text_structure.xml 68.1 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
  <xi:include href="PPC_header.xml"/>
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml"/>
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Otwieram posiedzenie Komisji. Witam serdecznie przybyłych gości. W projekcie porządku dzisiejszego posiedzenia mamy rozpatrzenie informacji rządu Rzeczypospolitej Polskiej o działaniach podejmowanych w 2009 roku na rzecz realizacji postanowień uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 sierpnia 1997 r. Karta Praw Osób Niepełnosprawnych. Informacja zawarta jest w druku nr 3280. Czy są uwagi do propozycji porządku posiedzenia? Uwag nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Uznaję, że porządek posiedzenia został przyjęty.</u>
          <u xml:id="u-1.2" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Przystępujemy do jego realizacji. Panie ministrze, bardzo proszę o przedstawienie informacji rządu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">Bardzo dziękuję, panie przewodniczący. Wysoka Komisjo, szanowni państwo. Wierzę, że zapoznaliście się państwo z informacją, którą mam w tej chwili przed sobą i dlatego ograniczę się tylko do niezbędnych informacji, które, moim zdaniem, jako pełnomocnika rządu do spraw osób niepełnosprawnych, zasługują na szczególną uwagę.</u>
          <u xml:id="u-2.1" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">Informacja została przygotowana zgodnie z dyspozycją § 3 Karty Praw Osób Niepełnosprawnych. Zawiera szczegółowe dane nadesłane przez poszczególne departamenty i ministerstwa w zakresie realizacji poszczególnych praw zapisanych w Karcie.</u>
          <u xml:id="u-2.2" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">Z informacji wynikają zmiany w zakresie funkcjonowania samych osób niepełnosprawnych, jak i instrumentów wsparcia. Istotny z naszego punktu widzenia jest zauważalny wzrost liczby osób niepełnosprawnych zarejestrowanych w Systemie Obsługi Dofinansowań i Rehabilitacji (SODiR) Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. W tym miejscu chcę państwu przypomnieć, że w ciągu ostatnich 2 lat, a szczególnie w roku 2009, odnotowano znaczący wzrost liczby osób zarejestrowanych w Systemie Obsługi Dofinansowań i Rehabilitacji, które mają orzeczone różne stopnie niepełnosprawności.</u>
          <u xml:id="u-2.3" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">Dokonały się, naszym zdaniem, pozytywne zmiany w zakresie wskaźników ekonomicznych w odniesieniu do osób niepełnosprawnych. Mimo kryzysu, mimo trudnej sytuacji na rynku pracy i trudnej sytuacji, w jakiej znalazł się budżet państwa, zmiany są bardzo widoczne, co zaowocowało znaczącym wzrostem w systemie obsługi dofinansowań. Zarysowała się tendencja do zmniejszenia wsparcia realizowanego w samorządach na rzecz osób niepełnosprawnych w niektórych obszarach, np. udział w turnusach rehabilitacyjnych, likwidacja barier. Można tłumaczyć to tym, że środki w 2009 r. były mniejsze niż w roku 2008, który był rokiem rekordowym pod tym względem.</u>
          <u xml:id="u-2.4" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">Dane zebrane w informacji pokazują, że niezbędne było wprowadzenie rozwiązań równoważących strukturę wpływów i wydatków w Państwowym Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Obecna sytuacja finansowa PFRON wpływa znacząco na możliwość realizacji wszystkich zadań na rzecz osób niepełnosprawnych. Takiej zmiany Wysoka Komisja dokonała poprzez projekt poselski. Jesteśmy już po drugim czytaniu, w piątek czeka nas trzecie czytanie. Mam nadzieję, że ustawa zostanie przegłosowana i trafi do Senatu, a następnie do podpisu pana prezydenta. Chciałbym podzielić się z państwem najważniejszymi informacjami o charakterze finansowym, które wynikają z tej nowelizacji. Od marca w wyniku wyłączenia pracowników zaliczanych do umiarkowanego lub lekkiego stopnia niepełnosprawności, którzy mają ustalone prawo do emerytury oraz w wyniku zmiany proporcji środków funduszu wydatkowanych na poszczególne grupy zatrudnienia w zależności od typu zakładu wydatki ulegną zmniejszeniu o około 200 mln zł. Od lipca przyszłego roku nastąpi zmniejszenie refundacji dla osób z orzeczonym lekkim i umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Przyczyni się to do powstania oszczędności, ale tak naprawdę powinienem powiedzieć alokacji kwoty 53 mln zł na inne zadania. Od stycznia w konsekwencji utraty zwolnień podatkowych (obejmujących m.in. podatek od nieruchomości) przybędzie 80 mln zł. Następnie od stycznia uzyskamy 140 mln zł wedle odmiennego sposobu rozliczenia przez zakłady pracy chronionej środków uzyskanych z tytułu zwolnień z wpłat zaliczek na podatek dochodowy. I od maja zwiększenie o 140 mln zł przychodu z tytułu zmiany cech sprzedawcy wystawiającego informację o wysokości ulg we wpłatach, jednakże z uwagi na konieczność zachowania prawa do wykorzystania ulg nabytych przed wejściem w życie ustawy na dotychczasowych zasadach przychody z tego tytułu dotyczyć będą drugiego półrocza 2011 r. Mówiłem państwu o tym, żeby ukazać konieczność nowelizacji ustawy, której się państwo podjęliście. Dokonamy niezbędnych przesunięć na obszary, które do tej pory były niedoszacowane. Ta nowelizacja została przeprowadzona po to, aby zachować równowagę we wszystkich obszarach rehabilitacji.</u>
          <u xml:id="u-2.5" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">Kilka szczegółowych informacji. Według danych GUS liczba osób niepełnosprawnych prawnie w wieku 15 lat i więcej w 2009 r. wyniosła ok. 3,5 mln osób, co stanowi 11,1% ludności w wieku 15 lat i więcej. Liczba osób niepełnosprawnych prawnie w wieku produkcyjnym wynosiła ok. 2,1 mln i stanowiła 8,7% ludności w tym wieku.</u>
          <u xml:id="u-2.6" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">W 2009 r. 27,2% osób w wieku 15 lat i więcej miało orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności (lub orzeczenie równoważne), 38,4% tych osób posiadało orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, a 34,4% – orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności. To pokazuje, że tak naprawdę najwięcej jest osób z orzeczonym umiarkowanym stopniem niepełnosprawności.</u>
          <u xml:id="u-2.7" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">W zbiorowości osób niepełnosprawnych w wieku produkcyjnym odsetki te wynosiły odpowiednio: 18,7% (znaczny stopień niepełnosprawności), 40,2% (umiarkowany stopień niepełnosprawności), 41,1% (lekki stopień niepełnosprawności).</u>
          <u xml:id="u-2.8" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">Najczęstszą przyczynę niepełnosprawności stanowią schorzenia układu krążenia (48,5%), uszkodzenia i choroby narządów ruchu (46%) oraz wzroku (ok. 30%), a także schorzenia neurologiczne (29%).</u>
          <u xml:id="u-2.9" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">Wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wieku produkcyjnym wyniósł 21,4%. W tym samym czasie wśród osób sprawnych wskaźnik ten obniżył się 0,3%.</u>
          <u xml:id="u-2.10" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">Stopa bezrobocia wśród osób niepełnosprawnych w wieku produkcyjnym wynosiła 12,8%. Przypomnę, że w 2008 r. było to 13,1%. W okresie od grudnia 2008 r. do grudnia 2009 r. zanotowano wzrost liczby osób niepełnosprawnych w systemie SODiR o 15,3% na chronionym rynku pracy, tj. 25 tys. osób, i o 46,6% na tzw. otwartym rynku pracy, tj. 18 tys. osób.</u>
          <u xml:id="u-2.11" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">Na koniec grudnia 2009 r. liczba pracowników niepełnosprawnych w Systemie Obsługi Dofinansowań i Rehabilitacji Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych wynosiła 247 tys. osób, w etatach to jest 232 tys. etatów, czyli 21,7% w porównaniu do grudnia 2008 r. W 2009 r. udział w projektach do Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki rozpoczęło 35,2 tys. osób niepełnosprawnych, najwięcej (24,7%) w ramach Priorytetu VII „Promocja integracji społecznej”. Istotne były również działania w ramach Priorytetów VI i I.</u>
