text_structure.xml
28.8 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml" />
<TEI>
<xi:include href="header.xml" />
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#komentarz">Dnia 5 marca 1968 r. Komisja Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów, obradująca pod przewodnictwem posła Józefa Kuleszy (PZPR) rozpatrzyła:</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#komentarz">- funkcjonowanie nowego systemu finansowania inwestycji centralnych i zjednoczeń;</u>
<u xml:id="u-1.2" who="#komentarz">- wykonanie planu oddawania obiektów inwestycyjnych do użytku w 1967 r.;</u>
<u xml:id="u-1.3" who="#komentarz">- ocenę stosowania rachunku ekonomicznej efektywności inwestycji;</u>
<u xml:id="u-1.4" who="#komentarz">- odpowiedzi na dezyderaty.</u>
<u xml:id="u-1.5" who="#komentarz">W posiedzeniu udział wzięli:</u>
<u xml:id="u-1.6" who="#komentarz">- przedstawiciele Komisji Budownictwa i Gospodarki Komunalnej;</u>
<u xml:id="u-1.7" who="#komentarz">- przedstawiciele Ministerstwa Finansów z Ministrem Jerzym Albrechtem i podsekretarzem stanu - Julianem Kole, Komisji Planowania przy Radzie Ministrów z zastępcą Przewodniczącego - Kazimierzem Secomskim;</u>
<u xml:id="u-1.8" who="#komentarz">- naczelny dyrektor Banku Inwestycyjnego - Janusz Anuszewski;</u>
<u xml:id="u-1.9" who="#komentarz">- przedstawiciele Najwyższej Izby Kontroli z dyrektorem departamentu - Aleksandrem Ivanką.</u>
<u xml:id="u-1.10" who="#komentarz">Posłowie otrzymali przed posiedzeniem obszerne opracowane na piśmie materiały z Komisji Planowania przy Radzie Ministrów i Ministerstwa Finansów.</u>
<u xml:id="u-1.11" who="#komentarz">Informacje o wstępnej ocenie funkcjonowania nowego systemu finansowania inwestycji centralnych i zjednoczeń złożył Naczelny dyrektor Banku Inwestycyjnego - Janusz Anuszewski. Informację o wykonaniu planu oddawania obiektów inwestycyjnych do użytku w 1967 r. przedstawił zastępca Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów - Kazimierz Secomski.</u>
<u xml:id="u-1.12" who="#komentarz">(Streszczenia informacji podajemy na kartkach z numeracją rzymską)</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#JózefKulesza">W dyskusji zabrali głos posłowie: Bronisław Warowny (ZSL), Konstanty Łubieński (bezp. „Znak”), Tadeusz Janczyk (PZPR), Maria Mielczarek (PZPR - Kom. Handlu Zagrań.), Bolesław Bednarek (PZPR), Ewa Trojanowska (bezp.), Stanisław Olesiak (ZSL), Stanisław Hasiak (PZPR), Wiktor Obolewicz (PZPR), Czesław Burski (ZSL), Józef Łastowski (PZPR), Zdzisław Siedlewski (SD), Jan Dziemba (PZPR), Eugeniusz Witek (ZSL), Edward Graliński (PZPR), Jan Pysz (PZPR) i Józef Kulesza (PZPR).</u>
<u xml:id="u-2.1" who="#JózefKulesza">W dyskusji stwierdzono, że nowy system finansowania inwestycji, mimo iż funkcjonuje stosunkowo niedługo, spełnia poważną rolę w procesie usprawniania działalności inwestycyjnej. Stał się on bodźcem do pogłębienia badania efektywności inwestycji, skłonił inwestorów do bardziej wnikliwego analizowania kosztów.</u>
<u xml:id="u-2.2" who="#JózefKulesza">Za słuszne uznano takie ukierunkowanie działania nowego systemu, które preferuje inwestycje modernizacyjne, służące zwiększeniu eksportu i poprawie zaopatrzenia rynku.</u>
<u xml:id="u-2.3" who="#JózefKulesza">Obok niewątpliwych osiągnięć, których wyrazem jest lepsza niż w latach ubiegłych realizacja planu inwestycyjnego w roku 1967, istnieje jeszcze - zdaniem posłów - szereg niedomagań, których likwidacja wymaga poważnego wysiłku wszystkich uczestników procesu inwestycyjnego.</u>
