text_structure.xml
34.1 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml" />
<TEI>
<xi:include href="header.xml" />
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#BolesławPiecha">Otwieram kolejne posiedzenie Komisji. Witam przedstawicieli rządu z panem ministrem na czele, przedstawiciela Kancelarii Prezydenta RP, panie i panów posłów oraz zaproszonych gości. Tematem dzisiejszego posiedzenia w 1 pkt jest rozpatrzenie „Informacji z przebiegu realizacji ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej” – pozwoliłem sobie połączyć dwa sprawozdania. Jak państwo pamiętają, zgodnie z wymogami ustawy, Ministerstwo Zdrowia musi składać sprawozdanie co pół roku. W związku z tym zaznaczam, że będą dwa sprawozdania. Ustalimy czy będzie dwóch sprawozdawców, czy jeden, ale raczej nie będzie dwóch. W 2 pkt porządku dziennego przewidziane jest przyjęcie planu pracy na okres od 1 lutego 2009 r. do 31 lipca 2009 r. Państwo projekt tego planu pracy otrzymali. Są jeszcze możliwości – przynajmniej do czasu zamknięcia pkt 1 – nanoszenia zmian. Część planu jest kontynuacją naszych prac z poprzedniego półrocza, a część obejmuje sprawy nowe.</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#BolesławPiecha">Przystępujemy do rozpatrzenia 1 pkt porządku dziennego. Panie ministrze, proszę o krótkie omówienie informacji zawartych w druku nr 713, a potem w druku 1567, który jest najbardziej aktualny, bo datowany na 30 grudnia ubiegłego roku. Panie ministrze, bardzo proszę.</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#MarekHaber">Dziękuję, panie przewodniczący. Panie przewodniczący, szanowni państwo. Mam propozycję – jeżeli pan przewodniczący zgodziłby się – żeby w całości omówić te dwa sprawozdania ze względu na to, że informacje zawarte w druku 713 nie są aktualne. W związku z tym, gdyby można było uzyskać państwa zgodę, potraktowałbym to zagadnienie w sposób ogólny i przedstawił informację na koniec września 2008 r.</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#BolesławPiecha">Dziękuję bardzo. Sądzę, że to jest możliwe. Skonsultuję tylko sprawę z sekretarzem Komisji. Pani Mario, czy to jest możliwe? Czy jesteśmy w stanie z jednej informacji sporządzić dwa sprawozdania? Marszałek tak chce.</u>
<u xml:id="u-3.1" who="#BolesławPiecha">Zróbmy tak, panie ministrze – continuowano wszystko, a później zrobimy z tego dwa sprawozdania. Proszę uprzejmie.</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#MarekHaber">Bardzo dziękuję, panie przewodniczący.</u>
<u xml:id="u-4.1" who="#MarekHaber">Tak, jak pan przewodniczący wspomniał, jesteśmy zobowiązani przekazać sprawozdanie z wykonania ustawy w okresach półrocznych. Zostało przygotowane sprawozdanie z wykonania tej ustawy na stan z marca 2008 r., zawarte w druku sejmowym nr 713, przyjęte przez Radę Ministrów 11 czerwca 2008 r., i drugie sprawozdanie – za okres od kwietnia do września 2008 r., zawarte w druku sejmowym 1567, a przyjęte przez Radę Ministrów 19 grudnia ubiegłego roku. Informacja, którą w tej chwili przedstawię, traktuje wykonanie ustawy w sposób całościowy i prezentuje stan wiedzy na koniec września 2008 r.</u>
<u xml:id="u-4.2" who="#MarekHaber">Podstawowym celem ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej było doprowadzenie do poprawy sytuacji finansowej tych zakładów. Ustawa zakładała, że poprzez restrukturyzację zadłużenia zakładów, poprawimy ich płynność finansową. Tę poprawę można było uzyskać poprzez mechanizmy zapisane w ustawie, które polegały na zaciągnięciu referencyjnej pożyczki z budżetu państwa, wyemitowaniu obligacji lub zaciągnięciu kredytów bankowych. Na realizację całości ustawy przewidziana była kwota 2,2 mld zł. Proces restrukturyzacji, który obejmowała ustawa, dotyczył zobowiązań publicznoprawnych, cywilnoprawnych, a także roszczeń pracowniczych, które wynikały z tak zwanej ustawy 203.</u>
