text_structure.xml 45.8 KB

Edit Raw Blame History

<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml" />
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml" />
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#komentarz">Dnia 26 stycznia 1979 r. Komisja Handlu Wewnętrznego, Drobnej Wytwórczości i Usług, obradująca pod przewodnictwem posła Zbigniewa Rudnickiego (SD), rozpatrzyła:</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#komentarz">- wykorzystanie potencjału drobnej wytwórczości dla zwiększenia produkcji na potrzeby rynku;</u>
          <u xml:id="u-1.2" who="#komentarz">- pracę handlu w pierwszej dekadzie stycznia bieżącego roku.</u>
          <u xml:id="u-1.3" who="#komentarz">W posiedzeniu udział wzięli: przedstawiciele Ministerstwa Handlu Wewnętrznego i Usług z wiceministrami: Tadeuszem Bielskim, Markiem Wieczorkiem, Edwardem Wiszniewskim, Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, Ministerstwa Finansów, Centralnego Związku Spółdzielni Rolniczych „Samopomoc Chłopska”, Centralnego Związku Spółdzielni Spożywców „Społem”, Centralnego Związku Spółdzielczości Pracy, Najwyższej Izby Kontroli, Centralnego Związku Rzemiosła, Związku Spółdzielni Inwalidów.</u>
          <u xml:id="u-1.4" who="#komentarz">Podstawą dyskusji nad wykorzystaniem potencjału drobnej wytwórczości dla zwiększenia produkcji na potrzeby rynku była opracowana przez resort informacja na ten temat oraz koreferat posła Zenona Komendera (bezp. Pax).</u>
          <u xml:id="u-1.5" who="#komentarz">Z materiałów resortu wynika, że wartość dostaw rynkowych wyrobów uspołecznionej drobnej wytwórczości wyniesie w 1979 r. 108 mld zł (ceny detaliczne). Znaczenie drobnej wytwórczości dla zaopatrzenia rynku wewnętrznego charakteryzują: udział w ogólnych dostawach rynkowych przemysłu krajowego wynoszący w br. 8,3% oraz szeroki asortyment wyrobów, których nie wytwarza przemysł kluczowy. W wielu grupach asortymentowych, nietypowych dla przemysłu kluczowego, drobna wytwórczość dostarcza na rynek od 70% (zabawki, galanteria skórzana, drobne artykuły gospodarstwa domowego - „1001 drobiazgów”, wózki dziecięce) do 90%, a nawet 100% wyrobów (pamiątki, wyroby rękodzieła artystycznego i ludowego, ozdoby choinkowe, wyroby szczotkarskie, świece, pasty do podłóg i obuwia).</u>
          <u xml:id="u-1.6" who="#komentarz">Ministerstwo Handlu Wewnętrznego i Usług, jako koordynator drobnej wytwórczości, zmierza do stwarzania warunków wzmacniających jej funkcje rynkowe. Przede wszystkim dąży do właściwego kształtowania profilu produkcji. W warunkach wysokiego stopnia rozwoju przemysłu kluczowego jest możliwość specjalizowania drobnej wytwórczości i wyraźnego zróżnicowania jej produkcji w stosunku do produkcji rynkowej zakładów kluczowych. W zakresie sterowania asortymentem produkcji rzemieślniczej umocniona będzie funkcja spółdzielni rzemieślniczych.</u>
          <u xml:id="u-1.7" who="#komentarz">Podejmowane są też działania dla wzmocnienia bazy wytwórczej, która w obecnej postaci nie odpowiada wymogom profilu produkcji. W dziedzinach, w których przemysł drobny działa jako producent główny (zwłaszcza „1001 drobiazgów”, zabawki, wózki dziecięce, niektóre kategorie narzędzi, ozdoby choinkowe) potencjał wytwórczy nie zapewnia pokrycia potrzeb rynku. Eksploatowane maszyny w większości są przestarzałe. Są to głównie maszyny wycofane z przemysłu kluczowego. Wykorzystanie tych maszyn w drobnym przemyśle jest założeniem w zasadzie słusznym, jednakże stwarza problemy produkcyjne w tych dziedzinach, w których nowoczesna technika decyduje o jakości wyrobów lub o wydajności pracy.</u>
          <u xml:id="u-1.8" who="#komentarz">W ostatnich latach nastąpiło częściowe unowocześnienie parku maszynowego. Zasadniczą poprawę wiązać należy z rządowymi pracami nad rozwojem przemysłu drobnego.</u>
          <u xml:id="u-1.9" who="#komentarz">W globalnej ocenie jakości produkcja drobnej wytwórczości nie ustępuje poziomowi jakościowemu wyrobów przemysłu kluczowego. Głębsza analiza branżowa wykazuje jednak zróżnicowanie poziomu jakościowego poszczególnych grup wyrobów, W dostawach rynkowych przemysłu drobnego reklamacje dotyczą głównie artykułów powszechnego użytku z grupy 1001 drobiazgów i wyrobów przemysłu elektromaszynowego. Generalnie słabym ogniwem przemysłu drobnego, jeśli chodzi o wymogi jakościowe - są te grupy wyrobów, których produkcja wymaga precyzyjnego oprzyrządowania, wysokiej jakości powłok. Mankamenty w tym zakresie wynikają z niedostatków zaplecza technicznego. Zbyt skromny jest również postęp w uzyskiwaniu znaków jakości.</u>
          <u xml:id="u-1.10" who="#komentarz">Zaplecze techniczne produkcji w innych pionach uspołecznionej drobnej wytwórczości pod względem organizacyjnym odpowiada branżowej strukturze i kierunkom rozwoju produkcji. W ZSI jest 19 ośrodków zaplecza, w tym 2 centralne wyspecjalizowane branżowo i 17 związanych z potrzebami regionalnych związków spółdzielni inwalidów. Zaplecze to jednak również jest niedostatecznie wyposażone w nowoczesne środki techniczne.</u>
