text_structure.xml
28.8 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml" />
<TEI>
<xi:include href="header.xml" />
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#Sprawozdawca">Jak podawaliśmy w biuletynie Nr 115/71 kad., Komisja Oświaty i Wychowania, obradująca w dniu 5 października 1972 r. pod przewodnictwem posła Jaremy Maciszewskiego (PZPR), rozpatrzyła:</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#Sprawozdawca">— stan i perspektywy zaopatrzenia placówek oświatowo-wychowawczych w sprzęt i pomoce naukowe,</u>
<u xml:id="u-1.2" who="#Sprawozdawca">— informację Najwyższej Izby Kontroli o realizacji planu inwestycji oświatowych,</u>
<u xml:id="u-1.3" who="#Sprawozdawca">— odpowiedzi na dezyderaty.</u>
<u xml:id="u-1.4" who="#Sprawozdawca">Materiały informacyjne nt. stanu i perspektyw zaopatrzenia placówek oświatowo-wychowawczych w sprzęt i pomoce naukowe, Ministerstwo Oświaty i Wychowania dostarczyło posłom na piśmie.</u>
<u xml:id="u-1.5" who="#Sprawozdawca">W uzupełnieniu tych informacji wiceminister oświaty i wychowania — Waldemar Winkiel podkreślił, m.in., że w ostatnim okresie podwyższone zostały normy budżetowe na zaopatrzenie szkół. W roku bieżącym wynoszą one 9.500 zł na jedną klasę, co stanowi wzrost o blisko 50 proc. w stosunku do roku poprzedniego. Poprawa zaopatrzenia szkół w niezbędne pomoce naukowe i sprzęt uzależniona jest nie tylko od podwyższenia środków na ten cel, lecz również od pełnego lepszego, bardziej celowego niż dotychczas wykorzystania przeznaczonych na ten cel funduszów. Wydaje się, że koncentracja tych środków, np. w inspektoratach oświaty, umożliwiłaby lepszą dyspozycję funduszami.</u>
<u xml:id="u-1.6" who="#Sprawozdawca">Istnieje również problem bardziej prawidłowego podziała środków. Przeprowadzone przez resort inspekcje wykazały, że np. zapotrzebowanie szkół na pomoce naukowe na terenie województw szczecińskiego i łódzkiego w miastach zaspokajane jest w 50 proc., a na wsi — tylko w 10 proc.</u>
<u xml:id="u-1.7" who="#Sprawozdawca">Znaczne zmniejszenie zestawu pomocy naukowych dla poszczególnych szkół miało na celu zapewnienie każdej szkole przynajmniej niezbędnego minimum. Przewidziano, że w każdym inspektoracie szkolnym, powinny znaleźć się szkoły wiodące, wyposażone wzorowo.</u>
<u xml:id="u-1.8" who="#Sprawozdawca">Całokształt produkcji pomocy naukowych skoncentrowany jest w Zjednoczeniu Przemysłu Pomocy Naukowych i Zaopatrzenie Szkół. Zamierza się podporządkować temu Zjednoczeniu również przedsiębiorstwa CEZAS.</u>
<u xml:id="u-1.9" who="#Sprawozdawca">Szerzej niż dotychczas wykorzystywać się będzie możliwości zwiększenia produkcji pomocy naukowych w warsztatach szkolnych. Opracowuje się zestaw pomocy, których wykonanie zlecane będzie szkołom. W szerszym niż dotychczas zakresie w warsztatach szkolnych dokonywać się będzie napraw sprzętu szkolnego.</u>
<u xml:id="u-1.10" who="#Sprawozdawca">Uwagi podkomisji przedstawiła poseł Halina Kiliś (SD).</u>
<u xml:id="u-1.11" who="#Sprawozdawca">W skład podkomisji wchodził ponadto poseł Władysław Szczepański (PZPR).</u>
<u xml:id="u-1.12" who="#Sprawozdawca">Podkomisja zbadała zaopatrzenie szkół w sprzęt i pomoce naukowe na terenie województw olsztyńskiego i gdańskiego.</u>
