text_structure.xml 67.3 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
  <xi:include href="PPC_header.xml"/>
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml"/>
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Otwieram posiedzenie Komisji Zdrowia. Porządek dzienny został państwu przesłany na piśmie. Czy są uwagi do porządku obrad? Nie ma uwag. Stwierdzam, że Komisja przyjęła porządek dzienny.</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Przystępujemy do realizacji pkt 1. Czy jest pani senator, przedstawicielka wnioskodawców?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#SenatorJaninaFetlinska">Tak, jestem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Witam panią senator i proszę o zabranie głosu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#SenatorJaninaFetlinska">Senat bardzo życzliwie przyjął tę ustawę, pracował nad nią usilnie. Praca w komisjach odbyła się dwukrotnie. W wyniku tych prac uchwalono w Senacie dwie poprawki. One nie maja charakteru merytorycznego, a raczej doprecyzowujący, stanowiący uściślenie przyjętych ustaleń.</u>
          <u xml:id="u-4.1" who="#SenatorJaninaFetlinska">Poprawka nr 1 eliminuje z art. 10a ustawy nowelizowanej odesłanie do przepisu, który przekracza zakres tej ustawy – jest to art. 5 ust. 9 ustawy nowelizowanej. Wprowadzony przez Sejm przepis art. 5 ust. 9a dotyczy jednostki – zakładu opieki zdrowotnej PKP – która nie jest świadczeniodawcą i nie otrzymuje środków z Narodowego Funduszu Zdrowia. Wskazanie jej w art. 10a ustawy nowelizowanej powoduje niejako uściślenie, że to nie dotyczy środków Narodowego Funduszu Zdrowia. Myślę, że w ten sposób uzyskamy pewność, że to nie rodzi kosztów dla Narodowego Funduszu Zdrowia.</u>
          <u xml:id="u-4.2" who="#SenatorJaninaFetlinska">Natomiast w poprawce nr 2 chodzi o uściślenie, że zakłady opieki zdrowotnej podstawowej opieki zdrowotnej, które otrzymają środki na podwyżki, będą musiały dokładnie się wylegitymować odnośnie do przyjęcia tych środków. Chodzi o to, aby rzeczywiście środki na podwyżki były przekazane pracownikom, a nie na inne cele. To był wniosek związków zawodowych, który przyjeęiśmy6 do realizacji.</u>
          <u xml:id="u-4.3" who="#SenatorJaninaFetlinska">Wnosimy o uchwalenie tych poprawek, ponieważ one doprecyzowują tę ustawę. Myślę, że jako izba refleksji staramy się tę rolę spełnić.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Dziękuję pani senator. Poproszę pana ministra o zabranie głosu</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#SekretarzstanuwMinisterstwieZdrowiaBoleslawPiecha">Nie zgłaszamy zastrzeżeń co do istoty tych poprawek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Otwieram dyskusję. Kto z państwa posłów chciałby zabrać głos w sprawie tych dwóch poprawek? Ponieważ nie widzę chętnych do dyskusji, przystępujemy do głosowania.</u>
          <u xml:id="u-7.1" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Kto jest za rekomendowaniem Sejmowi przyjęcia senackiej poprawki nr 1?</u>
          <u xml:id="u-7.2" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Stwierdzam, że Komisja postanowiła rekomendować Sejmowi przyjęcie senackiej poprawki nr 1, przy 22 głosach za, braku głosów przeciwnych i wstrzymujących się.</u>
          <u xml:id="u-7.3" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Przystępujemy do głosowania nad poprawką nr 2.</u>
          <u xml:id="u-7.4" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Kto jest za rekomendowaniem Sejmowi przyjęcia senackiej poprawki nr 2?</u>
          <u xml:id="u-7.5" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Stwierdzam, że Komisja postanowiła rekomendować Sejmowi przyjęcie senackiej poprawki nr 2, przy 23 głosach za, braku głosów przeciwnych i wstrzymujących się.</u>
          <u xml:id="u-7.6" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Proszę o zgłaszanie kandydata na posła sprawozdawcę. Przypominam, że posłem sprawozdawcą z ramienia naszej Komisji podczas pracy nad tą ustawą była pani poseł przewodnicząca Małgorzata Stryjska.</u>
          <u xml:id="u-7.7" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Czy są inne kandydatury? Nie słyszę zgłoszeń.</u>
          <u xml:id="u-7.8" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja wyraziła zgodę na to, żeby pani poseł Małgorzata Stryjska była sprawozdawcą. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że posłem sprawozdawcą jest nadal pani poseł Małgorzata Stryjska. Gratuluję pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-7.9" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Zamykam pkt 1 posiedzenia. Przystępujemy do realizacji pkt 2, w którym rozpatrzymy rządowe sprawozdanie z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii za rok 2005. Proszę stronę rządową o zabranie głosu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#SekretarzstanuwMZBoleslawPiecha">W imieniu rządu Rzeczypospolitej Polskiej mam zaszczyt przedstawić państwu sprawozdanie z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii. Jest ono corocznie przedkładane Radzie Ministrów przez ministra właściwego do spraw zdrowia, a następnie Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej. To sprawozdanie jest wynikiem przepisów zawartych w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. Muszę powiedzieć, że sprawozdanie za 2005 r. dotyczy działania starego Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii, który był przyjęty na lata 2002-2005. Przypomnę, że w lecie tego roku Rada Ministrów w inny sposób niż poprzednio – wcześniej była to uchwała Rady Ministrów, a dziś jest to rozporządzenie wydane przez Radę Ministrów jako spełnienie delegacji nowelizowanej ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii – przygotowała Krajowy Program Przeciwdziałania Narkomanii na lata 2006-2010.</u>
          <u xml:id="u-8.1" who="#SekretarzstanuwMZBoleslawPiecha">W ramach Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii sformułowane zostały 64 zadania. Do realizacji tych zadań zostało zobligowanych 8 ministerstw, 17 innych instytucji centralnych, wojewódzkie oddziały Narodowego Funduszu Zdrowia, wojewódzkie inspektoraty farmaceutyczne, a także władze samorządowe wszystkich szczebli – wojewódzkich, powiatowych i gminnych. Niniejsze sprawozdanie zostało opracowane na podstawie informacji przesłanych przez podmioty, które wymieniłem, zobowiązane do realizacji poszczególnych zadań programu i dotyczą one głównie – bo to jest treścią tego sprawozdania – roku 2005.</u>
          <u xml:id="u-8.2" who="#SekretarzstanuwMZBoleslawPiecha">W celu bardziej szczegółowego omówienia tego obszernego dokumentu, poproszę o zabranie głosu najpierw dyrektora Departamentu Zdrowia Publicznego, pana Wojciecha Kłosińskiego, a następnie dyrektora Krajowego Biura do spraw Przeciwdziałania Narkomanii, pana Piotra Jabłońskiego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Proszę panów dyrektorów, w kolejności wymienionej przez pana ministra, o zabranie głosu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#ZastepcadyrektoraDepartamentuZdrowiaPublicznegoMZWojciechKlosinski">Chciałbym uzupełnić informacje dotyczące procedury przygotowywania przestawianego dzisiaj państwu materiału. Krajowe Biuro do spraw Przeciwdziałania Narkomanii opracowało odpowiednie kwestionariusze sprawozdawcze, które rozsyłano do wszystkich instytucji zaangażowanych w realizację programu w roku 2005. W przypadku jednostek samorządów województw, powiatów i gmin zostały opracowane wystandaryzowane ankiety służące zebraniu materiału niezbędnego do oszacowania stopnia zaangażowania władz regionalnych i lokalnych w realizację tego programu. Dane zbierano za pośrednictwem osób koordynujących problematykę zapobiegania narkomanii na poziomie wojewódzkim a więc ekspertów wojewódzkich współpracujących w zakresie epidemiologii narkomanii, z Centrum Informacji o Narkotykach i Narkomanii Krajowego Biura do spraw Przeciwdziałania Narkomanii.</u>