          <u xml:id="u-1.11" who="#komentarz">Ocenia się, że obecny system ekonomiczno-finansowy - poza spółdzielniami inwalidów i zakładami przemysłowymi organizacji społecznych, w których zachodzi potrzeba częściowych korekt - nie odpowiada specyfice uspołecznionej drobnej wytwórczości. System ten powinien zostać zmodyfikowany w ten sposób, aby możliwe było elastyczne dostosowywanie programów produkcji do potrzeb rynku i usprawnienie powiązań z jednostkami handlu wewnętrznego, zwiększenie funduszu płac w przypadku podejmowania nowej lub rozwijania dotychczasowej produkcji wyrobów o wyższej pracochłonności, szersze wykorzystanie surowców miejscowych, wtórnych i odpadowych, akumulowanie niezbędnych środków na rozwój działalności gospodarczej, a w szczególności usług dla ludności i produkcji drobnych artykułów przemysłowych. Prace nad nowym systemem są w toku i decyzje w tym przedmiocie będą podjęte w kompleksie decyzji rządowych dotyczących przemysłu drobnego.</u>
          <u xml:id="u-1.12" who="#komentarz">Koreferat przedstawił poseł Zenon Komender (bezp. „Pax”): W bieżącej 5-latce drobna wytwórczość osiąga wyższe przyrosty produkcji rynkowej niż przemysł kluczowy. W planie na 1979 r. zakłada się sprzedaż wyrobów i usług większą w stosunku do 1975 r. o 47,6 %, a wzrost sprzedaży na rynek o 65,7 %.</u>
          <u xml:id="u-1.13" who="#komentarz">Decydujące znaczenie dla zaopatrzenia rynku, ze względu na wielkość potencjału wytwórczego ma spółdzielczość pracy. W ogólnej produkcji tego działu - produkcja rynkowa wynosi 64,2 %. Również pozostałe organizacje m. in. Związek Spółdzielni Inwalidów dokonały widocznego postępu w rozszerzaniu działalności na rzecz rynku. W rzemiośle udział produkcji rynkowej w całej produkcji wynieść ma w roku bieżącym 86,2 %. Proces wiązania rzemiosła indywidualnego z rynkiem wewnętrznym stymulowany jest różnego rodzaju środkami i bodźcami ustalonymi rządowym programem rozwoju usług i rzemiosła w okresie do 1980 r. Obok środków ekonomicznych, działają w tym procesie również mechanizmy administracyjne, między innymi limitowanie wypłat z gospodarki uspołecznionej. Sprawy te budzą często kontrowersje i przy ich rozstrzyganiu musi być brany pod uwagę szeroko rozumiany interes społeczny. Ograniczenie styku i limitu wypłat nie dotyczy dostaw wyrobów rzemiosła do handlu uspołecznionego.</u>
          <u xml:id="u-1.14" who="#komentarz">Udział drobnej wytwórczości w ogólnych dostawach rynkowych wynieść ma w roku 1979 około 8,3 %. Ale w wielu grupach asortymentowych, nietypowych dla przemysłu kluczowego, drobna wytwórczość dostarcza na rynek od 70 % (zabawki, galanteria skórzana, artykuły 1001 drobiazgów) do 90 %, a w pamiątkarstwie i wyrobach rękodzieła artystycznego - 100 %.</u>
          <u xml:id="u-1.15" who="#komentarz">W ostatnich latach coraz skuteczniejsze jest oddziaływanie Centralnego Związku Rzemiosła na kształtowanie produkcji poszczególnych grup rzemiosła. Uprzednio asortyment produkowanych przez rzemiosło wyrobów wynikał w znacznej mierze z inicjatywy samych rzemieślników. Dąży się do rozszerzania produkcji rzemiosł spożywczych (pieczywo, wyroby ciastkarskie), zwiększania dostaw odzieży niemowlęcej i dziecięcej, galanterii drzewnej, materiałów budowlanych, itp.</u>
          <u xml:id="u-1.16" who="#komentarz">Pozytywnie ocenić należy działania resortu handlu wewnętrznego na rzecz lepszego kształtowania profilu produkcji rzemieślniczej na potrzeby rynku.</u>
          <u xml:id="u-1.17" who="#komentarz">Ocena działalności drobnego przemysłu wskazuje, że dalsza intensyfikacja produkcji będzie możliwa tylko w wyniku rozwoju bazy materialnej, zapewnienia dostaw materiałów i surowców, które pozwoliłyby na zwiększenie produkcji wyrobów szczególnie poszukiwanych.</u>
          <u xml:id="u-1.18" who="#komentarz">Jedną z istotnych barier zwiększania produkcji rynkowej drobnej wytwórczości jest niedorozwój bazy wytwórczej. Analiza stanu parku maszynowego w największej organizacji - CZSP wykazała, że w 1976 r. 41% maszyn i urządzeń technicznych eksploatowanych było od 5 lat, 25% od 5-10 lat, 50% od 10 - 20 lat, a 4% ponad 20 lat. W rzemiośle sytuacja ta przedstawia się jeszcze gorzej.</u>
          <u xml:id="u-1.19" who="#komentarz">Zaopatrzenie techniczne uspołecznionego przemysłu drobnego i rzemiosła opiera się w znacznym stopniu na maszynach wycofanych z eksploatacji w przemyśle kluczowym. Ta słuszna praktyka nie rozwiązuje jednak sytuacji przemysłów, w których nowoczesna technika decyduje o jakości wyrobów i wydajności pracy. W ostatnich latach nastąpiła już pewna poprawa w tym zakresie, w rządowym programie rozwoju przemysłu drobnego kładzie się duży nacisk na dalsze jego unowocześnianie.</u>
          <u xml:id="u-1.20" who="#komentarz">Dotychczasowa realizacja inwestycji drobnej wytwórczości wskazuje na szereg trudności obiektywnych i subiektywnych, których rezultatem jest wydłużanie się cyklu inwestycyjnego i nieosiąganie zakładanych zdolności produkcyjnych. Występowały także przypadki podejmowania inwestycji nieprzemyślanych, brak było skutecznego nadzoru ze strony związków spółdzielczych rzemiosła nad prawidłowością wykorzystania środków funduszu rozwoju.</u>
          <u xml:id="u-1.21" who="#komentarz">Jakość produkcji drobnej wytwórczości nie ustępuje w zasadzie wyrobom przemysłu kluczowego. Miernikiem oceny są wskaźniki uznanych reklamacji, które w drobnej wytwórczości nie są nieco wyższe niż w przemyśle kluczowym. W dostawach rynkowych z przemysłu drobnego reklamacje dotyczą głównie artykułów powszechnego użytku z grupy 1001 drobiazgów i wyrobów przemysłu elektromaszynowego. Słabym ogniwem, jeśli chodzi o wymogi jakościowe, są te wyroby, których produkcja wymaga odpowiedniego projektowania, precyzyjnego oprzyrządowania, czy też estetycznego i starannego wykonania.</u>