<u xml:id="u-1.13" who="#Sprawozdawca">Wskutek wieloletnich zaniedbań baza lokalowa i wyposażeniowa szkół, mająca służyć realizacji unowocześnionych programów nauczania, nie jest zadowalająca. Dotychczasowe działanie resortu, zmierzające do rozwiązania problemu pomocy naukowych, nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Obowiązujący szkoły wykaz niezbędnych pomocy naukowych nie był przestrzegany, gdyż brak było środków na uzupełnianie zestawu, przy czym brakujących pomocy nie możne było znaleźć na rynku.</u>
<u xml:id="u-1.14" who="#Sprawozdawca">Mimo upływu kilku lat obowiązywania wykazu, 8-klasowe szkoły podstawowe posiadały około 30 proc. obowiązującego wyposażenia, a szkoły 4-klasowe — zaledwie 7 proc.</u>
<u xml:id="u-1.15" who="#Sprawozdawca">W 1971 r. resort zrewidował normy wyposażenie szkół, ustalając tzw. minimalny zestaw pomocy naukowych. Z przeprowadzonych badań wynika, że część szkół dysponuje ponadnormatywnymi ilościami niektórych pomocy naukowych, inne zaś wykazują istotne braki w tej dziedzinie. Zakłada się, że braki te powinny być uzupełnione w okresie 10-lecia. Jeśli jednak zestawić wysokość środków przeznaczonych na zakup pomocy naukowych i uwzględnić proces naturalnego ich zużycia, okaże się, że pokrycie niedoborów jest rzeczą nieosiągalną, gdyż od 1974 r. nakłady pokrywać będą jedynie koszty związane z odnawianiem zużytego sprzętu.</u>
<u xml:id="u-1.16" who="#Sprawozdawca">W najbardziej niekorzystnej sytuacji znajdują się szkoły oddalone od źródeł zaopatrzenia, a więc przede wszystkim szkoły wiejskie.</u>
<u xml:id="u-1.17" who="#Sprawozdawca">Kierownictwa szkół szukając dróg poprawy sytuacji, dążą do zabezpieczenia sobie mecenatu dużych zakładów przemysłowych, wybierają naciski na komitety rodzicielskie.</u>
<u xml:id="u-1.18" who="#Sprawozdawca">W specyficznej sytuacji są szkoły zawodowe, które wiele pomocy naukowych wykonują same, w warsztatach szkolnych. Np. w roku bieżącym wartość tej produkcji osiągnie ponad 22 mln zł. Ale i te szkoły mają poważne niedobory pomocy naukowych. Zdaniem podkomisji, zachodzi pilna potrzeba szerszego wykorzystania mocy produkcyjnej warsztatów szkół zawodowych do wytwarzania pomocy naukowych dla wszystkich typów szkół. Województwo gdańskie ma w tej dziedzinie poważne osiągnięcia.</u>
<u xml:id="u-1.19" who="#Sprawozdawca">Przekazanie środków finansowych do dyspozycji szkół i związane z tym rozproszenie tych środków, powoduje trudności w planowaniu produkcji i dystrybucji pomocy naukowych, a w konsekwencji — zaopatrywanie się szkół niezgodne z hierarchią potrzeb. Za słuszne uznać należy decyzje dotyczące zakazu przeznaczania na remonty szkół środków na pomoce naukowe. Należałoby doprowadzić jednak do rozdzielenia funduszów na pomoce naukowe od funduszów na meble i sprzęt.</u>
<u xml:id="u-1.20" who="#Sprawozdawca">Obok niedostatecznych środków, na stan zaopatrzenia szkół w pomoce naukowe rzutuje ujemnie i to, że wielu pomocy się nie produkuje. 80 pozycji znajdujących się w wykazie minimalnym, do tej pory nie zostało zatwierdzonych przez resort oświaty; dotyczy to przezroczy do nauki języka polskiego, rosyjskiego, wychowania obywatelskiego. Praktycznie nie ma przedmiotu nauczania, do którego nie brakowałoby jakichś pomocy i to pomocy tradycyjnych, stosowanych w szkolnictwie od lat. A co dopiero mówić o nowościach. Poważne zastrzeżenia budzą też ich ceny.</u>
