text_structure.xml
26.2 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml" />
<TEI>
<xi:include href="header.xml" />
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#komentarz">16 marca 1967 r. Komisja Zdrowia i Kultury Fizycznej, obradująca pod przewodnictwem poseł Alicji Musiałowej (PZPR), rozpatrywała realizację inwestycji służby zdrowia.</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#komentarz">W posiedzeniu udział wzięli: zastępca Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów — Zbigniew Januszko, przedstawiciele: Ministerstwa Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z podsekretarzem stanu — Ryszardem Gerlachowskim, Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej z dyrektorem generalnym — Romanem Secomskim, wicedyrektor Zespołu NIK — Zdzisław Wiechowski oraz przedstawiciele Ministerstwa Finansów, Ministerstwa Gospodarki Komunalnej i Urzędu Rady Ministrów.</u>
<u xml:id="u-1.2" who="#komentarz">Informację o realizacji inwestycji służby zdrowia przedstawił dyrektor generalny w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej — Roman Secomski (Streszczenie informacji podajemy na kartkach z numeracją rzymską).</u>
<u xml:id="u-1.3" who="#komentarz">Koreferat w imieniu podkomisji złożył poseł Jerzy Pryma (PZPR).</u>
<u xml:id="u-1.4" who="#komentarz">Podkomisja badała realizację inwestycji służby zdrowia w województwach: katowickim, krakowskim, warszawskim, wrocławskim, łódzkim oraz w Krakowie i Łodzi.</u>
<u xml:id="u-1.5" who="#komentarz">Rok 1966 był pod względem realizacji inwestycji służby zdrowia rokiem najmniej pomyślnym w ciągu ostatnich kilku lat.</u>
<u xml:id="u-1.6" who="#komentarz">Najpoważniejszą pozycją inwestycyjną jest lecznictwo zamknięte i tu notuje się największe niedobory. Zamiast 13 nowych szpitali przekazano do użytku 7, zamiast planowanej rozbudowy 6 szpitali wykonano rozbudowę 4. Część szpitali, które buduje się już 4-5 lat, przeszła tradycyjnie poślizgiem na 1967 r. Jedyną pozytywną pozycją było w ubiegłym roku szpitalnictwo psychiatryczne, gdzie realizacja planu inwestycyjnego wynosi ponad 100 proc., z tym jednak, że jest to budownictwo nieskomplikowane, pawilonowe według typowej dokumentacji.</u>
<u xml:id="u-1.7" who="#komentarz">Z zaplanowanych 27 przychodni w lecznictwie otwartym oddano do użytku 18. Jest to wynik niepomyślny, zwłaszcza wobec skromnej sieci przychodni i ich przeciążenia; często pacjenci udawać się muszą do przychodni na drugi kraniec miasta. Ponadto wiadomo, że dobrze zorganizowane lecznictwo otwarte w poważnym stopniu odciąża szpitale, co ma również swój aspekt ekonomiczny.</u>
<u xml:id="u-1.8" who="#komentarz">Poważne zaległości powstały w budowie wiejskich ośrodków zdrowia; w roku 1966 wykonano w tym zakresie tylko 65 proc. planu, nie oddając do użytku 46 ośrodków. Stwarza to poważne zagrożenie realizacji zadań w bieżącej 5-latce, w ciągu której miało powstać ogółem 600 ośrodków zdrowia na wsi.</u>
<u xml:id="u-1.9" who="#komentarz">Resort zdrowia ma ambitne plany rozwoju lecznictwa w kraju. Zmierza się do stworzenia takiej organizacji służby zdrowia, aby jeden lekarz przypadał na 3-4 tys. mieszkańców. Perspektywy takie przedstawił Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w wywiadzie udzielonym niedawno „Trybunie Ludu”, mówiąc o zagadnieniach przygotowania kadr lekarskich. Jaka jednakże jest gwarancja wykonania takiego programu, jeśli równocześnie z przygotowaniem kadr nie będzie odpowiedniego zwiększenia bazy materialnej służby zdrowia? Realizacja zadań inwestycyjnych tylko w roku ubiegłym nasuwa poważne wątpliwości, zwłaszcza wobec spiętrzenia zadań inwestycyjnych w ostatnich latach 5-latki i to zarówno w planie centralnym jak i w planach terenowych.</u>
