text_structure.xml 97.3 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml" />
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml" />
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#MarekOlewiński">Tematem posiedzenia są przekształcenia własnościowe i procesy restrukturyzacyjne podejmowane w przemyśle hutniczym. Proponuję, aby przedstawiciele Ministerstwa Przekształceń Własnościowych oraz Ministerstwa Przemysłu i Handlu dokonali krótkiego wprowadzenia do tego tematu, a następnie głos oddam przedstawicielowi Najwyższej Izby Kontroli. Przed dyskusją wysłuchamy opinii prezesów i dyrektorów hut.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#KrzysztofPawlak">Ministerstwo Przekształceń Własnościowych przygotowało na dzisiejsze posiedzenie Komisji materiał zawierający informacje na temat przebiegu procesu przekształceń własnościowych w spółkach sektora hutniczego, w których skarb państwa reprezentowany jest przez ministra przekształceń własnościowych. Huty, które funkcjonują jako przedsiębiorstwa państwowe, są w gestii ministra przemysłu i handlu.</u>
          <u xml:id="u-2.1" who="#KrzysztofPawlak">Obecnie minister przekształceń własnościowych pełni funkcje właścicielskie w imieniu skarbu państwa wobec następujących jednoosobowych spółek skarbu państwa z sektora hutniczego: Huta Katowice, Huta Andrzej i Huta Stalowa Wola.</u>
          <u xml:id="u-2.2" who="#KrzysztofPawlak">Przez okres przejściowy - zaraz wyjaśnię na czym on polega - w gestii ministra przekształceń własnościowych były takie huty, jak: Huta Małapanew, Huta Ostrowiec, Huta Batory, Huta Jedność, Huta Zawiercie i Huta Szczecin. Poddane one zostały procedurze bankowego postępowania ugodowego, w wyniku którego nastąpiła konwersja wierzytelności na akcje w tych spółkach. W ten sposób akcjonariuszami stali się wierzyciele, przy czym skarb państwa zachował pewne pakiety akcji, które stanowią: w Hucie Ostrowiec - 39% kapitału akcyjnego, w Hucie Batory - 28,78% kapitału akcyjnego, w Hucie Jedność - 25% kapitału akcyjnego, w Hucie Zawiercie - 41,33% kapitału akcyjnego i w Hucie Szczecin - 18,18% kapitału akcyjnego.</u>
          <u xml:id="u-2.3" who="#KrzysztofPawlak">Ponadto kilka hut zostało skierowanych do narodowych funduszy inwestycyjnych. Są to takie podmioty, jak: Huta Ferrum, Huta Buczek. Skarb państwa zachował w nim po 25% akcji.</u>
          <u xml:id="u-2.4" who="#KrzysztofPawlak">Wrócę do restrukturyzacji w ramach bankowego postępowania ugodowego. Moim zdaniem, była to najistotniejsza restrukturyzacja, jaka dokonała się w hutach, ponieważ nastąpiła zmiana struktury właścicieli. Współwłaścicielami stali się wierzyciele, głównie dawne centrale handlu zagranicznego, a obecnie takie spółki, jak: Stalexport i Impexmetal oraz banki.</u>
          <u xml:id="u-2.5" who="#KrzysztofPawlak">Procesy postępowań ugodowych, pomimo zamiany wierzytelności na akcje, jeszcze się nie zakończyły. W niektórych hutach przez 3 lub 5 lat będą wdrażane programy restrukturyzacyjne. Proces ten jest mniej więcej w połowie zaawansowany.</u>
          <u xml:id="u-2.6" who="#KrzysztofPawlak">Bankowe postępowania ugodowe były zawierane indywidualnie pomiędzy daną spółką a bankiem oraz wierzycielami. Ingerencja dawnego właściciela, tj. skarbu państwa w realizację programu naprawczego, restrukturyzacyjnego jest dość ograniczona.</u>
          <u xml:id="u-2.7" who="#KrzysztofPawlak">W hutach, w których zakończyło się postępowanie ugodowe albo jeszcze trwa takie postępowanie, część pakietów akcji zachował skarb państwa i są one przeznaczone dla pracowników. Takie warunki ugody postawił minister przekształceń własnościowych.</u>
          <u xml:id="u-2.8" who="#KrzysztofPawlak">Oprócz restrukturyzacji realizowanej w ramach bankowego postępowania ugodowego, niektóre huty wykonują indywidualne programy restrukturyzacji. Do nich należy Huta Katowice. Realizuje ona bardzo poważny program i jeśli zakończy się on powodzeniem, to wyznaczy nową ścieżkę prowadzącą do prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-2.9" who="#KrzysztofPawlak">Na czym polega ten program? Zakłada on przekształcenie struktury organizacyjnej spółki w strukturę holdingową z jednoczesnym uwłaszczeniem pracowników. Struktura holdingowa polegałaby na wyodrębnieniu przedsiębiorstwa spółki spółek linii stali (podstawowego ciągu technologicznego), spółki grupującej podmioty zaplecza i usługowe, działające obecnie na terenie huty (spółka ta otrzymałaby nazwę Grupa Kapitałowo-Inwestycyjna SA) oraz grupy tzw. podmiotów zależnych z sektora hutniczego, powiązanych kapitałowo z Hutą Katowice (np. Huta Batory SA). Program restrukturyzacji Huty Katowice przewiduje uwłaszczenie pracowników spółki przez rozprowadzenie wśród nich obligacji zamiennych na akcje Grupy Kapitałowo-Inwestycyjnej SA.</u>
          <u xml:id="u-2.10" who="#KrzysztofPawlak">Obecnie w Ministerstwie Przekształceń Własnościowych trwają prace nad przygotowaniem projektu rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie zezwolenia Hucie Katowice na wniesienie udziałów w czterech spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością do grupy kapitałowo-inwestycyjnej. Opracowanie tego projektu jest niezbędne dla uruchomienia pierwszej fazy programu restrukturyzacji. Projekt rozporządzenia jest uzgadniany z resortami i może w przyszłym tygodniu zostanie skierowany na posiedzenie Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów.</u>
          <u xml:id="u-2.11" who="#KrzysztofPawlak">Jednocześnie zarząd spółki prowadzi rozmowy z belgijską grupą kapitałową Sidmar NV, będącą częścią stalowego koncernu Arbed. Negocjacje te dotyczą powołania spółki joint venture, której przedmiotem działania ma być produkcja, przerób oraz sprzedaż wyrobów płaskich ze stali. Powołanie tej spółki przewiduje się jeszcze w tym roku. W tych negocjacjach skarb państwa nie bierze bezpośredniego udziału. Jest to w gestii zarządu spółki, natomiast skarb państwa postawił pewne warunki, które mają chronić jego interesów.</u>
          <u xml:id="u-2.12" who="#KrzysztofPawlak">Na zakończenie chcę oświadczyć, że Ministerstwo Przekształceń Własnościowych nie prowadzi indywidualnych programów prywatyzacji kapitałowej hut, bo nie ma takich projektów. Prywatyzacja, która już się dokonała w ramach bankowego postępowania ugodowego, bowiem wierzytelności zostały zamienione na akcje, nie przyniosła budżetowi państwa bezpośrednio dochodów, natomiast przyczyniła się w wielu przypadkach do uratowania hut.</u>
          <u xml:id="u-2.13" who="#KrzysztofPawlak">Niektóre z hut korzystają z indywidualnych, doraźnych instrumentów restrukturyzacyjnych, które są w dyspozycji rządu. Mam na myśli korzystanie z funduszu pomocowego EFSAL, który pochodzi z Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju. Fundusz ten przeznaczony jest na inwestycje i dotacje na osłonę socjalną przy zwolnieniach grupowych. Z wnioskiem o przyznanie środków z tego funduszu wystąpiła Huta Katowice.</u>
          <u xml:id="u-2.14" who="#KrzysztofPawlak">Ponadto niektóre z hut korzystają z jednorazowej dotacji z budżetu państwa na pokrycie opłat z tytułu składek na ZUS. Ta akcja była wykonywana po raz pierwszy w ub. roku, kiedy budżet państwa wydał na ten cel 8 bln starych zł, a w tym roku wyda 6 bln starych zł. Spółki, które spełniają warunki określone w rozporządzeniu Rady Ministrów, mogą korzystać z tej jednorazowej dotacji.</u>
          <u xml:id="u-2.15" who="#KrzysztofPawlak">Na tym zakończę informację o przebiegu procesu restrukturyzacji w hutach, które są spółkami skarbu państwa. Jeśli będą jakieś pytania, to chętnie na nie odpowiem.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#MarekOlewiński">Spodziewam się, że podczas dyskusji będą zadawane pytania pod adresem pana dyrektora.</u>
          <u xml:id="u-3.1" who="#MarekOlewiński">Oddaję teraz głos panu ministrowi Padykule.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#StanisławPadykuła">Informacje na temat programu restrukturyzacji sektora hutniczego przekażemy państwu w trzech wystąpieniach. Doradca pan Łaszczyk omówi ten program w odniesieniu do hutnictwa żelaza i stali, zaś doradca pan Kulik poinformuje państwa, co się pod tym względem dzieje w hutnictwie metali kolorowych. W swoim wystąpieniu skoncentruję się na podstawowych problemach, które występują w całym sektorze hutniczym i które powinny zostać rozwiązane w najbliższym czasie.</u>
          <u xml:id="u-4.1" who="#StanisławPadykuła">Hutnictwo metali kolorowych zostało najszybciej skomercjalizowane i poszczególne huty realizowały w zasadzie indywidualne programy, o których dzisiaj można powiedzieć, że przyniosły pozytywne efekty. Nie mniej jednak są jeszcze pewne problemy, które należy rozwiązać, a głównie chodzi o funkcjonowanie tego hutnictwa na rynkach zagranicznych i sprostanie konkurencji na tych rynkach.</u>
          <u xml:id="u-4.2" who="#StanisławPadykuła">Hutnictwo żelaza i stali stanowi zasadniczy element programu restrukturyzacji hutnictwa ze względu na jego potencjał produkcyjny, udział w eksporcie i należy także pamiętać, że w tym sektorze zatrudnionych jest około 100 tys. pracowników. Biorąc pod uwagę jego powiązanie z innymi sektorami polskiej gospodarki, staje się oczywiste, że jest to sektor strategiczny.</u>
          <u xml:id="u-4.3" who="#StanisławPadykuła">Duże znaczenie do restrukturyzacji polskiego hutnictwa żelaza i stali przywiązuje także Unia Europejska. Ze szczególną uwagą obserwuje ona ten sektor i życzy sobie przekazywania pewnych informacji dotyczących programu jego rozwoju. Unia Europejska dąży do tego, aby uzyskać komplementarność wyrobów hutnictwa produkowanych w krajach Unii Europejskiej z wyrobami produkowanymi przez kraje b. RWPG, a zwłaszcza przez Polskę, Czechy, Słowację, Węgry i Słowenię.</u>
          <u xml:id="u-4.4" who="#StanisławPadykuła">Dotychczasowe uzgodnienia, które dotyczą tego sektora bazują głównie na spisanej umowie, gdzie określiliśmy warunki dla importu wyrobów stalowych na polski rynek. Zgodnie z tą umową w 1998 r. kraje Unii Europejskiej będą mogły sprowadzać na nasz rynek te wyroby bez opłat celnych. Z tego względu musimy postawić pytanie, czy polskie hutnictwo będzie w stanie sprostać konkurencji, gdy zostaną zniesione bariery celne?</u>
          <u xml:id="u-4.5" who="#StanisławPadykuła">Zrobiono już wiele, ale nie zrobiono jeszcze tyle, aby ze spokojem można było myśleć o tym, co nas czeka. Przede wszystkim zrobiono wiele dla przygotowania polskiego hutnictwa, by mogło ono sprostać konkurencji, ale w zakresie produkcji stali w stanie nieprzerobionym. Obecnie udział tego produktu w strukturze produkcji hutnictwa żelaza i stali jest za duży i należy dążyć do zmiany struktury na rzecz produkcji półfabrykatów i wyrobów gotowych.</u>
          <u xml:id="u-4.6" who="#StanisławPadykuła">Po to, abyśmy mogli być spokojni o dobrą kondycję polskiego hutnictwa w najbliższych latach, musimy starać się dokonać zmiany struktury technicznej i poziomu zatrudnienia w takim tempie, aby do 2000 r. polskie wyroby mogły konkurować z wyrobami krajów Unii Europejskiej pod względem jakościowym i cenowym. Czy mamy taką szansę?</u>
          <u xml:id="u-4.7" who="#StanisławPadykuła">Z analizy zrealizowanych przedsięwzięć wynika, że mamy już opóźnienia na skutek braku środków finansowych. Zaważyły głównie lata 1992–1993, kiedy koniunktura na rynku wyrobów hutniczych nie była dość wyraźna. W latach 1994 i 1995 wzrósł popyt na wyroby stalowe, także na rynku polskim.</u>
          <u xml:id="u-4.8" who="#StanisławPadykuła">Niestety obserwujemy już załamanie się popytu na polskim rynku, co ma swoje odzwierciedlenie w wynikach finansowych hut za IV kwartał 1995 r., a także w wynikach finansowych uzyskiwanych w tym roku. Nie możemy więc liczyć na to, że koniunktura na rynku pozwoli nam spokojnie realizować zamierzenia restrukturyzacyjne. Musimy skupić się na takich rozwiązaniach, które zniwelują wahania koniunkturalne na rynku.</u>