<u xml:id="u-1.21" who="#Sprawozdawca">Stosunkowo najlepsze wyposażenie pod względem ilościowym, mają pracownie fizyczne, głównie dzięki akcji tworzenia gabinetów kopernikowskich, i w tych gabinetach znajduje się sporo pomocy przestarzałych. Powszechną krytykę budzi też jakość; surowiec używany do produkcji jest najczęściej najgorszych gatunków, nietrwały. Występują poważne trudności z uzyskaniem części zamiennych, nie jest też rozwiązana sprawa konserwacji i napraw.</u>
<u xml:id="u-1.22" who="#Sprawozdawca">Sposób wykorzystywanie pomocy naukowych w szkołach zależy od inwencji, przygotowania i chęci nauczyciela, a także od warunków lokalowych szkoły. Nierzadkim zjawiskiem jest brak umiejętności posługiwania się pomocami przez nauczyciela.</u>
<u xml:id="u-1.23" who="#Sprawozdawca">Zaopatrzenie szkół w sprzęt i meble nie wykazuje na ogół braków ilościowych; natomiast wiele zastrzeżeń budzi jakość, funkcjonalność, trwałość mebli i sprzętu.</u>
<u xml:id="u-1.24" who="#Sprawozdawca">Podstawowym mankamentem w zaopatrzeniu szkół w pomoce naukowe i sprzęt jest brak koordynacji tego odcinka. Działania resortu, rad narodowych, handlu i przemysłu są rozproszone. Przedsiębiorstwa zaopatrzenia szkół „CEZAS” w niedostatecznym stopniu utrzymywały kontakt z producentem, nie prowadziły badań potrzeb szkół i braków w wyposażeniu. Nie konfrontuje się wielkości środków przeznaczanych na wyposażenie szkół ze zdolnościami produkcyjnymi przemysłu, a nie znając potrzeb szkół — nie można planować odpowiednich kierunków produkcji.</u>
<u xml:id="u-1.25" who="#Sprawozdawca">Wytwarzaniem artykułów stanowiących wyposażenie szkół ogólnokształcących zajmuje się wiele gałęzi przemysłu; największym producentem jest Zjednoczenie Przemysłu Pomocy Naukowych i Zaopatrzenia Szkół podległe resortowi oświaty. Nie wyciąga się jednak korzyści z tej zależności. Zaledwie 1/3 produkcji globalnej przedsiębiorstw tego Zjednoczenia stanowią pomoce naukowe objęte wykazem, Produkcja tego Zjednoczenia nie zabezpieczy wszystkich potrzeb szkół. Znaczną ilość pomocy naukowych produkują zakłady podległa innym resortom; dla tych zakładów produkcja pomocy szkolnych jest zajęciem ubocznym.</u>
<u xml:id="u-1.26" who="#Sprawozdawca">Niezbędne jest opracowanie konkretnego programu zabezpieczenie szkołom wyposażenia w pomoce naukowe. Konieczne jest też stworzenie ośrodka badawczego, który dokonywałby doboru najbardziej właściwych pozycji i programował ich produkcję.</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#DanutaBartosiewicz">Szkoły podstawowe odczuwają brak pomocy naukowych, przede wszystkim dla klas I–IV. Znajdujące się obecnie w użyciu atlasy i mapy historyczne są mało przydatne. Ich ilość nie jest wystarczająca.</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#EwelinaSzyszko">Nauczyciele wiejscy postulują uniezależnienie wysokości wydatków na pomoce naukowe od dochodów gromadzkich rad narodowych.</u>
<u xml:id="u-3.1" who="#EwelinaSzyszko">Ławki szkolne nie są dostosowane do wymogów rozwojowych dziecka. Szerzej stosować należałoby ławki z podnoszonymi pulpitami, umożliwiające ich przystosowanie do wzrostu ucznia.</u>
<u xml:id="u-3.2" who="#EwelinaSzyszko">Szkoły zawodowe, dążąc do pełnej realizacji planu produkcji warsztatów szkolnych, bronią się przed przyjmowaniem zleceń remontowych.</u>
<u xml:id="u-3.3" who="#EwelinaSzyszko">Większość zakładów produkujących pomoce naukowe wykonuje je partiami. Wobec trudności magazynowania, szkoły muszą te pomoce, które aktualnie są produkowane, a nie te, których szkoła najbardziej potrzebuje.</u>
