text_structure.xml 137 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml" />
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml" />
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#JanuszWojciechowski">Otwieram posiedzenie Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach. Witam posłów i przybyłych gości. Proponowany porządek dzisiejszego posiedzenia został dostarczony na piśmie. Jeżeli nie usłyszę głosu sprzeciwu, będę uważał, że został on przyjęty. Wobec braku głosu sprzeciwu stwierdzam, że porządek posiedzenia został zaakceptowany. Kontynuujemy rozpatrywanie sprawozdania podkomisji nadzwyczajnej o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego (druk nr 965). Przypominam, że na poprzednim posiedzeniu zakończyliśmy pracę na zmianie nr 102 dotyczącej art. 757. Tę zmianę Komisja przyjęła. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 103, w której proponuje się, aby: w części drugiej w tytule księgi drugiej wyrazy „Księga druga” zastąpić wyrazami „Część trzecia”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 103 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 104, w której proponuje się, aby po art. 760 dodać art. 760 z oznaczeniem 1 w brzmieniu: „Art. 760 z oznaczeniem 1. Na żądanie wierzyciela, którego roszczenie stwierdzone jest tytułem wykonawczym lub tytułem egzekucyjnym, organ egzekucyjny, który prowadzi egzekucję lub który jest właściwy do jej prowadzenia według przepisów kodeksu, udzieli mu informacji, czy przeciwko dłużnikowi prowadzone jest postępowanie egzekucyjne, a jeżeli tak, powiadomi go o stosowanych sposobach egzekucji oraz o wysokości egzekwowanych roszczeń, a także o aktualnym stanie sprawy.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#JanStaszewski">Apelujemy o późniejsze rozpatrywanie art. 760 z oznaczeniem 1 oraz art. 761, a także art. 797 z oznaczeniem 1. Ostatnio opublikowane orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego uchyliło art. 769 kpc stanowiący o odpowiedzialności komorników. Przepis ten miał zasadniczy wpływ na rozwiązania, które proponujemy rozpatrzyć w terminie późniejszym. Nie uwzględniono jeszcze tego orzeczenia w pracach legislacyjnych. Ponadto nasza prośba motywowana jest również tym, iż proponowane normy nie spełniają do tej chwili naszych oczekiwań. Dyskutowaliśmy na ten temat z ekspertem strony rządowej, nieobecnym na posiedzeniu prof. Feliksem Zedlerem, ale nie udało się nam jeszcze uzyskać kompromisu w tej sprawie. Przypominam, iż równolegle do naszych prac nowelizowany jest Kodeks cywilny w zakresie przepisów o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez funkcjonariusza państwa. Te regulacje prawne będą miały także bezpośredni wpływ na dwa wyżej wymienione przepisy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#JanuszWojciechowski">Jakie stanowisko wobec takiej propozycji ma rząd?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#MarekSadowski">Według naszej oceny art. 760 z oznaczeniem 1 w bardzo niewielkim stopniu wiąże się z art. 769. Oczywiście dotyczy on instytucji, która służy komornikom w codziennej pracy, i której zakres merytoryczny łączy się z odpowiedzialnością za szkodę, ale jest to dość odległy związek. Co więcej, zakwestionowany przez Trybunał Konstytucyjny art. 769, jest zastępowany przez nas odpowiednim przepisem zawartym w projekcie rządowym. Ta sama regulacja zmienia odpowiednio art. 23 ustawy o komornikach sądowych. Osobiście nie widzę potrzeby odkładania rozpatrywania tych przepisów na później, a z uwagi na to, że dziś nie skończymy omawiać projektu nowelizacji, jestem za powtórnym przedyskutowaniem wspomnianych rozwiązań z przedstawicielami komorników.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#KazimierzLubiński">Uwaga wiceministra Marka Sadowskiego, iż art. 760 z oznaczeniem 1 nie jest specjalnie związany z usuniętym z systemu art. 769 jest jak najbardziej słuszna. Natomiast kolejny proponowany przepis tzn. art. 761 ma już taki związek ze względu na art. 2 ust. 5 ustawy o komornikach sądowych. Mówi się tam, że komornik ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą za ujawnienie lub wykorzystanie niezgodnie z prawem tajemnicy bankowej lub skarbowej. To wszystko składa się na to, iż, po uchyleniu art. 769 kpc, odpowiedzialność odszkodowawcza komorników wynika z cytowanego przeze mnie przepisu o charakterze szczególnym, a także z regulacji ogólnej, czyli art. 23 ustawy o komornikach sądowych. Na to wszystko nakłada się problem odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa, czyli odpowiedzialności, którą będzie ponosił ten podmiot za działania organów komorniczych. Proszę zauważyć, że do tej pory na podstawie art. 769 Skarb Państwa odpowiadał nie za komornika, ale wraz z komornikiem jako solidarny dłużnik.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#JanuszWojciechowski">Jak mam rozumieć te wypowiedzi - czy należy jeszcze dyskutować nad tymi przepisami, czy też nie?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#KazimierzLubiński">Jeżeli chodzi o przepisy dotyczące odpowiedzialności odszkodowawczej, proponowałbym, abyśmy przedyskutowali je jeszcze raz. Co więcej, art. 761 nie tylko należy zharmonizować z tymi przepisami, ale także z art. 2 ustawy o komornikach sądowych po to, aby komornik na pisemne żądanie mógł otrzymać od różnych instytucji odpowiednie informacje. Ostatecznie jestem za przyjęciem teraz art. 760 z oznaczeniem 1 i odłożeniem na później decyzji w sprawie przyjęcia art. 761.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#JanuszWojciechowski">Czy przedstawiciele komorników mają uwagi do art. 760 z oznaczeniem 1?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#JanStaszewski">Mamy do tego przepisu zastrzeżenia. Niestety resort nie dostrzega wszystkich ewentualnych konsekwencji wiążących się z przyjęciem art. 760 z oznaczeniem 1. Ten przepis powstał pod rządami starej ustawy, wtedy gdy pobierało się dość znaczne opłaty za czynności komornicze. Wierzyciel, aby nie ponosić wtedy zbyt znacznych kosztów, korzystał zazwyczaj z możliwości zapytania komornika o sens składania wniosków egzekucyjnych? Dziś, kiedy egzekucja jest znacznie tańsza nie ma żadnych przeszkód, aby wierzyciel od razu składał taki wniosek do komornika, jeśli ma jakąś wiedzę na temat majątku dłużnika. Zdaniem wiceministra Marka Sadowskiego funkcjonowanie tej regulacji nie miałoby w przyszłości zasadniczego wpływu na działania komorników. Uważamy jednak, że może być inaczej, ponieważ jeżeli ktokolwiek złoży do nas zapytanie o informację, to jakakolwiek pomyłka w jej udzieleniu będzie rodziła odpowiedzialność odszkodowawczą. Komornicy nie boją się tej odpowiedzialności, ale w sytuacjach patologicznych, kiedy mamy np. w jednej sprawie kilkuset wierzycieli względem jednego dłużnika, a majątek tego ostatniego jest ogromny i składający się z wielu aktywów i pasywów, to wtedy o pomyłkę naprawdę nie jest trudno. Wierzyciele powinni skupiać się na dochodzeniu swoich praw i zabezpieczeniu interesów poprzez faktyczne działania, tzn. egzekwowanie tytułów wykonawczych, a nie na uzyskiwaniu informacji czy warto dochodzić wierzytelności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#JanuszWojciechowski">Rozumiem państwa argumenty, ale nie przedstawiacie w tej chwili żadnej konkretnej alternatywnej propozycji dla brzmienia tego przepisu. Proponuję zatem na roboczo przyjąć proponowaną przez rząd regulację, a po przeprowadzeniu konsultacji i wypracowaniu jakiejś innej propozycji, na następnym posiedzeniu powrócić do tego tematu i być może przyjąć inne rozwiązanie. Zwracam się zatem do wiceministra Marka Sadowskiego, aby odbyły się w tej sprawie odpowiednie rozmowy z przedstawicielami komorników. Taki sam tryb procedowania proponowałbym przyjąć w przypadku kolejnej zmiany nr 106 dotyczącej art. 761. W projekcie proponuję się, aby temu przepisowi nadać brzmienie: „Art. 761 par. 1 Organy administracji publicznej, w szczególności organy podatkowe oraz organy wykonujące zadania z zakresu administracji publicznej, Zakład Ubezpieczeń Społecznych, jak również organy spółdzielni mieszkaniowych, zarządy wspólnot mieszkaniowych oraz inne podmioty zarządzające mieszkaniami, obowiązane są na żądanie komornika udzielić mu informacji, wynikających z prowadzonej przez nie ewidencji, rejestrów bądź innych danych znajdujących się w ich posiadaniu, o zameldowaniu oraz prawnym i faktycznym zajmowaniu przez dłużnika mieszkań i pomieszczeń użytkowych, w tym garaży, o adresie przedsiębiorstwa dłużnika, a także o zatrudnieniu i źródłach dochodów dłużnika oraz posiadanych przez niego pojazdach mechanicznych.”. Dodatkowo proponuje się, aby w art. 761 uchylić par. 2.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#KazimierzLubiński">Przyjęcie art. 761, w brzmieniu proponowanym w projekcie, byłoby poważnym błędem. W tym przepisie proponuje się, aby różne podmioty na wniosek pisemny komorników były zobowiązane do udzielenia różnych informacji o majątku dłużnika. Art. 2 ustawy o komornikach sądowych dotyczy zupełnie innych podmiotów, niż te wymienione w zmianie nr 105. W ten sposób może dojść do kolizji norm prawnych, wynikającej z tego, iż powstały one w różnych czasach, co powodowało, że kierowane były do różnych adresatów. Banki nie ponoszą odpowiedzialności za informacje przekazywane komornikom, co trzeba było odpowiednio zapisać w przepisach prawa bankowego. Zrodziło to konsekwencje w postaci wprowadzenia odpowiednich unormowań w przepisach prawa o komornikach, a następnie zmusiło nas do zmian w przepisach o odpowiedzialności tej grupy zawodowej. W efekcie trzeba teraz byłoby dokonać zmian w przepisach o odpowiedzialności różnych podmiotów w prawie cywilnym materialnym. Jak widać nie możemy tak łatwo zobowiązywać różnych grup zawodowych do udzielania komornikom informacji dotyczących majątku dłużników, jeżeli odpowiednio do tego nie uregulujemy przepisów o odpowiedzialności tych grup. Nakazuje mi to zaapelować do Komisji, aby nie przyjmowała przepisu proponowanego w zmianie nr 106.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#JanuszWojciechowski">Argumenty przedstawione przez prof. Kazimierza Lubińskiego skłaniają mnie do zmiany zdania w sprawie procedury dalszego postępowania z zmianami nr 105 i 106. Proponuję nie przyjmować w tej chwili tych przepisów, a nad ich losem zastanowić się dopiero w momencie, kiedy Ministerstwo wraz z komornikami wypracuje kompromisowe rozwiązania. Czy jest sprzeciw wobec takiej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że została ona przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 106, w której proponuje się, aby art. 767 nadać brzmienie: „Art. 767 par. 1. Na czynności komornika przysługuje skarga do sądu rejonowego, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Dotyczy to także zaniechania przez komornika dokonania czynności. Do rozpoznania skargi na czynności komornika właściwy jest sąd, przy którym działa komornik. Jeżeli do prowadzenia egzekucji został wybrany komornik poza właściwością ogólną, skargę rozpoznaje sąd, który byłby właściwy według ogólnych zasad. Par. 2. Skargę może złożyć strona lub inna osoba, której prawa zostały przez czynności lub zaniechanie komornika naruszone bądź zagrożone. Par. 3. Skarga na czynność komornika powinna czynić zadość wymaganiom pisma procesowego oraz określać zaskarżoną czynności lub czynność której zaniechano, jak również wniosek o zmianę, uchylenie lub dokonanie czynności wraz z uzasadnieniem. Par. 4. Skargę wnosi się do sądu w terminie tygodniowym od dnia czynności, gdy strona lub osoba, której prawo zostało przez czynności komornika zagrożone bądź naruszone, była przy czynności obecna lub była o jej terminie zawiadomiona, w innych wypadkach - od dnia zawiadomienia o dokonaniu czynności strony lub osoby, której prawo zostało przez czynności komornika naruszone bądź zagrożone, a w braku zawiadomienia - od dnia dowiedzenia się o niej, a w wypadku zaniechania dokonania czynności - od dnia, w którym czynność powinna być dokonana. Odpis skargi przesyła się komornikowi, który w terminie trzech dni na piśmie sporządza uzasadnienie dokonania zaskarżonej czynności lub przyczyn jej zaniechania oraz przekazuje je wraz z aktami sprawy do sądu, do którego skargę wniesiono, chyba że skargę w całości uwzględnia, o czym zawiadamia sąd i skarżącego oraz zainteresowanych, których uwzględnienie skargi dotyczy.”</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#JanStaszewski">Sama idea tego przepisu jest bardzo dobra, z tym że proponowalibyśmy inny, niż opisany w par. 4, tryb wnoszenia skargi na czynności lub zaniechania komorników. W przepisie mówi się o wniesieniu skargi bezpośrednio do sądu, natomiast my proponujemy wniesienie tej skargi do sądu za pośrednictwem komornika. Proponowane przez nas rozwiązanie jest podobne do rozwiązań przyjętych generalnie w postępowaniu administracyjnym. Jeżeli jednak, z jakichś względów, nie będzie można przyjąć naszej propozycji, to opowiadamy się za zmianą brzmienia par. 4 w taki sposób, aby w momencie gdy strona składa skargę można było przesłać odpis tej skargi do komornika. Uzasadnię złożoną przez nas propozycję na podstawie przykładu wziętego z codziennej praktyki po to, aby pokazać z jakimi paradoksami spotykamy się w życiu. Dziś, jeżeli komornik wydaje jakąś decyzję, a strona składa na nią skargę do sądu, to zdarza się, że komornik dowiaduje się o niej i zarzutach stawianych przez stronę dopiero po kilku miesiącach, gdy zapadnie już wyrok i zostanie rozpatrzona apelacja, a sprawa zostanie ponownie skierowana do kancelarii komorniczej. Sprawą niezwykle istotną byłoby dla nas gdybyśmy byli informowani o tym, że wskutek złożenia skargi przez stronę, sąd np. stwierdził nieprawomocność orzeczonych postanowień.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#MarekSadowski">Nie wiem, czy propozycja komorników jest zasadna. Argumentem, który przemawia przeciwko niej jest to, że skarga strony na czynności komornicze, której chcielibyście państwo otrzymywać odpis, nie została jeszcze przez sąd rozpoznana i nie wiadomo, czy do takiego rozpoznania w ogóle dojdzie. Jeżeli sąd odrzuci taką skargę, ze względów np. formalnych, to komornik niepotrzebnie będzie musiał dokonywać jakiejś czynności z dokumentem, który nie zaistnieje na drodze sądowej. Nasza propozycja zakłada, że komornicy mają zajmować się jedynie realnymi skargami, które po rozpatrzeniu wstępnym przez sąd są, w formie odpisu, do nich wysyłane. Jest to bardzo wyraźnie stwierdzone w zdaniu drugim w par. 4.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#JanuszWojciechowski">Czy rozwiązanie zawarte w projekcie, na które wskazał wiceminister nie satysfakcjonuje komorników?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#JanStaszewski">To jest dobre rozwiązanie, ale pod warunkiem, że będzie ono stosowane w ten sposób, w jaki przedstawił je wiceminister Marek Sadowski. Ostatnia kontrola przeprowadzona przez Ministerstwo Sprawiedliwości w terenie, w wydziałach skarg sądów cywilnych, nadzorujących działania komorników, wykazała, że sądy, wzywając do uzupełnienia braków, zabierają akta komornikom po to, aby szybciej rozstrzygnąć sprawę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#MarekSadowski">Nowa propozycja brzmienia art. 767 będzie przeciwdziałać takim praktykom. Przepis teraz wyraźnie stanowi, że: „Odpis skargi przesyła się komornikowi, który w terminie trzech dni sporządza uzasadnienie dokonania zaskarżonej czynności lub przyczyn jej zaniechania oraz przekazuje je wraz z aktami sprawy do sądu, do którego skargę wniesiono, chyba że skargę w całości uwzględnia, o czym zawiadamia sąd i skarżącego oraz zainteresowanych, których uwzględnienie skargi dotyczy.”. Komornik nie będzie już pozbawiany akt sprawy. Nie będziemy już tolerować takich sytuacji, kiedy dłużnik zaskarża jedną z kilku czynności komorniczych w trakcie ich trwania, a sąd pozbawia komorników akt sprawy na kilka miesięcy, przez co dalsza egzekucja staje się niemożliwa. Nie rozumiem dlaczego komornicy chcą petryfikować stare rozwiązania, trochę je modyfikując, a sprzeciwiając się wprowadzeniu nowej lepszej praktyki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#JanStaszewski">Sądzę, że się nie zrozumieliśmy. Zależy nam tylko na tym, aby pewne informacje dotyczące toczących się postępowań i skarg na czynności komornicze docierały do wiedzy komorników.