PPC / ppc

text_structure.xml 545 KB
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286 287 288 289 290 291 292 293 294 295 296 297 298 299 300 301 302 303 304 305 306 307 308 309 310 311 312 313 314 315 316 317 318 319 320 321 322 323 324 325 326 327 328 329 330 331 332 333 334 335 336 337 338 339 340 341 342 343 344 345 346 347 348 349 350 351 352 353 354 355 356 357 358 359 360 361 362 363 364 365 366 367 368 369 370 371 372 373 374 375 376 377 378 379 380 381 382 383 384 385 386 387 388 389 390 391 392 393 394 395 396 397 398 399 400 401 402 403 404 405 406 407 408 409 410 411 412 413 414 415 416 417 418 419 420 421 422 423 424 425 426 427 428 429 430 431 432 433 434 435 436 437 438 439 440 441 442 443 444 445 446 447 448 449 450 451 452 453 454 455 456 457 458 459 460 461 462 463 464 465 466 467 468 469 470 471 472 473 474 475 476 477 478 479 480 481 482 483 484 485 486 487 488 489 490 491 492 493 494 495 496 497 498 499 500 501 502 503 504 505 506 507 508 509 510 511 512 513 514 515 516 517 518 519 520 521 522 523 524 525 526 527 528 529 530 531 532 533 534 535 536 537 538 539 540 541 542 543 544 545 546 547 548 549 550 551 552 553 554 555 556 557 558 559 560 561 562 563 564 565 566 567 568 569 570 571 572 573 574 575 576 577 578 579 580 581 582 583 584 585 586 587 588 589 590 591 592 593 594 595 596 597 598 599 600 601 602 603 604 605 606 607 608 609 610 611 612 613 614 615 616 617 618 619 620 621 622 623 624 625 626 627 628 629 630 631 632 633 634 635 636 637 638 639 640 641 642 643 644 645 646 647 648 649 650 651 652 653 654 655 656 657 658 659 660 661 662 663 664 665 666 667 668 669 670 671 672 673 674 675 676 677 678 679 680 681 682 683 684 685 686 687 688 689 690 691 692 693 694 695 696 697 698 699 700 701 702 703 704 705 706 707 708 709 710 711 712 713 714 715 716 717 718 719 720 721 722 723 724 725 726 727 728 729 730 731 732 733 734 735 736 737 738 739 740 741 742 743 744 745 746 747 748 749 750 751 752 753 754 755 756 757 758 759 760 761 762 763 764 765 766 767 768 769 770 771 772 773 774 775 776 777 778 779 780 781 782 783 784 785 786 787 788 789 790 791 792 793 794 795 796 797 798 799 800 801 802 803 804 805 806 807 808 809 810 811 812 813 814 815 816 817 818 819 820 821 822 823 824 825 826 827 828 829 830 831 832 833 834 835 836 837 838 839 840 841 842 843 844 845 846 847 848 849 850 851 852 853 854 855 856 857 858 859 860 861 862 863 864 865 866 867 868 869 870 871 872 873 874 875 876 877 878 879 880 881 882 883 884 885 886 887 888 889 890 891 892 893 894 895 896 897 898 899 900 901 902 903 904 905 906 907 908 909 910 911 912 913 914 915 916 917 918 919 920 921 922 923 924 925 926 927 928 929 930 931 932 933 934 935 936 937 938 939 940 941 942 943 944 945 946 947 948 949 950 951 952 953 954 955 956 957 958 959 960 961 962 963 964 965 966 967 968 969 970 971 972 973 974 975 976 977 978 979 980 981 982 983 984 985 986 987 988 989 990 991 992 993 994 995 996 997 998 999 1000 1001 1002 1003 1004 1005 1006 1007 1008 1009 1010 1011 1012 1013 1014 1015 1016 1017 1018 1019 1020 1021 1022 1023 1024 1025 1026 1027 1028 1029 1030 1031 1032 1033 1034 1035 1036 1037 1038 1039 1040 1041 1042 1043 1044 1045 1046 1047 1048 1049 1050 1051 1052 1053 1054 1055 1056 1057 1058 1059 1060 1061 1062 1063 1064 1065 1066 1067 1068 1069 1070 1071 1072 1073 1074 1075 1076 1077 1078 1079 1080 1081 1082 1083 1084 1085 1086 1087 1088 1089 1090 1091 1092 1093 1094 1095 1096 1097 1098 1099 1100 1101 1102 1103 1104 1105 1106 1107 1108 1109 1110 1111 1112 1113 1114 1115 1116 1117 1118 1119 1120 1121 1122 1123 1124 1125 1126 1127 1128 1129 1130 1131 1132 1133 1134 1135 1136 1137 1138 1139 1140 1141 1142 1143 1144 1145 1146 1147 1148 1149 1150 1151 1152 1153 1154 1155 1156 1157 1158 1159 1160 1161 1162 1163 1164 1165 1166 1167 1168 1169 1170 1171 1172 1173 1174 1175 1176 1177 1178 1179 1180 1181 1182 1183 1184 1185 1186 1187 1188 1189 1190 1191 1192 1193 1194 1195 1196 1197 1198 1199 1200 1201 1202 1203 1204 1205 1206 1207 1208 1209 1210 1211 1212 1213 1214 1215 1216 1217 1218 1219 1220 1221 1222 1223 1224 1225 1226 1227 1228 1229 1230 1231 1232 1233 1234 1235 1236 1237 1238 1239 1240 1241 1242 1243 1244 1245 1246 1247 1248 1249 1250 1251 1252 1253 1254 1255 1256 1257 1258 1259 1260 1261 1262 1263 1264 1265 1266 1267 1268 1269 1270 1271 1272 1273 1274 1275 1276 1277 1278 1279 1280 1281 1282 1283 1284 1285 1286 1287 1288 1289 1290 1291 1292 1293 1294 1295 1296 1297 1298 1299 1300 1301 1302 1303 1304 1305 1306 1307 1308 1309 1310 1311 1312 1313 1314 1315 1316 1317 1318 1319 1320 1321 1322 1323 1324 1325 1326 1327 1328 1329 1330 1331 1332 1333 1334 1335 1336 1337 1338 1339 1340 1341 1342 1343 1344 1345 1346 1347 1348 1349 1350 1351 1352 1353 1354 1355 1356 1357 1358 1359 1360 1361 1362 1363 1364 1365 1366 1367 1368 1369 1370 1371 1372 1373 1374 1375 1376 1377 1378 1379 1380 1381 1382 1383 1384 1385 1386 1387 1388 1389 1390 1391 1392 1393 1394 1395 1396 1397 1398 1399 1400 1401 1402 1403 1404 1405 1406 1407 1408 1409 1410 1411 1412 1413 1414 1415 1416 1417 1418 1419 1420 1421 1422 1423 1424 1425 1426 1427 1428 1429 1430 1431 1432 1433 1434 1435 1436 1437 1438 1439 1440 1441 1442 1443 1444 1445 1446 1447 1448 1449 1450 1451 1452 1453 1454 1455 1456 1457 1458 1459 1460 1461 1462 1463 1464 1465 1466 1467 1468 1469 1470 1471 1472 1473 1474 1475 1476 1477 1478 1479 1480 1481 1482 1483 1484 1485 1486 1487 1488 1489 1490 1491 1492 1493 1494 1495 1496 1497 1498 1499 1500 1501 1502 1503 1504 1505 1506 1507 1508 1509 1510 1511 1512 1513 1514 1515 1516 1517 1518 1519 1520 1521 1522 1523 1524 1525 1526 1527 1528 1529 1530 1531 1532 1533 1534 1535 1536 1537 1538 1539 1540 1541 1542 1543 1544 1545 1546 1547 1548 1549 1550 1551 1552 1553 1554 1555 1556 1557 1558 1559 1560 1561 1562 1563 1564 1565 1566 1567 1568 1569 1570 1571 1572 1573 1574 1575 1576 1577 1578 1579 1580 1581 1582 1583 1584 1585 1586 1587 1588 1589 1590 1591 1592 1593 1594 1595 1596 1597 1598 1599 1600 1601 1602 1603 1604 1605 1606 1607 1608 1609 1610 1611 1612 1613 1614 1615 1616 1617 1618 1619 1620 1621 1622 1623 1624 1625 1626 1627 1628 1629 1630 1631 1632 1633 1634 1635 1636 1637 1638 1639 1640 1641 1642 1643 1644 1645 1646 1647 1648 1649 1650 1651 1652 1653 1654 1655 1656 1657 1658 1659 1660 1661 1662 1663 1664 1665 1666 1667 1668 1669 1670 1671 1672 1673 1674 1675 1676 1677 1678 1679 1680 1681 1682 1683 1684 1685 1686 1687 1688 1689 1690 1691 1692 1693 1694 1695 1696 1697 1698 1699 1700 1701 1702 1703 1704 1705 1706 1707 1708 1709 1710 1711 1712 1713 1714 1715 1716 1717 1718 1719 1720 1721 1722 1723 1724 1725 1726 1727 1728 1729 1730 1731 1732 1733 1734 1735 1736 1737 1738 1739 1740 1741 1742 1743 1744 1745 1746 1747 1748 1749 1750 1751 1752 1753 1754 1755 1756 1757 1758 1759 1760 1761 1762 1763 1764 1765 1766 1767 1768 1769 1770 1771 1772 1773 1774 1775 1776 1777 1778 1779 1780 1781 1782 1783 1784 1785 1786 1787 1788 1789 1790 1791 1792 1793 1794 1795 1796 1797 1798 1799 1800 1801 1802 1803 1804 1805 1806 1807 1808 1809 1810 1811 1812 1813 1814 1815 1816 1817 1818 1819 1820 1821 1822 1823 1824 1825 1826 1827 1828 1829 1830 1831 1832 1833 1834 1835 1836 1837 1838 1839 1840 1841 1842 1843 1844 1845 1846 1847 1848 1849 1850 1851 1852 1853 1854 1855 1856 1857 1858 1859 1860 1861 1862 1863 1864 1865 1866 1867 1868 1869 1870 1871 1872 1873 1874 1875 1876 1877 1878 1879 1880 1881 1882 1883 1884 1885 1886 1887 1888 1889 1890 1891 1892 1893 1894 1895 1896 1897 1898 1899 1900 1901 1902 1903 1904 1905 1906 1907 1908 1909 1910 1911 1912 1913 1914 1915 1916 1917 1918 1919 1920 1921 1922 1923 1924 1925 1926 1927 1928 1929 1930 1931 1932 1933 1934 1935 1936 1937 1938 1939 1940 1941 1942 1943 1944 1945 1946 1947 1948 1949 1950 1951 1952 1953 1954 1955 1956 1957 1958 1959 1960 1961 1962 1963 1964 1965 1966 1967 1968 1969 1970 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 2025 2026 2027 2028 2029 2030 2031 2032 2033 2034 2035 2036 2037 2038 2039 2040 2041 2042 2043 2044 2045 2046 
<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml" />
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml" />
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#komentarz">(Wznowienie posiedzenia o godz. 9 min 04)</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#komentarz">(Na posiedzeniu przewodniczą wicemarszałkowie Bronisław Komorowski, Jarosław Kalinowski, Andrzej Lepper i Wojciech Olejniczak)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-2">
          <u xml:id="u-2.0" who="#BronisławKomorowski">Wznawiam posiedzenie.</u>
          <u xml:id="u-2.1" who="#BronisławKomorowski">Niedługa była przerwa, proszę państwa. Po nocnych obradach widzę, że też i mniejsze jest nieco zainteresowanie kolejnymi punktami posiedzenia Sejmu.</u>
          <u xml:id="u-2.2" who="#BronisławKomorowski">Na sekretarzy dzisiejszych obrad powołuję panią poseł Karolinę Gajewską i pana posła Pawła Olszewskiego.</u>
          <u xml:id="u-2.3" who="#BronisławKomorowski">Protokół i listę mówców prowadzić będzie pan poseł Paweł Olszewski albo pani poseł na razie, jeśli można prosić.</u>
          <u xml:id="u-2.4" who="#BronisławKomorowski">Proszę bardzo wyznaczonych posłów sekretarzy o zajęcie miejsc przy stole prezydialnym.</u>
          <u xml:id="u-2.5" who="#BronisławKomorowski">Proszę posła sekretarza o odczytanie komunikatów.</u>
          <u xml:id="u-2.6" who="#BronisławKomorowski">Bardzo proszę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-3">
          <u xml:id="u-3.0" who="#KarolinaGajewska">Informuję, że w dniu dzisiejszym odbędą się posiedzenia Komisji:</u>
          <u xml:id="u-3.1" who="#KarolinaGajewska">- Polityki Społecznej - o godz. 9.30,</u>
          <u xml:id="u-3.2" who="#KarolinaGajewska">- Infrastruktury - o godz. 10,</u>
          <u xml:id="u-3.3" who="#KarolinaGajewska">- do Spraw Unii Europejskiej - o godz. 12,</u>
          <u xml:id="u-3.4" who="#KarolinaGajewska">- Spraw Zagranicznych - o godz. 13. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-4">
          <u xml:id="u-4.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-4.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę Państwa! Wysoka Izbo! 1 listopada 2005 r. rezolucją nr 60/7 Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych ustanowiło dzień 27 stycznia Międzynarodowym Dniem Pamięci Ofiar Holocaustu.</u>
          <u xml:id="u-4.2" who="#BronisławKomorowski">Dzisiaj w Auschwitz, w Oświęcimiu, jest także i delegacja polskiego parlamentu pod przewodnictwem pana marszałka Marka Jurka.</u>
          <u xml:id="u-4.3" who="#BronisławKomorowski">Chciałbym prosić Wysoką Izbę, abyśmy także tutaj, w Warszawie, w polskim Sejmie, uczcili minutą ciszy pamięć sześciu milionów istnień ludzkich - ofiar Holocaustu.</u>
          <u xml:id="u-4.4" who="#BronisławKomorowski">Proszę bardzo o powstanie.</u>
          <u xml:id="u-4.5" who="#komentarz">(Zebrani wstają, chwila ciszy)</u>
          <u xml:id="u-4.6" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-4.7" who="#BronisławKomorowski">Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 35. porządku dziennego: Informacja rządu dotycząca opracowania nowego planu konwergencji i planowanej wizyty przedstawicieli rządu w tej sprawie w Komisji Europejskiej (druk nr 249).</u>
          <u xml:id="u-4.8" who="#BronisławKomorowski">Bardzo proszę o zabranie głosu podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów pana Cezarego Mecha.</u>
          <u xml:id="u-4.9" who="#BronisławKomorowski">Bardzo proszę, panie ministrze.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-5">
          <u xml:id="u-5.0" who="#CezaryMech">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu rządu Kazimierza Marcinkiewicza mam przyjemność zaprezentować państwu aktualizację programu konwergencji.</u>
          <u xml:id="u-5.1" who="#CezaryMech">Zgodnie z obowiązującym wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej Paktem Stabilności i Wzrostu Polska jest zobowiązana do przygotowania i wdrażania programu konwergencji, a także do jego corocznej aktualizacji. Zawartość programu, aktualizacji oraz proces ich badania przez instytucje Unii Europejskiej precyzuje unijny Kodeks postępowania przy opracowywaniu programów stabilności i konwergencji. Aktualizacje, podobnie jak sam program, służą do oceny stopnia i szybkości konwergencji realnej i nominalnej Polski w kolejnych latach. Komisja Europejska i Rada Ecofin badają na podstawie corocznych aktualizacji wdrażanie programu i sygnalizują każde istotne odstępstwo od przedstawionej w programie ścieżki ograniczania deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych.</u>
          <u xml:id="u-5.2" who="#CezaryMech">Aktualizacja programu konwergencji zgodnie z obowiązującym standardem powinna być przygotowana do końca listopada 2005 r. W związku ze zmianą rządu Polska poprosiła Komisję Europejską o przesunięcie tego terminu. Jeżeli chodzi o wizytę przedstawicieli polskiego rządu w Komisji Europejskiej w sprawie aktualizacji programu konwergencji, to faktycznie miała ona miejsce w drugiej połowie grudnia ubiegłego roku. Strona polska przedstawiła specyfikę sytuacji Polski i przeprowadzonej reformy emerytalnej oraz argumenty przemawiające za uznaniem OFE za element sektora instytucji rządowych i samorządowych. Postulowaliśmy, aby kraje mające poziom długu poniżej 60% mogły traktować wydatki emerytalne jako element finansów publicznych. Podkreśliliśmy krzywdzący charakter decyzji Eurostatu w tym zakresie, szczególnie dla kraju, który był prekursorem reform emerytalnych. Rada Ministrów przyjęła aktualizację programu konwergencji w dniu 18 stycznia 2006 r., a następnie dokument został przekazany Komisji Europejskiej.</u>
          <u xml:id="u-5.3" who="#CezaryMech">Aktualizacja programu konwergencji jest dokumentem dotyczącym głównie finansów publicznych. Wynika to z jednakowych dla wszystkich państw Unii Europejskiej wymagań co do zawartości dokumentu i jego treści, jak też daje szansę opisania specyficznych dla danego kraju - w tym przypadku Polski - wyzwań w zakresie polityki fiskalnej. Aktualizacja programu konwergencji stanowi element procesu nadzoru budżetowego ze strony Unii Europejskiej.</u>
          <u xml:id="u-5.4" who="#CezaryMech">Po raz pierwszy Polska przedłożyła Komisji Europejskiej program konwergencji w maju 2004 r. jako nowy członek Unii Europejskiej i zaprezentowała w nim trzyletnią perspektywę rozwoju gospodarczego kraju, który dąży do realnego zbliżenia z gospodarkami państw Unii. Program podlegał opinii Rady Ecofin, która wskazała w lipcu 2004 r. na potrzebę ograniczenia przez Polskę nadmiernego, przekraczającego 3% PKB, deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych według ścieżki fiskalnej przedstawionej w programie konwergencji. Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską obliguje bowiem w art. 104 państwa członkowskie Unii do unikania nadmiernego deficytu (a więc takiego, który przekracza powyższą wartość referencyjną). Wspomniany artykuł określa też tzw. procedurę nadmiernego deficytu, która służy przeciwdziałaniu nadmiernym deficytom, włączając w to sankcje finansowe. Pakt Stabilności i Wzrostu doprecyzował tę procedurę, w szczególności w rozporządzeniu Rady z dnia 7 lipca 1997 r., jak też w zmienionym rozporządzeniu z dnia 27 czerwca 2005 r.</u>
          <u xml:id="u-5.5" who="#CezaryMech">W dniu 5 lipca 2004 r. Rada Ecofin na podstawie danych o deficycie i długu sektora instytucji rządowych i samorządowych z wiosennej notyfikacji fiskalnej przesłanej w marcu 2004 r. przez Polskę oraz po analizie polskiego programu konwergencji z maja 2004 r. ogłosiła, że w Polsce mamy do czynienia z nadmiernym deficytem i zaleciła sposoby jego obniżenia. Polska, która znajduje się w szczególnej sytuacji z uwagi na wysoki początkowy poziom deficytu i wdrażanie reform strukturalnych, które są kosztowne, ma na to czas do 2007 r. Jest to zgodne z decyzją Rady z dnia 5 lipca 2004 r.</u>
          <u xml:id="u-5.6" who="#CezaryMech">Formalnie procedura oceny programu konwergencji i jego kolejnych aktualizacji zostanie przeprowadzona w lutym i marcu bieżącego roku. Komisja Europejska wyda ocenę techniczną. Ocena ta następnie trafi do Komitetu Ekonomiczno-Finansowego, który po dyskusji przygotuje projekt opinii Rady Ecofin. Rada Ecofin grupuje ministrów finansów państw członkowskich Unii Europejskiej. Ocena techniczna jest dokumentem Komisji Europejskiej. Jej treść nie podlega dyskusji i jest oficjalnie publikowana. Opinia Rady Ecofin może zawierać wnioski mające formę rekomendacji, które mogą być pomocne przy realizacji polityki fiskalnej, jak też przy opracowaniu kolejnej aktualizacji programu konwergencji. Kolejną aktualizację programu konwergencji Polska zobowiązana jest przesłać do Komisji Europejskiej na jesieni bieżącego roku.</u>
          <u xml:id="u-5.7" who="#CezaryMech">Państwom członkowskim spoza strefy euro, w odniesieniu do których Rada Ecofin stwierdza istnienie nadmiernego deficytu, nie grożą ze strony Unii sankcje finansowe za niedotrzymanie terminu zredukowania deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych. Możliwe jednak konsekwencje to zawieszenie dostępu do pomocy z Funduszu Spójności oraz brak możliwości przystąpienia do strefy euro.</u>
          <u xml:id="u-5.8" who="#CezaryMech">Obecna aktualizacja programu konwergencji dotyczy lat 2004–2005.</u>
          <u xml:id="u-5.9" who="#CezaryMech">Jeśli chodzi o dane makroekonomiczne, to prognozy rządu zakładają realny wzrost PKB w najbliższych latach na poziomie 4,3% w 2006 r., 4,6% w roku 2007 oraz 5% w 2008 r. Przyjęto także znaczne zwiększenie dynamiki nakładów na środki trwałe, do 8,7% w 2006 r., 12,5% w 2007 oraz 11,2% w roku 2008. Zakłada się także, że w kolejnych latach bezrobocie będzie spadać i w 2008 r. wyniesie 14,7%.</u>
          <u xml:id="u-5.10" who="#CezaryMech">Prognozy fiskalnych kryteriów konwergencji zawarte w projekcie aktualizacji wskazują, że Polska w roku 2005 spełniła kryteria konwergencji dotyczące zarówno długu, jak i deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych, odpowiednio - 42,5% PKB i poniżej 3%, 2,9%, jeśli chodzi o deficyt. Wyliczenia te są oparte na uwzględnieniu OFE w sektorze instytucji rządowych i samorządowych, zgodnie z decyzją Eurostatu z dnia 2 marca 2004 r. Polska jedynie do końca marca 2007 r. może klasyfikować powyższe fundusze w sektorze instytucji rządowych i samorządowych. Po tym terminie, zgodnie z wyżej przytoczoną decyzją Eurostatu, OFE należy klasyfikować poza sektorem, co oznacza wzrost relacji deficytu tego sektora do PKB o około 2 punkty procentowe oraz zwiększenie relacji długu do PKB. Z tego powodu przy uwzględnieniu nowej klasyfikacji Polska nie spełni rekomendacji Rady Ecofin przedstawionej w lipcu 2004 r., a dotyczącej ograniczenia deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych do 2007 r. do poniżej 3% PKB, zgodnie z tą klasyfikacją.</u>
          <u xml:id="u-5.11" who="#CezaryMech">Problem kosztów reform emerytalnych znalazł swoje odzwierciedlenie podczas pracy nad reformą Paktu Stabilności i Wzrostu. Obradująca w dniach 22 i 23 marca 2005 r. Rada Europejska przyjęła raport Rady Ecofin z 20 marca tego roku „Poprawa wdrożenia Paktu Stabilności i Wzrostu”, w którym zapisano, że przy podejmowaniu wobec kraju wdrażającego reformę emerytalną decyzji o zakończeniu procedury nadmiernego deficytu Rada Ecofin będzie badać wynik sektora instytucji rządowych i samorządowych skorygowany o koszty netto przeprowadzenia reformy emerytalnej. W krajach, które już zreformowały swoje systemy emerytalne, a do takich należy Polska, początkiem uwzględniania tych kosztów był rok 2005. Koszty tych reform strukturalnych są uwzględniane w sposób degresywny, malejący, przez kolejnych 5 lat. W pierwszym roku 100% kosztów może być odliczanych, w kolejnych latach - 80%, 60%, 40% i 20%. Rada Ecofin, podejmując decyzję o zakończeniu procedury nadmiernego deficytu, dokona analizy, czy przekroczenie deficytu jest bliskie (tzn. nie więcej niż 0,5 punktu procentowego) wartości referencyjnej, którą stanowi 3% PKB. Procedura nadmiernego deficytu będzie mogła zostać zakończona, jeśli wartość deficytu sektora skorygowana o koszty netto reformy emerytalnej będzie niższa od wartości referencyjnej. Ponadto należy mieć na względzie, że ostateczna decyzja będzie podejmowana na podstawie faktycznego wykonania deficytu sektora za rok poprzedni.</u>
          <u xml:id="u-5.12" who="#CezaryMech">Dążeniem polskiej polityki fiskalnej będzie obok stabilizacji przejrzystość i konsolidacja finansów publicznych, sprzyjające przybliżeniu relacji deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych do PKB do wartości referencyjnej, którą stanowi 3% PKB, przy jednoczesnym zmniejszaniu się tempa przyrostu długu publicznego.</u>
          <u xml:id="u-5.13" who="#CezaryMech">Istotne jest porównanie obecnej aktualizacji programu konwergencji z wersją z poprzedniego roku. W porównaniu z aktualizacją programu z listopada 2004 r. obecna prognoza na lata 2005–2007 przewiduje deficyt na niższym poziomie o 1 punkt procentowy w roku 2005 i o 0,6% w roku 2006. Poziom długu do PKB jest również prognozowany na niższym poziomie: o 5,1% w roku 2005, a więc wielkość znacząca, 3% w roku 2006 i 2% w roku 2007.</u>
          <u xml:id="u-5.14" who="#CezaryMech">Wynik tego sektora, przyjmując, iż OFE są elementem sektora finansów publicznych, prognozowany jest na poziomie (deficyt): -2,6% PKB w roku 2006, 2,2% w roku 2007 i poniżej 2%, 1,9% PKB, w roku 2008. Gdyby jednak przyjąć, że OFE nie są elementem sektora, to prognozowany wynik tego sektora jest na poziomie wyższym o około 2% PKB - 4,6% PKB w roku 2006, 4,1% PKB w roku 2007 oraz 3,7% PKB w roku 2008, zaś wynik, jaki będzie badać Komisja Europejska, po uwzględnieniu kosztów reformy emerytalnej, zgodnie z przyjętym rozporządzeniem wyniesie w roku 2006 i w roku 2007 2,6%, a w 2008 r. - 2,7%. Należy jednak pamiętać, że warunek konieczny do uchylenia procedury nadmiernego deficytu to wynik z sektora (z OFE poza sektorem), a więc bez korekty uwzględniającej koszty reformy emerytalnej, który ma być bliski 3%, a więc wartości referencyjnej, a zatem można sądzić, że Komisja Europejska prawdopodobnie uzna, że w okresie do 2008 r. warunek ten nie zostanie przez Polskę w pełni spełniony, mimo że wynik po uwzględnieniu kosztów reformy emerytalnej jest poniżej 3% PKB.</u>
          <u xml:id="u-5.15" who="#CezaryMech">Dług sektora w najbliższych latach prognozowany jest na poziomie daleko odległym od 60%, a więc 45% PKB w roku 2006, 45,3% PKB w 2007 oraz 45,4% PKB w roku 2008, przy uwzględnieniu OFE jako elementu tego sektora, a więc elementu finansów publicznych. Gdyby przyjąć, że OFE jest poza sektorem, to dług sektora instytucji szacuje się na poziomie 51,2% PKB w roku 2006, 52,1% w 2007 oraz 52,6% PKB w roku 2008.</u>
          <u xml:id="u-5.16" who="#CezaryMech">W efekcie podjętej w 2005 r. reformy Paktu Stabilności i Wzrostu obowiązują nowe zasady ustalania średniookresowych celów polityki fiskalnej. Każdy z krajów Unii Europejskiej jest zobowiązany do określenia w programie konwergencji własnych średniookresowych celów budżetowych oraz ścieżki ich realizacji. Średniookresowy cel budżetowy jest obliczany jako saldo nominalne sektora skorygowane o wpływ cyklu koniunkturalnego na dochody i wydatki budżetowe. Realizacja tak wyznaczonego celu gwarantuje, że nawet podczas złej koniunktury nominalny deficyt sektora nie przekroczy 3% PKB. W przypadku Polski wartość średniookresowego celu budżetowego dla salda strukturalnego określono na poziomie -1% PKB. Jego osiągnięcie będzie możliwe po roku 2010, czyli w horyzoncie, który nie jest objęty aktualnym programem konwergencji. Należy podkreślić, że odstąpienie od realizacji średniookresowego celu budżetowego w ramach przedstawionego programu konwergencji jest możliwe w sytuacji, kiedy wdrażane są reformy strukturalne mające wpływ na długookresową stabilność finansów publicznych.</u>
          <u xml:id="u-5.17" who="#CezaryMech">Realizowane w Polsce reformy są i będą w najbliższych latach istotnym obciążeniem dla finansów publicznych. Będą one miały jednak bardzo pozytywny wpływ nie tylko na średniookresową, ale również na długookresową stabilność finansów publicznych.</u>
          <u xml:id="u-5.18" who="#CezaryMech">Dochody sektora instytucji rządowych i samorządowych w stosunku do PKB w latach 2005–2008 kształtować się będą odpowiednio na poziomie 42%, 42,1%, 41,5% i 40,5% w roku 2008. Dominujący udział w strukturze dochodów sektora mają dochody podatkowe oraz składki na ubezpieczenia społeczne. Na dochody w 2006 r. będą wpływały niewielkie zmiany oddziałujące na system fiskalny, wśród których do ważniejszych należy zaliczyć: wprowadzenie zwrotu osobom fizycznym części wydatków mieszkaniowych dokonanych po 1 maja 2004 r., podwyższenie stawki akcyzy na papierosy, jak również brak podwyżki akcyzy na paliwa silnikowe oraz wyroby spirytusowe, piwo i wino, wdrożenie programu społecznego budownictwa mieszkaniowego, zmiany wprowadzone przez ustawę o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej. Również w 2006 będą przeprowadzane prace nad reformą systemu fiskalnego, która ma na celu obniżenie obciążenia podatkami bezpośrednimi oraz uproszczenie systemu podatkowego. Planowane rozwiązania będą obowiązywały zasadniczo od 2007 r., a pełne skutki finansowe dla sektora instytucji rządowych i samorządowych uwidocznią się w roku 2008 i w latach następnych. Konsekwencje finansowe tych nowych rozwiązań nie zostały i nie mogły być jeszcze uwzględnione w prezentowanej aktualizacji programu konwergencji.</u>
          <u xml:id="u-5.19" who="#CezaryMech">Wydatki sektora instytucji rządowych i samorządowych w stosunku do PKB wyniosą w latach 2005–2008 odpowiednio 44,9%, 44,7%, 43,7% oraz spadną do wysokości 42,4% w roku 2008. W strukturze wydatków największą część stanowić będą wydatki socjalne. Najważniejsze zmiany w zakresie wydatków to: dofinansowanie z budżetu państwa utrzymania infrastruktury kolejowej (kwota wydatków będzie powiązana z dochodami z podatku akcyzowego od paliw silnikowych); w latach 2006–2008 przewiduje się wprowadzenie dopłat do paliwa rolniczego; projekt zmiany ustawy o ustanowieniu programu wieloletniego „Wyposażenie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w samoloty wielozadaniowe”, który w najbliższym czasie trafi pod obrady rządu, zakłada zwiększenie wydatków o środki na sfinansowanie podatku VAT od ceny tych samolotów (ze względu na fakt, że środki te będą jednocześnie dochodami budżetu państwa, wydatki nimi sfinansowane nie wpłyną na deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych); uchwalenie programu wieloletniego „Pomoc państwa w zakresie dożywiania” spowoduje zwiększenie wydatków budżetu państwa i jednostek samorządu terytorialnego na jego realizację; w ramach polityki społecznej oraz działań mających na celu złagodzenie zjawiska starzenia się ludności rząd przewidział m.in. zwiększenie wydatków na wydłużenie urlopów macierzyńskich oraz podwyższenie dodatku z tytułu urodzenia dziecka.</u>
          <u xml:id="u-5.20" who="#CezaryMech">Rząd Kazimierza Marcinkiewicza stawia sobie za cel wydłużenie horyzontu planowania finansowego i wprowadzenie planowania w perspektywie 3-letniej. Planowanie o horyzoncie 3-letnim umożliwi osiągnięcie korzyści w postaci większej przejrzystości i stabilności działań finansowych rządu.</u>
          <u xml:id="u-5.21" who="#CezaryMech">Ponadto rząd przewiduje przyjęcie pewnych rozwiązań instytucjonalnych, których celem jest wzmocnienie systemu zarządzania finansami publicznymi. Prowadzone są prace nad propozycją wdrożenia budżetu zadaniowego, ustalono również kotwicę budżetową. Nowo powstałe Ministerstwo Rozwoju Regionalnego ma zapewnić szybszą absorpcję środków z funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności. Trwają prace nad wzmocnieniem instytucjonalnym sektora instytucji rządowych i samorządowych - eliminacja dublujących się kompetencji i zadań, likwidacja instytucji o zbliżonych zadaniach, wzmocnienie nadzoru nad wydawaniem środków publicznych, dalsze wdrażanie i wykorzystywanie systemu audytu wewnętrznego. Co jest też istotne w ramach proponowanych działań, w ramach administracji skarbowej w Ministerstwie Finansów utworzono pion policji finansowej oraz scalono zadania związane z administracją podatkową. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-6">
          <u xml:id="u-6.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo, panie ministrze.</u>
          <u xml:id="u-6.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę Państwa! Sejm podjął decyzję o wysłuchaniu w dyskusji nad tym punktem porządku dziennego 10-minutowych oświadczeń w imieniu klubów.</u>
          <u xml:id="u-6.2" who="#BronisławKomorowski">W związku z tym otwieram dyskusję.</u>
          <u xml:id="u-6.3" who="#BronisławKomorowski">Proszę o zabranie głosu pana posła Artura Zawiszę z PiS.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-7">
          <u xml:id="u-7.0" who="#ArturZawisza">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość z satysfakcją i aprobatą przyjmuje informację rządu o aktualizacji planu konwergencji. Nowy plan konwergencji jest zarówno obiektywnie dobry, jak i komparatywnie lepszy niż plan konwergencyjny poprzedniego rządu, bo bliższy realiom ekonomicznym.</u>
          <u xml:id="u-7.1" who="#ArturZawisza">Warto, analizując tę informację rządu, poczynić na wstępie uwagę, iż w pewnej rozpowszechnionej percepcji często utożsamia się Plan Stabilizacji i Wzrostu z kwestią przyjęcia wspólnej jednolitej waluty euro. Tymczasem jakkolwiek obie kwestie mają wiele wspólnego, nie są tożsame i nie muszą być rozpatrywane jako dotyczące tej samej materii. Dość powiedzieć, że w całej informacji rządu słowo czy nazwa „euro” nie pada ani razu.</u>
          <u xml:id="u-7.2" who="#ArturZawisza">Do kwestii euro przejdę w drugiej części wypowiedzi, ale teraz chcę skupić się na samym Pakcie Stabilizacji i Wzrostu i na polskim planie konwergencyjnym.</u>
          <u xml:id="u-7.3" who="#ArturZawisza">Tak jak mówił w imieniu rządu pan wiceminister Cezary Mech, konwergencja oczywiście jest wymagana poprzez Unię Europejską, ponieważ Rzeczpospolita Polska zarówno w negocjacjach, jak i w traktacie akcesyjnym zobowiązała się, tak jak inne kraje Unii, do przestrzegania Paktu Stabilizacji i Wzrostu. Ale trzeba też powiedzieć, że ten plan ma swoją wewnętrzną logikę i swoje dobroczynne znaczenie dla gospodarki narodowej nie tylko w kontekście Unii Europejskiej i nawet gdyby nie był wymagany przez Unię, to wart byłby nie tylko naszej uwagi, ale wręcz realizacji. Dlaczego? Otóż dlatego, że miarą odpowiedzialności narodowej i budowania dobrego państwa jest budowanie go w taki oto sposób, aby deficyt budżetowy, aby dług sektora publicznego nie był nadmierny, nie przytłaczał gospodarki narodowej, nie działał na niekorzyść obywateli. Przyszłe pokolenia Polaków, naszych dzieci i wnuków, nie mogą być obciążane naszą ewentualną lekkomyślnością, gdybyśmy chcieli wydawać więcej niż mamy, nie planować wydawania naszych pieniędzy czy przeznaczać je na jakieś ekonomiczne fantazje.</u>
          <u xml:id="u-7.4" who="#ArturZawisza">Powtarzam raz jeszcze - ta teza winna trafić tak do krajowej, jak i do europejskiej opinii publicznej - iż Prawo i Sprawiedliwość, jedyna partia trwale popierająca rząd Kazimierza Marcinkiewicza, uważa, bez zastrzeżeń, że Pakt Stabilizacji i Wzrostu w imię polskiego interesu narodowego, ale także w imię międzynarodowych zobowiązań powinien być realizowany. Ten plan będzie realizowany także poprzez równoległe koordynowanie przez rząd sześciu procesów w zakresie finansów publicznych, które były tu wymienione, ale warto je teraz wszystkie wyszczególnić. Mówimy o obniżce podatków wzmagającej koniunkturę rynkową. Mówimy o uszczelnianiu wydatków publicznych, aby ich nie marnotrawić - nie marnotrawić grosza publicznego. Mówimy o konsolidacji finansów publicznych, tak aby znaczące kwoty nie były wydawane poza reżimem budżetowym i poza kontrolą Sejmu. Mówimy o tworzeniu budżetu zadaniowego, a więc nie zwykłego budżetu zmienianego o współczynnik inflacyjny, ale takiego, który powoduje realizację właściwych zadań państwowych. Mówimy o trzyletnim planowaniu budżetowym, co daje dobry horyzont wyobraźni ekonomicznej. I mówimy wreszcie o stałej kotwicy budżetowej, zawartej w każdorazowym budżecie, słusznie nazwanej od nazwiska jej twórcy - któremu w tym momencie należy się wielki za to szacunek - „kotwicą Mecha”, a więc pana Cezarego Mecha, obecnie podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów.</u>
          <u xml:id="u-7.5" who="#ArturZawisza">Rząd Kazimierza Marcinkiewicza chce te sześć procesów realizować równolegle i trzeba powiedzieć w imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość, że jest to, owszem, program ambitny, ale jedyny dobry dla Polski. Tylko równoległa koordynacja tych sześciu procesów przybliży nas do realizacji Paktu Stabilizacji i Wzrostu w imię zarówno dobrego gospodarstwa narodowego dzisiaj, jak i przyszłości kolejnych pokoleń Polaków.</u>
          <u xml:id="u-7.6" who="#ArturZawisza">Powiedziawszy to, trzeba jednak wyrazić trzy zastrzeżenia dotyczące rozumienia i miejsca Paktu Stabilności i Wzrostu. Otóż w debacie europejskiej niekiedy stawiana jest teza, że, owszem, jest to pakt stabilności, ale niekoniecznie wzrostu. I jest wiele faktów potwierdzających tę chłodną czy nawet krytyczną analizę. Bo obecnie Europa Zachodnia nie jest strefą wzrostu gospodarczego, ale strefą zastoju i stagnacji, jest miejscem, gdzie obecne pokolenia często przejadają majątek wytworzony przez wieki w krajach bogatego Zachodu, nie dokładając się nazbyt wiele do tego majątku. Nie jest w końcu przypadkiem, że były przewodniczący Komisji Europejskiej pan Romano Prodi użył nawet bardzo szczególnego stwierdzenia: stupidity pact, czyli pakt głupoty, co było wyrazem już bardzo daleko idącej krytyki pewnych rozwiązań zawartych w pakcie.</u>
          <u xml:id="u-7.7" who="#ArturZawisza">Drugie zastrzeżenie dotyczy tego, że nie można zgodzić się co do kwestii, iż w każdych warunkach, zawsze i niezależnie od kontekstu społecznego, należy przestrzegać wszystkich matematycznie wyliczonych wyznaczników paktu. Bo jeżeli przyjrzymy się najbardziej dynamicznej spośród wolnych gospodarek świata, gospodarce amerykańskiej - nie myślę tu o jakichś nieodpowiedzialnych rządach amerykańskiej lewicy, ale o obecnej administracji Bushowskiej - to Ameryka rozwija się także w warunkach wysokiego deficytu, inaczej patrząc na pewne założenia, i można wręcz powiedzieć, że gdyby Stany Zjednoczone były częścią Unii Europejskiej, to powinny być notorycznie karane za przekraczanie kanonów zawartych w Pakcie Stabilizacji i Wzrostu. A przecież Ameryka nie powinna na siebie narzekać, bo radzi sobie całkiem, ale to całkiem dobrze.</u>
          <u xml:id="u-7.8" who="#ArturZawisza">I wreszcie trzecie zastrzeżenie natury politycznej, ale bardzo ważne - rzecz w tym, że nie mamy dzisiaj do czynienia z równością podmiotów w Unii Europejskiej. To jest tak, że jeżeli kraje mniejsze czy niekiedy peryferyjne zbliżają się, czy przekraczają zasady zawarte w Pakcie Stabilizacji i Wzrostu, to są ochoczo i szybko karane przez Komisję Europejską. Ale jeżeli wielkie i znaczące, szczególnie znaczące politycznie kraje Unii Europejskiej w sposób pozbawiony skrupułów wręcz naruszają zasady Paktu Stabilizacji i Wzrostu, to negocjują to sobie politycznie i unikają jakichkolwiek kar ze strony instytucji unijnych. Więc Polska nie powinna stawiać siebie też w sytuacji nierównej i jeżeli mamy do czynienia niekiedy z demoralizującymi przykładami Niemiec czy Francji, to nie powinniśmy potulnie stać i patrzeć na to tak, jakby nic się nie stało, powinniśmy mówić swoim i pełnym głosem.</u>
          <u xml:id="u-7.9" who="#ArturZawisza">Tak więc podsumowując raz jeszcze w imieniu Prawa i Sprawiedliwości, deklaruję poparcie dla rządowego programu konwergencji, ale jednocześnie zauważam, że rzeczywistość jest bardziej skomplikowana, niż to się niekiedy wydaje w pewnych nazbyt uproszczonych ujęciach. Mówi się, że trzeba być zawsze i za wolnym rynkiem, i za liberalizmem społecznym, i za ciasną doktryną monetaryzmu. Tymczasem można sobie wyobrazić, a w Prawie i Sprawiedliwości jest wielu takich, którzy opowiadają się dalece za rozwiązaniami wolnorynkowymi, ale jednocześnie nie negują zobowiązań społecznych państwa i dlatego podpisują się pod programem Polski solidarnej, i wreszcie nie ulegają tej ciasnej doktrynie monetaryzmu, która jest tylko jedną z hipotez ekonomicznych, a ekonomia jest nauką tyleż ścisłą, co społeczną i takie kanony ortodoksji, jakie przykładamy np. do prawd wiary katolickiej w żadnym razie do hipotez ekonomicznych odnosić się nie mogą i wręcz można by trochę pośmiać się z tych, którzy, jak różne środowiska liberalne, głoszą wszechobecny relatywizm w różnych dziedzinach życia społecznego czy moralnego, ale twierdzą, że istnieje jedna jedyna ortodoksja dotycząca polityki monetarnej. Na to oczywiście zgodzić się nie można.</u>
          <u xml:id="u-7.10" who="#ArturZawisza">Czynię także kilka uwag na temat kwestii euro, która, powiedzmy sobie jasno, oprócz kontekstu gospodarczego ma ścisły kontekst ekonomiczny.</u>
          <u xml:id="u-7.11" who="#ArturZawisza">Zbliżam się, panie marszałku, do konkluzji.</u>
          <u xml:id="u-7.12" who="#ArturZawisza">Otóż także w Prawie i Sprawiedliwości istnieje duża wrażliwość na takie krytyczne podejście do kwestii euro, które wyraża się w pewnym uzasadnionym domniemaniu, że jednolita waluta może prowadzić rychło do jednolitych podatków, jednolite podatki do jednolitego budżetu, a jednolity budżet do jednolitego państwa. I to byłby bardzo poważny argument przeciwko euro jako rozwiązaniu samemu w sobie. Niemniej, niezależnie od tej wrażliwości, oficjalna doktryna Prawa i Sprawiedliwości mówi tyle tylko, że Polska może w stosownym czasie i stosownych okolicznościach przystąpić do wspólnej waluty, ale wtedy, jeżeli będzie to zgodne zarówno z realiami naszej gospodarki, jak i szeroko rozumianym polskim interesem narodowym. I jeśli myślimy o tym, to można dedykować rządowi, i myślę, że rząd zrobi z tego dobry użytek, to, co robi w warunkach brytyjskich tamtejszy, przekładając to na polski, minister skarbu Gordon Brown, który stosuje słynne pięć testów Browna i nie poddaje się żadnej mniemanej ortodoksji, ale w ramach swoich pięciu zdroworozsądkowych i dobrze ekonomicznie budowanych testów bada, czy w przypadku Brytanii warto, czy nie warto podejmować decyzji o wstępowaniu do strefy euro. Jak wiemy, Wielka Brytania, wielki i potężny europejski kraj, w tej strefie nie jest.</u>
          <u xml:id="u-7.13" who="#ArturZawisza">I w tym kontekście warto zacytować opinię, jaką wygłosił w wywiadzie dla tygodnika „Wprost” były szef amerykańskiej rezerwy federalnej Alan Greenspan, który, ni mniej, ni więcej, powiedział wprost - w Polsce by go wzięto być może za ekstremistę - że Polska powinna wejść do strefy euro tylko wtedy, gdy będzie to korzystne dla jej interesu narodowego. Cytując Alana Greenspana, przypominam, że obecnie tylko 12 krajów unijnych jest w strefie euro, a 13 - trzy stare i dziesięć nowych krajów Unii - w tej strefie nie jest.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-8">
          <u xml:id="u-8.0" who="#BronisławKomorowski">Panie pośle, bardzo proszę o konkluzję. Przekroczył pan czas.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-9">
          <u xml:id="u-9.0" who="#ArturZawisza">Już, panie marszałku, ostatnie półtora akapitu.</u>
          <u xml:id="u-9.1" who="#ArturZawisza">I otóż, patrząc na to od strony zobowiązań traktatowych, Polska co prawda w wyniku złych negocjacji nie zapewniła sobie możliwości opt-out, a więc nieuczestniczenia trwałego w strefie euro, ale znajduje się w identycznej sytuacji, jak Królestwo Szwecji, to znaczy, ma zobowiązanie do przyjęcia euro, ale nie jest ono określone, co do czasu, na żaden konkretny moment i możemy w tej sprawie podejmować decyzje tak długo, jak będziemy to uważali za stosowne.</u>
          <u xml:id="u-9.2" who="#ArturZawisza">I uwaga wreszcie ostatnia. Prawo i Sprawiedliwość udziela pełnego poparcia...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-10">
          <u xml:id="u-10.0" who="#BronisławKomorowski">Panie pośle...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-11">
          <u xml:id="u-11.0" who="#ArturZawisza">...działaniom rządu, jeżeli idzie o negocjowanie z Unią Europejską kwestii zakwalifikowania otwartych funduszy emerytalnych, bo one są częścią finansów publicznych, a Polska poprzez fałszywą interpretację Eurostatu nie może być karana za dobrą i przykładną reformę systemu emerytalnego. Tak więc widzimy dobre działania rządu, pan minister Mech jest zresztą weteranem tej właśnie sprawy, czyli walki o właściwie rozumienie usytuowania funduszy zgromadzonych...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-12">
          <u xml:id="u-12.0" who="#BronisławKomorowski">Panie pośle...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-13">
          <u xml:id="u-13.0" who="#ArturZawisza">...w otwartych funduszy emerytalnych. Prawo i Sprawiedliwość te w szczególności działania rządu w pełni popiera. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-13.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-14">
          <u xml:id="u-14.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo, panie pośle, ale bardzo proszę o pilnowanie jednak czasu, który przypadł poszczególnym klubom, szczególnie jeśli się powtarzają zapewnienia o poparciu dla rządu.</u>
          <u xml:id="u-14.1" who="#BronisławKomorowski">Bardzo proszę, pani poseł Hanna Gronkiewicz-Waltz w imieniu Platformy Obywatelskiej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-15">
          <u xml:id="u-15.0" who="#HannaGronkiewiczWaltz">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Muszę powiedzieć, że jestem bardzo rozczarowana tym dokumentem rządu, ponieważ dokument jest bardzo lakoniczny, suchy, przygotowany w taki sposób po prostu dlatego, że musimy co roku taki dokument przygotować. Ja rozumiem, że może on spełnia pewne standardy, ale jeśli tak, to powinien być dodany jakiś załącznik, który by pokazał, czy w ogóle rząd zamierza osiągnąć wejście do wspólnej strefy euro. Używam świadomie tego określenia, bo tak naprawdę, proszę państwa, wspólna waluta ma historię dwustuletnią i pierwsze unie walutowe nie były wymysłem Unii Europejskiej, tylko pojawiły się w końcu wieku XIX. Ale nie będę mówiła o historii, mam ograniczony czas. Tak naprawdę przydałby się taki załącznik, żeby pokazać, jaką rząd ma naprawdę wolę, jakimi metodami te cele chce osiągnąć.</u>
          <u xml:id="u-15.1" who="#HannaGronkiewiczWaltz">Nie ma też wyrażonej żadnej intencji co do terminu. Odpowiedź często udzielana przez przedstawicieli rządu, że jak będziemy gotowi, to wejdziemy, jest bardzo enigmatyczna, a ja muszę powiedzieć, że wielu polskich przedsiębiorców czeka na tę odpowiedź. Dlaczego? Bo nie byłoby takiej sytuacji dzisiaj, że jest niska stopa procentowa Europejskiego Banku Centralnego, że jest mocny złoty i jest niższe euro, i eksporterzy niedługo będą mieli rzeczywiście problemy, jeżeli dalej sytuacja się tak rozwinie. Gdybyśmy przystąpili, tak jak takie państwa Europy, jak Irlandia, jak Grecja, jak Hiszpania, Portugalia, tobyśmy tego problemu dzisiaj nie mieli.</u>
          <u xml:id="u-15.2" who="#HannaGronkiewiczWaltz">Następna kwestia to jest to, że od listopada 2005 r. tak naprawdę Polska spełnia wszystkie kryteria poza jednym. Spełnia kryterium inflacyjne, długu publicznego, długoterminowych stóp procentowych, natomiast nie spełnia kryterium deficytu sektora finansów publicznych, jak wynika z materiału, który przedstawił pan minister. Ja nie mogę zakładać, że Komisja Europejska zmieni sposób liczenia, a więc jeszcze w 2008 r. Polska nie będzie spełniała tego kryterium.</u>
          <u xml:id="u-15.3" who="#HannaGronkiewiczWaltz">Platforma Obywatelska stoi na stanowisku, że jak najszybsze przystąpienie do wspólnej waluty jest bardzo korzystne i dlatego właśnie, o korzyściach za chwilę powiem, głosowała za obniżeniem deficytu budżetowego. Nie łudźmy się, jeśli chodzi o Stany Zjednoczone, to one oczywiście utrzymują gospodarkę, prowadzą wojnę i mają w związku z tym deficyt budżetowy i są państwem bardzo bogatym. Mają z czego wydawać - to nie jest moja sympatia polityczna do prezydenta Clintona, ale to on właśnie zredukował deficyt budżetowy i teraz prezydent Bush ma te zapasy, z których czerpie, a tak naprawdę jego następca będzie miał problemy.</u>
          <u xml:id="u-15.4" who="#HannaGronkiewiczWaltz">Ale weźmy przykłady Hongkongu, Singapuru, tych wszystkich tygrysów azjatyckich, które w ogóle deficytu budżetowego jako takiego nie znają, rozwijały się przez wiele lat, przez dwadzieścia lat w tempie 10% PKB i naprawdę deficyt budżetowy nie był im do tego potrzebny.</u>
          <u xml:id="u-15.5" who="#komentarz">(Poseł Gabriela Masłowska: Miał wspólną walutę z Wielką Brytanią.)</u>
          <u xml:id="u-15.6" who="#HannaGronkiewiczWaltz">No, w jakimś momencie miał Hongkong wspólną z Wielką Brytanią, bo był w stosunku do funta podwiązany.</u>
          <u xml:id="u-15.7" who="#HannaGronkiewiczWaltz">Wracając do kryterium kursowego, myślę, że wejście do europejskiego mechanizmu kursowego powinno być dokonane jak najszybciej. Większość ekonomistów twierdzi, że powinniśmy, tak najlepiej, wejść w ogóle bez tego dwuletniego okresu, bo to jest okres ogromnej niepewności, narażenia na różne ataki spekulacyjne na złotego. Tak naprawdę nie powinno go być, ale niestety jest. Osobiście bym uważała, że gdyby rząd próbował znieść ten okres dwuletni i wraz z innymi państwami może sojusz taki zawiązać, pokazać, że Wielka Brytania nie musi specjalnie tego dwuletniego okresu dochowywać, to wtedy i dla nas byłoby to korzystne, uniknęlibyśmy ryzyka kryzysu walutowego.</u>
          <u xml:id="u-15.8" who="#HannaGronkiewiczWaltz">Jakie są koszty, proszę państwa, wejścia. Koszt wejścia do strefy euro związany jest tylko z okresami wstrząsów ekonomicznych, ponieważ wtedy może się tak zdarzyć, że niezależna, czyli własna polityka stopy procentowej może częściowo zniwelować negatywne skutki wstrząsów ekonomicznych. Ale zamiast tego lepiej, żeby był elastyczny rynek pracy, żeby była mobilność zasobów ludzkich. Ponadto wtedy, kiedy jest wysoka wymiana z krajami Unii Europejskiej i zbieżność cykli koniunkturalnych, co już obserwujemy, to nawet ta niezależna polityka stopy procentowej, która jest ważna w momentach wystąpienia skutków, kiedy są wstrząsy ekonomiczne, może być za sprawą tych właśnie istotnych czynników, o których wspomniałam, zniwelowana. Tak że Platforma Obywatelska stoi na stanowisku, że korzyści z przyjęcia euro przewyższają te koszty, o których powiedziałam i o których uczciwie wspomniałam.</u>
          <u xml:id="u-15.9" who="#HannaGronkiewiczWaltz">Jakie są korzyści bezpośrednie? Tu będę opierała się na badaniach. A więc eliminacja kosztów transakcyjnych związanych z kursem wymiany złotego na euro, uwolnienie zasobów, w związku z tym kapitału zaangażowanego w obsługę operacji walutowych, bo po co wymieniać. Kiedy w Belgii przyjmowano euro, to był taki klip między innymi, że jak się jeździ między poszczególnymi krajami, to z jednostek, które są sto, w dwunastym kraju, który przyjął euro - wtedy było ich trochę mniej, bo Grecja później przystąpiła - ma się 20% z tego. Czyli ogromne środki pochłaniają właśnie transakcje walutowe. Nasi polscy przedsiębiorcy nie musieliby wymieniać euro na złotego, złotego na euro. W związku z tym jest to bardzo ważny koszt. Jest eliminacja ryzyka kursowego. Na przykład nie będzie wtedy kryzysu walutowego. My się teraz martwimy, że jest rząd, były wybory, jaki będzie kurs waluty, czy za bardzo się umocni, czy za bardzo się osłabi. Nie będzie tego problemu, będzie jedna waluta i tak naprawdę nie będzie nas interesowało, jaki jest poziom euro.</u>
          <u xml:id="u-15.10" who="#HannaGronkiewiczWaltz">Oczywiście wyeliminowanie ryzyka kryzysu walutowego jest możliwe dzięki wprowadzeniu wspólnej waluty. Na pewno przyczyni się to też do wzrostu konkurencji, a to skutkuje wprowadzeniem innowacji, najnowszych technologii. Przedsiębiorcy, zamiast wydawać środki na zmiany kursów, często na zabezpieczenia przed zmianami kursowymi, będą inwestować z mniejszym ryzykiem, bo nie będzie tej sytuacji, że złoty jest za mocny.</u>
          <u xml:id="u-15.11" who="#HannaGronkiewiczWaltz">Jakie są korzyści długookresowe? Z badań wynika, że średniorocznie tempo wzrostu inwestycji będzie od 0,5 do 1 punktu procentowego wyższe, niż gdybyśmy nie byli w strefie euro. W roku 2030, jeśli przyjmiemy euro jako wspólną walutę, poziom inwestycji byłby od 13% do 28% wyższy, niż gdybyśmy nie przyjęli. Średniorocznie tempo wzrostu PKB zwiększy się o około od 0,2 do 0,4 punktu procentowego, co oznacza, że w roku 2030 poziom wzrostu będzie od 5% do 12% wyższy wtedy, kiedy będziemy mieli wspólną walutę, niż gdybyśmy jej nie mieli. Wedle innych szacunków przystąpienie do strefy euro mogłoby zwiększyć PKB na głowę mieszkańca Polski od 1% do 8% w ciągu 20 lat. To jest to PKB, którego nie musimy wypracować,...</u>
          <u xml:id="u-15.12" who="#komentarz">(Gwar na sali)</u>
          <u xml:id="u-15.13" who="#HannaGronkiewiczWaltz">...to jest nam po prostu darmo dane tak jak fundusze strukturalne, których nie musimy wypracować. To są...</u>
          <u xml:id="u-15.14" who="#HannaGronkiewiczWaltz">Panie marszałku, ja nie mogę w takich warunkach mówić, bo ja nie mogę się skupić.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-16">
          <u xml:id="u-16.0" who="#BronisławKomorowski">Proszę państwa, bardzo proszę przenieść rozmowy w kuluary i nie przeszkadzać pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-16.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-17">
          <u xml:id="u-17.0" who="#HannaGronkiewiczWaltz">To są bardzo ostrożne szacunki, dolna granica korzyści, a mogą być jeszcze większe niż te, które wymieniłam. Wyniki badań prowadzą do wniosku, że szybsze wejście do strefy euro stanowi impuls do koniecznych reform gospodarczych.</u>
          <u xml:id="u-17.1" who="#HannaGronkiewiczWaltz">Platforma Obywatelska zdecydowanie uważa, że bilans korzyści i kosztów, które może przynieść wprowadzenie wspólnej waluty, jest pozytywny, niewielkie jest bowiem ryzyko, że polityka Europejskiego Banku Centralnego będzie nieodpowiednia, raczej korzystna, bo są niższe stopy, jest import niskiej inflacji i w związku z tym stopy mogłyby być o połowę niższe.</u>
          <u xml:id="u-17.2" who="#HannaGronkiewiczWaltz">Opóźnianie decyzji o wprowadzeniu euro oznacza rezygnację z dźwigni rozwoju. Opóźnianie wejścia do strefy euro wiąże się z ryzykiem osłabienia konkurencyjnej pozycji Polski. Jeśli mamy wątpliwości, to popatrzmy na efekty wprowadzenia wspólnej waluty w takich krajach, zwłaszcza swego czasu biedniejszych, jak Hiszpania, Portugalia, Grecja, Irlandia. To nie były państwa tak bogate jak Niemcy czy Francja, które mogą sobie teraz pozwolić na podejmowanie reform, niedobrze robią, ale mogą sobie na to pozwolić. To były kiedyś kraje emigracji, biedne. Są to kraje, które w tej chwili w porównaniu z krajami dużymi nie mają żadnych problemów ze spełnieniem kryterium i w których rozwój zrównoważony i bezrobocie są nie wyższe niż średnie w Unii Europejskiej.</u>
          <u xml:id="u-17.3" who="#HannaGronkiewiczWaltz">Często pada pytanie, już padło, dlaczego Wielka Brytania. Proszę państwa, nie wrzucajmy Wielkiej Brytanii i Londynu, który żyje z handlu walutami, do wspólnego worka. Jak można byłoby sobie odebrać pozycję najbogatszego miasta w Unii Europejskiej i dochodów, jakie ma się z tego, że handluje się walutami? Dlatego Anglia nie będzie tym zainteresowana i to, co mówił ich minister finansów, to po prostu jest takie wytłumaczenie. Tak naprawdę Anglia, Wielka Brytania nawet nie ma takiej konwergencji, na przykład nie ma tylu procent obrotu handlowego - już kończę, panie marszałku - bo handluje głównie z Kanadą, z Australią, z Indiami, z Azją i nie jest to konieczne. Tak samo jest, jeśli chodzi o Danię i Szwecję. Są to kraje, które faktycznie są przywiązane do euro, tak jak kiedyś były przywiązane do marki niemieckiej, wtedy silnej waluty.</u>
          <u xml:id="u-17.4" who="#HannaGronkiewiczWaltz">Co do 10 państw, to powiem tak. Proszę państwa, jesteśmy wspólnie z Węgrami na przedostatnim miejscu. Wszystkie pozostałe państwa, to znaczy mam na myśli Słowację, Litwę, Łotwę, Estonię, Słowenię - chyba wszędzie tam nie zwariowano, prawda? - już zdecydowały się określić, kiedy wejdą, kilka z tych krajów już jest w systemie kursowym i praktycznie od roku 2008 w tych krajach będzie euro.</u>
          <u xml:id="u-17.5" who="#HannaGronkiewiczWaltz">Jeśli chodzi o Polskę i Węgry, to są to kraje, które mają najsłabszy wzrost gospodarczy, słabszy niż pozostałe, są to kraje, które mają zdecydowanie wyższe bezrobocie, są to kraje, w których od jakiegoś czasu nie przeprowadza się reform, na Węgrzech od czasu rządów premiera Orbana te reformy nie są podejmowane, u nas tak od rządów Leszka Millera. W związku z tym te kraje po prostu boją się podjęcia reform strukturalnych i dlatego lepiej, żeby nie wchodziły, bo oczywiście trzeba wejść po dokonaniu reform strukturalnych, tak jak to zrobiła Irlandia, Hiszpania, Grecja, kraje, które rzeczywiście poprawiły swój stan gospodarczy.</u>
          <u xml:id="u-17.6" who="#HannaGronkiewiczWaltz">Myślę, że jest mniejsze ryzyko kursowe, większa stabilizacja, wyższy wzrost, wyższe inwestycje, a zatem niższe bezrobocie, o co nam chodzi, dlatego apelujemy do rządu, żeby odważył się i powiedział, kiedy wchodzimy, co trzeba zrobić, podjął pewną dyscyplinę finansów publicznych. Wtedy będziemy mieli naprawdę dużo bardziej zrównoważony wzrost i mniej niespodzianek. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-17.7" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-18">
          <u xml:id="u-18.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo, pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-18.1" who="#BronisławKomorowski">Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Waldemara Starostę w imieniu klubu Samoobrona RP.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-19">
          <u xml:id="u-19.0" who="#WaldemarStarosta">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu Parlamentarnego Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej mam zaszczyt przedstawić Wysokiej Izbie stanowisko klubu odnośnie do informacji rządu dotyczącej opracowania nowego planu konwergencji i planowanej wizyty przedstawicieli rządu w tej sprawie w Komisji Europejskiej.</u>
          <u xml:id="u-19.1" who="#WaldemarStarosta">Zgodnie z wymogami Paktu Stabilności i Wzrostu obowiązującego wszystkie państwa członkowskie Unii Polska zobowiązana jest do przygotowania i wdrożenia programu konwergencji oraz do jego corocznej aktualizacji. Wymagania dotyczące treści programu, aktualizacji oraz sposobu i badana określa unijny kodeks postępowania. Przedstawiony program i jego coroczna aktualizacja jako element procesu nadzoru budżetowego w Unii służą do oceny stopnia i szybkości konwergencji, czyli poziomu zbieżności zrealizowanych oraz planowanych celów Polski, głównie w sferze finansów publicznych, z założeniami Unii na kolejne lata.</u>
          <u xml:id="u-19.2" who="#WaldemarStarosta">Proponowany dokument obejmuje lata 2006–2008. Zawiera on priorytety polityki gospodarczej rządu, których realizacja powinna zapewnić osiągnięcie parametrów wyznaczonych przez Unię, a obowiązujących wszystkie państwa członkowskie.</u>