          <u xml:id="u-10.1" who="#ZastepcadyrektoraDepartamentuZdrowiaPublicznegoMZWojciechKlosinski">Bezpośrednie zebranie danych od tak wielkiej liczby podmiotów wydawało się trudne do skoordynowania z poziomu centralnego, ale przyjęta formuła zagwarantowała wysoki wskaźnik zwrotów wypełnionych w kwestionariuszach z powiatów i gmin. Ponieważ rok 2005 był ostatnim rokiem realizacji programu na lata 2002-2005, w odniesieniu do każdego celu programu, oprócz informacji dotyczących roku sprawozdawczego, przedstawiono w sposób skrótowy postępy w osiąganiu celu w całym okresie obowiązywania Krajowego Programu. Sprawozdanie za rok 2005 dostarczyła zdecydowana większość instytucji szczebla centralnego, wszystkie zarządy województw i oddziały Narodowego Funduszu Zdrowia oraz wojewódzkie inspektoraty farmaceutyczne. Sprawozdało 77% powiatów, czyli 286 powiatów z 376, oraz 79% gmin. Zatem 1963 gminy z 2478. W niektórych sprawozdaniach brakowało informacji o realizacji części zadań przewidzianych w programie dla danego podmiotu, co zostało każdorazowo odnotowane w tym materiale. Nie wszystkie sprawozdające podmioty podały wydatki poniesione w 2005 r. w trzech kategoriach – jako na ogólne przeciwdziałanie narkomanii w związku z realizacją Krajowego Programu oraz na realizację poszczególnych zadań.</u>
          <u xml:id="u-10.2" who="#ZastepcadyrektoraDepartamentuZdrowiaPublicznegoMZWojciechKlosinski">Za punkt wyjścia do opracowania niniejszego dokumentu przyjęto cele i zadania Krajowego Programu, wraz z prezentacją sposobu ich realizacji. Część pierwsza sprawozdania składa się z rozdziałów opisujących aktualną sytuację epidemiologiczną, postępy w osiąganiu celów programu oraz wydatki poniesione na realizację Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii w 2005 r.</u>
          <u xml:id="u-10.3" who="#ZastepcadyrektoraDepartamentuZdrowiaPublicznegoMZWojciechKlosinski">Część druga sprawozdania stanowi szczegółowy przegląd aktywności poszczególnych instytucji, zgodnie z zadaniami Krajowego Programu. Natomiast część trzecia to aneksy. Obejmuje ona wykazy realizatorów programów, zestawienie urzędów marszałkowskich zaangażowanych w realizację poszczególnych zadań programu w 2005 r. oraz wykaz projektów badawczych zleconych do realizacji przez Krajowe Biuro w roku 2005.</u>
          <u xml:id="u-10.4" who="#ZastepcadyrektoraDepartamentuZdrowiaPublicznegoMZWojciechKlosinski">Tyle w bardzo dużym skrócie. Jeśli pani przewodnicząca pozwoli, głos zabierze pan dyrektor Piotr Jabłoński.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Jak zapowiedział mój przedmówca, pan dyrektor Wojciech Kłosiński, chciałbym podsumować lata 2002-2005. W tym celu przygotowaliśmy również dla państwa materiały, które rozdaliśmy, Znaczną część z nich stanowią materiały graficzne, która – jak myślę – umożliwią państwu refleksję na temat problemu narkotyków i narkomanii w Polsce.</u>
          <u xml:id="u-11.1" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Na początku parę zdań na temat epidemiologii. W tym zakresie nic się specjalnie nie zmieniło. Jeśli chodzi o substancje nielegalne używane w naszym kraju, w dalszym ciągu najbardziej rozpowszechnione są konopie indyjskie – marihuana, haszysz. Do używania tych konopi przyznaje się w grupie młodszej, którą monitorujemy, około 14% młodzieży, a w grupie starszej ponad 31% młodzieży licealnej. Na drugim miejscu jest amfetamina – odpowiednio 3,6% i 12,3%. Jeśli chodzi o strukturę tej grupy, to raczej używają chłopcy niż mężczyźni, ale proporcje znane nam z lat 80. czy 90. – około 80% mężczyzn i 20% kobiet – w tej chwili, nie chcę powiedzieć, że dążą do wyrównania, ale coraz więcej kobiet i dziewcząt sięga po substancje odurzające.</u>
          <u xml:id="u-11.2" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Warto podkreślić, że 70% badanych osób potwierdza udział lub kontakt z programami profilaktycznymi. Jeśli chodzi o osoby nieużywające w tym momencie, tylko osoby uzależnione – a więc również leczone z powodu uzależnienia – w tej grupie również obserwujemy pewne zmiany proporcji, szczególnie w strukturze wieku. Dominującą grupą jest młodzież – ludzie młodzi w wieku 16-24 lata. Jednak obserwujemy spadek w tej grupie do 48%, jeśli chodzi o udział w leczeniu – a w 2000 r. było prawie 55% w tej grupie wiekowej – wzrost w grupie osób korzystających z leczenia z 8 do prawie 12% w 2005 r. Świadczyć to może o tym, że powoli pojawiają się tendencje stabilizacyjne, bowiem grupa narkomanów starzeje się również ze względu na to, że jest mniejszy dopływ młodszych roczników. O tych tendencjach będę jeszcze mówić w późniejszej części swojego sprawozdania.</u>
          <u xml:id="u-11.3" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Jeśli chodzi o rozpoznania u osób uzależnionych, w dalszym ciągu dominują opiaty – około 20% wszystkich rozpoznań stawianych osobom leczonym – 11% stanowią leki uspokajające i nasenne, 9% amfetamina, 3% przetwory konopi i 2% substancje wziewne.</u>
          <u xml:id="u-11.4" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Ponad 50% wszystkich rozpoznań stanowi uzależnienie od substancji mieszanych, czy nieokreślonych. Nie jesteśmy więc w stanie wskazać, jaki jest dominujący narkotyk używany przez te osoby. Warto podkreślić, że narkotykiem najczęściej współwystępuje z innymi substancjami nielegalnymi, a alkohol – substancja legalna.</u>
          <u xml:id="u-11.5" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Jeśli chodzi o zróżnicowania terytorialne, również nie ma istotnych zmian. W dalszym ciągu dominują trzy rejony. Zachodnia część kraju, czyli województwa: dolnośląskie, lubuskie i zachodniopomorskie, a także województwo warmińsko-mazurskie oraz województwo mazowieckie. W przypadku województwa mazowieckiego decydującą rolę odgrywa Warszawa.</u>
          <u xml:id="u-11.6" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Oszacowanie liczby osób uzależnionych robiliśmy w 2002 r. Następne będą robione w tym roku. Nie mamy najświeższych danych. Bazując na tamtych badaniach, możemy powiedzieć, że jest nie mniej niż 35 tys. i nie więcej niż 75 tys. osób uzależnionych w naszym kraju, ale wydaje się – biorąc pod uwagę wskaźniki wzrostu w latach 90. – że nowe oszacowanie powinno wykazać, iż osób uzależnionych w Polsce jest więcej.</u>
          <u xml:id="u-11.7" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Do najbardziej dramatycznych konsekwencji używania narkotyków należą zgony z powodu przedawkowania, szczególnie narkotyków iniekcyjnych, a także zapadalność na choroby infekcyjne, głównie HIV, AIDS i żółtaczkę typu C. Jeśli chodzi o HIV, AIDS i żółtaczkę, od wielu lat widoczna jest tendencja stabilizacyjna z cechami spadkowymi. Coraz mniej osób używających narkotyki przedawkowuje, i coraz mniej osób zapada na HIV, AIDS, co jest tendencją przeciwną do tej, którą obserwujemy w tak zwanej populacji generalnej, w której wzrasta liczba zachorowań i zakażeń w grupie heteroseksualnej.</u>
          <u xml:id="u-11.8" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Jeśli chodzi o dostępność do leczenia, od momentu wprowadzenia reformy, czyli od 1999 r., ponad dwukrotnie wzrosła liczba poradni dla osób uzależnionych, a liczba pacjentów przyjmowanych przez te poradnie zwiększyła się pięciokrotnie. Na korzyść zmieniła się również sytuacja, jeśli chodzi o ośrodki stacjonarne. Obecnie mamy 52 ośrodki, które dysponują około 2330 łóżkami. Na początku Krajowego Programu mieliśmy 1500-1600 łóżek. Znacznie podniosła się również oferta dla osób niepełnoletnich – 26 z tych ośrodków realizuje programy odpowiednie dla osób nieletnich.</u>
          <u xml:id="u-11.9" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Ten wydawałoby się dobry trend, jeśli chodzi o dostępność do leczenia, niestety, nie przekłada się na dostępność do leczenia substytucyjnego. Jeśli chodzi o leczenie, głównie Metadonem, realizowane w Polsce, to od pewnego czasu nie widzimy postępów. Nadal mamy około 800 pacjentów leczonych tą metodą w 11 programach. Pewne korzystne zmiany widzimy po uchwaleniu ustawy z 2005 r., która otworzyła dostępność do organizowania tego leczenia niepublicznym zakładom opieki zdrowotnej. W tej chwili są trzy takie zakłady, które przygotowują się do otwarcia. Również samorząd – chociażby Warszawy – przygotowuje się do otworzenia dużego programu metadonowego, a więc jest szansa na to, że dostępność do leczenia substytucyjnego się zwiększy.</u>
