text_structure.xml 101 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml" />
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml" />
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#JanLityński">Otwieram posiedzenie Komisji. Porządek obrad otrzymali państwo wcześniej. Proponuję, do pierwotnego porządku obrad dodać pkt 3 - powołanie podkomisji do spraw pomocy społecznej. Czy są sprzeciwy wobec proponowanego punktu porządku dziennego? Sprzeciwu nie widzę, dlatego proponuję byśmy przeszli do pierwszego punktu porządku dziennego, w którym jest mowa o realizacji zadań przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Nie-pełnosprawnych.</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#JanLityński">Informacja ta dotarła do nas dosyć późno i nie wszyscy posłowie zdążyli się z nią zapoznać, dlatego też proponuję, aby na dzisiejszym posiedzeniu omówić ten problem, a na następnym zamknąć dyskusję i przedstawić wnioski. Czy są uwagi do tej propozycji? Nie widzę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#JanChmielewski">Jeżeli zdecydujemy się na drugie spotkanie, to proponuję, aby odbyło się ono w najbliższym terminie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#JanLityński">Zgadzam się z tym, że ten problem powinniśmy zakończyć jak najszybciej i na najbliższym posiedzeniu postaramy się odbyć dalszą dyskusję na temat tego punktu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#WłodzimierzDobrowolski">30 grudnia 1997 r. zostałem mianowany prezesem Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Moja kandydatura została zgłoszona przez pełnomocnika do spraw osób niepełnosprawnych pana Gałęziaka. Od czasu mojej nominacji minął miesiąc. W tym okresie postanowiłem się przygotować do sprawozdania z pracy Funduszu.</u>
          <u xml:id="u-4.1" who="#WłodzimierzDobrowolski">Przedstawienie kierunków rozwoju rehabilitacji osób niepełnosprawnych - siłą rzeczy - musi być oparte na pewnych wytycznych programowych. Przepraszam, że przerywałem dyskusję dotyczącą tego punktu, lecz charakter naszej informacji jest taki, iż możemy do niej w każdej chwili powrócić.</u>
          <u xml:id="u-4.2" who="#WłodzimierzDobrowolski">Sądzę, iż plan PFRON jest dynamiczny, ponieważ ulega pewnym zmianom. Opracowanie, które państwu przedstawiłem dotarło do Komisji w dniu wczorajszym - składa się z dwóch elementów i myślę, iż większość z państwa doskonale zdaje sobie sprawę z tych informacji. Przytoczę te argumenty po raz kolejny, aby mogli państwo jeszcze raz spojrzeć na 7-letnią działalność Funduszu. Przypomnę, iż na posiedzeniu Komisji 10 grudnia, plan PFRON - przygotowany przez poprzedni zarząd - został przyjęty.</u>
          <u xml:id="u-4.3" who="#WłodzimierzDobrowolski">Mimo niewątpliwie korzystnych efektów działalności Funduszu szczególnie w kontekście łagodzenia niekorzystnych skutków zmian zachodzących na rynku pracy, chciałbym wskazać, iż zaobserwowałem wiele nieprawidłowych tendencji towarzyszących działalności i funkcjonowaniu Funduszu. Wejście w życie ustawy z 9 maja 1991 r. spowodowało, że tworzenie struktury organizacyjnej Funduszu jak i instytucji powołanych do realizacji ustawy w zakresie pośrednictwa pracy dla osób niepełnosprawnych, zbiegło się w czasie z koniecznością realizacji ustawowych zadań.</u>
          <u xml:id="u-4.4" who="#WłodzimierzDobrowolski">Fakt ten, w powiązaniu z lawinowo narastającą liczbą wpływających do Funduszu wniosków, uniemożliwił powstanie wydolnej organizacji struktury. Miał on również ujemny wpływ na proces opracowywania kryteriów i zasad przyznawania środków, uszczegółowienia katalogu przedsięwzięć możliwych do sfinansowania ze środków Funduszu, a wreszcie na ustanowienie czytelnych zasad współpracy pomiędzy Funduszem a organami administracji rządowej, samorządowej i organizacjami pozarządowymi w zakresie dofinansowywania działań na rzecz osób niepełnosprawnych. Praktycznie dopiero w 1996 r. wszystkie obszary objęte dofinansowaniem ze środków PFRON zostały wyposażone w szczegółowe procedury i zasady przyznawania i rozliczania środków.</u>
          <u xml:id="u-4.5" who="#WłodzimierzDobrowolski">Powstanie wyodrębnionego Funduszu przy jednocześnie niezwykle trudnej sytuacji budżetowej państwa, wywołało silną presję społeczną na finansowanie przedsięwzięć, które wprawdzie służyły rozwiązywaniu palących problemów różnych grup niepełnosprawnych, ale wykraczały często poza ustawowe zadania PFRON. Fundusz, który w myśl ustawy miał być przede wszystkim źródłem finansowania rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych wspomagał również ochronę zdrowia, edukację, pomoc społeczną, zaopatrzenie osób niepełnosprawnych w przedmioty ortopedyczne i sprzęt rehabilitacyjny, a także stanowił główne źródło finansowania likwidacji barier architektonicznych.</u>
          <u xml:id="u-4.6" who="#WłodzimierzDobrowolski">Negatywną konsekwencją takich działań było powszechne wycofywanie się administracji rządowej z ustawowych obowiązków wobec niepełnosprawnych obywateli lub wyraźne dążenie do uzupełniania środkami PFRON własnego deficytu.</u>
          <u xml:id="u-4.7" who="#WłodzimierzDobrowolski">Pierwszy okres działalności PFRON pozwolił na dokonanie wstępnej orientacji co do skali niezaspokojonych potrzeb osób niepełnosprawnych oraz wyraźnie wykazał, że realizacja tych potrzeb nie jest możliwa wyłącznie w oparciu o środki Funduszu. Ogromna presja społeczna oraz nieprecyzyjne zasady i reguły postępowania w początkowym okresie funkcjonowania Funduszu powodowały niejednokrotnie, że środki PFRON nie zawsze wykorzystywane były w sposób optymalny. Dodatkowo, na przeszkodzie w pełni efektywnemu wydatkowaniu środków Funduszu stała do dziś obowiązująca praktyka rozpatrywania wpływających wniosków i podejmowania większości decyzji finansowanych na poziomie centrali PFRON. Jedynie część zadań związanych z zatrudnieniem osób niepełnosprawnych, to jest zadania z zakresu pośrednictwa pracy, szkolenia i przekwalifikowywania oraz tworzenia nowych miejsc pracy, a także zadania z zakresu likwidacji barier architektonicznych realizowane były przez wojewódzkie ośrodki zatrudnienia rehabilitacji osób niepełnosprawnych ulokowane w strukturze wojewódzkich urzędów pracy.</u>
          <u xml:id="u-4.8" who="#WłodzimierzDobrowolski">Niekorzystnej sytuacji w tym zakresie nie rozwiązało również stopniowe tworzenie struktury terenowej Funduszu. Powolny proces powoływania terenowych oddziałów Funduszu (rozpoczęty w 1992 r.) przyniósł w efekcie utworzenie 29 oddziałów, obejmujących zasięgiem działania teren całego kraju. Tworzeniu tych struktur nie towarzyszyło - niestety - jednoczesne przekazywanie kompetencji decyzyjnych i finansowych. Fakt, że oddziały otrzymały w 1996 r. pełnomocnictwa, należy uznać za działania pozorowane, albowiem zakres tych pełnomocnictw ograniczał ich kompetencje decyzyjne i finansowe do niewielu rodzajów zadań, przede wszystkim wynikających z realizacji programów celowych i niewysokich kwot. W tej sytuacji nie budzi zdziwienia fakt, że z ogólnej liczby blisko 10 tys. wniosków o przyznanie środków, w 1997 r. w oddziałach podjęto decyzje w odniesieniu do niespełna 400 wniosków, to jest zaledwie 4% ogólnej liczby. Pozostałe 96% to jest ok. 9.600 wniosków rozpatrzyła centrala PFRON w Warszawie.</u>
          <u xml:id="u-4.9" who="#WłodzimierzDobrowolski">W 1995 r. całkowitemu scentralizowaniu uległ proces ewidencjonowania deklaracji wpłat na PFRON. Do końca 1994 r. zadanie to realizowały istniejące wówczas oddziały. Około 32 tys. zarejestrowanych obecnie podmiotów, w tym ok. 14 tys. dokonujących wpłat i ok. 18 tys. wymagających przeanalizowania, obrazuje skalę problemu. Powyższe dane wskazują wyraźnie na brak dostatecznego rozeznania odnośnie tego, czy i w jaki sposób jednostki zobowiązane do dokonywania wpłat wywiązują się z nałożonych ustawą obowiązków. Próby rozwiązania tego problemu poprzez systematyczne zwiększanie liczby pracowników zatrudnionych bezpośrednio przy ewidencjonowaniu deklaracji wpłat oraz ich obsługą, w tym obsługą wniosków dotyczących umorzenia, odroczenia lub zaniechania wpłat nie przyniosły spodziewanych efektów.</u>
          <u xml:id="u-4.10" who="#WłodzimierzDobrowolski">Mimo rozpatrzonych przez centralę w 1997 r. ponad 5.600 wniosków związanych z realizacją wpłat na PFRON, na dzień 28 stycznia br. pozostaje ok. 2.600 wniosków nie załatwionych i ok. 600 odwołań od decyzji prezesa Zarządu PFRON.</u>
          <u xml:id="u-4.11" who="#WłodzimierzDobrowolski">Skoncentrowanie procesów decyzyjnych w centrali przynosi w efekcie przeciętnie 3–6-miesięczny okres oczekiwania na rozpatrzenie wniosku, przy czym w przypadku zakładów pracy chronionej okres ten ulega wydłużeniu średnio do 9 miesięcy, a w odniesieniu do wniosków związanych z dofinansowaniem programów restrukturyzacyjnych nawet do roku. Przedstawione dane dają obraz Funduszu jako całkowicie scentralizowanej instytucji niezdolnej do efektywnego, skutecznego i odpowiadającego społecznym oczekiwaniom działania.</u>
          <u xml:id="u-4.12" who="#WłodzimierzDobrowolski">Utworzenie Funduszu w 1991 r. osoby niepełnosprawne powitały z nadzieją na rozwiązanie większości problemów, z jakimi borykają się w codziennym życiu. Tymczasem Fundusz, ukierunkowany od początku swego istnienia na wspieranie instytucji i organizacji realizujących proces społecznej i zawodowej rehabilitacji oraz zakładów pracy chronionej, w niewielkim stopniu adresował pomoc bezpośrednio do indywidualnych osób niepełnosprawnych.</u>
          <u xml:id="u-4.13" who="#WłodzimierzDobrowolski">Szybko okazało się, że próby sprostania oczekiwaniom poprzez wdrażanie kolejnych programów celowych, mających na celu zaspokojenie najpilniejszych potrzeb warunkujących aktywne i samodzielne życie nie w pełni się powiodło. Ograniczona ilość środków nie pozwalała na pełną realizację zgłoszonych potrzeb, rozbudzając jednocześnie nadzieje i dalsze oczekiwania pomocy. Arbitralnie ustalone kryteria oraz zbiurokratyzowane zasady rozpatrywania wniosków w oderwaniu od konkretnych sytuacji wnioskujących przesądziły o tym, że z pomocy nie zawsze mogli skorzystać najbardziej potrzebujący.</u>
          <u xml:id="u-4.14" who="#WłodzimierzDobrowolski">Brak wystarczającej ilości środków na zaspokojenie indywidualnych potrzeb osób niepełnosprawnych oraz brak praktycznych możliwości sprawnej realizacji ogromnej liczby wniosków indywidualnych, spowodował wycofanie się Funduszu ze świadczenia tego typu pomocy. Rezygnacja z tych działań, mimo realizacji wielu niezbędnych i pożytecznych w wymiarze ogólnym przedsięwzięć, zbudowała w powszechnym odczuciu społecznym wizerunek Funduszu, który dysponując bardzo dużymi środkami finansowymi pozostaje nieosiągalny dla przeciętnego niepełnosprawnego obywatela.</u>
          <u xml:id="u-4.15" who="#WłodzimierzDobrowolski">Tymczasem proces rehabilitacji osoby niepełnosprawnej wymaga z reguły stosowania rozwiązań indywidualnych. Podjęcie decyzji o tym, jakiego rodzaju pomoc należy zastosować, nie może odbywać się w oderwaniu od uwarunkowań istniejących w najbliższym środo-wisku tej osoby. Racjonalne planowanie działań na rzecz obywateli wymagających wsparcia musi być poprzedzone wnikliwą analizą potrzeb społeczności lokalnej oraz określeniem potencjałów i zasobów lokalnych, w oparciu o które można budować skuteczne programy rehabilitacji. W przeciwnym razie finansowanie niewątpliwie potrzebnych, lecz oderwanych od lokalnych priorytetów przedsięwzięć wywoływać będzie brak akceptacji społecznej i rozczarowanie. Obecne zasady finansowania zadań na rzecz osób niepełnosprawnych sprzyjają finansowaniu zgłoszonych, nie zaś stwierdzonych potrzeb.</u>
          <u xml:id="u-4.16" who="#WłodzimierzDobrowolski">W powyższym kontekście pytanie o trafność i efektywność podejmowanych decyzji nie jest pytaniem o to, czy sfinansowano przedsięwzięcia potrzebne. Jest to oczywiste. Chodzi tu raczej o pytanie, czy środki finansowe przekazano na realizację rzeczywiście najważniejszych i najpilniejszych do zaspokojenia potrzeb osób niepełnosprawnych oraz o to, czy podjęte działania przyniosły oczekiwane rezultaty. W wielu przypadkach pytania te pozostają bez odpowiedzi.</u>