          <u xml:id="u-19.3" who="#WaldemarStarosta">Do najważniejszych kryteriów konwergencji dotyczących obszaru finansów publicznych monitorowanych przez Unię należą: deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych - o poziomie referencyjnym poniżej 3% PKB, dług sektora instytucji rządowych i samorządowych - o poziomie referencyjnym poniżej 60% PKB, średniookresowy deficyt strukturalny - o poziomie referencyjnym do 1% PKB.</u>
          <u xml:id="u-19.4" who="#WaldemarStarosta">W przedstawionym projekcie dokumentu rząd dokonuje prezentacji ogólnych założeń i celów polityki makroekonomicznej poprzez odniesienie się do bieżącej sytuacji gospodarczej, jednocześnie porównując autorskie prognozy na okresy przyszłe z prognozami Komisji Europejskiej. W prezentowanym dokumencie omawiane są również zagadnienia związane z saldem sektora instytucji rządowych i samorządowych oraz poziomem długu. Wskazywane są również zagrożenia związane z czynnikami ryzyka oraz działania zmierzające do polepszenia jakości finansów publicznych, jak również dotyczące ich zagadnienia instytucjonalne.</u>
          <u xml:id="u-19.5" who="#WaldemarStarosta">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Analiza fiskalnych kryteriów konwergencji zawarta w projekcie aktualizacji wskazuje, że Polska w 2005 r. spełniła kryteria konwergencji dotyczące długu i deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych. Podkreślić jednakże należy, iż stało się to dzięki okresowi przejściowemu udzielonemu Polsce do marca 2007 r., na uwzględnienie otwartych funduszy emerytalnych w sektorze instytucji rządowych i samorządowych.</u>
          <u xml:id="u-19.6" who="#WaldemarStarosta">Celem strategicznym Polski jest przybliżenie relacji deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych do PKB do wartości referencyjnej, to znaczy 3%, przy jednoczesnym zmniejszaniu się tempa przyrostu długu publicznego. Szacowany wynik sektora instytucji rządowych i samorządowych w relacji do PKB w latach 2005–2008 liczony według standardów europejskich z zaliczeniem OFE do tego sektora wyniesie odpowiednio 2,9%, 2,6%, 2,2% i 1,9% w 2008 r. Oszacowany według tej samej metodologii dług sektora instytucji rządowych i samorządowych w latach 2005–2008 kształtować się będzie odpowiednio na poziomie 42,5%, 45%, 45,3% i 45,4%% do PKB.</u>
          <u xml:id="u-19.7" who="#WaldemarStarosta">Pamiętać należy, iż po upływie okresu przejściowego OFE w 2008 r. będą akumulować aktywa finansowe na poziomie około 12,6% PKB. Po wyłączeniu OFE z sektora instytucji rządowych i samorządowych dług tego sektora wzrośnie do 7,2% PKB w roku 2008. Z tego to powodu oraz z uwagi na realizację istotnych reform strukturalnych redukcja deficytu strukturalnego nie będzie w stanie osiągnąć poziomu średniookresowego celu budżetowego w horyzoncie objętym przez bieżącą aktualizację programu konwergencji. Politykę makroekonomiczną rząd planuje zrealizować za pomocą krajowego programu reform na rzecz realizacji Strategii Lizbońskiej, przyjętego przez Radę Ministrów w grudniu 2005 r. Jest on oparty na programie działania rządu premiera Marcinkiewicza „Solidarne państwo”. Rząd zamierza osiągnąć założone cele poprzez:</u>
          <u xml:id="u-19.8" who="#WaldemarStarosta">- kreowanie przez polską gospodarkę nowych miejsc pracy poprzez szybki wzrost gospodarczy na poziomie minimum 5%, wynikający między innymi z szybkiego wzrostu inwestycji,</u>
          <u xml:id="u-19.9" who="#WaldemarStarosta">- odzyskanie równowagi finansów publicznych i rozładowanie napięć społecznych,</u>
          <u xml:id="u-19.10" who="#WaldemarStarosta">- zadaniowe tworzenie budżetu,</u>
          <u xml:id="u-19.11" who="#WaldemarStarosta">- konsolidację i uelastycznienie części wydatków,</u>
          <u xml:id="u-19.12" who="#WaldemarStarosta">- wprowadzenie 3-letniej perspektywy planowania finansowego w sektorze instytucji rządowych i samorządowych oraz:</u>
          <u xml:id="u-19.13" who="#WaldemarStarosta">- inne działania zmierzające do stworzenia podstaw trwałego rozwoju gospodarczego.</u>
          <u xml:id="u-19.14" who="#WaldemarStarosta">W przedstawionym projekcie programu konwergencji rząd deklaruje przygotowanie reformy systemu podatkowego, którego rozwiązania mają znaleźć odzwierciedlenie w budżecie na rok 2007. W zapowiadanej reformie rząd zamierza obniżyć obciążenia podatkami bezpośrednimi oraz uprościć system fiskalny. Podkreślaną intencją rządu jest zakotwiczenie deficytu budżetu państwa w ujęciu kasowym na poziomie 30 mld zł, co ma być jednym z czynników umożliwiających stopniową redukcję deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych w relacji do PKB.</u>
          <u xml:id="u-19.15" who="#WaldemarStarosta">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Oceniając bieżącą sytuację gospodarczą Polski, należy odnieść ją do kontekstu gospodarki europejskiej oraz gospodarki światowej. Szacuje się, iż w minionym roku wzrost światowego PKB przekroczył 4% i był o około 1 punkt procentowy niższy od osiągniętego rok wcześniej. Przewiduje się jednak, że perspektywy dla gospodarki światowej w latach 2006–2008 pozostaną stosunkowo korzystne, a wzrost światowego PKB powinien utrzymać się na poziomie nieznacznie powyżej 4%.</u>
          <u xml:id="u-19.16" who="#WaldemarStarosta">W Polsce tempo wzrostu PKB w 2005 r. wykazywało tendencję wzrostową w ujęciu rocznym i wyniosło w III kwartale około 3,7%. Poziom inflacji w 2005 r. szacowany jest na około 2,2% średnio w roku. Powodem spadkowej tendencji inflacji są m.in. niskie ceny produktów żywnościowych, powodujące zanik rentowności zarówno branży rolno-spożywczej, jak i rolników producentów surowców, oraz niska dynamika wynagrodzeń zubożająca coraz szerszy zakres społeczeństwa. W 2005 r. dynamika spożycia ogółem była o połowę niższa niż w roku poprzednim. Było to konsekwencją niskich wydatków konsumpcyjnych gospodarstw domowych. Podobne zjawisko dotyczy również tempa wzrostu nakładów brutto na środki trwałe.</u>
          <u xml:id="u-19.17" who="#WaldemarStarosta">Niewątpliwą klęską minionych 7 lat jest zmniejszenie przeciętnego zatrudnienia w gospodarce narodowej o ponad 1,2 mln osób, tj. o ponad 12%, oraz wzrost liczby bezrobotnych o ponad 1,3 mln osób, to jest o ponad 73%. Wciąż ponad 2,7 mln osób, czyli ok. 17,3% aktywnych zawodowo, pozostaje bez pracy, nie licząc bezrobocia ukrytego. Taki poziom bezrobocia nie pozwoli na istotny realny wzrost płac w gospodarce narodowej, a to z kolei będzie istotnym hamulcem wysokiego tempa wzrostu gospodarczego.</u>
          <u xml:id="u-19.18" who="#WaldemarStarosta">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Oceniając przedstawione prognozy tempa wzrostu gospodarczego, stwierdzić należy, iż prognozowana dynamika na lata 2006–2008 zakłada poziom kolejno: 4,3%, 4,6% i 5%. Będzie to prawdopodobnie okres o zanikającym dodatnim wkładzie eksportu netto we wzrost PKB. Zakłada się, iż w prognozowanym okresie głównym czynnikiem decydującym o wzroście PKB będzie rosnący popyt krajowy. Będzie on pochodną rosnącego popytu inwestycyjnego, gdzie czynnikiem wspierającym inwestycje w horyzoncie prognozy będzie w głównej mierze rosnące wykorzystanie funduszy strukturalnych. Ich wykorzystanie będzie jednak realne tylko w przypadku faktycznego uproszczenia procedur, zwłaszcza w stosunku do rozliczeń.</u>
          <u xml:id="u-19.19" who="#WaldemarStarosta">Mało realne wydaje się oczekiwanie na przyspieszenie tempa wzrostu spożycia gospodarstw domowych, ponieważ sfera ich ubóstwa rozszerza się, a nie maleje. Nie poprawią radykalnie tej sytuacji symboliczne działania, typu: waloryzacja rent i emerytur, ani sięgające zaledwie 60% w odniesieniu do krajów starej „piętnastki” dopłaty bezpośrednie do gospodarstw indywidualnych w rolnictwie. Należy rozważyć bardziej śmiałe działania w celu wywołania oczekiwanego bodźca prokonsumpcyjnego, takie jak wprowadzenie zasiłków dla bezrobotnych nieposiadających pracy nie z własnej winy, trwałe zmiany w polityce podatkowej zwiększające kwotę wolną od podatku dla najmniej zarabiających, podjęcie renegocjacji z Unią dotyczących wielkości dopłat bezpośrednich tak, aby osiągnęły one poziom tożsamy z poziomem w starej „piętnastce”.</u>
          <u xml:id="u-19.20" who="#WaldemarStarosta">Zjawiskiem niepokojącym jest fakt, iż według prognoz analityków na kolejne lata deficyt handlowy Polski będzie rósł w efekcie wzrostu importu. Należy więc pilnie podjąć działania w celu skutecznej promocji w Unii oraz na świecie produktów polskiego eksportu w celu wyrównania wzajemnych dysproporcji, zwłaszcza że projekcja kursu złotego zakłada utrzymanie się silnego złotego w stosunku do euro w latach 2006–2008. Skutkiem niskiej realnej dynamiki wynagrodzeń i wysokiej stopy bezrobocia będzie niska dynamika cen towarów i usług konsumpcyjnych w latach 2006–2008, których średnioroczny wzrost prognozowany jest na poziomie kolejno: 1,5%, 2,2% i 2,5%.</u>
          <u xml:id="u-19.21" who="#WaldemarStarosta">Porównując podstawowy scenariusz makroekonomiczny prezentowany przez rząd Polski, należy stwierdzić, iż jest on zasadniczo zgodny z ostatnią prognozą Komisji Europejskiej. Aby zachować szanse na zbliżenie się Polski do referencyjnych parametrów makroekonomicznych narzuconych przez Unię państwom członkowskim, należy wypracować: kompleksowy system pobudzania gospodarki narodowej, wzmocnienie systemu zarządzania finansami publicznymi oraz szybszą absorpcję środków z funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności. Niezbędnym warunkiem głębokiej absorpcji środków unijnych jest strategia udzielania gwarancji i poręczeń finansowych. Niezrozumiała jest w tym kontekście zapowiedź rządu, iż tempo wzrostu tych zobowiązań, począwszy od 2007 r., będzie ulegało obniżaniu i ograniczeniu.</u>
          <u xml:id="u-19.22" who="#WaldemarStarosta">Już kończę, panie marszałku.</u>
          <u xml:id="u-19.23" who="#WaldemarStarosta">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Praktyczna realizacja programu konwergencji narażona jest na liczne zagrożenia. Do takich zaliczyć można ryzyko makroekonomiczne, a zwłaszcza:</u>
          <u xml:id="u-19.24" who="#WaldemarStarosta">- niższy od prognozowanego wzrost gospodarczy,</u>
          <u xml:id="u-19.25" who="#WaldemarStarosta">- wyższą od zakładanej stopę inflacji,</u>
          <u xml:id="u-19.26" who="#WaldemarStarosta">- znaczne wahania kursów walutowych,</u>
          <u xml:id="u-19.27" who="#WaldemarStarosta">- brak istotnej poprawy absorpcji funduszy strukturalnych Unii,</u>
          <u xml:id="u-19.28" who="#WaldemarStarosta">- zaostrzenie restrykcyjności polityki pieniężnej.</u>
          <u xml:id="u-19.29" who="#WaldemarStarosta">Wiele z tych wyróżników może przybrać niekorzystne wartości niezależnie od działań i woli rządzących. Nie mniej ważne jest jednak ryzyko polityczne, ale ono w dużej mierze zależne jest od dobrej woli polityków, zwłaszcza rządzących, i przejawia się w umiejętności i chęci uzyskania stabilnego poparcia politycznego w parlamencie oraz umiejętnego unikania niepotrzebnych przesileń politycznych, czego zwłaszcza rządowi i Polsce życzę, rekomendując jednocześnie Wysokiej Izbie przyjęcie przedstawionego programu konwergencji. Dziękuję uprzejmie.</u>
          <u xml:id="u-19.30" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-20">
          <u xml:id="u-20.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-20.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę o zabranie głosu panią poseł Grażynę Ciemniak z SLD.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-21">
          <u xml:id="u-21.0" who="#GrażynaJolantaCiemniak">Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! W imieniu Klubu Poselskiego Sojuszu Lewicy Demokratycznej mam zaszczyt przedstawić stanowisko w sprawie informacji Rady Ministrów na temat aktualizacji programu konwergencji 2005, przedstawionej w druku nr 249. Polska bierze od 1 maja 2004 r. udział w III etapie Unii Gospodarczej i Walutowej ze statusem kraju z derogacją. Oznacza to, że Polska jest zobowiązana do podjęcia działań niezbędnych do wypełnienia kryteriów dotyczących stabilności poziomu cen, stabilności kursu walutowego, zbieżności w zakresie wysokości długoterminowej stopy procentowej oraz poziomu deficytu i długu sektora instytucji rządowych i samorządowych w relacji do produktu krajowego brutto, kryteriów wymaganych do przyjęcia wspólnej waluty euro.</u>
          <u xml:id="u-21.1" who="#GrażynaJolantaCiemniak">Warto podkreślić, że przepisy prawne Unii Europejskiej nie narzucają wprost terminu, w jakim jest niezbędne wypełnienie tych kryteriów. Zdaniem Sojuszu Lewicy Demokratycznej członkostwo w strefie euro powinno korzystnie wpłynąć na polską gospodarkę, sprzyjając trwałemu i zrównoważonemu rozwojowi kraju. Jednak decyzja o ewentualnym wejściu do strefy euro, nawet po wypełnieniu wszystkich kryteriów, musi być oparta na głębokiej analizie kosztów i korzyści, z uwzględnieniem korzyści dla Polski.</u>
          <u xml:id="u-21.2" who="#GrażynaJolantaCiemniak">Główną wadą przedłożonego Wysokiemu Sejmowi dokumentu jest zdaniem Sojuszu Lewicy Demokratycznej brak stanowiska rządu odnośnie do perspektywy wejścia Polski do strefy euro. SLD odbiera to jako unikanie zajęcia jednoznacznego stanowiska, które przecież pozostaje w kręgu zainteresowań wielu polskich przedsiębiorców i całego społeczeństwa. Myślę, że warto przypomnieć, iż w lipcu 2004 r. Komisja Europejska stwierdziła występowanie nadmiernego deficytu w sektorze finansów publicznych w Polsce i wszczęła procedurę nadmiernego deficytu. Komisja zaleciła Polsce ograniczanie deficytu sektora finansów publicznych, liczonego według metodologii Europejskiego Systemu Rachunków Narodowych i Regionalnych (ESA 1995), poniżej 3% produktu krajowego brutto w 2007 r. i zwróciła się do Polski o przedstawienie wiarygodnego planu ograniczania deficytu. To rząd polski, rząd Sojuszu Lewicy Demokratycznej, przedstawił wówczas plan ograniczania deficytu w aktualizacji planu konwergencji. Program ten został przez Komisję Europejską zaakceptowany.</u>
          <u xml:id="u-21.3" who="#GrażynaJolantaCiemniak">Uruchomienie procedury nadmiernego deficytu sprawia, że Polska co roku zobowiązana jest do przedstawienia kolejnych aktualizacji programu, i dzisiaj nad tym projektem dokumentu debatujemy. Niedopełnienie zalecenia dotyczącego ograniczenia deficytu mogłoby skutkować utratą środków, jakie Polska otrzymuje z budżetu Unii Europejskiej w ramach Funduszu Spójności. Przypomnę, że na lata 2004–2006 mamy do dyspozycji ponad 4 mld euro, a w latach 2007–2013 Polska na politykę spójności może otrzymać 59 656 mln euro.</u>
          <u xml:id="u-21.4" who="#GrażynaJolantaCiemniak">Ponieważ ograniczenie niedoboru w sektorze finansów publicznych wymaga planowania na dłużej niż na jeden rok, już na etapie tworzenia budżetu państwa rząd Sojuszu Lewicy Demokratycznej uwzględnił tę 3-letnią projekcję dochodów i wydatków w sektorze finansów publicznych. Ta zmiana podejścia do planowania sprzyjała poprawie wiarygodności Polski oraz zmniejszeniu kosztów obsługi długu skarbu państwa.</u>
          <u xml:id="u-21.5" who="#GrażynaJolantaCiemniak">Działania Sojuszu Lewicy Demokratycznej przyniosły efekty, co potwierdzają dane przedstawione Wysokiem Sejmowi w informacji na temat aktualizacji programu konwergencji 2005, przedstawionej przez rząd premiera Kazimierza Marcinkiewicza. To wynik realizacji polityki gospodarczej w latach 2004–2005, której celem nadrzędnym było ustabilizowanie wysokiej dynamiki wzrostu gospodarczego oraz tworzenia warunków dla pełnego i aktywnego wykorzystania możliwości związanych z członkostwem Polski w Unii Europejskiej.</u>
          <u xml:id="u-21.6" who="#GrażynaJolantaCiemniak">Z informacji rządu wynika, co SLD przyjmuje z satysfakcją, że Polska w roku 2005 spełniała kryteria konwergencji dotyczące długu, który wniósł 42,5% produktu krajowego brutto, i kryterium deficytu, który wniósł 2,9% produktu krajowego brutto.</u>
          <u xml:id="u-21.7" who="#GrażynaJolantaCiemniak">Sądzę, że w tym miejscu warto przytoczyć dane porównujące wielkość zadłużenia Polski na przykład w relacji do PKB: Niemiec - 66,4%, Belgii - 95,7%. Średnia w Unii Europejskiej to 63,4%.</u>
          <u xml:id="u-21.8" who="#GrażynaJolantaCiemniak">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Sojusz Lewicy Demokratycznej, analizując informację przedłożoną w druku nr 249, pragnie stwierdzić, że rząd w sposób zdecydowanie niewystarczający zagospodarowuje dobre wyniki gospodarcze. Plan konwergencji powinien być bardziej perspektywiczny. Ze zdziwieniem odnotowujemy to, iż do czynników ryzyka, które mogłyby wpłynąć na kształt finansów publicznych, należy ryzyko makroekonomiczne, a spośród elementów tego ryzyka wymieniony jest brak istotnej poprawy absorpcji funduszy strukturalnych Unii Europejskiej.</u>
          <u xml:id="u-21.9" who="#GrażynaJolantaCiemniak">Polska będzie po Łotwie drugim państwem, które otrzyma najwięcej środków w relacji do produktu krajowego brutto, będzie to 3,82%. A pan premier przecież w swoim exposé w debacie na temat efektów Nowej Perspektywy Finansowej 2007–2013 przedstawił poprawę, i słusznie, wykorzystania funduszy europejskich jako jeden z priorytetów. Przecież są to środki w wysokości ponad 91 mld euro i naszą wspólną troską powinno być ich pełne wykorzystanie dla przyspieszenia rozwoju gospodarczego, realizacji tak niezbędnych i oczekiwanych przez społeczności lokalne inwestycji drogowych, kolejowych, ochrony środowiska.</u>
          <u xml:id="u-21.10" who="#GrażynaJolantaCiemniak">Również jako jeden z czynników ryzyka realizacji programu konwergencji rząd podaje ryzyko polityczne, brak stabilnego poparcia politycznego. To stwierdzenie dziwi nas, Klub Poselski SLD, bo przecież od pana premiera, klubu Prawa i Sprawiedliwości zależy, czy będzie w kraju stabilizacja. 19 września 2005 r., cztery miesiące temu, Polacy powierzyli rządzenie Polską i mamy nadzieję, że odpowiedzialność Prawa i Sprawiedliwości za Polskę będzie wyrażana nie tylko w słowach, ale i w działaniach. Stabilizacja polityczna jest niezbędnym warunkiem rozwoju kraju, jak najlepszego wykorzystania możliwości członkostwa w Unii Europejskiej.</u>
          <u xml:id="u-21.11" who="#GrażynaJolantaCiemniak">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Sojuszu Lewicy Demokratycznej, po szczegółowej analizie informacji na temat aktualizacji programu konwergencji - niestety dokumentu bardzo powierzchownie traktującego Program Konwergencji - wstrzyma się podczas głosowania od zajęcia stanowiska. Nasz klub uważa, że taki projekt dokumentu powinien być bardziej szczegółowy. Także uwagi, które przedstawiłam w imieniu klubu, predestynują nas do tego, aby wstrzymać się od głosu. Dziękuję za uwagę.</u>
          <u xml:id="u-21.12" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-22">
          <u xml:id="u-22.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo, pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-22.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę o zabranie głosu panią poseł Gabrielę Masłowską z LPR.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-23">
          <u xml:id="u-23.0" who="#GabrielaMasłowska">Dziękuję, panie marszałku.</u>
          <u xml:id="u-23.1" who="#GabrielaMasłowska">Panie i Panowie Posłowie! Panie Ministrze! Mam przyjemność przedstawić stanowisko posłów Ligi Polskich Rodzin w odniesieniu do informacji rządu na temat nowego planu konwergencji.</u>
          <u xml:id="u-23.2" who="#GabrielaMasłowska">Dzisiejsza dyskusja dotyka w sposób szczególny zjawiska konwergencji. Konwergencja to inaczej zbieżność, upodabnianie się różnych obiektów, w tym także krajów. Konwergencja w takim rozumieniu ma na celu - i tutaj nie możemy się oszukiwać - likwidację walut narodowych, likwidację własnego banku centralnego, czyli podporządkowanie się decyzjom europejskiego banku centralnego i likwidację własnej polityki pieniężnej, a więc de facto prowadzi do powstania jednego państwa europejskiego. Fakt, że w tym dokumencie nie pada słowo euro, w żadnym wypadku temu nie zaprzecza. Musimy mieć pełną tego świadomość.</u>
          <u xml:id="u-23.3" who="#GabrielaMasłowska">Dla nas podstawowe znaczenie ma konwergencja realna, to znaczy upodabnianie się do siebie poziomów produktu krajowego brutto na jednego mieszkańca w różnych krajach.</u>
          <u xml:id="u-23.4" who="#GabrielaMasłowska">Kluczowe znaczenie ma odpowiedź na pytanie: Czy aby doganiać świat, aby szybko się rozwijać, musimy rezygnować z własnej waluty narodowej i przekazać nasze polskie kompetencje w dziedzinie polityki pieniężnej za granicę? Liga Polskich Rodzin uważa, że odpowiedź na tak postawione pytanie powinna być negatywna. W historii świata mamy przecież do czynienia z wieloma przykładami takich krajów, które wychodziły z ubóstwa, doganiały kraje bogatsze, mądrze wykorzystując swą suwerenność monetarną. Suwerenność monetarna, co warto przypomnieć, to prawo do prowadzenia własnej polityki pieniężnej.</u>
          <u xml:id="u-23.5" who="#GabrielaMasłowska">W ostatnich kilkudziesięciu latach bardzo szybkim, często 6–7%, tempem wzrostu gospodarczego charakteryzowały się „tygrysy azjatyckie”, takie jak Tajwan czy Korea Południowa. W Ameryce Południowej doświadczyło tego Chile. Również wiele krajów europejskich pokonywało dystans cywilizacyjny dzielący je od innych krajów. Wszystkie te przypadki dotyczą państw posiadających własną walutę i własny bank centralny. Warto w tym momencie wskazać na przykład Japonii, która w okresie po II wojnie światowej stała się jedną z najbardziej dynamicznych gospodarek świata. Miała ona i ma nadal własny bank centralny, samodzielnie zarządza rezerwami walutowymi, buduje własny, rodzimy system bankowy. Na początku stycznia tego roku dokonano uroczystego otwarcia największego banku komercyjnego na świecie, którym jest właśnie jeden z banków japońskich. Okazuje się więc, że budowa własnego, opartego na krajowym kapitale systemu bankowego oraz prowadzenie nakierowanej na realizację interesu narodowego polityki pieniężnej jest bardzo dobrą alternatywą dla likwidacji waluty narodowej.</u>
          <u xml:id="u-23.6" who="#GabrielaMasłowska">Mówi się nam, że Polska musi przyjąć euro. Nie zgadzamy się z tym. Traktat akcesyjny w art. 4 aktu przystąpienia otwiera wprawdzie drogę do likwidacji polskiego złotego, ale z drogi tej korzystać nie musimy. 5 listopada 2004 r. dzięki konsekwentnym dążeniom przewodniczącego Klubu Parlamentarnego Ligi Polskich Rodzin, pana posła Marka Kotlinowskiego została przeprowadzona w Sejmie debata na temat euro. Wówczas to w swoim wystąpieniu przedstawiłam nasz postulat, aby w sprawie ewentualnej likwidacji polskiego złotego zostało przeprowadzone referendum. Cieszy nas, że pomysł ten zyskał uznanie prezydenta naszego państwa. Spodziewamy się więc, że zgodnie z zapowiedziami głowy państwa referendum to zostanie przeprowadzone.</u>
          <u xml:id="u-23.7" who="#GabrielaMasłowska">Zgodnie z zapisami Konstytucji RP władza zwierzchnia Rzeczypospolitej Polskiej należy do narodu. Jeśli więc w referendum Polacy wypowiedzą się przeciwko koncepcji zamiany polskiego złotego na euro, to do likwidacji naszej waluty narodowej nie dojdzie; czy to się komisarzom Unii Europejskiej podoba, czy nie. Pragnę zwrócić się w tym momencie do prezesa Rady Ministrów, pana Kazimierza Marcinkiewicza, aby podczas najbliższej wizyty w Brukseli przekazał panu komisarzowi do spraw gospodarczych i monetarnych Almunii oraz jego rzeczniczce Tores, że w sprawie referendum żadnych ustaleń z Komisji Europejskiej przyjmować nie będziemy, to jest tylko nasza polska sprawa.</u>
          <u xml:id="u-23.8" who="#GabrielaMasłowska">W tym kontekście niepokoi nas stanowisko prezesa NBP, który w trakcie jednej z audycji Radia Merkury - zresztą nie tylko w tym przypadku - w ubiegłym roku wypowiedział się przeciwko koncepcji referendum. Należy odnotować, że w strukturach Ministerstwa Finansów, panie ministrze, pracuje wiele osób przeciwnych tej koncepcji, w tym także pan Konrad Szeląg. Nie powołując się na konkretne wypowiedzi, chcę tylko stwierdzić, mając nadzieję, że namawianie za publiczne pieniądze do wyrzeczenia się przez nasz kraj prawa do prowadzenia własnej polityki pieniężnej nie będzie dalej dopuszczalne, że zachcianki propagandowe pana Konrada Szeląga, który jest, jak się wydaje, jednym z guru obozu zwolenników euro, nie będą realizowane.</u>
          <u xml:id="u-23.9" who="#GabrielaMasłowska">Aby uświadomić sobie wagę walki o zachowanie naszej waluty narodowej, warto odwołać się do następującego rozumowania. Aktywa NBP stanowią około 16% PKB, to i tak dużo, ale nie tylko o to w tym momencie chodzi. Bank centralny odgrywa w gospodarce znaczącą rolę przede wszystkim dlatego, że jest on władzą monetarną. Władza monetarna to organ uprawniony do realizowania polityki pieniężnej. Ponieważ koncepcja wejścia do strefy euro oznaczałaby nie tylko likwidację polskiego złotego, ale także likwidację polskiej władzy monetarnej, to na przystąpienie Polski do Eurolandu swojej zgody nie wyrażamy.</u>
          <u xml:id="u-23.10" who="#GabrielaMasłowska">Cieszy nas to, że nasze poglądy znajdują w społeczeństwie coraz większe poparcie. Wedle najnowszych danych Eurobarometru coraz więcej naszych rodaków nie tylko jest niezadowolonych z perspektywy likwidacji złotego, ale także postrzega ten fakt jako niekorzystny zarówno dla kraju, jak i dla siebie osobiście.</u>
          <u xml:id="u-23.11" who="#GabrielaMasłowska">Najważniejszym celem dzisiejszej debaty jest właśnie zastanowienie się nad tym, w jaki sposób zamiast likwidować złotego, lepiej wykorzystać suwerenność monetarną Polski na rzecz jej rozwoju gospodarczego, na rzecz poprawy bytu rodzin. Nie wnikając w szczegóły, pragnę przypomnieć, że wedle naszej koncepcji Narodowy Bank Polski powinien realizować trzy faktyczne cele generalne. Po pierwsze, powinien prowadzić skuteczną politykę antycykliczną. Po drugie, powinien podjąć działania zmierzające w kierunku odzyskiwania i utrwalania polskiego stanu własności w naszej gospodarce. Po trzecie zaś, powinien sprzyjać proeksportowemu charakterowi naszej gospodarki. Ważne znaczenie ma więc walka o poszerzenie polskiej własności. Należy ją prowadzić na wszystkich możliwych szczeblach. Z tego powodu - i tu zwracam się do rządu, a także do klubu Prawa i Sprawiedliwość - Liga Polskich Rodzin pozytywnie ocenia podejmowanie działań zmierzających do odzyskania polskiej kontroli nad Bankiem Ochrony Środowiska. Po drugie, liczymy na dotrzymanie przez pana premiera Marcinkiewicza, który jest zarazem ministrem skarbu, obietnicy złożonej na posiedzeniu klubu Liga Polskich Rodzin, iż nie dojdzie do prywatyzacji Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie.</u>
          <u xml:id="u-23.12" who="#GabrielaMasłowska">W kontekście dzisiejszej debaty należy wspomnieć - była już o tym tutaj częściowo mowa - o problemie klasyfikacji, zaliczania otwartych funduszy emerytalnych do sektora finansów publicznych. Warto przypomnieć, że kiedy 2 marca 2004 r. Eurostat orzekł, że OFE nie powinny być klasyfikowane, zaliczane do ww. sektora, pojawiły się żądania przedstawiciela Komisji Europejskiej zmierzające do wywarcia nacisku na nasz kraj, abyśmy wyrazili zgodę na zwiększenie limitu inwestycji zagranicznych dla OFE z 5% do znacznie wyższego poziomu. Wówczas przebywał w Polsce ówczesny komisarz Unii Europejskiej.</u>
          <u xml:id="u-23.13" who="#GabrielaMasłowska">Szanowni Państwo! Wysoka Izbo! Widać z tego, że rzeczywistą intencją urzędników Eurostatu nie jest realizowanie takich czy innych upodobań statystycznych, ale po prostu dążenie do wywarcia nacisku na nasz kraj, abyśmy tak zmodyfikowali prawo, aby umożliwić wypływ - powtarzam - wypływ kilkunastu miliardów złotych za granicę. Należy bowiem zauważyć, że aktywa OFE stanowią w tej chwili 86 mld zł i gdyby limit inwestycji zagranicznych miał się zwiększyć do co najmniej 20%, oznaczałoby to możliwość wypływu kapitału polskiego na zagraniczne rynki finansowe w wysokości 17 mld zł. Czy nas na to stać? Jesteśmy realistami i oczywiście gdyby OFE inwestowały składki przyszłych emerytów, osiągając wysoką stopę zwrotu, na rynkach zagranicznych, to byłoby nieźle, ale gdyby taką samą lub wyższą stopę osiągały, lokując te składki w Polsce, byłoby jeszcze lepiej.</u>
          <u xml:id="u-23.14" who="#GabrielaMasłowska">Mówiąc o kryteriach konwergencji, należy zastanowić się dzisiaj, czy zasadne jest, aby podlegały im kraje, które nie należą w ogóle do strefy euro. Naszym zdaniem - nie, dlatego że stwarza to tylko niepotrzebnie nadmiernie sztywny kaganiec dla polityki budżetowej. Pokazują to zresztą realia gospodarcze. Przecież nawet niektóre kraje Eurolandu nie przestrzegają kryterium deficytowego. W latach 2001–2005 w każdym roku co najmniej trzy kraje członkowskie strefy euro kryterium tego nie przestrzegały. W roku ubiegłym były to Niemcy, Francja, Włochy i Grecja. Z danych statystycznych wynika, że wiele dynamicznie rozwijających się krajów wschodzących przejściowo dopuszczało zwiększenie deficytu budżetowego powyżej 3% PKB, np. Korea, Tajwan i inne. W latach 60. na Tajwanie przeprowadzono reformę podatkową polegającą na radykalnej obniżce podatków, połączonej z wprowadzeniem ulg proeksportowych. Początkowo utrzymywał się znaczący deficyt, który po kilku latach zmienił się w nadwyżkę. W latach 70. Japonia zwiększyła - przepraszam, panie marszałku, sekundę - swój deficyt w takim stopniu, że gdyby oczywiście obowiązywały ją kryteria Unii Europejskiej, kryteria konwergencji, o której dzisiaj mówimy, to nie mogłaby tego zrobić. Było to jednak dobre rozwiązanie dla Japonii, gdyż stworzyło podstawy do dalszej ekspansji eksportu.</u>
          <u xml:id="u-23.15" who="#GabrielaMasłowska">Pojawia się czasem argument - panie marszałku, jeden akapit - że likwidacja złotego poprzez niby to zniesienie ryzyka kursowego, o czym tu pani poseł Gronkiewicz-Waltz mówiła, przyczyniłaby się do dynamizacji naszego eksportu. I tu mam wątpliwości. Warto odwołać się choćby do doświadczeń najbiedniejszych krajów strefy euro, z którymi Polska może się porównywać. Mam na myśli Grecję, Hiszpanię i Portugalię. Strefa euro została powołana do życia w 1999 r. Od tego czasu minęło 6 lat. Gdyby ten 6-letni okres porównać z okresem...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-24">
          <u xml:id="u-24.0" who="#BronisławKomorowski">Pani poseł, bardzo proszę już kończyć.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-25">
          <u xml:id="u-25.0" who="#GabrielaMasłowska">...6 lat przed utworzeniem tej strefy euro, to okaże się, że średnioroczne tempo wolumenu eksportu w przypadku wszystkich tych trzech krajów spadło w stosunku do okresu poprzedniego, czyli do okresu poprzednich 6 lat.</u>
          <u xml:id="u-25.1" who="#GabrielaMasłowska">Cieszy nas - już kończę, jedno zdanie - że nawet zwolennicy...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-26">
          <u xml:id="u-26.0" who="#BronisławKomorowski">Bardzo proszę, żeby to było jedno zdanie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-27">
          <u xml:id="u-27.0" who="#GabrielaMasłowska">...likwidacji złotego zmieniają powoli zdanie. Na przykład pan Mirosław Gronicki w gazecie „Parkiet” z 31 grudnia...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-28">
          <u xml:id="u-28.0" who="#BronisławKomorowski">Pani poseł, pani już wymienia nazwiska, a wystarczy powiedzieć, czy klub popiera, czy nie popiera.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-29">
          <u xml:id="u-29.0" who="#GabrielaMasłowska">...sugeruje, że - proszę pozwolić mi skończyć zdanie, panie marszałku - z punktu widzenia przyciągnięcia inwestycji bezpośrednich fakt wejścia do strefy euro nie ma większego znaczenia. Podobnie pan Arendarski, prezes Krajowej Izby Gospodarczej, zauważa, że istnieją inne czynniki, które decydują o przyciąganiu bezpośrednich inwestycji, niż tylko sprawa członkostwa Polski w Eurolandzie. I dlatego jesteśmy zdecydowanie temu przeciwni. Dziękuję za uwagę.</u>
          <u xml:id="u-29.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-30">
          <u xml:id="u-30.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-30.1" who="#BronisławKomorowski">Można było to powiedzieć szybciej.</u>
          <u xml:id="u-30.2" who="#BronisławKomorowski">Proszę o zabranie głosu pana posła Henryka Smolarza z PSL.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-31">
          <u xml:id="u-31.0" who="#HenrykSmolarz">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu Parlamentarnego Polskiego Stronnictwa Ludowego przedstawiam stanowisko wobec informacji na temat aktualizacji programu konwergencji w roku 2005. Polska, wypełniając nałożony na wszystkie państwa członkowskie Wspólnoty Europejskiej traktatem z Maastricht obowiązek realizacji programu konwergencji, przedstawia coroczną bieżącą aktualizację. Pomimo że termin przedstawienia aktualizacji w Komisji Europejskiej był już dwukrotnie przesuwany, raz ze względu na zmianę rządu, a obecnie ze względu na zmianę ministra finansów, to sam dokument ma, jak to określają autorzy, charakter przejściowy. Ten dokument jest dokumentem bardzo suchym. Opisuje fakty i plany w sposób księgowy bez uwzględnienia zjawisk społeczno-gospodarczych w ujęciu dynamicznym. Wymagania w stosunku do programu konwergencji, a tym samym jej aktualizacji dotyczą w głównej mierze zagadnień finansowych i skupiają się na określeniu, w jakiej perspektywie czasowej Polska osiągnie akceptowany przez Unię Europejską wskaźnik długu i deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych. Prognozuje się, że w 2005 r. dług sektora instytucji rządowych i samorządowych wyniesie 42,5% PKB, a deficyt tego sektora - 2,9%. Polska tym samym spełni fiskalne założenia konwergencji. Pamiętać jednak należy, że wskaźniki te wyliczane są w oparciu o zaliczanie otwartych funduszy emerytalnych do sektora instytucji rządowych i samorządowych. Taki sposób klasyfikacji jest możliwy tylko w okresie przejściowym, na który Polska uzyskała zgodę do końca marca 2007 r. Po tym terminie klasyfikowanie otwartych funduszy emerytalnych poza sektorem zwiększy deficyt, jak się szacuje, o około 2 punkty procentowe, a Polska tym samym przekroczy zalecany do zrealizowania w 2007 r. deficyt sektora publicznego nieprzekraczający 3% produktu krajowego brutto.</u>
          <u xml:id="u-31.1" who="#HenrykSmolarz">W tym momencie pragnę przypomnieć, iż Polskie Stronnictwo Ludowe podnosiło problem różnic metodologii liczenia długu publicznego już wiosną 2004 r., przedstawiając w tej sprawie stosowne projekty uchwał. Wtedy ten problem nie został skutecznie podjęty i rozwiązany. W związku z poglądem polskiego rządu, że takie instytucje, jak otwarte fundusze emerytalne, które zostały utworzone w ramach reformy poprzednio działającego systemu ubezpieczeń społecznych, powinny być uznane za należące do sektora instytucji rządowych i samorządowych, chcemy uzyskać odpowiedź na pytanie, na jakim etapie znajduje się trwający od dawna dialog pomiędzy przedstawicielami władz polskich a Eurostatem w tej sprawie oraz do jakiego rozwiązania zmierzają te rozmowy. To wyjaśnienie należy się również Polakom, których decyzja o zaliczeniu otwartych funduszy emerytalnych do sektora finansów publicznych mogłaby zaskoczyć, gdyż w powszechnym rozumieniu instytucje te i zgromadzone tam pieniądze traktowane są jako prywatne.</u>
          <u xml:id="u-31.2" who="#HenrykSmolarz">Od rozważań jednak nad metodologią liczenia długu publicznego ważniejszą sprawą jest rozwój gospodarczy Polski w najbliższych latach. Utrzymanie wysokiego, jak zakłada rząd, 5-procentowego tempa wzrostu gospodarczego wymaga potraktowania finansów publicznych jako swoistego instrumentu wpływającego na przemiany strukturalne w gospodarce. W zakresie polityki makroekonomicznej jako podstawowy cel przyjęto konsolidację finansów publicznych i poprawę ich zarządzania. W debacie budżetowej podczas pierwszego czytania ówczesna pani minister finansów Teresa Lubińska określiła plan konwergencji jako nierealny, bo oparty na nierealistycznym programie tzw. racjonalizacji wydatków publicznych. Wyraziła przekonanie, że ani ten rząd, ani ten parlament nie da przyzwolenia na ograniczenie wydatków socjalnych, stąd jedyną drogą do ograniczenia deficytu budżetowego jest powiększanie wzrostu gospodarczego. Pani minister deklarowała: opracujemy nowy program konwergencji oparty na realistycznych podstawach, taki, który wprowadzi silną Polskę o dużym wzroście gospodarczym do strefy euro. W związku z tym powstaje pytanie, czy przedstawiony obecnie przez rząd program konwergencji oparty jest, zdaniem rządu, na takich, czyli na realistycznych podstawach. Czy zapisana w aktualizacji racjonalizacja wydatków w sferze społecznej, w tym zmiany w systemie ubezpieczeń społecznych rolników, zmiany w zakresie systemu świadczeń przedemerytalnych i rentowych mają przynieść oszczędności w wydatkach budżetu państwa, czy też zwiększenie obciążeń dla budżetu? Nasze obawy budzą jakże znajomo brzmiące zapisy zawarte w przyjętym ostatnio przez rząd Krajowym Programie Reform na lata 2005–2008, gdzie mówi się, że o 5 lat krótszy wiek emerytalny kobiet spowoduje w przyszłości otrzymanie przez kobiety niższego niż mężczyźni świadczenia emerytalnego, gdyż nowy system powiązał bardzo ściśle wysokość emerytur z sumą składek opłacanych przez cały okres aktywności zawodowej. Przedmiotem dialogu społecznego w Polsce będzie zatem kwestia wprowadzenia nowych rozwiązań zmierzających do wyrównania i uelastycznienia wieku emerytalnego kobiet i mężczyzn. Wspomina się również o zróżnicowaniu składek dla ubezpieczonych w KRUS w zależności od dochodów i tu stanowisko w tej sprawie Polskiego Stronnictwa Ludowego jest niezmienne od lat. System należy uszczelniać tak, by nie był on nadużywany przez osoby nieuprawnione, ale również trzeba zwrócić szczególną uwagę, by nie skrzywdzić tych, którzy są najaktywniejsi, prowadzą dodatkową działalność, a taką sytuację mieliśmy przecież nie tak dawno. Została ona wprawdzie naprawiona przez obecny parlament, chociaż straty finansowe nie zostały pokrzywdzonym rolnikom wyrównane.</u>
          <u xml:id="u-31.3" who="#HenrykSmolarz">Wśród najważniejszych zagadnień w wydatkach publicznych znalazły się również wydatki na paliwo rolnicze. I tu również nasze głębokie obawy w zakresie realizacji zapowiadanych przez rząd wydatków na te cele. Niestety, zwiększenie kwot i pełne dojście do zwolnienia akcyzy w 100% wydaje się oddalać w czasie, a sam sposób wprowadzenia dopłat do paliwa rolniczego może nie przynieść żadnych korzyści rolnikom, bowiem wydawanie decyzji, a wcześniej dokonywanie zakupu - i przedstawianie faktur do końca marca, jak się zakłada - na cały rok może spowodować, iż w rzeczywistości rolnik, stając przed alternatywą, że może uzyskać zwrot trzydziestu groszy, a może mniejszej kwoty do litra paliwa w sytuacji, gdy nie będzie go na to stać, nie dokona takiego zakupu, bowiem wykorzystywanie, o czym jest powszechnie wiadomo, oleju grzewczego do celów rolniczych jest zjawiskiem powszechnym i nadal może takim pozostać.</u>
          <u xml:id="u-31.4" who="#HenrykSmolarz">Z prezentacji pana ministra, a także z innych dokumentów wynika, że program będzie realizowany w oparciu o konsolidację wydatków publicznych, uszczelnienie wydatków, trzyletnie planowanie budżetowe oraz wprowadzenie budżetu zadaniowego wraz z tzw. kotwicą budżetową, jak dzisiaj padało na tej sali, kotwicą ministra Mecha.</u>
          <u xml:id="u-31.5" who="#HenrykSmolarz">Część z tych założeń ma charakter deklaratywny i zbieżny z oczekiwaniami, jakie ma Polskie Stronnictwo Ludowe. Wątpliwości nasze budzi jednak sposób realizacji i założenia nie tylko w dokumencie, jakim jest program aktualizacji konwergencji na rok 2005, ale również w dokumentach, które mogą poszerzyć bądź też uzupełnić ten program, a zaliczam do nich program dotyczący realizacji strategii lizbońskiej ogłoszony pod koniec grudnia ubiegłego roku. Te wątpliwości będą, a w zasadzie sposób realizacji założonych celów będzie ściśle monitorowany przez Polskie Stronnictwo Ludowe w trakcie procedowania tego parlamentu i mam nadzieję, że w efekcie przyniesie to wymierne korzyści nie tylko strukturom, państwom Unii Europejskiej, ale również i przede wszystkim obywatelom polskim zarówno w zakresie założeń, które są prezentowane w tym programie, jak również w kwestii poruszanej dodatkowo dzisiaj podczas tego spotkania, dotyczącej momentu i czasu wejścia do strefy euro. Mam nadzieję, że rząd podejmie odpowiedzialne decyzje i odpowiedzialne działania i przy realizacji programu będzie wsłuchiwał się i rzeczywiście konsultował ze społeczeństwem najważniejsze decyzje. Dziękuję pięknie za uwagę.</u>
          <u xml:id="u-31.6" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-32">
          <u xml:id="u-32.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-32.1" who="#BronisławKomorowski">O zabranie głosu proszę pana posła Zygmunta Wrzodaka, niezrzeszonego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-33">
          <u xml:id="u-33.0" who="#ZygmuntWrzodak">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przedstawiam stanowisko na temat informacji rządu dotyczącej konwergencji na 2005 r.</u>
          <u xml:id="u-33.1" who="#ZygmuntWrzodak">Panie ministrze, w informacji oczywiście nie mówicie nic o tym, jakie jest stanowisko rządu dotyczące tego, czy jesteście za likwidacją polskiej złotówki, czy nie. Ale kierunek, który w tej informacji pokazaliście, ewidentnie wskazuje, że będziecie szli w tym kierunku, że będziecie spełniać wymogi traktatu z Maastricht, które polegają na tym, że przede wszystkim trzeba dostosować wszelką ekonomię i polski pieniądz do tych wymogów, a więc do likwidacji polskiego złotego i wprowadzenia euro. I dlatego między innymi tak nagłośniona została sprawa deficytu budżetowego, długu publicznego i wszelkich innych zobowiązań, które musi ponosić skarb państwa. A więc chodzi o problem obsługi długu publicznego i deficytu budżetowego.</u>
          <u xml:id="u-33.2" who="#ZygmuntWrzodak">Panie ministrze, doskonale pan wie, że to nie jest problem wysokości, tego, czy deficyt będzie wynosił 60 czy 30%, tylko obsługi tych długów. Ameryka pod koniec lat 90., na przełomie roku 2000 miała deficyt budżetowy sięgający nawet 90% PKB. Koszt obsługi tego deficytu był minimalny. Również Polska, jeżeli chce się rozwijać, prowadzić inwestycje, bezwzględnie musi zmienić politykę pieniężną. Oczywiście rząd nie zrobi tego bez zgody Narodowego Banku Polskiego i Rady Polityki Pieniężnej. To jest niedopuszczalne, skandaliczne i niespotykane w Europie, że inflacja wynosi około 1%, a stopa procentowa - 5,7%. Każde obniżenie stopy procentowej przez Narodowy Bank Polski zmniejsza obsługę deficytu budżetowego i długu publicznego. Tu jest potrzebna zmiana, tu jest potrzebna polityka rządu. Ja wiem, że w tej kwestii możecie się odbić od NBP, ale jeżeli nie podejmiecie tej dyskusji, to deficyt budżetowy będzie wynosił na przykład 20%, a obsługa będzie wynosić tyle samo, ile wynosiłaby, gdyby deficyt był 40%. Jeżeli nie nastąpi tutaj zmiana, to nie będzie zmiany polityki gospodarczej na prorozwojową, proinwestycyjną, zmniejszania radykalnie bezrobocia, podniesienia stopy życiowej Polaków, zwiększenia popytu wewnętrznego, który napędza koniunkturę gospodarczą. I te mechanizmy muszą się tu znaleźć, a nie realizacja zaleceń zewnętrznych dla naszego państwa, bo jeżeli dany naród, dane państwo nie ma własnej polityki ekonomicznej, jest zdane na innych. My nie chcemy takiej polityki.</u>
          <u xml:id="u-33.3" who="#ZygmuntWrzodak">Celem mojego myślenia, mojego działania jako posła Rzeczypospolitej jest robienie wszystkiego w interesie narodu i naszego państwa i dopiero później potrzebne jest myślenie, jak się znaleźć w polityce geopolitycznej. Najpierw trzeba patrzeć przez pryzmat własnego narodu, własnego państwa. A tu jest odwrotnie od szesnastu lat. Zresztą od wojny... Poprzednicy myśleli bardziej o interesie Związku Sowieckiego aniżeli Polski, a teraz... Liczę na to, że to się zmieni, ale przez te szesnaście lat każdy polityk ekonomiczny myślał o interesie międzynarodowych spekulantów finansowych.</u>
          <u xml:id="u-33.4" who="#ZygmuntWrzodak">Panie ministrze, jak to się dzieje, że Narodowy Bank Polski ma ogromne depozyty różnych banków zagranicznych; depozyty, nadwyżki tych banków są składane do NBP na procent: inflacja plus 100%, nieraz wynosiło to 6 i 12%. Te banki nie prowadzą aktywnej polityki kredytowej dla polskiego klienta, przede wszystkim gospodarczego, żeby wprowadzać pieniądze do rozwoju. Praktycznie nic nie robiąc, mają zawsze gotówkę na koniec NBP. NBP wyprowadza ogromne pieniądze do różnych niepolskich banków w Polsce. Kosztem czego? Dywidendy. Pięknie teraz - przepraszam za takie określenie - załatwił was Narodowy Bank Polski, dając wam 450 mln zł, tak, rządowi PiS, żeby się pocieszyli, i jeszcze pokazał mechanizm, jakąś taką marmoladkę dla zamydlenia oczu: macie 450 mln zł, a nie 4,5 mld zł. Później dorzucił jeszcze około 800 mln z groszami i: cieszcie się. A gdzie jest reszta, panie ministrze? Bardzo bym prosił, żeby posłowie w tej kwestii mieli pełną wiedzę, żebyśmy wiedzieli, ile depozytów jest składanych w Narodowym Banku Polskim, na jaki procent i jaki to ma wpływ na dywidendę dla budżetu naszego państwa. Wtedy otworzą się wielu posłom oczy, że ta polityka jest po prostu obłędna.</u>
          <u xml:id="u-33.5" who="#ZygmuntWrzodak">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Wracając do prowadzenia polityki powolnego wypierania polskiego złotego i wprowadzania euro, trzeba też wiedzieć, że wymiana euro na przykład we Francji... przelicznik był taki, że zawyżono kurs euro w stosunku do franka. I nagle Francuzi się obudzili, że mają wymienione pieniądze, ale za nie mniej zarabiają, a więcej muszą płacić kosztów stałych, takich jak utrzymanie rodziny, mieszkania, jak zakup różnych towarów itd. To bardzo mocno dotknęło między innymi Holendrów, którzy dali temu wyraz - i całe szczęście - w referendum dotyczącym konstytucji Unii Europejskiej. To był powód również we Francji, bo stopa życiowa po wymianie waluty obniżyła się w tych wszystkich krajach, które wprowadziły euro. W Hiszpanii zatrzymano inwestycje, Włosi rozważają możliwość powrotu do waluty narodowej. Tak samo Francuzi. Wielka Brytania, Dania i Szwecja, które nie wprowadziły waluty Unii Europejskiej, czyli euro, rozwijają się na wyższym poziomie i bezrobocia tam nie ma, a wręcz tworzy się nowe miejsca pracy, o czym mogli się przekonać Polacy. A w Austrii bezrobocie po wymianie waluty wzrosło radykalnie. W Hiszpanii po wymianie waluty wzrosło radykalnie...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-34">
          <u xml:id="u-34.0" who="#BronisławKomorowski">Panie pośle, czas już zdecydowanie minął.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-35">
          <u xml:id="u-35.0" who="#ZygmuntWrzodak">Już kończę, panie marszałku.</u>
          <u xml:id="u-35.1" who="#ZygmuntWrzodak">Tak że naprawdę, jeśli chcemy postawić naszą gospodarkę na nogi, pozwolić jej na rozwój, musimy to zrobić poprzez własne myślenie, własną walutę. Jakby każdy człowiek dostosował się, że przyjmuje inną krew zamiast swojej - tak samo jest w gospodarce, tak samo musi być pieniądz inwestycyjny...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-36">
          <u xml:id="u-36.0" who="#BronisławKomorowski">Panie pośle...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-37">
          <u xml:id="u-37.0" who="#ZygmuntWrzodak">...musi być pieniądz rozwojowy, musi być pieniądz na zwiększanie produkcji. Nie może być tak, że w gospodarce jest za mało pieniędzy inwestycyjnych. To jest tak, jakby pan minister miał litr krwi zamiast pięciu. Tak samo w gospodarce. I z tym mamy do czynienia w Polsce.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-38">
          <u xml:id="u-38.0" who="#BronisławKomorowski">Panie pośle, prosiłem już o finisz.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-39">
          <u xml:id="u-39.0" who="#ZygmuntWrzodak">Kończąc, panie ministrze, powiem, że wiem, iż pan ma wiedzę na ten temat. Wiem, że w pewnych kwestiach z tym, co tu powiedziałem, na pewno pan się zgadza. Trzeba robić, nie bać się, nie słuchać tych z Brukseli, tylko własnego narodu, i brać pod uwagę własne interesy narodowe, a będzie rozwój i będzie inna sytuacja ekonomiczna. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-40">
          <u xml:id="u-40.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-40.1" who="#BronisławKomorowski">Na przyszłość proszę o pilnowanie czasu.</u>
          <u xml:id="u-40.2" who="#BronisławKomorowski">Proszę państwa, przechodzimy do serii pytań.</u>
          <u xml:id="u-40.3" who="#BronisławKomorowski">W tej chwili jest zgłoszonych osiemnastu posłów do zadania pytań panu ministrowi, więc jeśli ktoś z państwa jeszcze chciałby się zapisać, to bardzo proszę, bo będę chciał niedługo zamknąć listę.</u>
          <u xml:id="u-40.4" who="#komentarz">(Poseł Zygmunt Wrzodak: Panie marszałku, ja.)</u>
          <u xml:id="u-40.5" who="#BronisławKomorowski">Proszę uprzejmie, pan Wrzodak zgłasza się do zadania pytania.</u>
          <u xml:id="u-40.6" who="#BronisławKomorowski">Proszę państwa, proponuję, żeby pytania były krótkie. Jesteśmy wszyscy bardzo zmęczeni, więc proponowałbym 1 minutę na zadanie pytania.</u>
          <u xml:id="u-40.7" who="#BronisławKomorowski">Bardzo proszę pana posła Krzysztofa Mikułę z PiS.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-41">
          <u xml:id="u-41.0" who="#KrzysztofMikuła">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Na tej sali wszyscy się zgadzamy co do jednego, że na sercu leży nam rozwój naszego kraju i wzrost gospodarczy. Tego nikt nie kwestionuje. Pojawiają się wątpliwości co do tego, czy euro jest skutecznym narzędziem w realizacji tego celu. I tutaj mamy już różne zdania.</u>
          <u xml:id="u-41.1" who="#KrzysztofMikuła">Panie ministrze, na wstępie, zanim przejdę do pytania, chciałbym podziękować za przedstawienie działań, które porządkują system finansów publicznych, gdyż niezależnie od tego, jakie mamy zdanie na temat euro, zdecydowanie te działania służą dobru Polski, rozwoju gospodarczemu, i za to bardzo dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-41.2" who="#KrzysztofMikuła">Przechodząc do mojego pytania, powiem, że dotyczy ono, wydaje mi się, bardzo złych i mało optymistycznych sygnałów, które płyną ze strony Unii Europejskiej, bo jeżeli mamy wdrażać euro, to jest potrzeba pewnego zaufania i współpracy partnerów europejskich.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-42">
          <u xml:id="u-42.0" who="#BronisławKomorowski">Proszę przejść do pytania, bo zostało 8 sekund.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-43">
          <u xml:id="u-43.0" who="#KrzysztofMikuła">Oczywiście. Po pierwsze, jest kwestia tego, że niestety, jeżeli niektóre kraje Unii Europejskiej nie przestrzegają warunków wprowadzenia Unii Europejskiej, nie ma wyciąganych wobec nich sankcji. Po drugie, jest ocena obecnych negocjacji w Parlamencie Europejskim, gdzie partnerzy europejscy chcą więcej Unii za mniej pieniędzy. I po trzecie, jak pan ocenia te wszystkie uwagi, które tutaj były prezentowane odnośnie do tego, że...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-44">
          <u xml:id="u-44.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-45">
          <u xml:id="u-45.0" who="#KrzysztofMikuła">...wprowadzenie euro nie spowodowało przyspieszenia wzrostu gospodarczego w krajach Eurolandu, a wręcz przeciwnie, wzrost...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-46">
          <u xml:id="u-46.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję, panie pośle.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-47">
          <u xml:id="u-47.0" who="#KrzysztofMikuła">...kryzysu? Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-48">
          <u xml:id="u-48.0" who="#BronisławKomorowski">Proszę państwa, proszę o szybsze przechodzenie do właściwego pytania.</u>
          <u xml:id="u-48.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę bardzo pana posła Lucjana Karasiewicza z PiS.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-49">
          <u xml:id="u-49.0" who="#LucjanKarasiewicz">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! W celu zakwalifikowania się do europejskiej Unii Gospodarczej i Walutowej wszystkie kraje muszą wypełnić kryteria konwergencji, to wszyscy słyszeliśmy, zwane inaczej kryteriami z Maastricht, które znalazły się w traktacie o Unii Europejskiej. Warunkiem dobrego spełnienia owych kryteriów jest stały wzrost gospodarczy oraz konsekwencja w przeprowadzanych reformach. W związku z powyższym proszę o odpowiedź. Czy założenia wzrostu gospodarczego oraz planowane reformy mają na celu rozwój gospodarczy naszego kraju, a efekt spełnionych warunków konwergencji będzie niejako jego skutkiem ubocznym, czy też odwrotnie: wszelkie planowane działania w tym zakresie będą miały jedynie na celu jak najszybsze spełnienie warunków konwergencji, a następnie wprowadzenie euro? Jaki wpływ na spełnienie warunków konwergencji będzie miało wdrożenie budżetu zadaniowego, wraz z wieloletnim planowaniem budżetowym, a także czy redukcję deficytu finansów publicznych planuje się dokonać poprzez cięcia w sferze socjalnej? Ostatnie pytanie. Jakie rząd planuje podjąć działania w celu utrzymania kursu złotówki w pewnym przedziale wahań wokół ustalonego wcześniej kursu centralnego? Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-50">
          <u xml:id="u-50.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-50.1" who="#BronisławKomorowski">Następne pytanie zada pani poseł Ewa Sowińska z LPR.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-51">
          <u xml:id="u-51.0" who="#EwaSowińska">Dziękuję, panie marszałku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-52">
          <u xml:id="u-52.0" who="#BronisławKomorowski">Bardzo proszę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-53">
          <u xml:id="u-53.0" who="#EwaSowińska">Szanowni Państwo! Panie Marszałku! Panie Ministrze! W maju 2000 r. premier Francji Jospin wezwał kraje Unii Europejskie do utworzenia wspólnego, unijnego rządu gospodarczego. Minister spraw zagranicznych Niemiec opowiedział się za budową federacji europejskiej, której elementami byłyby: wspólna konstytucja, centralny urząd Unii, dwuizbowy parlament, a być może wspólny prezydent wybierany w wyborach bezpośrednich. Tego typu koncepcje ze szczególnym nasileniem zaczęły pojawiać się po wprowadzeniu euro. Twórca koncepcji optymalnego obszaru walutowego Robert Mundell z Kanady uważał, że jedną walutę opłaca się wprowadzić na obszarze krajów silnie ze sobą zintegrowanych. Urzędnicy unijni wykorzystują tę koncepcję do ujednolicenia prawodawstwa unijnego. Czy w związku z tym pan minister podziela opinię, że wprowadzenie euro jest ważnym krokiem na drodze do budowy federalnego państwa europejskiego i tym samym, de facto, do likwidacji państwa polskiego? Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-53.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-54">
          <u xml:id="u-54.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-54.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę o zadanie pytania pana posła Antoniego Sosnowskiego z LPR.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-55">