          <u xml:id="u-2.12" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">W wyniku działań podjętych przez Ministerstwo Rozwoju Regionalnego we współpracy z samorządami wojewódzkimi w rocznych dokumentach planistycznych na rok 2010, w stopniu znacznie bardziej widocznym niż uprzednio, występują kryteria wyboru projektów promujące udział osób niepełnosprawnych.</u>
          <u xml:id="u-2.13" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">W 2009 r. Urząd Zamówień Publicznych był inicjatorem zmian w ustawie – Prawo zamówień publicznych. Zgodnie z nowymi przepisami zamawiający mają możliwość zastrzeżenia w ogłoszeniu, że o udzielane zamówienie będą mogły się ubiegać wyłącznie wykonawcy, których ponad 50% pracowników stanowią osoby niepełnosprawne. Regulacja ta związana jest z implementacją przepisów wspólnotowych.</u>
          <u xml:id="u-2.14" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">W 2009 r. zwiększyła się ilość warsztatów terapii zajęciowej o 7 (ogółem jest ich obecnie 660). Z tej formy rehabilitacji korzystało w ub. r. 23.028 osób niepełnosprawnych (wzrost o 586 uczestników w 2009 r.).</u>
          <u xml:id="u-2.15" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">Na działalność warsztatów terapii zajęciowej samorządy powiatowe przekazały blisko 47% ogółu środków otrzymanych z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Była to kwota wyższa prawie o 10% w porównaniu z rokiem 2008.</u>
          <u xml:id="u-2.16" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">W porównaniu do roku poprzedniego wykorzystanie środków na finansowanie turnusów rehabilitacyjnych w 2009 r. spadło o 53,5%, a liczba osób, które uczestniczyły w turnusach zmniejszyła się o 49%. Zapewne państwo wiecie, że jeżeli chodzi o turnusy rehabilitacyjne, to od kilkudziesięciu miesięcy zastanawiamy się nad ich nową formułą. Wydaje się, że przy obecnych możliwościach finansowych zarówno budżetu państwa, jak i samorządów terytorialnych taka formuła nie do końca się sprawdza. Nie mówię oczywiście o wszystkich powiatach. Trzeba oddać sprawiedliwość tym wszystkim, którzy realizują turnusy, w których rzeczywiście powinny uczestniczyć osoby ze względu na swój stopień niepełnosprawności. Niejednokrotnie zdarzają się skargi na to, że niektóre grupy nie mogą korzystać z tej formy rehabilitacji. Związek Emerytów i Rencistów dopytywał dlaczego w roku ubiegłym osoby będące rencistami lub emerytami miały możliwość uczestniczenia w tych turnusach, a teraz nie. Wydaje się, że to nie jest ta formuła, na którą powinniśmy się w dalszym ciągu zgadzać. Turnusy powinny mieć bardziej charakter rehabilitacyjno-szkoleniowy dla tych osób – myślę tutaj szczególnie o ludziach młodych – które mają możliwość aktywnego funkcjonowania. Wczasami o charakterze rehabilitacyjnym oraz sanatoriami zajmuje się też inna instytucja, czyli Narodowy Fundusz Zdrowia.</u>
          <u xml:id="u-2.17" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">W styczniu 2009 r. weszły w życie zmiany w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych dostosowujące przepisy do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800 /2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. (chodziło o tzw. wyłączenia blokowe). Uległ wtedy zmianie system wsparcia pracodawców oraz pułapy pomocy. Wówczas, mając w swoich zasobach określone środki, daliśmy praktycznie wszystko, co było możliwe łącznie z 75% dofinansowaniem do kosztów płac. Wprowadzono również formy wsparcia dla pracodawców o wysokiej koncentracji zatrudnienia osób niepełnosprawnych – myślę tutaj o tych zadaniach, które są związane z budową i rozbudową obiektów. Z inicjatywy Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej znowelizowano w 2009 r. ustawę o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, w której wprowadzono możliwość korzystania przez osoby niepełnosprawne z usług szkoleniowych świadczonych przez powiatowe urzędy pracy.</u>
          <u xml:id="u-2.18" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">W 2009 r. Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej wydało publikację pt. „Poradnictwo zawodowe dla osób niepełnosprawnych”, w ramach serii Zeszytów informacyjno-metodycznych doradcy zawodowego.</u>
          <u xml:id="u-2.19" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">Samorządy powiatowe wykorzystały na realizację zadań z zakresu rehabilitacji zawodowej środki w wysokości ok. 96.500 tys. zł, co stanowi 13,5% ogólnej puli środków wydatkowanych przez samorządy powiatowe w ramach kwot przypadających według algorytmu na rok 2009 z PFRON. Przeznaczenie środków na zadania z zakresu rehabilitacji zawodowej dotyczyło przede wszystkim: zwrotu kosztów adaptacji pomieszczeń, zwrot kosztów wyposażenia stanowisk pracy, zwrotu wydatków na instrumenty i usługi rynku pracy oraz dofinansowywania pożyczek na rozpoczęcie działalności.</u>
          <u xml:id="u-2.20" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">W 2009 r. na poziomie 1,3% utrzymał się wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w administracji rządowej. Nie jest to sukces, ale przynajmniej wskaźnik ten nie uległ pogorszeniu zważywszy na trudną sytuację budżetu państwa. Przypomnę tylko, że sukcesywnie coraz więcej osób z niepełnosprawnością znajduje pracę w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej. Obecnie w tym ministerstwie jest zatrudnionych ok. 4% niepełnosprawnych pracowników, przypomnę, że w 2008 r. było ich 2,6%, a 2007 r. 2,18%.</u>
          <u xml:id="u-2.21" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">Znaleźliście państwo zapewne po raz pierwszy w tej informacji wysokość wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z tytułu niezatrudnienia osób niepełnosprawnych w administracji rządowej w 2009 r. Wpłaty te wyniosły 150.107.114 zł. W 2009 r. administracja rządowa podejmowała szereg działań na rzecz zatrudniania osób niepełnosprawnych. Szczególny opis tych działań znajdziecie państwo w informacji.</u>
          <u xml:id="u-2.22" who="#SekretarzstanuwMinisterstwiePracyiPolitykiSpolecznejJaroslawDuda">Szanowni państwo, chciałbym podzielić się informacją dotyczącą wspomagania środowiska osób dotkniętych niepełnosprawnością z innych źródeł. Według danych Ministerstwa Finansów 8,6 mln podatników, czyli 33% ogółu podatników, przekazało 1% na rzecz organizacji pożytku publicznego w zeznaniu podatkowym za rok 2009. Łączna kwota przekazana na rzecz organizacji pożytku publicznego wyniosła 357 mln zł. Ogółem 7128 organizacji pożytku publicznego skorzystało z mechanizmu 1%. Największą kwotę – 68,2 mln zł, czyli 19% całkowitej kwoty przekazanej w ramach OPP – otrzymała Fundacja Dzieciom „Zdążyć z Pomocą”, która zajmuje się opieką nad dziećmi chorymi i niepełnosprawnymi. Przytoczyłem dane dotyczące wpływów z przekazywania 1% podatku na rzecz organizacji pożytku publicznego, ale oczywiście wiele organizacji korzysta również z funduszy inicjatyw obywatelskich, które skutecznie aplikują o środki i z powodzeniem realizują wykonywane przez siebie zadania. To na razie tyle. Dziękuję za uwagę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Dziękuję. Otwieram dyskusję. Kto z pań i panów posłów chciałby zabrać głos? Bardzo proszę, pan poseł Owczarski.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#PoselZbyslawOwczarski">Panie przewodniczący, Wysoka Komisjo, panie ministrze, szanowni państwo. Zacznę dość nietypowo, a mianowicie od pewnego cytatu. Tydzień temu pan minister podczas swojego wstąpienia na sali sejmowej na temat ustawy o rehabilitacji społecznej i zawodowej osób niepełnosprawnych powiedział (cytuję ze stenogramu) – „Osoba z lekkim stopniem niepełnosprawności, jak sądzę, niewiele różni się od większości z państwa siedzących na tej sali, bo każdy z nas taką niepełnosprawność mógłby znaleźć, gdyby chciał to orzec”. Zestawię to z definicją „lekkiego stopnia niepełnosprawności”, która nadal obowiązuje – art. 4 ust. 3 ustawy stanowi, że „do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dających się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne”. Nie przywołałem tego cytatu po to, aby wchodzić w spór z panem ministrem. Zrobiłem to tylko dlatego, że odczuwam dyskomfort, czytając dość dokładnie dane, które są zawarte w informacji. Na stronie 3 informacji rządu czytamy, że liczba osób niepełnosprawnych w roku 2009 wyniosła 3506 tys. osób, z tego orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności (lub równoważne) posiadało 34,4% osób. Panie ministrze, czy faktycznie mówimy o liczbie 3,5 mln osób czy może o liczbie 2,5 mln osób? Trudno mi to stwierdzić, bo być może jest duża rozbieżność między stanem faktycznym a stanem formalnym. Może trzeba na osoby niepełnosprawne spojrzeć z innej perspektywy? Przyznam, że rzadko się badam, ale kiedy już do tego dojdzie, to lekarz nie sugeruje mi, że powinienem wystąpić o orzeczenie lekkiego stopnia niepełnosprawności. Myślę, że lekarze w ten sposób nie postępują. Czuję duży dyskomfort czytające te dane i chciałbym, żeby pan się do tego ustosunkował.</u>