          <u xml:id="u-4.17" who="#WłodzimierzDobrowolski">Podsumowując dotychczasowe rozważania należy wyraźnie stwierdzić, że scentralizowana struktura Funduszu zdecydowanie opóźnia proces rozpatrywania wpływających wniosków oraz przesądza o podejmowaniu decyzji w oderwaniu od lokalnego kontekstu. Obciążenie centrali żmudnymi procedurami rozpatrywania wniosków i koniecznością podejmowania licznych decyzji, często o niewielkiej skali finansowej, paraliżuje stałe zbieranie i analizowanie informacji niezbędnych do podejmowania decyzji o charakterze strategicznym.</u>
          <u xml:id="u-4.18" who="#WłodzimierzDobrowolski">Taki tryb i sposób podejmowania decyzji ma zdecydowanie negatywny wpływ na trafność, a w konsekwencji obniża efektywność wydatkowania środków finansowych.</u>
          <u xml:id="u-4.19" who="#WłodzimierzDobrowolski">Wejście w życie ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nałożyło na Fundusz obowiązek realizacji wielu nowych zadań. Najważniejsze z nich to:</u>
          <u xml:id="u-4.20" who="#WłodzimierzDobrowolski">- finansowanie kosztów tworzenia i funkcjonowania zakładów aktywności zawodowej,</u>
          <u xml:id="u-4.21" who="#WłodzimierzDobrowolski">- koszty utworzenia i działalności specjalistycznych ośrodków szkoleniowo-rehabilitacyjnych,</u>
          <u xml:id="u-4.22" who="#WłodzimierzDobrowolski">- zwrot pracodawcom zatrudniającym do 24 pracowników kosztów ich wynagrodzenia w wysokości 52% najniższego wynagrodzenia i składki na ubezpieczenie społeczne od tego wynagrodzenia - przez 24 miesiące, płatnych co drugi miesiąc za każdą zatrudnioną osobę niepełnosprawną zaliczoną do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, skierowaną do pracodawcy przez rejonowy urząd pracy,</u>
          <u xml:id="u-4.23" who="#WłodzimierzDobrowolski">- udzielanie pożyczek osobom niepełnosprawnym prowadzącym działalność gospodarczą albo własne lub dzierżawione gospodarstwo rolne, a także dofinansowanie do wysokości 50% naliczonego oprocentowania kredytów bankowych zaciąganych na kontynuację tej działalności,</u>
          <u xml:id="u-4.24" who="#WłodzimierzDobrowolski">- finansowanie w części lub w całości badań, ekspertyz, analiz, opracowań projektów norm, a także wydawnictw i konkursów dotyczących rehabilitacji zawodowej lub społecznej,</u>
          <u xml:id="u-4.25" who="#WłodzimierzDobrowolski">- koszty tworzenia i funkcjonowania poradnictwa zawodowego,</u>
          <u xml:id="u-4.26" who="#WłodzimierzDobrowolski">- zlecanie organizacjom pozarządowym i gminom zadań z zakresu rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej osób niepełnosprawnych.</u>
          <u xml:id="u-4.27" who="#WłodzimierzDobrowolski">Zwiększone obowiązki ustawowe jeszcze bardziej obciążą i tak już niewydolny system gospodarowania środkami Funduszu, stawiając pod znakiem zapytania możliwość jego sprawnego funkcjonowania. Poprawa efektywności działania Funduszu nie może być - jak dotychczas - wydatkowana poprzez zwiększenie zatrudnienia w centrali i powoływanie nowych oddziałów terenowych, które i tam nie posiadają wystarczających kompetencji decyzyjnych.</u>
          <u xml:id="u-4.28" who="#WłodzimierzDobrowolski">Oczywista stała się konieczność gruntownej przebudowy systemu gromadzenia i redystrybucji środków przewidzianych na rehabilitację zawodową i społeczną osób niepełnosprawnych. Dobrą sposobność dla dokonania idących w tym kierunku zmian stanowi rozpoczynająca się reforma ustroju terytorialnego państwa.</u>
          <u xml:id="u-4.29" who="#WłodzimierzDobrowolski">Należy więc proces rzeczywistej naprawy Funduszu zsynchronizować z działaniami podejmowanymi w ramach realizacji wspomnianej reformy. Filozofia projektowanych zmian zakłada przekazywanie na szczebel samorządowy wielu zadań pozostających obecnie w kompetencji administracji rządowej.</u>
          <u xml:id="u-4.30" who="#WłodzimierzDobrowolski">Przewiduje się, że poszczególne zadania powinny być realizowane na możliwie najniższym, ale gwarantujących ich skuteczną i sprawną realizację szczeblu. Oznacza to, że ośrodek decyzyjny powinien być ulokowany tak blisko klienta, jak tylko to jest możliwe, niezależnie od tego, czy klientem jest instytucja, czy też obywatel.</u>
          <u xml:id="u-4.31" who="#WłodzimierzDobrowolski">Niedostateczna ilość środków finansowych w stosunku do istniejących potrzeb, przesądza o konieczność realizowania większości przedsięwzięć w oparciu o zasoby pochodzące z różnych źródeł. To właśnie na poziomie społeczności lokalnych najpełniej ujawniają się potrzeby obywateli, najlepiej też można łączyć i wykorzystywać różne źródła finansowania. Biorąc powyższe pod uwagę niezbędne jest oparcie przyszłego systemu finansowania polityki społecznej państwa w zakresie rehabilitacji osób niepełnosprawnych na 6 założeniach:</u>
          <u xml:id="u-4.32" who="#WłodzimierzDobrowolski">1. Potrzebie funkcjonowania wyodrębnionego Funduszu działającego zgodnie z zasadą subsydialności, wspierającego wielokierunkowego działania na rzecz ok. 5-milionowej rzeszy niepełnosprawnych obywateli.</u>
          <u xml:id="u-4.33" who="#WłodzimierzDobrowolski">2. Pilnej konieczności zdecentralizowania obecnej struktury PFRON w sposób umożliwiający efektywną współpracę z samorządami wszystkich szczebli, a także z organizacjami pozarządowymi. Zakłada się, że większość działań na rzecz rehabilitacji osób niepełnosprawnych znacznie skuteczniej mogą prowadzić struktury samorządowe poprzez realizację zadań zlecanych, lub zadań własnych.</u>
          <u xml:id="u-4.34" who="#WłodzimierzDobrowolski">3. Powołaniu silnych merytorycznie oddziałów, usytuowanych w przyszłych województwach, które będą wyposażone w kompetencje decyzyjne i finansowe. Tylko tak zorganizowane oddziały zdolne będą do nawiązania rzeczywistego dialogu z samorządami i do udzielania im realnego wsparcia w budowaniu lokalnych i regionalnych programów rehabilitacji na miarę istniejącego potencjału gospodarczego i społecznego oraz posiadanej infrastruktury.</u>
          <u xml:id="u-4.35" who="#WłodzimierzDobrowolski">4. Generalnej zmianie dotychczasowych zasad ewidencjonowania deklaracji wpłat na PFRON oraz zasady monitorowania i egzekucji należnych wpłat. Obecnie trwają intensywne prace nad projektem ewentualnego przekazania tych zadań przyszłym oddziałom wojewódzkim - innej instytucji realizującej obecnie podobne zadania.</u>
          <u xml:id="u-4.36" who="#WłodzimierzDobrowolski">5. Pozostawieniu w kompetencjach centrali Funduszu jedynie zadań o charakterze strategicznym, nadzorująco - kontrolnym i analitycznym, a także wymagających całościowego i ponadregionalnego podejścia do rozwiązywania zagadnień.</u>
          <u xml:id="u-4.37" who="#WłodzimierzDobrowolski">6. Możliwości łączenia środków finansowych na zadania wynikające z ustawy, pochodzących z różnych źródeł zbiegających się na poziomie społeczności lokalnych przeznaczonych na te same lub podobne cele. Dzięki temu nawet niewielkie środki Funduszu trafiające na szczebel lokalny mogą stanowić impuls do podejmowania działań, o większej skali. Zapobiegać to będzie również wielokrotnemu finansowaniu tych samych przedsięwzięć. Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych działający w nowej formule zdolny będzie do:</u>
          <u xml:id="u-4.38" who="#WłodzimierzDobrowolski">- racjonalnego planowania kierunków wydatkowania środków uwzględniającego potrzebę wyrównywania międzyregionalnych różnic w dostępie do rehabilitacji,</u>
          <u xml:id="u-4.39" who="#WłodzimierzDobrowolski">- stymulowania działań podejmowanych przez środowiska lokalne,</u>
          <u xml:id="u-4.40" who="#WłodzimierzDobrowolski">- wspierania działań zapewniających dzieciom i młodzieży niepełnosprawnej jak najlepszy start w dorosłe życie,</u>
          <u xml:id="u-4.41" who="#WłodzimierzDobrowolski">- wspierania działań mających na celu osiągnięcie samozaradności i niezależności życiowej osób niepełnosprawnych,</u>
          <u xml:id="u-4.42" who="#WłodzimierzDobrowolski">- wspomagania działań na rzecz racjonalnego lokowania osób niepełnosprawnych na rynku.</u>
          <u xml:id="u-4.43" who="#WłodzimierzDobrowolski">Przyszłym działaniom Funduszu przyświecać będzie nadrzędna zasada integracji, zgodnie z którą rehabilitacja osób niepełnosprawnych odbywać się będzie przede wszystkim w naturalnym środowisku tych osób, włączając w to edukację w systemie szkolnictwa otwartego i zatrudnienia na otwartym rynku pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#JanLityński">Treść, którą przekazał pan Dobrowolski jest bardzo bogata. Jest to nowe spojrzenie na ten problem. Sądzę, że dyskusja będzie bardzo ożywiona.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#AnnaFilek">Z dużą uwagą przysłuchiwałam się wypowiedzi pana prezesa Dobrowolskiego i z dużą jej częścią zgadzam się, lecz pragnę zwrócić uwagę na pewne ważne sprawy, które powinny być wzięte pod uwagę przy pracach nad reformowaniem PFRON.</u>
          <u xml:id="u-6.1" who="#AnnaFilek">Po pierwsze - chciałabym się odnieść do wątku badań. Badania są bardzo ważną sprawą, gdyż posiadamy dość małą wiedzę na temat zatrudnienia, warunków życiowych, szkolenia młodzieży itd.</u>
          <u xml:id="u-6.2" who="#AnnaFilek">Mam wątpliwości, czy wydatki na ewentualne badania, nie przerosły wydatków na faktyczną pomoc dla osób niepełnosprawnych. Prosiłabym o uwzględnienie w tych badaniach takich instytucji jak: GUS, Studium Badań nad Gospodarką. Nie chciałabym, aby pieniądze na te badania były wydatkowane z Funduszu, lecz także z innych instytucji, które są do naszej dyspozycji.</u>
          <u xml:id="u-6.3" who="#AnnaFilek">Prosiłabym również, aby zapraszać do badań naukowców o różnych orientacjach i różnych spojrzeniach o: ekonomicznych, menedżerskich i socjalnych. Chodzi o to, byśmy mieli pogląd ogólny i w miarę obiektywny na dany problem. Jak wiemy, na poparcie każdego twierdzenia można znaleźć ekspertów i naukowców.</u>
          <u xml:id="u-6.4" who="#AnnaFilek">Jeżeli chodzi o sprawę zadań dla terenu, to sama myśl, przy ogólnej koncepcji o samorządności, jest prawidłowa. Natomiast prosiłabym - opierając się na dotychczasowym doświadczeniu - aby przewidzieć jakąś formę kontroli i nadzoru nad jednostkami wojewódzkimi. Spotykałam się z tym, że osoba dyrektora decydowała o wszystkim i od tej decyzji nie było odwołania. Należałoby przewidzieć pewne formy kontroli, by sytuacja się nie powtórzyła.</u>
          <u xml:id="u-6.5" who="#AnnaFilek">Bardzo mocnym akcentem przedstawione zostało zatrudnienie na otwartym rynku pracy. Chciałabym rozwiać pewien mit, który jest powtarzany od długiego czasu, a mianowicie, że zatrudnienie na otwartym rynku pracy jest ryzykowne. Wynikają z tego dwa problemy:</u>
          <u xml:id="u-6.6" who="#AnnaFilek">- osoby inteligentne, wykształcone, które są inwalidami, nie należy umieszczać w zakładach pracy chronionej, tylko na otwartym rynku pracy,</u>
          <u xml:id="u-6.7" who="#AnnaFilek">- są pewne kategorie osób, które lepiej będą się czuły w zakładach pracy chronionej, a nie na otwartym rynku pracy.</u>
          <u xml:id="u-6.8" who="#AnnaFilek">Z doświadczenia wiem, że inwalida o niskim intelekcie i wykształceniu na otwartym rynku, pracy sobie nie znajdzie. Inwalida ten, w tej sytuacji zostanie zdominowany. Jego potrzeby mogą być lekceważone, może być spychany na margines. Mówię o osobach najsłabszych - jeżeli chodzi o wykształcenie itp.</u>
          <u xml:id="u-6.9" who="#AnnaFilek">Wydaje mi się, że w programie PFRON powinno się znaleźć miejsce dla zakładów pracy chronionej. Jeżeli chodzi o pomoc zakładom pracy chronionej, to chciałam przypomnieć, iż poprzedni zarząd deklarował, że jeżeli banki będą udzielać kredytów inwestycyjnych, to PFRON będzie spłacał należne odsetki. W ustawie zostało zawarte, iż będzie to zwracane do 50%.</u>
          <u xml:id="u-6.10" who="#AnnaFilek">Bardzo prosiłabym, aby wykorzystać każdą możliwość jaką daje ustawa i nie zmniejszać oprocentowania tych dotacji za oprocentowanie kredytów.</u>