          <u xml:id="u-55.0" who="#AntoniSosnowski">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister! W art. 4 traktatu akcesyjnego zapisano, że z dniem przystąpienia do Unii Europejskiej Polska staje się członkiem Unii Gospodarczej i Walutowej z derogacją. Czasem mówi się, że sformułowanie to oznacza, iż Polska zobowiązana jest do przyjęcia euro. Czy jest to prawdą? Czy istnieją jakieś autorytatywne wykładnie tego zdania traktatu akcesyjnego, które świadczyłyby o istnieniu takiego zobowiązania? Jak w ogóle można mówić o istnieniu takiego zobowiązania w sytuacji, gdy w traktacie nie zawarto w ogóle daty jego realizacji? Poszczególne banki centralne w Europie prowadzą odmienną politykę pieniężną. Aby się o tym przekonać, wystarczy policzyć choćby korelację pomiędzy zmianami krótkoterminowej stopy procentowej w strefie euro a zmianami takiej stopy w Danii, Szwecji, Norwegii, Szwajcarii i Islandii. Obliczeń tych należy dokonać na podstawie danych z okresu 1999–2005, czyli od momentu utworzenia strefy euro. Przykłady te pokazują, że każdy bank centralny prowadzi swoją politykę, uwzględniając swoje preferencje w tym zakresie. Pytanie. Czy w związku z tym...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-56">
          <u xml:id="u-56.0" who="#BronisławKomorowski">Już było jedno, panie pośle.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-57">
          <u xml:id="u-57.0" who="#AntoniSosnowski">...podzieli pan pogląd, że twierdzenia zwolenników euro, iż Europejski Bank Centralny w razie likwidacji złotego prowadziłby na pewno taką samą politykę, jak Narodowy Bank Polski, są absurdalne.</u>
          <u xml:id="u-57.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-58">
          <u xml:id="u-58.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo, panie poślę.</u>
          <u xml:id="u-58.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę o zadanie pytania pana posła Jana Jarotę z LPR.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-59">
          <u xml:id="u-59.0" who="#JanJarota">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze! W lutym 2004 r. grupa trzynastu ekonomistów z Jakubem Borowskim na czele opublikowała dokument, z którego ma niby wynikać, że gdyby Polska zlikwidowała złotego w roku 2007, osiągnęlibyśmy do roku 2030 średnioroczne tempo wzrostu produktu krajowego brutto na poziomie 4,11%. W przypadku braku akcesji do strefy euro to tempo miałoby wynieść 3,88%. Czy podzieli pan pogląd, panie ministrze, że stawianie tak dokładnych prognoz na najbliższe ćwierćwiecze jest szaleństwem na nieprawdopodobną skalę? Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-59.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-60">
          <u xml:id="u-60.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-60.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę o zdanie następnego pytania panią poseł Halinę Murias z LPR.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-61">
          <u xml:id="u-61.0" who="#HalinaMurias">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pani Minister! Od kilku tygodni Narodowy Bank Polski prowadzi za pośrednictwem pierwszego programu Polskiego Radia cykl audycji, w których propaguje koncepcję likwidacji polskiego złotego, wskazując na rzekome korzyści mające płynąć z tego procesu. Czy w związku z tym Ministerstwo Finansów podjęłoby się wypracowania koncepcji uruchomienia konkurencyjnej audycji radiowej, w której zaprezentowałoby z kolei argumenty za utrzymaniem złotego i za utrzymaniem polskiej waluty monetarnej? Następna sprawa, którą chciałam poruszyć, dotyczy również utrzymania polskiej waluty i polskich banków. Na dzień dzisiejszy wiemy, że polskie banki zostały wyprzedane. Chciałabym zapytać, czy ministerstwo podejmie się wypracowania jakiejś koncepcji, która pozwoliłaby na odzyskiwanie wyprzedanych banków i na rozwój polskich banków? Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-62">
          <u xml:id="u-62.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-62.1" who="#BronisławKomorowski">Następne pytanie zada pani poseł Elżbieta Ratajczak z LPR.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-63">
          <u xml:id="u-63.0" who="#ElżbietaRatajczak">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! W najbliższym dniach dojdzie do zmiany na stanowisku prezesa amerykańskiego banku centralnego. Alana Greenspana zastąpi Ben Bernanke. Ten pierwszy był przeciwnikiem wykorzystywania w polityce banku centralnego strategii tzw. bezpośredniego celu inflacyjnego. Ten drugi opowiada się tu natomiast za zastosowaniem takiego celu. Jak wynika jednak z artykułu w „Parkiecie” z 16 stycznie tego roku, wielu kongresmenów oraz gubernatorów banku centralnego w USA sądzi, że przyjęcie takiego bezpośredniego celu inflacyjnego mogłoby zaszkodzić temu bankowi w umiejętnej realizacji jednego z celów tego banku, jakim jest dążenie do maksymalizowania zatrudnienia. Być może więc do wprowadzenia tego celu w USA nie dojdzie. Czy biorąc pod uwagę taki przykład, zgodzi się pan z nami, że utrata możliwości swobodnego kształtowania celów banku centralnego po likwidacji polskiego złotego byłaby ogromną stratą i dlatego do eurolandu przystąpić nie powinniśmy? Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-63.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-64">
          <u xml:id="u-64.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-64.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę pana posła Janusza Kołodzieja z LPR o zadanie następnego pytania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-65">
          <u xml:id="u-65.0" who="#JanuszKołodziej">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze! Od momentu wprowadzenia euro strefa euro rozwija się wolniej od USA, Szwecji, Danii, Wielkiej Brytanii, Australii, Kanady i wielu innych krajów świata o dojrzałej gospodarce rynkowej. Czy w związku z tym podzieli pan pogląd, że wprowadzenie euro okazało się niepowodzeniem i nie rozwiązało żadnych poważnych problemów gospodarczych krajów członkowskich tej strefy? Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-65.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-66">
          <u xml:id="u-66.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-66.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę pana posła Edwarda Ciągło z LPR o zadanie następnego pytania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-67">
          <u xml:id="u-67.0" who="#EdwardCiągło">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Panie ministrze, czy kiedykolwiek zastanawiał się pan nad tym, jak mogłaby wyglądać procedura wychodzenia danego kraju członkowskiego ze strefy euro? Czy rozważa pan, jakie warunki o charakterze politycznym i ekonomicznym mogłyby postawić najbogatsze kraje strefy euro Polsce w sytuacji, gdyby po ewentualnej likwidacji złotego utworzony został w naszym kraju rząd, który chciałby takiej restytucji dokonać? Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-67.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-68">
          <u xml:id="u-68.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-68.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę pana posła Edwarda Ośko z LPR o zadanie pytania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-69">
          <u xml:id="u-69.0" who="#EdwardOśko">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze! W jednym z ostatnich numerów miesięcznika „Euromoney” zaprezentowano kolejny ranking wiarygodności poszczególnych krajów. Okazało się, że najwyższe miejsca w tym rankingu zajęły kraje mające własną walutę. Pozycja krajów sfery euro była niższa. Co ważne, na przestrzeni ostatnich pięciu lat wzrost wiarygodności zanotowały właśnie kraje mające własną walutę, a kraje ze strefy euro odnotowały jej spadek.</u>
          <u xml:id="u-69.1" who="#EdwardOśko">I tu mam pytania. Czy w związku z tym podzieli pan minister pogląd, że wzrost wiarygodności inwestycyjnej możliwy jest także w sytuacji umiejętnego wykorzystania swojej suwerenności monetarnej i likwidacja waluty narodowej nie jest nam tu z tego punktu widzenia potrzebna.</u>
          <u xml:id="u-69.2" who="#EdwardOśko">I drugie pytanie. Jaką swobodę mają kraje członkowskie strefy euro w zarządzaniu swymi rezerwami walutowymi, w szczególności czy muszą uzgadniać politykę zarządzania tymi rezerwami z Europejskim Bankiem Centralnym, a jeżeli tak...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-70">
          <u xml:id="u-70.0" who="#BronisławKomorowski">Panie pośle, kończymy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-71">
          <u xml:id="u-71.0" who="#EdwardOśko">...na czym owo uzgadnianie polega? Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-71.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-72">
          <u xml:id="u-72.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-72.1" who="#BronisławKomorowski">Następne pytanie zada pan poseł Jan Libicki z PiS.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-73">
          <u xml:id="u-73.0" who="#JanFilipLibicki">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! W przedstawionej informacji uwagę poświęcono przede wszystkim prognozom dotyczącym wypełnienia tzw. fiskalnych kryteriów konwergencji, tj. długu publicznego oraz deficytu budżetowego. Niepokojąca jest oczywiście informacja, że po wyłączeniu otwartych funduszy emerytalnych poza sektor rządowy i samorządowy niezwykle trudno będzie wypełnić kryterium deficytu publicznego wedle zaleceń Rady ECOFIN. W kontekście tych problemów chciałbym uzyskać informację, kiedy, według prognozy rządu, możliwe będzie przystąpienie Polski do mechanizmu wymiany walut, tzw. ERM II? Czy nastąpi to dopiero w momencie spełnienia kryterium sytuacji budżetowej, a więc odpowiedniego poziomu długu i deficytu? Niedawno odzywały się głowy, że będzie to możliwe już w roku 2007. Wydaje się, że aż takich pośpiech nie jest wskazany, tym bardziej że wejście Polski do ERM II zbyt wcześnie, przy jeszcze nieustabilizowanym kursie złotego, może narazić nasz kraj na ataki spekulacyjne. W związku z tym prosiłbym o informację, kiedy w ocenie rządu Polska może przystąpić do ERM II. Dodatkowo chciałbym uzyskać informację na temat stanu wypełnienia tzw. monetarnych kryteriów konwergencji, w szczególności wymogu dotyczącego długoterminowych stóp procentowych, ponieważ wiemy, że kryterium stabilności cen jest już spełnione.</u>
          <u xml:id="u-73.1" who="#JanFilipLibicki">I ostatnia sprawa. W raporcie...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-74">
          <u xml:id="u-74.0" who="#BronisławKomorowski">Panie pośle, czas przekroczony.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-75">
          <u xml:id="u-75.0" who="#JanFilipLibicki">...o konwergencji, sporządzonym przez Komisję Europejską w 2004 r., podnoszono, że wypełnienie kryterium dostosowania przepisów prawnych do integracji Narodowego Banku Polskiego z europejskim systemem banków centralnych wymaga zmiany ustawy o Narodowym Banku Polskim oraz Konstytucji RP. Czy kwestia ta wiąże się...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-76">
          <u xml:id="u-76.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję, panie pośle.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-77">
          <u xml:id="u-77.0" who="#JanFilipLibicki">...z planowaną likwidacją Rady Polityki Pieniężnej? Będę wdzięczny za odpowiedzi na te pytania. Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-78">
          <u xml:id="u-78.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-78.1" who="#BronisławKomorowski">Następne pytanie zada pani poseł Barbara Bubula z PiS.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-79">
          <u xml:id="u-79.0" who="#BarbaraBubula">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! W punkcie 16. przedstawionej informacji do czynników ryzyka, które mogłyby negatywnie wpłynąć na kształt finansów publicznych, czynników ryzyka o charakterze makroekonomicznym, rząd zalicza zaostrzenie restrykcyjności polityki pieniężnej. W dyskusji i pytaniach zadawanych podczas rozpatrywania tego punktu porządku obrad zaznacza się również troska posłów o to, że polityka Narodowego Banku Polskiego i Rady Polityki Pieniężnej, zamiast być atutem w dobrym dochodzeniu do dobrych wskaźników ekonomicznych, jest przeszkodą i pewnym czynnikiem ryzyka. Jakie działania ma zamiar przedstawić rząd Wysokiej Izbie, aby nie dochodziło do tego zdumiewającego paradoksu, w którym polityka Rady Polityki Pieniężnej i Narodowego Banku Polskiego, zamiast być atutem w naszym wychodzeniu z kryzysu ekonomicznego, jest przeszkodą? Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-79.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-80">
          <u xml:id="u-80.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję, pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-80.1" who="#BronisławKomorowski">Następne pytanie zada pan poseł Stanisław Piosik z SLD.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-81">
          <u xml:id="u-81.0" who="#StanisławPiosik">Dziękuję, panie marszałku.</u>
          <u xml:id="u-81.1" who="#StanisławPiosik">Panie Ministrze! Mam trzy pytania do pana ministra. Chciałbym zapytać, panie ministrze, ile wynosi deficyt samorządów w stosunku do PKB? Obawiam się, że każdego roku będzie on wyższy, a to dlatego, że nie każdą gminę stać na to, aby móc skorzystać ze środków, które każda gmina chciałaby pozyskać z Unii Europejskiej. Jakie działanie zamierza podjął rząd w celu obniżenia deficytu budżetowego? I pytanie najważniejsze. Czy trwają już prace nad reformą systemu fiskalnego i nad uproszczeniem systemu podatkowego? Dziękuję uprzejmie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-82">
          <u xml:id="u-82.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-82.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę pana posła Lecha Kuropatwińskiego z Samoobrony.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-83">
          <u xml:id="u-83.0" who="#LechKuropatwiński">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-83.1" who="#LechKuropatwiński">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Mamy przyjąć założenia, kiedy wejdziemy do strefy euro. Według niektórych wejść szybko, nawet na kolanach, to jedyna szansa dla naszego państwa, to dobrodziejstwo dla naszych obywateli. Już niejednokrotnie to przerabialiśmy. Po 1989 r. fundowano nam Japonię, w 2004 r. - dobrodziejstwo Unii Europejskiej, a teraz szybka decyzja wejścia do strefy euro. A jak jest, dziś widać, bo w rolnictwie, odczuwają to emeryci, renciści, bezrobocie nie spada, a biedy przybywa. Chciałbym zapytać, czy za przekroczenie deficytu długu określonego powyżej 60%, jest to dyrektywa Unii Europejskiej, państwa, takie jak Niemcy, Francja, Wielka Brytania ponoszą kary i jakie, a jakie otrzymałaby Polska, gdyby przekroczyła deficyt 60%?</u>
          <u xml:id="u-83.2" who="#LechKuropatwiński">Panie Ministrze! Czy nasz kraj jest przygotowany gospodarczo i finansowo, aby wejść do strefy euro w 2010 r.? Proszę odpowiedzieć polskiemu rolnikowi, robotnikowi, emerytowi, renciście, czy po wejściu w strefę euro otrzyma rentę i emeryturę na poziomie krajów Unii Europejskiej? Czy jego emerytura będzie wynosić 100, 200 euro miesięcznie, a za towary i środki żywności zapłaci cenę w euro...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-84">
          <u xml:id="u-84.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję, panie pośle.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-85">
          <u xml:id="u-85.0" who="#LechKuropatwiński">...tak jak emeryt i rencista we Francji czy Niemczech. Kończąc, powiem tak, przygotujmy naszą gospodarkę, dajmy szanse naszemu rolnikowi...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-86">
          <u xml:id="u-86.0" who="#BronisławKomorowski">Panie pośle, pytanie zostało zadane...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-87">
          <u xml:id="u-87.0" who="#LechKuropatwiński">...do zderzenia się z globalistyczną polityką gospodarczą Unii Europejskiej. Powiem tak, żaden kapitalista nie dał nic za darmo, tylko z przemyśleniem, że za rok, za dwa, za trzy wygra na tym i dużo zarobi. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-87.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-88">
          <u xml:id="u-88.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-88.1" who="#BronisławKomorowski">Pan zarobił dodatkowe pół minuty, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-88.2" who="#BronisławKomorowski">Proszę bardzo pana posła Stanisława Prządkę z SLD.</u>
          <u xml:id="u-88.3" who="#komentarz">(Głos z sali: Pani profesor...)</u>
          <u xml:id="u-88.4" who="#BronisławKomorowski">Przepraszam bardzo, pana posła Artura Zawiszę.</u>
          <u xml:id="u-88.5" who="#komentarz">(Poseł Stanisława Prządka: Cha, Cha, drugi raz!)</u>
          <u xml:id="u-88.6" who="#BronisławKomorowski">Najmocniej panią przepraszam, zdaje się już drugi raz popełniłem błąd, trzeciego nie będzie.</u>
          <u xml:id="u-88.7" who="#BronisławKomorowski">Bardzo proszę panią poseł Stanisławę Prządkę z SLD.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-89">
          <u xml:id="u-89.0" who="#StanisławaPrządka">Dziękuję, panie marszałku. Myślę, że rzeczywiście do trzech razy sztuka. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-89.1" who="#StanisławaPrządka">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Przedłożona informacja rządu na temat aktualizacji programu konwergencji na 2005 r. nie określa kierunków i wybiórczo traktuje najważniejsze zmiany w zakresie wydatków. Ponieważ jako punkt porządku dzisiejszych obrad zapisano informację rządu dotyczącą opracowania nowego planu konwergencji i planowanej wizyty przedstawicieli rządu w tej sprawie w Komisji Europejskiej, zwracam się do pana ministra z pytaniem: Czy ustalony został termin wizyty, kiedy i na jakim szczeblu odbędzie się spotkanie i jakie są oczekiwane jego efekty?</u>
          <u xml:id="u-89.2" who="#StanisławaPrządka">I drugie pytanie również kieruję do pana ministra: Czy po złożeniu przez Polskę programu konwergencji jest, a jeśli tak, to jaka, reakcja Komisji Europejskiej? Dziękuję za uwagę.</u>
          <u xml:id="u-89.3" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-90">
          <u xml:id="u-90.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo, pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-90.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę o zadanie pytania pana posła Artura Zawiszę z PiS.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-91">
          <u xml:id="u-91.0" who="#ArturZawisza">Dziękuję bardzo, panie marszałku.</u>
          <u xml:id="u-91.1" who="#ArturZawisza">W swoim pytaniu chcę powrócić do kwestii, którą kończyłem wystąpienie klubowe przedłużone dzięki uprzejmości pana marszałka. Rzecz w tym, na jakim właściwie etapie są negocjacje z Unią Europejską w kwestii klasyfikowania otwartych funduszy emerytalnych. W Polsce większość ekspertów opowiada się za tym, że one powinny należeć do sektora finansów publicznych. Przypomnę, że nawet poprzedni rząd, w szczególności wiceminister Krzysztof Pater, w tej sprawie prowadził negocjacje z Unią i był wspierany przez ugrupowanie ówczesnej opozycji Prawo i Sprawiedliwość. Ale z jego ust wielokrotnie słyszeliśmy, że ta rzecz właściwie jest uzgodniona z Unią Europejską i teraz to może być już tylko lepiej. Informacja rządu wskazuje na to, że jednak Unia wykazuje niezwykły upór i próbuje karać Polskę za udaną reformę emerytalną. Więc na jakim etapie są te negocjacje i czego dobrego możemy oczekiwać w ich wyniku? Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-92">
          <u xml:id="u-92.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-92.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę o zadanie następnego pytania panią poseł Marię Zubę z PiS.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-93">
          <u xml:id="u-93.0" who="#MariaZuba">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Kontynuując jakby tutaj wystąpienie pana posła Zawiszy, chciałabym do tego tematu dołączyć jeszcze jedno pytanie. Jakie rząd przewiduje gwarancje dla osób korzystających z otwartych funduszy emerytalnych po roku 2007, gdyby negocjacje z Unią Europejską były negatywne? Negatywne, to znaczy gdyby się nie udało wynegocjować włączenia do sektora finansów publicznych otwartych funduszy emerytalnych na stałe. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-94">
          <u xml:id="u-94.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo, pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-94.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę o zadanie następnego pytania pana posła Romana Czepe z PiS.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-95">
          <u xml:id="u-95.0" who="#RomanCzepe">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Debatując na temat konwergencji, poruszamy problem długu liczonego w takim aspekcie, gdy zaliczamy OFE i gdy nie zaliczamy OFE. Procentowo od razu widzimy, że jest wyraźna różnica. A zatem pytanie moje zmierza do tego, by prosić o odpowiedź, na jakim etapie jest kwestia negocjacji w sprawie zaliczania OFE do finansów publicznych. Jaka jest szansa w tej kwestii? Druga sprawa, może nawet ważniejsza: Jaka jest dalekosiężna polityka w stosunku do OFE? Czy coś tutaj się zmieni, bo czytamy, że OFE same w sobie jest poważnym problemem, nie jest to kwestia jednoznaczna. Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-96">
          <u xml:id="u-96.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-96.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę o zadanie pytania pana posła Zygmunta Wrzodaka, niezrzeszonego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-97">
          <u xml:id="u-97.0" who="#ZygmuntWrzodak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-97.1" who="#ZygmuntWrzodak">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mało czasu. Chciałem zapytać, panie ministrze, w jakiej wysokości Polska ma rezerwy dewizowe, gdzie są zdeponowane, w jakich instytucjach finansowych, i na jaki procent? I co się dzieje, jeżeli kolejne rządy doprowadzą do tego, że nie będzie polskiego złotego, a będzie euro. Czy rezerwy dewizowe przejdą na własność Europejskiego Banku Centralnego? Jaka to jest kwota rezerw naszego państwa?</u>
          <u xml:id="u-97.2" who="#ZygmuntWrzodak">Drugie pytanie. Panie ministrze, dług publiczny wynosi ok. 160 mld dolarów. Obsługa długu publicznego wynosi ok. 29 mld zł. Jaką politykę rząd chce zastosować, żeby ten potężny dług publiczny zahamować i żeby iść w kierunku zatrzymania przede wszystkim obsługi długu publicznego? To są rzeczy nieprawdopodobne, bo 29 mld zł to obcy kapitał wyprowadza z Polski. Jak chce pan to zatrzymać, żeby ten kapitał został w naszym kraju?</u>
          <u xml:id="u-97.3" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-98">
          <u xml:id="u-98.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-98.1" who="#BronisławKomorowski">Jako ostatni zada pytanie pan poseł Szymon Pawłowski z LPR.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-99">
          <u xml:id="u-99.0" who="#SzymonPawłowski">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze! Mam związane z tym tematem pytanie natury zasadniczej i bardzo proszę o klarowną odpowiedź na to pytanie. Pytanie dotyczy stanowiska rządu w sprawie likwidacji złotego, czyli pozbawienia państwa polskiego kolejnego atrybutu suwerenności, czyli wejścia Polski do strefy euro. Słyszeliśmy deklarację premiera Marcinkiewicza zawartą w expose, że nie zamierza wprowadzać Polski do strefy euro do roku 2009. Ostatnio jednak zaproszono do rządu panią prof. Zytę Gilowską, która ma odpowiadać, jak powiedziano, za cały program gospodarczy rządu. Jak wszyscy wiemy, pani premier Gilowska jest radykalną zwolenniczką jak najszybszego wejścia Polski do strefy euro. Stąd pytanie, czy rząd zmienił swoje stanowisko w tej sprawie, czy może to pani premier Gilowska zmieniła zdanie? A więc czy rząd planuje likwidację złotówki i wejście do strefy euro do 2009 r.? Czy rząd widzi w perspektywie kolejnych kilku lat po 2009 r. możliwość wejścia do Eurolandu i czy będzie starał się w okresie sprawowania władzy w Polsce sztywno wypełniać wszelkie...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-100">
          <u xml:id="u-100.0" who="#BronisławKomorowski">Panie pośle, dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-101">
          <u xml:id="u-101.0" who="#SzymonPawłowski">Już konkluduję, panie marszałku.</u>
          <u xml:id="u-101.1" who="#SzymonPawłowski">...wymogi narzucone przez Unię w tym zakresie, także te niekorzystne dla Polski. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-101.2" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-102">
          <u xml:id="u-102.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-102.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę państwa, na tym została wyczerpana lista osób zapisanych do zadania pytania.</u>
          <u xml:id="u-102.2" who="#BronisławKomorowski">Bardzo proszę o zabranie głosu, odpowiedź na pytania, pana ministra Cezarego Mecha.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-103">
          <u xml:id="u-103.0" who="#CezaryMech">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Swoją odpowiedź chciałbym podzielić na trzy części. Chciałem podkreślić jeszcze raz, że jeśli chodzi o aktualizację programu konwergencji, to zgodnie z obowiązującym wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej paktem stabilności i wzrostu, Polska jest zobowiązana do przygotowania i wdrażania programu konwergencji, a także do jego corocznej aktualizacji. W związku z tym, że były głównie zapytania dotyczące ustanowienia daty przystąpienia Polski do Unii Europejskiej i związane z tym niedogodności lub też i korzyści, szerzej na ten temat wypowiem się później. Niemniej wcześniej chciałbym może odpowiedzieć na pytanie, które jest drugą częścią informacji rządu, a dotyczy wizyty przedstawicieli rządu w Komisji Europejskiej. Otóż pytanie, jak też i prośba o informacje rządu dotyczące programu konwergencji zostały zadane zanim jeszcze ta wizyta się odbyła. A wizyta, w której uczestniczyłem wraz z panią minister Lubińską - rozmawialiśmy z przedstawicielami Komisji Europejskiej, z komisarzem Almunia - odbyła się 21 grudnia zeszłego roku. Jeśli chodzi o tę wizytę, strona polska przedstawiła specyfikę sytuacji Polski związaną z przeprowadzeniem reformy emerytalnej oraz przedstawiła argumenty przemawiające za uznaniem otwartych funduszy emerytalnych jako elementu finansów publicznych. W związku z tym, że derogacja decyzji Eurostatu z 2 marca 2004 r mówi o tym, że otwarte fundusze emerytalne są elementem finansów publicznych i daje czas klasyfikowania jako element finansów publicznych do końca marca 2007 r., postulowaliśmy, aby kraje mające poziom długu poniżej 60%, nawet z wyłączeniem OFE jako elementu finansów publicznych, miały możliwość traktowania tych wydatków w całości jako elementu finansów publicznych. Przedstawiliśmy, że Polska, podejmując strukturalne reformy w sytuacji porównywalnej z sytuacją innych krajów, znajduje się w sytuacji mniej korzystnej, mimo że w sposób znaczący poprawia finanse publiczne w okresie dłuższym niż kadencja Sejmu czy też niż budżet jednoroczny, ponieważ ogranicza w sposób znaczący zobowiązania pozabudżetowe w długim okresie. To oznacza znaczący postęp w porównaniu z innymi krajami Unii Europejskiej, które reform nie przeprowadziły i nadal mają finansowanie typu repartycyjnego (pay-as-you-go). Podczas tej wizyty również padały pytania dotyczące przystąpienia Polski do strefy euro, przy czym to były pytania dotyczące aspektu podejścia ze strony Unii Europejskiej. W tym momencie mogę tylko zacytować to, co powiedział komisarz Almunia, że to jest decyzja Polski i Polska może sobie wyznaczyć datę na rok 2010, 2011, 2012 lub 2013. Na trzynastym jakoś tak skończył, ale nie wydaje mi się, żeby to był koniec jego ciągu myślowego.</u>
          <u xml:id="u-103.1" who="#CezaryMech">Jeśli chodzi o pytania pana posła Zawiszy czy też pani Marii Zuby o negocjacje dotyczące otwartych funduszy emerytalnych, to należy pamiętać, że rząd polski przyjął do wiadomości podjętą przez Eurostat 2 marca 2004 r. decyzję w sprawie klasyfikacji otwartych funduszy emerytalnych w sektorze instytucji rządowych i samorządowych, jak też są mu znane rozwiązania, zaakceptowane przez Radę Europejską dnia 23 marca 2005 r., które mówią o przejściowym regresywnym uwzględnieniu kosztów netto reformy emerytalnej przy ocenie polityki fiskalnej danego kraju. Niemniej należy pamiętać, że te elementy też nie oznaczają, że najpierw odejmuje się koszty reformy emerytalnej, nawet te schodkowe, a później się je porównuje z wielkością referencyjną 3%, tylko ten procent osiąga się po stwierdzeniu, że to wielkość deficytu jest w granicach wielkości referencyjnej, a więc w tym przypadku dotyczy to 3,5%.</u>
          <u xml:id="u-103.2" who="#CezaryMech">Zdaniem rządu oczywiście jest bardzo istotne uwzględnienie przez Unię Europejską wysiłku związanego z restrukturyzacją finansów publicznych i z obniżeniem przyszłych zobowiązań budżetu państwa, które dość znacząco będą spadały, mniej więcej, jeśli chodzi o te wydatki w sektorze repartycyjnym, z wysokości niemalże 15% do wysokości 8% PKB w roku 2050, co jest zawarte w programie konwergencji.</u>
          <u xml:id="u-103.3" who="#CezaryMech">Podczas tej rozmowy również została poruszona przez pana komisarza kwestia dyskusji dotyczącej zobowiązań pozabilansowych i planów Komisji Europejskiej odnoszących się do ich wyliczeń, aczkolwiek ta kategoria też nie do końca mówi o zobowiązaniach pozabudżetowych, bo to jest implicit liabilities, a więc jest to koncepcja trochę szersza. Dlatego należy mieć nadzieję, że w toku tych dyskusji kwestia dotycząca dość kosztownej reformy emerytalnej - bo to jest 2% PKB - też będzie elementem szerszej analizy.</u>
          <u xml:id="u-103.4" who="#CezaryMech">Zanim przejdę do kwestii, które były najczęściej poruszane, odpowiem na szczegółowe pytanie dotyczące deficytu samorządów. Jeśli chodzi o deficyt w ogóle pozostałych sektorów, poza wynikiem budżetu państwa, to jest planowany deficyt w wysokości 1,6% w 2006 r., 1,3% w 2007 r. i 1,1% w 2008 r., przy czym jeśli chodzi o deficyt jednostek samorządowych, to 0,2% w 2007 r. i 0,1% w 2008 r.</u>
          <u xml:id="u-103.5" who="#CezaryMech">Jeśli chodzi o najszerzej poruszany temat, dotyczący kwestii związanych z przystąpieniem do strefy euro, to należy pamiętać, że od momentu przystąpienia Polski do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. Polska bierze udział w trzecim etapie unii gospodarczej i walutowej, ze statusem kraju z derogacją. A więc jeśli chodzi o nasze negocjacje, to sprawa dotycząca możliwości opt-outu nie była stawiana i Polska jako kraj takiego statusu jak Dania czy Wielka Brytania nie uzyskała. Niemniej pod względem prawnym i traktatowym jesteśmy w sytuacji podobnej do sytuacji Szwecji, która pozostaje poza strefą euro, aczkolwiek należy też pamiętać, że podczas negocjacji ten punkt był, jeśli chodzi o Szwecję, przez ten kraj podnoszony. A więc jeśli chodzi o ten element związany ze statusem prawnym, nie mamy możliwości dotyczącej podjęcia decyzji, że nie, niemniej jeśli chodzi o kwestię daty, nie została ona ustalona i, jeśli przyjąć nawet tę wypowiedź pana komisarza, to będzie suwerenna decyzja Polski.</u>
          <u xml:id="u-103.6" who="#CezaryMech">Formalnym warunkiem wejścia Polski do strefy euro jest osiągnięcie wysokiego stopnia konwergencji nominalnej. Zgodnie z art. 104 traktatu, który często był przywoływany, dokonywana jest przez Komisję Europejską i Europejski Bank Centralny ocena spełnienia przez kraj członkowski tego warunku. Do tych wymogów należy: stabilność poziomu cen, stabilność kursu walutowego, poziom długoterminowej stopy procentowej i dyscypliny budżetowej. Dodatkowo sprawdzana jest zgodność legislacji krajowej z prawem wspólnotowym.</u>
          <u xml:id="u-103.7" who="#CezaryMech">Jeśli chodzi o te elementy, które zostały wymienione, to jeżeli uwzględnić okres do końca marca, zgodnie z prawem, spełniamy kryteria dotyczące deficytu i oczywiście dotyczące wysokości długu. Jeśli zaś chodzi o kwestię dotyczącą inflacji, to w tej grupie, która jest odnośnikiem, a więc krajów o najniższym poziomie inflacji, do której się odnoszą kryteria inflacyjne oraz kryteria dotyczące rentowności 10-letnich obligacji, jesteśmy na poziomie, na którym też te kryteria spełniamy, ponieważ do tych krajów należy Finlandia, Szwecja i Holandia. Ta wielkość referencyjna wynosi 2,47%, tej wysokości inflacja.</u>
          <u xml:id="u-103.8" who="#CezaryMech">Co do kwestii wielkości referencyjnej, jeśli chodzi o rentowność obligacji, to jest ona w wysokości 5,37%, a więc też w odniesieniu do tej wielkości referencyjnej Polska pod tym względem spełnia kryterium Maastricht. Niemniej jest to element, który jest badany, i nie jest to element, który jest badany wyłącznie w ujęciu jednego roku. Jeśli chodzi o ten rok, to przy tak niskim poziomie inflacji, jaki był w Polsce w grudniu w stosunku do grudnia, a więc poniżej 1%, dokładnie 0,7%, nawet może się okazać, że Polska będzie tym elementem tej grupy wybranej, w stosunku do której będą oznaczane wartości referencyjne, jeśli chodzi o kraje chcące przystąpić do strefy euro.</u>
          <u xml:id="u-103.9" who="#CezaryMech">Jednakże, co jest kluczowe, ustalając horyzont procesu wejścia Polski do strefy euro, należy pamiętać, że wprawdzie przyjęcie wspólnej waluty europejskiej może przynieść polskiej gospodarce pewne korzyści, które tu były wymieniane, dotyczące wyeliminowania ryzyka kursu walutowego w obrocie z innymi krajami tego obszaru i redukcji pewnych kosztów transakcyjnych, niemniej, to było przedstawione przez panią prezes, panią poseł Gronkiewicz-Waltz, okazuje się, że ten kraj, który mógłby na ograniczeniu tego ryzyka jak najwięcej skorzystać, też uznaje, że może to być element korzystny. A nawet pani poseł przedstawiła, że to wprost może być elementem zachęcającym do pozostawania przez największe centrum finansowe Europy poza granicami strefy euro.</u>
          <u xml:id="u-103.10" who="#CezaryMech">Należy jednak pamiętać, że ten proces wiąże się z pewnym ryzykiem, wynikającym z rezygnacji z możliwości prowadzenia niezależnej polityki pieniężnej i kursowej. I ten proces nie jest wolny od ryzyk, które są głównie związane z ograniczeniem możliwości autonomicznego korzystania z instrumentów polityki pieniężnej i walutowej, gdyż działania Europejskiego Banku Centralnego są ukierunkowane na zapewnienie stabilności cen w całej gospodarce strefy euro. W takiej sytuacji inne mechanizmy o charakterze dostosowawczym będą musiały przejąć funkcję narzędzi stabilizacji i absorpcji szoków asymetrycznych, co w praktyce oznacza, że w przypadku kraju, który jest na granicy wymogów fiskalnych i musi jeszcze na dodatek w sposób schodkowy, a w razie wejścia do strefy RM2 w wysokości prawie 0,5% PKB, obniżać swój deficyt, te dwa elementy, które mogłyby absorbować pewnego typu szoki niedostosowania, nie mogłyby być użyte. Przy czym prawdopodobieństwo wystąpienia tych szoków asymetrycznych jest tym mniejsze, im wyższy będzie stopień konwergencji realnej istniejących gospodarek. Dlatego ewentualna decyzja, jeśli chodzi o termin, zostanie podjęta po przeprowadzeniu dokładnych analiz i osiągnięciu przez gospodarkę odpowiedniego poziomu konwergencji z obszarem euro. Samo wypełnienie nominalnych kryteriów powinno nastąpić, i to jest odpowiedź na szereg zadanych pytań, bez szkody dla gospodarki wynikającej ze zbyt szybkich dostosowań oraz w sposób uwzględniający priorytety rządu w zakresie wzrostu gospodarczego, jak też solidarności społecznej. Rząd chce położyć nacisk na kreowanie przez polską gospodarkę nowych miejsc pracy i zwiększenie konkurencyjności polskiej gospodarki, wynikających m.in. z dążenia do szybkiego wzrostu inwestycji, i odzyskanie dzięki temu równowagi finansów publicznych oraz pewne rozładowanie istniejących napięć społecznych. Wdrożenie propozycji rządowych sprawi, że w czasie kadencji obecnego parlamentu, zakładając, że ona będzie pełna, przy zastosowaniu kotwicy budżetowej Polska spełni warunki i kryteria referencyjne.</u>
          <u xml:id="u-103.11" who="#CezaryMech">Jeśli chodzi o już bardzo specyficzne punkty poruszone przez panią prezes, to chciałbym omówić dwa elementy, które wydają się dość istotne. Jeden dotyczy wszelkiego typu modeli mówiących o istniejących korzyściach. Należałoby ocenić te modele, ponieważ możliwe, że działają one w oparciu o pewne założenia, które mogą być niespełnione, mogą być nieadekwatne lub mogą uwzględniać elementy, które mogą być realizowane przez politykę pieniężną banku centralnego. Są modele, które zakładają, że realne stopy procentowe w przypadku występowania niezależnej polityki pieniężnej są wyższe niż w przypadku przystąpienia do waluty euro i to jest rzeczą naturalną, że mogą wystąpić pewne korzyści, ponieważ musimy pamiętać, że wysokie realne stopy procentowe to nie tylko wysokie obciążenie w postaci wysokich kosztów długu wszystkich podmiotów, nie jedynie instytucji centralnych i samorządowych, ale również odesłanie przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych przez podmioty gospodarcze, co powoduje, że bardziej opłaca się inwestować bez ryzyka, niż podejmować wyższe ryzyko. Dlatego też we wszystkich modelach, zwłaszcza w capital asset pricing model, jest element, który jest związany ze stopą procentową będącą risk free. To powoduje, że jeśli stopy procentowe są wyższe, to wiele tysięcy projektów inwestycyjnych jest odrzucanych przez przedsiębiorstwa, w wyniku czego nie następuje wzrost i odpowiedni rozwój gospodarczy.</u>
          <u xml:id="u-103.12" who="#CezaryMech">Jeśli chodzi o kwestię dotyczącą przystąpienia do RM2 i wymieniane tutaj kraje bałtyckie, które rzeczywiście przystąpiły do RM2 i powiązały swoje waluty z tą strefą 28 czerwca 2004 r., to należy pamiętać, że w tym momencie występuje wymóg znaczących redukcji deficytu strukturalnego, do wysokości co najmniej 0,5% PKB, a więc znaczne zacieśnienie polityki fiskalnej. Niemniej drugim elementem, który jest kluczowy, a o którym wszyscy, którzy orientują się w działaniach instytucji finansowych, jak też aktywów hedżingowych, muszą pamiętać, jest to, że jeśli nie nastąpi jednoczesne obniżenie stóp procentowych w kraju, który wiąże swoją walutę, to można przeprowadzić arbitraż na na różnicach stóp procentowych - to jest interests rate parity, a więc parytet stopy procentowej - polegający na tym, że jeśli waluty są powiązane, można wykupić tę walutę i jej zamianę w przyszłości w wartości forwardowej, zaciągnąć kredyt w euro, złożyć w depozyt w złotych i osiągnąć nadzwyczajne zyski. Dlatego też istnieje duże niebezpieczeństwo, jeśli jest dysparytet stóp procentowych, zawirowania na rynku kapitałowym.</u>
          <u xml:id="u-103.13" who="#CezaryMech">Drugi element, który jest istotny, dotyczy tego, że jeśli nastąpi obniżenie i wyrównanie wysokości stóp procentowych, możemy mieć casus zwiększonej podaży pieniądza, a wtedy może wystąpić taki przypadek, jaki zresztą wystąpił w krajach nadbałtyckich, polegający na tym, że zwiększona podaż pieniądza powoduje, iż nawet w kraju, w którym jest konstytucyjnie niemożliwe występowanie deficytu budżetowego, mają bardzo wysoką inflację. Jeśli chodzi o Łotwę, to inflacja wynosi prawie 7%, a jeśli chodzi o Estonię - 4,2%. I w tym momencie można nie spełnić kryterium dotyczącego wysokości inflacji.</u>
          <u xml:id="u-103.14" who="#CezaryMech">Jeśli chodzi o punkt, który był podnoszony, a który dotyczył Programu Konwergencji poprzedniego rządu, to chciałbym tylko powiedzieć, i jeszcze raz podkreślić, że w porównaniu z Programem Konwergencji z listopada 2004 r. - to jest tak ładnie tutaj zaznaczone kolorami i można to zobaczyć na wykresach - obecna prognoza na lata 2005–2007 przewiduje deficyt na poziomie niższym o 1 punkt procentowy w porównaniu z poprzednią, jeśli chodzi o rok 2005, 0,6%, jeśli chodzi o rok 2006. Jeśli zaś chodzi o dług w relacji do PKB, jest on również zaproponowany na niższym poziomie i jest niższy o 5,1% w 2005 r., o 3% w 2006 r. i 2% w roku 2007. A więc z wyjątkiem jednego wskaźnika, który dotyczy kwestii deficytu, i to przy założeniu, że OFE nie są elementem finansów publicznych, wszystkie wskaźniki są korzystniejsze, dlatego też ewentualne porównywanie z poprzednią prognozą pokazuje tylko i wyłącznie, że założenia obecnego rządu są bardziej konserwatywne i są korzystniejsze. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-103.15" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-104">
          <u xml:id="u-104.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję bardzo, panie ministrze.</u>
          <u xml:id="u-104.1" who="#komentarz">(Poseł Gabriela Masłowska: Można? Przepraszam, można? Nie otrzymaliśmy odpowiedzi na całą serię naszych pytań. Mam nadzieję, panie ministrze, że je otrzymamy na piśmie - tak?)</u>
          <u xml:id="u-104.2" who="#BronisławKomorowski">Tak, dziękuję bardzo, jest taka możliwość. Może pani tylko z panem ministrem porozmawiać na boku.</u>
          <u xml:id="u-104.3" who="#BronisławKomorowski">Proszę państwa, zamykam dyskusję.</u>
          <u xml:id="u-104.4" who="#BronisławKomorowski">Marszałek Sejmu proponuje, aby Sejm przyjął informację rządu dotyczącą opracowania nowego planu konwergencji i planowanej wizyty przedstawicieli rządu w tej sprawie w Komisji Europejskiej do wiadomości.</u>
          <u xml:id="u-104.5" who="#BronisławKomorowski">Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm propozycję przyjął.</u>
          <u xml:id="u-104.6" who="#BronisławKomorowski">Nie było żadnych innych wniosków, także w trakcie debaty.</u>
          <u xml:id="u-104.7" who="#BronisławKomorowski">Sprzeciwu nie słyszę.</u>
          <u xml:id="u-104.8" who="#BronisławKomorowski">Mamy zamknięty w ten sposób punkt porządku obrad. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-104.9" who="#BronisławKomorowski">Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 36. porządku dziennego: Informacja rządu z przebiegu realizacji ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej (stan na dzień 20 października 2005 r.) (druk nr 5) wraz ze stanowiskiem Komisji Zdrowia (druk nr 154).</u>
          <u xml:id="u-104.10" who="#BronisławKomorowski">Proszę o zabranie głosu podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia pana Andrzeja Wojtyłę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-105">
          <u xml:id="u-105.0" who="#AndrzejWojtyła">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-105.1" who="#AndrzejWojtyła">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym przedstawić informację o przebiegu realizacji ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej.</u>
          <u xml:id="u-105.2" who="#AndrzejWojtyła">Narastające zadłużenie w ochronie zdrowia stanowi i stanowiło jedno z głównych zadań rządu Rzeczypospolitej Polskiej. Realizację tego zadania umożliwiło uchwalenie przez Sejm ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej, która weszła w życie 21 maja 2005 r. Ustawa wprowadza mechanizmy, które umożliwiają restrukturyzację zobowiązań publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz tzw. JBR-ów czyli jednostek badawczo-rozwojowych, które zatrudniały na dzień 1 stycznia 2004 r. powyżej 50 osób. Restrukturyzacja zobowiązań wymaga podjęcia przez zakłady szeregu działań naprawczych, które służą poprawie sytuacji finansowo-ekonomicznej. Zadłużone zakłady opieki zdrowotnej mogą uczestniczyć w procesie restrukturyzacji finansowej, która obejmuje zobowiązania znane, powstałe w okresie od 1 stycznia 1999 r. do 31 grudnia 2004 r., publicznoprawne i cywilnoprawne, w tym dotyczące roszczeń pracowniczych z tytułu tzw. ustawy „203” - mówi o tym art. 4 ustawy, którą omawiamy.</u>
          <u xml:id="u-105.3" who="#AndrzejWojtyła">I tak w zakresie indywidualnych roszczeń pracowników wynikających z tzw. ustawy „203” ustawa daje możliwość uregulowania tych zobowiązań z pożyczki budżetu państwa i może to wiązać się z zawarciem przez zakład indywidualnych ugód z pracownikami.</u>
          <u xml:id="u-105.4" who="#AndrzejWojtyła">W zakresie zobowiązań publicznoprawnych restrukturyzacja polega na ich umorzeniu wraz z odsetkami po zakończonym procesie restrukturyzacji, pod warunkiem, że zakład spełni warunki określone w decyzji organu restrukturyzacyjnego.</u>
          <u xml:id="u-105.5" who="#AndrzejWojtyła">W zakresie zobowiązań cywilnoprawnych restrukturyzacja polega na zawarciu przez zakład ugody restrukturyzacyjnej z wierzycielami, określającej sposób uregulowania zobowiązań - to może być rozłożenie na raty, umorzenie części lub całości zobowiązań.</u>
          <u xml:id="u-105.6" who="#AndrzejWojtyła">Celem uzyskania środków na restrukturyzację finansową zakład może zaciągnąć pożyczkę z budżetu państwa, emitować obligacje, a także zaciągać kredyty bankowe. W budżecie państwa na rok 2005 na pożyczkę zarezerwowano środki w wysokości 2,2 mld zł, w projekcie ustawy budżetowej na rok 2006 zarezerwowano 1,1 mld zł. Pożyczka jest oprocentowana w wysokości 3% w stosunku rocznym. Zgodnie z art. 35 ust. 4 ustawy środki z pożyczki można przeznaczyć na spłatę w pierwszej kolejności należności głównej wobec pracowników z tytułu ustawy „203” za lata 2001–2004 r., zobowiązań publicznoprawnych, które nie podlegają umorzeniu, tj. składek na ubezpieczenie emerytalne, zdrowotne oraz społeczne, w części finansowanej przez ubezpieczonego, i należności z tytułu zobowiązań cywilnoprawnych objętych ugodą restrukturyzacyjną. Wypłata środków następuje w trzech ratach. Spłata pożyczki musi nastąpić w ciągu 10 lat od dnia podpisania umowy o pożyczkę. Istnieje możliwość umorzenia pozostałej do spłaty kwoty pożyczki, jeśli zakład uzyskał decyzję o zakończeniu postępowania restrukturyzacyjnego oraz w okresie do 5 lat od wydania decyzji o warunkach restrukturyzacji spłacił 50% kwoty pożyczki. Jest to zgodne z art. 35 ust. 10 ustawy.</u>
          <u xml:id="u-105.7" who="#AndrzejWojtyła">Innym mechanizmem wspierającym działania restrukturyzacyjne jest umożliwienie uzyskania dotacji przez zakłady opieki zdrowotnej, które w dniu złożenia wniosku o dotację nie miały zaległości w spłacie zobowiązań znanych na dzień 31 grudnia 2004 r. Dotacja służy wsparciu działań polegających na restrukturyzacji zatrudnienia i zmianach w strukturze organizacyjnej w zakładzie lub innych działań mających na celu poprawę sytuacji ekonomicznej zakładu bądź służących poprawie jakości udzielanych świadczeń zdrowotnych.</u>
          <u xml:id="u-105.8" who="#AndrzejWojtyła">Restrukturyzacja przeprowadzana jest w zakładach, dla których organem założycielskim jest minister zdrowia, oraz w zakładach samorządu terytorialnego, dla których organem restrukturyzacyjnym jest wojewoda. Przebieg restrukturyzacji przedstawia się następująco: z danych urzędów wojewódzkich i wojewódzkich centrów zdrowia publicznego wynika, że do organów restrukturyzacyjnych wpłynęło 516 wniosków o wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego; wydano 508 postanowień o wszczęciu postępowań restrukturyzacyjnych i wydano 8 decyzji o odmowie wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego z uwagi m.in. na złożenie wniosku przez zakłady będące w stanie likwidacji, czy też nieuzyskanie pozytywnej opinii organu tworzącego o projekcie programu restrukturyzacji. 88 zakładów, dla których organem restrukturyzacyjnym jest wojewoda, które mogły skorzystać z ustawy, nie złożyło wniosku o wszczęcie takiego postępowania. Wydano 291 decyzji o warunkach restrukturyzacji, zawieszono 40 postępowań, w tym 30 postępowań na mocy ustawy w związku ze złożeniem wniosku do sądu o uchylenie ugody restrukturyzacyjnej i 2 postępowania na wniosek zakładu; wydano 6 decyzji o umorzeniu postępowania.</u>
          <u xml:id="u-105.9" who="#AndrzejWojtyła">Zakłady uczestniczące w procesie restrukturyzacji, dla których organem restrukturyzacyjnym jest wojewoda, korzystają z następujących źródeł finansowania: 96,4% zakładów, tj. 497 podmiotów, będzie ubiegać się o pożyczkę ze Skarbu Państwa na sumę 1,7 mld zł; 181 zakładów zaciąga kredyty bankowe na sumę 1,2 mld zł; 252 zakłady występują o umorzenie zobowiązań publicznoprawnych na sumę 1 mld zł; 13 zakładów zawiera ugody cywilnoprawne obejmujące zobowiązania na sumę około 17,6 mln zł; 56 zakładów planuje, iż jednostki samorządu terytorialnego przejmą ich zobowiązania na sumę 292,9 mln zł; 29 zakładów planuje otrzymanie dotacji od jednostek samorządu terytorialnego na sumę 83 mln zł; z innych źródeł zakłady planują pozyskać środki na sumę ok. 432 mln zł.</u>
          <u xml:id="u-105.10" who="#AndrzejWojtyła">Do Ministerstwa Zdrowia wpłynęło 56 wniosków o wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego. W związku z art. 23 ust. 1 ustawy dotyczącym konieczności przesyłania projektów programów restrukturyzacyjnych składanych do ministra zdrowia przez zakłady, dla których organem tworzącym jest minister, centralny organ administracji rządowej albo wojewoda, skierowano 36 wniosków do zaopiniowania do ministra skarbu, który pozytywnie zaopiniował 28 wniosków, w przypadku jednego wniosku decyzja była negatywna. Wnioski dwóch zakładów zostały dwukrotnie negatywnie rozpatrzone i zaskarżyły one te postanowienia do sądu administracyjnego.</u>
          <u xml:id="u-105.11" who="#AndrzejWojtyła">Zakłady biorące udział w procesie restrukturyzacji, dla których organem restrukturyzacyjnym jest minister zdrowia, korzystają z następujących źródeł finansowania: 48 podmiotów - z pożyczki Skarbu Państwa na sumę 200 mln zł, 6 jednostek - z kredytów bankowych na sumę 162 mln zł, 14 zakładów - umorzenie zobowiązań publicznoprawnych na sumę 38 mln zł, 21 zakładów - zawarcie umów cywilnoprawnych obejmujących zobowiązania na kwotę 220 mln zł.</u>
          <u xml:id="u-105.12" who="#AndrzejWojtyła">Zgodnie z art. 40 ustawa przewiduje możliwość uzyskania dotacji przez niezadłużone zakłady opieki zdrowotnej. Na ten cel w ustawie budżetowej na 2005 r. zaplanowano środki w wysokości 100 mln zł. Minister finansów na wniosek ministra zdrowia, po pozytywnym zaopiniowaniu przez Komisję Finansów Publicznych Sejmu, zwiększył dotację o kolejne 100 mln zł. Stąd też łączna kwota przeznaczona na wsparcie działań restrukturyzacyjnych dla niezadłużonych zakładów opieki zdrowotnej wynosi 200 mln zł. Złożono 318 wniosków o dotację na kwotę 626,9 mln zł, 15 wniosków odrzucono z przyczyn formalnych. Kierownictwo Ministerstwa Zdrowia zaakceptowało propozycję podziału dotacji na łączną kwotę 200 mln zł dla 303 zakładów opieki zdrowotnej.</u>
          <u xml:id="u-105.13" who="#AndrzejWojtyła">Ustawa z 15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej przewiduje również wydanie decyzji o umorzeniu postępowania restrukturyzacyjnego w dwóch przypadkach. Jeżeli w terminie czterech miesięcy od dnia wydania postanowienia o wszczęciu postępowania restrukturyzacyjnego nie zostały spełnione warunki niezbędne do wydania decyzji o warunkach restrukturyzacji, jeżeli w terminie 24 miesięcy od wydania decyzji o warunkach restrukturyzacji nie zostały spełnione warunki określone w tej decyzji, nie jest zatem możliwe wydanie decyzji o zakończeniu postępowania restrukturyzacyjnego.</u>
          <u xml:id="u-105.14" who="#AndrzejWojtyła">Konsekwencją umorzenia postępowania jest niemożność umorzenia zobowiązań publicznoprawnych, nieuzyskanie trzeciej raty pożyczki z budżetu państwa, jeżeli umorzenie postępowania nastąpiło na etapie wydawania decyzji o warunkach restrukturyzacji, podjęcie zawieszonych postępowań komorniczych. Ugoda restrukturyzacyjna przestaje wiązać zakład oraz wierzycieli wierzytelności cywilnoprawnych, chyba że w terminie 14 dni od dnia wydania decyzji o umorzeniu postępowania opowie się za nią ponad 50% wierzycieli wierzytelności cywilnoprawnych mających łącznie ponad dwie trzecie ogólnej sumy wierzytelności przysługujących wierzycielom. Konsekwencją umorzenia jest również to, że brak jest możliwości umorzenia części pożyczki, albowiem warunkiem umorzenia 50% należności głównej z tytułu pożyczki jest wydanie decyzji o zakończeniu postępowania. Dotychczas wydano 6 decyzji o umorzeniu postępowania restrukturyzacyjnego ze względu na to, że zakłady nie wywiązały się z zapowiadanych działań restrukturyzacyjnych. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-106">
          <u xml:id="u-106.0" who="#BronisławKomorowski">Dziękuję, panie ministrze.</u>
          <u xml:id="u-106.1" who="#BronisławKomorowski">Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji pana posła Krzysztofa Grzegorka.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-107">
          <u xml:id="u-107.0" who="#KrzysztofGrzegorek">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Ponieważ informacja przedstawiona w tej chwili na posiedzeniu przez pana ministra jest tożsama z informacją, którą otrzymała 14 grudnia Komisja Zdrowia, to pozwolę sobie już nie streszczać wystąpienia pana ministra, tylko przejść do dyskusji, która miała miejsce w komisji. Myślę, że ona jest o wiele ciekawsza i identyfikująca prawdziwe problemy, które obecnie dotyczą ochrony zdrowia.</u>
          <u xml:id="u-107.1" who="#KrzysztofGrzegorek">W trakcie dyskusji na posiedzeniu komisji padło szereg głosów dotyczących ustawy, jej realizacji i zagrożeń z niej wynikających. W toku dyskusji posłowie zgłosili wiele uwag, komisja doszła do wniosku, taka informacja została przyjęta, byliśmy zgodni co do tego, że ta ustawa nie jest doskonała, że nieszczęściem stało się to, że wprowadzono do niej kilkadziesiąt poprawek w Senacie i skutki jej realizacji zostały zmienione.</u>
          <u xml:id="u-107.2" who="#KrzysztofGrzegorek">Jedno z pytań, które skierowano do pana ministra, dotyczyło tego, czy trwają obecnie prace legislacyjne nad tym, aby tę pożyczkę zakładom opieki zdrowotnej umorzyć w całości, co podobno na zebraniu klubu Prawa i Sprawiedliwości obiecał pan minister Religa. Oprócz tego, wydaje się, że jest tutaj szereg innych zagrożeń, bardzo ważnych, które zostały zidentyfikowane w toku rozmów i prac komisji.</u>
          <u xml:id="u-107.3" who="#KrzysztofGrzegorek">Z informacji pana ministra wynikało, że nie zostało wykorzystanych w roku 2005 blisko 600 mln zł z pieniędzy zagwarantowanych w budżecie państwa na pożyczki dla zakładów, które są objęte programem restrukturyzacji. Wynikało to z tego, że warunki objęcia pomocą publiczną, a także warunki realizacji tej pomocy i restrukturyzacji zakładów opieki zdrowotnej, te wszystkie stawiane wymagania formalnoprawne tak zostały skomplikowane, że było bardzo trudno je spełnić. Problem związany z realizacją tej ustawy wynikał z realizacji transzy trzeciej „ustawy 203”. Aby spełnić trzecią transzę, spełnić wymogi proceduralne, aby otrzymać trzecią transzę i zamknąć proces restrukturyzacyjny, i w pełni skorzystać z tej ustawy, trzeba było podpisać ugodę z wierzycielami cywilnoprawnymi i musiało być ich 50% co najmniej, a kwota zadłużenia z tytułu roszczeń cywilnoprawnych musiała opiewać na ponad dwie trzecie wszystkich należności z tego tytułu.</u>