          <u xml:id="u-11.10" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Teraz krótki przegląd celów i stopnia ich zrealizowania. Jeśli chodzi o profilaktykę, a więc pierwszy obszar tematyczny Krajowego Programu, celem było zwiększenie zaangażowania społeczności lokalnych. Warto podkreślić, że w 2005 r. 15 samorządów na 16 uwzględniło program narkomanii w regionalnych strategiach rozwiązywania problemów społecznych. Na początku tego programu, w 2002 r., tylko 10 samorządów dokonało takiego zapisu.</u>
          <u xml:id="u-11.11" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Jeśli chodzi o strategie gminne, te szczególnie cenne, oparte na diagnozie, rozpoznaniu sytuacji lokalnej, to w 2005 r. takie strategie uchwaliło 468 gmin. W porównaniu z 2004 r. jest to wzrost o ponad 50 gmin. Warto powiedzieć, że to jeszcze odbywało się nie pod reżymem nowej ustawy, a więc była to jakby wolontarystyczna działalność gmin. Dopiero ustawa z 29 lipca 2005 r. wprowadza obowiązek dla gmin uchwalania strategii gminnych. Ponad 1200 gmin, a więc 48%, wsparło lokalne programy profilaktyczne. Jest to wzrost o ponad 5% w stosunku do roku 2004.</u>
          <u xml:id="u-11.12" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Celem drugim jest podniesienie poziomu wiedzy na temat problemów narkotykowych. W związku z tym wspomnę tylko o dwóch sprawach. Po pierwsze, o dwuletniej kampanii „Bliżej siebie – dalej od narkotyków”, która skierowana była przede wszystkim do rodziców. Badanie ewaluacyjne zlecone niezależnej firmie pokazało, że dotarła ona do grupy docelowej. Warto podkreślić, że 15 z 16 samorządów włączyło się do kampanii, realizując ją na trenie swojej działalności. Chciałbym równie podkreślić, że Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej realizuje szkolenia, podejmuje działania, które wspierają także dostęp do wiedzy na temat problemów narkotykowych.</u>
          <u xml:id="u-11.13" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Cel trzeci – pogłębienie wiedzy. W tym zakresie zleciliśmy znacznie więcej programów badawczych niż w latach poprzednich. Dwoma głównymi obszarami działania są: współpraca z Europejskim Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii w Lizbonie oraz zlecanie badań, które odpowiadają na nasze lokalne, regionalne czy ogólnokrajowe potrzeby.</u>
          <u xml:id="u-11.14" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Cel czwarty – zwiększenie liczby kompetentnych realizatorów programów profilaktycznych. Ten punkt znalazł szeroki oddźwięk nie tylko w Ministerstwie Zdrowia i Krajowym Biurze, ale również w Ministerstwie Edukacji Narodowej, Ministerstwie Sprawiedliwości, Centralnym Zarządzie Służby Więziennej, Ministerstwie Obrony Narodowej, Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, samorządach. Przeprowadzono liczne szkolenia. Gwoli przykładu nadmienię, że w Ministerstwie Sprawiedliwości przeprowadzono 120 szkoleń dla ponad 4000 kuratorów.</u>
          <u xml:id="u-11.15" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Cel piąty – zwiększenie liczby i zróżnicowanie dostępu do programów profilaktycznych. Głównym partnerem w tym zakresie są organizacje pozarządowe. Chciałbym wskazać, że Krajowe Biuro dofinansowało 75% organizacji pozarządowych, które zgłosiły się z takim wnioskiem, a więc o ponad 5% więcej niż w 2004 r. Programami zwiększenia liczby i zróżnicowania dostępu objęliśmy programy profilaktyczne w środowisku akademickim. Chciałbym podkreślić, że rozwija się edukacja na temat programów redukcji szkód. W porównaniu z 2004 r., w 2005 r. nastąpił wzrost o 2000 osób., a więc ponad 9000 osób zostało objętych tego rodzaju działaniami. Ówczesne Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu, raportuje wzrost, przede wszystkim jakościowy, realizowanych w szkołach programów. Te programy profilaktyczne realizowało 98% szkół podstawowych, 85% szkół gimnazjalnych i 70% ponadgimnazjalnych.</u>
          <u xml:id="u-11.16" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Jeśli chodzi o drugi filar tego programu – leczenie, rehabilitację i ograniczanie szkód zdrowotnych, opracowano standardy świadczeń zdrowotnych i nawiązano współpracę z Centrum Monitorowania jakości w Krakowie, włączając system leczenia i rehabilitacji uzależnień do systemu akredytacji placówek służby zdrowia w Polsce. Jesteśmy po fazie pilotażowej tego programu. Zacznie on w pełni funkcjonować w 2007 r.</u>
          <u xml:id="u-11.17" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Cel drugi w obszarze – leczenie obejmuje zwiększenie dostępności do leczenia, rehabilitacji i ograniczania szkód. Przekażę państwu dwie informacje. Narodowy Fundusz Zdrowia, w stosunku do 2004 r., o ponad 43% zwiększył nakłady na tego typu świadczenia, zwiększając tym samym dostęp do świadczeń. Osiągnęło to wartość ponad 96 mln zł. Narodowy Fundusz Zdrowia zwiększył także swoje zaangażowanie, jeśli chodzi o leczenie substytucyjne. Warto podkreślić, że Krajowy Program Przeciwdziałania Narkomanii stał się integralną częścią planu zabezpieczenia świadczeń. Dodam, że również w innych służbach, resortach istnieje duże zaangażowanie, jeśli chodzi o zwiększenie dostępności. I tak w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji prowadzono działania, które mają zwiększyć dostęp do leczenia. Jeśli chodzi o ilość zakładów publicznych i niepublicznych, które realizują świadczenia dla osób uzależnionych, w 2005 r. było ich 251. Jest to wzrost o około 30 w stosunku do roku 2004.</u>
          <u xml:id="u-11.18" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">O leczeniu substytucyjnym wspominałem, że jest 11 programów. Jeśli chodzi o dostępność, warto zauważyć, że wreszcie władze wojewódzkie uznały ważność tych programów. Co prawda w niewielkiej liczbie, bo trzy województwa, wspierają jednak działania tych programów. Miejmy nadzieję, że ta tendencja się poprawi. Wspominałem również o efekcie wprowadzenia ustawy. Myślimy, że liczba tych programów wzrośnie.</u>
          <u xml:id="u-11.19" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Jeśli chodzi o programy redukcji szkód, w 2005 r. nastąpił wzrost liczby tych programów z 13 do 18 w skali kraju. Należy podkreślić, że te programy muszą przechodzić pewną modyfikację ze względu na zmianę wzoru używania narkotyków. Ponieważ zaczynają dominować narkotyki syntetyczne, typowe działania redukcji szkód – takie jak wymiana igieł i strzykawek, są ciągle ważne, ale w coraz mniejszym stopniu – wychodzą naprzeciw potrzebom osób używających inne narkotyki. Jest również wzrost, jeśli chodzi o dostępność do postrehabilitacji. W tym zakresie chciałbym podkreślić wzrost zaangażowania samorządów. Natomiast, jeśli chodzi o dostępność do terapii osób nieletnich zobowiązanych do jej podjęcia, w 2005 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Zdrowia i wyznaczony został 30-łóżkowy zakład leczniczy do realizacji tego zadania. Oceniamy, że na dzisiaj jest to zdecydowanie za mało. Rysuje się taka tendencja, że być może powstaną następne oddziały.</u>
          <u xml:id="u-11.20" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Cel trzeci – ewaluacja usług leczniczych. W tym zakresie został zrealizowany projekt badawczy, natomiast pełna realizacja tego celu będzie możliwa wtedy, kiedy zakończone zostaną prace nad siecią placówek.</u>
          <u xml:id="u-11.21" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Jeśli chodzi o cel czwarty – szkolenie personelu, w 2005 r. przeszkolone zostały i uzyskały stopień instruktora 62 osoby, a jeśli chodzi o specjalistę – 68 osób. Ogółem realizowano 10 certyfikowanych szkoleń. Warto powiedzieć, że od 2002 r., kiedy wprowadzono certyfikowane przez Ministerstwo Zdrowia szkolenia, do 2005 r., tytuł specjalisty uzyskało 255 osób – w tej chwili jest to już większa liczba – a tytuł instruktora 100 osób.</u>