<u xml:id="u-4.3" who="#MarekHaber">W postępowaniu restrukturyzacyjnym na dzień sporządzania sprawozdania uczestniczyło 565 publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Do września 2008 r. wydano 539 decyzji o warunkach restrukturyzacji finansowej, 3 postępowania zawieszono. Umorzono postępowania restrukturyzacyjne w stosunku do 23 zakładów opieki zdrowotnej. Na dzień 3 września 2008 r. z tych 565 zakładów, o których wspomniałem, 521 zakładów zakończyło postępowanie restrukturyzacyjne, tj. 96% wszystkich jednostek uczestniczących w procesie tej restrukturyzacji.</u>
<u xml:id="u-4.4" who="#MarekHaber">Kolejna istotna informacja, którą chciałbym państwu przekazać, jest następująca. Zobowiązania zakładów opieki zdrowotnej, które były objęte procesem restrukturyzacji, wynosiły ogółem 5,7 mld zł; 422 zakłady zawarły ugody cywilnoprawne obejmujące zobowiązania na kwotę 3 mld zł; 438 zakładów wykazało zobowiązania publicznoprawne na kwotę 1,8 mld zł podlegające umorzeniu lub spłacie, w tym z pożyczki Skarbu Państwa; 404 zakłady posiadały zobowiązania wynikające z indywidualnych roszczeń pracowników, czyli z tak zwanej ustawy 203 – ustawy o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw – na kwotę 931 mln zł.</u>
<u xml:id="u-4.5" who="#MarekHaber">Następne dane, które charakteryzują realizację tej ustawy we wspomnianym okresie: 533 zakłady korzystają z pożyczki Skarbu Państwa – jest to kwota 1,9 mld zł. Z kredytów bankowych korzysta 198 zakładów – jest to kwota 1,2 mld zł. Wobec 394 zakładów zostały umorzone zobowiązania publicznoprawne na kwotę 827 mln zł, z tej kwoty umorzono 704 mln zł, natomiast do umorzenia pozostaje kwota 123 mln zł. 245 zakładów zawarło ugodę restrukturyzacyjną, polegającą, między innymi, na umorzeniu zobowiązań cywilnoprawnych na kwotę 265 mln zł, z czego umorzono 220 mln zł – 45 mln zł pozostaje do umorzenia. W przypadku 64 zakładów opieki zdrowotnej doszło do przejęcia zobowiązań cywilnoprawnych przez podmioty, które utworzyły te zakłady – jest to kwota 148 mln zł. Mieliśmy również do czynienia z udzielaniem pożyczek przez organa założycielskie. W przypadku 83 zakładów organa założycielski udzieliły pożyczek na kwotę 260 mln zł. Co ciekawe, tylko 2 zakłady ubiegały się o organizację emisji obligacji na kwotę 22 mln zł. Należy również przekazać informację, że 353 zakłady uregulowały zobowiązania z własnych środków na kwotę 1,3 mld zł. 53 zakłady korzystały z innych źródeł finansowania – wsparcia finansowego ze strony jednostek samorządu terytorialnego, zaciągniętych pożyczek komercyjnych, umorzenia pożyczek przez organ założycielski lub tę pokrywania ujemnych wyników finansowych przez organa założycielskie.</u>
<u xml:id="u-4.6" who="#MarekHaber">W tym czasie mieliśmy do czynienia z realizacją tzw. piątej transzy pożyczki Skarbu Państwa, a zobowiązania zakładów zdrowotnych, które zostały zgłoszone do uregulowania w ramach tej transzy, wynosiły 329 mln zł. Powiem tylko, że 17 mln zł to były zaległości z tytułu ustawy – ZUS pracodawcy powstały po wypłaceniu zobowiązań z tytułu „ustawy 203”; 75 mln zł – zobowiązania publicznoprawne objęte restrukturyzacją; 45 mln zł – zobowiązania cywilnoprawne objęte restrukturyzacją; 97 mln zł – spłata kredytu obrotowego lub pożyczki udzielonej przez podmiot; 95 mln zł – ZUS pracodawcy od wypłaconych wynagrodzeń. Na te cele zostały przeznaczone te środki finansowe.</u>
<u xml:id="u-4.7" who="#MarekHaber">Uważam, że ważną informacją jest to, iż podstawowy cel, który przyświecał tej ustawie, a więc uwolnienie zakładów opieki zdrowotnej od zobowiązań wobec pracowników z tytułu tak zwanej ustawy 203 za lata 2001–2004, został zrealizowany. Mogę państwu przekazać informację, że praktycznie w 100% wszystkie indywidualne roszczenia pracownicze w tym zakresie zostały zrealizowane. Wyjątek stanowią trzy zakłady opieki zdrowotnej, które nie są w stanie w całości zrealizować tych zobowiązań, ale nie z powodów finansowych, tylko formalnych – nie ma możliwości ustalenia spadkobierców osób, które z tymi roszczeniami występowały, lub są problemy z ustaleniem aktualnego miejsca zamieszkania osoby, która występowała z roszczeniem, a przez dłuższy okres przebywa za granicą. Natomiast, generalnie, założenie, które przyjęto, zostało zrealizowane.</u>