          <u xml:id="u-4.9" who="#StanisławPadykuła">Wystąpiliśmy z propozycją, którą złożyliśmy do Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów, aby w ciągu najbliższych 3 lat obowiązywały bariery ochronne dla polskiego rynku stali, wspierające procesy restrukturyzacji hut. Jeżeli zahamujemy rosnący wciąż import wyrobów stalowych, to huty pozyskają przynajmniej część środków na restrukturyzację, ale również inwestorzy zagraniczni będą bardziej zainteresowani inwestowaniem w polski przemysł stalowy.</u>
          <u xml:id="u-4.10" who="#StanisławPadykuła">Niestety ta propozycja przedostała się do prasy, co spowodowało spore zamieszanie. Spotkaliśmy się nawet z opinią, wyrażoną przez przedstawiciela Unii Europejskiej, że takie zamierzenie oddala nas od wejścia do Unii Europejskiej.</u>
          <u xml:id="u-4.11" who="#StanisławPadykuła">Dla wyjaśnienia tej sprawy odbyło się spotkanie z przedstawicielami Unii Europejskiej, na którym ustaliliśmy, że przedstawimy materiały analityczne ukazujące skutki importu na nasz rynek wyrobów hutniczych dla pozyskania środków finansowych na restrukturyzację polskiego hutnictwa. Z kolei Unia Europejska zaproponuje inne rozwiązania, które przynieść mają te same efekty co nasze zamierzenia.</u>
          <u xml:id="u-4.12" who="#StanisławPadykuła">Nie jestem w stanie dziś powiedzieć, czym się to zakończy, nie mniej jednak jesteśmy zdecydowani na to, by zakończyć proces restrukturyzacji. Trudno sobie wyobrazić, by można było tego dokonać w odpowiednim czasie przy malejącej możliwości finansowania ze środków własnych. Myślę, że dojdziemy do porozumienia, które będzie porozumieniem możliwym do przyjęcia dla obydwu stron, a na pewno możliwym do przyjęcia dla strony polskiej.</u>
          <u xml:id="u-4.13" who="#StanisławPadykuła">Czy sektor ten może liczyć na rozwój rynku wewnętrznego? Z posiadanych przez nas informacji wynika, że przynajmniej do 2000 r. nie powtórzy się koniunktura, jaka wystąpiła w latach 1994–1995. Ocenia się, że na rynku będą występowały łagodne wahania - spadek i wzrost popytu. Zachodni eksperci przewidują, że do 2002 r. trend będzie wzrastający, aczkolwiek nie w takim stopniu, by zostały zaspokojone nasze aspiracje.</u>
          <u xml:id="u-4.14" who="#StanisławPadykuła">Hutnictwo metali kolorowych, to przede wszystkim przedsięwzięcia podejmowane w KGHM „Polska Miedź”, który od dawna stanowi mocny element polskiej gospodarki. Myślę, że przedstawiciel Ministerstwa Przekształceń Własnościowych potrafi odpowiedzieć na pytanie, jaka jest perspektywa dla tego podmiotu, który ma znaczącą pozycję na rynku światowym.</u>
          <u xml:id="u-4.15" who="#StanisławPadykuła">Zmierzamy do tego, aby huty metali kolorowych, które są przedsiębiorstwami państwowymi, dokonały przemeblowania swoich programów, tak, aby mogły powstać holdingi. Podmioty te złożyły już odpowiednie deklaracje i w ich realizacji mogą liczyć na pomoc Ministerstwa Przemysłu i Handlu.</u>
          <u xml:id="u-4.16" who="#StanisławPadykuła">Ważnym problemem jest restrukturyzacja zatrudnienia. W hutnictwie pracowało prawie 143 tys. osób, a obecnie zatrudnionych jest 93 tys. osób. Wszystkie dane wskazują na to, że nie może pracować w tym sektorze więcej niż 40–50 tys. osób.</u>
          <u xml:id="u-4.17" who="#StanisławPadykuła">Ten problem nie jest jeszcze rozwiązany. Powstała organizacja pracodawców polskiego hutnictwa, która podjęła negocjacje z przedstawicielami związków zawodowych. Te negocjacje zakończyły się podpisaniem porozumienia płacowego. Projekt został przedstawiony do analizy i dla jego rozpatrzenia powołano zespół składający się z przedstawicieli: Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej, Ministerstwa Przemysłu i Handlu, Ministerstwa Finansów, Ministerstwa Przekształceń Własnościowych oraz pracodawców i związków zawodowych.</u>
          <u xml:id="u-4.18" who="#StanisławPadykuła">Mam nadzieję, że jeszcze w tym roku zostanie przyjęty program, aczkolwiek może nie w tym kształcie w jakim został wynegocjowany. Jego główne założenia są cenne.</u>
          <u xml:id="u-4.19" who="#StanisławPadykuła">Jakie mamy możliwości sfinansowania restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali oraz hutnictwa metali kolorowych. Polskie możliwości zostały w dużym stopniu wyczerpane. Dla restrukturyzacji hutnictwa musimy pozyskać inwestorów zagranicznych pasywnych bądź strategicznych.</u>
          <u xml:id="u-4.20" who="#StanisławPadykuła">Stwierdzam z zadowoleniem, że Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju wyraził po raz pierwszy, iż jest gotów wesprzeć finansowo restrukturyzację polskiego hutnictwa. Uważa on, że jeśli znajdą się inwestorzy strategiczni w obrębie kapitału zagranicznego lub polskiego, w jakimś stopniu zaangażują się polskie banki, to jest w stanie wyłożyć spore pieniądze na finansowanie restrukturyzacji hut.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#WiktorŁaszczyk">Proces restrukturyzacji hutnictwa jest rozumiany przez nas bardzo szeroko, począwszy od zmiany techniki, technologii, ograniczenia zatrudnienia, a skończywszy na prywatyzacji. Tylko w takim aspekcie możemy mówić o niepowodzeniach lub sukcesach programu restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali.</u>
          <u xml:id="u-5.1" who="#WiktorŁaszczyk">Przypomnę, że kiedy podejmowano prace nad programem restrukturyzacji, w hutnictwie pracowało ponad 140 tys. osób. Obecnie pracuje 93 tys. osób, a chcemy żeby zatrudnienie spadło do 45–50 tys. osób.</u>
          <u xml:id="u-5.2" who="#WiktorŁaszczyk">Jeżeli chodzi o zdolność produkcyjną, to kiedyś produkowano 17,8 mln ton rocznie, obecnie 13,5 mln ton, a według programu rządowego moc produkcyjna wynieść ma 11,7 mln ton rocznie. Większy popyt na rynku krajowym na dobra inwestycyjne, który wystąpił na skutek przyspieszonego rozwoju kraju, w stosunku do zakładanego produktu krajowego brutto, spowodował, że sprzedaż stali rośnie o 10–15% rocznie. Z tego wynika, że musimy zweryfikować pewne założenia strategiczne i aby nie dopuścić do wypełnienia luki importem, powinniśmy docelowo produkować w 2002 r. na poziomie 13,5 mln ton rocznie, a nie na poziomie 11,7 mln ton, jak szacowaliśmy poprzednio.</u>
          <u xml:id="u-5.3" who="#WiktorŁaszczyk">W momencie podejmowania prac nad programem restrukturyzacji udział stali odlewanych w instalacjach ciągłego odlewania wynosił 8%, podczas gdy na świecie ten wskaźnik wynosił ponad 90%. Aktualnie zdolność produkcyjna tych instalacji wynosi 50%, a po uruchomieniu instalacji ciągłego odlewania w Hucie Katowice, co nastąpi na początku przyszłego roku spowoduje, że wskaźnik wzrośnie do 70%. W programie, który rząd przyjął 1992 r. ten wskaźnik został oszacowany na poziomie 75%. Biorąc pod uwagę instalacje, które są już w budowie i instalację którą uruchomi Huta Katowice wraz ze swoim inwestorem strategicznym, można powiedzieć, że osiągniemy wskaźnik taki, jaki jest w krajach rozwiniętych.</u>
          <u xml:id="u-5.4" who="#WiktorŁaszczyk">W momencie podejmowania prac nad programem restrukturyzacji, pracochłonność w sektorze wynosiła ponad 20 roboczogodzin na 1 tonę stali, a obecnie wynosi 12–15 roboczogodzin. Chcielibyśmy obniżyć ten wskaźnik do 5 roboczogodzin.</u>
          <u xml:id="u-5.5" who="#WiktorŁaszczyk">W programie przewidziane są działania mające na celu zwiększenie przetwórstwa stali. Wyroby płaskie w momencie uruchomienia programu stanowiły około 34% produkcji, a obecnie ten wskaźnik wzrósł do 40%. Docelowo chcielibyśmy aby wzrósł do 50%. Niezbędne jest też zwiększenie produkcji stali jakościowej i rozszerzenie asortymentu produkowanych rur stalowych.</u>
          <u xml:id="u-5.6" who="#WiktorŁaszczyk">Co się zdarzyło w ciągu 3,5 roku? W zakresie realizacji programu likwidacji:</u>
          <u xml:id="u-5.7" who="#WiktorŁaszczyk">- zlikwidowano blisko 7 mln ton przestarzałych zdolności produkcyjnych, głównie w postaci energochłonnych i degradujących środowisko naturalne stalowni martenowskich,</u>
          <u xml:id="u-5.8" who="#WiktorŁaszczyk">- zlikwidowano szereg wydziałów przetwórczych, głównie przestarzałych walcowni wstępnych,</u>
          <u xml:id="u-5.9" who="#WiktorŁaszczyk">- postawiono w stan likwidacji jedną hutę, której likwidacja była przewidziana w studium restrukturyzacji, a jej sytuacja ekonomiczna nie stwarzała możliwości przeprowadzenia procesu naprawczego,</u>
          <u xml:id="u-5.10" who="#WiktorŁaszczyk">- wyłączono w wielu hutach szereg wydziałów, których produkcja będąc zbędna dla rynku wyrobów stalowych, nie stanowiła konkurencji dla podobnej produkcji hut krajowych lub produkcji z importu.</u>
          <u xml:id="u-5.11" who="#WiktorŁaszczyk">Zaawansowanie programu inwestycyjnego, w stosunku do budżetu określonego w stanowisku rządu z dnia 1 grudnia 1992 r., wynosi około 35%. Program ten został zrealizowany głównie dzięki własnym środków hut i zaciągniętym przez nie kredytom.</u>
          <u xml:id="u-5.12" who="#WiktorŁaszczyk">W wyniku zmniejszenia wielkości produkcji, przeprowadzenia wyłączeń oraz zrealizowania szeregu proekologicznych inwestycji, nastąpiło znaczne ograniczenie negatywnego wpływu sektora na środowisko. Gdybyśmy spojrzeli na tę skalę redukcji, to okazałoby się, że jest ona znacznie głębsza niż w całym przemyśle. Nastąpiło to głównie na skutek zmniejszenia wielkości produkcji i np. wyłączenie pieców martenowskich spowodowało, że Huta im. Tadeusza Sendzimira jest w tej chwili akceptowana przez miasto. Tak działo się we wszystkich hutach.</u>
          <u xml:id="u-5.13" who="#WiktorŁaszczyk">Od rozpoczęcia prac nad opracowaniem programu i po uruchomieniu procesu restrukturyzacji, stan zatrudnienia w polskich hutach uległ zmniejszeniu o ponad 40 tys. osób. Dalsze zmniejszenie zatrudnienia utrudnia brak systemów socjalnej osłony procesu oraz struktura wieku i wykształcenia zatrudnionych w tym sektorze.</u>
          <u xml:id="u-5.14" who="#WiktorŁaszczyk">W zakresie przekształceń własnościowych mamy ewidentne sukcesy. Realizacja programu restrukturyzacji sektora w sferze zmian własnościowych spowodowała, że aktualnie jedynie 9 hut posiada status przedsiębiorstwa państwowego oraz jedynie 4 spółki są własnością państwa. Pozostałe huty, w wyniku realizacji postanowień ugodowych i realizacji programu powszechnej prywatyzacji, zostały w pełni sprywatyzowane. Łączna produkcja tych hut przekracza 20% całej produkcji sektora.</u>
          <u xml:id="u-5.15" who="#WiktorŁaszczyk">Po zrealizowaniu w roku bieżącym planu przekształceń własnościowych, ilość hut sprywatyzowanych przekroczy 14, a wielkość ich produkcji zbliży się do 50% produkcji polskiego hutnictwa.</u>
          <u xml:id="u-5.16" who="#WiktorŁaszczyk">Dokonania polskiego hutnictwa wskazują, że przyjęte kierunki programowe są słuszne. Przebieg realizacji można uznać za sukces polskiego hutnictwa, a dotychczasowe struktury koordynacji procesu okazały się wystarczające. Dalsza realizacja programu restrukturyzacji wymaga kontynuowania dotychczasowych form pomocy publicznej, które wynikają z możliwości budżetu państwa oraz uzasadniają stworzenie jednego ośrodka mogącego w pełni koordynować całością procesu restrukturyzacji. Dotychczasowy układ kilku organów właścicielskich powoduje wydłużenie procesu decyzyjnego i wprowadza elementy zaburzeń w prawidłowym prowadzeniu procesu.</u>
          <u xml:id="u-5.17" who="#WiktorŁaszczyk">Szczególnie istotne jest prawidłowe i zgodne z założeniami programu wprowadzenie do sektora inwestorów strategicznych, zwłaszcza zagranicznych. Dotyczy to zwłaszcza Huty Katowice i Huty im. Tadeusza Sendzimira. Wejście inwestorów strategicznych jest uzasadnione z jednej strony tym, że brakuje nam środków na zakończenie procesu restrukturyzacji. Chcemy, żeby środki z prywatyzacji zasiliły program restrukturyzacji. Z drugiej strony bardzo istotne jest to, aby wejście inwestorów strategicznych było zgodne z polityką prywatyzacyjną naszego państwa.</u>