          <u xml:id="u-107.4" who="#KrzysztofGrzegorek">Jak państwo doskonale wiecie, średni szpital w Polsce, który ma budżet wynoszący około 30 mln zł, może mieć takich wierzycieli cywilnoprawnych -to są zakłady, które dostarczają materiały i innego rodzaju usługi - od 250 do 300, w zależności od tego, jaka jest sieć handlowa wokół tego szpitala. Podpisanie tych ugód, zgodnie z tymi restrykcjami, stwarzało szereg wielkich problemów dla dyrekcji zakładów opieki zdrowotnej. Część szpitali, aby spełnić ten wymóg i zamknąć proces restrukturyzacyjny, korzystała z kredytów komercyjnych, które były gwarantowane przez organy założycielskie. Jak wiemy z informacji pana ministra, dla ponad 480 jednostek organami restrukturyzacyjnymi są wojewodowie, czyli są to de facto szpitale powiatowe, których organami założycielskimi są starostwa powiatowe czy rady powiatu. Budżety rad powiatu bardzo często to bez mała połowa zadłużenia poszczególnych jednostek, poręczenie takich kredytów w wielu sytuacjach jest niemożliwe. Dlatego prawdopodobnie - bo tych informacji jeszcze od ministra nie dostaliśmy - nie uruchomiono tych 600 mln zł. Dlatego że, aby można było wdrożyć w pełni te programy, trzeba było wprowadzić programy restrukturyzacyjne, które były zatwierdzane przez organy założycielskie. A przy takich kłopotach, jakie mają obecnie powiaty, poręczenie tych kredytów było bardzo skomplikowane.</u>
          <u xml:id="u-107.5" who="#KrzysztofGrzegorek">Mimo tego, jak wynika z informacji pana ministra, szereg zakładów ten trzeci wymóg spełniło. Dlaczego spełniło? Dlatego że - i te informacje są już w tej chwili pewne - w wielu sytuacjach toczyło się to w czasie kampanii wyborczej. Bo okres realizacji i wchodzenia w te programy restrukturyzacyjne właśnie, niestety, dotyczył tego czasu. Wiele ugód i porozumień z wierzycielami było podpisywanych na wyrost. Dla dyrektorów szpitali, oprócz tego, że chcieli oni uregulować należności przewidziane dla pracowników z tytułu „ustawy 203”, największym problemem, a może nawet większym niż „ustawa 203”, byli w tym czasie komornicy, którzy w szpitalach zajmowali konta i pobierali większość pieniędzy przeznaczonych na działalność bieżącą. Dlatego co do szeregu podpisywanych ugód z góry było wiadomo, że one będą niemożliwe do zrealizowania, i takie widmo w pierwszej połowie tego roku stoi przed polskim szpitalnictwem. Chodzi o to, że w niedalekiej przyszłości, wtedy kiedy trzeba będzie te ugody realizować, okaże się, iż większość szpitali z tego obowiązku wywiązać się nie może.</u>
          <u xml:id="u-107.6" who="#KrzysztofGrzegorek">Padały również postulaty, aby minister zdrowia dokładnie przyjrzał się wszystkim szpitalom, które podlegają restrukturyzacji, i aby wdrożono postępowanie, które by pomagało szpitalom ewentualnie w umorzeniu zadłużenia publicznoprawnego, i żeby tym, które w tej chwili się bilansują, czyli nie przynoszą strat bieżących, pomóc również w spłacie innego typu zobowiązań, m.in. zobowiązań cywilnoprawnych. Pozytywne w tej chwili zjawiska związane z realizacją tej ustawy są już obserwowane, dlatego, jak pan minister powiedział, bieżące wymagalne zadłużenie uległo zmniejszeniu. Byłoby więc bardzo smutne, gdyby tych dobrych i pozytywnych zjawisk, które zaistniały w czasie realizacji tego programu, nie udało się zachować.</u>
          <u xml:id="u-107.7" who="#KrzysztofGrzegorek">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Po zapoznaniu się z informacją Ministerstwa Zdrowia na temat realizacji tej ustawy Komisja Zdrowia rekomenduje przyjęcie tej informacji. 10 głosów było za jej przyjęciem, 2 posłów wstrzymało się od głosu. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-107.8" who="#komentarz">(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek Sejmu Jarosław Kalinowski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-108">
          <u xml:id="u-108.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-108.1" who="#JarosławKalinowski">Sejm podjął decyzję o wysłuchaniu w dyskusji nad tym punktem porządku dziennego 5-minutowych oświadczeń w imieniu klubów.</u>
          <u xml:id="u-108.2" who="#JarosławKalinowski">Otwieram dyskusję.</u>
          <u xml:id="u-108.3" who="#JarosławKalinowski">O zabranie głosu proszę panią poseł Halinę Olendzką, klub Prawo i Sprawiedliwość.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-109">
          <u xml:id="u-109.0" who="#HalinaOlendzka">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Mam honor w imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość przedłożyć stanowisko naszego klubu wobec informacji o przebiegu realizacji ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej.</u>
          <u xml:id="u-109.1" who="#HalinaOlendzka">Ustawa o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej, mająca stanowić rozwiązanie szczególnie trudnego problemu narastającego zadłużenia placówek służby zdrowia, została przyjęta przez zadłużone zakłady opieki zdrowotnej z wielką nadzieją. Niestety w trakcie realizacji procesów restrukturyzacji w wielu zakładach opieki zdrowotnej pojawiły się trudności. Pojawiły się również zarzuty związane z niedoskonałością proponowanych rozwiązań legislacyjnych. Mowa oczywiście o ustawie z dnia 15 kwietnia 2005 r., a więc ustawie o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej, przyjętej przez Sejm z poprawkami Senatu. W trakcie realizacji tejże ustawy okazało się bowiem, że poprawki do ustawy zaproponowane przez Senat, zamiast ułatwić zadłużonym jednostkom służby zdrowia wyjście z impasu, niejednokrotnie skomplikowały sytuację. Jednym słowem okazało się, że przyjęcie ustawy w kształcie proponowanym pierwotnie przez Sejm w dniu 22 marca 2005 r. byłoby rozwiązaniem znacznie lepszym. Przyjęte przez Sejm 15 kwietnia poprawki Senatu, znacznie modyfikujące tamtą ustawę, powiem krótko, popsuły ją.</u>
          <u xml:id="u-109.2" who="#HalinaOlendzka">Jednym z częściej podnoszonych wobec tej ustawy zarzutów jest preferowanie przez ustawodawcę tych zakładów opieki zdrowotnej, w których dominują zobowiązania publicznoprawne. Wiadomo, że ustawa w kwestii tych zobowiązań daje możliwość ich umorzenia, zaś w przypadku zobowiązań cywilnoprawnych przymusza do starania się o ugody z wierzycielami. Zgoda wierzycieli wierzytelności cywilnoprawnych na umorzenie w części lub w całości należności cywilnoprawnych jest niezwykle trudna i zdarza się niezwykle rzadko. W związku z tym duża część zakładów, w których zobowiązania cywilnoprawne stanowiły większość, nie mogła skorzystać z dobrodziejstwa tej ustawy. Ponadto ustawa w nowym kształcie faworyzuje zadłużone zakłady opieki zdrowotnej w przeciwieństwie do tych, gdzie tych zadłużeń nie ma względnie są one zdecydowanie mniejsze.</u>
          <u xml:id="u-109.3" who="#HalinaOlendzka">Podlegający restrukturyzacji zakład w celu uzyskania środków finansowych może emitować obligacje, zaciągać pożyczkę, a także zaciągać kredyty bankowe. Skarb Państwa udziela zakładowi pożyczki, jeżeli spełni on warunki określone w art. 35 ustawy restrukturyzacyjnej. Łączna kwota pożyczki z budżetu Skarbu Państwa jest ustalona w ustawie budżetowej i nie może przekraczać kwoty 2,2 mld zł. Pożyczka jest oprocentowana w wysokości 3% w stosunku rocznym. Środki z pożyczki są wypłacane w trzech ratach. Należność główna musi być spłacona nie później niż w okresie 10 lat od dnia podpisania umowy o pożyczkę. Jednakże samodzielnemu publicznemu zakładowi opieki zdrowotnej, co do którego wydano decyzję o zakończeniu postępowania restrukturyzacyjnego i który w okresie do 5 lat od wydania decyzji o warunkach restrukturyzacji spłacił 50% należności głównej, umarza się pozostałą część pożyczki.</u>
          <u xml:id="u-109.4" who="#HalinaOlendzka">O pożyczkę mogą ubiegać się te publiczne zakłady opieki zdrowotnej, które przedstawiły programy restrukturyzacyjne. Nie ma natomiast żadnej pewności, że plany tychże jednostek powiodą się, bo nie wszystko przecież od nich zależy. Zbyt dużo niestety zależy od wierzycieli zobowiązań cywilnoprawnych zadłużonych ZOZ-ów. Jeśli ugody nie zostaną podpisane, to restrukturyzujący się podmiot nie otrzyma 100% należnej pożyczki, a jedynie 75%. Ponadto nie będzie miał szans na umorzenie części zobowiązań publicznych oraz publicznoprawnych oraz na umorzenie 50% pożyczki. Aby szpital mógł w pełni skorzystać z dobrodziejstwa ustawy, musi znaleźć się przynajmniej 50% wierzycieli wierzytelności cywilnoprawnych mających łącznie ponad 2/3 ogólnej sumy wierzytelności, którzy podpisali ugody ze szpitalem. Oznacza to, że wierzyciele tychże ZOZ-ów mogli skutecznie blokować proces restrukturyzacji. Oprócz tego ustawa nie zabezpiecza środków na spłatę zobowiązań cywilnoprawnych, co ogranicza możliwość zawierania ugód z wierzycielami, a w konsekwencji pozyskiwania kolejnych rat pożyczki z BGK. O przyczynach mówił wcześniej pan doktor Grzegorek. Dużą wątpliwość budzi też kwestia spłaty zaciągniętych od Skarbu Państwa pożyczek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-110">
          <u xml:id="u-110.0" who="#JarosławKalinowski">Pani poseł, z całym szacunkiem, minął czas przewidziany dla klubu. Proszę zmierzać do konkluzji.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-111">
          <u xml:id="u-111.0" who="#HalinaOlendzka">Panie marszałku, ponieważ rzeczywiście czas jest bardzo krótki, a problem rozległy, muszę stwierdzić jedno: klub Prawa i Sprawiedliwości uważa, że ustawa o pomocy publicznej i restrukturyzacji zakładów opieki zdrowotnej tylko częściowo spełniła pokładane w niej nadzieje. Nie możemy nie zauważyć faktu, że mimo przyjętych przez Sejm poprawek Senatu ustawa ta dała jednakowoż pewien czas na oddech, na zaczerpnięcie oddechu i na odcięcie się od wiszącego nad wieloma zakładami opieki zdrowotnej widma egzekucji komorniczych.</u>
          <u xml:id="u-111.1" who="#HalinaOlendzka">Klub Prawo i Sprawiedliwość dostrzega również fakt, iż dla dużej części zadłużonych jednostek służby zdrowia proces restrukturyzacyjny zakończy się pomyślnie. W obecnym kształcie ustawa ta, mimo iż na pewno nie jest to ustawa doskonała, jest lepsza od wcześniej proponowanych nam rozwiązań, które zmierzały do tego, aby zakłady opieki zdrowotnej przekształcić w spółki prawa handlowego, co wiązałoby się z uwłaszczeniem na majątku publicznych zakładów opieki zdrowotnej i stwarzałoby możliwość do licznych nadużyć.</u>
          <u xml:id="u-111.2" who="#HalinaOlendzka">Chcę tylko dodać, że gdyby Platforma Obywatelska, która łącznie z Prawem i Sprawiedliwością pracowała nad tą ustawą, wytrwała w swoich postanowieniach i popierała tę ustawę, a nie wstrzymywała się od głosu, być może w chwili obecnej problemy służby zdrowia byłyby znacznie mniejsze, a pracownicy służby zdrowia mogliby zajmować się tym, co w istocie jest najważniejsze: dbaniem o zdrowie i życie swoich pacjentów. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-111.3" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-112">
          <u xml:id="u-112.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo, pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-112.1" who="#JarosławKalinowski">Właśnie mamy okazję poznać stanowisko Klubu Parlamentarnego Platforma Obywatelska w tej sprawie.</u>
          <u xml:id="u-112.2" who="#JarosławKalinowski">Bardzo proszę o zabranie głosu pana posła Macieja Świątkowskiego.</u>
          <u xml:id="u-112.3" who="#JarosławKalinowski">Bardzo proszę, panie pośle.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-113">
          <u xml:id="u-113.0" who="#MaciejŚwiątkowski">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze! W imieniu Klubu Parlamentarnego Platforma Obywatelska mam przyjemność przedstawić stanowisko do informacji rządu z przebiegu realizacji ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej.</u>
          <u xml:id="u-113.1" who="#MaciejŚwiątkowski">W związku z wygórowanymi i zawiłymi uwarunkowaniami uzyskania pomocy finansowej określonej w ustawie nie wszystkie publiczne zakłady opieki zdrowotnej mogły skorzystać z jej dobrodziejstwa. Dyrektorzy publicznych zakładów opieki zdrowotnej w swej znakomitej większości jako osoby doświadczone w zarządzaniu jednostkami ochrony zdrowia podchodzą do zaproponowanej przez Sejm pomocy finansowej dla swoich zadłużonych jednostek z dużym sceptycyzmem, ponieważ po pierwsze, planowane w budżecie państwa pieniądze nie pokrywają całości zobowiązań wobec pracowników wynikających z tzw. ustawy 203, po drugie, pożyczka obciąża jednostkę dodatkowymi kosztami bankowymi, a przede wszystkim szpitale ograniczone są sztywnym gorsetem finansowym z Narodowego Funduszu Zdrowia i wynikającym z tego tytułu brakiem płatności za ponadlimitowe świadczenia zdrowotne. Te nadwykonania, szczególnie w zakresie przyjęć pacjentów w celu ratowania życia, są przedmiotem wielu postępowań sądowych w całej Polsce i wiele orzeczeń sądów w tej sprawie jest korzystnych dla szpitali.</u>
          <u xml:id="u-113.2" who="#MaciejŚwiątkowski">Nadwykonania te powodują dalszy, istotny wzrost zobowiązań cywilnoprawnych i po części publicznoprawnych, głównie szpitali wielospecjalistycznych. Gdyby szpitalom zapłacono za wystawione faktury tytułem udzielania ponadlimitowych świadczeń zdrowotnych ratujących życie chorego ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, to problem ich zadłużenia byłby istotnie mniejszy, uważamy, że może na poziomie uregulowania wszystkich zobowiązań wymagalnych.</u>
          <u xml:id="u-113.3" who="#MaciejŚwiątkowski">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Aż 108 publicznych zakładów opieki zdrowotnej nie złożyło wniosku o pożyczkę gwarantowaną przez Skarb Państwa. Część publicznych zakładów opieki zdrowotnej, które złożyły wnioski, będzie miała umorzenie procesu restrukturyzacyjnego i nie skorzysta ze środków finansowych gwarantowanych w budżecie. Bardzo wiele z tych zakładów, które złożyły wnioski, nie jest w stanie skorzystać z trzeciej transzy pożyczki w wysokości 25% pozyskanej kwoty.</u>
          <u xml:id="u-113.4" who="#MaciejŚwiątkowski">W związku z powyższym mimo bardzo złej kondycji finansowej szpitali nie wykorzystano aż 550 mln zł kwoty zaplanowanej w budżecie państwa na rok 2005, a wielkość ta może ulec zwiększeniu w związku z niewykorzystaniem przez szpitale trzeciej transzy pożyczki. Z tego samego powodu istnieje nikłe zainteresowanie ze strony szpitali zaciąganiem na dobrych warunkach kredytów bankowych. Planuje to tylko 187 szpitali. Umorzenie zobowiązań publicznoprawnych planuje 266 szpitali, cywilnoprawnych 37 zakładów, a na przykład emisję obligacji tylko 15 zakładów opieki zdrowotnej, z czego wydano tylko jedną pozytywną opinię.</u>
          <u xml:id="u-113.5" who="#MaciejŚwiątkowski">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Problem zadłużenia szpitali, głównie klinicznych i wielospecjalistycznych, pomimo realizacji ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji opieki zdrowotnej nadal jest aktualny, pilny i najważniejszy, a brak jego rozwiązania może być zagrożeniem dla bezpieczeństwa zdrowotnego w Polsce.</u>
          <u xml:id="u-113.6" who="#MaciejŚwiątkowski">Uważamy, że ustawa o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej powinna być w trybie pilnym znowelizowana, a rząd powinien szukać nowych dalszych rozwiązań w celu rozwiązania nabrzmiałego problemu długów szpitali.</u>
          <u xml:id="u-113.7" who="#MaciejŚwiątkowski">Klub Platformy Obywatelskiej będzie głosował przeciw przyjęciu informacji rządu z przebiegu realizacji ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. również dlatego, że dokument ten nie zawiera tak istotnych informacji jak analiza przyczyn, z powodu których aż 108 zakładów opieki zdrowotnej, to jest blisko 20% szpitali, chociaż są zadłużone, nie złożyło wniosków o pożyczkę, analiza przyczyn, z powodu których większość dużych polskich szpitali nie będzie mogła skorzystać z trzeciej raty w wysokości 25% zaplanowanej kwoty pożyczki. Brak też przeprowadzonej symulacji oceniającej, jaka kwota ponad wymienioną już przeze mnie kwotę 550 mln zł nie będzie wykorzystana przez zadłużone publiczne zakłady opieki zdrowotnej, chociaż w wydatkach państwa na rok 2005 zaplanowano pieniądze w wysokości 2,2 mld zł.</u>
          <u xml:id="u-113.8" who="#MaciejŚwiątkowski">Co obecny rząd pod kierownictwem pana Kazimierza Marcinkiewicza od chwili jego powołania zrobił, aby efektywniej wykorzystać zabezpieczone pieniądze dla zadłużonych szpitali? Mamy wrażenie, że nic nie zrobił, a nawet nie przedstawił rzetelnej informacji, co możemy domniemywać na podstawie zapisów w budżecie państwa na rok 2006 w art. 8 ust. 2, który chcę na koniec zacytować: Upoważnia się ministra właściwego do spraw finansów do dokonania ze środków budżetu państwa wypłat z tytułu pożyczek udzielonych szpitalom na podstawie ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej do kwoty 1100 mln zł przy jednoczesnym założeniu, że suma dokonanych wypłat z tego tytułu w latach budżetowych 2005 i 2006 nie może przekroczyć łącznej kwoty 2200 mln zł.</u>
          <u xml:id="u-113.9" who="#MaciejŚwiątkowski">A więc kwota 550 mln zł wzrosła do kwoty 1100 mln zł niewykorzystanych środków zaplanowanych w budżecie państwa na ten rok. Uważam, że nie świadczy to dobrze o rządzie. Dziękuję za uwagę.</u>
          <u xml:id="u-113.10" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-114">
          <u xml:id="u-114.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-114.1" who="#JarosławKalinowski">Proszę jeszcze chwileczkę, panie pośle. Proszę o doprecyzowanie stanowiska klubu. Czy mam rozumieć pańską wypowiedź jako wniosek o odrzucenie informacji, czy tylko stanowisko, że jeżeli będzie taki wniosek, to klub zachowa się tak bądź tak?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-115">
          <u xml:id="u-115.0" who="#MaciejŚwiątkowski">Jest to wniosek formalny o odrzucenie informacji rządu o realizacji tej ustawy.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-116">
          <u xml:id="u-116.0" who="#JarosławKalinowski">Teraz rozumiem, dziękuję bardzo. Teraz było to powiedziane precyzyjnie.</u>
          <u xml:id="u-116.1" who="#JarosławKalinowski">Bardzo proszę o zabranie głosu panią poseł Reginę Wasilewską-Kitę z klubu Samoobrona.</u>
          <u xml:id="u-116.2" who="#JarosławKalinowski">Bardzo proszę, pani poseł.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-117">
          <u xml:id="u-117.0" who="#ReginaWasilewskaKita">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze! Ustawa z 15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej to tylko jedna część założeń z przygotowywanych ustaw poprzedniego rządu dotyczących restrukturyzacji i komercjalizacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej.</u>
          <u xml:id="u-117.1" who="#ReginaWasilewskaKita">Celem było poprawienie sytuacji finansowej, a restrukturyzacja miała polegać na ograniczaniu zobowiązań publicznoprawnych i cywilnoprawnych powstałych do 31 grudnia 2004 r. Efektem miało być doprowadzenie zakładów opieki zdrowotnej do bieżącej obsługi zobowiązań i zachowania płynności finansowej. W toku dalszych przekształceń miało nastąpić przekształcenie zakładów opieki zdrowotnej w spółki użyteczności publicznej podlegające Kodeksowi handlowemu z możliwością ogłaszania upadłości. I dobrze się stało, iż przytoczona ustawa została tak skonstruowana wysiłkiem poprzedniej Komisji Zdrowia, która przyjęła tylko część dotyczącą restrukturyzacji zadłużenia. W uzasadnieniu potrzeby restrukturyzacji i komercjalizacji podano, iż przetnie to spiralę narastającego zadłużenia, wpłynie na oszczędną gospodarkę finansową i efektywniejsze zarządzanie.</u>
          <u xml:id="u-117.2" who="#ReginaWasilewskaKita">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Nie będę oryginalna, jeżeli powiem, że wina dotycząca obecnej sytuacji w ochronie zdrowia została przypisana jednostkom ochrony zdrowia, to jest zarządzającym i pracownikom. Oczywiście bez winy są poszczególni ministrowie zmieniających się rządów, bez winy są organy założycielskie, bez winy są wojewodowie, również bez winy jest kasa chorych, a obecnie Narodowy Fundusz Zdrowia.</u>
          <u xml:id="u-117.3" who="#ReginaWasilewskaKita">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! To przecież te organy władzy państwowej zostały ustawowo wyposażone w instrumenty prawne oraz merytoryczne do zadań, które zostały określone w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Przedstawiona informacja pokazała skalę tego, z jaką determinacją jednostki ochrony zdrowia przystępowały do zadań restrukturyzacyjnych, zarówno te, które miały zobowiązania, jak i te, które zobowiązań nie miały, zaś wypłaciły ustawowo zagwarantowane kwoty z tytułu tzw. ustawy 203. Ukazane w materiale źródła finansowania są następujące: w 80% jest to bank, który udziela pożyczki, kredytu, uczestniczy w przygotowaniu emisji obligacji, drugim źródłem są jednostki samorządu terytorialnego.</u>
          <u xml:id="u-117.4" who="#ReginaWasilewskaKita">Prognozowany koszt restrukturyzacji, jakie zostały wykazane w informacji, wyniesie ok. 6 mld zł, ale na rzeczywisty koszt tego przedsięwzięcia trzeba będzie jeszcze poczekać. Z wielu jednostek uczestniczących w procesie restrukturyzacji odzywają się głosy, iż tym założeniom restrukturyzacyjnym mogą nie sprostać. O dotację mogły występować również jednostki, które miały uregulowane zobowiązania. Z przedstawionych materiałów wynika, iż otrzymały zwrot tylko 1/3 poniesionych kosztów. Jest to namacalny przykład pokazujący, jak traktowane są jednostki, których funkcjonowanie jest oparte na rachunku ekonomicznym.</u>
          <u xml:id="u-117.5" who="#ReginaWasilewskaKita">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! To właśnie pracownicy jednostek ochrony zdrowia, zarządzający i pacjenci ponosili i ponoszą koszty nieodpowiedzialnej polityki państwa w sektorze zdrowia, a tak naprawdę koszty braku tej polityki. Zobowiązania te wynikały z tytułu tzw. ustawy 203 oraz nadwykonań i powinny być pokryte w całości z budżetu państwa.</u>
          <u xml:id="u-117.6" who="#ReginaWasilewskaKita">Klub Parlamentarny Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej złożył projekt ustawy dotyczącej restrukturyzacji zobowiązań jednostek ochrony zdrowia. Projekt naszego klubu przewiduje radykalne oddłużenie publicznej służby zdrowia w ten sposób, że długi przejmą organy założycielskie publicznej służby zdrowia, to jest rząd i samorządy, a następnie ustalą:</u>
          <u xml:id="u-117.7" who="#ReginaWasilewskaKita">- które długi publicznej służby zdrowia są skutkiem niekompetencji i beztroski kolejnych ekip rządzących, a które skutkiem celowego zaniżania kontraktów i decentralizacji deficytu budżetowego,</u>
          <u xml:id="u-117.8" who="#ReginaWasilewskaKita">- które długi publicznej służby zdrowia są skutkiem obiektywnego niedoboru środków na ochronę zdrowia, a które skutkiem zwykłych przestępstw niektórych kierownictw publicznych zakładów opieki zdrowotnej.</u>
          <u xml:id="u-117.9" who="#ReginaWasilewskaKita">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Klub Parlamentarny Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej rekomenduje przyjęcie informacji z przebiegu realizacji ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-118">
          <u xml:id="u-118.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-118.1" who="#JarosławKalinowski">Głos zabierze pan poseł Zbigniew Podraza, Sojusz Lewicy Demokratycznej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-119">
          <u xml:id="u-119.0" who="#ZbigniewMarianPodraza">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt przedstawić w dzisiejszej debacie sejmowej stanowisko Klubu Poselskiego SLD dotyczące informacji rządu z przebiegu realizacji ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej, zawartej w druku nr 5.</u>
          <u xml:id="u-119.1" who="#ZbigniewMarianPodraza">Rozwiązanie problemu zadłużenia zakładów opieki zdrowotnej stanowi jeden z najistotniejszych problemów, których rozwiązanie ma kolosalne znaczenie dla funkcjonowania systemu opieki zdrowotnej w Polsce. Zgodnie z zapisem art. 32 tej ustawy Rada Ministrów przedkłada Sejmowi nie rzadziej niż raz na 6 miesięcy informację z przebiegu restrukturyzacji do chwili jej zakończenia. Jest to więc pierwsza informacja rządu obejmująca początkowy okres wdrażania tej ustawy.</u>
          <u xml:id="u-119.2" who="#ZbigniewMarianPodraza">Przyjęcie ustawy w dniu 15 kwietnia 2005 r. poprzedzone było bez mała półtoraroczną debatą w poprzedniej kadencji Sejmu. Przypomnę, że projekt ustawy trafił do Sejmu jesienią 2003 r. i po kilku autopoprawkach rządu oraz po pracy w komisjach sejmowych przyjął ostateczną formę 15 kwietnia 2005 r. Przyjęta ustawa mimo ograniczenia jej zakresu w stosunku do projektu rządowego czy też prezydenckiego stanowi pewien przełom w dotychczasowym podejściu do rozwiązywania problemu zadłużenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Ustawa nie wprowadza kolejnego prostego oddłużania, co miało kilkakrotnie miejsce w latach poprzednich, lecz wprowadza mechanizmy umożliwiające restrukturyzację zobowiązań i wymusza podjęcie szeregu działań naprawczych służących poprawie ich sytuacji finansowej.</u>
          <u xml:id="u-119.3" who="#ZbigniewMarianPodraza">Postępowanie restrukturyzacyjne jest szczególnym postępowaniem administracyjnym, którego poszczególne etapy realizowane są na podstawie decyzji i pod nadzorem organów administracji rządowej. Celem postępowania restrukturyzacyjnego jest odzyskanie przez publiczne zakłady opieki zdrowotnej posiadające trudności finansowe i znajdujące się obecnie w stanie zadłużenia finansowego zdolności do samodzielnego działania na rynku usług zdrowotnych w warunkach konieczności utrzymania wewnętrznej dyscypliny finansowej.</u>
          <u xml:id="u-119.4" who="#ZbigniewMarianPodraza">O mechanizmach i narzędziach, które do tej ustawy zostały wprowadzone, mówili moi przedmówcy. W budżecie państwa była zarezerwowana w roku 2005 kwota 2,2 mld zł. Jak wiemy, nie została ona w pełni wykorzystana, natomiast - o czym już mówiono - w planie budżetu na rok 2006 zagwarantowana jest kwota 1100 mln zł, którą minister finansów może uruchomić na realizację zobowiązań wynikających z ustawy.</u>
          <u xml:id="u-119.5" who="#ZbigniewMarianPodraza">Analizując na podstawie informacji przedłożonej przez rząd realizację ustawy, nasuwa się pytanie, czy można już na tym etapie realizacji uzyskać jednoznaczną odpowiedź co do tego, czy ustawa o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej stworzyła warunki do podjęcia przez samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej oraz ich organy założycielskie działań naprawczych w zakresie organizacji i restrukturyzacji zadłużenia oraz uregulowania znacznej części zobowiązań wymagalnych, w tym w pierwszej kolejności wobec pracowników z tytułu zaległych wynagrodzeń, wynikających z tzw. ustawy 203.</u>
          <u xml:id="u-119.6" who="#ZbigniewMarianPodraza">Czy dalsza realizacja tej ustawy może przyczynić się do poprawy funkcjonowania placówek, zlikwidowania podstawowej przyczyny konfliktów z pracownikami oraz zwiększenia dostępności świadczeń zdrowotnych dla pacjentów? Na pewno tak, ale do pełnego obrazu potrzeba wielu aktualnych informacji mówiących zwłaszcza o obecnej sytuacji finansowej jednostek służby zdrowia - a takie informacje są, zmniejszenie zadłużenia po raz pierwszy od kilku lat zostało zanotowane w wysokości 2,5% - o pojawiających się problemach w realizacji dalszych etapów procesu restrukturyzacyjnego. Dzisiaj te sprawy były przedstawiane. Są to kwestie związane ze spełnieniem warunków do uzyskania trzeciej transzy pożyczki czy też dotyczące niejasności pojawiających się w relacjach z ZUS.</u>
          <u xml:id="u-119.7" who="#ZbigniewMarianPodraza">Jak wiemy z informacji słownej, przekazanej na posiedzeniu sejmowej Komisji Zdrowia przez pana ministra Andrzeja Wojtyłę, wszystkie te problemy są w ministerstwie zidentyfikowane i analizowane, a nawet są przygotowane pewne propozycje rozwiązań. Z informacji przedstawionej przez rząd, zawartej w druku sejmowym nr 5, oraz z bieżących informacji przedstawianych w Komisji Zdrowia wynika jednakże, że mimo pojawiających się problemów istnieje bardzo duże zaangażowanie samodzielnych zakładów opieki zdrowotnej w wykorzystanie możliwości, jakie stworzyło wejście w życie ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej, co należy ocenić pozytywnie.</u>
          <u xml:id="u-119.8" who="#ZbigniewMarianPodraza">Z danych przedstawianych przez urzędy wojewódzkie oraz wojewódzkie centra zdrowia wynika, że do organów restrukturyzacyjnych wpłynęło 516 wniosków. Ponad 85% zakładów zostało zaangażowanych w tę ustawę. Można się zastanawiać, czy 100 zakładów, które nie przystąpiły do restrukturyzacji, to jest dużo, czy mało, natomiast uważam, że powinno to być poddane analizie.</u>
          <u xml:id="u-119.9" who="#ZbigniewMarianPodraza">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Znając wartość środków, które zostały lub zostaną zaangażowane w realizację tej ustawy, klub Sojuszu Lewicy Demokratycznej będzie głosował za przyjęciem informacji Rady Ministrów z przebiegu realizacji ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o pomocy i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej, zawartej w druku sejmowym nr 5. Można powiedzieć, że nie jest to ustawa oddłużeniowa, ale spełnia swoje zadanie. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-119.10" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-120">
          <u xml:id="u-120.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-120.1" who="#JarosławKalinowski">Głos zabierze pani poseł Ewa Sowińska, klub Ligi Polskich Rodzin.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-121">
          <u xml:id="u-121.0" who="#EwaSowińska">Dziękuję, panie marszałku.</u>
          <u xml:id="u-121.1" who="#EwaSowińska">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Prace Sejmu IV kadencji nad ustawą o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej trwały od 2003 r. i zakończyły się przyjęciem przez Wysoką Izbę poprawek senackich w dniu 15 kwietnia ub. r. Nie omieszkam wspomnieć, że przyjęta wcześniej przez Sejm ustawa, o której mowa, w dniu 22 marca 2005 r., była korzystniejsza dla zadłużonych zakładów opieki zdrowotnej. Zabrakło jednak kilku głosów na tej sali, aby odrzucić poprawki senackie, przy czym wcześniej udało nam się odrzucić poprawki rządowe ministra Balickiego i później tożsamo brzmiącą ustawę prezydencką, które w ogóle rozmijały się z zasadą tej ustawy. Niestety, poprawki senackie pogorszyły trochę poselską ustawę.</u>
          <u xml:id="u-121.2" who="#EwaSowińska">Generalnie wersja poselska miała umożliwić wsparcie wszystkich zadłużonych zakładów opieki zdrowotnej. Zadłużenia główne w szpitalach pojawiały się wskutek przyjętej przez Sejm III kadencji tzw. ustawy 203. Zaistniały bowiem indywidualne roszczenia pracowników powstałe od 1 stycznia 1999 r. do 31 grudnia 2004 r. Część zakładów opieki zdrowotnej z upływem czasu zdecydowała się na wypłacanie tych ustawowych zobowiązań wobec swoich pracowników, z należnymi odsetkami, zaciągając w tym celu kredyty bankowe, a potem od kredytów zaczęły przyrastać bankowe odsetki. Wzrastały też w tym czasie koszty leczenia, koszty sprzętów, aparatury medycznej, a także czasem pojawiały się przejawy niegospodarności. Zadłużenia rosły lawinowo, zagrażając likwidacją niektórych placówek, szczególnie kilku dużych lub nawet największych szpitali w Polsce. Społeczeństwo zaczęło odczuwać lęk o swoje zdrowie i życie, uległo panice, która nie sprzyja poczuciu komfortu dobrego zdrowia i samopoczucia.</u>
          <u xml:id="u-121.3" who="#EwaSowińska">Art. 32 omawianej ustawy obliguje rząd do przedkładania Sejmowi nie rzadziej niż co pół roku informacji z przebiegu procesów restrukturyzacji, aż do chwili jej zakończenia.</u>
          <u xml:id="u-121.4" who="#EwaSowińska">Komisja Zdrowia otrzymała z Ministerstwa Zdrowia pierwszą informację o stanie przebiegu realizacji ustawy na dzień 5 grudnia 2005 r. Zgodnie z poprawkami senackimi z restrukturyzacji dofinansowania nisko oprocentowanej pożyczki mogły skorzystać tylko zakłady zadłużone, ze zobowiązaniami publicznoprawnymi, cywilnoprawnymi i w tym dotyczącymi roszczeń pracowniczych z tytułu tej tzw. ustawy 203. Jeżeli publiczne zakłady opieki zdrowotnej do dnia 22 sierpnia 2005 r. przygotowały i złożyły wniosek zawierający szczegółowy plan restrukturyzacji, mogły otrzymać postanowienie o wszczęciu postępowania naprawczego. Otrzymawszy 516 wniosków, organa restrukturyzacyjne wydały 508 postanowień pozytywnych i 8 decyzji odmownych, z uwagi między innymi na to, że placówki te znajdowały się w stanie likwidacji.</u>
          <u xml:id="u-121.5" who="#EwaSowińska">Podam tylko niektóre przykłady. Do Banku Gospodarstwa Krajowego wpłynęło 476 wniosków o pożyczkę na łączną kwotę 1450 mln zł oraz 12 wniosków o organizację emisji obligacji na kwotę 194,5 mln zł. Do dnia 21 lipca wpłynęło 318 wniosków o dotacje na łączną kwotę około 626 mln zł. Z tego 15 wniosków odrzucono z przyczyn formalnych. Dla 303 pozostałych Ministerstwo Zdrowia zaakceptowało propozycję przydziału dotacji na łączną kwotę 200 mln zł.</u>
          <u xml:id="u-121.6" who="#EwaSowińska">Ogólne kwoty zadłużenia SP ZOZ-ów w wysokości ponad 6 mld zł na dzień 30 września ub. r. dotyczą zobowiązań publicznoprawnych, zobowiązań wobec dostawców leków, materiałów medycznych, zobowiązań wobec pracowników oraz zobowiązań z tytułu zakupu usług obcych. Warto tutaj wspomnieć, że zadłużenie szpitali z tytułu tzw. ustawy 203 stanowiło w zasadzie 1/3 kwoty pełnego zadłużenia placówek.</u>
          <u xml:id="u-121.7" who="#EwaSowińska">Nie miejsce tutaj, żeby omawiać wszystkie informacje otrzymane z Ministerstwa Zdrowia ze szczegółami, tym bardziej że ten temat omówił sekretarz stanu Ministerstwa Zdrowia pan Andrzej Wojtyła.</u>
          <u xml:id="u-121.8" who="#EwaSowińska">Za chwileczkę kończę.</u>
          <u xml:id="u-121.9" who="#EwaSowińska">Warto wspomnieć o trudnościach z rozpoczęciem procesu restrukturyzacji, a były nimi podpisanie właśnie umów cywilnoprawnych z wierzycielami, a także problemy z działaniem komorników w szpitalach.</u>
          <u xml:id="u-121.10" who="#EwaSowińska">Po I kwartale br. do Komisji Zdrowia trafią nowe informacje o postępach procesu restrukturyzacji i wówczas będzie można prześledzić dynamikę procesów naprawczych w systemie, a zarazem ocenić, w jakim stopniu ustawa funkcjonuje i czy nie będą potrzebne korekty legislacyjne dla jak najlepszej kondycji finansowej SP ZOZ-ów.</u>
          <u xml:id="u-121.11" who="#EwaSowińska">Dziękuję za cierpliwe wysłuchanie.</u>
          <u xml:id="u-121.12" who="#EwaSowińska">Klub Parlamentarny Liga Polskich Rodzin przyjmie informację ministra zdrowia z realizacji przyjętej ustawy. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-121.13" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-122">
          <u xml:id="u-122.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo, pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-122.1" who="#JarosławKalinowski">Głos ma pan poseł Aleksander Sopliński, Polskie Stronnictwo Ludowe.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-123">
          <u xml:id="u-123.0" who="#AleksanderSopliński">Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Panie Ministrze! Przedstawiam w imieniu Klubu Parlamentarnego Polskiego Stronnictwa Ludowego opinię na temat informacji rządu o przebiegu realizacji ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej, stan na dzień 20 października 2005 r., zamieszczonej w druku nr 5.</u>
          <u xml:id="u-123.1" who="#AleksanderSopliński">Omawiana realizacja ustawy - ustawy, którą właściwie można określić jako tratwę ratunkową w morzu potrzeb publicznych zakładów opieki zdrowotnej - dotyczy ustawy niedoskonałej. W wielu miejscach sprawia ona trudności w realizacji. W moim wystąpieniu klubowym szczególną uwagę zwrócę na te trudności. W niektórych przypadkach ta ustawa właściwie jeszcze pogarsza sytuację finansową publicznych zakładów opieki zdrowotnej.</u>
          <u xml:id="u-123.2" who="#AleksanderSopliński">I tak: Ustawa dopuszcza do restrukturyzacji finansowej tzw. zobowiązania znane na dzień 31 grudnia 2004 r., ale nie podaje ich definicji. Czy ustawodawca miał na myśli jedynie zobowiązania wykazane w bilansie jednostki, czy także takie, na które utworzono rezerwę na zobowiązania zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, czy również zobowiązania nieujawnione w sprawozdaniach finansowych, ale znane i wykazane w ewidencji pozabilansowej?</u>
          <u xml:id="u-123.3" who="#AleksanderSopliński">Zobowiązania publicznoprawne podlegają umorzeniu w myśl art. 6 ustawy, ale wśród tych zobowiązań nie został wymieniony podatek dochodowy od osób fizycznych należny od wynagrodzeń. Art. 6 mówi także o umorzeniu: Umorzeniu podlegają zobowiązania publicznoprawne zakładu wraz z odsetkami. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie wyraża zgody na umorzenia zobowiązań z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne w części finansowanej przez płatnika (art. 6 ust. 1 pkt 2). O wynagrodzeniach płaconych ze środków finansowych w ramach restrukturyzacji, które zostały zgłoszone do ZUS w formie deklaracji ubezpieczeniowych w roku 2005, ZUS twierdzi, że nie mogą być umorzone w ramach procesu restrukturyzacyjnego, ponieważ nie były znane ZUS-owi, pomimo że ustawa mówi o restrukturyzacji zobowiązań zakładu.</u>
          <u xml:id="u-123.4" who="#AleksanderSopliński">Zakłady były zobowiązane między innymi do opracowania tzw. projektu programu restrukturyzacyjnego (art. 22), ustawa jednak nie określa, jakie warunki musi spełnić program, poza stwierdzeniem, że musi wskazać zamierzone działania zakładu, określać sytuację ekonomiczną możliwą do osiągnięcia. Ustawa nie precyzuje, czy projekt może być modyfikowany - i w jakiej formie - przez zakład w trakcie procesu restrukturyzacyjnego, przed i po wydaniu decyzji o warunkach restrukturyzacji.</u>
          <u xml:id="u-123.5" who="#AleksanderSopliński">Problem stanowi również zawarcie z pracownikami ugód, na podstawie których zakład regulowałby zobowiązania wynikające z art. 4 o tzw. negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń. Problem stanowi również zawarcie ugody restrukturyzacyjnej z wierzycielami cywilnoprawnymi, z uwagi na niechęć kontrahentów do negocjowania warunków ugody. Trudności także nastręcza ujęcie różnorodnych warunków obowiązujących poszczególnych wierzycieli w jednym dokumencie, jaki stanowi ugoda.</u>
          <u xml:id="u-123.6" who="#AleksanderSopliński">Zakłady opieki zdrowotnej mają zobowiązania wobec pracowników dotyczące wypłat dodatkowego wynagrodzenia rocznego, tzw. trzynastej pensji. Ustawa w art. 4 definiuje rodzaje zobowiązań podlegających restrukturyzacji, takich jak: zobowiązania publicznoprawne, cywilnoprawne, indywidualne roszczenia pracowników wynikające z art. 4a tzw. ustawy 203. Pojawia się problem, czy zobowiązania te mogą zostać uznane za zobowiązania cywilnoprawne i podlegają restrukturyzacji, czy są pominięte przez ustawę i muszą zostać spłacone ze środków własnych w trakcie procesu restrukturyzacyjnego.</u>
          <u xml:id="u-123.7" who="#AleksanderSopliński">Jeszcze jeden bardzo ważny element. Przepraszam, panie marszałku, ale muszę to powiedzieć. Zgodnie z art. 24 ustawy w okresie trwania postępowania restrukturyzacyjnego podlegają zawieszeniu wszczęte postępowania egzekucyjne. Egzekucje są prowadzone poza zakładem, w tym przypadku nie ma informacji ZUS o wypłacanych kwotach pracownikom. Komornicy nie przedkładają placówce opieki zdrowotnej informacji o kwotach dokonanych wypłat. W związku z powyższym zakłady nie wiedzą o powstałych zobowiązaniach wobec ZUS z tytułu wypłaconych przez komornika wynagrodzeń. Pracownicy otrzymują kwoty wynagrodzeń wyższe o należne ZUS-owi składki na ubezpieczenia społeczne, które nie zostały odprowadzone. Taka sytuacja, co podkreślam, powoduje wzrost zadłużenia zakładów opieki zdrowotnej wobec ZUS uwzględniającego nieodprowadzone, nieznane składki ubezpieczeniowe za okresy kilkuletnie wraz z odsetkami za zwłokę. W związku z przedstawionymi trudnościami w realizacji ustawy Klub Parlamentarny Polskiego Stronnictwa Ludowego zwraca się do pana ministra o ponowne przeprowadzenie szczegółowej analizy legislacyjnej ustawy i oczekuje pisemnej odpowiedzi na zgłoszone tutaj przeze mnie uwagi; wówczas klub zdecyduje, czy przyjąć informację rządu o przebiegu realizacji ustawy. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-123.8" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-124">
          <u xml:id="u-124.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-124.1" who="#JarosławKalinowski">Informuję, że zgłosili się posłowie do zadania pytań. Lista zawiera 27 nazwisk.</u>
          <u xml:id="u-124.2" who="#JarosławKalinowski">W związku z powyższym określam limit czasu na zadanie pytania na 1 minutę.</u>
          <u xml:id="u-124.3" who="#JarosławKalinowski">Bardzo proszę panie i panów posłów, którzy chcieliby jeszcze dopisać się do listy osób pytających, aby to niezwłocznie uczynili. Za chwilę zamknę listę posłów pytających.</u>
          <u xml:id="u-124.4" who="#JarosławKalinowski">Proszę o zadanie pytania pana posła Henryka Siedlaczka.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-125">
          <u xml:id="u-125.0" who="#HenrykSiedlaczek">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Wiele dzisiaj powiedziano na temat pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Ustawa z dnia 15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej wprowadza szereg mechanizmów służących poprawie sytuacji ekonomicznej w służbie zdrowia, m.in. uzyskanie pożyczki z budżetu państwa praktycznie wyłącznie na uregulowanie indywidualnych roszczeń pracowników w związku z tzw. ustawą 203 oraz zaciąganie kredytów bankowych. I w zasadzie o tym w tej chwili tylko mówię, wycinkowo. Czy powyższe działania nie prowadzą do pozornej restrukturyzacji zakładów opieki zdrowotnej i czy w najbliższym czasie nie pojawi się potrzeba ich oddłużenia? Mówię bardzo ogólnie. Jaka jest skala nieuregulowanych zobowiązań i potrzeba restrukturyzacji służby zdrowia w całym kraju? Ponadto jaka jest obecnie polityka rządu m.in. wobec uregulowania chociażby zobowiązań cywilnoprawnych? Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-125.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-126">
          <u xml:id="u-126.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-126.1" who="#JarosławKalinowski">Bardzo proszę, pan poseł Dariusz Olszewski.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-127">
          <u xml:id="u-127.0" who="#DariuszOlszewski">Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Panie Ministrze! Realizacja ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. na przykładzie ZOZ w Otwocku jest zadowalająca i pozwala optymistycznie patrzeć w przyszłość z punktu widzenia szpitali, które z niej korzystają. Do ideału jest jednak jeszcze bardzo daleko. Na wyraźną prośbę dyrekcji i pracowników szpitala w Otwocku pozwalam sobie zadać kilka pytań w związku z bulwersującą całą społeczność decyzją dyrektora Mazowieckiego Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w Warszawie dotyczącą postępowania, prowadzonego w trybie konkursu ofert, o zawarcie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju „Pomoc doraźna i transport sanitarny”. W wyniku bezczynności prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia ZOZ przesłał w dniu 9 stycznia br. na pana ręce zażalenie na milczenie organu. Niestety pozostało ono bez odpowiedzi. Panie ministrze, proszę o informację: Czy i ewentualnie jakie działania zostały podjęte, aby wyjaśnić okoliczności, w których przeprowadzono i rozstrzygnięto postępowanie o zawarcie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej we wskazanym wyżej rodzaju i zakresie? Czy w wyniku rozstrzygnięcia postępowania zabezpieczono w sposób należyty potrzeby zdrowotne mieszkańców powiatu otwockiego? Dziękuję serdecznie.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-128">
          <u xml:id="u-128.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-128.1" who="#JarosławKalinowski">Pani poseł Małgorzata Stryjska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-129">
          <u xml:id="u-129.0" who="#MałgorzataStryjska">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Wojewodowie są organem prowadzącym procesy restrukturyzacji wobec ZOZ-ów samorządowych. To oni wydawali decyzje o wszczęciu postępowania restrukturyzacyjnego, przyjmowali programy restrukturyzacyjne i wydawali decyzje o warunkach restrukturyzacji. Szpitale zgłaszają, że skuteczne prowadzenie procesu restrukturyzacji jest zagrożone na skutek działań ZUS i urzędów skarbowych. Te podmioty bowiem nie uwzględniają ostatecznej decyzji wojewodów o warunkach restrukturyzacji i domagają się zapłaty kwot, które w programach restrukturyzacyjnych zostały wykazane jako podlegające umorzeniu. Drugim problemem, z którym spotkały się ZOZ-y, to blokowanie przez BGK środków pieniężnych uzyskanych przez ZOZ-y w ramach pożyczki. Zdaniem bowiem BGK pożyczka nie powinna obejmować składek na ubezpieczenie emerytalne w części finansowanej przez pracodawcę i nie może być wydatkowana na płacenie tej składki wynikającej z tytułu wypłaty zaległej kwoty na mocy tzw. ustawy 203. Stąd moje pytanie: Czy rząd przygotowuje nowelizację ustawy po to, by rozwiązać te problemy? Jest to o tyle ważne, że problemy związane z ZUS i urzędami skarbowymi mogą spowodować trudności z uzyskaniem decyzji o zakończeniu postępowania restrukturyzacyjnego przez ZOZ-y. Tak więc ZOZ-y nie będą mogły skorzystać z umorzenia 50-procentowego pożyczki. Jest to też ważne o tyle, że te działania mogą uniemożliwić ZOZ-om zaciągnięcie kredytów bankowych, ponieważ banki wymagają zaświadczenia o niezaleganiu z podatkami i składkami na ZUS, a także mogą uniemożliwić uczestnictwo w programach pomocowych krajowych i unijnych. Dlatego proszę, panie ministrze, o odpowiedź, czy są prowadzone jakieś prace w tym zakresie. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-129.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-130">
          <u xml:id="u-130.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-130.1" who="#JarosławKalinowski">Pani poseł Jolanta Szczypińska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-131">
          <u xml:id="u-131.0" who="#JolantaSzczypińska">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Mam takie pytanie: Czy w najbliższych zamierzeniach ministra finansów i rządu są plany dotyczące zwiększenia procentu umarzanych i pobranych już pożyczek restrukturyzacyjnych przez zakłady opieki zdrowotnej? Czy istnieje taka możliwość, ponieważ większość tych zakładów - o czym wszyscy dobrze wiemy - znajduje się obecnie w bardzo trudnej sytuacji, a byłoby to przecież zgodne z ideą projektu poselskiego, który dawał szansę umarzania tych pożyczek? Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-131.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-132">
          <u xml:id="u-132.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo, pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-132.1" who="#JarosławKalinowski">Pani poseł Lucyna Wiśniewska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-133">
          <u xml:id="u-133.0" who="#LucynaWiśniewska">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! W kwocie pożyczki, jaką mogły uzyskać zakłady opieki zdrowotnej w ramach ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej z 15 kwietnia 2005 r., nie zostały uwzględnione kwoty ZUS za grudzień 2004 r. Deklaracja dotycząca ZUS za grudzień roku 2004 powinna być złożona do 15 stycznia 2005 r., tak stanowią przepisy w tym zakresie. W pożyczce mogły być uwzględnione zobowiązania znane i niezapłacone na dzień 31 grudnia 2004 r. Zobowiązania dotyczące ZUS były znane i są zawarte w obowiązujących dokumentach zakładów opieki zdrowotnej, a jednak ze względu na termin złożenia nie zostały uwzględnione w kwocie pożyczki. Czy można coś jeszcze zmienić w tym zakresie?</u>
          <u xml:id="u-133.1" who="#LucynaWiśniewska">I jeszcze krótkie pytanie: Czy pan minister planuje możliwość umorzenia zaciągniętych pożyczek na restrukturyzację zakładów opieki zdrowotnej w 100-procentach? W sposób istotny mogłoby to poprawić kondycję zakładów opieki zdrowotnej. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-133.2" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-134">
          <u xml:id="u-134.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-134.1" who="#JarosławKalinowski">Pan poseł Tomasz Latos.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-135">
          <u xml:id="u-135.0" who="#TomaszLatos">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Istnieją przypadki, w których mimo skorzystania przez publiczne zakłady opieki zdrowotnej z pożyczki wynikającej z ustawy z 15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej, nie doszło do uregulowania zobowiązań pracowniczych wynikających z ustawy 203. Chodzi tutaj szczególnie o wynikające z tej ustawy podwyżki w wysokości 110 zł. Sąd bowiem uznał, że średnia podwyżka uposażeń w poszczególnych zakładach pracy, mimo iż nie objęła wszystkich pracowników, rozwiązała problem tych zobowiązań. Doszło do takich sytuacji, że nawet nagrody jubileuszowe zostały potraktowane jako podwyżki.</u>
          <u xml:id="u-135.1" who="#TomaszLatos">Zwracam się zatem z pytaniem do pana ministra, czy znane są takie przypadki i czy rząd planuje podjęcie działań w tej sprawie? Na koniec chcę zasygnalizować, że sprawa ta była przedstawiona 18 stycznia na posiedzeniu trójstronnego zespołu do spraw ochrony zdrowia. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-135.2" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-136">
          <u xml:id="u-136.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-136.1" who="#JarosławKalinowski">Pani poseł Beata Małecka-Libera.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-137">
          <u xml:id="u-137.0" who="#BeataMałeckaLibera">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ustawa, o której dzisiaj rozmawiamy, zawiera wiele niedociągnięć i początkowo wydawało się, że będzie lekiem na duże problemy, jakie są w służbie zdrowia, natomiast tak naprawdę stała się gorzką pigułką, której dyrektorzy czasami zupełnie nie mogą przełknąć, i to już w pierwszym etapie realizowania tego programu restrukturyzacyjnego.</u>
          <u xml:id="u-137.1" who="#BeataMałeckaLibera">Mam konkretne pytanie. Otóż, zapisy ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji nie pozwalają na pokrycie z pożyczki zobowiązań, które były wykazane na dzień 31.12.2004 r., ale zostały pokryte w roku 2005 już po złożeniu wniosków przez szpitale czy przez jednostki innego rodzaju w drodze pobrań komorniczych. W związku z tym czy pan minister przewiduje nowelizację tego zapisu w tej ustawie?</u>
          <u xml:id="u-137.2" who="#BeataMałeckaLibera">I drugie krótkie pytanie, dotyczące informacji o wykorzystaniu dotacji (już kończę), albowiem dotacje, które otrzymały szpitale, zostały przekazane pod koniec roku 2005 i z moich informacji wynika, że przeciągające się procedury przetargowe utrudniły wykorzystanie tych dotacji. Proszę o informację.</u>
          <u xml:id="u-137.3" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-138">
          <u xml:id="u-138.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-138.1" who="#JarosławKalinowski">Pani poseł Ewa Wolak.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-139">
          <u xml:id="u-139.0" who="#EwaWolak">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze! Art. 24 ust. 2 ustawy o restrukturyzacji mówi, że wszczęte postępowania egzekucyjne w zakresie należności objętych postępowaniem restrukturyzacyjnym podlegają zawieszeniu z wyjątkiem indywidualnych roszczeń pracowniczych. Jakie rząd widzi rozwiązanie problemu w konkretnym przypadku - we Wrocławiu jest ZOZ na ulicy Chopina i tam występują następujące problemy: ZOZ ma dwa takie postępowania zawieszone, a skutki tego zawieszenia są bardzo niekorzystne. Komornik wyegzekwowane środki przekazuje nie wierzycielom, ale do depozytu, ponieważ postępowanie jest zawieszone. ZOZ-owi rośnie tylko dług w postaci odsetek od tych wierzytelności. Czy nie można na czas tego zawieszenia wstrzymać odsetek?</u>
          <u xml:id="u-139.1" who="#EwaWolak">I przykład drugi. Wojewoda wydał postanowienie o wszczęciu postępowania restrukturyzacyjnego w dniu 17 sierpnia 2005 r. Dokumenty do banku zostały złożone 7 września tegoż roku. Pierwsza transza pożyczki została uruchomiona dopiero 2 listopada. ZOZ ma podpisane umowy ratalne, miesięczne na spłatę wierzytelności z kontrahentami oraz pracownikami już od października 2004 r. I pytanie: Czy z pożyczki nie można by było pokryć rat, które przypadły w okresie od 17 sierpnia do 1 listopada, to znaczy od momentu wydania postanowienia o wszczęciu postępowania restrukturyzacyjnego.</u>
          <u xml:id="u-139.2" who="#EwaWolak">Panie ministrze, bardzo proszę o pisemną odpowiedź. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-139.3" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-140">
          <u xml:id="u-140.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję, pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-140.1" who="#JarosławKalinowski">Pan poseł Andrzej Biernat.</u>
          <u xml:id="u-140.2" who="#JarosławKalinowski">W tym momencie zamykam listę posłów zapisanych do zadania pytań.</u>
          <u xml:id="u-140.3" who="#JarosławKalinowski">Bardzo proszę, panie pośle.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-141">
          <u xml:id="u-141.0" who="#AndrzejBiernat">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Przepisy ustawy z 15 kwietnia budzą wątpliwości interpretacyjne dotyczące zwłaszcza kwestii, czy restrukturyzowane zobowiązania z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne podlegają poborowi na rzecz ZUS. Mnóstwo problemów ZOZ-y z tym miały i zgłaszały je do swoich organów założycielskich i do Ministerstwa Zdrowia. Zdaje się, że koniecznym jest merytoryczne zajęcie stanowiska przez ministra zdrowia w tej sprawie oraz rozważenie podjęcia działań legislacyjnych, aby usunąć powstałe w praktyce wątpliwości, co jest przedmiotem prowadzonej restrukturyzacji. Przepis ten określa zakres restrukturyzacji finansowej i brzmi: Restrukturyzacja finansowa zakładów obejmuje znane na dzień 31 grudnia zobowiązania publicznoprawne, cywilnoprawne, indywidualne roszczenia pracowników wynikające z art. 4a, powstałe w okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 31 grudnia 2004 r.</u>
          <u xml:id="u-141.1" who="#AndrzejBiernat">Restrukturyzujące się ZOZ-y, które wypłacały zaległe zobowiązania z ustawy 203 w 2005 r., wykazały w deklaracji ZUS zobowiązania z tego tytułu właśnie w 2005 r., przez co według interpretacji ZUS-u dla tej instytucji zobowiązania te nie były znane. Czy pan minister zamierza podjąć działania zmierzające do zmian korzystnych dla restrukturyzujących się zakładów, ponieważ jeżeli tak się nie stanie, spowoduje to kolejną spiralę zadłużeń w restrukturyzujących się zakładach.</u>
          <u xml:id="u-141.2" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-142">
          <u xml:id="u-142.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-142.1" who="#JarosławKalinowski">Pani poseł Ewa Więckowska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-143">