          <u xml:id="u-4.1" who="#PoselZbyslawOwczarski">Przejdę teraz do innych kwestii. Mam pytanie dotyczące aktywności zawodowej i poziomu wykształcenia osób niepełnosprawnych. W informacji mamy zestawienie, z którego wynika, że w roku 2008 liczba osób niepełnosprawnych z wyższym wykształceniem wynosiła 6,1%, ale w 2009 r. zmniejszyła się o 0,2%. Jeżeli przyjmiemy, że corocznie następuje wzrost ogólnej liczby osób uzyskujących wyższe wykształcenie, to ten spadek staje się większy. Jaka jest diagnoza? Wiadomo dlaczego tak się dzieje?</u>
          <u xml:id="u-4.2" who="#PoselZbyslawOwczarski">Kolejna sprawa dotyczy Narodowego Funduszu Zdrowia. Na stronie 35 możemy przeczytać, że dzieci niepełnosprawne mają pewne prawo do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej na równi z innymi osobami ubezpieczonymi, adekwatnie do istniejącego problemu zdrowotnego. Organizacje pozarządowe sygnalizowały mi, że jest problem z opieką ortodontyczną nad dziećmi powyżej 13 roku życia. NFZ traktuje dzieci pełnosprawne i dzieci z niepełnosprawnością na równi pod względem finansowym. Wiem, że już w tej chwili pieniędzy na opiekę ortodontyczną brakuje, ale zwróćmy uwagę na to, że wizyta u lekarza dziecka pełnosprawnego trwa średnio ok. 15 minut, zaś czas poświęcony dziecku niepełnosprawnemu jest kilkakrotnie dłuższy, w związku z czym powinny zostać przewidziane na to większe środki, ale tak niestety nie jest. To, że te dzieci są traktowane tak samo nie oznacza, że dzieci niepełnosprawne są traktowane właściwie. Złożyłem w tej sprawie interpelację do ministra zdrowia. Pan minister Jakub Szulc w zasadzie nie ustosunkował się do moich pytań, odpisał natomiast, że dzieci niepełnosprawne są zaniedbane pod względem higieny i że jest to wina rodziców. Myślę, że nie tego oczekują niepełnosprawne dzieci.</u>
          <u xml:id="u-4.3" who="#PoselZbyslawOwczarski">Moje kolejne pytanie dotyczy pilotażowego programu „Wczesna, Wielospecjalistyczna, Kompleksowa, Skoordynowana i Ciągła Pomoc Dziecku Zagrożonemu Niepełnosprawnością lub Niepełnosprawnemu oraz Jego Rodzinie”, który zakończył się w grudniu 2007 r. Ten program w 2008 r. i później był w pewien sposób kontynuowany. Podkreślam przymiotniki „skoordynowana” i „kompleksowa”. Dzisiaj środki, które są przeznaczone na program wspierania dzieci niepełnosprawnych lub dzieci zagrożonych niepełnosprawnością (mówimy o dzieciach do 6 czy 7 roku życia) są rozbite – jak w przypadku wielu ważnych zadań – na różne dziedziny branżowe. Mamy do czynienia z finansowaniem ze strony resortu edukacji (poprzez subwencje przekazywane do samorządów), są oczywiście środki z NFZ oraz pieniądze będące w gestii ministra pracy i polityki społecznej. Chodziło o wypracowanie na przyszłość pewnego programu, i chyba do końca się to, niestety, nie udało. Jak ta sprawa dzisiaj wygląda? Jakie są konsekwencje?</u>
          <u xml:id="u-4.4" who="#PoselZbyslawOwczarski">Jeszcze jedna kwestia, którą na koniec chciałbym podnieść. Sprawa dotyczy ustawy o systemie oświaty i dość szeroko opisywanego problemu związanego z wczesnym wspomaganiem rozwoju. Przypomnę, że żeby takie wczesne wspomaganie rozwoju było sfinansowane z subwencji oświatowej potrzebna jest opinia poradni psychologiczno-pedagogicznej. Dodać trzeba, że opinia taka dotyczy jedynie dzieci, u których wykryto niepełnosprawność. Ponieważ sprawa dotyczy małych dzieci, to lekarze zasiadający w zespołach orzekających działających przy poradniach psychologiczno-pedagogicznych częstokroć boją się stygmatyzować te dzieci niepełnosprawnością. Jeżeli jakieś schorzenia wydają im się „płynne”, to wówczas takich opinii o niepełnosprawności nie wydają, a szkoda, bo później okazuje się, że do czasu osiągnięcia przez te dzieci dojrzałości szkolnej niewiele się tak naprawdę z nimi dzieje, a później jest już za późno na zapobieganie. Wydaje się orzeczenia o takiej czy innej niepełnosprawności, a koszty tego są dużo większe niż koszty, które generuje wczesne wspomaganie. W związku z tym mam pytanie do rządu – czy widzicie państwo konieczność zmiany ustawy i przewidujecie możliwość zastąpienia sformułowania „od chwili wykrycia niepełnosprawności” zwrotem „od chwili wykrycia zagrożenia niepełnosprawnością”? Koszty pozostałyby takie same. Myślę nawet, że w przypadku eliminowania deficytów już na poziomie wczesnorozwojowym w przyszłości mogłoby nawet dojść do pewnych oszczędności w tym zakresie. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Dziękuję. Pan poseł Libicki, bardzo proszę.</u>
          <u xml:id="u-5.1" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Poseł Jan Filip Libicki (niez.):</u>
          <u xml:id="u-5.2" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Dziękuję, panie przewodniczący. Panie ministrze, chciałbym zacząć od przypomnienia naszych ostatnich prac nad nowelizacją ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Oczywiście, możemy spierać się o to, czy dofinansowywać zatrudnianie osób z orzeczonym lekkim stopniem niepełnosprawności albo o dofinansowywanie zatrudnienia osób z ustalonym prawem do emerytury. Moim zdaniem, sprawa jest dyskusyjna. Pan minister Duda też nie jest pierwszym ministrem, który zwracał uwagę na dyskusyjność tej kwestii, bo już śp. pan minister Paweł Wypych wielokrotnie o tym mówił. Myślę, że wielu z nas może przytoczyć różne przykłady związane z prawidłowym bądź nieprawidłowym orzekaniem o lekkim stopniu niepełnosprawności. Na pewno w wielu przypadkach takie orzeczenie miało swoje uzasadnienie, ale nie zmienia to faktu, że czasami lekkiego stopnia niepełnosprawności można się doszukać naprawdę bardzo łatwo. W czasie naszych licznych dyskusji chyba wszyscy mieliśmy na myśli ograniczenie takich przypadków. W każdym bądź razie wielokrotnie z trybuny sejmowej mówiłem o tym, że ustawę nowelizujemy po kawałku. Nie wiem, która to już nowelizacja za kadencji pana ministra, wydaje mi się, że trzecia, ale sama ustawa była zmieniana już ponad 50 razy. Pamiętam, jak zabierałem głos przy okazji prac nad czterdziestą siódmą nowelizacją, pan minister Duda nie był jeszcze wtedy ministrem, więc chyba już przekroczyliśmy magiczną pięćdziesiątkę. Kiedy doczekamy się rozwiązania całościowego? Czy zdążymy z tym przed końcem kadencji?</u>
          <u xml:id="u-5.3" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Kolejna kwestia. Swego czasu z inicjatywy organizacji pozarządowych złożony został projekt ustawy równościowej. Chciałem zapytać, co się z tym projektem dzieje.</u>
          <u xml:id="u-5.4" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Kwestia zatrudniania osób niepełnosprawnych w administracji. To jest jasne, że krawiec kraje, jak mu materii staje, i że trudno jest żyć ponad stan, ale to byłby widoczny znak dla przedsiębiorców i innych podmiotów, że skoro można zatrudniać osoby niepełnosprawne w administracji, to można też je zatrudniać w innych miejscach, np. na wyższych uczelniach. Chciałbym państwu na to zwrócić uwagę. Może pan minister ma informacje na temat zatrudnienia osób niepełnosprawnych w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, o której to sprawie wielokrotnie mówił pan przewodniczący Piechota. Czy są jakieś postępy w tym zakresie? Nie chcę, żeby ZUS grał rolę kozła ofiarnego, ale zawsze przywoływaliśmy ten przykład, więc dobrze byłoby usłyszeć od pana ministra informacje na ten temat.</u>