          <u xml:id="u-6.11" who="#AnnaFilek">Dotychczasowa praktyka była taka, że popierane będą w głównej mierze zadania inwestycyjne. Chciałabym zwrócić uwagę na pewien problem. Inwestycja jest dobrą sprawą o ile jest trafna i o ile jest zbyt na wyroby, które się produkuje. Często jest tak, że wydawane są duże pieniądze na inwestycje, a później zakład pracy upada, ponieważ nie ma zbytu na jego produkty.</u>
          <u xml:id="u-6.12" who="#AnnaFilek">Proszę o uwzględnienie tego, iż należy wspierać pożyczkami sprawy, które przyczynią się do rozwoju gospodarki i zbytu produktów. Jedną z takich spraw są sprawy dotyczące jakości. Są to bardzo ważne inwestycje, ponieważ zapewnią zbyt zakładom, których produkty będą miały wysoką jakość. Prosiłabym, aby uwzględnić ten problem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#JoannaStaręgaPiasek">W dokumencie, o którym mówił pan Dobrowolski powraca fundamentalny problem, od którego staramy się uciec, a jest to prawdziwe przeznaczenie Funduszu. Pozostają nam pytanie, czemu ma służyć Fundusz i co leży u podstaw powstania tej instytucji? Nie chcę krytykować innych instytucji państwowych, takich które zajmują się edukacją i pomocą społeczną. Fundusz powstał ze składek pracodawców, którzy nie zatrudniają osób niepełnosprawnych. Jego celem jest doprowadzenie do zatrudniania osób niepełnosprawnych. Oczywiście po to, by zatrudniono te osoby musi zostać uruchomiony proces rehabilitacji i edukacji. Często nie wiemy, czym jest ten Fundusz i dlaczego został stworzony. Nie wiemy, na co te pieniądze mają być wydatkowane.</u>
          <u xml:id="u-7.1" who="#JoannaStaręgaPiasek">Wydaje mi się, że dzisiejsze posiedzenie będzie się składało z dwóch części. Pierwsza - dyskusja nad przedstawionym sprawozdaniem, a druga - dyskusja nad problemami, sytuacją osób niepełnosprawnych. Są to dwie zupełnie różne dyskusje i wnioski będą dotyczyły dwóch grup adresatów, funkcjonujących zupełnie niezależnie od siebie. Powstaje problem dla Komisji Polityki Społecznej - jak w nowym systemie oświaty ma się znaleźć miejsce dla osób niepełnosprawnych? Jak w nowym systemie ubezpieczeń zdrowotnych będzie wyglądało leczenie osób niepełnosprawnych?</u>
          <u xml:id="u-7.2" who="#JoannaStaręgaPiasek">Z całym przekonaniem stwierdzam, iż nie wszystkie potrzeby osób niepełnosprawnych są realizowane. Ustawa, która została uchwalona przez poprzedni Sejm, jest jedną z bardziej kontrowersyjnych. Ten kto wówczas uczestniczył na posiedzeniach wie, iż tak było. Jak brali udział w posiedzeniach pracodawcy, to były inne zapisy, jak byli obecni przedstawiciele osób niepełnosprawnych - zapisy były jeszcze inne. Wydaje mi się, iż konflikty wokół tej ustawy nie biorą się z tego, że jedni nie chcą zadbać o osobę niepełnosprawną, a drudzy widzą potrzeby osób niepełnosprawnych, które nie są zaspokojone, lecz wynika to z tego, iż stale jest niejasność stanowiska ustawodawcy.</u>
          <u xml:id="u-7.3" who="#JoannaStaręgaPiasek">Jeżeli państwo pomyślą to zorientują się, iż każda ekipa zmienia obszary, na które mogą być wydatkowane pieniądze z Funduszu. Śmiem postawić tezę, iż niezadowolenie wszystkich z wydatkowania środków z Funduszu bierze się z tego, że oczekiwania wobec różnego typu potrzeb są najróżniejsze i nie ma możliwości by ktokolwiek był z tego zadowolony.</u>
          <u xml:id="u-7.4" who="#JoannaStaręgaPiasek">W pewnym sensie pan prezes Dobrowolski - w przedstawionym materiale - nie uchronił się przed takim postrzeganiem zadań PFRON. Mówią to sformułowania dotyczące zapewnienia dorosłym i dzieciom odpowiedniego startu w życie. Mam wrażenie, iż chodzi tutaj o edukację, lecz uważam, iż powinno to być napisane wprost. Wszystkie ogólne zapisy powodują pomyłki i niedomówienia.</u>
          <u xml:id="u-7.5" who="#JoannaStaręgaPiasek">Ta sama sytuacja występuje przy drugim zapisie: „Wspieranie działań mających na celu samozaradności i niezależności życiowej”. Podstawą niezależności jest możliwość zarabiania pieniędzy. Służy temu zatrudnienie. Namawiałabym na dosyć jasne i konkretne zapisy.</u>
          <u xml:id="u-7.6" who="#JoannaStaręgaPiasek">„Wspomaganie działań na rzecz racjonalnego lokowania osób niepełnosprawnych na rynku” - zapis ten wydaje mi się dosyć ważny.</u>
          <u xml:id="u-7.7" who="#JoannaStaręgaPiasek">Nie chcę podejmować dyskusji z moją przedmówczynią, lecz wydaje mi się, iż główną orientacją powinien być otwarty rynek pracy, dlatego iż na tym rynku można stworzyć szansę osobom niepełnosprawnych o olbrzymich intelektach i talentach. Zakłady aktywności zawodowej powołane w tej ustawie wyraźnie tworzą miejsca pracy dla osób o złożonych, skomplikowanych upośledzeniach, nie mogących pracować na otwartym rynku pracy. Namawiam do tego, abyśmy rozdzielili dyskusję i podzielili na dwie części. Pierwsza - o Funduszu i jego planach, a druga - o sytuacji różnych kategorii wiekowych osób niepełnosprawnych. Chciałabym przedstawić moje pytania.</u>
          <u xml:id="u-7.8" who="#JoannaStaręgaPiasek">Pierwsze - na ile plany realizacji Funduszu w jakimś sensie kooperują z planami decentralizacji administracji?Oddziały które powstaną, czy będą powoływane w ten sposób? Ile jest tych oddziałów?</u>
          <u xml:id="u-7.9" who="#JoannaStaręgaPiasek">Drugie - ile osób jest zatrudnionych w centrali PFRON?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#JanChmielewski">Przygotowując się do dzisiejszego posiedzenia spotkałem się z przedstawicielami Wrocławskiego Sejmiku Osób Niepełnosprawnych. Sejmik ten zrzesza 37 stowarzyszeń. Przedstawiono mi postulaty dotyczące konieczności wprowadzenia zmian w funkcjonowaniu PFRON. Nie będę przedstawiał wszystkich uwag, lecz cieszę się, iż propozycje, które tutaj zostały przedstawione w części korespondują z propozycjami, które zostały przedstawione przez środowisko osób niepełnosprawnych.</u>
          <u xml:id="u-8.1" who="#JanChmielewski">Na czołowym miejscu znajduje się konieczność zmian środowiskowych, czyli decentralizacja decyzji do szczebla działów wojewódzkich oraz jednolite kryteria w przyznawaniu środków, np. na zakup sprzętu rehabilitacyjnego. Równie ważnym elementem jest możliwość odwoływania się od decyzji według przepisów Kpa.</u>
          <u xml:id="u-8.2" who="#JanChmielewski">Zasygnalizuję problem takiej rzeczywistej, a nie fikcyjnej współpracy z organizacjami pozarządowymi. Środowisko niepełnosprawnych uważa za sensowne wznowienie programów celowych lub uruchomienie nowych. Przedsięwzięcia te były podejmowane we Wrocławiu, lecz w pewnym momencie zostały przerwane na wniosek prezesa oddziału wrocławskiego.</u>
          <u xml:id="u-8.3" who="#JanChmielewski">Na zakończenie mojej wypowiedzi chciałbym zadać pytanie, czy podobnie jak pan prezes, będą myśleli szefowie oddziałów wojewódzkich?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#EwaTomaszewska">Znając problem od dłuższego czasu i będąc zwolennikiem takiego podejścia do PFRON nie „jako plastra na wszelkie rany”, a jako kierunkowego rozwiązania dotyczącego zatrudniania osób niepełnosprawnych stwierdzam, iż rozwiązywanie innych ich problemów powinno być kierowane przez inne działy np. pomocy społecznej, edukacji, kulturze.</u>
          <u xml:id="u-9.1" who="#EwaTomaszewska">Chciałam powiedzieć, iż w ostatnim okresie odbyłam wiele spotkań z osobami ze środowiska osób niepełnosprawnych. Ze spotkań tych wynika, że środowisko to oczekuje jednolitej regulacji ustawowej dotyczącej funkcjonowania osób niepełnosprawnych w społeczeństwie.</u>
          <u xml:id="u-9.2" who="#EwaTomaszewska">Regulacja ta powinna dotyczyć różnych problemów, wtedy PFRON znajdzie w tym swoje miejsce. W chwili obecnej osobom niepełnosprawnym trudno jest znać różne przepisy, które są rozmieszczone w różnych miejscach i opracowaniach. Jest to cząstkowe podejście do problemu, które nie pozwala przyjrzeć się wszelkim możliwościom i potrzebom osób niepełnosprawnych.</u>
          <u xml:id="u-9.3" who="#EwaTomaszewska">Jest to ważne i nie jest to tylko problem PFRON, lecz także jest to nasz problem i w trakcie tej dyskusji należy o tym pamiętać.</u>
          <u xml:id="u-9.4" who="#EwaTomaszewska">Jeżeli chodzi o sprawę dotyczącą zatrudnienia osób niepełnosprawnych na otwartym rynku pracy, to uważam, iż osoba niepełnosprawna jest takim samym obywatelem, jak wszyscy inni, ma prawo normalnie funkcjonować i powinna pojawić się w społeczeństwie. Oznacza to likwidację barier architektonicznych i psychologicznych. Przede wszystkim należy usunąć bariery psychologiczne, gdyż mamy przekonanie, że zatrudnienie osoby niepełnosprawnej jest czymś specjalnym. Otóż zatrudnienie niepełnosprawnego informatyka, który ma niedowład lewej ręki, jest czymś, co nie ma wpływu na pracę.</u>
          <u xml:id="u-9.5" who="#EwaTomaszewska">Nie chciałabym dyskutować o szczegółach, lecz zwracam uwagę na potrzebę istnienia zakładów specjalistycznych, gdyż dla niektórych funkcjonowanie na wolnym rynku jest zbyt trudne. Szczególnie dotyczy to osób niepełnosprawnych w sensie defektów umysłowych. Osoby te czują się mniej bezpieczne w środowisku nie uwzględniającym ich specyficznych potrzeb. Nie można odrzucić ani jednej, ani drugiej formy zatrudnienia, a raczej starać się zatrudniać te osoby tam, gdzie jest to możliwe. Praca jest terapią, a specyficzny zakład pracy jest szansą uczestniczenia w życiu społecznym i należy tę szansę utrzymać.</u>
          <u xml:id="u-9.6" who="#EwaTomaszewska">Bardzo oczekiwano, iż rozwinie się poradnictwo prawne. Powinno być ono dostępne nie tylko w urzędach, lecz także w mass mediach. W niedostatecznym stopniu przekazywane są niepełnosprawnym informacje o ich możliwościach, uwarunkowaniach prawnych. Nie dla wszystkich jest to proste.</u>
          <u xml:id="u-9.7" who="#EwaTomaszewska">Istnieje potrzeba współpracy z organizacjami pozarządowymi, które zrzeszają niepełnosprawnych i zajmują się ich problemami. Przy okazji dyskusji rozszerzyliśmy problem, lecz trzeba o tym pomyśleć szerzej. W czasie następnego spotkania, kiedy będziemy mówili jak ukierunkować działania, będzie można rozwinąć ten temat.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#NarcyzJanas">Chciałbym powiedzieć kilka słów na temat problemów, które - z naszego punktu widzenia - są istotne.</u>
          <u xml:id="u-10.1" who="#NarcyzJanas">Tak jak powiedział pan prezes Dobrowolski, ustawa o rehabilitacji i zatrudnieniu, która weszła w życie z dniem 1 stycznia br. znacznie rozszerzyła zakres zadań finansowanych ze środków PFRON. Ustawa ta wprowadziła również pewne ograniczenia, np. obowiązek refundacji 50% składki ZUS zatrudnianych osób niepełnosprawnych.</u>
          <u xml:id="u-10.2" who="#NarcyzJanas">Generalnie można powiedzieć, że PFRON jest w sytuacji, w której potrzeby znacznie przewyższają możliwości ich zaspokojenia. W tej sytuacji skonstruowanie prawa finansowego jest zadaniem niezwykle trudnym. Trzeba dokonać niezwykle trudnych wyborów, które nikogo nie zadowalają.</u>
          <u xml:id="u-10.3" who="#NarcyzJanas">Warto się zastanowić nad jedną sprawą. Punktem wyjścia tworzenia budżetu państwa jest generalna konfrontacja potrzeb społecznych z możliwościami ich zaspokojenia. W warunkach deficytu wskazywane są źródła jego finansowania. W PFRON zasada ta nie była dotychczas stosowana. Konstruowany jest plan finansowy, stosujący zasadę planowania wydatków stosownie do wpływów czyli dochodów, a nie stosownie do potrzeb. W wyniku stosowania tej zasady budżet PFRON jest zawsze zbilansowany. Stawiam pytanie: czy nie warto byłoby, żeby punktem wyjścia przy konstruowaniu kolejnych wydatków finansowych, był bilans potrzeb?</u>
          <u xml:id="u-10.4" who="#NarcyzJanas">Pozwoliłoby to na racjonalne uzasadnienie pewnych decyzji czy wyborów, dotyczących regresu finansowania poszczególnych zadań ujętych w planie finansowym. Posłużę się jednym przykładem. W planie finansowym na 1998 r. jest utworzenie 13 tys. miejsc pracy dla osób niepełnosprawnych ze środków będących do dyspozycji PFRON. Pozostaje pytanie, na które znać odpowiedź - dlaczego tylko tyle? Jak to wygląda w skali osób niepełnosprawnych? Jakie były przesłanki przyjęcia takiej, a nie innej liczby tworzenia miejsc pracy? Wiadomo, iż skala bezrobocia wśród osób niepełnosprawnych jest znacznie większa.</u>