          <u xml:id="u-1.22" who="#komentarz">Wiele uwagi poświęcają wszystkie piony drobnej wytwórczości poprawie estetyki wykonania wyrobów i unowocześnieniu wzornictwa. Nawiązuje się współpracę z instytutami naukowymi i wyższymi uczelniami technicznymi i plastycznymi. Istotne znaczenie dla poprawy sytuacji na tym odcinku ma przyśpieszenie rozwoju i unowocześnienia zaplecza techniczno-badawczego. Centralny Związek Rzemiosła poświęca ostatnio tym problemom wiele uwagi, pracuje się nad generalnymi koncepcjami wzornictwa. Ważnym elementem poprawy jakości i wzbogacenia asortymentu produkcji rynkowej stanowić może prawidłowy rozwój ruchu racjonalizatorskiego.</u>
          <u xml:id="u-1.23" who="#komentarz">Czynnikiem ograniczającym rozwój produkcji drobnej wytwórczości są braki ilościowe i niska jakość surowców i materiałów. Potrzeby drobnej wytwórczości powinny być pełnie uwzględniane w ogólnych bilansach krajowych, a przedstawiciele drobnej wytwórczości i rzemiosła uczestniczyć w podziale materiałów deficytowych. Uporządkowania wymagają również zasady zaopatrzenia drobnej wytwórczości w surowce i materiały nie dzielone centralnie. Należałoby umieszczać na liście imiennych odbiorców w poszczególnych centralach zaopatrzeniowych te zakłady drobnej wytwórczości, które produkują znaczące dla rynku ilości określonych wyrobów, a na okres przejściowy wprowadzić centralne rozdzielnictwo niektórych, szczególnie deficytowych materiałów i surowców.</u>
          <u xml:id="u-1.24" who="#komentarz">W sprawie poprawy zaopatrzenia drobnej wytwórczości niemal w całości powtórzyć można by wnioski zgłoszone przez Komisję w marcu ub. roku, kiedy to oceniano stan zaopatrzenia materiałowo-technicznego drobnej wytwórczości.</u>
          <u xml:id="u-1.25" who="#komentarz">Z uznaniem należy podkreślić starania podjęte w kierunku modyfikacji systemu planowania i systemu ekonomiczno-finansowego drobnej wytwórczości. Prace te powinny zmierzać w kierunku umożliwienia bardziej elastycznego dostosowywania programów produkcji do potrzeb rynku i usprawnienia powiązań z jednostkami handlu wewnętrznego. Dążyć trzeba do zapewnienia pełnego pokrycia środków funduszu płac w przypadkach podejmowania nowej lub rozwijania dotychczasowej produkcji wyrobów, o wyższej pracochłonności oraz funduszów na rozwój usług dla ludności.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#RomanOleksin">Podejmować trzeba wszelkie możliwe działania wpływające na przyśpieszenie rozwoju produkcji i usług drobnej wytwórczości, usuwać występujące przeszkody wyjaśnienia wymaga problem, co rozumiemy przez produkcję kooperacyjną, a co przez produkcję rynkową. Niezaliczanie niektórych asortymentów kooperacyjnych z produkcji rynkowej z drobnej wytwórczości w oparciu o administracyjno-planistyczne oceny prowadzi niejednokrotnie do poważnych perturbacji rynkowych. Przykładem tego mogą być występujące obecnie trudności na rynku z dostawami pasty do obuwia. Produkcję opakowań wyłączono z produkcji drobnej wytwórczości i skutki tego okazały się opłakane.</u>
          <u xml:id="u-2.1" who="#RomanOleksin">W podziale produkcji pomiędzy poszczególnymi pionami lepiej uwzględniać trzeba obowiązujący u nas społeczny podział pracy i uwzględniać specjalizację w wykonaniu elementów dla produkcji finalnej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#BarbaraKoziejŻukowa">Potencjał produkcyjny i usługowy drobnej wytwórczości nie jest jeszcze w pełni i racjonalnie wykorzystany dla poprawy zaopatrzenia rynku wewnętrznego, jak również łagodzenia trudności lokalnych. Wprawdzie resort handlu wewnętrznego poświęca wiele uwagi temu problemowi, ale niektóre sprawy wymagają rozważenia i podjęcia decyzji na innym szczeblu.</u>
          <u xml:id="u-3.1" who="#BarbaraKoziejŻukowa">Jednym z najistotniejszych problemów do rozwiązania jest zaopatrzenie materiałowe. Dopracować się trzeba generalnych rozwiązań, którym powinien więcej uwagi poświęcić Urząd Gospodarki Materiałowej. W pracach tych posłużyć się można doświadczeniami innych krajów. Na przykład w NRD opracowany jest cały system rozdziału i wykorzystania surowców wtórnych, co pozwala na prawidłowe dysponowanie i rozdział tych surowców dla poszczególnych producentów.</u>
          <u xml:id="u-3.2" who="#BarbaraKoziejŻukowa">Usprawnienia wymaga również system pracy służb zaopatrzeniowych drobnej wytwórczości. Zaopatrzeniowcy z poszczególnych spółdzielni muszą jeździć po całym kraju dla zdobycia niezbędnych surowców i materiałów, a równocześnie zmniejszone zostały środki na delegacje służbowe. Czy jednak rzeczywiście każda spółdzielnia musi prowadzić takie penetracje surowcowe na własną rękę? Powinna obowiązywać w tym zakresie jakaś rozsądna koncentracja służb zaopatrzeniowych w układzie branżowym, czy też w układzie kilku spółdzielni produkujących podobne asortymenty.</u>
          <u xml:id="u-3.3" who="#BarbaraKoziejŻukowa">Słusznie w koreferacie zwracano uwagę na lepsze dostosowanie asortymentu produkcji do potrzeb rynku oraz na poprawę wzornictwa. Mamy na rynku wiele wyrobów mało przydatnych, przy równoczesnym braku szeregu artykułów codziennego użytku, w tym zwłaszcza artykułów gospodarstwa domowego. Ceny wyrobów nie odpowiadają często wkładowi pracy i surowca. Taca drewniana produkowana przez nasze rzemiosło kosztuje 120–200 zł, a równocześnie nie lepsza od niej taca jugosłowiańska kosztuje od 700–850 zł. Trzeba się zastanowić, czy jest to import potrzebny, a poza tym regulować tak ceny, ażeby różnice nie były tak zaskakujące.</u>