<u xml:id="u-2.4" who="#JózefKulesza">Podstawą decyzji inwestycyjnych powinny być programy rekonstrukcji i modernizacji branż. Szereg branż nie ma dotychczas takich programów. Należy - zdaniem posłów - przyspieszyć ich opracowanie.</u>
<u xml:id="u-2.5" who="#JózefKulesza">Wskazywano m.in. przygotowania inwestycji. Nie należy dopuszczać do naporu na biura projektów, których potencjał jest niewystarczający, a przy tym nie zawsze prawidłowo wykorzystywany.</u>
<u xml:id="u-2.6" who="#JózefKulesza">Pomimo wprowadzonych już pewnych uproszczeń wymaga się nadal zbyt szczegółowej dokumentacji. Mimo gęstego sita, jakie stanowią komisje oceny projektów inwestycyjnych na różnych szczeblach, nadal zdarzają się wypadki przedostawania się projektów z błędami.</u>
<u xml:id="u-2.7" who="#JózefKulesza">Wiele uwagi poświęcono sprawie różnic między planowanymi a faktycznymi kosztami inwestycji. Zjawisko przekraczania kosztów inwestycji uległo wprawdzie w ostatnim okresie pewnemu osłabieniu, stanowi jednak nadal poważny problem, który powinien stać się przedmiotem wnikliwych badań; w oparciu o ich wyniki należy podjąć kroki przeciwdziałające temu zjawisku.</u>
<u xml:id="u-2.8" who="#JózefKulesza">Uznając pozytywną rolę nowego systemu finansowania inwestycji, zwracano uwagę, że szerokie oddziaływanie Banku nie powinno prowadzić do pomniejszania roli odpowiednich służb inwestycyjnych na wszystkich szczeblach. W świetle posiadanych przez Komisję danych, służby te często nie spełniają należycie swych funkcji. Szczególnie dotkliwie daje się to odczuć przy realizacji inwestycji socjalnych (szkoły, szpitale, gospodarka komunalna).</u>
<u xml:id="u-2.9" who="#JózefKulesza">W szczególności podkręcano, że usprawnienie procesów inwestycyjnych jest bezpośrednio zależne od wzrostu produkcji materiałów budowlanych i potencjału przedsiębiorstw wykonawstwa budowlanego. Wzrost ten powinien być równoległy do wzrostu zadań inwestycyjnych. Udział inwestycji służących rozwojowi przemysłu materiałów budowlanych i zaplecza budownictwa, mimo wzrostu nakładów, nie nadąża za zadaniami. Zwracano uwagę, że nie zostały w pełni wykorzystane propozycje i sugestie dotyczące lokalnej produkcji materiałów budowlanych opracowane w roku ubiegłym przez zespoły poselskie.</u>
<u xml:id="u-2.10" who="#JózefKulesza">Postulowano, by resort budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych wykonywał swe funkcje wiodące w stosunku do całego budownictwa i całej produkcji materiałów budowlanych.</u>
<u xml:id="u-2.11" who="#JózefKulesza">Uznano za niewystarczający postęp w dziedzinie mechanizacji budownictwa, zwłaszcza w mniejszych jednostkach wykonawstwa budowlanego.</u>
<u xml:id="u-2.12" who="#JózefKulesza">Wskazywano, że celowe byłoby rozważenie możliwości zwiększenia zakresu inwestycji pozalimitowych, zwłaszcza w plonie CRS „Samopomoc Chłopska” na rozbudowę magazynów.</u>
<u xml:id="u-2.13" who="#JózefKulesza">Za niesłuszną uznano praktykę odstępowania od budowy towarzyszących urządzeń socjalnych w przypadkach występowania trudności wykonawczych lub braku środków.</u>
<u xml:id="u-2.14" who="#JózefKulesza">Przewodniczący Komisji - poseł Józef Kulesza (PZPR) wskazał, że zarówno przedłożone przez resorty materiały informacyjne, jak i przebieg dyskusji uwypukliły niewątpliwy postęp w procesie inwestowania.</u>