<u xml:id="u-4.8" who="#MarekHaber">Można również stwierdzić, że realizacja ustawy doprowadziła do spadku zobowiązań wymagalnych. I tak, na koniec 2004 r. zobowiązania wymagalne zakładów opieki zdrowotnej wynosiły 5,872 mld zł, natomiast na koniec czerwca 2008 r. – ponad 2 mld 636 mln 800 tys. zł. Wyhamowanie tempa przyrostu zadłużenia następowało od drugiej połowy 2005 r. Od tego czasu obserwuje się wyraźną tendencję spadkową i osiągnięcie poziomu z czerwca 2008 r. – ponad 2,636 mld zł. Według stanu na dzień 30 czerwca 2008 r., jednostki bez zobowiązań wymagalnych stanowiły 56,3% wszystkich samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Jeszcze krótko na temat dotacji, która była przekazywana na poprawę infrastruktury zakładów, podniesienie jakości świadczeń zdrowotnych. Została ona wykorzystana w 95%.</u>
<u xml:id="u-4.9" who="#MarekHaber">W ten sposób można podsumować to sprawozdanie. Zakończę ogólną informację dotyczącą oceny przebiegu realizacji ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji z 15 kwietnia 2005 r., skupiając się na trzech zasadniczych elementach. Tak więc, podstawowy cel, jakim jest zmniejszenie zobowiązań zakładów opieki zdrowotnej, został osiągnięty. Została również dokonana całkowita spłata zobowiązań z tytułu „ustawy 203” i wszystkie roszczenia pracowników w tym zakresie zostały zaspokojone. Dziękuję bardzo.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#BolesławPiecha">Dziękuję bardzo. Czy jeszcze ktoś ze strony rządowej chciałby uzupełnić wystąpienie pana ministra? Nikt się nie zgłasza. W związku z tym otwieram dyskusję.</u>
<u xml:id="u-5.1" who="#BolesławPiecha">Czy ktoś z państwa posłów chciałby zabrać głos? Proszę bardzo, pani przewodnicząca.</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#BeataMałeckaLibera">Po raz kolejny odnosimy się do informacji z realizacji tej ustawy. Rzeczywiście, najważniejszy cel, o którym pan minister powiedział, został osiągnięty, to znaczy, że właściwie w 100% zostały zaspokojone roszczenia pracownicze z „ustawy 203”. I jeżeli rozpatrywać problem w tym kontekście, to można powiedzieć, że ustawa została zrealizowana i nie ma żadnych niedociągnięć. Ale to tylko powierzchowny problem. Tak naprawdę, po raz kolejny kłania się nam potrzeba reformy finansów w ochronie zdrowia i zmian systemowych, ponieważ, mimo, że zauważamy niewielką poprawę jeżeli chodzi o zobowiązania wymagalne, patrząc na te wykresy i dane statystyczne zauważamy, że wielkiej rewolucji w strefie finansów w ochronie zdrowia tą ustawą nie wprowadziliśmy. Oczywiście, nie neguję potrzeby tej ustawy, bo ona swoją rolę spełniła, ale chyba czas powiedzieć, że przez te wszystkie lata, tak naprawdę, zajęliśmy się tylko zobowiązaniami z tytułu „ustawy 203”. To jedna moja uwaga.</u>
<u xml:id="u-6.1" who="#BeataMałeckaLibera">Natomiast druga uwaga dotyczy tego, co wszyscy mogliśmy przeczytać, czyli samego procesu realizacji tej ustawy. Niestety, są pewne sprawy, które wyraźnie zostały podkreślone, dotyczące sposobu realizowania tej ustawy, przekazywania środków, a później złej realizacja programów restrukturyzacyjnych zakładów opieki zdrowotnej.</u>
<u xml:id="u-6.2" who="#BeataMałeckaLibera">Tak więc, podsumowując tych kilka zdań na temat „Informacji” – bo dotyczy to, tak naprawdę, stanu przeszłego – chcę powiedzieć, że ta ustawa wyłącznie zgasiła pożar, który wtedy był palącym problemem, natomiast zupełnie nie rozwiązała istotnych kwestii, jeżeli chodzi o finansowanie w ochronie zdrowia. Dziękuję.</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#BolesławPiecha">Dziękuję bardzo. Proszę bardzo, pan poseł Sopliński.</u>
</div>
<div xml:id="div-8">