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#JanuszWojciechowski">Przepraszam, że przerywam, ale generalnie nie rozumiem na czym polega problem. Propozycja rządowa zawarta w art. 767 wydaje się jasna - odpis skargi na czynności i zaniechania komornicze przesyła się komornikowi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#JanStaszewski">Niestety, tak nie jest, praktyka procedury sądowej wygląda inaczej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#JanuszWojciechowski">Nie rozmawiajmy o patologiach, lecz o tym, co wynika z przepisu. Przepis jest jasny i jednoznaczny - jeśli do sądu trafia skarga, to trzeba jej odpis przesłać komornikowi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#JanStaszewski">Naszym zadaniem jest jak najlepsze działanie w imieniu wierzyciela. Tymczasem jeżeli skarga trafiająca do sądu ma jakieś braki, to jest odsyłana do uzupełnienia, a wszystkie te czynności trochę trwają. Często i tak się zdarza, że skarga odsyłana jest ponownie do uzupełnienia stronie, co niweczy w praktyce czynności komornicze, które mogłyby być w tym czasie wykonane. Jeżeli natomiast będziemy informowani o treści skargi już na etapie wnoszenia jej do sądu, to niezwykle ułatwi nam to pracę. Naprawdę zależy nam, aby aktywnie i dla dobra stron uczestniczyć w postępowaniu i wiedzieć, co się dzieje.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#MarekSadowski">Rozwiązanie sprowadzające się do tego, że sąd będzie przesyłał komornikom odpis skargi już w momencie jej otrzymania, czyli wtedy kiedy nie nadano jej jeszcze biegu procesowego, będzie bardzo niedobre i spowoduje zaburzenia w egzekucji. Z chwilą pojawienia się skargi, komornik z urzędu będzie wstrzymywać egzekucję. Jednak co się stanie, gdy sąd odrzuci taką skargę z powodu braków formalnych? Czy wtedy komornik sam będzie odwieszać swoje działania?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#JanStaszewski">Obecnie kiedy prowadzimy egzekucję, to w toku postępowania wydajemy postanowienia wewnętrzne, które, aby były ważne, muszą stać się prawomocne. Dochodzi do tego, jeżeli żadna ze stron postępowania nie złoży na nie skargi i upłynie odpowiedni czas od momentu wydania postanowienia. Teraz, aby wiedzieć czy nikt nie złożył skargi na postanowienie, komornik jest zmuszony zapytać o to sąd. To wszystko zajmuje czas, a bez tej wiedzy nie można nadać klauzuli prawomocności licznym postanowieniom, co w znacznym stopniu utrudnia przeprowadzanie egzekucji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#JanuszWojciechowski">Biorąc pod uwagę treść par. 4, nadal nie rozumiem problemu. Przecież najpierw daje się stronie prawo wniesienia skargi na czynność komorniczą, potem otrzymuje ją sąd, a następnie jej odpis przesyłany jest do komornika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-26">
          <u xml:id="u-26.0" who="#JanStaszewski">To prawda, ale problem jest w tym, kiedy odpis tej skargi jest przesyłany komornikowi? Jeżeli będzie to zrobione tuż po jej wniesieniu, to wszystko w porządku i możemy zgodzić się na rozwiązanie proponowane w projekcie. Nie zgadzamy się natomiast na to, aby sąd odsyłał skargę do jej uzupełnienia ze względów formalnych i dopiero po powtórnym jej złożeniu przesyłał jej odpis komornikowi. Dla nas byłoby to złe rozwiązanie ze względu na zbyt długi okres oczekiwania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-27">
          <u xml:id="u-27.0" who="#JanuszWojciechowski">Dla mnie z kolei kompletnie niezrozumiałe byłoby przesyłanie komornikom odpisu skargi, która nie spełnia wymogów formalnych. Taka skarga nie byłaby dokumentem, ale brudnopisem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-28">
          <u xml:id="u-28.0" who="#JanStaszewski">Jeżeli jednak ktoś wniósł skargę w terminie i ma ona drobne uchybienia, to sąd mógłby poinformować komornika o tym fakcie. To sądowi i nam ułatwiałoby pracę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-29">
          <u xml:id="u-29.0" who="#JanuszWojciechowski">Niestety, lepszego rozwiązania nie da się chyba wymyślić. To jest standardowa procedura, która dotyczy wszystkich dokumentów. Najpierw wzywa się strony do uzupełnienia braków formalnych, następnie nadaje się bieg sprawie, a potem informuje się wszystkich pozostałych zainteresowanych o treści dokumentów. Sąd nie może informować o dokumentach, które nie są poprawnie sporządzone.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-30">
          <u xml:id="u-30.0" who="#JanStaszewski">W art. 759 par. 2 mowa jest o tym, że sąd może z urzędu wydać komornikowi zarządzenie zmierzające do zapewnienia należytego wykonania egzekucji oraz usunięcia spostrzeżonych uchybień. Jeśli sąd może wydawać takie zarządzenia, mimo np. braków formalnych pism procesowych, to dlaczego nie możemy nadać w tym przypadku szczególnych praw sądom.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-31">
          <u xml:id="u-31.0" who="#MarekSadowski">Jedynym sposobem, aby organ pierwszej instancji od razu był informowany o wpływie skargi, jest zagwarantowanie jego pośrednictwa w przyjmowaniu skargi. Dlatego w sądownictwie wszystkie skargi składa się do sądu pierwszej instancji. Niestety, komornik nie jest sądem pierwszej instancji i dlatego taki tryb przyjmowania skarg nie jest możliwy. Istotnie, niektóre z czynności komorniczych wymagają nadania im prawomocności po to, aby można było je faktycznie zrealizować. Komornikom na ogół spieszy się z realizacją czynności, tak aby dłużnik nie wykorzystał upływającego czasu i nie uszczuplił zajmowanego i sprzedawanego majątku. Rozumiem, że komornicy chcieliby jak najszybciej wiedzieć czy ich postanowienia są prawomocne, ale nie możemy w takich przypadkach łamać podstawowych procedur postępowania cywilnego. Pragnę także zwrócić uwagę, że cytowany przepis z art. 759 par. 2 kpc ma zupełnie inną funkcję, niż ta, na którą wskazywano w toku dyskusji. W trybie tej regulacji, na pewno nie można uchylić dokonanej czynności komorniczej. Można to zrobić tylko w wyniku rozpoznania skargi strony. Art. 759 par. 2 ma na celu przede wszystkim usuwanie ewentualnych uchybień zaistniałych w trakcie egzekucji, albo wydanie zarządzeń poprawiających sprawność egzekucji. Jedynym rozwiązaniem, wychodzącym naprzeciw oczekiwaniom komorników, byłoby dopisanie w omawianym przepisie wyrazu „niezwłocznie” przed wyrazem „przesyła się”. To znacznie może poprawić czas przesłania odpisu skargi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-32">
          <u xml:id="u-32.0" who="#JanStaszewski">Takie rozwiązanie też nas satysfakcjonuje.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-33">
          <u xml:id="u-33.0" who="#JanuszWojciechowski">Ten postulat dokonywania przez sąd niektórych czynności „niezwłocznie” wprowadza poniekąd pewien podział wszystkich działań sądu na te, które trzeba zrobić zaraz i te, które mogą poczekać. Osobiście uważam, że sąd powinien niezwłocznie dokonywać wszystkich czynności jakie ma do wykonania. Proponowałbym dlatego nie wpisywać tego wyrazu, jeśli nie jest on naprawdę konieczny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-34">
          <u xml:id="u-34.0" who="#JanStaszewski">Postulat wiceministra Marka Sadowskiego dopisania wyrazu „niezwłocznie” jest dla nas satysfakcjonujący. Jeżeli jednak nie można tego zrobić, ze względu na zbyt duże obciążenia sądów obowiązkami, to proponujemy nałożyć na skarżącego czynność obowiązek przesyłania jej odpisu do komornika. W rzeczywistości często się zdarza, że adwokaci skarżących stron przesyłają do nas odpisy tych skarg, co ułatwia nam ustosunkowanie się do nich. Proponowany w przepisie termin 3-dniowy jest zbyt krótki na przygotowanie przez komornika odpowiedzi na postawione mu zarzuty. Jeżeli zmodyfikujemy ten przepis tak, aby skarżący w momencie składania skargi do sądu przesyłał jej odpis komornikowi, to w sposób niezwykle znaczący ułatwimy pracę zarówno komornikom jak i sądom.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-35">
          <u xml:id="u-35.0" who="#MarekSadowski">Taka modyfikacja normy nałoży dodatkowy obowiązek na strony postępowania. Po pierwsze, czy sąd będzie musiał teraz badać ewentualne niedopełnienie przez stronę obowiązku przesyłania odpisu? Po drugie, w jaki sposób będziemy sankcjonować nieprzesłanie takiego odpisu? Czy to ma powodować automatyczne odrzucenie skargi? Wprowadzenie takiej modyfikacji będzie zupełnie nieznane w obowiązującym modelu procedury. Wszędzie do tej pory składało się skargi, do organu rozpoznającego sprawę albo do organu pierwszej instancji, a tu nagle obligujemy do wysyłania skargi do dwóch organów. To nie jest chyba do zaakceptowania?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-36">
          <u xml:id="u-36.0" who="#JanuszWojciechowski">Uważam, że strony przedstawiły już wszystkie argumenty. Czy ktoś z członków Komisji chciałby poprzeć rozwiązania przedstawione przez przedstawicieli komorników? Nie widzę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-37">
          <u xml:id="u-37.0" who="#HenrykMądrzak">Skarga na czynność komornika jest bardzo ważnym instrumentem gwarantującym przeciwdziałanie ewentualnemu pokrzywdzeniu dłużnika. Z drugiej strony jest to jednak instrument bardzo niebezpieczny, bo w wyniku jego nadużywania można sparaliżować toczące się postępowanie egzekucyjne. Prosiłbym zatem Komisję o zastanowienie się, czy w par. 2 słusznie rozszerza się podstawy do wnoszenia skargi na czynności lub zaniechania komornicze. Do tej pory można było skarżyć tylko naruszenie praw, a teraz będzie można nawet zagrożenie ich naruszenia. Czy to jest słuszne?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-38">
          <u xml:id="u-38.0" who="#JanuszWojciechowski">Uważam, że ta część przepisu odnosi się do ewentualnego zagrożenia praw, wynikającego z zaniechania przeprowadzenia czynności. Zaniechaniem nie można przecież niczego naruszyć, tylko zagrozić jakimś prawom.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-39">
          <u xml:id="u-39.0" who="#MarekSadowski">Niestety, jest trochę inaczej, niż twierdzi wicemarszałek Janusz Wojciechowski. Zagrożenie naruszenia prawa dotyczy zarówno czynności jak i zaniechania ich. Podczas przeprowadzania wielu czynności zdarza się, że nie można wykazać naruszenia prawa, ale można już mówić o zagrożeniu naruszenia takiego prawa. Najlepszym przykładem, odzwierciedlającym to, o czym mówię jest sytuacja, kiedy dokonuje się nadmiernego zajęcia, w stosunku do potrzeb egzekucji. Samo zajęcie nie wywołuje jeszcze takiego skutku, ale spieniężenie już tego majątku może być nadmiernym działaniem w stosunku do samego celu przeprowadzanej egzekucji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-40">
          <u xml:id="u-40.0" who="#JanuszWojciechowski">Moim zdaniem nadmierne zajęcie jest ewidentnym naruszeniem prawa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-41">
          <u xml:id="u-41.0" who="#MarekSadowski">Mówię o naruszeniu praw dłużnika, jeżeli egzekucja jest prowadzona ponad miarę w stosunku do potrzeb. Jeżeli wierzyciel chce wyegzekwować niewielką kwotę i wystarczy zająć dwie rzeczy, aby zaspokoić roszczenie, a komornik zajmuje cały majątek, bo tak wnioskował wierzyciel, to ewidentnie stanowi to podstawę do złożenia skargi przez dłużnika, ponieważ doszło do zagrożenia jego własności. Jednak skarga na samo dokonanie zajęcia byłaby nieskuteczna, bo zajęcie rzeczy przez komornika nie narusza własności dłużnika. W tym przypadku sąd oddaliłby taką skargę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-42">
          <u xml:id="u-42.0" who="#JanuszWojciechowski">Nie mogę się zgodzić z tezą, iż zajęcie komornicze nie narusza prawa własności. To naruszenie polega między innymi na tym, że nie można np. sprzedać zajętej rzeczy. Oczywiście nie mamy tu do czynienia z odebraniem prawa własności, lecz na pewno z jego ograniczeniem. Proponowałbym pozostawić ten spór badaczom, którzy będą mogli napisać niejedną pracę habilitacyjną na ten temat.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-43">
          <u xml:id="u-43.0" who="#JanStaszewski">W trakcie prac podkomisji omawialiśmy jeszcze jeden kazus, którego stan faktyczny mieści się w omawianej regulacji. Przypadek ten został zaprezentowany przez profesora Jerzego Młynarczyka. Polega on na tym, że w momencie gdy próbujemy dokonywać egzekucji z majątku rodziny, której stosunki majątkowe nie są jasne, a przedmiotem zajęcia jest ruchomość dłużnika, która według dłużnika jest tylko jego, choć po jakimś czasie okazuje się, że do tej rzeczy ktoś z rodziny wysuwa roszczenia. Rodzi się teraz pytanie, czy na podstawie par. 2 taka osoba może składać skargę na czynności lub zaniechania komornicze? Coraz częściej zajmujemy rzeczy, którymi włada dłużnik, a które są zarejestrowane na inne osoby. Nagminnym przykładem, jest zajmowanie samochodów zarejestrowanych na konkubiny itd. Samochody są w Polsce można powiedzieć najbardziej ruchomymi rzeczami. Często zdarza się, że czwarty właściciel jeździ na tablicach rejestracyjnych pierwszego właściciela. Jeżeli zastanę dłużnika z kluczykami w ręku w samochodzie, to mogę zająć taki samochód, bo dłużnik działa wobec tej ruchomości jako właściciel, jednak potem okazuje się, że wcale tak nie jest, i dłużnik nie jest jej właścicielem. Kto ma odpowiadać za takie działania?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-44">
          <u xml:id="u-44.0" who="#JanuszWojciechowski">Nie wiem, jaki jest związek tego przykładu z tym, o czym do tej pory rozmawialiśmy?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-45">
          <u xml:id="u-45.0" who="#JanStaszewski">Mówię o zakresie skargi na czynności i zaniechania komornicze.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-46">
          <u xml:id="u-46.0" who="#JanuszWojciechowski">Ale wątpliwości pana profesora dotyczyły sformułowania, iż skarga przysługuje nie tylko w razie naruszenia praw, ale również w razie jego zagrożenia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-47">
          <u xml:id="u-47.0" who="#JanStaszewski">Tak, ale czy dotyczy to tylko sytuacji w trakcie postępowania egzekucyjnego, czy także po jego zakończeniu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-48">
          <u xml:id="u-48.0" who="#JanuszWojciechowski">Na to pytanie odpowiada par. 4, gdzie wyraźnie jest napisane kiedy można złożyć skargę. Sprawa wydaje się jasna.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-49">
          <u xml:id="u-49.0" who="#KazimierzLubiński">Dla mnie odpowiedź na to pytanie także jest jasna - skarga po prawomocnym zakończeniu postępowania egzekucyjnego nie może być wniesiona przez nikogo. Egzekucja komornicza powinna być szybka i skuteczna, ale przede wszystkim powinna ona być prowadzona według praworządnych zasad. Zmusza nas do zapewnienia zarówno stronom, uczestnikom, jak i osobom trzecim możliwości wnoszenia skargi na zagrożenia jak i naruszenia praw związane z przeprowadzanymi czynnościami jak i zaniechaniami komorniczymi. Podsumowując, uważam iż przyjęcie tej regulacji leży w interesie komorników, ponieważ jeżeli ktoś wniesie skargę na komornika do sądu, a sąd oddali skargę i powstanie szkoda, to za nią nie będzie ponosić odpowiedzialności komornik, ale Skarb Państwa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-50">
