text_structure.xml
49.3 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
145
146
147
148
149
150
151
152
153
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml" />
<TEI>
<xi:include href="header.xml" />
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#komentarz">Dnia 26 listopada 1986 r. Komisja Przemysłu, obradująca pod przewodnictwem posła Stanisława Opałki (PZPR), rozpatrzyła:</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#komentarz">- projekt ustawy budżetowej na 1987 r. w częściach dotyczących: Ministerstwa Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego oraz Ministerstwa Przemysłu Chemicznego i Lekkiego,</u>
<u xml:id="u-1.2" who="#komentarz">- uchwały w sprawię rozpatrzenia i przyjęcia projektu ustawy budżetowej na 1987 r. w częściach dotyczących MHiPM i MPChiL oraz uwagi i wnioski dla Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów,</u>
<u xml:id="u-1.3" who="#komentarz">- dezyderat nr 3 do prezesa Rady Ministrów w sprawie rozwoju przemysłu wyrobów złącznych,</u>
<u xml:id="u-1.4" who="#komentarz">- odpowiedź rządu na dezyderat nr 2 do prezesa Rady Ministrów w sprawie zaopatrzenia przemysłu lekkiego w podstawowe surowce i materiały.</u>
<u xml:id="u-1.5" who="#komentarz">W posiedzeniu uczestniczyli przedstawiciele Najwyższej Izby Kontroli z wiceprezesem Stanisławem Machem, Komisji Planowania przy Radzie Ministrów z zastępcą przewodniczącego Jerzym Gwiaździńskim, Ministerstwa Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego z wiceministrem Stanisławem Stańczykiewiczem, Ministerstwa Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z wiceministrem Mirosławem Jędrzejczakiem, wiceminister finansów Bronisław Ciaś, przedstawiciele Rady Krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego i Urzędu Rady Ministrów.</u>
<u xml:id="u-1.6" who="#komentarz">Uwagi i wnioski Komisji do projektu ustawy budżetowej na 1987 r. w części dotyczącej MHiPM zreferował poseł Andrzej Faracik (SD): Debata nad budżetem państwa przeplata się z debatą nad NPSG oraz CPR na 1987 r. Komisja Przemysłu wnikliwie przeanalizowała stan bieżący i perspektywy w sferze działania resortu hutnictwa i przemysłu maszynowego. Stanowisko swoje wyraziliśmy w wielu opiniach, uwagach i wnioskach.</u>
<u xml:id="u-1.7" who="#komentarz">Dochody budżetu w 1986 r. w części dotyczącej omawianego resortu zostaną przekroczone o 42,8 mld zł mimo ulg w podatku dochodowym w wysokości 66,5 mld zł. Mniejsze 3,6 mld zł będą wydatki z tytułu wykorzystania planowanych kwot dotacji przedmiotowych podmiotowych, co jest zjawiskiem pozytywnym.</u>
<u xml:id="u-1.8" who="#komentarz">Projekt budżetu na 1987 r. w omawianej części zakłada: dochody - w wysokości prawie 693 mld zł, co stanowi wzrost w stosunku do przewidywanego wykonania w 1986 r. o 32,4%; wydatki 70,4 mld zł, co stanowi wzrost o 20,5%.</u>
<u xml:id="u-1.9" who="#komentarz">Główną pozycją w dochodach budżetu państwa (81,4%) są wpłaty z przedsiębiorstw, które wzrosną o 23,4% (w skali całej gospodarki narodowej). Udział przedsiębiorstw w tych dochodach wzrasta procentowo i realnie w stopniu większym niż z innych źródeł.</u>
<u xml:id="u-1.10" who="#komentarz">Przedsiębiorstwa omawianego resortu zwiększą swój udział w dochodach budżetu państwa o 32,4%. Stąd wniosek, że ich udział w tworzeniu tych dochodów jest większy niż przedsiębiorstw innych resortów.</u>
<u xml:id="u-1.11" who="#komentarz">Wzrost wpłat nastąpi głównie w pozycjach „podatek obrotowy” i „podatek dochodowy”. Będzie to związane ze wzrostem produkcji rynkowej, ale też w znacznej mierze ze wzrostem cen.</u>
<u xml:id="u-1.12" who="#komentarz">Chciałbym przedstawić kilka uwag ogólnych, dotyczących rozliczenia działalności gospodarczej z budżetem. Obniży się o przeszło 3 pkt poziom kosztów, a tym samym zwiększy się rentowność, co jest zjawiskiem pozytywnym. Znacznie, bo prawie o 39%, wzrasta akumulacja, co z jednej strony zwiększy dochody budżetu, z drugiej zaś wpłynie na poprawę sytuacji finansowej przedsiębiorstw.</u>
<u xml:id="u-1.13" who="#komentarz">Dynamika wydatków jest znacznie mniejsza od dynamiki wpłat do budżetu państwa. 87,9% wydatków pochłaniają dotacje przedmiotowe i podmiotowe (61,9 mld zł). Na remonty i inwestycje przeznacza się niespełna 6,9 mld zł.</u>
<u xml:id="u-1.14" who="#komentarz">W wydatkach budżetu w omawianej części dotacje przedmiotowe wzrastają o 34%. Największą pozycję stanowią dotacje do koksu opałowego dla ludności oraz nawozów wapniowych. Do czasu urealnienia cen koksu oraz nawozów dotacje te należy uznać za uzasadnione.</u>
<u xml:id="u-1.15" who="#komentarz">Dotacje podmiotowe wraz z rezerwą nieznacznie obniżą się w stosunku do br. i kierowane będą do kilku nie wymienionych z nazwy deficytowych przedsiębiorstw hutnictwa żelaza i stali, kilku zakładów wydobywczych oraz wstępnego przetwórstwa cynku i ołowiu. Prawidłowa jest tendencja do zmniejszania tego rodzaju dotacji - powszechnie krytykowanych. Pozytywnym zjawiskiem są też działania resortu, które przyniosły już wymierne efekty w br. - oszczędzanie planowanych wydatków na dotacje podmiotowe.</u>
<u xml:id="u-1.16" who="#komentarz">Wydatki na finansowanie jednostek i zadań budżetowych nie budzą większych zastrzeżeń. Największe obawy i kontrowersje wywołuje udział budżetu w Wydatkach na inwestycje i kapitalne remonty, które zmniejszają się z 7103 mln zł 1986 r. do 6886 mln zł w 1987 r., co stanowi 96% poprzednich, bardzo znacznie przecież zmniejszonych nakładów. Zmniejszenie udziału budżetu w tych wydatkach wydaje się być posunięciem niekorzystnym w perspektywie realizacji trzech bardzo ważnych dla gospodarki zadań wynikających z decyzji rządu, a mianowicie: uchwały nr 95/83 Rady Ministrów w sprawie pomocy finansowej w realizacji pilnych i ważnych inwestycji przedsiębiorstw; uchwały nr 62/85 Rady Ministrów w sprawie inwestycji przedsiębiorstw zakwalifikowanych w 1985 r. do finansowania z udziałem dotacji budżetowej; uchwały nr 71/84 Rady Ministrów w sprawie modernizacji hutnictwa żelaza, przemysłu materiałów ogniotrwałych, kokso-chemicznego i metali nieżelaznych. Nie napawa to optymizmem również w zakresie właściwego odtwarzania zużytego w ponad 60% majątku produkcyjnego, a także w zakresie właściwie pojętej gospodarki remontowej.</u>