          <u xml:id="u-143.0" who="#EwaWięckowska">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Pan minister we wstępie do przedłożonej informacji przekazał nam założenie, z którego wynika, że rozwiązanie problemu narastającego zadłużenia w ochronie zdrowia stanowi jedno z głównych zadań rządu RP i realizacja tego zadania to realizacja analizowanej ustawy. Czy rzeczywiście rozwiązanie problemu zadłużenia w ochronie zdrowia jest receptą na długo trwającą przewleką chorobę systemu zdrowia? Dzisiaj już wiemy, że nie i bez zasadniczych głębokich zmian strukturalnych, decentralizacji systemu, demonopolizacji płatnika oraz szeregu licznych działań, o których wielokrotnie mówiono, nie będzie poprawy w służbie zdrowia.</u>
          <u xml:id="u-143.1" who="#EwaWięckowska">Chciałam zapytać pana ministra, jaki jest obecnie dług w służbie zdrowia? Czy te długi w służbie zdrowia narastają? Chciałam też zapytać, jakie inne działania strukturalne będzie ministerstwo podejmowało, aby te zrestrukturyzowane szpitale nie zadłużały się, jak również te szpitale, które nie podjęły tej restrukturyzacji, nie zadłużały się. Jakie będą zmiany systemowe? Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-143.2" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-144">
          <u xml:id="u-144.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-144.1" who="#JarosławKalinowski">Pan poseł Marek Matuszewski.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-145">
          <u xml:id="u-145.0" who="#MarekMatuszewski">Panie Marszałku! Szanowny Panie Ministrze! Wysoki Sejmie! Wszyscy jesteśmy przerażeni sytuacją w polskiej służbie zdrowia. Z roku na rok rosną składki na ubezpieczenia zdrowotne, a jednocześnie coraz bardziej wydłuża się czas oczekiwania na przyjęcie do wybranego specjalisty. Często przed dramatycznym wyborem stoją polskie szpitale. Dyrektorzy tych placówek zmuszani są do wytypowania kilku pacjentów, którzy mogą być hospitalizowani w danej placówce, gdyż dla pozostałych nie wystarcza już środków. Dramatyzmem całej sytuacji wydają się nie przejmować komornicy, którzy działając zgodnie z przepisami prawa, zajmują konta szpitali, nie zważając na to, czy ludzie w nich przebywający nie zostaną pozbawieni należytej im opieki i środków farmaceutycznych w trudnych chwilach choroby. Jako przykład może tutaj posłużyć szpital z mojego rodzinnego Zgierza. W zeszłym roku komornik zajął większość kont placówki, nie zważając na to, że od tego momentu przestanie funkcjonować jedyny specjalistyczny szpital na terenie całego 160-tysięcznego powiatu zgierskiego. Dlatego moje pytanie jest następujące: Czy rząd rozważa taką zmianę ustawy, aby komornicy nie mieli możliwości całkowitej blokady kont szpitalnych, a jedynie do takiej wysokości, która umożliwia dalsze funkcjonowanie placówek. Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-146">
          <u xml:id="u-146.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-146.1" who="#JarosławKalinowski">Pani poseł Ewa Kopacz.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-147">
          <u xml:id="u-147.0" who="#EwaKopacz">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam dwa pytania, panie ministrze. Pierwsze pytanie, powielę pewnie pytanie mojej koleżanki klubowej, mianowicie jak wyglądają na chwilę obecną zobowiązania, jeśli chodzi o służbę zdrowia. I nie tylko te wymagalne, ale również te niewymagalne, bo wiemy, że te niewymagalne za kilka dni mogą być już wymagalne.</u>
          <u xml:id="u-147.1" who="#EwaKopacz">Dlaczego o to pytam? Otóż pytam dlatego, żeby odnieść się do tego, co powiedziała pani poseł Olendzka. Dzisiaj państwa pytam o to, czy 2 mld - przy długu blisko 8 mld - to kwota, która załatwia i rozwiązuje problem w ochronie zdrowia? Odpowiedź może być tylko jedna - oczywiście nie. A skoro tak, to pytam tych, którzy mają dzisiaj 4 miesiące władzy za sobą, co państwo zrobiliście, żeby poprawić błędy w tejże ustawie? Co państwo zrobiliście, żeby tym, którzy dzisiaj próbują za wszelką cenę walczyć z tym, co się wydarzy za kilka dni, czyli ze strajkiem lekarzy, dać instrument pomocniczy? Co państwo zrobiliście, żeby umorzyć w większym stopniu tę pożyczkę, którą łaskawie daliście? Jeśli dzisiaj państwo mówicie o tym, że wam ktokolwiek przeszkadza, a wasze dokumenty leżą głęboko w szufladzie, to chciałabym wiedzieć tylko jedno, że państwo z podniesioną głową spojrzycie w oczy dyrektorów, którzy za chwilę staną przed koniecznością zamykania swoich zakładów, i powiecie: chwaliliśmy się dokumentem, ale niestety, przeszkadzali nam wszyscy inni, a szczególnie Platforma Obywatelska. Otóż macie swoją koalicję, macie Samoobronę - dowód tego jest taki, że wczoraj głosowaliście tak zgodnie, jak w rodzinie. Możecie państwo przeprowadzić w tej Izbie wszystko, tylko wreszcie zakaszcie rękawy i zróbcie coś. Nie opowiadajcie, że wszyscy naokoło wam przeszkadzają. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-147.2" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-148">
          <u xml:id="u-148.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-148.1" who="#JarosławKalinowski">Pan poseł Stanisław Piosik.</u>
          <u xml:id="u-148.2" who="#komentarz">(Poseł Zygmunt Wrzodak: Unia Wolności niech się z tego rozliczy.)</u>
          <u xml:id="u-148.3" who="#komentarz">(Głos z sali: Dokładnie.)</u>
          <u xml:id="u-148.4" who="#komentarz">(Poseł Ewa Kopacz: Spokojnie, proszę zmierzyć tętno.)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-149">
          <u xml:id="u-149.0" who="#StanisławPiosik">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie i Panowie Posłowie! Ja wiem, z jakim trudem rodziła się ustawa o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Nie chciałbym mówić o historii, ale zainteresowałem się, panie ministrze, trzema rzeczami.</u>
          <u xml:id="u-149.1" who="#StanisławPiosik">Po pierwsze, dlaczego nie wszystkie zakłady pracy skorzystały z ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji zakładów opieki społecznej? Czy ministerstwo robi jakieś analizy? Czy te zakłady pracy w stosunku do pracowników mają wypłacone należności z tzw. ustawy 203? Jaka jest kondycja tych zakładów pracy? Czy to są zakłady, które faktycznie padną? Dlatego warto byłoby się nimi zainteresować? Następne pytanie: Jaka jest kondycja zakładów, które skorzystały z ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji zakładów opieki zdrowotnej? Dziękuję uprzejmie.</u>
          <u xml:id="u-149.2" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-150">
          <u xml:id="u-150.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-150.1" who="#JarosławKalinowski">Pan poseł Zbigniew Podraza.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-151">
          <u xml:id="u-151.0" who="#ZbigniewMarianPodraza">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Mam dwa pytania. Panie ministrze, wiadomo, że na terenie Polski są regiony, gdzie zadłużenie jest szczególne. Do takich regionów należy między innymi województwo lubuskie, między innymi Gorzów Wielkopolski, rodzinne miasto pana premiera. Czy ministerstwo, ewentualnie w porozumieniu z Narodowym Funduszem Zdrowia, z samorządami, nie przewiduje podjęcia pewnych działań pilotażowych czy też specjalnych programów, które w regionach najbardziej zagrożonych, gdzie istnieje ryzyko zakłócenia funkcjonowania ochrony zdrowia, mogłyby zadziałać?</u>
          <u xml:id="u-151.1" who="#ZbigniewMarianPodraza">Drugie pytanie dotyczące dotacji. Właściwie prawdą jest, że gdyby ta ustawa zaczęła funkcjonować w styczniu - a miała takie podstawy - to zapewne wykorzystanie środków byłoby większe. Jednak mam pytanie, czy w związku z tym, że dotacje były rozdysponowane bodajże w sierpniu czy w lipcu, niewykorzystanie tych środków... Czy zakłady wystąpiły o ewentualne przesunięcie ich jako środków niewygasających? Jeśli wystąpiły, to czy uzyskały akceptację i czy wszystkie? Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-152">
          <u xml:id="u-152.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-152.1" who="#JarosławKalinowski">Pani poseł Mirosława Masłowska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-153">
          <u xml:id="u-153.0" who="#MirosławaMasłowska">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Czy nie uważa pan minister, że gdybyśmy konsekwentnie wprowadzili oddłużenie wszystkich szpitali, także tych, które wypłaciły zobowiązania wcześniej swoim pracownikom zgodnie z tzw. ustawą 203, zadłużając się w innych dziedzinach, to dzisiaj mielibyśmy zupełnie inną sytuację finansową placówek służby zdrowia? Niestety, dzięki posłom SLD wprowadzono niekorzystne poprawki w Senacie, o czym mówił również kolega z Platformy, ale także przez wstrzymanie się od głosu posłów Platformy Obywatelskiej zostały one przyjęte. Prawdopodobnie dzisiaj nie mielibyśmy spirali nakręcającego się zadłużenia tych placówek.</u>
          <u xml:id="u-153.1" who="#MirosławaMasłowska">Czy pan minister nie uważa, że należałoby objąć refinansowaniem zobowiązania pracodawców, składki ZUS? O tym mówili wszyscy przedmówcy.</u>
          <u xml:id="u-153.2" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-154">
          <u xml:id="u-154.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-154.1" who="#JarosławKalinowski">Pan poseł Mieczysław Łuczak.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-155">
          <u xml:id="u-155.0" who="#MieczysławMarcinŁuczak">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Cóż, o szpitalach i o służbie zdrowia mówi się bardzo dużo i mówiło się od momentu, kiedy szpitale zmieniły przynależność organizacyjną. Znalazły się szpitale powiatowe i szpitale wojewódzkie. Najgorzej się stało w momencie, kiedy sławetna, uchwalona na tej sali tzw. ustawa 203 weszła w życie bez możliwości pokrycia finansowego, a skazane na to zostały samorządy, czyli organy prowadzące. Szpitale od tego momentu borykają się, szanowni państwo i panie ministrze, z wielkimi trudnościami finansowymi - od momentu zadłużenia się, praktycznie dwa lata od wejście w życie tzw. ustawy 203 są finansowane, powiem wprost, przez personel szpitali. Odsetki należności, jakie narosły, powodują, że nie są w stanie normalnie funkcjonować. I to pielęgniarki, nie kto inny, i lekarze utrzymują funkcjonowanie i doprowadzają do tego, że szpital może normalnie funkcjonować.</u>
          <u xml:id="u-155.1" who="#MieczysławMarcinŁuczak">Mam pytanie: Kiedy, panie ministrze - bo ten program, nowa-stara ustawa zdrowotna, to jest nowa-stara, tak jak powiedziałem - zostaną wprowadzone sensowne programy restrukturyzacji zatrudnienia, zmian w strukturze organizacyjnej zakładów opieki zdrowotnej, i co najważniejsze, kiedy wprowadzone zostaną sensowne zmiany w funduszu zdrowia? Kiedy zostanie zlikwidowany przerost zatrudnienia i te ogromne płace, jakie są w funduszu zdrowia? Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-155.2" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-156">
          <u xml:id="u-156.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-156.1" who="#JarosławKalinowski">Pan poseł Sebastian Karpiniuk.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-157">
          <u xml:id="u-157.0" who="#SebastianKarpiniuk">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałem zadać pytanie na podstawie sytuacji szpitala w Kołobrzegu, w największym polskim uzdrowisku, w którym wykonywanych jest wiele ponadlimitowych usług medycznych. Wysiłkiem naszych samorządów, zarówno miejskiego, powiatowego, jak i wojewódzkiego, który jest organem założycielskim naszego szpitala, udało się zrestrukturyzować znaczną część wynoszącego ponad 20 mln długu. W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 15 kwietnia 2005 r. o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej szpital skorzystał również z możliwości dawanej przez ustawę i pobrał pożyczkę w wysokości 3 686 157 zł. Zgodnie z wymogami ustawy pożyczka w pierwszej kolejności przeznaczona została na spłatę zobowiązań pracowniczych, wynikających z tzw. ustawy 203, publiczno-prywatnych oraz cywilno-prywatnych. Pożyczka została wykorzystana do 31 października 2005 r. zgodnie z zapisem ustawy w całości. I tu kończą się w zasadzie zalety pożyczki. Skonsumowanie pożyczki z Banku Gospodarstwa Krajowego w 2005 r. spowodowało uregulowanie części zobowiązań zakładu, ale w 2006 r. po stronie wydatków pojawiła się pozycja 550 tysięcy.</u>
          <u xml:id="u-157.1" who="#SebastianKarpiniuk">Już kończę, panie marszałku.</u>
          <u xml:id="u-157.2" who="#SebastianKarpiniuk">Jest to wysokość rat wraz z odsetkami w skali roku, które należy terminowo i bezwzględnie spłacać. Przy bardzo niskim wzroście wartości kontraktów szpitalnych - 3%, przy wzroście kosztów utrzymania szpitala, to jest energia elektryczna, gaz, podatki, przy tym nowym koszcie, jakim jest spłata kredytu, istnieją poważne przesłanki, że szpital może stracić płynność finansową w bieżącym roku. Należy pamiętać, iż na rynku pracy funkcjonują podmioty, które nie są zainteresowane oddłużaniem szpitali.</u>
          <u xml:id="u-157.3" who="#SebastianKarpiniuk">Moje pytanie jest bardzo proste: Czy rząd zamierza wystąpić z inicjatywą umorzenia pożyczki dla szpitali będących w trakcie takiej restrukturyzacji, jak szpital w Kołobrzegu? Dziękuję uprzejmie.</u>
          <u xml:id="u-157.4" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-158">
          <u xml:id="u-158.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-158.1" who="#JarosławKalinowski">Pan poseł Czesław Hoc.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-159">
          <u xml:id="u-159.0" who="#CzesławHoc">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Rzeczywiście szpital w Kołobrzegu jest chyba jednym z nielicznych szpitali, w które tak poważnie zaangażowały się wszystkie samorządy lokalne, za co serdecznie im dziękujemy.</u>
          <u xml:id="u-159.1" who="#CzesławHoc">Ja, panie ministrze, chciałbym na wstępie podkreślić, iż nie byłoby prawdopodobnie tak wielu pytań i zastrzeżeń, gdyby przyjęto pierwotny projekt ustawy Sejmu autorstwa w głównej mierze Prawa i Sprawiedliwości i gdyby jej nie okaleczył Senat poprzez przyjęcie nieracjonalnych i komplikujących poprawek. Ale pomimo tego ta ustawa była i jest taką jaskółką jeśli chodzi o naprawę aktualnej tragicznej kondycji służby zdrowia, jest w pewnym sensie zadośćuczynieniem tzw. ustawy 203. Istotne jest przecież w tej ustawie uregulowanie zobowiązań wobec pracowników z jej tytułu.</u>
          <u xml:id="u-159.2" who="#CzesławHoc">Moje pytanie: Jaki jest stopień uregulowania zobowiązań wobec indywidualnych roszczeń pracowników wynikających z tzw. ustawy 203? Bo głównym celem tej ustawy było przecież uregulowanie tych zobowiązań.</u>
          <u xml:id="u-159.3" who="#CzesławHoc">I drugi problem jeszcze... W takim razie chciałbym podkreślić tylko problem pojmowania restrukturyzacji. Niektórzy dyrektorzy i zarządy organów założycielskich praktycznie pojmują restrukturyzację tylko i wyłącznie w kategoriach redukcji zatrudnienia, aczkolwiek trzeba zaznaczyć, że to też jest jeden z elementów restrukturyzacji. Tak się dzieje na przykład w szpitalu w Drawsku Pomorskim w woj. zachodniopomorskim, gdzie praktycznie proces restrukturyzacji to tylko i wyłącznie redukcja zatrudnienia. Tak nie powinno być. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-159.4" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-160">
          <u xml:id="u-160.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-160.1" who="#JarosławKalinowski">Pan poseł Jarosław Żaczek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-161">
          <u xml:id="u-161.0" who="#JarosławŻaczek">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Zadaniem ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej było przede wszystkim poprawienie ich kondycji finansowej. Na przykładzie woj. lubelskiego - do wojewody wpłynęły 34 wnioski o wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego. Wnioski złożyły wszystkie zakłady spełniające przesłanki wynikające z ustawy. Wojewoda lubelski wydał postanowienia o wszczęciu postępowania restrukturyzacyjnego dla wszystkich zakładów, które złożyły wnioski. Jednak wystąpiło wiele problemów mogących zagrażać dalszemu prowadzeniu postępowania. Poruszę jeden z nich.</u>
          <u xml:id="u-161.1" who="#JarosławŻaczek">Od dnia wydania postanowienia wszczęte postępowania egzekucyjne w zakresie należności objętych postępowaniem restrukturyzacyjnym podlegają zawieszeniu. Wyjątek stanowią postępowania egzekucyjne prowadzone w celu zaspokojenia roszczeń z tytułu ustawy „203”. Komornicy starali się każdy zapis ustawy interpretować na swoją korzyść i w niektórych przypadkach dokonywali, niezgodnie z prawem, zajęć wierzytelności z ich rachunku bankowego. Zakłady w takiej sytuacji składały skargi na czynności komornika. Niestety, wyegzekwowane przez komorników kwoty z ZOZ zostały umieszczone na rachunkach depozytowych sądu. Taka sytuacja powoduje liczne nieporozumienia między ZOZ i jego pracownikami, którzy w konsekwencji nie otrzymali zasądzonych kwot. Nie jest też do końca czytelna w tym przypadku sytuacja dyrektora ZOZ. Kto powinien zawrzeć z pracownikami ugodę i czy taka ugoda jest potrzebna? Nie ma przepisów w tym zakresie. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-162">
          <u xml:id="u-162.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-162.1" who="#JarosławKalinowski">Pan poseł Marian Daszyk.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-163">
          <u xml:id="u-163.0" who="#MarianDaszyk">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze! Program wyborczy Prawa i Sprawiedliwości zapowiadał w służbie zdrowia radykalne zmiany - wyeliminowanie patologii w niej występujących, opracowanie czytelnej polityki zdrowotnej.</u>
          <u xml:id="u-163.1" who="#MarianDaszyk">Panie Ministrze! Po zmianie rządu w służbie zdrowia nic się nie zmieniło. Jej upadek się pogłębia. Dramat taki dokonuje się też w szpitalu wojewódzkim w Krośnie na Podkarpaciu. Nowoczesny szpital w kilka lat został doprowadzony do bankructwa przez zarządzających nim kolejnych nieudolnych i uprawiających prywatę dyrektorów, brak właściwego nadzoru ze strony marszałka i samorządu województwa i politykę Narodowego Funduszu Zdrowia. W szpitalu tym miały miejsce gigantyczne nieprawidłowości, handel długami, a obecnie dokonuje się rozpoczęta jeszcze przed wyborami dzika prywatyzacja najlepszych, przynoszących dochód oddziałów nerki i nefrologii, oczywiście przekazywanych podmiotom zagranicznym, których celem nie jest leczenie, ale przejęcie rynku i robienie biznesu. Proceder ten odbywa się w bardzo podejrzanych okolicznościach, przy otwarcie formułowanych zarzutach o korupcję. Mieszkańcy i pacjenci protestują, ale są bezradni.</u>
          <u xml:id="u-163.2" who="#MarianDaszyk">Już kończę.</u>
          <u xml:id="u-163.3" who="#MarianDaszyk">Panie Ministrze! Proszę pana o natychmiastowe zatrzymanie tej prywatyzacji i skierowanie do szpitala NIK i prokuratury. Szpital w Krośnie nie jest odosobnionym przypadkiem. Wiem, co mówię, bo z sytuacją w służbie zdrowia zapoznałem się w ostatnich latach, gdy byłem radnym sejmiku i członkiem komisji zdrowia.</u>
          <u xml:id="u-163.4" who="#MarianDaszyk">Panie Ministrze! Służbę zdrowia można naprawić tylko poprzez zdecydowane działania, które zatrzymają występujące tam nieprawidłowości, i szybkie opracowanie jasnej polityki zdrowotnej, zgodnie z interesem pacjentów i pracowników służby zdrowia, czyli naszego narodu. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-164">
          <u xml:id="u-164.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-164.1" who="#JarosławKalinowski">Pan poseł Edward Maniura.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-165">
          <u xml:id="u-165.0" who="#EdwardManiura">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze! Pragnę panu zadać kilka pytań. Z jakich źródeł ma być sfinansowane dostosowanie zakładów opieki zdrowotnej do warunków, jakie powinny spełniać zakłady zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia z 22 czerwca 2005 r.? W przypadku mojego szpitala w Lublińcu będzie to kwota około miliona złotych. Wiem, że jest jeszcze kilka lat, ale już trzeba o tym myśleć. Drugie pytanie. Dlaczego dla szpitali, jaki jest pana pogląd w tej sprawie, nie można wprowadzić zerowej stawki podatku VAT? Jaka jest możliwość umorzenia pożyczki zaciągniętej w ubiegłym roku w Banku Gospodarstwa Krajowego przez szpital na podstawie ustawy o restrukturyzacji zakładów opieki zdrowotnej? Co z ustawą o ratownictwie medycznym? Ostatnie pytanie. Panie ministrze, jak zatrzymać dobrych specjalistów w naszym kraju, w konkretnym szpitalu, skoro można im zaproponować wynagrodzenie wynoszące 1300, 1500 zł brutto? Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-165.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-166">
          <u xml:id="u-166.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-166.1" who="#JarosławKalinowski">Pani poseł Beata Sawicka.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-167">
          <u xml:id="u-167.0" who="#BeataDorotaSawicka">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Moje pytania sprecyzowałam m.in. na podstawie sytuacji istniejącej w rejonie jeleniogórskim. Dlaczego w procesie restrukturyzacji bierze, jak do tej pory, udział niespełna 600 podmiotów, skoro całkowita liczba samych szpitali wynosi około 700 jednostek? Czy nie wydaje się celowe stymulowanie i wspomaganie pozostałych jednostek do udziału w procesie restrukturyzacji? Czy zatem należałoby zaopatrzyć organy założycielskie poszczególnych jednostek w instrumenty mogące sprzyjać restrukturyzacji i ją stymulować? Czy być może przyczyna tkwi w nieudolności organów zarządzających samymi jednostkami? Czy w ramach ugody restrukturyzacyjnej akceptowane mogę być ugody zawarte przed rozpoczęciem procesu restrukturyzacji z wierzycielami wierzytelności cywilnoprawnych, czy też, być może, niezbędne jest zawarcie nowych bądź przekształcenie istniejących umów spłaty wierzytelności? Wydaje się bowiem, że akceptacja umów zawartych przed rozpoczęciem procesu restrukturyzacji mogłaby uprościć zarówno proces spłaty wierzytelności, jak i proces pozyskiwania środków na spłatę. Czy istnieje możliwość umorzenia zobowiązań zaciągniętych z tytułu opłacenia składek na ubezpieczenia społeczne, które to zobowiązania znane są zakładowi, a nieznane w dniu dzisiejszym ZUS? Mówiąc o tych zobowiązaniach, mam na myśli składki naliczone z tytułu ustawy „203”, które nie są jeszcze ujęte w żadnej deklaracji ZUS, gdyż są wykazywane w sprawozdaniu finansowym jako zobowiązania niewymagalne bądź też jako rezerwy na zobowiązania.</u>
          <u xml:id="u-167.1" who="#BeataDorotaSawicka">Bardzo proszę pana ministra o pisemną odpowiedź.</u>
          <u xml:id="u-167.2" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-168">
          <u xml:id="u-168.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-168.1" who="#JarosławKalinowski">Głos ma pan poseł Krzysztof Grzegorek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-169">
          <u xml:id="u-169.0" who="#KrzysztofGrzegorek">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Mam do pana trzy pytania. Na pewno jest panu wiadome, że w tej chwili w Polsce trwa wiele procesów między jednostkami ochrony zdrowia a organami państwa właśnie o tę sławetną ustawę „203”. Większość tych spraw w tej chwili szpitale czy jednostki ochrony zdrowia wygrywają. Zasądzane kwoty są wielokrotnie wyższe od tych, które szpitale uzyskały w toku uczestniczenia w programach restrukturyzacyjnych. Czy podejmujecie państwo jakieś działania, które przynosiłyby pożytek i szpitalom, i budżetowi państwa, m.in. w formie ewentualnych ugód z jednostkami, które w tej chwili mają sprawy z państwem w sądach? Drugie pytanie dotyczy tego, czy przewidzieliście państwo jakieś pozytywne działania, które objęłyby te jednostki, które przeszły bardzo trudne i ciężkie programy restrukturyzacyjne, które w większości wiązały się, niestety, z redukcją zatrudnienia? W obecnej chwili te szpitale czy jednostki ochrony zdrowia już się bilansują, czyli nie przynoszą i nie generują bieżących strat. Warto by im pomóc, tylko czy macie państwo na to pomysł, czy przewidujecie jakieś zmiany systemowe? Trzecie, krótkie pytanie. Czy pan minister zgadza się ze mną, na podstawie informacji, które w tej chwili posiadamy, tej krótkiej debaty w formie pytań, która się tutaj toczy, że w pierwszym półroczu tego roku, jeżeli nie zostaną podjęte żadne działania systemowe ze strony rządu, około 200 szpitalom w Polsce grozi postawienie w stan likwidacji? Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-169.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-170">
          <u xml:id="u-170.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-170.1" who="#JarosławKalinowski">Poseł Jan Bednarek.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-171">
          <u xml:id="u-171.0" who="#JanBednarek">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Mamy świadomość, że nie wszystkie jednostki służby zdrowia przystąpiły do programu naprawczego. Nie przystąpiły z powodu ograniczeń ustawowych. W związku z tym mam dwa króciutkie pytania. Pierwsze: Ile jest takich jednostek ochrony zdrowia i jakie zadłużenie ogółem na nich ciąży? Drugie moje pytanie. Jakie możliwości rozwiązań pan minister zakłada dla tych jednostek? Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-171.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-172">
          <u xml:id="u-172.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-172.1" who="#JarosławKalinowski">Poseł Krzysztof Lipiec.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-173">
          <u xml:id="u-173.0" who="#KrzysztofLipiec">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam wielką przyjemność reprezentować w polskim Sejmie to środowisko, w którym w tych dniach będzie mijała pierwsza rocznica. Rok temu rozpoczął się strajk w starachowickim szpitalu, który tak naprawdę wymusił na rządzących wówczas przyspieszenie prac nad ustawą, którą dzisiaj oceniamy po roku jej działania. Chcę powiedzieć, że rozwiązanie to nie było doskonałe, ale z całą pewnością pozwalało, m.in. w Starachowicach, wszcząć proces restrukturyzacji po raz pierwszy. Starachowicki szpital był na skraju bankructwa. Ta ustawa spowodowała, że ten szpital mógł wyjść z trudnej sytuacji. Trzecia transza, z którą niektóre szpitale, z tego, co słyszę, zdecydowana większość, ma kłopoty, będzie podpisana w najbliższy poniedziałek.</u>
          <u xml:id="u-173.1" who="#KrzysztofLipiec">Chciałem zapytać pana ministra, czy rząd pana premiera Kazimierza Marcinkiewicza - nie zgadzam się tutaj z wcześniej wypowiedzianą opinią, bo to, o czym akurat powiedziałem, potwierdza, że za czasów rządu pana premiera Kazimierza Marcinkiewicza zostało jakby nadane tempo tychże działań, że szpitale mogą wychodzić z trudnej sytuacji - zamierza znowelizować tę ustawę, tak aby te szpitale, które wprowadziły w życie restrukturyzację z prawdziwego zdarzenia, na mocy tejże nowelizacji mogły odzyskać pełnię takich praw, które spowodowałyby, że te szpitale rzeczywiście staną na nogi. Bo to rozwiązanie, które mamy na dzień dzisiejszy, jest rozwiązaniem przejściowym, połowicznym i tak naprawdę widmo likwidacji szpitali do końca jeszcze nie minęło. Chodzi tutaj tak naprawdę o całkowite oddłużenie tych szpitali, które dają gwarancję tego, że poradzą sobie z procesem restrukturyzacji. Bardzo dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-174">
          <u xml:id="u-174.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-174.1" who="#JarosławKalinowski">Poseł Włodzimierz Karpiński.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-175">
          <u xml:id="u-175.0" who="#WłodzimierzWitoldKarpiński">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Omawiana ustawa w niewielkiej części rozwiązuje problem, a w istocie w wielu wypadkach przesuwa go w czasie, a więc nie rozwiązuje problemu generalnie. Pytam pana ministra, kiedy zaczniemy leczyć przyczyny, a nie skutki tej choroby, kiedy rozpoczną się rzeczywiste prace zmieniające system finansowania opieki zdrowotnej w Polsce poprzez deregulacje i fakultatywność poziomu ubezpieczeń zdrowotnych, określenie podstawowego koszyka świadczeń zdrowotnych gwarantowanych przez państwo?</u>
          <u xml:id="u-175.1" who="#WłodzimierzWitoldKarpiński">Drugie pytanie dotyczy efektów tzw. ustawy 203 i wynikających z niej roszczeń pracowniczych. Jakie jest stanowisko resortu wobec coraz liczniejszych wystąpień sądowych przez SP ZOZ-y i organy prowadzące, a w ich efekcie wyroków obciążających Skarb Państwa oraz czy pan minister zdaje sobie sprawę z faktu, że roszczenia pracowników ochrony zdrowia, którzy dochodzą swoich praw na drodze sądowej i robią to skutecznie poprzez egzekucje komornicze, powodują powiększenie wypłat należności o ogromne koszty komornicze, które natychmiast pogłębiają i pogarszają sytuację i płynność finansową SP ZOZ-ów. Sytuacja taka jest w wielu wypadkach bardzo znamienna, miała i ma miejsce w SP ZOZ Puławy. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-175.2" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-176">
          <u xml:id="u-176.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-176.1" who="#JarosławKalinowski">Głos ma pani poseł Elżbieta Radziszewska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-177">
          <u xml:id="u-177.0" who="#ElżbietaRadziszewska">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-177.1" who="#ElżbietaRadziszewska">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Nie będę dzisiaj pytać, dlaczego rząd PiS-u nie realizuje swojego programu budżetowego, dlaczego odstąpił i właściwie nie wiadomo, co realizuje, bo nadal planów nie znamy. Zapytam o to, nad czym dzisiaj debatujemy. Wiadomo, że ta ustawa restrukturyzacyjna nie rozwiązuje do końca problemu zadłużenia szpitali i takie szpitale powiatowe, jak przynajmniej u mnie, w Tomaszowie, Radomsku, Opocznie, Rawie Mazowieckiej, są to szpitale powiatowe, borykają się z kłopotami i borykać się będą. W związku z tym, że mają dług i będą mieć długi, chcę zapytać, jakie rozwiązania chce wprowadzić rząd Prawa i Sprawiedliwości, żeby nie było już dalej mechanizmów, które pozwalałyby szpitalom na zadłużanie się? Jakie rozwiązania rząd zaproponuje, by szpitale nie były w tak dramatycznej sytuacji jak teraz? Jak rząd zamierza, w ramach pomocy udzielonej szpitalom, rozwiązać problem wynagrodzeń dla pielęgniarek, dla lekarzy, za chwilę rząd stanie przed groźbą strajku generalnego, i kiedy będzie nowelizacja ustawy? Wiem, że w ramach prac negocjacyjnych z Platformą Obywatelską państwo powiedzieliście, że nie zamierzacie nic robić z dalszą restrukturyzacją, ale mam nadzieję, że zmieniliście zdanie. Kiedy będzie nowelizacja tej ustawy, kiedy będzie jakakolwiek propozycja dla szpitali, zwłaszcza tych powiatowych, czyli najbardziej cierpiących? Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-177.2" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-178">
          <u xml:id="u-178.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-178.1" who="#JarosławKalinowski">Pan poseł Edward Kiedos.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-179">
          <u xml:id="u-179.0" who="#EdwardJózefKiedos">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Ustawa o restrukturyzacji służby zdrowia, według mojej oceny, nie rozwiązuje problemu. Jest to tzw. krótki oddech dla służby zdrowia. Oczywiście rozwiązuje problem tzw. ustawy 203 i tutaj rząd z tej ustawy w jakiś sposób się rozliczy, ale skutki tej ustawy w szpitalach pozostaną w organach założycielskich tych szpitali. Organy założycielskie w związku z tą ustawą musiały się coraz bardziej zadłużyć.</u>
          <u xml:id="u-179.1" who="#EdwardJózefKiedos">Moje pytanie w związku z tym brzmi: Ile jest w kraju samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, które nie posiadają zadłużenia, a organem założycielskim jest starosta i rada powiatu? Drugie pytanie: Czy w zakładach zadłużonych przeprowadzono kontrolę co do bezpośredniej przyczyny tego zadłużenia? I trzecie pytanie: Co w przypadku, gdy samodzielne zakłady opieki zdrowotnej nie dotrzymają umowy restrukturyzacyjnej? Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-179.2" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-180">
          <u xml:id="u-180.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-180.1" who="#JarosławKalinowski">Głos ma pan poseł Roman Czepe.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-181">
          <u xml:id="u-181.0" who="#RomanCzepe">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ustawa o pomocy publicznej i restrukturyzacji zakładów opieki zdrowotnej z 15 kwietnia 2005 r., nad którą debatujemy, wprowadza możliwość umorzenia 50% pożyczki, czy też zwrotu, mówiąc dokładnie. Natomiast służba zdrowia, mam na myśli konkretnie dyrektorów szpitali podlaskich, podnosi, że były zapowiedzi w ubiegłym roku, iż ta kwota czy ten procent może być wyższy. Czy rzeczywiście tak jest, czy rzeczywiście byłaby taka możliwość? Mówię to z troską, a nie z jakimkolwiek wyrzutem, bo padają tu troszkę dziwne głosy. Wprowadzono tzw. ustawę 203, nie dając pieniędzy, potem mamy sytuację takiej ustawy, a nie innej i teraz jeszcze krytykujemy rząd, który nie realizuje czegoś, co ktoś populistycznie wprowadził. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-181.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-182">
          <u xml:id="u-182.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-182.1" who="#JarosławKalinowski">Pan poseł Stanisław Gawłowski, Platforma Obywatelska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-183">
          <u xml:id="u-183.0" who="#StanisławGawłowski">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Z informacji przedstawionych przez pana, jak też z wypowiedzi posłów wynika, że pieniądze, które są zagwarantowane na realizację ustawy, nie zostaną wykorzystane w całości. Na co rząd zamierza przeznaczyć te pieniądze? Czy istniałaby taka możliwość wspierania tych jednostek ochrony zdrowia, w których nastąpiły w ostatnim okresie różnego rodzaju zdarzenia losowe, np. pożary. Tak właśnie jest w Koszalinie. Szpital wojewódzki w dużej części spalił się, wymaga pomocy, są organizowane zbiórki publiczne, a brakuje wsparcia ze strony ministra zdrowia. Czy byłaby taka szansa, żeby minister przeznaczył pieniądze na wsparcie właśnie tego typu jednostek? Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-183.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-184">
          <u xml:id="u-184.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-184.1" who="#JarosławKalinowski">Lista posłów zapisanych do głosu została wyczerpana.</u>
          <u xml:id="u-184.2" who="#JarosławKalinowski">Głos zabierze podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia pan Andrzej Wojtyła.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-185">
          <u xml:id="u-185.0" who="#AndrzejWojtyła">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-185.1" who="#AndrzejWojtyła">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Chciałbym podziękować paniom posłankom i panom posłom za uwagi, które zostały zgłoszone w trakcie dyskusji, i za pytania. Pytania zawierają szereg postulatów, które zidentyfikowaliśmy, część postulatów jest dla nas nowych i wykorzystamy je w trakcie prac nad ustawą, która ciągle jest realizowana. Przecież proces restrukturyzacji się nie zakończył, przeważnie znajduje się między drugą a trzecią transzą pożyczki. Jeden szpital, szpital w Zakopanem im. Tytusa Chałubińskiego zakończył już proces restrukturyzacji, została wydana decyzja, ale to jest jedyny szpital. Tak że my cały czas monitorujemy, mamy informacje co miesiąc, na 15 stycznia, i chciałbym powiedzieć, że ta ustawa w jakimś stopniu - i to zostało tutaj poruszone - załatwiła sprawę zadłużenia z tytułu „203”. To nie była ustawa, która likwidowała zadłużenie placówek ochrony zdrowia, mamy świadomość i monitorujemy cały czas. Fakt, że zadłużenie placówek ochrony zdrowia nadal istnieje i muszą być podjęte zupełnie inne działania, aniżeli przewidziane w tej ustawie, którą realizujemy. Ustawa została uchwalona w poprzedniej kadencji, wtedy znajdowałem się po drugiej stronie, a w tej chwili jestem organem wykonawczym i my tę ustawę realizujemy tak, jak jest zapisana. Mamy świadomość, że powinna ona być zmieniona i takie prace w ministerstwie zostały już zakończone. Jest nowelizacja tej ustawy, dzisiaj kończy się termin uzgodnień wewnętrznych, w niedługim czasie ustawa zostanie skierowana do uzgodnień zewnętrznych i przedstawiona Wysokiej Izbie.</u>
          <u xml:id="u-185.2" who="#AndrzejWojtyła">Dotyczy to, o czym powiedział pan poseł Grzegorek jako sprawozdawca, 550 mln zł, które nie zostały wykorzystane. Po konsultacjach z ministerstwem pracy, Bankiem Gospodarstwa Krajowego i z ministrem finansów doszliśmy do wniosku, że te 550 mln zostanie skonsumowane - zakładano, że zostanie wydana cała suma 2,2 mld zł na ustawę restrukturyzacyjną. W najbliższym czasie taka ustawa wpłynie do Wysokiej Izby. Zakładamy w niej pokrycie tych zobowiązań publicznoprawnych, które nie zostały uwzględnione, które nie mogą być umorzone zgodnie z tą ustawą. Dotyczy to zobowiązań publicznoprawnych, które są opłacane przez pracodawcę, to jest ok. 20,41% ogólnych składek. Również w rządzie trwają prace i konsultacje nad tym, ażeby zwiększyć procent umorzenia z 50% do 80%. Dzisiaj nie mogę przedstawiać Wysokiej Izbie pewnych wiadomości, bo to podlega uzgodnieniom wewnątrzresortowym.</u>
          <u xml:id="u-185.3" who="#AndrzejWojtyła">Chciałbym również powiedzieć o tym, że jednostki badawczo-rozwojowe, czyli instytuty, nie płaciły, nie były zobowiązane do wypłaty 203, ale wchodziły w restrukturyzację, która nie polega na uzyskiwaniu przez te instytucje pożyczek. W tej chwili chcemy, ażeby również jednostki badawczo-rozwojowe mogły wejść w taki proces.</u>
          <u xml:id="u-185.4" who="#AndrzejWojtyła">Pan poseł Sopliński dotknął bardzo ważnej kwestii dotyczącej zobowiązań znanych i nieznanych. Tą nowelizacją ustawy chcemy zlikwidować ten problem, bo istnieje od wielu miesięcy korespondencja między Ministerstwem Zdrowia a ZUS, co to są zobowiązania znane, a co to są zobowiązania nieznane. Faktycznie istnieje bardzo nieprecyzyjny zapis w ustawie, który można różnie interpretować. My mamy troszeczkę inne zdanie, ministerstwo pracy ma trochę inne zdanie. Receptą na to jest nowelizacja, o której mówiłem.</u>
          <u xml:id="u-185.5" who="#AndrzejWojtyła">Chciałbym panu posłowi Siedlaczkowi odpowiedzieć na pytanie, czy takie działania nie prowadzą do pozornej restrukturyzacji. Ta ustawa miała załatwić problem ustawy 203, bo ona wisiała nad zakładami opieki zdrowotnej, a przy okazji miała również zrestrukturyzować jednostki ochrony zdrowia, ażeby to nie były pieniądze dane bez efektu. Myślę, że w części ta ustawa takie zadania wypełni. Nie wypełni wszystkich zmian systemowych, które w ochronie zdrowia trzeba przeprowadzić, polegających m.in na określeniu sieci szpitali. Jak wiemy, od początku lat 90-tych prace nad siecią szpitali, nad metodologią określania sieci szpitali trwają. Chciałbym również zaznaczyć, że to jest problem nie tylko Polski. W całej Europie określenie tego problemu jest bardzo trudne, nie tylko ze względów merytorycznych, ale przede wszystkim ze względów społecznych. Mamy tego świadomość. Dwukrotnie już odbyły się posiedzenia kierownictwa na ten temat. Chcemy zastosować metodologię optymalną do naszego kraju, ażeby nie wywołało to napięć społecznych. W najbliższym czasie to przedstawimy. To nie jest proces, który można przeprowadzić w ciągu paru miesięcy, na świecie robiono to dekadami.</u>
          <u xml:id="u-185.6" who="#AndrzejWojtyła">Proszę państwa, ktoś, kto się zna na organizacji ochrony zdrowia, nie będzie państwu dawał takich obietnic, że za dwa miesiące stworzymy sieć szpitali, bo to jest po prostu niemożliwe. I gdyby to usłyszał ktokolwiek z ekspertów międzynarodowych, to powiedziałby, że po prostu nie znamy się na problemie.</u>
          <u xml:id="u-185.7" who="#AndrzejWojtyła">Część posłów, np. pan Dariusz Olszewski, dotyka problemu zawierania umów między Narodowym Funduszem Zdrowia a określoną placówką ochrony zdrowia; tutaj chodzi o szpital w Otwocku. Jako Ministerstwo Zdrowia nie jesteśmy stroną w finansowaniu ochrony zdrowia. Finansowaniem świadczeń zdrowotnych zajmuje się Narodowy Fundusz Zdrowia. I tak przesądza ustawa. My możemy tylko nadzorować Narodowy Fundusz Zdrowia. I jeżeli pan poseł wystąpi z pismem w sprawie występujących naruszeń prawa, to my skontrolujemy to i panu posłowi odpowiemy.</u>
          <u xml:id="u-185.8" who="#AndrzejWojtyła">Pani poseł Stryjska mówiła również o tym, co przedstawiał pan poseł sprawozdawca, o tej części, która nie podlega umorzeniu, części zobowiązań. Pracujemy nad tym, mamy pewne propozycje i prawdopodobnie w takiej formie, jak je przygotowaliśmy, trafią do Sejmu.</u>
          <u xml:id="u-185.9" who="#AndrzejWojtyła">Pani poseł Szczypińska mówiła o zwiększeniu odsetka umarzanych zobowiązań, z 50% do 80%. Powiedziałem już, że takie prace trwają.</u>
          <u xml:id="u-185.10" who="#AndrzejWojtyła">Pan poseł Latos pytał o coś, na co ja nie mogę odpowiedzieć. Są orzeczenia sądu i tak jest skonstruowany ustrój państwa polskiego, że rząd nie może wpływać na orzeczenia sądu, które są niezależne, w związku z tym ja na to pytanie odpowiedzieć państwu nie mogę.</u>
          <u xml:id="u-185.11" who="#AndrzejWojtyła">Pani poseł Małecka-Libera mówiła o środkach, które nie zostały wykorzystane. Chciałbym powiedzieć, że do naszego ministerstwa wpłynęło kilkanaście wniosków o to, ażeby środki, które zostały niewykorzystane, były środkami niewygasającymi. To są środki w wysokości ok. 46 mln zł. Ministerstwo Zdrowia nie odmówiło ani jednemu zakładowi, który wystąpił o przesunięcie tych środków na środki niewygasające. Przynajmniej ja takiego przypadku nie znam. Szliśmy zakładom jak najbardziej na rękę. Jeżeli jakikolwiek zakład wystąpił z takim wnioskiem, to taką możliwość otrzymał. Jeżeli nie wystąpił, to zarządzający tym zakładem powinni dobrze czytać ustawę, która ich obowiązuje.</u>
          <u xml:id="u-185.12" who="#AndrzejWojtyła">Pani poseł Wolak mówiła o środkach, które są w depozytach sądowych, tzw. środkach komorniczych. Jest taka możliwość, ażeby wystąpić do sądu o zwolnienie tych środków z depozytu i my monitorujemy, jak to się odbywa w skali kraju. Bardzo dużo zakładów opieki zdrowotnej, głównie szpitali, występuje do sądu i w większości otrzymuje taką zgodę, czyli te środki są uruchamiane. Chciałbym Wysokiej Izbie powiedzieć, że jest taka możliwość. Myślę, że jak publicznie o tym powiem, to dotrze to do większej liczby ludzi.</u>
          <u xml:id="u-185.13" who="#AndrzejWojtyła">Pan poseł Biernat mówił również o zobowiązaniach znanych i nieznanych, co wynika z art. 4 i 7 ustawy, o której dzisiaj mówimy. Nowelizacja, którą przygotujemy, myślę, o czym mówiłem, rozwiąże ten problem.</u>
          <u xml:id="u-185.14" who="#AndrzejWojtyła">Poseł Więckowska mówiła o zmianach strukturalnych, które powinny nastąpić w naszej ochronie zdrowia. Zresztą pani przewodnicząca Kopacz również mówiła o tym, że nie jest sztuką oddłużenie placówek ochrony zdrowia czy danie pieniędzy na restrukturyzację, ale chodzi o to, żeby nie doszło do ponownego zadłużenia placówek ochrony zdrowia. Chciałbym powiedzieć, że reformami ochrony zdrowia zajmuję się w Polsce od początku lat 90-tych. To jest chyba czwarty proces oddłużenia i ciągle się te placówki zadłużają. Pracujemy nad ustawą o ustroju ochrony zdrowia, bo oprócz tego, że trzeba być może zmienić finansowanie ochrony zdrowia, to trzeba przede wszystkim pomyśleć o tym, żeby ochrona zdrowia była prawidłowo zorganizowana. W ekonomii ochrony zdrowia obowiązuje zjawisko popytu indukowanego przez podaż świadczeń. Jeżeli ta podaż świadczeń będzie zbyt duża, to popyt na te świadczenia będzie bardzo wysoki, nie zawsze adekwatny do potrzeb zdrowotnych. Przykład: wykształcenie zbyt dużej ilości specjalistów w określonych dziedzinach, którzy działają w ochronie zdrowia po zdobyciu specjalizacji przez ok. 40 lat i będą indukowali popyt na te usługi. W związku z tym ta ustawa o ustroju ochrony zdrowia ma uregulować stronę podażową świadczeń, czyli dobrze zorganizować świadczenia. Jak niektórzy mówią, źle zorganizowana ochrona zdrowia - i to się czyta w różnych publikatorach - przeje wszystkie pieniądze. I to po części może być również prawdą. Jeżeli dobrze nie określimy, jak ma wyglądać sieć szpitali, co należy się pacjentowi, jakie zawody medyczne mogą w ochronie zdrowia funkcjonować, to rzeczywiście ten popyt będzie zawsze nieograniczony, nie będzie dostosowany do potrzeb i pieniądze mogą być nie zawsze efektywnie wydawane.</u>
          <u xml:id="u-185.15" who="#AndrzejWojtyła">Temu celowi również służy określenie koszyka świadczeń gwarantowanych, czyli określenie priorytetów zdrowotnych. To się dzieje na całym świecie. Chciałbym powiedzieć, że nie jesteśmy zapóźnieni, jeżeli chodzi o to, o czym mówię, bo my od początku lat 90. mówimy o koszyku, a Niemcy dopiero zaczynają wprowadzać koszyk. Tak że to nie jest tylko problem trudny u nas, w biednym kraju - jest to również problem, z którym borykają się kraje o wiele od nas bogatsze, wydające o wiele więcej pieniędzy na ochronę zdrowia.</u>
          <u xml:id="u-185.16" who="#AndrzejWojtyła">Chciałbym też powiedzieć, że za te pieniądze, te 700–800 dolarów, które wydaje się w Polsce per capita na ochronę zdrowia, my obywatelom gwarantujemy niezły standard świadczeń zdrowotnych. To dzieje się głównie dzięki dobrej pracy naszych lekarzy i całego personelu medycznego, który zarabia kilka razy mniej aniżeli w krajach rozwiniętych Europy. W Stanach Zjednoczonych per capita wydaje się 5400 dolarów, u nas 800, i czasami w szpitalach polskich jest oferowana lepsza opieka aniżeli w Stanach Zjednoczonych.</u>
          <u xml:id="u-185.17" who="#AndrzejWojtyła">Żyjemy w świecie rozwoju technologii zdrowotnych. Technologie zdrowotne powodują, że poprawiają się wskaźniki zdrowotne, wydłuża się przeciętne dalsze trwanie życia. U nas, w Polsce, jest fenomenem, że przez 15 lat prawie o 5 lat wydłużyła się średnia długość życia. To organizacje międzynarodowe podkreślają. Ale niestety za te pieniądze nie możemy więcej zrobić. Zawsze będą problemy z finansowaniem, będzie problem reglamentowania świadczeń - on jest taki na całym świecie - i problem niedoboru środków na ochronę zdrowia. Dobra zdrowotne mają to do siebie, że wraz ze wzrostem zamożności społeczeństwa zapotrzebowanie na te dobra wzrasta, ono się nie nasyca. W związku z tym dyskusja o braku środków na ochronę zdrowia będzie, myślę, jeszcze przez wiele dziesiątek lat w Polsce bardzo namiętna. Niemcy wydają 2800 dolarów, Wielka Brytania - 1800 dolarów. Tak że my przede wszystkim musimy zacząć wydawać więcej pieniędzy na ochronę zdrowia, a to jest bezpośrednio związane z naszym wzrostem gospodarczym.</u>
          <u xml:id="u-185.18" who="#AndrzejWojtyła">Co do kwestii płac, to jeżeli mieliśmy do 1999 r. system budżetowy, mogliśmy określać płace. Jeżeli w tej chwili nasza służba zdrowia opiera się na samodzielnych publicznych i niepublicznych zakładach opieki zdrowotnej, to my nie możemy urzędowo określać płac w tych zakładach, bo przecież to są samodzielne zakłady i ustawa wyraźnie o tym mówi. Ministerstwo nie ma nawet możliwości prawnych, żeby określić wysokość płac. Chciałbym powiedzieć, że jeden raz uregulowaliśmy podwyżki, to jest „ustawa 203”, i do dnia dzisiejszego spijamy to, cośmy tutaj w Sejmie zrobili. Nie ukrywam, też byłem wtedy posłem. Tak że w systemie, który obecnie mamy, urzędowe regulowanie tych spraw może prowadzić do takich konsekwencji, jakie dzisiaj widzimy w trakcie dyskusji.</u>
          <u xml:id="u-185.19" who="#AndrzejWojtyła">Pani poseł Kopacz słusznie mówi, że to są błędy w ustawie. Razem pracowaliśmy nad tą ustawą i wiemy, że to nie była ustawa skonstruowana optymalnie, że można ją było lepiej zrobić, że to był jakiś kompromis w obu izbach parlamentu. Ja jestem teraz organem wykonawczym i nie chcę oceniać, która izba jest odpowiedzialna za te złe zapisy w ustawie. Moim zadaniem jest realizacja tej ustawy. Staramy się tę ustawę realizować jak najlepiej, przedstawiać propozycje. I te propozycje przedstawimy Wysokiej Izbie.</u>
          <u xml:id="u-185.20" who="#AndrzejWojtyła">Pan poseł Piosik podkreślał fakt, nie wszystkie zakłady skorzystały z pożyczki, i zadawał pytanie dlaczego. No bo ponad 300 zakładów - dokładnie 303 - skorzystało z dotacji. To jest m.in. taka przyczyna. One nie były zadłużone i wolały otrzymać dotację. Jest też część zakładów, które nie skorzystały z pożyczki z takich względów, że trudno było przedstawić program restrukturyzacji.</u>
          <u xml:id="u-185.21" who="#AndrzejWojtyła">Pan poseł Podraza mówił o pewnych regionach Polski - i faktycznie tak jest - w których występują kłopoty od wielu lat. Właściwie od początku lat 90. Dolny Śląsk, Lubuskie to były te regiony, w których występowały kłopoty z finansowaniem ochrony zdrowia. Przyczyny są bardzo różne, m.in. również ta przyczyna, że to są zachodnie regiony naszego kraju. W systemie niemieckim budowano małe szpitale w każdym mieście. Substancja materialna tych szpitali jest już bardzo zużyta. Zrestrukturyzować je jest trudno, bo to jest czasami teren górski, gdzie trudno dojechać, i procesy restrukturyzacyjne w tych regionach się nie odbyły. I nie można też tego zrobić z dnia na dzień, to musi być proces.</u>
          <u xml:id="u-185.22" who="#AndrzejWojtyła">Są regiony, gdzie bardzo ładnie procesy restrukturyzacyjne zostały przeprowadzone, i z tymi regionami problemów nie mamy. W tych regionach większość szpitali wystąpiła o dotację. Moim zdaniem ta dotacja powinna być większa, ponieważ ona zaspokoiła tylko w 1/3 potrzeby, a powinniśmy czasami również nagradzać te szpitale i tych menedżerów, którzy niejednokrotnie narażali się swoim załogom i swoim pracownikom, restrukturyzując te zakłady, wprowadzając nowoczesne metody zarządzania, podnosząc jakość świadczeń zdrowotnych. Ale myśmy nie mogli im dać, bo ustawa mówi o 100 mln, zostało to zwiększone do 200 mln. Myślę, że trzeba by w różny sposób również te zakłady w jakiś sposób nagradzać.</u>
          <u xml:id="u-185.23" who="#AndrzejWojtyła">108 zakładów nie bierze udziału w postępowaniu, tzn. nie złożyło wniosku o pożyczkę. Część z tych zakładów - o czym już mówiłem - nie bierze udziału w postępowaniu z przyczyn formalnych. Likwiduje się ZOZ, przekształca w niepubliczny zakład. Znaczna część tych zakładów chciała jedynie skorzystać z umorzenia zobowiązań publicznoprawnych i tym samym nie składała wniosku o pożyczkę. Oni chcieli tylko umorzenia, nie chcieli pożyczki, bo taka była ich polityka jako zakładów.</u>
          <u xml:id="u-185.24" who="#AndrzejWojtyła">Pan poseł Łuczak także dotknął kwestii płac personelu ochrony zdrowia i restrukturyzacji służby zdrowia. Chciałbym powiedzieć, że ta ustawa również w pewien sposób zmusza do restrukturyzacji placówki ochrony zdrowia i bez przygotowania programu restrukturyzacji, zatwierdzenia przez organ restrukturyzacyjny to by nie mogło się odbyć. A zatem proces restrukturyzacyjny w tych zakładach musi być przeprowadzony. Wcześniej, za czasów pani minister Cegielskiej, była również prowadzona restrukturyzacja, która polegała na tym, że zmniejszano liczbę łóżek krótkiego pobytu w szpitalach na rzecz zakładów pielęgnacyjno-opiekuńczych i leczniczo-pielęgnacyjnych. W tym kierunku musimy restrukturyzować system naszych łóżek. Oczywiście mamy problem taki oto, że łóżka szpitalne, baza materialna ochrony zdrowia, jak również baza ludzka są rozmieszczone w skali całego kraju bardzo nierównomiernie. Są regiony, gdzie jest ich nadmierna ilość, i regiony, gdzie brakuje placówek ochrony zdrowia, a przede wszystkim kadry. W Polsce ludzie, pracownicy nie są na tyle mobilni, żeby zmieniali miejsce zamieszkania, tak jak w innych krajach, na przykład w Stanach Zjednoczonych, nie jest tak, że można przerzucić ze Śląska na przykład na ścianę wschodnią pracowników. To też musimy wziąć pod uwagę. Nie możemy przeprowadzić gwałtownie procesów restrukturyzacyjnych, boby się tak zdarzyło, że w niektórych regionach mogłoby 30–40% pracowników być bezrobotnych i tyleż samo bazy materialnej ochrony zdrowia, czyli łóżek szpitalnych i szpitali, musiałoby być wyłączonych. Polska nie jest aż tak dużym krajem. Część placówek ochrony zdrowia jest placówkami referencyjnymi, obsługuje kilka województw czy nawet na cały kraj. Te placówki znajdują się w różnych miejscach kraju. O tym również musimy mówić.</u>
          <u xml:id="u-185.25" who="#AndrzejWojtyła">Pan poseł Żaczek dotknął kwestii depozytów komorniczych. Już powiedziałem, że można zgłaszać wnioski do sądu i że to sąd decyduje o tym, czy zwolnić z depozytu.</u>
          <u xml:id="u-185.26" who="#AndrzejWojtyła">Pan poseł Daszyk mówił o - nie wiem, czy udowodnionych - zarzutach w stosunku do zarządu czy dyrektora zakładu w Krośnie. Dyrektora wybiera organ założycielski. Organem założycielskim szpitala w Krośnie na pewno jest powiat. Jest to samorząd. Chciałbym również przypomnieć, że każdy obywatel, jeżeli posiądzie informację o sprawach, o których powinien być zawiadomiony organ ścigania, powinien zgłosić je do organu ścigania. Na dzień dzisiejszy takich dowodów nie mam. Zresztą nie jesteśmy jako ministerstwo organem założycielskim tego szpitala. Myślę, że gdyby pan poseł precyzyjniej przedstawił, na czym polegają te zarzuty, można by się do nich ustosunkować.</u>
          <u xml:id="u-185.27" who="#AndrzejWojtyła">Pan poseł Maniura mówił o rozporządzeniu o warunkach fachowych i sanitarnych, jakim powinny odpowiadać placówki ochrony zdrowia. To jest rozporządzenie do ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. Zostało ono pierwszy raz wydane w 1993 r. Miało obowiązywać 10 lat i w tym czasie miały dostosowywać się placówki ochrony zdrowia do tych warunków. Chciałbym powiedzieć, że w tej chwili został przesunięty termin obowiązywania tego rozporządzenia z tego względu, że przejrzałem nowe i okazało się, że ono niewiele różni się od rozporządzenia, które było wydane w 1993 r., i dzisiaj jest już ono nieżyciowe, ponieważ technologie dezynfekcyjne, technologie w ochronie zdrowia poszły tak daleko, że tamte przepisy już są przepisami, które należy zmienić. Przez ten rok opracujemy nowe rozporządzenie, ale chciałbym powiedzieć, że to nie będzie rozporządzenie, które będzie znosiło wszelkie bariery czy wszelkie warunki, ponieważ jesteśmy w Unii Europejskiej i musimy leczyć ludzi w takich warunkach, jakie obowiązują przynajmniej w tych najbiedniejszych krajach Unii Europejskiej. Takie rozporządzenie również sprzyja restrukturyzacji, bo bywa tak w skali całego kraju, że w lepszej kondycji finansowej jest szpital, który został wybudowany w XVIII wieku, aniżeli nowoczesny szpital - nie nowoczesny, ale wybudowany niedawno - wybudowany 20 lat temu. W tych procesach restrukturyzacyjnych powinny być również brane pod uwagę możliwości dostosowania obiektów do tych warunków. Chodzi o to, żeby nie padały nam dobre placówki ochrony zdrowia, które można łatwo dostosować do znośnych warunków, a w lepszej kondycji finansowej nie były placówki, które nigdy nie spełnią warunków, ponieważ mieszczą się w budynkach bardzo starych. To rozporządzenie również temu ma służyć.</u>