          <u xml:id="u-10.5" who="#NarcyzJanas">Wnioskuję o zmianę postępowania i powiązania go z potrzebami osób niepełnosprawnych, a w konsekwencji prowadzi to do pytania o źródła finansowania tych potrzeb, które wykraczają poza możliwości PFRON.</u>
          <u xml:id="u-10.6" who="#NarcyzJanas">W - moim odczuciu - wymagałoby to korekty filozofii działania PFRON. Fundusz powoli powinien przekształcać się w instytucję wykonawczą, realizującą założenia, czy wręcz programy opracowywane przez Biuro Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych w zakresie zaspokojenia szeroko rozumianych potrzeb osób niepełnosprawnych, wynikających z ustawy, o której mówiłem.</u>
          <u xml:id="u-10.7" who="#NarcyzJanas">Konsekwencją zmiany filozofii działania PFRON powinno być między innymi:</u>
          <u xml:id="u-10.8" who="#NarcyzJanas">- przyjęcie zasady - optymalizacji wykorzystania środków finansowych będących do dyspozycji, zgodnie z zasadą „zrobić więcej za te same pieniądze”,</u>
          <u xml:id="u-10.9" who="#NarcyzJanas">- przyjęcie zasady, że zarząd Funduszu „nie tylko wydaje, lecz uzyskuje środki finansowe z innych źródeł”; istnieje fundusz PHARE, środki samorządów itd. i od nich można próbować uzyskać wsparcie.</u>
          <u xml:id="u-10.10" who="#NarcyzJanas">Zmiana filozofii musiałaby pociągać za sobą aktywne działania zarządu Funduszem na rzecz uzyskiwania tych środków i na rzecz ich optymalnego wykorzystania. PFRON powinien wykorzystywać potencjał organizacyjny, kadrowy, a także finansowy będący w dyspozycji organizacji pozarządowych reprezentujących różne środowiska osób niepełnosprawnych. Wymaga to zasadniczej zmiany stosunku władz PFRON do tych organizacji. W chwili obecnej są oni potentatami ubiegającymi się w PFRON o środki finansowe na realizację programów, które zaspokajałyby potrzeby własnych członków. PFRON powinien dostrzec w nas partnerów i z własnej inicjatywy powierzać nam realizację istotnych zadań i celów.</u>
          <u xml:id="u-10.11" who="#NarcyzJanas">W naszej ocenie aktywna współpraca PFRON z naszym środowiskiem, czyli praco-dawcami, czy samorządem gospodarczym zakładów pracy chronionej, mogłaby doprowadzić do znacznego przerostu zatrudnienia niepełnosprawnych bez potrzeby uruchamiania dodatkowych środków. Jestem przekonany, iż podobne oferty mogą przedstawić inne organizacje pozarządowe z naszego środowiska.</u>
          <u xml:id="u-10.12" who="#NarcyzJanas">Potrzebna jest gruntowna zmiana systemu finansowania i rozliczania, odbiurokratyzowania niektórych zadań zlecanych organizacjom pozarządowym. W naszych odczuciu, zwiększyłoby to znacznie efekt realizacji tych zadań.</u>
          <u xml:id="u-10.13" who="#NarcyzJanas">Przykładem będzie niezrozumiały dla nas zakaz prowadzenia przez warsztaty terapii zajęciowej sprzedaży własnych wyrobów. Pozwoliłoby to na uzyskanie swoich nieznacznych dochodów, które zostałyby wykorzystane na realizację konkretnych celów.</u>
          <u xml:id="u-10.14" who="#NarcyzJanas">W naszym przekonaniu, istnieją ogromne rezerwy finansowe, których uruchomienie czy zagospodarowanie, przy udziale PFRON, pozwoliłoby na znaczne zwiększenie zakresu celów i zadań realizowanych na rzecz środowiska osób niepełnosprawnych.</u>
          <u xml:id="u-10.15" who="#NarcyzJanas">Na zakończenie mojej wypowiedzi chciałbym się odnieść do decentralizacji. Rozumiem, iż jest to istotne i ważne hasło, a nawet pewien program działania. Warto już w tej chwili rozpocząć merytoryczną dyskusję nad tym, jak ta decentralizacja ma się odbywać. W wypowiedzi pana Dobrowolskiego wynika, iż chodzi tutaj o decentralizowanie struktur PFRON - natomiast na całym świecie decentralizacja zadań urzędów państwowych polega na tym, że przekazuje się je organizacjom pozarządowym, czyli elementem społeczeństwa obywatelskiego, które często lepiej niż organizacje państwowe potrafią zarządzać środkami i wykorzystywać je w sposób racjonalny.</u>
          <u xml:id="u-10.16" who="#NarcyzJanas">Wreszcie powstaje problem, jak przy decentralizacji uniknąć rozproszenia środków. Mówimy, że istnieje ogromny deficyt jeżeli chodzi o PFRON. Należy uniknąć zbyt ogromnego rozproszenia środków, gdyż nie byłoby to pożądane.</u>
          <u xml:id="u-10.17" who="#NarcyzJanas">Prosiłbym o powrócenie do tematyki i odpowiedzi na pytania. Jaka to będzie decentralizacja? Chciałbym usłyszeć odpowiedź i w pełnym przekonaniu odpowiedzieć, że zrobiliśmy „kawał dobrej roboty”.</u>
          <u xml:id="u-10.18" who="#NarcyzJanas">Nie mówię już o tym, że warto na ten temat dyskutować z organizacjami pozarządowymi i uzyskać ich społeczną akceptację - to będzie istotny warunek sukcesu tego zamierzenia, które jest ważnym i istotnym elementem programu działania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#HelmutPaździor">Program przedstawiony przez pana Dobrowolskiego jest - moim zdaniem - prawidłowy. Deklaracja mówiąca o tym, że samorząd ma być włączony - jest godna uwagi.</u>
          <u xml:id="u-11.1" who="#HelmutPaździor">Mój przedmówca wspomniał o tym, że organizacje pozarządowe powinny być bardziej zaangażowane i powinny posiadać prawo do rozporządzania środkami finansowymi.</u>
          <u xml:id="u-11.2" who="#HelmutPaździor">Chciałbym uzyskać wyjaśnienie w pewnej sprawie. Stwierdzono, że w niewłaściwym kierunku zmierzało finansowanie np. - jak tu wymieniono - oświaty. Zadam pytanie: czy dotyczyłoby to również szkół specjalnych? Zwracam państwa uwagę na to, że szkoły specjalne przygotowują młodzież, która ma wejść w „otwarty rynek”, a która jest ułomna fizycznie lub psychicznie.</u>
          <u xml:id="u-11.3" who="#HelmutPaździor">Szkoły te - bardzo często - mają złe wyposażenie, a szczególnie jeżeli chodzi o warsztaty, które przygotowują zawodowo uczniów niepełnosprawnych do życia, jako osoby dorosłe. Wobec tego proszę o wyjaśnienie pana prezesa. Czy dotyczyłoby to również ograniczenia pomocy z PFRON dla szkół specjalnych?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#MaciejManicki">Jak wspomniano wcześniej, wtedy kiedy określano budżet funduszu pan Dobrowolski nie był prezesem PFRON, a pan Gałęziak - sekretarzem stanu i dlatego też nie można oczekiwać informacji ze strony przedstawicieli PFRON dotyczącej tego, czy stan finansowy PFRON przedstawiony w projekcie ustawy budżetowej jest celem, który aktualne kierownictwo chciało realizować.</u>
          <u xml:id="u-12.1" who="#MaciejManicki">Pojawiały się stwierdzenia, iż ten plan będzie można ocenić wtedy, gdy przyjrzymy się sytuacji. Chciałbym się dowiedzieć, czy plan finansowy w swojej głównej konstrukcji ma pozostać w tym kształcie i czy będzie on realizowany w ten sposób, czy też przewiduje się pewne zmiany? W jakim kierunku będą szły te zmiany? Przepisy dopuszczają tego rodzaju możliwość związaną ze zmianą konstrukcji, lecz jeżeli miałyby być to zmiany daleko idące, to sądzę, iż Komisja Polityki Społecznej powinna być o takich istotnych zmianach poinformowana.</u>
          <u xml:id="u-12.2" who="#MaciejManicki">Jeżeli chodzi o problemy związane z samym decentralizowaniem Funduszu, to wydaje się, iż poza hasłami mówiącymi, iż „ośrodki decyzyjne powinny być bliżej obywatela” powinno się wprowadzić nieco więcej konkretów.</u>
          <u xml:id="u-12.3" who="#MaciejManicki">Niestety, zapoznałem się z tą informacją dosyć pobieżnie. Kiedy wykonywałem funkcję wiceministra pracy i polityki socjalnej, przyszło mi wielokrotnie podpisywać odwołania od decyzji prezesa PFRON. Pojawia się pytanie, czy należy zmienić ustawodawstwo w zakresie dotyczącym możliwości wnioskowania o umorzenie wpłat do PFRON. Z jednej strony posiadamy zakaz umarzania zobowiązań składki na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, a z drugiej strony, jeżeli chodzi o PFRON - sytuacja jest odmienna. Powstaje pytanie: czy jest to otwarte za szeroko? Skoro zgłoszono aż 5.600 wniosków na 14 tys. podmiotów, które płacą, to chyba należałoby to zmienić.</u>
          <u xml:id="u-12.4" who="#MaciejManicki">Często odnosiłem wrażenie, że ktokolwiek miał kłopoty finansowe funkcjonowania swojego podmiotu, a często ich nie miał, występował o umorzenie z myślą, że „coś tam uda się umorzyć”. W związku z tym pojawia się pytanie, czy warto utrzymywać tego typu praktykę, ponieważ jeżeli będziemy stwarzać prawne możliwości do tego, by unikać opłat na PFRON, to nie będzie dobrze. Może dojść do takiej sytuacji, że pracodawca stwierdzi, iż ZUS należy zapłacić, bo mu „tego nie darują”, podatek trzeba zapłacić „bo mu go nie darują”, a jeżeli chodzi o składki na PFRON, trzeba starać się o ich umorzenie. Nie jest to dobra sytuacja.</u>
          <u xml:id="u-12.5" who="#MaciejManicki">Chciałbym poruszyć kwestię szczegółową, a chodzi mi o sprawę zmian decyzji ustalania należności wobec PFRON od podmiotów. Poruszam tę kwestię gdyż mam tu na myśli orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, które zmieniło zasady naliczania należności wobec PFRON w związku z osobami, które będąc na urlopach wychowawczych nie były w sposób właściwy zaliczane do osób zatrudnionych, a z kolei to warunkowało wysokość wpłaty na Fundusz. Czy operacja ta została zamknięta? Wiem, iż sprawa ta - w swoim czasie - wywołała wiele kontrowersji. Chciałbym się dowiedzieć czy sprawa ta jeszcze trwa, czy też została zamknięta.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#ZofiaWilczyńska">Z ogromną uwagą słuchałam wystąpienia pana prezesa Dobrowolskiego i przedstawionych przez niego propozycji.</u>
          <u xml:id="u-13.1" who="#ZofiaWilczyńska">Chciałam zaznaczyć, iż miałam okazję pracować nad oczekiwaną ustawą z dnia 9 maja 1991 r. Ustawa ta zdała egzamin, sprawdziła się i zadowoliła większość środowisk niepełnosprawnych.</u>
          <u xml:id="u-13.2" who="#ZofiaWilczyńska">W ustawie z 9 maja 1991 r. nie wspomina się nic o rehabilitacji osób niepełnosprawnych. W związku z tym wprowadzono w 1995 r. nowelę, w której stwierdza się wyraźnie, iż nałożony został obowiązek przekazywania pewnych funduszy na rehabilitację. Z tego uzupełnienia cieszyłam się najbardziej, gdyż tą problematyką zajmowałam się dosyć wnikliwie. Uważam, iż nowela ta zdała egzamin, ponieważ spora liczba dzieci znajdujących się w różnych ośrodkach w Polsce, skorzystała z tej ustawy.</u>
          <u xml:id="u-13.3" who="#ZofiaWilczyńska">Miałam również okazję pracować nad niezwykle kontrowersyjną ustawą z 1997 r. Prace nad tą ustawą trwały bardzo długo, w zasadzie los i przypadek sprawił, że ustawa ta ujrzała światło dzienne.</u>
          <u xml:id="u-13.4" who="#ZofiaWilczyńska">Ustawa ta wprowadziła pewien element, który szczególnie mnie zadowolił, a były to zakłady aktywności zawodowej. Z zakładów aktywności zawodowej korzystają dzieci z głębokim upośledzeniem umysłowym. Jest to bardzo pozytywny aspekt.</u>
          <u xml:id="u-13.5" who="#ZofiaWilczyńska">Pracując nad tą ustawą zastanawiałam się nad pewną kwestią, którą sformułuję w formie pytania. Jest sprawą wiadomą, iż PFRON ma ogromny zakres finansowania. W zasadzie wszystkie podmioty jakie istnieją w Polsce i osoby indywidualne, które znajdowały się w potrzebie, udawały się do PFRON, gdzie korzystały z pomocy na zasadach „albo się uda, albo się należy”. Często było tak, że finanse były przekazywane nie tam gdzie powinny być przeznaczone.</u>
          <u xml:id="u-13.6" who="#ZofiaWilczyńska">Chciałabym się zapytać, czy zarząd PFRON nie obawia się, że zakres tych zadań jest za szeroki w stosunku do potrzeb? Mówiliśmy na posiedzeniu Komisji, że jeżeli nie zostanie opracowany zakres, lub regulamin finansowania PFRON, to za kilka lat zabraknie funduszy.</u>
          <u xml:id="u-13.7" who="#ZofiaWilczyńska">Moje pytanie brzmi: czy nie obawiają się państwo takiej sytuacji? Jeżeli tak, to czy przygotowujecie regulamin finansowy? Jak wiadomo, ten rodzaj finansowania należy się pewnym grupom społecznym. Byłam obecna, kiedy inni posłowie opowiadali się za decentralizacją i przekazywaniem działań oddziałom. Jak wiadomo, potrzeby te są tam najbardziej znane. Nasuwa mi się tu kolejne pytanie: czy w związku z propozycją zawartą w administracji podziału na państwa, ten niepełnosprawny nie będzie miał zbyt daleko do oddziałów, gdyż jak wiadomo kontakt jest potrzebny codziennie?</u>