          <u xml:id="u-11.22" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Kilka zdań poświęcę ograniczaniu podaży. To nie jest część, która leży w kompetencjach ministra zdrowia czy Krajowego Biura do spraw Przeciwdziałania Narkomanii, ponieważ jednak jesteśmy instytucją, która zbiera dane i przygotowuje raporty, sprawozdania, powiem nieco na ten temat.</u>
          <u xml:id="u-11.23" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Cel pierwszy – zahamowanie wzrostu krajowej produkcji narkotyków syntetycznych. Zamierzeniem był wzrost zaangażowania wielu instytucji. W 2005 r. pojawiły się nowe inicjatywy, między innymi współpraca Służby Celnej z Centralnym Biurem Śledczym, która doprowadziła do wspólnej operacji celnej PALLAS przeciwko przemytowi prekursorów na teren Polski. Ta operacja jest prowadzona wspólnie z rządami Holandii i Niemiec. Implementowano również do systemu krajowego rozporządzenie Komisji Europejskiej dotyczące właśnie obrotu prekursorami.</u>
          <u xml:id="u-11.24" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Jeśli chodzi o cel drugi, zahamowanie przemytu narkotyków na rynek wewnętrzny, również nastąpił wzrost koordynacji działań pomiędzy Centralnym Biurem Śledczym, Głównym Inspektoratem Farmaceutycznym i Służbą Celną. Straż Graniczna, we współpracy, między innymi, z Europolem, skonfiskowała znacznie większe ilości amfetaminy niż w latach uprzednich. Jednak wciąż nie ma to bezpośredniego wpływu na ograniczenie dostępu do narkotyków. Niestety, nie wpływa również na ceny narkotyków, które ciągle są bardzo niskie. Narkotyki staniały w latach 90. i ich ceny wciąż są niskie.</u>
          <u xml:id="u-11.25" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Warto zaznaczyć, że nastąpił wzrost ujawnień przemytu narkotyków przez Służbę Celną. Żeby to zobrazować, powiem, że w 2000 r., od kiedy zbieramy te dane, było 90 takich ujawnień, a w 2005 r. 811. Zatem jest to znaczny wzrost.</u>
          <u xml:id="u-11.26" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Cel trzeci – ograniczanie dostępności narkotyków dla indywidualnych użytkowników. Dane Policji, Straży Granicznej, Służby Celnej i Żandarmerii Wojskowej wskazują na wzrost wykrywanych przestępstw narkotykowych na tym obszarze. Niestety, jak powiedziałem, brak jest jeszcze oznak ograniczania dostępności. Mówimy tu o materiale historycznym. Kiedy będziemy mówić o sprawozdaniu za rok 2006, okaże się, że w pierwszych badaniach pojawia się wreszcie tendencja do ograniczania dostępności. Nie jest ona znacząca, ale po raz pierwszy od lat 90. mniej ludzi w Polsce raportuje łatwość dostępu do substancji odurzających, chociaż jest ona nadal bardzo duża.</u>
          <u xml:id="u-11.27" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Jeśli chodzi o liczbę przestępstw – my mówimy o nich „z ustawy” – związanych z ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii, również chciałbym pokazać państwu jak ten wzrost wyglądał pomiędzy 2002 r., kiedy tych przestępstw było niewiele ponad 27.000, a 2005 r., w którym było ich ponad 62.000. W 2005 r. z mocy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zatrzymano 28.170 osób, w tym 3626 nieletnich. Wzrosła również ilość zabezpieczanych narkotyków, zarówno przez Policję, jak i przez Żandarmerię Wojskową. Warto wskazać wzrost aktywności Żandarmerii Wojskowej w tym zakresie. W 2004 r. było 288 takich zabezpieczeń, a w 2005 r. 545.</u>
          <u xml:id="u-11.28" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Cel czwarty – poprawa współdziałania odpowiednich służb. Często podnoszono, aby poprzez koordynację zwiększyć efektywność działania. W związku z tym zostały powołane grupy zadaniowe nie tylko na poziomie centralnym, ale i wojewódzkim. Współdziałały ze sobą Straż Graniczna, Służba Celna, Policja, Żandarmeria Wojskowa oraz Biuro Dokumentacji Skarbowej Ministerstwa Finansów.</u>
          <u xml:id="u-11.29" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Cel piąty – monitorowanie wydatków odpowiednich służb na zwalczanie przestępczości narkotykowej. Służba Graniczna zainwestowała w te działania ponad czterokrotnie więcej, a Ministerstwo Obrony Narodowej ponad pięciokrotnie więcej. Zatem znacznie zwiększyły swoje możliwości operacyjne.</u>
          <u xml:id="u-11.30" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Cel szósty – wzmocnienie finansowej kontroli nad narkobiznesem. Jeśli chodzi o takie zadanie, jak kierowanie do sądu aktów oskarżenia w przypadkach tak zwanego prania brudnych pieniędzy pochodzących z obrotu narkotykami, można zauważyć istotny trend wzrostowy. W 2003 r. było tylko 6 takich przypadków, w 2004 r. było ich 16, a w 2005 r. już 161. Tyle razy kierowano do sądów sprawy dotyczące „prania brudnych pieniędzy” pochodzących z narkobiznesu. Nastąpił również wzrost w zakresie zabezpieczeń majątkowych. Ponadto Generalny Inspektorat Informacji Finansowej zwiększył swoje zaangażowanie w zakresie monitorowania podejrzanych transakcji finansowych. Jeśli chodzi o informacje o podejrzeniu przestępstwa, w związku z podejrzanymi transakcjami finansowymi, w 2005 r. było 175 takich przypadków.</u>
          <u xml:id="u-11.31" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Odnosząc się do badań dotyczących problemów narkotykowych, przede wszystkim powiem o dwóch sprawach. Po pierwsze, zmodyfikowano system zbierania danych z obszaru redukcji podaży, a więc danych pochodzący ze strony Straży Granicznej, Żandarmerii Wojskowej, a przede wszystkim Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Policji oraz Centralnego Biura Śledczego. Po drugie, przeprowadziliśmy wiele badań, a przede wszystkim badanie ESPAD – europejskie badanie ankietowe na temat używania alkoholu i narkotyków przez młodzież szkolną, a także działania systemu ostrzegania o nowych narkotykach. Polska w pełni uczestniczy w systemie, który jest wymagany przez Unię Europejską i Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii. Chciałbym podkreślić, jeśli chodzi o badania, że dla nas istotne jest to, że w coraz większej liczbie województw wzrasta zainteresowanie diagnozą. Od kilku lat możemy otrzymywać raporty regionalne ze wszystkich województw, jak i przygotowywać raport dla MSWiA.</u>
          <u xml:id="u-11.32" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Jeśli chodzi o wydatki ponoszone na Krajowy Program Przeciwdziałania Narkomanii, w 2004 r. z oszacowania wynikało, że Krajowy Program pochłania ponad 200 mln zł. W 2005 r. było to ponad 270 mln zł. Wzrost wynosi 32%. Należy tylko zdawać sobie sprawę z dużej trudności metodologicznej zbierania danych, bo przecież w wielu przypadkach działalności instytucji, urzędów, ministerstw czy chociażby Policji bardzo trudno jest wskazać, kiedy na przykład policjant zajmuje się tylko przeciwdziałaniem narkomanii patrolując ulice, czy kiedy celnik kontrolując TIR-y przejeżdżające przez granicę zajmuje się tylko narkotykami – przecież w tym czasie wykonują również inne czynności związane ze swoją pracą. Jednak, jak widać, wzrost jest istotny.</u>
          <u xml:id="u-11.33" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Narodowy Fundusz Zdrowia – jak już mówiłem – zwiększył o 43% swoje zaangażowanie w przeciwdziałanie narkomanii, przede wszystkim w dostępność do leczenia. Jeśli chodzi o Komendę Główną Policji jest to wzrost o 9%. Służba Więzienna również, i to bardzo znacząco do ponad 10 mln zł – zwiększyła swoje środki przeznaczana na przeciwdziałanie uzależnieniom. Warto podkreślić, że Polska korzysta w szerokim zakresie – w 2005 r. również korzystała – z funduszy zagranicznych. Wtedy jeszcze z PHARE na program „Walka z narkotykami”.</u>