          <u xml:id="u-3.4" who="#BarbaraKoziejŻukowa">W ocenie Najwyższej Izby Kontroli krytycznie ustosunkowano się do przebiegu realizacji inwestycji przez rzemiosło. Inwestycje dla rzemiosła nie absorbują w większości przypadków uspołecznionego potencjału wykonawczego i wznoszone są własnymi siłami. Dobrze, że buduje się ze środków własnych rzemiosła warsztaty z nowoczesnym zapleczem i powierzchnią magazynową.</u>
          <u xml:id="u-3.5" who="#BarbaraKoziejŻukowa">W materiałach NIK wskazuje się na niewłaściwe wykorzystanie kwot uzyskanych z ulg podatkowych przez niektórych rzemieślników. Stwierdzenia te oparte są na danych uzyskiwanych z Wydziału Finansowego Urzędu Wojewódzkiego w Warszawie. W województwie warszawskim dotyczyło to, według sprawozdania NIK 38 rzemieślników w stosunku do 17 tys. warsztatów. Część tych kwot przeznaczona była na zakup samochodów, wykorzystywanych do bieżącej działalności produkcyjnej i usługowej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#JaninaSzczupak">W ostatnim okresie obniżyła się jakość rajstop dziecięcych. Po 2–3 praniach zwiększają się prawie dwukrotnie. Dlaczego tak się dzieje, skoro na przykład rajstopki produkowane w Czechosłowacji nie mają podobnych defektów. Buciki dla najmłodszych dzieci są ciężkie, niewygodne.</u>
          <u xml:id="u-4.1" who="#JaninaSzczupak">Drobna wytwórczość zaprzestała produkcji tanich zabawek. Wizytacja w warszawskim „Smyku” wykazała, że przeważają zabawki drogie w cenie 160–300 zł. Estetyka zabawek również nie jest ich najmocniejszą stroną, a trwałość pozostawia wiele do życzenia.</u>
          <u xml:id="u-4.2" who="#JaninaSzczupak">W dziale 1001 drobiazgów znikło wiele przedmiotów codziennego użytku. Dotyczy to na przykład ostrych ściereczek służących do mycia naczyń i garnków. Na miejsce małych tanich ręcznych młynków do pieprzu obecnie wprowadzono do sklepów 2 razy większe młynki w cenie 250 zł.</u>
          <u xml:id="u-4.3" who="#JaninaSzczupak">Pracownicy zatrudnieni w handlu skarżą się, że środki masowego przekazu ukazują pracę handlu tylko w negatywnym świetle, wskazują niedobory i braki. Z okazji chociażby dnia handlowca należałoby pokazać jak trudna jest to praca, wyeksploatować również zasługi tego działu gospodarki.</u>
          <u xml:id="u-4.4" who="#JaninaSzczupak">Sprawa wolnych sobót w handlu wymaga przemyślenia. Nie wszystkie sklepy muszą dyżurować w te dni, gdyż pogłębia to jeszcze bardziej kłopoty kadrowe. Wystarczyłyby z pewnością sklepy dyżurne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#AdolfJakubowicz">W drobnej wytwórczości nie są przestrzegane normy surowcowe. Jest to prawdą, ale prawda ta jest połowiczna. Z wizytacji wynika, że drobna wytwórczość otrzymuje najczęściej materiały odpadowe, np. skórę o różnej grubości, i z tych materiałów produkuje wyroby najwyższej jakości. Normy państwowe zakładają użycie w produkcji pełnowartościowych surowców, drobna wytwórczość zmuszona jest więc przekraczać te normy. Trzeba brać to pod uwagę przy dokonywaniu ocen.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#EdwardWiśniewski">Materiały przygotowane na posiedzenie w części dotyczącej struktury produkcji drobnej wytwórczości nie uwzględniają wzrostu cen. Gdyby uwzględnić to założenie, to materiał nie mógłby być tak optymistyczny.</u>
          <u xml:id="u-6.1" who="#EdwardWiśniewski">Z rozmów z przedstawicielami drobnej wytwórczości wynika wniosek, że zasadniczą sprawą dla zwiększania produkcji rynkowej jest zaopatrzenie materiałowo-techniczne. Z uwagi na trudności występujące w tym zakresie, drobna wytwórczość dąży do nawiązywania i utrzymywania kontaktów z przemysłem kluczowym, ponieważ to powiązanie zapewnia zakładom możliwość spokojnej produkcji.</u>
          <u xml:id="u-6.2" who="#EdwardWiśniewski">W pełni słuszne są wnioski NIK w sprawie uznania części i podzespołów produkowanych przez zakłady drobnej wytwórczości za wyroby finalne. Obecnie wiele zakładów rezygnuje z wytwarzania tych elementów. W tej sytuacji dochodzi do paradoksów. Do ilustracji może posłużyć przykład, o którym mówiono na podkomisji. Jeden z małych warsztatów zaprzestał produkować uszczelki. Podjął więc tą produkcję zakład duży, przy czym koszt uszczelek zwiększył się około 10-ciokrotnie. Na pewno nie jest to przykład racjonalnego gospodarowania.</u>
          <u xml:id="u-6.3" who="#EdwardWiśniewski">Zwiększenie przez drobną wytwórczość produkcji na rynek jest możliwe, o ile poprawione zostanie zaopatrzenie materiałowe przemysłu drobnego. Taki wzrost dostaw na rynek może zostać osiągnięty na drodze bezinwestycyjnej i szansę tę należy odpowiednio wykorzystać.</u>
          <u xml:id="u-6.4" who="#EdwardWiśniewski">Na poparcie zasługują założenia nowego systemu ekonomiczno-finansowego dla drobnej wytwórczości. Umożliwi on elastyczne reagowanie na potrzeby rynku, zwiększy swobodę producentów w wyborze produkowanych przez nich artykułów. Obecnie fundusz płac krępuje inicjatywę drobnych wytwórców w tym zakresie.</u>
