text_structure.xml 106 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml" />
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml" />
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#KrzysztofŚmieja">Witam wszystkich obecnych na sali. Stwierdzam, że jest kworum. Otwieram posiedzenie Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach. Porządek obrad Komisji Nadzwyczajnej obejmuje rozpatrzenie sprawozdań podkomisji nadzwyczajnej o rządowych projektach ustaw: „Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia”, oraz „Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia”. Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła w zaproponowanym kształcie porządek obrad. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja przyjęła zaproponowany porządek obrad.</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#KrzysztofŚmieja">Przypomnę, że podkomisja nadzwyczajna zakończyła prace nad rządowym projektem ustawy „Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia”. Sprawozdanie w imieniu podkomisji przedstawi przewodniczący podkomisji nadzwyczajnej poseł Ryszard Ostrowski. Zanim przejdziemy do rozpatrywania sprawozdania podkomisji nadzwyczajnej o rządowym projekcie ustawy „Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia”, proponuję ustalić tryb prac. Proponuję omawiać osobno poszczególne artykuły. Jeżeli będą zgłaszane uwagi odnośnie do poszczególnych przepisów, będziemy otwierać dyskusję, a następnie przeprowadzimy głosowanie. Jeżeli uwagi nie będą zgłaszane, brzmienie artykułów będzie poddane głosowaniu natychmiast. Uważam, że zaproponowany przeze mnie tryb prac będzie najwydajniejszy.</u>
          <u xml:id="u-1.2" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła zaproponowany przeze mnie tryb prac. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja przyjęła zaproponowany tryb prac.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#JanuszNiedziela">Zwracam się z prośbą o udzielenie mi głosu w pierwszej kolejności, ponieważ w dniu dzisiejszym obowiązki parlamentarne zmuszają mnie do odbycia kilku ważnych spotkań odbywających się niemalże w tym samym czasie. Ministerstwo Sprawiedliwości wyraża wdzięczność członkom Komisji Nadzwyczajnej za szybkie tempo prac nad rządowym projektem ustaw „Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia”, oraz „Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia”. Muszę przyznać, że projekt został bardzo dokładnie opracowany, a jego przyjęcie będzie doniosłym wydarzeniem dla całego wymiaru sprawiedliwości. Trzeba przecież pamiętać, że już jesienią bieżącego roku sądy przejmą ogromną liczbę spraw o wykroczenia, wobec czego istnieje pilna potrzeba wprowadzenia w życie instrumentów pozwalających sprawnie prowadzić te sprawy w sądach. Jest zatem zrozumiałe, że projekt musi być dobrze opracowany oraz szybko przyjęty przez Sejm RP, aby starczyło jeszcze czasu na merytoryczne przygotowanie sędziów do prowadzenia spraw o wykroczenia. Przyznaję, że sprawozdanie podkomisji nadzwyczajnej przedłożone po rozpatrzeniu rządowego projektu ustawy jest dla Ministerstwa Sprawiedliwości zadowalające. Ministerstwo Sprawiedliwości zgadza się z większością poprawek zaproponowanych przez podkomisję nadzwyczajną, jednak jedna sprawa wywołuje sprzeciw. Wiem również, że sprawa ta była przedmiotem burzliwej debaty podkomisji. Oczywiście mam na myśli sprawę dewolutywności. Podkomisja uznała, że propozycja rządu budzi wątpliwości. Takie wątpliwości zgłaszali teoretycy prawa. Również ekspertyzy dostarczone członkom podkomisji przestrzegały przed przyjęciem rozwiązań proponowanych w projekcie rządowym. Przewodniczący podkomisji zwrócił się z prośbą do Ministerstwa Sprawiedliwości o przygotowanie alternatywnego rozwiązania. Ministerstwo Sprawiedliwości przygotowało i przedstawiło alternatywne rozwiązanie. Zostało ono ujęte w sprawozdaniu podkomisji nadzwyczajnej. Muszę jednak przyznać, że Ministerstwo Sprawiedliwości nie podziela zastrzeżenia podkomisji, która stwierdziła, że konieczne jest przekazanie tych spraw do sądu innej instancji. Ministerstwo Sprawiedliwości konsultowało się w tej sprawie z przedstawicielami Trybunału Konstytucyjnego oraz Sądu Najwyższego, którzy stwierdzili, że wystarczającym środkiem odwoławczym od orzeczeń w sprawie wykroczeń będzie ponowne rozpatrzenie sprawy o wykroczenie przez inny, tak samo liczny skład sędziowski tego samego sądu. Muszę stwierdzić, że ta sprawa ma znaczenie zasadnicze. Przyznaję, że rozwiązanie zaproponowane przez rząd może budzić różne kontrowersje, ale mając na uwadze, że spełnione zostały wszystkie standardy ochrony prawnej, oraz biorąc pod uwagę względy praktyczne, Ministerstwo Sprawiedliwości apeluje o przyjęcie zaproponowanego rozwiązania. W przypadku uchwalenia innego rozwiązania bardzo dużo spraw o wykroczenia trafi do sądów okręgowych, które powinny rozpatrywać sprawy charakteryzujące się większym stopniem skomplikowania. Sądy okręgowe nie powinny zajmować się rozpatrywaniem tak prostych spraw, jakimi są sprawy o wykroczenia.</u>
          <u xml:id="u-2.1" who="#JanuszNiedziela">Ponownie apeluję do członków Komisji Nadzwyczajnej o zrozumienie i rozważenie przyjęcia rozwiązania zaproponowanego w pierwotnym brzmieniu przez rząd.</u>
          <u xml:id="u-2.2" who="#JanuszNiedziela">Minister sprawiedliwości Lech Kaczyński skierował do członków Komisji pismo, w którym przedstawia swoje stanowisko względem szczegółowych rozwiązań zaproponowanych w projekcie. Ministerstwo Sprawiedliwości poza propozycjami zawartymi w piśmie ministra sprawiedliwości Lecha Kaczyńskiego przedstawiło kilka propozycji poprawek, które nie powinny wzbudzać żadnych kontrowersji, ponieważ mają charakter zdecydowanie redakcyjny. Proszę natomiast członków Komisji Nadzwyczajnej o zwrócenie uwagi na sprawy poruszone w liście ministra sprawiedliwości Lecha Kaczyńskiego. Dotyczą one przede wszystkim sprawy dewolutywności oraz kwestii występowania w charakterze obrońcy. Pod moją nieobecność na pytania członków Komisji udzielą odpowiedzi upoważnieni przedstawiciele Ministerstwa Sprawiedliwości i rządu RP.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#KrzysztofŚmieja">Rozpoczynamy pracę nad rządowym projektem ustawy od działu I „Zasady ogólne”. Przechodzimy do omawiania artykułów 1, 2, 3, 4 i 5 rządowego projektu ustawy „Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia”. Czy ktoś zgłasza uwagi do artykułów 1, 2, 3, 4 i 5 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję? Nikt nie zgłasza uwag. Przechodzimy zatem do głosowania.</u>
          <u xml:id="u-3.1" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła brzmienie artykułów 1, 2, 3, 4 i 5 rządowego projektu ustawy „Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia” w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję nadzwyczajną. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-3.2" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 1, 2, 3, 4 i 5 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-3.3" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania art. 6. Czy ktoś zgłasza uwagi do art. 6 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#TomaszGrzegorczyk">Artykuł 6 paragraf 4 brzmi następująco: „Jeżeli wniosek o ukaranie pochodzi od pokrzywdzonego, cofnięcie takiego wniosku oznacza także cofnięcie żądania ścigania”. Chciałbym zauważyć, że pojawia się określenie „cofnięcie takiego wniosku”, podczas gdy w przepisach znajdujących się w następnych artykułach nie pojawia się to określenie. Zamiast niego pojawia się tam określenie „odstąpienie od popierania wniosku”. Zastanawiam się, czy nie spowoduje to wątpliwości w orzecznictwie. Nie wiadomo bowiem, co to oznacza. Czy „cofnięcie takiego wniosku” znaczy co innego niż „odstąpienie od popierania wniosku”? Moim zdaniem, należy zastąpić słowa „cofnięcie takiego wniosku” słowami „odstąpienie od popierania wniosku”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#RyszardOstrowski">Uwaga zasugerowana przez eksperta rządowego Tomasza Grzegorczyka jest słuszna. Przejmuję ją i zgłaszam jako własną poprawkę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#KrzysztofŚmieja">Poddaję zatem pod głosowanie poprawkę posła Ryszarda Ostrowskiego polegającą na zastąpieniu w art. 6 paragraf 4 słów „cofnięcie takiego wniosku” słowami „odstąpienie od popierania wniosku”.</u>
          <u xml:id="u-6.1" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja poprawkę posła Ryszarda Ostrowskiego przyjęła. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-6.2" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja przyjęła poprawkę posła Ryszarda Ostrowskiego.</u>
          <u xml:id="u-6.3" who="#KrzysztofŚmieja">Czy ktoś zgłasza inne uwagi do art. 6? Nie. Poddaję zatem pod głosowanie art. 6.</u>
          <u xml:id="u-6.4" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła art. 6. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-6.5" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła art. 6.</u>
          <u xml:id="u-6.6" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania art. 7. Czy ktoś zgłasza uwagi do art. 7 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję? Nikt się nie zgłasza. Przechodzimy zatem do głosowania.</u>
          <u xml:id="u-6.7" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła art. 6 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-6.8" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła art. 6 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-6.9" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania art. 8. Czy ktoś zgłasza uwagi do art. 8?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#KazimierzDziałocha">Chciałbym zauważyć, że w projekcie ustawy nie było jak dotąd mowy o Kodeksie postępowania karnego, zatem jest wbrew technice legislacyjnej odsyłanie w art. 8 projektu ustawy do tej ustawy. Takie odesłanie stałoby w zgodzie z zasadami techniki legislacyjnej dopiero wtedy, gdybyśmy znali Kodeks postępowania karnego. Proszę o wyjaśnienie, co jest przedmiotem regulacji przepisów, do których odsyła art. 8?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#RyszardOstrowski">Chciałbym wyrazić generalną uwagę. Podkomisja nie miała w tym miejscu innego wyjścia. Musieliśmy odwoływać się do obowiązującego prawa. Treść artykułów, do których odsyła art. 8 projektu ustawy, przedstawi ekspert rządowy Tomasz Grzegorczyk.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#TomaszGrzegorczyk">Artykuły 2 i 3 Kodeksu postępowania karnego określają cele postępowania i tzw. zasadę prawdy, art. 4 — zasadę obiektywizmu, art. 5 — zasadę domniemania niewinności, art. 7–9 — zasady swobodnej oceny dowodów, samodzielności jurysdykcyjnej sądów i...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#KazimierzDziałocha">Chciałbym przerwać wypowiedź eksperta rządowego, ponieważ zrozumiałem intencje projektodawcy. Sądziłem, że to odesłanie ma jakiś związek z nowelizacją Kodeksu postępowania karnego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#KrzysztofŚmieja">Chciałbym wyjaśnić, że wszyscy zdajemy sobie sprawę z toczących się aktualnie prac nad nowelizacją kilku kodeksów, w tym również Kodeksu postępowania karnego, ale przyjęliśmy generalną zasadę, że w przypadku katalogów odnosimy się zawsze do obowiązującego prawa. Nie wiemy przecież, co się stanie z projektami nowelizacji, nad którymi pracujemy. Jeżeli zajdzie potrzeba, nowelizacją katalogów zajmie się Senat RP.</u>
          <u xml:id="u-11.1" who="#KrzysztofŚmieja">Czy ktoś zgłasza inne uwagi do art. 8? Nikt się nie zgłasza.</u>
          <u xml:id="u-11.2" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła art. 8 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-11.3" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła art. 8 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-11.4" who="#KrzysztofŚmieja">Rozpoczynamy zatem pracę nad działem II „Sąd”, rozdział 1 „Właściwości i skład sądu”. Przechodzimy do omawiania artykułów 9, 10 i 11. Czy ktoś zgłasza uwagi do artykułów 9, 10 i 11 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję? Nikt się nie zgłasza.</u>
          <u xml:id="u-11.5" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 9, 10 i 11 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-11.6" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 9, 10 i 11 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-11.7" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania art. 12. Czy ktoś zgłasza uwagi do art. 12 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#MaciejPietruszyński">Chciałbym zwrócić uwagę, że w art. 12 paragraf 2 błędnie napisano „okręgowy sąd wojskowy”. Nie istnieje taki sąd. Słowa „okręgowy sąd wojskowy” należy zastąpić słowami „wojskowy sąd okręgowy”. Należy po prostu zmienić szyk.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#KrzysztofŚmieja">Przejmuję poprawkę zasugerowaną przez przedstawiciela Krajowej Rady Sądowniczej i zgłaszam ją jako własną.</u>