<u xml:id="u-1.17" who="#komentarz">Konkludując - można stwierdzić, że 1987 r. będzie w działalności finansowej resortu trudny, a dla przedsiębiorstw - szczególnie trudny. Polityka finansowa, w której przedsiębiorstwa traktowane są głównie jako instrument do zasilania budżetu, jest polityką korzyści doraźnych. W perspektywie może ona doprowadzić do negatywnych skutków gospodarczych.</u>
<u xml:id="u-1.18" who="#komentarz">Otóż zrównoważymy budżet, ale nie zrealizujemy przedsięwzięć uznanych za priorytetowe dla całej gospodarki; nie powstrzymamy dekapitalizacji majątku trwałego i zabraknie środków na rozwój; nie nauczymy się oszczędnie i efektywnie gospodarować; nie będziemy produkować nowocześnie i lepiej jakościowo ani więcej eksportować.</u>
<u xml:id="u-1.19" who="#komentarz">Czy przedsiębiorstwa poświęcą się bez reszty działalności, do której zostały powołane, zamiast tracić wiele energii na wszelkiego rodzaju „załatwianie” ulg, dotacji, zwolnień, dodatkowych przydziałów i inne potyczki z budżetem? Odpowiedzi na te pytania po przeanalizowania omawianej części budżetu są, niestety, w większości negatywne.</u>
<u xml:id="u-1.20" who="#komentarz">Jeżeli uznamy, iż głównym celem jest zrównoważenie budżetu, to propozycje zawarte w omawianej części można przyjąć ze wskazaniem na zwiększenie wydatków w pozycji „Inwestycje i remonty” do poziomu niezbędnego dla prawidłowej realizacji ww. uchwał rządu oraz ewentualnie z innymi uwagami, które wynikną z dyskusji.</u>
<u xml:id="u-1.21" who="#komentarz">Uwagi i wnioski Komisji do projektu ustawy budżetowej na 1987 r. w części dotyczącej MPChiL zreferowała poseł Elżbieta Rutkowska (PZPR): Spojrzenie na przewidywane wykonanie budżetu w br. musi wypaść nieźle dla całej produkcji chemicznej, lekkiej, papierniczej i szklarskiej, mimo zagrożeń w niektórych dziedzinach. Zadania w zakresie dynamiki sprzedaży zostaną przekroczone zarówno w stosunku do założeń CPR, jak i przyjętego przez resort wyższego od założeń krajowych poziomu sprzedaży ogółem i w poszczególnych branżach. Takie przekroczenie notuje się w 19 na 33 grupy wyrobów przemysłu chemicznego i lekkiego. W porównaniu z 1985 r. osiągnięty przyrost produkcji - wg przewidywań - dotyczyć będzie benzyny do pirolizy, nawozów azotowych, wyrobów farmaceutycznych, mebli drewnianych, celulozy, papieru, przędzy bawełnianej i bawełno-podobnej, nawozów fosforowych, obuwia ogółem (bez gumowego), sody bezwodnej i ciężkiej. Jednakże poziom ten - jak wiemy chociażby z interpelacji i zapytań, m.in. na temat leków i obuwia - jest niewystarczający, daleki od potrzeb i każe nam zastanawiać się także nad sposobem dystrybucji i spożywania np. leków.</u>
<u xml:id="u-1.22" who="#komentarz">Niższa natomiast niż w 1985 r. będzie ilość wyprodukowanego polipropylenu, włókien chemicznych, opon do samochodów osobowych i maszyn rolniczych, tkanin bawełnianych, wełnianych i jedwabnych, wyrobów dziewiarskich i tektury.</u>
<u xml:id="u-1.23" who="#komentarz">Prawie o 10% zostaną przekroczone założona w CPR dostawy na rynek paliw do silników z zapłonem samocznnym, pestycydów, wyrobów pończoszniczych, mebli, wyrobów farmaceutycznych i przetworów papierniczych (w tej ostatniej pozycji aż o 42,9%, choć - jak wiemy - tak papieru śniadaniowego, jak i toaletowego brak).</u>
<u xml:id="u-1.24" who="#komentarz">Nie wykona się planu dostaw na rynek (ze względu na ograniczone możliwości zbytu): obuwia gumowego, szkła stołowego i porcelanowego, tkanin wełnianych i wełnopodobnych, co jest objawem normalizacji rynku w zakresie tych towarów. Ze względu na zmianę rozdysponowania produkcji na rynek, eksport i kooperację nie wykona się planu dostaw na rynek nawozów azotowych, soli, tkanin jedwabnych, obuwia z cholewką tekstylną i papieru. Eksport w 1986 r. ma wzrosnąć o 6,1% i nic nie zagraża wykonaniu tego zadania.</u>
<u xml:id="u-1.25" who="#komentarz">Stan urządzeń technologicznych w przemyśle chemicznym i lekkim wciąż się pogarsza. Urządzenia całkowicie zdekapitalizowane stanowią już 20% całego majątku. Zasilanie surowcami i półproduktami z importu mocno szwankuje. Należy zatem zadać Komisji Planowania przy Radzie Ministrów oraz Ministerstwu Finansów pytanie, dlaczego tak nierytmicznie uruchamia się środki dewizowe na zakup surowców i półproduktów, które decydują zarówno w całym przemyśle, jak i o rynku, oraz dla niektórych branż chemicznych, jak produkcja leków, proszków, środków ochrony roślin itp. Nierytmiczność ta była w br. bardzo bolesna i dlatego przemysł chemiczny nie wytworzyć na czas pestycydów i niektórych syntetyków, a przemysł lekki z braku farb nie może realizować eksportu. W takiej sytuacji zaopatrzeniowej realne planowanie jest rzeczą niezmiernie trudną i mocno wątpliwą.</u>
<u xml:id="u-1.26" who="#komentarz">Po szerokiej konsultacji, rozpoznaniu zamierzeń i możliwości przedsiębiorstw przeprowadzonymi w formie ankiety, a także życzeń centralnego planisty resort przewiduje, że przemysł chemiczny, lekki, ceramiczny i papierniczy zwiększy produkcję średnio o 3,5%, a więc nieco więcej od przeciętnej krajowej. Wobec ograniczonego importu ropy naftowej i gazu branża paliwowo-energetyczna utrzyma przerób na poziomie 1986 r. bądź nieco niżej, ale pozostałe branże chemiczne Zwiększą produkcję o 4,8%, a branża drzewno-papiernicza aż o 5,3%. Dla przykładu - więcej będzie sody kaustycznej, wyrobów farmaceutycznych, obuwia ogółem, tkanin jedwabnych, wyrobów dziewiarskich, nawozów azotowych, przędzy wełnianej i czesankowej, benzyny do pirolizy, tkanin lnianych, mebli. Taki sam natomiast, bądź nieco mniejszy, będzie przerób ropy naftowej, produkcja benzynowych paliw silnikowych, siarki, nawozów fosforowych, polietylenu, polipropylenu i kopolimerów oraz opon do samochodów ciężarowych.</u>