<u xml:id="u-2.15" who="#JózefKulesza">Nowy system finansowania inwestycji okazał się słuszny. Nie działa on i nie może działać automatycznie. Jest to instrument, który powinien być stale doskonalony, wymagający stałych uzupełnień i przystosowywania do potrzeb, które ujawniają się w trakcie realizacji planu.</u>
<u xml:id="u-2.16" who="#JózefKulesza">Za słuszną i wymagającą konsekwentnego kontynuowania uznać trzeba politykę Banku stwarzającą priorytet dla inwestycji służących modernizacji, wzrostowi produkcji eksportowej oraz produkcji materiałów rynkowych.</u>
<u xml:id="u-2.17" who="#JózefKulesza">Na podkreślenie zasługuje fakt, że wraz z tym systemem powstały warunki, by przekształcić Bank Inwestycyjny z kasy wypłat w ważny i coraz lepiej działający instrument polityki gospodarczej. Rosnąca rola Banku - jak słusznie podkreślana w dyskusji - nie może i nie powinna zmniejszać samodzielności i odpowiedzialności służb inwestycyjnych. Tylko ścisła i codzienna współpraca Banku z inwestorem zapewni osiągnięcie pozytywnych wyników.</u>
<u xml:id="u-2.18" who="#JózefKulesza">Komisja w toku dyskusji nad projektami planu i budżetu niejednokrotnie postulowała dalszą koncentrację inwestycji. Ten słuszny postulat przyjęło jako wytyczną dla swej działalności wiele wojewódzkich rad narodowych. Rady, które podejmują decyzje w tych sprawach stają się przedmiotów nacisku ze strony różnych inwestorów. Wbrew tym naciskom umacniać należy politykę koncentracji inwestycji.</u>
<u xml:id="u-2.19" who="#JózefKulesza">Na ciągłe opory napotyka podejmowanie wspólnych inwestycji. Współpraca rad z Bankiem powinna doprowadzić do przełamania tych oporów.</u>
<u xml:id="u-2.20" who="#JózefKulesza">Przedmiotem nieustannej troski musi być efektywność podejmowanych inwestycji. Nie chodzi tu jednak o efektywność w wąskim rozumieniu tego słowa. Często spotykany się ze zjawiskiem, że projekty inwestycji przewidują w nowo wznoszonych obiektach szereg urządzeń towarzyszących, np. łaźnie, stołówki i inne urządzenia socjalne, które następnie nie są realizowane, względnie realizację ich odkłada się na dalsze terminy.</u>
<u xml:id="u-2.21" who="#JózefKulesza">Przebieg inwestycji - to kapitalny problem naszej gospodarki, do którego Komisja wracać będzie jeszcze wielokrotnie.</u>
<u xml:id="u-2.22" who="#JózefKulesza">W kolejnym punkcie porządku obrad Komisja rozpatrzyła odpowiedzi resortu na dezyderaty uchwalone na poprzednich posiedzeniach.</u>
<u xml:id="u-2.23" who="#JózefKulesza">Komisja uznała za zadowalające odpowiedzi Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów na dezyderaty dotyczące usprawnienia systemu kar umownych, Ministra Finansów - na dezyderaty dotyczące zaostrzenia dyscypliny budżetowej w dziedzinie wydatków administracyjnych oraz Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego - na dezyderaty w sprawie zaostrzenia dyscypliny budżetowej.</u>
<u xml:id="u-2.24" who="#JózefKulesza">Rozpatrując odpowiedzi Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych na cztery uchwalone przez Komisję dezyderaty, Komisja uznała dwie z nadesłanych odpowiedzi za wymagającą uzupełnień; dotyczą one usprawnienia systemu bilansowania materiałów budowlanych oraz wykorzystania miejscowych rezerw produkcji tych materiałów, zgodnie z sugestiami wojewódzkich zespołów poselskich, które badały te problemy na terenie swego działania w roku ubiegłym. Komisja postanowiła wystąpić o dodatkowe wyjaśnienia.</u>
