text_structure.xml 149 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml"/>
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml"/>
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#PosełJanuszLewandowski">Otwieram posiedzenie Komisji. Witam wszystkich obecnych.</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#PosełJanuszLewandowski">Mamy już kworum, więc możemy rozpocząć obrady. Otrzymałem wiadomość, że lada moment pojawi się także przewodniczący Komisji. Kiedy do nas przybędzie, przekażę mu prowadzenie obrad. Nie tracąc czasu przystępujemy do pracy.</u>
          <u xml:id="u-1.2" who="#PosełJanuszLewandowski">W świetle uchwały Prezydium Sejmu nr 25, która zawiera harmonogram prac nad rozliczeniem wykonania budżetu w 1997 r., do dnia 30 czerwca 1998 r. właściwe Komisje powinny przekazać swoje wnioski do Komisji Finansów Publicznych. Ta Komisja powinna zakończyć swoją pracę w połowie lipca. W związku z tym musimy w dniu dzisiejszym zrealizować przyjęty porządek obrad.</u>
          <u xml:id="u-1.3" who="#PosełJanuszLewandowski">Sugeruję, żebyśmy oddzielnie rozpatrywali następujące trzy zagadnienia. Jako pierwsze rozpatrzymy sprawozdanie z wykonania budżetu państwa za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 1997 r., zgodnie z zapisem, jaki mają państwo w zawiadomieniu. Wszystkie zagadnienia dotyczą strony finansowej działalności Ministerstwa Skarbu Państwa w 1997 r.</u>
          <u xml:id="u-1.4" who="#PosełJanuszLewandowski">Drugim elementem będą kierunki prywatyzacji majątku państwowego w 1997 r. Rozpatrzymy sprawozdanie, które jest załącznikiem nr 12 do ustawy budżetowej. W dniu dzisiejszym powinniśmy także rozpatrzyć sprawozdanie z działalności Najwyższej Izby Kontroli w 1997 r. w zakresie przekształceń własnościowych. Otrzymaliśmy w tej sprawie materiały. Mamy materiały Ministerstwa Skarbu Państwa dotyczące wykonania budżetu oraz kierunków prywatyzacji. Otrzymaliśmy także sprawozdanie z działalności NIK. Wpłynęła do nas także opinia Najwyższej Izby Kontroli na temat wykonania budżetu oraz kierunków prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-1.5" who="#PosełJanuszLewandowski">Komisja nie wyznaczyła koreferentów. W związku z tym chciałbym zasugerować, żeby w charakterze koreferentów wystąpili przedstawiciele Najwyższej Izby Kontroli. Najpierw jednak umożliwimy zabranie głosu przedstawicielom Ministerstwa Skarbu Państwa, aby przedstawili sprawozdanie o wykonaniu budżetu. Proponuję, żeby każdy z tych punktów był realizowany oddzielnie.</u>
          <u xml:id="u-1.6" who="#PosełJanuszLewandowski">Witam pana przewodniczącego i przekazuję panu prowadzenie obrad.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSkarbuPaństwaAldonaKamelaSowińska">Z największą satysfakcją prezentuję państwu w dniu dzisiejszym w imieniu ministra skarbu państwa budżet państwa za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 1997 r. w zakresie realizowanym przez ministra skarbu państwa. Otrzymali państwo stosowne materiały, w związku z tym w skrócie przedstawię tylko podstawowe założenia. Będę oczekiwała na pytania.</u>
          <u xml:id="u-2.1" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSkarbuPaństwaAldonaKamelaSowińska">Pierwsza podstawowa uwaga odnosi się do wszystkich trzech elementów prezentowanych przez ministra skarbu państwa. 1997 r. był rokiem nietypowym, gdyż przenosił skutki reformy centrum administracyjnego na 1997 r. Na pewno pamiętają państwo, że reforma rozpoczęła się w 1996 r. likwidacją kilku ministerstw i powołaniem nowych. Skutki tych zmian mają odzwierciedlenie w 1997 r. w budżecie i w kierunkach prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-2.2" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSkarbuPaństwaAldonaKamelaSowińska">Mówię o tym na początku, żeby nie powstało wrażenie, że Ministerstwo Skarbu Państwa źle zaplanowało swoje przychody. Jest to wynikiem tej zmiany. Dochody zostały zaplanowane na kwotę 3.376.825 tys. zł, natomiast wykonanie dochodów osiągnęło kwotę 6.973.000 tys. zł, co stanowi 206,5% zaplanowanej kwoty. Różnica powstała w ten sposób, że przychody z prywatyzacji planowane w 1996 r. na 1997 r., w części dotyczącej banków, opracowywało Ministerstwo Finansów. Banki zostały przekazane Ministerstwu Skarbu Państwa, w związku z czym ta kwota zwiększyła się formalnie o 106,5%. Nie było to wynikiem nieumiejętności planowania przez Ministerstwo Skarbu Państwa, lecz przeniesienia skutków reformy centrum.</u>
          <u xml:id="u-2.3" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSkarbuPaństwaAldonaKamelaSowińska">Wiedzą państwo, że dochody dzielą się na podstawowe kategorie. Omówię tylko te kategorie, które miały istotny wpływ na wykonanie budżetu w 1997 r. W ustawie budżetowej na 1997 r. w dziale 90 zaplanowano dochody w kwocie 26.790 tys. zł. Faktyczne wykonanie było 12-krotnie większe i wynosiło 335.704 tys. zł. Jest to wynikiem tych samych zmian, o których już państwu mówiłam. W tym dziale mieści się dywidenda i prawo poboru oraz odsetki banków, które zostały przeniesione z Ministerstwa Finansów do Ministerstwa Skarbu Państwa. Ta zmiana miała miejsce w 1997 r.</u>
          <u xml:id="u-2.4" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSkarbuPaństwaAldonaKamelaSowińska">W dochodach z prywatyzacji - dział 97 - najbardziej istotne są tzw. rozliczenia różne. Dochody w tym dziale były zaplanowane na kwotę 3.350 mln zł. Zrealizowaliśmy dochody w wysokości 6.630 mln zł, czyli prawie 200% planu. Powód był taki sam - przeniesienie praw własności z Ministerstwa Finansów do Ministerstwa Skarbu Państwa. Jeśli spojrzą państwo na str. 4 sprawozdania, znajdą państwo Bank Handlowy i Powszechny Bank Kredytowy. Te pozycje zostały przeniesione. Zmienił się podmiot sprawujący uprawnienia w sprawach własnościowych.</u>
          <u xml:id="u-2.5" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSkarbuPaństwaAldonaKamelaSowińska">Drugim działem, oprócz prywatyzacji bezpośredniej, jest prywatyzacja pośrednia, czyli kapitałowa. Tu ważne są dochody z prywatyzacji likwidacyjnej, dzierżawy i leasingu, które mogą państwo znaleźć na str. 6. W 1997 r. z tego tytułu budżet państwa otrzymał 358.389 tys. zł.</u>
          <u xml:id="u-2.6" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSkarbuPaństwaAldonaKamelaSowińska">Chcę zwrócić państwa uwagę na pozycję 1.4.3 na str. 6 sprawozdania - dochody z Fun-duszu Prywatyzacji, gdyż jest to unikalna pozycja w naszej procedurze. Fundusz Prywatyzacji powstał w 1993 r. w celu finansowania zakończenia wydawania świadectw udziałowych. Na koniec 1997 r. z Funduszu przekazano 350 mln zł. Te środki funkcjonują w naszym budżecie jako kwota do rozdysponowania, zgodnie z celami zapisanymi na str. 7.</u>
          <u xml:id="u-2.7" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSkarbuPaństwaAldonaKamelaSowińska">Mamy wiele tytułów przychodu - z odsetek, z kontraktów zagranicznych. Są to znikome kwoty. Ponieważ mają państwo przed sobą nasze materiały, eksponuję tylko te wielkości, które znacznie różnią się od planu oraz wyjaśniam, dlaczego tak się stało. Mówię także o tych pozycjach, które miały istotny wpływ na wykonanie budżetu.</u>
          <u xml:id="u-2.8" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSkarbuPaństwaAldonaKamelaSowińska">Na str. 8 mamy wydatki. Zaplanowano kwotę 119.872 tys. zł. Wydatki Ministerstwa Skarbu Państwa wzrosły prawie o 100% i osiągnęły 231.420 tys. zł. Przyczyna jest taka sama jak poprzednio. Zostały nam przekazane zadania, zgodnie ze stosownymi aktami wykonawczymi i prawnymi Ministerstwa Finansów. Na str. 9 i 10 w sposób jednoznaczny - powołując się na podstawę prawną - powiedzieliśmy, kto i jaką decyzję finansową podjął, a także z jakiego tytułu wykonanie zadań spadło na nas. Mogę tu wskazać np. na Muzeum Techniki NOT, Kontrakt dla Śląska, czy też Kanadyjsko-Polską Fundację Przedsiębiorczości i Polską Agencję Prasową. Na te zadania otrzymaliśmy stosowne środki.</u>
          <u xml:id="u-2.9" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSkarbuPaństwaAldonaKamelaSowińska">Na str. 10 widzą państwo, że wykonaliśmy budżet wydatków w 97,3%. Wynika to z tego, że zadania otrzymaliśmy w trakcie roku. Proszę pamiętać o tym, że Ministerstwo Przekształceń Własnościowych było jednym z pierwszych zlikwidowanych ministerstw. Nowo utworzone Ministerstwo Skarbu Państwa przejęło na siebie kontynuację działań poprzedników w nie zmienionym kształcie. Ponadto funkcjonuje ono jako organ założycielski, wykonujący uprawnienia w sprawach majątkowych skarbu państwa. Także w trakcie 1997 r. przekazywany nam był majątek likwidowanych ministerstw. Z tego powodu nie wszystkie procedury mogły być dokończone. Zwracam uwagę, że dotyczy to niewielkich kwot w stosunku do założonego planu.</u>
          <u xml:id="u-2.10" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSkarbuPaństwaAldonaKamelaSowińska">Następne strony sprawozdania to szczegółowe załączniki obrazujące budżet, jego wykonanie, sprywatyzowane firmy, przychody z tych firm. Chcę zwrócić uwagę, że w załącznikach nr 2 i 3 pokazano wpływy do budżetu z tytułu prywatyzacji konkretnych podmiotów gospodarczych. W załączniku nr 2 są firmy, w których kontrakty zawarto w 1996 r., a sprywatyzowano je w 1997 r. - wtedy były przychody. W załączniku nr 3 pokazano firmy, w których kontrakty i sprzedaż były realizowane w 1997 r. Dotyczy to oczywiście określonej transzy akcji lub udziałów.</u>
          <u xml:id="u-2.11" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSkarbuPaństwaAldonaKamelaSowińska">Ponieważ mają państwo przed sobą szczegółowe materiały, prosiłabym o zadawanie pytań.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#PosełTomaszWójcik">Proszę przedstawicieli Najwyższej Izby Kontroli o przed-stawienie koreferatu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#DyrektordepartamentuwNajwyższejIzbieKontroliRyszardSzyc">Generalna ocena wykonania budżetu w części 17 - Ministerstwo Skarbu Państwa - za 1997 r. na podstawie wyników naszej kontroli wypada pozytywnie. Taka jest pierwsza ocena, chociaż występowały pewne nieprawidłowości w realizacji budżetu.</u>
          <u xml:id="u-4.1" who="#DyrektordepartamentuwNajwyższejIzbieKontroliRyszardSzyc">Na pozytywną ocenę składa się przede wszystkim realizacja dochodów budżetowych w łącznej wysokości prawie 7 mld zł, a więc prawie dwukrotnie więcej niż założono w ustawie budżetowej. W swoim wystąpieniu pani minister mówiła, czym to zwiększenie było spowodowane. Chodziło tu głównie o dochody z prywatyzacji banków, które osiągnęły prawie 3 mld zł. Gdyby jednak nawet odliczyć te dochody, wykonanie założeń było wyższe, niż przyjęto w ustawie budżetowej.</u>
          <u xml:id="u-4.2" who="#DyrektordepartamentuwNajwyższejIzbieKontroliRyszardSzyc">Pozytywna ocena dotyczy także wykonania planu wydatków budżetowych, które wyniosły 225 mln zł. Pani minister mówiła już o tym, że stanowiło to 97,3% kwoty wydatków, zaplanowanych w ustawie budżetowej. Do tej części planu budżetu państwa Najwyższa Izba Kontroli także nie wnosi uwag.</u>
          <u xml:id="u-4.3" who="#DyrektordepartamentuwNajwyższejIzbieKontroliRyszardSzyc">Osiągając wyższe dochody i zmniejszając wydatki w porównaniu z kwotami planowanymi na 1997 r., Ministerstwo Skarbu Państwa nie ustrzegło się w swoich działaniach pewnych nieprawidłowości. W naszej ocenie nie miały one jednak istotnego wpływu na wykonanie całości budżetu. Krytyczne oceny i uwagi Najwyższej Izby Kontroli dotyczyły przede wszystkim przetrzymywania przez ok. 3 miesiące na rachunku bieżącym, zamiast na wyżej oprocentowanym rachunku lokacyjnym środków w kwocie prawie 109 mln zł, uzyskanych ze sprzedaży obligacji zamiennych na akcje Banku Handlowego w Warszawie, które powinny zasilić Fundusz Emerytalny.</u>
          <u xml:id="u-4.4" who="#DyrektordepartamentuwNajwyższejIzbieKontroliRyszardSzyc">Ta kwota została wpłacona przez Bank Handlowy na rachunek Ministerstwa Skarbu Państwa 19 września 1997 r. Środki były deponowane prawie do końca grudnia 1997 r. na rachunku pomocniczym, który był oprocentowany według stopy 8% rocznie. Dopiero 30 grudnia 1997 r. Ministerstwo Skarbu Państwa przekazało tę kwotę na rachunek Ministerstwa Finansów.</u>
          <u xml:id="u-4.5" who="#DyrektordepartamentuwNajwyższejIzbieKontroliRyszardSzyc">Trzeba przyznać, że brak było wtedy ustawowych rozstrzygnięć dotyczących Funduszu Emerytalnego. Zdaniem Najwyższej Izby Kontroli, należało w związku z tym całą kwotę niezwłocznie przekazać do Ministerstwa Finansów i ulokować w formie krótkoterminowych depozytów, które były 3-krotnie wyżej oprocentowane od środków deponowanych na rachunkach bieżących. To zaniedbanie spowodowało, że dochody budżetu państwa były niższe od możliwych do uzyskania o co najmniej 4,8 mln zł, uwzględniając już fakt przekazania do budżetu kwoty 2,4 mln zł, stanowiącej odsetki od złożenia kwoty na rachunku bieżącym. Nastąpiło to 9 lutego 1998 r.</u>
          <u xml:id="u-4.6" who="#DyrektordepartamentuwNajwyższejIzbieKontroliRyszardSzyc">1997 r. był rokiem, w którym wystąpiły skutki niekorzystnych dla skarbu państwa postanowień zawartych w umowie sprzedaży akcji Poznańskich Zakładów Spożywczych „Amino” amerykańskiej firmie. Ta umowa była podpisana w 1992 r. przez byłego kierownika Ministerstwa Przekształceń Własnościowych. W tej umowie zamieszczono klauzulę, że organem właściwym do rozpoznawania sporów jest Sąd Arbitrażowy w Wiedniu. W wyniku niewywiązywania się banku z warunków umowy, powstało wobec niego roszczenie skarbu państwa na kwotę ponad 6,4 tys. dolarów, jako odsetki za zwłokę w wypłacie odsetek bankowych od zdeponowanej w nim sumy powierniczej.</u>
          <u xml:id="u-4.7" who="#DyrektordepartamentuwNajwyższejIzbieKontroliRyszardSzyc">Konsekwencją tej klauzuli w umowie było zaniechanie przez Ministerstwo Skarbu Państwa dochodzenia roszczeń od banku. Przyznajemy, że podstawowym powodem odstąpienia od roszczeń były wysokie koszty procesowe.</u>
          <u xml:id="u-4.8" who="#DyrektordepartamentuwNajwyższejIzbieKontroliRyszardSzyc">Wystąpiły także inne nieprawidłowości, choć w mniejszej skali. Jedną z nich było prawie miesięczne opóźnienie w zwrocie wadium, które wynosiło 182 tys. zł, na rzecz przedsiębiorstwa z Poznania, które brało udział w przetargu. W związku z tym nastąpiła konieczność wypłaty wadium powiększonego o odsetki ustawowe.</u>
          <u xml:id="u-4.9" who="#DyrektordepartamentuwNajwyższejIzbieKontroliRyszardSzyc">Dostarczyliśmy państwu stanowisko Najwyższej Izby Kontroli do informacji złożonej przez ministra skarbu państwa. Mogą państwo zauważyć, że z niektórymi naszymi uwagami minister się nie zgadza. Chcę jednak powiedzieć, że Najwyższa Izba Kontroli podtrzymuje wcześniejszą ocenę dotyczącą tej sprawy. Mówiłem już o tym, że kwota nie jest wielka - sięga 3 tys. zł. Nie jest to wielki problem.</u>
          <u xml:id="u-4.10" who="#DyrektordepartamentuwNajwyższejIzbieKontroliRyszardSzyc">W trakcie kontroli Najwyższa Izba Kontroli stwierdziła także pewną nierzetelność w zakresie weryfikacji niektórych wniosków przedsiębiorstw i spółek, występujących o przyznanie im dotacji budżetowej. Była to dotacja na restrukturyzację zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne. Mówimy tu o nierzetelności, gdyż późniejsza weryfikacja zapobiegła skutkom, które mogły spowodować nieuzasadnione wydatkowanie kwoty 6,9 mln zł.</u>
          <u xml:id="u-4.11" who="#DyrektordepartamentuwNajwyższejIzbieKontroliRyszardSzyc">Najwyższa Izba Kontroli wniosła także uwagi do organizacji pracy Ministerstwa Skarbu Państwa i działalności rzecznika dyscypliny budżetowej. Jeśli chodzi o organizację pracy, przez 15 miesięcy, w tym przez cały 1997 r. Ministerstwo Skarbu Państwa nie wprowadziło regulaminów wewnętrznych dla żadnej z komórek organizacyjnych, co było przedmiotem wniosku Najwyższej Izby Kontroli zawartym w wystąpieniu pokontrolnym z kontroli wykonania budżetu za 1996 r. Chcę państwu powiedzieć, że do wprowadzenia takich regulaminów zobowiązywało także zarządzenie nr 3 Ministra Skarbu Państwa z 8 listopada 1996 r.</u>
          <u xml:id="u-4.12" who="#DyrektordepartamentuwNajwyższejIzbieKontroliRyszardSzyc">Wspomniałem o uwagach do działalności rzecznika dyscypliny budżetowej. Chodziło tu o kwestie dotyczące reprezentowania przez rzecznika interesów porządku prawnego w postępowaniach o naruszenie dyscypliny budżetowej. Wnioski rzecznika dyscypliny budżetowej o odmowę wszczęcia postępowania i o odstąpienie od wymierzenia kary były - zdaniem Najwyższej Izby Kontroli - nieadekwatne do skali stwierdzonych w toku kontroli nieprawidłowości, zawartych w naszych zawiadomieniach o naruszeniu dyscypliny budżetowej.</u>
          <u xml:id="u-4.13" who="#DyrektordepartamentuwNajwyższejIzbieKontroliRyszardSzyc">Nieprawidłowości dotyczyły naruszenia ustawy o zamówieniach publicznych, a szczególnie jej art. 76 ust. 1, a także ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe. W drugim przypadku chodziło o czyn z art. 57 ust. 1 pkt 1 tej ustawy na kwotę 100 tys. zł.</u>
          <u xml:id="u-4.14" who="#DyrektordepartamentuwNajwyższejIzbieKontroliRyszardSzyc">Najwyższa Izba Kontroli zawarła w swojej informacji także inne uwagi krytyczne. Dotyczyły one Agencji Prywatyzacji. Kompleksowa kontrola Agencji Prywatyzacji zostanie rozpoczęta w III kwartale br. Wcześniejsze uwagi dotyczą jedynie niewłaściwego gospodarowania częścią dotacji budżetowej. Dotyczy to ok. 1% otrzymanej kwoty. Zwróciliśmy także uwagę na niewłaściwe planowanie wydatków i niewłaściwe księgowanie, a także na organizację tej Agencji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#PosełTomaszWójcik">Proszę przedstawicieli Ministerstwa Skarbu Państwa o ustosunkowanie się do tej wypowiedzi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Z satysfakcją wysłuchałam informacji o wynikach kontroli dokonanej przez Najwyższą Izbę Kontroli. Art. 5 ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli mówi, że podmiot kontrolowany jest z punktu widzenia kryteriów jawności, rzetelności, efektywności i legalności. Z przyjemnością stwierdzam, że uwagi Najwyższej Izby Kontroli nie dotyczą żadnego z tych kryteriów. Z tego wynika, że kontrola wykazała prawidłowość funkcjonowania urzędu Ministra Skarbu Państwa jako całości.</u>