<u xml:id="u-1.27" who="#komentarz">Dostawy na rynek wzrosną o 5,5%, czyli znacznie szybciej niż w całym przemyśle, co jest zadaniem niezmiernie ambitnym. Dotyczy to zwłaszcza porcelany, szkła, wyrobów kosmetycznych, farmaceutycznych, lakierów, nawozów azotowych, soli, papieru, tkanin wełnianych, wyrobów pończoszniczych i bielizny osobistej.</u>
<u xml:id="u-1.28" who="#komentarz">Zadania eksportowe także zakłada się wyższe od średniej krajowej. O więcej niż 20% wzrośnie eksport kauczuku syntetycznego, papieru i tektury, sody kaustycznej, olejów smarowych, PCV, mebli, nawozów azotowych, wyrobów farmaceutycznych i odzieży. Przy tej okazji należy po raz kolejny poruszyć problem samofinansowania się całego przemysłu chemicznego i lekkiego w handlu zagranicznym, gdyż być może pójście w tym kierunku pozwoliłoby tym branżom znacznie rytmiczniej i lepiej zaopatrywać się w surowce i półprodukty, a tym samym lepiej wykorzystywać duże możliwości eksportowe.</u>
<u xml:id="u-1.29" who="#komentarz">Wszystkie wymienione zadania mają być wykonane przy wzroście zatrudnienia zaledwie o 0,2% oraz wzroście wydajności pracy o 3,3%.</u>
<u xml:id="u-1.30" who="#komentarz">W 1987 r. resort będzie realizował jeden program operacyjny - zaopatrzenie ochrony zdrowia oraz obejmie zamówieniami rządowymi 50 wyrobów z ogólnej liczby paru tysięcy wyrobów wytwarzanych w tej gałęzi gospodarki.</u>
<u xml:id="u-1.31" who="#komentarz">Pragnę jeszcze raz podkreślić, że realizacja ambitnych założę planu przyszłorocznego zależna będzie od sytuacji zaopatrzeniowej tego przemysłu, zwłaszcza dostaw z importu. Zależeć też będzie od stabilnych i silnych bodźców stymulujących eksport oraz od ogólnych osiągnięć na polu walki z inflacją.</u>
<u xml:id="u-1.32" who="#komentarz">Trzeba także uwypuklić zadania ogólne, na których resort powinien się skoncentrować. Są to: przedsięwzięcia efektywnościowe- oszczędnościowe mające na celu zmniejszenie zużycia przede wszystkim węgla i energii: zintensyfikowane działania zmierzające do szerszego zastosowania zamiast polietylenu i polipropylenu - polichlorku winylu, zwłaszcza w opakowaniach: rozpoczęcie i rozszerzenie produkcji takich środków piorących, rozpuszczalnych w wodzie, które nie będą tak bardzo zanieczyszczać środowiska naturalnego: konsekwentny rozwój produkcji antyimportowej, zwłaszcza w produkcji małotonażowej; działania na rzecz szeroko pojętej jakości produkcji.</u>
<u xml:id="u-1.33" who="#komentarz">Jeśli chcemy w pełni zaspokoić potrzeby społeczne i dzielić budżet państwa wedle potrzeb, to powinniśmy szczególnie troszczyć się o te branże, które „znoszą” najwięcej „złotych jaj”. Niewątpliwie taką „kurą” jest cała produkcja przemysłu chemicznego, lekkiego, papierniczego i ceramicznego, która zajmuje zdecydowanie pierwsze miejsce w dochodach budżetowych netto. Są to dziedziny gospodarki bardzo rentowne i dlatego opłaci się szeroko je rozwijać i inwestować w nie. Dziedziny te, niestety, nie są doceniane. A przecież bogate są te kraje, które mają rozwiniętą na wysokim poziomie produkcję, zwłaszcza chemiczną.</u>
<u xml:id="u-1.34" who="#komentarz">A jak będzie w 1987 r.? Zakłada się, że dochody budżetowe wyniosą około 809,6 mld, tj. będą o 13,4% wyższe niż przewidywane wykonanie w 1986 r. Stanowić one będą 13% dochodu budżetowego ogółem. Wydatki zaś wzrosną o 8,6% i wyniosą 124,2 mld zł. Dodatnie saldo rozliczeń z budżetem całego przemysłu objętego działaniem resortu wyniesie zatem 685,4 mld zł.</u>
<u xml:id="u-1.35" who="#komentarz">Dochody budżetowe pochodzą głównie z podatku obrotowego, który w 1987 r. wzrośnie o 80 mld zł, głównie z powodu zmian cen w. przemyśle paliwowym. Przy okazji pytanie - kiedy i w jakim stopniu objawi się on w podwyższonej cenie benzyny? Podatek obrotowy jest właściwym i zgodnym z reformą elementem cenotwórczym i mimo wahań - także jego obniżki w towarach już niechodliwych, takich jak dywany i skóry - wydaje się wielkością założoną właściwie i możliwą do wykonania. Wpływy zaś z podatku dochodowego mają wzrosnąć o 15 mld zł, tj. o 5,5%, co wydaje się wielkością dość napiętą, ale uwzględniając ulgi systemowe, wobec tak wielkich potrzeb budżetowych państwa, nie wnoszę o ich zmniejszenie.</u>
<u xml:id="u-1.36" who="#komentarz">Wpływy z amortyzacji wyniosą prawie 26 mld zł i wreszcie w 1987 r. udział budżetu w amortyzacji ogółem zmniejszy się o 6,8 pkt. Słusznie przestajemy ściągać w całości to, co musi służyć odtworzeniu zdolności produkcyjnych oraz realizacji nowych inwestycji, a więc programów rozwojowych (aczkolwiek w omawianych branżach - daleko niewystarczających).</u>
<u xml:id="u-1.37" who="#komentarz">Godzi się wymienić przedsiębiorstwa realizujące programy modernizacji i rozwoju. Są to programy rozwoju produkcji nawozów sztucznych, środków ochrony roślin, leków i środków czystości. Są one i będą całkowicie zwolnione z wpłat amortyzacji do budżetu. Pozostająca w gestii przedsiębiorstw amortyzacja wyniesie w 1987 r. 74 mld zł. Stanowić to będzie zaledwie 4,3% wartości brutto majątku trwałego po przeszacowaniu.</u>
<u xml:id="u-1.38" who="#komentarz">Największą pozycję w wydatkach resortu stanowią dotacje -przedmiotowe: 110,5 mld zł. Służą one wyrównaniu różnic między urzędowymi cenami zbytu a cenami detalicznymi pomniejszonymi o marże handlowe dla nawozów mineralnych, środków ochrony roślin, skupu wełny i skór świńskich surowych, PCV, włókien chemicznych, obuwia dziecięcego, tkanin pieluszkowych, celulozy oraz zeszytów szkolnych. Niejednokrotnie już nasza Komisja - mimo słuszności celów - postulowała zmniejszenie wielkości tych dotacji. Ich realny udział w wydatkach budżetowych w 1987 r. będzie prawdopodobnie o 2% mniejszy. Jest to jednak jeszcze daleko niewystarczająca obniżka wobec wskaźników planowanych na 1990 r.</u>