          <u xml:id="u-6.5" who="#EdwardWiśniewski">Inwestycje pozalimitowe są zagadnieniem ważnym dla drobnej wytwórczości. Chodzi o niewielkie środki rzędu 5–10 mln zł. W oparciu o nie powstaną możliwości poprawy warunków bhp w warsztatach jak również podjęcia pewnych zabiegów modernizacyjnych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#EugeniaKempara">Jakie są konsekwencje finansowe niewywiązania się z umowy kooperacyjnej? Proceder ten musi się opłacać niektórym producentom, skoro notuje się dość często tego typu przypadki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#CzesławSłowek">Materiały stwierdzają, że w drobnej wytwórczości nastąpił postęp i że są jeszcze pewne rezerwy, które można wykorzystać w celu zwiększenia produkcji. Oceny te są słuszne, jednakże należy spojrzeć na nie, zwłaszcza przy planowaniu bieżącej i przyszłej produkcji, poprzez pryzmat dwóch spraw. Po pierwsze - trudności materiałowo-technicznych, po drugie - złej jakości dostarczanych drobnej wytwórczości materiałów. Niepełne i niewłaściwe zaopatrzenie częstokroć limituje wielkość produkcji przeznaczonej na rynek. Nie można usprawiedliwić braku na rynku materiałów z dziedziny 1001 drobiazgów, które są w większości wytwarzane z drewna. Wobec trudności z uzyskaniem materiałów, drobna wytwórczość musi kooperować z przemysłem kluczowym, bo w ten sposób zapewnia sobie dostawy materiałów.</u>
          <u xml:id="u-8.1" who="#CzesławSłowek">Niepokoi niepełna realizacja planów produkcji niektórych wyrobów. Klasyczny przykład w tym zakresie to pasta do obuwia. Od dwóch lat odczuwa się jej brak, przy czym konsumenta nie interesuje czy spowodowane są one brakiem opakowań czy innymi przyczynami.</u>
          <u xml:id="u-8.2" who="#CzesławSłowek">Wykorzystanie czasu pracy maszyn w zakładach drobnej wytwórczości wynosi ok. 70%. Świadczy to o istnieniu rezerw. Drobna wytwórczość jest wyposażona w maszyny i urządzenia przeważnie przestarzałe. Dział ten należy doinwestować. Powinien on być traktowany na równi z przemysłem kluczowym.</u>
          <u xml:id="u-8.3" who="#CzesławSłowek">Do powszechnej praktyki należy nieujawnianie przez zakłady przemysłowe pewnych rezerw produkcyjnych. Umożliwia im to podejmowanie dodatkowych zadań i w rezultacie wykonywanie planu w 150–170%. W gospodarce planowej tego typu praktyka nie powinna mieć miejsca, a rezerwy powinny być wykorzystane na etapie planu. Również i drobnej wytwórczości „zamraża” pewne rezerwy w tym samym celu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#JaninaWaśniowska">Czy przewidywane są działania spółdzielczości związane z Międzynarodowym Rokiem Dziecka?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#MieczysławMarynowicz">Wizytacja zakładów w Wapienikach w woj. bielskim produkującego poszukiwane materiały z grupy 1001 drobiazgów wykazała, że zapotrzebowanie zgłaszane do zakładu przekracza o 50% jego możliwości. Warunkiem zwiększenia produkcji jest poprawa zaopatrzenia materiałowo-technicznego.</u>
          <u xml:id="u-10.1" who="#MieczysławMarynowicz">Rzemieślnik w chwili obecnej sam musi wybierać kierunki swej produkcji i badać zapotrzebowanie rynku, a przecież w tym względzie kapitalną rolę mogłyby odegrać spółdzielnie rzemieślnicze.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#JanPtasiński">Szereg uwag podnoszonych przez posłów w dyskusji znajdzie swoje odzwierciedlenie w propozycjach dodatkowych dostaw na rynek do 1982 r. oraz w opracowywanych obecnie materiałach, które przedłożone będą na najbliższym Plenum KC PZPR w sprawie rozwoju działalności i produkcji spółdzielczości pracy.</u>
          <u xml:id="u-11.1" who="#JanPtasiński">Spółdzielczość pracy cały wysiłek koncentruje na rozszerzeniu produkcji rynkowej. Dynamikę rozwoju tej produkcji ocenić trzeba wysoko. W roku bieżącym zakłada się w planie dalszy jej wzrost.</u>
          <u xml:id="u-11.2" who="#JanPtasiński">Podjęcie produkcji dodatkowej możliwe jest pod warunkiem zabezpieczenia surowcowego (w tym również surowców dzielonych centralnie oraz bilansowanych resortowo lub branżowo) oraz wyposażenia w odpowiednie maszyny i urządzenia (w tym również urządzenia sprowadzane z krajów kapitalistycznych).</u>
          <u xml:id="u-11.3" who="#JanPtasiński">Efektywność inwestowania w spółdzielczości pracy ocenić można jako dobrą. Każda zainwestowana złotówka daje 2 lub 3-krotny zysk.</u>
          <u xml:id="u-11.4" who="#JanPtasiński">Plan na rok bieżący przewiduje wyprodukowanie 300 tys. wózków dziecięcych. Zbliżamy się do pełnego pokrycia pod względem ilościowym zapotrzebowania rynku na te wózki. Mogą być natomiast kłopoty z zagwarantowaniem szerszego asortymentu.</u>
          <u xml:id="u-11.5" who="#JanPtasiński">Wydaje się, iż 10 nowych zakładów może w ciągu 2–3 lat w pełni pokryć zapotrzebowanie na ozdoby choinkowe.</u>
          <u xml:id="u-11.6" who="#JanPtasiński">Znacznej poprawie uległa produkcja zabawek, przyczyniło się do tego powołanie Krajowego Związku Spółdzielczości Zabawkarskiej. Pokrycie zapotrzebowania na tak zwane zabawki miękkie oceniamy jako dostateczne. Gorzej jest natomiast z zabawkami „twardymi”, zwłaszcza wyrabianymi z drewna oraz z zabawkami politechnicznymi.</u>
          <u xml:id="u-11.7" who="#JanPtasiński">W roku ubiegłym wyprodukowaliśmy 38 mln sztuk pudełek pasty do butów. Przewiduje się, iż w 1980 r. można by wyprodukować 50 mln sztuk pudełek. Problem tkwi w braku opakowań. Czynione są starania o sprowadzenie odpowiednich pras do tłoczenia opakowań. Tego rodzaju produkcja traktowana jako zaopatrzeniowa przyczyni się do pogorszenia wskaźników struktury naszej produkcji.</u>
          <u xml:id="u-11.8" who="#JanPtasiński">Spółdzielczość pracy przyjęła już odpowiedni program działania związany z Międzynarodowym Rokiem Dziecka.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#WłodzimierzPleszko">Związek stara się tak dobierać profil produkcji, aby dostosowywać rodzaj wykonywanej pracy do możliwości poszczególnych grup inwalidów.</u>
          <u xml:id="u-12.1" who="#WłodzimierzPleszko">Związek na zasadzie wyłączności wykonuje wyroby związane z ochroną pracy, np. rękawice ochronne. Znaczna część produkcji, to różnego rodzaju pomoce służące inwalidom.</u>
