoty;</u>
          <u xml:id="u-122.6" who="#PosełJanuszWojciechowski">6) ustanowienie zarządu przymusowego nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym obowiązanego albo zakładem wchodzącym w skład przedsiębiorstwa lub jego częścią albo częścią gospodarstwa rolnego obowiązanego.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-123">
          <u xml:id="u-123.0" who="#PosełJerzyMłynarczyk">W pkt 2 tego przepisu połączono ze sobą dwie instytucje, które różnią się od siebie. Myślę tutaj o obciążenie nieruchomości obowiązanego hipoteką przymusową i obciążenie statku albo statku w budowie hipoteką morską. Hipoteka morska jest rodzajem zastawu rejestrowego i dlatego byłoby dobrze, gdybyśmy wyodrębnili ją z tego punktu i umieścili w nowym, osobnym punkcie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-124">
          <u xml:id="u-124.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Nie widzę żadnej przeszkody w dokonaniu tego typu poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-125">
          <u xml:id="u-125.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Wyodrębniamy w nowym punkcie część dotyczącą obciążenia statku albo statku w budowie hipoteką morską.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-126">
          <u xml:id="u-126.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Należałoby to zrobić chyba po pkt 4, gdyż pkt 3 i 4 dotyczą nieruchomości. Byłby to zatem pkt 5 w brzmieniu: „5) obciążenie statku albo statku w budowie hipoteką morską”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-127">
          <u xml:id="u-127.0" who="#PrzedstawicielZwiązkuBankówPolskichJerzyBańka">Chciałbym zwrócić uwagę na brak precyzji treści art. 747 pkt 1, gdzie mówi się o „rachunku bankowym”. W dziale III kodeksu, który dotyczy „Egzekucji z rachunków bankowych”, mowa jest o egzekucji z „wierzytelności z rachunku bankowego”. Wnosimy zatem, dla ujednolicenia sformułowań kodeksowych, aby w art. 747 pkt 1 wyrazy „rachunku bankowego” zastąpić wyrazami „wierzytelności z rachunku bankowego”. Zajmowanie rachunku bankowego jest sformułowaniem żargonowym, w rzeczywistości zajmuje się wierzytelności będące na tym rachunku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-128">
          <u xml:id="u-128.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Prawdą jest, że w rzeczywistości nie zajmuje się rachunku bankowego, ale tylko to, co można wypłacić z niego, czyli wierzytelność. Ta formuła powtarza się w kilku przepisach.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-129">
          <u xml:id="u-129.0" who="#PrzedstawicielZBPJerzyBańka">Jednak w art. 889 cały czas konsekwentnie posłużono się sformułowaniem: „zajęcie wierzytelności z rachunku bankowego”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-130">
          <u xml:id="u-130.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Zgadza się, ale w art. 890 z oznaczeniem 1, mówi się o wierzytelności wynikającej, natomiast art. 892, mowa jest zajęciu rachunku bankowego. To jest zarzut do twórców tych przepisów, że nie zastosowali jednolitej terminologii w tych przepisach.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-131">
          <u xml:id="u-131.0" who="#PrzedstawicielZBPJerzyBańka">Jeżeli teraz tych sformułowań nie ujednolicimy, to powstanie swoistego rodzaju dualizm pojęciowy, gdyż w części dotyczącej postępowania zabezpieczającego będzie używane pojęcie „zajęcie rachunku”, natomiast w części egzekucyjnej: „zajęcie wierzytelności z rachunku bankowego”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-132">
          <u xml:id="u-132.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Mam pewien skomplikowany problem z rozwiązaniem od razu tego zagadnienia. O ile w postępowaniu chodzi o to, aby zablokować konto, a nie zabrać z niego cokolwiek, to czy można takie działanie nazwać zajęciem wierzytelności? Muszę się dłużej zastanowić nad tymi zagadnieniami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-133">