          <u xml:id="u-50.0" who="#JanuszWojciechowski">Czy są jakieś inne uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 106 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 107, w której proponuje się, aby uchylić art. 767 z oznaczeniem 1. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 107 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 108, w której proponuje się, aby po art. 767 dodać art. 767 z oznaczeniami 2, 3 i 4 w brzmieniu: „Art. 767 z oznaczeniem 2 par. 1. Sąd rozpoznaje skargę w terminie tygodniowym od dnia jej wpływu do sądu, a gdy skarga zawiera braki formalne, które podlegają uzupełnieniu, w terminie tygodniowym od jej uzupełnienia. Par. 2. Wniesienie skargi nie wstrzymuje postępowania egzekucyjnego ani wykonania zaskarżonej czynności, chyba że sąd zawiesi postępowanie lub wstrzyma dokonanie czynności. Art. 767 z oznaczeniem 3 par. 1. Jeżeli skargę wniesiono po terminie, sąd odrzuca skargę, chyba że sąd uzna, iż zachodzi podstawa do podjęcia czynności na podstawie art. 759 par. 2. Na postanowienie sądu o odrzuceniu skargi służy zażalenie. Art. 767 z oznaczeniem 4 par. 1. Zażalenie na postanowienie sądu przysługuje w wypadkach wskazanych w ustawie. Par. 2. Na postanowienie sądu drugiej instancji wydane po rozpoznaniu zażalenia kasacja nie przysługuje.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 108 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 109, w której proponuje się, aby po art. 770 dodać art. 770 z oznaczeniem 1 w brzmieniu: „Art. 770 z oznaczeniem 1. Prawomocne postanowienie komornika w przedmiocie kosztów podlega wykonaniu po uprawomocnieniu się bez potrzeby zaopatrywania go w klauzulę wykonalności.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 109 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 110, w której proponuje się, aby art. 773 z oznaczeniem 1 nadać brzmienie: „Art. 773 z oznaczeniem 1. W razie zbiegu egzekucji do tych samych rzeczy, wierzytelności lub praw, dalszą egzekucję prowadzi komornik, właściwy według przepisów niniejszego kodeksu. Komornik, który później wszczął egzekucje niezwłocznie przekazuje sprawę komornikowi, który pierwszy wszczął egzekucję, o czym zawiadamia wierzyciela. Przekazując sprawę komornik obowiązany jest rozliczyć koszty egzekucji.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-51">
          <u xml:id="u-51.0" who="#JanStaszewski">Normie zawartej w art. 773 z oznaczeniem 1, należy się przyjrzeć pod kątem normy zawartej w art. 889 z oznaczeniem 1 par. 3. W tej pierwszej regulacji stanowi się, iż: „W razie zbiegu egzekucji do tych samych rzeczy, wierzytelności lub praw, dalszą egzekucję prowadzi komornik, właściwy według przepisów niniejszego kodeksu. Komornik, który później wszczął egzekucje niezwłocznie przekazuje sprawę komornikowi, który pierwszy wszczął egzekucję...”. Natomiast w tej w tej drugiej regulacji mówi się, że sprawę przekazuje się temu komornikowi, który pierwszy dokonał zajęcia. To są dwa różne pojęcia sprzeczne ze sobą. W rzeczywistości często dochodzi do sytuacji, kiedy nie wiadomo, który z komorników zajął pierwszy jakąś rzecz lub rachunek, przez co nie można ustalić, który z komorników ma dalej prowadzić egzekucję. Krajowa Rada Komornicza, aby uniknąć tego typu sytuacji, proponowała, aby w przypadku zbiegów egzekucji, dalszą egzekucję prowadził komornik właściwości ogólnej dłużnika. W praktyce dochodzi czasami do takich sytuacji, kiedy któryś z wierzycieli, chcąc wyprzedzić innych, każe wręcz potajemnie zajmować rzeczy bądź nieruchomości, tak aby inni nie dowiedzieli się o tym. Skutkiem tego typu działań jest kompletny bałagan przy późniejszych czynnościach egzekucyjnych, ponieważ naprawdę nie wiadomo, który z komorników pierwszy zajął jakąś rzecz. Do tego wszystkiego dochodzi jeszcze zbieg egzekucji cywilnej i administracyjnej, gdzie każdy z organów ma inne prawa w egzekucji np. nieruchomości, przez co okazuje się, że niektóre rzeczy są zajmowane po kilka razy. To wszystko stwarza niesamowity chaos i dlatego chcielibyśmy raz na zawsze uporządkować te wszystkie sprawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-52">
          <u xml:id="u-52.0" who="#JanuszWojciechowski">Znów nie rozumiem państwa wątpliwości. W zdaniu pierwszym art. 773 z oznaczeniem 1 bardzo wyraźnie napisane jest, że: „W razie zbiegu egzekucji do tych samych rzeczy, wierzytelności lub praw, dalszą egzekucję prowadzi komornik, właściwy według przepisów niniejszego kodeksu.”. Czy ten komornik właściwy według przepisów niniejszego kodeksu, to komornik właściwości ogólnej?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-53">
          <u xml:id="u-53.0" who="#MarekSadowski">Albo szczególnej, dlatego że to nie tylko właściwość ogólna decyduje o tym, który z komorników prowadzi dalej egzekucję. Proponuję jednak jeszcze raz przeanalizować art. 773, bo uproszczona jego lektura prowadzi do pewnych niejasności. W pierwszym zdaniu formułuje się zasadę ogólną, że jeżeli jest jeden komornik niewłaściwy, prowadzący sprawę z wyboru i komornik właściwy, to sprawa należy do komornika właściwego, jeżeli egzekucja została skierowana do tego samego majątku. Ta część przepisu ogranicza zasadę wolnej konkurencji komorników. W drugim zdaniu jest natomiast mowa o sytuacji kiedy, według przepisów kodeksu, dochodzi do konkurencji komorników właściwych. Wtedy tzw. późniejszy komornik przekazuje sprawę wcześniejszemu. Być może dla łatwiejszego zrozumienia tego przepisu powinno się rozpisać te dwie sytuacje w dwóch różnych paragrafach. Jeżeli komornicy są za takim udogodnieniem, to nie sprzeciwię się temu zabiegowi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-54">
          <u xml:id="u-54.0" who="#JanuszWojciechowski">Popieram wniosek, aby rozpisać ten przepis na dwa osobne paragrafy. Poprawi to czytelność regulacji. Widzę jednak, że dokonanie tego zabiegu nie wyczerpie wszystkich wątpliwości komorników i dlatego proponuję, aby Ministerstwo ponownie przedyskutowało z nimi to rozwiązanie. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 111, w której proponuje się, aby art. 775 nadać brzmienie: „Art. 775. Przepisów art. 773 i 774 nie stosuje się w razie zbiegu egzekucji administracyjnej i sądowego zabezpieczenia, jak również zbiegu zabezpieczenia administracyjnego z egzekucją sądową, z wyjątkiem wypadków przewidzianych w art. 751.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-55">
          <u xml:id="u-55.0" who="#JanStaszewski">Mamy do niej zastrzeżenia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-56">
          <u xml:id="u-56.0" who="#JanuszWojciechowski">Jak widać, każdy z tych przepisów budzi kontrowersje wśród komorników.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-57">
          <u xml:id="u-57.0" who="#JanStaszewski">Przykro nam, ale naszym zamiarem nie jest wcale dyskredytowanie propozycji rządu. Dążymy do tego, aby mieć praktyczne i dobre rozwiązania, z których będziemy mogli korzystać na co dzień. Przepis proponowany w zmianie nr 111 jest odzwierciedleniem podstawowych założeń doktrynalnych głoszonych przez niektóre autorytety naukowe. Niestety, praktyka nie mieści się w postulatach, to doktryna. Rozważmy przypadek kiedy komornik dokonuje zabezpieczenia przez zajęcie np. rachunku bankowego, ale potem w momencie, gdy może dokonać egzekucji i chce to zrobić, okazuje się, iż urząd skarbowy ma pierwszeństwo w egzekucji z tego rachunku, choć nie dokonał wcześniej zabezpieczenia. Dlaczego nie robi się planu podziału rachunku między komorników a urząd skarbowy? Dlaczego komornik, który był staranny w działaniu i dokonał wcześniejszego zabezpieczenia w efekcie nic nie dostaje? Z takim samym postępowaniem urzędów skarbowych można się spotkać też w przypadku ruchomości np. samochodów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-58">
          <u xml:id="u-58.0" who="#MarekSadowski">To, o czym mówił mój przedmówca, wynika z prostej zasady braku konkurencji pomiędzy zabezpieczeniem a egzekucją. Egzekucja wyprzedza zabezpieczenie. Jeżeli na tym samym składniku majątku dokonane jest zabezpieczenie i prowadzona ma być egzekucja, to nie ma żadnej konkurencji, ponieważ w tym przypadku zabezpieczenie udaremniałoby egzekucję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-59">
          <u xml:id="u-59.0" who="#JanuszWojciechowski">Czy komornicy mają jakąś alternatywną propozycję brzmienia art. 775?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-60">
          <u xml:id="u-60.0" who="#JanStaszewski">Nie, ale rozwiązania rządowe nie są dobre i należałoby jeszcze raz je przedyskutować.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-61">
          <u xml:id="u-61.0" who="#JanuszWojciechowski">Jeżeli w tej chwili nie mamy innych propozycji brzmienia tego przepisu, proponowałbym nie zaczynać od nowa dyskusji na ten temat. Nie rozumiem tylko, dlaczego nie zostało to omówione i dopracowane na posiedzeniach podkomisji. Posiedzenia Komisji są przeznaczone przede wszystkim do tego, aby posłowie mogli dyskutować nad projektami uzgodnionymi i opracowanymi już przez ekspertów i zainteresowane strony. Proponuję zatem przyjąć zmianę nr 111. Czy są jakieś uwagi ze strony posłów do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 111 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 112, w której proponuje się, aby art. 775 z oznaczeniem 1 nadać brzmienie: „Art. 775 z oznaczeniem 1. Komornik, który przyjął wniosek o wszczęcie egzekucji, do prowadzenia której nie jest właściwy według przepisu niniejszego kodeksu, nie może odmówić przyjęcia innych wniosków o wszczęcie egzekucji przeciwko temu samemu dłużnikowi, jeżeli następni wierzyciele wnoszą o przeprowadzenie egzekucji według tych samych sposobów co wcześniejsi wierzyciele.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-62">
          <u xml:id="u-62.0" who="#HenrykMądrzak">Nie wiem, czy przy ponownym formułowaniu tej regulacji, nie popełniono błędu legislacyjnego? Istotą tej zmiany jest to, że zostaje uchylona skarga kasacyjna, która nie będzie już środkiem zaskarżenia w postępowaniu egzekucyjnym. Dlatego właściwszym sposobem, według mnie, byłoby uchylenie całego art. 775 z oznaczeniem 1, a potem powtórne dodanie go z oznaczeniem 2 i zmianami, które wprowadzamy. Przyjęcie takiej metody legislacji w dużo większym stopniu podkreśli istotę i charakter nowelizacji tej regulacji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-63">
          <u xml:id="u-63.0" who="#MarekSadowski">W tej zmianie dochodzi do podstawienia innej treści w miejsce dotychczas istniejącego przepisu. Jeśli chodzi o skargę kasacyjną, to uregulowania dotyczące tej instytucji znajdują się w niedawno przyjętej zmianie 108 w art. 767 z oznaczeniem 4. Pan profesor Henryk Mądrzak jest przyzwyczajony do starych technik legislacji, w których nie podstawiało się innej treści pod przepis dotychczas istniejący w kodeksie. Niestety, z tej metody musieliśmy zrezygnować z bardzo prozaicznego powodu, a mianowicie zabrakłoby nam cyfr i liter, gdybyśmy chcieli nadal tak postępować. Jesteśmy zmuszeni do stosowania zasady, że choć inna treść wprowadzana jest w miejsce przepisu dotychczas istniejącego, to numer artykułu pozostaje bez zmian. Osobiście nie mam nic przeciwko temu, aby uchylili art. 775 z oznaczeniem 1 i w to miejsce przyjęli art. 775 z oznaczeniem 2, ale w ten sposób wprowadzamy dziurę w kodeksie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-64">
          <u xml:id="u-64.0" who="#JanuszWojciechowski">Czy są jakieś inne uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 112 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 113, w której proponuje się, aby art. 776 nadać brzmienie: „Art. 776. Podstawą egzekucji jest tytuł wykonawczy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Tytułem wykonawczym jest tytuł egzekucyjny zaopatrzony w klauzulę wykonalności.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 113 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 114, w której proponuje się, aby w art. 777: a) par. 1 pkt 4 nadać brzmienie: „4) akt notarialny, w którym dłużnik poddał się egzekucji i który obejmuje obowiązek zapłaty sumy pieniężnej lub uiszczenia rzeczy oznaczonych co do gatunku, ilościowo w akcie oznaczonych, albo też obowiązek wydania rzeczy indywidualnie oznaczonej, lokalu, nieruchomości lub statku wpisanego do rejestru, gdy termin zapłaty, uiszczenia lub wydania jest w akcie wskazany;”. - po pkt 5 kropkę zastąpić średnikiem i dodać pkt 6 w brzmieniu: „6) akt notarialny, w którym właściciel nieruchomości albo wierzyciel wierzytelności obciążonych hipoteką, nie będący dłużnikiem osobistym, poddał się egzekucji z obciążonej nieruchomości albo wierzytelności, w celu zaspokojenia wierzyciela hipotecznego, jeżeli wysokość wierzytelności podlegającej zaspokojeniu jest w akcie określona wprost albo oznaczona za pomocą klauzuli waloryzacyjnej, i gdy akt określa warunki, które upoważniają wierzyciela do prowadzenia egzekucji o część lub całość roszczenia, jak również wskazany jest termin, do którego wierzyciel może wystąpić o nadanie temu aktowi klauzuli wykonalności.”. b) dodać par. 3 w brzmieniu: „Par. 3. Tytułem egzekucyjnym jest również akt notarialny, w którym niebędący dłużnikiem osobistym właściciel ruchomości lub praw obciążonych zastawem rejestrowym albo zastawem, poddaje się egzekucji z obciążonych składników w celu zaspokojenia zastawnika. Przepis par. 1 pkt 6 stosuje się odpowiednio.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 114 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 115, w której proponuje się, aby w art. 778 z oznaczeniem 1 nadać brzmienie: „Art. 778 z oznaczeniem 1. Tytułowi egzekucyjnemu wydanemu przeciwko spółce jawnej, spółce partnerskiej, spółce komandytowej lub spółce komandytowo-akcyjnej sąd nadaje klauzulę wykonalności przeciwko wspólnikowi ponoszącemu odpowiedzialność bez ograniczenia całym swoim majątkiem za zobowiązania spółki, jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, jak również wtedy, gdy jest oczywiste, że egzekucja ta będzie bezskuteczna.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 115 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 116, w której proponuje się, aby art. 783 nadać brzmienie: „Art. 783 par. 1. Klauzula wykonalności powinna zawierać stwierdzenie, że tytuł uprawnia do egzekucji, a w razie potrzeby oznaczać jej zakres. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, tytułom egzekucyjnym zasądzającym świadczenie w walutach obcych sąd nada klauzulę wykonalności ze zobowiązaniem komornika do przeliczenia zasądzonej kwoty na walutę polską według średniego kursu złotego w stosunku do walut obcych ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym przekazanie należności wierzycielowi. Par. 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, brzmienie klauzuli wykonalności.</u>
          <u xml:id="u-64.1" who="#JanuszWojciechowski">Par. 3. Jeżeli tytułem egzekucyjnym jest orzeczenie sądu, klauzulę umieszcza się na wypisie orzeczenia, czyniąc wzmiankę o jej wydaniu na oryginale orzeczenia. W innych wypadkach klauzulę umieszcza się na tytule egzekucyjnym przedstawionym przez strony.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 116 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 117, w której proponuje się, aby po art. 786 dodać art. 786 z oznaczeniem 1 i art. 786 z oznaczeniem 2 w brzmieniu: „Art. 786 z oznaczeniem 1. W postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu, który określa warunki do prowadzenia egzekucji na podstawie takiego aktu, przepis art. 786 par. 1 stosuje się odpowiednio. Nie dotyczy to wypadku, gdy warunkiem tym jest spełnienie przez dłużnika świadczenia w określonym terminie. Sąd nada wtedy klauzulę wykonalności po upływie tego terminu. Art. 786 z oznaczeniem 2 par. 1. W postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, sąd bada czy dłużnik poddał się egzekucji oraz czy roszczenie objęte tytułem wynika z czynności bankowej dokonanej bezpośrednio z bankiem lub z zabezpieczenia wierzytelności banku wynikającej z tej czynności. Par. 2. Jeżeli wykonanie tytułu egzekucyjnego jest uzależnione od zdarzenia, które udowodnić powinien wierzyciel, sąd nada klauzulę wykonalności, po dostarczeniu dowodu tego zdarzenia w formie dokumentu.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 117 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 118, w której proponuje się, aby art. 787 nadać brzmienie: „Art. 787. Tytułowi egzekucyjnemu, wydanemu przeciwko osobie pozostającej w związku małżeńskim, sąd nada klauzulę wykonalności także przeciwko jej małżonkowi, z ograniczeniem jednak jego odpowiedzialności do majątku objętego wspólnością majątkową. Przed nadaniem klauzuli wykonalności sąd wysłucha małżonka dłużnika stosownie do artykułu 760 par. 2.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-65">