          <u xml:id="u-5.18" who="#WiktorŁaszczyk">W zasadzie uważamy, że realizacja programu, aczkolwiek przebiegająca z opóźnieniem, to jest ona sukcesem polskiego hutnictwa. Program został opracowany prawidłowo, natomiast uzyskanie końcowych zamierzeń wymaga podjęcia kilku działań takich, jak:</u>
          <u xml:id="u-5.19" who="#WiktorŁaszczyk">- zakończenie prac programowych nad scalonym programem restrukturyzacji,</u>
          <u xml:id="u-5.20" who="#WiktorŁaszczyk">- utrzymanie dotychczasowych form pomocy publicznej w postaci gwarancji i poręczeń budżetowych,</u>
          <u xml:id="u-5.21" who="#WiktorŁaszczyk">- akceptacja zmian strategicznych punktów restrukturyzacji w zakresie docelowych zdolności produkcyjnych, udziału technologii ciągłego odlewania i wielkości,</u>
          <u xml:id="u-5.22" who="#WiktorŁaszczyk">- wspieranie prywatyzacji hut poprzez umożliwienie wejścia inwestorów strategicznych, w tym zagranicznych,</u>
          <u xml:id="u-5.23" who="#WiktorŁaszczyk">- wprowadzenie na okres przejściowy, z uwagi na opóźnienia występujące w procesie restrukturyzacji, ochrony polskiego rynku z tytułu prowadzonej restrukturyzacji - zgodnie z możliwościami, jakie dają zawarte przez Polskę umowy międzynarodowe.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#MarianKulig">Sektor hutnictwa metali nieżelaznych składa się z 18 przedsiębiorstw, z których 9 funkcjonuje w formule przedsiębiorstwa państwowego i 9 jest jednoosobowymi spółkami skarbu państwa. Spośród przedsiębiorstw państwowych, jeden podmiot jest w zasadzie sprywatyzowany, gdyż znajduje się on w stanie likwidacji, a jego majątek zostanie wniesiony do nowej spółki. W dwóch przedsiębiorstwach zawarte zostały kontrakty menedżerskie o zarządzanie. Jedno z przedsiębiorstw ma zarząd komisaryczny.</u>
          <u xml:id="u-6.1" who="#MarianKulig">W zakresie jednoosobowych spółek skarbu państwa, dwa przedsiębiorstwa zostały objęte programem NFI, trzy przedsiębiorstwa zostały kupione przez KGHM „Polska Miedź”, dwa przedsiębiorstwa znalazły się na giełdzie papierów wartościowych.</u>
          <u xml:id="u-6.2" who="#MarianKulig">Można więc powiedzieć, że niemal w każdym przedsiębiorstwie dokonują się przekształcenia własnościowe.</u>
          <u xml:id="u-6.3" who="#MarianKulig">Hutnictwo metali nieżelaznych, które dzieli się na przemysły: miedziany, ołowiany i aluminiowy, nie ma jednego programu restrukturyzacyjnego. Każdy zakład realizuje własny program zaakceptowany przez resort. Głównymi celami programu są: podniesienie konkurencyjności produkowanych wyrobów na rynkach międzynarodowych, rozszerzenie asortymentu o wysokoprzetworzone wyroby, zwiększenie rentowności, zmniejszenie uciążliwości zakładu dla środowiska.</u>
          <u xml:id="u-6.4" who="#MarianKulig">Zróżnicowane formy organizacyjne przedsiębiorstw hutnictwa metali kolorowych bardzo utrudniają ich restrukturyzację. W Europie ten przemysł jest zgrupowany w holdingi i koncerny. Wspólnie z Ministerstwem Przekształceń Własnościowych rozważamy podobną koncepcję, która polega na utworzeniu grup kapitałowych dla przemysłu miedziowego, przemysłu cynkowo-ołowiowego oraz przemysłu aluminiowego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#MieczysławKosmalski">Najwyższa Izba Kontroli przeprowadziła kontrolę przebiegu restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali. Przedstawię państwu wyniki tej kontroli.</u>
          <u xml:id="u-7.1" who="#MieczysławKosmalski">Hutnictwo żelaza i stali charakteryzowało się nieekonomiczną i zacofaną strukturą produkcji, zdekapitalizowaną bazą produkcyjną i przestarzałymi technologiami przetwórczymi, odbiegającymi od poziomu europejskiego. Niski poziom zastosowania technologii pozapiecowego hutnictwa oraz ciągłego odlewania stali, a także przestarzałe wyposażenie techniczne wydziałów przetwórstwa hutniczego powodowały niską jakość wyrobów hutniczych oraz wysokiego wytwarzania.</u>
          <u xml:id="u-7.2" who="#MieczysławKosmalski">Środki własne poszczególnych hut oraz ewentualne środki z budżetu państwa, w formie gwarancji kredytowych, były głównymi źródłami finansowania procesów restrukturyzacji tego sektora. Oprócz tego niektóre zamierzenia były realizowane „na kredyt” u dostawców towarów i usług, co powodowało wzrost zobowiązań wobec tych podmiotów.</u>
          <u xml:id="u-7.3" who="#MieczysławKosmalski">Wobec braku programu realizacyjnego restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali, poszczególne huty, w tym również przeznaczone do częściowej lub całkowitej likwidacji, w zależności od możliwości skorzystania ze środków finansowych, realizowały własne programy restrukturyzacji. Programy te uwzględniały interesy poszczególnych hut i nie zawsze były one skorelowane z potrzebami rynku.</u>
          <u xml:id="u-7.4" who="#MieczysławKosmalski">Do czasu zakończenia kontroli nie rozwiązano problemu racjonalizacji zatrudnienia. W szczególności nie stworzono spójnej koncepcji przekwalifikowania pracowników, utworzenia nowych miejsc pracy dla części załogi, którą zamierzano zwolnić. Nie wypracowano również systemu osłon socjalnych dla pracowników restrukturyzowanych hut.</u>
          <u xml:id="u-7.5" who="#MieczysławKosmalski">Przedstawione w wynikach kontroli wnioski systemowe dotyczyły:</u>
          <u xml:id="u-7.6" who="#MieczysławKosmalski">- opracowania aktualnego programu restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali dla zapewnienia efektywnego funkcjonowania tego sektora w warunkach gospodarki rynkowej oraz opracowania koncepcji sprywatyzowania hutnictwa żelaza i stali z ewentualnym udziałem inwestorów zagranicznych.</u>
          <u xml:id="u-7.7" who="#MieczysławKosmalski">Podjęcia działań dla pozyskania kapitału na sfinansowanie restrukturyzacji sektora hutnictwa żelaza i stali,</u>
          <u xml:id="u-7.8" who="#MieczysławKosmalski">- opracowania systemu ulg inwestycyjnych wspomagających realizację zadań restrukturyzacyjnych, mających wpływ na zwiększenie konkurencyjności na rynkach zagranicznych i powodujących zmianę struktury eksportu wyrobów hutniczych, w których dotychczas dominują wyroby niskoprzetworzone a nawet półfabrykaty,</u>
          <u xml:id="u-7.9" who="#MieczysławKosmalski">- wypracowania koncepcji restrukturyzacji zatrudnienia z uwzględnieniem przekwalifikowania pracowników oraz niezbędnych osłon i zabezpieczeń socjalnych,</u>
          <u xml:id="u-7.10" who="#MieczysławKosmalski">- urealnienia wartości księgowej majątku trwałego przedsiębiorstw hutnictwa żelaza i stali w drodze przeszacowania środków trwałych wytworzonych przed 1989 r., aby urealnić odpisy amortyzacyjne jako jedno ze źródeł pozyskiwania środków finansowych na restrukturyzację.</u>
          <u xml:id="u-7.11" who="#MieczysławKosmalski">W okresie ostatniego 1,5 roku, w stosunku do stanu przedstawionego w informacji o wynikach kontroli przebiegu restrukturyzacji hutnictwa żelaza i stali, podjęto szereg pozytywnych decyzji. W 1995 r. po raz pierwszy od dłuższego czasu polskie hutnictwo uzyskało dodatni wynik finansowy.</u>
          <u xml:id="u-7.12" who="#MieczysławKosmalski">Wzrost gospodarczy, przy jednoczesnym zmniejszeniu zatrudnienia, spowodował w 1994 r. wzrost wydajności o 30% w stosunku do 1992 r. Realizowany proces restrukturyzacji polskiego hutnictwa doprowadził do dużej koncentracji produkcji surowcowej, tj. surówki stali. Udział ciągłego odlewania stali w produkcji polskich hut wzrósł z 8% w 1993 r. do 32% w I kwartale 1996 r.</u>
          <u xml:id="u-7.13" who="#MieczysławKosmalski">Zmiany, jakie już dokonały się w polskim hutnictwie zdecydowanie zmniejszyły jego negatywne oddziaływanie na środowisko naturalne. W okresie od 1980 r. do 1994 r., czyli w ciągu 14 lat, emisja pyłów zmniejszyła się o ponad 86% a dwutlenku siarki o prawie 82%.</u>
          <u xml:id="u-7.14" who="#MieczysławKosmalski">Jakie są zagrożenia dla procesu restrukturyzacji hutnictwa?</u>
          <u xml:id="u-7.15" who="#MieczysławKosmalski">Zaawansowanie procesu restrukturyzacji hutnictwa na koniec 1995 r., według wysokości poniesionych nakładów, wynosiło około 30%. Opóźnienie w realizacji tego procesu oceniamy w dalszym ciągu na 2–3 lata i występuje ono w szczególności w największych hutach, czyli w Hucie im. Tadeusza Sendzimira i Hucie Katowice.</u>
          <u xml:id="u-7.16" who="#MieczysławKosmalski">Nie zostało jeszcze zakończone opracowanie programu realizacyjnego restrukturyzacji hutnictwa. Nie zostały sprecyzowane zasady współdziałania największych polskich hut.</u>
          <u xml:id="u-7.17" who="#MieczysławKosmalski">Nie został opracowany system osłon i zabezpieczeń socjalnych dla hutników objętych redukcją zatrudnienia. Między innymi z tego powodu w dalszym ciągu zbyt powoli przebiega racjonalizacja zatrudnienia w hutnictwie żelaza i stali. Zatrudnienie w tym sektorze obniżyło się ze 137 tys. do około 90 tys. pracowników, głównie na skutek przechodzenia pracowników na emerytury i renty, a także przez wyodrębnienie ze struktur organizacyjnych hut działalności pozahutniczej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#MarekOlewiński">W posiedzeniu Komisji biorą udział dyrektorzy i prezesi polskich hut. Proszę, aby teraz panowie zabrali głos i podzielili się z nami swoimi doświadczeniami i spostrzeżeniami wyniesionymi z szeroko rozumianych procesów restrukturyzacyjnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#JerzyKnapik">Mam zaszczyt i przyjemność przywitać państwa, jako gospodarz tego przedsiębiorstwa i podziękować za to, że Komisja Przekształceń Własnościowych zechciała przyjechać do Huty im. T. Sendzimira aby poznać tę stronę naszej działalności, która nazywa się restrukturyzacją i modernizacją jednego ze strategicznych przedsiębiorstw kraju. W rankingu 500 przedsiębiorstw zajmujemy piąte miejsce pod względem zysku brutto. Przedsiębiorstwo ma duże osiągnięcia.</u>
          <u xml:id="u-9.1" who="#JerzyKnapik">Sposób, w jaki dokonujemy restrukturyzacji przedstawi nasz specjalista, dyrektor Biura Restrukturyzacji, pan Wojciech Daniel.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#MarekOlewiński">Zanim pan dyrektor Wojciech Daniel przygotuje pomoce techniczne, wysłuchamy pana dyrektora Kazimierza Sądę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#KazimierzSąda">Dodam kilka zdań do uwag poczynionych przez pana ministra Padykułę oraz przedstawicieli Ministerstwa Przemysłu i Handlu.</u>
          <u xml:id="u-11.1" who="#KazimierzSąda">Jest bezspornym faktem, że przemiany w polskim hutnictwie są sukcesem wszystkich tych, którzy w nich brali udział, a mianowicie Ministerstwa Przemysłu i Handlu, Ministerstwa Finansów, załóg, kadry technicznej. Jednak nie chciałbym, aby państwo wyszli z tej sali przekonani, że w hutnictwie dzieje się już dobrze. Opóźnienie o 2–3 lata dotyczy przede wszystkim restrukturyzacji przetwórstwa.</u>
          <u xml:id="u-11.2" who="#KazimierzSąda">Podkreślam to, bo być może pewne sprawy nie zostały wyraźnie naświetlone. Możemy się cieszyć z tego, co już zrobiliśmy, ale równocześnie musimy mieć świadomość, że potrzebny nam jest czas, abyśmy mogli zakończyć procesy restrukturyzacji. Oprócz pieniędzy, programu, kadry, która potrafi zrealizować program, potrzebny jest czas.</u>
          <u xml:id="u-11.3" who="#KazimierzSąda">Tego czasu nam dzisiaj brakuje. Pan minister Padykuła powiedział przecież, że w 1998 r. kończą się bariery ochronne dla polskiego rynku. Potrzebne jest więc poparcie, o które proszę członków tej Komisji, dla wystąpień resortu o wprowadzenie klauzuli restrukturyzacyjnej.</u>