<u xml:id="u-1.10" who="#komentarz">Korelacja rozwoju kadry z rozwojem bazy powinna stać się przedmiotem wnikliwej analizy ze strony Komisji Planowania przy Radzie Ministrów i zainteresowanych resortów zdrowia i budownictwa.</u>
<u xml:id="u-1.11" who="#komentarz">Sporo zastrzeżeń budzi — w świetle wizytacji terenowych — jakość wykonawstwa obiektów służby zdrowia, zwłaszcza jakość robót wykończeniowych. Często po przekazaniu obiektu do użytku ujawnia się wiele usterek, które wpływają na funkcjonowanie szpitala czy przychodni.</u>
<u xml:id="u-1.12" who="#komentarz">Wiele jest przyczyn słabości w wykonawstwie inwestycji służby zdrowia. Do głównych zaliczyć należy niedostateczne przygotowanie przedsiębiorstw budowlano-montażowych do prowadzenia robót wymagających wysoko kwalifikowanej kadry i nie zawsze prawidłową organizację budowy, choć w innych dziedzinach gospodarki prowadzi się roboty o wiele bardziej skomplikowane. Wydłuża się cykle budowy często na wiele lat, przerzuca się robotników do innych, podobno bardziej pilnych, a na pewno bardziej efektywnych i łatwiejszych do wykonania prac. Dokuczliwe są braki materiałowe, szwankuje dokumentacja projektowo-kosztorysowa. Przedsiębiorstwa wykonawcze oraz prezydia rad narodowych nie zawsze traktują inwestycje służby zdrowia na równi z innymi inwestycjami nieprodukcyjnymi. Dowodem tego jest niezabezpieczanie tych inwestycji limitami i coroczne niepełne wykorzystywanie środków finansowych.</u>
<u xml:id="u-1.13" who="#komentarz">Zdaniem podkomisji niezbędne jest:</u>
<u xml:id="u-1.14" who="#komentarz">- zabezpieczenie przez Komisję Planowania przy Radzie Ministrów, prezydia rad narodowych i wojewódzkie zjednoczenia budownictwa corocznie limitów i mocy przerobowej dla realizacji inwestycji służby zdrowia;</u>
<u xml:id="u-1.15" who="#komentarz">— zobowiązanie biur projektowych do terminowego i kompleksowego przygotowania dokumentacji projektowo-kosztorysowej oraz właściwej organizacji nadzoru autorskiego, aby uniknąć zmian i przeróbek w toku realizacji;</u>
<u xml:id="u-1.16" who="#komentarz">— resorty zdrowia i budownictwa powinny szczegółowo uzgodnić realizację 5-letniego planu inwestycyjnego oraz zabezpieczyć operatywną kontrolę wykonawstwa oraz terminowego przekazywania obiektów do użytku;</u>
<u xml:id="u-1.17" who="#komentarz">— resort budownictwa powinien zobowiązać wojewódzkie zjednoczenia budowlane do zabezpieczenia kadr zarówno pod względem ilościowym jak i fachowym — dla wykonawstwa obiektów służby zdrowia, do poprawy jakości robót;</u>
<u xml:id="u-1.18" who="#komentarz">— zabezpieczyć należy w odpowiedniej proporcji materiały na budowę wiejskich ośrodków zdrowia realizowanych w czynach społecznych.</u>
<u xml:id="u-1.19" who="#komentarz">Przedstawione Komisji konstruktywne wnioski resortów zmierzające do poprawy istniejącego stanu powinny być poparte odpowiednimi posunięciami organizacyjnymi.</u>
<u xml:id="u-1.20" who="#komentarz">(Dyskusja)</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#LeonNitecki">Komisja już wielokrotnie omawiała realizację planu inwestycyjnego służby zdrowia w poszczególnych okresach. Niepokojącym zjawiskiem jest fakt, że wielokrotnie wysuwane trudności stale się powtarzają, a niektóre z nich nawet nabierają na ostrości.</u>