          <u xml:id="u-6.1" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Jeżeli podzielimy zarzuty, które mogą być wysunięte przez Najwyższą Izbę Kontroli na podstawie ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli na zarzuty o jakości typu wykonywanych zadań, takich zarzutów nie było. Jakość zadań wykonywanych przez urząd Ministra Skarbu Państwa była poprawna i tak została oceniona.</u>
          <u xml:id="u-6.2" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Ministerstwo Skarbu Państwa jest największym biznesmenem w kraju. Ma 1.607 spółek, nadzoruje 100 przedsiębiorstw państwowych i zatrudnia prawie 690 osób. Jeśli zejdziemy z płaszczyzny jakości typu na jakość wykonania, na pewno - jak każde inne dzieło rąk ludzkich - może ona mieć wady i na pewno je ma. Inspekcja NIK wykryła nieprawidłowości, z czym trudno jest się nie zgodzić. Możemy więc mówić o płaszczyźnie nieprawidłowości w wykonaniu zadań Ministra Skarbu Państwa.</u>
          <u xml:id="u-6.3" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Jeśli pan przewodniczący będzie sobie tego życzył, omówię szczegółowo przynajmniej niektóre z tych zarzutów. Powstaje jednak problem, czy każdą z tych nieprawidłowości należałoby omówić osobno, czy też możemy uznać, że kontrola NIK wskazuje na prawidłowość wykonania budżetu - co usłyszałam z przyjemnością - i przyjąć, że szczegółowe uwagi mogą się zdarzyć w każdym urzędzie. Faktem jest, że Ministerstwo Skarbu Państwa przedłożyło w tej sprawie swoje szczegółowe uwagi na piśmie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#PosełTomaszWójcik">Myślę, że ta odpowiedź jest wystarczająca. Jeśli członkowie Komisji będą chcieli poznać więcej szczegółów, będziemy mogli do tej sprawy powrócić.</u>
          <u xml:id="u-7.1" who="#PosełTomaszWójcik">Otwieram dyskusję nad sprawozdaniem z wykonania budżetu Ministerstwa Skarbu Państwa. Proszę o zgłaszanie się do głosu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#PosełJanuszLewandowski">Ja także cieszę się, kiedy po kontroli przeprowadzonej przez Najwyższą Izbę Kontroli słyszę, że strona finansowa działalności w 1997 r. przedstawia się dobrze. Rzeczywiście właśnie tak należy ją ocenić, chociaż przy stronie rzeczowej, czyli przy realizacji kierunków prywatyzacji, widać w sposób bardzo wyraźny, że osiągnięto to poprzez koncentrację wysiłków na kilku najbardziej wydajnych finansowo prywatyzacjach. Oprócz prywatyzacji przeniesionych z Ministerstwa Finansów - Bank Handlowy na kwotę 1.667 mln zł, a Państwowy Bank Kredytowy na kwotę 1 mld zł i dywidenda ok. 300 mln zł - chodzi tu o 4 firmy - Kombinat Górniczo-Hutniczy Miedzi, „Celuloza” i dwie „Polfy”.</u>
          <u xml:id="u-8.1" who="#PosełJanuszLewandowski">Ta cecha działalności pokaże swoje oblicze przy rozliczeniu strony rzeczowej działalności Ministerstwa Skarbu Państwa w 1997 r., ale tłumaczy osiągnięty efekt finansowy. Natomiast przy wydatkach zawsze warto jest podkreślać, że nie zawsze niskie wydatki są dobrym zwiastunem dla prywatyzacji w następnym roku. Czasami stwarza to problemy dla osób, które kontynuują prywatyzację. Może to świadczyć o braku zaawansowania kolejnych projektów inwestycyjnych. Wydatki w prywatyzacji oprócz prowizji - premii od sukcesu - mają to do siebie, że są zazwyczaj nakładami przyszłych okresów.</u>
          <u xml:id="u-8.2" who="#PosełJanuszLewandowski">Jeśli wydatki są bardzo niskie, może to oznaczać brak zaawansowania kolejnych prywatyzacji lub niskie zaawansowanie prac legislacyjnych, które nie przynoszą efektów, a kosztują. Może to także oznaczać niskie zaawansowanie prac wdrożeniowych, np. przy rekompensatach dla rencistów i emerytów. To także kosztuje, a nie przyniesie żadnego efektu budżetowego. O tej stronie wydatków należy uważnie patrzeć przy rozliczeniu finansowej strony działalności. Należy jednak uznać, że Ministerstwo Skarbu Państwa utrzymywało dyscyplinę w wydatkach, czego zapewne stopniowo się uczyło.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#PosełTomaszWójcik">Czy jeszcze ktoś z państwa chciałby zabrać głos? Nie ma zgłoszeń. Rozumiem, że oznacza to aprobatę dla przedstawionego sprawozdania. Jednak żeby nie było w tej sprawie wątpliwości, podam sprawę pod głosowanie.</u>
          <u xml:id="u-9.1" who="#PosełTomaszWójcik">Kto z państwa jest za przyjęciem sprawozdania z wykonania budżetu Ministerstwa Skarbu Państwa w 1997 r.?</u>
          <u xml:id="u-9.2" who="#PosełTomaszWójcik">Za wnioskiem głosowało 11 posłów, nikt nie był przeciwny i nikt nie wstrzymał się od głosu.</u>
          <u xml:id="u-9.3" who="#PosełTomaszWójcik">Stwierdzam, że Komisja przyjęła sprawozdanie jednogłośnie.</u>
          <u xml:id="u-9.4" who="#PosełTomaszWójcik">Przechodzimy do rozpatrzenia sprawozdania z wykonania budżetu w części dotyczącej zbiorczego budżetu wojewodów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Skrótowe wykonanie budżetu wojewodów w dziale 97 - prywatyzacja, przedstawi państwu pani dyrektor Kosma-Więch.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#WicedyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaJolantaKosmaWięch">Ministerstwo Skarbu Państwa przygotowało krótki materiał dotyczący wykonania budżetu wojewodów w 1997 r. Przypomnę tylko najistotniejsze dla tego materiału dane.</u>
          <u xml:id="u-11.1" who="#WicedyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaJolantaKosmaWięch">Zgodnie z ustawą budżetową na 1997 r. wojewodowie otrzymali środki w wysokości 6.335 tys. zł. Od razu powiem, że było to więcej niż w ub.r. W 1996 r. wojewodowie otrzymali ponad 5 mln zł. Środki te przeznaczone były na pokrycie kosztów związanych z prywatyzacją przedsiębiorstw państwowych, dla których wojewodowie są organami założycielskimi.</u>
          <u xml:id="u-11.2" who="#WicedyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaJolantaKosmaWięch">Przypomnę, że środki te stanowią część budżetu wojewody. Wojewoda jest dysponentem tego budżetu, a więc jest władny do właściwego przeznaczania tych środków, zgodnie z potrzebami. Zazwyczaj pod koniec roku mamy do czynienia z takim zjawiskiem, że wojewodowie występują o przeniesienie części tych środków z działu 97, rozdziału 9716 - prywatyzacja, na inne cele. Jest im do tego potrzebna zgoda ministra skarbu państwa oraz ministra finansów.</u>
          <u xml:id="u-11.3" who="#WicedyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaJolantaKosmaWięch">W związku z tym po korekcie środki na prywatyzację w dziale 97 są zazwyczaj mniejsze niż zapisane w pierwotnej wersji ustawy budżetowej. Prześledziłam, na co w ostatnich latach wojewodowie przesuwali te środki. Zazwyczaj była to ochrona zdrowia, spłata zobowiązań w jednostkach służby zdrowia, zakup sprzętu dla jednostek służby zdrowia. Wojewodowie próbują także dofinansować gospodarkę komunalną, a zwłaszcza remonty dróg publicznych. Dofinansowują także gospodarkę mieszkaniową, przeznaczając część środków na dotacje dla spółdzielni mieszkaniowych. Dofinansowują także wydatki związane z bieżącym funkcjonowaniem urzędów wojewódzkich.</u>
          <u xml:id="u-11.4" who="#WicedyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaJolantaKosmaWięch">Zazwyczaj część wojewodów występuje o przeniesienie tych środków, czyli o zmniejszenie środków na prywatyzację. Trudno byłoby kategorycznie stwierdzić, że wojewodowie traktują ten rozdział jako kieszeń, z której mogą finansować inne wydatki. Nie ma tu żadnej prawidłowości. Część wojewodów występuje o przeniesienie środków, a część nie. Po przeanalizowaniu danych z ostatnich lat nie zauważyłam prawidłowości wskazujących na istnienie tego typu zjawiska.</u>
          <u xml:id="u-11.5" who="#WicedyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaJolantaKosmaWięch">W tabelach przedstawione zostało wyraźnie, którzy wojewodowie korygowali te środki w górę, a którzy w dół. Nie będę w tej chwili przedstawiała państwu tych danych. Można jednak powiedzieć, że faktyczne wydatki na koszty prywatyzacji kształtowały się w 1997 r. znacznie niżej niż w 1996 r. i wyniosły 75%. Naszym zdaniem, może to wynikać z tego, że weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z 3 czerwca 1997 r. w sprawie analizy spółki oraz przedsiębiorstwa państwowego, zgodnie z którym wojewodowie nie mogą finansować wycen majątku prywatyzowanych przedsiębiorstw. Koszty tych wycen obciążają przedsiębiorstwo państwowe.</u>
          <u xml:id="u-11.6" who="#WicedyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaJolantaKosmaWięch">Środki, które figurowały w dziale 97, w rozdziale 9716 nie są w tym roku tak energicznie wykorzystywane, jak miało to miejsce jeszcze w ub.r.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#PosełTomaszWójcik">Czy przedstawiciele Najwyższej Izby Kontroli chcieliby wnieść do tego sprawozdania jakieś uwagi?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#DyrektorRyszardSzyc">Nie mamy żadnych uwag. Zasadniczym powodem jest to, że mój departament nie kontroluje działu 97. Materiały dotyczące tej części budżetu znajdują się w części ogólnej dokumentu Najwyższej Izby Kontroli, który został złożony w Sejmie przez prezesa NIK. Sądzę, że wszyscy państwo mają ten dokument.</u>
          <u xml:id="u-13.1" who="#DyrektorRyszardSzyc">Zajmowaliśmy się tą sprawą od strony rzeczowej, w ramach kierunku prywatyzacji. Na ten temat będę się wypowiadał w dalszej części posiedzenia. Nie posiadam jednak materiałów odnoszących się do dochodów i wydatków. Być może na dzisiejsze posiedzenie należało zaprosić przedstawicieli Departamentu Budżetu Państwa NIK, którzy mogliby państwu coś na ten temat powiedzieć. Wszystkie delegatury NIK prowadziły kontrolę w tym zakresie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#PosełTomaszWójcik">Czy ktoś z państwa chciałby zabrać głos w tej sprawie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#PosełWiesławKaczmarek">Kiedy patrzymy na tabele obradujące wykonanie budżetu wojewodów, nasuwa się pytanie o powody zmian w tych budżetach w poszczególnych województwach. W niektórych przypadkach środki na prywatyzację zostały zredukowane nawet do 50%. Myślę, że jest to skutek załamania koncepcji, która zaczęła być realizowana w Ministerstwie Przekształceń Własnościowych w 1996 r. i nie była kontynuowana przez Ministerstwo Skarbu Państwa w 1997 r. W tej koncepcji chodziło o usamodzielnienie i decentralizację po prywatyzacji oraz zwiększenie kompetencji delegatur Ministerstwa Przekształceń Własnościowych w terenie.</u>
          <u xml:id="u-15.1" who="#PosełWiesławKaczmarek">Jeśli dobrze pamiętam, było 13 delegatur terenowych Ministerstwa Przekształceń Własnościowych. W 1996 r. ministerstwo postanowiło usamodzielnić te delegatury w niektórych obszarach, dotyczących wręcz podejmowania decyzji ostatecznych. Chodziło o to, żeby takie decyzje nie były podejmowane w centrali, ale bezpośrednio w delegaturach. Przyjęto założenie, które miało na celu sprowadzenie prywatyzacji bezpośredniej na jak najniższy poziom. Decyzje miały być podejmowane blisko przedsiębiorstwa, a nie w Warszawie.</u>
          <u xml:id="u-15.2" who="#PosełWiesławKaczmarek">W 1997 r. po reformie centrum zaczęto odchodzić od tej reguły, odbierając niektóre kompetencje delegaturom. W ten sposób doszło do osłabienia ich pozycji, natomiast wzmocniona została pozycja wojewodów. W 1996 r. w pewien sposób kontrolowany był proces wymuszania prywatyzacji na szczeblu wojewódzkim. Ten proces w 1997 r. uległ załamaniu. Widać to chociażby w swobodzie dotyczącej przesuwania przez wojewodów środków przeznaczonych na prywatyzację. Z tego, co wiem, 1998 r. także nie rokuje pozytywnie, je0śli chodzi o pozycję delegatur i możliwość prowadzenia przez nie prywatyzacji bezpośredniej.</u>
          <u xml:id="u-15.3" who="#PosełWiesławKaczmarek">Myślę, że jest to główna przyczyna takiego stanu rzeczy, iż mamy województwa, w których redukcje środków na prywatyzację sięgają nawet 50%. Bierze się to przede wszystkim z osłabienia pozycji jednostek terenowych Ministerstwa Skarbu Państwa w dzisiejszym układzie administracji rządowej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#PosełMarekOlewiński">Myślę, że może to być jedna z głównych przyczyn. Chcę jednak powiedzieć, że kiedy analizowaliśmy wykonanie budżetu wojewodów w tej części, zauważyliśmy, że tego typu nieprawidłowości powtarzały się od kilku lat. Chyba można powiedzieć, że wojewodowie robią sobie z tej pozycji rezerwę już na etapie planowania budżetu. Później - szczególnie pod koniec roku - korzystają z tej rezerwy, pisząc wnioski o przesunięcie środków na inne cele. Uważam, że należałoby się bliżej przyjrzeć temu zjawisku i w większym stopniu egzekwować to, co zostało zapisane w planie, np. nie wyrażając zgody na przesunięcia. W takim przypadku wojewodowie bardziej zdyscyplinowaliby się w roku następnym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#PosełTomaszWójcik">Czy są jeszcze jakieś głosy, uwagi lub pytania?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#PosełEwaFreyberg">Chcę zapytać, czy Ministerstwo Skarbu Państwa przeprowadziło analizę przyczyn zmniejszenia wykonania środków w stosunku do ustawy budżetowej w województwach, które zostały wymienione na str. 2? Chodzi mi o województwa: elbląskie, krakowskie i koszalińskie. Mamy jeden przykład, gdy środki zostały wykorzystane tylko w 79%.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#PosełWiesławKaczmarek">Przy tej okazji chciałbym zapytać, jaki jest powód zmiany w woj. lubelskim? Jest tam nieprawdopodobny skok w linii 22.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#PosełTomaszWójcik">Proszę przedstawicieli ministerstwa o udzielenie odpowiedzi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Odpowiem na pytanie dotyczące przyczyn niewykonywania przez wojewodów budżetu prywatyzacyjnego. Na 2899 przedsiębiorstw państwowych, które były zarejestrowane w końcu 1997 r., których organem założycielskim byli wojewodowie, tylko 1890 jest w stanie czynnym. 830 przedsiębiorstw jest w stanie upadłości, a 299 w likwidacji.</u>
          <u xml:id="u-21.1" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Można powiedzieć, że w ciągu roku wiele przedsiębiorstw nie osiągnęło kondycji umożliwiającej prywatyzację i zostały one postawione w stan likwidacji lub upadłości. Drugim powodem było to, że w 1997 r. zawarto wiele kontraktów menedżerskich. Przypomnę, że ustawa o prywatyzacji i komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego jasno mówi, że proces, w którym następuje zawarcie kontraktu menedżerskiego na podstawie art. 45a ustawy o przedsiębiorstwach państwowych, wyklucza prywatyzację bez zgody zarządcy menedżerskiego. Można powiedzieć, że 100 kontraktów zawartych w tej formule uniemożliwiło prywatyzację.</u>
          <u xml:id="u-21.2" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Bez zgody menedżera, który podpisał kontrakt, prywatyzacja jest niemożliwa. Kontrakt wyklucza kompetencje władcze, zarówno wojewody, jak i ministra skarbu państwa. Zwrócę także uwagę na to, że jest to formuła ucieczki od prywatyzacji. Takich kontraktów mamy ponad 100. Po marcu 1998 r. zawieranie kontraktów nasiliło się. Minister skarbu państwa nie ma kompetencji władczych nad zatrzymaniem tego procesu, gdyż kontrakty są zawierane między wojewodą sprawującym uprawnienia organu założycielskiego a zarządem przedsiębiorstwa. Znają państwo tę procedurę.</u>
          <u xml:id="u-21.3" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Planowanie prywatyzacji, która się nie kończy, może mieć dwa podstawowe skutki - postawienie przedsiębiorstwa w likwidację lub upadłość oraz zawieranie kontraktów menedżerskich. W 1998 r., a więc przez pół roku Ministerstwo Skarbu Państwa zawarło tylko dwa kontrakty. Natomiast u wojewodów funkcjonuje ponad 100 kontraktów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#PosełWiesławKaczmarek">Nie bardzo zrozumiałem tę wypowiedź. Czy są to takie kontrakty, których nie można zmienić w trakcie realizacji? Minister Skarbu Państwa w trybie nadzoru nie może dopuścić do tego typu praktyk, żeby wojewodowie uciekali z majątkiem na marginesie prawa. Jest to zupełnie nierealna sytuacja. Jak jest możliwe, żeby zawierane były takie kontrakty?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#PosełHenrykDługosz">Chcę zaprotestować jako osoba, która kiedyś podpisywała takie kontrakty. Takie kontrakty podpisuje się na ogół w celu prywatyzacji przedsiębiorstwa. Zazwyczaj nie są to przedsiębiorstwa o dużej wartości. Założenie było takie, żeby menedżerowie byli zainteresowani dobrymi wynikami przedsiębiorstwa i osobistym udziałem w jego prywatyzacji. Przypomnę, że z założenia odkłada się część środków - ok. 18% - na prywatyzację. 12% można skonsumować.</u>
          <u xml:id="u-23.1" who="#PosełHenrykDługosz">Uważam, że argument o tym, że kontrakty wstrzymały prywatyzację jest błędny. Mówię to z praktyki. Menedżerowie, którzy wiedzieli, po co zabiegali o zawarcie takich kontraktów, prywatyzowali przedsiębiorstwa znacznie wcześniej niż wygasł termin kontraktu. Nie jest to zasada ogólna. Mówię to na podstawie doświadczeń z woj. kieleckiego w latach 1994–1995.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#PosełJanuszLewandowski">Sądzę, że w dyskusji mieszane są dwie kategorie kontraktów menedżerskich. Mamy kontrakt menedżerski na zarządzanie, a także system kontraktów z restrukturyzacją i opcją menedżerską, który opracował kiedyś Sidorowicz. Na szczęście ten system został wdrożony - prowadzi on wprost i zachęca do prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-24.1" who="#PosełJanuszLewandowski">Natomiast pani minister ma o tyle rację, że konwencjonalny kontrakt menedżerski na ogół zachęca menedżera to tego, żeby tkwić na stanowisku, niekoniecznie prywatyzując przedsiębiorstwo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#DoradcawMinisterstwieFinansówKrzysztofLis">Jest jeszcze trzeci rodzaj kontraktów menedżerskich. Są to po prostu umowy o pracę, w ramach których można płacić więcej. Zazwyczaj w tym przypadku nie ma specjalnych umów dotyczących opcji prywatyzacyjnych lub jakichkolwiek innych. Może dobrze byłoby przeprowadzić analizę tego typu kontraktów, dlatego że to one właśnie blokują prywatyzację.</u>