          <u xml:id="u-12.2" who="#WłodzimierzPleszko">Konieczność nawiązywania kooperacji z przemysłem kluczowym wynika ze zbyt niskiego stopnia uzbrojenia miejsc pracy oraz ze zbyt małej operatywności kierownictwa poszczególnych spółdzielni.</u>
          <u xml:id="u-12.3" who="#WłodzimierzPleszko">Spółdzielnie zrzeszone w związku mają poważne trudności z powodu niedostatecznych zapasów węgla, złego zaopatrzenia w surówce oraz braku środków transportu. Od kilku lat nie otrzymujemy przydziałów autobusów i mikrobusów. Uniemożliwia to nam w znacznej mierze podejmowanie inicjatyw produkcyjnych.</u>
          <u xml:id="u-12.4" who="#WłodzimierzPleszko">Zgodnie z założeniami planu 5-letniego ZSI miał w 1979 r. otrzymać na cele inwestycyjne 600 mln zł, w praktyce uzyskał 300 mln zł. Ze środków tych zrealizuję się 36 inwestycji rozpoczętych w latach poprzednich.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#StefanRynowiecki">Dynamika rozwoju usług dla ludności i produkcji rynkowej jest w rzemiośle wysoka. Szczególny nacisk kładzie się obecnie na poprawę jakości i wzornictwa wyrobów.</u>
          <u xml:id="u-13.1" who="#StefanRynowiecki">Pogłębiana jest współpraca z handlem uspołecznionym. Uzgadnia się listy asortymentowe np. na ostatnich targach jesiennych rzemiosło przedstawiło handlowcom o 5 tys. wzorów wyrobów więcej niż poprzednio.</u>
          <u xml:id="u-13.2" who="#StefanRynowiecki">Rozwija się sieć własnych placówek handlowych, zwłaszcza sprzedających wyroby z grupy 1001 drobiazgów, osprzęt motoryzacyjny, konfekcję dziecięcą, wyroby pamiątkarskie. Poprawie w stosunku do roku ubiegłego uległo zaopatrzenie materiałowe. Mimo to istnieją jeszcze trudności np. w doprowadzeniu do końca rozmów z poszczególnymi resortami. Z dużym trudem trafiają równie do rzemiosła surowce wtórne.</u>
          <u xml:id="u-13.3" who="#StefanRynowiecki">W 1978 r. ilość zakładów rzemieślniczych zwiększyło się o ponad 3 tys. Nakłady własne poniesione przez rzemieślników w roku ubiegłym wyniosły ok. 2 mld zł.</u>
          <u xml:id="u-13.4" who="#StefanRynowiecki">Potwierdziła się koncepcja preferencyjnego traktowania niektórych rodzajów rzemiosła np. piekarzy, cukierników.</u>
          <u xml:id="u-13.5" who="#StefanRynowiecki">W roku bieżącym związek położy akcent na lepsze zabezpieczenie potrzeb dziecka m. in. w branży meblarskiej i zabawkarskiej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#CzesławBurchardt">Obowiązujący u nas system powiązań zapewnia producentom odbiór produkowanych przez nich towarów. Trzeba jednak stwierdzić, że wiele zobowiązań podjętych przez poszczególne spółdzielnie i zakłady drobnej wytwórczości nie jest należycie wykonywane i nie zawsze przyczyną tego są zaniżone dostawy surowców i materiałów.</u>
          <u xml:id="u-14.1" who="#CzesławBurchardt">Niepokojącym zjawiskiem jest słabnąca rola zjednoczeń wiodących. Nie wywiązują się one ze swoich obowiązków w zakresie pomocy surowcowej, technicznej, ustalania profilu produkcji dla poszczególnych pionów i branż drobnej wytwórczości. Przykładem tego może być wspomniana w dyskusji sprawa niedoboru pasty do obuwia. Problem ten rozpatrywany był już na wielu szczeblach i musi trafić aż do Komitetu DS. Rynku.</u>
          <u xml:id="u-14.2" who="#CzesławBurchardt">Import szeregu wyrobów jest wynikiem aktywizacji działań na rzecz wzbogacenia zaopatrzenia rynku. Odgrywa on na ogół pozytywną rolę w uzupełnianiu niektórych niedoborów jak i rozszerzaniu podaży towarów rynkowych.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#StanisławPawłowski">Uwagi Najwyższej Izby Kontroli na temat realizacji inwestycji przez rzemiosło nie miały na celu negowania potrzeby rozbudowy potencjału produkcyjnego rzemiosła, ale właściwe ukierunkowanie tej działalności i prawidłowe wykorzystanie środków na ten cel.</u>
          <u xml:id="u-15.1" who="#StanisławPawłowski">Ulgi podatkowe, jakie otrzymało rzemiosło, miały zachęcić do podejmowania działalności inwestycyjnej. Jak wynika z badań nie osiągnięto tego celu. Na inwestycje w ub. r. przekazano zaledwie 100 mln zł ze środków własnych rzemiosła, z czego niewielką tylko część na rozbudowę potencjału produkcyjno-usługowego. Natomiast z tytułu ulg podatkowych rzemiosło uzyskało dodatkowe dochody w wysokości 1,5 mld zł.</u>
          <u xml:id="u-15.2" who="#StanisławPawłowski">Dane uzyskane z Wydziału Finansowego Urzędu st. Miasta Warszawy wykazują, że 38 rzemieślników uzyskało dochody w wysokości 9.306 tys. zł. z czego 8-miu przeznaczyło na inwestycje niewiele ponad 1 mln zł, 18-tu 289 tys. zł, a na kupno samochodów 3.200 tys. zł. Również z Funduszu Rozwoju Rzemiosła niewielka tylko część środków wykorzystywana jest na rozwój bazy produkcyjnej i usługowej rzemiosła.</u>
          <u xml:id="u-15.3" who="#StanisławPawłowski">Podejmując decyzje o przekazaniu znacznej części potencjału produkcyjnego przedsiębiorstw terenowych do przemysłu kluczowego popełniono błąd. Z badań NIK wynika, że wiele zakładów jest nadal przekazywane, mimo obowiązujących w tym zakresie postanowień. Można wskazać również na skandaliczne przykłady, które w skutkach społecznych nie są do przyjęcia. Zakład Polena-Astra produkował wagi. Zakład ten zatrudnia 60-osobową załogę. Został on przekazany jednemu ze zjednoczeń przemysłu chemicznego. Obecnie ma być przekazany innemu zjednoczeniu. Wynikające stąd perturbacje prowadzą do zaniku potrzebnej i unikalnej produkcji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#MarekWieczorek">Rozwój drobnej wytwórczości w poważnym stopniu decyduje o poprawie zaopatrzenia rynku wewnętrznego. To też zadania drobnej wytwórczości w tym zakresie ujęte będą w długofalowym programie rozwoju.</u>