          <u xml:id="u-13.1" who="#KrzysztofŚmieja">Czy ktoś zgłasza inne uwagi do art. 12? Nikt się nie zgłasza.</u>
          <u xml:id="u-13.2" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła art. 12 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję z uwzględnieniem zgłoszonej przeze mnie poprawki.</u>
          <u xml:id="u-13.3" who="#KrzysztofŚmieja">Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła art. 12 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję z uwzględnieniem poprawki zaproponowanej przeze mnie.</u>
          <u xml:id="u-13.4" who="#KrzysztofŚmieja">Proszę przedstawicieli Biura Legislacyjnego KS o wprowadzenie do art. 12 paragraf 2 poprawki zasugerowanej przez przedstawiciela Krajowej Rady Sądowniczej. Proszę o dokonanie podobnej poprawki również w art. 14 paragraf 2.</u>
          <u xml:id="u-13.5" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania art. 13. Czy ktoś zgłasza uwagi do art. 13 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję? Nikt się nie zgłasza.</u>
          <u xml:id="u-13.6" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła art. 13 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-13.7" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła art. 13 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-13.8" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania art. 14. Czy ktoś zgłasza uwagi do art. 14 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#RyszardOstrowski">Artykuł 14 jest artykułem, który, jak we wstępie stwierdził sekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Janusz Niedziela, wzbudził na posiedzeniu podkomisji największe emocje. Wątpliwości powstały wokół kwestii dwuinstancyjności. Innymi słowy, podkomisja zastanawiała się, co należy rozumieć pod pojęciem sądu odwoławczego. W tej sprawie, jak zaznaczył sekretarz stanu w MS Janusz Niedziela, minister sprawiedliwości Lech Kaczyński wystosował pismo do przewodniczącego Komisji Nadzwyczajnej, w którym zasygnalizował konieczność wprowadzenia zmian w art. 14, proponując, żeby sądem odwoławczym w sprawach o wykroczenia był sąd rejonowy w innym równorzędnym składzie właściwym w sprawach podlegających właściwości sądów powszechnych. Konsekwencją tego byłyby odpowiednie zmiany w paragrafach 2 i 3. Podkomisja, zastanawiając się nad brzmieniem art. 14, wnosiła o wyrażenie opinii co do zgodności z art. 176 ust. 1 Konstytucji RP, który stwierdza, że postępowanie sądowe jest przynajmniej dwuinstancyjne. Nie będę przedstawiał wszystkich argumentów przedstawionych na 6 stronach opinii. Wypowiem jedynie pewną konkluzję, którą zawarto w tej opinii. Oceniono mianowicie, że brzmienie art. 14 zaproponowane w projekcie rządowym stoi w sprzeczności z art. 176 ust. 1. Dlatego podkomisja zaproponowała poprawkę, która zakładała, że sądem odwoławczym dla spraw o wykroczenia będzie sąd okręgowy. Wydaje się, że minimalnym wymogiem ukształtowania ustroju właściwości sądownictwa wynikającym z zasady dwuinstancyjności w świetle konstytucyjnych wymogów sprawowania wymiaru sprawiedliwości jest taki dobór sędziów, aby zapewniona została odrębność strukturalna między sędzią orzekającym po raz pierwszy oraz sędzią rozstrzygającym odwołanie od orzeczenia w danej sprawie. Odrębność ta zapewnić ma w szczególności, aby nie dochodziło zarówno do personalizacji orzekania, jak i konfliktu rozstrzygania między sędziami tego samego sądu. Obowiązkowi wypływającego z tak rozumianego wymogu dwuinstancyjności określonego w art. 176 ust. 1 Konstytucji RP nie czyni zadość art. 14 projektu rządowego. Przepis ten proponuje właśnie, aby ten sam sąd miejscowo właściwy w składach jednoosobowych orzekał w pierwszej i drugiej instancji. Rozwiązanie to prowadzi do sytuacji, iż między sędziami tego samego sądu dojść musi w sposób nieunikniony do wzajemnych zależności w sprawach o wykroczenia, i to o takim charakterze, których nie będzie można rozstrzygnąć w ramach środków procesowych zwykłego postępowania sądowego. W swojej opinii autorzy stwierdzają, że rozwiązanie zawarte w art. 14 projektu rządowego stoi w jawnej sprzeczności z art. 176 ust. 1 Konstytucji RP, ponieważ narusza rozsądnie rozumianą zasadę bezstronności orzekania przez sędziego, a tym samym stoi w sprzeczności z konstytucyjnie określonymi gwarancjami należytego sposobu sprawowania wymiaru sprawiedliwości. Oczywiście podkomisja nadzwyczajna zdawała sobie sprawę, że wymagania, które wynikają z Konstytucji RP, często przewyższają standardy międzynarodowe stosowane w innych krajach, jednakże podkomisja wzięła pod uwagę poważne niebezpieczeństwo. Otóż, wydaje się, że uchwalenie tej ustawy, a następnie zaskarżenie jej do trybunału konstytucyjnego, który stwierdzi, że art. 14  ustawy jest niezgodny z Konstytucją RP, spowoduje, że od dnia 17 października 2001 r., który określa Konstytucja RP, w Rzeczypospolitej Polskiej w ogóle nie będzie można orzekać w sprawach o wykroczenia, ponieważ nie będzie organu, który mógłby orzekać w tych sprawach zgodnie z prawem. Dlatego podkomisja nadzwyczajna zaproponowała inne brzmienie art. 14. Myślę, że Komisja Nadzwyczajna wyrazi zrozumienie dla argumentów przedstawionych przez podkomisję. W przypadku przyjęcia art. 14 w brzmieniu zaproponowanym przez rząd będziemy mieli do czynienia z poważnym niebezpieczeństwem, o którym powiedziałem. Słowa sekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Janusza Niedzieli, który powiedział, że przeprowadzano konsultacje z sędziami Trybunału Konstytucyjnego, można traktować jako informację, ale należy pamiętać, że te konsultacje do niczego nie zobowiązują, ponieważ nie są oficjalną wykładnią. Trudno przewidzieć, jakie stanowisko zajmą sędziowie Trybunału Konstytucyjnego w momencie, gdy każdy obywatel Rzeczypospolitej Polskiej będzie miał prawo zaskarżyć tę ustawę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#KazimierzDziałocha">Byłoby najlepiej, gdyby członkowie Komisji mieli przed sobą wszystkie opinie i ekspertyzy wyrażone w tej sprawie. Ja np. nie dostałem takich dokumentów i martwię się z tego powodu. Chciałem się zapytać, czy nie padły w tych ekspertyzach inne propozycje rozwiązań odmienne od rozwiązania przyjętego przez podkomisję nadzwyczajną? W szczególności ciekawią mnie opinie wyrażone przez sędziów Trybunału Konstytucyjnego. Byłoby dobrze, gdyby sekretarz stanu w MS Janusz Niedziela przybliżył członkom Komisji te opinie. Nie wiem, czy tylko sekretarz stanu w MS Janusz Niedziela posiada informacje na temat szczegółów tych opinii. Szkoda, że musiał opuścić już posiedzenie Komisji Nadzwyczajnej. Nie wiem, czy można powoływać się na opinię sędziów Trybunału Konstytucyjnego, jeżeli nie wiadomo, jakie są jej szczegóły.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#KrzysztofŚmieja">Sądzę, że nie można tutaj mówić o oficjalnej opinii Trybunału Konstytucyjnego. Przypuszczam, że ta opinia ma charakter nieformalnego stanowiska. Czy ktoś chciałby zabrać głos w sprawie art. 14?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#KazimierzDziałocha">Byłoby wielką szkodą, gdybyśmy popełnili jakiś błąd, którego, jak przypuszczam, można uniknąć. Czy w materiałach, które zgromadzono na temat propozycji brzmienia art. 14, nie dałoby się znaleźć sugestii rozwiązań, które godziłyby ten przepis z Konstytucją RP?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#BeataMik">Będę mówić zwięźle. Po pierwsze, zjawisko personalizacji orzekania i zjawiska pochodne nie są sferą normatywną, ale sferą faktów. Jeżeli zaistnieją źle funkcjonujące mechanizmy międzyludzkie, tych zjawisk nie sposób uniknąć nawet w odwoławczej strukturze postępowania, również w przypadku zachowania tradycyjnej dewolutywności.</u>
          <u xml:id="u-18.1" who="#BeataMik">Po drugie, patrząc na dołączone do sprawozdania podkomisji ekspertyzy i przedstawione w tym zakresie opinie, narzuca się pewne spostrzeżenie. Jeżeli mianowicie uznalibyśmy, że Konstytucja RP konkludentenie, nawiązując do pewnych tradycji struktury postępowania odwoławczego, sankcjonuje niejako zasadę dewolutywności środka odwoławczego w postępowaniu, w szczególności w sprawach o wykroczenia, to musielibyśmy dojść do wniosku, że ani Konstytucja RP, ani autorzy opinii nie odnoszą się do następującej kwestii. Mianowicie, jeżeli zasada dewolutywności miałaby być stosowana, to musiałaby dotyczyć każdego środka odwoławczego. Innymi słowy, Konstytucja RP nie rozstrzyga kwestii i nie dzieli środków odwoławczych na gorsze i lepsze. Środki odwoławcze, które objęte są zasadą dewolutywności, czyli lepsze, przedstawiono w art. 14 paragraf 1 pkt 1 sprawozdania podkomisji, natomiast środki odwoławcze nieobjęte zasadą dewolutywności, czyli gorsze, przedstawiono w art. 14 paragraf 1 pkt 2 sprawozdania podkomisji. Wychodząc zatem z założenia, że Konstytucja RP nie odnosi się do kwestii dewolutywności, a także uwzględniając ostatnie zjawiska obserwowane w procedurze karnej, która dotyczy przecież czynów o większym ciężarze gatunkowym, gdzie zasada tradycyjnie rozumianej dewolutywności złamana jest w szczególności w art. 426 paragraf 3, art. 430 paragraf 3, art. 263 paragraf 5, dochodzimy do wniosku, że nie ma normatywnych podstaw do tego, aby wprowadzać do postępowania w sprawach o wykroczenia dewolutywności środka odwoławczego. Mamy również na uwadze racje natury pragmatycznej. Sprawy o wykroczenia są sprawami o czyny drobne i nie ma przeciwwskazań, żeby również w tym przypadku zasada dewolutywności została złamana.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#TomaszGrzegorczyk">Nie zgadzam się z tymi poglądami. Wszystkie przepisy, na które powoływała się przedstawicielka Ministerstwa Sprawiedliwości Beata Mik, rzeczywiści łamią zasadę dewolutywności, ale trzeba pamiętać, że łamią tę zasadę wyłącznie ze względu na wysoki poziom, na którym toczą się rozprawy. Dotyczą one rozpatrywania zażaleń na odmowę przyjęcia kasacji, która odbywa się w Sądzie Najwyższym, zatem nie wiadomo, gdzie jeszcze można by rozpatrywać takie zażalenia. Z łamaniem zasady dewolutywności mamy do czynienia w przedmiocie zażaleń na przedłużanie aresztu przez sądy apelacyjne, ale wiadomo, że przyczyną tego jest konieczność, żeby te zażalenia nie trafiały do Sądu Najwyższego. Chciałbym zwrócić uwagę, że ostatnio zapadła uchwała Sądu Najwyższego odnośnie do wspomnianego przez przedstawicielkę MS Beatę Mik art. 263, który dotyczy sądu apelacyjnego. Sąd Najwyższy stwierdził, że art. 263 należy rozumieć ściśle i dokładnie oraz stosować wyłącznie w zakresie sądu apelacyjnego. Jeżeli decyzja zapada na poziomie niższym, to wtedy obowiązują generalne reguły. Sądem odwoławczym musi być sąd wyższej instancji. Jedynie jakieś nadzwyczajne względy, jeżeli np. nie istnieje sąd wyższej instancji, mogą sankcjonować złamanie zasady dewolutywności. W tym przypadku mamy do czynienia z sądami najniższej instancji, czyli sądami rejonowymi. Przypominam, że w pracach podkomisji rozważano taki wariant, że gdyby istniały sądy grodzkie, to można byłoby zastanawiać się nad odwołaniami od orzeczeń sądów grodzkich w sądach rejonowych. W obecnej chwili sądy grodzkie nie istnieją. Jeżeli w przyszłości powstaną sądy grodzkie, wówczas sądy rejonowe mogłyby rozpatrywać odwołania od orzeczeń sądów grodzkich. Rozumiem stanowisko przedstawicielki Ministerstwa Sprawiedliwości Beaty Mik oraz sekretarza stanu w MS Janusza Niedzieli. Wiem, że raczej względy pragmatyczne wskazują na potrzebę tego rodzaju rozwiązań. Trzeba jednak powiedzieć, że o ile obecnie tzw. instancja pozioma jest wyjątkiem, o tyle z chwilą wejścia w życie ustawy instancja pozioma stałaby się zasadą, którą wprowadzono wyłącznie z powodów pragmatycznych. Trzeba zdawać sobie sprawę, że nie jest dobrze, jeżeli istnieją wyjątki od zasady dewolutywności. Są one jednak uzasadnione względami nie tylko pragmatycznymi, ale przede wszystkich organizacyjno-prawnymi. Przecież w tych przypadkach nie istnieją sądy wyższej instancji, do których można się odwoływać. Natomiast w tym przypadku wyłącznie ze względów pragmatycznych próbuje się złamać podstawowe reguły wszystkich procedur, zarówno cywilnej, administracyjnej, jak i prawnej, które zakładają, że odwołanie następuje do sądów wyższej instancji, a nie poziomo do sądu tej samej instancji. Te przypadki są wyjątkowe i takimi powinny pozostać. Nie jestem zatem zwolennikiem takiego rozwiązania ze względów gwarancyjnych, prawnych i konstytucyjnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#KrzysztofŚmieja">Czy ktoś chciałby jeszcze zabrać głos w sprawie art. 14?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#TeresaLiszcz">Zastanawiam się, czy nie można by wziąć pod uwagę innego wariantu. Mianowicie, odwołanie rozpatruje ten sam sąd rejonowy, ale w poszerzonym, czyli nie w jednoosobowym ale trzyosobowym składzie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#AleksanderBentkowski">Chciałbym zwrócić uwagę, że nie możemy podejmować decyzji, mając na względzie sytuację panującą w sądach warszawskich, krakowskich czy gdańskich. Musimy pamiętać, że obok tych sądów są jeszcze takie, w których pracuje np. 6 czy 8 sędziów. Zatem jeden sędzia będzie rozpatrywał odwołanie od orzeczenia drugiego sędziego, który siedzi z nim przy jednym biurku. Moim zdaniem jest to kpina. Jeżeli poprzemy brzmienie art. 14 zaproponowane w projekcie rządowym, wykażemy się nieodpowiedzialnością. Moim zdaniem należy skończyć dyskusję i przystąpić do głosowania nad propozycją podkomisji. Sąd okręgowy powinien być bezdyskusyjnie sądem apelacyjnym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#EdwardWende">Może należałoby przyjąć założenie, że sąd drugiej instancji orzeka w składzie ławniczym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#KrzysztofŚmieja">Moim zdaniem problem nie dotyczy tego. Czy poseł Edward Wende i posłanka Teresa Liszcz zakładają, że złożenie środka odwoławczego oznacza przeniesienie sprawy do sądu wyższej instancji, czy też oznacza, w ich mniemaniu, jej przeniesienie z jednego budynku do drugiego?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#TeresaLiszcz">Zastanawiamy się, czy nie będzie słuszne, żeby odwołanie rozpatrywał sąd tej samej instancji, ale w poszerzonym składzie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-26">