<u xml:id="u-8.0" who="#AleksanderSopliński">Mam pytanie do pana ministra na temat zagrożeń postępowań restrukturyzacyjnych, dlatego że wprawdzie 96% zakładów zakończyło proces restrukturyzacyjny, ale została jeszcze część zakładów, które tego procesu nie zakończyły. Czy mógłby pan minister powiedzieć więcej o tych zakładach? Dlaczego one nie zakończyły tego postępowania? Oczywiście, te sprawy wiążą się z brakiem płynności finansowej, ale również z pewną odpowiedzialnością, a szczególnie z wyrażeniem zgody przez organa założycielskie, kwestią poręczenia – najczęściej są to placówki bardzo zadłużone. Dziękuję.</u>
</div>
<div xml:id="div-9">
<u xml:id="u-9.0" who="#BolesławPiecha">Dziękuję bardzo. Czy jeszcze ktoś z pań i panów posłów lub zaproszonych gości chciałby zabrać głos? Jeśli nie, pozwolę sobie zadać kilka pytań wyjaśniających.</u>
<u xml:id="u-9.1" who="#BolesławPiecha">Generalnie, ta ustawa miała służyć poprawie sytuacji finansowej i odzyskaniu płynności finansowej przez wiele jednostek. Jak pamiętamy, składała się z dwóch części. Jedna dotyczyła umorzeń zobowiązań publicznoprawnych, a druga – ewentualnych pożyczek, które mogły być umorzone przy spełnieniu odpowiednich warunków.</u>
<u xml:id="u-9.2" who="#BolesławPiecha">Celem tej ustawy była również próba zmierzenia się z zaszłościami zakładów opieki zdrowotnej, jakie powstały w konsekwencji „ustawy 203”. Nie przez przypadek był to jeden z głównych warunków, żeby o te środki w ogóle się ubiegać.</u>
<u xml:id="u-9.3" who="#BolesławPiecha">W związku z tym na str. 36 tego sprawozdania, we wnioskach, pojawia się sprawa roszczeń związanych z realizacją „ustawy 203”, które pozostają przedmiotem sporu sądowego. Kwota tych roszczeń na dzień 31 lipca 2008 r. określona jest na prawie 760 mln zł. Chciałbym wiedzieć, czy w tej materii coś się zmieniło? Czy nadal ta kwota będąca przedmiotem sporu jest zapisywana w planie finansowym Narodowego Funduszu Zdrowia? To jest pierwsze pytanie.</u>
<u xml:id="u-9.4" who="#BolesławPiecha">Kolejne pytanie dotyczy ważnej rzeczy. Pamiętajmy, że – przynajmniej na 31 lipca 2008 r. – 56,3% zakładów opieki zdrowotnej nie ma zobowiązań wymagalnych, czyli posiada płynność finansową. Co więcej, bardzo często nadzór kontrolny wskazywał, że część szpitali ma nadpłynność, co też nie świadczy o dobrym gospodarowaniu środkami finansowymi. Jednocześnie, przy tej płynności, tych wynikach, pojawia się informacja dotycząca stanowiska Krajowej Rady Regionalnych Izb Obrachunkowych – jest to str. 38 – że Krajowa Rada Regionalnych Izb Obrachunkowych zwraca uwagę na to, że znaczący udział w długu zakładów opieki zdrowotnej stanowią zobowiązania wobec sektora finansów publicznych – czyli zobowiązania wobec ZUS-u, pomimo umorzeń, i wobec pewnych organów podatkowych są nie realizowane w 50%. Czy w tym zakresie również są podejmowane jakieś działania i co możemy zrobić? Na koniec wymienione są również pewne nieprawidłowości, które występowały w wydawanych decyzjach o warunkach restrukturyzacji. Potwierdza się, że część tych decyzji restrukturyzacyjnych była podejmowana na przynętę. Generalnie, zakłady opieki zdrowotnej nie spełniały kryteriów, które pozwalały otworzyć postępowania restrukturyzacyjne, a jednak zostały przez organa tworzące, organa właściwe – mówię o wojewodach i Ministrze Zdrowia – zakwalifikowane do restrukturyzacji. Tym samym otworzono możliwość korzystania ze środków publicznych zagwarantowanych w ustawie. Czy w stosunku do tych zakładów i w stosunku do organów restrukturyzujących zostały wciągnięte jakieś wnioski? Dziękuję bardzo.</u>
<u xml:id="u-9.5" who="#BolesławPiecha">Czy jeszcze ktoś? Jeśli nie, to proszę, panie ministrze.</u>
</div>
<div xml:id="div-10">