          <u xml:id="u-13.8" who="#ZofiaWilczyńska">Kolejna informacja, którą kieruję do pana Dobrowolskiego. W ub. tygodniu powstał zespół parlamentarny do spraw osób niepełnosprawnych. Jest to zespół ponad podziałami, zajmuje się problematyką osób niepełnosprawnych. Komisja Regulaminowa i Spraw Poselskich przyjęła jego regulamin. Ukonstytuowało się prezydium tego zarządu. W najbliższym czasie zamierzamy zaprosić państwa na takie spotkanie, w celu omówienia niektórych problemów i spraw, które są ważne dla środowisk osób niepełnosprawnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#SylwesterPert">Wydaje mi się, iż najważniejszym oczekiwaniem osób niepełnosprawnych, które reprezentuje krajowa Rada Osób Niepełnosprawnych, stanowiąca zarząd ogólnopolskiego sejmiku osób niepełnosprawnych jest to, żeby środki Funduszu były zdecydowanie bardziej nakierowane na człowieka, aniżeli na instytucję.</u>
          <u xml:id="u-14.1" who="#SylwesterPert">Oczekujemy ustosunkowania się do postulatów stworzenia przejrzystej struktury rozwiązywania problemów osób niepełnosprawnych. Marzyło nam się, aby powstał mocny Urząd Pełnomocnika do Spraw Osób Niepełnosprawnych, gdzie raz na zawsze rozprawilibyśmy się z triadą „pełnomocnik - Fundusz - urząd pracy”.</u>
          <u xml:id="u-14.2" who="#SylwesterPert">Próbując ocenić działalność Funduszu należy uwzględnić wszystkie aspekty jego działalności. Niedociągnięć jest więcej niż spraw dobrze załatwionych, lecz niewątpliwie dzięki Funduszowi nastąpiła w Polsce nowa jakość w podejściu do rozstrzygania problemów ludzi niepełnosprawnych. Dzięki Funduszowi pojawiło się wiele programów celowych, które są do dzisiaj bardzo dobrze wspominane, jak np. premie dla aktywnych, wykształcenie, twoją szansą program samochodowy. Przełamano sporo barier architektonicznych, dzięki działalności PFRON. Środowiska niepełnosprawnych oczekują jakiegoś kolejnego programu, który pomógłby rozwiązać problemy komunikacyjne. Cieszę się, że posłowie na spotkaniach z osobami niepełnosprawnymi zwracają uwagę na te najbardziej istotne aspekty do zbudowania dobrego systemu rozwiązywania problemów. Najważniejszą potrzebą jest potrzeba kompleksowej ustawy o ludziach niepełnosprawnych. Należy wprowadzić absolutną zmianę stosunku do organizacji pozarządowych. W tej materii jest sporo do zrobienia. Tutaj otwiera się ogromna szansa jako państwa polskiego i osób niepełnosprawnych.</u>
          <u xml:id="u-14.3" who="#SylwesterPert">Organizacje, jak i samorządy będące najbliżej, najlepiej znają problemy osób niepełnosprawnych, a także najlepiej wiedzą, jak te problemy należy rozwiązywać. Sądzę, że środki Funduszu zainwestowane w takie organizacje bardzo szybko przyniosą pozytywne efekty.</u>
          <u xml:id="u-14.4" who="#SylwesterPert">Zawsze postrzegałem Fundusz jako pewnego rodzaju środek, który służy do rozruchu systemu rozwiązywania problemów człowieka niepełnosprawnego. Kiedy uzyskamy pewną wiedzę, zdobędziemy pewne doświadczenie, to będzie szansa do korzystania z funduszu PHARE po to, by codziennością było rozwiązywanie problemów osób niepełnosprawnych.</u>
          <u xml:id="u-14.5" who="#SylwesterPert">Z dużym zainteresowanie wysłuchałem pana prezesa Dobrowolskiego. Sądzę, iż kiedy stąd wyjdę, to będę miał nadzieję na to, że mogą być poczynione starania, jeżeli chodzi o rozwiązywanie naszych problemów. Nadzieję tę pokładam również w tym, iż znajdujemy się u progu kadencji parlamentu i ufam, że problemy osób niepełnosprawnych nie będą ciężarem, lecz będą dobrze postrzegane.</u>
          <u xml:id="u-14.6" who="#SylwesterPert">Proszę przyjąć gotowość daleko idącej współpracy Krajowej Rady Osób Niepełnosprawnych we wszystkich dziedzinach, które będziecie państwo rozwiązywać. Mamy dobrych merytorycznie reprezentantów zorientowanych w najistotniejszych potrzebach z poszczególnych dziedzin życia osób niepełnosprawnych. Życzę, aby skończyła się zła passa dla Funduszu, a także aby zyskał on dobrą ocenę w oczach osób niepełnosprawnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#JanLityński">Dziękuję za propozycję współpracy. Sądzę, że będzie niezwykle owocna i bardzo cenna. Proszę o wypowiedź poseł Liszcz.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#TeresaLiszcz">Chciałabym nawiązać do kwestii poruszonej przez panią poseł Staręgę-Piasek, a mianowicie, czy Fundusz powinien być jasno określony jako źródło finansowania rehabilitacji zawodowej i wspomagania zatrudnienia, czy też powinien finansować szersze problemy.</u>
          <u xml:id="u-16.1" who="#TeresaLiszcz">Obradujemy posługując się ustawą, która niedawno weszła w życie i która przyjęła określone założenia. Taka dyskusja jest potrzebna, kiedy istnieje potrzeba zmiany obecnego stanu prawnego. Według mnie w tym pytaniu tkwi takie założenie.</u>
          <u xml:id="u-16.2" who="#TeresaLiszcz">Wydaje mi się, że taką dyskusję możemy podjąć po pewnym okresie obowiązywania obecnej ustawy, ponieważ dopiero wtedy wynikną pewne wnioski z jej funkcjonowania. Jeżeli okaże się, że jest zła, to należy podjąć dyskusję.</u>
          <u xml:id="u-16.3" who="#TeresaLiszcz">Ustawa ta realizuje koncepcje pośrednio - spełnia oczekiwania, które zostały zgłoszone, chodzi tutaj o ustawę, która kompleksowo rozwiąże problemy niepełnosprawnych a sugestię, że przeciwnie, ustawa i Fundusz powinny regulować tylko tę sferę zatrudnienia osób niepełnosprawnych.</u>
          <u xml:id="u-16.4" who="#TeresaLiszcz">Nie wyobrażam sobie ustawy, która regulowałaby wszystkie problemy niepełnosprawnych. Nie widzę takiej możliwości, ani potrzeby, gdyż oznaczałoby to wyróżnienie osób niepełnosprawnych z całej społeczności.</u>
          <u xml:id="u-16.5" who="#TeresaLiszcz">Osoby niepełnosprawne posiadają specyficzne potrzeby, lecz ta specyfika nie obejmuje wszystkiego. Jest sprawą niemożliwą stworzenie aktu, który rozwiązywałby absolutnie wszystko. Wydaje mi się, iż słuszny jest inny postulat, który pojawił się jeszcze w 1991 r. wtedy, gdy tworzyliśmy ustawę, a mianowicie dotyczy to powstania instytucji Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych, usytuowanego przy Radzie Ministrów, a nie przy ministrze pracy i polityki socjalnej, jak to jest obecnie. Dopiero taki pełnomocnik posiadający zdolności koordynacyjne, mógłby panować nad całością sprawy.</u>
          <u xml:id="u-16.6" who="#TeresaLiszcz">Wydaje mi się, iż w nowej ustawie przyjęto koncepcję pośrednią, która nie tylko dotyczy rehabilitacji zawodowej i zatrudniania, a także akceptacji społecznej. Wydaje mi się to słuszne, iż niezwykle trudno jest rozdzielić precyzyjnie to, co dotyczy zatrudnienia i rehabilitacji zawodowej od akceptacji społecznej. Te sprawy bardzo mocno są powiązane.</u>
          <u xml:id="u-16.7" who="#TeresaLiszcz">Bardzo dobrze, że finansuje się koszty kształcenia i rehabilitacji dzieci. Pewne sprawy nie mogą być zaniedbane w okresie dziecięcym, gdyż są one później nie do odrobienia. Złe wykształcenie, braki rehabilitacji w dzieciństwie, mogą zamknąć drogę do awansu zawodowego i społecznego. Wydaje mi się jak najbardziej logiczne, że te sprawy w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej znajdują się.</u>
          <u xml:id="u-16.8" who="#TeresaLiszcz">Istnieje tendencja, by większość wydatków Funduszu była przeznaczana na rehabilitację zawodową, ponieważ jest to bariera dosyć trudna do przejścia. 65% wydatków ma zostać przeznaczonych na te cele. Wydaje mi się, iż jest to rozsądne. Pozwólmy się sprawdzić tej ustawie, zanim zaczniemy debatować nad jej zmianą. Chciałabym przedstawić trzy pytania:</u>
          <u xml:id="u-16.9" who="#TeresaLiszcz">1. Na ile resort i pełnomocnik ma rozeznanie co do liczby osób niepełnosprawnych na wsi i ich potrzeb? Czy jest możliwość stworzenia jakiegoś banku, nie centralnego, lecz może wojewódzkiego?</u>
          <u xml:id="u-16.10" who="#TeresaLiszcz">2. Czy zostały przygotowane lub wydane akty wykonawcze do ustawy w szczególności te, które dotyczą PFRON? Jeżeli ich nie ma, to w jakim okresie możemy ich oczekiwać?</u>
          <u xml:id="u-16.11" who="#TeresaLiszcz">3. Czy została powołana rada nadzorcza według nowej ustawy? Jacy przedstawiciele organizacji pozarządowych weszli do tej rady, bądź mają wejść? Jakie organizacje są reprezentowane w Społecznej Radzie Konsulatacyjnej?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#JerzySzreter">Chciałbym zwrócić uwagę na kilka problemów.</u>
          <u xml:id="u-17.1" who="#JerzySzreter">Jest sytuacją normalną to, że Fundusz wszedł w etap deficytu środków. Na początku nie były artykułowane potrzeby, które gdzieś tkwiły, w chwili obecnej potrzeby te ujawniają się z dużą siłą, a Fundusz jest ten sam. Funkcjonowanie w warunkach deficytu jest normalną cechą tego typu funduszy pomocowych. Jest to normalna cecha i z tego powodu wyciągam wnioski.</u>
          <u xml:id="u-17.2" who="#JerzySzreter">Pierwszy wniosek jest taki, że najważniejszą sprawą jest kwestia kryteriów wyboru. Trudno jest odpowiedzieć na pytanie, czy załatwione zostały najważniejsze sprawy?Tutaj niezbędne są kryteria i dlatego jest to jedna z najpilniejszych spraw.</u>
          <u xml:id="u-17.3" who="#JerzySzreter">Drugą ważną sprawą jest sprawa decentralizacji. Nie sposób o tym dyskutować. Musi to być decentralizacja przy jednolitych kryteriach, która będzie opierała się na pewnych żelaznych zasadach centralnie wypracowanych.</u>
          <u xml:id="u-17.4" who="#JerzySzreter">Na końcu w materiale jako pierwszy z efektów tych wszystkich działań jest wymienione wyrównywanie międzyregionalnych różnic w poziomie zespolenia potrzeb. Interesującym problemem logicznym jest, w jaki sposób przy zmniejszeniu dyspozycji centralnej, można wyrównywać międzyregionalne różnice?Będę wdzięczny za odpowiedź w tej sprawie. Chciałbym powtórzyć za panem Janasem, że również nasza organizacja jest gotowa do współpracy i do konstruktywnego działania w tym zakresie.</u>
          <u xml:id="u-17.5" who="#JerzySzreter">Ostatnią kwestią jest „otwarty rynek pracy”. W tym, co powiedział pan prezes Dobrowolski niewiele było o zakładach pracy chronionej. Zakłady te są niechciane. Wszyscy z pewnym zażenowaniem mówią, iż są one nieeuropejskie. Zatrudniają ok. 150 tys. niepełnosprawnych i jest to większa liczba, niż liczba osób zatrudnionych na etatach w otwartej gospodarce. Liczba, którą wyliczono - 70 tys. zatrudnionych - jest liczbą prawdziwą, lecz dotyczy ona np. zatrudnionych na wsi każdy niepełnosprawny zatrudniony do pasania gęsi wchodzi w ten wynik, lecz także panuje moda, iż praca podczas jednej godziny w tygodniu, w czasie której trwa badanie, jest wliczona w te obliczenia. Dlatego liczbą 700 tys. należy upajać się z umiarem. Trzeba widzieć, iż jest to prawie 150 tys. osób zatrudnionych na etatach w zakładach pracy chronionej i jest to w gruncie rzeczy więcej niż jest zatrudnionych w normalnych pozostałych zakładach pracy. Wiem, że nie z tego bierze się ta liczba środków przeznaczonych na te cele.</u>
          <u xml:id="u-17.6" who="#JerzySzreter">Zakłady na otwartym rynku pracy mimo możliwości i szansy, która trwa wiele lat, dokonują wyboru i przez wiele lat płacą składkę. Nie jest to tanie obciążenie, lecz wynika ono z wyboru. Mało tego, w 1/3 zakłady wyręczają się zakładami pracy chronionej. Wysokość wpływów byłaby o 1/3 większa, gdyby nie kooperacja z zakładami pracy chronionej, która pozwala zmniejszyć wpłaty. Takie są fakty.</u>
          <u xml:id="u-17.7" who="#JerzySzreter">Uznając w pełni zasadność długofalowego kierunku zmian w stronę otwartego rynku pracy, należy dostrzegać zakłady pracy chronionej realnie działające.</u>
