text_structure.xml 17.7 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
  <xi:include href="PPC_header.xml"/>
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml"/>
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#PoselAdamMarkiewicz">Sprawa o sygn. akt SK 43/03 jest skargą konstytucyjną, z którą wystąpiła firma Novomatic AG. Przedstawiła ona zarzut niezgodności art. 339 par. 2 i par. 3 pkt 2 w związku z art. 55 par. 1 zdanie ostatnie ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego z art. 45 i art. 77 ust. 2 Konstytucji RP. Skargę wniesiono w związku z postanowieniem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze, który umorzył postępowanie w sprawie, w której pokrzywdzony wniósł akt oskarżenia w trybie art. 55 kpk Strona uważa, że postanowienie o odmowie wszczęcia lub umorzeniu postępowania przez prokuratora, w trybie art. 339 kpk. nie daje gwarancji kontradyktoryjności co do meritum aktu oskarżenia. Prokurator badał tę sprawę dwukrotnie i wydał ostatecznie postanowienie o umorzeniu, a strona odwołała się do sądu, w myśl art. 55 par. 1 kpk. i sąd również wydał postanowienie o umorzeniu postępowania, bowiem, co wynika z akt, prokurator nie stwierdził przestępstwa ani podejrzenia o przestępstwo. Strona uważa jednak, że w konkretnej sprawie prokurator powinien wnieść do sądu oskarżenie i dlatego podważa zarówno postanowienie prokuratora jak i sądu o odmowie wszczęcia postępowania. Twierdzi, że naruszony tu został jej interes prawny. Zaskarżony art. 339 par. 2 kpk. należy do grupy przepisów regulujących postępowanie przed sądem pierwszej instancji w zakresie wstępnej kontroli wniesionego już aktu oskarżenia. Kontrola taka obejmuje oskarżenie wniesione przez oskarżyciela publicznego, jak i oskarżyciela posiłkowego. Chodzi tu o to, aby nie każdy, kto indywidualnie stwierdzi, że naruszony został jego interes, mógł wnosić sprawę do sądu, nawet w sytuacji gdy nie ma winy i nie ma przestępstwa. Jest to więc swego rodzaju ograniczenie, podczas gdy strona skarżąca uważa, że w takiej sytuacji powinny być przedkładane dowody i sąd powinien rozpatrywać całą sprawę. W myśl art. 55 kpk., jeśli sąd stwierdzi, że w przedłożonych dokumentach i dowodach jest mowa o przestępstwie, to ma prawo rozpatrywać daną sprawę, niezależnie od tego, w jakim trybie została ona złożona. Uważam, że postawiony przez stronę skarżącą zarzut nie jest zasadny, ponieważ w przepisach Kodeksu postępowania karnego nie ma merytorycznych ani formalnych ograniczeń w zakresie przedstawienia dowodów uzasadniających akt oskarżenia wnoszony przez pokrzywdzonego, jako oskarżyciela posiłkowego, w trybie art. 55 par. 1 kpk. Przepisy tego Kodeksu nie ograniczają także udziału oskarżyciela posiłkowego w posiedzeniu sądu, na którym może być wydane orzeczenie o umorzeniu postępowania z powodu oczywistego braku faktycznych podstaw oskarżenia /art. 339 par. 3 pkt 2 kpk./. Słusznie też przepisy przewidują, że wstępna kontrola zasadności aktu oskarżenia wniesionego przez oskarżyciela posiłkowego nie jest ograniczona pod względem przedmiotowym. Ocenie sądu poddane są wszystkie zgromadzone dowody, przedstawione przez tego oskarżyciela. Ustanowiona jest też sądowa kontrola zasadności postanowienia o umorzeniu postępowania również z powodu, o którym mowa w danej sprawie /art. 459 par. 1 kpk./. W związku z tym uważam, że nie ma tu naruszenia art. 45 i art. 77 ust. 2 Konstytucji RP.</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#PoselAdamMarkiewicz">Poseł Bohdan Kopczyński /niez./  : Czy są pytania lub wypowiedzi dotyczące przedstawionej opinii? Nie słyszę. Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja przyjęła opinię w sprawie o sygn. akt SK 43/03. Sprzeciwu nie słyszę. Rozumiem, że Komisja upoważnia także prezydium, aby wystąpiło do marszałka o udzielenie posłowi Adamowi Markiewiczowi stosownego pełnomocnictwa do reprezentowania Sejmu przed Trybunałem Konstytucyjnym w tej właśnie sprawie. Przechodzimy teraz do omówienia kolejnej sprawy. Ma ona sygn. akt K 23/03, a opinię przygotował poseł Marcin Wnuk. Przekazuję też przewodniczenie posiedzeniu Komisji posłowi Ryszardowi Kaliszowi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#PoselMarcinWnuk">Przedmiotem sprawy oznaczonej sygn. akt K 23/03 jest wniosek Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy o stwierdzenie niezgodności art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Istotą wniosku jest to, że osobie uprawnionej do renty z tytułu niezdolności do pracy z ubezpieczenia wypadkowego oraz do emerytury, która osiąga przychód powodujący zawieszenie prawa do świadczenia lub zmniejszenia jego wysokości określonego w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, niezależnie od wysokości tego przychodu, nie przysługuje prawo do renty powiększonej o połowę emerytury, albo emerytura powiększona o połowę renty. Przepis art. 26 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych stanowi, że osobie uprawnionej do renty z tytułu niezdolności do pracy z ubezpieczenia wypadkowego oraz do emerytury na podstawie odrębnych przepisów wypłaca się, zależnie od jej wyboru: przysługującą rentę powiększoną o połowę emerytury, albo emeryturę powiększoną o połowę renty, a z ust. 3 wynika, iż przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli osoba uprawniona osiąga przychód, głównie z tytułu zatrudnienia, powodujący zawieszenie prawa do świadczeń lub zmniejszenie ich wysokości określony w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, niezależnie od wysokości tego przychodu. W uzasadnieniu swojego wniosku skarżący podnoszą, że przepis ten stawia osoby posiadające takie uprawnienia i korzystający z takich świadczeń, a jednocześnie podejmujący zatrudnienie, w sytuacji daleko gorszej niż pozostałych obywateli, co jest niezgodne, ich zdaniem, z art. 2 Konstytucji RP, a więc zasadą sprawiedliwości społecznej. Narusza on także zasadę, iż nie można pozbawiać obywateli praw nabytych wcześniej, a takie prawa przysługiwały w myśl wcześniejszej, uchylonej ustawy. W opiniach prawnych dotyczących tego wniosku zwraca się jednak uwagę, że ustawodawca dochował należnej staranności legislacyjnej, dając nowej ustawie odpowiednie vacatio legis, co pozwalało osobom zainteresowanym na dokonanie właściwego wyboru, stosownie do nowych rozwiązań. W związku z tym uzasadnienia podnoszone we wniosku uznaję za mało zasadne i nie pozwalające na stwierdzenie, iż art. 26 ust. 3 nowelizowanej ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych jest niezgodny z art. 2 Konstytucji RP. Proponuję, aby przed Trybunałem Konstytucyjnym zaprezentować stanowisko, iż zaskarżony przepis jest zgodny z konstytucją, bowiem wszystkie opinie wskazują na to, że nowe rozwiązanie jest zgodne z konstytucją i zgodne z procedurą legislacyjną. Nie ma więc podstaw, aby argumenty wnioskodawcy przyjąć jako zasadne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy są uwagi dotyczące stanowiska jakie zaprezentował pan poseł w sprawie o sygn. akt K 23/03? Nie słyszę. Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja przyjęła to stanowisko i wyraża jednocześnie zgodę, abyśmy w imieniu prezydium, wystąpili do marszałka o udzielenie stosownego pełnomocnictwa posłowi Marcinowi Wnukowi, tak by w omówionej sprawie mógł prezentować Sejm przed Trybunałem Konstytucyjnym. Sprzeciwu nie słyszę. Przechodzimy do omówienia kolejnej sprawy, która ma sygn. akt SK 59/03. Opinię prawną przygotowało Biuro Legislacyjne Kancelarii Sejmu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#PrzedstawicielkaBiuraLegislacyjnegoKancelariiSejmuMariaKunica">Sprawa o sygn. akt SK 59/03 jest to skarga konstytucyjna, w której pani Wincentyna Tajnert zamieszkała w Ciechocinku wnosi o stwierdzenie zgodności z konstytucją art. 395 z oznaczeniem 5 Kodeksu postępowania cywilnego w związku z art. 393 z oznaczeniem 3 par. 1 Kodeksu postępowania cywilnego. Przepisy te dotyczą postępowania kasacyjnego. Skarżąca podnosi, że kwestionowane przepisy Kodeksu postępowania cywilnego naruszają jej prawo do sądu, określone w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, rozumiane jako prawo do rzetelnego, merytorycznego osądzenia sprawy, również przez Sąd Najwyższy. W szczególności domaga się ona uznania, że przysługuje jej kasacja i na tym tle opiera się dalszy wywód oraz powołane jest orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego. Z dotychczasowego orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego jednoznacznie wynika, że funkcja procesowa kasacji jest odmienna od funkcji apelacji czy zażalenia. Nie jest też ona wymogiem obligatoryjnym w stosunku do zachowania uprawnień konstytucyjnych, a to właśnie podnosi skarżąca. Trybunał Konstytucyjny wydał kilka orzeczeń w tym przedmiocie. Stwierdzono w nich, że celem kasacji jest przede wszystkim ochrona interesu publicznego oraz zapewnienie jednolitej wykładni, dlatego też kasacja nie stanowi gwarancji dwuinstancyjności postępowania w takim rozumieniu, o jakim mówi skarżąca. Zdaniem TK prawo do rozpoznania kasacji przez Sąd Najwyższy nie ma charakteru konstytucyjnego, wynika ono bowiem z ustawy regulującej procedurę sądową. To zaś powoduje, że zarzut ograniczenia prawa do kasacji nie może stanowić podstawy do skargi konstytucyjnej. W przygotowanym przez Biuro Legislacyjne uzasadnieniu powołane są jeszcze dwa, bardzo istotne w tym przedmiocie, orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego i w efekcie stanowisko nasze w tej sprawie jest takie, iż wskazany przez skarżącą zarzut niezgodności art. 395 z oznaczeniem 5 Kodeksu postępowania cywilnego z konstytucją nie jest zasadny. Nie jest on bowiem niezgodny z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP. Biuro Legislacyjne stawia także wniosek o umorzenie postępowania w stosunku do drugiego zarzutu jaki postawiła skarżąca, a mianowicie sprzeczności art. 393 z oznaczeniem 5 kpc z art. 6 ust. 1 i art. 13 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Wnosimy o umorzenie postępowania w tym przedmiocie na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy są pytania lub wątpliwości dotyczące tego stanowiska? Nie słyszę. Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja przyjęła przedstawione stanowisko w sprawie o sygn. akt SK 59/03. Sprzeciwu nie słyszę, a zatem przyjęliśmy to stanowisko. Jest propozycja, aby w tej sprawie Sejm reprezentowała przed Trybunałem Konstytucyjnym posłanka Magdalena Banaś, która wyraziła już zgodę. Jeśli nie usłyszę sprzeciwu ze strony pozostałych członków Komisji, uznam, że akceptujecie państwo tę kandydaturę i upoważniacie prezydium Komisji do wystąpienia do marszałka Sejmu o udzielenie pani posłance stosownego pełnomocnictwa do stawiennictwa. Sprzeciwu nie słyszę, dziękuję. Pozostała nam do omówienia jeszcze jedna sprawa. Ma ona sygn. akt K 19/02, zaś opinię przedstawi legislator z Biura Legislacyjnego KS, ponieważ posłanka Ewa Janik, która je przygotowywała, jest dziś chora.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKSBogdanCichy">Sprawa o sygn. akt K 19/02 dotyczy wniosku Rady Gminy Kochanowice o stwierdzenie niezgodności art. 37n ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu z art. 2 i art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wniosek ten, zarządzeniem Prezesa Trybunału Konstytucyjnego, został dołączony do wcześniej złożonych wniosków: grupy posłów na Sejm RP, NSZZ "Solidarność", Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych, Rady Powiatu Bydgoskiego i Rzecznika Praw Obywatelskich, celem łącznego rozpoznania. Z zaskarżonego przepisu wynika, że w przypadku uzyskiwania diet i innych należności pieniężnych przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich, jeżeli łączna kwota z tego tytułu świadczenia przedemerytalnego byłaby wyższa od kwoty 200 proc. zasiłku dla bezrobotnych, zawiesza się prawo do świadczenia przedemerytalnego. Zdaniem wnioskodawcy, powyższy fakt świadczyć ma o tym, że następstwem zaskarżonego przepisu jest pozbawienie tych radnych przysługujących im uprawnień z racji pełnienia mandatu, a tym samym ich dyskryminacja w stosunku do pozostałych radnych. Naszym zdaniem, rezygnacja przez niektórych radnych z pobierania należności z tytułu diet i zwrotu kosztów podróży, w sytuacji gdy wypłata tych należności spowoduje zawieszenie prawa do świadczenia przedemerytalnego, nie jest tożsama z utratą prawa do diet i zwrotu kosztów podróży. Nie ma więc miejsca negatywna dyskryminacja tej grupy radnych w porównaniu z innymi radnymi poprzez ich odmienne, dyskryminujące, traktowanie wobec prawa. W związku z tym uważamy, że przepis art. 37n ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu jest zgodny z art. 2 i art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#PoselRyszardKalisz">Czy są uwagi lub pytania dotyczące tak przedstawionej opinii w sprawie o sygn. akt K 19/02? Nie słyszę. Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja przyjęła przygotowaną opinię w tej sprawie i wyraża też zgodę, aby Sejm reprezentowała przed Trybunałem w tej właśnie sprawie posłanka Ewa Janik. Sprzeciwu nie słyszę, a zatem w imieniu prezydium Komisji wystąpimy do marszałka Sejmu o udzielenie pani posłance stosownego pełnomocnictwa, aby w wyznaczonym terminie mogła stanąć przed Trybunałem Konstytucyjnym. Przechodzimy teraz do drugiego punktu porządku dziennego, którym jest wyrażenie opinii, w trybie art. 34 ust. 8 regulaminu Sejmu, w sprawie poselskiego projektu uchwały w sprawie zobowiązania rządu RP do wstrzymania realizacji "Programu restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w Polsce w latach 2003-2006" oraz o skierowanie do Trybunału Stanu wniosku o uznanie działań Ministra Gospodarki Jacka Piechoty jako niezgodnych z interesem Polski. Rozumiem, że wszyscy członkowie Komisji otrzymali dziś poprawkę, jaką wnosi do tego projektu poseł Stanisław Dulias. W art. 1 zamiast zapisu: "Sejm RP zobowiązuje Rząd do wstrzymania realizacji programu...". proponuje się wprowadzić zapis: "Sejm RP wzywa Rząd do rozpatrzenia możliwości wstrzymania realizacji programu...". Jest też propozycja, aby zapis art. 2 skreślić w całości. Ja mam poważne wątpliwości, jeśli chodzi o podjecie dziś tego tematu, bo widzę, że jest nas bardzo mało. Tak się składa, że równolegle pracuje podkomisja do spraw zmian w ustawach o adwokaturze i radcach prawnych. Dla rozpatrzenia jednak tak ważnego tematu, jakim jest przedstawiony projekt uchwały, konieczna jest obecność większości członków Komisji. Ja wiem, że sprawa ta spada już kolejny raz, ale 11 osób to zbyt mało, aby przeprowadzić głosowanie w tak ważnej sprawie. Proponuję, aby zdjąć ten punkt z dzisiejszego porządku i przenieść na kolejne posiedzenie Komisji.</u>
          <u xml:id="u-7.1" who="#PoselRyszardKalisz">Poseł Stanisław Dulias /niez./  : Ja bym jednak chciał powiedzieć kilka zdań. Przede wszystkim dziękuję bardzo za podjęcie tego tematu w obecnej formie. Dziękuję też legislatorowi, który pomógł mi w przygotowaniu poprawek. Dodam, że w drugiej sprawie, która została wykreślona z obecnego projektu, przygotujemy odrębny projekt uchwały. Przedkładany projekt ma wyraźny związek również z tym, o czym mówił dziś na sali obrad plenarnych wicepremier Jerzy Hausner, a mianowicie z programem naprawy finansów Rzeczypospolitej Polskiej. Mówił też, że oczekuje oszczędności w górnictwie. Jeśli zatem program restrukturyzacji górnictwa, który aktualnie jest wstrzymywany, jednak przejdzie do realizacji w obecnej formie, to oszczędności nie będzie. Jest to sprawdzone i wyliczone. Musi tu nastąpić zmiana, a przynajmniej uporządkowanie obecnego stanu. I stąd też nasz projektu uchwały.</u>
          <u xml:id="u-7.2" who="#PoselRyszardKalisz">Jak państwo zapatrujecie się na moją propozycję, aby dziś nie przeprowadzać głosowania nad przedstawionym nam projektem? Czy jest zgoda na przesunięcie tego punktu na następne posiedzenie Komisji?</u>
          <u xml:id="u-7.3" who="#PoselRyszardKalisz">Poseł Bohdan Kopczyński /niez./  : Ja podzielam stanowisko pana przewodniczącego, bo faktycznie lepiej byłoby, gdyby w głosowaniu brało udział więcej członków Komisji Ustawodawczej.</u>
          <u xml:id="u-7.4" who="#PoselRyszardKalisz">Jest nas naprawdę bardzo mało, a jednocześnie duża część nieobecnych jest usprawiedliwiona, bo jak mówiłem, pracuje jednocześnie podkomisja złożona z naszych kolegów. Mogliby oni zatem wnieść zastrzeżenie co do prawomocności dzisiejszego głosowania. Dlatego też zarządzam przeniesienie tego punktu porządku dziennego na kolejne posiedzenie Komisji Ustawodawczej. Ponieważ dyskusja nad przedstawionym projektem już się odbyła, będziemy tylko głosować za jego przyjęciem lub odrzuceniem. W ten sposób wyczerpaliśmy dzisiejszy porządek. Dziękuję wszystkim za udział. Zamykam posiedzenie.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>