          <u xml:id="u-65.0" who="#MarekSadowski">Ten przepis dotyczy tytułu egzekucyjnego wydanego przeciwko osobie pozostającej w związku małżeńskim. Oprócz projektu noweli zawartej w tym sprawozdaniu znajduje się on także w sprawozdaniu podkomisji nowelizującej Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Te dwie nowelizacje są aktualnie rozpatrywane przez Komisję Nadzwyczajną do spraw zmian w kodyfikacjach. Wydaje się jednak, iż szybciej rozpatrzymy to drugie sprawozdanie i wtedy ta zmiana wejdzie już w życie. Proponujemy zatem, aby wycofać zmianę nr 118 z tego projektu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-66">
          <u xml:id="u-66.0" who="#JanuszWojciechowski">Propozycja sprowadza się do skreślenia zmiany nr 118 w rozpatrywanym teraz sprawozdaniu. Czy jest sprzeciw wobec skreślenia zmiany nr 118? Nie widzę. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 119, w której proponuje się, aby po art. 789 dodać art. 789 z oznaczeniem 1 i art. 789 z oznaczeniem 2 w brzmieniu: „Art. 789 z oznaczeniem 1. Jeżeli wierzyciel nie może uzyskać dokumentu stwierdzającego zbycie przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, albo gdyby uzyskanie takiego dokumentu było nadmiernie utrudnione, sąd przed nadaniem klauzuli wysłucha nabywcę stosownie do art. 760 par. 2. Jeżeli nabywca zaprzecza istnieniu podstaw do nadania przeciwko niemu klauzuli wykonalności, sąd na wniosek wierzyciela, a w sprawach o alimenty lub o roszczenia z zakresu prawa pracy, także z urzędu, wezwie nabywcę do okazania dokumentów stwierdzających nabycie. Przepisy o wyjawieniu majątku stosuje się odpowiednio. W razie przyznania okoliczności nabycia przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego sąd nada klauzulę wykonalności bez okazywania dokumentu stwierdzającego nabycie.” Art. 789 z oznaczeniem 2. par. 1. Tytuł wykonawczy wystawiony przeciwko zbywcy przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego jest także podstawą egzekucji przeciwko nabywcy przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego, jeżeli wierzyciel złożył wniosek o wszczęcie egzekucji w ciągu miesiąca od dnia nabycia przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego. Par. 2. Przepis par. 1 stosuje się odpowiednio, gdy przejęcie obowiązków nastąpiło w wyniku podziału lub innego przekształcenia przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego albo w wyniku wniesienia do spółki przedsiębiorstwa państwowego lub jego zorganizowanej części dokonanego w trybie komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. Par. 3. Przepisy par. 1 i 2 nie uchybiają przepisom o ograniczeniu odpowiedzialności nabywcy przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego za zobowiązania zbywcy.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-67">
          <u xml:id="u-67.0" who="#HenrykMądrzak">Proponowałbym, aby w art. 789 z oznaczeniem 1, w zdaniu 2 wyraz „wezwie” zastąpić wyrazem „wzywa”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-68">
          <u xml:id="u-68.0" who="#JanuszWojciechowski">Jak rozumiem ta propozycja ma na celu ujednolicenie stosowanego w Kodeksie czasu. Chodzi o to, aby nie stosować w nim czasu przyszłego. Czy jest sprzeciw wobec dokonania takiej korekty? Nie widzę. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 119 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 120, w której proponuje się, aby art. 791 nadać brzmienie: „Art. 791 par. 1. Tytuł wykonawczy zobowiązujący do wydania ruchomości indywidualnie oznaczonych, nieruchomości lub statku albo do opróżnienia pomieszczenia, upoważnia do prowadzenia egzekucji nie tylko przeciwko dłużnikowi, lecz przeciwko każdemu, kto tymi rzeczami włada. Niniejszy przepis nie narusza uprawnień nabywcy w dobrej wierze. Par. 2. Jeżeli władający uprawdopodobni dokumentem, że władanie ruchomością indywidualnie oznaczoną, nieruchomością, pomieszczeniem lub statkiem uzyskał na podstawie tytułu prawnego niepochodzącego od dłużnika, komornik wstrzyma się z czynnościami egzekucyjnymi, pouczając władającego, że może w terminie tygodnia wystąpić do sądu o ustalenie, że tytuł wykonawczy nie może być w stosunku do niego wykonywany i o zabezpieczenie tego powództwa przez zawieszenie postępowania egzekucyjnego. Przepisy art. 843 stosuje się odpowiednio. Par. 3. Wstrzymując się z czynnościami egzekucyjnymi komornik dokona zajęcia ruchomości lub statku pozostawiając te przedmioty pod dozorem władającego. Par. 4. W razie braku zabezpieczenia powództwa komornik podejmie po terminie miesiąca dalsze czynności egzekucyjne w stosunku do osoby władającej. Dalsza zmiana osoby władającej ruchomością, nieruchomością, statkiem lub pomieszczeniem nie będzie stanowiła przeszkody w realizacji tytułu wykonawczego.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 120 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 121, w której proponuje się, aby po art. 797 dodać art. 797 z oznaczeniem 1 w brzmieniu: „Art. 797 z oznaczeniem 1. We wniosku o wszczęcie egzekucji wierzyciel może zlecić komornikowi poszukiwanie za wynagrodzeniem majątku dłużnika, a także wybór stosownego sposobu egzekucji. Do wyboru sposobu egzekucji przez komornika przepisy art. 798 i 799 stosuje się odpowiednio.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-69">
          <u xml:id="u-69.0" who="#JanStaszewski">To jest przepis, nad którym, jak wspominałem już na początku posiedzenia Komisji przy omawianiu art. 760 z oznaczeniem 1, należy jeszcze raz zastanowić się.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-70">
          <u xml:id="u-70.0" who="#MarekSadowski">Przystajemy na tę propozycję i zorganizujemy w najbliższym czasie spotkania, na których wyjaśnimy te wszystkie sporne kwestie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-71">
          <u xml:id="u-71.0" who="#JanuszWojciechowski">Wyłączamy zmianę nr 121 do dalszych konsultacji. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 122, w której proponuje się, aby po art. 805 dodać art. 805 z oznaczeniem 1 w brzmieniu: „Art. 805 z oznaczeniem 1 par. 1. Jeżeli w toku egzekucji zostanie ujawnione, że na zajętym przedmiocie, wierzytelności lub prawie ustanowiony został zastaw rejestrowy, komornik zawiadomi niezwłocznie o zajęciu zastawnika zastawu rejestrowego. Par. 2. Prowadząc egzekucję przeciwko przedsiębiorcy o świadczenie przekraczające dwadzieścia tysięcy złotych komornik obowiązany jest uzyskać z centralnej informacji o zastawach rejestrowych dane o tym, czy dłużnik jest zastawcą zastawu rejestrowego oraz kto jest zastawnikiem. O wszczęciu egzekucji komornik niezwłocznie zawiadamia zastawnika zastawu rejestrowego. Par. 3. Jeżeli skierowano egzekucję do pojazdu mechanicznego, a dłużnik nie wydał dowodu rejestracyjnego zajętego pojazdu, komornik jest obowiązany uzyskać informację w centralnej informacji o zastawach rejestrowych, czy zajęty pojazd nie jest obciążony zastawem rejestrowym. W razie stwierdzenia, że zajęty pojazd mechaniczny jest obciążony zastawem rejestrowym, komornik niezwłocznie zawiadomi zastawnika zastawu rejestrowego o wszczęciu egzekucji. Par. 4. Sprzedaż ruchomości, wierzytelności i praw obciążonych zastawem rejestrowym może nastąpić nie wcześniej niż po upływie tygodnia od dnia zawiadomienia zastawnika.”. Ciągle dodajemy jakieś przepisy do tego Kodeksu, a żadnych nie skreślamy. Ile, tak naprawdę ten Kodeks będzie miał przepisów?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-72">
          <u xml:id="u-72.0" who="#MarekSadowski">Nie liczyłem, ale nie ma to sensu, gdyż już do laski marszałkowskiej zostały złożone kolejne 2 projekty nowelizacji kpc.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-73">
          <u xml:id="u-73.0" who="#JanuszWojciechowski">Kto jest temu winien?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-74">
          <u xml:id="u-74.0" who="#MarekSadowski">To nie jest problem znalezienia winnych, ale tego, iż nastąpiły zmiany ustrojowe, a my na podstawie starego kodeksu rozwiązujemy nowe problemy. Niestety, na dzień dzisiejszy nie ma takich geniuszy myśli prawniczej, którzy potrafiliby napisać nowy Kodeks.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-75">
          <u xml:id="u-75.0" who="#JanuszWojciechowski">Ale co się takiego szczególnego stało, że setki artykułów z dnia na dzień nie nadają się do użytku?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-76">
          <u xml:id="u-76.0" who="#MarekSadowski">Jednym z czynników wpływających na tak wielkie zmiany w prawie jest orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego. Co chwilę dowiadujemy się, że przepis funkcjonujący w systemie kilkadziesiąt lat jest niezgodny z konstytucją i musimy na to reagować.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-77">
          <u xml:id="u-77.0" who="#JanuszWojciechowski">Ten czynnik tłumaczy tylko jakiś mały procent zmian.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-78">
          <u xml:id="u-78.0" who="#MarekSadowski">Nie przejmowałbym się tym tak bardzo się, gdyż np. w niemieckim kodeksie cywilnym, o którym mówi się, że od lat jest ten sam, dokonano już setek zmian.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-79">
          <u xml:id="u-79.0" who="#JanuszWojciechowski">To oczywiście była moja dygresja, ale jak ostatnio przeczytałem uzasadnienie do przyszłej nowelizacji Kodeksu karnego skarbowego, to się przeraziłem. Napisano tam, że kks obowiązuje już trzy lata i do tej pory nie był on gruntownie nowelizowany. Ta tendencja dokonywania ciągłych zmian w prawie jest trudna do zaakceptowania. Nie wiem, czy my pracując nad zmianami w kodeksach również nie zaczynamy myśleć w ten sposób, że jeżeli coś nie było z rok nowelizowane, to trzeba to natychmiast zmienić.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-80">
          <u xml:id="u-80.0" who="#MarekSadowski">To nie jest wina ministra sprawiedliwości. Inne resorty chcą bardzo często dokonywać kolejnych zmian w kodeksach, czemu resort sprawiedliwości jest przeciwny, ale potem tylko on jest o to oskarżany.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-81">
          <u xml:id="u-81.0" who="#KazimierzLubiński">Nie zapominajmy, że kpc powstało w roku 1964, gdy obowiązywały zupełnie inne realia. Głównym czynnikiem, który zmusza nas do dokonania tylu zmian są gwałtowne przekształcenia systemu gospodarczego i społecznego w Polsce. Jeżeli jednak spoglądamy w przyszłość, to z całą stanowczością musimy dojść do wniosku, iż w ciągu najbliższych lat trzeba będzie zrekodyfikować całą procedurę cywilną.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-82">
          <u xml:id="u-82.0" who="#JanuszWojciechowski">Powracamy do rozpatrywania zmiany nr 122. Czy są uwagi?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-83">
          <u xml:id="u-83.0" who="#JanStaszewski">W trakcie obrad podkomisji zwracaliśmy uwagę, iż zawarte w tym przepisie obciążenia komorników są nadmierne. Jeśli chodzi o par. 1, to obowiązek zawiadamiania zastawnika jest dla nas zrozumiały i nie kwestionujemy tego. Natomiast co się tyczy par. 2, to jeżeli strona wnosi o zajęcie jakiegoś pojazdu, powinna sama sprawdzić w zastawie rejestrowym wszelkie zawarte w nim informacje. Dziś rejestr jest już skomputeryzowany i jeżeli strona zna podstawowe informacje o dłużniku, to bez problemów, za dwadzieścia kilka złotych uzyska szybko informację, czy posiada on coś zastawionego w zastawie rejestrowym. Przecież jeżeli ktoś kieruje egzekucję do wykonania to ma „interes prawny”, który upoważnia go do korzystania z danych zastawu rejestrowego. Tak głośno mówimy o aktywności stron w postępowaniu cywilnym, ale obowiązek dokonania tego typu czynności przerzucamy na komorników. Jeżeli my występujemy do rejestru zastawów, a nie znamy cech identyfikacyjnych dłużnika, tj. jego numerów PESEL i REGON, to uzyskamy wypisy o wszystkich osobach o tym samym nazwisku. Ten stos informacji jest nam zbędny. Ta procedura naraża nas na niepotrzebne koszty, a co więcej wprowadza często w błąd, bo nadal nie wiemy, od którego np. Jana Kowalskiego mamy ściągać należności. Komornicy szukają danej osoby, a wierzyciele w ogóle nie poczuwają się do znalezienia jakichkolwiek dodatkowych informacji o dłużnikach. Ten sam problem należy jeszcze rozważyć pod kątem korzystania z rejestru zastawów skarbowych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-84">
          <u xml:id="u-84.0" who="#MarekSadowski">Niestety, ale nasi obywatele nie mają na zewnątrz umieszczanych numerów PESEL. Równie trudno komornikom, jak i wierzycielom, ustalić ten numer identyfikacyjny dłużników i dlatego nie wymagamy, aby w pozwie był on wskazywany. Nie rozumiem jednak jak może dojść do sytuacji, kiedy wierzyciel zwraca się do komornika np. z wyrokiem sądowym, gdzie są zawarte informacje o dłużniku i jednocześnie nie udostępnia tych danych. Co więcej, nie rozumiem też użytego przez komorników argumentu o ponoszeniu przez nich kosztów uzyskiwania tego typu informacji z rejestrów. Komornicy otrzymują przecież te dane bezpłatnie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-85">
          <u xml:id="u-85.0" who="#JanStaszewski">To nieprawda, komornicy nie otrzymują żadnych informacji bezpłatnie z rejestrów. Coraz więcej informacji o dłużnikach będzie znajdować się w rejestrach komputerowych. Już niedługo z jednego źródła będzie można czerpać większość informacji. Każdy wierzyciel, za drobną opłatą może w biurze ewidencji ludności uzyskać dane identyfikacyjne strony: jego PESEL, dane osobowe, jak i jego numer dowodu osobistego. Drugi raz nie chcę przeżywać takiej sytuacji, że po zapytaniu o kogoś dostałem z rejestru dane osoby, a po zajęciu nieruchomości ten człowiek dostał zawału, gdyż okazało się, że dłużnikiem jest zupełnie ktoś inny o tym samym imieniu i nazwisku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-86">
          <u xml:id="u-86.0" who="#JanuszWojciechowski">Tego typu zasadnicze wątpliwości co do treści rozpatrywanych przepisów powinny być już rozstrzygane na posiedzeniach podkomisji. Nie możemy zastanawiać na tym etapie prac nad tego typu problemami. O ile zrozumiałem problem ten był już omawiany na podkomisji, ale nie uzyskał poparcia posłów. Jeżeli jednak środowisko komorników uważa, że sprawa jest na tyle poważna, iż należy koniecznie zmieniać omawiany przepis, to niech za pośrednictwem odpowiednich reprezentantów w środowiskach parlamentarnych, rządowych i innych dąży do zmiany tej regulacji. My w trakcie posiedzeń Komisji nie możemy rozstrzygać każdego problemu komorników.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-87">
          <u xml:id="u-87.0" who="#JanStaszewski">Właśnie dlatego proponujemy odłożyć ten przepis do powtórnej konsultacji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-88">
          <u xml:id="u-88.0" who="#JanuszWojciechowski">Za chwilę może okazać się, że wszystkie zagadnienia związane z komornikami trzeba będzie od nowa rozpatrywać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-89">
          <u xml:id="u-89.0" who="#MarekSadowski">Powracając do rozpatrywanego przepisu chciałbym stwierdzić, że to, czy komornik będzie sprawdzał informację o dłużniku, czy też będzie do tego zobowiązana druga strona postępowania zależy od wyboru modelu działania egzekucji. Musimy się zastanowić, czy komornicy mają działać nowocześnie i mieć dużą ilość praw, ale i obowiązków, czy też chcemy, żeby były to organy słabe i źle poinformowane?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-90">
          <u xml:id="u-90.0" who="#JanuszWojciechowski">Mnie przekonują argumenty rządu. Nie jestem za tym, aby z obywateli robić prywatnych detektywów. Moim zdaniem jednym z obowiązków komorników jest ustalanie, gdzie znajduje się majątek dłużnika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-91">
          <u xml:id="u-91.0" who="#MarekSadowski">Zobowiązuję się zbadać, czy nie można komorników zwolnić z opłat za uzyskiwanie informacji z centralnego zastawu rejestrowego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-92">
          <u xml:id="u-92.0" who="#JanStaszewski">Także jestem za unowocześnieniem funkcjonowania komorników. Jednak życie i ustawodawca często nie sprzyja temu, np. ostatnio powstała Centralna Ewidencja Pojazdów i Kierowców (CEPiK), z której bazy danych nie mamy jednak prawa korzystać. Dlaczego tak się dzieje? Jeżeli Ministerstwo Sprawiedliwości nie wesprze nas w tej drodze do nowoczesności, to my nie będziemy potrafili sobie sami poradzić. Jeżeli nakładamy dodatkowe obowiązki na komorników, to dajmy im także odpowiednie prawa, które pomogłyby im w działaniu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-93">