          <u xml:id="u-5.5" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Powrócę jeszcze na chwilę do wspomnianej przeze mnie wcześniej nowelizacji. Takie było moje przekonanie przy poparciu większości przepisów tej ustawy, że Fundusz nie tylko zatrudnia, ale ma także inne zadania do zrealizowania, takie jak wsparcie samorządów czy realizacja programów celowych. Moje pytanie dotyczy właśnie tych programów. Od wielu lat mówimy o usługach asystenckich, więc jak to w końcu będzie wyglądać? Oczywiście znowu wracamy do możliwości budżetowych, więc pewnie od razu tych programów wszędzie nie wprowadzimy. Mówię o tym w nawiązaniu do dziennikarskiej prowokacji, do której doszło w Poznaniu. Dziennikarze chcieli zbadać, jaką drogę będzie miał do przebycia niepełnosprawny kibic zmierzający z lotniska na stadion. Wszyscy wiemy, do jakich wniosków doszli twórcy tej prowokacji. Do pełnych usług asystenckich będziemy dochodzić jeszcze długo, bo sprawa jest niezwykle kosztowna, ale pytanie do pana ministra jest takie: czy nie można byłoby przeprowadzić jakiegoś niewielkiego programu pilotażowego, który pozwoliłby zobaczyć, jak ten pomysł w praktyce sprawdza się? Wydaje mi się, że obsługa imprezy, jaką jest Euro 2012, byłaby dobrym testem dla tego programu ze względu na określoną liczbę miast, które są gospodarzami mistrzostw. To byłby taki poligon, na którym moglibyśmy sprawdzić, czy pomysł usług asystenckich jest udany. Z czasem wraz z poprawą możliwości finansowych i organizacyjnych moglibyśmy ten program rozszerzać na kolejne podmioty. Tyle moich pytań w tej materii. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-5.6" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Dziękuję. Oczywiście, jest tylko ten drobiazg, że rozpatrujemy informację za rok 2009.</u>
          <u xml:id="u-5.7" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Poseł Jan Filip Libicki (niez.):</u>
          <u xml:id="u-5.8" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Tak, wiem o tym.</u>
          <u xml:id="u-5.9" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Co do ZUS-u, panie pośle, to zatrudnia on już prawie 1000 niepełnosprawnych osób, czyli możemy mówić o dwukrotnym zwiększeniu w porównaniu do poprzednich lat. Co prawda, aby osiągnąć ustawowy wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych powinien ich zatrudnić jeszcze trzy razy tyle. Jeszcze długa droga przed ZUS-em. Pan poseł Tadeusz Tomaszewski, proszę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#PoselTadeuszTomaszewski">Coroczna informacja z realizacji postanowień Karty Praw Osób Niepełnosprawnych przedstawiana Sejmowi jest pewnego rodzaju monitoringiem działań władz publicznych na rzecz środowiska osób niepełnosprawnych. Można sobie zadać pytanie, czy otoczenie prawne, które kształtujemy w parlamencie, staje się coraz bardziej przyjazne dla osób niepełnosprawnych. Możemy wymienić ustawy, które ku temu zmierzają. Warto wymienić naszą wspólną pracę nad regulacją dotyczącą możliwości korzystania z psa przewodnika w miejscach publicznych – to było dzieło m.in. śp. Izabeli Jarugi Nowackiej. Można powiedzieć o nowelizacji ustawy o pożytku publicznym i wolontariacie. Możemy powiedzieć o ułatwieniach dotyczących pozyskania środków publicznych w ramach przekazywania 1% podatku, można też wspomnieć rozwiązania prawne, które przyznają stałe świadczenia dożywotne medalistom Igrzysk Paraolimpijskich oraz Światowych Igrzysk Głuchych. Gdybym miał patrzeć na otoczenie prawne przez pryzmat tych wszystkich aktów, to zapewne mógłbym mówić o postępie w tej kwestii. Ale czy my jesteśmy dziś w stanie odpowiedzieć na pytanie, czy sytuacja osób niepełnosprawnych w skali makro się poprawia, czy też nie? To jest trudne pytanie. Patrzę na ilość środków publicznych na lata 2008-2009, które przeznaczane były na różne formy wsparcia środowiska osób niepełnosprawnych. Zmniejszenie środków finansowych przeznaczanych na rehabilitację społeczną z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na pewno dotknęło osoby, które korzystają z tej pomocy, mam tu na myśli chociażby wspomniane przez pana ministra turnusy rehabilitacyjne. Jednak miejmy na uwadze to, że często są one jedyną formą pomocy publicznej, z jakiej korzysta osoba niepełnosprawna. Bardzo istotnym elementem aktywizacji społecznej jest integracja społeczna w ramach wsparcia różnych przedsięwzięć na rzecz osób niepełnosprawnych podejmowanych przez sektor pozarządowy. Są projekty dofinansowywane zarówno przez powiatowe centra pomocy rodzinie, oddziały wojewódzkie, czy w ramach programów celowych PFRON-u. Tutaj wielkość środków finansowych się zmniejszyła, i ta dramatyczna sytuacja była wszystkim sygnalizowana. Oczywiście, zmniejszenie środków finansowych wynika po części z kryzysu gospodarczego. Dotyka to wszystkich, ale chyba w szczególności jest uciążliwe dla osoby niepełnosprawnej, bo ona z natury rzeczy ma więcej niż inni tzw. stałych wydatków. Dlatego szkoda, że w pewnym momencie zrezygnowaliśmy z instrumentu, jakim miał być Fundusz Solidarności Społecznej. Rząd najpierw czynił zapowiedzi, ale potem się z nich wycofał. Szkoda, że do tego doszło, bo dzięki temu instrumentowi mogliśmy m.in. osłaniać osoby niepełnosprawne przed skutkami kryzysu gospodarczego. Wiadomo, że kryzys gospodarczy przebiega u nas w miarę łagodnie, ale jednak daje o sobie znać. Da znać o sobie w przyszłym roku w postaci zwiększonych stawek VAT, podwyżek różnych usług, które są ważne do codziennego bytowania osoby niepełnosprawnej.</u>
          <u xml:id="u-6.1" who="#PoselTadeuszTomaszewski">Bardzo często podczas debaty na temat nowelizacji ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych dość pejoratywnie mówiliśmy o lekkim stopniu niepełnosprawności. To mnie martwi, bo ktoś mówi, że pracodawcy dopuszczają się nadużyć, a ktoś inny, że bez większych wysiłków można otrzymać orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności. Pytam – co robi państwo, które ustala kryteria w tej sprawie? Dlaczego czekamy, skoro w swoich wypowiedziach ukazujemy podejrzliwość wobec obecnego systemu orzekania o niepełnosprawności? Kiedy rząd przedstawi projekt systemowej zmiany dotyczący kryteriów orzekania o stopniu niepełnosprawności? Jeżeli rząd uważa, że pomoc publiczna nie powinna być przeznaczana na dofinansowywanie zatrudnienia osób z orzeczonym lekkim niepełnosprawności, to niech ma odwagę to powiedzieć. Proszę przestać opowiadać o podejrzeniach związanych z przyznawaniem lekkiego stopnia niepełnosprawności, bo jak na razie zgodnie z polskim prawem osoby, które mają takie orzeczenie, mogą liczyć na pomoc państwa.</u>