          <u xml:id="u-11.34" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Osobiście jeszcze raz chciałbym podkreślić rolę samorządów. Od pewnego czasu prowadzimy starania, żeby samorządy coraz więcej angażowały się w przeciwdziałanie narkomanii, widziały sens w prowadzeniu takiej polityki. Warto tylko zaznaczyć, jeśli chodzi o rok 2005, że w porównaniu z 2004 r. ten wzrost wynosi ponad 35%.</u>
          <u xml:id="u-11.35" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Urzędy marszałkowskie zainwestowały w 2005 r. ponad 4 mln zł, a w 2004 r. było to 1,6 mln zł. W powiatach wzrost zaangażowania wyniósł 61%, a w gminach 20%. Gminy przeznaczyły na to zadanie ponad 45 mln zł.</u>
          <u xml:id="u-11.36" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Podsumowując. Myślę, że jeśli chodzi o redukcję zarówno popytu, jak i podaży, to widać pewne oznaki stabilizacji, sukcesy, jakie odnosimy. Oczywiście bardzo chciałbym się skupić na tych sukcesach, ale chciałbym jeszcze podkreślić dwie sprawy, które pomimo wszystko nadal są ważne. Pierwszą jest rola organizacji pozarządowych i władz samorządowych w tym obszarze i wzrost zaangażowania w tym zakresie. Natomiast, jeśli chodzi o leczenie, ciągle jest słabością dostęp do leczenia sybstytucyjnego. Jednak pewnym sygnałem optymistycznym w tym zakresie jest wzrost zaangażowania Narodowego Funduszu Zdrowia i władz samorządowych. Sprzyjają nam trochę trendy epidemiologiczne, bowiem, jeśli chodzi o uzależnienie od opiatów, jest tendencja do ograniczania, a przecież leczenie substytucyjne, tak naprawdę, jest odpowiedzią tylko na uzależnienie od opiatów.</u>
          <u xml:id="u-11.37" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Drugą sprawą, której powinniśmy poświęcić więcej uwagi, jest walka o ograniczenie dostępności do narkotyków. Pomimo sukcesów, jakie odnosi Policja, MSWiA, Żandarmeria Wojskowa czy służby graniczne i celne, dostępność do narkotyków w Polsce jest ciągle bardzo duża. Dostępność – jeszcze raz podkreślę – powinna być oceniana pod kątem ceny. A ceny narkotyków w Polsce są niskie. Możemy mówić, że taka tendencja jest w całej Europie, ale według mnie jest to temat, którym powinniśmy się bardziej zainteresować.</u>
          <u xml:id="u-11.38" who="#DyrektorKrajowegoBiuradosprawPrzeciwdzialaniaNarkomaniiPiotrJablonski">Na zakończenie powiem, że sukcesy jakie Polska odnosi, jeśli chodzi o przeciwdziałanie narkomanii, może nie oszałamiające, ale są niewątpliwe. A trzeba pamiętać, że realizujemy podejście w wielu przypadkach sprzeczne z tendencjami europejskimi, które w wielu krajach sprowadzają się do pewnego rodzaju liberalizacji kursu w stosunku do narkotyków. Mimo to rola Polski jest doceniona. Widać to między innymi poprzez to, że w 2005 r. Polska po raz pierwszy od wielu lat została wybrana jako członek Komisji Narkotyków Narodów Zjednoczonych, a także poprzez to, że przejęliśmy z rąk Niemiec tak zwaną grupę regionalną w grupie dublińskiej, a więc jakby koordynujemy zbieranie danych na rzecz Unii Europejskiej, ale i innych instytucji, jeśli chodzi o obszar Europy Wschodniej, byłego Związku Radzieckiego i Zakaukazia. Myślę, że są to przykłady na to, że to, co w Polsce robimy znajduje pewnego rodzaju uznanie międzynarodowe.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Otwieram dyskusję. Kto z państwa posłów chciałby zabrać głos?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#PoselMiroslawaMaslowska">Przeglądałam materiały, które dostaliśmy, sprawozdanie za 2005 r., a także to, co dzisiaj otrzymaliśmy. Wydajemy na walkę z narkomanią niezwykle dużo pieniędzy – ponad 270 mln zł. To są ogromne pieniądze przeznaczane na ten cel – i słusznie – a działania szerokie, wspólne, zorganizowane przez różne ministerstwa. Z materiału wynika, że to przede wszystkim działania Straży Granicznej, Policji spowodowały wychwycenie dużej ilości narkotyków, które dzięki temu nie dostały się na nasz teren. Również Ministerstwo Sprawiedliwości wykazuje, jak bardzo powiększyła się liczba osób zasądzanych. Rozumiem, że są to przede wszystkim dealerzy, którzy zostali zidentyfikowani – i dobrze – tylko że wszyscy wiemy, jak wielkim problemem są dealerzy, którzy wciąż stoją pod szkołami i nie można ich wychwycić. Dyrektorzy szkół nawet obawiali się podawać takie dane. Jednak dobrze, że teraz coraz więcej się o tym mówi, że samorządy nie chowają głowy w piasek, tylko uważają, że tym tematem należy się zająć.</u>
          <u xml:id="u-13.1" who="#PoselMiroslawaMaslowska">Jednak ja jestem lekarzem i chciałbym dowiedzieć się czegoś więcej. Od wielu lat wydajemy bardzo dużo pieniędzy na leczenie narkomanów. W większości przypadków jest to leczenie otwarte, chociażby metodą metadonową. Wiem o tym, że w Szczecinie taka poradnia działa od wielu lat. Rzeczywiście pracuje się nad narkomanami. Chciałabym się dowiedzieć, po tych latach, ile osób udało się wyleczyć z narkomanii, bo na ten temat w materiale, który otrzymaliśmy nie ma takiej informacji.</u>
          <u xml:id="u-13.2" who="#PoselMiroslawaMaslowska">Chciałbym się również dowiedzieć, ile osób jest zatrudnionych w Krajowym Biurze do spraw Przeciwdziałania Narkomanii – bo tego też nie ma w materiałach – i jakie środki są wydatkowane na działalność tego Biura. W sumie są to olbrzymie pieniądze, które wydajemy.</u>
          <u xml:id="u-13.3" who="#PoselMiroslawaMaslowska">Chciałbym również wiedzieć, czy już zupełnie powszechnie Policja ma do dyspozycji testy do badania obecności narkotyków w organizmie. Czy badania są tylko wtedy, kiedy jest kolizja, dojdzie do wypadku, i bada się, kto go spowodował, czy również są prowadzone przez Policję okresowe badania kierowców, którzy jeżdżą samochodami. Obserwując to, co się dzieje na drogach, widać dziwnie jeżdżących bardzo młodych ludzi, od których niekoniecznie czuć alkohol, chociaż narkotyki i alkohol często idą ze sobą w parze.</u>
          <u xml:id="u-13.4" who="#PoselMiroslawaMaslowska">Jeżeli przyjmiemy, że Krajowe Biuro do spraw Przeciwdziałania Narkomanii jest centralą – jest dużo stowarzyszeń i firm, które się zajmują narkomanią – jakie ma możliwości działania w każdym województwie mniej więcej jednakowo, na przykład w zakresie, profilaktyki? Kiedyś zajmowała się tym oświata zdrowotna, inspekcje sanitarne, i było to robione bardzo dobrze. Faktycznie było możliwe skontrolowanie wszystkich programów profilaktycznych w całym kraju. Teraz nie można jednoznacznie określić jak ta profilaktyka wygląda, bo tylko w zależności od tego, ile w jakimś województwie znajdzie się stowarzyszeń, można przypuszczać, że na tym terenie działalność profilaktyczna jest dobrze prowadzona. Rozumiem, że Krajowe Biuro zbiera te dane, ale jaki ma wpływ na to, i jak może działać, żeby we wszystkich województwach rzeczywiście ta praca profilaktyczno-lecznicza była owocna. Jeśli chodzi o leczenie, wiadomo, że jest pięć ośrodków w województwach, że są województwa, w których w ogóle nie podejmuje się leczenia, mimo że pieniądze przeznaczone na tę działalność są niezwykle duże – powyżej 270 mln zł.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#PoselAleksanderSoplinski">Szczegółowo przeanalizowałem ten materiał, ale również szczegółowo przeanalizowałem ubiegłoroczne sprawozdanie z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii za rok 2004. Takie sprawozdanie było nam w zeszłym roku przedstawione. Muszę powiedzieć, że porównując oba materiały, widać poprawę tendencji w pewnych elementach, ale z niepokojem patrzyłem na dane dotyczące usług leczniczych dla nieletnich zobowiązanych do leczenia substytucyjnego na podstawie wyroku sądu do spraw nieletnich i rodziny. Czas oczekiwania na umieszczenie w ośrodku wynosi ponad 1,5 roku. Sądy wydają wyroki, że danego pacjenta należy umieścić w ośrodku, ale jest długi okres oczekiwania. Przez te 1,5 roku dużo się z tym młodym człowiekiem dzieje. Było to poruszane w 2006 r., kiedy analizowaliśmy sprawozdanie z 2004 r., i pomimo tego nie nastąpiła w tym zakresie poprawa, jest stagnacja. Dlatego jako Komisja oczekujemy propozycji poprawy tej sytuacji, bo inaczej za rok będziemy analizować kolejne sprawozdanie i sytuacja będzie podobna.</u>