          <u xml:id="u-93.0" who="#JerzyBańka">Naszym zdaniem przepis zaproponowany w zmianie nr 122 jest wadliwy. Twierdzimy tak, ponieważ ta regulacja nakazuje komornikom w każdym przypadku, niezależnie od sposobu egzekucji, korzystać z informacji o zastawie rejestrowym. Po co, w przypadku np. zajęcia rachunku bankowego przez komornika, ma się on pytać o zastaw? To tylko podnosi koszty egzekucji ponoszone przez wierzycieli.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-94">
          <u xml:id="u-94.0" who="#JanuszWojciechowski">To, co powiedział przedstawiciel Związku Banków Polskich, jest słuszne. Czy nie jest przesadą, aby w każdym przypadku, niezależnie od tego z czego prowadzi się egzekucję, trzeba było pytać o zastawy rejestrowe?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-95">
          <u xml:id="u-95.0" who="#MarekSadowski">Obowiązek sprawdzania danych ma zastosowanie tylko w przypadku egzekucji prowadzonej z przedmiotów, które mogą być przedmiotem zastawu rejestrowego - patrz par. 1. Jeżeli jednak nie dla wszystkich to jest jasne, to możemy zmodyfikować omawianą regulację. Proponujemy w niej dopisać: „iż dotyczy to wierzytelności, przedmiotu lub prawa, który może być przedmiotem zastawu rejestrowego”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-96">
          <u xml:id="u-96.0" who="#JanuszWojciechowski">Jeżeli musimy zmodyfikować ten przepis, to uważam, że nie robić tego teraz. Proponuję, aby rząd wraz z komornikami jeszcze się nad nim zastanowił, a o jego dalszych losach zadecydujemy na następnym posiedzeniu Komisji. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 123, w której proponuje się, aby art. 808 nadać brzmienie: „Art. 808. Jeżeli złożona w postępowaniu egzekucyjnym kwota pieniężna nie podlega natychmiastowemu wydaniu, powinna być złożona na rachunek depozytowy sądu. Przepis art. 752 stosuje się odpowiednio.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 123 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 124, w której proponuje się, aby art. 813 nadać brzmienie: „Art. 813. par. 1. W wypadkach wymagających zasięgnięcia opinii biegłego, komornik zwróci się o wydanie opinii do jednego lub kilku stałych biegłych sądowych. Jeżeli wśród stałych biegłych sądowych nie ma biegłego wymaganej specjalności, komornik zwróci się do sądu o wyznaczenie biegłego i odebranie od niego przyrzeczenia. Par. 2. Przepis par. 1 poprzedzającego stosuje się odpowiednio, gdy wezwany przez komornika stały biegły sądowy został wyłączony lub nie przyjął włożonego na niego obowiązku z przyczyn wskazanych w art. 280, a nie ma innego biegłego tej specjalności wśród stałych biegłych sądowych.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 124 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 125, w której proponuje się, aby art. 815 nadać brzmienie: „Art. 815. par. 1 Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wszelkich wpłat komornikowi można dokonać gotówką lub poleceniem przelewu na rachunek komornika, a za zgodą komornika także w inny sposób. Par. 2. Pokwitowanie komornika ma taki sam skutek, jak pokwitowanie wierzyciela sporządzone w formie dokumentu urzędowego.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 125 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 126, w której proponuje się, aby art. 817 nadać brzmienie: „Art. 817. W sprawach o naruszenie posiadania ukończona egzekucja może być podjęta na nowo na podstawie tego samego tytułu wykonawczego, jeżeli dłużnik ponownie dokonał zmiany sprzecznej z treścią tego tytułu, a żądanie w tym przedmiocie zostanie zgłoszone przed upływem sześciu miesięcy od ukończenia egzekucji.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 126 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 127, w której proponuje się, aby po art. 819 dodać art. 819 z oznaczeniem 1 w brzmieniu: „Art. 819 z oznaczeniem 1. par. 1. Zbycie przedsiębiorstwa lub gospodarstwa rolnego po wszczęciu postępowania egzekucyjnego nie ma wpływu na bieg tego postępowania. Par. 2. Przepis paragrafu poprzedzającego stosuje się odpowiednio w razie przekształcenia organizacyjnego dłużnika będącego osobą prawną, a także spółką handlową niemającą osobowości prawnej, jak również przekształcenia spółki cywilnej w spółkę handlową.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 127 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 128, w której proponuje się, aby w art. 829 w par. 1. pkt 4 nadać brzmienie: „Art. 829 par. 1. pkt 4. narzędzia i inne przedmioty niezbędne do osobistej pracy zarobkowej dłużnika oraz surowce niezbędne dla niego do produkcji na okres jednego tygodnia, z wyłączeniem jednak pojazdów mechanicznych;”.</u>
          <u xml:id="u-96.1" who="#JanuszWojciechowski">Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 128 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 129, w której proponuje się, aby w art. 831 w par. 1 pkt 2 nadać brzmienie: „Art. 831 par. 1. pkt 2 sumy przyznane przez Skarb Państwa na specjalne cele (np. stypendia, wsparcia itp.), chyba że wierzytelność egzekwowana powstała w związku z urzeczywistnieniem tych celów albo z tytułu obowiązku alimentacyjnego.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 129 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 130, w której proponuje się, aby art. 840 nadać brzmienie: „Art. 840. par. 1. Dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia:</u>
          <u xml:id="u-96.2" who="#JanuszWojciechowski">1) jeżeli przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, a w szczególności gdy kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym niebędącym prawomocnym orzeczeniem sądu albo gdy kwestionuje przejście obowiązku mimo istnienia formalnego dokumentu stwierdzającego to przejście;</u>
          <u xml:id="u-96.3" who="#JanuszWojciechowski">2) po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie;</u>
          <u xml:id="u-96.4" who="#JanuszWojciechowski">3) małżonek, przeciwko któremu sąd nadał klauzulę wykonalności na podstawie art. 787, wykaże, że egzekwowane świadczenie wierzycielowi nie należy się, przy czym małżonkowi temu przysługują zarzuty nie tylko z własnego prawa, lecz także zarzuty, których jego małżonek wcześniej nie mógł podnieść. Par. 2. Jeżeli podstawą egzekucji jest tytuł pochodzący od organu administracyjnego, do stwierdzenia, że zobowiązanie wygasło lub nie może być egzekwowane, powołany jest organ, od którego tytuł pochodzi.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-97">
          <u xml:id="u-97.0" who="#PiotrPodczaski">W tym przepisie w par. 1 pkt 3 znów dochodzi do zbiegu z regulacją zawartą w sprawozdaniu podkomisji zajmującej się nowelizacją Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Musimy w którymś z projektów dokonać w związku z tym odpowiedniej korekty.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-98">
          <u xml:id="u-98.0" who="#MarekSadowski">Treściowo i merytorycznie nie ma kolizji między tymi przepisami. Pozostaje jedynie problem z numeracją. W obu sprawozdaniach znajdują się dwa takie same artykuły o różnych treściach. Przepis, który znajduje się w sprawozdaniu dotyczącym projektu krio, i oznaczony jest jako art. 840 z oznaczeniem 1, powinien stać się par. 3. Nie możemy jednak tak zrobić i dlatego proponujemy pozostawić numerację bez zmian, a to co w kpc jest zawarte w zmianie nr 131 i oznaczone jako art. 840 z oznaczeniem 1 zmienić na art. 840 z oznaczeniem 2. Tym sposobem zachowamy porządek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-99">
          <u xml:id="u-99.0" who="#JanuszWojciechowski">Ponieważ projekt nowelizacji k. r. i. o. będzie rozpatrywany dopiero pojutrze i tak naprawdę nie wiemy jakie regulacje zostaną w nim przyjęte proponuję przyjąć normy które teraz rozpatrujemy w zaproponowanej w sprawozdaniu kolejności. Zobowiązuje jednak Biuro Legislacyjne KS, do dopilnowania, aby na posiedzeniu Komisji poświęconym projektowi krio, wprowadzone zostały odpowiednie korekty po to, aby nie dochodziło do sprzeczności i pokrywania się przepisów w obu kodeksach. Czy są jakieś inne uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 130 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 131, w której proponuje się, aby po art. 840 dodać art. 840 z oznaczeniem 1 w brzmieniu: „Art. 840 z oznaczeniem 1. Jeżeli egzekucja prowadzona jest na podstawie tytułu egzekucyjnego lub innego dokumentu, któremu nie nadaje się klauzuli wykonalności, do ochrony praw dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy art. 840 i art. 843.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 131 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 132, w której proponuje się, aby w art. 841 dodać par. 3 w brzmieniu: „Art. 841 par. 3. Powództwo można wnieść w terminie miesiąca od dnia dowiedzenia się o naruszeniu prawa, chyba że inny termin jest przewidziany w przepisach odrębnych”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 132 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 133, w której proponuje się, aby w art. 843 uchylić par. 4. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 133 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 134, w której proponuje się, aby po art. 844 dodać art. 844 z oznaczeniem 1. w brzmieniu: „Art. 844 z oznaczeniem 1 Przepisy dotyczące egzekucji z ruchomości stosuje się odpowiednio do egzekucji ze zwierząt, jeżeli nie jest to sprzeczne z przepisami dotyczącymi ochrony zwierząt.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 134 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 135, w której proponuje się, aby w art. 852 w par. 1, w art. 1031. w art. 1033 w par. 1 i w art. 1040 w par. 2 wyrazy „do depozytu sądowego” zastąpić wyrazami „na rachunek depozytowy sądu”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 135 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 136, w której proponuje się, aby art. 853 nadać brzmienie: „Art. 853 par. 1. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, komornik oznacza wartość zajętych ruchomości i umieszcza ją w protokole zajęcia. Par. 2. Jeżeli komornik uzna, że w celu oszacowania należy wezwać biegłego, albo jeżeli wierzyciel lub dłużnik podnoszą w skardze zarzuty na oszacowanie, oszacowania dokonuje biegły przy samym zajęciu, a gdyby to nie było możliwe, w terminie późniejszym, aż do dnia licytacji. Skargę na oszacowanie komornika wnosi się przy zajęciu ruchomości, a gdyby to nie było możliwe - w dniu licytacji.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-100">
          <u xml:id="u-100.0" who="#JanStaszewski">Mam pytanie dotyczące par. 2, gdzie stanowi się, że „jeżeli komornik uzna, że w celu oszacowania należy wezwać biegłego, albo jeżeli wierzyciel lub dłużnik podnoszą w skardze zarzuty na oszacowanie, oszacowania dokonuje biegły przy samym zajęciu, a gdyby to nie było możliwe, w terminie późniejszym, aż do dnia licytacji. Skargę na oszacowanie komornika wnosi się przy zajęciu ruchomości, a gdyby to nie było możliwe - w dniu licytacji.”. Czy mam rozumieć przez to, że taką skargę, o której jest tu mowa, wnosi się do komornika? Co ze skargą, którą wnosi się do sądu? Czy na oszacowanie biegłego też można wnieść skargę? Warto odpowiedzieć sobie na te pytania, gdyż to może skutkować ewentualnym przedłużeniem procesu egzekucji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-101">
          <u xml:id="u-101.0" who="#MarekSadowski">Jak rozumiem, pytanie dotyczy tego, jaki jest stosunek przepisów ogólnych o wnoszeniu skargi do tego przepisu szczególnego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-102">
          <u xml:id="u-102.0" who="#JanStaszewski">Tak. Często przy dokonywaniu szacowania przez komorników, w momencie gdzie naszym zdaniem nie potrzebujemy pomocy biegłych, strony składają skargi na czynność komorników na zasadach ogólnych do sądu. Rozpatrzenie ich w sądach trwa długo, a komornicy często nie wiedzą, że takie skargi zostały złożone. Co my mamy robić, jeżeli zlicytujemy dane rzeczy, a po pół roku dowiadujemy się, iż skarga na oszacowanie została pozytywnie rozpatrzona przez sąd?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-103">
          <u xml:id="u-103.0" who="#MarekSadowski">Postulujecie zatem, aby w tym przypadku napisać wyraźnie, że skargę na oszacowanie składa się komornikowi, a nie stosuje się zasady ogólnej z art. 767 par. 4?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-104">
          <u xml:id="u-104.0" who="#JanStaszewski">Tak. Naszym celem jest jak najszybsze sprzedanie jakiejś rzeczy, ale w sytuacji wyżej opisanej nie wiemy jak się mamy zachowywać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-105">
          <u xml:id="u-105.0" who="#KazimierzLubiński">Moim zdaniem skarga na każdą czynność komornika powinna zostać rozstrzygnięta przez sąd, ale w tym przypadku nie wiem, czy nie powinniśmy zastosować wyjątku polegającego na wnoszeniu skargi do sądu poprzez komornika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-106">
          <u xml:id="u-106.0" who="#MarekSadowski">Zastanowię się nad tym problemem i po przeprowadzeniu niezbędnych konsultacji z komornikami, na następne posiedzenie Komisji przygotuję nową redakcję przepisu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-107">
          <u xml:id="u-107.0" who="#JanuszWojciechowski">Pozostawiamy zatem zmianę nr 136 do rozpatrzenia na następnym posiedzeniu Komisji. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 137, w której proponuje się, aby po art. 864 dodać art. 864 z oznaczeniem 1 w brzmieniu: „Art. 864 z oznaczeniem 1. Komornik może sprzedać z wolnej ręki ruchomości nie wymienione w par. 2 artykułu poprzedzającego, jeżeli dłużnik wyraził na to zgodę i określił minimalną cenę zbycia. Sprzedaż nie może nastąpić wcześniej niż po czternastu dniach od dnia oszacowania. Sprzedaż poniżej ceny oszacowania może nastąpić tylko wtedy, gdy wierzyciele wyrazili na to zgodę.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-108">
          <u xml:id="u-108.0" who="#JanStaszewski">Ten przepis mówi o tym, iż sprzedaż rzeczy poniżej ceny jej oszacowania może nastąpić tylko wtedy, gdy wierzyciele wyrazili na to zgodę. Co dzieje się w momencie, gdy wierzyciele nie wyrażają zgody na taką sprzedaż? Czy my możemy przyjmować domniemaną zgodę wierzycieli?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-109">
          <u xml:id="u-109.0" who="#MarekSadowski">Nie, w tym przepisie nie ma czegoś takiego jak domyślna zgoda wierzycieli na sprzedaż rzeczy. Jeżeli wierzyciele nie wyrażają zgody, to nie można sprzedać rzeczy poniżej ceny oszacowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-110">
          <u xml:id="u-110.0" who="#JanStaszewski">Tak zwana sprzedaż z wolnej ręki zakłada, że to dłużnik określa minimalną cenę zbycia i komornik wybiera sobie kupca, który daje tę cenę za rzecz. Ten rodzaj sprzedaży jest dość nieprecyzyjnie unormowany. Co my mamy robić, jeżeli dłużnik specjalnie określa minimalną cenę w taki sposób, aby dana rzecz została sprzedana np. komuś z rodziny dłużnika. Natychmiast usłyszy się głosy wierzycieli, iż komornik współdziała z dłużnikiem. W innych krajach są odpowiednie rozwiązania prawne, które zabraniają sprzedać rzecz za mniej niż 50% jej wartości szacunkowej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-111">
          <u xml:id="u-111.0" who="#MarekSadowski">Jedynym sposobem ochrony komorników przed zarzutami wierzycieli, iż współdziałają z dłużnikami jest wyłączenie rzeczy ze sprzedaży z wolnej ręki. Ten rodzaj sprzedaży niesie zawsze ze sobą ryzyko, że komornik zostanie posądzony o sprzedaż rzeczy za bezcen. Nie wiem czy wszyscy na sali rozumieją dobrze na czym polega ten rodzaj sprzedaży. Dlatego wyjaśnię, że sprzedaż z wolnej ręki polega na tym, iż przeprowadzanie przetargu na jakąś rzecz jest nieopłacalne np. sprzedaż kompletu sztućców. Wtedy dłużnik określa minimalną cenę danej rzeczy, a komornik dobiera kupca, który jest chętny dać za nią taką sumę. Będzie to zawsze będzie budziło kontrowersje i posądzenia, że komornicy za grosze wyprzedają wielki majątek. Jeżeli jednak ten przepis ma budzić takie wątpliwości, proponuję rozważyć dwie propozycje. Albo rezygnujemy z niego, albo spróbujemy go poprawić. Przypominam jednak, że to komornicy domagali się istnienia tego przepisu, tłumacząc, że kosztowne procedury licytacji pochłaniają kwoty uzyskane ze sprzedaży małowartościowych rzeczy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-112">