<u xml:id="u-10.0" who="#MarekHaber">Dziękuję bardzo. Panie przewodniczący, pani przewodnicząca, szanowni państwo. Odnosząc się najpierw do uwag pani przewodniczącej – oczywiście, całkowicie się zgadzam z oceną sytuacji przedstawioną przez panią przewodniczącą. Skupiałem się na zreferowaniu skutków realizacji tej ustawy, natomiast wrócę do wielokrotnie powtarzanej kwestii podczas prac Komisji i posiedzeń parlamentarnych ubiegłego roku, kiedy wyraźnie sprecyzowaliśmy stanowisko, że realizacja tej ustawy, uchwały Rady Ministrów o pomocy publicznej, o wzmocnieniu bezpieczeństwa zdrowotnego obywateli, to jest przygotowanie jednostek do przekształceń. To jest prawdopodobnie najlepszy moment do tego, aby takie przekształcenia wykonać, aby doprowadzić do zmiany organizacyjno-prawnej, która pozwoli w większym stopniu panować nad gospodarką finansową zakładów, utrzymywać większą dyscyplinę i większy nadzór właścicielski. Samo zrealizowanie tej ustawy – również w moim przekonaniu – nie zmienia sytuacji, jaki będziemy mieli system ochrony zdrowia, nie zmienia w sposób zasadniczy tendencji do ponownego zadłużania się, jakie za chwilę mogą się pojawić.</u>
<u xml:id="u-10.1" who="#MarekHaber">Jeśli chodzi o kwestię zagrożenia realizacji tych postępowań, to zagrożenia te dotyczą 3% zakładów opieki zdrowotnej. Czyli te zakłady, które nie zakończyły postępowania restrukturyzacyjnego, są potencjalnie zagrożone niedojściem do mety. Liczba tych zakładów jest minimalna, jest to margines sprawy – 8 zakładów opieki zdrowotnej. Jeśli zostanie mi przygotowany materiał, to powiem państwu, jak to wygląda, jeśli chodzi o struktur tych zakładów. Jest to 8 zakładów, z czego 7 dotyczy Ministra Zdrowia, a 1 – wojewody. Jeśli chodzi o kwestię zakładów, które są w gestii Ministra Zdrowia, to tę sprawę monitorujemy na bieżąco i, między innymi, w ostatnim okresie były podjęte decyzje, były podjęte rozmowy z zakładami opieki zdrowotnej, których organem założycielskim jest Minister Zdrowia, w których wyjaśniana była kwestia zagrożenia kontynuowania tego procesu. W chwili obecnej nie mam żadnej informacji o tym, aby któryś proces restrukturyzacji był zagrożony niezakończeniem go. Były procesy zawieszone. Ten proces został odwieszony, jest kontynuowany i wszystkie zakłady w tej chwili zmierzają do zakończenia procesu restrukturyzacyjnego.</u>
<u xml:id="u-10.2" who="#MarekHaber">Kwestia spraw sądowych – str. 31. Około 240 zakładów opieki zdrowotnej zrzekło się roszczeń wobec Narodowego Funduszu Zdrowia na łączną kwotę 1,3 mld zł, wobec Skarbu Państwa – na kwotę 81 mln zł, a także wobec innych jednostek sektora finansów publicznych – w wysokości 149 tys. zł. 155 jednostek podjęło decyzję o nie zrzekaniu się roszczeń i pozostaje stroną sporu sądowego z Narodowym Funduszem Zdrowia na łączną kwotę 758 mln zł. Oczywiście, jeżeli chodzi o te jednostki, które znajdują się w sporze sądowym, to na chwilę obecną nie da się odpowiedzieć na pytanie, co będzie z tymi zobowiązaniami i roszczeniami. Stronami tego sporu są jednostki i Narodowy Fundusz Zdrowia. Jakie rozstrzygnięcie zapadnie na drodze postępowania sądowego, będziemy mogli się przekonać wyłącznie wtedy, kiedy ono zapadnie. Te procesy trwają od lat, w wielu wypadkach są dość skomplikowane. Zmienia się orzecznictwo, a więc w chwili obecnej trudno zająć stanowisko, jaka będzie kwota faktycznie zasądzonych roszczeń i jak ten proces się zakończy.</u>
<u xml:id="u-10.3" who="#MarekHaber">Sprawa kontroli Najwyższej Izby Kontroli i informacji, która została zawarta w tym sprawozdaniu, dotyczącej różnego rodzaju nieprawidłowości, które pojawiły się w procesie realizacji ustawy. Jednym z zarzutów dotyczących lat 2005–2007 była kwestia złego nadzoru właścicielskiego i podjęcia określonych decyzji restrukturyzacyjnych na podstawie programów, które były nie do końca sprowadzone, nie do końca wiarygodne i nie do końca realizowane. Faktycznie, Najwyższa Izba Kontroli zarzuciła tego typu nieprawidłowość. Wnioski zostały przekazane samorządom terytorialnym i zostały one zobowiązane do lepszego nadzoru, przy czym trzeba mieć świadomość tego, że te programy, tak naprawdę, zostały w tym momencie przyjęte i możemy tylko sprawdzać realizację restrukturyzacji finansowej w kontekście tych programów.</u>