          <u xml:id="u-6.2" who="#PoselTadeuszTomaszewski">Panie przewodniczący, Wysoka Komisjo. Sądzę, że pieniądze europejskie są ważnym uzupełnieniem naszych środków publicznych, ale pojawia się problem dotyczący procedur. Według znacznej grupy osób, które chcą podjąć indywidualną aktywizację, wykorzystując w tym celu środki europejskie, procedury ubiegania się o dofinansowanie są tak zawiłe, że stają się niedostępne. Rodzi się pytanie, czy i w tej kwestii nie powinniśmy popracować nad stworzeniem pewnych rozwiązań systemowych. Dwa czy trzy lata temu pani profesor Ewa Leś z Uniwersytetu Warszawskiego zabrała nas do Terenzano we Włoszech. Parlamentarzyści i przedstawiciele ówczesnej administracji rządowej mieli okazję na własne oczy zobaczyć centrum, w którym człowiek niepełnosprawny ma szansę liczyć na pomoc w zakresie ubiegania się o dofinansowanie ze środków unijnych. Pracownicy tego centrum pomagają przygotować wnioski, doradzają, jaka forma pomocy, jest najbardziej adekwatna do potrzeb zgłaszających się do tej instytucji osób. Dzięki temu rozwiązaniu osoby niepełnosprawne otrzymują wsparcie, jakiego najbardziej potrzebują, i które sprawia, że ich codzienne funkcjonowanie staje się łatwiejsze. Osoba niepełnosprawna nie była pozostawiona sama sobie. Takie miejsca mogą być prowadzone przez władze publiczne czy też podmioty pozarządowe. Można pomyśleć o tworzeniu takich centrów w ramach programów zatwierdzanych przez radę nadzorczą, na pewno też w niewielkim stopniu można byłoby wspierać takie centra z pomocą Funduszu Inicjatyw Obywatelskich. Instytucje te także i u nas mogłyby pomagać osobom niepełnosprawnym w pozyskiwaniu środków finansowych, ułatwiać przeprowadzanie całej procedury związanej z uzyskiwaniem funduszy. Dziękuję uprzejmie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Dziękuję. Czy jeszcze ktoś z pań i panów posłów chciałby zabrać głos? Nie ma zgłoszeń. Zatem proszę, teraz goście. Pani Agnieszka Rymsza, bardzo proszę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#RzecznictwaFundacjiSYNAPSISAgnieszkaRymsza">Dziękuję. Mam pytanie do pana ministra. Ostatnia dyskusja o nowelizacji ustawy o rehabilitacji toczyła się wokół kwestii, że osoby o różnym stopniu niepełnosprawności potrzebują odmiennego wsparcia. Oczywiście, to jest słuszne i większość tych zmian popierałam. W sytuacji, kiedy wydaje się, że jest jasność i zgoda co do tego, że osoby o różnym stopniu niepełnosprawności potrzebują innego rodzaju wsparcia, chciałam zapytać, czy rząd planuje wprowadzić jakieś zmiany do algorytmu, które by to odzwierciedlały. W tej chwili jest tak, że Zakłady Aktywności Zawodowej niezależnie od tego, jakim osobom muszą udzielać wsparcia, dostają na rok stałą kwotę środków w wysokości 18.500 zł. Niektórym ZAZ-om to wystarcza na pokrycie wszystkich kosztów, innym tylko na połowę. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Dziękuję. Pan Piotr Pawłowski, bardzo proszę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#PrezesStowarzyszeniaPrzyjaciolIntegracjiPiotrPawlowski">Panie przewodniczący, panie ministrze. Przede wszystkim mam pytanie, co można zrobić, żeby tego rodzaju dyskusja, która dotyczy roku 2009, odbywała się wcześniej, bo za chwilę będziemy mieli koniec roku 2010. Nie wiem od czego to zależy.</u>
          <u xml:id="u-10.1" who="#PrezesStowarzyszeniaPrzyjaciolIntegracjiPiotrPawlowski">Druga kwestia jest związana z tym, o czym wspomniał pan poseł Libicki, czyli z ustawą o równości, która jest u pani minister Radziszewskiej, a z której wyrzucona została kwestia wykluczenia dotyczącego niepełnosprawności. Moje pytanie dotyczy losów ustawy o wyrównywaniu szans osób z niepełnosprawnością, która została złożona na ręce pana premiera w 2008 r. Powiem szczerze, że bardzo zależy mi na odpowiedzi na pytanie co z propozycją zmiany umiejscowienia pełnomocnika rządu do spraw osób niepełnosprawnych. Ideałem by było, gdyby podlegał on bezpośrednio Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Co z tego rodzaju decyzjami?</u>
          <u xml:id="u-10.2" who="#PrezesStowarzyszeniaPrzyjaciolIntegracjiPiotrPawlowski">Mam jeszcze pytanie dotyczące łamania praw architektonicznych. Już pan poseł Libicki wspomniał o przykładzie stadionu poznańskiego. Doskonale wiemy, że nowo wybudowany stadion nie spełnia kryteriów dostępności dla osób niepełnosprawnych, co jest kuriozalne. Muzeum Chopina, które niedawno zostało otwarte, nie spełnia wymagań dostępności dla osób niepełnosprawnych, tak samo zresztą jak remontowane w 2009 r. Krakowskie Przedmieście. Dzisiaj odbyła się konferencja pt. „Projektowanie uniwersalne – równe prawa, równy dostęp”. Wyrażano na niej postulaty, żeby nie tyle sankcjonować, co zastanowić się, jak rozwiązać problem wykorzystywania środków publicznych i problem nierzetelnego dostosowywania obiektów do potrzeb osób niepełnosprawnych. Czy w tej sprawie rząd czyni jakieś starania? Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Dziękuję. Pan poseł Marek Plura, proszę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#PoselMarekPlura">Dziękuję, panie przewodniczący. Panie ministrze, mam pytanie o monitoring ze strony biura pana ministra w zakresie dostępności transportu publicznego dla osób niepełnosprawnych w roku 2009 i latach wcześniejszych. Czy rok 2009 wyróżnił się czymś pozytywnym?</u>
          <u xml:id="u-12.1" who="#PoselMarekPlura">Jak, z punktu widzenia pełnomocnika rządu do spraw osób niepełnosprawnych, oceniane są te zmiany, które zachodzą zwłaszcza na dworcach kolejowych w ramach ich masowej przebudowy. Czy jest jakiś system monitorowania tej sytuacji, a zwłaszcza wykorzystywania przebudowy w celu tworzenia pełnej dostępności nowych czy remontowanych obiektów dla osób niepełnosprawnych? Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Ja również chciałbym dołączyć się do pytań na temat kwestii poruszonych przez poprzedników, być może trochę je jeszcze uzupełnić. Jeden z podstawowych tematów, który powraca od lat, to problem orzecznictwa. Co z pracami nad nowym ukształtowaniem systemu orzecznictwa, bo nie mamy wątpliwości, że dzisiejszy system nie przystaje do rzeczywistości. Widać, że nie oddaje on zróżnicowania sytuacji osób z odmienną niepełnosprawnością, a oprócz tego jest nadużywany, bo trafiały do nas na przykład pism od pracowników zakładów pracy chronionej, w których ich pracodawcy występowali do nich o podjęcie działań służących podwyższeniu stopnia niepełnosprawności, oferując za to ekwiwalent finansowy. Pytanie do pana ministra: jak w takich sytuacjach pełnomocnik rządu nadzorujący orzecznictwo może interweniować? Na ile w ogóle może ingerować? W jaki sposób, w jakim trybie?</u>
          <u xml:id="u-13.1" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Inna kwestia, fundamentalna – i tu zwracam się do pana ministra z resortu edukacji – czy dochodzą do państwa sygnały o naruszaniu praw dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością, w szczególności co do prawa wyboru szkoły? Czy pojawiają się skargi, że szkoła odmówiła przyjęcia ucznia ze względu na jego niepełnosprawność? Jaka jest tego skala? Na ile to zjawisko ma incydentalny charakter? Jeśli ten problem jest szerszy, to jak jest rozstrzygany? Czy dzieci z niepełnosprawnością znajdują swoje własne miejsce w systemie edukacji? Poprzednio pani minister Szumilas przedstawiała nam podjęte działania, mówiła o wydawnictwach i szkoleniach dla nauczycieli, ale to nadal jest obszar szczególnej wrażliwości.</u>
          <u xml:id="u-13.2" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Tak, jak mówił już pan poseł Tomaszewski, pewne rzeczy udało się już przeprowadzić. W moim przekonaniu są one fragmentami pakietu antydyskryminacyjnego – zarówno ta ustawa zrównująca renty olimpijskie i paraolimpijskie, jak i ustawa o psie asystującym. W toku są nadal dwie ważne ustawy: o dostosowaniu organizacji wyborów oraz o zmianie ustawy o służbie cywilnej i pracownikach samorządowych. Ciągle brakuje jednak pewnych ważnych elementów. Tak, jak mówił pan prezes Pawłowski, mimo tego, że obowiązuje ustawa o dobrym planowaniu, to jednak nadal jest możliwe, że w stolicy Polski przebudowuje się główną ulicę, a potem okazuje się, że jest ona nieprzyjazna dla osób niepełnosprawnych. Razem z panem ministrem znamy taki węzeł komunikacyjny we Wrocławiu, notabene najnowocześniejszy w mieście, w którym w ogóle nie przewidziano peronów, więc w związku z tym wsiadający nawet do niskopodłogowych tramwajów muszą pokonać różnicę co najmniej 40 cm. Uskarżają się na to najczęściej osoby starsze, bo dla nich stanowi to poważną przeszkodę. W jakim stopniu powinno się wprowadzić pewne rygory dotyczące przyjaznego planowania i odpowiedzialność za złe projekty, które tworzą nowe bariery?</u>
          <u xml:id="u-13.3" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Wreszcie kwestia zatrudnienia osób niepełnosprawnych w administracji, zwłaszcza w administracji państwowej, bo to podlega wprost rządowi. To zatrudnienie jest nadal bardzo niskie. Wiemy, że są pojedyncze urzędy, które umieją już sobie z tym radzić. Państwowa Inspekcja Pracy jest bardzo dobrym przykładem. Powoli, bardzo powoli, ale wyraźnie zmienia się sytuacja w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. W niektórych ministerstwach dostrzeżono możliwość zatrudniania osób niepełnosprawnych. Są urzędy wojewódzkie, które już nieźle sobie z tym radzą, ale to są ciągle takie małe wyspy na morzu. Wydaje się, że ciągle osoby niepełnosprawne napotykają na poważne bariery, a zwłaszcza na niechęć, co zresztą widać było w pracach nad ustawą o służbie cywilnej i pracownikach samorządowych. Jakie pan minister ma pomysły, plany, żeby tę sytuację zmienić?</u>