<u xml:id="u-2.1" who="#LeonNitecki">Obserwacje w terenie wskazują, że jakość wykonania robót budowlano-montażowych w szpitalach i innych obiektach służby zdrowia pozostawia wiele do życzenia. Konieczne jest również przyspieszenie oddawania obiektów do użytku.</u>
<u xml:id="u-2.2" who="#LeonNitecki">Zarówno resort zdrowia i opieki społecznej jak i resort budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych zdają sobie w pełni sprawę z podstawowych trudności, które opóźniają wykonanie inwestycji służby zdrowia. Konieczne jest opracowanie długofalowego planu działania dla usunięcia tych przeszkód.</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#OlgaSzwałkiewicz">Z przedstawionych informacji wynika, że biura projektów nie nadążają za potrzebami resortu zdrowia. Opracowana dokumentacja, nawet typowa, nie zawsze odpowiada wymaganiom nowoczesnego szpitala. Konieczne jest wypracowanie generalnej koncepcji, jakie podstawowe funkcje powinien spełniać szpital w obecnych warunkach i jak należy go budować.</u>
<u xml:id="u-3.1" who="#OlgaSzwałkiewicz">Biuro Projektów Służby Zdrowia zatrudnia wielu wysokospecjalizowanych fachowców; kadry te jednak nie zawsze są prawidłowo wykorzystane. Należałoby nadać tej placówce charakter koncepcyjny; powinna ona zająć się opracowywaniem projektów typowych w budownictwie służby zdrowia bądź też specjalistycznych projektów indywidualnych. Terenowe biura projektowe mogłyby wtedy koncentrować swą uwagę na adaptacji takich projektów typowych do warunków swego rejonu.</u>
<u xml:id="u-3.2" who="#OlgaSzwałkiewicz">Dokonywanie poprawek z dokumentacji w toku procesu inwestycyjnego jest konieczne i należy decyzje w tej sprawie podejmować i realizować możliwie szybko.</u>
<u xml:id="u-3.3" who="#OlgaSzwałkiewicz">W przedstawionych referatach wysunięto podstawowe trudności, jakie występują w realizacji planu inwestycyjnego służby zdrowia na szczeblu biur projektów, nadzoru inwestycyjnego i wykonawstwa. Niedomagania wszystkich tych instytucji w ostatecznym efekcie odbijają się na bezpośrednim użytkowniku. W tej dziedzinie można by podać szereg przykładów. Np. szpital dziecięcy w Olsztynie, jak zresztą każdy nowoczesny szpital, ma wybudowaną centralną tlenownię, która jednak nie jest czynna z braku niektórych urządzeń technicznych. Tlen w szpitalu rozwożony jest na wózkach do poszczególnych oddziałów. Plan etatów nie przewiduje zatrudniania ludzi dla tego celu. Podobna zresztą sytuacja istnieje w innych szpitalach.</u>
<u xml:id="u-3.4" who="#OlgaSzwałkiewicz">W szpitalu w Olsztynie nieczynne są w pralni nowoczesne urządzenia do prasowania, gdyż nikt nie umie ich uruchomić. Nie ustalono również, kto ma sprawować nadzór techniczny i konserwować zamontowane nowe urządzenia.</u>
<u xml:id="u-3.5" who="#OlgaSzwałkiewicz">Wydaje się, że szpitale na równi z obiektami przemysłowymi powinny mieć prawo do powoływania komisji rozruchowych, które po oddaniu obiektu do użytku zapewniłyby uruchomienie nowoczesnych, niezbędnych dla prawidłowej pracy szpitala urządzeń.</u>
<u xml:id="u-3.6" who="#OlgaSzwałkiewicz">Niedopuszczalne jest, ażeby plany inwestycyjne służby zdrowia rok rocznie nie były wykonywane. Praktyka wykazała, że w naszych warunkach cykl budowy szpitala przedłuża się o 5–7 lat; w tej sytuacji nasuwa się pytanie, czy plany inwestycji służby zdrowia opracowywane są realnie?</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#JerzyPryma">Słuszne są uwagi co do konieczności umożliwienia rozruchu poszczególnych urządzeń technicznych w szpitalu oraz właściwego ich zagospodarowania.</u>