<u xml:id="u-3.4" who="#EwelinaSzyszko">Zamierza się centralizować zaopatrzenie szkół w pomoce naukowe. Kto jednak w powiatowym wydziale oświaty ma zająć się tym zaopatrzeniem? Obsada kadrowa tych wydziałów z trudem może podołać obecnym zadaniom.</u>
<u xml:id="u-3.5" who="#EwelinaSzyszko">Jak wynika z materiałów resortu, zakłady opiekuńczo-wychowawcze mają poważne braki w wyposażeniu, przede wszystkim w ciepłą odzież dla dzieci. Rozwiązanie tej sprawy jest pilną koniecznością.</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#BarbaraSzambelan">Jedną z przyczyn niedostatecznego wykorzystywania pomocy naukowych znajdujących się w szkołach, jest nieumiejętność posługiwania się nimi przez nauczycieli. Należałoby w programach kształcenia nauczycieli uwzględnić tę sprawę. Niezbędne byłoby też przeszkolenie nauczycieli w zakresie konserwowania sprzętu.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#KazimierzKurpis">Komisja Oświaty rozpatrywała problem zaopatrzenia gdańskich szkół w pomoce naukowe. Sformułowano szereg wniosków, które przekazane zostały resortowi oświaty. M.in. postulowano zabezpieczenie na następny rok niewykorzystanych w danym roku budżetowym środków przeznaczonych na zakup pomocy naukowych. Tą drogą można wyeliminować niepożądane zjawisko nabywania przez szkoły rzeczy zbędnych, w obawie przed stratą funduszów.</u>
<u xml:id="u-5.1" who="#KazimierzKurpis">Szkoły zawodowe powinny być zobowiązane do produkowania pomocy szkolnych w krótkich seriach. Konieczne jest też opracowanie dla liceów i szkół zawodowych obowiązującego zestawu pomocy oraz zweryfikowanie pomocy znajdujących się w szkołach.</u>
<u xml:id="u-5.2" who="#KazimierzKurpis">Zjednoczenie Przemysłu Pomocy Naukowych musi być odpowiedzialne za stan wyposażenia szkół. Powinno też lepiej koordynować tę produkcję. Poprawy wymaga informacja o nowo wprowadzanych pomocach naukowych.</u>
<u xml:id="u-5.3" who="#KazimierzKurpis">Należałoby powołać w resorcie centralny ośrodek badawczy, jako głównego koordynatora całokształtu spraw związanych z wyposażeniem szkół w pomoce naukowe.</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#JaninaFleming">Stałym punktem nieporozumień między szkołami a „Cezasem” są terminy składania zapotrzebowań przez szkoły. Producent domaga się składania zamówień z dużym wyprzedzeniem. Dyrektorzy szkół, nie znając wysokości środków jakimi będą dysponować, nie są w stanie planować zakupów. Do częstych zjawisk należy zawiadamianie szkół pod koniec roku kalendarzowego o dodatkowych funduszach na kupno pomocy naukowych; fundusze te wydatkuje się wtedy nie zawsze celowo.</u>
<u xml:id="u-6.1" who="#JaninaFleming">„Cezas” zabezpiecza transport zakupionego sprzętu do szkoły. Problem jest jednak z wyładowaniem i przeniesieniem do budynku, Kto ma to robić?</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#NataliaRozmuszcz">W woj. katowickim zorganizowano ruchomy warsztat remontowy pomocy szkolnych. Jednakże opłaty pobierane za najbardziej proste naprawy były tak wysoko skalkulowane, że szkoły zrezygnowały z tej formy pomocy.</u>
<u xml:id="u-7.1" who="#NataliaRozmuszcz">Różnego rodzaju plansze, wykresy i mapy są produkowane z nietrwałego materiału i szybko ulegają zniszczenia. W dodatku szkoły nie dysponują szafami czy regałami dostosowanymi do ich przechowywania, co jeszcze bardziej skraca ich żywotność.</u>