          <u xml:id="u-185.28" who="#AndrzejWojtyła">Pan poseł Bednarek pytał o to, ile placówek nie przystąpiło do programu. Nie przystąpiło 108 palcówek, ale nie wiemy dokładnie z jakiego powodu. My to monitorujemy, ale organami założycielskimi tych placówek są przeważnie powiaty. Powiat nie ma obowiązku opowiadania się, dlaczego jego zakład nie przystąpił do procesu restrukturyzacyjnego. Możemy występować tylko o przekazywanie nam danych, które dany zakład opieki zdrowotnej musi nam przekazywać zgodnie z prawem. Możemy o to tylko prosić. Nie zawsze takie informacje otrzymujemy.</u>
          <u xml:id="u-185.29" who="#AndrzejWojtyła">Pan poseł Karpiński powiedział, i słusznie, że ta ustawa leczy skutki, a nie przyczyny. Tak. To była ustawa, która została w ubiegłej kadencji uchwalona, bo był problem zadłużenia placówek ochrony zdrowia z racji ustawy „203”. I myślę, że ona w dużej części problem „203” załatwiła, ale nie załatwiła problemu całego zadłużenia. I z tym się zgadzam.</u>
          <u xml:id="u-185.30" who="#AndrzejWojtyła">Pani poseł Radziszewska mówiła o tym samym. Zgadzam się, musimy pomyśleć, jak zlikwidować 6 mln 86 tys. zadłużenia...</u>
          <u xml:id="u-185.31" who="#komentarz">(Poseł Elżbieta Radziszewska: Miliardów.)</u>
          <u xml:id="u-185.32" who="#AndrzejWojtyła">...6 mld zadłużenia, jakie na końcu 2005 r. miały polskie placówki ochrony zdrowia. Jedynym pozytywnym zjawiskiem jest to, że to zadłużenie zaczęło nam spadać. Spadło nam przez ostatni kwartał 2005 o 2,5%. To jest może niewiele, ale gdyby ta tendencja się utrzymywała, toby to było coś pozytywnego. Oczywiście 6 mld zł to nie jest zadłużenie, które może być z dnia na dzień spłacone. Ponieważ państwo są posłankami i posłami, zdajecie sobie sprawę z odpowiedzialności za stan budżetu państwa polskiego. Ale z tym trzeba coś zrobić, bo nie może cały czas tych kilka miliardów złotych wisieć, obciążać placówek ochrony zdrowia. Przez poprzednie 8 lat byłem w parlamencie i pamiętam, że ta kwota zadłużenia oscyluje od kilku lat mniej więcej w granicach 5–7 mld. Było już więcej. Teraz ta ustawa odnosząca się do „203” w różny sposób zmniejszyła to zadłużenie.</u>
          <u xml:id="u-185.33" who="#AndrzejWojtyła">Pan poseł Kiedos, Czepe i Gawłowski mniej więcej pytają o to samo, o kwestię tej części zadłużenia czy zobowiązań publiczno-prawnych, które nie są umarzane, które spłaca pracodawca. Już powiedziałem, że próbujemy w tej nowelizacji tę kwestię rozwiązać.</u>
          <u xml:id="u-185.34" who="#AndrzejWojtyła">Zanotowaliśmy sobie wszystkie państwa uwagi i jeżeli nie odpowiedziałem na wszystkie państwa pytania, to być może umknęły mi niektóre z nich. Jeżeli tak się stało, to proszę bardzo je zgłaszać, odpowiemy na piśmie. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-185.35" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-186">
          <u xml:id="u-186.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo, panie ministrze.</u>
          <u xml:id="u-186.1" who="#JarosławKalinowski">Zamykam dyskusję.</u>
          <u xml:id="u-186.2" who="#komentarz">(Poseł Marian Daszyk: Można sprostowanie?)</u>
          <u xml:id="u-186.3" who="#JarosławKalinowski">Bardzo proszę, panie pośle, w trybie sprostowania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-187">
          <u xml:id="u-187.0" who="#MarianDaszyk">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze! Myślę, że nie zrozumiał pan mojego zapytania. Poinformowałem pana jako ministra, że jest sytuacja patologiczna, korupcyjna w szpitalu w Krośnie. Uważam, że w tej sprawie ministerstwo może podjąć jasne i klarowne działania - poprosić o informacje odnośnie do tej sytuacji w szpitalu i skierować sprawę do prokuratury i do NIK. Powiem tylko, że takie działania są podejmowane, ale one się rozmywają, nie odnoszą skutku. Nic się nie zmieniło w porównaniu z tym, co było przed wyborami. Mieszkańcy oczekują zmian i dlatego zwracam się z prośbą do Ministerstwa Zdrowia, żeby zainteresowało się tą sprawą i takie działania podjęło. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-188">
          <u xml:id="u-188.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-188.1" who="#JarosławKalinowski">Proszę, panie ministrze. Sądzę, że było to dość jasne.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-189">
          <u xml:id="u-189.0" who="#AndrzejWojtyła">Panie marszałku, ja tylko krótko odpowiem. Odpowiadając na pańskie pytanie, sugerowałem, że jeżeli pan posiada takie wiadomości, to powinien to pan zgłosić do organów prokuratorskich.</u>
          <u xml:id="u-189.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
          <u xml:id="u-189.2" who="#AndrzejWojtyła"> My, jeżeli pan wystąpi z takimi zastrzeżeniami co do pracy tego szpitala, które faktycznie będą nas upoważniały do przeprowadzenia kontroli i będziemy mogli przeprowadzić tam kontrolę, to możemy taką kontrolę wysłać, ale musimy mieć dowody. Ja nie mogę bez dowodów...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-190">
          <u xml:id="u-190.0" who="#JarosławKalinowski">A przynajmniej przesłanki.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-191">
          <u xml:id="u-191.0" who="#AndrzejWojtyła">Tak, przynajmniej przesłanki takich dowodów. A że szpital źle pracuje, to większość posłów mówi, że na ich terenie szpitale nie pracują najlepiej, bo to wynika z wielu bardzo różnych przyczyn.</u>
          <u xml:id="u-191.1" who="#AndrzejWojtyła">Zapraszam, tutaj są panie z ministerstwa, jeżeli pan złoży to u nas na piśmie, to my skontrolujemy - i tylko tyle możemy zrobić.</u>
          <u xml:id="u-191.2" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-192">
          <u xml:id="u-192.0" who="#JarosławKalinowski">Dziękuję bardzo, panie ministrze.</u>
          <u xml:id="u-192.1" who="#JarosławKalinowski">Jeszcze raz zamykam dyskusję.</u>
          <u xml:id="u-192.2" who="#JarosławKalinowski">W związku ze zgłoszonym w dyskusji wnioskiem o odrzucenie informacji do głosowania w tej sprawie przystąpimy na następnym posiedzeniu Sejmu.</u>
          <u xml:id="u-192.3" who="#JarosławKalinowski">Przystępujemy do rozpatrzenia punktów 25., 26. i 27. porządku dziennego: 25. Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o finansowaniu Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie z budżetu państwa (druk nr 211) - kontynuacja. 26. Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o finansowaniu Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie z budżetu państwa (druk nr 212) - kontynuacja. 27. Pierwsze czytanie poselskiego projektu ustawy o finansowaniu Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu z budżetu państwa (druk nr 213) -kontynuacja.</u>
          <u xml:id="u-192.4" who="#JarosławKalinowski">Na 7. posiedzeniu Sejm wysłuchał uzasadnienia projektów ustaw przedstawionego przez panią poseł Elżbietę Radziszewską.</u>
          <u xml:id="u-192.5" who="#JarosławKalinowski">Sejm podjął decyzję o wysłuchaniu w łącznej dyskusji nad tymi punktami porządku dziennego 10-minutowych oświadczeń w imieniu klubów.</u>
          <u xml:id="u-192.6" who="#JarosławKalinowski">Otwieram dyskusję.</u>
          <u xml:id="u-192.7" who="#JarosławKalinowski">Głos ma pan poseł Artur Górski, klub Prawo i Sprawiedliwość.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-193">
          <u xml:id="u-193.0" who="#ArturGórski">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość mam zaszczyt przedstawić stanowisko naszego klubu wobec trzech bliźniaczych projektów ustaw: wobec poselskiego projektu ustawy o finansowaniu Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie z budżetu państwa, poselskiego projektu ustawy o finansowaniu Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie z budżetu państwa oraz poselskiego projektu ustawy o finansowaniu Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu z budżetu państwa.</u>
          <u xml:id="u-193.1" who="#ArturGórski">Zgodnie z art. 15 konkordatu Rzeczpospolita Polska ma obowiązek dotowania dwóch uczelni: Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie oraz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Może również udzielać pomocy finansowej katolickim szkołom wyższym, odrębnym wydziałom i instytutom naukowo-badawczym. Zatem konkordat gwarantuje możliwość finansowania wymienionych trzech uczelni. W tym kierunku zmierza również stanowisko Komisji Konkordatowej, przyjęte w lipcu 2005 r.</u>
          <u xml:id="u-193.2" who="#ArturGórski">Prawo i Sprawiedliwość popiera takie rozwiązania prawne, gdyż uważamy, iż katolickie uczelnie w państwie, w którym zdecydowana większość obywateli przyznaje się do religii katolickiej, powinny mieć wsparcie z budżetu państwa. Nie dziwi, że podczas poprzedniej kadencji Sejmu, kiedy lewica laicka miała zdecydowaną większość w parlamencie, a rząd był odzwierciedleniem tej większości, nie było inicjatywy legislacyjnej. Ale przyznam szczerze, że dziwi trochę, iż z taką inicjatywą wychodzi Platforma Obywatelska, wiedząc, że rząd Kazimierza Marcinkiewicza, doskonale znający problem, rozumiejący go, przygotował projekty regulacji prawnych, które go rozwiązują. Bez wątpienia jednak ta inicjatywa poselska jest inicjatywą bardzo ważną i gdyby nie było inicjatywy rządowej, byłaby niezwykle potrzebna - i to nie budzi najmniejszych wątpliwości.</u>
          <u xml:id="u-193.3" who="#ArturGórski">Proszę państwa, to jest też moje osobiste zdanie. Ja pozwolę sobie, zanim odniosę się do samych projektów, też wyrazić swoje osobiste zdanie. Mianowicie przez wiele lat byłem związaną z parafią św. Andrzeja Boboli przy ulicy Rakowieckiej w Warszawie, gdzie mieści się Sekcja św. Andrzeja Boboli, tzw. Bobolanum, byłem w tej parafii przez wiele lat ministrantem, lektorem i doskonale znam dorobek tej uczelni i wysoki poziom jej wykładowców. Można powiedzieć, że jestem nawet emocjonalnie z tą uczelnią związany, dlatego sam również popieram wsparcie jej z budżetu państwa.</u>
          <u xml:id="u-193.4" who="#ArturGórski">Ale jako, można powiedzieć, w pewnym sensie wychowanek jezuitów, będę także popierał dofinansowanie przez państwo Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum”, prowadzonej przez ten zakon w Krakowie, a mającej swój początek w 1932 r.</u>
          <u xml:id="u-193.5" who="#ArturGórski">Gorąco rekomenduję także Wysokiej Izbie wsparcie Papieskiego Wydziału Teologicznego w Wrocławiu. Uczelnia ta nawiązuje w swojej historii do założonej we Wrocławiu 305 lat temu przez cesarza Leopolda I Akademii Leopoldyńskiej, której prowadzenie cesarz również powierzył jezuitom. Zatem to wsparcie dla tych katolickich uczelni będzie z jednej strony wyrazem wdzięczności za wkład Kościoła, a szczególnie za wkład Towarzystwa Jezusowego, w rozwój szkolnictwa na ziemiach polskich, ale także, można powiedzieć, w sam rozwój narodu polskiego. To jest bezwzględnie pewien dług, który tym samym w znacznej mierze spłacamy.</u>
          <u xml:id="u-193.6" who="#ArturGórski">Co do samych projektów, z uzasadnienia można odnieść wrażenie - takie wrażenie odniosłem nie tylko ja, ale także inni nasi posłowie, którzy się tym projektom przyglądali - że zostały one przygotowane bez dokładnej znajomości kryteriów funkcjonowania mechanizmu ustalania wysokości dotacji. Autorzy projektów zakładają, że ustawy wejdą w życie dwa tygodnie po ich uchwaleniu, czyli oznaczałoby to, że weszłyby w którymś momencie, ja rozumiem, w domyśle, na początku obecnego semestru. Ale to by oznaczało, że one wchodzą, można powiedzieć, w środku roku akademickiego, że wchodzą jakby - od początku, jak rozumiem, taka jest intencja inicjatorów tego projektu - w środku roku akademickiego 2005/2006. To jest po pierwsze.</u>
          <u xml:id="u-193.7" who="#ArturGórski">Po drugie, należy pamiętać, że w tych projektach nie są określone wysokości dotacji. Te wysokości dotacji muszą być bardzo precyzyjnie ustalone, do tego są kryteria, które muszą uzyskać akceptację Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego. Tak że to nie jest taka prosta sprawa, to nie jest tak, że uchwala się projekt i on zaraz wchodzi w życie. Jeżeli się to weźmie pod uwagę, to oznacza to, że te projekty powinny wejść w życie od 1 października 2006 r., czyli od początku kolejnego roku akademickiego, i zresztą rektorzy i dziekani tych uczelni jakby mają tego świadomość. A co za tym idzie, jeżeli te projekty nie wchodzą w dość przypadkowym momencie - bo, proszę zwrócić uwagę, nie wiadomo jeszcze dokładnie, w którym momencie te projekty będą uchwalone - jeżeli one mają wejść, tak jak powinny, od 1 października 2006 r., to by oznaczało, że w tym roku te uczelnie będą finansowane przez 3 miesiące, a zatem kalkulacje finansowe przedstawione w uzasadnieniu do projektów ustaw są nie do końca prawdziwe.</u>
          <u xml:id="u-193.8" who="#ArturGórski">Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Klub Prawa i Sprawiedliwości uważa, że projekty poselskie należy skierować do Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży, gdzie powinny być rozpatrywane razem z projektem rządowym tych regulacji - projektem, który oczywiście, jeśli jest pozbawiony błędów legislacyjnych, powinien naszym zdaniem stanowić podstawę do prac w komisji. W każdym razie źle by było, jeżeli te wszystkie projekty, i poselski, i rządowy, byłyby rozpatrywane oddzielnie. Mieliśmy już takie przypadki i wiemy, z jakim to wiązało się zamieszaniem. Więc mam nadzieję, że posłowie Platformy Obywatelskiej nie będą uważali tych projektów wyłącznie za swoje własne, indywidualne, przez które chcą coś uzyskać, tylko że rzeczywiście wspólnie się pochylimy nad tym, żeby te katolickie, jezuickie uczelnie wesprzeć tak, jak na to zasługują. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-193.9" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
          <u xml:id="u-193.10" who="#komentarz">(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek Sejmu Andrzej Lepper)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-194">
          <u xml:id="u-194.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję panu posłowi.</u>
          <u xml:id="u-194.1" who="#AndrzejLepper">W imieniu klubu Platformy Obywatelskiej oświadczenie przedstawi pan poseł Ireneusz Raś.</u>
          <u xml:id="u-194.2" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, panie pośle.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-195">
          <u xml:id="u-195.0" who="#IreneuszRaś">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt przedstawić stanowisko Klubu Parlamentarnego Platformy Obywatelskiej w sprawie trzech projektów ustaw: o finansowaniu z budżetu państwa Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie, Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie oraz Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, według druków nr 211, 212 i 213.</u>
          <u xml:id="u-195.1" who="#IreneuszRaś">Jedno sprostowanie w związku z wypowiedzią pana posła, który tutaj przedstawiał stanowisko w imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość - jedna z tych uczelni nie jest jezuicka.</u>
          <u xml:id="u-195.2" who="#IreneuszRaś">Inicjatywa ustawodawcza posłów Platformy Obywatelskiej dotyczy rzeczywiście trzech papieskich uczelni, którym 30 czerwca 1989 r. na mocy umowy zawartej między rządem i Konferencją Episkopatu Polski przywrócono prawa uczelni państwowych. Te trzy katolickie szkoły wyższe mają wspaniałe tradycje. Papieski Wydział Teologiczny w Warszawie jest uczelnią, której dzieje sięgają 1737 r., kiedy to został powołany przez jezuitów Wydział Teologiczny Bobolanum. Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu swą tradycję czerpie ze zorganizowanej w roku 1565 seminaryjnej formacji teologicznej. Natomiast początki Ignatianum sięgają roku 1926.</u>
          <u xml:id="u-195.3" who="#IreneuszRaś">Działalność tych uczelni na prawach państwowych została gwałtownie przerwana w roku 1945 przez komunistyczne władze. Mimo pozbawienia ich praw państwowych przez cały okres PRL-u, to chcemy zaznaczyć, funkcjonowały dzięki wsparciu i ofiarności społeczeństwa polskiego oraz Kościoła.</u>
          <u xml:id="u-195.4" who="#IreneuszRaś">Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Ust. 3 w art. 15 Konkordatu podpisanego 28 lipca 1993 r. a ratyfikowanego 8 stycznia 1998 r. pomiędzy Stolicą Apostolską a Rządem Rzeczypospolitej Polskiej zawiera zapis, że dwie uczelnie - Papieska Akademia Teologiczna w Krakowie i Katolicki Uniwersytet Lubelski są dotowane przez państwo. Oczywiście zaznaczyć tu trzeba to, co w uzasadnieniu naszych projektów ustaw zostało stwierdzone, że nie dotyczy to finansowania kosztów realizacji środków trwałych w budowie służących procesowi dydaktycznemu, czyli nie są prowadzone z tych środków inwestycje materialne. Ale nieprzypadkowo tenże ar. 15 ust. 3 konkordatu stwierdza, że strony zgadzają się, iż państwo w stosownym czasie rozważy udzielenie pomocy finansowej innym katolickim szkołom wyższym. Myślimy, że ten czas jest odpowiedni. Wykonanie konkordatu miało odbyć się w drodze odrębnej umowy pomiędzy rządem RP a Konferencją Episkopatu Polski. Została ona podpisana 1 lipca 1999 r. W umowie tej w § 2 zostały wymienione istniejące w dniu jej wejścia w życie katolickie szkoły wyższe. Wśród pięciu wyszczególnionych oprócz PAT-u i KUL-u są również właśnie te trzy uczelnie, których dotyczą omawiane dziś projekty ustaw.</u>
          <u xml:id="u-195.5" who="#IreneuszRaś">W październiku 2004 r. trzy papieskie uczelnie, które dziś przedstawiamy, złożyły wspólnie do Komisji Konkordatowej kierowanej przez biskupa Tadeusza Pieronka i ministra spraw zagranicznych wówczas Włodzimierza Cimoszewicza wspólny wniosek i, właśnie powołując się na zapisy konkordatu, poprosiły o uzyskanie pomocy finansowej państwa. Ich starania poparły, co ważne, już finansowane z budżetu państwa katolickie szkoły wyższe - PAT i KUL. 29 lipca 2005 r. wreszcie Komisja Konkordatowa pod przewodnictwem już nowego ministra spraw zagranicznych Adama Rotfelda i biskupa Tadeusza Pieronka jednogłośnie opowiedziała się za finansowaniem przez państwo trzech wnoszących o to papieskich uczelni. A ówczesny rząd, co ważne, zobowiązał się do przygotowania odpowiednich projektów ustaw, które, jak zaznaczono, powinny być rozpatrzone w nowej, czyli w obecnej kadencji Sejmu.</u>
          <u xml:id="u-195.6" who="#IreneuszRaś">Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! W imieniu parlamentarzystów Platformy Obywatelskiej chcę wyrazić w tym miejscu przekonanie, że to zarówno konkordat, jak i wypełniająca jego postanowienia umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Konferencją Episkopatu Polski zdecydowały, że trzy katolickie uczelnie - Papieski Wydział Teologiczny w Warszawie, Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna „Ignatianum” w Krakowie oraz Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu są integralną częścią systemu państwowych szkół wyższych w Polsce. Dlatego wnosimy o udzielenie dla nich dotacji z budżetu państwa.</u>
          <u xml:id="u-195.7" who="#IreneuszRaś">Posłanki i posłowie Platformy Obywatelskiej przedkładają Wysokiej Izbie projekty ustaw według druków nr 211, 212, 213 z uwagi na brak inicjatywy rządu Kazimierza Marcinkiewicza w tej sprawie przed debatą budżetową.</u>
          <u xml:id="u-195.8" who="#IreneuszRaś">Drogi panie pośle, czekaliśmy na to, że rząd Kazimierza Marcinkiewicza rzeczywiście w sposób naturalny, składając swoją autopoprawkę, będzie realizował postanowienia Komisji Konkordatowej i umowy rządu poprzedniego. To był obowiązek rządu polskiego i my, chcąc jak gdyby dopełnić tego obowiązku, a nie widząc inicjatywy, no, fizycznie w parlamencie, inicjatywy rządu, przedłożyliśmy dopiero wówczas te trzy projekty, nie chcąc się absolutnie licytować z ugrupowaniem, które pan reprezentuje dziś w tej debacie. To niedobrze, że w tej chwili zaprezentował pan wobec naszej inicjatywy, która powinna jednoczyć tę salę, opinię polemiczną. Nie sprzeczajmy się tu o to, kto to zainicjował, tylko zróbmy to wspólnie. Bo to powinien być nasz wspólny cel. Czy to będzie projekt nasz, czy rządu, tak naprawdę to nie ma istotnego znaczenia. Gdyby projekt rządowy był przedstawiony wcześniej, muszę pana zapewnić, że klub Platformy Obywatelskiej, utrzymując dyscyplinę, poparłby te projekty. Nie było projektu, w związku z tym liczymy, że, panie i panowie posłowie, poprzecie jednogłośnie, utrzymując dyscyplinę, nasze projekty i zrobicie to jak najszybciej. Powtarzam, jak najszybciej. Bo to strona rządowa zobowiązała się w myśl tych ustaleń do przygotowania odpowiednich projektów ustaw o finansowaniu tych trzech katolickich szkół wyższych.</u>
          <u xml:id="u-195.9" who="#IreneuszRaś">Stwierdzamy, że łącznie na tych trzech papieskich uczelniach studiuje obecnie prawie 7 tys. studentów. Według naszej wiedzy pochodzą oni w zdecydowanej większości z biedniejszych rodzin. Dotąd młodzież tam studiująca, co powinno być ważne dla pań i panów posłów, płaci czesne. Z uwagi jednak na fakt, że rodzin wielu studentów często nie było stać na pokrycie czesnego, uczelnie te stosowały liczne ulgi. Według naszej wiedzy ulgi te sięgały nawet ponad 0,5 mln zł rocznie.</u>
          <u xml:id="u-195.10" who="#IreneuszRaś">Ale wiadomą sprawą jest, że możliwości finansowe tych uczelni wyższych, które muszą ponosić również nakłady inwestycyjne, bardzo duże, dla zapewnienia procesu dydaktycznego, są ograniczone, stąd potrzebne jest dziś wsparcie finansowe państwa dla studiującej na nich młodzieży. Warto podkreślić, że te trzy szkoły mogą się również pochwalić kształceniem licznej rzeszy studentów polskiego pochodzenia ze wschodniej Europy.</u>
          <u xml:id="u-195.11" who="#IreneuszRaś">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Jesteśmy przekonani, że praca tych uczelni, podobnie jak wspomnianych wcześniej katolickich szkół korzystających już z pomocy finansowej państwa, służy naszej ojczyźnie...</u>
          <u xml:id="u-195.12" who="#IreneuszRaś">Już kończę, panie marszałku.</u>
          <u xml:id="u-195.13" who="#IreneuszRaś">...bowiem kształcą one m.in. liczne szeregi świeckich i duchownych wychowawców dzieci i młodzieży dla polskich szkół, a także pedagogów dla ośrodków wychowawczych, ośrodków opiekuńczych, domów dziecka, zakładów karnych oraz instytucji samorządowych. Wszystkie trzy papieskie uczelnie z własnych środków stworzyły dobre warunki do studiowania. Posiadają własne budynki, dobre zaplecze naukowe oraz rozwinięte międzynarodowe kontakty naukowe.</u>
          <u xml:id="u-195.14" who="#IreneuszRaś">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Wobec powyższego pragnę w imieniu klubu Platformy Obywatelskiej zaapelować do wszystkich posłów i posłanek o poparcie projektów ustaw o finansowaniu z budżetu państwa Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie, Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie oraz Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Mam nadzieję i mamy nadzieję, że rzesze młodych ludzi studiujących na tych papieskich uczelniach państwo dzięki naszej decyzji otoczy należytą opieką. Jesteśmy przekonani, że nasza inicjatywa zostanie zrozumiana zgodnie z intencją art. 1 konkordatu, w myśl którego państwo i Kościół katolicki, pozostając w swej dziedzinie niezależne i autonomiczne, współdziałają dla rozwoju człowieka i dobra wspólnego. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-195.15" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-196">
          <u xml:id="u-196.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję panu posłowi.</u>
          <u xml:id="u-196.1" who="#AndrzejLepper">W imieniu klubu Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej oświadczenie przedstawi...</u>
          <u xml:id="u-196.2" who="#AndrzejLepper">W ramach sprostowania pan poseł? Co prawda nazwiska pan poseł Raś nie użył, ale odniósł się do wypowiedzi pana posła.</u>
          <u xml:id="u-196.3" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-197">
          <u xml:id="u-197.0" who="#ArturGórski">Ja chciałbym tutaj sprostować, bo moja wypowiedź nie miała charakteru polemicznego czy tym bardziej negatywnego. Ja podkreślałem, że ta inicjatywa jest potrzebna, naprawdę jest potrzebna, i jestem przekonany, że jeżeliby się zdarzyło, a tak może się zdarzyć, że np. rząd wycofa swój projekt, bo tak może być, to my wtedy...</u>
          <u xml:id="u-197.1" who="#komentarz">(Głos z sali: Nie ma tego projektu.)</u>
          <u xml:id="u-197.2" who="#ArturGórski">O ile mi wiadomo, jest on w Sejmie; gdzie on jest, to jest pytanie do pana marszałka.</u>
          <u xml:id="u-197.3" who="#ArturGórski">Natomiast jeżeliby tak się zdarzyło, to oczywiście my jako Prawo i Sprawiedliwość poprzemy te wasze projekty, bo one są naprawdę potrzebne. Tak że proszę nie odbierać mojej wypowiedzi jako takiej, że my, nie wiem, polemizujemy czy negujemy potrzebę tego. Absolutnie nie - żeby to było jasne.</u>
          <u xml:id="u-197.4" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-198">
          <u xml:id="u-198.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-198.1" who="#AndrzejLepper">Oczywiste, że jest jasne. Pan poseł przecież nie złożył wniosku o to, aby projekty odrzucić, takiego wniosku nie było ze strony pana posła.</u>
          <u xml:id="u-198.2" who="#AndrzejLepper">I chcę poinformować, Wysoka Izbo, że projektu rządowego do dzisiaj u marszałka Sejmu nie ma. Tak że gdzieś on pewnie jest w gabinecie ministra czy jest przygotowywany, natomiast dzisiaj procedujemy nad projektami już złożonymi przez Platformę Obywatelską.</u>
          <u xml:id="u-198.3" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, w imieniu klubu Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej oświadczenie przedstawi pan poseł Mirosław Krajewski.</u>
          <u xml:id="u-198.4" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, panie profesorze.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-199">
          <u xml:id="u-199.0" who="#MirosławKrajewski">Szanowny Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Panie Ministrze! Przedłożone przez grupę posłów trzy projekty ustaw o finansowaniu trzech uczelni katolickich, jednego wydziału papieskiego, z budżetu zasługują na szczególną uwagę, bowiem porządkują stan partycypacji państwa w segmencie szkolnictwa kościelnego w Polsce i, co nie jest bez znaczenia, uwiarygodniają państwo jako organizację społeczeństwa.</u>
          <u xml:id="u-199.1" who="#MirosławKrajewski">Klub Parlamentarny Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej z należną przychylnością odnosi się do tegoż usankcjonowania. Już na wstępie trzeba zauważyć, iż przedłożenia poselskie należą do grupy projektów naprawiających zaszłości i nieprawidłowości historyczne, a także mówiących o oddaniu zasług szkolnictwu kościelnemu w dziedzinie kształcenia, chcę podkreślić, ogólnego - nie tylko kościelnego w naszym kraju. Nade wszystko przedłożone projekty mają mocne umocowanie historyczne, czego niestety nie zauważyli, być może nie widząc takiej potrzeby, wnioskodawcy przedłożonych projektów. Próba ustnego odniesienia się do historycznego kontekstu przez panią poseł wnioskodawcę na poprzednim posiedzeniu Sejmu nie wyczerpuje mimo wszystko z punktu widzenia formalnego oczekiwań w tym zakresie. Zresztą potwierdza się przy tym klasyczna zasada: verba volant, scripta manent. Co nie jest napisane, nie jest usłyszane.</u>
          <u xml:id="u-199.2" who="#MirosławKrajewski">Przypomnijmy więc na okoliczność istotnych prawd z zakresu historii państwa i prawa Polski, że pierwszym ośrodkiem teologii polskiej finansowanym właśnie przez ówczesną organizację państwową była już Akademia Krakowska założona przez ostatniego króla z dynastii Piastów, a następnie odnowiona w ramach tzw. drugiej fundacji przez pierwszego króla z dynastii Jagiellonów. To właśnie z niej wywodzili się tak znakomici naukowcy, jak Stanisław ze Skarbimierza czy też znakomity Paweł Włodkowic. Notabene ten ostatni na soborze w Konstancji przedstawił teologiczne uzasadnienie praw narodów pogańskich do samostanowienia. Tak więc od momentu narodzin polskiego szkolnictwa wyższego w naszym kraju teologia jako dziedzina wiedzy, a następnie nauki, finansowana była właśnie przez stronę państwową.</u>
          <u xml:id="u-199.3" who="#MirosławKrajewski">Korzenie warszawskiej uczelni teologicznej, o której mowa w pierwszym projekcie przedkładanego pakietu, sięgają głęboko wstecz, trudno nawet wskazać określony moment jako jej początek. W obowiązujących obecnie statutach wspomina się, że Bobolanum „posiada historyczne powiązania z Akademią Połocką założoną przez zakon Towarzystwa Jezusowego już w 1812 r.”. Bobolanum jako uczelnia kościelna została, jak to zostało powiedziane przez moich przedmówców, uznana przez państwo. Uczelnia ma prawo nadawania obydwu tytułów zawodowych, a w kompatybilności z Sekcją św. Jana Chrzciciela prowadzi ponadto przewody doktorskie i habilitacyjne, nadając w konsekwencji odpowiednie stopnie naukowe. Międzynarodowy charakter tej uczelni nadto nadają dwie ważne związane z nią instytucje: Papieski Instytut Studiów Kościelnych, a nade wszystko, co chcę podkreślić z dużą mocą, Instytut Naukowy „Europejskie Centrum Komunikowania i Kultury”. Znamienne, że warszawska uczelnia prowadzi aż osiem różnych filii, znakomicie zorganizowanych.</u>
          <u xml:id="u-199.4" who="#MirosławKrajewski">Z kolei Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna „Ignatianum” w Krakowie prowadzona przez jezuitów - żeby była jasność, bo ktoś składał tu zastrzeżenie - jest wyższą uczelnią kościelną uznawaną także przez władze państwowe. Tworzą ją dwa wydziały: filozoficzny i pedagogiczny. Oba posiadają prawo nadawania tytułu zawodowego magistra. Nadto wydział filozoficzny posiada prawo nadawania stopnia naukowego doktora w zakresie filozofii. W ciągu kolejnych lat wydział filozoficzny poszerzał swoją działalność, wprowadzając nowe specjalności kształcenia, np. na wydziale pedagogicznym. Rozwijane są atrakcyjne i użyteczne specjalności, użyteczne nie tylko, jakby ktoś powiedział, dla strony kościelnej, a mianowicie pedagogika resocjalizacyjna, pedagogika rodziny, pedagogika społeczno-opiekuńcza i oczywiście pedagogika religijna i katechetyka. Ponadto Ignatianum prowadzi doskonale zorganizowane, cieszące się dużą renomą studia podyplomowe.</u>
          <u xml:id="u-199.5" who="#MirosławKrajewski">Kilka słów o trzeciej uczelni teologicznej, która miałaby być finansowana z budżetu państwa. Przypomnijmy, że w 2002 r. minęło 300 lat od założenia przez cesarza Leopolda I Akademii Leopoldyńskiej we Wrocławiu, która funkcjonowała jako uczelnia dwuwydziałowa aż do roku 1811, to jest do połączenia jej z Uniwersytetem Viadrina we Frankfurcie n. Odrą. Połączenie tych dwóch uczelni dało właściwy początek Uniwersytetowi Wrocławskiemu.</u>
          <u xml:id="u-199.6" who="#MirosławKrajewski">W takiej postaci teologia akademicka przetrwała na Uniwersytecie Wrocławskim niestety - mówił to mój przedmówca - do roku 1945. W powojennej rzeczywistości, mimo usilnych starań ze strony władz kościelnych, nie udało się jej uruchomić. Wydział został restytuowany dopiero w roku 1968. Do tej pory wydział funkcjonuje jako Papieski Wydział Teologiczny i jest spadkobiercą - trzeba to powiedzieć - teologii akademickiej w stolicy Dolnego Śląska.</u>
          <u xml:id="u-199.7" who="#MirosławKrajewski">Uczelnia prowadzi cztery instytuty, kilka zakładów naukowych oraz szerokopłaszczyznową działalność dydaktyczną, która opiera się na trzech cyklach kształcenia, czyli uczelnia odpowiada wyzwaniom Deklaracji Bolońskiej.</u>
          <u xml:id="u-199.8" who="#MirosławKrajewski">Nadto uczelnia wrocławska prowadzi, o czym warto pamiętać, gdy mówimy o finansowaniu jej przez państwo, wielokierunkowe studia podyplomowe oraz studia doktoranckie. Rzecz znamienna, że wrocławski Papieski Wydział Teologiczny organizuje dwuletnie podyplomowe studia nauk o rodzinie, które przygotowują specjalistów, nauczycieli, katechetów, personel pedagogiczny i medyczny do pracy w poradniach rodzinnych, powiatowych centrach pomocy rodzinie oraz do prowadzenia zajęć z dziećmi i młodzieżą oraz rodzicami w zakresie wychowania prorodzinnego.</u>
          <u xml:id="u-199.9" who="#MirosławKrajewski">Wreszcie zwrócić trzeba uwagę na atrakcyjne dwuletnie podyplomowe studia dziennikarskie przeznaczone dla absolwentów wyższych uczelni oraz dla studentów, którzy ukończyli co najmniej trzy lata studiów. Powtarzam: dwuletnie podyplomowe studia dziennikarskie.</u>
          <u xml:id="u-199.10" who="#MirosławKrajewski">Proszę państwa, mówię to po to, żeby podkreślić, że wszystkie trzy uczelnie teologiczne, które miałyby być finansowane z budżetu państwa, prowadzą kształcenie nie tylko w zakresie teologii, ale także szerzej formowanych dyscyplin humanistycznych. Jest to bardzo istotny powód przekonujący do poparcia tych wniosków i stanowiący odpowiedź dla potencjalnych adwersarzy tych projektów.</u>
          <u xml:id="u-199.11" who="#MirosławKrajewski">A teraz kilka uwag stricte jurystycznych. Projekty ustaw są czytelne, oparte na jasnych przesłankach prawnych, choć ich ratio legis jest przesadnie jednorodne - niestety trzeba to powiedzieć - i to stanowi pewną słabość przedłożenia, gdy chodzi o stronę formalną. Dlatego pod adresem wnioskodawców, uznając zasadność uwag i oddając należny hołd wnioskodawcom, trzeba skierować następującą uwagę na przyszłość: rzeczy słusznych nie można traktować mało ambitnie.</u>
          <u xml:id="u-199.12" who="#MirosławKrajewski">Pewną wątpliwość budzić może sformułowanie dotyczące wyjątków - mój przedmówca miał problem ze sformułowaniem tego i dlatego ja cytuję - finansowania kosztów realizacji środków trwałych w budowie służących procesowi dydaktycznemu. Przyznacie państwo, iż mamy tu do czynienia z niekonwencjonalną i dosyć niekoherentną stylistyką, ale jak rozumiem, jest to sformułowanie wzięte in extenso z ustaw z 14 czerwca 1991 r. i 26 czerwca 1997 r. o finansowaniu KUL oraz PAT w Krakowie.</u>
          <u xml:id="u-199.13" who="#MirosławKrajewski">Nadto poddajemy pod rozwagę, czy nie warto w ustawach zapisać w dodatkowych artykułach kwestii finansowania trzech uczelni już od nowego roku akademickiego 2006/2007. Sprawa ta co prawda podana jest w uzasadnieniu, ale przecież to, jak wiemy, nie ma żadnej mocy wykonawczej. Trzeba dopisać to w oddzielnym artykule.</u>
          <u xml:id="u-199.14" who="#MirosławKrajewski">Co prawda - proszę państwa, drobna uwaga - wnioskodawcy mieli kłopot z ustaleniem podziału roku akademickiego w odniesieniu do roku kalendarzowego, ale w imię równouprawnienia podmiotów edukacyjnych uznajemy tę kwestię za mniej istotną.</u>
          <u xml:id="u-199.15" who="#MirosławKrajewski">Przy tej okazji chcę powiedzieć, że Klub Parlamentarny Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej wniesie w drugim czytaniu stosowne poprawki, żeby te projekty zostały dobrze odczytane i żeby stanowiły prawo niekwestionowane.</u>
          <u xml:id="u-199.16" who="#MirosławKrajewski">Wyrażamy, proszę państwa, na koniec afirmatywne przekonanie, że trzy kolejne uczelnie teologiczne, jak powiedziano wyżej, prowadzące kształcenie nie tylko w zakresie różnych segmentów dziedzin teologii, poprzez finansowanie z budżetu państwa jeszcze lepiej - już kończę, panie marszałku - mogą służyć rozwojowi tej nauki jako istotnego elementu nauk humanistycznych in gremio, bo nie służą tylko wyłącznie teologii, wspierającej życie społeczne naszego kraju. Nadto jesteśmy ufni, iż będą one skutecznie przeciwstawiać się teologii liberalnej.</u>
          <u xml:id="u-199.17" who="#MirosławKrajewski">Na koniec chcę powiedzieć, że Klub Parlamentarny Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej, udzielając pełnego poparcia tym inicjatywom poselskim, wnosi jednocześnie o skierowanie przedłożonych projektów do właściwych komisji sejmowych, oprócz Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży także do Komisji Finansów Publicznych, po to, żeby następnie doprowadzić do skutecznego uchwalenia tego przedłożenia poselskiego. Dziękuję za uwagę.</u>
          <u xml:id="u-199.18" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-200">
          <u xml:id="u-200.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję panu posłowi.</u>
          <u xml:id="u-200.1" who="#AndrzejLepper">W imieniu klubu Sojuszu Lewicy Demokratycznej oświadczenie przedstawi pani poseł Joanna Senyszyn.</u>
          <u xml:id="u-200.2" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, pani profesor.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-201">
          <u xml:id="u-201.0" who="#JoannaSenyszyn">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu Poselskiego SLD przedstawiam stanowisko w sprawie projektów ustaw o finansowaniu z budżetu państwa Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie, Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie i Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, druki nr 211, 212 i 213.</u>
          <u xml:id="u-201.1" who="#JoannaSenyszyn">Są to projekty kuriozalne przynajmniej z trzech powodów: treści, uzasadnienia i formy przedstawienia Wysokiej Izbie przez poseł Radziszewską reprezentującą wnioskodawców.</u>
          <u xml:id="u-201.2" who="#JoannaSenyszyn">Projekty, choć trzy, są do siebie bliźniaczo podobne. Art. 1 przyznaje wymienionym z nazwy kościelnym osobom prawnym dotacje i inne środki z budżetu państwa na zasadach określonych dla uczelni publicznych, z wyjątkiem finansowania kosztów realizacji środków trwałych w budowie służących procesowi dydaktycznemu.</u>
          <u xml:id="u-201.3" who="#JoannaSenyszyn">Wyłączenie rozpoczętych inwestycji budynków, w których mają być prowadzone zajęcia ze studentami, a więc tego, co jest w szkolnictwie wyższym wąskim gardłem ograniczającym możliwości kształcenia, jest przepisane z uregulowań dotyczących KUL i PAT.</u>
          <u xml:id="u-201.4" who="#JoannaSenyszyn">Poza tym nie ma określenia przeznaczenia środków, a więc będzie można za nie kupować na przykład drogie samochody czy inne luksusowe środki trwałe dla władz wydziałów. Może zresztą ten brak jest celowy, może ustawa jest opłaconym przez podatników hojnym prezentem premiera z Krakowa dla grupy zaprzyjaźnionych księży, głównie z Ignatianum.</u>
          <u xml:id="u-201.5" who="#JoannaSenyszyn">Pamiętajmy jednak, że bezpośrednie finansowanie instytucji kościelnych z budżetu państwa jest cechą państw wyznaniowych. Likwidacja budżetu wyznań jest jednym z kluczowych wyróżników państwa świeckiego. III Rzeczpospolita wbrew konstytucji państwem świeckim nie jest.</u>
          <u xml:id="u-201.6" who="#JoannaSenyszyn">Po co Platforma przykłada rękę do prowadzonej przez PiS dalszej klerykalizacji? Na pewno nie w celu wypełnienia umowy konkordatu, jak kłamliwie zapewnia. Taka interpretacja art. 15 konkordatu to jawna kpina z prawa lub zupełne jego nierozumienie.</u>
          <u xml:id="u-201.7" who="#JoannaSenyszyn">Zapis art. 15 nakłada na państwo polskie obowiązek dotowania Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie i Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Obowiązek ten jest przez Polskę wypełniany. Według wielu ekspertów jest to sprzeczne z zasadą bezstronności władz publicznych w sprawach przekonań religijnych, światopoglądowych i filozoficznych obywateli, wyrażoną w art. 25 ust. 2 Konstytucji RP. Poprzez finansowanie działalności PAT i KUL państwo przedkłada katolicyzm ponad inne wyznania religijne i światopoglądy. Tym samym odrzuca ustrojową zasadę neutralności światopoglądowej władz publicznych. Nie ma żadnego racjonalnego powodu, aby - jak chce Platforma - iść w tym kierunku dalej i finansować z budżetu państwa kolejne uczelnie i wydziały teologiczne.</u>
          <u xml:id="u-201.8" who="#JoannaSenyszyn">Konkordat nie przewiduje udzielania pomocy finansowej żadnym innym szkołom wyższym, wyższym seminariom duchownym ani instytutom naukowo-badawczym Kościoła katolickiego. Wąska furtka jest dla odrębnych wydziałów, ale i w tym zakresie zapis konkordatowy mówi zaledwie o tym, że państwo rozważy udzielanie pomocy finansowej. Wcale nie musi ona przyjąć formy dotacji, może przybrać na przykład formę ulg czy zwolnień podatkowych. Państwo może też, po wnikliwym rozważeniu, w ogóle odstąpić od takiej pomocy finansowej. Rozumiem, że trudno dziś uwierzyć w taką skromność Kościoła, ale konkordat był podpisany 28 lipca 1993 r. w pełnej konspiracji przez rząd Hanny Suchockiej. Pewnie gdyby był sporządzany teraz, zobowiązywałby państwo do finansowania z budżetu wszelkiej działalności i wydatków Kościoła katolickiego na wieki wieków, amen. Wtedy jednak Kościół nie przewidział widocznie, że państwo zechce być aż tak hojne i aż tak uległe czy wręcz podporządkowane. Teraz prawica w wyścigu o wyborcze poparcie Kościoła prześciga się w składaniu wiernopoddańczych projektów. Cóż, takie czasy. Pamiętam, kiedy w poprzedniej kadencji zgłosiliśmy wniosek o wpisanie do budżetu finansowania Kampusu Bałtyckiego Uniwersytetu Gdańskiego, Platforma była temu przeciwna, storpedowała projekt, twierdząc, że nie wolno dawać specjalnych uprawnień jednej uczelni, bo jest to zawsze kosztem innych uczelni. Dziś już wolno. Cóż, byt określa świadomość.</u>
          <u xml:id="u-201.9" who="#JoannaSenyszyn">Przy dużej dozie dobrej woli można jednak uznać, że projekty ustaw zawarte w drukach nr 211 i 213 są rozszerzającą interpretacją zapisów konkordatowych dotyczących możliwości finansowania odrębnych wydziałów. Inna sprawa, że niesłuszną i niepotrzebną. Zupełnie inaczej jest z drukiem nr 212. Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna Ignatianum w Krakowie nie jest odrębnym wydziałem teologicznym w myśl art. 22 konkordatu. Jest to szkoła prywatna. Niedopuszczalne jest traktowanie w sposób specjalny jednej z 301 prywatnych szkół wyższych w Polsce. Można się spodziewać, że za chwilę każda z pozostałych 300 szkół wystąpi o odrębną ustawę o finansowaniu z budżetu państwa. Czy do tego chcemy jako Sejm doprowadzić?</u>
          <u xml:id="u-201.10" who="#JoannaSenyszyn">Istnieje przecież możliwość finansowania z budżetu stypendiów dla studentów. Również szkół prywatnych. Szkoły należące do Kościoła katolickiego czerpią z tego pełnymi garściami. W 2004 r. seminaria duchowne otrzymały na stypendia dla studentów 4300 tys. zł, KUL - 1100 tys. zł, PAT - 800 tys. zł. Razem: 6200 tys. zł. W 2005 r. jeszcze więcej. Cieszymy się z tego. To właśnie Sojusz Lewicy Demokratycznej zrównał w uprawnieniach stypendialnych studentów szkół państwowych i prywatnych. Czym innym jest jednak pomoc adresowana konkretnie do niezamożnych studentów, a czym innym dawanie z budżetu pieniędzy na prywatne uczelnie katolickie, w dodatku kiedy stanowi to naruszenie konstytucyjnej zasady równości.</u>
          <u xml:id="u-201.11" who="#JoannaSenyszyn">SLD jest przeciwny dawaniu pieniędzy bogatym kosztem biednych. A to jest właśnie istota przedstawionych projektów ustaw, które pociągają za sobą konieczność wydatkowania z budżetu co najmniej 11 209 tys. zł w 2006 r., 22 418 tys. zł w 2007 r. i coraz większych kwot w kolejnych latach. Nie jest bowiem prawdą, że kwota dotacji nie będzie rosła, jak sugerują wnioskodawcy w ocenie skutków finansowych. Nie jest też prawdą, że każdy z projektów dotyczy jednej tylko uczelni. One dotyczą całego szkolnictwa wyższego. Państwowe uczelnie dostaną mniej, żeby katolickie mogły dostać więcej. Nie wolno udawać, że tego nie widzimy. Aż trudno uwierzyć, że tyle kłamstw i półprawd udało się zmieścić na trzech stronach tekstu ustawy i uzasadnienia. Pogratulować obłudy.</u>
          <u xml:id="u-201.12" who="#JoannaSenyszyn">SLD stoi na stanowisku, że jeśli w budżecie jest za dużo pieniędzy, z którymi w dodatku nie wiadomo co zrobić, to należy je przeznaczyć dla naprawdę potrzebujących. Zwiększmy Fundusz Stypendialny im. Komisji Edukacji Narodowej, dajmy pieniądze na zwalczanie bezrobocia albo na pomoc społeczną. W kolejce czekają emeryci, pielęgniarki, nauczyciele. Ci ostatni stale ponoszą konsekwencje przejścia katechetów na garnuszek państwa. Rocznie płacimy katechetom z budżetu prawie 400 mln zł. Tyle mniej przypada do podziału nauczycielom. Budżet nie jest bez dna. Jeśli komuś się daje, innemu trzeba zabrać. PiS i Platforma tyle mówią o tanim państwie. Faktycznie czynią je coraz droższym. W tym wypadku, jak zresztą i w wielu innych, są anty-Janosikami. Zabierają biednym obywatelom, żeby dać bogatemu Kościołowi. SLD nie wyraża na to zgody.</u>
          <u xml:id="u-201.13" who="#JoannaSenyszyn">Platforma Obywatelska jest bardziej katolicka niż konkordat. Chce dawać pieniądze z budżetu na prywatne uczelnie katolickie w ramach swoistego wyścigu z PiS. PiS i rząd Marcinkiewicza stale produkują się w Radiu Maryja i w TV Trwam. W odpowiedzi na to posłowie Platformy zorganizowali w Krakowie modlitewne dni skupienia. Skupiali się w błysku fleszy i szumie kamer. Opłacało się. Doznali olśnienia. Swoistej iluminacji.</u>
          <u xml:id="u-201.14" who="#komentarz">(Poruszenie na sali)</u>
          <u xml:id="u-201.15" who="#komentarz">(Poseł Elżbieta Radziszewska: A kto w refektarzu ćwiczył na dywanie?)</u>
          <u xml:id="u-201.16" who="#JoannaSenyszyn">Odkryli w Polsce dwa katolicyzmy. Na dobry początek. Doszli do wniosku, że skoro PiS wspiera katolicyzm toruński, czyli rydzykowy, oni będą wpierać czy może dopiero tworzyć katolicyzm łagiewnicki.</u>
          <u xml:id="u-201.17" who="#komentarz">(Poruszenie na sali)</u>
          <u xml:id="u-201.18" who="#komentarz">(Głos z sali: Za dużo pani gazet czyta.)</u>
          <u xml:id="u-201.19" who="#komentarz">(Głos z sali: Zwłaszcza „Trybuny”.)</u>
          <u xml:id="u-201.20" who="#JoannaSenyszyn">Szkoda, że za państwowe pieniądze. Ciekawe, jakie katolicyzmy wynajdą pozostałe prawicowe partie i który katolicyzm będzie najlepszy? W nurt licytacji usłużności wobec Kościoła wpisało się wystąpienie poseł Radziszewskiej. Patetyczne i nadęte. Z uroczystym witaniem zaproszonych beneficjentów ustaw...</u>
          <u xml:id="u-201.21" who="#komentarz">(Poseł Elżbieta Radziszewska: Każdemu rozumu ubywa z wiekiem.)</u>
          <u xml:id="u-201.22" who="#JoannaSenyszyn">Zaraz kończę, panie marszałku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-202">
          <u xml:id="u-202.0" who="#AndrzejLepper">Proszę kończyć, pani poseł, tak.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-203">
          <u xml:id="u-203.0" who="#JoannaSenyszyn">Z uroczystym witaniem zaproszonych beneficjentów ustaw, żeby się wkupić w łaski. Może wymienią nazwiska zasłużonych z ambony albo na wykładach. Czy to przypadkiem nie jest swoista forma korupcji?</u>
          <u xml:id="u-203.1" who="#komentarz">(Poruszenie na sali)</u>
          <u xml:id="u-203.2" who="#JoannaSenyszyn">Sojusz Lewicy Demokratycznej nie uczestniczy w tym niemoralnym wyścigu o kościelne poparcie. Uważamy, że nie wolno wiary traktować instrumentalnie i propagandowo, a Kościoła wykorzystywać do rozgrywek politycznych. Dlatego wspieramy wszystkich Polaków, którzy chcą państwa uczciwego, sprawiedliwego, taniego, przyjaznego. Państwa świeckiego, neutralnego światopoglądowo, w którym nie ma podziału na lepszych i gorszych.</u>
          <u xml:id="u-203.3" who="#JoannaSenyszyn">Omawiane projekty ustaw są niezgodne z konstytucyjnym modelem stosunków państwo-Kościół, naruszają ustrojową zasadę równości wobec prawa oraz prawo do równego traktowania przez władze publiczne, a ponadto wbrew zapewnieniom wnioskodawców nie mają umocowania w konkordacie. Nie służą one urzeczywistnieniu finansowego aspektu zasady wzajemnej niezależności Kościoła i państwa, o której mowa w art. 25 ust. 3 konstytucji oraz w art. 1 konkordatu.</u>
          <u xml:id="u-203.4" who="#JoannaSenyszyn">Nie wolno powiększać wewnętrznych sprzeczności w systemie polskiego prawa wyznaniowego. Państwo i państwowe jednostki organizacyjne nie powinny finansować kościołów i innych związków wyznaniowych.</u>
          <u xml:id="u-203.5" who="#komentarz">(Głos z sali: Spodziewaliśmy się tego.)</u>
          <u xml:id="u-203.6" who="#JoannaSenyszyn">Uchwalenie procedowanych projektów ustaw powoduje podważenie tej fundamentalnej zasady. Zapewne wbrew intencjom wnioskodawców otworzy też furtkę dla finansowania prywatnej szkoły ojca Rydzyka, a wtedy pieniądze z budżetu popłyną dużo szerszym strumieniem. PiS pewnie tylko na to czeka.</u>
          <u xml:id="u-203.7" who="#JoannaSenyszyn">Aby do tego nie dopuścić, składamy wniosek o odrzucenie w pierwszym czytaniu projektów ustaw zawartych w drukach nr 211, 212 i 213. A w wypadku ich uchwalenia przez Sejm wystąpimy do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o zbadanie ich zgodności z konstytucją, aczkolwiek po wczorajszym wyborze nie wiadomo oczywiście, jak się to wszystko potoczy. Dziękuję za uwagę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-204">
          <u xml:id="u-204.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-204.1" who="#AndrzejLepper">Wysoka Izbo! Jesteśmy świadkami tego, że jest w naszej Izbie daleko idąca tolerancja. Natomiast chciałbym zwrócić uwagę pani poseł na jedno, że te uczelnie nie będą kształcić kleryków, nie będą kształcić tylko księży, ale będą kształcić polską młodzież, i to w różnych kierunkach. Nie tylko teologicznych, ale we wszystkich kierunkach. Pani poseł ma jednak prawo do wypowiedzenia swoich słów. Nie przerywałem pani poseł. Absolutnie to jest prawo pani poseł. Natomiast odbiorcy, którzy nas oglądają i słuchają, mogliby odnieść wrażenie, że tam będą szkoleni tylko przyszli księża itd. To polska młodzież będzie szkolona. Będzie również teologia, tak jest, będą księża szkoleni, ale księża też służą nam wszystkim, Polakom. Chcę przypomnieć, że jesteśmy w kraju, w którym na pewno nie ma systemu katolickiego, ale ponad 90% stanowią katolicy. Szanujmy to, pani poseł, z pełnym szacunkiem dla pani przekonań. Nie mam zamiaru ich zmieniać, jestem tolerancyjny.</u>
          <u xml:id="u-204.2" who="#AndrzejLepper">Jeżeli pani poseł chciałaby coś króciutko sprostować, to proszę bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-205">
          <u xml:id="u-205.0" who="#JoannaSenyszyn">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Dziękuję za te uwagi...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-206">
          <u xml:id="u-206.0" who="#AndrzejLepper">To nie są uwagi, pani poseł.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-207">
          <u xml:id="u-207.0" who="#JoannaSenyszyn">...zresztą robione w bardzo miłym tonie. Oczywiście natomiast zdajemy sobie sprawę z tego, że w tych uczelniach są kształceni nie tylko przyszli księża czy duchowni, bo również kształci się młodzież, która nie będzie w przyszłości klerykami. Nie ma to jednak nic do rzeczy. Jest tu kwestia zgodności z konstytucją, która jest łamana, kwestia zgodności z konkordatem, który jest również łamany, ponieważ nie przewiduje finansowania żadnych szkół, a najwyżej wydziały, daje taką furtkę dla wydziałów. Konkordat nie przewiduje finansowania żadnych szkół, a Ignatianum to jest szkoła, a nie wydział. My sprzeciwiamy się właśnie temu, żeby łamać konstytucję, żeby łamać konkordat, który obowiązuje...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-208">
          <u xml:id="u-208.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję, pani poseł. To już nie jest sprostowanie, to już jest polemika.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-209">
          <u xml:id="u-209.0" who="#JoannaSenyszyn">...natomiast oczywiście chcemy, żeby młodzież dostawała stypendia. I, jak mówiłam, parę milionów złotych rocznie dostają również studenci szkół katolickich. Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-210">
          <u xml:id="u-210.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję, pani poseł, dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-210.1" who="#AndrzejLepper">O zgodności z konstytucją może orzekać Trybunał Konstytucyjny, a nie nam jest to dane, nawet mnie, który prowadzę obrady. Nie mogę orzec, czy to jest zgodne, czy nie.</u>
          <u xml:id="u-210.2" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
          <u xml:id="u-210.3" who="#AndrzejLepper">Przystępujemy do dalszych oświadczeń.</u>
          <u xml:id="u-210.4" who="#AndrzejLepper">W imieniu Ligi Polskich Rodzin oświadczenie klubowe przedstawi pan poseł Bogusław Sobczak.</u>
          <u xml:id="u-210.5" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, panie pośle.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-211">
          <u xml:id="u-211.0" who="#BogusławSobczak">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Rozumiem, że dla neutralności światopoglądowej w rozumieniu pani poseł Senyszyn i Sojuszu Lewicy Demokratycznej najlepiej byłoby zlikwidować po prostu wszystkie szkoły katolickie, jak również wszystkie kościoły.</u>
          <u xml:id="u-211.1" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: Nie zlikwidować, tylko nie finansować.)</u>
          <u xml:id="u-211.2" who="#BogusławSobczak">Przytoczone przez panią poseł kwoty, które mają być przeznaczone na dotacje dla tych szkół, myślę, że są znikome w porównaniu ze stratami państwa, jakich państwo doznało w związku z aferami, choćby aferą Orlenu i innymi, z którymi mieliśmy do czynienia przez ostatnie lata.</u>
          <u xml:id="u-211.3" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
          <u xml:id="u-211.4" who="#BogusławSobczak">Również, jeśli pani poseł zajęła się tak dogłębnie analizą współczesnego polskiego katolicyzmu, to myślę, że więcej książek pani poseł przeczytała i bardziej jest kompetentna do tego, żeby zająć się raczej analizą leninizmu, a nie katolicyzmu.</u>
          <u xml:id="u-211.5" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
          <u xml:id="u-211.6" who="#komentarz">(Głos z sali: Brawo!)</u>
          <u xml:id="u-211.7" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: Pan niewiele wie na temat leninizmu.)</u>
          <u xml:id="u-211.8" who="#BogusławSobczak">Na temat leninizmu nie potrzebuję za dużo wiedzieć.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-212">
          <u xml:id="u-212.0" who="#AndrzejLepper">Panie pośle, prosiłbym, żeby nie polemizować z panią poseł, bo to do niczego dobrego naprawdę nie prowadzi.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-213">
          <u xml:id="u-213.0" who="#BogusławSobczak">Tak, zauważyłem.</u>
          <u xml:id="u-213.1" who="#BogusławSobczak">Wysoki Sejmie! Przypadł mi dziś zaszczyt zaprezentowania stanowiska Klubu Ligi Polskich Rodzin w sprawie projektów ustaw, które pozwolą finansować z budżetu państwa Wyższą Szkołę Filozoficzno-Pedagogiczną „Ignatianum”, Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu oraz Papieski Wydział Teologiczny w Warszawie.</u>
          <u xml:id="u-213.2" who="#BogusławSobczak">Na początku wystąpienia pragnę zadeklarować poparcie mojego klubu dla przedstawionych projektów i wyrażam nadzieję, że Sejm, zgodnie z wolą inicjatorów zaproponowanych ustaw i z wolą Komisji Konkordatowej, również je zaakceptuje.</u>
          <u xml:id="u-213.3" who="#BogusławSobczak">Wypada w tym miejscu wyrazić uznanie dla wzrastającego poziomu kształcenia i istotnej roli, jaką odgrywa w naszym kraju szkolnictwo katolickie, w tym kościelne szkoły wyższe. W rok po odejściu Ojca Świętego Jana Pawła II trzeba przypomnieć, że wyższe szkolnictwo kościelne w Polsce wiele mu zawdzięcza. Przez całe lata nie szczędził starań mających na celu stworzenie w naszym kraju całej struktury tego szkolnictwa, szkolnictwa, które prezentowałoby akademicki poziom badań i nauczania, zwłaszcza w dziedzinie teologii. Wyrażam przekonanie, że proponowane projekty wpisują się w kontynuację tego kierunku. W okresie, w którym sfera edukacji, wychowania, kształcenia i nauki napotyka na wiele trudności, w tym głównie trudności o charakterze finansowym, szczególnie ważna jest pomoc państwa.</u>