<u xml:id="u-1.39" who="#komentarz">Wydatki na dotacje podmiotowe, które zawsze będą budziły zrozumiały oburzenie, wyniosą w 1987 r. 4 mld zł. W całości będą przeznaczone dla Zakładów Azotowych we Włocławku, co wiąże się z opóźnieniami i stratami poniesionymi w 1985 r. na skutek dużej awaryjności nowo uruchomionego kompleksu PCV. Proponuję więc podtrzymać zgłoszony przez Komisję rok temu wniosek poselski.</u>
<u xml:id="u-1.40" who="#komentarz">Inne wydatki budżetowe, tzn. na bieżące finansowanie inwestycji i spłatę kredytów bankowych, a także na działalność administracyjną i szkoleniową, nie budzą zastrzeżeń.</u>
<u xml:id="u-1.41" who="#komentarz">Jeśli uzyskamy odpowiedź na poruszone kwestie i zadane pytanie, będę wnosić o przyjęcie budżetu w omawianej części.</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#KrystynaCzubak">1/3 wydatków budżetu stanowią dotacje. Do 1990 r. planuje się ich zmniejszenie o 30%. Czy będzie to możliwe skoro w hutnictwie planuje się wzrost dotacji z ponad 28 mld do przeszło 37 mld zł, a wzrost nakładów na dotacje podmiotowe - z 4,4 do 5,1 mld zł? Zwiększenie dotacji przedmiotowych wiąże się z dopłatami do węgla i koksu wobec utrzymania cen zarówno węgla, jak i koksu. Skąd się bierze jednak takie zwiększenie dotacji podmiotowych?</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#HenrykJużykiewicz">Projekt budżetu to syntetyczne opracowanie i nie wyjaśnia wszystkiego. Warto by np. podać, jak będą się kształtowały dostawy wyrobów rynkowych, maszyn oraz, materiałów budowlanych. Mówi się o zmniejszeniu udziału kosztów własnych 84 do 80%. Jak zamierza się to osiągnąć?</u>
<u xml:id="u-3.1" who="#HenrykJużykiewicz">Niepokoi sprawa dotacji. W 1987 r. pozostaną na tym samym poziomie, a faktycznie na skutek inflacji zmniejszą się; tymczasem w naszym przemyśle mają wzrosnąć o ponad 10%.</u>
<u xml:id="u-3.2" who="#HenrykJużykiewicz">Chcę się dowiedzieć czegoś bliższego na temat ulg dla wyrobów, w których jest już równowaga rynkowa. Jakie wyroby naszego przemysłu odkładają się już w sklepach?</u>
<u xml:id="u-3.3" who="#HenrykJużykiewicz">Proszę też o szersze naświetlenie sprawy kapitalnych remontów. Na jakie remonty przeznacza się przede wszystkim te 6 mld zł?</u>
<u xml:id="u-3.4" who="#HenrykJużykiewicz">Jak rozliczyć dotacje podmiotowe w porównaniu z 1988 r.?</u>
<u xml:id="u-3.5" who="#HenrykJużykiewicz">W projekcie budżetu jest zapis w sprawie poprawy jakości, w tym na temat odbiorów obligatoryjnych. Jakich materiałów to dotyczy?</u>
<u xml:id="u-3.6" who="#HenrykJużykiewicz">Mówi się o pilnych inwestycjach i 6 mld zł na ten cel. Jakie są to inwestycje?</u>
<u xml:id="u-3.7" who="#HenrykJużykiewicz">Jest też w projekcie zapis na temat odznaczeń resortowych. Czy jest to rzeczywiście duża pozycja?</u>
<u xml:id="u-3.8" who="#HenrykJużykiewicz">Istotnym problemem jest spłata kredytów. Chciałbym się dowiedzieć, jak wielki kredyt zaciągnęliśmy dla zakładów w Ursusie i jak wygląda jego spłata.</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#BarbaraPolańska">Rozumiem potrzeby Zakładów Azotowych we Włocławku. Jakie są dalsze zamierzenia resortu w stosunku do tych zakładów? Czy ta inwestycja będzie opłacalna, jeśli trwa tak długo? Jest też sprawa dotacji podmiotowych dla Zakładów Sodowych w Krakowie, Zakładów Azotowych w Puławach i Zakładów Produkcji Wapna w Łamiętach. Czy dotacje pozwolą tym przedsiębiorstwom na dobry start w 1987 r.?</u>
<u xml:id="u-4.1" who="#BarbaraPolańska">Wiele mówi się o funduszu rozwoju przedsiębiorstw i większych zyskach do podziału na ten cel. Ale w projekcie raz pada liczba 60%, innym razem - 53%. Jak to jest właściwie?</u>
<u xml:id="u-4.2" who="#BarbaraPolańska">Czy wielkość nakładów na inwestycje zaspokoi potrzeby reportu chemii? W których branżach tego resortu sytuacja jest najtrudniejsza?</u>
<u xml:id="u-4.3" who="#BarbaraPolańska">Przemysł chemiczny wymaga zasilenia w środki dewizowe. W ostatnim kwartale obserwujemy obniżenie tempa produkcji na skutek braku środków dewizowych.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#EdwardGnat">W odpowiedzi wicepremiera Z. Szałajdy mówi się, że 100% zapotrzebowania na skóry pokrywa import. A co się dzieje z naszymi skórami? W terenie często nie ma kto ich skupować.</u>
<u xml:id="u-5.1" who="#EdwardGnat">Dużo słyszeliśmy o kontraktach na eksport samochodów osobowych, ciężarowych, dostawczych oraz koparek. Czy nie będzie z nim tak, jak z węglem, że wszystko będziemy eksportować, a do rozdziału na kraj pozostanie po kilka sztuk? Czy to się nam opłaci? Sprzedajemy i sprzedajemy, a wszystkiego w kraju jest coraz mniej.</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#KazimierzFrątczak">Pochodzę z woj. gorzowskiego. Niedawno odwiedziłem duży zakład celulozowy w Kostrzynie. Są tam nowoczesne maszyny i nowoczesna produkcja, ale niezbędna jest też modernizacja. Ludzie mówią, że trzeba sporych kwot, aby dokonać potrzebnej przebudowy. Zakład nie ma np. odpowiednich funduszy na budowę oczyszczalni ścieków. Proszę ministra przemysłu chemicznego i lekkiego o odpowiedź w tej sprawie do Wojewódzkiego Zespołu Poselskiego w Gorzowie. Co będzie dalej z zakładami w Kostrzynie, które m.in. produkcją tak deficytowy papier toaletowy? Zakład ten wymaga pomocy resortu.</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#TomaszAdamczuk">Ceny zaopatrzeniowe w przemyśle maszyn rolniczych rosną od 1 stycznia, a ceny sprzedaży tych maszyn dla rolnictwa - dopiero od lipca. Czy w planie na 1987 r. zakłady otrzymają jakieś ulgi?</u>