          <u xml:id="u-25.1" who="#DoradcawMinisterstwieFinansówKrzysztofLis">Jeśli prześledzą państwo rozmowy dotyczące jednego z największych w tej chwili kontraktów restrukturyzacyjnych, a mianowicie restrukturyzacji górnictwa, zobaczą państwo, że tzw. lobby górnicze proponuje jako kontrakty menedżerskie dla spółek węglowych nic innego jak zwykłe umowy o pracę, nazywające się kontraktami menedżerskimi. Jest to po prostu pomylenie pojęć i ucieczka od odpowiedzialności, czyli od tego, o co w kontraktach chodziło.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-26">
          <u xml:id="u-26.0" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Każdy z panów ma po części rację. Nie powiedziałam, że zawarcie kontraktów menedżerskich wstrzymało proces prywatyzacji. Wskazałam tylko na jedno ze źródeł niewykonania budżetów prywatyzacyjnych przez wojewodów. Jest to więc opóźnienie tych procesów, a nie wstrzymanie. Ponadto jest to tylko jedno ze źródeł.</u>
          <u xml:id="u-26.1" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Przyjęłam funkcję wiceministra od 1 marca br., więc jestem najkrócej urzędującym wiceministrem. Jednak w tym czasie dokonałam analizy kontraktów menedżerskich. Stwierdzam, że 93 kontrakty funkcjonowały do końca 1997 r. W lipcu i grudniu 1997 r. nie zawarto żadnych nowych kontraktów, czyli wszystkie odziedziczyliśmy. Wyniki tej analizy są następujące: 11 kontraktów zostało zawartych w 1992 r. bez skutków prywatyzacyjnych. W kontrakcie był zapis o sprywatyzowaniu przedsiębiorstwa, jednak do niej nie doszło. Jest to 11% kontraktów. W 1993 r. zawarto 13% kontraktów. W 17 kontraktach zatrudnienie wynosi od 6 do 35 osób. W chwili obecnej wszczęłam procedurę kontroli tych kontraktów na podstawie art. 2 pkt 7 ustawy o Ministrze Skarbu Państwa. Zrobiłam dokładnie to, co postulował pan poseł. Tę sprawę załatwiłam.</u>
          <u xml:id="u-26.2" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Nie zmienia to jednak faktu, że należycie i dobrze sporządzony kontrakt menedżerski koherentny z ustawą o prywatyzacji i komercjalizacji przedsiębiorstw państwowych nie daje możliwości rozpoczęcia procedury prywatyzacyjnej bez zgody zarządcy. Właśnie o tym mówiłam jako o jednym ze źródeł opóźniających prywatyzację, a nie całkowicie ją wstrzymujących. Tak się nie dzieje.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-27">
          <u xml:id="u-27.0" who="#DoradcaKrzysztofLis">Mam jeszcze jedną uwagę, która dotyczy przyszłości. Naj-prawdopodobniej są to ostatnie lata, w których prywatyzacja przynosi wielkie dochody. Wielkość tych dochodów zależy od tempa prywatyzacji. Musimy jednak zdawać sobie sprawę z tego, że najprawdopodobniej jeszcze przed końcem obecnej kadencji Sejmu spotkamy się z taką sytuacją, że będziemy musieli dopłacać do prywatyzacji. Nie jest to wykluczone, gdyż prywatyzacja kosztuje coraz drożej.</u>
          <u xml:id="u-27.1" who="#DoradcaKrzysztofLis">Ministerstwo Skarbu Państwa i Agencja Prywatyzacji pracują w warunkach bardzo chudego budżetu, jeśli porównamy to z krajami, które prowadzą prywatyzację w warunkach gospodarki rynkowej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-28">
          <u xml:id="u-28.0" who="#PosełTomaszWójcik">Czy jeszcze ktoś z państwa chciałby zabrać głos w tej sprawie? Nie ma zgłoszeń. Przystępujemy do rozstrzygnięcia w sprawie przyjęcia sprawozdania o wykonaniu budżetu wojewodów.</u>
          <u xml:id="u-28.1" who="#PosełTomaszWójcik">Kto z państwa jest za przyjęciem informacji o wykonaniu budżetu wojewodów w 1997 r. w zakresie działu 97?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-29">
          <u xml:id="u-29.0" who="#PosełHenrykDługosz">Nie otrzymaliśmy odpowiedzi w sprawie woj. lubelskiego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-30">
          <u xml:id="u-30.0" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">W naszym materiale na str. 2 napisano, że Bank Gospodarki Żywnościowej w Puławach otrzymał 922.900 zł z przeznaczeniem na pokrycie zobowiązań skarbu państwa. Podejrzewam, że wojewodowie zaliczyli tę kwotę jako kwotę z działu 97, na prywatyzację. Jeszcze to sprawdzę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-31">
          <u xml:id="u-31.0" who="#PosełTomaszWójcik">Przystępujemy do głosowania. Kto z państwa jest za przyjęciem sprawozdania w części dotyczącej zbiorczego budżetu wojewodów?</u>
          <u xml:id="u-31.1" who="#PosełTomaszWójcik">Za wnioskiem głosowało 14 posłów, nikt nie był przeciwny i nikt nie wstrzymał się od głosu.</u>
          <u xml:id="u-31.2" who="#PosełTomaszWójcik">Stwierdzam, że sprawozdanie zostało przyjęte jednogłośnie.</u>
          <u xml:id="u-31.3" who="#PosełTomaszWójcik">Następnym punktem porządku obrad jest rozpatrzenie sprawozdanie z realizacji „Kierunków prywatyzacji majątku państwowego w 1997 r.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-32">
          <u xml:id="u-32.0" who="#PosełJanuszLewandowski">Jest jeszcze jeden element budżetu, o którym powinniśmy powiedzieć. Jest to dział 89 - różna działalność, dotacje dla jednostek niepaństwowych. Powinno to być wyjaśnione przez Ministerstwo Skarbu Państwa. Co prawda nie mieliśmy tego w planie dzisiejszego posiedzenia, ale jest to drobny element rozliczenia budżetowego.</u>
          <u xml:id="u-32.1" who="#PosełJanuszLewandowski">Wydaje mi się, że pani minister jest w stanie przedstawić nam ten problem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-33">
          <u xml:id="u-33.0" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaJanStaniszewski">Na str. 12 naszego sprawozdania z wykonania budżetu została opisana realizacja wydatków w tej części klasyfikacji budżetowej. Początkowo w ustawie budżetowej zapisana była kwota 114 tys. zł. Środki były przeznaczane na zadania związane z obronnością. Nie będę wchodził w szczegóły, gdyż są to znane i poufne sprawy.</u>
          <u xml:id="u-33.1" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaJanStaniszewski">W trakcie realizacji budżetu nastąpiły dość drastyczne zmiany. Kwota 114 tys. zł została zmieniona na 2.890 tys. zł. Było to związane z przejęciem przez Ministerstwo Skarbu Państwa, a właściwie przez ministra, praw właścicielskich w odniesieniu do Muzeum Techniki NOT w Warszawie. Odpowiednia kwota była początkowo zapisana w budżecie ministra finansów. W trakcie roku budżetowego podpisano zostało w tej sprawie stosowne porozumienie między Ministrem Skarbu Państwa a Ministrem Finansów. Odpowiednia kwota została w związku z tym przesunięta z części 08 - Ministerstwo Finansów, do części 17 - Ministerstwo Skarbu Państwa.</u>
          <u xml:id="u-33.2" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaJanStaniszewski">Ta kwota znajdzie się również w budżecie na przyszły rok. W dalszym ciągu realizowane będą zadania związane z dofinansowaniem kosztów utrzymania Muzeum Techniki NOT, które mieści się w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie.</u>
          <u xml:id="u-33.3" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaJanStaniszewski">W klasyfikacji budżetowej mamy jeszcze jedną pozycję. Są to wydatki w dziale 90. Te wydatki nie były planowane w budżecie Ministerstwa Skarbu Państwa. Środki były zapisane w rezerwach celowych. Są to wydatki związane z fundacją utworzoną z inicjatywy rządu kanadyjskiego, który wyasygnował 3 mln ecu na popieranie drobnej wytwórczości. Strona polska zobowiązała się do partycypowania w tych kosztach. Na wniosek Ministerstwa Skarbu Państwa minister finansów podjął decyzję o przekazaniu 100 tys. zł do budżetu Ministerstwa Skarbu Państwa. W odpowiednim czasie kwota ta została wydatkowana w całości po wpłynięciu wniosku.</u>
          <u xml:id="u-33.4" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaJanStaniszewski">Druga znacząca pozycja także została przejęta przez ministra skarbu państwa. Dotyczy to podpisanego przez rząd kontraktu regionalnego dla Śląska. Z kontraktu wynikało, że w budżecie państwa będą przewidziane środki na zasilenie odpowiedniego funduszu. Ustalono, że środki wpłyną w trzech transzach. Pierwsza transza wynosiła 40 mln zł. Te środki były wykorzystane w 1996 r. W 1997 r. na ten cel przeznaczono 30 mln zł. Także w br. zapisane zostały na ten cel środki. Tym razem nie zostały one zapisane w rezerwach celowych, ale w budżecie resortu, w kwocie 30 mln zł. Środki te do tej pory nie zostały jeszcze uruchomione. Czekamy na wystąpienie z wnioskiem w tej sprawie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-34">
          <u xml:id="u-34.0" who="#PosełTomaszWójcik">Dziękuję za te wyjaśnienia.</u>
          <u xml:id="u-34.1" who="#PosełTomaszWójcik">Przechodzimy do rozpatrzenia następnego punktu porządku obrad. Proszę panią minister o przedstawienie kierunków prywatyzacji w 1997 r.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-35">
          <u xml:id="u-35.0" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Materiał sprawozdawczy pt. „Kierunki prywatyzacji majątku państwowego w 1997 r.” stanowi załącznik do ustawy budżetowej. Ten materiał otrzymali państwo w pełnej wersji. Swoją wypowiedź skoncentruję na dwóch elementach. Przedstawię państwu cele polityki prywatyzacyjnej rządu w 1997 r. i jakie były działania legislacyjne w tej materii.</u>
          <u xml:id="u-35.1" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">W 1997 r. rząd kontynuował cele polityki prywatyzacyjnej, które były określone jako utrwalenie dynamiki wzrostu gospodarczego, przyspieszenia tempa prywatyzacji i wspomaganie reform instytucjonalnych, zwłaszcza reformy systemu emerytalnego. Chcę zwrócić uwagę na to, że przejście z 1997 r. do 1998 r. eksponuje ten ostatni element polityki prywatyzacyjnej. Przypomnę, że w 1998 r. będziemy kontynuować reformę prywatyzacyjną polegającą na tym, że 1997 r. zapoczątkował, a 1998 r. kontynuuje unikalną sytuację, kiedy prywatyzacja prowadzona będzie po raz pierwszy nie tylko na podstawie ustawy o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. Zaczniemy wykonywać ustawę uchwaloną w 1997 r. o rekompensatach z tytułu niepodwyższenia wynagrodzeń w sferze budżetowej. Najprawdopodobniej w 1998 r. rozpocznie swój byt prawny ustawa reprywatyzacyjna. Wierzymy, że rozpocznie także swój byt prawny ustawa uwłaszczeniowa.</u>
          <u xml:id="u-35.2" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">W 1997 r. bazowano w założeniach na przepisach ustawy o prywatyzacji i komercjalizacji przedsiębiorstw państwowych. Przypomnę, że w 1997 r. ustawa, o której mówię, była 6-krotnie nowelizowana, w związku z czym musieliśmy stosować konkretne przepisy zmieniającej się ustawy. Na str. 5 i 6 przedstawiliśmy wszystkie zmiany wprowadzone w 1997 r. do tej ustawy.</u>
          <u xml:id="u-35.3" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">W 1997 r. w zasadzie rozpoczęło się praktyczne funkcjonowanie ustawy o urzędzie Ministra Skarbu Państwa oraz zostały wydane akty wykonawcze do tej ustawy. Nie będę omawiała tych aktów, gdyż zostało to zrobione w materiałach na str. 6 i 7. W sprawozdaniu pokazaliśmy także, co będziemy robić w przyszłym roku. Będzie to kontynuacja działań, a także rozpoczęcie działań zmierzających do realizacji reform systemu ubezpieczeń społecznych. Będziemy się także przygotowywać od strony formalnoprawnej do realizacji w 1998 r. innych programów prywatyzacyjnych.</u>
          <u xml:id="u-35.4" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Szczegóły dotyczące spraw prywatyzacyjnych przedstawi w skrócie pani dyrektor Sadowy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-36">
          <u xml:id="u-36.0" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaMartaSadowy">Zwrócę uwagę tylko na najbardziej istotne sprawy związane z przebiegiem procesów prywatyzacyjnych w 1997 r. Mówiono już o tym, że wpływy uzyskane z prywatyzacji znacznie przekroczyły wpływy zakładane w planie. Gros wpływów uzyskano z prywatyzacji pośredniej - ponad 90%. Prywatyzacją pośrednią objętych było w 1997 r. 150 spółek, czyli o 30 spółek więcej, niż zakładano w „Kierunkach prywatyzacji majątku państwowego w 1997 r.”.</u>
          <u xml:id="u-36.1" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaMartaSadowy">W 1997 r. sprywatyzowano 44 jednoosobowe spółki skarbu państwa. Uzyskano znaczne przekroczenie w zakresie realizacji ścieżki prywatyzacyjnej w formie oferty publicznej. Planowano realizację tej ścieżki w stosunku do 5 spółek. Faktycznie sprywatyzowano w tym trybie 9 spółek skarbu państwa. W wyniku rokowań podjętych na podstawie publicznego zaproszenia sprywatyzowano 13 spółek, a w drodze przetargu 22 spółki.</u>
          <u xml:id="u-36.2" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaMartaSadowy">Sprzedano również tzw. resztówki, czyli udziały w spółkach skarbu państwa, w których prywatyzacja miała miejsce wcześniej. Sprzedaż resztówek dotyczyła tylko 8 spółek, co było wynikiem ograniczonego zainteresowania nabywaniem udziałów mniejszościowych.</u>
          <u xml:id="u-36.3" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaMartaSadowy">Chcę zwrócić uwagę, że wejście w życie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych uruchomiło proces nieodpłatnego udostępnia akcji pracownikom. W 1997 r. ten proces objął 700 spółek. Proces rozpoczął się 8 kwietnia. Od tego czasu do 8 kwietnia 1998 r. zakończono udostępnianie bezpłatnych akcji w 250 spółkach. Liczba uprawnionych sięga ok. 550 tys. osób. Ogólna nominalna wartość udostępnionych akcji osiąga 900 mln zł.</u>
          <u xml:id="u-36.4" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaMartaSadowy">Prywatyzacja bezpośrednia realizowana jest na podstawie art. 39 ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, a także na podstawie art. 37 ustawy o przedsiębiorstwie państwowym. Prywatyzacja bezpośrednia jest realizowana zarówno przez ministra skarbu państwa, jak i przez wojewodów. Była mowa o tym już wcześniej. Prywatyzacją bezpośrednią przy udziale ministra skarbu państwa objęte były 192 przedsiębiorstwa, z czego 22 przedsiębiorstwa w trybie art. 39 ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, a 170 na mocy ustawy o przedsiębiorstwie państwowym. Wojewodowie realizowali prywatyzację bezpośrednią w 144 przedsiębiorstwach.</u>
          <u xml:id="u-36.5" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaMartaSadowy">Są różne metody tej prywatyzacji. Może to być sprzedaż, wniesienie do spółki lub oddanie do bezpłatnego korzystania. Najbardziej typowa i najczęściej spotykana jest forma leasingu, czyli oddawania do odpłatnego korzystania, która przekracza połowę dokonywanych prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-36.6" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaMartaSadowy">Realizowany był także program Narodowych Funduszy Inwestycyjnych. W dniu 23 marca 1997 r. Komisja Papierów Wartościowych wydała decyzję o dopuszczeniu akcji NFI do publicznego obrotu. Pierwsze notowanie tych akcji na giełdzie miało miejsce 12 czerwca 1997 r. Do końca 1997 r. z ogólnej liczby 25,7 mln świadectw udziałowych zdematerializowanych zostało 18,8 mln, a wymienionych na akcje 7,8 mln świadectw. W związku z ogólnokrajowym zasięgiem tego programu prowadzona była bardzo szeroka akcja informacyjna, w której brało udział Ministerstwo Skarbu Państwa.</u>
          <u xml:id="u-36.7" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaMartaSadowy">Realizowany był także program „Stabilizacja, restrukturyzacja i prywatyzacja”. Ten program trwa od kilku lat. Można powiedzieć, że przez trzy lata znajdował się w fazie przygotowań. W 1997 r. rozpoczęła się wstępna faza operacyjna, polegająca na przeprowadzeniu wstępnej selekcji przedsiębiorstw i spółek, które miały uczestniczyć w tym programie. Przypomnę państwu, że program jest skierowany do tych przedsiębiorstw średniej wielkości, które utraciły płynność finansową, lecz rokują nadzieje na dobre funkcjonowanie w dłuższym czasie.</u>
          <u xml:id="u-36.8" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaMartaSadowy">W drugiej połowie roku utworzono trzy spółki inwestycyjne. Po wstępnej weryfikacji zakwalifikowano do tych spółek 32 przedsiębiorstwa. Następnie rozpoczęły się poszukiwania doradców, w wyniku czego w grudniu 1997 r. zawarta została pierwsza z umów na doradztwo. W 1997 r. kontynuowane były także procedury zamiany długów na akcje i udziały poprzez zawarcie ugody bankowej - 6 przypadków, konwersje wierzytelności - 2 przypadki, a także komercjalizację z konwersją wierzytelności, gdzie efekty są dosyć mierne. Na złożonych przez przedsiębiorstwa państwowe 60 wniosków zrealizowano faktycznie tylko jedną komercjalizację z konwersją wierzytelności. Wynikało to przede wszystkim z niejasności przepisów i konieczności zmiany odpowiedniego rozdziału ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, która jest właśnie dokonywana w ramach kompleksowej nowelizacji tej ustawy.</u>
          <u xml:id="u-36.9" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaMartaSadowy">W 1997 r. funkcjonowały dwa kontrakty menedżerskie. W ciągu roku przygotowano 8 kolejnych umów, 5 dla spółek akcyjnych, a 3 dla spółek z ograniczoną odpowiedzialnością. Wyorębniony został nawet specjalny wydział kontraktów menedżerskich, który ma pracować nad tym, aby usprawnić i przyspieszyć proces zawierania kontraktów menedżerskich.</u>
          <u xml:id="u-36.10" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaMartaSadowy">Wśród podmiotów realizujących prywatyzację, obok Ministerstwa Skarbu Państwa rozpoczęła działalność Agencja Prywatyzacji. Formalnie funkcjonuje ona od 1 sierpnia 1997 r. Można powiedzieć, że faktycznie działa od końca października 1997 r., czyli od momentu gdy do Agencji Prywatyzacji przekazana została pierwsza transza 91 spółek. Dwumiesięczny okres funkcjonowania Agencji spowodował, że wyniki je działania nie są rewalacyjne. W tym czasie sprywatyzowano 6 spółek, uzyskując wpływy w wysokości ponad 6 mln zł. Agencja Prywatyzacji zajmuje się przede wszystkim średnimi przedsiębiorstwami, które wymagają stosowania bardziej skomplikowanych procedur prywatyzacyjnych. W 1997 r. podjęto jednocześnie prace przedprywatyzacyjne w ok. 40 spółkach.</u>