          <u xml:id="u-11.4" who="#KazimierzSąda">Ludzie z przemysłu inaczej patrzą na te sprawy. Na różnych sympozjach uczono nas, że każdy kraj przeprowadza restrukturyzację według własnego rynku. Tak samo postępowały kraje Unii Europejskiej i Stany Zjednoczone, kiedy musiały zrestrukturyzować przemysł stalowy. My też musimy tak zrobić.</u>
          <u xml:id="u-11.5" who="#KazimierzSąda">W 1991 r. importowaliśmy 200 tys. ton wyrobów stalowych, zaś w 1995 r. już 1.023 tys. ton, czyli w ciągu 5 lat import wzrósł 5-krotnie. W 1991 r. import stanowił 7,8% zaopatrzenia polskiego rynku, a w 1995 r. - 15%. Czy nie jest to zagrożenie? Przecież dzieje się to wszystko wówczas, gdy w polskim hutnictwie dokonuje się rewolucja techniczna.</u>
          <u xml:id="u-11.6" who="#KazimierzSąda">Swoje wystąpienie kończę gorącym apelem do komisji sejmowej o poparcie działań resortu zmierzających do ochrony polskiego rynku z tytułu prowadzonej restrukturyzacji, bo jest to konieczne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#WojciechDanielSendzimira">Po to, aby poznać wyniki restrukturyzacji, trzeba cofnąć się do 1990 r., czyli do czasu transformacji politycznej i gospodarczej w Polsce. Reforma Balcerowicza oraz załamanie się rynków wschodnich stworzyły ogromne wyzwanie i przysporzyły hucie dużo trudności. Nastąpił gwałtowny spadek produkcji z 6 mln do 2,8 mln ton. Gwałtownie rosnące ceny energii i surowców, a w szczególności rudy, za którą trzeba było płacić w dewizach, a także nadmiar majątku produkcyjnego przy rosnących kosztach i nadal utrzymującym się zatrudnieniu sięgającym około 30 tys. pracowników spowodowały, że za 1991 r. huta osiągnęła straty w wysokości około 850 mld starych zł.</u>
          <u xml:id="u-12.1" who="#WojciechDanielSendzimira">W tym czasie trwały niepokoje społeczne, a związki zawodowe prowadziły akcje ostrzegawcze. Ponadto władze Krakowa postawiły hucie ostre wymagania w zakresie ochrony środowiska.</u>
          <u xml:id="u-12.2" who="#WojciechDanielSendzimira">W takiej sytuacji opracowano i rozpoczęto realizację programu naprawczego, która trwała do końca 1994 r. Rok 1995 był przeznaczony na opracowanie programu strategicznego, który wyznacza drugi etap restrukturyzacji.</u>
          <u xml:id="u-12.3" who="#WojciechDanielSendzimira">Celem programu restrukturyzacji jest utworzenie Małopolskiego Holdingu Hutniczego oraz osiągnięcie przez niego stanu konkurencyjności w stosunku do dużych koncernów tego typu w Unii Europejskiej najpóźniej do 1998 r.</u>
          <u xml:id="u-12.4" who="#WojciechDanielSendzimira">W trakcie realizacji I etapu restrukturyzacji wykonaliśmy cztery podstawowe działania polegające na:</u>
          <u xml:id="u-12.5" who="#WojciechDanielSendzimira">- oddaniu prawowitym właścicielom własności,</u>
          <u xml:id="u-12.6" who="#WojciechDanielSendzimira">- sprzedaży zbędnych składników majątkowych,</u>
          <u xml:id="u-12.7" who="#WojciechDanielSendzimira">- komunalizacji mienia,</u>
          <u xml:id="u-12.8" who="#WojciechDanielSendzimira">- wydzieleniu biznesów nie związanych z produkcją stali i powiązanie ich kapitałowo z centrum huty.</u>
          <u xml:id="u-12.9" who="#WojciechDanielSendzimira">Celem I etapu restrukturyzacji było poprawienie efektywności ekonomicznej, zapewnienie źródła finansowania rozwoju dla organizacji holdingowej, zapewnienie konkurencyjności wyrobów poprzez obniżenie kosztów i poprawę jakości, spełnienie norm ochrony środowiska i zapewnienie miejsc pracy hutnikom.</u>
          <u xml:id="u-12.10" who="#WojciechDanielSendzimira">Wyniki I etapu należy rozpatrywać w trzech obszarach. Pierwszy obszar obejmuje skutki społeczne. Na podkreślenie zasługuje fakt, że dokonano zmian bez zwolnień grupowych. Ani jeden hutnik nie stracił pracy, a tym samym uniknięto niepokojów społecznych. Zachowano źródła dochodów dla 6,5 tys. rodzin hutniczych, bowiem tylu hutników znalazło miejsca pracy w nowych spółkach. Te podmioty utworzyło około 700 nowych miejsc pracy na rynku, co zmniejszyło bezrobocie i odciążyło budżet od kosztów związanych z tworzeniem nowych miejsc pracy, a tym samym przyczyniło się do stabilizacji sytuacji społecznej w regionie. Tych 6,5 tys. hutników stało się współwłaścicielami firm, angażując własne oszczędności w kupno akcji.</u>
          <u xml:id="u-12.11" who="#WojciechDanielSendzimira">Drugi obszar, to korzyści dla Huty im. T. Sendzimira, zatrzymano degradację majątku państwowego. Spółki systematycznie zwiększają dochody, przeznaczyły na remonty i konserwację do 1995 r. około 49 mln nowych złotych, a na inwestycje do 1995 r. przeznaczyły około 36 mln nowych złotych. Huta, mając swoje potrzeby nie była w stanie na bieżąco remontować i inwestować w zakłady pomocnicze i usługowe.</u>
          <u xml:id="u-12.12" who="#WojciechDanielSendzimira">Huta im. T. Sendzimira otrzymała od spółek czynsz dzierżawny w wysokości 10,84 mln nowych złotych za 1994 r. oraz 16,84 mln nowych złotych za 1995 r., co zmniejszyło koszty tej huty.</u>
          <u xml:id="u-12.13" who="#WojciechDanielSendzimira">Otrzymała ona także dywidendę w gotówce za okres 1993–1995 r. w wysokości 1,9920 mln nowych zł oraz w tym samym okresie obrachunkowym dywidendę w akcjach w wysokości 2,504 mln nowych zł.</u>
          <u xml:id="u-12.14" who="#WojciechDanielSendzimira">Aktywa Huty im. T. Sendzimira z tytułu posiadanych akcji lub udziałów z wysokości 637,7 tys. nowych zł wzrosły obecnie do 4.659,6 tys. nowych zł, czyli ponad 7-krotnie.</u>
          <u xml:id="u-12.15" who="#WojciechDanielSendzimira">Należy zaznaczyć, że podnoszone kapitałów w spółkach odbywało się z ich zysków.</u>
          <u xml:id="u-12.16" who="#WojciechDanielSendzimira">Obniżono koszty Huty im. T. Sendzimira przez zmniejszenie funduszu wynagrodzeń o około 45 mld starych zł i uniknięto kosztów z tytułu zwolnień grupowych w wysokości około 200 mld starych zł.</u>
          <u xml:id="u-12.17" who="#WojciechDanielSendzimira">Trzeci obszar, to korzyści skarbu państwa. W wyniku utworzenia nowych podmiotów zwiększyły się wpływy do budżetu z tytułu podatków i składki na ZUS. Za 1995 r. była to kwota 205,93 mln nowych zł.</u>
          <u xml:id="u-12.18" who="#WojciechDanielSendzimira">Budżet państwa nie został obciążony wypłacaniem zasiłku dla bezrobotnych na kwotę około 150 mld starych zł rocznie. Budżet państwa nie ponosił i nie ponosi kosztów związanych z tworzeniem około 7 tys. nowych miejsc pracy, przekwalifikowań itd.</u>
          <u xml:id="u-12.19" who="#WojciechDanielSendzimira">Spółki, które powstały w w wyniku restrukturyzacji handlują nie tylko z hutą. Prawie 60% obszaru ich działalności, to jest sprzedaż różnym podmiotom. Zysk netto spółek wynosił w 1993 r. 2.106 tys. zł, w 1994 r. - 13,3 mln zł i w 1995 r. - 33,2 mln zł. Wskaźniki płynności finansowej są na zalecanym poziomie.</u>
          <u xml:id="u-12.20" who="#WojciechDanielSendzimira">Po zakończeniu I etapu restrukturyzacji Huta im. T. Sendzimira uzyskała dodatkowe środki finansowe ze sprzedaży majątku spółkom, czynszu dzierżawnego, dywidendy, a także sprzedaży usług i produktów oraz akcji lub udziałów.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#JerzyKnapik">Nie chciałbym, aby obrana przez nas metoda była traktowana jako panaceum na restrukturyzację hutnictwa. Metoda, może niekonwencjonalna, okazała się właściwa dla tego przedsiębiorstwa, które startowało z trudnej pozycji. Moim zdaniem, najistotniejszym elementem całego procesu restrukturyzacyjnego jest to, że polski majątek trafia w polskie ręce, polski robotnik staje się akcjonariuszem w polskim przedsiębiorstwie. Bez konieczności wyprzedaży majątku za bezcen, potrafiliśmy znaleźć sposób, zgodny z prawem, na to, aby część niehutnicza, rozbudowana w socjalistycznym przedsiębiorstwie, znalazła rację bytu i mogła funkcjonować w nowej formule.</u>
          <u xml:id="u-13.1" who="#JerzyKnapik">Jest to dopiero początek restrukturyzacji, czyli oczyszczenie procesu produkcyjnego wyrobów stalowych z nawisu, jakim jest np. 18 tys. gorących posiłków, służba zdrowia itd. Kolejnym krokiem jest komercjalizacja i ewentualna prywatyzacja z udziałem inwestorów. Najkorzystniejszym inwestorem dla tego typu strategicznej dziedziny, do której zalicza się Huta im. T. Sendzimira, jest konsument wyrobów hutniczych, a nie konkurent w zakresie produkcji wyrobów hutniczych.</u>
          <u xml:id="u-13.2" who="#JerzyKnapik">Przejdziemy przez kolejne fazy komercjalizacyjne, zaś uzyskane środki z procesu prywatyzacji powinny zasilić inwestycje, które należy wykonać w tym przedsiębiorstwie. Rocznie inwestujemy około 3,5 bln starych zł, ale już wyczerpaliśmy możliwości kredytowania dalszych inwestycji. Stąd wniosek, że prywatyzacja ma posłużyć realizacji procesów modernizacyjnych.</u>
          <u xml:id="u-13.3" who="#JerzyKnapik">Restrukturyzacja jest procesem niezwykle skomplikowanym, gdyż wykonywana jest na żywym organizmie, a tym organizmem są ludzie. 6,5 tys. ludzi zdecydowało się podjąć ryzyko pracy na własny rachunek, tzn. rozwiązać stosunek pracy z hutą i nawiązać stosunek pracy z nowym podmiotem. Odbyło się to w zasadzie bez konfliktów. Mam szacunek dla tych ludzi, gdyż podjęli ryzyko tworzenia nowych podmiotów.</u>
          <u xml:id="u-13.4" who="#JerzyKnapik">Członkowie Komisji spotkają się dzisiaj z prezesami spółek. Chciałbym, aby powiedzieli oni wszystko o spółce prywatnej z większościowym kapitałem w rękach robotników. Taka spółka kieruje się zupełnie innymi regułami, są inne porozumienia płacowe, inny stosunek do pracy i inne relacje pomiędzy zarządzającymi a zarządzanymi.</u>
          <u xml:id="u-13.5" who="#JerzyKnapik">Wykonaniu następnego kroku towarzyszy ogromna obawa, ale nic nas nie jest w stanie powstrzymać. Nie ma bowiem innej możliwości dopływu kapitału, jak tylko wraz z inwestorem.</u>
          <u xml:id="u-13.6" who="#JerzyKnapik">Na temat restrukturyzacji Huty im. T. Sendzimira powstało wiele mitów. Chciałbym, aby Komisja Przekształceń Własnościowych przeanalizowała obraną przez nas metodę, która nie jest konwencjonalna, ale okazała się bardzo skuteczna.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#AndrzejReczyński">Kieruję firmą inżynieryjno-konsultingową, odpowiedzialną w określonym czasie za program restrukturyzacji hutnictwa. Równocześnie pełnię funkcję prezesa Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Związku Hutniczego w Polsce, a więc mam moralne prawo do reprezentowania tej branży.</u>
          <u xml:id="u-14.1" who="#AndrzejReczyński">Sposób przeprowadzenia programu restrukturyzacji tej huty uważam za nieprzeciętny. Nie ma drugiej huty w Polsce, która by tak to realizowała. Sądzę jednak, że Komisja Przekształceń Własnościowych powinna dowiedzieć się także o zagrożeniach dla procesu restrukturyzacji hutnictwa.</u>
          <u xml:id="u-14.2" who="#AndrzejReczyński">Mówimy o opóźnieniu w realizacji programu restrukturyzacji hutnictwa. Trudno sobie wyobrazić, że zakończy się on pomyślnie, jeżeli liczba organów właścicielskich i właścicieli będzie nadal taka, jaka jest obecnie. Huty funkcjonują, jako przedsiębiorstwa państwowe, jednoosobowe spółki skarbu państwa, jako spółki uczestniczące w programie NFI i jako prywatne przedsiębiorstwa. W naszym środowisku wyróżniamy jeszcze tzw. huty uzależnione, gdzie inwestorzy krajowi mają swoje pieniądze z powodu pewnego rodzaju uzależnień.</u>
          <u xml:id="u-14.3" who="#AndrzejReczyński">Chlubienie się spółkami jednoosobowymi skarbu państwa jest nadużyciem, bo takie spółki mają rację bytu tylko w okresie przejściowym, nim zostaną sprywatyzowane. W związku z tym jest już pora na to, aby przedstawiły one skuteczne programy prywatyzacyjne.</u>