          <u xml:id="u-213.4" who="#BogusławSobczak">Zaproponowane rozwiązania, stanowiące w swej istocie wypełnienie zawartej w 1993 r. umowy konkordatowej między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską, stanowią swego rodzaju gest sprawiedliwości wobec instytucji zasłużonych dla polskiej nauki, szczególnie w dziedzinie filozofii, teologii czy pedagogiki. Finansowanie wyższych szkół kościelnych na zasadach określonych dla szkół publicznych pozwoli z pewnością na pełniejszą realizację celów naukowych i dydaktycznych, jakie stoją przed tymi instytucjami.</u>
          <u xml:id="u-213.5" who="#BogusławSobczak">Nie bez znaczenia pozostaje tu również bogata tradycja i rola, jaką spełniają na płaszczyźnie kształcenia wielu osób decydujących się na zdobywanie wiedzy na każdej z tych uczelni. Dzięki wsparciu państwa niekwestionowana pozycja i autorytet, czy to Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, czy Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, może stać się wkrótce również udziałem Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie, Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, jak też Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie.</u>
          <u xml:id="u-213.6" who="#BogusławSobczak">Wszystkie te trzy uczelnie swoje istnienie i działalność zawdzięczają w pewien sposób zakonowi jezuitów, który w tym roku obchodzi rok jubileuszowy, stąd też omawiana sprawa finansowego wsparcia państwa dla nich ma również wymiar symboliczny. O zasługach jezuitów dla polskiego szkolnictwa, a także o historii i zasługach poszczególnych uczelni można by mówić bardzo wiele. Wspomnę jedynie kilka faktów związanych z poszczególnymi uczelniami, które mają być finansowane na podstawie omawianych projektów.</u>
          <u xml:id="u-213.7" who="#BogusławSobczak">Początki Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie sięgają roku 1932, kiedy to Wydział Filozoficzny Towarzystwa Jezusowego w Krakowie otrzymał prawa wyższej uczelni kościelnej. Wydział początkowo kształcił głównie jezuickich kandydatów do kapłaństwa. Od maja 1989 r. zaczął podlegać przepisom umowy zawartej między rządem polskim a Konferencją Episkopatu Polski w sprawie uregulowania statusu wyższych uczelni papieskich oraz trybu i zakresu uznawania przez państwo stopni i tytułów naukowych nadawanych przez te uczelnie.</u>
          <u xml:id="u-213.8" who="#BogusławSobczak">W październiku 1989 r. krakowscy jezuici zainaugurowali działalność Instytutu Kultury Religijnej dla osób świeckich. W kolejnym roku akademickim uruchomiono nową specjalność: pedagogika religijna. W ciągu kolejnych lat Wydział Filozoficzny poszerzał swoją działalność, wprowadzając nowe specjalności kształcenia. W związku z tym nazwa uczelni przestała odpowiadać stanowi faktycznemu. W wyniku starań jej władz Kongregacja do Spraw Wychowania Katolickiego zaaprobowała zmianę nazwy z Wydział Filozoficzny Towarzystwa Jezusowego w Krakowie na Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna „Ignatianum” w Krakowie.</u>
          <u xml:id="u-213.9" who="#BogusławSobczak">W styczniu 2000 r. minister edukacji narodowej stwierdził, że Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna „Ignatianum” spełnia warunki do prowadzenia studiów magisterskich na kierunkach filozofia i pedagogika. Aktualnie w Wyższej Szkole Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” prowadzone są takie kierunki studiów, jak filozofia i pedagogika. W wydziale pedagogicznym rozwijane są specjalności: pedagogika religijna i katechetyka, pedagogika resocjalizacyjna, pedagogika rodziny, pedagogika społeczno-opiekuńcza. Zajęcia odbywają się w trybie stacjonarnym i zaocznym. Uczelnia prowadzi też studia podyplomowe.</u>
          <u xml:id="u-213.10" who="#BogusławSobczak">Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu swoimi korzeniami sięga początków XVIII wieku, kiedy to cesarz Leopold I utworzył Akademię Leopoldyńską we Wrocławiu, w której strukturze istniały wydziały teologiczny i filozoficzny. Prowadzenie akademii powierzono jezuitom. Akademia ta funkcjonowała jako uczelnia dwuwydziałowa do momentu połączenia jej z Uniwersytetem Viadrina we Frankfurcie nad Odrą w 1811 r., co dało właściwy początek Uniwersytetowi Wrocławskiemu. Od roku 1811 na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma we Wrocławiu istniały wydziały teologii katolickiej i teologii ewangelickiej. W takiej postaci teologia akademicka rozwijała się na Uniwersytecie Wrocławskim do 1945 r. W powojennej rzeczywistości, mimo usilnych starań, nie udało się uruchomić wydziału teologicznego. Odrodził się on dopiero w 1968 r. i funkcjonuje obecnie jako Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu.</u>
          <u xml:id="u-213.11" who="#BogusławSobczak">Papieski Wydział Teologiczny w Warszawie tworzą dwie sekcje, stanowiące odrębną osobowość prawną. Są to Sekcja św. Jana Chrzciciela i Sekcja św. Andrzeja Boboli „Bobolanum”, które prowadzą współpracę z licznymi instytucjami, w tym wyższym seminariami duchownymi. W obowiązujących statutach wspomina się, że Bobolanum posiada historyczne powiązania z Akademią Połocką, założoną przez zakon Towarzystwa Jezusowego w 1812 r.</u>
          <u xml:id="u-213.12" who="#BogusławSobczak">Szczególną uwagę należy zwrócić na fakt, że powyższe uczelnie oprócz kierunków ściśle teologicznych i religijnych realizują również kształcenie w zakresie formacji etycznej społeczeństwa, studiów nad rodziną, przyczyniają się do skuteczniejszego rozwiązywania jej problemów, rozwoju poradnictwa rodzinnego. Osoby zdobywające wiedzę na uczelniach kościelnych, zarówno świeckie, jak i duchowne, służą swoją wiedzą w walce z różnego rodzaju patologiami, jak narkomania czy alkoholizm. Tak więc oprócz rozwijania nauki we właściwych sobie dziedzinach wypada podkreślić, że wyższe szkoły kościelne pełnią również istotną funkcję społeczną.</u>
          <u xml:id="u-213.13" who="#BogusławSobczak">Wzrastający poziom i zakres kształcenia w uczelniach kościelnych, w których oprócz osób duchownych lub przyszłych duchownych wiedzę zdobywa również liczne grono osób świeckich, czyni właściwym i słusznym podjęcie przez państwo decyzji o ich finansowaniu i wspieraniu w rozwoju. Jednocześnie należy zwrócić uwagę na potrzebę dopracowania przedłożonych projektów. Liga Polskich Rodzin opowiada się za przyjęciem proponowanych ustaw o finansowaniu z budżetu państwa Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum”, Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu oraz Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-214">
          <u xml:id="u-214.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję panu posłowi.</u>
          <u xml:id="u-214.1" who="#AndrzejLepper">W imieniu klubu Polskiego Stronnictwa Ludowego głos zabierze pan poseł Tadeusz Sławecki. Proszę bardzo, panie pośle.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-215">
          <u xml:id="u-215.0" who="#TadeuszSławecki">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Przypadł mi w udziale zaszczyt przedstawienia stanowiska Klubu Parlamentarnego Polskiego Stronnictwa Ludowego wobec trzech poselskich projektów ustaw dotyczących tej samej materii ustawowej, a mianowicie projektu ustawy o finansowaniu Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie z budżetu państwa, projektu ustawy o finansowaniu Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie z budżetu państwa i projektu ustawy o finansowaniu Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu z budżetu państwa. Założeniem projektowanych ustaw jest wypełnienie umowy konkordatowej podpisanej między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską w Warszawie 28 lipca 1993 r. oraz umowy między rządem RP a Konferencją Episkopatu Polski w sprawie statusu prawnego szkół wyższych zakładanych i prowadzonych przez Kościół katolicki.</u>
          <u xml:id="u-215.1" who="#TadeuszSławecki">I tutaj chcę pani posłance Senyszyn powiedzieć, że w tych dokumentach mówi się o możliwości finansowania w miarę posiadanych przez państwo środków tego typu uczelni. Mówi się przede wszystkim o Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, ale również mówi się o istnieniu tej możliwości. Myślę więc, że dobrze byłoby się wczytać w treść dokumentów, które m.in. ratyfikował pani kolega pan minister Włodzimierz Cimoszewicz, więc nie wiem, czy nie było między wami porozumienia. Temat finansowania wydziałów teologicznych w wyżej wymienionych uczelniach był przedmiotem rozmów Komisji Konkordatowej, która ostatnio obradowała w lipcu pod przewodnictwem ówczesnego szefa MSZ, również rekomendowanego przez SLD, pana Daniela Rotfelda i biskupa Tadeusza Pieronka.</u>
          <u xml:id="u-215.2" who="#TadeuszSławecki">Trochę dziwi mnie to, że kwestie dotyczące realizacji umów międzynarodowych i porozumień nie są przedmiotem projektu rządowego, lecz są przedmiotem projektów poselskich i to złożonych już w trakcie prac nad budżetem na rok 2006, a w projektach przewiduje się bardzo krótkie vacatio legis. Zresztą te projekty jakoś nie mają szczęścia, praktycznie już po raz trzeci do niech podchodzimy, jeśli chodzi o dyskusję, i wprowadzamy pewne zobowiązania finansowe w trakcie roku budżetowego. Również nie mamy tutaj precyzyjnych danych co do liczby studentów na studiach dziennych i zaocznych na poszczególnych wydziałach. Według mnie skutki finansowe przedstawione przez wnioskodawców nie są precyzyjne. Właściwie nie wiadomo, na co tak naprawdę jest przeznaczona ta kwota 22 mln zł. Prosiłbym pana ministra edukacji o przedstawienie opinii na temat tego, jakie są potrzebne kwoty według Ministerstwa Edukacji i Nauki. W tym roku np. przewiduje się potrzebę wydatkowania 11 mln zł, a to tak, jakbyśmy podzielili te 22 mln zł na pół, bo w tym roku mamy tylko 3 miesiące roku akademickiego, więc nie wiem, czy tutaj nie zakradł się jakiś błąd.</u>
          <u xml:id="u-215.3" who="#TadeuszSławecki">Mam też kolejne pytanie: Czy rząd, a konkretnie Ministerstwo Edukacji i Nauki dysponuje w tym roku taką rezerwą? Przepraszam, ale pytam o to tylko w trosce o możliwość realizacji tych ustaw. Czy wprowadzenie ustaw w życie nie spowoduje w jakimś stopniu obniżenia kwot przeznaczonych na finansowanie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie objętych odrębną regulacją ustawową? To są tylko pewne moje wątpliwości. Myślę, że w związku z zapowiedzią zgłoszenia poprawek przez pana profesora reprezentującego Samoobronę wyjaśnimy je sobie na posiedzeniu Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży.</u>
          <u xml:id="u-215.4" who="#TadeuszSławecki">Reasumując, Klub Parlamentarny Polskiego Stronnictwa Ludowego popiera podjęte działania legislacyjne, które są ostatecznym wypełnieniem treści konkordatu i umowy, za czym mój klub optował i przyczynił się do jego ratyfikacji, za co Jego Świątobliwość Jan Paweł II osobiście dziękował ówczesnemu marszałkowi Sejmu panu Józefowi Zychowi.</u>
          <u xml:id="u-215.5" who="#TadeuszSławecki">Nie mogę przejść do porządku nad wypowiedzią pani poseł Senyszyn, nie odnosząc się do niej. Pani poseł zna zapewne powiedzenie pewnego filozofa: nienawidzę twoich poglądów, lecz gotów jestem życie oddać, abyś mógł je swobodnie głosić. Pani profesor, to działa również w drugą stronę. Jako katolik też czuję się nieswojo, słuchając takich insynuacji i takich wywodów, jakie pani tutaj przedstawiła. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-215.6" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-216">
          <u xml:id="u-216.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję bardzo panu posłowi.</u>
          <u xml:id="u-216.1" who="#AndrzejLepper">Drażliwa to sprawa, ale proszę bardzo, pani poseł, bo wymieniono panią z nazwiska. Rozumiem, pani poseł, że w ramach sprostowania, tak?</u>
        </div>
        <div xml:id="div-217">
          <u xml:id="u-217.0" who="#JoannaSenyszyn">Panie Marszałku! Dziękuję za umożliwienie mi wypowiedzi. Wielu posłów odnosiło się do tego, co mówiłam. Cóż, czują, że to wszystko jest sprzeczne z konstytucją, z konkordatem, więc usiłują się jakoś bronić.</u>
          <u xml:id="u-217.1" who="#komentarz">(Poseł Elżbieta Radziszewska: Nie czują.)</u>
          <u xml:id="u-217.2" who="#JoannaSenyszyn">Poseł Sławecki z PSL w tej chwili zarzucił mi jednak nieznajomość konkordatu. Znam konkordat. W art. 15 w pkt. 3 konkordatu stwierdza się, że Papieska Akademia Teologiczna w Krakowie i Katolicki Uniwersytet Lubelski są dotowane przez państwo. I tak się dzieje. Państwo rozważy udzielenie pomocy finansowej odrębnym wydziałom wymienionym w ust. 1, tj. właśnie wydziałom teologicznym. Natomiast nie uwzględnia się tam możliwości finansowania ani szkół wyższych, ani wyższych seminariów duchownych, ani instytutów naukowo-badawczych, tylko wydziały. I w tym sensie szkoda, że moja wypowiedź nie została zrozumiana. Powiedziałam, że te dwa druki, które dotyczą finansowania wydziałów, papieskich wydziałów teologicznych, można przy dużej dozie dobrej woli uznać za zgodne z konkordatem. Natomiast jeżeli chodzi o finansowanie prywatnej uczelni Ignatianum, to jest to sprzeczne nie tylko z konstytucją, ale również z konkordatem.</u>
          <u xml:id="u-217.3" who="#komentarz">(Poseł Elżbieta Radziszewska: To trzeba było ministrów SLD przed Trybunałem Stanu postawić, bo to oni te uczelnie wskazali.)</u>
          <u xml:id="u-217.4" who="#JoannaSenyszyn">Oczywiście zadając pytanie, będę pytać o tę Komisję Konkordatową i o kwestie tych umów, które zostały zawarte, a które tu podnoszono, bo nie chcę w tej chwili nadużywać czasu, który mi pan marszałek wyznaczył.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-218">
          <u xml:id="u-218.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję bardzo, pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-218.1" who="#AndrzejLepper">Wysoka Izbo! Wysłuchaliśmy oświadczeń przedstawionych przez panie i panów posłów w imieniu klubów.</u>
          <u xml:id="u-218.2" who="#AndrzejLepper">Przystępujemy do zadawania pytań.</u>
          <u xml:id="u-218.3" who="#AndrzejLepper">Informuję, Wysoka Izbo, że do tej pory zgłosiło się 7 osób do zadania pytań.</u>
          <u xml:id="u-218.4" who="#AndrzejLepper">Czy jeszcze ktoś z pań i panów posłów chciałby zadać pytanie w tym punkcie porządku dziennego?</u>
          <u xml:id="u-218.5" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, pan poseł Matuszewski, tak? Czy jeszcze ktoś?</u>
          <u xml:id="u-218.6" who="#AndrzejLepper">Skoro nie ma więcej osób, informuję, że zamykam listę posłów zgłoszonych do zadania pytań.</u>
          <u xml:id="u-218.7" who="#AndrzejLepper">Ustalam czas na zadanie pytania - 1,5 minuty.</u>
          <u xml:id="u-218.8" who="#AndrzejLepper">Pierwszy pytanie zada pan poseł Henryk Siedlaczek, Platforma Obywatelska. Proszę bardzo, panie pośle.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-219">
          <u xml:id="u-219.0" who="#HenrykSiedlaczek">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Zastanawiałem się, co zrobić: czy od razu przejść do zadawania pytania, czy, pani wybaczy, pani poseł, ale dwa słowa muszę skierować do pani.</u>
          <u xml:id="u-219.1" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: Skoro pan musi...)</u>
          <u xml:id="u-219.2" who="#HenrykSiedlaczek">Wydaje się, że w tym momencie nastąpiło pewne poplątanie pojęć. Wydaje się, że to świadomość zaczyna określać byt. Sam między innymi jestem katechetą i powiem pani, państwu szczerze, że nie życzę sobie tego typu wystąpień pod adresem nauczycieli katechezy między innymi. Osobiście żal mi tego było słuchać, musiałem zostać posłem, żeby to usłyszeć: Verba docent, exempla trahunt. Ja naprawdę chcę być elegancki, proszę wybaczyć.</u>
          <u xml:id="u-219.3" who="#HenrykSiedlaczek">Powyższa ustawa jest wypełnieniem umowy międzynarodowej, konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską oraz umowy między rządem Rzeczypospolitej a Konferencją Episkopatu Polski. Czy wydatkowanie z budżetu państwa kwoty w wysokości 10 mln rocznie jest adekwatne do potrzeb Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie? Czy ta dotacja gwarantuje dalszy jej rozwój? Ponadto zapytuję, czy rząd pana Kazimierza Marcinkiewicza podejmie działania zmierzające do takiej nowelizacji ustawy, aby umożliwiła ona uczelniom katolickim funkcjonującym w systemie edukacji narodowej państwa finansowanie również między innymi inwestycji. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-219.4" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-220">
          <u xml:id="u-220.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-220.1" who="#AndrzejLepper">Pana posła Zawiszy nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-220.2" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, pani poseł Joanna Senyszyn, Sojusz Lewicy. Proszę o zadanie pytania, czy pytań. Proszę bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-221">
          <u xml:id="u-221.0" who="#JoannaSenyszyn">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pytanie do wnioskodawcy. W uzasadnieniu projektu wnioskodawcy powołują się na umowę z 29 lipca 1999 r. między rządem Rzeczypospolitej a Konferencją Episkopatu Polski w sprawie statusu szkół wyższych prowadzonych przez Kościół katolicki. Umowa ta w świetle rozdziału III konstytucji nie jest źródłem prawa powszechnie obowiązującego, nie zawiera ponadto żadnych zobowiązań państwa do dotowania odrębnych wydziałów teologicznych. Czemu zatem służy powoływanie się na tę umowę? Dalej czytamy w uzasadnieniu, że Komisja Konkordatowa w dniu 29 lipca 2005 r. opowiedziała się za finansowaniem tych trzech uczelni wymienionych w umowie z 29 lipca 1999 r. Właśnie na tej podstawie posłowie Platformy pytali, czemu jeszcze rząd nie złożył takich projektów. Czy wnioskodawcy mają jednak świadomość, że to w gruncie rzeczy nic nie znaczy i że te ustalenia nie rodzą żadnych skutków prawnych, ponieważ dotychczas nie została powołana wspólna komisja do spraw reformy systemu finansowania Kościoła i duchowieństwa, odpowiadająca dyspozycji art. 22 ust. 2 konkordatu. Działają wprawdzie powołane odpowiednio przez Jana Pawła II i rząd Jerzego Buzka dwie komisje, zwane konkordatowymi, zbierające się na wspólne posiedzenia i zajmujące się problematyką stosowania konkordatu, ale one same nie tworzą organu, o którym mowa we wspomnianym przepisie traktatu. Ustalenia tzw. komisji konkordatowych w sprawach finansowych nie są w świetle tego wiążące dla państwa. Powoływanie się na te ustalenia jest jawnym nadużyciem. Czy wnioskodawcy zdają sobie z tego sprawę, że uzasadnienie projektu nie opiera się na żadnych przesłankach prawnych? Dlaczego wprowadzają w błąd Sejm i społeczeństwo, podając nieprawdę? Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-222">
          <u xml:id="u-222.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję, pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-222.1" who="#AndrzejLepper">Pani poseł Ewa Wolak, Platforma Obywatelska.</u>
          <u xml:id="u-222.2" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, pani poseł.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-223">
          <u xml:id="u-223.0" who="#EwaWolak">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Chcę odnieść się do projektu ustawy z druku nr 213. Mimo doskonałej kadry i osiągnięć naukowych z nieznanych powodów nawet po przemianach, jakie nastąpiły w kraju w 1989 r., Wydział Teologiczny we Wrocławiu nie wszedł w struktury uniwersyteckie, jak to stało się w innych ośrodkach akademickich po 1945 r., co więcej, nie uzyskał jak dotąd pomocy finansowej ze strony państwa, co zrodziło najróżniejsze domysły o statusie Ziem Zachodnich. Brak spójnej pomocy państwa w znacznym stopniu ograniczył możliwości płacowe i inwestycyjne. W pełni popierając projekty trzech ustaw, w trosce o realizację tych ustaw, panie ministrze, mam do pana ministra pytania.</u>
          <u xml:id="u-223.1" who="#EwaWolak">Z uzasadnienia projektu ustawy wiemy, że finansowanie Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu kosztuje budżet państwa raptem ok. 6 mln zł na kształcenie ok. 2000 studentów, młodych ludzi, naszej młodzieży polskiej. Kiedy będzie ustalona ostatecznie kwota środków finansowych na 2006 r. i jaki jest termin przekazania przez ministerstwo środków jeszcze przed rozpoczęciem roku akademickiego w 2006/2007 i czy istnieje możliwość dofinansowania Biblioteki Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, która jest nierozłącznym elementem funkcjonowania uczelni i ma niezwykły dorobek naukowy. Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-224">
          <u xml:id="u-224.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję, pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-224.1" who="#AndrzejLepper">Pan poseł Marek Polak, Prawo i Sprawiedliwość.</u>
          <u xml:id="u-224.2" who="#AndrzejLepper">Proszę, panie pośle.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-225">
          <u xml:id="u-225.0" who="#MarekPolak">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie i Panowie Posłowie! Ustawa ta, jak wiadomo, jest niczym innym jak tylko regulacją prawną mającą na celu realizację umowy międzynarodowej zawartej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską...</u>
          <u xml:id="u-225.1" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: Nieprawda.)</u>
          <u xml:id="u-225.2" who="#MarekPolak">...a Stolicą Apostolską, czyli konkordatu. W przeciwieństwie do tego, co powiedziała pani poseł Senyszyn z Klubu Parlamentarnego SLD, nie mam co do tego najmniejszych wątpliwości, że prowadzone przez Kościół katolicki wyższe uczelnie, uniwersytety, czy instytuty naukowo-badawcze powinny być dotowane z budżetu państwa podobnie jak inne uczelnie publiczne, a nadawane w nich stopnie i tytuły naukowe honorowane przez państwo. Szczerze mówiąc, dziwię się, że dopiero w tej kadencji Sejmu ustawy regulujące ten temat są podejmowane. Pomimo to mam jedno pytanie. Czy zabezpieczone w ustawie budżetowej środki finansowe na edukację to kwota zabezpieczająca realizację tych ustaw, czy też będzie potrzeba dokonywania korekty? Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-226">
          <u xml:id="u-226.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję bardzo panu posłowi.</u>
          <u xml:id="u-226.1" who="#AndrzejLepper">Pan poseł Roman Czepe, Prawo i Sprawiedliwość, proszę bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-227">
          <u xml:id="u-227.0" who="#RomanCzepe">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Debatujemy dzisiaj nad projektami trzech ustaw o dofinansowaniu uczelni katolickich: Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie i „Ignatianum”, czyli Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej w Krakowie, szkoły jezuickiej. Ogromnie cieszy mnie ten fakt, albowiem sam jestem studentem wyższej szkoły katolickiej i mam o szkolnictwie wyższym jak najlepsze mniemanie.</u>
          <u xml:id="u-227.1" who="#RomanCzepe">Chciałbym zapytać na początek, czy rząd planuje inicjatywy, które by poszerzyły tę możliwość, a więc by były dofinansowane inne uczelnie katolickie, albowiem w pełni na to zasługują. Jest to wysoce humanistyczne szkolnictwo i nawet ci, którzy nie dostrzegają wartości religijnych, a nie muszą, wiara jest łaską, mogą dostrzegać wielkie wartości humanistyczne, które na każdej z tych uczelni można uzyskać. Osobiście mam wielką przyjemność deklarować właśnie to, że jestem absolwentem takiej uczelni, ale także niejako historycznie, bo w stanie wojennym właśnie uczelnia katolicka to była jedyna uczelnia, na której mogłem studiować, na żadnej innej nie, więc to jest dla mnie powód do satysfakcji i dlatego musiałem dzisiaj zabrać głos, i przy okazji zadania tego pytania powiedzieć tych kilka słów.</u>
          <u xml:id="u-227.2" who="#RomanCzepe">Cieszę się, że Platforma Obywatelska zgłasza akurat ten projekt, bo nie możemy tutaj rywalizować. Cieszę się dlatego, że uważam, że dzięki temu być może zniknie, łatwiej zniknie pewna poprawność, jeżeli chodzi o sprawy związane z wiarą, z Kościołem, ze szkolnictwem wyższym.</u>
          <u xml:id="u-227.3" who="#RomanCzepe">I jeszcze, przepraszam, panie marszałku, jedna drobna uwaga - chodzi jednak o pewną postawę pewnych posłów lewicy. W każdej z grup wyznaniowych, a ateizm jest taką samą grupą wyznaniową, są ludzie, którzy myślą w sposób skrajny, uważają, że tylko ich postawa jest jedynie słuszna, ale ludzie, którzy głoszą tolerancję, nie mogą wypowiadać się w ten sposób. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-227.4" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-228">
          <u xml:id="u-228.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję panu posłowi.</u>
          <u xml:id="u-228.1" who="#AndrzejLepper">Pani poseł Aldona Młyńczak.</u>
          <u xml:id="u-228.2" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, pani poseł.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-229">
          <u xml:id="u-229.0" who="#AldonaMłyńczak">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Zarówno Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu, który jest spadkobiercą teologii akademickiej w stolicy Dolnego Śląska od ponad 300 lat, jak i pozostałe dwie uczelnie, o których była mowa, stanowią ważne dziedzictwo naukowe naszego kraju. Ich potrzebę w sposób szczególny podkreślał Jan Paweł II, który wielokrotnie bywał na wymienianych uczelniach i w pełni popierał ich działania. Są one również kontynuacją jego myśli naukowej, intelektualnej i moralnej, promują ją w Polsce i na świecie, dlatego pytam, czy w sposób szczególny uczelnie te nie powinny być chronione, aby mogły krzewić i pielęgnować uniwersalne przesłania miłości i miłosierdzia Bożego w tak niespokojnym, pełnym lęku i cynizmu dzisiejszym świecie. Czy nie jest wręcz obowiązkiem państwa chronić tę spuściznę i dziedzictwo narodowe? Czy uczelnie te nie powinny być finansowane w ramach dotacji z budżetu państwa, podobnie jak KUL czy Papieska Akademia Teologiczna w Krakowie? Zwłaszcza że, jak mówiliśmy, jest to niewielka suma - około 10 mln - w stosunku do owoców pracy, które możemy zbierać. I czy obecny rząd zechce wypełnić zobowiązania wynikające z umowy z 1999 r.? Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-229.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-230">
          <u xml:id="u-230.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję, pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-230.1" who="#AndrzejLepper">Pan poseł Marek Matuszewski, Prawo i Sprawiedliwość.</u>
          <u xml:id="u-230.2" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, panie pośle.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-231">
          <u xml:id="u-231.0" who="#MarekMatuszewski">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Wszyscy jesteśmy zgodni co do tego, że polska młodzież powinna być wychowywana w duchu patriotycznych zasad oraz humanistycznych wartości, które wyrastają z tradycji chrześcijańskiej. Odpowiedzmy sobie na pytanie, czy to właśnie szkoły katolickie nie są placówkami, które oprócz kształcenia intelektualnego kładą nacisk na wpajanie zasad moralnych i kształtowanie dobrych postaw młodych Polaków.</u>
          <u xml:id="u-231.1" who="#MarekMatuszewski">Wobec powyższych faktów zdziwienie i oburzenie budzi atak, jaki pani poseł Senyszyn przypuściła na te projekty ustaw. Myślę, że będę wyrazicielem stanowiska wielu Polaków, gdy stwierdzę stanowczo, że obowiązkiem państwa jest popieranie dobrych instytucji i inicjatyw, a taką inicjatywą są te projekty ustaw.</u>
          <u xml:id="u-231.2" who="#MarekMatuszewski">Moje pytanie, wynikające z troski: Czy w tegorocznym budżecie będą zarezerwowane środki na wykonanie tych ustaw? Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-231.3" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
          <u xml:id="u-231.4" who="#komentarz">(Głos z sali: Zabierze się innym urzędom.)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-232">
          <u xml:id="u-232.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję bardzo panu posłowi.</u>
          <u xml:id="u-232.1" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, panie pośle, ale proszę na przyszłość pilnować, żeby po zamknięciu listy już nie zadawać pytania.</u>
          <u xml:id="u-232.2" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, pan poseł Kawa.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-233">
          <u xml:id="u-233.0" who="#MarekKawa">Dziękuję, panie marszałku. Przepraszam, że nadużyłem cierpliwości, ale chciałbym osobiście spłacić pewien dług wobec edukacji katolickiej i zadać przy okazji pytanie. Proszę państwa, wiemy, jak szkolnictwo wyższe, zwłaszcza katolickie w Polsce było dyskryminowane, bagatelizowane przynajmniej do 1989 r. Wiemy, jaki duży wpływ miało jednak na polską inteligencję. I dzisiaj jest szansa, aby spłacić ten dług.</u>
          <u xml:id="u-233.1" who="#MarekKawa">Chciałem też przy okazji zapytać, czy kolejne, inne inicjatywy w edukacji, wyższym szkolnictwie, gdzie patronami są zakony, choćby tak szanowne, jak jezuici, będą realizowane. Chciałem zapytać, czy na przykład instytucja IBN będzie wspierać dominikańską inicjatywę wspaniałego filozofa, wręcz mędrca, dominikanina ojca Krąpca. Chodzi o tę słynną „Powszechną encyklopedię filozofii”. Czy takie poszczególne inicjatywy, bardzo konkretne, wręcz na skalę międzynarodową jeżeli chodzi o naukę, również będą zauważane przez odpowiednie instytucje naukowe, tak jak choćby IBN. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-233.2" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-234">
          <u xml:id="u-234.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję bardzo panu posłowi.</u>
          <u xml:id="u-234.1" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: Panie marszałku...)</u>
          <u xml:id="u-234.2" who="#AndrzejLepper">Ale tu nie było odniesienia do wypowiedzi pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-234.3" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: W tych wypowiedziach w ogóle wszystko...)</u>
          <u xml:id="u-234.4" who="#AndrzejLepper">Pani poseł, już tyle razy pani poseł prostowała...</u>
          <u xml:id="u-234.5" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: Panie marszałku, mam pytanie...)</u>
          <u xml:id="u-234.6" who="#AndrzejLepper">Ale pytanie już pani poseł zadawała.</u>
          <u xml:id="u-234.7" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: Jedno zdanie w ramach sprostowania.)</u>
          <u xml:id="u-234.8" who="#komentarz">(Poseł Elżbieta Radziszewska: Nie musi się pani zgadzać ze wszystkim, co inni mówią, nie trzeba za każdym razem...)</u>
          <u xml:id="u-234.9" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-234.10" who="#AndrzejLepper">Tolerancja, panie i panowie posłowie, jest najważniejsza.</u>
          <u xml:id="u-234.11" who="#komentarz">(Głosy z sali: Brawo, panie marszałku.)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-235">
          <u xml:id="u-235.0" who="#JoannaSenyszyn">Dziękuję, panie marszałku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-236">
          <u xml:id="u-236.0" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-237">
          <u xml:id="u-237.0" who="#JoannaSenyszyn">Jest mi bardzo miło, że tak pan prowadzi obrady. Pan poseł Kawa w ostatnim swoim wystąpieniu wyraził myśl, która chyba dotyczy wielu posłów. Powiedział, że chce spłacać osobiste długi. I wielu posłów tak myśli. Szkoda tylko, że z budżetowych pieniędzy. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-237.1" who="#komentarz">(Poseł Elżbieta Radziszewska: A gdzie sprostowanie?)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-238">
          <u xml:id="u-238.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję bardzo, pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-238.1" who="#AndrzejLepper">Informuję, że lista posłów zapisanych do głosu...</u>
          <u xml:id="u-238.2" who="#komentarz">(Poseł Marek Kawa: Bardzo proszę, panie marszałku...)</u>
          <u xml:id="u-238.3" who="#AndrzejLepper">Jeszcze pan poseł chce sprostować. Proszę bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-239">
          <u xml:id="u-239.0" who="#MarekKawa">Panie Marszałku! Szanowna Wysoka Izbo! Pani Poseł! Absolutnie nie chodziło mi o dług finansowy; mówię o długu formacyjnym, intelektualnym. Naprawdę, spójrzmy choćby na Stany Zjednoczone, gdzie oczywiście jest inny system dofinansowania uczelni wyższych, ale przynajmniej wspomnijmy o takich uczelniach, jak Loyola University czy Notre Dame. Tam się mówi oficjalnie o pewnym długu intelektualnym, pewnym długu inteligencji, która wspiera... To jest pewien matecznik intelektualistów. Tak że tylko i wyłącznie chodziło mi o dług intelektualny. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-239.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-240">
          <u xml:id="u-240.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-240.1" who="#AndrzejLepper">Wysoka Izbo! Wszyscy zgodzimy się z tym, że nie ma w Polsce uczelni - czy to prywatna, czy publiczna, czy świecka, czy katolicka - która by działała wbrew zasadom, jakie mamy przestrzegać, wbrew prawu, wbrew dekalogowi na pewno. Te świeckie też uczą przestrzegania prawa. Tak że ten temat powinniśmy naprawdę traktować bardzo poważnie. Rozumiem, że wszyscy go poważnie traktujemy, a że mamy różne poglądy, to dobrze świadczy o naszej Izbie.</u>
          <u xml:id="u-240.2" who="#AndrzejLepper">Wysoka Izbo! Informuję, że lista posłów zapisanych do głosu została wyczerpana.</u>
          <u xml:id="u-240.3" who="#AndrzejLepper">Głos zabierze podsekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji i Nauki pan minister Zdzisław Hensel.</u>
          <u xml:id="u-240.4" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, panie ministrze.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-241">
          <u xml:id="u-241.0" who="#ZdzisławHensel">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam przyjemność zaprezentowania Wysokiej Izbie w pierwszej kolejności stanowiska rządu w sprawie omawianych trzech ustaw, a następnie odpowiem na pytania, które zostały skierowane do ministerstwa.</u>
          <u xml:id="u-241.1" who="#ZdzisławHensel">Szanowni państwo posłowie zainicjowali ważne działania legislacyjne mające na celu finansowanie z budżetu państwa trzech uczelni katolickich objętych umową konkordatową z 1993 r., czyli Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie, Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie i Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. W poselskich projektach ustaw proponuje się, aby omawiane uczelnie otrzymały dotacje i inne środki z budżetu państwa na zasadach określonych dla uczelni publicznych z wyjątkiem finansowania kosztów realizacji środków trwałych w budowie służących procesowi dydaktycznemu.</u>
          <u xml:id="u-241.2" who="#ZdzisławHensel">Zobowiązanie państwa do dotowania uczelni, o których mowa w projektach, wynika z ustaleń Rządowej i Kościelnej Komisji Konkordatowej przyjętych w oparciu o art. 15 ust. 3 konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzeczpospolitą Polską.</u>
          <u xml:id="u-241.3" who="#ZdzisławHensel">Rząd popiera objęcie finansowaniem z budżetu państwa Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie, Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie oraz Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Jednakże poselskie projekty ustaw zawierają dwa uchybienia. Istnieje sprzeczność pomiędzy art. 2 poselskich projektów ustaw oraz ich uzasadnieniem. W uzasadnieniach projektów w części dotyczącej skutków finansowych przedmiotowych ustaw wskazano, że po pierwsze, projekt ustawy o finansowaniu Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie powoduje konieczność wydatkowania z budżetu państwa kwoty 6 mln zł rocznie, a w 2006 r. - połowę tej kwoty na pierwszy semestr roku akademickiego 2006/2007. Po drugie, projekt ustawy o finansowaniu Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie powoduje konieczność wydatkowania z budżetu państwa kwoty 10 200 tys. zł rocznie, a w roku 2006 połowę tę kwoty na pierwszy semestr roku akademickiego. Należy zauważyć, że rok akademicki rozpoczyna się w dniu 1 października, a pierwszy semestr kończy się w lutym następnego roku kalendarzowego. Z uzasadnień wynika zatem, że intencją projektów było rozpoczęcie finansowania uczelni od 1 października 2006 r., wobec czego w 2006 r. skutki finansowe dotyczyłyby tylko trzech miesięcy. Pozostaje zatem istotna rozbieżność pomiędzy treścią uzasadnień oraz art. 2 projektów ustaw określających termin, od którego ustawy mają być stosowane. Rząd opowiada się za wejściem w życie ustaw z dniem 1 października 2006 r., to jest od nowego roku akademickiego.</u>
          <u xml:id="u-241.4" who="#ZdzisławHensel">Po drugie, uchybienie dotyczy wysokości finansowania. Po uchwaleniu ustaw uczelnie te będą dotowane z budżetu państwa na ogólnych zasadach przyjętych dla uczelni publicznych oraz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Lublinie i Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Kryteria ustalania wysokości dotacji określane są corocznie przez ministra właściwego ds. szkolnictwa wyższego i uwzględniają m. in. współczynniki kosztochłonności kształcenia dla poszczególnych kierunków studiów oraz dziedzin nauki i liczbę studentów oraz doktorantów. Kryteria te opiniowane są przez Radę Główną Szkolnictwa Wyższego.</u>
          <u xml:id="u-241.5" who="#ZdzisławHensel">Biorąc pod uwagę powyższe zasady ustalania wysokości dotacji, wynikające z obowiązującego algorytmu dla uczelni publicznych oraz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i Papieskiej Akademii Teologicznej, należy przyjąć, że dotacja dla: po pierwsze, Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie kształtować się będzie w skali roku na poziomie 3620 tys. zł, czyli w roku 2006–900 tys. zł, a nie, jak oszacowali projektodawcy w uzasadnieniu, na poziomie 6 mln zł. Po drugie, Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie kształtować się będzie w skali roku na poziomie 4330 tys. zł, czyli w roku 2006–1083 tys. zł, a nie, jak pierwotnie oszacowano, na poziomie 10 200 tys. zł. Po trzecie, Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu - odpowiednia kwota to 3870 tys. zł, w roku 2006–968 tys. zł, a nie, jak oszacowano, 6218 tys. zł.</u>
          <u xml:id="u-241.6" who="#ZdzisławHensel">Mając na względzie powyższe uwarunkowania, rząd popiera co do zasady poselskie projekty ustaw o finansowaniu Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie, Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie oraz Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu z budżetu państwa, z zastrzeżeniem jednak wskazanych wyżej kwestii terminów wejścia w życie tych ustaw, tj. od 1 października 2006 r., jak i wysokości planowanych kwot dotacji, zgodnych z metodą wyliczenia dotacji dla uczelni publicznych oraz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i Papieskiej Akademii Teologicznej.</u>
          <u xml:id="u-241.7" who="#ZdzisławHensel">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W związku z zapytaniami, jakie zostały skierowane do rządu, chciałbym wyjaśnić, że środki na ten cel, przy przyjęciu, że uczelnie będą finansowane od 1 października br., są zagwarantowane w budżecie i nie ma tu żadnych zagrożeń. Jeśli chodzi o liczbę studentów, którzy w tej chwili studiują w wyżej wymienionych uczelniach, to ogólna ich liczba wynosi 5496 studentów. Takie było zapytanie i pozwalam sobie na nie odpowiedzieć.</u>
          <u xml:id="u-241.8" who="#ZdzisławHensel">Po drugie biblioteka nie jest traktowana oddzielnie, jest traktowana jako składnik uczelni i uczelnia jest finansowana podmiotowo i od decyzji władz uczelni zależy, jakie środki zostaną przekazane na jakie cele; wydaje mi się, że biblioteka nie zginie w ten sposób.</u>
          <u xml:id="u-241.9" who="#ZdzisławHensel">Jeśli chodzi o inicjatywy dotyczące finansowania innych uczelni katolickich, trudno mi w tej chwili podejmować zobowiązania, dlatego że to wymaga rozpatrzenia indywidualnie każdej sprawy i jeżeli takie wnioski będą napływały do resortu, na pewno będą wnikliwie analizowane i o stosownych decyzjach Wysoka Izba będzie poinformowana.</u>
          <u xml:id="u-241.10" who="#ZdzisławHensel">Jeśli chodzi o inicjatywy wydawnicze, to oczywiście jest możliwość finansowania ze środków nauki inicjatyw wydawniczych, które są konieczne, cenne dla społeczeństwa. Jeżeli stosowne wnioski zostaną skierowane, również będą rozpatrzone i sfinansowane w ramach tych możliwości, którymi dysponuje obecnie budżet.</u>
          <u xml:id="u-241.11" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-242">
          <u xml:id="u-242.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję bardzo, panie ministrze.</u>
          <u xml:id="u-242.1" who="#AndrzejLepper">Głos zabierze przedstawiciel wnioskodawców pani poseł Elżbieta Radziszewska.</u>
          <u xml:id="u-242.2" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, pani poseł.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-243">
          <u xml:id="u-243.0" who="#ElżbietaRadziszewska">Dziękuję bardzo, panie marszałku.</u>
          <u xml:id="u-243.1" who="#ElżbietaRadziszewska">Bardzo dziękuję panu ministrowi za przychylną wypowiedź co do poselskich projektów wniesionych przez klub Platformy Obywatelskiej. Chciałam tylko panu ministrowi zwrócić uwagę, że wnioskodawcy, działając w dobrej wierze, swoje szacunki finansowe oparli na uzgodnieniach, które wówczas były znane w ministerstwie, dlatego że wynikały z kwot przekazanych Rządowej Komisji Konkordatowej jeszcze w lipcu 2005 r., wtedy były takie szacunki. Dopiero po wniesieniu projektów ustaw w ministerstwie zaczęły się prace, których efektem były dokładne wyliczenia i okazuje się, że to są nie 22 mln tylko 11 mln w skali roku, zgodnie z tymi wszystkimi przelicznikami opartymi na warunkach finansowania uczelni, co niejako cieszy, bo przeciwnikom ujmuje argument, że to takie wielkie pieniądze, chociaż nawet 20 mln w skali roku na prawie 6 tys. studentów studiów dziennych plus kilka tysięcy studentów studiów zaocznych i wielu studiów podyplomowych to jest niewielka kwota, tym bardziej że pieniądze są tam wykorzystywane dużo lepiej niż w wielu innych uczelniach i to pan minister dobrze wie.</u>
          <u xml:id="u-243.2" who="#ElżbietaRadziszewska">Co do wejścia w życie. Kiedy składaliśmy projekty ustaw, a był to grudzień ubiegłego roku, prace nad ustawą budżetową nie były jeszcze tak zaawansowane i mieliśmy nadzieję, że przy okazji prac nad budżetem uda się uwzględnić również finansowanie tych trzech uczelni. Nie wiedzieliśmy, jak potoczą się prace nad tym budżetem, jeszcze wtedy nie wiedzieliśmy o tych różnych budżetowych datach interpretacyjnych, a to ze strony marszałka Sejmu, a to ze strony premiera, a teraz również prezydenta. Zależało nam na tym, żeby zależnie od tego, jak się potoczą prace budżetowe, była możliwość finansowania w skali całego roku 2006, jak również by można było w trakcie roku budżetowego na nowy semestr przyszłego roku akademickiego zacząć finansować te trzy uczelnie. Stąd, być może, wynikają wątpliwości dzisiaj zgłaszane przez kilka osób i pana ministra. Dzisiaj jesteśmy w innej rzeczywistości, jest koniec stycznia i jesteśmy otwarci na zmiany dotyczące daty wejścia w życie ustawy, bo już dzisiaj, po kilku tygodniach, jesteśmy w innym czasie. Mam nadzieję, że prace w komisji edukacji i Komisji Finansów Publicznych, w połączonych komisjach, przebiegną sprawnie i uda się jak najszybciej je zakończyć.</u>
          <u xml:id="u-243.3" who="#ElżbietaRadziszewska">Co do treści artykułów, bo tutaj kilka osób zgłaszało wątpliwość co do brzmienia tych artykułów, chciałabym tylko powiedzieć, że ustawy, które do tej pory mówiły o finansowaniu dwóch innych uczelni, często przywoływanych, czyli finansowaniu Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego z budżetu państwa... Ta ustawa weszła w życia w 1991 r., kiedy nie było nawet uzgodnionego konkordatu, bo konkordat został zawarty w lipcu 1993 r., a ratyfikowany w lutym 1998 r. Również Papieską Akademię Teologiczną zgodnie z ustawą zaczęto finansować w czerwcu 1997 r., kiedy rządziła ekipa SLD i PSL, wówczas podjęto decyzję o finansowaniu Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Jeszcze wówczas konkordat nie był ratyfikowany, czyli działalność dydaktyczna tych dwóch uczelni została sfinansowana jeszcze przed ratyfikacją konkordatu.</u>
          <u xml:id="u-243.4" who="#ElżbietaRadziszewska">Chciałabym zwrócić jeszcze uwagę na jedną rzecz, która tutaj była podkreślona, że finansowanie tych trzech uczelni jest finansowaniem uczelni katolickich i kościelnych. Chciałabym zwrócić uwagę tym wszystkim z państwa, że finansowanie tych trzech uczelni wynika z konkordatu, jest jego konsekwencją, bo, jak słusznie podkreśliła pani Senyszyn, w art. 15 konkordatu jest właśnie zapis, który mówi o tym, że te dwie uczelnie, PAT i KUL, są finansowane, a co do pozostałych komisja konkordatowa rządowa i...</u>
          <u xml:id="u-243.5" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: Właśnie.)</u>
          <u xml:id="u-243.6" who="#ElżbietaRadziszewska">...kościelna podejmą dalsze rozmowy i w miarę możliwości zostaną uwzględnione możliwości finansowania uczelni...</u>
          <u xml:id="u-243.7" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: Tylko wydziałów.)</u>
          <u xml:id="u-243.8" who="#ElżbietaRadziszewska">...właśnie na podstawie uzgodnień komisji konkordatowych, rządowej i kościelnej. I tu są daty ważne, ponieważ wybijają argumenty. Na posiedzeniu 16 listopada 2004 r., kiedy przewodniczącym Rządowej Komisji Konkordatowej był pan Włodzimierz Cimoszewicz, zaczęto zastanawiać się nad finansowaniem tych trzech uczelni. W ślad za tym poszło zarządzenie, które mówi, które to mają być uczelnie. I to jeszcze w tamtej kadencji w porozumieniu komisji konkordatowej rządowej i kościelnej wymieniono te trzy uczelnie enumeratywnie, nazywając je, które mają być finansowane. Zresztą jeśli pani poseł ma wątpliwości, dam kserokopię odnośnego dokumentu, gdzie te uczelnie są wymienione w porozumieniu, w zarządzeniu rządowym.</u>
          <u xml:id="u-243.9" who="#ElżbietaRadziszewska">Co do dalszego biegu spraw, latem ubiegłego roku, dokładnie 28 lipca, obie komisje ponownie się spotkały i postanowiły, że te trzy uczelnie mają być finansowane z budżetu państwa w oparciu o konkordat i porozumienia Stolicy Apostolskiej i rządu Rzeczypospolitej Polskiej, a przewodniczącym Rządowej Komisji Konkordatowej był pan minister Rotfeld. I chciałabym zauważyć, że listopad 2004 r. i lipiec 2005 r. jest to czas rządów SLD. W związku z tym pani argument mówiący o tym, że to teraz i ktoś chce się przypodobać kościołowi jest argumentem niesłusznym i nieprawdziwym. Ale, jak widać, jeśli się rządziło, to się inaczej na te sprawy patrzyło, było się bardziej odpowiedzialnym za te uczelnie, które kształcą młodych ludzi, nie kleryków. A jak się jest w opozycji, to teraz takiego argumentu się używa, argumentu poniżej pasa, jakby się udawało, że się zapomniało, co się wydarzyło rok wcześniej. Pani poseł, jest to po prostu nieprzyzwoite. Przecież ludzie w Polsce wiedzą, kto rządził w tamtej kadencji i kto przegrał te wybory i kto wtedy, wspólnie w ramach komisji rządowej...</u>
          <u xml:id="u-243.10" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: Wszyscy mówią, że Platforma przegrała.)</u>
          <u xml:id="u-243.11" who="#ElżbietaRadziszewska">...porozumiał się z Kościelną Komisją Konkordatową. Jak widać, punkt widzenia zależy od miejsca siedzenia.</u>
          <u xml:id="u-243.12" who="#ElżbietaRadziszewska">Teraz opozycyjność postrzegana w sposób, myślę, niewłaściwy wymaga, by głosić hasła antyklerykalne w sposób rzeczywiście - jak jeden z panów posłów powiedział - godzący w uczucia religijne, w poczucie własnej godności, w poczucie tolerancji dla ludzi, którzy mają inne poglądy niż my. To po prostu nie wypada, pani poseł. Bo przecież również wyborcy SLD są na tej sali i słuchają tych obrad. Sądzę, że skoro pani wybrała taką metodę zdobywania wyborców, w ten sposób się wypowiadając, to efektem będzie utrata wyborców, bo przecież wyborcy SLD w Polsce to są również ludzie, którzy są wierzący i nie uważają, że w poglądach politycznych trzeba być antyklerykalnym, antykościelnym w sposób niegrzeczny i nieracjonalny. Być może część ludzi myśli tak jak pani. Nie odbieram pani prawa do tego, by pani wyrażała swoje poglądy, natomiast bardzo proszę nie obrażać wszystkich innych, którzy myślą inaczej niż pani. I ktoś tutaj z sali już słusznie zauważył, jeśli mówimy o tolerancji, jeśli mówimy o kulturze osobistej, o poszanowaniu drugiego człowieka, to jeżeli ktoś głosi takie hasła, to, po pierwsze, sam powinien wymagać od siebie i tej kultury w komunikowaniu się z drugim człowiekiem, i tolerancji dla poglądów innego człowieka, bo państwo świeckie, co gwarantuje konkordat i umowa pomiędzy rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Stolicą Apostolską, gwarantuje rozdział kościoła od państwa, ale nie mówi o tym, że świeckość oznacza walkę z kościołem. To pani, jak te nurty socjaldemokratyczne w Europie, idzie teraz nurtem antyklerykalnym mówiącym o nurcie, który jest laicyzmem. Dla przedstawicieli tego nurtu kościół i ludzie wierzący są traktowani jak trędowaci, jak ci, którzy są gorszego gatunku, ponieważ wierzą, ponieważ są katolikami. I to jest ciemnogród, to jest w ogóle podporządkowanie się nie wiadomo jakim kanonom, okropnym, nienowoczesnym. Pani poseł, nie neguję, że pani może mieć takie poglądy, ale proszę szanować poglądy innych ludzi.</u>
          <u xml:id="u-243.13" who="#ElżbietaRadziszewska">Do pani wypowiedzi na temat Platformy Obywatelskiej odniosę się na samym końcu. Teraz chciałabym odpowiedzieć na pytania kilku z panów posłów, tylko, panie marszałku, proszę mi wybaczyć, sięgnę po kartkę, na której zapisałam te pytania.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-244">
          <u xml:id="u-244.0" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, pani poseł, proszę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-245">
          <u xml:id="u-245.0" who="#ElżbietaRadziszewska">Bardzo dziękuję za poparcie tych projektów ustaw poselskich przez wszystkie kluby. Natomiast bardzo chciałabym, żeby nie używać argumentów, jakich użył pan poseł Artur Górski wypowiadający się w imieniu Prawa i Sprawiedliwości. Prawdą jest, że w momencie, kiedy pisaliśmy projekty tych ustaw, rząd pana ministra Marcinkiewicza nie przygotował projektów tych ustaw i mimo że w lipcu 2005 r. zdecydowano, że ma to się odbyć w formie ustaw, rząd miał wątpliwości. Zresztą rząd czekał na ekspertyzy Biura Legislacyjnego Rządu. My czekaliśmy z tymi opiniami, czy rzeczywiście potwierdzą się te uzgodnienia, które miały miejsce jeszcze w ubiegłym roku. Potwierdziły się, w związku z tym wnieśliśmy te ustawy do laski marszałkowskiej. I mnie bardzo zależałoby na tym, mówię do pana posła Artura Górskiego, by przestać się przebijać z tego typu argumentami, że skoro posłowie PO wnieśli ustawę, którą popierają posłowie PiS-u, to należy czekać aż teraz rząd wniesie swój projekt ustawy. Przecież nie o to chodzi. Skoro intencja jest słuszna, pan poseł przyznaje mi rację, i ustawa nie niesie błędów legislacyjnych, można się zastanawiać co do zmiany terminu wejścia w życie ustawy, ale, jak mówię, kiedy pisaliśmy, nie mieliśmy jeszcze takiej wiedzy budżetowej, jaką mamy dzisiaj. W związku z tym myślę, że nie należy mnożyć przeszkód, po prostu przystąpić do procedowania nad tą ustawą, żeby potem ktoś nie powiedział, że daje się cukierek, ale taki maczany w truciźnie, że niby się popiera, ale kąśliwe uwagi przy tym wszystkim się wypowiada.</u>
          <u xml:id="u-245.1" who="#ElżbietaRadziszewska">I szkoda, że pan poseł użył takiego argumentu, iż posłowie PO coś tym chcą uzyskać. Posłowie PO tego typu rozmowy prowadzili i podjęli decyzję wiosną 2005 r., wtedy kiedy już było po uzgodnieniach listopadowych z ministrem Cimoszewiczem, i postanowiliśmy, że tą sprawą trzeba się będzie zająć, tylko czekaliśmy na ostateczne uzgodnienia. Bo nie można działać prawnie, jeśli wcześniej nie doszło do uzgodnień pomiędzy obydwiema komisjami konkordatowymi. To stało się dopiero w lipcu 2005 r., w związku z tym te ustawy też musiały poczekać, bo musiał przebiec pewien tryb prawny, żeby one mogły być poddane pod dyskusję w Sejmie. Ale mam nadzieję, że to był tylko taki drobny incydent i że on nie przeszkodzi w sprawnej pracy obu połączonych komisji.</u>
          <u xml:id="u-245.2" who="#ElżbietaRadziszewska">Pan poseł Mirosław Krajewski mówił też o tym finansowaniu, od kiedy, ale myślę, że wątpliwości zostaną rozwiane w komisji, tym bardziej że już dzisiaj wiemy więcej, po wypowiedzi pana ministra. Natomiast co do finansowania inwestycji, pan poseł mówił o tym, mówili też inni posłowie, na pewno to jest kwestia przyszłości, to co pan minister powiedział. Dlatego że tak jak w przypadku finansowania tych uczelni i zakresu finansowania, jeśli byłaby mowa o zmianie zakresu finansowania w ramach inwestycji, co oczywiście jest możliwe, musimy również poczekać do uzgodnień właśnie komisji, komisji konkordatowej rządowej i komisji konkordatowej kościelnej. Jeśli będzie taka wola rządu i episkopatu, który w tym wypadku reprezentuje Stolicę Apostolską, bo pamiętajmy cały czas, że ta rozmowa, którą dzisiaj toczymy, wynika z uzgodnień pomiędzy dwoma państwami, to wynika z umowy międzynarodowej, a nie jest to widzimisię kościoła w Polsce czy kogokolwiek, kto czuje się katolikiem w Polsce. To wynika z umowy międzynarodowej i to jest ta specyfika, którą nie wszyscy na tej sali spostrzegają.</u>
          <u xml:id="u-245.3" who="#ElżbietaRadziszewska">Pani poseł Senyszyn, która zgłosiła wniosek o odrzucenie projektu ustawy w pierwszym czytaniu, sugeruje, że te kilkanaście milionów w skali roku mogą być przeznaczone na drogie samochody dla księży z Ignatianum i że to jest cecha państw wyznaniowych, a konkordat to jest w ogóle coś, co należałoby zmienić. Szkoda, że jak rządziło SLD, nie zajęło się tym problemem. Nic nie stało na przeszkodzie, byście na nowo zaczęli państwo jako rząd Rzeczypospolitej Polskiej rozmawiać ze Stolicą Apostolską, by zmienić zapisy konkordatowe. Trzeba było zacząć rozmawiać. Myślę, że na te argumenty w ogóle nie warto odpowiadać, bo są wstrętne, obrzydliwe. Wiadomo, na co ma iść dotacja, która jest przeznaczana na szkołę wyższą i nie ma szansy na to, żeby te pieniądze przeznaczyć na coś innego. Jeżeli pani poseł domniemywa, że pieniądze mogą iść na drogie samochody dla księży z Ignatianum, to myślę, że być może ma pani doświadczenia wynikające z własnego życia i pracy na uczelni. Jeśli zna pani taki przypadek, że tak są marnowane pieniądze, to ja bym chciała panią uczulić, że jako osoba publiczna jest pani odpowiedzialna za zgłoszenie podejrzenia o popełnieniu przestępstwa. Jeśli zna pani takie przypadki, proszę się skontaktować z prokuraturą i o nich powiedzieć. Natomiast mówienie z góry, że ktoś popełni przestępstwo? Pani poseł... I to jeszcze księża z Ignatianum pokupują sobie drogie samochody? Myślę, że to jest przykre i niesmaczne. Nawet nie chce się tego porównać do jakichś peerelowskich argumentów. I gdy pani używa słów: wiernopoddańcze projekty, wiernopoddańcze Kościołowi, to jest to żenujące. Poza tym pani użyła argumentu...</u>