<u xml:id="u-4.1" who="#JerzyPryma">Obecny system płac w budownictwie nie sprzyja przyspieszeniu wykonawstwa robót budowlanych w szpitalach, zwłaszcza wszelkiego rodzaju robót wykończeniowych. Należałoby przewidzieć możliwość stworzenia systemu bodźców dla robotników zatrudnionych przy tych robotach.</u>
<u xml:id="u-4.2" who="#JerzyPryma">Rozdział środków inwestycyjnych dla poszczególnych województw nie zawsze uwzględnia istotne potrzeby terenu oraz szczególną sytuację województw słabiej rozwiniętych.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#BolesławaMaciejewska">Obserwacje poczynione przez zespół w czasie wizytacji w terenie pozwalają na stwierdzenie, że opóźnienia wykonawstwa inwestycyjnego charakteryzują nie tylko inwestycje służby zdrowia, lecz również i innych resortów. Istnieją więc wspólne dla całego procesu inwestycyjnego hamulce i trudności; należy szukać generalnych rozwiązań, by znaleźć wyjście z tej niepokojącej sytuacji.</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#StanisławSzyndlar">Stale powtarzającym się zjawiskiem jest niezabezpieczanie obiektów budownictwa socjalnego w budownictwie mieszkaniowym. Zespół, w trakcie wizytacji Nowej Huty i Zielonej Góry, zetknął się z faktem ograniczania wielkości osiedli mieszkaniowych do takiego poziomu, który według norm nie powoduje potrzeby równoległego wznoszenia placówek socjalnych, w tym również obiektów służby zdrowia. Jest to zjawisko niesłuszne; w większym stopniu należy uwzględniać perspektywy rozwoju osiedli mieszkaniowych i rosnące zapotrzebowanie ich mieszkańców na różnego typu usługi.</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#EmiliaJeżewska">Na spotkaniach z aktywem służby zdrowia stale słyszy się opinie, że do inwestycji służby zdrowia nie jest przywiązywana dostateczna uwaga. Przedsiębiorstwa wykonawcze podległe Ministerstwu Budownictwa przy rozdziale zleceń umieszczają te inwestycje na samym końcu. Wydaje się, że jedną z przyczyn tego stanu rzeczy jest niedostateczne „nękanie” resortu budownictwa przez resort zdrowia. Ministerstwo Zdrowia większy niż dotychczas nacisk powinno kłaść na sprawne i terminowe wykonawstwo swych inwestycji. W niektórych województwach daje się zauważyć niedostateczne zainteresowanie rad narodowych tą problematyką.</u>
<u xml:id="u-7.1" who="#EmiliaJeżewska">Jedną z przyczyn powodujących opóźnienia w budownictwie służby zdrowia jest niedostateczna koordynacją między poszczególnymi etapami procesu inwestycyjnego; albo mamy do czynienia z opóźnieniem projektowania, albo z brakiem materiałów budowlanych, albo brakiem dostatecznej mocy przerobowej itd.</u>
</div>
<div xml:id="div-8">
<u xml:id="u-8.0" who="#FlorianPierański">Wojewódzki zespół poselski w Poznaniu rozpatrywał niedawno sytuację w dziedzinie inwestycji w tym województwie ze szczególnym uwzględnieniem zaopatrzenia w materiały budowlane. Stwierdzono, że w najbardziej niekorzystnej sytuacji znajdują się inwestycje służby zdrowia.</u>
<u xml:id="u-8.1" who="#FlorianPierański">O niewłaściwym podejściu do tych inwestycji może świadczyć ciągnąca się od 1960 r. i nierozwiązana dotychczas sprawa przychodni zdrowia we Wrześni. Przychodnia ta zlokalizowana jest w adaptowanym mieszkaniu, w budynku, wg opinii ekspertów, zagrożonym. Mimo wielokierunkowych starań nie udało się dotąd wprowadzić do planu budowy nowej placówki służby zdrowia w tym mieście.</u>
</div>
<div xml:id="div-9">
<u xml:id="u-9.0" who="#WitoldAdamuszek">Jednym z hamulców utrudniających wprowadzanie do planu inwestycji służby zdrowia są opóźnienia w wykonawstwie dokumentacji projektowej. Należałoby rozważyć możliwość utworzenia w terenie specjalistycznych biur projektów służby zdrowia.</u>