          <u xml:id="u-16.1" who="#MarekWieczorek">Podstawowym zadaniem drobnej wytwórczości jest podejmowanie produkcji na potrzeby rynku i rozwijanie usług dla ludności. W niektórych jednak przypadkach udział jej w kooperacji z przemysłem uspołecznionym uznać należy za zadanie tej samej rangi i nie można administracyjnie regulować tych spraw. Planując zadania kooperacyjne dla drobnej wytwórczości, trzeba równocześnie przyznawać jej środki zapewniające rozwój produkcji kooperacyjnej proporcjonalne do rozwoju produkcji finalnej.</u>
          <u xml:id="u-16.2" who="#MarekWieczorek">Zgodzić się trzeba ze stanowiskiem, że produkcja zaopatrzeniowo-inwestycyjna drobnej wytwórczości powinna być ograniczana i koncentrowana tylko na pewnych wybranych i wyspecjalizowanych wyrobach.</u>
          <u xml:id="u-16.3" who="#MarekWieczorek">Zadania ustalone na 1979 r. dla drobnej wytwórczości są wysokie. W styczniu, w związku z trudnymi warunkami zimowymi nie są w pełni realizowane.</u>
          <u xml:id="u-16.4" who="#MarekWieczorek">Wiele uwagi poświęca się prawidłowemu zorganizowaniu pracy nakładczej. Ta forma działania może wydatnie przyczynić się do zwiększenia produkcji rynkowej.</u>
          <u xml:id="u-16.5" who="#MarekWieczorek">Zgodzić się trzeba z uwagami posłów postulującymi wzmocnienie bazy wytwórczej drobnej wytwórczości. Potrzebę taką potwierdzają wszystkie analizy i opracowania. Nie można jednak w krótkim okresie naprawić wieloletnich błędów, ale w najbliższym 5-leciu nakłady inwestycyjne na rozwój drobnej wytwórczości mają poważnie wzrosnąć.</u>
          <u xml:id="u-16.6" who="#MarekWieczorek">Jakość produkcji drobnej wytwórczości nie jest gorsza od jakości produkcji przemysłu uspołecznionego, przy znacznie niższym poziomie bazy technicznej. Problemom postępu technicznego w drobnej wytwórczości poświęca się wiele uwagi, ustalono odpowiednie zadania w tej dziedzinie dla zaplecza naukowo-badawczego.</u>
          <u xml:id="u-16.7" who="#MarekWieczorek">Pracuje się również nad nowymi rozwiązaniami dotyczącymi metodologii zarządzania i planowania w drobnej wytwórczości. We wstępnych pracach zakłada się zmniejszenie wskaźników dyrektywnych oraz usprawnienie całego systemu ekonomiczno-finansowego i systemu zaopatrzenia.</u>
          <u xml:id="u-16.8" who="#MarekWieczorek">Uwagi i postulaty posłów zgłoszone w toku obrad zostaną wykorzystane przez resort w bieżących działaniach oraz w pracach nad modelem zarządzania i systemem ekonomicznym drobnej wytwórczości.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#ZbigniewRudnicki">Przygotowywane jest Plenum Komitetu Centralnego PZPR, na którym ustalone mają być perspektywy rozwoju drobnej wytwórczości, uwzględniające lepsze zaspokojenie potrzeb rynku. W oparciu o te ustalenia opracowane będą plany rozwoju drobnej wytwórczości na następną 5-ciolatkę. Bardzo istotne znaczenie dla prawidłowości tych ustaleń mogą mieć również uwagi poselskie zgłoszone na dzisiejszym posiedzeniu.</u>
          <u xml:id="u-17.1" who="#ZbigniewRudnicki">Obecny stań bazy technicznej oraz zaopatrzenie materiałowo-surowcowe drobnej wytwórczości pozostają w dysproporcji do wzrostu zadań produkcyjnych. Trzeba zatem podkreślić duże zaangażowanie drobnej wytwórczości, która mimo występujących trudności, stara się realizować swoje bieżące zadania.</u>
          <u xml:id="u-17.2" who="#ZbigniewRudnicki">Przeprowadzić trzeba analizę skuteczności działania stymulatorów ekonomicznych i finansowych, które służyć mają zapewnieniu rozwoju drobnej wytwórczości. Z ujawniających się tendencji do ograniczania tych stymulatorów w działaniu niektórych instytucji administracyjnych, wyciągnąć trzeba wnioski na przyszłość. Wszystkie opracowywane koncepcje przyszłościowych rozwiązań dotyczące drobnej wytwórczości powinny być konsultowane i przedstawione Komisji w toku ich opracowywania. Jest ona bowiem odpowiedzialna przed Sejmem za określanie prawidłowych kierunków rozwoju tej organizacji.</u>
          <u xml:id="u-17.3" who="#ZbigniewRudnicki">Niezbędne jest bardziej racjonalne wykorzystanie krajowej bazy wytwórczej i nie podejmowanie importu wyrobów, w które zaopatrzyć można rynek dzięki rozwinięciu produkcji w kraju.</u>
          <u xml:id="u-17.4" who="#ZbigniewRudnicki">Prowadzić trzeba dalsze badania możliwości rozwoju drobnej wytwórczości, gdyż nie mamy jeszcze pełnego obrazu w tym zakresie. Wiemy, że zakłada się poważne przyśpieszenie tego rozwoju niezbędnego dla dalszego zwiększenia dostaw rynkowych.</u>
          <u xml:id="u-17.5" who="#ZbigniewRudnicki">Decyzje dotyczące rozwiązań modelowych oparte powinny być o szerokie konsultacje. W swoim czasie Komisja zgłaszała dezyderaty wskazujące na nietrafność postanowień o przekazaniu szeregu przedsiębiorstw przemysłu terenowego do przemysłu kluczowego. Przedsiębiorstwa uspołecznionego przemysłu kluczowego poszły po najmniejszej linii oporu, likwidując uciążliwą dla nich, choć potrzebną dla rynku produkcję, nie licząc się z konsekwencjami społecznymi.</u>
          <u xml:id="u-17.6" who="#ZbigniewRudnicki">Uwagi i wnioski wynikające ż przebiegu obrad przekazane zostaną do Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów, jako wiodącą w tym temacie.</u>