<u xml:id="u-7.1" who="#TomaszAdamczuk">Ze sprzedażą niektórych maszyn rolniczych zaczynają się kłopoty. Główną przyczyną są wysokie ich ceny. Zamówienia handlu spadają i zakłady niepokoją się, że z produkcji niektórych maszyn będą musiały się wycofać. Czy w polityce cen przewiduje się jakieś przedsięwzięcia, które pozwoliłyby ustabilizować produkcję i dostawy maszyn rolniczych?</u>
</div>
<div xml:id="div-8">
<u xml:id="u-8.0" who="#MarianTomal">Największą pozycję w dotacjach przedmiotowych stanowi dotacja do produkcji koksu opałowego. Ceny detaliczne tego koksu od kilku lat nie ulega ją zmianie, a jednocześnie występuje wzrost, cen węgla zużywanego do jej produkcji. Ceny zaopatrzeniowe węgla zbliżają się stopniowo do cen światowych. W rezultacie rosną koszty produkcji koksu opałowego. Równocześnie zaopatrzeniowe ceny koksu są znacznie wyższe od cen detalicznych koksu opałowego, a różnica musi być wyrównywana dotacjami. Dotacje przedmiotowe do koksu w 1987 r. wzrastają dlatego, że ceny zaopatrzeniowe węgla zwiększą się o 25%. Muszą więc rosnąć koszty produkcji koksu i ceny jego zbytu.</u>
<u xml:id="u-8.1" who="#MarianTomal">Zakładana na 1987 r. obniżka kosztów własnych o 1,6% wynika m.in. z tego, że przedsiębiorstwa mają obowiązek kalkulować 90% podwyżki cen z tytułu wzrostu kosztów surowców i materiałów. Przedsiębiorstwo przy ustalaniu cen ma obowiązek obniżać koszty własne.</u>
<u xml:id="u-8.2" who="#MarianTomal">Te 6 mld zł na pilne inwestycje wynikają z realizacji uchwał rządowych. Uchwała nr 85 zakłada m.in. pomoc dla takich inwestycji, jak zakłady w Ursusie i Gorzowie, Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego w Poznaniu, Fabryka Maszyn i Urządzeń „Spomasz” w Żorach i Toruńskie Zakłady Urządzeń Młynarskich. Z uchwały nr 62/85 wynika pomoc dla Poznańskiej Fabryki Łożysk Tocznych, Fabryki Śrub w Żywcu oraz Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Armatury w Kielcach.</u>
<u xml:id="u-8.3" who="#MarianTomal">W resorcie hutnictwa i przemysłu maszynowego działa ośrodek poprawy jakości. Gdy minister otrzymuje sygnał o pogorszeniu jakości, zleca mu zbadania sytuacji i podjęcie środków dla jej poprawy.</u>
<u xml:id="u-8.4" who="#MarianTomal">Odznaczenia państwowe i resortowe też muszą kosztować. Ministerstwo musi je zakupić. Są to jednak drobne sumy.</u>
<u xml:id="u-8.5" who="#MarianTomal">Jeśli idzie o spłatę kredytów przez zakłady „Ursus”, to po zakończeniu obrad Komisji przekażemy szczegółowe materiały na ten temat.</u>
</div>
<div xml:id="div-9">
<u xml:id="u-9.0" who="#JerzySzymczak">Przewidujemy, ze dostawy na rynek w 1986 r. zostaną przekroczone. W 1987 r., uwzględniając optymalne możliwości naszego przemysłu, przewidujemy wzrost dostaw o 3,5%. Nie pokryje to w pełni zapotrzebowania eksportu i rynku. Wzrost produkcji zależy przede wszystkim od wielkości dostaw paliw i energii.</u>
<u xml:id="u-9.1" who="#JerzySzymczak">Przewidujemy w 1987 r. wzrost eksportu do krajów II obszaru płatniczego o 9,9%. Dostawy na rynek wyniosą 680 mld zł.</u>
<u xml:id="u-9.2" who="#JerzySzymczak">Jak oceniamy możliwości uzyskania równowagi na rynku jeśli idzie o zaopatrzenie w nasze wyroby? Sytuacja systematycznie się poprawia, ale pełnej równowagi nie uzyskamy również jeszcze w 1987 r. Będą niedobory w podstawowych asortymentach. Wynika to przede wszystkim z braku środków dewizowych. W 1986 r. nasze zapotrzebowanie wynosiło 120 mln dol., mieliśmy otrzymać 80 mln, a faktycznie uzyskaliśmy 60 mln dol. Żeby złagodzić sytuację, uruchomiliśmy ROD poszczególnych przedsiębiorstw.</u>
<u xml:id="u-9.3" who="#JerzySzymczak">Dzięki objęciu niektórych wyrobów zamówieniami rządowymi obserwujemy symptomy zaspokojenia zapotrzebowania rynku np. na akumulatory. Niezła jest już sytuacja w produkcji środków dla kompleksu żywnościowego. Następuje tu stopniowe zrównoważenie podaży i popytu.</u>
</div>
<div xml:id="div-10">
<u xml:id="u-10.0" who="#StanisławStańczykiewicz">Mówimy bardzo dużo o jakości wyrobów. Musi ona powstać w zakładach pracy, a nie w resorcie. Przedsiębiorstwo „Zetom” wykonuje w całym przemyśle usługi interwencyjne, co sprzyja poprawie jakości.</u>
<u xml:id="u-10.1" who="#StanisławStańczykiewicz">Na budowę nowych obiektów „Ursusa” zaciągnięto kredyt wynoszący ponad 0,5 mld dol. Spłaciliśmy dopiero ok. 15%. Długa będzie jeszcze droga do pełnego spłacenia tego kredytu.</u>
<u xml:id="u-10.2" who="#StanisławStańczykiewicz">Nie wyeksportujemy wszystkich samochodów, tak jak nie eksportujemy całego węgla. W CPR na 1987 r. wspólnie z Komisją Planowania wyznaczyliśmy liczbę samochodów przeznaczonych dla kraju i na eksport W 1986 r. 15 tys. „Polonezów”, które nie poszły na eksport, sprzedano w kraju.</u>
<u xml:id="u-10.3" who="#StanisławStańczykiewicz">Ceny maszyn rolniczych są zgodne z polityką cenową państwa. Zdajemy sobie sprawę, że dziś dla niektórych rolników, mających gospodarstwa o małej produkcji towarowej, ceny są za wysokie w stosunku do przychodów. Kiedyś mówiono, że mniejsza o ceny, byle tylko maszyny rolnicze można było kupić. Ceny zaś zależą od kosztów produkcji.</u>
<u xml:id="u-10.4" who="#StanisławStańczykiewicz">Co z restrukturyzacją w hutnictwie i przemyśle maszynowym? W 1985 r. opracowano w resorcie 30 programów rozwoju wszystkich branż, m.in. elektroniki, hutnictwa, maszyn dla kompleksu żywnościowego, taboru kolejowego, przemysłu okrętowego; w większości przyjęła ją Rada Ministrów. Ich realizacja przyniesie restrukturyzację. Otrzymaliśmy mniej więcej połowę pieniędzy, jakie chcieliśmy na nie przeznaczyć w latach 1986–1990. Ponieważ środki są za małe, realizacja niektórych programów przesunie się na początek lat 90. Realizacja spowoduje rekonstrukcję produkcji przemysłu elektromaszynowego i zahamuje dekapitalizację w hutnictwie.</u>
</div>
<div xml:id="div-11">