          <u xml:id="u-36.11" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaMartaSadowy">Należy także wspomnieć o działaniach Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, która także podlega Ministrowi Skarbu Państwa. Ta Agencja zakończyła już prace związane z przejmowaniem mienia. Dysponuje 4,5 mln ha gruntu oraz majątkiem trwałym o wartości ponad 7 mld zł. Niestety, posiada ona także ponad 2 mld zł zobowiązań. Do końca 1997 r. sprzedano 581 tys. ha, co stanowi 12,6% ogólnych zasobów będących we władaniu Agencji, z czego tylko w 1997 r. sprzedano 149 tys. ha, czyli 1/4 tego, co w ogóle sprzedano w całym okresie funkcjonowania Agencji. Dzierżawionych jest prawie 3 tys. ha.</u>
          <u xml:id="u-36.12" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaMartaSadowy">Agencja prowadziła także działania związane z przystosowaniem do warunków go-spodarki rynkowej, a więc działania o charakterze zmian organizacyjnych, o charakterze promocyjnym, a także działania związane z przeciwdziałaniem bezrobociu w byłych Państwowych Gospodarstwach Rolnych. Agencja podejmowała także bardzo skuteczne działania na rzecz zmniejszenia zadłużenia.</u>
          <u xml:id="u-36.13" who="#DyrektordepartamentuwMinisterstwieSkarbuPaństwaMartaSadowy">Pani minister mówiła już o sprawach społecznych. Koncentrowały się one głównie na działaniach organizacyjnych i legislacyjnych, przygotowujących do realizacji tych programów społecznych. Są one już w tej chwili przedmiotem naszego żywego zainteresowania przy realizacji programów prywatyzacyjnych, poczynając już od br. Są one także uwzględnione w programie średniookresowym do 2001 r.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-37">
          <u xml:id="u-37.0" who="#PosełTomaszWójcik">Proszę o przedstawienie uwag Najwyższej Izby Kontroli do tego sprawozdania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-38">
          <u xml:id="u-38.0" who="#DyrektorRyszardSzyc">W ramach badania realizacji załącznika nr 12 do ustawy budżetowej zatytułowanego „Kierunki prywatyzacji majątku państwowego w 1997 r.”. Najwyższa Izba Kontroli skontrolowała łącznie 52 jednostki, w tym Kancelarię Prezesa Rady Ministrów, Ministerstwo Skarbu Państwa, Biuro Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa i wszystkie 49 urzędów wojewódzkich. O ile pozytywnie oceniliśmy wykonanie budżetu w części 17, o tyle mamy wiele uwag do realizacji rzeczowej kierunków prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-38.1" who="#DyrektorRyszardSzyc">Czytałem wcześniej projekt sprawozdania z kierunków prywatyzacji, przygotowany przez Ministerstwo Skarbu Państwa. Muszę powiedzieć, że w wielu przypadkach nie znalazłem odpowiedzi na pytania dotyczące realizacji konkretnych zadań. Zresztą w podobny sposób sprawa została przedstawiona w dniu dzisiejszym przez pracowników resortu.</u>
          <u xml:id="u-38.2" who="#DyrektorRyszardSzyc">Wyniki naszej kontroli wskazują, że zadania ujęte w kierunkach prywatyzacji w wielu obszarach nie zostały wykonane, bądź ich realizacja była niepełna. Jednocześnie niektóre zadania zostały wykonane prawidłowo, o czym także będę mówił. Jednym z najbardziej istotnych zadań, od którego miał być uzależniony dalszy proces prywatyzacji majątku państwowego, było opracowanie i przedstawienie Sejmowi do końca I kwartału 1997 r. programu sprywatyzowania zasadniczych części majątku do 2000 r. Z tego zadania rząd nie wywiązał się nie tylko w I kwartale 1997 r., ale także do końca maja 1998 r., a więc do czasu zakończenia kontroli. O ile wiem, ten projekt jest dopiero na etapie uzgodnienia w Komitecie Ekonomicznym Rady Ministrów. Jedno z podstawowych zadań nie zostało zrealizowane.</u>
          <u xml:id="u-38.3" who="#DyrektorRyszardSzyc">Zgodnie z kierunkami prywatyzacji w 1997 r. objęto prywatyzacją sektor energetyczny, elektromaszynowy, spożywczy, farmaceutyczny i chemiczny, za co należy się pochwała. Nie udało się jednak objąć prywatyzacją takich sektorów jak telekomunikacja, sektor petrochemiczny i spirytusowy. W tych sektorach rozpoczęto zaledwie wstępne prace prywatyzacyjne, na co chcę zwrócić państwa uwagę.</u>
          <u xml:id="u-38.4" who="#DyrektorRyszardSzyc">Nie wykonano zadania dotyczącego przyspieszenia w 1997 r. demonopolizacji w sektorze telekomunikacji oraz przygotowania prywatyzacji Telekomunikacji Polskiej SA. Dopiero w grudniu 1997 r. Ministerstwo Skarbu Państwa rozpoczęło przetarg na wybór doradcy prywatyzacyjnego dla tej prywatyzacji. Trudno jest mówić o przyspieszeniu, jeśli dopiero w grudniu rozpoczyna się przetarg.</u>
          <u xml:id="u-38.5" who="#DyrektorRyszardSzyc">W ocenie Najwyższej Izby Kontroli nie można uznać, iż w 1997 r. dokonano zdecydowanego przyspieszenia działań przygotowawczych do prywatyzacji Państwowego Zakładu Ubezpieczeń. Takie zadanie było wyraźnie zapisane w kierunkach prywatyzacji. Przez cały 1997 r. trwały czynności związane z opracowaniem koncepcji restrukturyzacji kapitałowej i prywatyzacji tego przedsiębiorstwa. Przypomnę, że zadanie zapisane w programie mówiło o dokonaniu przyspieszenia działań zmierzających do prywatyzacji PZU.</u>
          <u xml:id="u-38.6" who="#DyrektorRyszardSzyc">W kierunkach prywatyzacji była mowa o stworzeniu warunków, od których miała być uzależniona zmiana stanu prywatyzacji polskiej gospodarki. Punktem wyjścia do tego przyspieszenia miało być przekształcenie w jednoosobowe spółki skarbu państwa 240 przedsiębiorstw państwowych. Do końca 1997 r. przekształcono w jednoosobowe spółki skarbu państwa 65 przedsiębiorstw. Trudno jest powiedzieć, że to zadanie zostało wykonane.</u>
          <u xml:id="u-38.7" who="#DyrektorRyszardSzyc">Istotnym problemem, który także nie został załatwiony w 1997 r., było określenie i oszacowanie zasobów majątku państwowego. Jest to jeden z najbardziej istotnych problemów. Co prawda w tym zakresie zostały podjęte pewne działania, jednak ich rezultat - w ocenie Najwyższej Izby Kontroli - jest niewielki. Działania te nie zostały zakończone do 31 grudnia 1997 r. Na pewno złożyło się na to wiele różnych przyczyn. W naszej ocenie najbardziej istotną przyczyną niezakończenia tych prac było niezrealizowanie ustawowego upoważnienia do wydania przez Radę Ministrów rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ewidencjonowania majątku skarbu państwa i prowadzenia zbiorczej jego ewidencji oraz związanych z tym obowiązków państwowych jednostek organizacyjnych.</u>
          <u xml:id="u-38.8" who="#DyrektorRyszardSzyc">W kierunkach prywatyzacji na 1997 r. zapisano także wiele konkretnych zadań w zakresie poszczególnych dróg prywatyzacyjnych. Dotyczyło to prywatyzacji pośredniej i bezpośredniej. Spośród 120 przedsiębiorstw państwowych przewidzianych do prywatyzacji kapitałowej w 1997 r. sprzedano akcje i udziały zaledwie 49 spółek, a więc 36,7% zaplanowanej liczby. Nie mogę zgodzić się z przedstawicielem Ministerstwa Skarbu Państwa, że objęcie oznacza rozpoczęcie prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-38.9" who="#DyrektorRyszardSzyc">Spodziewałem się, że będzie użyty taki argument. Z tego powodu wziąłem ze sobą biuletyn z posiedzenia Komisji wydany przez Biuro Informacyjne Kancelarii Sejmu z 27 listopada 1997 r., gdyż już wtedy występował ten problem, o czym mówiłem na posiedzeniu Komisji. Zacytuję wypowiedź ministra Juchniewicza, który powiedział:</u>
          <u xml:id="u-38.10" who="#DyrektorRyszardSzyc">„Mamy zamiar procesami przekształceniowymi na ścieżce prywatyzacji kapitałowej objąć 120 spółek. Natomiast do przychodów, a więc do budżetu wliczamy tylko to, co prognozujemy, iż uda nam się sprywatyzować”. Stąd właśnie są rozbieżności, które wychwycił pan dyrektor Szyc.</u>
          <u xml:id="u-38.11" who="#DyrektorRyszardSzyc">Nie chodzi jednak tylko o ten problem. Tu jest także wyliczenie dotyczące tych 120 przedsiębiorstw, które miały być sprzedane. Do tej sprawy jeszcze wrócę, gdyż chodziło tu o drogę przetargową. W pojęciu „objęcie” mieściła się sprzedaż, a nie rozpoczęcie prywatyzacji. Trudno się zgodzić, że jeśli objęto 150 przedsiębiorstw, jest to o 30 przedsiębiorstw więcej, niż zakładano w kierunkach prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-38.12" who="#DyrektorRyszardSzyc">Natomiast chcę powiedzieć, że dobrze zrealizowano zadanie w zakresie prywatyzowania przedsiębiorstw państwowych w drodze oferty publicznej. Zamiast 5 przedsiębiorstw, co zapisano w kierunkach prywatyzacji, sprywatyzowano tą drogą 9 spółek. Za to należy się Ministerstwu Skarbu Państwa pochwała.</u>
          <u xml:id="u-38.13" who="#DyrektorRyszardSzyc">Zaledwie w 16%, a więc w niewielkim zakresie wykonano zadanie polegające na sprzedaży akcji i udziałów, których skarb państwa posiadał częściowe pakiety. Chodzi o tzw. resztówki. Przypomnę, że w kierunkach prywatyzacji zapisano konkretne zadanie. Sprzedaż resztówek miała dotyczyć 50 spółek. Sądzę, że były w tym zakresie jakieś prognozy. Okazało się później, że sprzedano jedynie akcje 8 spółek.</u>
          <u xml:id="u-38.14" who="#DyrektorRyszardSzyc">Uważam, że należy przyjąć tłumaczenie i wyjaśnienie ministra skarbu państwa w sprawie przyczyn niskiej realizacji tego zadania. Ministerstwo tłumaczyło sprawę w ten sposób, że małe zainteresowanie było spowodowane koniecznością spełnienia przez przyszłych nabywców warunków określonych w umowach sprzedaży akcji i udziałów w procesie prywatyzacji tych spółek. Z tym wyjaśnieniem mogę się zgodzić. Wydaje mi się jednak, że realizacja tego zadania była niewystarczająca.</u>
          <u xml:id="u-38.15" who="#DyrektorRyszardSzyc">Kiedy planowano i uzasadniano sprywatyzowanie w 1997 r. 120 jednoosobowych spółek skarbu państwa w drodze prywatyzacji pośredniej, zamierzano to osiągnąć poprzez zdecydowane rozwinięcie metody prywatyzacji przetargowej. Tak to zadanie zostało zapisane. Co prawda w 1997 r. sprywatyzowano tą metodą 22 jednoosobowe spółki skarbu państwa, a więc znacznie więcej niż w roku poprzednim - w 1996 r. sprywatyzowano tą drogą tylko 3 spółki - jednak realizacji tego zadania nie można uznać za zadowalającą. Poprzez rozwinięcie tej drogi prywatyzacji mieliśmy osiągnąć realizację na poziomie 120 spółek.</u>
          <u xml:id="u-38.16" who="#DyrektorRyszardSzyc">W 1997 r. miały zostać sprywatyzowane kolejne banki, w tym Powszechny Bank Gospodarczy. Planowano także podjęcie działań przygotowawczych do prywatyzacji całej Grupy Bankowej Pekao. Dokładnie tak sformułowano zadanie. Realizację tego zadania Najwyższa Izba Kontroli ocenia pozytywnie, mimo że dokonano zmiany terminów i zakresu prywatyzacji. Co prawda, nie sprywatyzowano Powszechnego Banku Gospodarczego, co było zapisane w kierunkach prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-38.17" who="#DyrektorRyszardSzyc">W I półroczu 1998 r. zamierzano objąć prywatyzacją całą Grupę Bankową Pekao, do której należały wszystkie akcje tego banku. Jednocześnie przyspieszono prywatyzację Banku Handlowego, która w 1997 r. miała być tylko rozpoczęta. Sprzedaż akcji tego banku miała miejsce już w IV kwartale 1997 r. Przesunięty został także termin prywatyzacji Powszechnego Banku Kredytowego z I kwartału 1998 r. na III kwartał 1997 r. Prywatyzacja tego banku została zrealizowana w październiku 1997 r. Generalnie prywatyzację banków uznajemy za dobrą.</u>
          <u xml:id="u-38.18" who="#DyrektorRyszardSzyc">Przedmiotem prywatyzacji kapitałowej, zgodnie z kierunkami prywatyzacji, miały być przedsiębiorstwa państwowe i jednoosobowe spółki skarbu państwa o relatywnie dużej wartości oraz dobrej kondycji ekonomicznej. Tak brzmiało zadanie. W 1997 r. w tej drodze, metodą zaproszeń do rokowań sprywatyzowano 13 spółek o średniej wartości ponad 121 mln zł, w tym 4 spółki o wartości powyżej średniej, to jest od 143 aż do 507 mln zł. Wartość rynkowa tych spółek określono na podstawie wartości akcji z pierwszego dnia ich sprzedaży wynosiła 1,6 mld zł. Poprzez przetarg obejmowano spółkę o średniej wartości rynkowej ok. 5 mln zł.</u>
          <u xml:id="u-38.19" who="#DyrektorRyszardSzyc">Najwyższa Izba Kontroli nie stwierdziła odstępstw dotyczących zadania polegającego na stosowaniu określonych kryteriów przy wyborze inwestorów w procesach prywatyzacji kapitałowej. Można powiedzieć, że to zadanie zostało zrealizowane w sposób prawidłowy.</u>
          <u xml:id="u-38.20" who="#DyrektorRyszardSzyc">Kierunki prywatyzacji zakładały, że w ramach oferty odnoszącej się do prywatyzacji kapitałowej powinny być stworzone korzystne warunki dla inwestorów krajowych. Tymi warunkami miały być przede wszystkim ulgi, sprzedaż ratalna i gwarancje kredytowe. W odniesieniu do inwestorów zagranicznych kierunki prywatyzacji mówiły o działaniach rządu na rzecz zwiększenia atrakcyjności Polski dla tych, którzy chcą w naszym kraju inwestować.</u>
          <u xml:id="u-38.21" who="#DyrektorRyszardSzyc">Były to dość ogólnie sformułowane zadania. Chcę jednak powiedzieć, że w ocenie Najwyższej Izby Kontroli zostały one zrealizowane. Spośród 22 spółek sprywatyzowanych poprzez przetarg, minister skarbu państwa w dwóch przypadkach rozłożył zapłatę inwestorom krajowym na raty, a w przypadku 4 innych inwestorów krajowych, zastosował inne preferencje.</u>
          <u xml:id="u-38.22" who="#DyrektorRyszardSzyc">Można także ocenić, że realizowane było zapisane dla rządu zadanie dotyczące doskonalenia metod i technik prywatyzacyjnych w ramach prywatyzacji kapitałowej. Ministerstwo to zadanie zrealizowało, gdyż dostosowało do znowelizowanej ustawy o zamówieniach publicznych tzw. standard specyfikacji istotnych warunków zamówienia. Ministerstwo rozpoczęło także prace nad prywatyzacją polegającą na zawieraniu umów o zarządzanie. Już wcześniej mówiłem o tym, że w ramach tego zadania rozwijano sprzedaż metodą przetargu, choć można powiedzieć, że była ona prowadzona w niewystarczającym stopniu.</u>
          <u xml:id="u-38.23" who="#DyrektorRyszardSzyc">Przejdę teraz do prywatyzacji likwidacyjnej. W kierunkach prywatyzacji zakładano, że w 1997 r. nastąpi tu przyspieszenie, podobnie jak w przypadku prywatyzacji pośredniej. W kierunkach prywatyzacji zapisano, że w ten sposób zostanie sprywatyzowanych ok. 200–300 przedsiębiorstw państwowych. Tymczasem w 1997 r. sprywatyzowano w ten sposób tylko 181 przedsiębiorstw. Zgodzą się państwo chyba z tym, że o przyspieszeniu możny byłoby mówić tylko wówczas, gdyby liczba sprywatyzowanych w ten sposób przedsiębiorstw była większa niż w 1996 r. Niestety, tak nie było. Sprywatyzowano o 4,2% mniej przedsiębiorstw, niż w 1996 r., a także mniej niż zapisano w kierunkach prywatyzacji na 1997 r.</u>
          <u xml:id="u-38.24" who="#DyrektorRyszardSzyc">Analizując poszczególne ścieżki w ramach prywatyzacji, gdyż nasze zadanie także tego dotyczyło, trzeba powiedzieć, że Ministerstwo Skarbu Państwa nie dysponowało pełną informacją o liczbie przedsiębiorstw sprywatyzowanych w poszczególnych ścieżkach, a więc w drodze sprzedaży, wniesienia do spółki, bądź oddania do odpłatnego korzystania. Jedną z podstawowych przyczyn niewykonania tego zadania było rozpoczęcie przez organy założycielskie w 1997 r. procesu prywatyzacji likwidacyjnej w zaledwie 169 przedsiębiorstwach państwowych, a więc na tym samym poziomie co w 1996 r.</u>
          <u xml:id="u-38.25" who="#DyrektorRyszardSzyc">Można powiedzieć, że nastąpiło przyspieszenie w ramach ścieżki leasingowej. W porównaniu z 1996 r. był tu wzrost na poziomie 7%. Prywatyzacja likwidacyjna realizowana poprzez sprzedaż przedsiębiorstw państwowych ukierunkowana była - zgodnie z kierunkami prywatyzacji - na inwestorów krajowych i zagranicznych. Należy jednak zauważyć, że 93% przedsiębiorstw prywatyzowanych tą drogą nabyli inwestorzy krajowy, a tylko 7% inwestorzy zagraniczni.</u>
          <u xml:id="u-38.26" who="#DyrektorRyszardSzyc">Kierunki prywatyzacji przewidywały także - w przypadku inwestorów krajowych - sprzedaż przedsiębiorstw na raty. Były to podobne preferencje, jak w przypadku prywatyzacji pośredniej, o czym już państwu mówiłem. Z tej możliwości skorzystało 39 inwestorów na 50 dokonanych sprzedaży.</u>
          <u xml:id="u-38.27" who="#DyrektorRyszardSzyc">W przypadku najczęściej stosowanej ścieżki w ramach prywatyzacji bezpośredniej, ścieżki leasingowej, zgodnie z kierunkami prywatyzacji, minister eliminował przedsiębiorstwa państwowe o słabej kondycji ekonomicznej. Spośród kilkudziesięciu przedsiębiorstw przewidzianych przez organy założycielskie do prywatyzacji tą drogą, Ministerstwo Skarbu Państwa nie wyraziło zgody na prywatyzację w 6 przypadkach, właśnie z tego powodu. Zadanie było realizowane prawidłowo.</u>
          <u xml:id="u-38.28" who="#DyrektorRyszardSzyc">Likwidacja przedsiębiorstw państwowych na podstawie ustawy o przedsiębiorstwie państwowym, chociaż nie jest prywatyzacją wprost, prowadzi jednak do zmian własnościowych. Kierunki prywatyzacji określały dla takich zmian bardzo ogólne zadanie, a mianowicie kontynuowania likwidacji na podstawie ustawy o przedsiębiorstwach państwowych. Zadanie to było realizowane. Na podstawie wyników kontroli nasuwa się jednak uwaga, dotycząca niekorzystnych trendów. Liczba przedsiębiorstw państwowych, postawionych w stan likwidacji na podstawie tej ustawy, była prawie dwukrotnie wyższa niż w 1996 r. Jednocześnie liczba zakończonych procesów likwidacyjnych zmniejszyła się ze 168 do 113.</u>
          <u xml:id="u-38.29" who="#DyrektorRyszardSzyc">W kierunkach prywatyzacji określono także kilka zadań dla programu Narodowych Funduszy Inwestycyjnych. Generalnie zadania te zostały zrealizowane. Mówiono już o tym, że akcje Funduszy zostały wprowadzone do obrotu giełdowego, a proces ten był monitorowany. Najwyższa Izba Kontroli nie uznała jednak za właściwą realizację zadania, polegającego na rozszerzeniu regulowanego rynku pozagiełdowego. Chodziło bowiem o wprowadzenie do obrotu maksymalnej liczby spółek uczestniczących w tym programie. Takie było zadanie.</u>