          <u xml:id="u-17.7" who="#ZbigniewRudnicki">W kolejnym punkcie porządku obrad Komisja dokonała oceny pracy handlu spożywczego w okresie I-szej dekady stycznia 1979 r.</u>
          <u xml:id="u-17.8" who="#ZbigniewRudnicki">Posłowie przedstawili swoje uwagi wynikające ze znajomości sytuacji na terenie poszczególnych województw.</u>
          <u xml:id="u-17.9" who="#ZbigniewRudnicki">Uwagi zgłosili posłowie: Janina Waśniowska (ZSL) woj. krakowskie, Czesław Słowek (ZSL - woj. zielonogórskie), Danuta Bartosz (bezp. woj. gorzowskie), Małgorzata Kuszaj (PZPR - woj. siedleckie), Barbara Koziej-Żukowa (SD - woj. warszawskie), Alicja Wawrzeńska (ZSL - woj. kieleckie), Mieczysław Marynowicz (SD - woj. gdańskie), Eugenia Kemparowa (PZPR - woj. warszawskie), Anna Kwiatkowska (bezp. - woj. szczecińskie), Edward Wiśniowski (SD - woj. lubelskie), Krystyna Franiak (PZPR - woj. poznańskie).</u>
          <u xml:id="u-17.10" who="#ZbigniewRudnicki">Ocena posłów opierała się na spostrzeżeniach własnych jak również na ocenie miejscowych władz politycznych i administracyjnych. Wszyscy dyskutanci stwierdzili, że w trudnym okresie I dekada stycznia bież. roku pracownicy handlu spożywczego wykazali dużą ofiarność i obywatelską postawę, Starano się wszędzie zapewnić bieżące dostawy artykułów pierwszej potrzeby, a przede wszystkim pieczywa i mleka. Dotyczyło to zarówno dostaw dla handlu miejskiego jak i dla handlu wiejskiego.</u>
          <u xml:id="u-17.11" who="#ZbigniewRudnicki">Zapewniono także, co podkreślali posłowie z woj, warszawskiego, dostawy dla odbiorców zbiorowych, między innymi dla domów dziecka, domów pomocy społecznej, stołówek itp. Z terenu woj. warszawskiego dokonano przerzutu mleka do woj, katowickiego.</u>
          <u xml:id="u-17.12" who="#ZbigniewRudnicki">Podkreślano, że pracownicy handlu, których przeważającą część stanowią kobiety, wychodzili nieraz późną nocą do pracy, ażeby pieszo dotrzeć na czas do placówek handlowych.</u>
          <u xml:id="u-17.13" who="#ZbigniewRudnicki">Dużą mobilizację wykazali również pracownicy zatrudnieni w transporcie handlu Wewnętrznego. Mimo trudności w uruchomieniu środków transportu, między innymi z braku części i akumulatorów, wykorzystano wszystkie możliwości, ażeby dostawy podstawowych artykułów do sklepów spożywczych były w miarę możliwości realizowane w terminie. W handlu wiejskim, tam gdzie nie można było dojechać samochodem docierano nawet saniami, traktorami i wszelkimi innymi możliwymi do wykorzystania w tych warunkach środkami transportu.</u>
          <u xml:id="u-17.14" who="#ZbigniewRudnicki">Podkreślano, że dużą operatywność wykazano również w zapewnieniu dostaw węgla do składów opałowych. W niektórych województwach sytuacja w tym zakresie była szczególnie trudna np. w woj. gdańskim, gdzie niektóre składy opałowe były puste.</u>
          <u xml:id="u-17.15" who="#ZbigniewRudnicki">Przewodniczący Komisji poseł Zbigniew Rudnicki stwierdził, że ocena pracy handlu w innych niewymienionych województwach pokrywa się z przedstawioną przez dyskutantów.</u>
          <u xml:id="u-17.16" who="#ZbigniewRudnicki">Pracownicy handlu w trudnym okresie wykazali dużą dyscyplinę, obywatelskie zaangażowanie i odpowiedzialność za wykonywaną pracę. Niezależnie od braków, jakie wystąpiły tu i ówdzie, głównie z powodu trudności transportowych, wysoko ocenić należy próby przełamywania tych trudności przez resort i podejmowanie sprawnych i elastycznych metod działania. Taka zima nie powinna być w naszej szerokości geograficznej zaskoczeniem. Dlatego też trzeba wyciągnąć z tegorocznych doświadczeń odpowiednie wnioski na przyszłość i odpowiedzieć sobie na podstawowe pytanie: dlaczego mieliśmy do czynienia z takimi trudnościami.</u>
          <u xml:id="u-17.17" who="#ZbigniewRudnicki">28 stycznia przypada Dzień Pracownika Handlu, jest to szczególna okazja do wyrażenia im uznania i podziękowania za ofiarną i trudną pracę, za obywatelską postawę. Gorące wyrazy uznania należą się kobietom, które stanowią podstawową rzeszę pracowników handlu.</u>
          <u xml:id="u-17.18" who="#ZbigniewRudnicki">Wiceminister handlu wewnętrznego i usług Edward Wiszniewski podziękował za serdeczne i ciepłe wyrazy uznania, które rzadko są kierowane do pracowników handlu. Pracownicy handlu są na pierwszej linii frontu i pod ich adresem kieruje się krytyczne uwagi za niedociągnięcia nie zawsze przez nich zawinione.</u>
          <u xml:id="u-17.19" who="#ZbigniewRudnicki">W wielu już trudnych sytuacjach wykazali oni pełną mobilizację i ofiarność, co wskazuje, że zdecydowana większość tych pracowników lubi, swoją pracę i wykonuje ją z zamiłowaniem.</u>
          <u xml:id="u-17.20" who="#ZbigniewRudnicki">Podziękować należy również za wyrazy uznania skierowane pod adresem pracowników transportu handlu wewnętrznego. Rzeczywiście w trudnych dniach wykazali oni wiele dobrej woli i sprawności. Podkreślić należy pomoc ze strony innych przedsiębiorstw transportowych między innymi Transbudu, który skierował swoje samochody do przewozu mąki i zboża.</u>
          <u xml:id="u-17.21" who="#ZbigniewRudnicki">W kolejnym punkcie porządku dziennego przewodniczący Komisji poseł Zbigniew Rudnicki (SD), przedstawił dane statystyczne na temat działalności Komisji w 1978 r. Odbyła ona 19 posiedzeń, 14 wyjazdów w teren, uchwaliła 18 dezyderatów oraz 10 opinii.</u>
          <u xml:id="u-17.22" who="#ZbigniewRudnicki">Przewodniczący Komisji omówił również tryb prac nad przygotowaniem kolejnych posiedzeń Komisji w bieżącym roku.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>