          <u xml:id="u-14.4" who="#AndrzejReczyński">Jest jeszcze jeden element. Huta im. T. Sendzimira i Huta Katowice produkują razem około 60% produkcji całego polskiego hutnictwa. W związku z tym skuteczność restrukturyzacji w dużej mierze zależy od tego, jak zrestrukturyzowane zostaną te dwie huty.</u>
          <u xml:id="u-14.5" who="#AndrzejReczyński">Trzecią sprawę poruszył pan dyrektor Knapik, ale myślę, że trzeba o niej jeszcze raz powiedzieć. W poprzednim okresie hasło „prywatyzacja” miało wydźwięk nowoczesności, współczesności, dołączania do krajów rozwiniętych. Prywatyzacja miała wymiar instrumentu politycznego.</u>
          <u xml:id="u-14.6" who="#AndrzejReczyński">Dzisiaj jest ona koniecznością. Znam dość dobrze programy restrukturyzacyjne wielu polskich hut i znam także ich możliwości finansowe. W wielu przypadkach nie jest możliwe inwestowanie z własnych środków lub zaciągniętych kredytów. Tymczasem ocenia się, że program restrukturyzacji hutnictwa został zrealizowany w 30%, a więc trzeba zainwestować jeszcze w 70% przedsięwzięć. Jeśli więc nie nastąpi rzeczywisty proces prywatyzacji, polegający na wejściu inwestora strategicznego, to trzeba mieć świadomość, że nie ma innej możliwości pozyskania kapitału dla dalszej restrukturyzacji.</u>
          <u xml:id="u-14.7" who="#AndrzejReczyński">Uważam tę sprawę za jedną z podstawowych. Nie chcę podejmować dyskusji, czy inwestorem powinna być osoba krajowa czy zagraniczna. Nie o to chodzi, lecz o to, aby sprawę stawiać uczciwie.</u>
          <u xml:id="u-14.8" who="#AndrzejReczyński">Istotne są również aspekty prawne. Jeżeli mówimy o holdingach, łączeniu się podmiotów, to musi istnieć do tego podstawa prawna, aby takie działania mogły zostać podjęte. Tymczasem procesy legislacyjne są spowolnione. Jeśli nie przygotujemy podstawy prawnej, to nie ma co mówić o holdingach.</u>
          <u xml:id="u-14.9" who="#AndrzejReczyński">Odrębną sprawą jest dobrowolne grupowanie się podmiotów w różnych formach, czy sterowanie tym procesem w sposób administracyjny przez odpowiednie instrumenty.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#GrzegorzZarębski">Huta Katowice jest największym krajowym producentem hutniczym, wyposażonym w największą i najnowocześniejszą część surowcową do produkcji surówki, a z niej stali o światowym poziomie jakości w ilości około 5 mln ton rocznie.</u>
          <u xml:id="u-15.1" who="#GrzegorzZarębski">Huta funkcjonuje obecnie w innym kształcie niż był zakładany przy jej projektowaniu. Na skutek niedokończenia procesu inwestycyjnego, oddano tylko dwie walcownie finalne przeznaczone do produkcji wyrobów długich o łącznej zdolności 1,800 tys. ton.</u>
          <u xml:id="u-15.2" who="#GrzegorzZarębski">60% produkcji huty stanowią półfabrykaty. Ma to istotne konsekwencje ekonomiczne, ponieważ produkcja surowcowa charakteryzuje się niską, a często ujemną rentownością. Uzyskanie średniej rentowności w całym procesie produkcyjnym uwarunkowane jest podjęciem przez Hutę Katowice także produkcji wyrobów gotowych.</u>
          <u xml:id="u-15.3" who="#GrzegorzZarębski">Podstawowe założenie restrukturyzacji Huty Katowice polega na tym, by przyszłe funkcjonowanie firmy bazowało na rozwoju produkcji wyrobów finalnych.</u>
          <u xml:id="u-15.4" who="#GrzegorzZarębski">Strategiczny rozwój produkcji wyrobów gotowych polega na 50-procentowym udziale w strukturze produkcji wyrobów płaskich. Za tym kierunkiem rozwoju przemawia deficyt wyrobów płaskich na rynku krajowym. Poza tym Huta Katowice jest hutą zintegrowaną, pracującą na bazie huty żelaza, co nakazuje ukierunkować produkcję na wyroby płaskie.</u>
          <u xml:id="u-15.5" who="#GrzegorzZarębski">Wejście w obszar produkcji wyrobów płaskich będzie wymagało decyzji kooperacyjnych w całej branży, a szczególnie w zakresie skoordynowania programu restrukturyzacji Huty Katowice z programem restrukturyzacji Huty im. T. Sendzimira, aby powstał układ niekonkurencyjny, a w przyszłości optymalizujący nakłady inwestycyjne, szczególnie w obszarze wyrobów płaskich. Obecnie trwają nad tym prace kierownictw obu hut pod nadzorem ministra przemysłu i handlu oraz ministra przekształceń własnościowych.</u>
          <u xml:id="u-15.6" who="#GrzegorzZarębski">Restrukturyzacja Huty Katowice polega także na utrzymaniu strategicznego kierunku jej rozwoju przedstawionego w programie rządowym, aby mogła sprzedawać głęboko przetworzone wyroby stalowe zarówno długie, jak i płaskie, wytwarzane w pełnym cyklu produkcyjnym. Oprócz uruchomionej w ub. roku instalacji ciągłego odlewania stali, planowane jest uruchomienie w roku przyszłym jeszcze jednej takiej instalacji.</u>
          <u xml:id="u-15.7" who="#GrzegorzZarębski">Dla zwiększenia efektywności działania zostanie stworzona silna struktura holdingowa. Chcąc czerpać korzyści ze sprzedaży wyrobów gotowych, trzeba także wziąć na siebie odpowiedzialność za cały cykl produkcyjny.</u>
          <u xml:id="u-15.8" who="#GrzegorzZarębski">Realizacja przyjętych założeń wymaga nie tylko restrukturyzacji wewnątrz Huty Katowice, ale także rozpatrzenia pod tym kątem restrukturyzacji całego sektora. Restrukturyzacja wewnętrzna doprowadzi do utworzenia nowej struktury, która umożliwi lepsze gospodarowanie majątkiem, pozwoli na zwiększenie efektywności ekonomicznej i na racjonalizację podstawowych procesów biznesowych oraz otworzy możliwości rozwoju produkcji nowych wyrobów i świadczenia usług. Wyodrębnienie jednostek biznesowych w formie odrębnych podmiotów prawnych spowoduje, iż łatwiej będzie można znaleźć inwestorów strategicznych. Sprawny system zarządzania finansowego w poszczególnych spółkach oraz w skali całego holdingu zapewni lepsze zarządzanie środkami.</u>
          <u xml:id="u-15.9" who="#GrzegorzZarębski">Zmierzamy do struktury holdingowej, która skoncentruje majątek Huty Katowice w trzech grupach kapitałowych. Powstanie Grupa Kapitałowo-Inwestycyjna SA, która będzie zarejestrowana najprawdopodobniej w III kw. br., do czego usilnie zmierzamy wspólnie z Ministerstwem Przekształceń Własnościowych. Grupa ta przejmie działalność pomocniczą, zorganizowaną w spółkach prawa handlowego. Spółki te będą działały nie tylko na rzecz Huty Katowice.</u>
          <u xml:id="u-15.10" who="#GrzegorzZarębski">Rdzeniem struktury holdingowej będzie linia stali, a więc te wydziały produkcyjne, które produkują i przetwarzają stal. Tej strukturze nadana będzie osobowość prawna.</u>
          <u xml:id="u-15.11" who="#GrzegorzZarębski">Trzeci segment składać się będzie z hut, które stanowią ciąg zaopatrzeniowy Huty Katowice.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#JanKorzeniec">Kieruję hutą zlokalizowaną w samym centrum Katowic. W 1990 r. posiadaliśmy stalownię-odlewnię, która była deficytowa. Po jej zlikwidowaniu powstał problem restrukturyzacji zatrudnienia, a przede wszystkim zastanawialiśmy się, co mamy dalej robić.</u>
          <u xml:id="u-16.1" who="#JanKorzeniec">Tylko przyjaźń z ekologami i pozyskanie środków z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska pozwoliło nam wyjść z impasu. Wówczas zatrudnialiśmy 2100 osób, a aktualnie zatrudniamy 1450 osób. Restrukturyzacja zatrudnienia nie byłaby możliwa, gdyby nie był realizowany z dużą determinacją proces modernizacji. Jesteśmy hutą przetwórczą i produkujemy rury dla gazownictwa i ciepłownictwa oraz konstrukcje spawane.</u>
          <u xml:id="u-16.2" who="#JanKorzeniec">Nawet ciesząc się życzliwością Ministerstwa Przemysłu i Handlu, funkcjonując w formule przedsiębiorstwa państwowego, nie bylibyśmy w stanie realizować modernizacji odtworzeniowej, nowych uruchomień a także osobistych celów pracowników. Huta Ferrum uczestniczy w programie powszechnej prywatyzacji.</u>
          <u xml:id="u-16.3" who="#JanKorzeniec">W minionych 6-latach na modernizację huty zostało wydatkowane ponad 20 mln USD. Składały się na to środki własne oraz pozyskane z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska kredyty. Te możliwości się wyczerpują, podczas gdy cały czas jesteśmy pod presją zniesienia barier celnych na wyroby hutnicze. Huta stosuje technologię spawania przy produkcji rur, natomiast nasi konkurenci, tzn. huty niemieckie, stosują technologię zgrzewania prądami wysokiej częstotliwości.</u>
          <u xml:id="u-16.4" who="#JanKorzeniec">Podjęliśmy to wyzwanie i finalizujemy modernizację polegającą na zmianie technologii, czyli przejdziemy ze spawania na zgrzewanie prądami wysokiej częstotliwości rur o średnicy do 450 mm z możliwością wykonywania profili zamkniętych, prostokątnych i kwadratowych. Zaznaczam, że nie wchodzimy w obszar produkcji Huty im. T. Sendzimira czy Huty Pokój.</u>
          <u xml:id="u-16.5" who="#JanKorzeniec">Podjęcie takiej inwestycji nie byłoby możliwe, gdybyśmy nie zostali objęci programem narodowych funduszy inwestycyjnych. Obecnie opracowujemy prospekt emisyjny. Mamy bardzo ambitne zamierzenie, aby w połowie września br. złożyć Komisji Papierów Wartościowych wniosek o dopuszczenie do obrotu publicznego. Będzie się to odbywało na zasadzie podwyższenia kapitału.</u>
          <u xml:id="u-16.6" who="#JanKorzeniec">Możliwości inwestowania, gdy przedsiębiorstwo jest przedsiębiorstwem państwowym albo jednoosobową spółką skarbu państwa, są ograniczone. Wszystkie inwestycje konieczne do wykonania w hutach są kapitałochłonne. Sami nie wykreujemy środków na ich realizację, nawet przy ogromnej życzliwości ministra przemysłu i handlu i ministra ochrony środowiska, zasobów naturalnych i leśnictwa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#StanisławPodwiński">Każdy z nas mógłby przedstawić co zrobił przez ostatnie kilka lat, aczkolwiek skala tych dokonań jest na pewno różna. Ktoś mógłby powiedzieć, że płacą nam za to, abyśmy potrafili intensywnie restrukturyzować kierowane przez nas przedsiębiorstwa. Korzystając z obecności takiego audytorium, chcę także powiedzieć, że my wiemy co trzeba robić, natomiast brakuje nam oprzyrządowania.</u>
          <u xml:id="u-17.1" who="#StanisławPodwiński">Zwracam się do członków Komisji Przekształceń Własnościowych w następującej sprawie. Nadmiernie przedłużają się prace nad ustawą o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw. Pierwsze podejście zakończyło się fiaskiem. Z ostatnich informacji wynika, że jest szansa na to, iż zostanie ona uchwalona przed wakacjami. Wszyscy czekamy na tę ustawę.</u>
          <u xml:id="u-17.2" who="#StanisławPodwiński">Z satysfakcją wspominamy dobre dla hutnictwa lata 1994–1995. Moim zdaniem, taka koniunktura już się nie powtórzy, a wprost przeciwnie, już wystąpiły kłopoty na rynku stali. Wyniki hut o I kwartale b. roku. są słabsze w porównaniu do ubiegłego roku. Na pewno więc zmniejszy się dynamika inwestowania, przynajmniej ze środków własnych.</u>
          <u xml:id="u-17.3" who="#StanisławPodwiński">Z poziomem popytu na polskim rynku wiąże się pośrednio eksport wyrobów hutniczych. Niektóre huty eksportują 20% swojej produkcji. W skali Polski jest to około 6 mln ton stali. Ten eksport, przynajmniej z dwóch przyczyn, jest nieopłacalny.</u>
          <u xml:id="u-17.4" who="#StanisławPodwiński">Dlaczego więc eksportujemy? Ze względu na niski popyt na rynku krajowym oraz żeby mieć szybszy obieg pieniądza.</u>
          <u xml:id="u-17.5" who="#StanisławPodwiński">Nie będę cytował różnych pomysłów eksporterów, ale uważam, że trzeba coś zrobić, aby polskim eksporterom wyrobów hutniczych pomóc przetrwać, w tym sensie byśmy zachowali rynki zachodnie, ponosząc obecnie minimalne straty, mając nadzieję na przyszłe zyski.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#MarekOlewiński">Informuję państwa, że trzy komisje sejmowe zakończyły prace nad projektem ustawy o komercjalizacji prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. Sprawozdanie Komisji zostało skierowane do laski marszałkowskiej i drugie czytanie projektu odbędzie się na najbliższym posiedzeniu Sejmu.</u>