          <u xml:id="u-112.0" who="#JanuszWojciechowski">Uważam, że rządowa propozycja przepisu polega na kompromisie wierzyciela i dłużnika. Obydwie strony kontrolują taką sprzedaż i mają wpływ na cenę zbywanych rzeczy. W tej chwili nie widzę możliwości kontynuowania dyskusji na ten temat, gdyż na pewno nie uda się nam wymyślić nic lepszego Proponuję przyjąć omawianą zmianę. Czy jest sprzeciw ze strony członków Komisji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 137 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 138, w której proponuje się, aby w art. 856 uchylić par. 2 i par. 3. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 138 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 139, w której proponuje się, aby po art. 866 dodać art. 866 z oznaczeniem 1 i art. 866 z oznaczeniem 2 w brzmieniu: „Art. 866 z oznaczeniem 1. Zajęte ruchomości, których sprzedaż wymaga zezwolenia, komornik sprzeda za pośrednictwem przedsiębiorstwa posiadającego takie zezwolenie albo sprzeda je temu przedsiębiorstwu. Do wyceny ruchomości przepis art. 865 stosuje się odpowiednio. Art. 866 z oznaczeniem 2 par. 1. Do oszacowania zajętych przedmiotów o wartości historycznej lub artystycznej komornik wzywa biegłego. Przedmioty te mogą być sprzedane za pośrednictwem przedsiębiorstwa zajmującego się ich obrotem albo państwowemu muzeum, bibliotece, archiwum lub ośrodkowi badań i dokumentacji. Przepisy art. 864 z oznaczeniem 1 stosuje się odpowiednio. Par. 2. Do oszacowania wyrobów ze złota i platyny komornik powołuje biegłego. Wyroby ze złota i platyny z wyjątkiem przedmiotów użytkowych oraz przedmioty ze złota lub platyny niezdatne do użytku komornik sprzedaje przedsiębiorstwu jubilerskiemu lub innemu zajmującemu się obrotem lub przerobem metali szlachetnych. Przepis art. 865 stosuje się odpowiednio. Par. 3. Zajęte dewizy komornik sprzedaje bankowi lub innemu przedsiębiorcy zajmującemu się ich kupnem. Cena zbycia nie może być niższa od kursu kupna waluty obcej w złotych przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym datę sprzedaży.”. Czy są jakieś inne uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 139 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 140, w której proponuje się, aby art. 867 par. 1 otrzymał brzmienie: „Art. 867 Par. 1. Zajęte ruchomości, niesprzedane według przepisów poprzedzających, komornik sprzedaje w drodze licytacji publicznej.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-113">
          <u xml:id="u-113.0" who="#JanStaszewski">Proponujemy dodać do tego przepisu odwołanie do rękojmi określonej w Kodeksie postępowania cywilnego, jeśli chodzi o ruchomości. Ta rękojmia, na którą mamy się powoływać określona jest w art. 871 i mówi o tym, iż: „nabywca jest zobowiązany, uiścić natychmiast 1/5 ceny nabycia, nie mniej niż 500 złotych”. Przy sprzedaży rzeczy, a zwłaszcza samochodów, na licytacjach coraz częściej spotykamy osoby podstawione, które windują ceny niczym nie ryzykując, a potem po wygranej licytacji znikają. To skutecznie blokuje sprzedaż. Ten zapis będzie skutkował tym, iż każdy stający do licytacji będzie musiał wykazać się rękojmią.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-114">
          <u xml:id="u-114.0" who="#MarekSadowski">To jest dobry pomysł, popieramy go.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-115">
          <u xml:id="u-115.0" who="#JanuszWojciechowski">Odkładamy rozpatrzenie tego przepisu na następne posiedzenie Komisji, gdy zostaną w nim dokonane zaproponowane korekty. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 141, w której proponuje się, aby w art. 881 w par. 3 i w par. 4, w art. 882 w par. 1 i w par. 2, w art. 884 w par. 2 i w par. 4, w art. 886 w par. 1, w par. 3 i w par. 4, w art. 887 w par. 2 i w art. 1029 w par. 2 użyte w różnym przypadku wyrazy „zakład pracy” zastąpić użytym w odpowiednim przypadku wyrazem „pracodawca”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 141 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 142, w której proponuje się, aby w art. 884 par. 2 otrzymał brzmienie: „Art. 884 par. 2. W razie rozwiązania stosunku pracy z dłużnikiem dotychczasowy pracodawca czyni wzmiankę o zajęciu należności w wydanym dłużnikowi świadectwie pracy, a jeżeli nowy pracodawca dłużnika jest mu znany, przesyła temu pracodawcy zawiadomienie komornika i dokumenty dotyczące zajęcia wynagrodzenia oraz powiadamia o tym komornika i dłużnika, przeciwko któremu toczy się postępowanie egzekucyjne. Wzmianka w świadectwie pracy powinna zawierać oznaczenie komornika, który zajął należność oraz numer sprawy egzekucyjnej, jak również wskazać wysokość potrąconych już kwot. Przesłanie zawiadomienia komornikowi ma skutki zajęcia należności dłużnika u nowego pracodawcy od chwili dojścia zawiadomienia do tego pracodawcy.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 142 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 143, w której proponuje się, aby w art. 886 par. 2 otrzymał brzmienie: „Art. 886 par. 2 Jeżeli pracodawcą nie jest osoba fizyczna grzywnie podlega pracownik lub wspólnik odpowiedzialny za wykonanie takiej czynności, a w razie niewyznaczenia takiego pracownika lub niemożności jego ustalenia - osoby uprawnione do reprezentowania pracodawcy. Gdy pracodawcą jest spółka cywilna, grzywnie podlega którykolwiek ze wspólników.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 143 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 144, w której proponuje się, aby w art. 889 dodać par. 3 w brzmieniu: „Art. 889 Par. 3 Jeżeli wierzytelność znajdująca się na rachunku bankowym, w tym na rachunku bankowym obejmującym wkład oszczędnościowy, zajęta została w dwu lub więcej postępowaniach egzekucyjnych, a znajdująca się na rachunku kwota nie wystarczy na zaspokojenie wszystkich wierzycieli, bank wstrzymuje się z wypłatą zajętych kwot, powiadamiając o tym komorników prowadzących egzekucję. Zajęte wierzytelności bank wypłaca, po przekazaniu wszystkich spraw w trybie art. 773 z oznaczeniem 1 komornikowi, który pierwszy dokonał zajęcia.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-116">
          <u xml:id="u-116.0" who="#JanStaszewski">Spotykamy się tutaj ponownie z tym samym problemem, na który już dzisiaj wskazywałem. Nie wiadomo, kto pierwszy prowadzi egzekucję - ten, kto dokonał wcześniejszego zajęcia rachunku bankowego, czy ten, kto pierwszy rozpoczął już egzekucję. Prosilibyśmy o wyłączenie tego przepisu do powtórnej analizy i przedyskutowania z Ministerstwem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-117">
          <u xml:id="u-117.0" who="#JanuszWojciechowski">Ten przepis także odkładamy do rozpatrzenia na następnym posiedzeniu Komisji. Mam jednak wątpliwości, czy przy tak dużej ilości przepisów przekazanych do ponownych konsultacji z Ministerstwem Sprawiedliwości nie będziemy zmuszeni powtórnie skierować projektu do podkomisji. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 145, w której proponuje się, aby w art. 890 par. 2 otrzymał brzmienie: „Art. 890 par. 2. Jeżeli dłużnikiem jest przedsiębiorca, sąd może zezwolić na wypłatę z zajętego rachunku bankowego wynagrodzenia za pracę dla pracowników zatrudnionych u dłużnika wraz z podatkami ustawowymi i ciężarami, jeżeli będzie to uzasadnione potrzebą zapewnienia produkcji lub innymi ważnymi względami. Zezwolenie sądu może być udzielone na okres do trzech miesięcy w wysokości najniższego wynagrodzenia za pracę określonego na podstawie odrębnych przepisów.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 145 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 146, w której proponuje się, aby po art. 890 dodać art. 890 z oznaczeniem 1 i art. 890 z oznaczeniem 2 w brzmieniu: „Art. 890 z oznaczeniem 1. Jeżeli zajęcie obejmuje wierzytelność wynikającą z rachunku bankowego zajętego uprzednio na podstawie postanowienia o zabezpieczeniu ustanowionym w postępowaniu zabezpieczającym uprawnienia obowiązanego do dokonania wypłat z rachunku bankowego ustają z dniem dokonania zajęcia w postępowaniu egzekucyjnym. Art. 890 z oznaczeniem 2 par. 1 Jeżeli zajęcie obejmuje rachunek bankowy, wobec którego w postępowaniu zabezpieczającym ustanowiono zakaz pobierania pieniędzy, skutki zajęcia powstają w stosunku do kwot przekraczających kwoty objęte zakazem orzeczonym w postępowaniu zabezpieczającym. Art. 890 z oznaczeniem 2 par. 2. Jeżeli znajdująca się na rachunku bankowym kwota nieobjęta zakazem ustanowionym w postępowaniu zabezpieczającym nie wystarcza na zaspokojenie wierzyciela w postępowaniu egzekucyjnym, zajęcie dotyczy również kwoty objętej zakazem do wysokości kwot objętych zajęciem. W takim wypadku o skutkach zajęcia bank zawiadamia uprawnionego w postępowaniu zabezpieczającym.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-118">
          <u xml:id="u-118.0" who="#JerzyBańka">Art. 890 z oznaczeniem 2 należy skreślić w związku z wykreśleniem z art. 747 pkt 5. Ten ostatni skreślony przepis polegał na dokonywaniu zabezpieczenia w postaci pobierania pieniędzy. Dlatego też art. 890 z oznaczeniem 2 staje się bezprzedmiotowy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-119">
          <u xml:id="u-119.0" who="#MarekSadowski">Popieramy tę propozycję. Skreślenie art. 890 z oznaczeniem 2 jest jak najbardziej wskazane.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-120">
          <u xml:id="u-120.0" who="#JanuszWojciechowski">Proponujemy zatem skreślenie art. 890 z oznaczeniem 2. Czy są jakieś inne uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 146 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 147, w której proponuje się, aby po art. 891 dodać art. 891 z oznaczeniem 1 w brzmieniu: „Art. 891 z oznaczeniem 1 par. 1. Na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przeciwko dłużnikowi można zająć wierzytelność z rachunku wspólnego prowadzonego dla dłużnika i osób trzecich. Dalsze czynności egzekucyjne prowadzone będą do przypadającego dłużnikowi udziału w rachunku wspólnym stosownie do treści umowy regulującej prowadzenie rachunku, którą dłużnik obowiązany jest przedłożyć komornikowi w terminie tygodnia od daty zajęcia. Przepisy o wyjawieniu majątku stosuje się odpowiednio. Jeżeli umowa nie określa udziału w rachunku wspólnym albo gdy dłużnik nie przedłoży umowy, domniemywa się, że udziały są równe. Po ustaleniu udziału dłużnika zwalnia się pozostałe udziały od egzekucji. Par. 2. Do egzekucji z rachunku wspólnego małżonków, przepisy art. 923 z oznaczeniem 1 stosuje się odpowiednio. Par. 3. W razie prowadzenia rachunku wspólnego przez wspólników spółki cywilnej przepisy art. 911 z oznaczeniem 1 stosuje się odpowiednio.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 147 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 148, w której proponuje się, aby w części trzeciej w tytule II, tytuł IV otrzymał brzmienie: „Egzekucja z innych wierzytelności”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 148 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 149, w której proponuje się, aby art. 895 par. 1 otrzymał brzmienie: „Art. 895 par. 1 Egzekucja prowadzona według przepisów działu niniejszego należy do komornika sądu właściwości ogólnej dłużnika, przeciwko któremu toczy się postępowanie egzekucyjne, a w braku podstaw do jej oznaczenia - do komornika sądu właściwości ogólnej osoby zobowiązanej względem dłużnika. Gdy osoby takiej nie ma, egzekucja należy do komornika tego sądu, w którego okręgu znajduje się przedmiot świadczenia lub prawa.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 149 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 150, w której proponuje się, aby w art. 897 uchylić par. 4. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 150 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 151, w której proponuje się, aby po art. 899 otrzymał brzmienie: „Art. 899. Dokonując zajęcia wierzytelności zabezpieczonej poręczeniem, zastawem lub zastawem rejestrowym, komornik na wniosek wierzyciela zawiadamia także poręczyciela albo właściciela przedmiotu obciążonego prawem zastawu, iż świadczenia z wierzytelności zabezpieczonej nie wolno uiścić dłużnikowi. Poza tym stosuje się odpowiednio art. 882 pkt 2.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-120.1" who="#JanuszWojciechowski">Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 151 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 152, w której proponuje się, aby art. 901 nadać brzmienie: „Art. 901. a) Par. 3 otrzymuje brzmienie: „Par. 3. Od dłużnika zajętej wierzytelności związanej z posiadaniem dokumentu komornik zażąda zapłaty poszukiwanej sumy, a jeżeli wierzytelność wymagalna jest po wypowiedzeniu, dokona jej wypowiedzenia. Na wniosek wierzyciela, dłużnika albo z urzędu komornik dokona również czynności zachowawczych, jeżeli zajdzie tego potrzeba.",</u>
          <u xml:id="u-120.2" who="#JanuszWojciechowski">b) dodaje się par. 4–6 w brzmieniu: „Par. 4. Zajęte papiery wartościowe nie dopuszczone do publicznego obrotu, komornik może sprzedać za pośrednictwem domu maklerskiego lub banku prowadzącego działalność maklerską posiadającego zezwolenie Komisji Papierów Wartościowych i Giełd do podejmowania czynności związanych z obrotem takimi papierami. Sprzedaż w tym trybie może nastąpić w okresie miesiąca od dnia zajęcia. Za zgodą dłużnika sprzedaż może nastąpić także po tym terminie. Do ustalenia ceny sprzedaży należy powołać biegłego. Na wniosek dłużnika sprzedaż może nastąpić po cenie przez niego wskazanej. Par. 5. Jeżeli zobowiązany z weksla nie zapłaci poszukiwanej sumy, komornik sprzeda weksel. Dokonany przez komornika indos wywiera skutki indosu wpisanego przez zobowiązanego. Jeżeli na wekslu zostały umieszczone wyrazy „nie na zlecenie” lub inne zastrzeżone równoważnie, komornik może przenieść weksel na nabywcę tylko w formie i ze skutkiem przewidzianym w przepisach o przelewie wierzytelności. Par. 6. Do zbycia weksli przepisy art. 904 z oznaczeniem 1 stosuje się odpowiednio.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 152 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 153, w której proponuje się, aby po art. 904 dodać art. 904 z oznaczeniem 1 w brzmieniu: „Art. 904 z oznaczeniem 1 par. 1 Na wniosek wierzyciela jego zaspokojenie nastąpi przez sprzedaż wierzytelności w drodze licytacji lub z wolnej ręki, o ile nie sprzeciwia się temu charakter zajętej wierzytelności. Par. 2. Sprzedaży wierzytelności dokonuje się w drodze licytacji prowadzonej według przepisów o egzekucji z ruchomości. Cena wywołania wynosi połowę sumy, na którą składa się wartość egzekwowanej wierzytelności oraz należne od niej odsetki liczone od dnia ich wymagalności do dnia licytacji. Nabycie nie może nastąpić poniżej ceny wywołania. Par. 3. Za zgodą dłużnika zajęta wierzytelność może zostać sprzedana z wolnej ręki, po cenie przez niego wskazanej, jeżeli sprzedaż za tę cenę nie narusza interesów wierzycieli. Dłużnik może też wskazać osobę nabywcy oraz inne warunki sprzedaży. Zgoda dłużnika na sprzedaż z wolnej ręki nie jest potrzebna, gdy wierzytelność była wymagalna przed dniem zajęcia. W takim jednak wypadku cena zbycia nie może być niższa od 60% oszacowania wraz z odsetkami liczonymi do dnia sprzedaży.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 153 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 154, w której proponuje się, aby w art. 908 par. 1 nadać brzmienie: „Art. 908 Par. 1. Jeżeli po zajęciu wierzytelności należyte wykonanie praw dłużnika lub wierzyciela tego wymaga, sąd na wniosek wierzyciela lub dłużnika, stosownie do okoliczności, ustanowi kuratora lub zarządcę albo nakaże sprzedaż prawa.</u>