<u xml:id="u-11.0" who="#MirosławJędrzejczak">Problem przeciwdziałania dekapitalizacji jest bardzo złożony. Trzeba też przyznać, że 1986 r. jest dla przedsiębiorstw naszego resortu rzeczywiście bardzo trudny na skutek ograniczeń w zasileniu w środki dewizowe. Import dla resortu za 3 kwartały br. (a więc 75% czasu) stanowi 57% importu całorocznego. Brakuje 17,5 punktu finansowania dewizowego. W wielu przedsiębiorstwach są przestoje. Część załóg skierowano na urlopy, co było jednak łatwiejsze w lecie niż teraz. Brakuje komponentów do produkcji butów (maszyny do wtrysku stoją).</u>
<u xml:id="u-11.1" who="#MirosławJędrzejczak">Opracowaliśmy rozwiązanie systemowe polegające na samofinansowaniu dewizowym resortu. Chcielibyśmy zwiększyć eksport i dewizy przeznaczyć na płynne finansowanie naszych przedsiębiorstw. Nie ma jeszcze decyzji rządu w tej sprawie. Liczymy na to, że system ten wejdzie w życie. Gdyby z ważnych powodów tak się nie stało, możemy tylko liczyć na to, że dzięki dobrej realizacji eksportu będziemy mieli prawo oczekiwać na przewidziane środki na import. Wierzymy, że sytuacja z 1986 r. nie powtórzy się. Na skutek kłopotów tegorocznych musimy liczyć się z trudną sytuacją także na początku 1987 r. Brak płatności z naszej strony powoduje opóźnienia dostaw z importu.</u>
<u xml:id="u-11.2" who="#MirosławJędrzejczak">Sprawa dekapitalizacji majątku trwałego. W budżecie na 1987 r. są korzystniejsze rozwiązania niż w latach poprzednich. Z podziału akumulacji finansowej i z amortyzacji będziemy dysponować kwotą 290 mld zł na inwestycje. W stosunku do 1986 r. oznacza to wzrost o 33,5%, a więc aż o jedną trzecią. Wydaje się, że to dużo, ale nie mogę stwierdzić, iż rozwiązuje to sprawę, tym bardziej że ograniczać nas będą możliwości napiętego bilansu płatniczego. Krajowy przemysł budowy maszyn niewiele może nam zaoferować. Trzeba je importować, z tego część z krajów II obszaru płatniczego. Dotyczy to maszyn przędzalniczych i wykończających. Znacznie lepsza będzie sytuacja, jeśli idzie o środki, którymi będą dysponowały przedsiębiorstwa. 100% amortyzacji pozostanie w przedsiębiorstwach, które podejmą się modernizacji. Dotyczy to przede wszystkim produkujących nawozy i środki czystości oraz części przemysłu papierniczego.</u>
<u xml:id="u-11.3" who="#MirosławJędrzejczak">Poseł B. Polańska pytała o sytuację w poszczególnych branżach naszego resortu. Jest to obraz bardzo zróżnicowany. Trudna jest m.in. sytuacja w przemyśle nawozów mineralnych, zwłaszcza fosforowych. Podjęliśmy już wspólnie z Ministerstwem Finansów działania, żeby stworzyć warunki do rozwoju przedsiębiorstw produkujących nawozy. Kłopoty mają również przędzalnie. W tragicznej sytuacji są przedsiębiorstwa obrotu towarowego, które mają trudności z budową magazynów. W Katowicach „Sanepid” żąda zamknięcia niektórych przedsiębiorstw tej branży.</u>
<u xml:id="u-11.4" who="#MirosławJędrzejczak">W przemyśle włókien chemicznych bardzo niska jest rentowność niektórych zakładów. Ponadto nie mają one środków na modernizację. Ale takie zakłady, jak gorzowski „Stilon”, toruńska - „Elana” i „Wistom” w Tomaszowie Maz. są w zupełnie niezłej sytuacji. Największe zakłady branży petrochemicznej - Mazowieckie Zakłady Petrochemiczne osiągają zysk rzędu 30 mld zł rocznie. Równocześnie jednak podjęcie każdej inwestycji wymaga miliardowych nakładów. Potentatem jest „Siarkopol” dzięki eksportowi.</u>
<u xml:id="u-11.5" who="#MirosławJędrzejczak">Dążymy do tego, żeby każde przedsiębiorstwo było w reformie kowalem swego losu, żeby samo starało się wygospodarować zysk i mieć środki na rozwój. Warunkiem tego jest aktywna polityka cenowa.</u>
<u xml:id="u-11.6" who="#MirosławJędrzejczak">Sprawa PCV. Uchwała nr 137 zapewnia warunki do poprawy sytuacji. W związku z przedłużeniem się inwestycji we Włocławku przewiduje się anulowanie części kosztów. Planuje się też przeznaczenie pewnej ilości środków dewizowych na zakup wykładzin antykorozyjnych, które pozwolą na ciągłą pracę tej instalacji. We Włocławku najgorsze mają już za sobą. Wskazują na to ostatnie tygodnie produkcji tego zakładu. Obsługa opanowała już instalację od strony technicznej. Dotyczy to zwłaszcza produkcji chlorku winylu. Myślę, że w 1987 r. sytuacja będzie znacznie pomyślniejsza.</u>
<u xml:id="u-11.7" who="#MirosławJędrzejczak">Jeżeli chodzi o benzynę, to przewiduje się wzrost wpływów budżetowych z tytułu podatku obrotowego, co oznacza, że liczymy się ze wzrostem ceny. Rozważana jest podwyżka o 10 zł. Terminu wprowadzenia w życie nie znam. Jestem przekonany o słuszności takiej decyzji. Wskazuje na to zachowanie rynku. Benzyny nie będzie więcej, pojazdów przybywa, jeździmy - jak na nasze możliwości - za dużo.</u>
<u xml:id="u-11.8" who="#MirosławJędrzejczak">W odpowiedzi na uwagi posła B. Polańskiej w sprawie dotacji dla Zakładów Sodowych w Krakowie i Zakładów Azotowych w Puławach pragnę przypomnieć, że zimą nastąpiły dłuższe przerwy w produkcji ze względu na brak gazu. Zwłaszcza Zakłady w Puławach poniosły wskutek tego duże straty produkcyjne i chodziło o ich wyrównanie przy pomocy dotacji. To samo dotyczyło Krakowskich Zakładów Sodowych. Wyszło to tym zakładom na zdrowie. Odmienna jest sytuacja w Zakładach Wapiennych w Łamiętach. Przed wielu laty nastąpiło zalanie kopalni i do dziś ponosimy jego skutki. Budżet musi świadczyć, żeby nie doprowadzić do zupełnej katastrofy.</u>
<u xml:id="u-11.9" who="#MirosławJędrzejczak">Poseł E. Gnat zatroszczył się, nie po raz pierwszy, o rynek skór. Zdolności produkcyjne naszego przemysłu obuwniczego są większe od możliwości zaopatrywania się w skóry krajowe. Był taki okres, kiedy z importu pochodziło do 75% skór bydlęcych. Skóry świńskie natomiast są w całości pochodzenia krajowego. W tej chwili około 40% skór bydlęcych otrzymuje przemysł z importu, a 60% - ze skupu krajowego. Sytuacja w skupie była ostatnio lepsza wskutek wybijania krów, co, niestety, odbiło się ujemnie na skupie mleka. Rozpoczęliśmy produkcję sztucznych skór na cholewki i mogliśmy ograniczyć import. Nie sądzę jednak, aby pod tym względem można było posunąć się jeszcze dalej. Przedsiębiorstwa zajmujące się skupem mają około 800 punktów prowadzonych przez gminne spółdzielnie. Zależy nam bardzo na sprawności tego aparatu i byłbym wdzięczny posłowi E. Gnatowi za informacje, w jakim rejonie organizacja skupu szwankuje.</u>