          <u xml:id="u-18.1" who="#MarekOlewiński">Do projektu ustawy zostało zgłoszonych 59 wniosków mniejszości. Sejm zdecyduje, które z nich przyjmie, a które odrzuci i dlatego trudno mi jest powiedzieć, w jakim ostatecznie kształcie ustawa zostanie przyjęta.</u>
          <u xml:id="u-18.2" who="#MarekOlewiński">Chcę państwa zapewnić, że mam świadomość, że oczekują na nią przede wszystkim załogi przedsiębiorstw. Dołożymy starań, aby została jak najszybciej uchwalona.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#StanisławBartoszek">Mam jedno krótkie pytanie do przedstawiciela Ministerstwa Przekształceń Własnościowych, ale cieszę się, że usłyszy je również pan minister Padykuła. W materiale opracowanym przez Ministerstwo Przekształceń Własnościowych jest błąd, a jeśli ja się mylę, to proszę mi wyjaśnić, bowiem jestem z woj. tarnobrzeskiego i wiem, że Huta Stalowa Wola jest w gestii ministra przemysłu i handlu. Wiem także, że minister Czerwiński jest przewodniczącym rady nadzorczej. Tymczasem w dokumencie opracowanym przez Ministerstwo Przekształceń Własnościowych czytam: „Ministerstwo Przekształceń Własnościowych pełni funkcje właścicielskie skarbu państwa wobec następujących jednoosobowych spółek skarbu państwa sektora hutniczego...” w poz. nr 4 jest wymieniona Huta Stalowa Wola.</u>
          <u xml:id="u-19.1" who="#StanisławBartoszek">Proszę o wyjaśnienie tej sprawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#BogdanPęk">Dobrze się stało, że posiedzenie Komisji odbywa się w Hucie im. T. Sendzimira, w jednym ze strategicznych przedsiębiorstw przemysłu ciężkiego, a która może się pochwalić istotnymi osiągnięciami.</u>
          <u xml:id="u-20.1" who="#BogdanPęk">Dobrze też oceniam obrany kierunek wstępnej fazy prywatyzacyjnej, polegający na zakładaniu spółek pracowniczych z kapitałem większościowym, ale równocześnie z takimi umowami, które dają rzeczywistym specjalistom możliwości kierowania strategią spółek, natomiast pozostawiają kontrolę kapitałową w rękach pracowników. Jest to ze wszech miar chwalebny kierunek.</u>
          <u xml:id="u-20.2" who="#BogdanPęk">Cieszę się, że dzisiejsze spotkanie odbywa się w moim rodzinnym mieście. Myślę, że ma ono również inny wymiar symboliczny, bowiem nie ma między nami posłów z Klubu Parlamentarnego Unii Wolności. Ta symbolika - moim zdaniem - polega na tym, że przez dłuższy czas klub ten miał wpływ na kreowanie polityki państwa, a w sferze polityki gospodarczej obowiązywało hasło ówczesnego ministra T. Syryjczyka, że najlepsza polityka przemysłowa, to jest brak polityki przemysłowej.</u>
          <u xml:id="u-20.3" who="#BogdanPęk">Chciałbym, abyście państwo wzięli pod uwagę, że obecna koalicja, co by o niej nie mówić, znalazła się w bardzo określonej sytuacji, nie spowodowanej własnymi błędami, a zostały one popełnione zwłaszcza w przemysłach strategicznych, w tym w hutnictwie.</u>
          <u xml:id="u-20.4" who="#BogdanPęk">Osobiście jestem zdania, że coś się dzieje w hutnictwie, co niewątpliwie jest postępem. Trzeba się jednak zastanowić nad strategią dalszego działania w tym sektorze, który jest sektorem strategicznym. Od jego dalszego rozwoju, a także od tego, jaki będzie w nim układ własnościowy, w ogromnej mierze będzie zależała sytuacja ekonomiczna kraju, a także poziom suwerenności gospodarczej naszego państwa - nie waham się użyć tego określenia.</u>
          <u xml:id="u-20.5" who="#BogdanPęk">Dzisiaj trzeba pamiętać, że kluczowe w tym sektorze przedsiębiorstwa, tzn. Huta Katowice i Huta im. T. Sendzimira są przedsiębiorstwami dochodowymi. Jest już inna sytuacja od tej, kiedy twierdzono, że jedynym wyjściem jest natychmiastowa sprzedaż przedsiębiorstwa, a najlepiej za jak najmniejsze pieniądze i przy zastosowaniu ulg inwestycyjnych, bo w przeciwnym razie straci pracę kilkaset tysięcy ludzi i w ogóle wszystko się zawali.</u>
          <u xml:id="u-20.6" who="#BogdanPęk">Mamy też jeszcze trochę czasu, aczkolwiek niewiele, bo słusznie zauważyli zabierający głos w dyskusji przedstawiciele hut, że okres dostosowawczy do wejścia Polski do Unii Europejskiej jest już niedługi. W tym okresie nie wolno popełnić zasadniczych błędów, które pozwolę sobie skrótowo określić jako błąd polegający na „wylaniu dziecka z kąpielą”.</u>
          <u xml:id="u-20.7" who="#BogdanPęk">Bardzo odpowiada mi koncepcja, o której dyskutowałem z dyrektorem Knapikiem. Trzeba przede wszystkim poszukiwać takich rozwiązań, które przynoszą kapitał inwestycyjny, bądź to drogą oferty publicznej (takie przedsiębiorstwo zapewne znajdzie akcjonariuszy w naszym kraju), bądź przez pozyskanie inwestorów pasywnych.</u>
          <u xml:id="u-20.8" who="#BogdanPęk">Jakie są dzisiaj szanse i jakie główne zagrożenia?</u>
          <u xml:id="u-20.9" who="#BogdanPęk">Na początku procesów prywatyzacyjnych pojawiły się spółki pasożytnicze, także w tej hucie, które korzystając z odpowiednich układów z zarządem, wysysały zyski. To zjawisko wystąpiło również, aczkolwiek nie na dużą skalę, w Hucie Katowice.</u>
          <u xml:id="u-20.10" who="#BogdanPęk">Dzisiaj polskie hutnictwo ma istotne atuty. Mamy kadrę techniczną na bardzo wysokim poziomie, a także myśl naukowo-techniczną. Brakuje nam nowoczesnych technologii i kapitału na modernizację, ale mamy stosunkowo dobrze wykształconą kadrę pracowników, mamy konkurencyjne płace, co rzutuje na cenę produktu końcowego. Ponadto dzisiaj jeszcze mamy relatywnie niższe ceny energii, co także ma wpływ na koszty, aczkolwiek nasze hutnictwo jest bardzo energochłonne w stosunku do konkurencyjnego hutnictwa na świecie.</u>
          <u xml:id="u-20.11" who="#BogdanPęk">W okresie dostosowawczym trzeba w sposób maksymalny wykorzystać te wszystkie atuty. Należy przyjąć także założenie, że poszczególne huty nie mogą prowadzić oddzielnie polityki przekształceń własnościowych - jeżeli ma być jedna polityka państwa - z udziałem inwestorów strategicznych, którzy szybko objęliby pakiety większościowe. Negatywnym przykładem, wręcz kryminogennym, jest pospieszna prywatyzacja Huty Warszawa. Nie chcę na ten temat więcej mówić, ale sądzę, że ta sprawa zakończy się przed sądem i winni zostaną ukarani.</u>
          <u xml:id="u-20.12" who="#BogdanPęk">Po restrukturyzacji centrum gospodarczego rządu, mam nadzieję, że będzie prowadzona jednolita polityka restrukturyzacyjna i polityka przekształceń własnościowych. Kierunek polegający na wydzielaniu ze struktury przedsiębiorstwa części majątku i oddawaniu większościowych udziałów w ręce pracowników, jest kierunkiem, który należałoby popierać. Natomiast trzeba zachować gospodarczą uczciwość i brać pod uwagę strategiczny interes polskiej gospodarki. Sądzę, że w przyszłości będzie ona zależna w istotniej mierze od tego, jak zostaną rozwiązane problemy polskiego hutnictwa i jaka zostanie nadana mu struktura własnościowa.</u>
          <u xml:id="u-20.13" who="#BogdanPęk">Sądzę, że Komisja Przekształceń Własnościowych włączy się w procesy restrukturyzacyjne i przekształceń własnościowych polskiego hutnictwa. Postęp jest na tyle wyraźny, by można było powiedzieć, iż obrany został słuszny zasadniczy kierunek przemian. Strategiczna polityka państwa, kreowana przez rząd, będzie zmierzać do jakiegoś racjonalizmu.</u>
          <u xml:id="u-20.14" who="#BogdanPęk">Zwracam się do pana przewodniczącego z propozycją, byśmy zintensyfikowali prace nad podstawą prawną dla funkcjonowania holdingów i innych form współdziałania przedsiębiorstw.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#JacekKasprzyk">Kształcący jest dla nas ten etap dyskusji, w którym przedstawiciele rządu oraz przedstawiciele hut wskazali, w których obszarach dzieje się dobrze oraz w czym tkwią zagrożenia. Mnie osobiście zaniepokoiły wskaźniki importu oraz eksportu wyrobów hutniczych. Okazuje się, że eksport spada, natomiast rośnie import. Tymczasem, tak jak w przypadku każdego przedsiębiorstwa, także dla hutnictwa najważniejsze jest nie to co wyprodukuje lecz to co jest w stanie sprzedać, zarówno na rynku wewnętrznym, jak i na rynkach zagranicznych.</u>
          <u xml:id="u-21.1" who="#JacekKasprzyk">Nie ulega wątpliwości, że nastąpił postęp organizacyjny i techniczny, ale nie jest on odpowiedni do planowanego w 1992 r. Mając na uwadze określone wówczas zamierzenia, plan inwestycji został wykonany w 30–35%. Brakuje jeszcze 70–65%, a prawdą jest, że czasu mamy niewiele, gdyż w 1998 r. znikną bariery celne i nasz rynek otworzy się na importowane wyroby hutnicze.</u>
          <u xml:id="u-21.2" who="#JacekKasprzyk">W związku z tym mam pytanie, czy siły rządzące w kraju są w stanie zastopować rosnący import tych wyrobów?</u>
          <u xml:id="u-21.3" who="#JacekKasprzyk">Nie chcę być złym prorokiem, ale - moim zdaniem - szykuje nam się kryzys w hutnictwie polskim, co nie znaczy, że będzie to kryzys hutnictwa. Najpierw wystąpiły zawirowania w przemyśle węglowym, teraz zjawiska kryzysowe występują w stoczni, a następnie przeniosą się one na hutnictwo i energetykę. Dziać się to będzie dlatego, że przedsiębiorstwa przemysłu ciężkiego realizowały inwestycje nie tyle ze środków własnych, jak się powszechnie sądzi, co z różnego rodzaju kredytów lub pozyskiwały środki przez opóźnienia w realizowaniu zobowiązań wobec dostawców. Wielu z nich utraciło wpływy, które powinni otrzymać, bowiem huty nie wywiązywały się z płatności.</u>
          <u xml:id="u-21.4" who="#JacekKasprzyk">Czy resort przemysłu i handlu jest w stanie wywalczyć więcej środków budżetowych na restrukturyzację przemysłu hutniczego.</u>
          <u xml:id="u-21.5" who="#JacekKasprzyk">Drugie pytanie kieruję do przedstawiciela Ministerstwa Przekształceń Własnościowych. Minister przekształceń własnościowych spełnia funkcje właścicielskie wobec potężnej gałęzi przemysłu. W jaki sposób zamierza się znaleźć inwestorów strategicznych, którzy nie tylko wnieśliby kapitały, nowe metody zarządzania, ale przede wszystkim nie doprowadziliby do zniknięcia z rynku wyrobów polskich hut?</u>
          <u xml:id="u-21.6" who="#JacekKasprzyk">Jak pan zamierza zabezpieczyć w umowach z inwestorami strategicznymi interesy np. Huty im. T. Sendzimira czy Huty Katowice?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#AndrzejBajołek">Ograniczę się do zadania tylko jednego pytania. W najbliższym czasie mamy się znaleźć w grupie najbogatszych państw świata. Z faktu przyjęcia nas do OECD ma wynikać, że pod tym względem zajmujemy, jeśli się nie mylę, 26 miejsce w świecie.</u>
          <u xml:id="u-22.1" who="#AndrzejBajołek">Chcę zapytać, czy przy okazji przystąpienia do OECD musieliśmy oddać jakiś haracz, tym razem w zakresie produkcji hutniczej, tak jak to miało miejsce w przemyśle stoczniowym?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#MarekOlewiński">W materiale opracowanym na dzisiejsze posiedzenie czytamy, że rząd podjął działania, by przygotować studium restrukturyzacji przemysłu hutnictwa żelaza i stali do 2002 r.</u>
          <u xml:id="u-23.1" who="#MarekOlewiński">Czy pan minister może wyjaśnić, dlaczego opracowanie tego studium zostało zlecone kanadyjskiemu konsorcjum i jakie były koszty tego opracowania?</u>
          <u xml:id="u-23.2" who="#MarekOlewiński">Czy nie mogliśmy tego wykonać własnymi siłami?</u>
          <u xml:id="u-23.3" who="#MarekOlewiński">Usłyszeliśmy, że realizacja programu restrukturyzacji przemysłu hutniczego jest opóźniona o 2–3 lata. Proszę wyjaśnić czy jeśli w odpowiednim czasie nie zrealizujemy wszystkich założeń programowych, to będzie to skutkować na cały przemysł krajowy?</u>
          <u xml:id="u-23.4" who="#MarekOlewiński">Martwi mnie bardzo gwałtowny wzrost importu. Pan dyrektor Sąda powiedział, że ten wzrost w ciągu kilku lat jest 5-krotny. Jakie są podejmowane działania w zakresie szeroko rozumianego interwencjonalizmu państwa dla zahamowania importu wyrobów hutniczych? Czy w tym kierunku jest cokolwiek robione, czy nie?</u>