          <u xml:id="u-26.0" who="#RyszardOstrowski">Chciałbym zwrócić uwagę, że problem polega na czymś zupełnie innym. Trzeba odpowiedzieć sobie na pytanie, czy chcemy złamać system oparty na art. 176 Konstytucji RP, czy też nie chcemy tego robić. Jeżeli postanowimy, że łamiemy ten system i zaczynamy inaczej interpretować przepisy Konstytucji RP, wówczas nie ma znaczenia, czy skład sądu będzie jednoosobowy, trzyosobowy, czy rozprawa odbywać się będzie w trybie wyjazdowym, czy też nie. To są kwestie drugorzędne. Najważniejsza jest odpowiedź na to pytanie. Zdaję sobie sprawę, że rozwiązanie proponowane przez podkomisję jest, że tak powiem, karkołomne. Mogę przytaczać argumenty również przeciwko rozwiązaniom proponowanym przez podkomisję. Zdaję sobie sprawę, że, jak przestrzegał poseł Edward Wende, może dojść do takich paradoksalnych sytuacji, że w sądzie okręgowym równolegle będą toczyć się w trybie odwoławczym sprawa o zniszczenie karmnika i sprawa o zabójstwo. Mam nadzieję, że sądy grodzkie zostaną wreszcie powołane i wówczas od ich wyroków będzie można odwoływać się w sądach rejonowych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-27">
          <u xml:id="u-27.0" who="#AleksanderBentkowski">Poseł Ryszard Ostrowski powiedział to, co sam zamierzałem powiedzieć. Jednakże chciałem dodać, że ze względów pragmatycznych nie powinniśmy łamać fundamentalnych zasad Konstytucji RP. Osobiście jestem przekonany, że przyjęcie art. 14 w brzmieniu zgodnym z propozycją podkomisji spowoduje, że jedną z pierwszych decyzji nowego ministra sprawiedliwości będzie decyzja o powołaniu sądów grodzkich. Na ten cel wcale nie potrzeba dużych środków finansowych. Potrzeba przede wszystkim odwagi i chęci. Uważam, że przyjęcie art. 14 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję wymusi taką decyzję. Poza tym, nie wyobrażam sobie, żeby sprawy o wykroczenia toczone w sądach okręgowych rozpatrywane były razem z innymi sprawami. Sędzia w trakcie jednego posiedzenia musi rozpatrzyć ok. 30 takich spraw, a nie jak obecnie 4–5. Muszą one być rozpatrywane szybko, bo tego wymaga charakter tych spraw.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-28">
          <u xml:id="u-28.0" who="#KrzysztofŚmieja">Chciałbym nawiązać do kwestii dwuinstancyjności. Otóż, w Konstytucji RP jest mowa o dwuinstancyjności, natomiast konstytucja nie przesądza o przeniesieniu sprawy z jednego sądu do drugiego. Wydaje mi się, że borykano się z tym problemem już wcześniej. Zasadnicze pytanie brzmi, czy od orzeczenia wydanego w sprawie o wykroczenie przysługuje środek odwoławczy? W ten sposób rozumiem dwuinstancyjność.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-29">
          <u xml:id="u-29.0" who="#HenrykRomanowski">Uważam, że argumenty przedstawione przez eksperta rządu Tomasza Grzegorczyka są przekonujące. W sądownictwie administracyjnym obecnie zakłada się tworzenie sądów pierwszej instancji. Sądownictwo administracyjne od października 2001 r. ma być dwuinstancyjne. Stosowny projekt, który ostatnio opiniowała Krajowa Rada Sądownicza, przewiduje powołanie rejonowych sądów administracyjnych i Naczelnego Sądu Administracyjnego jako sądu drugiej instancji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-30">
          <u xml:id="u-30.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Chcielibyśmy wyrazić poparcie dla stanowiska podkomisji wyrażonego przez jej przewodniczącego posła Ryszarda Ostrowskiego oraz posła Aleksandra Bentkowskiego. Poseł Ryszard Ostrowski przedstawił wprawdzie tylko opinię Biura Studiów i Ekspertyz KS, ale podkomisja dysponuje większą liczbą opinii i ekspertyz. Między innymi stanowisko wyrażone przez Krajową Radę Sądowniczą jest, moim zdaniem, bardziej twarde i stanowcze niż stanowisko wyrażone przez Biuro Studiów i Ekspertyz KS.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-31">
          <u xml:id="u-31.0" who="#KrzysztofŚmieja">Czy ktoś z członków Komisji Nadzwyczajnej przejmuje propozycję przedstawioną przez sekretarza stanu w MS Janusza Niedzielę jako własny wniosek celem jego przegłosowania? Nikt się nie zgłasza. Zatem ja przejmuję propozycję sekretarza stanu w MS Janusza Niedzieli jako własny wniosek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-32">
          <u xml:id="u-32.0" who="#RyszardOstrowski">Chciałbym zapytać się - co się stanie, jeżeli Trybunał Konstytucyjny wyda orzeczenie stwierdzające niezgodność przyjętego przez nas przepisu z Konstytucją RP? Co stanie się 17 października 2001 r.? Pytam się - kto będzie orzekał w sprawach o wykroczenia?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-33">
          <u xml:id="u-33.0" who="#StanisławIwanicki">Wydaje mi się, że w obecnej sytuacji nie rozstrzygniemy tej kwestii. Uważam, że czas jest naszym największym przeciwnikiem. Proponuję zatem, co następuje. Jeżeli propozycja sekretarza stanu w MS Janusza Niedzieli przejęta przez posła Krzysztofa Śmieję uzyskałaby w głosowaniu poparcie większości członków Komisji, należałoby zobowiązać przewodniczącego Komisji posła Krzysztofa Śmieję do zasięgnięcia w trybie pilnym ekspertyzy, czy to rozwiązanie odpowiada wymogom konstytucyjnym. Żadna propozycja, która jest sprzeczna z Konstytucją RP, nie powinna być przedmiotem dalszych prac legislacyjnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-34">
          <u xml:id="u-34.0" who="#KrzysztofŚmieja">Wydaje mi się, że jest to nader słuszna propozycja. Czy takie rozwiązanie satysfakcjonuje członków Komisji?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-35">
          <u xml:id="u-35.0" who="#RyszardOstrowski">Rozumiem, że propozycja posła Stanisława Iwanickiego zmierza w tym kierunku, żeby wobec wydanych już ekspertyz i opinii prawnych, którymi dysponuje Biuro Studiów i Ekspertyz KS, wobec literatury i podręczników prawa konstytucyjnego, które interpretują zasadę dwuinstancyjności, przyjmując takie rozwiązanie, doczekać się wreszcie takiej ekspertyzy, która będzie stwierdzać, że przepis jest zgodny z konstytucją.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-36">
          <u xml:id="u-36.0" who="#StanisławIwanicki">Ponieważ padają zarzuty natury konstytucyjnej, złożyłem propozycję, żeby zobowiązać przewodniczącego Komisji do zasięgnięcia ekspertyzy co do zgodności przepisu z konstytucją, w przypadku gdy wniosek posła Krzysztofa Śmiei uzyska poparcie większości członków Komisji. Jeżeli wniosek przepadnie, dyskusja będzie bezprzedmiotowa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-37">
          <u xml:id="u-37.0" who="#KrzysztofŚmieja">Mamy zatem dwa wnioski, które zamierzam poddać głosowaniu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-38">
          <u xml:id="u-38.0" who="#KazimierzDziałocha">Proszę posła sprawozdawcę Ryszarda Ostrowskiego o przedstawienie treści tych dwóch wniosków, które będą poddane głosowaniu. Zgadzam się w zupełności z propozycją przedstawioną przez posła Stanisława Iwanickiego, ale musimy mieć pełną jasność, nad jakimi wnioskami będziemy głosować. Zaczynam odczuwać dyskomfort, ponieważ nie udzielono mi wystarczających informacji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-39">
          <u xml:id="u-39.0" who="#KrzysztofŚmieja">W sprawozdaniu z prac podkomisji nadzwyczajnej wprowadzono do art. 14 rządowego projektu ustawy poprawkę. Brzmienie art. 14 zgodne z pierwotnym przedłożeniem rządowym powtórzone zostało w piśmie Ministra Sprawiedliwości z 22 maja 2001 r. Będziemy głosować nad rozwiązaniem zgodnym z pierwotnym przedłożeniem rządowym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-40">
          <u xml:id="u-40.0" who="#TeresaLiszcz">Chciałabym dowiedzieć się, ile jest wariantów. Zakładam, że są trzy warianty. Po pierwsze, propozycja rządowa, po drugie, propozycja podkomisji, i wreszcie propozycja, która zakłada prowadzenie wszystkich spraw o wykroczenia przez sądy okręgowe?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-41">
          <u xml:id="u-41.0" who="#KrzysztofŚmieja">Głosować będziemy nad dwiema propozycjami, rządową i podkomisji. Głosowanie zaczniemy nad wnioskiem zakładającym pozostawienie art. 14 w brzmieniu zgodnym z projektem rządowym, który przejąłem z propozycji zawartej w piśmie ministra sprawiedliwości Lecha Kaczyńskiego z dnia 21 maja 2001 r. Przystępujemy do głosowania. Kto jest za przyjęciem poprawki zakładającej pozostawienie art. 14 w brzmieniu zgodnym z projektem rządowym? Kto jest przeciw? Kto wstrzymał się od głosu?</u>
          <u xml:id="u-41.1" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna, przy 5 głosach za, 5 przeciw i bez głosów wstrzymujących się, odrzuciła poprawkę, która zakładała pozostawienie art. 14 w brzmieniu zgodnym z projektem rządowym.</u>
          <u xml:id="u-41.2" who="#KrzysztofŚmieja">Czy ktoś zgłasza inne uwagi do brzmienia art. 14?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-42">
          <u xml:id="u-42.0" who="#TeresaLiszcz">Składam propozycję, żeby odrzucony wniosek został zgłoszony jako wniosek mniejszości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-43">
          <u xml:id="u-43.0" who="#KrzysztofŚmieja">Uprzedzam, że zostanie zgłoszony wniosek mniejszości podpisany przez 5 posłów.</u>
          <u xml:id="u-43.1" who="#KrzysztofŚmieja">Czy ktoś zgłasza inne uwagi do brzmienia art. 14?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-44">
          <u xml:id="u-44.0" who="#TomaszGrzegorczyk">W związku z brzmieniem kolejnych artykułów zaproponowanych w Kodeksie powstaje pewien problem. Niestety są takie sytuacje, w których sprawy o wykroczenia przy wersji przyjętej obecnie będą trafiały również do innych sądów. Mam na myśli Sąd Apelacyjny oraz Sąd Najwyższy. Oczywiście do Sądu Najwyższego będą wpływały tylko kasacje, wobec czego sprawa jest jasna. Natomiast w pewnych sytuacjach sąd apelacyjny jest uprawniony do wznawiania procedur wykroczeniowych. Jeżeli sprawa zakończy się na poziomie sądu okręgowego, Sąd Apelacyjny będzie mógł wznowić procedurę. W związku z tym jest możliwość odwoływania do sądu wyższej instancji. Sądzę, że należałoby doprecyzować przepis art. 14, ponieważ w obecnym brzmieniu przepis stanowi, że jedynymi sądami odwoławczymi w sprawach o wykroczenia są sądy okręgowe i wojskowe sądy okręgowe. Natomiast w niektórych przypadkach sądem odwoławczym będzie Sąd Apelacyjny i Sąd Najwyższy. Czy zatem nie byłoby lepiej w art. 14 paragrafach 1 i 2 doprecyzować brzmienie, dodając słowa „jeżeli ustawa nie stanowi inaczej”. Oczywiście Komisja może dojść do wniosku, że jest to niepotrzebne, ponieważ inne przepisy mówią, że sądami odwoławczymi mogą być również sądy innych instancji. Dodanie słów „jeżeli ustawa nie stanowi inaczej” oznaczać będzie, że generalnie sądami odwoławczymi są sąd okręgowy i wojskowy sąd okręgowy, a także wyjątkowo sąd rejonowy w innym równorzędnym składzie, ale w wyjątkowych przypadkach może nim być nawet Sąd Najwyższy. Należy zwrócić uwagę, że w przypadku wznowienia procedur mamy następujący układ. Jeżeli w wyniku wznowienia procedury zapadnie orzeczenie uniewinniające, to od tego orzeczenia przysługuje odwołanie. Jeżeli orzeczenie wydał Sąd Apelacyjny, wówczas prokuratora może odwołać się do Sądu Najwyższego. Jeżeli wznowiono procedurę i orzeczenie uniewinniające wydał sąd okręgowy, wówczas prokuratura będzie mogła odwołać się do Sądu Apelacyjnego. Zatem są dwie możliwości. Albo uznajemy że kwestie tą regulują osobne przepisy i nie ma potrzeby precyzować brzmienia art. 14, albo uznajemy, że warto doprecyzować brzmienie art. 14 dodając słowa „jeżeli ustawa nie stanowi inaczej”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-45">