<u xml:id="u-2.25" who="#JózefKulesza">Komisja wybrała pięć zespołów poselskich, którym zleciła zwizytowanie zakładów i zjednoczeń prowadzących eksperymenty gospodarcze. Problem ten ma być przedmiotem obrad Komisji w maju br.</u>
<u xml:id="u-2.26" who="#komentarz">(Sprostowanie)</u>
<u xml:id="u-2.27" who="#JózefKulesza">Na stronie 2 na zakończenie pierwszego akapitu prosimy dopisać:</u>
<u xml:id="u-2.28" who="#JózefKulesza">…, dodatkowych wyjaśnień udzielili: naczelny dyrektor Banku Inwestycyjnego - Janusz Anuszewski, Minister Finansów - Jerzy Albrecht oraz zastępca Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów - Kazimierz Secomski.</u>
<u xml:id="u-2.29" who="#JózefKulesza">WSTĘPNA OCENA FUNKCJONOWANIA NOWEGO SYSTEMU FINANSOWANIA INWESTYCJI CENTRALNYCH I ZJEDNOCZEŃ</u>
<u xml:id="u-2.30" who="#JózefKulesza">Streszczenia informacji złożonej przez Naczelnego Dyrektora Banku Inwestycyjnego - Janusza Anuszewskiego na posiedzeniu Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów w dniu 5 marca 1968 r.</u>
<u xml:id="u-2.31" who="#JózefKulesza">Wprowadzony na początku 1966 r. nowy system planowania i finansowania inwestycji charakteryzuje się znacznym rozszerzeniem elementów ekonomicznego oddziaływania na decyzje i realizację inwestycji. Wysiłki skierowane są na osiągnięcie ekonomicznej efektywności procesu inwestycyjnego, zwłaszcza zaś na uzyskiwanie nowych zdolności produkcyjnych lub usługowych w założonym terminie i przy nieprzekraczaniu planowanych kosztów.</u>
<u xml:id="u-2.32" who="#JózefKulesza">Ze względu na to, że cele te osiągane są w określonym zakresie poprzez wykorzystanie instrumentów ekonomicznych - kredytu i oprocentowania - oraz że dotyczą w pokaźnej mierze inwestycji zdecentralizowanych, tj. inwestycji zjednoczeń i przedsiębiorstw, wzrosła niepomiernie rola i odpowiedzialność aparatu bankowego.</u>
<u xml:id="u-2.33" who="#JózefKulesza">Bank Inwestycyjny przygotował się do wykonywania nowych zadań odpowiednio wcześniej. Opracowano dostosowany do nowych zasad finansowania inwestycji kompleksowy zespół przepisów bankowych oraz dostosowano do nowych zasad strukturę organizacyjną aparatu bankowego, wzmocniono ilościowo i jakościowo kadrę, zasilając ją personelem inżynieryjnym różnych specjalności.</u>
<u xml:id="u-2.34" who="#JózefKulesza">Kredyt na finansowanie inwestycji centralnych pomyślany został jako instrument przeciwdziałający w szczególności wydłużaniu cyklu budowy i wzrostowi kosztów. W zakresie inwestycji zjednoczeń ma on ponadto doprowadzić do poprawy gospodarności zjednoczeń, m.in. poprzez konieczność wygospodarowania środków na spłatę zaciągniętych kredytów, jak również do zwiększenia efektywności działalności inwestycyjnej zjednoczeń poprzez zwiększenie bezpośredniego oddziaływania na to aparatu bankowego.</u>
<u xml:id="u-2.35" who="#JózefKulesza">Dwuletni zaledwie okres działania nowego systemu nie pozwala jeszcze na dokonanie pełnej oceny. Można jednak już dzisiaj stwierdzić, że nowe zasady finansowania inwestycji zniosły bariery natury finansowej, które mogłyby hamować postęp w realizacji inwestycji. Działanie banków poprzez szeroko pojęte kredytowanie inwestycji - spowodowało wyrównywanie różnych niedoborów środków wołanych nieprzewidzianymi możliwościami realizacji większego aniżeli planowany zakresu rzeczowego, koniecznością pokrycia zobowiązań wynikłych z otrzymania przedterminowe dostaw maszyn i urządzeń itp.</u>