          <u xml:id="u-23.5" who="#MarekOlewiński">Pamiętam, że w latach 1991–1992 cło na produkty hutnicze było zawieszone. Chciałbym wiedzieć, jak ta sprawa wygląda dzisiaj i jakie są zamierzenia na przyszłość.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#StanisławPadykuła">Postaram się odpowiedzieć na pytania w takiej kolejności w jakiej były one zadane.</u>
          <u xml:id="u-24.1" who="#StanisławPadykuła">Huta Stalowa Wola jest częścią holdingu, spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. W związku z tym, że jest to przedsiębiorstwo należące do przemysłu obronnego, dlatego też nadzór właścicielski nad nim sprawuje bezpośrednio minister przemysłu i handlu.</u>
          <u xml:id="u-24.2" who="#StanisławPadykuła">Pan poseł Kasprzyk pytał, czy jesteśmy w stanie więcej wywalczyć środków na restrukturyzację hut w przyszłym roku?</u>
          <u xml:id="u-24.3" who="#StanisławPadykuła">Poza poręczeniami budżetu, które są przewidziane jako normalna forma pomocy, nie będzie żadnych innych dotacji.</u>
          <u xml:id="u-24.4" who="#StanisławPadykuła">Od razu odpowiem na pytanie pana przewodniczącego w sprawie interwencjonalizmu państwowego. Na to pytanie jest mi niezmiernie trudno odpowiedzieć, dlatego że środki budżetowe są ograniczone, a z drugiej strony Unia Europejska wywiera olbrzymi nacisk, a także wszystkie organizacje światowe, by interwencjonizm państwa ograniczyć do minimum.</u>
          <u xml:id="u-24.5" who="#StanisławPadykuła">Odpowiadam na pytanie pana posła Bajołka. Nie podpisaliśmy żadnego haraczu z tytułu wejścia do OECD, który miałby polegać na obniżeniu mocy produkcyjnej hut. Nie przewidywaliśmy żadnych ograniczeń w produkcji stali, mało tego, w tej chwili wychodzimy do Unii Europejskiej z informacją o zwiększeniu produkcji polskiej stali z 8 mln ton do 13,5 mln ton stali rocznie.</u>
          <u xml:id="u-24.6" who="#StanisławPadykuła">Czy może być zastosowany interwencjonizm państwa? Na to pytanie odpowiem w ten sposób: Co najwyżej w obrębie restrukturyzacji zatrudnienia. Ten problem jest dyskutowany na poziomie rządu. Nie chciałbym ewentualnych ustaleń nazywać interwencjonalizmem, bowiem gdy tylko pojawi się taka nazwa, to od razu spotkamy się z atakiem Unii Europejskiej, że coś znowu chcemy nowego wprowadzić. Dlatego proponuję pozostać przy informacji, że rząd wesprze procesy restrukturyzacji zatrudnienia.</u>
          <u xml:id="u-24.7" who="#StanisławPadykuła">Dlaczego opracowanie studium restrukturyzacji hutnictwa zostało zlecone konsorcjum kanadyjskiemu, a nie zlecono tego zadania polskim specjalistom?</u>
          <u xml:id="u-24.8" who="#StanisławPadykuła">Otóż wówczas okazało się, że lansowane są różne tendencje rozwoju polskiego hutnictwa i nie jest łatwo uzyskać konsens. Przedstawiane były różne opracowania, które miały swoich zwolenników. Nam zależało na bardzo obiektywnym spojrzeniu na polskie hutnictwo.</u>
          <u xml:id="u-24.9" who="#StanisławPadykuła">Konsorcjum kanadyjskie zostało wybrane dlatego, że nie było ono związane z produkcją stali w Europie, zaś huty kanadyjskie nie były zainteresowane polskim rynkiem. Można się więc było spodziewać bezstronnej analizy rynku europejskiego i na tym tle możliwości polskich hut.</u>
          <u xml:id="u-24.10" who="#StanisławPadykuła">Poza tym uzyskaliśmy deklarację rządu kanadyjskiego sfinansowania połowy prac z własnych środków. Zostało to zrobione a nawet rząd kanadyjski wypłacił więcej niż wyniósł nasz wkład finansowy. Do dnia dzisiejszego mamy pewien dług moralny wobec rządu kanadyjskiego, ponieważ nie uruchomiliśmy środków, które też powinniśmy przekazać dla konsorcjum.</u>
          <u xml:id="u-24.11" who="#StanisławPadykuła">Konsorcjum kanadyjskie zostało wybrane w otwartym przetargu, w którym mogły wziąć udział polskie instytucje. Niestety, nie zrobiły tego, natomiast zostały włączone do opracowania programu.</u>
          <u xml:id="u-24.12" who="#StanisławPadykuła">Ważne jest również to, że na skutek zaangażowania konsorcjum kanadyjskiego analizy przedsiębiorstw były wykonane według standardów zachodnich. Już bowiem na początku okazało się, że nie jest możliwe zebranie ze wszystkich hut jednorodnych danych. Każda huta miała swój własny system rejestrowania informacji i ujednolicenie tych danych było niezmiernie trudne.</u>
          <u xml:id="u-24.13" who="#StanisławPadykuła">Uważam - sądzę, że taka sama jest opinia polskich specjalistów, którzy współuczestniczyli w przygotowaniu programu - że został on bardzo dobrze opracowany. Kierownictwo polskich hut zaczęło myśleć bardziej w kategoriach ekonomicznych niż „chciejstwa” inwestycyjnego.</u>
          <u xml:id="u-24.14" who="#StanisławPadykuła">Otrzymaliśmy studium ukazujące, jak funkcjonują mechanizmy rynkowe w zakresie rynku stali i w jakim kierunku będą one ewaluować, czego sami nie byliśmy w stanie opracować. Po raz pierwszy spotkaliśmy się z innymi producentami stali, którzy wskazali na sukcesy i porażki w dokonanych na świecie procesach restrukturyzacji hutnictwa, o czym wcześniej nie mogliśmy nic wiedzieć. Udostępniono nam takie opracowanie, dzięki któremu dowiedzieliśmy się, jakie były potknięcia i czego my możemy się spodziewać podejmując proces restrukturyzacji hut.</u>
          <u xml:id="u-24.15" who="#StanisławPadykuła">Opóźnienia w realizacji programu restrukturyzacji wynikają tylko z jednego powodu - z braku środków. Popyt na rynku stali był optymalny w latach 1994–1995, zarówno na rynku krajowym, jak i europejskim. Teraz wystąpiła stagnacja, co już przekłada się na wyniki finansowe polskich hut, które nie będą tak rewelacyjne, jak w ubiegłym roku. Musimy więc szukać kapitału, który pozwoli nam zrealizować tę część restrukturyzacji, która jest najbardziej potrzebna, a która daje produkt finalny o wysokiej wartości dodanej.</u>
          <u xml:id="u-24.16" who="#StanisławPadykuła">Jeżeli uda nam się to zrealizować w ciągu 2–3 lat, to po 2000 r. polskie hutnictwo będzie stabilnym elementem polskiej gospodarki. Natomiast, gdy nam to się nie uda ze względu na blokadę napływu kapitału na polski rynek, to huty znajdą się w sytuacji kryzysowej, zwłaszcza po roku 1998, bo wówczas nastąpi gwałtowny wzrost importu stali do Polski.</u>
          <u xml:id="u-24.17" who="#StanisławPadykuła">Klauzula otwartego rynku wobec krajów CEFTA obowiązuje już od ubiegłego roku i z tego kierunku jest główny napływ wyrobów stalowych wysokoprzetworzonych. Firmy zachodnie przedstawiają produkty o wyższym standardzie jakościowym od produktów polskich hut oraz takie wyroby, których my jeszcze nie wykonujemy. Koniecznie więc należy zakończyć inwestycje, zwłaszcza w Hucie im. T. Sendzimira i Hucie Katowice, aby sprostać wymogom, jakie stawia rynek. Nabywca na polskim rynku kieruje się tylko jakością oraz konkurencyjnością cenową wyrobów, natomiast nie patrzy, czy dany wyrób został wyprodukowany w polskiej hucie czy zagranicznej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#KrzysztofPawlak">Postaram się odpowiedzieć na pytanie pana posła Kasprzyka, w jaki sposób znaleźć inwestora? Pytanie jest bardzo trudne i dotyczy ono dużej części naszego przemysłu.</u>
          <u xml:id="u-25.1" who="#KrzysztofPawlak">Nie stawiamy sobie jeszcze takiego pytania w odniesieniu do hut, dlatego, że aby coś sprzedać, to musi wystąpić zbieżność interesów obu stron. My jesteśmy zainteresowani inwestorami zewnętrznymi, którzy by kupili 100% kapitału akcyjnego oferowanych hut, natomiast inwestorzy ci są zainteresowani wejściem kapitałowym w poszczególne linie technologiczne w formie spółki joint venture lub innych spółek.</u>
          <u xml:id="u-25.2" who="#KrzysztofPawlak">Drugie pytanie pana posła brzmiało, jak zabezpieczyć interesy skarbu państwa?</u>
          <u xml:id="u-25.3" who="#KrzysztofPawlak">Oczywiście ten interes musi być zabezpieczony i służą temu różne formy. Podstawową formą będą ograniczenia statutowe, czyli zapisy w statucie spółki, które zabezpieczą w sposób dostateczny interes państwa. Zapisy te mogą dotyczyć albo większościowego udziału skarbu państwa, albo tzw. złotej akcji, która może być zachowana przez skarb państwa.</u>
          <u xml:id="u-25.4" who="#KrzysztofPawlak">Są to na razie projekty, których jeszcze nie precyzujemy, gdyż nad programem prywatyzacji, określeniem, które huty powinny być prywatyzowane kapitałowo, a które nie, pracuje Międzyresortowy Zespół ds. Restrukturyzacji i Prywatyzacji Hutnictwa. Kieruje nim pan minister Padykuła. Zespół ten ma m.in. określić ścieżki prywatyzacji dla polskich hut.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-26">
          <u xml:id="u-26.0" who="#WiktorŁaszczyk">Eksport i import wyrobów hutniczych wymaga precyzyjnego monitoringu. Rzeczywiście miała miejsce duża dynamika wzrostu importu, ale chcę zwrócić uwagę na to, że poziom importu wyrobów hutniczych w ub. roku był niższy niż w 1989 r. W 1991 r. sprowadzono na nasz rynek 200 tys. ton, ale zbiegło się to z „dołkiem” w produkcji wyrobów hutniczych w kraju.</u>
          <u xml:id="u-26.1" who="#WiktorŁaszczyk">Warto zwrócić uwagę na strukturę polskiego eksportu. W 1991 r. połowę eksportu stanowiły półwyroby. Obecnie eksport wzrósł, przy czym spadł eksport półwyrobów i stanowił on 18% całego eksportu wyrobów hutniczych. Rośnie udział wyrobów przetworzonych, a maleje półwyrobów i tę tendencję należy utrzymać.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-27">
          <u xml:id="u-27.0" who="#PiotrCzarnecki">Do obecnych na posiedzeniu przedstawicieli rządu kieruję następujące pytanie. Czy będą podejmowane działania, które mają na celu wprowadzenie osłon socjalnych dla zwalnianych pracowników?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-28">
          <u xml:id="u-28.0" who="#WojciechBorowik">Chcę uzupełnić zadane pytania i uzyskać bardziej szczegółową odpowiedź. Czy opóźnienia w realizacji programu restrukturyzacji, oceniane na 2–3 lata, wynikają z tego, że Ministerstwo Przekształceń Własnościowych oraz Ministerstwo Przemysłu i Handlu nie podjęły żadnych działań w sprawie pozyskania środków dla tego sektora? Czy może nie ma opóźnień, natomiast potrzeba 2–3 lata, żeby dokończyć procesy restrukturyzacji? Są to dwie różne sytuacje.</u>
          <u xml:id="u-28.1" who="#WojciechBorowik">Dlaczego dopiero dzisiaj rząd zastanawia się w jaki sposób dokonywać przekształceń własnościowych w sektorze hutnictwa? Dlaczego nie pomyślano o tym przy opracowywaniu strategii, zakładając, że zakończeniem procesu restrukturyzacji będzie prywatyzacja?</u>
          <u xml:id="u-28.2" who="#WojciechBorowik">Chciałbym uzyskać więcej informacji na temat efektów restrukturyzacji zatrudnienia, tzn. co się stało z grupą 40 tys. pracowników, którzy odeszli z hutnictwa? Co się ma stać z grupą 90 tys. pracowników, których obejmie redukcja zatrudnienia.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-29">
          <u xml:id="u-29.0" who="#JacekKocjan">Moje pytanie kieruję do przedstawicieli hut. Czy zamierzenia produkcyjne hut są tak ze sobą skoordynowane, by w przyszłości huty polskie nie konkurowały ze sobą na rynkach zagranicznych?</u>
          <u xml:id="u-29.1" who="#JacekKocjan">Czy przestrzegając umów międzynarodowych, można zastosować jakieś metody dla osłony krajowego rynku wyrobów hutniczych i polskiego hutnictwa, a jeśli tak, to czy zamierza się je stosować?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-30">
          <u xml:id="u-30.0" who="#MarekOlewiński">Uważam, że wobec tej gałęzi przemysłu interwencjonizm państwowy powinien być mocniejszy, zwłaszcza że inwestorzy zagraniczni nie kwapią się zainwestować swój kapitał w polskie huty. Bardziej zależy im na przejęciu polskiego rynku niż na inwestowaniu w polskie huty.</u>