<u xml:id="u-10.4" who="#MarekHaber">Pragnę jednak również zauważyć, że Najwyższa Izba Kontroli zwróciła uwagę jeszcze na kilka innych elementów. Są to elementy o znaczeniu systemowym, do których może warto byłoby sięgnąć. Zwróciła uwagę na to, że powinien być wzmożony nadzór właścicielski i powinno dojść do zmiany form organizacyjno-prawnych w taki sposób, żeby ten nadzór właścicielski i kontrolowanie gospodarki finansowej i sytuacji ekonomiczno-finansowej zakładów były mocniejsze i bardziej intensywne.</u>
<u xml:id="u-10.5" who="#MarekHaber">Pan przewodniczący pytał jeszcze o kwestię spłaty zobowiązań wobec ZUS-u i fakt utrzymywania się dość wysokiego zadłużenia w zakresie zobowiązań publicznoprawnych. Propozycje w tym zakresie były dość wyraźne i daleko idące. Zawarte były w pakiecie ustaw, które proponowaliśmy Sejmowi do przyjęcia. Przypomnę, że w tych ustawach była mowa o całkowitym umorzeniu zobowiązań publicznoprawnych na dzień 31 grudnia 2007 r. i, w naszym przekonaniu, problem zobowiązań publicznoprawnych dzięki tym zapisom i ich realizacji praktycznie by całkowicie zniknął. W chwili obecnej, w ramach tej ustawy, która obowiązuje, wykonanie jakiegokolwiek ruchu jest niemożliwe dlatego, że, po pierwsze, ustawa kończy swoje życie, a po drugie – środki finansowe, które były przeznaczone na jej realizację, zostały wyczerpane. Dziękuję.</u>
</div>
<div xml:id="div-11">
<u xml:id="u-11.0" who="#BolesławPiecha">Dziękuję bardzo. Proszę, panie pośle.</u>
</div>
<div xml:id="div-12">
<u xml:id="u-12.0" who="#AndrzejOrzechowski">Ja już może nie w formie pytania, tylko w formie uwagi dotyczącej tej ustawy.</u>
<u xml:id="u-12.1" who="#AndrzejOrzechowski">W tytule ustawy jest mowa o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Chciałbym powiedzieć, że ta ustawa nie obejmuje całego zakresu zakładów opieki zdrowotnej, które są finansowane ze środków publicznych, a późniejsze kolejne projekty, a także „Program wzmocnienia bezpieczeństwa zdrowotnego obywateli” też dotyczy tylko tak zwanych publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Nie zapominajmy, że poza publicznymi zakładami opieki zdrowotnej są tak zwane niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, które też były dotknięte problemem związanym z „ustawą 203”, a które nie mogły skorzystać z tej pomocy, a teraz też nie mogą skorzystać z pomocy w ramach „Programu wzmocnienia bezpieczeństwa zdrowotnego obywateli”. W moim przekonaniu, jest to swoista nierówność konstytucyjna, bo przecież te zakłady są finansowane ze środków publicznych, świadczą usługi dla obywateli i – w moim przekonaniu – nie ma uzasadnienia do tego, aby część polskich obywateli była wykluczona z takiego powodu, że ten zakład, pomimo że własnościowo jest publiczny, albo większościowo jest publiczny, nie może skorzystać z programów adresowanych do tak zwanych publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Tutaj swoista uwaga pod adresem ustawodawcy, aby w przyszłości takiej nierówności konstytucyjnej nie było.</u>
</div>
<div xml:id="div-13">
<u xml:id="u-13.0" who="#BolesławPiecha">Dziękuję bardzo. Czy ktoś z państwa posłów lub zaproszonych gości chciałby jeszcze zabrać głos? Jeśli nie, będę drążyć ten temat, bo jest on trudny.</u>
<u xml:id="u-13.1" who="#BolesławPiecha">Rozumiem, że ta ustawa działa już przez okres funkcjonowania trzech kolejnych rządów, a dotyczy sprawy zasadniczej, którą ta ustawa miała raz na zawsze zakończyć, czyli „ustawy 203”. Nie rozumiem, czy te roszczenia, które są dzisiaj przedmiotem sporu sądowego, wynikają wyłącznie ze skutków „ustawy 203”? Jeżeli tak, to jeśli przyjmiemy, że jest to 760 mln zł, to jest to znaczny problem całości środków, które były kierowane na tę pomoc publiczną.</u>
<u xml:id="u-13.2" who="#BolesławPiecha">Z drugiej strony, muszę powiedzieć, panie ministrze, jeśli chodzi o umorzenia, że ich wysokość nie zamykała się w kwocie, która była opisana w ustawie, ponieważ były inaczej księgowane w budżecie państwa. W związku z tym ich tutaj nie widać. Natomiast powstaje pytanie, czy kwota 758 mln zł będąca przedmiotem sporu sądowego – jest to znaczna suma – wynika tylko z konsekwencji „ustawy 203”, czy również z innych sporów, jak, na przykład, nadlimitowe świadczenia?</u>