</div>
<div xml:id="div-8">
<u xml:id="u-8.0" who="#WładysławSzczepański">Konieczne jest opracowanie bilansu potrzeb i możliwości produkcji pomocy szkolnych. Przemysł państwowy partycypuje w tej produkcji w około 70 proc., resztę wykonują drobne zakłady, głównie spółdzielcze. Należałoby tu przeprowadzić weryfikację w celu wyeliminowania wyrobów o niskiej jakości, małej trwałości i nie dość nowoczesnych.</u>
<u xml:id="u-8.1" who="#WładysławSzczepański">Niezbędne jest wprowadzenie kant gwarancyjnych na wytwarzane pomoce naukowe.</u>
<u xml:id="u-8.2" who="#WładysławSzczepański">Wiele zastrzeżeń budzi jakość surowców, z których produkuje się pomoce naukowe.</u>
<u xml:id="u-8.3" who="#WładysławSzczepański">Szybkiej zmiany wymaga obecna struktura „Cezesu”. Przedsiębiorstwo to nie może podołać zadaniom, a powinno spełniać rolę nowoczesnego dystrybutora i odpowiedzialnego reprezentanta producentów. Do jego zadań powinno należeć zbieranie opinii odbiorców. Producent Odcięty jest od bezpośredniego użytkownika i nie wie co i w jakiej ilości ma wytwarzać. „Cezas” powinien również udzielać szkołom fachowego instruktażu dotyczącego obsługi pomocy naukowych.</u>
<u xml:id="u-8.4" who="#WładysławSzczepański">Poważnym hamulcem w unowocześnianiu pomocy naukowych jest przewlekła procedura zatwierdzania ich. prototypów. Spotykamy się z wieloma cennymi nowatorskimi rozwiązaniami, które powinny być szybko popularyzowane.</u>
<u xml:id="u-8.5" who="#WładysławSzczepański">Niezbędne jest zorganizowanie ośrodka naukowo-badawczego, sterującego całokształtem produkcji pomocy naukowych. Sięgnąć też można i trzeba do cennych wzorów zagranicznych poprzez nawiązanie współpracy w ramach RWPG.</u>
</div>
<div xml:id="div-9">
<u xml:id="u-9.0" who="#MariaKotlicka">Istotną pomocą w realizacji programów nauczania są filmy. Odczuwa się brak takich filmów, albo wykonywane są one w zbyt małej ilości kopii. Wiadomo przecież, że szkoły realizują swój program równolegle i w jednym czasie zgłaszają zapotrzebowanie na określony film. Należałoby bardziej skorelować pracę „Filmosu” z potrzebami szkół. Potrzebne są nowe scenariusze filmów dla liceów ogólnokształcących; brak filmów o problematyce wychowawczej, nie wszystkie pozycje na temat wychowania seksualnego są właściwie ujęte.</u>
</div>
<div xml:id="div-10">
<u xml:id="u-10.0" who="#LeopoldSzydłowski">Niepokojący jest stan, gdy szkoła, która powinna przodować w dziedzinie nowoczesności i postępu, wykazuje tak poważne braki. Dlatego też stworzenie odpowiednio wyposażonej nowoczesnej bazy nauczania jest pilną do rozwiązania sprawą.</u>
<u xml:id="u-10.1" who="#LeopoldSzydłowski">Szkoły zawodowe dysponują w większości przestarzałym parkiem maszynowym. W rezultacie, absolwent szkoły musi być w zakładzie doszkalany, aby mógł obsługiwać bardziej nowoczesne urządzenia. Szkoły zawodowe mają też trudności z zaopatrzeniem swych warsztatów w materiały, gdyż nie są objęte rozdzielnikami. Wydaje się niesłuszne, że w warsztatach szkolnych dominuje problem realizacji planu produkcyjnego. Produkcja - to uboczna działalność szkoły; głównym jej zadaniem jest kształcenie.</u>