          <u xml:id="u-14.1" who="#PoselAleksanderSoplinski">Następna sprawa dotyczy tak zwanego legalnego użycia prekursorów narkotyków w Polsce. Interesuje mnie, jak wyglądał ten problem w 2005 r. W materiale z 2004 r. przedstawiono analizę roku 2003. Jak wyglądało to w 2005 r.? Dotyczy to kontroli, handlu prekursorami w Polsce, a także wywozu i ścisłej współpracy międzynarodowej.</u>
          <u xml:id="u-14.2" who="#PoselAleksanderSoplinski">Na stronie 121 omawianego sprawozdania – w dalszym ciągu chodzi o prekursory, ograniczenie tak zwanej dywersji prekursorów – czytamy: „... trwały dalsze prace nad podpisaniem porozumienia mającego na celu poprawienie wymiany informacji i lepszą koordynację działań...”. Chodzi tu o Policję, Inspektorat Farmaceutyczny, Służbę Celną, itd. Cytuję dalej: „Niestety w ramach prac nad nową ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii nie udało się doprowadzić do wypracowania podstaw prawnych takiego porozumienia”. Co jest przyczyną, że dotychczas nie udało się skoordynować prac związanych z ograniczeniem tak zwanej dywersji prekursorów?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#PoselMieczyslawWalkiewicz">Bardzo cieszymy się, że dostaliśmy do rąk materiał, który jest obszerny, ale jednocześnie bardzo dobrze opracowany od strony merytorycznej. Ten materiał daje nam naprawdę dużą wiedzę na temat problemu, który trawi – niestety – dużą część polskiej młodzieży, ale nie tylko, bo również pewien odsetek ludzi dorosłych.</u>
          <u xml:id="u-15.1" who="#PoselMieczyslawWalkiewicz">Miałbym do tego programu pewne uwagi. Wydaje mi się, że byłoby dobrze, gdyby ten problem był również dobrze przedstawiony w Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży, dlatego że w 80% problem dotyczy bardzo młodych ludzi ze szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych, a także młodzieży studenckiej. Byłoby dobrze, abyśmy w ten program mogli omawiać wspólnie z Komisją Edukacji, Nauki i Młodzieży, bo na pewno członkowie tej Komisji mają swoje zastrzeżenia co do walki z problemem narkomanii w szkołach i – jak myślę – chętnie by się podzielili swoimi uwagami na temat tego programu. Nie wiem, czy to sprawozdanie będzie również omawiane na posiedzeniu Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży, ale w moim przekonaniu byłoby dobrze zainicjować w przyszłości wspólne posiedzenie Komisji Zdrowia i Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży, ponieważ problem – moim zdaniem – jest znacznie szerszy i powinien być omawiany w szerszym gronie.</u>
          <u xml:id="u-15.2" who="#PoselMieczyslawWalkiewicz">Natomiast również cieszę się z tego, że w Programie Naprawy Państwa jest wiele zmian ustawowych, zarówno w funkcjonowaniu Straży Granicznej, jak i Policji, które nakładają nie tylko większe obowiązki na te organy, ale precyzują ich zadania i zwiększają ich odpowiedzialność w walce z problemem narkotyków.</u>
          <u xml:id="u-15.3" who="#PoselMieczyslawWalkiewicz">Jednak jest coś, o czym na pewno nie wiemy – jaka jest faktyczna skala problemu. Jaka jest produkcja amfetaminy w Polsce? Tego nie wiemy. Wiemy tylko o tym, co udało nam się wychwycić, wyłapać. Natomiast, jaka jest faktyczna skala problemu, tego nie wiemy. Dlatego trudno jest się odnieść do tego, czy tendencje idą w kierunku likwidacji ośrodków produkcji, czy może ośrodki produkcji rozwijają się jeszcze szybciej niż my je likwidujemy. Skala likwidowanych ośrodków produkcji jest coraz większa, i to cieszy, ale brakuje źródła, żeby odnieść się do tego globalnie.</u>
          <u xml:id="u-15.4" who="#PoselMieczyslawWalkiewicz">Generalnie program oceniam jako bardzo cenny, wartościowy. Myślę, że punkty, które mówią o tendencjach spadkowych czy stabilizacyjnych nas cieszą. Natomiast apeluję do nas wszystkich, a szczególnie do instytucji, które zajmują się tym od strony organizacyjnej, o dołożenie wszelkich starań, bo problem jest nadal bardzo ważny, i na pewno jeszcze długo nie będziemy mogli sobie z nim poradzić.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Czy są jeszcze chętni do zabrania głosu w dyskusji? Nikt się nie zgłasza. W związku z tym proszę pana ministra o udzielenie odpowiedzi na zadane pytania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#SekretarzstanuwMZBoleslawPiecha">Poproszę pana dyrektora Piotra Jabłońskiego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#DyrektorKBPNPiotrJablonski">Zacznę od problemu podniesionego przez panią poseł, a dotyczącego leczenia uzależnień w skali wyleczalności. Jeśli chodzi o leczenie substytucyjne, do którego dostęp w Polsce jest najmniejszy, musimy sobie zdawać sprawę z tego, że wielu ludzi, którzy wchodzą w program metadonowy, jest w nim nie rok, nie dwa, ale wiele lat, a niektórzy z nich będą w nim do końca swoich dni. Doskonałym ekspertem w tej sprawie jest pan dr Bogusław Habrat z Instytutu Psychiatrii i Neurologii. Jeśli państwo pozwolą, udzielę mu głosu, żeby wyjaśnił zagadnienie leczenia substytucyjnego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#PrzedstawicielInstytutuPsychiatriiiNeurologiiBoguslawHabrat">Jeśli chodzi o leczenie uzależnienia od substancji psychoaktywnych, zarówno narkotyków, ja i alkoholu, musimy sobie zdawać sprawę z tego, że mamy do czynienia z chorobą przewlekłą. My, lekarze, wiemy, że w odniesieniu do chorób przewlekłych musimy stosować inne kryteria skuteczności. Chorób przewlekłych najczęściej nie udaje się wyleczyć w całości. Narkomania jest chorobą podobną jak cukrzyca i bardzo trudno jest odpowiedzieć na pytanie, na ile nasi koledzy, którzy zajmują się leczeniem cukrzycy, tę cukrzycę leczą i wyleczą. Podobnie jest z narkomanią, w przypadku której przyjmuje się jednak zupełnie inne kryteria leczenia. Po pierwsze, jeśli chodzi o uliczne rozumienie, że wyleczenie, to jest doprowadzenie człowieka do tego, ażeby przed długi okres nie zażywał narkotyków i do tego był jeszcze szczęśliwy, udaje się to osiągnąć tylko u nielicznych osób.</u>
          <u xml:id="u-19.1" who="#PrzedstawicielInstytutuPsychiatriiiNeurologiiBoguslawHabrat">Na całym świecie jako kryterium skuteczności leczenia przyjmuje się innego rodzaju parametry. Między innymi, należą do nich: utrzymywanie się w programach i korzystanie z interwencji wtedy, kiedy następuje nawrót lub zaostrzenie choroby; zmniejszenie umieralności – te osoby przyjmują substancje psychoaktywne, ale w sposób, który ich nie zabija; zmniejszenie używania substancji psychoaktywnych – te osoby nadal używają tych substancji, ale w mniejszej ilości; używanie substancji psychoaktywnych, ale w sposób mniej zagrażający zdrowiu; doprowadzenie do sytuacji, kiedy osoby uzależnione, które są przewlekle chore, mają mniej powikłań związanych z przyjmowaniem substancji psychoaktywnych. Również bardzo istotnym celem, który jest realizowany, jest podniesienie jakości życia osób przyjmujących substancje psychoaktywne. W odniesieniu do opiatów na całym świecie przyjmuje się, że odsetek osób, które w wyniku różnych programów leczenia utrzymują całkowitą abstynencję, waha się między 5 a 15%. Ten odsetek w Polsce jest zbliżony, a być może nawet wyniki leczenia są lepsze.</u>
          <u xml:id="u-19.2" who="#PrzedstawicielInstytutuPsychiatriiiNeurologiiBoguslawHabrat">Wyniki leczenia substytucyjnego są mierzone utrzymywaniem się w programie, czyli pewnego rodzaju kontrolowanym zachowaniem się osób leczonych. Chociaż nasze programy są bardzo restrykcyjne, przez rok utrzymuje się 40% osób, a przez dwa lata 29%. Są to wysokie odsetki, znacznie większe niż w programach nastawionych na utrzymywanie całkowitej abstynencji.</u>
          <u xml:id="u-19.3" who="#PrzedstawicielInstytutuPsychiatriiiNeurologiiBoguslawHabrat">Przez Instytut Psychiatrii i Neurologii były prowadzone badania, które pokazywały wpływ leczenia sybstytucyjnego na różnego rodzaju aspekty zdrowotne i funkcjonowania tych osób. Uzyskane dane są porównywalne z danymi zachodnimi, a być może nawet trochę lepsze.</u>