<u xml:id="u-2.36" who="#JózefKulesza">Realizacja zasady ciągłości finansowania inwestycji wywarła korzystny wpływ na wykonanie planu przekazywania inwestycji do użytku. W zakresie inwestycji zjednoczeń wzrost wartości obiektów przekazywanych do użytku wynosił w 1966 r. - 65 proc., podczas gdy w inwestycjach centralnych tylko 11 proc. W 1967 r. wartość przekazywanych do użytku inwestycji zjednoczeń wzrosła o dalsze 20 proc., przy równoczesnym zmniejszeniu wartości zadań obiektów przekazywanych do użytku w zakresie inwestycji centralnych o 11 proc.</u>
<u xml:id="u-2.37" who="#JózefKulesza">Obserwuje się również w tym okresie wzrost nakładów na inwestycje kontynuowane w grupie inwestycji zjednoczeń co oznacza zmniejszenie się zaangażowania w nowe inwestycje. Daje się również zauważyć stopniowe zmniejszanie się dysproporcji między cyklami normatywnymi a faktycznymi.</u>
<u xml:id="u-2.38" who="#JózefKulesza">Mimo to nie osiąga się jeszcze takiego tempa realizacji inwestycji, które by zapewniało oddanie większości inwestycji centralnych do użytku w ustalonych terminach dyrektywnych. Niedostatecznie zapewnione są środki materialne dla rozpoczętych już inwestycji centralnych w rozmiarach odpowiadających potrzebom. Przygotowywane jest na tym tle usprawnienie rozdziału robót stwarzające lepsze warunki dla inwestycji kontynuowanych, a ponadto, w związku z różnymi przyczynami tych trudności, wymagałaby rozważenia możliwość różnicowania oprocentowania karnego opóźnień.</u>
<u xml:id="u-2.39" who="#komentarz">(Sprawa ta jest przygotowywana przez Ministerstwo Finansów)</u>
<u xml:id="u-2.40" who="#JózefKulesza">Zjednoczenia podejmują decyzje w dziedzinie swych inwestycji w uzgodnieniu z Bankiem. Bank posługuje się szerokim aparatem konsultacyjnym.</u>
<u xml:id="u-2.41" who="#JózefKulesza">Przy rozpatrywaniu programów inwestycji zjednoczeń, Bank napotykał na szereg trudności. Zaliczyć do nich należy niesprecyzowanie dla szeregu branż i gałęzi gospodarki programów rozwoju, zgłaszanie przez zjednoczenia nadmiernych w stosunku do możliwości realizacji potrzeb inwestycyjnych, zmienność programów inwestycyjnych, bądź niepodbudowanie programów właściwym przygotowaniem do realizacji.</u>
<u xml:id="u-2.42" who="#JózefKulesza">Przy uruchamianiu planu inwestycyjnego na 1968 r.</u>
<u xml:id="u-2.43" who="#JózefKulesza">Bank Inwestycyjny kierował się następującymi przesłankami w zakresie finansowania nowych inwestycji zjednoczeń:</u>
<u xml:id="u-2.44" who="#JózefKulesza">- celowością oraz stopniem pilności realizacji inwestycji z punktu widzenia uzyskania efektów produkcyjnych lub usługowych określonych w planie 5-letnim lub w programach rozwoju branż; rachunkiem ekonomicznym efektywności inwestycji oraz prawidłowością przygotowania ich do realizacji;</u>
<u xml:id="u-2.45" who="#JózefKulesza">- koniecznością preferowania: zadań inwestycyjnych związanych z produkcją eksportową lub zastępującą import oraz zaopatrzeniem rynku, zadań polegających na modernizacji technologicznej zakładów i wydziałów produkcyjnych, zwłaszcza zadań nie wymagających robót budowlanych, inwestycji towarzyszących i współzależnych z inwestycjami centralnymi, związanych z budową powierzchni magazynowych dla jednostek obrotu, zaopatrzenia i zbytu oraz inwestycji realizowanych w branżach, które decydują o postępie technicznym.</u>