          <u xml:id="u-38.30" who="#DyrektorRyszardSzyc">Podjęto opracowanie odpowiednich dokumentów dla 32 spółek, z których Komisja Papierów Wartościowych dopuściła do obrotu zaledwie 8 spółek. Trudno jest tu mówić o maksymalnej liczbie spółek. Nie wykonano także zadania zobowiązującego do objęcia kilkunastu podmiotów procesem zamiany wierzytelności na akcje. Miało to nastąpić na podstawie rozdziału 4 ustawy o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków. Zamiast kilkunastu przedsiębiorstw, o których była mowa w zadaniu, objęto tą formą tylko dwie spółki, a w dalszych dwóch trwały prace przygotowawcze. Trudno jest mówić o realizacji tego zadania.</u>
          <u xml:id="u-38.31" who="#DyrektorRyszardSzyc">Podobna jest sytuacja w przypadku zadania dotyczącego komercjalizacji przedsiębiorstw z konwersją wierzytelności na podstawie rozdziału III ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. Co prawda, w kierunkach prywatyzacji nie określono skali tego zadania. Spośród 60 wniosków złożonych w tej sprawie i 43 przeanalizowanych przez Ministerstwo Skarbu Państwa, do końca 1997 r. przygotowano akt komercjalizacji tylko dla jednego przedsiębiorstwa.</u>
          <u xml:id="u-38.32" who="#DyrektorRyszardSzyc">Kolejne zadanie dotyczyło programu „Stabilizacja, restrukturyzacja, prywatyzacja”. Oceniamy, że zadanie to zostało wykonane w sposób prawidłowy, chociaż przygotowania trwały 3,5 roku. Uważamy, że było to uzasadnione.</u>
          <u xml:id="u-38.33" who="#DyrektorRyszardSzyc">W zakresie prywatyzacji mienia rolnego kierunki prywatyzacji zobowiązywały do kontynuacji procesów restrukturyzacyjnych i prywatyzacyjnych, m.in. w zakresie zagospodarowania mienia i rozwiązania problemu zadłużenia oraz ograniczenia bezrobocia. W ocenie Najwyższej Izby Kontroli realizacja kierunków prywatyzacji w tym zakresie była poprawna.</u>
          <u xml:id="u-38.34" who="#DyrektorRyszardSzyc">Z ustaw wymienionych w kierunkach prywatyzacji rząd przygotował, a Sejm uchwalił w 1997 r. ustawę o rekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent, ustawę o publicznym obrocie papierami wartościowymi, ustawę o funduszach inwestycyjnych oraz ustawę o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. Do końca 1997 r. nie zostały zakończone prace związane z opracowaniem projektu tzw. ustawy o rekompensatach z tytułu zatrudnienia, przyjętego z naruszeniem przepisów prawa na podstawie przepisów wydanych w latach 1944–1962. W związku z tym nie został zrealizowany pakiet innych zadań, które były z tym związane.</u>
          <u xml:id="u-38.35" who="#DyrektorRyszardSzyc">Rząd nie wyselekcjonował, do czego był zobowiązany w 1997 r., przedsiębiorstw, które miały być przeznaczone do programu reformy systemu emerytalno-rentowego. Nie został także przygotowany określony w kierunkach prywatyzacji program, dotyczący rekompensat dla emerytów i rencistów.</u>
          <u xml:id="u-38.36" who="#DyrektorRyszardSzyc">Podstawową przyczyną braku realizacji tego programu było przyjęcie w ustawie z 6 marca 1997 r. granicznych terminów realizacji zadań wynikających z tego programu na 1998 r. Jednak chyba ważniejszą przyczyną było niezakończenie prac nad oszacowaniem zasobów majątku państwowego, o czym już państwu mówiłem.</u>
          <u xml:id="u-38.37" who="#DyrektorRyszardSzyc">Takie są uwagi Najwyższej Izby Kontroli w odniesieniu do realizacji rzeczowej kierunków prywatyzacji majątku państwowego w 1997 r.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-39">
          <u xml:id="u-39.0" who="#PosełTomaszWójcik">Sądzę, że byłoby dobrze, gdyby w tej chwili pani minister zechciała się ustosunkować do wypowiedzi przedstawiciela Najwyższej Izby Kontroli.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-40">
          <u xml:id="u-40.0" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Informację o wynikach kontroli otrzymaliśmy przed chwilą. Z tego powodu ustosunkuję się do tej informacji w dwóch płaszczyznach. Najpierw odniosę się do tej informacji generalnie, a następnie odniosę się do uwag, które zdążyłam wychwycić.</u>
          <u xml:id="u-40.1" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Zdaję sobie sprawę z wielkiego trudu, jaki musiała sobie zadać Najwyższa Izba Kontroli, żeby sparametryzować pojęcie „kierunki prywatyzacji”, gdyż to właśnie było przedmiotem kontroli. Nie chodziło tu o prywatyzację, o zadania, ani o liczby, ale o kierunki prywatyzacji. Tak właśnie został nazwany dokument. Na pewno jest to bardzo trudne. Zapewne z tego powodu ustawodawca w pierwszej wersji, a więc w ustawie z 1990 r. nazwał to właśnie kierunkami prywatyzacji. Mam pełną świadomość legislacyjną, że nie można tego przełożyć na parametry oceny artykułów ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli. Jakie były kryteria ocena pojęcia „kierunki prywatyzacji”? Czy były to kwoty, liczby lub wielkości?</u>
          <u xml:id="u-40.2" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Zwracam uwagę, że pan dyrektor w swojej wypowiedzi przez cały czas mówił o zadaniach. Zwracam na to uwagę dlatego, że w mojej wypowiedzi będę mówiła o wielkościach, w związku z czym będę musiała ustosunkować się do pojęcia „kierunków prywatyzacji”, określonego poprzez zadania i przełożyć je na kwoty i liczby. Należałoby także spojrzeć do ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli, żeby przyłożyć te wielkości do kryteriów kontroli, takich jak legalność, jasność, rzetelność i efektywność. Jest to bardzo trudne zadanie.</u>
          <u xml:id="u-40.3" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Proces prywatyzacji jest procesem społecznym. Nie da się go sparametryzować, tak jak astronomii, matematyki czy fizyki. Jest wiele czynników, których nie da się przełożyć na słowa, kryteria prawa i jego wykonywanie. Tylko w takim kontekście możemy oceniać kierunki prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-40.4" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Wobec braku jasnych kryteriów oceny kierunków prywatyzacji, jest to po prostu opis. Tak jak do każdego opisu, można tu stosować różne miary. Ministerstwo Skarbu Państwa, jeszcze do niedawna funkcjonujące jako Ministerstwo Przekształceń Własnościowych przedkładało właśnie opisowe wykonanie kierunków prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-40.5" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Miło było usłyszeć, że generalnie jest to dobry dokument. Chciałabym jednak ustalić z Najwyższą Izbą Kontroli kryteria, jakie musimy spełnić, żeby nie było uwag w trakcie następnej kontroli. Należy uwzględnić, że kierunki prywatyzacji są niezwykle ważnym dokumentem, który jest załącznikiem wykonawczym do ustawy budżetowej. Budżet można przeliczyć z dokładności do drugiego miejsca po przecinku. Kierunków prywatyzacji nie da się przeliczyć na kwoty.</u>
          <u xml:id="u-40.6" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Druga uwaga dotyczy programu prywatyzacji. Usłyszałam, że w 1997 r. Ministerstwo Skarbu Państwa nie przedłożyło kompleksowego, logicznego i zwięzłego programu prywatyzacji. Muszę przyznać, że tak było. Dopiero obecnie funkcjonująca w Ministerstwie Skarbu Państwa ekipa podjęła ten trud. Nie jest do końca prawdą, że program pt. „Prywatyzacja 2001” jest już przedłożony Komitetowi Ekonomicznemu Rady Ministrów i zaakceptowany. Na podstawie tego programu zostały przygotowane kierunki prywatyzacji, które zostały przekazane Komitetowi Integracji Europejskiej. Zapewne zatwierdzenie tego programu jest już drobiazgiem.</u>
          <u xml:id="u-40.7" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Mamy 1607 spółek, wśród których 1200 jest spółkami z udziałem skarbu państwa, 338 jest jednoosobowymi spółkami skarbu państwa, 18 jest w procesie upadłości, 56 w procesie likwidacji, 106 powstało w wyniku programu BPU. O wielkości przedsiębiorstw państwowych i ich liczbie już państwu mówiłam. Po raz pierwszy minister skarbu państwa ma zaprezentować tę masę majątkową do prywatyzacji, w sposób kompleksowy. Jest to zadanie trudne, jeśli uwzględnimy fakt, że musimy podporządkować się dopiero wczoraj zatwierdzonemu programowi restrukturyzacji hutnictwa, a także przyjętemu kilka dni temu programowi restrukturyzacji górnictwa. Te programy zostały przyjęte przez rząd.</u>
          <u xml:id="u-40.8" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Nie możemy przecież wyprzedzać faktów. Musimy dostosować się do ogólnej polityki gospodarczej rządu. W związku z oceną naszego dokumentu „Kierunki prywatyzacji majątku państwowego w 1997 r.” powstaje fundamentalne pytanie. Czy prywatyzacja jest celem, czy narzędziem? Ciągle - od 1989 r. - słyszymy, że prywatyzacja nie jest celem. Jest ona narzędziem realizacji tego, czego nikt nie kwestionuje - utrwalenia dynamiki wzrostu gospodarczego, wspomagania innych instytucjonalnych reform.</u>
          <u xml:id="u-40.9" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Jeśli prywatyzacja jest narzędziem, w jaki sposób powinna być kontrolowana? Wicepremier Balcerowicz wielokrotnie podkreślał na posiedzeniach KERM, że prywatyzacja jest narzędziem restrukturyzacji wielkich sektorów. Jeśli tak, nie może być samodzielnie oceniany kierunek prywatyzacji bez uwzględnienia tego, że nakłada się on na kierunki gospodarowania w Polsce.</u>
          <u xml:id="u-40.10" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">W materiałach Najwyższej Izby Kontroli oceniono przyspieszenie. Ile powinno wynieść to przyspieszenie? Co powinna oznaczać zdecydowanie przyspieszona prywatyzacja? Czy ma być kilka sprywatyzowanych przedsiębiorstw więcej, czy mniej? Trudno to ocenić. Jeśli trudno jest to ocenić, kierunki prywatyzacji nie mogą podlegać negatywnym ocenom. Po prostu nie mamy do tego miary.</u>
          <u xml:id="u-40.11" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Jeżeli będziemy w stanie wspólnie z Najwyższą Izbą Kontroli określić, że przyspieszenie prywatyzacji powinno wynosić 10%, a zdecydowane przyspieszenie - 33%, wtedy się zgodzę. Jednak dopóki nie ma takich kryteriów, nie można nam zarzucać, że nie ma przyspieszenia.</u>
          <u xml:id="u-40.12" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Mamy coraz mniej majątku państwowego do prywatyzacji. W każdym następnym roku nie będziemy mieli do czynienia z przyspieszeniem prywatyzacji, lecz z jej zwolnieniem, gdyż mamy coraz mniej masy majątkowej do sprywatyzowania. Proszę uwzględnić, że w 1990 r. rozpoczynaliśmy prywatyzację, posiadając ponad 8400 przedsiębiorstw. W tej chwili mamy ponad 4 tys. przedsiębiorstw, z czego połowa to spółki, połowa jest w likwidacji. Dopiero połowa z tej połowy to przedsiębiorstwa do prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-40.13" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Czy będzie przyspieszenie prywatyzacji, czy nie? Jeśli uwzględnimy parametr czasu, prywatyzacja ulegnie zwolnieniu. To zwolnienie będzie skutkiem przeprowadzenia prywatyzacji w Polsce. Jak będziemy mogli przyspieszyć, jeśli zostaną do sprywatyzowania tylko dwa banki? Za chwilę pojawi się wniosek, że nie przyspieszamy prywatyzacji banków. Wkrótce okaże się, że banków nie będziemy już prywatyzować.</u>
          <u xml:id="u-40.14" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Należy powrócić do kategorii oceny kierunków prywatyzacji. Raz jeszcze podkreślę, że jest to bardzo trudne zadanie. Na pewno nie zamieniłabym się z przedstawicielami NIK, żeby przeprowadzić taką ocenę. Natomiast z całą stanowczością bronię wszystkich parametrów zawartych w naszym dokumencie. Są one bardzo dobre, wyjątkowo dobrze zrobione. Proces jest wyjątkowo dobrze przygotowany. Na pewno czasami szwankuje jakość. Jest to po prostu element bycia człowiekiem i niczego więcej.</u>
          <u xml:id="u-40.15" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Oszacowanie majątku miało być już dawno zrobione. W 1997 r. rząd podjął takie zadanie poprzez ministra skarbu państwa. Szacunek został przeprowadzony. Niestety, było to dzieło na tyle ułomne, że w uzgodnieniach resortowych zostało totalnie skrytykowane i odrzucone. Czy mamy poprawiać złe? Byłoby to dodawanie złego do złego. W związku z tym rozpoczęliśmy całą pracę od początku. Skutkiem tych działań jest przyjęcie przeze mnie propozycji, abym zajęła się wyszacowaniem majątku skarbu państwa w celu realizacji różnych programów. Szacunki majątku przedstawię 12 lipca, po powrocie premiera Buzka z delegacji ze Stanów Zjednoczonych. Zostanie mu przedstawiona w odpowiedniej procedurze pierwsza wersja tego dokumentu.</u>
          <u xml:id="u-40.16" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Dopiero skutkiem wykonania tej pracy będzie przygotowanie rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ewidencji majątku skarbu państwa. Nikt jeszcze tego w Polsce nie robił. Czy w powojennej Polsce ktoś kiedykolwiek zrobił ewidencję podmiotów uprawnionych do dysponowania prawami majątkowymi skarbu państwa? Już nawet ten tytuł nie jest możliwy do zidentyfikowania. Mamy 106 typów podmiotów, które mają prawo do użytkowania mienia skarbu państwa. Kto sobie poradzi w tej dżungli? Potrzeba do tego gigantycznej wiedzy prawnej, ekonomicznej i księgowej, żeby w ogóle zrozumieć, o co tu chodzi.</u>
          <u xml:id="u-40.17" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Mogę państwu np. podać, które spółki funkcjonują niezgodnie z prawem, gdyż ktoś nie dopatrzył tego, że grunty pod wodami nie mają zdolności aportowej. Z faktami się nie dyskutuje. Zgadzam się, że nie ma jeszcze rozporządzenia. Dopiero obecnie funkcjonujący minister skarbu państwa spróbuje to zrobić zgodnie ze wszystkimi regułami sztuki. Wchodzą w to jeszcze rozwiązania Unii Europejskiej i ewidencja według tzw. standardu Między-narodowego Komitetu Standardów Europejskich.</u>
          <u xml:id="u-40.18" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Zarzucono, że coraz mniejsza jest prywatyzacja likwidacyjna. Mówiliśmy już o tym, że nie zmusimy do tego wojewodów, skoro nie chcą tego robić. Na 1899 przedsiębiorstw, których organem założycielskim jest wojewoda, połowę stanowią małe i średnie przedsiębiorstwa, które nadają się do realizacji prywatyzacji bezpośredniej. Wykonałam taką analizę. Było to zresztą jedno z pierwszych zadań, jakie wykonałam - była to analiza stanu przedsiębiorstw państwowych według kryteriów prywatyzacyjnych.</u>
          <u xml:id="u-40.19" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Co mamy zrobić tym wojewodom, którzy nie chcą tego robić? Czy mamy do nich napisać kolejny list? Czy mamy ich prosić, żeby zechcieli? Powiem państwu, co zrobiliśmy. W tej chwili jest już w uzgodnieniach, a wkrótce także trafi do państwa projekt kolejnej zmiany ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, poprawiający zapisy ustawy. Do niedawna istniał zapis, który mówił, że minister skarbu państwa może z własnej inicjatywy podjąć komercjalizację przedsiębiorstwa, w celach innych niż prywatyzacja. Skreśliliśmy wyrazy „w celach innych niż prywatyzacja”.</u>
          <u xml:id="u-40.20" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Tworząc takie narzędzie przyspieszymy komercjalizację. W tej chwili sytuacja jest taka, jak gdyby doskonały chirurg stał nad pacjentem i mówił mu, że doskonale wie, co mu dolega i że mógłby go wyleczyć, ale nie ma żadnego narzędzia. Często jesteśmy właśnie w takiej sytuacji, że nie mamy odpowiednich narzędzi, w związku z czym nie możemy czegoś zrobić.</u>
          <u xml:id="u-40.21" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Przygotowanie programu „Stabilizacja, restrukturyzacja, prywatyzacja” dla 33 spółek przez trzy lata jest dobre. Najwyższa Izba Kontroli uznała tempo pracy za wystarczające. Ten odcinek naszej działalności jest dobrze realizowany. Jeśli przyjmiemy, że trzy lata na przygotowanie programu dla 33 spółek jest dobrym tempem, zadania wykonane w ciągu roku były bardzo dobre, wyśmienite, a nawet jeszcze lepsze. Przecież musimy uznać jednolite kryteria. Tym kryterium może być także czas. Raz jeszcze wracam do stwierdzenia, że ustalenie tych kryteriów jest bardzo trudne.</u>
          <u xml:id="u-40.22" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Ustawa o rekompensatach - rozumiem, że znają państwo w całości jej długi tytuł - mówi w art. 15, że rozporządzenie Rady Ministrów wskaże spółki, których akcje będą przeznaczone do wydawania za bony rekompensacyjne osobom uprawnionym. W ciągu 4 lata bony mają być rewaloryzowane wskaźnikiem inflacji. W związku z tym skarb państwa musi trzymać masę majątkową w postaci akcji przez 4 lata, żeby każdy, kto przyjdzie, otrzymał swoje akcje. Proszę sobie wyobrazić masę majątkową akcji, których wartość przez 4 lata nie będzie się wahała, a każdy uprawniony obywatel zawsze będzie miał takie same uprawnienia. Jest to po prostu niewykonalne.</u>
          <u xml:id="u-40.23" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Jednak taki jest spadek, który dostaliśmy. Będziemy mieli ok. 4,5 mln osób uprawnionych. Do tej pory ok. 2 mln osób skorzystało z usług biur maklerskich. Tę liczbę trzeba będzie podwoić. Na pewno jest to bardzo trudne, a może nawet niewykonalne. Jakość wykonania determinuje jakość typu. Jak można zaprezentować taką masę majątkową? Jest to bardzo trudne. Jednak to wszystko musimy zrobić. Mniej więcej wiemy, co mamy zrobić. W ministerstwie musimy zastanowić się, jak możemy to zrobić, a jest to bardzo trudne.</u>
          <u xml:id="u-40.24" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Ustosunkowuję się tylko do problemów poruszonych przez Najwyższą Izbę Kontroli dotyczących 1997 r. W odniesieniu do 1998 r. musiałabym zaprezentować państwu inne uwagi. Jednak przedmiotem kontroli były działania w 1997 r. W związku z tym nie odpowiem w sprawach, które dotyczyły 1998 r.</u>
          <u xml:id="u-40.25" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Kryteria są niejasne. Ocena jest trudna i niewykonalna dla obu stron. Jest to jedyny proces społeczny o tak dużej skali, który się odbywa. Nie można przyporządkować instrumentu prawnego do instrumentu społecznego. Emocji nie można przełożyć na kwoty i cyfry. My mamy duże trudności przy wykonaniu. Także Najwyższa Izba Kontroli ma wielkie problemy, kiedy nas kontroluje. Uwzględniając wszystko, o czym państwu mówiłam, proszę, aby Komisja przyjęła nasze sprawozdanie jako dobre, wykonane i jakościowo sprawne. Można przyjąć, że uchybienia zostały wskazane tylko po to, żebyśmy uniknęli ich w przyszłości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-41">