          <u xml:id="u-17.8" who="#JerzySzreter">W pełni zgadzam się z tym, co powiedziała pani poseł Staręga-Piasek. Z dużą ostrożnością należy podchodzić do deklaracji, że PFRON rozwiąże wszystkie problemy niepełnosprawnych. Pewne sformułowania mówiące dość ogólnie mogą być niebezpieczne - mimo że pan prezes Dobrowolski w swoim wystąpieniu stwierdził, że nie widzi zagrożenia. Przypomniały mi się pierwsze lata pracy PFRON, kiedy realizowano tyle celów dodatkowych, w warunkach nadwyżki budżetowej. Dzisiaj mamy do czynienia z deficytem budżetowym, tym precyzyjniej trzeba te cele określać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#MarianLeszczyński">Żałuję, iż debata dotycząca dzisiejszego tematu nie odbyła się wtedy, kiedy Sejm pracował nad nowelizacją ustawy z marca 1991 r. Pytania, które dzisiaj zostały przedstawione, na pewno zostały wcześniej wyjaśnione.</u>
          <u xml:id="u-18.1" who="#MarianLeszczyński">Powtarza się pytanie: jaka powinna być rola i zakres działania PFRON? Sądzę, iż nie można odpowiedzieć na to pytanie, dopóki nie zostanie określony program działania państwa wobec osób niepełnosprawnych oraz rola w tym programie instytucji państwowych - samorządowych. Dopiero kiedy określimy ten problem, możemy odnieść się do zadań PFRON.</u>
          <u xml:id="u-18.2" who="#MarianLeszczyński">Jeżeli generalnie przyjmiemy, iż ustawa o tym decyduje, to wszystkie zadania Funduszu, które pan prezes Dobrowolski wymienił, są słuszne. Powstaje problem, dotyczący tego, że poszczególne plany rocznej działalności PFRON są przepisywane z roku na rok, a jak wiadomo nie można rozwiązać problemów osób niepełnosprawnych w skali jednego roku. Musi powstać program, który wyznaczyłby zadania, które nie mogą być zamknięte w cyklach rocznych. Wówczas można byłoby mówić o większej efektywności w wykorzystywaniu środków przez Fundusz, a także o większej satysfakcji w środowiskach osób niepełnosprawnych.</u>
          <u xml:id="u-18.3" who="#MarianLeszczyński">Druga kwestia - niekoniecznie należy przeciwstawiać zakłady pracy chronionej do otwartego rynku. Sądzę, iż w systemie zatrudnienia i rehabilitacji osób niepełnosprawnych, oba te elementy będą długo funkcjonowały. Przede wszystkim wynika to z sytuacji osób niepełnosprawnych. Przeciętna osoba niepełnosprawna nie jest informatykiem ani inżynierem, lecz posiada wykształcenie na poziomie podstawowym. Osoba ta posiada różne zahamowania, które wynikają z usytuowania w rodzinie, środowisku, w szkole. Zahamowań tych nie uda się nam szybko zmienić.</u>
          <u xml:id="u-18.4" who="#MarianLeszczyński">Uważam, iż zakłady pracy chronionej nie można postrzegać jako instytucje, które rozwiążą problem całkowicie. Należy te zakłady traktować rzeczowo, eliminować to, co jest złe w ich działalności. Zakłady te są trwałym elementem rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych, dlatego też są bardzo istotne. Dobrze byłoby gdybyśmy zapewnili tym zakładom poczucie stabilności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#AnnaFilek">Chciałabym poruszyć problem, który nie jest adekwatny, do dzisiejszej dyskusji. Chciałam poinformować państwa, że złożyłam formalną interpelację do pana premiera Buzka, w sprawie cofnięcia dla osób niepełnosprawnych podatku, który jest wliczany w cenę benzyny. Chcę wyjaśnić, dlaczego nie skierowałam tego wniosku do Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych, tylko skierowałam go do premiera. Zrobiłam tak dlatego, iż problem ten znajduje się w gestii Ministerstwa Finansów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#ZbigniewKowalczyk">Chciałbym zgłosić moje zaniepokojenie ustawą z sierpnia 1997 r. Uważam, iż ustawa nie stwarza właściwych mechanizmów, które by promowały zatrudnienie osób niepełnosprawnych. Wielokrotnie zwracałem uwagę na fakt, iż ustawa nie daje odpowiedniej zachęty dla pracodawców, a nawet przewiduje dodatkowe obciążenia, które są zaznaczone w art. 20.</u>
          <u xml:id="u-20.1" who="#ZbigniewKowalczyk">W art. 20 przewidziane są różnorodne obciążenia np. dni wolne od pracy, które wchodzą w koszty pracodawcy (łącznie jest to 155 dni wolnych od pracy). Kodeks pracy przewiduje maksymalną liczbę dni wolnych od pracy na 52 dni.</u>
          <u xml:id="u-20.2" who="#ZbigniewKowalczyk">Ustawa ta daje możliwość korzystania przez osoby niepełnosprawne z drugim stopniem na koszt pracodawcy w ośrodkach leczniczych i rehabilitacyjnych w godzinach pracy, bez konieczności brania zwolnienia lekarskiego. Mając na uwadze to, że ZUS zwraca tylko 80% wynagrodzenia osobie przebywającej na zwolnieniu, zdają sobie państwo sprawę z tego, że osoba niepełnosprawna nie będzie korzystać ze zwolnienia, lecz ustawowych możliwości art. 20 ustawy.</u>
          <u xml:id="u-20.3" who="#ZbigniewKowalczyk">Należy zastanowić się, czy utrzymywanie nierentownych i niereformowalnych spółdzielni inwalidzkich jest istotnym elementem integracji osób niepełnosprawnych ze społeczeństwem. Właściwą integrację - moim zdaniem - można osiągnąć przez włączenie osób niepełnosprawnych do instytucji wolnego rynku pracy.</u>
          <u xml:id="u-20.4" who="#ZbigniewKowalczyk">Zmiana tytułu i treści powoduje, że pieniądze są ściągane wyłącznie od pracodawców i przedsiębiorców. Uważam, iż zmiana ta nie jest korzystna, gdyż pieniądze ściągane wyłącznie od pracodawców nie zostaną w wystarczającym stopniu przeznaczone na rehabilitację zawodową i zatrudnianie osób niepełnosprawnych. W 1996 r. zatrudniono 17 tys. osób, a w 1997 r. tylko 13 tys. osób.</u>
          <u xml:id="u-20.5" who="#ZbigniewKowalczyk">Pytanie jest następujące: w związku z mniejszą ilością środków przeznaczonych dla wojewódzkich ośrodków zatrudnienia, a także w związku z propozycją budżetu chciałbym się dowiedzieć, jaka liczba osób niepełnosprawnych zostanie zatrudniona w 1998 r.? Jest to pytanie bez odpowiedzi.</u>
          <u xml:id="u-20.6" who="#ZbigniewKowalczyk">Ustawa przewiduje wydatkowanie znacznych środków na inne niż pozazatrudnieniowe cele. Są to administracja społeczna, opieka społeczna, medyczna, sport, rekreacja, rehabilitacja lecznicza, zaopatrzenie w sprzęt ortopedyczny, sprzęt rehabilitacyjny, likwidacja barier architektonicznych i komunikacyjnych, edukacja itd. Pracodawcy nigdy nie byli przeciwni osobom niepełnosprawnym, a wręcz przeciwnie, doskonale rozumieją ich potrzeby, lecz czy nie lepiej byłoby zastanowić się nad uzupełnieniem środków przeznaczonych na spełnienie podstawowych potrzeb osób niepełnosprawnych, nie tylko z zakładów pracy, ale także z innych miejsc.</u>
          <u xml:id="u-20.7" who="#ZbigniewKowalczyk">Wielokrotnie walczyliśmy o równouprawnienie w zakresie obciążeń jednostek budżetowych i niebudżetowych. Nowela wprowadzona dzięki wnioskowi pani poseł Staręgi-Piasek, nakazuje jednostkom budżetowym zatrudnianie osób niepełnosprawnych, natomiast zwalnia z płacenia składek. Jako pracodawcy wiemy, iż budżet jest trudny i nie zależy nam na zwiększaniu wielkości środków funduszy, ponieważ wychodzimy z założenia, że podstawowym zadaniem funduszu celowego powinna być realizacja celów, a nie gromadzenie kosztów.</u>
          <u xml:id="u-20.8" who="#ZbigniewKowalczyk">Należałoby się w tym miejscu zastanowić nad mechanizmami. Nie chcielibyśmy, by był to tylko papierowy zapis, który wskazywałby, że pracodawcy mają kasę w postaci opłat składek na Fundusz, natomiast jednostki budżetowe tylko czerpią korzyści. Podstawową koniecznością powinna stać się zasada całkowitego ograniczenia możliwości korzystania ze środków Funduszu przez jednostki budżetowe, które nie wypełnią obowiązku ustawowego, czyli nie zatrudniają odpowiedniej liczby osób niepełnosprawnych.</u>
          <u xml:id="u-20.9" who="#ZbigniewKowalczyk">Uważamy za konieczne zmianę sposobu naliczania należności wobec PFRON. Wysokość składki powinna być corocznie określana, tak jak budżet państwa, na podstawie założeń planu budżetowego Funduszu, który uwzględniałby potrzeby w zakresie realizacji polityki pozazatrudnieniowej i rehabilitacji zawodowej, a także innych potrzeb osób niepełnosprawnych. Z drugiej strony należałoby wziąć pod uwagę możliwości finansowe przedsiębiorstw i budżetu państwa.</u>
          <u xml:id="u-20.10" who="#ZbigniewKowalczyk">Pozwoliliśmy sobie na porównanie - obciążenie przeciętnego zakładu pracy z tytułu ustawy jest wyższe od obciążenia wynikającego z płacenia 3% opłaty na Fundusz Pracy. Proszę porównać te dwa zagadnienia. Na rzecz Funduszu Pracy przedsiębiorstwa płacą 3% z funduszu wynagrodzeń. Kwota ta jest mniejsza od kwoty, która jest wymagana w ustawie o PFRON w stosunku do tego samego zakładu pracy.</u>
          <u xml:id="u-20.11" who="#ZbigniewKowalczyk">Proszę porównać potrzeby rynku pracy, biorąc pod uwagę koszty stworzenia stanowiska pracy dla osoby niepełnosprawnej. Proszę zrozumieć, iż pracodawcy nie mówią tego, po to, by obniżyć wielkość składek, lecz po to, by wszelkie potrzeby osób niepełnosprawnych zostały spełnione. Wtedy, gdy te potrzeby refundowane są z naszych kieszeni, musimy zareagować.</u>
          <u xml:id="u-20.12" who="#ZbigniewKowalczyk">Kończąc moją wypowiedź chciałem odpowiedzieć na kwestię, która została wcześniej poruszona. Od czasu kiedy istnieje Fundusz w radzie kontrolującej pracę Funduszu nigdy nie znajdowali się przedstawiciele płacący składki. Obawiam się, iż może dojść do sytuacji, iż w radzie kontrolującej będą się znajdowali beneficjenci, którzy nie płacą składek, a nie jest to dobra droga.</u>
          <u xml:id="u-20.13" who="#ZbigniewKowalczyk">Przypominam, iż ustawa przewiduje dwa miejsca dla przedstawicieli organizacji pozarządowych. Wgłębiając się w ustawę można zauważyć, iż występuje powiązanie organizacji pozarządowych z organizacjami, które działają na rzecz osób niepełnosprawnych. Konfederacja Pracodawców Polskich i inne organizacje, które reprezentuje Business Center, czy Polski Klub Biznesu, nie są szczególnie zaangażowane w opiekę nad pełnosprawnymi. Może więc dojść do paradoksu, iż przez następne lata w radzie nadzorczej nie będzie przedstawicieli osób, które płacą składki. Pytano, czy powstały opinie odnoszące się do rozporządzeń? Powstały projekty rozporządzeń, które otrzymały wszystkie organizacje. Nasze opinie zostały wysłane do pana ministra Komołowskiego, a także do pełnomocnika rządu. Jeżeli państwo pozwolą, to te opinie zostaną przedstawione przewodniczącemu Komisji Polityki Społecznej.</u>
          <u xml:id="u-20.14" who="#ZbigniewKowalczyk">Namawiam do dyskusji z pracodawcami. Jesteśmy otwarci. Płaciliśmy składki przez wiele lat i nadal będziemy tak postępować, tylko powinny zostać uwzględnione nasze możliwości. Jak już wspomniałem wcześniej, ustawa odbiega od Kodeksu pracy, a także od standardów Unii Europejskiej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#JanLityński">Dziękuję za wypowiedź. Bardzo prosiłbym o przedstawienie opinii Konfederacji Pracodawców Polskich, dotyczącej rozporządzeń. Prosiłbym przedstawicieli rządu o wypowiedź.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#JanuszGałęziak">W chwili obecnej jest następująca sytuacja, że posiadamy ustawę o rehabilitacji zawodowej i zatrudnieniu osób niepełnosprawnych, Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i niepotrzebnie koncentrujemy się tylko na tych dwóch elementach. Mamy do czynienia z sytuacją, w której istnieje ogromne rozproszenie regulacji dotyczących sytuacji osób niepełnosprawnych. Dzieje się tak dlatego, iż zapewniono osobie niepełnosprawnej prawie wszystko, a nie pozwolono jej rozwijać się samodzielnie. Doprowadziło to do pewnej dyskryminacji w edukacji, służbie zdrowia itp. Sytuacja wymaga uporządkowania i klasyfikacji w kontekście standardowych zasad wyrównywania szans osób niepełnosprawnych. Problem w największej mierze dotyczy dostępu do edukacji, zaopatrzenia w środki ortopedyczne, medyczne, a także gwarancji finansowych w stosunku do osób niepełnosprawnych.</u>
          <u xml:id="u-22.1" who="#JanuszGałęziak">Gwarancje finansowe powinny pozwolić na rekompensowanie zwiększonych kosztów utrzymania osób niepełnosprawnych. Są to problemy, które przewijały się w konsultacjach ze środowiskami osób niepełnosprawnych, jako postulaty do ustawy o osobach niepełnosprawnych.</u>
          <u xml:id="u-22.2" who="#JanuszGałęziak">Po pierwsze - należy rozpocząć, bardzo uważną debatę dotyczącą tego temat. Pytano, czy są znane dokładne dane dotyczące osób niepełnosprawnych. Dane te są różnorodne, błąd waha się w skali 1 mln osób - od 4,3 mln do 5,5 mln osób niepełnosprawnych. Różnorodne są także dane mówiące o osobach niepełnosprawnych poszukujących pracy. Aby podjąć szczegółową debatę musimy mieć dokładną bazę, dobre i spójne wyniki, dlatego też rozpoczęliśmy pracę nad takimi badaniami. Poniekąd jest to odpowiedź na pytanie pani poseł Filek, które dotyczyło kosztów takich badań. Czy nie są one nadmierne?</u>