<u xml:id="u-9.1" who="#WitoldAdamuszek">Poważna ilość ośrodków zdrowia na wsi budowana jest w czynie społecznym, w oparciu o miejscowe materiały budowlane. Tymczasem ostatnie zarządzenie dotyczące włączania wszystkich nadwyżek materiałów budowlanych produkcji miejscowej do planu centralnego może wpłynąć hamująco na rozwój czynów społecznych.</u>
</div>
<div xml:id="div-10">
<u xml:id="u-10.0" who="#HelenaDąbska">W konkretnie istniejącej sytuacji w dziedzinie budownictwa, wobec ograniczonej ilości środków rzeczowych i finansowych, przy równoczesnym ogromnym zapotrzebowaniu społecznym na mieszkania, szkoły itp., trudno domagać się nadania inwestycjom służby zdrowia rangi najwyższego priorytetu. Tym niemniej w wykonawstwie tych inwestycji można i należy wiele usprawnić, co w konsekwencji przyczynić się powinno do poprawy terminowości. Przede wszystkim należy zlikwidować wąskie gardło, jakim obecnie są biura projektowe. Niezbędne jest wyodrębnienie w tych biurach pracowni dla inwestycji służby zdrowia.</u>
</div>
<div xml:id="div-11">
<u xml:id="u-11.0" who="#AlicjaMusiałowa">Przy opracowywaniu dokumentacji projektowej szpitali trzeba w większym stopniu uwzględniać rzeczywiste potrzeby danego terenu, widzieć coraz bardziej rosnące zapotrzebowanie społeczne na usługi szpitalne. Pomijanie tych czynników w toku projektowania powoduje w konsekwencji, że w krótkim okresie czasu po uruchomieniu szpitala pełni on zadanie znacznie przekraczające jego projektowaną wydolność. Prowadzi to do przeciążenia urządzeń i do innego niż pierwotnie zakładano wykorzystywania pomieszczeń.</u>
<u xml:id="u-11.1" who="#AlicjaMusiałowa">Rozpatrując realizację inwestycji służby zdrowia, trzeba zdać sobie sprawę, że niemały wpływ na niezadowalającą sytuację w tej dziedzinie ma słabość wielu powiatowych wydziałów zdrowia nad narodowych. Duża fluktuacja kadr kierowniczych tych wydziałów, przeciążenie ich rozmaitymi obowiązkami nie sprzyjają utwierdzaniu autorytetu kierowników wydziałów zdrowia.</u>
<u xml:id="u-11.2" who="#AlicjaMusiałowa">Zastępca Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów — Zbigniew Januszko: Budowa placówek służby zdrowia mieści się w kompleksie zagadnień, które dotyczą w ogóle inwestycji towarzyszących budownictwu mieszkaniowemu i przemysłowemu. Faktem jest, że mimo istnienia normatywnych podstaw planowania, finansowania i realizacji tych inwestycji — proces inwestycyjny przebiega tu znacznie wolniej aniżeli w budownictwie przemysłowym i mieszkaniowym. Budzi to uzasadnione niezadowolenie opinii publicznej oraz krytyczne uwagi zainteresowanych komisji sejmowych.</u>
<u xml:id="u-11.3" who="#AlicjaMusiałowa">Nie są bezpodstawne głosy mówiące, że w niektórych wypadkach inwestycje towarzyszące powinny wyprzedzać realizację inwestycji podstawowych. Z pewnością trzeba zabiegać przynajmniej o równoległą realizację. Problem zharmonizowania procesu inwestycyjnego i zabezpieczenia kompleksowego rozwoju ośrodków mieszkaniowych znajduje się na warsztacie prac Komisji Planowania przy Radzie Ministrów; wspomnieć trzeba, że niektóre ośrodki, jak np. Lublin zdołały osiągnąć prawidłowe proporcje w tej dziedzinie.</u>
<u xml:id="u-11.4" who="#AlicjaMusiałowa">Zanim można to będzie zastosować w szerszej skali, wskazane byłoby wzmożenie ze strony poszczególnych pionów zapobiegliwości i troski o własne inwestycje. Przy ogólnie niezadowalającym tempie realizacji inwestycji towarzyszących, najlepsze wyniki uzyskuje handel i usługi, najsłabsze zaś w zakresie inwestycji socjalno-kulturalnych, a więc i placówek służby zdrowia; świadczy to o konieczności wzmożenia wysiłków zwłaszcza ze strony powiatowych wydziałów zdrowia.</u>