          <u xml:id="u-13.4" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Oczywiście, sprawa edukacji, to też jest bardzo ważne. Jest jeszcze jedno zgłoszenie. Proszę bardzo. Proszę się przedstawić.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#ZastepcaprezesazarzaduOrganizacjiPracodawcowZatrudniajacychOsobyNiewidomeJozefaSpychala">Józefa Spychała, Organizacja Pracodawców Zatrudniających Osoby Niewidome. Panie przewodniczący, szanowna Komisjo. Chciałam poprosić szanownych posłów o rozważenie możliwości, aby stenogramy z posiedzeń Komisji były drukowane pismem Braille’a. Jak państwo wiecie, osoby niewidome miałyby wtedy dostęp do materiałów z posiedzeń Komisji. Bylibyśmy za to wdzięczni bardzo. Jeżeli chodzi o sprawy techniczne, to możemy potem się wspólnie nad tym zastanowić. Bardzo proszę o rozważenie tej możliwości. Dziękuję uprzejmie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">To jest pytanie nie tyle do pana ministra, co do nas. Te sprawozdania są dostępne na stronie internetowej. Z tego, co słyszałem, to istnieją dzisiaj programy umożliwiające czytanie wprost ze strony internetowej. Jeżeli to jest niewystarczające, to oczywiście będziemy szukać możliwości udostępnienia tych materiałów w innej formie. Pani prezes Polskiego Związku Niewidomych zapewniała nas, że to nie tyle chodzi o potrzebę przystosowania przez każdego na własną rękę strony internetowej, bo każdy użytkownik dopasowuje oprogramowanie do siebie, aby mógł z niego korzystać. Bardzo proszę, pani Jadwiga Wcisło.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#KonsultantPolskiejUniiRehabilitacjiiAktywizacjiOsobNiepelnosprawnychJadwigaWcislo">Panie przewodniczący, panie ministrze, szanowni państwo. Przygotowując się do dzisiejszego posiedzenia, za najważniejszą kwestię uznałam sprawę nowej ustawy o rehabilitacji. Mówił już o tym pan poseł Tomaszewski. Na gali osób niepełnosprawnych w Pałacu Kultury i Nauki prezentowano ten projekt. Była mowa o tym, że za rok będziemy mieć nową ustawę. Chciałabym się dowiedzieć, kiedy to dokładnie nastąpi.</u>
          <u xml:id="u-16.1" who="#KonsultantPolskiejUniiRehabilitacjiiAktywizacjiOsobNiepelnosprawnychJadwigaWcislo">Pragnę zadać również pytanie na temat realizacji rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 27 listopada 2008 r., w którym była mowa o powołaniu międzyresortowego zespołu do spraw rozwiązań systemowych w zakresie orzekania o niepełnosprawności oraz niezdolności. Prace tego zespołu miały być zakończone 31 października 2009 r.</u>
          <u xml:id="u-16.2" who="#KonsultantPolskiejUniiRehabilitacjiiAktywizacjiOsobNiepelnosprawnychJadwigaWcislo">Kolejna sprawa – likwidacja bardzo dobrego programu samochodowego skierowanego do osób niepełnosprawnych cierpiących na schorzenia narządu ruchu. Dla znacznej części osób niepełnosprawnych dziwne jest to, że ten program mimo że był zaplanowany na 3 lata, został zlikwidowany w 2009 r., skoro w 2008 r. zwiększono wysokość dofinansowania o ponad 10 tys. zł.</u>
          <u xml:id="u-16.3" who="#KonsultantPolskiejUniiRehabilitacjiiAktywizacjiOsobNiepelnosprawnychJadwigaWcislo">Dziwne jest także to, że organizacje pozarządowe działające niby na rzecz osób niepełnosprawnych pokusiły się o to, żeby zarabiać na swoich podopiecznych. Mam tutaj na myśli aferę związaną z zakupem wózków inwalidzkich w oddziale mazowieckim. Myślę, że powinno się sprawdzić, jak to jest z innymi programami. Warto sprawdzić, czy samochody, które dostały poszczególne osoby w 2008 r., są naprawdę w ich posiadaniu.</u>
          <u xml:id="u-16.4" who="#KonsultantPolskiejUniiRehabilitacjiiAktywizacjiOsobNiepelnosprawnychJadwigaWcislo">Jestem też zobowiązania do zadania pytania związanego z 16 mln zł, które dostał Caritas płocki w sytuacji, w której pieniędzy w budżecie brakuje. Mówię o tym dlatego, że nie ma wystarczających środków na zadania realizowane przez samorządy powiatowe, wojewódzkie oraz organizacje pozarządowe. Dla porównania powiem, że jeżeli w 2008 r. powiaty dostały ponad 1 mld zł, to w 2009 r. przekazano im do dyspozycji o 245 mln 621 tys. zł mniej.</u>
          <u xml:id="u-16.5" who="#KonsultantPolskiejUniiRehabilitacjiiAktywizacjiOsobNiepelnosprawnychJadwigaWcislo">Jestem przewodniczącą powiatowej rady ds. osób niepełnosprawnych w powiecie koneckim. Muszę powiedzieć o tym, że brakuje pieniędzy na likwidację barier. Z 83 wniosków z prośbą o dofinansowanie likwidacji barier, zrealizowanych zostało tylko 14. Złożono 72 dotyczące likwidacji barier technicznych, zrealizowano tylko 4. W przypadku barier komunikacyjnych złożono 47 wniosków, a zrealizowano 4. Uporządkowaliśmy kwestie wyjazdów na turnusy rehabilitacyjne. W 2009 r. na turnusy wydaliśmy tylko 30 tys. zł, z tej formy wsparcia w większości skorzystały dzieci i młodzież. Jeszcze tylko dwie pozycję przedstawię – jeśli chodzi o pomoc w zaopatrzeniu w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze, to złożono 212 wniosków, a zrealizowano tylko 141. Z 487 złożonych wniosków dotyczących turnusów rehabilitacyjnych, tylko 151 doczekało się realizacji.</u>
          <u xml:id="u-16.6" who="#KonsultantPolskiejUniiRehabilitacjiiAktywizacjiOsobNiepelnosprawnychJadwigaWcislo">Na koniec chciałabym jeszcze poruszyć sprawę dotacji budżetowej na 2009 r. Mianowicie w założeniach przygotowanych przez PFRON dotacja finansowa z budżetu miała wynosić 930 mln zł. W rzeczywistości była mniejsza o 277 mln zł. Nie ma pani poseł Kochan, ale sięgnęłam do stenogramów z posiedzeń z 13 i 15 czerwca 2007 r., na których „dobijaliście” się państwo o to, żeby dotacja z budżetu państwa wynosiła 55%. Może tych środków by starczyło. Wtedy mówiliście państwo, do kogo mam odesłać matkę, która ma dziecko na wózku inwalidzkim, a nie może otrzymać pomocy. To jest trudny problem, ale skoro jesteśmy bogatym państwem, o czym świadczy wczorajszy wyrok Trybunału Konstytucyjnego, to dobrze by było, żebyśmy do spraw osób niepełnosprawnych, które ponoszą znaczne wyższe koszty związane ze swoim funkcjonowaniem, podeszli z rozwagą. Wiadomo, że pieniędzy w budżecie brakuje, ale przypomnę, umowę zawartą przed 2004 r., kiedy likwidowany był podatek VAT. Wtedy strona rządowa zapewniała, że dotacja budżetowa będzie wynosiła co najmniej 60%. Niestety, nigdy ta dotacja w takiej wielkości nie była przyznana dla PFRON. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Dziękuję bardzo. Więcej zgłoszeń nie ma. Proszę zatem panów ministrów o ustosunkowanie się do wypowiedzi. Może najpierw pan minister Sielatycki, bardzo proszę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieEdukacjiNarodowejMiroslawSielatycki">Panie przewodniczący, szanowni państwo. Przedstawię najpierw kilka informacji o tym, co w obszarze edukacji udało się osiągnąć w roku 2009, a potem ustosunkuję się do kwestii poruszonej w czasie dyskusji.</u>
          <u xml:id="u-18.1" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieEdukacjiNarodowejMiroslawSielatycki">Zwróćmy uwagę na kilka rzeczy – pierwszą jest to, że w roku 2009 została wprowadzona podstawa programowa kształcenia ogólnego, w której zapisy dotyczące osób niepełnosprawnych zostały znacznie wzmocnione i unowocześnione, mam na myśli indywidualizację nauczania i prawa osób niepełnosprawnych. Nie chcę tego opisywać, bo wszystko jest w raporcie. Kwestie umiejętności osób pracujących na najwcześniejszym etapie organizowania zabawy dla grup, w których są dzieci o różnych możliwościach ruchowych czy intelektualnych, stały się niejako kanoniczne i obowiązują wszystkich. Kwestia nabywania świadomości przez uczniów jest niezwykle ważna. Z tym pierwszym etapem związane jest również upowszechnienie wychowania przedszkolnego w Polsce. W ciągu ostatnich 3 lat wskaźnik ten wzrósł z 40% do 60%. Było to możliwe dzięki zmianom legislacyjnym, w tym wprowadzeniu punktów przedszkolnych. Potrzeba jeszcze paru lat, żeby powstał dokładny raport na ten temat, ale już widać, że dla dzieci niepełnosprawnych z mniejszych miejscowości uczestnictwo w zajęciach przedszkolnych jest niezwykle istotne. Liczba tych dzieci znacznie wzrosła. Koszty pokrywają samorządy terytorialne ze środków przyznanych im w ramach subwencji oświatowej.</u>