          <u xml:id="u-22.3" who="#JanuszGałęziak">Zleciliśmy ekspertom przygotowanie raportu o sytuacji osób niepełnosprawnych oraz warunków brzegowych. Raport ten powinien powstać w tym roku. Do współuczestniczenia finansowego zaprosiłem ambasadora Organizacji Narodów Zjednoczonych, jak również Komitet Integracji Europejskiej.</u>
          <u xml:id="u-22.4" who="#JanuszGałęziak">Chciałbym zaprosić przedstawicieli Komisji do dyskusji nad sytuacją osób niepełnosprawnych. Dotychczas zrobiliśmy Sześć aktów wykonawczych zostało skierowanych do związków zawodowych, organizacji pozarządowych. Akty te zostaną wydane do połowy marca br. Dalsze akty wykonawcze znajdują się w przygotowaniu i najprawdopodobniej zostaną wydane przed upływem ustawowego terminu.</u>
          <u xml:id="u-22.5" who="#JanuszGałęziak">Jeżeli chodzi o Radę Nadzorczą Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, to nie została ona jeszcze powołana, ponieważ nie wydano rozporządzenia, które regulowałoby tę kwestię.</u>
          <u xml:id="u-22.6" who="#JanuszGałęziak">Skład Rady Nadzorczej jest konsultowany z wieloma środowiskami osób niepełnosprawnych, a także z organizacjami pracodawców. Pan poseł Manicki pytał, w jakim stopniu plan finansowy Funduszu jest zgodny z kierunkiem polityki rządu. Plan finansowy jest zgodny z kierunkiem polityki rządu przede wszystkim w zakresie decentralizacji. Nie chciałbym uzasadniać słuszności decentralizacji.</u>
          <u xml:id="u-22.7" who="#JanuszGałęziak">W pracach nad ustawami kompetencyjnymi, dotyczącymi kompetencji powiatu zaznaczyliśmy potrzebę realizacji przez powiat niektórych zadań, które dotychczas realizował PFRON. Mówimy o możliwości powierzenia powiatom programów realizowanych przez organizacje pozarządowe, szczególnie terapie zajęciowe.</u>
          <u xml:id="u-22.8" who="#JanuszGałęziak">Jeżeli chodzi o sugerowane zmiany w samej strukturze planu finansowego, to chciałem zaznaczyć, iż plan ten odpowiada założeniom ustawowym. Nie będziemy sugerowali żadnych drastycznych zmian, oprócz ograniczenia kosztów funkcjonowania centrali.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#WłodzimierzDobrowolski">Dzisiaj nie będę w stanie odpowiedzieć na wszystkie pytania. Podkreślam, iż intencją pana ministra Gałęziaka, jak i moją jest to, abyśmy w tym gronie, jak najczęściej dyskutowali nad tymi problemami. Jesteśmy rzecznikami tych osób i chcielibyśmy, by zajęli się państwo szerzej sytuacją tych środowisk. Zapewniam, iż w każdej chwili będę gotowy do podjęcia dalszych rozmów na ten temat.</u>
          <u xml:id="u-23.1" who="#WłodzimierzDobrowolski">Zaskoczony jestem, iż w takich okolicznościach dowiaduję się, że powstaje zespół parlamentarny do spraw osób niepełnosprawnych. Zaszczytem dla mnie będzie możliwość poznania osób, które utworzą ten zespół. Cieszę się, że powstał taki zespół. Przypominam o poinformowaniu o tym fakcie organizacje pozarządowe, które będą szeroko zainteresowane działalnością zespołu. Mam nadzieję, że zespół ten będzie działał w porozumieniu z Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych.</u>
          <u xml:id="u-23.2" who="#WłodzimierzDobrowolski">Chciałbym przejść do konkretów. Deklaracja, którą dzisiaj składam, jest deklaracją wobec kierownika politycznego PFRON, a jest nim pan minister Gałęziak. Jest dla mnie ważne, by relacja ta była zrozumiała. Nie mogę rozwiązywać problemów, które nie zostały zlecone przez pana ministra Gałęziaka. Jest to aspekt, który należy brać pod uwagę w wypowiedziach krytycznych.</u>
          <u xml:id="u-23.3" who="#WłodzimierzDobrowolski">Moja funkcja polega na zarządzaniu Funduszem i muszę brać pod uwagę ostre kryteria dotyczące zaspokajania potrzeb osób niepełnosprawnych, gdyż ułatwi mi to pracę, a także pozwoli wymagać od moich pracowników określonych działań. Prosiłbym, aby kryteria były ostre, gdyż nie chciałbym, by dochodziło do żenujących sytuacji. Istnieją różne sytuacje. Nie chciałbym, by któraś z organizacji osób niepełnosprawnych twierdziła, iż nie otrzymała środków na określone cele. Są to bardzo ważne sprawy.</u>
          <u xml:id="u-23.4" who="#WłodzimierzDobrowolski">Jeżeli chodzi o apel pani poseł Tomaszewskiej, a mianowicie o jednolitą regulację ustawową dotyczącą osób niepełnosprawnych, to chciałbym powiedzieć, iż nie jest to rolą Funduszu, tylko zadaniem państwa. Potwierdzam zdanie, iż jeżeli powstanie instytucja pełnomocnika rządu ds. osób niepełnosprawnych, to zaistnieje możliwość koordynacji pracy.</u>
          <u xml:id="u-23.5" who="#WłodzimierzDobrowolski">Stawiam jasno kryteria współpracy organizacji pozarządowych z Funduszem. Nie chciałbym, aby program, który przedstawiłem został odebrany jako program „maksimum” lub „minimum”. Przedstawiłem konkretne plany, które po miesiącu pracy mogę przytoczyć. Proszę o wyrozumiałość, gdyż nie jest to ideał.</u>
          <u xml:id="u-23.6" who="#WłodzimierzDobrowolski">Jeżeli chodzi o organizacje, z którymi współpracuję, to kieruję się w tym względzie innymi celami. Jednym z tych celów jest sprawność działalności Funduszu. Chciałbym przyczynić się do decentralizacji po to, by oczekiwanie na odpowiedź złożonego wniosku, było krótkie, tak by mogli państwo zaplanować swoją działalność.</u>
          <u xml:id="u-23.7" who="#WłodzimierzDobrowolski">Drugim celem jest jasność. Spotkałem się w działalności Funduszu z niedopuszczalną kwestią, iż wszystko co dotyczy działalności Funduszu jest tajne. Uważam, iż taka sytuacja nie jest dobra. Opowiadam się za odtajnieniem akt Funduszu, gdyż byłoby to lepsze dla tych, którzy ubiegają się o pomoc.</u>
          <u xml:id="u-23.8" who="#WłodzimierzDobrowolski">Kolejnym celem jest decentralizacja. Na dzień dzisiejszy działa 29 oddziałów, liczba ich zmniejszy się do 12. Oddziały, które podlegają przyszłym województwom będą filiami oddziałów wojewódzkich. Dla mnie jest to element, który nazwałbym „elementem biedy samorządowej”.</u>
          <u xml:id="u-23.9" who="#WłodzimierzDobrowolski">Oddział wojewódzki będzie miał pod kontrolą filie, które będą współpracowały z powiatami. Organizacje ogólnopolskie są naszymi partnerami, gdyż taki jest system centralistyczny Funduszu. Potrzebujemy partnerów na niższych poziomach, gdyż daje mi to gwarancję, że moje środki będą najlepiej wydatkowane. W dużej części środki przekazywane są na działalność struktur ogólnopolskich itd. Wydaje mi się, że teraz będzie inaczej.</u>
          <u xml:id="u-23.10" who="#WłodzimierzDobrowolski">Działalność samopomocowa jest taką działalnością, w której organizacje ogólnopolskie posiadają wypracowane środki, a nie ściągnięte z Funduszu. Organizacje te powinny działać w porozumieniu ze mną. Jeżeli to nie zostanie przyjęte, to znaczy, że ich działalność nie ma sensu.</u>
          <u xml:id="u-23.11" who="#WłodzimierzDobrowolski">Słowa te kieruję do moich współpracowników, posłów. Uważam, iż powinniśmy kierować się zasadą współodpowiedzialności za los osób niepełnosprawnych. Nie dotyczy to tylko prezesa Funduszu, lecz także pracodawców, twórców organizacji pozarządowych, a także parlamentarzystów. Jest to element, który daje kompleks działań na rzecz osób niepełnosprawnych.</u>
          <u xml:id="u-23.12" who="#WłodzimierzDobrowolski">Chciałbym przejść do pytania posła Paździora, które dotyczyło oświaty. Problem ten opiera się na doświadczeniu w działalności Funduszu. Spotykam się z wnioskami, które nie dotyczą zakresu działania naszej ustawy. Ostatnio przedstawiony został wniosek dotyczący sfinansowania budowy sali przy szkole podstawowej. Sprawa ta została uznana przez zarząd. Chciałem powiedzieć, iż jest to niezgodne z ustawą. To jest nadużycie. Otwarcie zaznaczam, iż nie będę finansował oświaty.</u>
          <u xml:id="u-23.13" who="#WłodzimierzDobrowolski">Dofinansuję oświatę tylko w tym wypadku, kiedy w szkole integracyjnej potrzebne są narzędzia rehabilitacyjne itp. W takiej sytuacji należy składać wnioski i będą one rozpatrywane pozytywnie.</u>
          <u xml:id="u-23.14" who="#WłodzimierzDobrowolski">Chciałbym przejść do pytań pana posła Manickiego. Poruszę temat dotyczący umorzeń. Umorzenia wpłat na Fundusz dokonywane są na podstawie przepisów ordynacji podatkowej, która od 1 stycznia 1998 r. zastąpiła ustawę o zobowiązaniach podatkowych. Przepisy tej ustawy pozwalają na umorzenia w przypadkach społecznie i gospodarczo uzasadnionych. Oczywiście istnieje możliwość nadużycia, lecz ja zamierzam wprowadzić takie procedury, by tych nadużyć nie było.</u>
          <u xml:id="u-23.15" who="#WłodzimierzDobrowolski">Przyjąłem następującą praktykę. Czasami warto umorzyć część odsetek, aby odzyskać kwotę główną, jaką jest winien zakład. Windykacja wpłat na Fundusz prowadzi do zamknięcia wielu zakładów pracy. Tylko dzięki panu ministrowi Gałęziakowi w Łódzkiem przedłużyłem windykację należności o jeden miesiąc. Zrobiłem to tylko dlatego, by tysiąc osób nie zostało bez pracy.</u>
          <u xml:id="u-23.16" who="#WłodzimierzDobrowolski">Takich sytuacji jest sporo. W Warszawie istnieje firma, która ukrywała się przed Funduszem 5 lat. Na dzień dzisiejszy są winni tak ogromną sumę, że będę zmuszony zlikwidować zakład. To są moje decyzje.</u>
          <u xml:id="u-23.17" who="#WłodzimierzDobrowolski">Zaznaczam to twardo, nie chciałbym, aby później państwo przychodzili do mnie w imieniu zakładów pracy z prośbą o przedłużenie spłaty. Nie jest to możliwe, gdyż zakłady te przez tyle lat oszukiwały Fundusz i osoby niepełnosprawne, że nie mogą wyjść z takiej sytuacji. Wyraźnie to podkreślam, działam według prawa i obiecuję, iż go nie przekroczę. Przechodzę do odpowiedzi na pytania pani poseł Liszcz. Zgadzam się ze zdaniem pani poseł, gdyż jest to oczywiste.</u>
          <u xml:id="u-23.18" who="#WłodzimierzDobrowolski">Chciałbym jeszcze raz poruszyć temat decentralizacji, gdyż jest to bardzo ważny problem. Jak wcześniej wspomniałem, naszymi partnerami są organizacje o centralistycznym systemie działania. Wspominaliśmy także wcześniej, iż nie posiadamy dokładnych informacji o sytuacji osób niepełnosprawnych. Zwracając się do tych organizacji tej informacji także nie uzyskam. Powoduje to, że dzisiejsze działania Funduszu oparte są na niepełnych danych. Chciałbym mieć pewność, iż jeżeli będę decentralizował swoje działania i rozdzielał środki finansowe pomiędzy moich przedstawicieli, to organizacje będą posiadały swoje komórki i współpracowały z nimi.</u>
          <u xml:id="u-23.19" who="#WłodzimierzDobrowolski">Zdaję sobie sprawę, iż ta sytuacja może doprowadzić do rozwiązania tych organizacji, lecz mam pewne doświadczenia w tym względzie. Powstają organizacje lokalne, które nie rozwijają się w wyższym stopniu, ponieważ zaspokajane są potrzeby w określonym zakresie, w takim, jaki jest konieczny w danej społeczności lokalnej.</u>
          <u xml:id="u-23.20" who="#WłodzimierzDobrowolski">Decentralizacja ta doprowadzi do aktywności na najniższym poziomie. Na tę aktywność chciałbym odpowiedzieć jako organizator finansowania programu. Będzie to trudna operacja lecz wiem, iż jest to najlepsze rozwiązanie. Jeżeli dofinansowanie pobudzi w samorządzie stymulację spojrzenia na sytuację osób niepełnosprawnych, to na pewno odniesiemy sukces. Gdyby zakłady pracy chronionej, pracodawcy oraz Fundusz funkcjonowały poprawnie, to nie mielibyśmy kolejnej wersji ustawy, w której działalność Funduszu jest ograniczona wzmożoną działalnością Rady Nadzorczej i innymi instrumentami finansowymi. Osiągniemy sukces tylko wtedy, gdy będzie dyscyplina w wydatkowaniu i przeznaczaniu środków. Dużo czasu zajmują mi sprawy w prokuraturze gospodarczej, policji gospodarczej itd. Uważam, że zakłóca to pracę Funduszu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#JanLityński">Dziękuję. Po tej wypowiedzi moglibyśmy rozpocząć dyskusję od nowa.</u>