<u xml:id="u-2.46" who="#JózefKulesza">39 proc. wartości kosztorysowej zadań inwestycyjnych przyjętych do sfinansowania przez Bank stanowiły inwestycje związane z produkcją eksportową i antyimportową.</u>
<u xml:id="u-2.47" who="#JózefKulesza">W roku bieżącym rozszerza się nowy system finansowania inwestycji, obejmując nim kredytowanie inwestycji centralnych rozpoczętych przed 1 stycznia 1966 r., a dotychczas finansowanych ze środków budżetowych. Zmiana ta zwiększa możliwość oddziaływania Banku na urealnienie zakresu rzeczowego, kosztów i rozmiarów przewidzianych efektów inwestycyjnych.</u>
<u xml:id="u-2.48" who="#JózefKulesza">Na tle uzyskanych doświadczeń zmierza się do tego, aby przy wstępnym rozpatrywaniu projektów planów inwestycyjnych zjednoczeń na rok 1969 osiągnąć:</u>
<u xml:id="u-2.49" who="#JózefKulesza">- uzgodnienie poprzez z jednoczenia z resortami projektów planów inwestycyjnych w celu maksymalnego powiązania inwestycji zjednoczeń z inwestycjami centralnymi;</u>
<u xml:id="u-2.50" who="#JózefKulesza">- większy udział specjalistów - przedstawicieli resortów i zjednoczeń wiodących - w pracach komitetów kredytowych działających przy oddziałach wojewódzkich Banku Inwestycyjnego.</u>
<u xml:id="u-2.51" who="#JózefKulesza">WYKONANIE PLANU ODDAWANIA OBIEKTÓW INWESTYCYJNYCH DO UŻYTKU W 1967 r.</u>
<u xml:id="u-2.52" who="#JózefKulesza">Streszczenie informacji złożonej przez zastępcę Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów - Kazimierza Secomskiego na posiedzeniu Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów w dniu 5 marca 1968 r.</u>
<u xml:id="u-2.53" who="#JózefKulesza">Przebieg realizacji inwestycji w 1967 r. ocenić należy - wg tradycyjnie przyjętych metod tej oceny - za najlepszy od 1960 r. W wartościowym ujęciu plan inwestycyjny 1967 r. przekroczony został o 3,5 proc. tzn. blisko o 6 mld zł. Pokryciem dla tych nieco wyższych inwestycji było dość istotne przekroczenie planowanej wielkości dochodu narodowego w 1967 r.</u>
<u xml:id="u-2.54" who="#JózefKulesza">Według wstępnych szacunków dochód narodowy wytworzony w roku ubiegłym wzrósł w porównaniu z 1966 r. o ok. 6 proc., wobec zakładanego w planie wzrostu o ok. 3,4 proc. oznacza to przekroczenie planu o ok. 16 mld zł.</u>
<u xml:id="u-2.55" who="#JózefKulesza">Główne przekroczenie rozmiarów nakładów inwestycyjnych nastąpiło w dziale inwestycji chłopskich i indywidualnego budownictwa mieszkaniowego (tzw. grupa C) oraz w zakresie inwestycji przedsiębiorstw, czynów społecznych ludności, inwestycji szybko rentujących i drobnych (tzw. grupa B).</u>
<u xml:id="u-2.56" who="#JózefKulesza">W ciągu pierwszych dwóch lat realizacji planu 5-letniego wykonane zostało około 38 proc. zadań ustalonych na tę 5-latkę. Oznacza to roczne przekroczenie planu inwestycyjnego w wysokości ok. 5–7 mld zł.</u>
<u xml:id="u-2.57" who="#JózefKulesza">Na tle tego ogólnie pozytywnego obrazu przebiegu realizacji inwestycji, wskazań należy także na pewne negatywne zjawiska.</u>
<u xml:id="u-2.58" who="#JózefKulesza">W roku 1967 wystąpiły, podobnie jak i w latach poprzednich, trudności w lokowaniu robót inwestycyjnych. Skala tych trudności uległa co prawda zmniejszeniu, w dalszym ciągu jednak problem ten ma ujemny wpływ na stabilizację planu. W roku ubiegłym, po przeprowadzeniu bilansu robót, poza możliwościami przerobowymi pozostały zadania inwestycyjne wartości 1,176 mln zł; ponad połowę tych zadań trzeba było skreślić z planu. W celu uniknięcia tych trudności w latach 1969–1970, zamierza się przeprowadzić pełne zbilansowanie robót przed przedłożeniem projektu planu Sejmowi.</u>