          <u xml:id="u-18.2" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieEdukacjiNarodowejMiroslawSielatycki">Przypomnę, że powstał zespół ekspertów do spraw kształcenia specjalnego, więc te zmiany, które wprowadzaliśmy w kształceniu specjalnym nie były czysto urzędowe. Rekomendacje tego zespołu zostały uwzględnione w dalszych pracach.</u>
          <u xml:id="u-18.3" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieEdukacjiNarodowejMiroslawSielatycki">Przypomnę o pakiecie rozporządzeń dotyczących kształcenia specjalnego, pomocy psychologiczno-pedagogicznej. To jest pakiet 8 rozporządzeń. Niektóre zostały wprowadzone, inne są w tej chwili realizowane.</u>
          <u xml:id="u-18.4" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieEdukacjiNarodowejMiroslawSielatycki">Jeśli chodzi o zespoły do wczesnego wspomagania rozwoju dzieci, to liczba osób korzystających z tej formy pomocy wzrosła do 14 tys. Nowością jest to, że również poradnie niepubliczne zostały wprowadzone w ten system.</u>
          <u xml:id="u-18.5" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieEdukacjiNarodowejMiroslawSielatycki">Odnośnie do pytania pana posła o objęcie subwencją również tych dzieci, u których wykrywa się zagrożenie niepełnosprawnością, to oczywiście wymagałoby to zmiany ustawowej, ale przede wszystkim ustaleń z Ministerstwem Finansów. Takie ustalenia byłby niezbędne, bo niosłoby to za sobą koszty.</u>
          <u xml:id="u-18.6" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieEdukacjiNarodowejMiroslawSielatycki">Kwestie dotyczące podręczników. Zaszły dość istotne zmiany. Po pierwsze – zmieniona została formuła z formuły przetargowej na zamówienia z konkretnych źródeł. W roku 2009 były to: Uniwersytet Warszawski i Katolicki Uniwersytet Lubelski. Pozwoliło to zlikwidować barierę, jaką była arytmiczność w dostarczaniu podręczników, udało nam się zachować pewną ciągłość. Poza tym, po raz pierwszy pojawiły się wersje internetowe podręczników.</u>
          <u xml:id="u-18.7" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieEdukacjiNarodowejMiroslawSielatycki">Ważną kwestią jest to, że w roku 2009 opracowano podstawy do tego, aby w tym roku kwota w wysokości 20 mln zł została wydatkowana w ramach wyprawki szkolnej dla dzieci niepełnosprawnych. To jest o tyle ważne, że dotyczy uczniów na wszystkich poziomach edukacji, a nie jest ograniczone – jak w innych przypadkach – do poszczególnych klas.</u>
          <u xml:id="u-18.8" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieEdukacjiNarodowejMiroslawSielatycki">Na koniec sprawa dotycząca wspomnianego monitoringu dostępności do szkół. Oczywiście, na poziomie szkolnictwa podstawowego czy gimnazjalnego, dostępność do placówek szkolnych jest chroniona prawem do nauki i szkolnym obowiązkiem nauki. Natomiast na podstawie sygnałów, które otrzymywaliśmy, zleciliśmy przed wakacjami kuratorom oświaty przygotowanie raportów, które ukazywałyby dostępności do szkolnictwa ponadgimnazjalnego. Jesteśmy na końcowym etapie opracowywania tego raportu. Taką informację na pewno przedstawimy Wysokiej Komisji.</u>
          <u xml:id="u-18.9" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieEdukacjiNarodowejMiroslawSielatycki">Na podstawie zeszłorocznych doświadczeń wprowadziliśmy nowe kryterium do rezerwy oświatowej – mam na myśli środki służące likwidacji barier architektonicznych w szkołach. Tego poprzednio nie było. To wszystko, dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Dziękuję panu ministrowi. Proszę, pan minister Duda.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#SekretarzstanuwMPiPSJaroslawDuda">Drodzy państwo, dziękuję za pytania i sugestie. Odpowiem w miarę zwięźle i krótko. Rozpocznę od pytań pana posła Owczarskiego. Bardzo dziękuję, że zadał pan sobie trud i dotarł do stenogramu. Faktem jest, że te słowa były nieco wyjęte z kontekstu. Moją intencją nie było podważanie porządku prawnego w tym zakresie, ale pokazanie pewnej sfery mentalnej. Chciałem odnieść się do przykładu tzw. młodych emerytów z orzeczonym lekkim stopniem niepełnosprawności, do których zaliczają się szczególnie osoby wywodzące się z określonych służb – myślę tu o Policji, Straży i innych służb mundurowych, które, jak wiadomo, osiągają wiek emerytalny po 15 latach pracy i niejednokrotnie w wieku 35 czy 37 lat są już emerytami. Praca w tych służbach jest niewątpliwie mocno wyczerpująca. Nigdy w takich instytucjach nie pracowałem, ale gdybym chciał uzyskać orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności – a z uwagi na swoje nadciśnienie i problemy z kręgosłupem często słyszę takie sugestie od swoich lekarzy – to mógłbym je otrzymać. W nawiasie gratuluję panu posłowi, że on takich sugestii od swoich lekarzy nie słyszy. Wówczas mógłbym być zatrudniony na otwartym lub chronionym rynku pracy, a mój pracodawca mógłby liczyć na dofinansowanie. Mówię o tym, żeby pokazać, że często dochodzi do nadużyć w tej materii. Nie będę się starał o przyznanie mi orzeczenia potwierdzającego lekki stopień niepełnosprawności, pan poseł też nie będzie się o to starał, ale to nie znaczy, że inne osoby nie będą, skoro dzięki takiemu orzeczeniu stają się atrakcyjne dla pracodawców w określonych sektorach usługowych, np. ochroniarskich. Obowiązujący dzisiaj system po prostu tego nie wytrzymał. Tylko to miałem na myśli. Mam odwagę dzisiaj powiedzieć, że stopniowo powinniśmy dojść do tego, że zatrudnianie osób z orzeczonym lekkim stopniem niepełnosprawności nie powinno być dofinansowywane z budżetu państwa. To jest moja opinia, a co parlament w tym zakresie zrobi, to już do niego należy. Jako pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych uważam, że być może tak wysokie dofinansowywanie w pewnych obszarach nie jest dalej możliwe. Trzeba mieć na uwadze możliwości finansowe państwa i innych instytucji, które są do tego powołane. Poza tym powtarzałem wielokrotnie, że jesteśmy jedynym państwem na świcie, w którym od momentu zatrudnienia aż do emerytury dofinansowuje się zatrudnianie osób z lekkim stopniem niepełnosprawności. Tym przykładem z trybuny sejmowej chciałem tylko pokazać, że różnice między zdrową osobą, a osobą z orzeczonym lekkim stopniem niepełnosprawności są płynne. Oczywiście lekarz orzecznik, który ma do tego prawo w myśl obowiązujących przepisów, orzeka w tej materii, tak jak zechce, to jest jego kompetencja. Jeszcze raz podkreślam, że bardziej chodziło mi o kwestie związane z mentalnością niektórych osób. Ja nie będę się starał o uzyskanie takiego orzeczenia, pan poseł też nie, ale nie możemy wykluczyć, że ktoś inny tego nie uczyni.</u>
          <u xml:id="u-20.1" who="#SekretarzstanuwMPiPSJaroslawDuda">Było kilka pytań dotyczących orzecznictwa. Chcę powiedzieć, że to jest ogromny problem, który od lat nie jest rozwiązany. Jesteśmy w trakcie tworzenia odpowiednich przepisów.</u>