<u xml:id="u-11.10" who="#MirosławJędrzejczak">Ceny skór bydlęcych ustalamy na poziomie cen światowych. Odmiennie jest ze skórami świńskimi, które stanowią element słoniny.</u>
<u xml:id="u-11.11" who="#MirosławJędrzejczak">Chodzi o takie ustawienie cen, by w rzeźniach chciano je zdejmować. Bez tego pozbawilibyśmy się słoniny.</u>
<u xml:id="u-11.12" who="#MirosławJędrzejczak">W resorcie przemysłu chemicznego i lekkiego mamy do czynienia z dotacjami będącymi pochodną poziomu cen. Wybór ceny jest świadomy. Nie ma powodu do dotowania przemysłu nawozów mineralnych. Ich eksport jest opłacalny bez dopłat z rachunku wyrównawczego MHZ, ale ważne jest stymulowanie rolników do korzystania z tych nawozów. Być może są one zbyt tanie. Podobnie jest ze skórami i wełną. Cenę wełny oparliśmy na cenach światowych. Ceny wełny z importu są (po przeliczeniu) niższe od krajowych. Żeby więc nie pozbawiać się tego surowca, stosujemy dotacje.</u>
<u xml:id="u-11.13" who="#MirosławJędrzejczak">Podnieśliśmy o 40% cenę celulozy i w związku z tym dotacja maleje. Nie można likwidować dotacji przez samą tylko obniżkę kosztów, choć proces ten jest potrzebny. Musimy zdecydować się na odpowiednio wysoki poziom cen, co w niektórych wypadkach nie jest możliwe z różnych względów. Bez dotacji trzeba byłoby np. cenę nawozów podnieść 3 razy, co oczywiście nie wchodzi w rachubę.</u>
<u xml:id="u-11.14" who="#MirosławJędrzejczak">Poseł K. Frątczak poruszył sprawę rentowności branży celulozowo-papierniczej. Branży tej potrzebne są wyjątkowo duże inwestycje, tak samo zresztą jak zaniedbanym branżom przemysłu chemicznego i lekkiego. Wystąpiliśmy z propozycją opracowania uchwały o rozwoju przemysłu celulozowo-papierniczego. Projekt jest już po uzgodnieniach między resortami i w najbliższym czasie sprawa ma być rozstrzygnięta przez rząd. Dobre będzie każde rozwiązanie stwarzające przedsiębiorstwom warunki finansowe do podejmowania kapitałochłonnych inwestycji. Możliwe 'są rozwiązania polegające na wyższej cenie, a także - stosowanie indywidualnych ulg podatkowych dla przedsiębiorstw. Warto byłoby, aby zespół poselski postawił przed Zakładami w Kostrzynie zadanie opracowania programu. Jest to ich obowiązek, a resort pełnić będzie funkcję recenzenta.</u>
</div>
<div xml:id="div-12">
<u xml:id="u-12.0" who="#BronisławCiaś">Koreferent, poseł A. Faracik powiedział, że jeżeli głównym celem ma być zrównoważenie budżetu, to Komisja mogłaby przyjąć dochody budżetowe. Rzeczywiście naszym celem jest zrównoważenie budżetu, ale nie kosztem zwiększenia obciążeń przedsiębiorstw. Nie można obciążyć ich dodatkowymi podatkami i opłatami. Proponujemy zatem, by nie ograniczać ulg w podatku dochodowym (jest to sprawa wielu miliardów złotych). Powinno to pomoc w samofinansowaniu. Nie będzie też nowych ograniczeń w dziedzinie amortyzacji.</u>
<u xml:id="u-12.1" who="#BronisławCiaś">W resorcie hutnictwa i przemysłu maszynowego podatek dochodowy po uwzględnieniu ulg wynosi 52% zysku. Zbliżamy się w ten sposób do „ideału”, tzn. 50% dla budżetu i 50% dla przedsiębiorstw, z tym że jedno przedsiębiorstwo płaci nieraz 65% podatku, a inne tylko 20%. Zależy to od sposobu wykorzystywania ulg. Zamierzamy dalej zwiększać ulgi podatkowe z tytułu eksportu wyrobów głęboko przetworzonych. Ulgi te stanowią 12% wartości towarów sprzedanych na eksport.</u>
<u xml:id="u-12.2" who="#BronisławCiaś">Resort finansów pragnie udzielać pomocy przedsiębiorstwom, wychodząc z założenia, że tam tworzy się dochód narodowy. 86% dochodów budżetowych wpływa z przedsiębiorstw. Jest wiele programów rządowych polegających na wspieraniu finansowym przez budżet. Dzieje się tak w elektronice i hutnictwie oraz w wielu działach przemysłu chemicznego i lekkiego. W br. przyjęliśmy zasadę, że jeżeli nakłady przedsiębiorstwa mieszczą się w CPR, to staramy się działać tak, aby odpowiednie zamierzenia mogły być zrealizowane. Będzie to znaczna pomoc w zapobieżeniu dalszej dekapitalizacji. Środki pozostające w dyspozycji przedsiębiorstw są znaczne. W przemyśle chemicznym i lekkim wzrosną one w przyszłym roku o 33,5%.</u>
<u xml:id="u-12.3" who="#BronisławCiaś">Jeżeli chodzi o finansowanie dewizowe, to było już w tej sprawie pytanie w Sejmie oraz interpelacja, na którą odpowiedział minister finansów. Trudności w tej dziedzinie mają źródło w ciężkiej sytuacji płatniczej kraju. Jeżeli wzrośnie eksport, będzie też więcej możliwości finansowania dewizowego. Występuje dążenie do samofinansowania poszczególnych resortów; gdyby jednak na to się zgodzić, skąd wzięlibyśmy środki dewizowe na te dziedziny, które nie ma możliwości eksportowych?</u>
<u xml:id="u-12.4" who="#BronisławCiaś">Podzielam pogląd min. M. Jędrzejczaka, że w niektórych dziedzinach dotacje wzrosły do takich rozmiarów, iż nie można zmniejszać ich przez samą tylko obniżkę kosztów. W takich sytuacjach trzeba podnosić ceny, nie zapominając jednocześnie o obniżaniu kosztów. Zakłada się, że dotacje będą zmniejszane w wyniku ruchu cen, ale także właśnie dzięki obniżaniu kosztów.</u>
</div>
<div xml:id="div-13">
<u xml:id="u-13.0" who="#StanisławOpałko">Wiemy, że sprawy dochodów mają dla budżetu charakter podstawowy. Bez nich bowiem nie może być rozchodów. Wpływy podatkowe rosną, ale maleje ich udział procentowy. Większa część zysków będzie pozostawała w przedsiębiorstwach.</u>