          <u xml:id="u-45.0" who="#RyszardOstrowski">Uważam, że propozycja eksperta rządowego Tomasza Grzegorczyka jest słuszna. Przejmuję tę propozycję jako własny wniosek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-46">
          <u xml:id="u-46.0" who="#TeresaLiszcz">Jestem przeciwna przyjmowaniu propozycji eksperta rządowego Tomasza Grzegorczyka. Sądzę, że ten problem reguluje zasada prawna lex specialis de nova legi generali. Gdyby nie stosować tej zasady, trzeba by było bardzo często zapisywać w ustawach takie zastrzeżenia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-47">
          <u xml:id="u-47.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Jak słusznie zauważył ekspert rządowy Tomasz Grzegorczyk, jest to kwestią wyboru. Można dodać takie zastrzeżenie, można go również nie dodawać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-48">
          <u xml:id="u-48.0" who="#TomaszGrzegorczyk">Przepisy Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia powinny być jasno określone. Problem polega na tym, że w dalszej części Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia odsyła się do Kodeksu postępowania karnego, z którego dopiero będzie wynikać, że sądem odwoławczym jest sąd innej instancji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-49">
          <u xml:id="u-49.0" who="#KrzysztofŚmieja">Poseł Ryszard Ostrowski złożył wniosek, który przypomnę, polega na dodaniu w art. 14 paragraf 1 po słowach „sądów powszechnych” słów „jeżeli ustawa nie stanowi inaczej” oraz w art. 14 paragraf 2 po słowach „sądów wojskowych” słów „jeżeli ustawa nie stanowi inaczej”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-50">
          <u xml:id="u-50.0" who="#RyszardOstrowski">Wyjaśniając chciałbym powiedzieć, że jeżeli jesteśmy w stanie doprecyzować przepis, to powinniśmy tego dokonać, żeby nikt nie miał żadnych wątpliwości. Chodzi o to, żeby nikt nie musiał domyślać się, ale żeby z przepisu wynikało wprost, że dopuszcza się inne możliwości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-51">
          <u xml:id="u-51.0" who="#KrzysztofŚmieja">Poddam zatem poprawkę złożoną przez posła Ryszarda Ostrowskiego pod głosowanie. Poprawka polega na dodaniu w art. 14 paragraf 1 po słowach „sądów powszechnych” słów „jeżeli ustawa nie stanowi inaczej” oraz w art. 14 paragraf 2 po słowach „sądów wojskowych” słów „jeżeli ustawa nie stanowi inaczej”.</u>
          <u xml:id="u-51.1" who="#KrzysztofŚmieja">Przystępujemy do głosowania. Kto jest za przyjęciem poprawki posła Ryszarda Ostrowskiego? Kto jest przeciwny? Kto wstrzymał się od głosu?</u>
          <u xml:id="u-51.2" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja 6 głosami za, przy 2 przeciwnych i 1 wstrzymującym się, przyjęła poprawkę zaproponowaną przez posła Ryszarda Ostrowskiego.</u>
          <u xml:id="u-51.3" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania art. 15. Czy ktoś zgłasza uwagi do brzmienia art. 15?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-52">
          <u xml:id="u-52.0" who="#TeresaLiszcz">Chciałabym zapytać się, czy Sąd Najwyższy podoła rozpatrywaniu kasacji od orzeczeń w sprawach o wykroczenia? Wydaje mi się, że w tym przypadku ze względów praktycznych należałoby odejść od zasady jednej kasacji i powierzyć np. sądom apelacyjnym rozpatrywanie kasacji. Jeżeli Sąd Najwyższy uważa, że podoła temu zadaniu, wycofam swoje uwagi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-53">
          <u xml:id="u-53.0" who="#TomaszGrzegorczyk">Chciałbym wyjaśnić, że Sąd Najwyższy nie będzie miał z tego tytułu żadnych problemów, ponieważ chodzi tu wyłącznie o kasację Rzecznika Praw Obywatelskich i Ministra Sprawiedliwości. Chciałbym podkreślić, że nie ma tutaj mowy o kasacji stron. Innymi słowy, uważamy, że jeżeli Rzecznik Praw Obywatelskich albo Minister Sprawiedliwości wniesie kasację, to będzie oznaczało, że przy orzekaniu w sprawie o wykroczenia doszło do poważnych błędów. W przeciwnym razie strony w każdym przypadku wnosiłyby kasację.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-54">
          <u xml:id="u-54.0" who="#TeresaLiszcz">Rozumiem, że chodzi tu o pewnego rodzaju kasację zbliżoną jak gdyby do rewizji nadzwyczajnej. W takim razie wycofuję swoje uwagi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-55">
          <u xml:id="u-55.0" who="#KrzysztofŚmieja">Czy ktoś ma inne uwagi do art. 15?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-56">
          <u xml:id="u-56.0" who="#TomaszGrzegorczyk">Skoro Komisja przyjęła poprawkę do art. 14 polegającej na dodaniu w art. 14 paragraf 1 po słowach „sądów powszechnych” słów „jeżeli ustawa nie stanowi inaczej” oraz w art. 14 paragraf 2 po słowach „sądów wojskowych” słów „jeżeli ustawa nie stanowi inaczej”, to moim zdaniem w art. 15 powinna pojawić się informacja mówiąca, że Sąd Apelacyjny orzeka w sprawach, jeżeli ustawa tak stanowi. Oczywiście, podobnie jak w przypadku art. 14, można pozostawić w niezmienionym brzmieniu art. 15, wychodząc z założenia, że w dalszej części Kodeksu będzie o tym mowa.</u>
          <u xml:id="u-56.1" who="#TomaszGrzegorczyk">Moja propozycja zakłada, że art. 15 paragraf 1 powinien brzmieć: „Sąd Apelacyjny rozstrzyga w sprawach o wykroczenia w przypadkach określonych w ustawie. Sąd Najwyższy rozpoznaje kasacje i inne sprawy, gdy ustawa tak stanowi”. Wówczas kompetencje sądów obu instancji zostałyby określone w tym paragrafie. Natomiast w art. 15 paragraf 3 byłaby potrzeba określenia, że zarówno Sąd Najwyższy jak i Sąd Apelacyjny orzekają jednoosobowo, chyba że ustawa stanowi inaczej albo prezes sądu zarządzi orzekanie w składzie trzech sędziów. W tej chwili paragraf 3 odnosi się wyłącznie do Sądu Najwyższego. Trzeba ponadto pamiętać, że zgodnie z Kodeksem postępowania karnego Sąd Apelacyjny musiałby orzekać w składzie trzech sędziów. Mielibyśmy w takim przypadku do czynienia z sytuacją co najmniej dziwną. Przecież Sąd Najwyższy orzekałby w składzie jednoosobowym, rozpoznając kasację, natomiast Sąd Apelacyjny, wznawiając proces, orzekałby w składzie trzyosobowym.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-57">
          <u xml:id="u-57.0" who="#KrzysztofŚmieja">Nie widzę konkretnych wniosków wobec propozycji eksperta rządowego Tomasza Grzegorczyka.</u>
          <u xml:id="u-57.1" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam że Komisja Nadzwyczajna przyjmuje art. 15 w niezmienionym brzmieniu. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-57.2" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła art. 15 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-57.3" who="#KrzysztofŚmieja">Rozpoczynamy prace nad rozdziałem 2 „wyłączenie sędziego”. Przechodzimy zatem do omawiania art. 16. Czy ktoś zgłasza uwagi do art. 16? Nikt nie zgłasza uwag.</u>
          <u xml:id="u-57.4" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam że Komisja Nadzwyczajna przyjmuje art. 16 w niezmienionym brzmieniu. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-57.5" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła art. 16 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-57.6" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy zatem do działu III „Strony obrońcy i pełnomocnicy”, rozdział 3 „Oskarżyciel publiczny”. Czy ktoś zgłasza uwagi do artykułów 17, 18 i 19? Nikt nie zgłasza uwag. Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjmuje artykuły 17, 18 i 19 w niezmienionym brzmieniu. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-57.7" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 17, 18 i 19 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-57.8" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy zatem do omawiania rozdziału 4 „Obwiniony i jego obrońca”. Czy ktoś zgłasza uwagi do art. 20?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-58">
          <u xml:id="u-58.0" who="#TeresaLiszcz">Mam wątpliwości odnośnie do art. 20 paragraf 2, który brzmi: „Jeżeli obwiniony nie zna języka polskiego, wniosek o ukaranie oraz rozstrzygnięcia podlegające zaskarżeniu lub kończące postępowanie, ogłasza się lub doręcza obwinionemu wraz z tłumaczeniem”. Wydaję mi się, że trzeba doprecyzować, określając, w jakim języku ma być tłumaczenie. Sądzę, że nie jest to sprawa oczywista. Uważam, że po słowach „wraz z tłumaczeniem” należy dodać słowa „na znany mu język”. Składam wniosek o wprowadzenie poprawki polegającej na dodaniu w art. 20 paragraf 2 po słowach „wraz z tłumaczeniem” słów „na znany mu język”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-59">
          <u xml:id="u-59.0" who="#BeataMik">Mamy tutaj analogię do rozwiązania przyjętego w Kodeksie postępowania karnego. W art. 72 Kodeksu postępowania karnego mamy do czynienia z unormowaniem, zgodnie z którym pewne pisma procesowe doręcza się oskarżonemu wraz z tłumaczeniem, ale nie precyzuje się, w jakim języku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-60">
          <u xml:id="u-60.0" who="#TeresaLiszcz">Podtrzymuję swój wniosek, chyba że ktoś mnie przekona, że rozwiązanie zaproponowane przeze mnie jest bezcelowe.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-61">
          <u xml:id="u-61.0" who="#TomaszGrzegorczyk">Rzeczywiście, rozwiązanie przyjęte w art. 20 paragraf 2 jest analogiczne do przyjętego w art. 72 Kodeksu postępowania karnego. Takie samo zresztą rozwiązanie przyjęte było przez stary Kodeks postępowania karnego. Przez wiele lat tak sformułowany przepis nie budził żadnych wątpliwości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-62">
          <u xml:id="u-62.0" who="#TeresaLiszcz">Zgadzam się z wypowiedzią eksperta rządowego Tomasza Grzegorczyka, ale w ustawie o ustroju sądów powszechnych określono, że oskarżany ma prawo do wypowiadania się w języku, który zna.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-63">
          <u xml:id="u-63.0" who="#TomaszGrzegorczyk">Posłanka Teresa Liszcz ma rację, że w ustawie o ustroju sądów powszechnych jest tak sformułowany przepis, zatem odnosi się on również do art. 20 paragraf 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Ustawa o ustroju sądów powszechnych obejmuje również wszystkie sądy orzekające w sprawach o wykroczenia. Zresztą posłowie uchwalali niedawno Kodeks postępowania karnego i pozostawili tam analogicznie brzmiący przepis.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-64">
          <u xml:id="u-64.0" who="#TeresaLiszcz">Nie widzę powodów, dla których jedne przepisy możemy doprecyzować, a art. 20 paragraf 2 - nie możemy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-65">
          <u xml:id="u-65.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Mam pewną wątpliwość odnośnie do propozycji poprawki zgłoszonej przez posłankę Teresę Liszcz. Boję się, że takie doprecyzowanie może wpłynąć na pogorszenie się sytuacji tej osoby. Przecież z wykładni funkcjonalnej stosowanej przez sądy wobec art. 72 Kodeksu postępowania karnego wynika, że pisma procesowe trzeba przetłumaczyć stronie na taki język, którym na co dzień strona posługuje się. Taka jest wykładnia i żaden sąd nie stosuje innej wykładni względem art. 72 Kodeksu postępowania karnego. Natomiast brzmienie art. 20 paragraf 2 zaproponowane przez posłankę Teresę Liszcz może w skrajnych sytuacjach doprowadzić do pogorszenia sytuacji strony.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-66">
          <u xml:id="u-66.0" who="#TeresaLiszcz">Słowa wypowiedziane przez przedstawiciela Biura Legislacyjnego KS przekonują mnie, że poprawka zaproponowana przeze mnie jest słuszna. Chciałabym zapytać, kto będzie decydował, jakim na co dzień językiem posługuje się strona? Oczywiście decydować o tym będzie strona, która może np. stwierdzić, że na co dzień posługuje się jakimś afrykańskim narzeczem. Wtedy sąd rejonowy będzie miał obowiązek przetłumaczyć jej pisma procesowe na ten język. Przecież nie o to nam chodzi. Chodzi o przygotowywanie tłumaczeń pism procesowych na taki język, który strona zna. Trzeba również brać pod uwagę, jakich tłumaczy mają do dyspozycji sądy rejonowe. Nie chcę kruszyć o to kopii, ale uważam, że poprawka jest racjonalna, w związku z czym podtrzymuję swój wniosek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-67">