          <u xml:id="u-41.0" who="#PosełTomaszWójcik">Dziękuję za tak obszerne wyjaśnienia. Otwieram debatę. Kto z państwa chciałby zabrać głos?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-42">
          <u xml:id="u-42.0" who="#PosełStanisławSzwed">Rozumiem, że pani minister musi bronić poprzedniego szefa resortu. Sytuacja jest taka, że oceniamy 1997 r., na który obecne kierownictwo ministerstwa nie miało żadnego wpływu. Także obecni posłowie nie mieli wpływu na przyjęte kierunki prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-42.1" who="#PosełStanisławSzwed">Nie mogę jednak zgodzić się z oceną przedstawioną przez panią minister. Oceniam osobiście, że 1997 r. jest jednym z najgorszych dla polskiej prywatyzacji. W tym czasie procesy prywatyzacyjne były zatrzymywane, nie było ich przyspieszenia. W pełni zgadzam się z wnioskami zawartymi w raporcie Najwyższej Izby Kontroli. Niektóre wnioski same się nasuwają i są w dalszym ciągu aktualne.</u>
          <u xml:id="u-42.2" who="#PosełStanisławSzwed">Bardzo cieszę się, że jest już przygotowywany projekt dotyczący podjęcia działań mających na celu istotne zwiększenie skali zmian własnościowych w sektorze publicznym do 2001 r. Cieszy mnie także, że obecne kierownictwo ministerstwa podjęło działania dotyczące inwentaryzacji majątku, m.in. poprzez powołanie departamentu, który zajmować się będzie tą sprawą. Tendencja jest dobra. Jednak ocena 1997 r. jest ewidentnie niekorzystna w tym zakresie.</u>
          <u xml:id="u-42.3" who="#PosełStanisławSzwed">Także niekorzystnie oceniam nadzór nad wojewodami w procesie prywatyzacji. Mogę państwu podać przykład z mojego województwa, który także znalazł się w raporcie Najwyższej Izby Kontroli. Sprawa dotyczy zakładów przetwórczych w Żywcu. Pełnomocnik wojewody sprzedał ten zakład za 150 tys. zł. Po 2 tygodniach ten sam zakład został sprzedany za kilkakrotnie wyższą cenę. Pełnomocnik jest w tej chwili zarządcą menedżerskim za odpowiednią gażę, o czym była mowa przy omawianiu kontraktów menedżerskich. Będzie on prywatyzował ten zakład, lub nie. Była już mowa o tym, że kontrakty menedżerskie w pewien sposób blokują prywatyzację.</u>
          <u xml:id="u-42.4" who="#PosełStanisławSzwed">Nie chciałbym powtarzać argumentów przedstawionych przez dyrektora Szyca. Nasuwają mi się jednak negatywne wnioski.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-43">
          <u xml:id="u-43.0" who="#PosełJanuszLewandowski">Chciałbym przypomnieć pani minister, że nie oceniamy jakości przedstawionego nam dokumentu. Nie oceniamy pod tym kątem sprawozdania ani jego piękna. W tej chwili oceniamy rzeczywisty obraz prywatyzacji w porównaniu z planem przyjętym w dokumencie pt. „Kierunki prywatyzacji majątku państwowego na 1997 r.” i potrzebami polskiej gospodarki, które były możliwe do oszacowania.</u>
          <u xml:id="u-43.1" who="#PosełJanuszLewandowski">Kierunki prywatyzacji zawsze były kłopotliwe z punktu widzenia wykonawców, gdyż działają oni na rynku w określonych realiach społecznych. Może to znacząco utrudnić, a rzadziej przyspieszyć podejmowane działania. Z tego względu działania nie są do końca przewidywalne. Trzeba to zawsze brać pod uwagę przy ocenie wykonania kierunków prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-43.2" who="#PosełJanuszLewandowski">Trzeba także brać pod uwagę to, co już wiemy o funkcjonowaniu prywatyzacji w Polsce. W tej części działalności ministerstwo jest po prostu sklepem. W tym przypadku nie zajmuje się wszystkimi dodatkowymi czynnościami, których jest coraz więcej. Prywatyzacja jest w tej chwili ułamkiem zadań realizowanych przez Ministerstwo Skarbu Państwa. Natomiast tam, gdzie ministerstwo jest sklepem, najlepszym sprawdzianem dotyczącym rozmiaru i jakości prowadzonych działań jest prywatyzacja kapitałowa. Jest to prywatyzacja najbardziej pracochłonna i rzeczywiście przygotowywana przez pracowników resortu, a nie przez pracowników 49 urzędów wojewódzkich.</u>
          <u xml:id="u-43.3" who="#PosełJanuszLewandowski">W 1992 r. oceniano, że przy zachowaniu rytmiki można przy pomocy sztabu złożonego z kilkunastu osób, będących realnymi wykonawcami zadań, obsłużyć ok. 50–60 prywatyzacji kapitałowych w ciągu roku. W 1993 r. przeprowadzono 48 takich prywatyzacji. Uważam, że przy zachowaniu rytmicznej pracy i nieopóźnianiu procedur, przy spokojnej pracy, w której istnieje element ciągłości, 50 prywatyzacji jest możliwe do zrealizowania.</u>
          <u xml:id="u-43.4" who="#PosełJanuszLewandowski">Patrząc z tego punktu widzenia na pracę ministerstwa, można oceniać ją dosyć krytycznie. Nie ma żadnego przyspieszenia. Weszła w życie nowa procedura przetargowa, która uwalnia ministerstwo od części wysiłku. Jest ona mniej kłopotliwa niż zaproszenie do negocjacji lub przygotowanie publicznej oferty. Upierałbym się jednak, że w drodze zaproszenia do negocjacji, można osiągnąć najlepsze efekty, oczywiście ucząc się na błędach. W tej drodze można wynegocjować najlepsze klauzule ekologiczne, socjalne, zobowiązania i programy inwestycyjne. Można to zrobić jedynie w drodze bardzo pracochłonnych procedur prywatyzacji kapitałowej. Przy przetargach nie ma takich możliwości, gdyż proces jest bardziej zautomatyzowany. Mniejsza jest odpowiedzialność ludzi, którzy ten proces prowadzą.</u>
          <u xml:id="u-43.5" who="#PosełJanuszLewandowski">W 1993 r. przeprowadzono 48 lepszych czy gorszych prywatyzacji kapitałowych. W 1996 r., którego dzisiaj nie oceniamy, chcieliśmy przeprowadzić 90 prywatyzacji, choć większość w drodze przetargu, a zrealizowano jedynie 24. Naprawdę nie wiem, jakim cudem grupa ludzi dobrze przyuczonych do zawodu mogła zrobić 24 prywatyzacje, czyli połowę pracy wykonanej w 1993 r. Dodam, że w tej grupie znalazła się tylko jedna oferta publiczna. Łatwo można się domyślić, dlaczego było 9 ofert w 1997 r. Jest to tajemnica poślizgu ofert publicznych z 1996 r., które odbyły się dopiero w 1997 r. Jest to jedyny dobry element tego całego programu.</u>
          <u xml:id="u-43.6" who="#PosełJanuszLewandowski">W 1997 r. cały zespół przygotował tylko 22 prywatyzacje w drodze ofert publicznych i zaproszenia do negocjacji. Ponownie wykonano połowę pracy, wykonywanej na początku lat 90. Pozostałe prywatyzacje były prowadzone w drodze przetargów, gdzie procedury są bardziej automatyzowane. Zaplanowano 120 prywatyzacji, a zrobiono 44. Faktycznie mieliśmy tu 22 przypadku prywatyzacyjne, nie dotyczące zautomatyzowanych procedur.</u>
          <u xml:id="u-43.7" who="#PosełJanuszLewandowski">Na pewno każda przeprowadzana prywatyzacja powoduje powstanie pewnych kłopotów, konieczność poniesienia ryzyka i odpowiedzialności. Im mniej przeprowadza się prywatyzacji w drodze rokowań lub oferty publicznej, tym mniejszy jest rozmiar odpowiedzialności. W tym zakresie nie nastąpiło żadne przyspieszenie. Może to nastąpić przy decentralizacji maszyny prywatyzacyjnej.</u>
          <u xml:id="u-43.8" who="#PosełJanuszLewandowski">W przypadku prywatyzacji bezpośredniej, moje opinie rozmijają się z solidarnymi opiniami pani minister i jej poprzedników. Założenie dotyczące prywatyzacji 200–300 przedsiębiorstw mogło być realne, gdyby zdecentralizowano całą machinę, gdyby silniej postawiono na delegatury i urzędy wojewódzkie.</u>
          <u xml:id="u-43.9" who="#PosełJanuszLewandowski">Kierunki dość mądrze zostały napisane w zakresie sektorowym. Znalazł się tu pewien unik. W kierunkach wspomniano o bankach i dobrze się stało, gdyż udało się to zrobić. Sprywatyzowano dwa duże banki. Unik polega na tym, że nie wchodząc w sektory nie dowiadujemy się prawny o tym, jak wielkie są problemy z trudnymi sektorami po 4 latach prywatyzowania. Nie mówię w tej chwili o sektorze naftowym, gdyż jest on stosunkowo łatwy. Przez 4 lata trwały przepychania bez realnej prywatyzacji. Mam na myśli przede wszystkim elektroenergetykę, ubezpieczenia - które powinny być prywatyzowane wcześniej - hutnictwo żelaza, chemię ciężką, czyli fosfory i azoty, Polmosy, których stan się pogarsza. Dotyczy to także całego transportu. Tu można pogratulować ministrowi Liberadzkiemu. Nie chodzi tu tylko o PKP, ale także o żeglugę, PLO, PŻB, Żeglugę Morską w Szczecinie, rybołówstwo dalekomorskie, przemysł stoczniowy. To wszystko nie zostało nawet tknięte jako zadanie prywatyzacyjne.</u>
          <u xml:id="u-43.10" who="#PosełJanuszLewandowski">Dużo łatwiej było sprywatyzować tytoń, gdyż istnieje odpowiednia liczba palaczy. Do tej pory zakłady tytoniowe nie zostały zniszczone akcyzą. Dużo trudniej jest sprywatyzować Polmosy, gdyż jest tu dużo większe ryzyko prywatyzacyjne. Kiedy czytam takie sprawozdanie, najbardziej razi mnie brak prywatyzacji kłopotliwych sektorów. Tę sprawę poddaję także pod rozwagę osób, które ten dokument osądzały. Gdyby np. minister przyłożył się do prywatyzacji Rometu, na pewno coś by z tym zrobił. Byłoby to bardzo trudne przedsiębiorstwo. Na pewno można byłoby do czegoś się przyczepić. Założę się jednak, że przy dobrej woli Romet istniałby do dnia dzisiejszego. Ten zespół miejsc pracy zostałby obroniony.</u>
          <u xml:id="u-43.11" who="#PosełJanuszLewandowski">Dużo łatwiej jest brać się za wydajne finansowo prywatyzacje i koncentrować się tylko na kilku prywatyzacjach. O wiele trudniej jest robić to w przedsiębiorstwach, których zadłużenie przewyższa masą majątkową. Z programów prywatyzacji masowej, tylko Narodowe Fundusze Inwestycyjne zostały zrealizowane rytmicznie.</u>
          <u xml:id="u-43.12" who="#PosełJanuszLewandowski">Trudno jest mi się zgodzić z twierdzeniem, że program „Stabilizacja, restrukturyzacja, prywatyzacja” będzie miał jakiekolwiek znaczenie po 4 latach medytacji. Ten program był koncepcyjnie przygotowany w 1992 r. Na pewno był niedoskonały, w związku z czym trwały nad nim dalsze prace. Po 4 latach utracił on jakiekolwiek znaczenie. Ten program, który bardzo hucznie był ogłaszany w 1994 r. nie ma już znaczenia dla polskiej gospodarki. Mam nawet wycinki prasowe, w których można wyczytać zapowiedź pani minister, że ten program może być porównany z programem Narodowych Funduszy Inwestycyjnych. Nie powiem, która pani minister tak mówiła.</u>
          <u xml:id="u-43.13" who="#PosełJanuszLewandowski">Mówiłem tylko o tym, że program NFI był realizowany rytmicznie. Nie mówiłem o tym, że został przyjęty w okaleczonej postaci. Prace nad tym programem od wymyślenia koncepcji do uchwalenia ustawy trwały dwa lata. Zwrócę uwagę, że w tym przypadku przez 4 lata prowadzone są medytacje nad programem o dość wycinkowym znaczeniu.</u>
          <u xml:id="u-43.14" who="#PosełJanuszLewandowski">Podobny problem dotyczy reprywatyzacji. W zasadzie wszystkie prace były wykonywane w taki sposób - dotyczy to także 1997 r. - żeby ustawy w tej sprawie nie było. Nie wierzę, że przy takim sposobie podejścia do reprywatyzacji ktokolwiek mógłby uwierzyć, że w ten sposób powstanie ustawa. Nie uwierzę, że prace te były prowadzone z intencją przeprowadzenia w Polsce reprywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-43.15" who="#PosełJanuszLewandowski">Rekompensaty są znanym problemem od 1992 lub 1993 r. Podjęta została uchwała Sejmu przesądzająca, że rekompensata ma być w akcjach. Stwarza to ogromne problemy. Nie wiadomo, w jaki sposób roszczenia pieniężne wypłacać w papierach wartościowych. Ten problem jest prawie niemożliwy do przezwyciężenia. Ten problem w jakiś sposób został ujęty w ustawie o Narodowych Funduszach Inwestycyjnych. Po 4 latach będziemy mieli ogromną rewaloryzację roszczeń tego typu. W ostatnim roku została uchwalona ustawa.</u>
          <u xml:id="u-43.16" who="#PosełJanuszLewandowski">Prawdopodobnie jej pomysłodawcy mieliby ogromne kłopoty z wdrożeniem ustawy, tak samo jak z wdrożeniem bardzo złej ustawy o wykorzystaniu wpływów z prywatyzacji na cele reformy ubezpieczeń społecznych. Wspólne dzieło parlamentarne dorzuciło kolejne 10% środków uzyskanych z prywatyzacji przedsiębiorstw na cele reformy emerytalnej. Uważam, że w ten sposób tylko pozbyto się problemu i odłożono go na później. Jest to rozwiązanie najgorsze z możliwych. Nie można pogłębiać tego błędu. Rezerwa jest na pewno potrzebna. Na pewno trzeba coś dać na reprywatyzację. Jednak ta formuła nie da specjalnych efektów w przypadku rekompensat.</u>
          <u xml:id="u-43.17" who="#PosełJanuszLewandowski">Gdybym miał ocenić 1997 r., musiałbym stwierdzić, że była to prywatyzacja niezwykle fiskalna, odkładająca wszystkie główne problemy na później. Dotyczy to odłożenia problemów ustawowych, a także rozwiązań dotyczących trudniejszych sektorów, przy których trudno jest osiągnąć skutek prywatyzacyjny. W takich przypadkach prywatyzację często robi się za przysłowiową złotówkę. Ocena takiego przedsięwzięcia jest przez to utrudniona. W związku z tym będę raczej zwolennikiem odrzucenia przedstawionego sprawozdania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-44">
          <u xml:id="u-44.0" who="#PosełMarekOlewiński">Przypomnę państwu, że w tej chwili mamy dyskutować o załączniku do ustawy budżetowej, który nazywa się „Kierunki prywatyzacji majątku państwowego na 1997 r.”, sprawozdaniem przedłożonym przez Ministerstwo Skarbu Państwa oraz informacją Najwyższej Izby Kontroli na ten temat. Chciałbym, żebyśmy właśnie na tym się skupili.</u>
          <u xml:id="u-44.1" who="#PosełMarekOlewiński">Przyzna, że nie bardzo zrozumiałem wy-powiedź posła Szweda, który powiedział, że miniony rok był najgorszy dla polskiej prywatyzacji. Nie wiem, na jakiej podstawie pan poseł tak twierdzi. Na ten temat można i chyba trzeba dyskutować. Liczby mówiąc co innego. Pan poseł przedstawił stwierdzenia ogólne, które nie mają potwierdzenia w faktach.</u>
          <u xml:id="u-44.2" who="#PosełMarekOlewiński">Otrzymaliśmy przed dzisiejszym posiedzeniem dwa dokumenty. Było to sprawozdanie rządu przedstawione przez Ministerstwo Skarbu Państwa. W dniu dzisiejszym otrzymaliśmy także informację o wynikach kontroli NIK w tym zakresie. Ze względu na brak czasu nie mogliśmy się z tą informacją szczegółowo zapoznać. Lektura tych dokumentów wskazuje, że są to dwa różne dokumenty dotyczące tego samego załącznika do ustawy budżetowej. Mówią one o zupełnie innych sprawach.</u>
          <u xml:id="u-44.3" who="#PosełMarekOlewiński">Wysłuchałem sporu kompetencyjnego między NIK a Ministerstwem Skarbu Państwa. Gdyby państwo dysponowali tym materiałem wcześniej, taki spór mógłby się odbyć jeszcze przed posiedzeniem Komisji. Te problemy powinny być rozstrzygnięte wcześniej. Komisja nie jest odpowiednim forum do sporów między resortami. Nie powinniśmy być sędziami w tym sporze.</u>
          <u xml:id="u-44.4" who="#PosełMarekOlewiński">W pełni utożsamiam się z wypowiedzią pani minister. Przyznam, że w czasie mojej długiej pracy parlamentarnej, niewielu ministrów wypowiadało się tak konkretnie, rzeczowo i merytorycznie, jak pani minister. Zgadzam się z pani stwierdzeniami. Tego dokumentu nie da się rozliczyć w taki sposób, jak rozlicza się dochody i wydatki, np. z tytułu prywatyzacji. Ten dokument zawsze był konstruowany w ten sposób. Wielokrotnie pracowaliśmy nad tym, żeby był to dokument bardziej konkretny i szczegółowy, a dzięki temu możliwy do rozliczenia. Jednak zawsze będą to kierunki, a więc nie będzie tu konkretnych liczb i tabel.</u>
          <u xml:id="u-44.5" who="#PosełMarekOlewiński">W kierunkach prywatyzacji zawarte są zamierzenia, jakie w danym roku rząd będzie chciał zrealizować w zakresie prywatyzacji. Na pewno takie zamierzenia nie mogą być zrealizowane w 100, 150 lub 180%. Jest to bardzo trudne do wyliczenia. W sprawozdaniu ministerstwa napisano, że ogólnie należy stwierdzić, iż przyjęte w kierunkach prywatyzacji na 1997 r. zadania zostały w zdecydowanej większości przypadków zrealizowane. Jest to faktem.</u>
          <u xml:id="u-44.6" who="#PosełMarekOlewiński">W dniu dzisiejszym Komisja musi podjąć decyzję o tym, czy załącznik do ustawy budżetowej zostanie przyjęty. W związku z tym musimy być świadomi, jaki to jest dokument i jakie może być sprawozdanie. Musimy także wiedzieć o tym, czy zaplanowane zadania zostały wykonane, czy nie.</u>
          <u xml:id="u-44.7" who="#PosełMarekOlewiński">Zgłaszam formalny wniosek o przyjęcie sprawozdania o wykonaniu kierunków prywatyzacji w 1997 r. Uważam, że w 1997 r. w zakresie przekształceń własnościowych i prywatyzacji uczyniono w Polsce wiele. Oczywiście jest jeszcze wiele do zrobienia. Nie można jednak powiedzieć, że był to najgorszy rok dla polskiej prywatyzacji,. Moim zdaniem, był to kolejny rok przemian, które następowały. Był to rok dobrych prywatyzacji. Można jeszcze wiele zrobić i na pewno będzie do tego okazja w br., kiedy będziemy pracowali nad załącznikiem do ustawy budżetowej, mówiącym kierunkach prywatyzacji, żeby był on lepszy niż w latach poprzednich.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-45">
          <u xml:id="u-45.0" who="#PosełTomaszWójcik">Informuję, że mam całą listę mówców. Udzielam głosu posłowi Szwedowi w trybie ad vocem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-46">
          <u xml:id="u-46.0" who="#PosełStanisławSzwed">W mojej wypowiedzi stwierdziłem, że mógłbym przytaczać argumenty potwierdzające tak złą ocenę. Uważam, że poseł Lewandowski poszerzył złą ocenę sytuacji w 1997 r. Rozumiem także posła Olewińskiego, który jako były przewodniczący Komisji Przekształceń Własnościowych jest w trudnej roli przy ocenie tego sprawozdania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-47">
          <u xml:id="u-47.0" who="#PosełMarekOlewiński">Ja także wypowiadam się w trybie ad vocem. Nie wypowiadałem się w ten sposób dlatego, że chciałem siebie usprawiedliwiać. W takich przypadkach zawsze rozliczamy rząd z wykonania budżetu lub innych zadań, a nie parlament.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-48">