          <u xml:id="u-24.1" who="#JanLityński">Pani poseł Wilczyńska na pewno zechce panu odpowiedzieć w sprawie powstania zespołu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#ZofiaWilczyńska">Chciałam powiedzieć, że jeżeli powstaje parlamentarny zespół, to nie musi on informować prezesa PFRON, że spotyka się celem ukonstytuowania. Nie wyobrażam sobie tego, żeby parlamentarny zespół do spraw osób niepełnosprawnych nie zechciał współpracować z pełnomocnikiem rządu, a także z organizacjami pozarządowymi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-26">
          <u xml:id="u-26.0" who="#MaciejManicki">Powrócę do kwestii związanych z umarzaniem płatności zaległych składek. Powinniśmy rozważyć, czy ta instytucja powinna być utrzymana, lecz nie o to mi chodzi.</u>
          <u xml:id="u-26.1" who="#MaciejManicki">Pan prezes Dobrowolski powiedział, że jeżeli nie odroczy spłaty nawet o miesiąc, to jakaś firma upadnie. Prezes ZUS nie ma tych wątpliwości, gdyż jemu ustawa zabrania umarzać. Należy stworzyć świadomość, że te zobowiązania nie są możliwe do umorzenia.</u>
          <u xml:id="u-26.2" who="#MaciejManicki">Prawo podatkowe stanowi w ten sposób, że można starać się o odroczenie, lecz w trakcie odroczenia połowa odsetek jest naliczana. Prowokujemy sytuację, że tylko 14 tys. podmiotów płaci składki, a pozostałe 5,3 tys. pisze podania o umorzenia. Podejrzewam, iż niektórzy składają podania wielokrotnie. Nie otrzymałem odpowiedzi, jak wygląda sytuacja z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego, a także nie dowiedziałem się, czy akcja dotycząca weryfikacji została zakończona.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-27">
          <u xml:id="u-27.0" who="#JanLityński">Przypominam, iż zakończyliśmy dyskusję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-28">
          <u xml:id="u-28.0" who="#MaciejManicki">Chciałbym zadać jedno pytanie. Jaka instytucja miałaby zbierać wpłaty? Wychodzi na to, iż instytucją taką mógłby być ZUS, lecz nie jest to dobre wyjście, gdyż opłaty za usługi ZUS 0,5% przy 1 mld zysku, są bardziej kosztowne od kosztów, jakie ponosi PFRON z tytułu windykacji. Nie przypuszczam, aby ZUS zechciał podjąć się zbierania składek na czyjąś rzecz. Proszę o odpowiedź.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-29">
          <u xml:id="u-29.0" who="#MirosławTomczak">W 1996 r. zwrócono, razem z odsetkami, ok. 14 mln zł. Dane wstępne za ub.r. wynoszą 6 mln zł - z odsetkami - 2 mln zł odsetek plus 4 mln należności. Nie zakończono jeszcze wszystkich spraw dotyczących windykacji. Zakładam, iż w tym roku kwota ta będzie mniejsza o połowę i będzie wynosiła ok. 3 mln zł.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-30">
          <u xml:id="u-30.0" who="#JanLityński">Dziękuję za wypowiedzi. Zamykam dyskusję. Proponuję przerwę.</u>
          <u xml:id="u-30.1" who="#komentarz">(Po przerwie)</u>
          <u xml:id="u-30.2" who="#JanLityński">Wznawiam posiedzenie Komisji. Przechodzimy do drugiego punktu porządku posiedzenia. Przypominam, iż punkt ten przewiduje wybór posłów, kandydatów do Rady Ochrony Pracy. Proszę o zgłaszanie kandydatur.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-31">
          <u xml:id="u-31.0" who="#EwaTomaszewska">Zgłaszam kandydaturę posła Romana Giedrojcia. Pan poseł Giedrojć od 1970 r. zajmuje się problematyką ochrony pracy, a od 1985 r. zajmuje się tą problematyką zawodowo jako pracownik Państwowej Inspekcji Pracy. Był kierownikiem Państwowej Inspekcji Pracy w Słupsku. W ostatnim okresie pracował jako nadinspektor pracy. Sądzę, iż wiedza i doświadczenie zdobyte w tamtym okresie pozwolą mu właściwie reprezentować Komisję Polityki Społecznej w Radzie Ochrony Pracy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-32">
          <u xml:id="u-32.0" who="#JoannaStaręgaPiasek">Zgłaszam kandydaturę posła Jana Rulewskiego. Jest on stałym członkiem reprezentującym Komisję Polityki Społecznej w Radzie Ochrony Pracy. Od lat interesuje się tą problematyką.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-33">
          <u xml:id="u-33.0" who="#JanLityński">Czy posłowie Rulewski i Giedrojć wyrażają zgodę? Tak. W związku z tym, iż nie ma innych kandydatów, przechodzimy do głosowania. Czy mogę przeprowadzić głosowanie łączne? Nie widzę sprzeciwów.</u>
          <u xml:id="u-33.1" who="#JanLityński">Kto opowiada się za przyjęciem posłów Rulewskiego i Giedrojcia na reprezentantów Komisji Polityki Społecznej w Radzie Ochrony Pracy?</u>
          <u xml:id="u-33.2" who="#JanLityński">W głosowaniu za wnioskiem opowiedziało się 22 posłów, głosów przeciwnych nie było, a 3 wstrzymało się od głosu.</u>
          <u xml:id="u-33.3" who="#JanLityński">Ogłaszam, iż posłowie Rulewski i Giedrojć zostali wybrani reprezentantami Komisji Polityki Społecznej w Radzie Ochrony Pracy.</u>
          <u xml:id="u-33.4" who="#JanLityński">Przechodzimy do punktu trzeciego porządku obrad. Punkt ten przewiduje powołanie podkomisji do spraw pomocy społecznej. Przypominam, iż nie możemy powołać całej podkomisji, gdyż potrzebujemy na to zgody Prezydium Sejmu. Przyspieszamy wybór składu, gdyż nakłada nam się ta sprawa z problematyką Komisji Rodziny. Proszę o zgłaszanie kandydatur.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-34">
          <u xml:id="u-34.0" who="#MaciejManicki">Proponowałbym odpowiedzieć na pytanie, czy powinny funkcjonować stałe podkomisje. Wydaje mi się, że tak, ponieważ sprawdziło się to w poprzednich kadencjach. Powinniśmy wystąpić do Prezydium Sejmu, by została wyrażona zgoda na funkcjonowanie stałych podkomisji ds. pomocy społecznej, ds. rynku pracy. Dopiero po uzyskaniu odpowiedzi przystąpimy do powołania składu podkomisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-35">
          <u xml:id="u-35.0" who="#JanLityński">Uważam, że jest to bezdyskusyjne, gdyż poza podkomisją do spraw pomocy społecznej, powinniśmy powołać podkomisję do spraw rynku pracy. Proszę o zgłaszanie kandydatów do składu podkomisji do spraw pomocy społecznej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-36">
          <u xml:id="u-36.0" who="#RomanSroczyński">Zgłaszam kandydaturę poseł Jolanty Banach, która jest wiceprzewodniczącą Komisji Rodziny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-37">
          <u xml:id="u-37.0" who="#ZbigniewSenkowski">Zgłaszam kandydaturę posła Jana Chmielewskiego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-38">
          <u xml:id="u-38.0" who="#DariuszKubiak">Zgłaszam kandydaturę posła Krzysztofa Anuszkiewicza.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-39">
          <u xml:id="u-39.0" who="#MichałWojtczak">Zgłaszam kandydaturę poseł Ewy Tomaszewskiej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-40">
          <u xml:id="u-40.0" who="#JanLityński">Zgłaszam kandydaturę poseł Joanny Staręgi-Piasek, a także zgłaszam siebie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-41">
          <u xml:id="u-41.0" who="#KrzysztofAnuszkiewicz">Zgłaszam kandydaturę poseł Anny Bańkowskiej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-42">
          <u xml:id="u-42.0" who="#JanLityński">Zgłoszono 7 osób. Przypomnę nazwiska posłów: Ewa Tomaszewska, Krzysztof Anuszkiewicz, Anna Bańkowska, Jolanta Banach, Jan Lityński, Joanna Staręga-Piasek i Jan Chmielewski.</u>
          <u xml:id="u-42.1" who="#JanLityński">Rozumiem, iż możemy głosować nad całym składem. Kto opowiada się za przyjęciem podkomisji w proponowanym składzie? Podkomisja została powołana jednogłośnie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-43">
          <u xml:id="u-43.0" who="#MaciejManicki">Biorąc pod uwagę mój wcześniejszy wniosek rozumiem, iż będzie to stała podkomisja.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-44">
          <u xml:id="u-44.0" who="#EwaTomaszewska">Chciałam poinformować państwa, że podkomisja nadzwyczajna do rozpatrzenia poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw, zebrała się trzykrotnie.</u>
          <u xml:id="u-44.1" who="#EwaTomaszewska">Rozważono projekt, materiały przedstawione przez stronę rządową, stanowisko wnioskodawców oraz wniosek strony rządowej dotyczący tego, by sprawę rozpatrywać łącznie z zaproponowanym rozwiązaniem w ustawie o przeciwdziałaniu bezrobociu. Rozwiązanie to dotyczyło nowego kształtu zasiłku przedemerytalnego. Uznaliśmy, że poczekamy, aż wpłynie wniosek strony rządowej, aby rozpatrzyć ten problem łącznie. Uważałam się za zobowiązaną do poinformowania o przebiegu prac podkomisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-45">
          <u xml:id="u-45.0" who="#MaciejManicki">Chciałbym zabrać głos w tej sprawie. Postępowanie prowadzone w sprawie ustawy, która miała skreślić przepis, który wszedł w życie 1 stycznia 1998 r., jest bezprzedmiotowy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-46">
          <u xml:id="u-46.0" who="#JanLityński">Taka dyskusja została przeprowadzona w podkomisji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-47">
          <u xml:id="u-47.0" who="#MaciejManicki">Proszę mieć na uwadze, że nie jestem członkiem tej podkomisji.</u>
          <u xml:id="u-47.1" who="#MaciejManicki">Według mnie, prowadzenie jakichkolwiek prac związanych ze skreśleniem przepisu, który wszedł w życie, skreślając poprzedni przepis, jest absurdem. Proponuję rozwiązać tę podkomisję, gdyż zanim wpłynie wniosek rządowy, upłynie zbyt wiele czasu, aby utrzymywać w fikcyjnym zawieszeniu ten program.</u>
          <u xml:id="u-47.2" who="#MaciejManicki">Jako Komisja powinniśmy stwierdzić, iż dalsze prace nad tym problemem stały się bezprzedmiotowe. Przypominam, iż wnioskodawcy zgłosili wniosek - inicjatywę ustawodawczą, którą wcześniej sami zlikwidowali. Niepotrzebne jest utrzymywanie fikcji i mamienie ludzi, gdyż ta inicjatywa spowodowała dużo zamętu w zakładach pracy. Pracownicy uważają, iż cudem zostanie przywrócona wcześniejsza emerytura. Oczywiście można to przywrócić, lecz nie taką nowelizacją.</u>
          <u xml:id="u-47.3" who="#MaciejManicki">Należało wysunąć inicjatywę zmiany ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin przywracając przepis, który został skreślony. Utrzymywanie fikcji jest naganne, dlatego proponuję załatwić tę sprawę w inny sposób.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-48">
          <u xml:id="u-48.0" who="#JanLityński">Powołując podkomisję taki był zamiar, lecz rozumiem, iż pan poseł wyraża poparcie dla stanowiska rządu. Odbyło się głosowanie i większość posłów nie podzieliła pańskiej opinii. Zapytuję pana posła, czy mamy rozwiązać podkomisję?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-49">
          <u xml:id="u-49.0" who="#MaciejManicki">Uważam, iż powinniśmy poprosić o formalne sprawozdanie i zakończyć pracę podkomisji. Zaznaczam, że nie popieram rządu pana premiera Buzka. Opowiadam się za przyjmowaniem racjonalnych decyzji, a nie ma to nic wspólnego z popieraniem rządu premiera Buzka.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-50">
          <u xml:id="u-50.0" who="#JanLityński">Pan poparł wniosek rządowy, gdyż jest identyczny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-51">
          <u xml:id="u-51.0" who="#ZbigniewSenkowski">Szkoda, że pan poseł Manicki nie zgłosił takiego wniosku przed powołaniem podkomisji.</u>
          <u xml:id="u-51.1" who="#ZbigniewSenkowski">Jestem przeciwny rozwiązaniu podkomisji z tego powodu, że osiągnięto pewien konsens z wnioskodawcami i stroną rządową. Oczekujemy na inicjatywę ze strony rządowej i kontynuację pracy nad tym wnioskiem. Uważam, iż sprawa nie została przesądzona.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-52">
          <u xml:id="u-52.0" who="#MaciejManicki">Powołanie tej podkomisji było niedorzecznością, gdyż działo się to w styczniu. Nie byłem obecny na posiedzeniu Komisji, gdyż uczestniczyłem w posiedzeniu Komisji Finansów Publicznych i reprezentowałem stanowisko naszej Komisji. Nie mogłem być obecny w dwóch miejscach równocześnie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-53">
          <u xml:id="u-53.0" who="#JanLityński">Dziękuję wszystkim za udział w posiedzeniu. Zamykam posiedzenie Komisji.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>