</div>
<div xml:id="div-14">
<u xml:id="u-14.0" who="#MarekHaber">Dziękuję bardzo, panie przewodniczący. Najpierw mój krótki komentarz, a potem poproszę pana dyrektora Warczyńskiego o uzupełnienie.</u>
<u xml:id="u-14.1" who="#MarekHaber">Jeszcze dwa zdania na temat tego, z jakich możliwości mogły skorzystać zakłady opieki zdrowotnej i jakie były możliwości wpływania na konstrukcję procesu restrukturyzacji, którą przyjmowały.</u>
<u xml:id="u-14.2" who="#MarekHaber">Program restrukturyzacji początkowo zakładał 70% umorzenia w sytuacji, kiedy 30% zostanie spłacone – upraszczając i traktując to hasłowo. W momencie, gdy zaczęto mówić o umorzeniu zobowiązań wobec Narodowego Funduszu Zdrowia z tytułu „ustawy 203”, zaproponowano stuprocentowe umorzenie za zrezygnowanie z roszczeń. I tutaj decyzja należała do zakładu opieki zdrowotnej. On mógł w to wejść lub nie. Wynikało to – mówiąc najprościej – z kalkulacji finansowej. Jeżeli umorzenie tych 30% było dla zakładu opieki zdrowotnej interesujące, zbliżone do kwoty roszczenia, o jaką występował do Narodowego Funduszu Zdrowia, to decydował się na to, aby z tego mechanizmu skorzystać. Jeżeli – mówiąc kolokwialnie – miał nóż na gardle i potrzebował środków finansowych, to również decydował się na tego typu krok i korzystał z tego mechanizmu. Natomiast wiele zakładów, oceniając swoje roszczenia na kwoty większe niż dotyczące 30%, które mogły zostać umorzone, i na których mogły skorzystać decydując się na ten mechanizm, nie zdecydowało się na ten krok i z tego wynikają te sprawy sądowe. Z tego, co ja jestem w stanie odczytać z jej zapisów, nie było możliwości zmuszenia zakładu opieki zdrowotnej do skorzystania z tej zaproponowanej ścieżki.</u>
<u xml:id="u-14.3" who="#MarekHaber">Jeśli pan przewodniczący pozwoli, oddam głos panu dyrektorowi.</u>
</div>
<div xml:id="div-15">
<u xml:id="u-15.0" who="#BolesławPiecha">Proszę bardzo, panie dyrektorze. To jest jednak duża liczba szpitali – ponad 25% szpitali w ogóle nie załatwiało spraw restrukturyzacyjnych tylko poszło jak w dym w procesy sądowe z Narodowym Funduszem Zdrowia. A może się mylę, może są tam również inne zobowiązania.</u>
</div>
<div xml:id="div-16">
<u xml:id="u-16.0" who="#PiotrWarczyński">Panie przewodniczący, szanowni państwo. Nie, tam są zobowiązania wynikające wyłącznie z „ustawy 203”. Nie ma odnośnie do tego żadnych wątpliwości. Natomiast trzeba sobie uświadomić, że te zakłady korzystają z całej pożyczki spłacając ją. Dochodząc do pewnego momentu, będą miały umorzone 70% swoich zobowiązań, natomiast nie zdecydowały się tylko na umorzenie wobec NFZ. Mamy sprecyzowane, które są to zakłady, więc jeżeli pan przewodniczący sobie zażyczy, jesteśmy w stanie przedstawić Komisji stosowne sprawozdanie.</u>
<u xml:id="u-16.1" who="#PiotrWarczyński">Narodowy Fundusz Zdrowia jest niejako zobowiązany do utrzymania potencjalnej rezerwy na spłatę tych zobowiązań, jak co roku. Nie wiem, czy jest przedstawiciel Narodowego Funduszu Zdrowia, ale Fundusz, jak co roku, taką rezerwę na ewentualne roszczenia wynikające z wyroków sądowych utrzymuje.</u>
</div>
<div xml:id="div-17">
<u xml:id="u-17.0" who="#BolesławPiecha">Rozumiem, że dotyczy to tylko „ustawy 203” i mimo, iż zakłady wzięły pieniądze na restrukturyzację, to niejako pozostały w roszczeniu tych środków finansowych Narodowego Funduszu Zdrowia, wykorzystując te środki, które otrzymały niekoniecznie na cele zaspokojenia spraw związanych z „ustawą 203”. A jest to chyba kwestia i umorzeń, i zamknięcia procesu restrukturyzacji. Tak więc, skutki „ustawy 203” muszą przestać istnieć. Takie było jedno z założeń tej ustawy.</u>
<u xml:id="u-17.1" who="#BolesławPiecha">Proszę bardzo, panie dyrektorze.</u>
</div>
<div xml:id="div-18">