          <u xml:id="u-19.4" who="#PrzedstawicielInstytutuPsychiatriiiNeurologiiBoguslawHabrat">Znacznym problemem jest chyba zmiana struktury, żeby umożliwić dostęp do leczenia substytucjnego znacznie większej liczbie osób, przy czym oczekiwania tych, którzy będą decydować o wprowadzaniu takich programów powinny być takie, że osiągniemy znaczną redukcję szkód u tych osób, natomiast będą one przez wiele lat otrzymywać substancję podobną do narkotyków, ale farmakologicznie czystą i zapewniającą niepogarszanie zdrowia.</u>
          <u xml:id="u-19.5" who="#PrzedstawicielInstytutuPsychiatriiiNeurologiiBoguslawHabrat">Jestem wdzięczny za to, że mam okazję mówić o tym na tym forum, ponieważ leczenie substytucyjne nie zawsze jest dobrze rozumiane. Mam nadzieję, że w wyniku naszej dyskusji również ze strony Sejmu uzyskamy poparcie, aby to leczenie stosować.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#DyrektorKBPNPiotrJablonski">Pan minister na początku wspomniał o Krajowym Programie na lata 2006-2010. Chciałbym państwu przypomnieć, że w tym programie jest zapisane, że do 2009 r. powinniśmy osiągnąć co najmniej 20-procentowe pokrycie leczeniem substytucyjnym, co oznacza, że 20% ze 100% pacjentów wymagających tego leczenia powinno mieć do niego dostęp. Obecnie jest to 4%. Zatem jest to dość ambitny plan.</u>
          <u xml:id="u-20.1" who="#DyrektorKBPNPiotrJablonski">Nawiązując do tego, o czym mówił pan dr Bogusław Habrat, powiem, że generalnie obwiązuje tak zwana reguła trzech, zgodnie z którą jedna trzecia pacjentów uzależnionych się leczy – różnie możemy to definiować, jedna trzecia osiąga poprawę – jak mówił pan doktor, na przykład, mniej się odurza, i mniej groźnymi środkami, a jedna trzecia nie osiąga żadnej poprawy. To jest charakterystyczne dla całego lecznictwa uzależnień.</u>
          <u xml:id="u-20.2" who="#DyrektorKBPNPiotrJablonski">Jeśli chodzi o pytanie dotyczące Krajowego Biura do spraw Przeciwdziałania Narkomanii – przejdę od jednego wątku do drugiego – ewaluacja, czyli ocenienie skuteczności jakiegokolwiek leczenia, również choroby przewlekłej i śmiertelnej – nie leczonej – jaką jest uzależnienie, jest niezmiernie trudne i kosztowne. My przygotowaliśmy projekt ewaluacji, i będziemy go realizować, ale on naprawdę wiele kosztuje. Teraz przejdę do udzielenia odpowiedzi na pytanie pani poseł o budżet Krajowego Biura.</u>
          <u xml:id="u-20.3" who="#DyrektorKBPNPiotrJablonski">Budżet Krajowego Biura do spraw Przeciwdziałania Narkomanii na rok 2007 wynosi 9,8 mln zł, z czego 6 mln zł przeznaczmy na wsparcie samorządów i organizacji pozarządowych, około 1 mln zł na badania naukowe w korelacji z Europejskim Centrum Monitorowania Narkomanii w Lizbonie. Jak więc widać, większość naszych środków – tylko 1,3 mln zł jest przeznaczone na funkcjonowanie Biura – przeznaczona jest na programy badawcze, wsparcie programów ewaluacyjnych i naszej partycypacji w programach międzynarodowych. W Krajowym Biurze zatrudnionych jest 26 osób. Czy dałoby się osiągnąć wszystko to, o czym mówię, gdybyśmy nie aplikowali o środki zagraniczne? Nie dałoby się. Mogę z dumą powiedzieć, że Krajowe Biuro, odkąd weszły programy PHARE, od kilka lat, corocznie ściąga drugi taki budżet, ale to pewnie skończy się. Inwestujemy te środki przede wszystkim w rozwój współpracy i rozwój programów realizowanych na poziomie gmin i województw.</u>
          <u xml:id="u-20.4" who="#DyrektorKBPNPiotrJablonski">Jeśli chodzi o testy dotyczące działania Policji, nie jestem fachowcem w tej sprawie, dlatego poproszę pana dyrektora Wojciecha Kłosińskiego o zabranie głosu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Pan dyrektor bardzo skutecznie mnie wyręcza, rozdziela głosy, ale pan dyrektor pozwoli, że poprowadzę to posiedzenie Komisji. Proszę, panie dyrektorze.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#ZastepcadyrektoradepartamentuMZWojciechKlosinski">Jeśli chodzi o testy – pani poseł zadała pytanie, czy Policja dysponuje takimi testami – myślę, że jest wśród nas przedstawiciel Policji, ale mogę państwu przypomnieć, że od czterech lat ustawa – Prawo o ruchu drogowym zobowiązuje Policję do posiadania testów, które pozwalają wykrywać środki działające podobnie do alkoholu, czyli narkotyków. Jest również wydane do tej ustawy rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie środków działających podobnie do alkoholu. Policja dysponuje testami jakościowymi do wykrywania poszczególnych grup środków działających narkotycznie. Z mojej wiedzy wynika, że w tym roku rozporządzenie to będzie nowelizowane, będzie wydany nowy akt prawny, ze względu na poszerzającą się listę środków narkotycznych działających podobnie do alkoholu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Ponieważ nie widzę chętnych do zabrania głosu, zamykam dyskusję.</u>
          <u xml:id="u-23.1" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Słyszę, że pan poseł Aleksander Sopliński prosi jeszcze o uzupełnienie wypowiedzi przez pana ministra i pana dyrektora.</u>
          <u xml:id="u-23.2" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Panie ministrze, proszę o uzupełnienie wypowiedzi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#SekretarzstanuwMZBoleslawPiecha">Sprecyzujmy – rozumiem, że chodzi o koordynację działań różnych ośrodków resortowych dotyczących wspólnej działalności.</u>
          <u xml:id="u-24.1" who="#SekretarzstanuwMZBoleslawPiecha">Jak się państwo zorientowali, materia jest niezwykle skomplikowana. Pewnie państwa rozczarowały informacje o skuteczności leczenia i miernikach tej skuteczności, jak na przykład czas pozostawania w programie albo unikanie, czy minimalizowanie powikłań. Na tym opiera się całe lecznictwo uzależnień. Nie jest tak, że kogoś uda się wyleczyć w 100-procentach i nie liczyć się z możliwością nawrotu. Sprawa polega na tym, że ten problem jest wieloresortowy, a w zasadzie obejmuje prawie wszystkie gałęzie naszej działalności od ministerstw „siłowych” i zachowania porządku, poprzez Służby Celną i Skarbową – czyli Ministerstwo Finansów, do Ministerstwa Edukacji Narodowej oraz Pracy i Polityki Społecznej – w zakresie bezrobocia i programów aktywizacyjnych, a także Ministerstwa Zdrowia. Tak się złożyło, że problem narkomanii, i wszystkie programy dotyczące narkomanii zostały złożone na karb ministra zdrowia, który w zasadzie może działać tylko w zakresie promocji i profilaktyki, ewentualnie leczenia. Natomiast większość działań – chociażby z zakresu stawianych tu pytań, ile jest miejsc tego rodzaju, gdzie produkuje się narkotyki – nie należy do nas. Panie pośle, gdybym ja to wiedział, to miałbym wiedzę chyba największą na świecie. Tak to jest, że pytania dotyczące przestrzegania Dekalogu, tego, co i w kim drzemie, i czy już jest na etapie popełnienia tego czynu, dotykają wiedzy tajemnej. Nie jesteśmy w stanie na nie odpowiedzieć.</u>
          <u xml:id="u-24.2" who="#SekretarzstanuwMZBoleslawPiecha">Sądzę jednak, że mamy niezłe efekty. Utrzymujemy w ryzach kontrolę nad dynamiką spożycia i zachorowania. Zachowujemy grupy ryzyka. Staramy się wchodzić tam, gdzie należy, z promocją profilaktyki wśród młodzieży i młodych ludzi. Staramy się aktywizować samorządy, bez których nic nam się nie uda. Bez organizacji pozarządowych też się nie uda. Nie da się zadekretować leczenia ani profilaktyki, ani promocji zdrowia. Natomiast, jeśli chodzi o sprawy dotyczące uzgodnień pewnego wspólnego dokumentu, poproszę pana dyrektora Biura Krajowego o przedstawienie sekwencji zdarzeń. To nie znaczy, że to się zakończyło. Proszę o powiedzenie, na jakim etapie są głównego rodzaju rozbieżności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Panie ministrze, zwracam uwagę na to, że przed chwilą zakończyłam dyskusję, bo państwo nie zgłaszali chęci zabrania głosu. Może umówmy się w ten sposób, że posłowie, którzy zadali pytania, będą mogli liczyć na obszerną odpowiedź pisemną zarówno pana ministra, jak i pana dyrektora. Jeśli są jakieś wątpliwości, i ktoś z państwa ewentualnie chciałby jeszcze o pewne sprawy dopytać, proszę po posiedzeniu Komisji złożyć tego rodzaju zapytania.</u>