<u xml:id="u-2.59" who="#JózefKulesza">W roku ubiegłym występowały nadal znaczne mankamenty w zakresie pełnego opracowania dokumentacji inwestycji. Jak wykazały analizy, inwestycje o nakładach 1,400 mln zł nie miały w dniu 1. I.1967 r. przygotowanej dokumentacji. Wywołało to konieczność dokonania pewnych skreśleń w planie robót, jednakże te inwestycje, które mimo braków dokumentacyjnych, zostały włączone do wykonawstwa, spowodowały ujawnienie się wielu ujemnych konsekwencji stosowania takiej praktyki. Wynika stąd, że wysiłki podejmowane dla przyśpieszenia opracowania dokumentacji i jej uproszczenia są ciągle jeszcze niewystarczające.</u>
<u xml:id="u-2.60" who="#JózefKulesza">Na czoło trudności w realizacji procesu inwestycyjnego 1967 r. wysuwa się napięcie w dostawach maszyn i urządzeń. Niezadowalająca sytuacja w tej dziedzinie spowodowała konieczność rozszerzenia instytucji generalnych dostawców maszyn i urządzeń. Chodzi tu o stworzenie bardziej skutecznego narzędzia koordynującego całość tych dostaw dla poszczególnych inwestycji.</u>
<u xml:id="u-2.61" who="#JózefKulesza">Korzystniej niż w latach poprzednich przebiegał w 1967 r. proces oddawania obiektów do użytku. Jeżeli porównać wartość kosztorysową obiektów planowanych do oddania w danym roku i obiektów rzeczywiście oddanych, to widać rysującą się w tej dziedzinie poprawę. I tak, w 1966 r. wskaźnik ten wynosił 75,5 proc., a w 1967 r. wzrósł do około 80 proc. Jednakże te 20 proc. wartości kosztorysowej obiektów nieoddanych, a więc niezwiększających potencjału gospodarki narodowej, wskazuje na skalę zagadnienia i na konieczność dalszej koncentracji wysiłków zmierzających do uzyskiwania lepszych wyników w najbliższych latach.</u>
<u xml:id="u-2.62" who="#JózefKulesza">Wskaźnik wykonania planu oddawania inwestycji do użytku kształtuje się w 1967 r. lepiej aniżeli w latach ubiegłych, jednakże nie można go uznać za zupełnie zadowalający. Plan został wykonany w stosunkowo wysokim stopniu w Ministerstwie Przemysłu Spożywczego i Skupu, w Ministerstwie Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego, w Ministerstwie Komunikacji, a w przekroju terenowym w województwach opolskim i gdańskim. Najniższe wskaźniki wykonania planu oddawania inwestycji do użytku miały miejsce w resorcie żeglugi, przemysłu lekkiego i łączności, a w zakresie inwestycji planu terenowego w Poznaniu oraz w woj. krakowskim i warszawskim.</u>
<u xml:id="u-2.63" who="#JózefKulesza">Przyrosty zdolności produkcyjnych i usługowych w rozmiarach przekraczających założenia planowe osiągnięto w zakresie węgla kamiennego, rud cynkowo-ołowianych, elektryfikacji kolei oraz budownictwa mieszkaniowego typu miejskiego. W pełni zostały osiągnięte planowane przyrosty zdolności produkcyjnych związanych z oddaniem do użytku inwestycji w zakresie węgla brunatnego, produkcji traktorów, nawozów azotowych, włókien sztucznych (elany i anilany), statków w żegludze morskiej oraz wyrobów walcowanych.</u>
<u xml:id="u-2.64" who="#JózefKulesza">Dla uzyskania jasnego obrazu przebiegu inwestycji istotne znaczenie ma terminowość oddawania obiektów w poszczególnych kwartałach roku. Wystąpiły tu nadal istotne opóźnienia, choć mniejsze niż w latach poprzednich; równocześnie jednak miały już miejsce częstsze wypadki oddawania obiektów przed terminem.</u>