          <u xml:id="u-48.0" who="#WiceprezesNajwyższejIzbyKontroliJacekUczkiewicz">Dziękuję za zrozumienie trudnej sytuacji Najwyższej Izby Kontroli przy ocenie kierunków prywatyzacji. Rzeczywiście jest tak, jak mówiła pani minister. Jest to to nasza najtrudniejsza kontrola, dlatego, że dokument jest w wielu miejscach mało konkretny. Nosi on znamiona dokumentu, realizującego pewną politykę gospodarczą. Z tego powodu Najwyższa Izba Kontroli ma trudności w wywiązaniu się ze swojego obowiązku wobec Sejmu. Jednak jest to załącznik do ustawy budżetowej, w związku z czym jesteśmy zobowiązani do jego oceny.</u>
          <u xml:id="u-48.1" who="#WiceprezesNajwyższejIzbyKontroliJacekUczkiewicz">Z racji specyficznych cech tego dokumentu nie dziwię się, że pojawiają się takie rozbieżności, jak w dniu dzisiejszym. Podchodzimy do tego dokumentu w ten sposób, że wyłaniamy z niego wszystko to, co da się w jakiś sposób zwymiarować i ocenić. Próbujemy metoda kontrolnymi odpowiedzieć na pytanie, co i jak zrobiono i wyciągnąć wnioski.</u>
          <u xml:id="u-48.2" who="#WiceprezesNajwyższejIzbyKontroliJacekUczkiewicz">Obserwujemy także całość procesów prywatyzacyjnych. Swoje zadanie rozumiemy w ten sposób, że przedstawiając Sejmowi jak najwięcej konkretów i rzeczywistych spraw, które stwierdziliśmy, pozwolić również stworzyć warunki do tego, żeby dokument formułowany przez Sejm był możliwie jak najbardziej konkretny i dający się weryfikować. Na pewno leży to w naszym interesie, ale chyba nie tylko. Chodzi o to, żeby kontrola wykonania zadań, a także wskazań i kierunków, była możliwie precyzyjna.</u>
          <u xml:id="u-48.3" who="#WiceprezesNajwyższejIzbyKontroliJacekUczkiewicz">To, co stwierdziliśmy, nie ulega wątpliwości. Niektóre zadania zostały wykonane częściowo, niektóre wykonano zgodnie z planem, a w przypadku niektórych przekroczono plan. Taki jest stan rzeczy. Ocena, czy coś było robione mniej czy bardziej dynamicznie, jest dyskusyjna. Trudno przecież ocenić, czy dynamika wykonania była właśnie taka, o jakiej myślał ustawodawca, podejmując uchwałę. Nasza ocena jest właśnie taka, jak przedstawił pan dyrektor.</u>
          <u xml:id="u-48.4" who="#WiceprezesNajwyższejIzbyKontroliJacekUczkiewicz">Chcę państwu powiedzieć o sprawie, którą także bardzo trudno jest ująć w informacji o wykonaniu kierunków prywatyzacji, ponieważ nie jest zdefiniowana. Obserwujemy w ostatnich latach bardzo wyraźną pozytywną zmianę dotyczącą procedur prywatyzacyjnych. Jest coraz mniej uchybień, a coraz lepsza jest praca administracji państwowej w tym zakresie. Bardzo się z tego cieszymy.</u>
          <u xml:id="u-48.5" who="#WiceprezesNajwyższejIzbyKontroliJacekUczkiewicz">Chcąc uzupełnić naszą informację powiem państwu, że ta kwestia była przedmiotem obrad Kolegium NIK, które wyrażało swoją opinię na temat wykonania budżetu państwa. Kolegium NIK nie wyraziło w tej sprawie negatywnej opinii. Uwzględniając uwarunkowania, które występowały, i fakt, że procesów prywatyzacyjnych nie da się dokładnie zaplanować, uznaliśmy, że naszym obowiązkiem jest wskazanie tego, czego nie zrobiono. Należy jednak uwzględniać działania, które były podjęte, a także towarzyszące im okoliczności. Biorąc to wszystko pod uwagę Kolegium NIK nie oceniło negatywnie realizacji tego programu, zresztą tak samo jak wykonania budżetu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-49">
          <u xml:id="u-49.0" who="#PosełEwaFreyberg">Chciałabym prosić o wyjaśnienie powodów nieprzygotowania listy przedsiębiorstw, które zostaną wykorzystane przy realizacji programu reformy systemu emerytalnego, a także rekompensat z powodu niepodwyższania płac w sferze budżetowej. W sprawozdaniu rządu, a także w informacji z kontroli NIK podano, że powodem jest brak ewidencji majątku skarbu państwa. Na str. 7 informacji NIK napisano: „Przyczyną leżącą u podstaw niezrealizowania wyżej wymienionych programów był brak ewidencji majątku skarbu państwa”.</u>
          <u xml:id="u-49.1" who="#PosełEwaFreyberg">Pani minister w swojej dynamicznej wypowiedzi kilkakrotnie - i słusznie - zwracała uwagę na problemy dotyczące ewidencji skarbu państwa. Chcę zwrócić uwagę na to, że majątek skarbu państwa składa się z dwóch części: majątku produkcyjnego i majątku nieprodukcyjnego. Na majątek produkcyjny składają się przedsiębiorstwa. Ten majątek był już 3-krotnie ewidencjonowany w Ministerstwie Przekształceń Własnościowych i Ministerstwie Skarbu Państwa. W wypowiedziach ministra Wąsacza co najmniej kilkakrotnie została potwierdzona wartość tego majątku. Można dyskutować o tym, czy przyjęto dobrą metodę do obliczenia tej wartości. Chętnie zobaczyłabym lepsze metody mierzenia tego majątku. Można powiedzieć, że ten majątek został oszacowany.</u>
          <u xml:id="u-49.2" who="#PosełEwaFreyberg">Oszacowano także wartość gruntów rolnych. Jest to druga część majątku, która może być wykorzystana i zgodnie z ustawą jest to przewidziane przy zamianie świadectw rekompensacyjnych. W związku z tym chcę zapytać, dlaczego brak ewidencji majątku skarbu państwa jest powodem niewydania na czas aktów wykonawczych do ustawy, co powoduje opóźnienia w realizacji ustaw?</u>
          <u xml:id="u-49.3" who="#PosełEwaFreyberg">Mamy jeszcze drugą część tego majątku - majątek nieprodukcyjny. Ta część majątku jest znacznie trudniejsza do oszacowania. Do tej pory nikt tego nie robił. Nie można było zrobić tego wcześniej. Właśnie po to m.in. powołano Ministerstwo Skarbu Państwa. W pierwszym okresie jego zadaniem było zorganizowanie urzędu, a następnie przejęcie od wszystkich instytucji majątku skarbu państwa. Następnym etapem miało być wprowadzenie tej ewidencji i to zadanie przypadło nowej ekipie, w tym pani minister.</u>
          <u xml:id="u-49.4" who="#PosełEwaFreyberg">Moim zdaniem, nie można było tego zrobić wcześniej, gdyż Ministerstwo Skarbu Państwa musiało po utworzeniu przejąć cały majątek. Kolejnym zadaniem jest jego ewidencja. Majątek nieprodukcyjny musi być zewidencjonowany. Nie widzę jednak powodu, żeby brak ewidencji tej części majątku mógł opóźniać wydanie aktów wykonawczych do ustawy. Proszę o wyjaśnienie tej sprawy.</u>
          <u xml:id="u-49.5" who="#PosełEwaFreyberg">Pani minister wspomniała, że bliski jest moment zakończenia prac nad tą ewidencją. Rozumiem, że prace nad łatwiejszą częścią, dotyczącą majątku produkcyjnego, są już zakończone. Prosiłabym o przedstawienie, na ile państwa wycena różni się od poprzednio przeprowadzonych szacunków. Przypomnę, że ten majątek był wyszacowany na 144 mld zł mierzonych wartością aktywów netto. Tę wartość minister Wąsacz podawał co najmniej kilkakrotnie jako potwierdzoną wartość majątku produkcyjnego.</u>
          <u xml:id="u-49.6" who="#PosełEwaFreyberg">Chciałabym także zapytać, z jakiego powodu nie jest realizowana ustawa o funduszach przemysłowych i o związku prywatyzacji z reformą systemu ubezpieczeń społecznych? Na jednym z pierwszych posiedzeń Komisji Skarbu Państwa, Uwłaszczenia i Prywatyzacji dyskutowaliśmy na temat tych aktów wykonawczych. Powiedziano wtedy, że w I kwartale br. pojawi się rządowy projekt uwłaszczenia. Tego projektu do chwili obecnej nie mamy.</u>
          <u xml:id="u-49.7" who="#PosełEwaFreyberg">Wyraziłam już swoją opinię - a także Klub SLD i UW - o sejmowym projekcie. W związku z tym pytam o powody zaniechania realizacji tej ustawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-50">
          <u xml:id="u-50.0" who="#PosełTomaszWójcik">Chciałbym państwu przypomnieć, że na dzisiejszym posiedzeniu dyskutujemy o wykonaniu planu z ub.r.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-51">
          <u xml:id="u-51.0" who="#PosełEwaFreyberg">Ta ustawa weszła w życie w 1997 r.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-52">
          <u xml:id="u-52.0" who="#PosełTomaszWójcik">Proszę, żeby w odpowiedziach ograniczyli się państwo do problemów dotyczących 1997 r.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-53">
          <u xml:id="u-53.0" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Rozumiem, że pyta pani o pkt 13 na str. 7 sprawozdania.</u>
          <u xml:id="u-53.1" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Ustawa z 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej w art. 15 - o czym już mówiłam - jednoznacznie stwierdza, że musimy postawić do prywatyzacji akcje spółek skarbu państwa i przedsiębiorstwa państwowe. W związku z tym pierwszym i podstawowym zadaniem było określenie puli uprawnionych, żeby móc powiedzieć, ile akcji i których przedsiębiorstw należy postawić do prywatyzacji. Minister Łaszkiewicz odpowiadający za tę sprawę mówił na posiedzeniu Komisji półtora miesiąca temu, że pula uprawnionych nie została jeszcze zatwierdzona.</u>
          <u xml:id="u-53.2" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Jednym z powodów tego stanu jest ciągłe rozszerzanie kręgu osób uprawnionych. Na pewno państwo pamiętają, że ostatnią grupą, która zgłosiła w tej sprawie roszczenia, byli pracownicy izb wytrzeźwień. Powodem niestworzenia rozporządzenia wykonawczego do art. 15 tej ustawy jest brak określenia jednoznacznego i zamkniętego katalogu osób uprawnionych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-54">
          <u xml:id="u-54.0" who="#PosełEwaFreyberg">Mówiłam o pkt. 13 w informacji Najwyższej Izby Kontroli, gdzie jest mowa o systemie emerytalno-rentowym. Najwyższa Izba Kontroli stwierdziła, że powodem niezrealizowania tych programów jest brak ewidencji majątku skarbu państwa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-55">
          <u xml:id="u-55.0" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Już odpowiadam na to pytanie. Ustawa o wykorzystaniu wpływów z prywatyzacji części mienia skarbu państwa na cele związane z reformą systemu ubezpieczeń społecznych nie przewiduje przedstawiania spółek skarbu państwa. Jest tam tylko mowa o wpływach z prywatyzacji, zgodnie z harmonogramem. Prywatyzacja jest prowadzona przez Ministerstwo Skarbu Państwa, które przekazuje pieniądze.</u>
          <u xml:id="u-55.1" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Jeśli dobrze pamiętam, art. 2 tej ustawy mówi, że Rada Ministrów wskaże spółki, z których prywatyzacji dochody będą wykorzystane na cele reformy. Tu także powtarza się problem, o którym już mówiłam. Nie znaliśmy kwoty potrzebnej na zabezpieczenie funduszy emerytalnych. W 1998 r. pani minister Lewicka przedłożyła nam na potrzeby programu 2001 i kierunków prywatyzacji w 1998 i 1999 r. odpowiednie kwoty. Jeśli dobrze pamiętam, na 1998 r. jest to 4 mld zł. Dopiero w tym roku przygotujemy to rozporządzenie.</u>
          <u xml:id="u-55.2" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Pytano także o problemy dotyczące ewidencji i oszacowania wartości majątku skarbu państwa. Ustawa o Ministrze Skarbu Państwa używa dwóch tytułów, mienie i majątek skarbu państwa. Musieliśmy rozstrzygnąć, co będziemy ewidencjonować. Zdecydowaliśmy się na podejście kodeksowe, zgodnie z art. 44 i art. 45. Jest to sprawa fundamentalna.</u>
          <u xml:id="u-55.3" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Tak jak pani poseł powiedziała, do majątku skarbu państwa należy część, którą umownie - a nie kodeksowo - nazywamy częścią gospodarczą. Mogą to być akcje i udziały skarbu państwa oraz mienie przedsiębiorstw państwowych. Część mienia, o której pani poseł wspomniała, a więc akcje i udziały skarbu państwa oraz wartość aktywów netto przedsiębiorstw państwowych, uznano za zasób prywatyzacyjny. Ten zasób wyszacowano na koniec 1996 r. na kwotę 144 mld zł. Nie mając innych danych, minister skarbu państwa posługuje się tą kwotą.</u>
          <u xml:id="u-55.4" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Sprawozdanie o stanie mienia skarbu państwa, które jest wykonaniem art. 2 ustawy o urzędzie Ministra Skarbu Państwa, obejmuje cały majątek skarbu państwa od dóbr kultury, aż po grunty. Przy tej okazji powiem, że państwo ma ponad 308 mln ha gruntów. Grunty są podzielone według kategorii. Powstaje pytanie, ile jest wart grunt np. pod budynkiem Sejmu. Ja to wyliczyłam. Później przedstawię państwu metody pomiaru tego majątku.</u>
          <u xml:id="u-55.5" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Zgadzam się, że kwota 144 mld zł, powtarzana przez ministra Wąsacza, dotyczy wartości majątku skarbu państwa, zwanego zasobem prywatyzacyjnym na koniec 1996 r. W 1997 r. rozpoczęto ponad 100 procesów likwidacyjnych i upadłościowych przedsiębiorstw państwowych, nie mówiąc już o 1998 r.</u>
          <u xml:id="u-55.6" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Do tej pory nie podjęliśmy się zrobienia ewidencji majątku skarbu państwa. Przygotowaliśmy jedynie sprawozdanie o stanie majątku. Dopiero w II połowie 1998 r. podejmiemy się przygotowania ewidencji, czyli systemowego spisu tego, co jest w skarbie państwa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-56">
          <u xml:id="u-56.0" who="#PosełTomaszWójcik">Czy jeszcze ktoś z państwa chciałby zabrać głos?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-57">
          <u xml:id="u-57.0" who="#DoradcaKrzysztofLis">Chciałbym wrócić do sprawy podstawowej, którą są kryteria oceny kierunków prywatyzacji, w tym do historii, stanu obecnego i przyszłości. Parametry w kierunkach prywatyzacji na początku nie zostały uwzględnione w sposób zamierzony. Można nawet powiedzieć, że celowo w teorii transformacji mówiło się o tym, że sparametryzowanie od początku tych kierunków i nazwanie konkretnych przedsiębiorstw spowoduje, że przetarg polityczny wokół prywatyzacji przedsiębiorstw trafi do sfery politycznej, co zablokuje prywatyzację.</u>
          <u xml:id="u-57.1" who="#DoradcaKrzysztofLis">We wszystkich krajach byłego Związku Radzieckiego tak właśnie się stało. Konkretne przedsiębiorstwa zostały wpisane do planu prywatyzacji. Te kraje miały duże tradycje w zakresie planowania gospodarczego, w związku z czym wszystko musiało byś zapisane w planie. Powodem tego było, że istniały plany, lecz nie było prywatyzacji. Tak było na Białorusi i Ukrainie. Bywało też, że prywatyzacja się odbywała, lecz łamano przyjęte plany. Tak działo się w Rosji. Wielka prywatyzacja rosyjska odbyła się wbrew programowi prywatyzacji. Można powiedzieć, że odbywała się ona na kanwie rocznego planu przyjętego w 1993 r., który obowiązywał przez 3 lata, aż do zakończenia prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-57.2" who="#DoradcaKrzysztofLis">Na pewno program prywatyzacji będzie musiał być traktowany obiektowo, kiedy będziemy zmuszeni do wydawania pieniędzy na prywatyzację konkretnych przedsiębiorstw, w rozumieniu ich restrukturyzacji itp. Nie może stać się to w momencie, gdy tych obiektów są setki i tysiące. Jest to po prostu niemożliwe.</u>
          <u xml:id="u-57.3" who="#DoradcaKrzysztofLis">Jeśli nie mamy ustalonych kryteriów, oczekujemy, że profesjonalna organizacja zobowiązana do oceny wykonania kierunków sformułuje takie kryteria, spróbuje je wypracować i podda pod dyskusję. Było to bardzo trudne w latach 1989–1991. W chwili obecnej możemy powiedzieć, że sprawa jest w miarę jasna. W jakimś stopniu prywatyzacja przyczyniła się do wzrostu konkurencyjności polskiej gospodarki. Jest to najszerzej rozumiane kryterium. Możemy przyjmować bardziej szczegółowe kryteria, np. spojrzeć, jak prywatyzacja wpłynęła na całość konkurencyjności polskiej gospodarki, jak konkretna prywatyzacja wpłynęła na konkurencyjność branży i konkretnego przedsiębiorstwa.</u>
          <u xml:id="u-57.4" who="#DoradcaKrzysztofLis">Gdybyśmy zastosowali to najbardziej ogólne kryterium do prywatyzacji w 1997 r., można dojść do wniosku, że nie daje ona pełnej satysfakcji. Najważniejsze dziedziny z punktu widzenia konkurencyjności polskiej gospodarki, a mianowicie telekomunikacja, przemysł naftowy, gazownictwo, energetyka i górnictwo, nie zostały nawet tknięte. To samo dotyczy ubezpieczeń, chemii ciężkiej i transportu. Wspomnę także branże, które będą powodem ogromnych problemów społecznych. W cukrownictwie pracuje ponad 250 tys. ludzi. Przez dwa lata nic w tej branży się nie działo.</u>
          <u xml:id="u-57.5" who="#DoradcaKrzysztofLis">To wszystko warto wytknąć i zapytać, dlaczego tak się dzieje. Można na drugiej szali postawić to, że sprywatyzował się Bank Handlowy i inne banki. Nie robiło tego jednak Ministerstwo Skarbu Państwa. Robiły to zainteresowane instytucje przy pomocy Ministerstwa Finansów. Przy kontroli tego tematu należało zapytać o to w innych ministerstwach.</u>
          <u xml:id="u-57.6" who="#DoradcaKrzysztofLis">Z tych powodów ocena liczbowa kierunków prywatyzacji wygląda dla mnie nieco inaczej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-58">
          <u xml:id="u-58.0" who="#PosełMałgorzataOstrowska">Ta wy-powiedź sprowokowała mnie do zabrania głosu. Chyba nie leży w gestii Najwyższej Izby Kontroli ustalanie kryteriów oceny. Należy to do naszej Komisji. To my na ten temat dyskutujemy i zapisujemy kierunki prywatyzacji, które stają się później załącznikiem do budżetu. Komisja powinna podjąć dyskusję na temat sposobu formułowania kierunków umożliwiającego racjonalną i rzetelną ocenę ich wykonania.</u>
          <u xml:id="u-58.1" who="#PosełMałgorzataOstrowska">W związku z tym uważam, że pana wy-powiedź była skierowana pod złym adresem. Na pewno jest to cenna sugestia, jeśli chodzi o tok dalszych prac Komisji, a także wzajemnych relacji między Ministerstwem Skarbu Państwa, Komisją sejmową, a także Najwyższą Izbą Kontroli.</u>
          <u xml:id="u-58.2" who="#PosełMałgorzataOstrowska">Przywoływał pan przykłady zadań według pana nie zrealizowanych. Wszyscy zdajemy sobie sprawę, że było to spowodowane różnymi przyczynami, przede wszystkim politycznymi. W związku z tym chciałabym zadać pytanie. W sprawozdaniu z realizacji kierunków prywatyzacji, w rozdziale 2, który mówi o regulacjach systemowych i przedsięwzięciach legislacyjnych, napisano, że trwały prace nad ustawą o powszechnym uwłaszczeniu obywateli. W Sejmie odbyła się już debata nad poselskim projektem tej ustawy. Chciałabym zapytać panią minister, czy moje rozumowanie jest zasadne? Mówiła pani o wielu kwestiach związanych z ewidencją majątku skarbu państwa. Wszyscy wiemy, że są to bardzo trudne sprawy. Porządkowanie tej materii zostało dopiero rozpoczęte.</u>