          <u xml:id="u-67.0" who="#KrzysztofŚmieja">Przypomnę zatem, że posłanka Teresa Liszcz złożyła wniosek o wniesienie poprawki do brzmienia art. 20 paragraf 2 polegające na dodaniu po słowach „wraz z tłumaczeniem” słów „na znany mu język”.</u>
          <u xml:id="u-67.1" who="#KrzysztofŚmieja">Przystępujemy do głosowania. Kto jest za przyjęciem poprawki posłanki Teresy Liszcz? Kto jest przeciw? Kto wstrzymał się od głosu?</u>
          <u xml:id="u-67.2" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna, przy 2 głosach za, 2 przeciwnych i 6 wstrzymujących się, odrzuciła poprawkę posłanki Teresy Liszcz.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-68">
          <u xml:id="u-68.0" who="#TeresaLiszcz">Zgłaszam wniosek mniejszości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-69">
          <u xml:id="u-69.0" who="#KrzysztofŚmieja">Czy ktoś zgłasza inne wnioski do art. 20? Nikt się nie zgłasza. Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła art. 20 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję nadzwyczajną. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-69.1" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja przyjęła art. 20 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-69.2" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania artykułów 21, 22 i 23. Czy ktoś zgłasza uwagi do artykułów 21, 22 i 23? Nikt nie zgłasza uwag.</u>
          <u xml:id="u-69.3" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 21, 22 i 23 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję nadzwyczajną. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-69.4" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 21, 22 i 23 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-69.5" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania art. 24. Czy ktoś zgłasza uwagi do art. 24?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-70">
          <u xml:id="u-70.0" who="#BeataMik">Postaram się krótko omówić propozycję rządową. Strona rządowa doszła do wniosku, że silne tradycje szeroko rozumianego postępowania karnego, w tym również postępowania w sprawach o wykroczenia, co do repartycji zadań między adwokaturą a korporacją radców prawnych, stawiają w roli obrońcy w tym postępowaniu zawsze adwokata. Dlatego strona rządowa poddaje pod rozwagę członkom Komisji propozycję przywrócenia pierwotnego brzmienia art. 24, zawartego w projekcie rządowym. Brzmienie to zostało powtórzone w piśmie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 maja 2001 r. Krótko mówiąc, uważamy, że analogicznie do postępowania karnego również w sprawach o wykroczenia obrońcą może być wyłącznie adwokat, a nie jak zaproponowała podkomisja, radca prawny.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-71">
          <u xml:id="u-71.0" who="#TadeuszKilian">Podzielam zdanie wyrażone ponownie przez przedstawicielkę Ministerstwa Sprawiedliwości Beatę Mik. Uważam, że należy wrócić do brzmienia art. 24 zgodnego z pierwotnym przedłożeniem rządowym. Przejmuję propozycję wyrażoną przez przedstawicielkę MS Beatę Mik i zgłaszam wniosek o wniesienie poprawki polegającej na wykreśleniu z art. 24 paragraf 1 słów „albo radca prawny” po znajdujących się słowie „adwokat”...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-72">
          <u xml:id="u-72.0" who="#KrzysztofŚmieja">Jestem zmuszony przerwać. Proszę zastanowić się, czy nie lepiej będzie przeprowadzić głosowania nad propozycjami poprawek złożonymi przez stronę rządową? Poprawka zaproponowana przez stronę rządową dotyczy przecież brzmienia art. 24 paragraf 1 oraz 3.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-73">
          <u xml:id="u-73.0" who="#TeresaLiszcz">Narażając się zapewne środowisku adwokatów oraz posłom będącym z zawodu adwokatami, muszę przyznać, że jestem za pozostawieniem art. 24 w brzmieniu zgodnym z propozycją podkomisji nadzwyczajnej. Uważam, że sprawy o wykroczenia są tak nieistotne gatunkowo, że strony mogą być reprezentowane przez radców prawnych. Uważam, że będzie lepiej, jeżeli w tym zakresie monopol adwokatury nie będzie poszerzony.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-74">
          <u xml:id="u-74.0" who="#EdwardWende">Posłanka Teresa Liszcz suponuje, że posłowie będący z zawodu adwokatami kierują się prywatą, stanowiąc prawo. Przecież wyraźnie posłanka Teresa Liszcz powiedziała, że jest przeciwna, ponieważ nie chce przyczynić się do poszerzania monopolu adwokackiego. Natomiast według przepisów Kodeksu postępowania karnego obrońcą może być jedynie osoba uprawniona do obrony według przepisów ustawy o ustroju adwokatury. Nie widzę zatem powodów, dla których mielibyśmy uchwalać ustawę sprzeczną z obowiązującym Kodeksem postępowania karnego, którego przepisy wyraźnie mówią, kto może reprezentować oskarżonego jako obrońca.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-75">
          <u xml:id="u-75.0" who="#TeresaLiszcz">Różnica polega na tym, że w Kodeksie postępowania karnego mowa jest o przestępstwach, a Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia - o wykroczeniach.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-76">
          <u xml:id="u-76.0" who="#EdwardWende">Posłanka Teresa Liszcz myli się. W art. 88 Kodeksu postępowania karnego wyraźnie stwierdzono, że obrońcą może być jedynie osoba uprawniona do obrony według przepisów ustawy o ustroju adwokatury. Adwokat pełni rolę obrońcy. Nie może zatem być mowy o korporacyjnych interesach posłów będącymi z zawodu adwokatami. Podkreślam, że chodzi tutaj wyłącznie o uchwalanie dobrego prawa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-77">
          <u xml:id="u-77.0" who="#TeresaLiszcz">Chcę powiedzieć jeszcze raz, że Kodeks postępowania karnego dotyczy wyłącznie przestępstw, zatem nie ma potrzeby rozciągać jego przepisów na przepisy Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Chcę zapewnić, że nie dam się złapać na takie zawiłości prawne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-78">
          <u xml:id="u-78.0" who="#EdwardWende">Wyjaśniam, że nie są to jakieś zawiłości prawne. Przytoczyłem posłance Teresie Liszcz brzmienie obowiązującego art. 88 Kodeksu postępowania karnego i staram się wytłumaczyć, że brzmienie art. 24 zaproponowane w sprawozdaniu podkomisji stoi z nim w sprzeczności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-79">
          <u xml:id="u-79.0" who="#TeresaLiszcz">Uważam, że nie ma w tym nic nieprawidłowego, ponieważ są to dwie równorzędne ustawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-80">
          <u xml:id="u-80.0" who="#AndrzejSiemiński">Chciałbym na wstępie wyrazić podziękowanie stronie rządowej za przygotowanie projektu ustawy oraz zgłoszenie przez posła Tadeusza Kieliana poprawki przywracającej art. 24 w brzmieniu zgodnym z pierwotnym przedłożeniem rządowym. Nie mogę zgodzić się z zarzutami posłanki Teresy Liszcz. Zaznaczam, że poseł Edward Wende ma, moim zdaniem, absolutną rację. Natomiast chciałbym historycznie uzasadnić powstawanie ustawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-81">
          <u xml:id="u-81.0" who="#KrzysztofŚmieja">Proszę o przejście do rzeczy. Nie możemy pozwolić sobie na historyczne uzasadnianie brzmienia art. 24.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-82">
          <u xml:id="u-82.0" who="#AndrzejSiemiński">Chciałem powołać się na art. 6 i 8 ustawy o radcach prawnych uchwalonej w 1997, które określają zakres wykonywania zawodu. Chciałbym również powołać się na układ radców prawnych zawarty w art. 89 Kodeksu postępowania cywilnego. Jeżeli art. 24 uchwalony zostanie w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję nadzwyczajną, wówczas radca prawny w Urzędzie Ochrony Państwa czy Ministerstwie Sprawiedliwości będzie mógł zostać obrońcą. Artykuł 24 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję nie uwzględnia, że radcy prawni pracują w kancelarii oraz na etacie. Problem ten rzeczywiście istnieje. Świadczy o tym między innymi orzeczenie Sądu Najwyższego wydane przed ok. 2 tygodniami. Sąd Najwyższy zastanawiał się, czy radca prawny, będąc pracownikiem dydaktycznym wyższej uczelni, ma prawo jednocześnie reprezentować osobę fizyczną. Bowiem art. 89 Kodeksu postępowania cywilnego rozróżnia formy wykonywania zawodu przez radców prawnych. Nie wiem, jak przepisy ustaw, na które powoływałem się, można pogodzić z art. 24 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję. Wydaje mi się, że jest to wystarczający argument przemawiający za powrotem do brzmienia art. 24 z pierwotnego projektu rządowego. Ponadto w ciągu ostatnich 3 tygodni, czyli od czasu otrzymania przez Naczelną Radę Adwokacką treści poprawki zaproponowanej przez podkomisję nadzwyczajną, napływają do nas wyjaśnienia ze strony różnych organizacji europejskich, że przed sądem w sprawach o charakterze karnym obrońcą może być jedynie adwokat.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-83">
          <u xml:id="u-83.0" who="#TeresaLiszcz">Rzeczywiście brakuje sensownego podziału na radców i adwokatów. Chciałabym przypomnieć, że jeszcze jako poseł na Sejm PRL X kadencji, próbowałam doprowadzić do połączenia zawodów, ale adwokatura stanęła, że tak powiem, na głowie, żeby do tego nie dopuścić. Dzisiaj znów wysuwa argumenty, które są wynikiem jej działań, żeby nie dopuścić do połączenia zawodów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-84">
          <u xml:id="u-84.0" who="#ZenonKlatka">Chciałbym rozpocząć od stwierdzenia, że z tradycją nie można polemizować. Przedstawicielka Ministerstwa Sprawiedliwości Beata Mik użyła sformułowania „szeroko rozumiane postępowanie karne”. Rozumiem dobrze, dlaczego użyła takiego sformułowania. Naczelna Rada Radców Prawnych, składając wniosek do Ministerstwa Sprawiedliwości, zanim skierowano sprawę do Sejmu RP, wskazywała, że art. 4 ustawy o radcach prawnych uchwalonej w 1997 r. wyłącza z zakresu przedmiotowego świadczenia pomocy prawnej sprawy karne.</u>
          <u xml:id="u-84.1" who="#ZenonKlatka">Uzasadnienie dołączone do projektu ustawy w wersji przyjętej przez podkomisję wyraźnie mówi, że sprawy o wykroczenia nie są sprawami karnymi. W związku z tym przyjęcie art. 24 w brzmieniu zgodnym z pierwotnym przedłożeniem rządowym oznaczać będzie odejście od art. 4 ustawy o radcach prawnych. Przedstawiciel Naczelnej Rady Adwokackiej Andrzej Siemliński myli się, mówiąc, że Komisja, przyjmując art. 24 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję, poszerzy zakres świadczenia pomocy prawnej. W przepisach obowiązującego Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia nie było mowy, że tylko adwokat może być obrońcą obwinionego. Przecież obwinionego mógł bronić obrońca społeczny. Oczywiście pod nazwą obrońcy społecznego rozumiano i wciąż się rozumie radcę prawnego. Skoro jest przepis art. 4 ustawy o radcach prawnych, który, jak powiedziała przedstawicielka Ministerstwa Sprawiedliwości Beata Mik, zakreślił poszerzoną sferę świadczenia pomocy prawnej przez radcę prawnego, wyraźnie wyłączając tylko sprawy karne, korporacja radców prawnych nie widzi żadnych podstaw do tego, żeby kolejne ustawy miały odstępować od podziału wynikającego z tego artykułu.</u>
          <u xml:id="u-84.2" who="#ZenonKlatka">Chciałbym ponadto powiedzieć, że uchwalenie art. 24 w brzmieniu zgodnym z propozycją podkomisji jest nie tyle zgodne z interesem wymiaru sprawiedliwości, co interesem w wymierzaniu sprawiedliwości. Przyjęcie rozwiązania zaproponowanego przez podkomisję spowoduje, że społeczeństwo będzie miało szerszy dostęp do pomocy prawnej. Nie można mówić, że radcy prawni są nieprzygotowani do tego zadania. W 2000 r. Sejm RP rozszerzył w Kodeksie postępowania karnego między innymi prawo radców prawnych do reprezentowania w zakresie pełnomocnictwa procesowego na sprawy kasacyjne. Radcowie prawni zatem występują już w procedurze karnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-85">
          <u xml:id="u-85.0" who="#RyszardOstrowski">Dyskusja, która odbywa się w tej chwili, jest powtórzeniem dyskusji, którą toczono na posiedzeniu podkomisji. Jako poseł sprawozdawca uważam, że mam obowiązek wytłumaczyć, dlaczego podkomisja nadzwyczajna zaproponowała poprawkę zakładającą zmianę brzmienia art. 24.</u>