<u xml:id="u-10.2" who="#LeopoldSzydłowski">Mamy w kraju wielu nauczycieli nowatorów, projektujących i wytwarzających we własnym zakresie cenne pomoce naukowe. Najczęściej jednak ich pomysły nie wychodzą poza teren szkoły. Pomyśleć należałoby o zorganizowaniu konkursu na projekt nowoczesnej, funkcjonalnej pomocy naukowej.</u>
</div>
<div xml:id="div-11">
<u xml:id="u-11.0" who="#StanisławaKosowska">W „Cezasie” brak wielu pomocy naukowych, przede wszystkim pomocy podstawowych, tańszych, niezbędnych w każdej szkole.</u>
</div>
<div xml:id="div-12">
<u xml:id="u-12.0" who="#ZbigniewZałuski">Rozwiązanie problemu zaopatrzenia zakładów opiekuńczo-wychowawczych w ciepłą odzież jest sprawą palącą. Komisja powinna uchwalić dezyderat w tej sprawie.</u>
</div>
<div xml:id="div-13">
<u xml:id="u-13.0" who="#JaremaMaciszewski">Zabezpieczenie na zimę wychowanków domów dziecka - to najpilniejszy obecnie problem.</u>
<u xml:id="u-13.1" who="#JaremaMaciszewski">Słusznie w uwagach podkomisji i posłów wskazywano na potrzebę opracowania realnego programu działania w dziedzinie zaopatrzenia szkół w sprzęt i pomoce naukowe. Należy jednak podkreślić. że w tej dziedzinie nie można wyłącznie uzależniać się od decyzji podjętych na szczeblach centralnych. Sytuacja, jaką obserwuje się od lat w poszczególnych szkołach świadczy dobitnie o tym, jak wiele można zdziałać we własnym zakresie. Dobre wyposażenie zawdzięcza część szkól szczodremu mecenasowi - bogatemu zakładowi pracy. Mamy jednak szkoły, położone zdała od ośrodków wielkiego przemysłu, które dopracowały się wyposażenia na wysokim poziomie. Świadczy to o zapobiegliwości i trosce kierownictwa tych szkół, o właściwym stosunku władz terenowych do tego problemu. Niezbędna jest więc w tej dziedzinie inicjatywa.</u>
<u xml:id="u-13.2" who="#JaremaMaciszewski">Z uwagi na mnogość potrzeb, należy ustalić ich hierarchię. Na plan pierwszy powinno pójść zaspokojenie zapotrzebowania na najbardziej proste, elementarne, tanie pomoce naukowe. Powinny to być jednak pomoce wytwarzane z trwałych materiałów, aby mogły służyć wielu rocznikom. Przede wszystkim uwzględnić trzeba w zaopatrzeniu szkoły wiejskie, gdyż jest to jeden z czynników zrównywania poziomu szkół w mieście i na wsi.</u>
<u xml:id="u-13.3" who="#JaremaMaciszewski">Sprawom zaopatrzenia szkół w pomoce naukowe poświęciła wiele uwagi komisja sejmowa w poprzednich kadencjach. Uchwalane wówczas dezyderaty nie są konsekwentnie realizowane. Resort oświaty powinien przejawiać więcej ofensywności w działaniu na tym odcinku, więcej konsekwencji w wymogach wobec swoich kontrahentów.</u>
<u xml:id="u-13.4" who="#JaremaMaciszewski">W przemyśle pomocy szkolnych pewien postęp nastąpił. Zwiększyły się środki dla tego przemysłu. Służyć one powinny nie tylko rozwinięciu produkcji na szerszą skalę, ale i jej unowocześnianiu.</u>
<u xml:id="u-13.5" who="#JaremaMaciszewski">Dodatkowych wyjaśnień udzielił wiceminister oświaty i wychowania - Waldemar Winkiel.</u>
<u xml:id="u-13.6" who="#JaremaMaciszewski">Komisja zleciła podkomisji opracowanie projektu dezyderatów w oparciu o przebieg posiedzenia.</u>
<u xml:id="u-13.7" who="#JaremaMaciszewski">Komisja rozpatrzyła złożoną na piśmie informację Najwyższej Izby Kontroli o wykonaniu zadań planu w zakresie inwestycji resortu oświaty i wychowania w 1971 r. i do 1 września 1972 r.</u>
<u xml:id="u-13.8" who="#JaremaMaciszewski">Informację tę uzupełnił dyrektor Zespołu NIK — Tadeusz Sztajnert: W czasie rozpatrywania sprawozdania z realizacji planu i budżetu Ministerstwa Oświaty i Wychowania w 1971 r. Komisja zwróciła się do Najwyższej Izby Kontroli o zbadanie stanu realizacji inwestycji szkolnych.</u>