<u xml:id="u-11.5" who="#AlicjaMusiałowa">Wydaje się jak najbardziej słuszne i realistyczne stanowisko komisji, która kładzie obecnie główny nacisk na wykonawstwo inwestycji zaplanowanych. Tylko bowiem osiągnięcie rzeczywistego postępu w wykonawstwie stworzy szanse na rozszerzenie zakresu planowanych inwestycji i zaspokojenie tą drogą bezsprzecznie pilnych potrzeb społecznych w tej dziedzinie.</u>
</div>
<div xml:id="div-12">
<u xml:id="u-12.0" who="#AlicjaMusiałowa">Niezależnie od wniosków podkomisji w toku obrad zarysowały się inne zagadnienia, które powinny znaleźć wyraz w dezyderatach.</u>
<u xml:id="u-12.1" who="#AlicjaMusiałowa">Problemem pierwszoplanowym jest zaktywizowanie rad narodowych i ich komisji zdrowia w kierunku wzmożenia zapobiegliwości i troski o zabezpieczenie realizacji inwestycji służby zdrowia, o stworzenie takich warunków wykonawstwa, aby inwestycje te mogły być realizowane równolegle z inwestycjami podstawowymi, których część integralną stanowią.</u>
<u xml:id="u-12.2" who="#AlicjaMusiałowa">Wydaje się celowe zwiększenie potencjału projektowego w postaci powołania jeszcze kilku pracowni terenowych, którym można by przekazać opracowywanie projektów adaptacji, modernizacji bądź remontu placówek służby zdrowia. Należałoby też rozważyć możliwość rozszerzenia zakresu nadzoru inwestycyjnego.</u>
<u xml:id="u-12.3" who="#AlicjaMusiałowa">Organizacje wykonawstwa budowlano-montażowego powinny wykorzystać poprawę warunków pracy budownictwa dla podniesienia poziomu realizacji inwestycji służby zdrowia. Ważnym zadaniem jest, aby przed oddaniem do użytku szpitali lub przychodni, w pełni wykonane były wszelkiego rodzaju urządzenia i instalacje; występująca niekiedy na tym odcinku niedbałość powoduje ujemne skutki ekonomiczne i społeczne.</u>
<u xml:id="u-12.4" who="#AlicjaMusiałowa">Realizacja zadań inwestycyjnych służby zdrowia w następnych latach planu 5-letniego powinna stać się przedmiotem szczegółowych ustaleń resortu zdrowia i resortu budownictwa.</u>
<u xml:id="u-12.5" who="#AlicjaMusiałowa">Komisja zleciła podkomisji opracowanie projektu dezyderatów.</u>
<u xml:id="u-12.6" who="#AlicjaMusiałowa">O REALIZACJI INWESTYCJI SŁUŻBY ZDROWIA</u>
<u xml:id="u-12.7" who="#AlicjaMusiałowa">Informacja złożona przez dyrektora generalnego w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej — Romana Secomskiego na posiedzeniu Komisji Zdrowia i Kultury Fizycznej w dniu 16 marca 1967 r.</u>
<u xml:id="u-12.8" who="#AlicjaMusiałowa">W ostatnich latach wzrasta poważnie udział środków społecznych (b. SFOS i SFBSiI) oraz czynów społecznych w ogólnej kwocie nakładów przeznaczonych na realizację inwestycji służby zdrowia. I tak na przykład w roku 1961 dodatkowe środki, poza środkami przeznaczonymi przez państwo na inwestycje służby zdrowia, wyniosły 35 mln zł, w roku 1963–112 mln zł, w 1965–233 mln zł, a w roku 1966–274 mln zł. Zbyt późne jednak niejednokrotnie uruchamianie tych środków uniemożliwia prawidłową i celową realizację zamierzonych obiektów.</u>
<u xml:id="u-12.9" who="#AlicjaMusiałowa">Globalny plan inwestycyjny służby zdrowia i opieki społecznej w roku 1964 wykonany został w 93,4 proc., w roku 1965 — w 89 proc., w roku 1966 — w 84,2 proc. Jako główną przyczynę niewykonania planu inwestycyjnego należy podać niskie wykonanie robót budowlano-montażowych, które w roku 1964 wyniosły 88,9 proc., w 1965–80,7 proc., a w roku 1966–76,7 proc. Opóźnia to oddawanie do użytku poszczególnych obiektów służby zdrowia.</u>