          <u xml:id="u-85.1" who="#RyszardOstrowski">Po pierwsze, w posiedzeniach podkomisji uczestniczyli przedstawiciele obu korporacji. Próbowano negocjować brzmienie art. 24, żeby odpowiadał on interesom zarówno korporacji adwokackiej, jak i radców prawnych. Niestety kompromisu nie osiągnięto ze względu na sztywne stanowisko korporacji adwokackiej. Przedstawiciele adwokatów twierdzili, że należy powrócić do brzmienia art. 24 z projektu rządowego i w tej sprawie żaden kompromis nie jest potrzebny.</u>
          <u xml:id="u-85.2" who="#RyszardOstrowski">Po drugie, nie wchodząc w polemikę z obiema korporacjami, chciałbym powiedzieć, że podkomisja kierowała się dwiema pobudkami. Podkomisja mianowicie uznała, że postępowanie w sprawach o wykroczenia nie jest postępowaniem karnym, lecz odrębnym postępowaniem dotyczącym orzekania w sprawach innych niż przestępstwa. To, co powiedziałem, znajduje się zresztą w uzasadnieniu do projektu ustawy. Podkomisja kierowała się również opinią zleconą, która obejmowała cały rządowy projekt ustawy. W opinii tej odniesiono się do niewielu przepisów projektu ustawy, ale bardzo krytycznie oceniono art. 24. W opinii użyto mocnych słów, które boję się nawet cytować. Uwaga, cytuję. „Dotychczasowe przepisy Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia dopuszczały możliwość wykonywania funkcji obrony przez osoby godne zaufania i dopuszczone przez organ orzekający. W szczególności obrońcą mógł być przedstawiciel związku zawodowego lub innej organizacji społecznej, której obwiniony był członkiem, a także inna osoba godna zaufania. Ograniczenie wynikające z projektu rządowego jest podyktowane wyraźnym wpływem lobby adwokackiego...”. Druga część zdania sformułowana została w sposób bardziej dobitny. „... a u jego podłoża leży aspekt ekonomiczny. A przecież równie dobrze funkcję obrońcy mogliby pełnić np. doktorzy nauk prawnych czy prawnicy z kwalifikacjami sędziowskimi niewykonujący zawodu, studenci praktykujące w uniwersyteckich klinikach prawa itp. Z pewnością osoby te można by zaliczyć do kręgu osób godnych zaufania i dających rękojmię należytego wykonywania obowiązków obrońcy. Uwagi te odnoszą się do projektowanej regulacji w zakresie reprezentowania pokrzywdzonego w postępowaniu w sprawach o wykroczenia”. Zdaję sobie sprawę, że w posiedzeniu Komisji uczestniczą wyłącznie fachowcy. Dlatego pozwoliłem sobie przeczytać fragment opinii, która leży u podstaw proponowanego przez podkomisję brzmienia art. 24. Oczywiście decyzja należy do Komisji Nadzwyczajnej oraz Sejmu RP.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-86">
          <u xml:id="u-86.0" who="#AndrzejSiemiński">Chciałbym krótko wyjaśnić pewne sprawy. Poseł Ryszard Ostrowski poruszył temat uniwersyteckich klinik prawa. Wszyscy entuzjaści, nie wyłączając profesora Andrzeja Zolla, który jest niejako ojcem tego przedsięwzięcia, zapominają o zasadzie tajemnicy obrończej oraz adwokackiej. Tajemnica obrończa jest nieusuwalną, natomiast tajemnica adwokacka zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania karnego może być uchylona przez sąd, jeżeli będzie ku temu potrzeba. Zaznaczam, że tajemnica obrończa dotyczy wyłącznie adwokatów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-87">
          <u xml:id="u-87.0" who="#BeataMik">Uważam, że należy wziąć pod rozwagę, że język opisowy, którym posługiwano się mówiąc o szeroko rozumianym postępowaniu karnym, czy cytaty z uzasadnienia — nie stanowią żadnego problemu. Natomiast, analizując sprawozdanie podkomisji, problem może stanowić wyrażenie ustawowe, zaczerpnięte z art. 4 ust. 1, czyli termin „sprawa karna”. Jeżeli zgodnie z sugestiami, które tutaj padały, rozumie się, że sprawa karna oznacza wyłącznie sprawę o przestępstwo, wówczas z pewnością nie będziemy określać terminem „sprawa karna” sprawy o przestępstwo skarbowe i wykroczenie skarbowe. Pozwolę sobie poddać pod rozwagę Komisji w szczególności fakt, że na gruncie Kodeksu karnego skarbowego również w postępowaniu w sprawach o wykroczenia skarbowe wyłącznie legitymowany jest adwokat.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-88">
          <u xml:id="u-88.0" who="#KrzysztofŚmieja">Poseł Tadeusz Kilian przejął propozycję rządową jako własny wniosek, który zgłosił. Przypominam, że propozycja rządowa zakłada przywrócenie art. 24 w brzmieniu zaproponowanym w pierwotnym przedłożeniu rządowym.</u>
          <u xml:id="u-88.1" who="#KrzysztofŚmieja">Przystępujemy zatem do głosowania. Kto jest za przyjęciem poprawki posła Tadeusza Kiliana? Kto jest przeciw? Kto wstrzymał się od głosu?</u>
          <u xml:id="u-88.2" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna 6 głosami za, przy 3 głosach przeciwnych i 1 wstrzymującym się, przyjęła poprawkę posła Tadeusza Kiliana.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-89">
          <u xml:id="u-89.0" who="#TeresaLiszcz">Zgłaszam wniosek mniejszości zakładający podtrzymanie propozycji podkomisji nadzwyczajnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-90">
          <u xml:id="u-90.0" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania przepisów rozdziału 5 „Pokrzywdzony, oskarżyciel posiłkowy i pełnomocnicy” Czy ktoś ma uwagi do artykułów 25, 26, 27, 28, 29, 30 i 31? Nikt nie zgłasza uwag.</u>
          <u xml:id="u-90.1" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 25, 26, 27, 28, 29, 30 i 31 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-90.2" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 25, 26, 27, 28, 29, 30 i 31 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-90.3" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania przepisów działu IV „Czynności procesowe”. Czy ktoś ma uwagi do artykułów 32, 33, 34, 35 i 36? Nikt nie zgłasza uwag.</u>
          <u xml:id="u-90.4" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 32, 33, 34, 35 i 36 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-90.5" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 32, 33, 34, 35 i 36 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-90.6" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania art. 37. Czy ktoś zgłasza uwagi do art. 37?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-91">
          <u xml:id="u-91.0" who="#HenrykRomanowski">Mam uwagi do art. 37 paragraf 3, który brzmi: „Przebieg czynności protokołowanych może być utrwalony za pomocą urządzenia rejestrującego obraz lub dźwięk, o czym należy uprzedzić osoby uczestniczące w czynności. Zapis taki i jego przekład są załącznikami do protokołu”. Uważam, że dokonano tutaj zbyt daleko posuniętego uproszczenia. Rozumiem, że jeżeli przebieg czynności protokołowanych był utrwalony za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk, to musi być każdorazowo dokonany przekład. Wydaje mi się, że drugie zdanie art. 37 paragraf 3 powinien brzmieć „Zapis taki i jego przekład, jeżeli został sporządzony, są załącznikami do protokołu”. Inaczej przepis wymagać będzie sporządzania każdorazowo przekładu, nawet jeżeli orzeczenie nie będzie zaskarżone. Jest to uproszczenie pozorne, ponieważ wymagałoby wykonywania pracochłonnych przekładów, mimo że nikt nie kwestionuje orzeczenia sądu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-92">
          <u xml:id="u-92.0" who="#RyszardOstrowski">Przejmuję propozycję przedstawiciela Krajowej Rady Sądowniczej Henryka Romanowskiego jako własny wniosek o dokonanie poprawki polegającej na dodaniu w art. 37 paragraf 3 po słowach „Zapis taki i jego przekład” słów „jeżeli został sporządzony”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-93">
          <u xml:id="u-93.0" who="#KrzysztofŚmieja">Poseł Ryszard Ostrowski zgłosił wniosek o dokonanie poprawki polegającej na dodaniu w art. 37 paragraf 3 po słowach „Zapis taki i jego przekład” słów „jeżeli został sporządzony”.</u>
          <u xml:id="u-93.1" who="#KrzysztofŚmieja">Przystępujemy do głosowania. Kto jest za przyjęciem poprawki posła Ryszarda Ostrowskiego? Kto jest przeciw? Kto wstrzymał się od głosu?</u>
          <u xml:id="u-93.2" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna 10 głosami za, przy braku głosów przeciwnych i wstrzymujących się, przyjęła poprawkę posła Ryszarda Ostrowskiego.</u>
          <u xml:id="u-93.3" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania art. 38. Czy ktoś zgłasza uwagi do brzmienia art. 38? Nikt nie zgłasza uwag.</u>
          <u xml:id="u-93.4" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła art. 38 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-93.5" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła art. 38 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-93.6" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania działu V „Dowody”, rozdział 6 „Przepisy ogólne”. Czy ktoś zgłasza uwagi do brzmienia art. 39?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-94">
          <u xml:id="u-94.0" who="#HenrykRomanowski">Uważam, że zaproponowane brzmienie art. 39 paragraf 2, które zakłada, że w stosunku do standardów określonych w Kodeksie postępowania karnego zmniejszeniu o jedną ulegnie liczba osób w trakcie okazywania, jest uproszczeniem pozornym. Przecież taki zabieg niewiele pomoże organom ścigania, a może spowodować poważne komplikacje w dalszym postępowaniu, w przypadku gdy okaże się, że czyn, zakwalifikowany najpierw jako wykroczenie, później kwalifikowany będzie jako przestępstwo. Z takimi sytuacjami można często spotkać się w przypadku kolizji drogowych. Tuż po wypadku może wydawać się, że obrażenia poszkodowanego były znikome albo nie ma ich wcale, więc czyn kwalifikuje się jako wykroczenie, ale później okazuje się, że poszkodowany doznał poważniejszego uszczerbku na zdrowiu, np. wstrząśnięcie mózgu, więc czyn kwalifikuje się jako przestępstwo, ale pamiętać należy, że czynność okazania została przeprowadzona w sposób właściwy dla postępowania w sprawie o wykroczenia. Dodajmy, że poszkodowany może być obcokrajowcem, który zdążył już wyjechać z Polski. W takiej sytuacji będą formalne przeszkody przed wykorzystaniem protokołu okazania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-95">
          <u xml:id="u-95.0" who="#BeataMik">Słowa przedstawiciela Krajowej Rady Sądowniczej Henryka Romanowskiego postaram się przełożyć na język bardziej zrozumiały. Chodzi o niebezpieczeństwo niemożności uznania za dowód protokołu z takiego okazania. Żeby uniknąć tego niebezpieczeństwa bez jakiegoś nadwerężania uproszczeń w postępowaniu o wykroczenia, strona rządowa to spostrzeżenie uważa za godne akceptacji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-96">
          <u xml:id="u-96.0" who="#KrzysztofŚmieja">Przejmuję propozycję przedstawiciela Krajowej Rady Sądowniczej Henryka Romanowskiego jako własny wniosek o dokonanie poprawki polegającej na wykreśleniu z art. 39 paragraf 2 słów „z tym że podczas okazania, osoba okazywana powinna znajdować się w grupie obejmującej łącznie co najmniej trzy osoby”.</u>
          <u xml:id="u-96.1" who="#KrzysztofŚmieja">Przystępujemy do głosowania. Kto jest za przyjęciem mojej poprawki? Kto jest przeciw? Kto wstrzymał się od głosu?</u>
          <u xml:id="u-96.2" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna 10 głosami za, przy braku głosów przeciwnych i wstrzymujących się, przyjęła moją poprawkę.</u>
          <u xml:id="u-96.3" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania art. 40. Czy ktoś zgłasza uwagi do art. 40?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-97">
          <u xml:id="u-97.0" who="#JerzyWierchowicz">Artykuł. 40 paragraf 1 brzmi następująco: „Na wniosek osoby przesłuchiwanej można przyjąć od niej oświadczenie na piśmie”. Wyrażono tutaj zatem fakultatywność przyjęcia oświadczenia, a moim zdaniem wyrażona powinna być obligacja przyjęcia oświadczenia. Przecież przyjęcie art. 40 w obecnym brzmieniu powodowałoby, że przyjęcie oświadczenia na piśmie byłoby zależne od przyjmującego. Składam wniosek o przyjęcie poprawki do art. 40 paragraf 1 polegającej na zastąpieniu słów „można przyjąć” słowami „przyjmuje się”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-98">
          <u xml:id="u-98.0" who="#BeataMik">Uważam, że poprawkę posła Jerzego Wierchowicza należy przyjąć.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-99">
          <u xml:id="u-99.0" who="#TomaszGrzegorczyk">Mam tylko jedną uwagę. Przyjęcie poprawki posła Jerzego Wierchowicza może doprowadzić do takiej sytuacji, że np. obwiniony będzie pisał oświadczenie przez długi czas, co uniemożliwi prowadzenie postępowania, ponieważ sąd będzie miał obowiązek przyjąć oświadczenie. Sformułowanie fakultatywne wynika z chęci uniknięcia takiej sytuacji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-100">
          <u xml:id="u-100.0" who="#RyszardOstrowski">Jestem skłonny zgodzić się z propozycją posła Jerzego Wierchowicza, zwłaszcza że w pierwotnym przedłożeniu rządowym art. 40 paragraf 1 brzmiał następująco: „Jeżeli osoba przesłuchiwana pragnie złożyć oświadczenie na piśmie, należy umożliwić jej sporządzenie takiego oświadczenia...”. Podkomisja rzeczywiście niepotrzebnie zaproponowała fakultatywność przyjęcia oświadczenia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-101">