<u xml:id="u-13.9" who="#JaremaMaciszewski">Z ustaleń kontroli wynika, że plan budowy finansowanych z budżetu państwa i wykonywanych przez przedsiębiorstwa podległe Ministerstwu Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, pomieszczeń przeznaczonych bezpośrednio dla prowadzenia procesu dydaktycznego został w 1971 r. pomyślnie zrealizowany.</u>
<u xml:id="u-13.10" who="#JaremaMaciszewski">Realizacja zadań rzeczowych tych inwestycji w roku bieżącym przebiega również pomyślnie; do 31 sierpnia zrealizowano 118 proc. planu rocznego. Budynki szkolne na objętych badaniami NIK terenach województw: kieleckiego, olsztyńskiego i białostockiego, zostały w pełni wykonane. Nieco słabiej przebiegała realizacja innych inwestycji oświatowych, ale resort oświaty uważa, że i w tym zakresie plan roczny zostanie w pełni zrealizowany.</u>
<u xml:id="u-13.11" who="#JaremaMaciszewski">Gorzej natomiast przedstawia się realizacja inwestycji podejmowanych w ramach czynów społecznych przy pomocy państwa ze środków własnych ludności oraz ze środków budżetowych i [nieczytelne]. Stan ten utrzymuje się od szeregu lat. Powoduje to zamrożenie kredytów i nagromadzonych materiałów budowlanych. Niefachowi, często niesolidni wykonawcy wznoszą budynki o niskiej jakości, nierzadko zdarzają się przypadki nadużyć. Wydziały oświaty, które są inwestorami, nie są w stenie zabezpieczyć sprawnego przygotowanie oraz nadzoru i kontroli realizacji tych inwestycji.</u>
<u xml:id="u-13.12" who="#JaremaMaciszewski">Istotnym problemem jest podjęcie prac nad opracowaniem nowych normatywów budynków szkolnych; ma to szczególne znaczenie w przededniu reformy systemu szkolnego.</u>
<u xml:id="u-13.13" who="#JaremaMaciszewski">Przeprowadzona przez NIK kontrola wskazuje m.in. na:</u>
<u xml:id="u-13.14" who="#JaremaMaciszewski">— słabość służb inwestycyjnych, bądź ich całkowity brak, niski poziom dyscypliny planowania i przygotowania inwestycji; powoduje to niestabilność planów, brak dbałości o prawidłowy nadzór nad wykonawstwem i przyjmowaniem obiektów do użytku, a w konsekwencji - obniżanie efektywności nakładów;</u>
<u xml:id="u-13.15" who="#JaremaMaciszewski">— niski poziom organizacji i efektywności inwestycji, które nie są finansowane z budżetu państwa, brak właściwego organizowania i wykorzystania czynów społecznych;</u>
<u xml:id="u-13.16" who="#JaremaMaciszewski">— brak zdecydowanej oceny wartości i przydatności normatywów technicznych projektowania szkół;</u>
<u xml:id="u-13.17" who="#JaremaMaciszewski">— brak prawidłowych normatywów planowania finansowego, zbyt długie planowane cykle budowy.</u>
</div>
<div xml:id="div-14">
<u xml:id="u-14.0" who="#JaremaMaciszewski">Po przestudiowaniu nadesłanych przez NIK materiałów dotyczących realizacji planu inwestycji oświatowych, wydaje się słuszne opracowanie dezyderatów, w których należy zwrócić uwagę na:</u>
<u xml:id="u-14.1" who="#JaremaMaciszewski">— konieczność rozwijania w ramach resortu oświaty i wychowania własnych służb wykonawstwa inwestycyjnego, co pozwoliłoby na przyspieszenie realizacji mniejszych inwestycji;</u>
<u xml:id="u-14.2" who="#JaremaMaciszewski">— opracowanie nowych normatywów technicznych szkół; w pierwszej kolejności należałoby przygotować projekt szkoły gminnej;</u>