          <u xml:id="u-120.3" who="#JanuszWojciechowski">Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 154 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 155, w której proponuje się, aby po art. 908 dodać dział IVa w brzmieniu: „Egzekucja z innych praw majątkowych”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 155 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 156, w której proponuje się, aby art. 909 i art. 910 nadać brzmienie: „Art. 909. Przepisy o egzekucji z wierzytelności stosuje się odpowiednio do egzekucji z innych praw majątkowych, jeżeli przepisy poniższe nie stanowią inaczej. Art. 910 par. 1. Do egzekucji z praw majątkowych komornik przystąpi przez zajęcie prawa. W tym celu komornik:</u>
          <u xml:id="u-120.4" who="#JanuszWojciechowski">1) zawiadomi dłużnika, że nie wolno mu rozporządzać, obciążać ani realizować zajętego prawa, jak również nie wolno mu pobierać żadnego świadczenia przysługującego z zajętego prawa;</u>
          <u xml:id="u-120.5" who="#JanuszWojciechowski">2) zawiadomi osobę, która z zajętego prawa jest obciążona obowiązkiem względem dłużnika, by obowiązku tego wobec dłużnika nie realizowała, a wynikające z prawa świadczenia pieniężne uiszczała komornikowi lub na rachunek depozytowy sądu oraz wzywa tę osobę, by w terminie tygodnia złożyła oświadczenie, czy inne osoby roszczą sobie pretensje do zajęcia prawa, czy i w jakim sądzie lub przed jakim organem toczy się lub toczyła się sprawa o zajęte prawo, jak również czy oraz o jakie roszczenie skierowana jest egzekucja do zajętego prawa. Par. 2. Prawo jest zajęte z chwilą doręczenia zawiadomienia osobie, która z mocy zajętego prawa jest obciążona obowiązkiem wobec dłużnika. Jednakże jeżeli zawiadomienie o zajęciu zostało doręczone dłużnikowi wcześniej, skutki zajęcia powstają wobec dłużnika z chwilą doręczenia mu zawiadomienia o zajęciu. Par 3. Jeżeli prawo majątkowe, które ma być zajęte jest tego rodzaju, że nie ma oznaczonej osoby obciążonej obowiązkiem względem dłużnika, zajęcie jest dokonane z chwilą doręczenia zawiadomienia dłużnikowi. Par. 4. W stosunku do każdego, kto wiedział o wszczęciu egzekucji skutki zajęcia powstają z chwilą, gdy o wszczęciu egzekucji powziął wiadomość, choćby zawiadomienie, o którym mowa w par. 1, nie zostało jeszcze doręczone.” W tym przepisie znowu stosuje się czas przyszły, mówi się mianowicie, że „komornik zawiadomi”. Czy nie należałoby zmienić tego na: „komornik zawiadamia”?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-121">
          <u xml:id="u-121.0" who="#MarekSadowski">Ta część Kodeksu jest najstarsza, dlatego napisana jest archaicznym językiem. Niestety, trzeba by na nowo zredagować cały Kodeks po to, aby była w nim zachowana jednolitość językowa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-122">
          <u xml:id="u-122.0" who="#JanuszWojciechowski">Jeżeli coś jest stare, ale ładne, to jestem za pozostawieniem tego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-123">
          <u xml:id="u-123.0" who="#MarekSadowski">Podzielam ten pogląd, jestem za pozostawieniem tego zapisu bez zmian.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-124">
          <u xml:id="u-124.0" who="#JanuszWojciechowski">Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 156 został przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 157, w której proponuje się: - w wariancie I art. 910 z oznaczeniem 1 i art. 910 z oznaczeniem 2 nadać brzmienie: „Art. 910 z oznaczeniem 1. O zajęciu prawa z patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru zdobniczego, prawa z rejestracji prawa z rejestracji znaku towarowego, prawa z rejestracji topografii układu scalonego komornik zawiadamia Urząd Patentowy Rzeczpospolitej Polskiej. Art. 910 z oznaczeniem 2 par. 1. Z mocy zajęcia wierzyciel może wykonywać wszelkie uprawnienia dłużnika wynikające z zajętego prawa, które są niezbędne do zaspokojenia wierzyciela w drodze egzekucji, może również podejmować wszelkie działania, które są niezbędne do zachowania prawa. Par. 2. Jeżeli zachodzi potrzeba realizacji innych uprawnień wynikających z zajętego prawa niż wymienione w par. 1, sąd na wniosek dłużnika lub wierzyciela albo z urzędu ustanowi zarządcę. Do zarządcy stosuje się odpowiednio przepisy o zarządzie w egzekucji nieruchomości.”. - w wariancie II art. 910 z oznaczeniami 1–4 nadać brzmienie: „Art. 910 z oznaczeniem 1. Dokonując zajęcia prawa z patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru zdobniczego, prawa z rejestracji znaku towarowego, prawa z rejestracji topografii układu scalonego komornik przesyła do Urzędu Patentowego Rzeczpospolitej Polskiej wniosek o wpis informacji o zajęciu prawa do właściwego rejestru. Art. 910 z oznaczeniem 2 par. 1. Z mocy zajęcia wierzyciel może wykonywać wszelkie uprawnienia majątkowe dłużnika wynikające z zajętego prawa, które są niezbędne do zaspokojenia wierzyciela w drodze egzekucji, może również podejmować wszelkie działania, które są niezbędne do zachowania prawa. Par. 2. Jeżeli zachodzi potrzeba realizacji innych uprawnień wynikających z zajętego prawa niż wymienione w paragrafie 1, sąd na wniosek dłużnika lub wierzyciela albo z urzędu ustanowi zarządcę. Do zarządcy stosuje się odpowiednio przepisy o zarządzie w egzekucji z nieruchomości. Art. 910 z oznaczeniem 3. Do egzekucji z prawa majątkowego wchodzącego w skład majątku wspólnego małżonków stosuje się odpowiednio przepisy art. 923 z oznaczeniem 1. Art. 910 z oznaczeniem 4 par. 1. Do oszacowania zajętego prawa komornik powołuje biegłego. Par. 2. Wycena biegłego nie jest potrzebna, jeżeli strony zgodnie ustaliły wartość zajętego prawa albo jeżeli w okresie trzech miesięcy przed dokonaniem zajęcia zajęte prawo było oszacowane dla celów obrotu rynkowego lub w drodze umowy ustalono jego wartość dla potrzeb takiego obrotu. Par. 3. W przypadkach wskazanych w paragrafie 2 za wartość prawa przyjmuje się wartość prawa ustaloną zgodnie przez strony albo we wcześniejszej umowie lub oszacowaniu.”. Jaka jest różnica między tymi wariantami?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-125">
          <u xml:id="u-125.0" who="#MarekSadowski">Podczas obrad podkomisji powstał spór, gdzie przesyła się prawa z rejestracji topografii układu scalonego z wnioskiem o wpis informacji o zajęciu tego prawa. W jednym z wariantów mówiło się, iż dokonuje się tego w odpowiednich rejestrach. My mieliśmy to sprawdzić i okazało się, że ten rejestry zostały zlikwidowane, w związku z czym wariant II staje się bezprzedmiotowy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-126">
          <u xml:id="u-126.0" who="#AnnaHalinaRychowska">To, co mówi wiceminister Marek Sadowski nie do końca jest prawdą. Te rejestry istnieją, a wszystkie czynności związane z dokonywaniem wpisu w rejestrze dokonywane są na wniosek, tak wynika z ustawy - Prawo własności przemysłowej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-127">
          <u xml:id="u-127.0" who="#MarekSadowski">Jeżeli popatrzymy na wzór takiego rejestru, który zamieszczony jest w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów w sprawie rejestrów prowadzonych przez Urząd Patentowy RP z 6 czerwca 2000 r., to nie ma w nim miejsca na wpisanie wniosku, o którym mowa w art. 910 z oznaczeniem 1. Resort nie chce zmuszać nikogo do wpisywania informacji w nieistniejące fizycznie pole w rejestrze. Dlatego proponujemy, aby tylko powiadamiać Urząd o tym wniosku. Osobiście też opowiadam się za tym, aby wpisywać wnioski do rejestrów i nie tworzyć jakich osobnych zasobów informacji, ale pod warunkiem, że można to fizycznie zrobić. Nie sądzę, aby Urząd Patentowy chciał przyjąć rozwiązanie zawarte w wariancie II, a potem praktykował wpisywanie danych gdzieś poza polami rejestru.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-128">
          <u xml:id="u-128.0" who="#AnnaKorbela">Rozporządzenia wykonawcze do ustawy - Prawo własności przemysłowej są właśnie modyfikowane, tak aby spełniały aktualne wymagania. Jedną z tych zmian jest dodanie stosownych rubryk do wzorca rejestrów, w których będzie można zapisać informacje, o których mówi art. 910 z oznaczeniem 1. Jeżeli przyjmiemy teraz wariant I regulacji, to samo poinformowanie Urzędu Patentowego nie będzie skutkowało dokonaniem odpowiednich wpisów w rejestrze.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-129">
          <u xml:id="u-129.0" who="#MarekSadowski">Po usłyszeniu tych uwag jestem jak najbardziej za przyjęciem wariantu II zmiany nr 157 pod warunkiem, że przepis ten będzie wykonalny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-130">
          <u xml:id="u-130.0" who="#JanuszWojciechowski">To oznacza, że przyjmujemy wariant II zmiany nr 157. Czy jest sprzeciw członków Komisji wobec propozycji przyjęcia tej zmiany? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 157 w brzmieniu wariantu II została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 158, w której proponuje się, aby po art. 911 dodać art. 911 z oznaczeniem od 1 do 8 w brzmieniu: „Art. 911 z oznaczeniem 1. W opisie komornik zamieści w szczególności:</u>
          <u xml:id="u-130.1" who="#JanuszWojciechowski">1) rodzaj zajętego prawa;</u>
          <u xml:id="u-130.2" who="#JanuszWojciechowski">2) oznaczenia osób uprawnionych oraz rodzaj przysługujących im uprawnień albo stwierdzenie o braku informacji o ich istnieniu;</u>
          <u xml:id="u-130.3" who="#JanuszWojciechowski">3) oznaczenie osób zobowiązanych, jeżeli są i rodzaj ciążących na nich obowiązków;</u>
          <u xml:id="u-130.4" who="#JanuszWojciechowski">4) w razie istnienia sporu co do treści prawa lub rodzaju przysługujących uprawnień, rodzaj sporu osoby dochodzące tych roszczeń oraz oznaczenie sądu lub innego organu, przed którym spór się toczy. Art. 911 z oznaczeniem 2 par. 1 Zajęcie praw dłużnika przysługujących mu na wypadek wystąpienia ze spółki cywilnej lub jej rozwiązania dokonane jest z chwilą powiadomienia dłużnika o zajęciu. O zajęciu komornik powiadomi pozostałych wspólników, jeżeli ich adresy zostaną komornikowi podane, przez którąkolwiek ze stron. Par. 2. Pozostali wspólnicy w terminie dwóch tygodni od dnia zajęcia są obowiązani przedstawić komornikowi wykaz przedmiotów, wierzytelności i praw, które przypadną dłużnikowi na wypadek wystąpienia ze spółki lub jej rozwiązania. Przepisy art. 886 stosuje się odpowiednio. Art. 911 z oznaczeniem 3. Zajmując udział wspólnika w spółce handlowej albo prawa wspólnika z tytułu udziału w takiej spółce, którymi wspólnikowi wolno rozporządzać, jak również prawa majątkowe akcjonariusza, komornik powiadomi o zajęciu spółkę oraz zgłosi ten fakt sądowi rejestrowemu. Art. 911 z oznaczeniem 4. Zajęcie prawa obejmuje również wszelkie wierzytelności i roszczenia przysługujące dłużnikowi z tytułu zajętego prawa, nawet jeżeli powstały po zajęciu. Art. 911 z oznaczeniem 5. Jeżeli z zajętego prawa wynika wymagalne roszczenie, komornik wezwie dłużnika zajętej wierzytelności, aby spełnił świadczenie wierzycielowi lub komornikowi. Przepisy art. 887 stosuje się odpowiednio. Art. 911 z oznaczeniem 6 par. 1. Zaspokojenie wierzyciela z zajętego prawa następuje z dochodu, jeżeli zajęte prawo przynosi dochód, albo z realizacji lub sprzedaży prawa. Par. 2. Zaspokojenie z dochodu lub realizacji prawa, jeżeli nie nastąpi w trybie art. 911 z oznaczeniem 4, następuje w drodze egzekucji przez zarząd przymusowy. Przepisy art. 1064 z oznaczeniem 1 do 11 stosuje się odpowiednio. Par. 3. Sprzedaży prawa dokonuje się w drodze licytacji prowadzonej według przepisów o egzekucji z ruchomości z zachowaniem przepisów poniższych. Art. 911 z oznaczeniem 7 par. 1. Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, komornik może sprzedać zajęte prawo z wolnej ręki po cenie nie niższej niż 75% ceny oszacowania. Sprzedaż ta nie może nastąpić wcześniej niż czternastego dnia od oszacowania. Par. 2. Na wniosek dłużnika, za zgodą wierzyciela, sprzedaż może nastąpić bez oszacowania prawa. Sprzedaż za wskazaną przez dłużnika cenę może nastąpić, gdy nie naruszyło to interesów wierzycieli. Dłużnik winien wówczas wskazać cenę minimalną, poniżej której sprzedaż nie może być dokonana. Dłużnik może wskazać osobę nabywcy albo też wskazać kilka osób uprawnionych do nabycia oraz kolejność, w jakiej prawo nabycia będzie im przysługiwało. Par. 3. Jeżeli sprzedaż nie dojdzie do skutku w terminie tygodnia od dnia, w którym wierzyciel wyraził zgodę na sprzedaż, komornik sprzedaje zajęte prawo w drodze licytacji, chyba że wierzyciel wyrazi zgodę na ponowną sprzedaż z wolnej ręki. Art. 911 z oznaczeniem 8 par. 1. Do egzekucji z papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu komornik przystąpi przez ich zajęcie. W tym celu komornik:</u>
          <u xml:id="u-130.5" who="#JanuszWojciechowski">1) zawiadamia dłużnika, że nie wolno mu odbierać żadnego świadczenia, jak również rozporządzać, z wyjątkiem zleceń, o których mowa w par. 2, zajętymi papierami wartościowymi czy wartościami zebranymi na rachunku papierów wartościowych;</u>
          <u xml:id="u-130.6" who="#JanuszWojciechowski">2) wezwie podmiot prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie, w którym dłużnik ma rachunek papierów wartościowych, by nie wykonywał dyspozycji dłużnika z wyjątkiem zleceń, o których mowa w par. 2, ani też nie wypłacał dłużnikowi pieniędzy ulokowanych na jego rachunku papierów wartościowych, lecz zajęte sumy pieniężne do wysokości egzekwowanej należności wydał komornikowi lub złożył na rachunek depozytowy sądu. Par. 2. Jeżeli znajdujące się na rachunku papierów wartościowych dłużnika sumy pieniężne nie wystarczają na pokrycie egzekwowanego roszczenia, podmiot prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie, w którym dłużnik ma rachunek, niezwłocznie wzywa dłużnika, aby w terminie trzech dni złożył zlecenie sprzedaży celem zaspokojenia wierzyciela przez okres miesiąca wskazując, które ze zdeponowanych papierów wartościowych mają być przedmiotem zlecenia sprzedaży. Jeżeli zajęto papiery wartościowe, które wcześniej były zajęte na podstawie postanowienia o zabezpieczeniu, dyspozycja dłużnika dotycząca zlecenia ich sprzedaży będzie wykonana po zajęciu dokonanym w egzekucji, jeżeli samo zlecenie sprzedaży dłużnik złożył w terminie określonym w art. 752 z oznaczeniem 1. Par. 3. Jeżeli dłużnik nie dokona czynności, o której mowa w par. 2, albo pomimo wykonania czynności nie dojdzie do sprzedaży papierów, prowadzący rachunek papierów wartościowych w terminie trzech dni powiadamia wierzyciela, za pośrednictwem komornika, jakie papiery wartościowe umieszczone są na rachunku. Wierzyciel składa zlecenie dokonania sprzedaży wybranych papierów wartościowych. Par. 4. W razie niezłożenia przez wierzyciela w terminie dwóch tygodni zlecenia, o którym mowa w par. 3 albo gdy sprzedaż na zlecenie wierzyciela nie doszła do skutku przez okres roku, egzekucję umarza się. Par. 5. Jeżeli zajęcia dokonano na rzecz dwu lub więcej wierzycieli, zlecenie, o którym mowa w par. 3, składa kurator ustanowiony w trybie art. 908, chyba że wierzyciele złożą zgodny wniosek o sprzedaży zajętych papierów wartościowych. W razie ustanowienia kuratora termin dwutygodniowy liczy się od dnia powołania kuratora.”. To jest dość długa zmiana, czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 158 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 159, w której proponuje się, aby w art. 913 par. 1 nadać brzmienie: „Art. 913 par. 1. Jeżeli zajęty w egzekucji majątek dłużnika nie rokuje zaspokojenia egzekwowanych należności lub jeżeli wierzyciel wykaże, że na skutek prowadzonej egzekucji nie uzyskał w pełni zaspokojenia swej należności, może on żądać zobowiązania dłużnika do złożenia wykazu majątku z wymienieniem rzeczy i miejsca, gdzie się znajdują, przypadających mu wierzytelności i innych praw majątkowych oraz do złożenia przyrzeczenia według roty: „Świadomy znaczenia mych słów i odpowiedzialności przed prawem zapewniam, że złożony przeze mnie wykaz majątku jest prawdziwy i zupełny.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 159 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 160, w której proponuje się, aby w art. 914 par. 2 nadać brzmienie: „Art. 914 par. 2. Do wniosku należy dołączyć odpis protokołu zajęcia lub inne dokumenty uzasadniające obowiązek wyjawienia majątku, a jeżeli wniosek złożono przed wszczęciem egzekucji, także tytuł wykonawczy.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 160 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 161, w której proponuje się, aby w art. 915 par. 2 i par. 3 nadać brzmienie: „Art. 915 par. 2. Wykaz i przyrzeczenie sąd odbierze niezwłocznie. W uzasadnionych wypadkach sąd może wyznaczyć dłużnikowi termin nie dłuższy niż tydzień. Par. 3. Na postanowienie sądu w przedmiocie wyjawienia majątku przysługuje zażalenie. Wniesienie zażalenia nie tamuje wykonania postanowienia o wyjawieniu majątku. Sąd może postąpić stosownie do art. 396.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 161 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 162, w której proponuje się, aby art. 916 nadać brzmienie: „Art. 916. Jeżeli dłużnik bez usprawiedliwionej przyczyny nie stawi się do sądu w celu złożenia wykazu lub przyrzeczenia albo stawiwszy się wykazu nie złoży lub odmówi odpowiedzi na zadane mu pytanie albo odmówi złożenia przyrzeczenia, sąd może skazać go na grzywnę lub nakazać przymusowe doprowadzenie oraz może zastosować areszt nieprzekraczający miesiąca, z uwzględnieniem art. 276 par. 2. O skutkach tych dłużnik powinien być pouczony w wezwaniu na posiedzenie.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 162 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 163, w której proponuje się, aby art. 918 z oznaczeniem 1 nadać brzmienie: „Art. 918 z oznaczeniem 1. Dłużnik, który złożył przyrzeczenie lub do którego zastosowano środki przymusu, obowiązany jest do złożenia nowego wykazu i przyrzeczenia na żądanie tego samego lub innego wierzyciela, gdy od złożenia przyrzeczenia lub wyczerpania środków przymusu upłynął okres jednego roku.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 163 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 164, w której proponuje się, aby art. 921 par. 1 nadać brzmienie: „Art. 921 z oznaczeniem 1. Egzekucja nieruchomości należy do komornika działającego przy sądzie, w którego okręgu nieruchomość jest położona. Wierzyciel może dokonać wyboru komornika działającego przy sądzie, w okręgu którego nieruchomość jest położona, nawet jeżeli nieruchomość nie jest położona w jego rewirze.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-131">