          <u xml:id="u-101.0" who="#KrzysztofŚmieja">Poseł Jerzy Wierchowicz złożył wniosek o przyjęcie poprawki do art. 40 paragraf 1 polegającej na zastąpieniu słów „można przyjąć” słowami „przyjmuje się”. Poddaję wniosek pod głosowanie.</u>
          <u xml:id="u-101.1" who="#KrzysztofŚmieja">Przystępujemy do głosowania. Kto jest za przyjęciem poprawki posła Jerzego Wierchowicza? Kto jest przeciw? Kto wstrzymał się od głosu?</u>
          <u xml:id="u-101.2" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna 10 głosami za, przy braku przeciwnych i wstrzymujących się przyjęła poprawkę posła Jerzego Wierchowicza.</u>
          <u xml:id="u-101.3" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy zatem do omawiania art. 41. Czy ktoś zgłasza uwagi do brzmienia art. 41?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-102">
          <u xml:id="u-102.0" who="#BogdanAndryszczak">Przedstawiciele Narodowego Banku Polskiego zaproszeni zostali w celu zajęcia stanowiska wyłącznie w sprawie brzmienia art. 41. Wcześniej nie byliśmy w stanie przedstawić swojego stanowiska. Jeżeli przypatrzymy się art. 41 paragraf 3, to interpretując jego brzmienie, dojdziemy do wniosku, że obejmuje on wszystkie tajemnice, które mogą być ujawnione przed sądem, czyli nie tylko tajemnicę bankową i skarbową, ale również notarialną. Pojawiają się w tym miejscu nasze wątpliwości, zwłaszcza że dotychczasowe prawo brzmiało, że osoby zobowiązane do zachowania każdej tajemnicy, poczynając od państwowej, mogły być zwolnione z tego obowiązku, ale tylko wtedy, gdy był odpowiedni tryb i zasady ujawniania tych tajemnic. W związku z tym ustawa - Prawo bankowe oraz ustawa - Ordynacja podatkowa nie przewidują ujawniania wiadomości skarbowych oraz wiadomości stanowiących tajemnicę bankową, ponieważ w tych ustawach nie określono trybu dostępu do tych wiadomości. Jeżeli artykuł 41 zostanie uchwalony w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję, wszystkie tego typu wiadomości będą mogły zostać ujawnione. Rozumiem, że o uchyleniu tajemnicy decydować będzie sąd, ale waga spraw o wykroczenia oraz ich ciężar gatunkowy w ostatnim czasie de facto nie zmienił się. Ponadto, ustawa o ochronie informacji niejawnych tworzy obecnie zupełnie nowy stan prawny w stosunku do przeszłej rzeczywistości prawnej.</u>
          <u xml:id="u-102.1" who="#BogdanAndryszczak">W projekcie ustawy Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia używa się terminów „tajemnica państwowa” i „tajemnica służbowa”, natomiast biorąc pod uwagę klauzulę poufności, należy zdawać sobie sprawę, że dotyczy ona ewentualnego narażenia na szkodę interesów państwa. Jest to zupełnie inny rodzaj tajemnicy. Natomiast zgodnie z obowiązującą ustawą o ochronie informacji niejawnych wszystkie pozostałe rodzaje tajemnicy są chronione na zasadach, które przewidziano dla każdej z nich osobno. Przedstawię propozycję Narodowego Banku Polskiego. Chcąc znaleźć zadowalające rozwiązanie, które odpowiadałoby zarówno NBP, jak i interesom klienta, absolutnie nie negujemy uprawnień sądu. Nie możemy wykluczyć, że w sprawach o wykroczenia pojawi się pokusa dostępu do tajemnicy bankowej, np. zbadania stanu majątkowego obwinionego i innych tego typu czynności. Podkreślam, że tajemnica bankowa w obecnej chwili uległa bardzo posuniętemu rozróżnieniu. W projekcie ustawy o Policji, nad którym obecnie trwają pracę w komisjach sejmowych, do tajemnicy państwowej ma dostęp Policja w ramach prowadzonych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Obawiam się, że jeżeli poszerzy się jeszcze dostęp do tajemnicy bankowej, to w polskim systemie bankowym nie będzie żadnej tajemnicy bankowej. Zaznaczam, że projekt ustawy o Policji nie jest jedynym projektem, który zakłada poszerzenie dostępu do tajemnicy bankowej. W komisjach sejmowych trwają prace nad kolejnymi ustawami, które zmierzają do tego samego.</u>
          <u xml:id="u-102.2" who="#BogdanAndryszczak">Uwzględniając charakter tajemnicy chronionej ustawą o ochronie informacji niejawnych, proponuję, aby w art. 41 paragraf 2 dodać słowa „lub służbowej” po słowach „tajemnicy państwowej”. Jeżeli chodzi o paragraf 3, to zgodnie z dotychczasowo przyjętym trybem i zasadami proponuję, żeby brzmiał następująco „Osoby zobowiązane do zachowania tajemnicy związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji mogą być przesłuchane co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, tylko po zwolnieniu tych osób od obowiązku zachowania tajemnicy przez sąd w trybie i na warunkach określonych w odrębnych ustawach”. Natomiast boję się, że wystąpi kolizja między przepisami projektu ustawy a innymi ustawami, innymi słowy - nie będzie między nimi zgodności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-103">
          <u xml:id="u-103.0" who="#BeataMik">Z podobnymi rozwiązaniami spotykamy się w Kodeksie postępowania karnego, który nie określa wprost innego trybu i zasad zwalniania od obowiązku zachowania tajemnic chronionych prawem. Zwracam uwagę, że pod terminem tajemnice chronione prawem kryją się nie tylko tajemnica bankowa, ale również ubezpieczeniową, notarialna i szereg innych rodzajów tajemnic. Zwłaszcza jeżeli chodzi o prawo bankowe, niezależnie od zmian dokonywanych w Kodeksie postępowania karnego, zwolnienie od obowiązku tajemnicy bankowej może nastąpić wyłącznie na podstawie art. 105 ustawy z 1997 r. — Prawo bankowe albo art. 106 tej ustawy, ale tylko do 21 czerwca 2001 r., ponieważ 22 czerwca 2001 r. nabierają mocy modyfikacje przepisów ustawy — Prawo bankowe wprowadzone tzw. ustawą „przeciwpralniczą”. Wydaje się, że należy zachować brzmienie zarówno art. 41 projektu ustawy — Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, jak i odpowiedniego artykułu w Kodeksie postępowania karnego, żeby nie wprowadzać dodatkowych trudności związanych z interpretacją przepisów mówiących o tajemnicach prawem chronionych. Przyjmując art. 41 w brzmieniu zaproponowanym przez przedstawiciela Narodowego Banku Polskiego Bogdana Andryszczaka, wprowadzilibyśmy nieporządek, a pożytek i tak byłby niewielki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-104">
          <u xml:id="u-104.0" who="#KrzysztofŚmieja">Przypomnę, że przedstawiciel Narodowego Banku Polskiego Bogdan Andryszczak zaproponował, aby w art. 41 paragraf 2 dodać słowa „lub służbowej” po słowach „tajemnicy państwowej” oraz żeby art. 41 paragraf 3 brzmiał następująco „Osoby zobowiązane do zachowania tajemnicy związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji mogą być przesłuchane co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, tylko po zwolnieniu tych osób od obowiązku zachowania tajemnicy przez sąd w trybie i na warunkach określonych w odrębnych ustawach”. Czy ktoś chciałby przejąć propozycję przedstawiciela Narodowego Banku Polskiego?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-105">
          <u xml:id="u-105.0" who="#BogdanAndryszczak">Chciałbym nawiązać do wypowiedzi przedstawicielki Ministerstwa Sprawiedliwości Beaty Mik. Wyjaśniam, że art. 106 ustawy — Prawo bankowe mówi o postępowaniu w sprawach karnych, a nie o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-106">
          <u xml:id="u-106.0" who="#BeataMik">Taka korektura dla postępowania w sprawach o wykroczenia byłaby bezwartościowa, ponieważ ani ustawa — Prawo bankowe, jak słusznie zauważył przedstawiciel Narodowego Banku Polskiego Bogdan Andruszczak, ani tzw. ustawa „przeciwpralnicza” nie przewiduje możliwości udostępniania organom procesowym tajemnicy bankowej na użytek postępowania w sprawach o wykroczenia. Nie zgadzamy się z propozycjami przedstawionymi przez przedstawiciela NBP, ponieważ wprowadzenie ich wprowadziłoby zamęt i byłoby niepotrzebną ingerencją w przepisy ustaw organicznych, a z punktu widzenia Prawa bankowego — obojętne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-107">
          <u xml:id="u-107.0" who="#TeresaLiszcz">Jestem skłonna przejąć propozycję przedstawiciela Narodowego Banku Polskiego Bogdana Adryszczaka, ale wydaje mi się, że należy ją nieco zmodyfikować. Art. 41 paragraf 3 powinien brzmieć: „Osoby zobowiązane do zachowania innej tajemnicy ustawowo chronionej mogą być przesłuchane co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, tylko po zwolnieniu tych osób od obowiązku zachowania tajemnicy przez sąd w trybie i na warunkach określonych w odrębnych ustawach”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-108">
          <u xml:id="u-108.0" who="#ZenonKlatka">Ponieważ często stykam się z problemami wynikających z przepisów ustawy o ochronie informacji niejawnych, czuję się w obowiązku wyjaśnić pewne sprawy. Uwzględnienie propozycji przedstawiciela Narodowego Banku Polskiego, polegającej na tym, że odstępstwo od tajemnicy służbowej było możliwe za zezwoleniem uprawnionego organu przełożonego oznacza, że każdy zakład pracy, który ma swój wykaz tajemnic służbowych sporządzonych zgodnie z ustawą o ochronie informacji niejawnych mógłby blokować ujawnienie tych informacji decyzją przełożonego, czyli kierownika zakładu pracy. Przecież tajemnica służbowa nie dotyczy wyłącznie NBP, ale również spółek prawa handlowego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-109">
          <u xml:id="u-109.0" who="#KrzysztofŚmieja">Posłanka Teresa Liszcz złożyła wniosek o przyjęcie poprawki polegającej na wykreśleniu z art. 41 paragraf 3 słów „tajemnicy służbowej lub tajemnicy związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji” i zastąpienie ich słowami „innej tajemnicy ustawowo chronionej”.</u>
          <u xml:id="u-109.1" who="#KrzysztofŚmieja">Przystępujemy do głosowania. Kto jest za przyjęciem poprawki posłanki Teresy Liszcz? Kto jest przeciw? Kto wstrzymał się od głosu?</u>
          <u xml:id="u-109.2" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna, przy 2 głosach za, 3 przeciwnych i 2 wstrzymujących się, odrzuciła propozycję poprawki.</u>
          <u xml:id="u-109.3" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania artykułów 42, 43 i 44. Czy ktoś zgłasza uwagi do brzmienia artykułów 42, 43 i 44? Nikt nie zgłasza uwag.</u>
          <u xml:id="u-109.4" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 42, 43 i 44 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-109.5" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 42, 43 i 44 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-109.6" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania przepisów działu VI „Środki przymusu” rozdział 8 „Zatrzymanie”. Czy ktoś zgłasza uwagi do art. 45? Nikt nie zgłasza uwag.</u>
          <u xml:id="u-109.7" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła art. 45 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-109.8" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła art. 45 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-109.9" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania art. 46. Czy ktoś zgłasza uwagi do brzmienia art. 46?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-110">
          <u xml:id="u-110.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Konsekwencją przyjęcia rozstrzygnięć w art. 24 powinno być wykreślenie w art. 46 paragraf 4, słów „albo z radcą prawnym” znajdujących się po słowach „z adwokatem”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-111">
          <u xml:id="u-111.0" who="#RyszardOstrowski">Mam pytanie do przedstawiciela Biura Legislacyjnego KS. Czy wniosek mniejszości dotyczący brzmienia art. 24 musi zawierać również konsekwencje jego uchwalenia?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-112">
          <u xml:id="u-112.0" who="#PrzedstawicielBiuraLegislacyjnegoKS">Wniosek mniejszości jest uchwalany razem ze wszystkimi konsekwencjami.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-113">
          <u xml:id="u-113.0" who="#KrzysztofŚmieja">Proszę przedstawicieli Biura Legislacyjnego o dokonanie zmian w brzmieniu art. 46 paragraf 4 wynikających z przyjęcia art. 24.</u>
          <u xml:id="u-113.1" who="#KrzysztofŚmieja">Czy ktoś zgłasza uwagi do brzmienia artykułów 46 i 47? Nikt nie zgłasza uwag.</u>
          <u xml:id="u-113.2" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła brzmienie artykułów 46 i 47. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-113.3" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 46 i 47.</u>
          <u xml:id="u-113.4" who="#KrzysztofŚmieja">Przystępujemy do omawiania rozdziału 9 „Zabezpieczenie i zajęcie przedmiotów”. Przechodzimy do omawiania art. 48. Czy ktoś zgłasza uwagi do art. 48?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-114">