<u xml:id="u-18.0" who="#PiotrWarczyński">Tak, panie przewodniczący, natomiast te skutki wygasły całkowicie między pracodawcą a pracownikiem. Jednak jak wiemy, pewien wyrok Trybunału w pewnym okresie wskazał nam płatnika tychże roszczeń zupełnie obok. I dlatego te sprawy toczą się obok tej ustawy.</u>
</div>
<div xml:id="div-19">
<u xml:id="u-19.0" who="#BolesławPiecha">Dziękuję bardzo. Czy są potrzebne dodatkowe wyjaśnienia? Jeśli nie, przystąpimy do ustalenia, czy przyjmujemy informację rządu. Musimy to zrobić w dwóch niezależnych aktach woli Komisji. Natomiast proponowałbym, żeby sprawozdawcą Komisji została jedna osoba. Myślę, że na sali sejmowej te dwa punkty również będą połączone.</u>
<u xml:id="u-19.1" who="#BolesławPiecha">Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja przyjęła i przekazała Wysokiej Izbie do przyjęcia informację rządu o przebiegu realizacji ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej, zawartą w druku nr 713. Czy są głosy przeciwko takiemu stanowisku? Sprzeciwu nie słyszę.</u>
<u xml:id="u-19.2" who="#BolesławPiecha">Stwierdzam, że informacja zawarta w druku nr 713 została przyjęta.</u>
<u xml:id="u-19.3" who="#BolesławPiecha">Druga w kolejności jest informacja o przebiegu realizacji ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej za okres kwiecień-wrzesień 2008 r., zawarta w druku nr 1567.</u>
<u xml:id="u-19.4" who="#BolesławPiecha">Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja przyjęła tę informację. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
<u xml:id="u-19.5" who="#BolesławPiecha">Stwierdzam, że Komisja przyjęła tę informację.</u>
<u xml:id="u-19.6" who="#BolesławPiecha">Proponowałbym, żeby sprawozdawcą był pan poseł Raczkowski. Widzę, że go nie ma, ale pani przewodnicząca ma dane odnośnie do jego oświadczenia woli.</u>
</div>
<div xml:id="div-20">
<u xml:id="u-20.0" who="#BeataMałeckaLibera">Pan przewodniczący prowadził tę ustawę i wyraził zgodę na dalsze występowanie w roli sprawozdawcy.</u>
</div>
<div xml:id="div-21">
<u xml:id="u-21.0" who="#BolesławPiecha">Czy są inne propozycje? Czy są głosy przeciwne? Nie ma.</u>
<u xml:id="u-21.1" who="#BolesławPiecha">Stwierdzam, że pan poseł Raczkowski będzie nas reprezentować na sali plenarnej. Na tym zakończyliśmy rozpatrzenie pkt 1.</u>
<u xml:id="u-21.2" who="#BolesławPiecha">Ogłaszam 5 minut przerwy technicznej, bo przyjęcie planu pracy jest wewnętrzną sprawą Komisji.</u>
<u xml:id="u-21.3" who="#komentarz">(Po przerwie)</u>
<u xml:id="u-21.4" who="#BolesławPiecha">Przystępujemy do przyjęcia planu pracy Komisji na okres od 1 lutego 2009 r. do 31 lipca 2009 r. Mają państwo przed sobą plan pracy zawarty w określonych tabelach. Są tu te sprawy, które już były kiedyś sygnalizowane i te, które państwo zgłosili do sekretariatu Komisji Zdrowia.</u>
<u xml:id="u-21.5" who="#BolesławPiecha">Czy są jeszcze uwagi do tego planu? Przestrzegałbym przed przeładowywaniem tego planu, ponieważ na pewno będą bieżące sprawy ustawodawcze. W związku z tym mnożenie tych bytów jest bardzo niebezpieczne ze względu na czas i rzetelność wykonania przedsięwzięć, które mamy przed sobą. Nie ma uwag.</u>
<u xml:id="u-21.6" who="#BolesławPiecha">Czy ktoś ma inne propozycje, wnioski o wykreślenie czegoś z planu?</u>
<u xml:id="u-21.7" who="#BolesławPiecha">Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja przyjęła plan pracy Komisji na okres od 1 lutego 2009 r. do 31 lipca 2009 r. w brzmieniu, jakie mają państwo przed sobą. Oczywiście, terminy miesięczne mogą ulec niewielkim zmianom. Chciałbym, aby nam udało się – czego życzę sobie i państwu – zrealizować ten plan. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
<u xml:id="u-21.8" who="#BolesławPiecha">Stwierdzam, że plan pracy Komisji na pierwsze półrocze 2009 r. został przyjęty.</u>
<u xml:id="u-21.9" who="#BolesławPiecha">Na tym kończymy posiedzenie Komisji. Dziękuję bardzo.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>