          <u xml:id="u-131.0" who="#JanStaszewski">Wiceminister Marek Sadowski, przy podobnym tego typu przepisie pouczył nas, iż sądem właściwym, przy którym działa komornik, o którym mowa jest w tym przepisie jest sąd rejonowy, w obrębie którego położona jest nieruchomość, z której prowadzi się egzekucję. Niemniej jednak, w związku z art. 8 ustawy o komornikach, który umożliwiła wierzycielom prawo wyboru komornika z obszaru sądu apelacyjnego, powstają kontrowersje, o którego z komorników chodzi w rozpatrywanym art. 921. Co więcej, to co powiedział wiceminister, potwierdził Sąd Najwyższy w jednym ze swoich orzeczeń, ale realnie nadal zdarzają się przypadki odmiennego rozumienia tej regulacji. Chcemy przeciwdziałać takim złym praktykom i proponujemy przy wyrazie „sądzie” dopisać wyraz „rejonowym”, przez co usuniemy wszystkie wątpliwości, co do tego, przy którego właściwości sądu działa komornik prowadzący egzekucję z nieruchomości. Przepisem powiązanym merytorycznie z rozpatrywano zmianą jest art. 800 par. 2, w którym mówi się o niedopuszczalnym łączeniu wniosków. Bardzo często w praktyce dochodzi do takich sytuacji, kiedy to wierzyciele, nieprecyzyjnie formułując i łącząc ze sobą wnioski egzekucyjne dotyczące nieruchomości, wskazują miejsce ich położenia w granicach różnych sądów rejonowych. To później rodzi komplikacje w postępowaniu, gdyż nie zawsze rzekomo właściwi komornicy działający przy właściwych im sądach - są tymi - za których ich się uważa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-132">
          <u xml:id="u-132.0" who="#JanuszWojciechowski">Prosiłbym wiceministra Marka Sadowskiego o wyjaśnienie, co to jest „okręg sądowy” w rozumieniu zmiany nr 164?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-133">
          <u xml:id="u-133.0" who="#MarekSadowski">To pojęcie zostało zaczerpnięte z ustawy o ustroju sądów powszechnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-134">
          <u xml:id="u-134.0" who="#JanuszWojciechowski">Czyli jakiego sądu jest to obszar właściwości?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-135">
          <u xml:id="u-135.0" who="#MarekSadowski">To jest obszar właściwości sądu rejonowego. Komornicy działają tylko przy sądach rejonowych. Dostrzegam, że jest sprzeczność między ustawą o komornikach sądowych, gdzie wierzyciel ma możliwość wyboru komornika w obszarze właściwości sądu apelacyjnego, ale to jest wyjątek od zasady. Ten wyjątek na pewno nie dotyczy nieruchomości. Byłaby to tragedia, gdybyśmy w tym przypadku dopuścili możliwość stosowania tego odstępstwa od reguły ogólnej. Nikt już by niczego nie wiedział, co się dzieje z nieruchomościami. Ta kompetencja jest wyłączną domeną komorników działających przy sądach rejonowych, na których obszarze położona jest nieruchomość. Niedługo zamierzamy dokonać zmiany ustawy o komornikach, tak aby nie dochodziło do sprzeczności w tej kwestii.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-136">
          <u xml:id="u-136.0" who="#JanuszWojciechowski">Jeżeli jednak przyjrzymy się temu przepisowi, to w zdaniu pierwszym mówi się o: „sądzie, w którego okręgu położona jest nieruchomość”. Sądy rejonowe mają rejony, natomiast sądy okręgowe mają okręgi, a to może jasno wskazywać na okręg sądu okręgowego. Stąd rodzą się wątpliwości, że i tutaj dopuszcza się wyjątek od zasady.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-137">
          <u xml:id="u-137.0" who="#MarekSadowski">Uwaga przewodniczącego Janusza Wojciechowskiego jest słuszna, dlatego proponujemy wyrazy „sądzie, w którego okręgu położona jest nieruchomość” zastąpić wyrazami „sądzie, w którego obszarze właściwości nieruchomość jest położona.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-138">
          <u xml:id="u-138.0" who="#KazimierzLubiński">Moim zdaniem odpowiedź na tę wątpliwość zawiera w sobie art. 758 kpc. W przepisie tym wyraźnie napisane jest, iż: „Sprawy egzekucyjne należą do właściwości sądów rejonowych i działających przy tych sądach komornikach.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-139">
          <u xml:id="u-139.0" who="#JanStaszewski">Chciałbym wskazać na jeszcze jeden problem. Coraz częściej wierzyciele, np. banki, zabezpieczają swoje wierzytelności na kilku nieruchomościach, leżących we właściwości kilku komorników. Bardzo ważnym elementem, który pomógłby w pracy komorników, a jednocześnie przeciwdziałał wyzbywaniu się nieruchomości przez dłużników, byłoby nadanie właściwemu komornikowi takiego prawa, które umożliwiałoby przekazywanie pod jego właściwość nieruchomości leżących poza jego rejonem działania, tak aby mógł on zabezpieczać wszystkie składniki majątku. Podobne rozwiązanie funkcjonuje już w sprawach przeciwko drugiemu małżonkowi, gdzie dopóki nie uzyskamy klauzuli wykonalności przeciwko niemu, zajmujemy tylko jego majątek - zabezpieczając go.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-140">
          <u xml:id="u-140.0" who="#JanuszWojciechowski">Czy nie można uzyskać tego efektu poprzez odwołanie się do odpowiedniego przepisu?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-141">
          <u xml:id="u-141.0" who="#MarekSadowski">To nie jest takie proste. Taki sam problem mamy w sprawach wieczysto-księgowych, nie wiemy jak wpisywać hipotekę łączną na nieruchomościach położonych w różnych obszarach sądu. Do tej pory jest to nierozwiązane.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-142">
          <u xml:id="u-142.0" who="#JanStaszewski">Prowadząc sprawę o wiele milionów złotych, nie zwlekałbym z zajęciem nieruchomości, nawet poza rejonem swojej właściwości, w obawie przed późniejszym odszkodowaniem, do którego mógłbym zostać pociągnięty.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-143">
          <u xml:id="u-143.0" who="#MarekSadowski">To jest duży problem dla komorników i byłoby warto, abyśmy go jak najszybciej rozstrzygnęli. Proponuję zatem odłożyć i ten przepis do ponownego przeanalizowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-144">
          <u xml:id="u-144.0" who="#JanuszWojciechowski">Zgadzam się. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 165, w której proponuje się, aby po art. 923 dodać art. 923 z oznaczeniem 1 w brzmieniu: „Art. 923 z oznaczeniem 1 par. 1. Tytuł wykonawczy wystawiony przeciwko osobie pozostającej w związku małżeńskim stanowi podstawę do zajęcia nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego. Dalsze czynności egzekucyjne dopuszczalne są na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przeciwko obojgu małżonkom. Par. 2. Jeżeli małżonek dłużnika sprzeciwi się zajęciu, o sprzeciwie komornik niezwłocznie zawiadamia wierzyciela, który w terminie tygodniowym powinien wystąpić o nadanie przeciwko małżonkowi dłużnika klauzuli wykonalności pod rygorem umorzenia egzekucji z zajętej nieruchomości.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-145">
          <u xml:id="u-145.0" who="#JanStaszewski">Ten przepis jest powiązany z art. 805 z oznaczeniem 1, do którego zgłaszaliśmy zastrzeżenia. Jeśli nasze uwagi w tamtym przepisie zostaną uwzględnione, to nie będziemy zmuszeni zgłaszać poprawek do zmiany nr 165.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-146">
          <u xml:id="u-146.0" who="#JanuszWojciechowski">Czy są jakieś inne uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 165 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 166, w której proponuje się, aby w art. 929 dodać par. 3 w brzmieniu: „Art. 929 Par. 3. Komornik z urzędu zbada, czy ruchomości, wierzytelności lub prawa zajęte według przepisów paragrafów poprzedzających nie są obciążone zastawem rejestrowym. Przepisy art. 805 z oznaczeniem 1 par. 1 i 4 stosuje się odpowiednio.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 166 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 167, w której proponuje się, aby w art. 930 dodać par. 3 w brzmieniu: „Art. 930 par. 3 Obciążenie nieruchomości po jej zajęciu jest nieważne.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-147">
          <u xml:id="u-147.0" who="#JanStaszewski">W stosowaniu tego przepisu dochodzi do problemów w sytuacjach, gdy wierzyciel chce ustanowić hipotekę na nieruchomości, na której prowadzone jest postępowanie egzekucyjne. Nie może on tego zrobić, gdyż przepis uniemożliwia mu podjęcie takiego działania. Ustanowienie tej hipoteki jest dla wierzyciela niezwykle ważne, gdyż zabezpiecza jego prawa w momencie, gdy np. dłużnik upadnie, albo nie uda się komornikowi zbyć nieruchomości na licytacji. Postaram się zobrazować to, o czym mówię pewnym przykładem. Jeśli próbuję zlicytować jakąś nieruchomość i nikt jej nie kupuje, ani na pierwszej licytacji, ani na drugiej, to po dwóch tygodniach od ich przeprowadzenia komornik jest zmuszony umorzyć postępowanie na rok. Jeżeli dłużnik tuż po tym umorzeniu, zdoła sprzedać nieruchomość, to żaden z wierzycieli nie zdąży wpisać swojej hipoteki. Drugim takim przykładem jest sytuacja kiedy dłużnik upada, a jeżeli jego nieruchomości nie są obciążone hipoteką, to może on wchodzić bez przeszkód w różne gospodarcze układy. Taka sytuacja też rodzi potencjalne niekorzystne skutki dla wierzycieli.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-148">
          <u xml:id="u-148.0" who="#MarekSadowski">Nie do końca rozumiem problem. Po pierwsze, nie można obciążać nieruchomości zajętej dokonanie takiego obciążenia jest nieważne. Ten przepis ma być zabezpieczeniem przed tym, żeby nikt nie chciał obciążać zajętych nieruchomości np. hipotekami. To jest punkt wyjścia. W następstwie - jak rozumiem - nie dochodzi do skutku sprzedaż na licytacji, a nieruchomość po dwóch tygodniach staje się wolna od zajęcia...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-149">
          <u xml:id="u-149.0" who="#JanStaszewski">Ale nieruchomość można nadal zbyć, mimo jej obciążenia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-150">
          <u xml:id="u-150.0" who="#MarekSadowski">Chwileczkę w sytuacji jak nieruchomość jest zajęta, to jej nie można zbyć.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-151">
          <u xml:id="u-151.0" who="#JanStaszewski">Wręcz przeciwnie, można ją zbyć, ale nabywca będzie uczestniczył wtedy w charakterze dłużnika, o tym mówi art. 930.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-152">
          <u xml:id="u-152.0" who="#MarekSadowski">Nie możemy w tej kwestii dojść do porozumienia. Pan mówi o zbyciu, które odbywa się podczas egzekucji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-153">
          <u xml:id="u-153.0" who="#JanuszWojciechowski">Zbycie zajętej nieruchomości jest przestępstwem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-154">
          <u xml:id="u-154.0" who="#JanStaszewski">Zbycie takiej nieruchomości nie jest przestępstwem. Art. 930 mówi o skutkach takiego zbycia - taka sprzedaż jest ważna pod względem gospodarczym i cywilnym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-155">
          <u xml:id="u-155.0" who="#MarekSadowski">Przypominam, że zajęcie nieruchomości jest ujawniane w księdze wieczystej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-156">
          <u xml:id="u-156.0" who="#JerzyBańka">Mamy propozycję, która powinna pogodzić wszystkie zainteresowane strony. Proponujemy par. 3 nadać brzmienie: „Obciążenie przez dłużnika nieruchomości po jej zajęciu jest nieważne.”. To skutkować będzie tym, iż dłużnik nie będzie mógł w drodze umownej ustanowić hipoteki umownej, a dopuszczalne będzie ustanawianie hipotek przymusowych, co będzie zabezpieczało interesy starannych wierzycieli.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-157">
          <u xml:id="u-157.0" who="#MarekSadowski">To, o czym mówi pan mecenas Jerzy Bańka, jest oczywiste. Z przepisu przedłożonego przez rząd przecież jasno wynika, że jeżeli mówimy o obciążeniu, to na pewno dotyczy to czynności dłużnika, a nie wpisu hipoteki przymusowej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-158">
          <u xml:id="u-158.0" who="#JerzyBańka">Wpis hipoteki przymusowej, jest także obciążeniem nieruchomości, ale ta czynność odbywa się na wniosek wierzyciela, który dysponuje tytułem wykonawczym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-159">
          <u xml:id="u-159.0" who="#MarekSadowski">Dla mnie było to wszystko jasne, ale skoro budzi wątpliwości, to dodajmy ten proponowany wyraz.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-160">
          <u xml:id="u-160.0" who="#JanuszWojciechowski">Przepis przyjmuję zatem w kształcie zaproponowanym przez mecenasa Jerzego Bańkę tzn. „Obciążenie przez dłużnika nieruchomości po jej zajęciu jest nieważne.”. Czy jest sprzeciw wobec takiej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że Komisja opowiedziała się za przyjęciem zmiany. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 168, w której proponuje się, aby uchylić art. 932. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 168 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 169, w której proponuje się, aby art. 938 par. 1 otrzymał brzmienie: „Art. 938 par. 1. Zarządca odpowiada za szkodę wyrządzona na skutek nienależytego wykonywania obowiązków.”. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 169 została przez Komisję przyjęta. Przechodzimy do rozpatrzenia zmiany nr 170, w której proponuje się, aby w art. 939 uchylić par. 3. Czy są jakieś uwagi do tej propozycji? Nie widzę. Stwierdzam, że wobec braku głosów sprzeciwu zmiana nr 170 została przez Komisję przyjęta. Niestety, w tym momencie, ze względu na inne obowiązki, jestem zmuszony do przerwania posiedzenia Komisji. Proszę sekretariat o wyznaczenie kolejnego terminu naszego spotkania, na którym będziemy mogli dokończyć rozpatrywany projekt. Zwracam się z gorącą prośbą do wiceministra Marka Sadowskiego, aby zorganizował niezbędne konsultacje komorników z resortem, tak aby przepis, które nie zostały dziś przyjęte, na następnym posiedzeniu Komisji uzyskały poparcie wszystkich stron. Dziękuje posłom i przybyłym gościom. Zamykam posiedzenie Komisji Nadzwyczajnej do spraw z mian w kodyfikacjach.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>