<u xml:id="u-13.1" who="#StanisławOpałko">W dyskusji łączono sprawy budżetowe ze sprawami planu. Środków na remonty, modernizację i rozwój jest mało. Wynika to z możliwości naszej gospodarki. Trudności realizacyjne Powstają zatem nie tylko wskutek ograniczonych środków finansowych, ale i materiałowych.</u>
<u xml:id="u-13.2" who="#StanisławOpałko">Posłów niepokoi, że do dziś nie ma decyzji, jak będzie z rachunkami odpisów dewizowych. Od tego będzie zależało sprawniejsze działanie naszych przedsiębiorstw.</u>
<u xml:id="u-13.3" who="#StanisławOpałko">Nie zgadzam się z ministrem M. Jędrzejczakiem, że „za dużo jeździmy”. Jeździmy tyle, na ile pozwala ilość posiadanej benzyny. Samochód opłaca się wtedy, gdy przejeżdża się co najmniej 10 tys. km. rocznie. Jeździmy więc za mało. Nie zapominajmy przy tym, że sprzedaż benzyny jest źródłem dochodów państwa. Ściąganie pieniędzy z rynku jest przecież wskazane. Szkoda tylko, że nie ma więcej ropy. Podwyżka cen benzyny powinna być umiarkowana. Nie tylko ludzie o zarobkach wyższych mają samochody; ci zresztą często dysponują samochodami służbowymi. Benzyna stanowi dziś istotną pozycję w budżecie rodziny o średnich dochodach. Cena tego paliwa musi być przyjęta społecznie, a nie tylko wynikać z potrzeb ogólnogospodarczych.</u>
<u xml:id="u-13.4" who="#StanisławOpałko">Wpływy do budżetu będą większe, gdy sprawniej będzie działał przemysł, a to zależy od zaopatrzenia w surowce, modernizacji parku maszynowego, możliwości dokończenia inwestycji oraz od środków dewizowych. Wiemy, że nasz eksport w przeliczeniu na 1 mieszkańca należy do najniższych. Zwiększy się on, gdy zapewnione będą wszystkie pozostałe elementy.</u>
<u xml:id="u-13.5" who="#StanisławOpałko">Na wniosek przewodniczącego, Komisja przyjęła uchwałę aprobującą projekt ustawy budżetowej na 1987 r. w częściach dotyczących Ministerstwa Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego Oraz Przemysłu Chemicznego i Lekkiego. Komisja upoważniła prezydium do sformułowania uwag i wniosków wynikających z analizy projektu budżetu w omawianych częściach, a zwłaszcza w toku dyskusji poselskiej - dla Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów oraz dla Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.</u>
</div>
<div xml:id="div-14">
<u xml:id="u-14.0" who="#JózefSzawiec">Chciałbym przedstawić projekt dezyderatu nr 3 do prezesa Rady Ministrów w sprawie rozwoju przemysłu wyrobów złącznych. Stwierdza on, że produkcja i dostawy tych wyrobów nie odpowiadają zapotrzebowaniu. Spowodowało to ograniczenie, a niejednokrotnie wstrzymanie produkcji różnych wyrobów finalnych. Przedłożone przez resort hutnictwa i przemysłu maszynowego propozycje rozwiązania problemów produkcji wyrobów złącznych w najbliższych latach nie są w pełni realne i wystarczające. Nie odpowiadają zadowalająco na pytanie, kiedy nastąpi rozwiązanie problemu. Program nie określa źródeł finansowania - w tym również dewizowego - przewidywanych inwestycji i modernizacji oraz zakresu bezinwestycyjnego wzrostu produkcji. Brak jest koordynacji wszystkich elementów rozwoju tej branży. Program wymaga więc korekty. System planowania i rozliczeń produkcji nie powinien opierać się wyłącznie na tonażu. Należy szerzej włączyć do omawianej produkcji drobną w twórczość i przemysł terenowy.</u>
</div>
<div xml:id="div-15">
<u xml:id="u-15.0" who="#StanisławStańczykiewicz">Zgadzam się z przedmówcą, sprawa ciągnie się długo i rodzi duże problemy w skali kraju. Wiemy, co oznacza brak artykułów złącznych dla przedsiębiorstw. Nadzoruję od dwóch lat bezpośrednio tę branżę, próbuję rozeznać jej trudności. Stan rzeczy jest taki, jak to dziś przedstawiono. Próbowaliśmy wyjść z sytuacji korzystając z programu, który jednak wymaga dość wysokich nakładów. Tymczasem brak zarówno złotówek, jak i dolarów. Zakłady mają park maszynowy zamortyzowany w przeszło 70%. Nie uwzględniono możliwości wykorzystania rzemiosła i spółdzielczości, ale jedni i drudzy żądają obrabiarek i materiałów, których nie możemy zapewnić istniejącym fabrykom. Jest to sprawa ogólnokrajowa, nie tylko naszego resortu. Świadczyć powinni na ten cel również odbiorcy artykułów złącznych. Same zakłady powinny wystąpić z inicjatywą, np. wydania obligacji. Wszystko to wymaga koordynacji międzyresortowej na rzecz rozwoju tej branży.</u>
<u xml:id="u-15.1" who="#StanisławStańczykiewicz">Komisja przyjęła projekt dezyderatu.</u>
<u xml:id="u-15.2" who="#StanisławStańczykiewicz">W kolejnym punkcie obrad Komisja rozpatrzyła odpowiedź rządu na dezyderat nr 2 do prezesa Rady Ministrów w sprawie zaopatrzenia przemysłu lekkiego w podstawowe surowce i materiały.</u>
</div>
<div xml:id="div-16">
<u xml:id="u-16.0" who="#WładysławJanecki">Uważam, że wicepremier Z. Szałajda dokładnie przedstawił w odpowiedzi istniejącą sytuację i że dobrze zna on problemy przemysłu lekkiego. Zaopatrzenie w surowce wzrasta z roku na rok i będzie musiało rosnąć, choćby z tego względu, że w 1990 r. będzie już w Polsce przeszło 38 mln obywateli. Porównanie zużycia wyrobów przemysłu lekkiego na 1 mieszkańca z innymi krajami nie wypada dla nas korzystnie. Głównym problemem jest brak środków dewizowych, ale żeby importować trzeba eksportować. W przemyśle lekkim sytuacja jest specyficzne: żeby móc eksportować, trzeba naprzód zaimportować. Bez importu nie ma produkcji i eksportu. Z informacji GUS za październik 1986 r. dowiedziałem się, że import z krajów kapitalistycznych dla całej gospodarki jest realizowany z wyprzedzeniem. Tymczasem przemysł lekki nie otrzymał kwot zapisanych w CPR. Nasuwa się pytanie, jakie to gałęzie przemysłu dostały więcej.</u>
<u xml:id="u-16.1" who="#WładysławJanecki">W sumie uważam odpowiedź premiera za wystarczającą.</u>
<u xml:id="u-16.2" who="#WładysławJanecki">Komisja postanowiła przyjąć odpowiedź do wiadomości.</u>
<u xml:id="u-16.3" who="#WładysławJanecki">Następnie Komisja omówiła niektóre problemy swej pracy w najbliższym okresie.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>