<u xml:id="u-14.3" who="#JaremaMaciszewski">— potrzebę dokonania głębszej analizy przyczyn zbyt słabej realizacji inwestycji wykonywanych w ramach czynów społecznych;</u>
<u xml:id="u-14.4" who="#JaremaMaciszewski">— zabezpieczenie przez Ministerstwo Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych realizacji nie tylko inwestycji finansowych z budżetu państwa, lecz również z budżetów terenowych (dotyczy to oczywiście inwestycji większych, a nie np. wolno stojącego przyszkolnego budyneczku sanitarnego);</u>
<u xml:id="u-14.5" who="#JaremaMaciszewski">— usprawnienie działalności służb inwestycyjnych w ramach resortu oświaty i wychowania.</u>
</div>
<div xml:id="div-15">
<u xml:id="u-15.0" who="#ZbigniewZałuski">Bronić należy się przed pełną monopolizacją wykonawstwa inwestycji szkolnych przez jeden resort, tj. Ministerstwo Budownictwa i Przemysłu Mat. Budowlanych.</u>
<u xml:id="u-15.1" who="#ZbigniewZałuski">Poprzeć należy wnioski w sprawie rozwijania brygad wykonawczych w terenie; mogłyby one podejmować się realizacji niniejszych inwestycji w poszczególnych gminach; na szczeblu powiatu należałoby zapewnić właściwy nadzór i organizację tych inwestycji. Problem umocnienia służb inwestycyjnych w resorcie w tych warunkach nabiera szczególnego znaczenia.</u>
</div>
<div xml:id="div-16">
<u xml:id="u-16.0" who="#LeopoldSzydłowski">Słaba realizacja inwestycji podejmowanych ze środków własnych ludności zniechęca do podejmowania takich inwestycji i gromadzenia na nie funduszów. Problem ten wymaga generalnego rozwiązania.</u>
<u xml:id="u-16.1" who="#LeopoldSzydłowski">Dodatkowych wyjaśnień udzielił dyrektor departamentu w Ministerstwie Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych - Lucjan Mieczkowski.</u>
<u xml:id="u-16.2" who="#LeopoldSzydłowski">Na kolejnym posiedzeniu Prezydium Komisji przedstawi projekt dezyderatów wynikających z przedłożonej informacji i z dyskusji.</u>
<u xml:id="u-16.3" who="#LeopoldSzydłowski">W dalszym ciągu obrad Komisję rozpatrzyła odpowiedzi resortów na dezyderaty. Sprawozdawcami byli posłowie: Władysław Szczepański (PZPR) i Janina Fleming (bezp.).</u>
<u xml:id="u-16.4" who="#LeopoldSzydłowski">W dyskusji udział wzięli posłowie: Zbigniew Załuski (PZPR), Teresa Skubała (SD), Mieczysław Klimowicz (bezp.) i Jarema Maciszewski (PZPR).</u>
<u xml:id="u-16.5" who="#LeopoldSzydłowski">Komisja przyjęła nadesłane odpowiedzi i postanowiła badać, jak realizowana będzie zapowiedź poprawy w dziedzinie wykonawstwa inwestycji oświatowych. Do sprawy tej Komisja powróci przy rozpatrywaniu projektów planu i budżetu na rok 1973.</u>
<u xml:id="u-16.6" who="#LeopoldSzydłowski">Komisja przyjęła również odpowiedzi na dezyderaty dotyczące kompleksu spraw z dziedziny szkolnictwa specjalnego, zwracając uwagę na konieczność określenia przez resorty bardziej sprecyzowanych terminów podjęcia realizacji zamierzeń, o których informują one Komisję.</u>
<u xml:id="u-16.7" who="#LeopoldSzydłowski">Ustosunkowanie się do odpowiedzi na dezyderat w sprawie doprowadzenia do zgodności kierunków kształcenia w szkołach specjalnych z profilem produkcyjnym terenowych spółdzielni inwalidzkich - Komisja odłożyła do czasu uzgodnienia tego problemu między resortem oświaty i wychowania a Związkiem Spółdzielni Inwalidów.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>