          <u xml:id="u-30.1" who="#MarekOlewiński">Jest oczywiste, że nabywcę wyrobów hutniczych interesuje ich jakość oraz cena, a nie kto je wyprodukował. Natomiast zmartwieniem rządu powinno być chronienie własnego przemysłu, szczególnie w tym okresie, kiedy ten przemysł musi być restrukturyzowany. Mamy przecież do odrobienia zaległości, które powstawały przez kilkadziesiąt lat. Nie wyobrażam sobie, aby mogły one być nadrobione bez instrumentów osłony polskiego rynku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-31">
          <u xml:id="u-31.0" who="#StanisławPadykuła">Pan przewodniczący zachęca mnie do tego, abym coś zadeklarował, ale pamiętajmy, że są określone sytuacje zewnętrzne i możliwości budżetowe.</u>
          <u xml:id="u-31.1" who="#StanisławPadykuła">Pierwsze pytanie dotyczyło osłon socjalnych dla zwalnianych pracowników.</u>
          <u xml:id="u-31.2" who="#StanisławPadykuła">Kierunki działania, które popierają związki zawodowe zmierzają do tego, aby przeprowadzić proces restrukturyzacji zatrudnienia w sposób zbliżony do restrukturyzacji zatrudnienia w górnictwie. Rząd zdecydowanie sprzeciwia się takiemu postawieniu sprawy, ponieważ obawiamy się, że jeśli wprowadzimy te same warunki osłonowe dla hut, to pojawią się zaraz kolejne sektory, które będą żądały tego samego. Tymczasem możliwości finansowego wsparcia procesu restrukturyzacji zatrudnienia są zdecydowanie ograniczone.</u>
          <u xml:id="u-31.3" who="#StanisławPadykuła">Dlatego chcemy podejść do tej sprawy pragmatycznie. Negocjacje związków zawodowych trwają w zasadzie od początku realizacji programu restrukturyzacji. Zakończyły się one podpisaniem porozumienia z pracodawcami. Dlaczego z pracodawcami? Dlatego, że główny ciężar kosztów restrukturyzacji zatrudnienia poniosą pracodawcy. Budżet tylko wesprze ten proces swoimi środkami.</u>
          <u xml:id="u-31.4" who="#StanisławPadykuła">Obecnie porozumienie zostało skierowane do Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej i będzie ono negocjowane w komisji składającej się z przedstawicieli resortów, których nazwy wymieniłem wcześniej oraz przedstawicieli związków zawodowych i pracodawców.</u>
          <u xml:id="u-31.5" who="#StanisławPadykuła">Ministerstwo Przemysłu i Handlu popiera pewne rozwiązania, jakie zostały zawarte w tym porozumieniu, ale już ujawniły się pewne różnice w poglądach członków tego zespołu. Przede wszystkim Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej stara się nie wprowadzać różnych rozwiązań dla różnych sektorów.</u>
          <u xml:id="u-31.6" who="#StanisławPadykuła">Jak już zapowiadałem, ostateczny kształt zostanie nadany porozumieniu za 2–3 miesiące.</u>
          <u xml:id="u-31.7" who="#StanisławPadykuła">Innym sposobem wsparcia procesu restrukturyzacji zatrudnienia jest polityka regionalna. Szczególnie dotyczy to regionu śląskiego. Z pewnością jest państwu wiadomo, że został podpisany kontrakt regionalny, w którym również uwzględnia się wsparcie restrukturyzacji zatrudnienia w hutnictwie.</u>
          <u xml:id="u-31.8" who="#StanisławPadykuła">Poza tym na poziomie regionalnych biur zatrudnienia powstaje baza danych o ruchach w zatrudnieniu w hutach. Na podstawie tych informacji ludzie będą kierowani w te miejsca, gdzie wystąpi zapotrzebowanie na nowych pracowników o określonej specjalizacji.</u>
          <u xml:id="u-31.9" who="#StanisławPadykuła">Struktura zatrudnienia w hutnictwie jest w zasadzie podobna jak w górnictwie. 27% pracowników zatrudnionych w hutnictwie ma wykształcenie podstawowe. Wykształcenie zawodowe ma również 27% pracowników, natomiast 38% pracowników ma wykształcenie średnie. Z tego wynika, że pracowników z wykształceniem podstawowym i zawodowym jest ponad 50% ogółu zatrudnionych w hutnictwie.</u>
          <u xml:id="u-31.10" who="#StanisławPadykuła">W grupie pracowników, którzy mają wyższe wykształcenie, przeważają ci, których średnia wieku jest w granicach 40–51 lat. Pracownicy plasujący się w grupie wiekowej 30–40 lat stanowią 30% pracowników z wyższym wykształceniem.</u>
          <u xml:id="u-31.11" who="#StanisławPadykuła">Musimy sobie zdawać sprawę z tego, że możliwości przeszkolenia, znalezienia nowych miejsc pracy są bardzo ograniczone. Nie wyobrażam sobie zrealizowania programu restrukturyzacji zatrudnienia, jeżeli nie znajdą się środki na jego wspomożenie. Przekonane jest o tym nie tylko Ministerstwo Przemysłu i Handlu, ale także Ministerstwo Przekształceń Własnościowych.</u>
          <u xml:id="u-31.12" who="#StanisławPadykuła">Jeden z panów posłów zwrócił uwagę na to, że mamy bardzo tanią siłę roboczą. Jeszcze mamy tanią siłę roboczą i dlatego przez jakiś czas możemy sobie pozwolić na przerosty w zatrudnieniu. Ponieważ jednak w ciągu najbliższych lat nastąpi wzrost płac, to problem przerostu zatrudnienia będzie bardziej drastyczny niż dzisiaj. Wówczas bowiem udział płac w kosztach zdecydowanie wzrośnie, co wpłynie negatywnie na konkurencję cenową polskich wyrobów.</u>
          <u xml:id="u-31.13" who="#StanisławPadykuła">Stoimy przed murem, bowiem związki zawodowe zapowiedziały, że nie zgodzą się na zwolnienie (oprócz zwolnień wynikających z przejścia na rentę lub emeryturę) ani jednego pracownika huty, jeżeli nie dojdzie do porozumienia między nimi a rządem.</u>
          <u xml:id="u-31.14" who="#StanisławPadykuła">Zdajemy sobie sprawę z ważności problemu restrukturyzacji zatrudnienia i staramy się go jak najszybciej rozwiązać. Chciałbym, żeby nam się to udało jeszcze w tym roku, a także chciałbym, abyśmy ostatecznie doprowadzili do zarejestrowania ponadzakładowego układu zbiorowego pracy dla hutników, bo niewątpliwie pomoże nam to rozwiązać wiele spraw.</u>
          <u xml:id="u-31.15" who="#StanisławPadykuła">Środki inwestycyjne dla hutnictwa - wówczas, kiedy był dyskutowany program restrukturyzacji hutnictwa wiedzieliśmy, że możemy liczyć tylko na środki budżetowe, środki Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska oraz na środki Banku Światowego. Żadne inne środki nie były wówczas rozpatrywane oprócz oczywiście środków własnych hut. Wówczas bowiem inwestorzy zagranicznie nie byli kompletnie zainteresowani polskim hutnictwem. Pojawili się oni dopiero obecnie.</u>
          <u xml:id="u-31.16" who="#StanisławPadykuła">Brak zainteresowania nie wynikał z tego, że menedżment zachodniego hutnictwa nie lubi polskiego hutnictwa, wynikał on stąd, że przerost potencjału produkcyjnego zachodnioeuropejskiego hutnictwa szacuje się na 30%.</u>
          <u xml:id="u-31.17" who="#StanisławPadykuła">Dla kapitału zagranicznego najważniejsze jest to czy będzie inwestował w hutnictwo, które będzie mu przynosiło zyski, czy nie. Ponieważ pojemność rynku jest ograniczona, z tego względu zainteresowanie kapitału zagranicznego polskim hutnictwem było praktycznie żadne.</u>
          <u xml:id="u-31.18" who="#StanisławPadykuła">Dlaczego teraz inwestorzy zagraniczni wykazują zainteresowanie polskim hutnictwem? Otóż rynek stali w Polsce stał się rynkiem dość stabilnym. Okazuje się, że będzie on bardziej stabilny niż rynek światowy. Składa się na to relatywnie wysoki poziom wzrostu PKB w latach ubiegłych, a także spodziewane utrzymanie tej tendencji w latach przyszłych oraz podjęte przez Polskę przedsięwzięcia w zakresie infrastruktury, tzn. budowa autostrad, rurociągu itd. Nie bez znaczenia mają także inwestycje w przemysł samochodowy.</u>
          <u xml:id="u-31.19" who="#StanisławPadykuła">Informowałem już, że po raz pierwszy Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju zadeklarował wsparcie finansowe restrukturyzacji polskich hut - inwestycji w tych hutach, które będą podejmowane przy współudziale inwestorów strategicznych lub inwestorów pasywnych oraz w niewielkim stopniu wsparte przez polskie banki.</u>
          <u xml:id="u-31.20" who="#StanisławPadykuła">Oceniając szansę na wejście zagranicznego kapitału, mogę powiedzieć, że są one bardziej optymistyczne niż były dotychczas. Musimy jednak przedstawić niezbędne propozycje i w tym kierunku zmierzamy.</u>
          <u xml:id="u-31.21" who="#StanisławPadykuła">Czy wcześniej nie był opracowany program prywatyzacji polskiego hutnictwa?</u>
          <u xml:id="u-31.22" who="#StanisławPadykuła">Zarówno na poziomie rządu, jak i w komisjach sejmowych dyskutowany był program prywatyzacji polskiego przemysłu. Program prywatyzacji polskiego hutnictwa nie został do końca sprecyzowany. Są za to odpowiedzialne instytucje, które muszą taki program przedstawić.</u>
          <u xml:id="u-31.23" who="#StanisławPadykuła">Ministerstwo Przemysłu i Handlu wiedząc o tym, że program prywatyzacji jest szansą dla polskiego hutnictwa, starało się maksymalnie zainteresować nim inwestorów krajowych i zagranicznych. Wydaje mi się, że osiągnęliśmy pewne nasycenie, jeśli chodzi o możliwości inwestorów wewnętrznych, natomiast usiłujemy pozyskać inwestorów zagranicznych. Podkreślam jednak, że nie chodzi o to, by ci inwestorzy przyszli na polski rynek ze swoją stalą, ale wspomogli procesy restrukturyzacji polskich hut i znaleźli miejsce dla polskiej stali wysokoprzetworzonej na rynkach zagranicznych.</u>
          <u xml:id="u-31.24" who="#StanisławPadykuła">Nie będę wnikał w szczegóły, bo jak zwykle pertraktacje z kontrahentami są materią delikatną. Powiem tylko, że mamy już konkretne propozycje ze strony hutnictwa Europy Zachodniej i nie tylko. Jak wykorzystamy te możliwości - zależeć to będzie od nas. Ważne jest to, abyśmy zabezpieczyli się przed niekorzystnymi skutkami, które mogłyby zaszkodzić rozwojowi polskich hut.</u>
          <u xml:id="u-31.25" who="#StanisławPadykuła">Poruszony był jeszcze jeden temat, a mianowicie konkurowania ze sobą polskich hut. Dzisiaj to już nie jest problem, ale wystąpił on 2–3 lata temu, kiedy okazało się, że na tym samym rynku polskie huty oferowały ten sam wyrób konkurując ze sobą. Nie będę ukrywał, że z naszej inspiracji odbyło się wiele spotkań z przedstawicielami hut w celu znalezienia rozsądnego wyjścia, aby huty nie konkurowały ze sobą na rynku zewnętrznym.</u>
          <u xml:id="u-31.26" who="#StanisławPadykuła">Najlepszym rozwiązaniem byłoby kapitałowe powiązanie polskich hut. Ministerstwo Przemysłu i Handlu opracowało takie programy dla wyrobów płaskich, wyrobów długich, wyrobów jakościowych, które stanowią mocną podstawę do współpracy kapitałowej. Jeżeli huty będą chciały wykorzystać to opracowanie, aby stworzyć możliwość wspólnego prezentowania się na rynkach zagranicznych, to niewątpliwie będzie to najlepsze rozwiązanie.</u>
          <u xml:id="u-31.27" who="#StanisławPadykuła">Brakuje nam opracowania w zakresie rur, ponieważ pewne dane wymagają aktualizacji, ale powiązanie kapitałowe także w tym zakresie byłoby korzystne, bo mamy dobry produkt, z którym śmiało możemy wyjść na rynki zagraniczne.</u>
          <u xml:id="u-31.28" who="#StanisławPadykuła">Przed konkurencją zewnętrzną musimy się zabezpieczać w taki sposób, w jaki robią to nasi konkurenci zachodni. Jeżeli tylko producent widzi, że określona grupa wyrobów jemu zagraża, to natychmiast występuje, poprzez swoje organizacje, z zarzutem, że sprzedamy wyrób po cenach dumpingowych. Powinniśmy zastosować to samo przy analizie importu, który wpływa do Polski i występować, jeśli okaże się, że producent zagraniczny stosuje ceny dumpingowe.</u>
          <u xml:id="u-31.29" who="#StanisławPadykuła">Główną rolę mogą odegrać tylko huty a nie rząd.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-32">
          <u xml:id="u-32.0" who="#MarekOlewiński">Sądzę, że wyrażam opinię wszystkich członków Komisji mówiąc, iż dzisiejsze spotkanie było dla nas bardzo pożyteczne. Posiedzenie zostało dobrze przygotowane, dotyczy to także opracowanych materiałów przez ministerstwa oraz przez gospodarzy.</u>
          <u xml:id="u-32.1" who="#MarekOlewiński">Zamykam posiedzenie.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>