          <u xml:id="u-114.0" who="#TomaszGrzegorczyk">Artykuł 48 paragraf 4 brzmi następująco: „Przy dokonywaniu czynności, o których mowa w paragrafach 1–3, stosuje się odpowiednio przepisy art. 217, 227–233 Kodeksu postępowania karnego”. Pozostawienie w takim brzmieniu art. 48 paragraf 5 może stwarzać pewne niebezpieczeństwa. Obowiązujący przepis Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia odwołuje się tylko do niektórych przepisów Kodeksu postępowania karnego, dotyczących odbierania rzeczy, ale pomija przepisy dotyczące przeszukania. Nie widzę problemu, patrząc na sytuacje opisane w art. 48 paragrafach 2 i 3, natomiast dostrzegam go, analizując art. 48 paragraf 1. Artykuł 48 paragraf 1 brzmi następująco: „Policja i inne organy uprawnione do prowadzenia czynności określonych w dziale VII mogą dokonać tymczasowego zajęcia przedmiotu, jeżeli w zakresie swego działania dowiedziały się lub ujawniły wykroczenie zagrożone przepadkiem przedmiotów, a zajęcie takie jest niezbędne dla zabezpieczenia wykonania tego przepadku. Z czynności zajęcia sporządza się protokół”. Policja zatem może w trakcie przeszukania dokonać zajęcia przedmiotu. Moim zdaniem zdecydowanie lepiej byłoby wskazać tutaj wprost przeszukanie i zamiast wyliczania w art. 48 paragraf 5 artykułów Kodeksu postępowania karnego, które stosuje się odpowiednio, stwierdzić, że stosuje się odpowiednio art. 44 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia. Artykuł 44 mówi o przeszukaniu, a art. 44 paragraf 5 odwołuje się do przepisów Kodeksu postępowania karnego, ale co więcej, odwołuje się również do przepisów Kodeksu postępowania karnego mówiących o zaskarżaniu nie tylko decyzji, ale również czynności przeszukania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-115">
          <u xml:id="u-115.0" who="#KrzysztofŚmieja">Czy ktoś przejmuje propozycję eksperta rządowego Tomasza Grzegorczyka?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-116">
          <u xml:id="u-116.0" who="#RyszardOstrowski">Przejmuję propozycję eksperta rządowego Tomasza Grzegorczyka jako własny wniosek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-117">
          <u xml:id="u-117.0" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja przyjęła poprawkę posła Ryszarda Ostrowskiego. Sprzeciwu nie słyszę, stwierdzam, że Komisja przyjęła poprawkę posła Ryszarda Ostrowskiego.</u>
          <u xml:id="u-117.1" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania rozdziału 10 projektu ustawy „kary porządkowe i pozostałe środki przymusu” Czy ktoś zgłasza uwagi do brzmienia artykułów 49, 50, 51, 52 i 53? Nikt nie zgłasza uwag.</u>
          <u xml:id="u-117.2" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła brzmienie artykułów 49, 50, 51, 52 i 53. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-117.3" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 49, 50, 51, 52 i 53.</u>
          <u xml:id="u-117.4" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania działu VII projektu ustawy „Czynności wyjaśniające”. Czy ktoś zgłasza uwagi do brzmienia art. 54?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-118">
          <u xml:id="u-118.0" who="#BeataMik">Mam drobną uwagę o charakterze legislacyjnym. W art. 54 paragraf 4 przed liczbą „308” należy dopisać „art.”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-119">
          <u xml:id="u-119.0" who="#KrzysztofŚmieja">Proszę przedstawicieli Biura Legislacyjnego KS o dokonanie poprawki.</u>
          <u xml:id="u-119.1" who="#KrzysztofŚmieja">Czy ktoś zgłasza uwagi do artykułów 54, 55, i 56? Nikt nie zgłasza uwag.</u>
          <u xml:id="u-119.2" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła brzmienie artykułów 54, 55, i 56. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 54, 55, i 56.</u>
          <u xml:id="u-119.3" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania działu VIII „Postępowanie zwyczajne”, rozdział 11 „Wszczęcie postępowania; orzekanie przed rozprawą”. Czy ktoś zgłasza uwagi do brzmienia artykułów 57, 58 i 59? Nikt nie zgłasza uwag.</u>
          <u xml:id="u-119.4" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła brzmienie artykułów 57, 58 i 59. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-119.5" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 57, 58 i 59.</u>
          <u xml:id="u-119.6" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania art. 60. Czy ktoś zgłasza uwagi do brzmienia art. 60?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-120">
          <u xml:id="u-120.0" who="#BeataMik">Pragnę w kilku zdaniach przedstawić propozycję poprawki brzmienia art. 60 paragraf 2 oraz przeprosić w imieniu Ministerstwa Sprawiedliwości za to, że propozycje te nie zostały uwzględnione w piśmie z dnia 22 maja 2001 r. Po zasięgnięciu opinii środowiska sędziowskiego strona rządowa poddaje pod rozwagę Komisji propozycję uproszczenia w szczególności trybu nakazowego. Uproszczenia te zaczynają się właśnie w art. 60 paragraf 2, gdzie proponujemy wykreślić w zdaniu pierwszym dwukrotnie użyte wyrazy „i 6”, odnoszące się do kwestii zawiadomień w postępowaniu nakazowym. Ponadto proponujemy dodać zdanie trzecie w brzmieniu „Nakaz karny wydaje się na posiedzeniu bez udziału stron”. Takie brzmienie byłoby zgodne z przedłożonym projektem rządowym ustawy — Kodeks postępowania karnego. Pozwolę sobie przedstawić całą koncepcję uproszczenia trybu nakazowego. Następnie w art. 93 paragraf 3 proponujemy skreślić wyrazy „w postaci prowadzenia pojazdów mechanicznych”. Taka poprawka umożliwiłaby orzekanie wszystkich środków karnych w postępowaniu nakazowym. Następnie proponujemy w art. 94 dodać po paragrafie 1 paragraf 2 w brzmieniu: „Odpis wyroku orzekającego nakaz karny doręcza się ujawnionemu pokrzywdzonemu, któremu służy apelacja od takiego wyroku”, a dotychczasowy paragraf 2 oznaczyć jako paragraf 3. Taka poprawka umożliwiłaby ujawnionemu pokrzywdzonemu złożenie apelacji od wyroku w tym szczególnym przypadku. Naszym zdaniem upodabniając postępowanie nakazowe Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia do postępowania nakazowego Kodeksu postępowania karnego, które zostało przyjęte przez Komisję bez uwag zgodnie z projektem rządowym, znacznie uprościlibyśmy tę procedurę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-121">
          <u xml:id="u-121.0" who="#RyszardOstrowski">Biorąc pod uwagę ciężar gatunkowy proponowanych zmian oraz fakt, że w dniu dzisiejszym nie zakończymy prac nad sprawozdaniem podkomisji, wydaje mi się, że lepiej będzie, jeżeli zmiany zaproponowane przez stronę rządową rozpatrzymy na następnym posiedzeniu Komisji. Wydaje mi się, że skoro zmiany dotyczą aż 5 artykułów, należy rozważyć je w spokoju.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-122">
          <u xml:id="u-122.0" who="#BeataMik">Jeżeli taka jest wola Komisji, to chciałabym również zasygnalizować, że zmiany proponowane przez stronę rządową dotyczyć będą również uproszczenia postępowania odwoławczego. W art. 106 proponujemy po paragrafie 1 dodać paragraf 2 w brzmieniu „Sąd może rozpoznać apelację na posiedzeniu bez udziału stron, chyba że strona w apelacji zażądała przeprowadzenia rozprawy”, oraz dotychczasowy paragraf 2 oznaczyć jako paragraf 3, a dotychczasowy paragraf 3 oznaczyć jako paragraf 4. Natomiast w art. 109 paragraf 2 proponujemy skreślić wyrazy „art. 458”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-123">
          <u xml:id="u-123.0" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy zatem do omawiania artykułów 61, 62, 63 i 64. Czy ktoś zgłasza uwagi do brzmienia artykułów 61, 62, 63 i 64? Nikt nie zgłasza uwag.</u>
          <u xml:id="u-123.1" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła brzmienie wymienionych artykułów. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-123.2" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 61, 62, 63 i 64.</u>
          <u xml:id="u-123.3" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania rozdziału 12 „Przygotowanie do rozprawy”. Czy ktoś zgłasza uwagi do brzmienia art. 65?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-124">
          <u xml:id="u-124.0" who="#TeresaLiszcz">Wydaje mi się, że po wyrazach „Prezes sądu” oraz „rozprawę” brakuje przecinków.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-125">
          <u xml:id="u-125.0" who="#KrzysztofŚmieja">Słuszna uwaga. Proszę przedstawicieli Biura Legislacyjnego KS o dokonanie korekty we wskazanych miejscach.</u>
          <u xml:id="u-125.1" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania artykułów 66, 67, 68 i 69. Czy ktoś zgłasza uwagi do brzmienia artykułów 66, 67, 68 i 69? Nikt nie zgłasza uwag.</u>
          <u xml:id="u-125.2" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła brzmienie wymienionych artykułów. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-125.3" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 66, 67, 68 i 69.</u>
          <u xml:id="u-125.4" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania rozdziału 13 „Rozprawa”. Czy ktoś zgłasza uwagi do brzmienia artykułów 70, 71, 72, 73, 74, 75, 76, 77, 78, 79 i 80? Nikt nie zgłasza uwag.</u>
          <u xml:id="u-125.5" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła brzmienie wymienionych artykułów. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-125.6" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 70, 71, 72, 73, 74, 75, 76, 77, 78, 79 i 80.</u>
          <u xml:id="u-125.7" who="#KrzysztofŚmieja">Przechodzimy do omawiania art. 81. Czy ktoś zgłasza uwagi do brzmienia art. 81?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-126">
          <u xml:id="u-126.0" who="#JerzyWierchowicz">Chciałbym zwrócić uwagę, że w art. 70 paragraf 4 użyto sformułowania „rozstrzygnięcie”, podczas gdy w innych artykułach mowa jest o wyroku. O ile wiem, nie spotyka się w Kodeksie postępowania karnego pojęcia rozstrzygnięcia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-127">
          <u xml:id="u-127.0" who="#TomaszGrzegorczyk">Pod pojęciem rozstrzygnięcia rozumie się nie tylko wyrok. Takie sformułowanie oznacza, że każde postanowienie, a nie tylko wyrok, ogłaszane jest jawnie, o ile oczywiście nie wyłączono jawności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-128">
          <u xml:id="u-128.0" who="#JerzyWierchowicz">W takim razie wydaje mi się, że lepiej byłoby operować pojęciami znanymi z Kodeksu postępowania karnego, np. pojęciem orzeczenia, wyroku lub postanowienia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-129">
          <u xml:id="u-129.0" who="#TomaszGrzegorczyk">Musimy wziąć pod uwagę, że art. 32 paragraf 1 projektu ustawy Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia brzmi następująco: „Rozstrzygnięcia zapadają w postaci orzeczeń, zarządzeń albo mandatów karnych”.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-130">
          <u xml:id="u-130.0" who="#KrzysztofŚmieja">Skoro w artykule 32 paragraf 1 określono pojęcie rozstrzygnięcia, wydaje mi się, że nie powinniśmy zmieniać brzmienia art. 70 paragraf 4.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-131">
          <u xml:id="u-131.0" who="#JerzyWierchowicz">Nie będę upierać się przy swojej propozycji poprawki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-132">
          <u xml:id="u-132.0" who="#KrzysztofŚmieja">Zachowujemy zatem dotychczasowe brzmienie art. 70 paragraf 4. Przechodzimy do omawiania artykułów 81, 82, 83 i 84. Czy ktoś zgłasza uwagi do brzmienia artykułów 81, 82, 83 i 84? Nikt się nie zgłasza.</u>
          <u xml:id="u-132.1" who="#KrzysztofŚmieja">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła brzmienie wymienionych artykułów. Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-132.2" who="#KrzysztofŚmieja">Stwierdzam, że Komisja Nadzwyczajna przyjęła artykuły 81, 82, 83 i 84 w brzmieniu zaproponowanym przez podkomisję.</u>
          <u xml:id="u-132.3" who="#KrzysztofŚmieja">Zamykam posiedzenie Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach.</u>
          <u xml:id="u-132.4" who="#KrzysztofŚmieja">Dalsze prace nad rządowym projektem ustawy - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia odbędą się na posiedzeniu Komisji w tygodniu sejmowym.</u>
          <u xml:id="u-132.5" who="#KrzysztofŚmieja">Przypominam ponadto, że w przyszłym tygodniu odbędzie się posiedzenie Komisji w sprawie projektu ustawy - Kodeks postępowania karnego. Oczywiście dziś o godzinie 16 odbędzie się również posiedzenie Komisji w tej samej sprawie.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>