          <u xml:id="u-25.1" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja wyraziła zgodę na taką formę udzielenia odpowiedzi. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-25.2" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Stwierdzam, że Komisja wyraziła zgodę.</u>
          <u xml:id="u-25.3" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">W związku z tym, jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja przyjęła sprawozdanie z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Narkomanii za rok 2005. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-25.4" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Stwierdzam, że Komisja przyjęła to sprawozdanie.</u>
          <u xml:id="u-25.5" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Teraz wybierzemy posła sprawozdawcę. Proponuję, aby sprawozdawcą w imieniu Komisji był pan poseł Maciej Świątkowski. Czy są inne propozycje? Nie ma zgłoszeń.</u>
          <u xml:id="u-25.6" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Czy pan poseł Maciej Świątkowski wyraża zgodę na pełnienie funkcji sprawozdawcy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-26">
          <u xml:id="u-26.0" who="#PoselMaciejSwiatkowski">Oczywiście zgadzam się.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-27">
          <u xml:id="u-27.0" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Dziękujemy zaproszonym gościom i panu ministrowi. Widzę, że pan dyrektor chciałby jeszcze zabrać głos. Proszę, panie dyrektorze.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-28">
          <u xml:id="u-28.0" who="#DyrektorKBPNPiotrJablonski">Chciałbym panią serdecznie przeprosić. Po prostu emocje i serce czasem zwyciężają nad rozsądkiem. Bardzo przepraszam za niestosowne zachowanie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-29">
          <u xml:id="u-29.0" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Dziękuję panie dyrektorze.</u>
          <u xml:id="u-29.1" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Państwa posłów proszę o pozostanie na sali. Nie zrealizowaliśmy jeszcze 3 pkt porządku dziennego – sprawy organizacyjne.</u>
          <u xml:id="u-29.2" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Za chwilę poproszę panią poseł Beatę Małecką-Liberę oraz pana posła Roberta Muchackiego o przedstawienie państwu propozycji i planu posiedzenia wyjazdowego Komisji, które ma się odbyć w dniach 21-22 marca br.</u>
          <u xml:id="u-29.3" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Udzielam głosu pani poseł Beacie Małeckiej-Liberze.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-30">
          <u xml:id="u-30.0" who="#PoselBeataMaleckaLibera">Zgodnie z naszym wcześniej przyjętym planem pracy, chcemy państwu zaproponować wyjazdowe posiedzenie Komisji w dniach 21-22 marca. Przygotowaliśmy wstępny plan na te dwa dni, który państwu przedstawimy. Mam nadzieję, że tematyka, z jaką będą państwo mogli się zapoznać, jest na tyle ciekawa i różnorodna, że każdy znajdzie coś dla siebie.</u>
          <u xml:id="u-30.1" who="#PoselBeataMaleckaLibera">Chcę również powiedzieć, że to, co proponujemy, jest zgodne z planem, założeniami, jakie wytyczył sobie pan minister Zbigniew Religa. Kilka dni temu przeczytaliśmy w artykule o tym, że nasza medycyna powinna rozwijać się w kierunku specjalistyki, że powinniśmy iść w kierunku nowych technologii, skracać pobyty pacjentów na oddziałach. To wszystko, wbrew temu, co się ogólnie mówi o bardzo złej sytuacji w służbie zdrowia, chcemy państwu zaprezentować – nowoczesne metody i technologie.</u>
          <u xml:id="u-30.2" who="#PoselBeataMaleckaLibera">Pierwszy dzień Komisja spędzi w Bielsku-Białej. Oddaję głos panu posłowi Rafałowi Muchackiemu, który będzie przygotowywał dla państwa ten dzień. O planach na drugi dzień, opowiem ja.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-31">
          <u xml:id="u-31.0" who="#PoselRafalMuchacki">21 marca, w środę, w godzinach 12.00-13.00, planujemy zwiedzanie Beskidzkiego Centrum Onkologii oraz wysłuchanie krótkiego sprawozdania na temat radioterapii jako nowoczesnej techniki w leczeniu chorób nowotworowych, a z tym będzie się wiązać sprawa – co jest bardzo ważne – braku dostępu do specjalizacji w dyscyplinach onkologicznych. Potem, w godzinach 13.15-15.00, będzie spotkanie z przedstawicielami Beskidzkiej Izby Lekarskiej, prezydentem, starostą oraz dyrektorami szpitali z Podbeskidzia, podczas którego zostaną omówione najważniejsze problemy tego regionu. O godzinie 15.00 nastąpi wyjazd do hotelu w Będzinie, a o godzinie 19.00 pałeczkę przejmie pani poseł Beata Małecka-Libera, której oddaję głos.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-32">
          <u xml:id="u-32.0" who="#PoselBeataMaleckaLibera">Czy mogę kontynuować?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-33">
          <u xml:id="u-33.0" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Tak. Chyba każdy z członków Komisji otrzymał od państwa pisemną informację.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-34">
          <u xml:id="u-34.0" who="#PoselBeataMaleckaLibera">Tak. Tytułem uzupełnienia powiem, żeby się nie niepokoić. Odległości na terenie Zagłębia są tak niewielkie, że jesteśmy w stanie państwa przewieźć z jednego miejsca na drugie. Zapewniam, że nie będzie to wyjazd, w trakcie którego będą państwo spędzać czas wyłącznie w autokarach. Wszystko to przewidzieliśmy.</u>
          <u xml:id="u-34.1" who="#PoselBeataMaleckaLibera">Natomiast w drugim dniu zapoznają się państwo z ośrodkiem Kardiologii Inwazyjnej. Naszym gościem będzie pan prof. Michał Tendera, co – jak myślę – będzie dodatkową atrakcją i będziemy mogli dokładnie poznać nowoczesne techniki, i zobaczyć, w jaki sposób taki ośrodek pracuje. Później przejedziemy – potrwa to 15-20 minut – do Wojewódzkiego Centrum Oparzeń, gdzie zobaczą państwo wyspecjalizowany i nowoczesny ośrodek leczenia oparzeń na Śląsku, chyba jeden z najnowocześniejszych w Polsce.</u>
          <u xml:id="u-34.2" who="#PoselBeataMaleckaLibera">Oczywiście jesteśmy w stanie odpowiedzieć państwu na wszystkie pytania szczegółowe. Zapewniamy przewóz, natomiast, jeśli chodzi o dojazd do Bielska-Białej, myślimy że najlepiej, bo najszybciej, będzie przyjechać pociągiem. Serdecznie państwa zapraszamy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-35">
          <u xml:id="u-35.0" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Wszystkie chętne osoby muszą zgłosić się do sekretariatu Komisji. Co prawda, na informacji, którą państwo otrzymali jest podany termin do 2 marca, ale to wynika z tego, że potrzebny jest czas na zarezerwowanie hotelu i wszelkie sprawy organizacyjne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-36">
          <u xml:id="u-36.0" who="#PoselHalinaOlendzka">Chciałabym się dowiedzieć, czy ten wyjazd będzie zorganizowany, czy dojazd do Bielska-Białej jest indywidualną sprawą każdego z nas.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-37">
          <u xml:id="u-37.0" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Nie wiem. Myślę, że decyzję w tym zakresie podejmiemy na posiedzeniu prezydium Komisji, ponieważ będzie to zależeć od liczby osób, które zechcą pojechać.</u>
          <u xml:id="u-37.1" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Proszę, żeby państwo deklarowali chęć wyjazdu. Jeśli będzie to tyle osób, że będzie można pojechać busem, byłoby nam wygodniej jechać z Warszawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-38">
          <u xml:id="u-38.0" who="#PoselRafalMuchacki">Dlatego właśnie początek posiedzenia wyjazdowego został wyznaczony na godzinę 12.00, żeby można było na czas dojechać z Warszawy, bo dojazd zajmuje mniej więcej 4 godziny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-39">
          <u xml:id="u-39.0" who="#PrzewodniczacaposelEwaKopacz">Jeśli nie ma chętnych do zabrania głosu w innych sprawach, uznaję porządek dzienny dzisiejszych obrad za wyczerpany. Zamykam posiedzenie Komisji.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>