<u xml:id="u-2.65" who="#JózefKulesza">Oceniając ogólnie, stwierdzić należy, że poprawa w oddawaniu inwestycji w 1966 r. była odbiciem ogólnie lepszego wykonawstwa planu inwestycyjnego. Podkreślić zwłaszcza należy znacznie wyższy poziom pracy przedsiębiorstw podległych Ministerstwu Budownictwa, dzięki czemu kluczowe inwestycje po raz pierwszy wykorzystały w 1967 r. prawie w całości planowane nakłady.</u>
<u xml:id="u-2.66" who="#JózefKulesza">W 1967 r. występowały, choć w mniejszej niż poprzednio skali uchybienia w dziedzinie wzrostu kosztów inwestycji. Jeśli w roku 1965 rozpiętość między planowanymi i rzeczywistymi kosztami inwestycji wyrażała się wskaźnikiem ok. 16,5 proc., to w roku ubiegłym - już tylko 8,5 proc. Jednakże utrzymująca się tak znaczna rozbieżność między planowaną wartością kosztorysową a rzeczywistymi kosztami inwestycji, wskazuje, że problem ten jest nadal nabrzmiały i że dotychczas stosowane środki zaradcze nie są dość skuteczne. W sprawie tej szereg wniosków przygotowała Międzyresortowa Komisja.</u>
<u xml:id="u-2.67" who="#JózefKulesza">Rozwój produkcji budowlanej w 1967 r. charakteryzował się dużą dynamiką. Odbiło się to pozytywnie na budownictwie w kluczowych resortach. Jednakże niedostateczne były, osiągnięcia w dziedzinie wzrostu wydajności i poprawie organizacji pracy. Osiągnięcia budownictwa w roku ubiegłym uzyskane były w poważnej części dzięki wzrostowi zatrudnienia.</u>
<u xml:id="u-2.68" who="#JózefKulesza">W roku ubiegłym wystąpiła wyraźna poprawa w wielu dziedzinach zaopatrzenia budownictwa; dotyczy to zwłaszcza zaopatrzenia w wyroby hutnicze i to zarówno pod względem asortymentu dostaw, jak i ich terminowości.</u>
<u xml:id="u-2.69" who="#JózefKulesza">Niewykonanie w 1967 r. zadań rzeczowych w inwestycjach przemysłu lekkiego, szkolnych oraz szpitalnictwa ogólnego, spowodowało konieczność przeprowadzenia głębokiej analizy tego stanu i wydania szeregu operatywnych decyzji niezbędnych dla uzyskania poprawy w tej dziedzinie w roku bieżącym.</u>
<u xml:id="u-2.70" who="#JózefKulesza">Poczynając od 1968 r., wprowadzona została do planu inwestycyjnego dyrektywna zasada oceny wykonania planu wg wartości obiektów oddawanych do użytku. Analizuje się również, jakiej wartości produkcja roczna ma być osiągnięta w wyniku realizacji planu inwestycyjnego i jakie straty powstają dla gospodarki wskutek nieoddania do użytku planowanych obiektów lub ich opóźnienia. Efektywność inwestycji realizowanych i kończonych w danym roku jest badana obecnie dwukrotnie: przy podejmowaniu decyzji o wprowadzeniu inwestycji do planu oraz przy oddawaniu tej inwestycji do użytku. W tej analizie chodzi nie tylko o zbadanie przyczyn i charakteru powstałych rozbieżności, lecz również o wysuwanie wniosków, jak te niekorzystne rozpiętości usuwać.</u>
<u xml:id="u-2.71" who="#JózefKulesza">Znacznie zaawansowane lub też zakończone zostały prace związane z badaniem efektywności inwestycji, a idące w kierunkach:</u>
<u xml:id="u-2.72" who="#JózefKulesza">- badania efektywności w skali gałęzi i branż jako podstawy do prawidłowego programowania ich rozwoju;</u>
<u xml:id="u-2.73" who="#JózefKulesza">- uproszczenia dokumentacji efektywności inwestycji dla handlu zagranicznego, inwestycji drobnych, inwestycji związanych z produkują rynkową oraz z modernizacją i małym postępem technicznym.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>