<u xml:id="u-12.10" who="#AlicjaMusiałowa">W roku 1966 pierwotny plan inwestycyjny przewidywał oddanie do użytku 2300 łóżek szpitalnych, a po skorygowaniu w okresie I kw. i po włączeniu poślizgu z roku ubiegłego, plan ten zamknął się cyfrą 3662 łóżka. Wykonanie w roku ubiegłym wyniosło tylko 2066 łóżek. W zakresie lecznictwa otwartego na wsi planowano pierwotnie oddanie do użytku 108 ośrodków zdrowia, a łącznie z poślizgiem 129 ośrodków, oddano do użytku 83 ośrodki.</u>
<u xml:id="u-12.11" who="#AlicjaMusiałowa">W lecznictwie otwartym plan pierwotny przewidywał oddanie do użytku 13 przychodni, łącznie z poślizgiem 27 — oddano do użytku 18 przychodni.</u>
<u xml:id="u-12.12" who="#AlicjaMusiałowa">Zrealizowano prawie w pełni plan inwestycyjny w zakresie rozbudowy żłobków (na planowanych 11 oddano do użytku 10) oraz po raz pierwszy wykonano inwestycje w dziedzinie pomocy społecznej.</u>
<u xml:id="u-12.13" who="#AlicjaMusiałowa">Jedną z podstawowych trudności w realizacji planu inwestycji służby zdrowia stanowi zbyt późne opracowywanie dokumentacji projektowo-kosztorysowej. Ministerstwu Zdrowia i Opieki Społecznej podlega jedno biuro projektów w Warszawie, które dysponuje dwoma pracowniami terenowymi w Krakowie i Wrocławiu. Biuro to wykonuje 90 proc. dokumentacji typowej, natomiast tylko 25 proc. globalnej dokumentacji niezbędnej dla inwestycji służby zdrowia. W tych warunkach terminowe opracowanie dokumentacji, która jest rozrzucona w wielu biurach projektowych, jest niezmiernie utrudnione. Wydaje się konieczne rozbudowywanie potencjału biura projektowego resortu, a zwłaszcza jego terenowych pracowni, które powinny podlegać właściwym radom narodowym. Poważną trudność stanowi występująca konieczność dokonywania zmian w opracowanej już dokumentacji w związku ze zmianą dostaw, czy też unowocześnieniem aparatury.</u>
<u xml:id="u-12.14" who="#AlicjaMusiałowa">Na przebieg budowy obiektów służby zdrowia ujemny wpływ wywiera zła współpraca pomiędzy inwestorami zastępczymi, jakimi są dyrekcje inwestycji miejskich, a wydziałami zdrowia i opieki społecznej szczebla wojewódzkiego. Wpływa to ujemnie na operatywność działania, a także utrudnia specjalizację nadzoru.</u>
<u xml:id="u-12.15" who="#AlicjaMusiałowa">Zasadniczą trudność w realizacji inwestycji służby zdrowia stanowi jednak przewlekłe wykonywanie robót budowlano-montażowych. Niski stan zatrudnienia na budowach, brak wysoko wykwalifikowanych fachowców, jak również stale występujące braki w zaopatrzeniu materiałowym, zwłaszcza materiałów niezbędnych dla robót wykończeniowych, powodują poważne opóźnienia wykonawstwa.</u>
<u xml:id="u-12.16" who="#AlicjaMusiałowa">Stwierdzono również, że na opóźnienie wykonawstwa inwestycji służby zdrowia wpływają błędy planowania, przejawiające się w świadomym zaniżeniu przez inwestorów nakładów na obiektach kontynuowanych i rozpoczynaniu, kosztem tych zamierzeń, nowych inwestycji o rozciągniętych cyklach budowy. Praktyka wskazuje również, że z reguły możliwości wykonawstwa w zakresie inwestycji służby zdrowia są niższe od tych, jakie określają komisje rozdziału robót (zjednoczenia budownictwa); wpływa to na systematyczne niewykonywanie planów rocznych, narastanie poślizgów i dezaktualizację rocznych planów oddawania obiektów do użytku. Stan ten wymaga szczegółowego rozważenia i uregulowania.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>