          <u xml:id="u-133.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Popieram i proponuje w tym przypadku postąpić tak samo jak z innymi nierozstrzygniętymi zmianami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-134">
          <u xml:id="u-134.0" who="#EkspertKomisjiHenrykMądrzak">Mam wiadomość, że środowisko notariuszy zgłosiło zastrzeżenia co do wykonywalności pkt 3 i 4. Chodzi o to, że trudno dokonać zabezpieczeń na nieruchomościach, które nie mają urządzonych ksiąg wieczystych. Wiceminister Marek Sadowski otrzymał chyba jakieś pismo w tej sprawie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-135">
          <u xml:id="u-135.0" who="#PodsekretarzstanuwMSMarekSadowski">Przedstawiciele notariuszy - niestety - musieli opuścili posiedzenie. Szkoda, bo jak widać, mają dość poważne zastrzeżenia do tego przepisu. Obecnie mamy dość trudną sytuację z prowadzeniem ksiąg wieczystych. Jeżeli np. mamy do czynienia z nieruchomością, która nie ma urządzonej księgi wieczystej, a jest ona obciążona w drodze zabezpieczenia, choćby hipoteką przymusową, to jest to podstawa do założenia takiej księgi. Sąd, w takim przypadku ma obowiązek tak postąpić. Wobec tego niecelowy stał się zakaz zbywania tzw. nieruchomości niehipotekowej, bo zastąpić go może łatwo hipoteka przymusowa. Jest w tym trochę prawdy i trochę fałszu, bo założenie księgi wieczystej niehipotekowej może natrafiać na trudności, bo wierzyciel, który dąży do zrealizowania hipoteki przymusowej, nie będzie mógł wykonać pewnych czynności. Drugi, często przytaczany tutaj argument jest taki, że zakaz zbywania nieruchomości niehipotekowej jest nieskuteczny. Nie ma w tym przypadku właściwości miejscowej notariusza i notariusz z Gdańska, może dokonać obrotu nieruchomością położoną w Warszawie. Nie ma on dostępu do zbioru dokumentów znajdujących się w sądzie w innym miejscu i nie wie nawet, czy ten zbiór istnieje. Wie jedynie, że nieruchomość nie ma księgi wieczystej. To jest zagadnienie niezwykle specjalistyczne, wymagające dogłębnej analizy. W tej chwili jestem za podtrzymaniem zakazu zbywania takich nieruchomości, dlatego że hipoteka nie stanowi ograniczenia prawa własności, a jedynie obciąża nieruchomość. Nabywca takiej nieruchomości liczy się z tym, że kupuje nieruchomość obciążoną. Zakaz zbywania jest odjęciem możliwości rozporządzania nieruchomością. Fakt, że dochodzi w takich przypadkach do pewnych problemów wykonawczych, notariusze muszą brać pod uwagę, jako że mają obowiązek ustalenia czy nieruchomość, którą obracają ma urządzona księgę wieczysta i czy do tej nieruchomości istnieje zbiór dokumentów. Jeżeli taki zbiór jest, to trzeba ustalić, co w tym zbiorze się znajduje. Jeżeli jest tam zakaz zbywania to naturalnie trzeba musi on o tym wiedzieć. To należy do podstawowych obowiązków notariuszy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-136">
          <u xml:id="u-136.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Niestety, po przerwie opuścili nas nie tylko przedstawiciele notariatu, ale i inni goście. Zagadnienia, które omawiamy, są dość trudne i wymagają konsultacji wielu specjalistów i ekspertów, dlatego proponowałbym, aby w dniu dzisiejszym zakończyć posiedzenie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-137">
          <u xml:id="u-137.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Czy możemy uznać art. 747 jako przyjęty z zastrzeżeniami?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-138">
          <u xml:id="u-138.0" who="#PosełJanuszWojciechowski">Nie możemy. Naszą pracę zakończyliśmy na rozpatrzeniu tytułu I. Następny termin posiedzenia Komisji wyznaczony jest dopiero za dwa tygodnie. Zaproszenia do posłów i gości zostaną wysłane. Zamykam posiedzenie Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>