          <u xml:id="u-58.3" who="#PosełMałgorzataOstrowska">Czy w tej sytuacji nie byłoby warto poczekać z decyzją o kolejnym programie, na potrzeby którego ma być także wykorzystany majątek skarbu państwa, do czasu gdy przy-gotowana zostanie ewidencja? W chwili obecnej dzielenie tego majątku wygląda jak gruszki na wierzbie. Poseł Lewandowski zwrócił uwagę, że w kolejnych ustawach pojawiają się zapisy o wykorzystaniu przy ich realizacji majątku sprywatyzowanych przedsiębiorstw. Takie zapisy znalazły się w kilku realizowanych już programach. Taki zapis jest także we wstrzymanym programie, zapisanym w ustawie o funduszach przemysłowych.</u>
          <u xml:id="u-58.4" who="#PosełMałgorzataOstrowska">W tej sytuacji pojawia się przed nami najważniejsze pytanie. W jaki sposób i za co mamy zrobić reformę ubezpieczeń społecznych, która rozpoczęła już swój żywot w Sejmie? Od jutra rozpoczyna pracę Nadzwyczajna Komisja, która zajmie się tą kwestią. Przy okazji oceny działań, o których mówimy w dniu dzisiejszym, warto także sobie zadać pytanie, czy jest to najlepszy moment, w którym odpowiedzialnie i racjonalnie możemy mówić o nowych programach? Takim programem jest proponowany przez część posłów program powszechnego uwłaszczenia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-59">
          <u xml:id="u-59.0" who="#PosełTomaszWójcik">Raz jeszcze występuję do państwa z apelem o to, żeby nie mówili państwo na temat bieżącej pracy rządu, a także o planach dotyczących 1998 r. Proszę, żeby odnosili się państwo do 1997 r.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-60">
          <u xml:id="u-60.0" who="#PosełMałgorzataOstrowska">Moje wypowiedź dotyczyła informacji zawartych w sprawozdaniu z realizacji kierunków prywatyzacji majątku państwowego w 1997 r. Jest tam mowa o pracach nad ustawą, o której mówiłam. Na pewno pan przewodniczący przypomina sobie naszą dyskusję nad kierunkami prywatyzacji. Jest to tylko kontynuacja prac, które już prowadziliśmy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-61">
          <u xml:id="u-61.0" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Takie zdanie znalazło się w sprawozdaniu i oddaje ono rzeczywistość. Gdyby Ministerstwo Skarbu Państwa nie podjęło działań zmierzających do podjęcia prac nad projektem, nie wywiązałoby się z umowy koalicyjnej, w której w pkt. 2.11.2 zapisano, co jest głównym programem umowy koalicyjnej w zakresie prywatyzacji. Realizuje perfekcyjnie umowę koalicyjną.</u>
          <u xml:id="u-61.1" who="#PodsekretarzstanuAldonaKamelaSowińska">Pytano o majątek i jego połączenie z prywatyzacją. Różne prace można rozpoczynać z różnych punktów. Można najpierw zbadać, ile jest majątku i na co on wystarczy, a później przygotować projekt. Można także rozpocząć prace od określenia, komu i dlaczego należy dać, a dopiero później powiedzieć, ile dać. Tak się dobrze złożyło, że te prace idą równolegle. Ministerstwo Skarbu Państwa realizuje prace, mające odpowiedzieć na pytanie, ile - czyli przedłoży stan majątkowy. Natomiast posłowie realizują odpowiedź na pytanie, komu i dlaczego. Uważam, że jest to bardzo dobra sytuacja.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-62">
          <u xml:id="u-62.0" who="#PosełTomaszWójcik">Czy są jeszcze jakieś uwagi lub pytania? Nie widzę zgłoszeń. Dziękuję państwu za dyskusję.</u>
          <u xml:id="u-62.1" who="#PosełTomaszWójcik">Przechodzimy do podjęcia decyzji. W czasie dyskusji zgłoszono dwa wnioski. Jeden wniosek dotyczy przyjęcia informacji, a drugi jej odrzucenia. Są to wnioski dokładnie przeciwstawne. Przyjęcie jednego z nich oznacza odrzucenie drugiego. W związku z tym poddam pod głosowanie wniosek o przyjęcie sprawozdania o wykonaniu kierunków prywatyzacji majątku państwowego w 1997 r.</u>
          <u xml:id="u-62.2" who="#PosełTomaszWójcik">Kto z państwa jest za przyjęciem tego sprawozdania?</u>
          <u xml:id="u-62.3" who="#PosełTomaszWójcik">Za wnioskiem głosowało 7 posłów, 7 było przeciwnych, a 1 wstrzymał się od głosu.</u>
          <u xml:id="u-62.4" who="#PosełTomaszWójcik">Wniosek nie uzyskał większości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-63">
          <u xml:id="u-63.0" who="#PosełJanuszLewandowski">Do 30 czerwca br. mamy rozpatrzyć sprawozdanie Najwyższej Izby Kontroli z działalności w 1997 r. w odniesieniu do przekształceń własnościowych. Powinniśmy w dniu dzisiejszym rozpatrzyć także tę sprawę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-64">
          <u xml:id="u-64.0" who="#PosełTomaszWójcik">Proszę przedstawicieli Najwyższej Izby Kontroli o zaprezentowanie tego sprawozdania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-65">
          <u xml:id="u-65.0" who="#DyrektorRyszardSzyc">W sprawozdaniu z działalności Najwyższej Izby Kontroli w 1997 r. spory fragment poświęcony jest działalności prywatyzacyjnej, a także organizacji NIK, w tym Departamentu Skarbu Państwa i Prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-65.1" who="#DyrektorRyszardSzyc">Najpierw chciałbym państwu przybliżyć sprawy, którymi w 1997 r. zajmował się Departament Skarbu Państwa i Prywatyzacji NIK. Realizowaliśmy temat „Stan przekształceń własnościowych w gospodarce narodowej w 1996 r.”. Chcę państwu powiedzieć, że w chwili obecnej zrezygnowaliśmy już z tego tematu. Prowadzimy tylko kontrolę kierunków prywatyzacji majątku państwowego w kolejnych latach.</u>
          <u xml:id="u-65.2" who="#DyrektorRyszardSzyc">Prowadziliśmy także tematy: „Przebieg przekształceń własnościowych w jednostkach podległych ministrowi kultury i sztuki”, „Przekształcenia w przemyśle tytoniowym”, „Tworzenie i wykorzystanie funduszy na cele prywatyzacyjne”, „Kontrola działań organów państwowych oraz władz Stoczni Gdańskiej w okresie od 1988 r. do upadłości spółki”, „Kontrola wykonania budżetu za 1997 r.”. Przeprowadzono także dwie kontrole dotyczące funkcjonowania Narodowych Funduszy Inwestycyjnych. Jedna kontrola dotyczyła stanu realizacji ustawy o Narodowych Funduszach Inwestycyjnych. Drugi temat dotyczył kontroli doraźnej wypłat i wynagrodzeń firmom zarządzającym.</u>
          <u xml:id="u-65.3" who="#DyrektorRyszardSzyc">Przeprowadziliśmy temat: „Kontrola zawierania i realizacji umów z firmami doradczymi w procesach prywatyzacyjnych”. Chcę państwu powiedzieć, że przez całą drugą połowę 1997 r. zajmowaliśmy się tym tematem. W tej chwili sprawa jest już finalizowana. W najbliższym czasie otrzymają państwo informację o wynikach tej kontroli. Kontrolowano także „Egzekwowanie przez organy administracji rządowej zobowiązań zawartych w umowach prywatyzacyjnych”. Informacja na ten temat jest opracowywana. W dniu wczorajszym przedmiotem posiedzenia kierownictwa NIK była informacja o prywatyzacji Fabryki Samochodów Osobowych.</u>
          <u xml:id="u-65.4" who="#DyrektorRyszardSzyc">Po każdej kontroli były formułowane wnioski. Nie będę ich omawiał, gdyż zostały one szczegółowo przedstawione wraz z ustaleniami kontroli w sprawozdaniu. W wyniku kontroli skierowaliśmy w 1997 r. 8 zawiadomień do organów ścigania, które dotyczyły różnych kwestii, związanych z przeprowadzonymi kontrolami. Departament 4-krotnie występował do urzędów kontroli skarbowej o podjęcie konkretnych kwestii, będących wynikiem naszych ustaleń. Urzędy kontroli skarbowej miały poszerzyć badania prowadzone przez NIK.</u>
          <u xml:id="u-65.5" who="#DyrektorRyszardSzyc">W 1998 r. będziemy nadal realizować zadania dotyczące kierunków prywatyzacji i wykonania budżetu państwa. W chwili obecnej prowadzimy kontrolę wykonywania obowiązków przez przedstawicieli skarbu państwa w spółkach prawa handlowego. Przygotowywana jest kontrola bezpłatnego nabywania akcji przez pracowników i innych uprawnionych w procesie prywatyzacji przedsiębiorstw. Ten temat został zgłoszony przez Rzecznika Praw Obywatelskich. W najbliższym czasie podejmiemy kontrolę funkcjonowania i gospodarki finansowej jednoosobowych spółek skarbu państwa, przekształceń własnościowych w przemyśle piwowarskim, a także restrukturyzacji i przekształceń własnościowych w hutnictwie żelaza i stali. Odbędzie się także kontrola wykonywania zadań statutowych przez Agencję Prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-65.6" who="#DyrektorRyszardSzyc">Plan etatyzacji naszego departamentu w 1997 r. wynosił 38 etatów, w tym 3 członków kierownictwa departamentu - dyrektor i 2 zastępców oraz 2 osoby obsługi. Mieliśmy 33 pracowników merytorycznych, począwszy od inspektorów, a skończywszy na doradcach. Na koniec 1997 r. obsadzonych było 36 etatów, czyli 2 etaty mniej niż planowano. Zatrudniamy doradców ekonomicznych i technicznych, którzy koordynują kontrole. W dniu 31 grudnia 1997 r. było ich 8. W chwili obecnej jest ich 7.</u>
          <u xml:id="u-65.7" who="#DyrektorRyszardSzyc">Mieliśmy 2 doradców prawnych. W tym przypadku także zatrudnienie się zmniejszyło. Z Najwyższej Izby Kontroli odchodzą szczególnie ludzie młodzi, którzy otrzymują ciekawsze propozycje. W końcu 1997 r. mieliśmy 9 głównych specjalistów, 4 specjalistów, 7 starszych inspektorów i 1 inspektora.</u>
          <u xml:id="u-65.8" who="#DyrektorRyszardSzyc">W departamencie pracuje prawie 17% prawników. Ekonomistów jest ponad 33%. Przedstawiciele nauk technicznych to 30,6% pracowników. Z kwalifikacjami w zakresie organizacji i zarządzania mamy 8,3% pracowników. Mamy także 11% pracowników z innym wyższym wykształceniem. Struktura wykształcenia jest podobna jak w całej Najwyższej Izbie Kontroli. Ze sprawozdania mogą państwo wyczytać, że w NIK pracuje 28,8% pracowników z wykształceniem prawnym i administracyjnym, z przygotowaniem ekonomicznym 25,2%, z wykształceniem technicznym 30,5%, a z innym wykształceniem 15,5%. Można powiedzieć, że nasz departament stanowi odzwierciedlenie proporcji występujących w całej Najwyższej Izbie Kontroli.</u>
          <u xml:id="u-65.9" who="#DyrektorRyszardSzyc">W departamencie jest 13 pracowników o stażu pracy powyżej 30 lat, w tym 1 ma taki staż w Najwyższej Izbie Kontroli. Staż pracy 21–30 lat ma 11 pracowników, w tym 2 ma taki staż w NIK. Staż pracy 11–20 lat ma 7 pracowników, w tym 10 ma taki staż w NIK. Mamy także 5 pracowników o stażu pracy do 10 lat, w tym 23 pracowników od takim stażu w NIK. Z tego widać, że ciągle odmładzamy kadry. W chwili obecnej mamy 15 pracowników, którzy mają staż pracy w Najwyższej Izbie Kontroli do 5 lat.</u>
          <u xml:id="u-65.10" who="#DyrektorRyszardSzyc">Jeśli będą państwo mieli do nas jakieś pytania, postaramy się udzielić odpowiedzi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-66">
          <u xml:id="u-66.0" who="#PosełTomaszWójcik">Chciałbym naprawić pewną niezręczność. Po rozpatrzeniu informacji rządu w sprawie wykonania budżetu i kierunków prywatyzacji dziękuję przedstawicielom Ministerstwa Skarbu Państwa za udział w posiedzeniu. Przepraszam, że zabraliśmy państwu czas.</u>
          <u xml:id="u-66.1" who="#PosełTomaszWójcik">Wracamy do realizacji porządku obrad. Proszę członków Komisji o ustosunkowanie się do informacji przedstawionej przez pana dyrektora.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-67">
          <u xml:id="u-67.0" who="#PosełJanuszLewandowski">Mając taką sposobność muszę zadać tylko jedno pytanie, które dotyczy tak samo 1997 r., jak wszystkich lat poprzednich. Doskonała metodyka oceny przekształceń własnościowych z punktu widzenia gospodarności, rzetelności i legalności na pewno jest faktem. Czy Najwyższa Izba Kontroli podjęła prace nad tym, żeby zmierzyć koszty zaniechania podejmowania decyzji prywatyzacyjnych?</u>
          <u xml:id="u-67.1" who="#PosełJanuszLewandowski">Mogę sobie wyobrazić metodykę badania kosztu zaniechania decyzji na wielu konkretnych przykładach. W Polsce upadło wiele zakładów. Aktualnie dotyczy to np. fabryki „Feniks” w Łodzi, która w 1992 r. miała inwestora. Nie podjęto z nim rozmów. Kilka lat później zawarto transakcję na dużo gorszych warunkach. Obecnie firma jest w stanie upadłości, jako niemożliwa do uratowania. Wynikająca z tego szkoda jest odwrotnością inwestycji i mnożnika, jaki mógł nastąpić, gdyby takie rozmowy podjęto. Być może podjęcie tej decyzji byłoby oceniane krytycznie.</u>
          <u xml:id="u-67.2" who="#PosełJanuszLewandowski">Uważam, że metodyka badania przekształceń własnościowych będzie niedoskonała, dopóki nie dopracujemy się metodyki badania kosztu zaniechania podejmowania takich decyzji. Przecież można wyliczyć koszty 4-letniego udawania, że realizuje się uchwałę Sejmu o wypłacie rekompensat dla emerytów i rencistów w formie akcji, a nie w formie pieniężnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-68">
          <u xml:id="u-68.0" who="#DyrektorRyszardSzyc">Jest to bardzo ciekawy temat. Do tej pory Najwyższa Izba Kontroli nie podejmowała takiego tematu. Nie oznacza to jednak, że tymi zagadnieniami nie interesujemy się i nie badamy ich w czasie konkretnych kontroli prowadzonych w ramach szerszych tematów. Takie problemy są podejmowane nie tylko przez mój departament, ale także w ramach kontroli podejmowanych przez inne departamenty i delegatury.</u>
          <u xml:id="u-68.1" who="#DyrektorRyszardSzyc">Powiem państwu, że realizowany był temat dotyczący przedsiębiorstw postawionych w stan upadłości. Badaliśmy przyczyny tego stanu. Problem, o którym pan powiedział, był wtedy także badany. Nie wiem, czy informacja na ten temat trafiła do Komisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-69">
          <u xml:id="u-69.0" who="#PosełMarekOlewiński">Generalnie przyczyną upadku większości firm nie jest to, czy one są państwowe, czy prywatne. Nie zależy to od formy własności. Powodem jest to, że są one fatalnie zarządzane. Myślę, że jest to podstawowa przyczyna. Byłoby celowe uzyskanie informacji o rzeczywistych przyczynach upadku przedsiębiorstw państwowych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-70">
          <u xml:id="u-70.0" who="#WiceprezesJacekUczkiewicz">Takich kompleksowych kontroli nie prowadziliśmy. Jeśli Sejm lub Komisja sformułuje dla nas takie zadania, na pewno je podejmiemy. Natomiast zajmując się innymi problemami, dość łatwo jest znaleźć w tej sprawie wyliczenia.</u>
          <u xml:id="u-70.1" who="#WiceprezesJacekUczkiewicz">Przy okazji tego pytania chciałbym powiedzieć, że pod koniec ub.r. zaczęliśmy wprowadzać zasady przeprowadzania kontroli prywatyzacji. Zasady zostały wypracowane przez specjalną grupę roboczą Międzynarodowej Organizacji Najwyższych Organów Kontroli, której polska jest członkiem. Te zasady w znacznym stopniu porządkują metodologię kontroli prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-70.2" who="#WiceprezesJacekUczkiewicz">Rozszerzając pytanie na problemy metodologii kontroli procesów prywatyzacyjnych, chcę państwu powiedzieć, że byliśmy mocno zaangażowani w prace nad stworzeniem tych zasad. Te zasady zostaną rozpowszechnione we wszystkich organizacjach kontrolnych. Tymi zasadami staramy się kierować w naszej pracy. Te zasady każą patrzeć na problemy przekształceń własnościowych i prywatyzacji w sposób panoramiczny, szeroki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-71">
          <u xml:id="u-71.0" who="#PosełTomaszWójcik">Czy ktoś z państwa chciałby zabrać głos?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-72">
          <u xml:id="u-72.0" who="#PosełMarekOlewiński">Korzystając z okazji chciałbym podziękować panu dyrektorowi i wszystkim jego pracownikom, a także Najwyższej Izbie Kontroli za to, że w 1997 r. - tak jak w latach minionych - bardzo dobrze wykonali ciężką pracę. Otrzymaliśmy wiele materiałów i ciekawych opracowań, z których korzystamy. W związku z tym będę głosował za przyjęciem sprawozdania Najwyższej Izby Kontroli.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-73">
          <u xml:id="u-73.0" who="#PosełTomaszWójcik">Czy jeszcze ktoś z państwa chciałby zabrać głos? Nie ma zgłoszeń.</u>
          <u xml:id="u-73.1" who="#PosełTomaszWójcik">Wypowiedź pana posła Olewińskiego odbieram jako wniosek o przyjęcie sprawozdania Najwyższej Izby Kontroli. Poddaję ten wniosek pod głosowanie.</u>
          <u xml:id="u-73.2" who="#PosełTomaszWójcik">Kto z państwa jest za przyjęciem tego wniosku?</u>
          <u xml:id="u-73.3" who="#PosełTomaszWójcik">Za wnioskiem głosowało 12 posłów, nikt nie był przeciwny i nikt nie wstrzymał się od głosu.</u>
          <u xml:id="u-73.4" who="#PosełTomaszWójcik">Stwierdzam, że sprawozdanie zostało przyjęte jednogłośnie. Dziękuję przedstawicielom Najwyższej Izby Kontroli za wykonaną pracę, za przedstawienie nam raportów i ich prezentację.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-74">
          <u xml:id="u-74.0" who="#DyrektorRyszardSzyc">Chcę państwu podziękować za pozytywną ocenę naszych działań.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-75">
          <u xml:id="u-75.0" who="#PosełTomaszWójcik">Naszym zadaniem jest jeszcze wybranie posła sprawozdawcy, który przedstawi Komisji Finansów Publicznych stanowisko Komisji w sprawie sprawozdania z wykonania budżetu państwa oraz kierunków prywatyzacji w 1997 r.</u>
          <u xml:id="u-75.1" who="#PosełTomaszWójcik">Proszę o zgłaszanie kandydatur.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-76">
          <u xml:id="u-76.0" who="#PosełStanisławSzwed">Proponuję, żeby sprawozdawcą Komisji był poseł Lewandowski.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-77">
          <u xml:id="u-77.0" who="#PosełTomaszWójcik">Czy pan poseł wyraża zgodę? Tak. Czy są inne kandydatury? Nie ma zgłoszeń. Czy ktoś z państwa jest przeciwny tej kandydaturze? Nie widzę zgłoszeń.</u>
          <u xml:id="u-77.1" who="#PosełTomaszWójcik">Stwierdzam, że Komisja jednogłośnie wybrała posła Lewandowskiego na sprawozdawcę Komisji.</u>
          <u xml:id="u-77.2" who="#PosełTomaszWójcik">Na tym wyczerpaliśmy dzisiejszy porządek obrad. Dziękuję państwu za udział w posiedzeniu.</u>
          <u xml:id="u-77.3" who="#PosełTomaszWójcik">Zamykam posiedzenie Komisji.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>