          <u xml:id="u-20.2" who="#SekretarzstanuwMPiPSJaroslawDuda">Odniosę się teraz do wypowiedzi pani przewodniczącej Wcisło. Rzeczywiście był powołany zespół, o którym pani mówiła. Materia jest jednak niezwykle skomplikowana. Przy tym rozproszeniu systemów emerytalnych w Polsce – a jest ich tak naprawdę 7 – scalenie ich wszystkich w jeden system nie jest łatwe. Oczywiście, jestem zwolennikiem tego rozwiązania, tylko dojście do tego w porozumieniu z ZUS-em, KRUS-em, służbami związanymi z MSWiA i z innymi podmiotami orzekającymi jest obecnie niesłychanie trudne. PFRON, a także Biuro Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych, prowadzi rozmowy z panem prezesem Derdziukiem z ZUS-u dotyczące m.in. wykorzystania struktur, orzecznictwa pozarentowego, wykorzystania powiatowych i wojewódzkich zespołów ds. orzekania o niepełnosprawności, jednego orzecznictwa, itp. Wydaje mi się, że jest to możliwe. Wejście w ten system KRUS-u i służb mundurowych jest, w moim przekonaniu, na razie mało realne. W PFRON-ie został powołany specjalny zespół, który się tym zajmuje. Do tego też są potrzebne środki. W tym roku nie mogliśmy ich przyznać, bo, jak pani przewodnicząca doskonale wie, brakuje ich na inne, bardziej istotne zadania, a to jest program celowy. W tym roku jeszcze nic nie zmienimy, ale w perspektywie kilku następnych lat taki nowy sposób orzecznictwa musi zostać ustalony, przynajmniej w tej wspólnej konstelacji z ZUS-em.</u>
          <u xml:id="u-20.3" who="#SekretarzstanuwMPiPSJaroslawDuda">Pan poseł Owczarski mówił również o bardzo istotnym problemie dotyczącym wczesnej interwencji. Ten program jest kontynuowany, ma nad nim pieczę kilka resortów – resort edukacji, resort zdrowia, NFZ i PFRON. Fundusz, w ramach swoich możliwości, przekazał już środki na ten cel. Przywiązujemy do programu wczesnej interwencji bardzo wielką wagę. To ważne dla nas, aby odpowiednio wcześnie zdiagnozować niepełnosprawność i potem zareagować.</u>
          <u xml:id="u-20.4" who="#SekretarzstanuwMPiPSJaroslawDuda">Pan poseł Libicki pytał o nowelizacje ustawy o rehabilitacji. Rzeczywiście, tych nowelizacji było ponad pięćdziesiąt. W okresie pełnienia przeze mnie funkcji pełnomocnika rządu ds. osób niepełnosprawnych doszło do trzech nowelizacji. Ostatnia nowelizacja była absolutnie konieczna ze względu na płynność finansową PFRON-u. Jeżeli będziemy mogli dalej uczestniczyć w kształtowaniu prawa w tym obszarze, to nowa zmiana systemowa jest przewidziane na rok 2013. Po wejściu w życie nowego rozporządzenia KE dotyczącego pomocy publicznej dostosowaliśmy polskie prawo do nowych norm poprzez przyjęcie nowelizacji. Teraz chcielibyśmy nałożyć na to dwie rzeczy, bo ten projekt obywatelski dotyczący wyrównywania szans osób z niepełnosprawnością (podobny do tego, jaki mają m.in. Amerykanie i Brytyjczycy) jest w wielu obszarach już dzisiaj rozstrzygnięty. Oczywiście, nie we wszystkich, o czym zresztą była dzisiaj mowa – mam na myśli m.in. problem zmian prawa wyborczego.</u>
          <u xml:id="u-20.5" who="#SekretarzstanuwMPiPSJaroslawDuda">Jeśli chodzi o kwestie architektoniczne, o których państwo wspominaliście, to zapewne wiecie, że od 15 lat w Polsce obowiązuje prawo budowlane. Mówiliśmy o tym na konferencji dotyczącej projektowania uniwersalnego, czyli tworzenia przyjaznej przestrzeni publicznej dla wszystkich obywateli. Chyba powoli odchodzimy od tego, że przy oddawaniu nowych budynków ich twórcy chwalą się, że zadbali o potrzeby osób niepełnosprawnych. To powoli staje się czymś zwyczajnym. Oczywiście strasznie przygnębiające i mocno irytujące są te przykłady wymienione przez pana prezesa Pawłowskiego i pana przewodniczącego Piechotę. We Wrocławiu zbudowano źle, a przebudowano jeszcze gorzej. Na rondzie Reagana we Wrocławie nie można się dostać bez przeszkód do tramwaju. Interweniujemy, straszymy, ale kar nie możemy nakładać. Pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych nie ma takiego prawa, i chyba dobrze. Oczywiście, niewątpliwie konieczne jest podwyższenia sankcji w tym zakresie. Przypomnę, że parkowanie na tzw. kopertach zostało ukrócone, kiedy zwiększono wysokość mandatu z 50 zł do 500 zł i zaczęto przyznawać za to większą liczbę punktów karnych (z 1 do 8 punktów). Widać, że sytuacja mogła ulec zmianie. Być może to jest droga, być może potrzeba wprowadzić dotkliwe kary.</u>
          <u xml:id="u-20.6" who="#SekretarzstanuwMPiPSJaroslawDuda">Jeśli chodzi o kwestie zatrudnienia osób niepełnosprawnych w instytucjach publicznych, to, tak jak pan przewodniczący Piechota odpowiedział panu posłowi Libickiemu, odnotowaliśmy znaczący postęp w tym zakresie, głównie w KRUS-ie i ZUS-ie. Kłopot jest z nadal z Pocztą Polską, która musi ciągle płacić dość znaczące kary.</u>
          <u xml:id="u-20.7" who="#SekretarzstanuwMPiPSJaroslawDuda">Było pytanie o ZUS. W 2008 r. ogólna liczna etatów w tej instytucji wynosiła 47 tys., w tym Zakład zatrudniał 777 osób niepełnosprawnych, co stanowiło 1,64% liczby etatów. W 2009 r. zatrudnienie ogółem wynosiło 45 tys. etatów, zaś procent osób niepełnosprawnych zatrudnionych w ZUS-ie wynosił 1,92%. Zatrudnienie drgnęło, ale nie w sposób gwałtowny. Liczyliśmy na to, że jeśli zostanie wprowadzona zasada, że kary będą wypłacane z funduszu płac, to podziała to otrzeźwiająco na te instytucje. Niestety, w dalszym ciągu jest tak, że niektórzy wolą płacić kary niż zatrudniać osobny niepełnosprawne. To jest zresztą bardzo złożony problem, dyskutujemy o tym od wielu, wielu lat.</u>
          <u xml:id="u-20.8" who="#SekretarzstanuwMPiPSJaroslawDuda">Jako zastępca prezesa rady nadzorczej w PFRON chętnie wprowadzę pilotażowo projekt asystencki, o którym mówił pan poseł. Chcemy być przygotowani na Euro 2012. Już zresztą o tym rozmawialiśmy. Z zadowoleniem wdrożę tę koncepcję.</u>
          <u xml:id="u-20.9" who="#SekretarzstanuwMPiPSJaroslawDuda">Było jeszcze jedno pytanie dotyczące orzecznictwa. Cóż możemy robić? Pozostaje nam kontrola, również cofanie niektórych decyzji. Dochodzi do tego bardzo często na poziomie powiatów.</u>
          <u xml:id="u-20.10" who="#SekretarzstanuwMPiPSJaroslawDuda">Już kończę, chciałem tylko być precyzyjny, ale pani poseł nie zadała pytania…</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Materiał pisemny jest szeroki…</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#SekretarzstanuwMPiPSJaroslawDuda">Szanowni państwo, nie będę już państwa zamęczał szczegółami. Powiem tylko tyle, sytuacja osób niepełnosprawnych z roku na rok ulega poprawie. Od wielu lat obserwuję to, co się dzieje w polskim parlamencie – zarówno jako poseł, ale też jako wiceprezes Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych. Jest jeszcze wiele do zrobienia. Przyjazny obszar prawny zależy od Wysokiej Izby, podobnie jak kwestie stabilnego finansowania tych zadań, które nie są obligatoryjne. Lata 2009 i 2010 to nie najłatwiejszy czas dla samorządów, ale dzięki przeprowadzonej nowelizacji, którą, mam nadzieję, zakończymy sukcesem, będziemy te środki mogli przekazywać, tam gdzie są najbardziej potrzebne, czyli bezpośrednio do zaktywizowania poprzez organizacje pozarządowe i samorządy. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Dziękuję bardzo. Myślę, że najwięcej tych najgorętszych polemik odbyło się przy okazji niedawnej nowelizacji ustawy, dlatego też dzisiejsza informacja za rok 2009 nie budzi już takich emocji i tylu kontrowersji.</u>
          <u xml:id="u-23.1" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Szanowni państwo, stawiam wniosek o przyjęcie informacji rządu o działaniach podejmowanych w 2009 r. na rzecz realizacji postanowień uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 sierpnia 1997 r. Karta Praw Osób Niepełnosprawnych. Czy jest sprzeciw wobec tego wniosku? Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-23.2" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Uznaję, że wniosek został przyjęty.</u>
          <u xml:id="u-23.3" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Musimy wybrać posła sprawozdawcę. Pan poseł Marek Plura, proszę bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#PoselMarekPlura">Proponuję, aby posłem sprawozdawcą został pan przewodniczący Sławomir Piechota.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Dziękuję bardzo. Chętnie podejmę się tej roli, jeśli nie ma innych zgłoszeń. Nie ma sprzeciwu. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-25.1" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Będę sprawozdawcą Komisji w tej sprawie.</u>
          <u xml:id="u-25.2" who="#PrzewodniczacyposelSlawomirPiechota">Wyczerpaliśmy porządek obrad. Dziękuję państwu. Zamykam posiedzenie Komisji.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>