          <u xml:id="u-245.4" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: Prawda w oczy kole.)</u>
          <u xml:id="u-245.5" who="#ElżbietaRadziszewska">...dawanie bogatym kosztem biednych. Pani poseł, ja w swoim wystąpieniu na początku, kiedy zaczęliśmy rozpatrywać ustawę, mówiłam, kto się uczy w tych uczelniach - dzieci, nie klerycy, nasza młodzież. Bardzo proszę pojechać do jednej, do drugiej, do trzeciej papieskiej uczelni i zobaczyć, kto tam się uczy.</u>
          <u xml:id="u-245.6" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: A w państwowych kto się uczy?)</u>
          <u xml:id="u-245.7" who="#ElżbietaRadziszewska">Dzieci z biednych wiejskich rodzin, z małych miasteczek, z dużych miast, z biednych rodzin. Ta młodzież otoczona jest dobrą opieką, dlatego że pracujący tam nauczyciele, często księża czy zakonnicy traktują proces dydaktyczny nie tylko jako zawód i obowiązek, ale bardzo często jako swoją misję. Jeżeli pani mówi, że tam są tylko kształceni katolicy, to jest to nieprawda, dlatego że m.in. np. w szkole w Ignatianum kształci się muzułmanka, czyli szkoła jest otwarta w ogóle na ludzi świeckich. Owszem, dokształcają się też klerycy, ale np. jeśli ktoś skończy taką szkołę, młody człowiek ze świata świeckich, nie ma nawet prawa być katechetą, dlatego że w tym wypadku obowiązują jeszcze inne przepisy prawa i inne kształcenie; trzeba dodatkowo się dokształcić, żeby zostać katechetą. Bardzo bym prosiła, żeby pani nie używała argumentów nieprawdziwych, jak o Janosiku, co to zabiera biednym, a daje bogatym, bo jest to obrażające tych, którzy tę naukę organizują i obrażające te dzieci i tą młodzież, która w tych szkołach się uczy.</u>
          <u xml:id="u-245.8" who="#ElżbietaRadziszewska">I żeby jeszcze rozwiać wątpliwości pani poseł, to nie są prywatne uczelnie. To są uczelnie, które podlegają Stolicy Apostolskiej, są to uczelnie papieskie. A kto jest organem założycielskim, to jest rzecz drugorzędna, chyba że pani ma na myśli prywatne uczelnie, te, które dzisiaj mamy. Gdybyśmy przyjrzeli się, kto, jakie osoby za tymi prywatnymi uczelniami, które dzisiaj mamy, stoi, to myślę, że tam w większości są pani koledzy z formacji, z której się pani wywodzi. To są prywatne uczelnie. Natomiast uczelni kościelnych proszę nie mylić z uczelniami, które są biznesem 3, 5, 10 prywatnych osób, czy jednej. To jest po prostu obłudne. Pani, biorąc pod uwagę pani wypowiedzi, jest w Polsce w mniejszości. Nie wiem, czy nawet się da to liczyć w procentach czy promilach - osoby, które w Polsce myślą tak jak pani. Jeżeli pani chciałaby, żeby państwo świeckie nienawidzące katolików i nienawidzące Kościoła wyglądało tak, jak państwo świeckie z takimi osobami, jak panowie Sobotka, Długosz, Jagiełło, Pęczak, Czarzasty, Kwiatkowski, to ja pani gratuluję, to jest pani wybór. Może pani takie państwo świeckie hołubić i uważać za takie, które jest najlepsze.</u>
          <u xml:id="u-245.9" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: Panie marszałku, niech pani odpowiada na pytania.)</u>
          <u xml:id="u-245.10" who="#ElżbietaRadziszewska">Ale ja i większość Polaków na takie państwo świeckie nie wyrażamy zgody. My chcemy żyć spokojnie w Polsce, nie będąc narażani na kłamstwa, na obłudę i na oczernianie. Według pani katolik to jest ktoś, kto stanowi patologię. Jeżeli pani mówi, że ktoś modli się przy fleszach, to, pani poseł, każdy z nas ma prawo modlić się tak, jak chce, i wtedy, kiedy chce, a dziennikarze robią to, co robią. Myślę jednak, że lepiej, gdy dziennikarze są obecni wtedy, kiedy ludzie, którzy piastują funkcje publiczne, pokazywani są tak, że żyją zgodnie ze swoją wiarą, przestrzegają w życiu dekalogu i okazują, że są wierzący, nie wstydzą się tego, to nie jest Ciemnogród. Lepiej modlić się przy fleszach niż przy fleszach leżeć na dywanie i mówić, jak się ćwiczy głos, który skrzeczy. Pani poseł, trzeba mieć miarę. Nikt pani nie wyrzuca tego, to jest pani wybór, że pani do swojego gabinetu zaprosiła dziennikarzy, którzy pokazywali, jak pani ćwiczy swój głos i tłumaczy, że ćwiczy pani swój skrzeczący głos. Ma pani do tego prawo. I nikt złego słowa pani nie powiedział.</u>
          <u xml:id="u-245.11" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: A jaki to ma związek z tą ustawą?)</u>
          <u xml:id="u-245.12" who="#ElżbietaRadziszewska">Nikt tego pani nie powiedział. Natomiast jeśli pani mówi...</u>
          <u xml:id="u-245.13" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: Panie marszałku...)</u>
          <u xml:id="u-245.14" who="#ElżbietaRadziszewska">...że rzeczą obrażającą jest, że politycy modlą się przy fleszach, to ja tylko odpowiadam na pani argumenty. Jaki to miało związek z tą ustawą?</u>
          <u xml:id="u-245.15" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: Pani w ogóle nie odpowiada na moje pytania.)</u>
          <u xml:id="u-245.16" who="#ElżbietaRadziszewska">Taki związek miało to z tą ustawą, że pani sama o tym powiedziała. Pani poseł, 1 lutego kończy pani 57 lat. W związku z tym....</u>
          <u xml:id="u-245.17" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: A co, to jest zakazane?)</u>
          <u xml:id="u-245.18" who="#ElżbietaRadziszewska">...myślę, że wiek też powinien sprzyjać...</u>
          <u xml:id="u-245.19" who="#komentarz">(Poseł Joanna Senyszyn: Chciałaby pani, żebym nie skończyła...)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-246">
          <u xml:id="u-246.0" who="#AndrzejLepper">Ale proszę nie polemizować, pani poseł.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-247">
          <u xml:id="u-247.0" who="#ElżbietaRadziszewska">...godności w wypowiedziach. Bardzo by mi na tym zależało, żebyśmy wzajemnie się tutaj szanowali.</u>
          <u xml:id="u-247.1" who="#ElżbietaRadziszewska">Jeżeli już nie mamy wątpliwości, czy są środki przeznaczone na ten cel, to ja mam nadzieję, że ta ustawa w trybie dość szybkim przejdzie przez procedury w Sejmie. Mam nadzieję, że pan marszałek będzie się starał, żeby te ustawy dość szybko, po 15 lutego, kiedy będzie następne posiedzenie Sejmu, trafiły na wspólne posiedzenie. Liczę na dużą współpracę z panem ministrem. Mam nadzieję, że już takich emocji przy pracy nad tą ustawą nie będzie i nie będzie takich sytuacji, w których będziemy musieli wzajemnie się wstydzić własnych wypowiedzi. Bardzo bym chciała, żeby ta debata była jak najbardziej merytoryczna, żeby ta debata była jak najbardziej spokojna, dlatego że dotyczy to raptem trzech ustaw, które nie są legislacyjnie skomplikowane. Każda z tych ustaw zawiera dwa artykuły. W pierwszym artykule jest mowa o tym, jaki jest zakres uczestniczenia państwa w finansowaniu procesu dydaktycznego w tych trzech uczelniach. Drugi artykuł jest jeszcze prostszy, bo mówi o terminie wejścia w życie tych ustaw. Dzisiaj mamy zapewnienie ze strony pana ministra dotyczące terminu wejścia w życie ustawy - 1 października 2006 r., natomiast prace w ministerstwie edukacji będą toczyły się nad określeniem wysokości dotacji dotyczących poszczególnych uczelni, a wysokość ta będzie taka, jak w przypadku wszystkich uczelni publicznych, z zachowaniem wszystkich reguł przydziału pieniędzy. Myślę więc, że nie będzie już żadnych wątpliwości ze strony posłów, którzy opowiadają się za przyjęciem tych ustaw, i wejdą one w życie.</u>
          <u xml:id="u-247.2" who="#ElżbietaRadziszewska">Mam nadzieję, że teraz nie będzie już potrzeby wprowadzania projektów rządowych, jeżeli one będą przecież identyczne, bo merytoryczna ich zawartość pewnie będzie jednobrzmiąca z artykułami, które dotyczą trzech uczelni w propozycjach poselskich, dlatego że ustawą o szkolnictwie wyższym, która weszła w życie 1 września 2005 r., te artykuły w ustawach dotyczących Papieskiej Akademii Teologicznej i Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego zostały zmienione. To brzmienie w tamtych ustawach weszło w życie 1 września 2005 r. i pierwsze artykuły ustaw, o których dzisiaj mówimy, są jednobrzmiące już z tą nowelizacją ustawy o szkolnictwie wyższym. A więc to raczej nie powinno budzić żadnych emocji.</u>
          <u xml:id="u-247.3" who="#ElżbietaRadziszewska">Mam także nadzieję, zgodnie z tym, co tutaj mówiło szereg posłów, że w trakcie prac komisji, jeśli będą wątpliwości co do ilości studentów, co do tego, jacy studenci się kształcą, a poza tym jeśli ktoś będzie miał jeszcze niedosyt wiedzy na temat historycznego rysu tych uczelni - bo to są uczelnie, z których każda ma po kilkaset lat i ogromne zasługi dla rozwoju polskiej edukacji, polskiej nauki i kształcenia młodzieży - będzie to mogło być zaspokojone w trakcie prac komisji sejmowej i wszystkie wątpliwości dotyczące również natury prawnej będą mogły być wyjaśnione. Uważam bowiem, że niesłuszny jest zarzut, że grozi nam orzeczenie o niekonstytucyjności, dlatego że wszyscy ci, którzy znają konstytucję, wiedzą o tym, że traktaty międzynarodowe mają inny status niż każda inna ustawa, która jest ustawą dotyczącą tylko wewnętrznego życia kraju. A zatem konkordat jest umową międzynarodową, podlega innym zasadom konstytucyjnym. Zapisy przez nas proponowane nie łamią ani konstytucji, ani uzgodnień komisji konkordatowej rządowej i kościelnej, a ponadto są zbieżne z ustaleniami tych komisji sprzed prawie roku. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-247.4" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-248">
          <u xml:id="u-248.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-248.1" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, pani poseł Senyszyn.</u>
          <u xml:id="u-248.2" who="#AndrzejLepper">Rozumiem, sprostowanie, pani poseł.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-249">
          <u xml:id="u-249.0" who="#JoannaSenyszyn">Panie marszałku, jest mi ogromnie przykro, że pozwolił pan na tak krzywdzące i niewybredne uwagi pod moim adresem, ocenę mojego prywatnego życia przez panią poseł Arciszewską... nie Arciszewską, tylko...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-250">
          <u xml:id="u-250.0" who="#AndrzejLepper">Radziszewską.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-251">
          <u xml:id="u-251.0" who="#JoannaSenyszyn">Radziszewską, tak.</u>
          <u xml:id="u-251.1" who="#JoannaSenyszyn">...przez panią poseł Radziszewską. Nie życzę sobie, aby pani poseł zajmowała się moim życiem. Niech się pani zajmuje własnym. Proszę także nie dbać o moje życie, o moją chorobę zawodową. To żenujące naśmiewać się z czyjegoś głosu czy z czyjegoś wieku albo mu go wypominać. Jest mi ogromnie przykro, że pani poseł, nie mogąc odpowiedzieć na pytania, które zadałam, bo zabrakło po prostu wiedzy, zajmuje się właśnie moim prywatnym życiem. Równocześnie żałuję, że pani nie rozumie tego, że ja nie jestem antyreligijna. W moich wypowiedziach nie było żadnych słów, które by obrażały katolików czy wiarę. Moje wypowiedzi nie były nawet antyklerykalne, co czasami mi się zdarza, ale w tym wypadku nie, ponieważ wypowiadałam się w imieniu klubu. Jestem profesorem nauk ekonomicznych, od 30 lat pracuję na Uniwersytecie Gdańskim i nie mogę obojętnie podchodzić do dawania pieniędzy prywatnym uczelniom katolickim, kiedy brakuje pieniędzy dla uczelni państwowych.</u>
          <u xml:id="u-251.2" who="#komentarz">(Głos z sali: Są publiczne...)</u>
          <u xml:id="u-251.3" who="#JoannaSenyszyn">Nie, to są uczelnie prywatne. Uczenia Ignatianum jest jedną z 301 prywatnych uczelni w Polsce. Dlatego powiedziałam, że to łamie konkordat. Co do tych dwóch wydziałów teologicznych, mówiłam, że można to uznać za zgodne z konkordatem, ale wykracza to niepotrzebnie poza ramy konkordatu.</u>
          <u xml:id="u-251.4" who="#JoannaSenyszyn">Natomiast pani poseł Radziszewska nie odpowiedziała na moje pytanie - widocznie go nie zrozumiała, nie jest w stanie odpowiedzieć. Powtórzę więc to pytanie jeszcze raz. Pani twierdzi, że komisja konkordatowa podjęła takie zobowiązania. Czy pani ma świadomość, że do tej pory nie została powołana wspólna komisja do spraw reformy systemu finansowania kościoła i duchowieństwa, odpowiadająca dyspozycji art. 22 ust. 2 konkordatu? Te komisje, które obecnie działają, powołane jedna przez Jana Pawła II, a druga przez rząd Jerzego Buzka, to są dwie komisje, które nazywamy w uproszczeniu konkordatowymi, one się zbierają na wspólne posiedzenia, zajmują się ogólną problematyką stosowania konkordatu, ale nie tworzą organu, o którym mowa w przepisie traktatu, w związku z tym ustalenia tych komisji w sprawach finansowych w świetle konkordatu nie są dla państwa wiążące. Proszę odpowiedzieć, czy pani ma tego świadomość i tylko wprowadza Wysoką Izbę w błąd, czy pani w ogóle nie rozumie, o co ja pytam. Na to już nie jestem w stanie nic poradzić. Proszę sobie wziąć ekspertów, bo takie ekspertyzy są.</u>
          <u xml:id="u-251.5" who="#JoannaSenyszyn">Tak że jeszcze raz chciałabym powiedzieć, że jestem zażenowana poziomem tej dyskusji, dlatego że państwo...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-252">
          <u xml:id="u-252.0" who="#AndrzejLepper">Ale, pani poseł, to nie jest już sprostowanie, to jest polemika. Proszę zmierzać do końca.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-253">
          <u xml:id="u-253.0" who="#JoannaSenyszyn">Panie marszałku, dobrze, jedno zdanie. Tylko pan marszałek wykazuje tutaj właśnie jakąś taką bardzo daleko idącą tolerancję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-254">
          <u xml:id="u-254.0" who="#AndrzejLepper">Ale proszę już kończyć.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-255">
          <u xml:id="u-255.0" who="#JoannaSenyszyn">Natomiast wszyscy, zamiast odnosić się do istoty sprawy, odnoszą się do mojego wieku - szkoda, że nie do mojej urody - do mojego życia osobistego, do mojej choroby zawodowej. Opamiętajcie się państwo. Rozmawiamy o ustawach, które rodzą konkretne skutki prawne, które są sprzeczne z konstytucją, a w części sprzeczne z konkordatem. I moja osoba nie ma tu nic do rzeczy. Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-256">
          <u xml:id="u-256.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję bardzo pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-256.1" who="#AndrzejLepper">Pani poseł, ale bardzo proszę skupić się tylko na tej jednej kwestii.</u>
          <u xml:id="u-256.2" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-257">
          <u xml:id="u-257.0" who="#ElżbietaRadziszewska">Odpowiem na to pytanie, bo wydaje mi się, że pani poseł nie zrozumiała mojej odpowiedzi.</u>
          <u xml:id="u-257.1" who="#ElżbietaRadziszewska">Pani poseł, konkordat traktuje o całości stosunków między państwem polskim a Stolicą Apostolską. Jeżeli mówimy o tych uczelniach, to mówimy o uczelniach papieskich. I to się odnosi do umowy sensu stricto między rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Stolicą Apostolską jako dwoma rządami. Pani mówi o komisji konkordatowej, która jest komisją mającą się zająć kościołem w Polsce, czyli dotyczy episkopatu polskiego, kościoła w Polsce, a nie umowy między Stolicą Apostolską a rządem Rzeczypospolitej Polskiej. Bardzo proszę wczytać się i może poprosić prawnika, by wytłumaczył, że ta komisja konkordatowa, której rzeczywiście jeszcze nie ma, ta wspólna, dotyczy innych spraw. Np. działalność służąca celom humanitarnym, charytatywno-opiekuńczym, naukowym i oświatowo-wychowawczym, podejmowana przez kościelne osoby prawne, ma być zrównana pod względem prawnym z działalnością służącą analogicznym celom i prowadzoną przez instytucje państwowe. Przyjmując za punkt wyjścia w sprawach finansowych instytucji i dóbr kościelnych w Polsce oraz duchowieństwa obowiązujące ustawodawstwo polskie i przepisy kościelne, układające się strony stworzą specjalną komisję, która zajmie się koniecznymi zmianami. Nowa regulacja uwzględni potrzeby kościoła, biorąc pod uwagę jego misję oraz dotychczasową praktykę życia kościelnego w Polsce.</u>
          <u xml:id="u-257.2" who="#ElżbietaRadziszewska">W związku z tym to, co pani mówi o tej komisji, dotyczy rzeczywiście kwestii finansowania spraw kościelnych, ale w Polsce, a nie dotyczy umowy międzynarodowej, nie dotyczy uczelni papieskich.</u>
          <u xml:id="u-257.3" who="#ElżbietaRadziszewska">I jeszcze jedna rzecz. Bardzo przepraszam, jeśli pani czuła się urażona, ale ja ani do pani domu nie jechałam, ani specjalnie nie zbierałam informacji na temat pani życia prywatnego. Natomiast myślę, że wszyscy Polacy, którzy oglądają liczne telewizje, i komercyjne, i prywatne, widzieli pani ćwiczenia głosowe. Sama pani mówiła, że pani ćwiczy, bo ma pani skrzeczący głos. Przepraszam bardzo, chyba pani sama zaprosiła do własnego domu media, byśmy wszyscy o tym wiedzieli. Naprawdę, na miły Bóg, nikt by się nie interesował niczyim życiem prywatnym, gdyby ktoś sam nie zapraszał kamer do domu. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-258">
          <u xml:id="u-258.0" who="#AndrzejLepper">Pani poseł, to już naprawdę jest niepotrzebne.</u>
          <u xml:id="u-258.1" who="#AndrzejLepper">Wysoka Izbo, na pewno temat jest bardzo ważny. Nie znam państwa na świecie, nawet wysoko rozwiniętych krajów, gdzie byłoby za dużo pieniędzy na naukę, na służbę zdrowia, na walkę z przestępczością. Każda kwota na naukę, Wysoka Izbo, którą będziemy w stanie wygospodarować rozsądnie, nie naruszając innych dziedzin naszego życia, nie zabierając im pieniędzy, jest potrzebna. Czy to będzie uczelnia prywatna, czy państwowa, czy katolicka, czy świecka to nie ma znaczenia, bo naprawdę tylu księży corocznie w Polsce nie przybywa ile studiuje tysięcy student na uczelniach teologicznych. I taka jest prawda. A młodzież kształcona tam na pewno niczego złego się nie uczy, tak samo jak na żadnej innej uczelni.</u>
          <u xml:id="u-258.2" who="#AndrzejLepper">Wysoka Izbo! W tym punkcie porządku dziennego złożono dwa wnioski: jeden o skierowanie projektów ustaw do komisji, drugi o odrzucenie w pierwszym czytaniu. Drugi wniosek jest dalej idący, dlatego też wniosek o odrzucenie w pierwszym czytaniu projektów ustaw zawartych w drukach nr 211, 212, 213 zostanie poddany pod głosowanie na następnym posiedzeniu Sejmu. Jeżeli Sejm odrzuci ten wniosek, to zgodnie z propozycją marszałka Sejmu projekty ustaw zostaną skierowane do Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży oraz Komisji Finansów Publicznych w celu rozpatrzenia.</u>
          <u xml:id="u-258.3" who="#AndrzejLepper">Na tym, Wysoka Izbo, zakończyliśmy rozpatrywanie punktu 27. porządku dziennego.</u>
          <u xml:id="u-258.4" who="#AndrzejLepper">Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 28. porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Zdrowia o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (druki nr 220 i 261).</u>
          <u xml:id="u-258.5" who="#AndrzejLepper">Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji pana posła Stanisława Piosika.</u>
          <u xml:id="u-258.6" who="#AndrzejLepper">Jest pan poseł? Jest.</u>
          <u xml:id="u-258.7" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, panie pośle.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-259">
          <u xml:id="u-259.0" who="#StanisławPiosik">Dziękuję, panie marszałku.</u>
          <u xml:id="u-259.1" who="#StanisławPiosik">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze! Mam zaszczyt w imieniu Komisji Zdrowia przedstawić sprawozdanie komisji o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (druki nr 220 i 261).</u>
          <u xml:id="u-259.2" who="#StanisławPiosik">Wysoki Sejmie! Marszałek Sejmu zgodnie z art. 37 ust. 1 i art. 40 ust. 1 regulaminu Sejmu po zasięgnięciu opinii Prezydium Sejmu skierował powyższy projekt ustawy do pierwszego czytania do Komisji Zdrowia. Komisja Zdrowia procedowała nad tym projektem ustawy, w dniu 25 stycznia przystąpiła do pierwszego czytania.</u>
          <u xml:id="u-259.3" who="#StanisławPiosik">W wyniku prac naszej komisji oraz po wysłuchaniu przedstawiciela rządu w osobie pana ministra komisja przyjęła jednogłośnie zaproponowaną zmianę bez poprawek. Czego ta poprawka dotyczy? Poprawka ta dotyczy art. 4 pkt 7, gdzie wkradł się błąd do definicji pojęcia leczenia substytucyjnego. Nie będę czytał tej definicji, natomiast chodzi o to, że w tej definicji w starym projekcie ustawy jest wyraz „antagonistyczny”, a powinien być wyraz „agonistyczny”. Dlaczego ten błąd ma tak zasadnicze znaczenie? Błąd ten ma tak zasadnicze znaczenie dla stosowania leków w leczeniu substytucyjnym, ponieważ sugeruje stosowanie leków o działaniu przeciwstawnym na receptor opioidowy do leków, które powinny być zastosowane w tym leczeniu.</u>
          <u xml:id="u-259.4" who="#StanisławPiosik">W pracach naszej komisji uczestniczył przedstawiciel Komisji Ustawodawczej. Projekt przedmiotowej regulacji nie jest objęty zakresem prawa Unii Europejskiej. Komisja w wyniku głosowania przyjęła jednogłośnie tę małą nowelizację i zwraca się z uprzejmą prośbą do Wysokiego Sejmu, aby uchwalił projekt ustawy z druku nr 220 bez poprawek. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-260">
          <u xml:id="u-260.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję panu posłowi.</u>
          <u xml:id="u-260.1" who="#AndrzejLepper">Wysoka Izbo! Przypominam, że Sejm podjął decyzję o wysłuchaniu w dyskusji nad tym punktem porządku dziennego 5-minutowych oświadczeń w imieniu klubów.</u>
          <u xml:id="u-260.2" who="#AndrzejLepper">Otwieram dyskusję.</u>
          <u xml:id="u-260.3" who="#AndrzejLepper">Proszę, głos zabierze pani poseł Lucyna Wiśniewska w imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość.</u>
          <u xml:id="u-260.4" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, pani poseł.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-261">
          <u xml:id="u-261.0" who="#LucynaWiśniewska">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Mam zaszczyt w imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość przedstawić stanowisko wobec projektu ustawy o zmianie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, ustawy, której uchwalenie wiązało się z bardzo ożywioną dyskusją Wysokiej Izby poprzedniej kadencji Sejmu, i bardzo dobrze. Świadczy to o tym, jak ważnego problemu ta ustawa dotyczy, a dotyczy ona problemu narkomanii, jednej z plag współczesnych społeczeństw, w tym niestety również społeczeństwa polskiego.</u>
          <u xml:id="u-261.1" who="#LucynaWiśniewska">Zjawisko narkomanii stanowi narastający problem. Zagrożenie tą formą patologii dotyczy obecnie wszystkich grup społecznych, niezależnie od poziomu wykształcenia, statusu materialnego czy wieku. Pomimo różnorodnych działań profilaktycznych dotyczących przeciwdziałania narkomanii wciąż jeszcze w świadomości młodych ludzi, a także dorosłych panuje mylny pogląd, że incydentalne i krótkotrwałe zażywanie substancji psychoaktywnych nie prowadzi do uzależnienia i nie jest szkodliwe dla zdrowia. Brak wystarczającej wiedzy w tym zakresie sprawia, że wiele osób, eksperymentując w ten sposób, może w niedalekiej przyszłości stać się ofiarami narkomanii. Wzrosły wskaźniki rozpowszechnienia eksperymentalnego i okazjonalnego używania substancji nielegalnych wśród młodzieży oraz dorosłych. Branie narkotyków przestało być udziałem tylko ludzi młodych pozbawionych perspektyw, pojawiło się również wśród młodzieży o wysokim statusie materialnym, uczniów liceów społecznych i prywatnych, studentów, młodych biznesmenów, artystów, aktorów. Miejscami dystrybucji narkotyków są nie tylko jak niedawno wybrane ulice i rejony miast, ale także dyskoteki, puby, szkoły i uczelnie, kluby oraz agencje towarzyskie. Pojawienie się nowych wzorów konsumpcji, a więc naprzemienne używanie alkoholu i narkotyków lub mieszanie obu tych substancji przy jednej okazji, postawiło przed specjalistycznym lecznictwem konieczność przygotowania się do przyjęcia nowego typu pacjentów. Na podstawie danych badawczych można stwierdzić, że choć nadużywanie narkotyków jest problemem o mniejszym zasięgu niż alkoholizm, to jednak ze względu na wpływ na młodzież, skutki zdrowotne, społeczne i tendencje do wzrostu uważa się, że jest to obecnie jedna z najgroźniejszych form patologii społecznej w Polsce.</u>
          <u xml:id="u-261.2" who="#LucynaWiśniewska">Ocenia się, że w Polsce jest ok. 70 tys. narkomanów. Jako przyczyny uzależnień od narkotyków wymienić należy ciekawość, chęć eksperymentowania, presję kolegów, aspirowanie do dorosłości, niezadowolenie z siebie i swojego życia, konflikty i napięcia wewnętrzne, problemy w szkole czy w domu, robienie na przekór dorosłym, brak atrakcyjnych form spędzania wolnego czasu czy chociażby modę. Osoby uzależnione od substancji psychoaktywnych podlegają negatywnemu zespołowi zjawisk społecznych, psychologicznych i biologicznych. Nie stanowią one jednorodnej grupy, ponieważ ich uzależnienie różni się postaciami, rodzajem przyjmowanych substancji oraz głębokością. Najniebezpieczniejszym sposobem używania narkotyków jest wieloletnie codzienne wstrzykiwanie opiatów. Grupa ta charakteryzuje się wysokimi wskaźnikami umieralności z powodu zakażeń HIV i w następstwie tego choroby AIDS, wirusowych zakażeń wątroby, przedawkowań, samobójstw i urazów. Ponadto uzależnienie od opiatów uważane jest za główną przyczynę biedy, przestępczości, rozpadu rodziny oraz wydatków publicznych. Uzależnienie od opiatów jest przewlekłym, nawracającym stanem, a leczenie go jest procesem długotrwałym. Jedną z najważniejszych metod leczenia stosowanych w tym przypadku jest leczenie substytucyjne. Jest to forma opieki medycznej wykorzystująca do leczenia podobną lub identyczną substancję o właściwościach podobnych do właściwości i działania narkotyku, który spowodował uzależnienie, i podobnym działaniu. Taką substancję określa się właśnie mianem agonisty. Narkotyk zastępowany jest agonistą w celu osiągnięcia bardziej kontrolowanej formy uzależnienia. Podawanie agonisty zapobiega występowaniu bardzo przykrych objawów zespołu abstynencyjnego, często doświadczanych przez osoby uzależnione od substancji psychoaktywnych, oraz redukuje skutki zdrowotne i społeczne związane z uzależnieniem. Agonista podawany w odpowiednich dawkach redukuje również głód psychiczny opiatów. Przykładem takiego agonisty jest metadon. Proponowana wyżej zmiana dotyczy właśnie leczenia substytucyjnego. Projekt ustawy o zmianie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii - już kończę - ma na celu korektę oczywistego błędu zawartego w definicji pojęcia leczenia substytucyjnego. Na jakimś etapie prac nastąpiła, tak jak mówił poseł sprawozdawca, zmiana, zastąpiono wyraz „agonistycznym” wyrazem „antagonistycznym”. Ponieważ błąd ten nie został zidentyfikowany na etapie prac parlamentarnych, a ma zasadnicze znaczenie dla stosowania leków w leczeniu substytucyjnym, gdyż sugeruje stosowanie leków o działaniu przeciwstawnym na receptor opioidowy do leków, które powinny być zastosowane w tym leczeniu, a niepoprawna definicja pozostaje sprzeczności z oczywistą w przypadku leczenia substytucyjnego praktyką medyczną i jako taka wymaga szybkiego skorygowania.</u>
          <u xml:id="u-261.3" who="#LucynaWiśniewska">Popieramy propozycję, żeby ustawa weszła w życie z dniem ogłoszenia, gdyż zaistniały błąd stanowi w istocie przeciwieństwo intencji ustawodawcy w tym względzie.</u>
          <u xml:id="u-261.4" who="#LucynaWiśniewska">Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość poprze proponowane zmiany wyżej wymienionej ustawy. Ze względu na charakter zdecydowanie prostujący proponowanej korekty wnoszę w imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość o jak najszybsze przejście do trzeciego czytania projektu ustawy. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-261.5" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-262">
          <u xml:id="u-262.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-262.1" who="#AndrzejLepper">Oświadczenie w imieniu klubu Platforma Obywatelska przedstawi pan poseł Krzysztof Grzegorek.</u>
          <u xml:id="u-262.2" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, panie pośle.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-263">
          <u xml:id="u-263.0" who="#KrzysztofGrzegorek">Dziękuję, panie marszałku.</u>
          <u xml:id="u-263.1" who="#KrzysztofGrzegorek">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Mam zaszczyt przedstawić stanowisko Klubu Parlamentarnego Platformy Obywatelskiej. Dziś debatujemy nad krótką oczywistą poprawką do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Otóż, okazało się, że w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii ktoś gdzieś na etapie uzgodnień międzyresortowych z nieznanych przyczyn, jak czytamy w uzasadnieniu projektu ustawy, dokonał w słowniku pojęć ustawowych zmiany trudnego oczywiście wyrazu „agonistyczny” na równie trudny wyraz „antagonistyczny”, co zmieniło, a właściwie odebrało całkowicie sens definicji leczenia substytucyjnego.</u>
          <u xml:id="u-263.2" who="#KrzysztofGrzegorek">Można by nad tą omyłką przejść do porządku dziennego, gdyby nie dwie okoliczności. Po pierwsze, cała rzecz wydarzyła się na etapie uzgodnień międzyresortowych i uczyniony wówczas błąd wlókł się przez wszystkie fazy postępowania legislacyjnego, począwszy od Rady Ministrów, przez komisje obu Izb parlamentu i przez obrady plenarne Sejmu i Senatu. Na każdym z tych etapów urzędnicy resortu zdrowia mogli i powinni dokonać bez trudu sprostowania błędu. Nie dokonali tego i pozostaje pytanie: dlaczego? Jak widać, sprawa znana z afery Rywina, której ikoną były dwa wyrazy „lub czasopisma”, czy ze słynnej już innej ustawy, której kluczem były kolejne dwa wyrazy „inne rośliny”, niczego nie nauczyła.</u>
          <u xml:id="u-263.3" who="#KrzysztofGrzegorek">Można sobie teraz wyobrazić bez najmniejszego trudu, żeby gdyby, dajmy na to, jakiś koncern farmaceutyczny chciał zamieścić w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii lub w każdej innej ustawie operującej fachowym nazewnictwem definicję sobie wygodną a dochodową, mógłby to uczynić. I to jest bardzo ważny sygnał, z którego, mam nadzieję, wyciągniemy wnioski jako cała Izba.</u>
          <u xml:id="u-263.4" who="#KrzysztofGrzegorek">Po drugie, sprostowanie dość ewidentnego błędu zajęło 8 miesięcy. Przyjrzyjmy się datom: projekt ustawy wpłynął do Sejmu 16 maja 2005 r., pierwsze czytanie odbyło się 31 maja, 6 lipca odbyło się drugie czytanie, a 8 lipca - trzecie, w dniu 21 lipca Senat wniósł poprawki, a 29 lipca Sejm je rozpatrzył. Natomiast dopiero w grudniu rząd wniósł poprawkę, która musiała odbyć znów żmudną drogę uzgodnień legislacyjnych.</u>
          <u xml:id="u-263.5" who="#KrzysztofGrzegorek">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Parlamentarny Platformy Obywatelskiej będzie oczywiście głosował za przyjęciem projektu. Chcielibyśmy wszakże przed tym usłyszeć, jak to się stało, że przez wszystkie etapy procesu legislacyjnego ta pomyłka nie została usunięta i zastanowić się, jak takiej sytuacji uniknąć w przyszłości. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-263.6" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-264">
          <u xml:id="u-264.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję bardzo panu posłowi.</u>
          <u xml:id="u-264.1" who="#AndrzejLepper">Oświadczenie w imieniu klubu Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej przedstawi pani poseł Regina Wasilewska-Kita. Proszę bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-265">
          <u xml:id="u-265.0" who="#ReginaWasilewskaKita">Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Projekt ustawy o zmianie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii ma na celu korektę błędu, który polega na zastąpieniu wyrazu „antagonistyczny” wyrazem „agonistyczny” w art. 4 w pkt 7. To prawda, jeden wyraz i drugi jest szalenie trudny.</u>
          <u xml:id="u-265.1" who="#ReginaWasilewskaKita">Poprawa tego błędu ma zasadnicze znaczenie dla stosowania leków właśnie w leczeniu substytucyjnym i zaistniały błąd stanowi przeciwieństwo intencji ustawodawczej.</u>
          <u xml:id="u-265.2" who="#ReginaWasilewskaKita">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Klub Parlamentarny Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej jest za przyjęciem przedstawionej poprawki. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-265.3" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-266">
          <u xml:id="u-266.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję bardzo, pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-266.1" who="#AndrzejLepper">Oświadczenie w imieniu klubu Sojuszu Lewicy Demokratycznej przedstawi pan poseł Stanisław Piosik.</u>
          <u xml:id="u-266.2" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-267">
          <u xml:id="u-267.0" who="#StanisławPiosik">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sejmie! Ponieważ tyle było powiedziane na temat nowelizacji tej ustawy, myślę, że nic nowego już nie powiem. Mój klub będzie oczywiście głosował za nowelizacją tej ustawy, ponieważ jest to li tylko i wyłącznie korekta błędu w definicji pojęcia leczenia substytucyjnego, ale ona jest naprawdę bardzo ważna.</u>
          <u xml:id="u-267.1" who="#StanisławPiosik">Ponieważ miałem okazję być w poprzedniej kadencji posłem sprawozdawcą całej nowelizacji ustawy, nie przypominam sobie, żebyśmy mówili na temat pojęcia „antagonistyczny”, więc sam się dziwię, skąd się znalazł w tekście zapis nie „agonistyczny”, tylko „antagonistyczny”. Dlatego mój klub na pewno będzie głosował za tym projektem ustawy. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-268">
          <u xml:id="u-268.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję panu posłowi.</u>
          <u xml:id="u-268.1" who="#AndrzejLepper">Oświadczenie w imieniu klubu Liga Polskich Rodzin przedstawi pan poseł Przemysław Andrejuk.</u>
          <u xml:id="u-268.2" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-269">
          <u xml:id="u-269.0" who="#PrzemysławAndrejuk">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-269.1" who="#PrzemysławAndrejuk">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu Parlamentarnego Liga Polskich Rodzin mam zaszczyt przedstawić stanowisko klubu dotyczące rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r.</u>
          <u xml:id="u-269.2" who="#PrzemysławAndrejuk">Projekt omawianej poprawki dotyczy sprawy dosyć błahej, korekty błędu, który, jak mniemam, w sposób niezamierzony pojawił się w ustawowej definicji leczenia substytucyjnego. Otóż powstały w art. 4 pkt 7 błąd w wadliwy sposób wskazał grupę leków mających zastosowanie w terapii odwykowej: w miejsce preparatów mających powinowactwo z receptorami opioidowymi, takimi jak np. metadon, i faktycznie stosowanymi w takowej terapii, wymieniono preparaty o działaniu przeciwstawnym, antagonistycznym. Tym samym ustawa w wersji z dnia 29 lipca 2005 r. mówi o lekach, które nie powinny być stosowane w leczeniu uzależnień.</u>
          <u xml:id="u-269.3" who="#PrzemysławAndrejuk">Dyskusja w dniu dzisiejszym, mimo że skoncentrowała się wyłącznie na aspekcie merytorycznym, doskonale wpisuje się w szerzej pojmowany problem narkomanii na terenie Polski. Trzy dosyć krótkie tezy z tym związane. Myślę, że to jest odpowiedni punkt do tego, aby przeanalizować je po 8 miesiącach funkcjonowania w życiu publicznym tej ustawy.</u>
          <u xml:id="u-269.4" who="#PrzemysławAndrejuk">Po pierwsze, w ostatnich latach wyraźnie zmienił się profil narkomanii w Polsce. I tutaj coraz częściej mamy do czynienia z narkotykami działającymi w inny sposób niż poprzez receptor opioidowy, o którym mówi dzisiejsza ustawa, ten, którego dotyczy także ta poprawka. Ten profil przesunął się w kierunku narkotyków syntetycznych, bardzo niebezpiecznych, trudnych w terapii i diagnozowaniu. Za tym też stoi metamorfoza współczesnego narkomana od osoby o niskim statusie materialnym w kierunku świata biznesmenów, osób, które stać na te nowe formy syntetycznych narkotyków.</u>
          <u xml:id="u-269.5" who="#PrzemysławAndrejuk">Po drugie, narkomania stała się problemem bardziej powszechnym, drapieżnie wchodzącym na teren szkół, nawet tych podstawowych. Efektem tego są liczne informacje medialne o coraz młodszych osobach znajdujących się pod wpływem środków odurzających. Istota tego problemu, a myślę, że to jest dobry moment, aby postawić sobie znak zapytania, tkwi dużo głębiej, w świadomości kulturalnej narodu i w procesach nie do końca zauważalnych, nie do końca monitorowanych i zwalczanych. Mam tutaj na myśli obecność pronarkotykowej kultury gadżetów, przemycanej wokół nas symboliki, stającej się czymś normalnym i wszechobecnym. Wystarczy spojrzeć na koszulki, naszywki, gdzie znajdują się liście marihuany. Większość społeczeństwa świadomego albo nieświadomego nie reaguje na te bodźce.</u>
          <u xml:id="u-269.6" who="#PrzemysławAndrejuk">I po trzecie, karalność. Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. wyraźnie wyznaczyła kierunek prawny w zwalczaniu narkomanii. W zależności od posiadanej ilości narkotyków według polskiego prawa można trafić do więzienia na okres od 3 do 5 lat. Czy jednak ten oręż, bo chyba tak można nazwać wspomniane środki prawne, jest dostatecznie wykorzystywany? Ile takich zatrzymań rocznie faktycznie mamy? Czy w epoce, kiedy narkotyki są faktycznie wszechobecne, coraz bardziej ekspansywne, ta możliwość prawna nie jest tylko i wyłącznie dowodem na martwotę prawną?</u>
          <u xml:id="u-269.7" who="#PrzemysławAndrejuk">Wracając do poprawki z dnia dzisiejszego, wspomniany na początku mojego wystąpienia błąd wymagał nieodzownej korekty. Takową wnosi omawiana w dniu dzisiejszym ustawa, dlatego też Klub Parlamentarny Liga Polskich Rodzin poprze w głosowaniu projekt ustawy. Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-270">
          <u xml:id="u-270.0" who="#AndrzejLepper">Pan poseł Aleksander Sopliński przedstawi oświadczenie w imieniu klubu Polskiego Stronnictwa Ludowego.</u>
          <u xml:id="u-270.1" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-271">
          <u xml:id="u-271.0" who="#AleksanderSopliński">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie i Panowie Posłowie! Klub Polskiego Stronnictwa Ludowego opiniuje pozytywnie ustawę o przeciwdziałaniu narkomanii, dlatego że właściwie ta zmiana ma charakter tylko prostujący, sprostowanie dotyczy właściwie procesu leczenia. Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-272">
          <u xml:id="u-272.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-272.1" who="#AndrzejLepper">Na tym zakończyliśmy przedstawianie oświadczeń w imieniu klubów parlamentarnych i poselskich.</u>
          <u xml:id="u-272.2" who="#AndrzejLepper">Przystępujemy w dalszym toku dyskusji do zadawania pytań.</u>
          <u xml:id="u-272.3" who="#AndrzejLepper">Do pytań zgłosiło się czworo posłów.</u>
          <u xml:id="u-272.4" who="#AndrzejLepper">Czy jeszcze ktoś z pań i panów posłów chciałby zgłosić się do zadania pytania?</u>
          <u xml:id="u-272.5" who="#AndrzejLepper">Nie widzę.</u>
          <u xml:id="u-272.6" who="#AndrzejLepper">Wysoka Izbo, na tym zamykam listę posłów zgłoszonych do zadania pytania.</u>
          <u xml:id="u-272.7" who="#AndrzejLepper">Czas na zadanie pytania ustalam na jedną minutę.</u>
          <u xml:id="u-272.8" who="#AndrzejLepper">Pani poseł Małgorzata Stryjska, proszę bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-273">
          <u xml:id="u-273.0" who="#MałgorzataStryjska">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Mam pytanie do pana ministra: Czy uważa pan, że zmiana terapeuty w trakcie leczenia uzależnienia u osoby uzależnionej jest korzystna dla tego leczenia uzależnienia, czy niekorzystna? Z tego, co wiem, statystyki medyczne mówią, że 90% osób, u których przerwano terapię w trakcie leczenia uzależnienia i zmieniono im terapeutę, wraca do nałogu.</u>
          <u xml:id="u-273.1" who="#MałgorzataStryjska">Moje pytanie wynika z tego, że w Wielkopolsce jest centrum profilaktyki uzależnień, które ma wysoko wyspecjalizowane kadry, leczy kompleksowo i nagle w tym roku zmniejszono im kontrakt o 40%, czyli 90% pacjentów leczonych przez to centrum wróci do nałogu. Czy to jest korzystne dla tych osób, dla ich rodzin, jak również dla funduszu, który będzie musiał na nowo zapłacić za ponowne leczenie, bo te osoby trzeba będzie od początku leczyć? Jak pan minister do tego się ustosunkowuje i czy to jest zgodne z ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii? Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-274">
          <u xml:id="u-274.0" who="#AndrzejLepper">Dziękuję, pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-274.1" who="#AndrzejLepper">Pan poseł Tomasz Latos, Prawo i Sprawiedliwość.</u>
          <u xml:id="u-274.2" who="#AndrzejLepper">Proszę bardzo, panie pośle.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-275">
          <u xml:id="u-275.0" who="#TomaszLatos">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Wiemy, jak często dochodzi do wypadków drogowych po spożyciu alkoholu, wiemy również, że nadużywanie alkoholu często jest związane z zażywaniem narkotyków. Jednocześnie policja w niewielkim stopniu wyposażona jest w narkotesty, jak również kwestia wykorzystania tych narkotestów w procesie dowodowym stanowi duży problem.</u>
          <u xml:id="u-275.1" who="#TomaszLatos">Chciałbym się zapytać, czy rozważane są zmiany w ustawie, aby wyniki narkotestów mogły być w większym stopniu wykorzystywane w postępowaniu dowodowym, jak również czy jest brane pod uwagę wyposażenie policji w większym stopniu w narkotesty. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-275.2" who="#komentarz">(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek Sejmu Wojciech Olejniczak)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-276">
          <u xml:id="u-276.0" who="#WojciechOlejniczak">Bardzo proszę, głos zabierze Czesław Hoc, Prawo i Sprawiedliwość.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-277">
          <u xml:id="u-277.0" who="#CzesławHoc">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Narkomania to najpierw i przede wszystkim choroba duszy, potem uzależnienie fizyczne. Każdy narkotyk to uzależnienie psychiczne, które jest równie groźne, a niejednokrotnie groźniejsze od głodu fizycznego. Stąd problem narkotyków tak zwanych miękkich i twardych. Uważa się, że miękkie to konopie indyjskie, marihuana, haszysz, niektóre kwasy o działaniu halucynogennym, twarde to heroina, kokaina, amfetamina. I pytanie do pana. Panie ministrze, czy rozróżnia pan taki podział i czy uważa pan, że taki podział powinien istnieć?</u>
          <u xml:id="u-277.1" who="#CzesławHoc">I drugi zakres pytań. Dużo mówi się o realnym zagrożeniu zakażeniem u narkomanów wirusem HIV, gruźlicą, ciężkimi zakażeniami bakteryjnymi, żylną chorobą zakrzepowo-zatorową i innymi, ale pochylam się nad coraz częstszymi i bardzo groźnymi zakażeniami, nad wirusowymi zapaleniami wątroby typu B, C i delta. Jakie rząd podejmuje przeciwdziałania?</u>
          <u xml:id="u-277.2" who="#CzesławHoc">I trzecie pytanie. Chciałbym zapytać o możliwość leczenia substytucyjnego metadonem u kobiet w ciąży, które nie chcą lub nie mogą zrezygnować z narkotyków, a są wysoce uzależnione. Takie leczenie metadonem jest terapią wręcz z wyboru. Jakie zatem są możliwości leczenia metadonem u kobiet w ciąży? Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-277.3" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-278">
          <u xml:id="u-278.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-278.1" who="#WojciechOlejniczak">Głos zabierze pani poseł Joanna Fabisiak, Platforma Obywatelska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-279">
          <u xml:id="u-279.0" who="#JoannaFabisiak">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Ogromnie zaniepokoił mnie ten rodzaj błędu, który może wystąpić w ustawie. To nie jest błąd leksykalny, to nie jest błąd literowy, to jest błąd merytoryczny. Pytanie do pana ministra: Jakie były i jakie mogłyby być, gdyby błąd nie został wykryty, a został wykryty dopiero po ośmiu miesiącach, konsekwencje społeczne tego błędu, to znaczy co działoby się społecznie, gdyby nie został wykryty?</u>
          <u xml:id="u-279.1" who="#JoannaFabisiak">Szanowni państwo, narkotyki to ogromne pieniądze, walka o to, by narkotyki mogły być dystrybuowane, jest ogromna. Tego rodzaju błędy mogą wystąpić, nie podejrzewamy tu jakiegoś niedobrego planu, coś takiego może zaistnieć, niechże to będzie ostrzeżenie, ale oczekiwałabym od pana ministra zapewnienia, że taki błąd nie będzie miał prawa obywatelstwa, bowiem nie trudno...</u>
          <u xml:id="u-279.2" who="#JoannaFabisiak">Proszę mi pozwolić dokończyć, panie marszałku.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-280">
          <u xml:id="u-280.0" who="#WojciechOlejniczak">Dobrze, ale proszę już kończyć.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-281">
          <u xml:id="u-281.0" who="#JoannaFabisiak">...panu jako lekarzowi wyobrazić sobie, czym może być zastosowanie wobec chorego organizmu leku przeciwstawnego w porównaniu z tym, jaki należy zastosować, a przecież z taką oto sytuacją mamy do czynienia.</u>
          <u xml:id="u-281.1" who="#JoannaFabisiak">Proszę zatem powiedzieć o tej przyszłości, o przyszłości, mam nadzieję, optymistycznej, co państwo, jakie wprowadzicie... Naturalnie jest to pouczenie przede wszystkim dla nas posłów i dla Wysokiej Izby, a także dla biur, które pracują. Niemniej musi być kilka sit kontroli, aby do takich błędów nie doszło. Przede wszystkim jednak uświadommy sobie społeczne konsekwencje tego błędu. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-281.2" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-282">
          <u xml:id="u-282.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-282.1" who="#WojciechOlejniczak">Proszę o zabranie głosu podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia pana Andrzeja Wojtyłę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-283">
          <u xml:id="u-283.0" who="#AndrzejWojtyła">Dziękuję bardzo, panie marszałku.</u>
          <u xml:id="u-283.1" who="#AndrzejWojtyła">Ja chciałbym bardzo serdecznie podziękować paniom posłankom i panom posłom za dyskusję i jednocześnie powiedzieć, że oczywiście jeżeli chodzi o argumentację przemawiającą za tym, ażeby przyjąć tę nowelizację ustawy, to ta argumentacja została przedstawiona przez pana posła sprawozdawcę oraz panie posłanki i panów posłów występujących w imieniu klubów z oświadczeniami.</u>
          <u xml:id="u-283.2" who="#AndrzejWojtyła">Ja chciałbym podkreślić, że zgodnie z przepisem art. 89 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r., o której mówimy, akty wykonawcze wydane na podstawie wcześniejszej ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii zachowują moc do czasu wejścia w życie aktów wykonawczych wydanych na podstawie tej ustawy, czyli w tym zakresie nie było żadnego zagrożenia dla pacjentów, dla zdrowia społeczeństwa czy pacjentów leczonych, ponieważ obowiązywały akty wykonawcze obowiązujące do chwili wydania nowych aktów wykonawczych.</u>
          <u xml:id="u-283.3" who="#AndrzejWojtyła">Chciałbym również podkreślić, że ten błąd dotyczył art. 4, czyli słowniczka ustawy, w którym definiuje się leczenie substytucyjne. To jeszcze nie jest żaden akt wykonawczy, dopiero potem akty wykonawcze decydują o wykonaniu ustawy. Tak więc akurat w tym momencie, w tym przypadku nie było żadnego zagrożenia, ale słuszne są sugestie i postulaty pań posłanek i panów posłów, pani poseł Fabisiak słusznie mówi o tym, że trzeba przyłożyć większą staranność do uchwalania ustawy. My nie możemy zidentyfikować, kiedy to się stało, czy to było w uzgodnieniach międzyresortowych. My tutaj w Sejmie - byłem posłem - pracowaliśmy nad tą ustawą i też nikt tego nie zauważył, co jest zdumiewające, ale tak niestety się stało i trzeba zrobić wszystko, żeby do takich sytuacji nie doszło. To niedociągnięcie, ten błąd nie wpłynął na leczenie substytucyjne. Substancjami, które w tym leczeniu substytucyjnym są stosowane, jest metadon i sole metadonu. Leczenie substytucyjne przebiegało tak jak dotychczas. Nowelizacja była konieczna, ponieważ wprowadzała porządek do słowniczka ustawy. Jest oczywiste, że leczenie substytucyjne polega na zastąpieniu narkotyku czymś innym, czyli nie może to być antagonista, lecz musi być agonista.</u>
          <u xml:id="u-283.4" who="#AndrzejWojtyła">Pan poseł Andrejuk mówił o kwestii karania. W ubiegłym roku ściganych było 18 tys. przestępstw naruszenia ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w tym 9 tys. przestępstw posiadania narkotyków. Takie są dane statystyczne. Jeżeli chodzi o egzekucję prawa, nie dotyczy to Ministerstwa Zdrowia, dotyczy to całego życia społecznego w Polsce, ponieważ to nie dotyczy tylko karania za narkomanię, ale również za inne używki, w tym alkoholizm. Na przykład powszechne jest picie alkoholu w miejscach publicznych, a zabrania tego ustawa o przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Ten problem dotyczy również tej ustawy.</u>
          <u xml:id="u-283.5" who="#AndrzejWojtyła">Pani poseł Stryjska pyta, czy zmiana terapeuty jest wskazana w czasie terapii. Każdy przypadek, tak jak każdy przypadek medyczny, jest przypadkiem odosobnionym. Trzeba to rozpatrywać w kontekście konkretnego przypadku. Jako lekarz muszę powiedzieć - i takie jest powiedzenie - że lepszy jest zwykły lekarz, który cały czas leczy pacjenta, niż dziesięciu profesorów, dlatego funkcjonuje instytucja lekarza rodzinnego. Chodzi o to, żeby jeden lekarz leczył pacjenta przez cały czas.</u>
          <u xml:id="u-283.6" who="#AndrzejWojtyła">Pani poseł Stryjska mówiła o Wielkopolsce. Znamy ten przypadek. To jest jedyny przypadek, który do nas zgłoszono, jeżeli chodzi o kontraktowanie leczenia osób uzależnionych od narkotyków. Oprócz Centrum Profilaktyki Uzależnień powstał drugi ZOZ. Kontrakt podzielono na dwie części. Ministerstwo kilkakrotnie interweniowało pisemnie w tej sprawie do Narodowego Funduszu Zdrowia. Jest tutaj pan dyrektor biura ds. przeciwdziałania narkomanii. Co mogliśmy, zrobiliśmy. Dyrektor oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia odpowiada za kontraktację. Taka jest sytuacja w przypadku Wielkopolski.</u>
          <u xml:id="u-283.7" who="#AndrzejWojtyła">Pan poseł Latos mówił o alkoholu i narkotykach oraz pytał, czy są rozważane zmiany w ustawie, o której mówimy, ale kwestia, którą poruszał pan poseł, dotyczy innej ustawy. Ustawa Prawo o ruchu drogowym daje policji możliwość oznaczania jakości narkotyków. Dotyczy to wszystkich uczestników ruchu drogowego, nie tylko kierowców, ale również pieszych. To jest kwestia egzekucji prawa. Nic nie trzeba zmieniać w ustawie, o której mówimy, wystarczy wypełniać inną ustawę - ustawę o ruchu drogowym.</u>
          <u xml:id="u-283.8" who="#AndrzejWojtyła">Pan poseł Hoc poruszył kwestię rozróżnienia narkotyków na tzw. miękkie i twarde. My jako resort stoimy na stanowisku, że nie ma narkotyków twardych i miękkich. Zarówno twarde, jak i miękkie narkotyki uzależniają i są tak samo szkodliwe dla organizmu człowieka.</u>
          <u xml:id="u-283.9" who="#AndrzejWojtyła">Jeżeli chodzi o ciążę, to ciąża jest tym przypadkiem, w którym dostęp do leczenia substytucyjnego jest natychmiastowy i nieograniczony. Każda kobieta w ciąży, która zgłasza się do takiego leczenia, jest takiemu leczeniu poddawana. Oczywiście jest to dobrowolne. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-283.10" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-284">
          <u xml:id="u-284.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję, panie ministrze.</u>
          <u xml:id="u-284.1" who="#WojciechOlejniczak">Głos zabierze sprawozdawca komisji poseł Stanisław Piosik.</u>
          <u xml:id="u-284.2" who="#komentarz">(Głos z sali: Nie ma, nie zabierze głosu.)</u>
          <u xml:id="u-284.3" who="#WojciechOlejniczak">Widocznie pan poseł nie ma nic do dodania.</u>
          <u xml:id="u-284.4" who="#WojciechOlejniczak">Zamykam dyskusję.</u>
          <u xml:id="u-284.5" who="#WojciechOlejniczak">Nie zgłoszono poprawek, do trzeciego czytania projektu ustawy przystąpimy na następnym posiedzeniu Sejmu.</u>
          <u xml:id="u-284.6" who="#WojciechOlejniczak">Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 29. porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Gospodarki oraz Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Międzynarodowej Umowy w sprawie Kawy, sporządzonej w Londynie dnia 28 września 2000 r. (druki nr 104 i 264).</u>
          <u xml:id="u-284.7" who="#WojciechOlejniczak">Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji panią poseł Annę Zielińską-Głębocką.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-285">
          <u xml:id="u-285.0" who="#AnnaZielińskaGłębocka">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Mam przyjemność przedstawić sprawozdanie Komisji Gospodarki oraz Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Międzynarodowej Umowy w sprawie Kawy, sporządzonej w Londynie dnia 28 września 2000 r.</u>
          <u xml:id="u-285.1" who="#AnnaZielińskaGłębocka">Na posiedzeniu połączonych Komisji: Gospodarki i Spraw Zagranicznych, w dniu 26 stycznia tego roku członkowie komisji zapoznali się z projektem ustawy oraz ze stanowiskiem rządu przedstawionym przez pana ministra. Międzynarodowa Umowa w sprawie Kawy została zawarta w 2000 r. na okres 6 lat, do 30 września 2007 r., z możliwością przedłużenia na kolejny okres. Zastępuje ona zawartą wcześniej analogiczną umowę z 1994 r.</u>
          <u xml:id="u-285.2" who="#AnnaZielińskaGłębocka">Na podstawie decyzji Rady Unii Europejskiej do tej umowy przystąpiła Wspólnota Europejska w 2001 r. Rada Unii Europejskiej upoważniła państwa członkowskie do równoległego związania się umową. Komitet Europejski Rady Ministrów RP na spotkaniu w dniu 11 stycznia 2005 r. zadecydował o konieczności przystąpienia Polski do tej umowy i zarekomendował tryb ratyfikacji jako formę przyjęcia umowy.</u>
          <u xml:id="u-285.3" who="#AnnaZielińskaGłębocka">W trakcie posiedzenia połączonych komisji zostało przeprowadzone pierwsze czytanie. Po rozpatrzeniu tego projektu ustawy, po wysłuchaniu stanowiska rządu i po dyskusji obie Komisje: Gospodarki i Spraw Zagranicznych nie wnoszą żadnych poprawek i proszą o uchwalenie projektu ustawy bez poprawek. Chciałabym dodać, że na posiedzeniu kawa nie była serwowana, a mimo to posłowie projekt ustawy poparli. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-285.4" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-286">
          <u xml:id="u-286.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-286.1" who="#WojciechOlejniczak">Sejm podjął decyzję o wysłuchaniu w dyskusji nad tym punktem porządku dziennego 5-minutowych oświadczeń w imieniu klubów.</u>
          <u xml:id="u-286.2" who="#WojciechOlejniczak">Otwieram dyskusję.</u>
          <u xml:id="u-286.3" who="#WojciechOlejniczak">Proszę o zabranie głosu panią poseł Danielę...</u>
          <u xml:id="u-286.4" who="#komentarz">(Poseł Daniela Chrapkiewicz: Chrapkiewicz.)</u>
          <u xml:id="u-286.5" who="#WojciechOlejniczak">...Chrapkiewicz, Prawo i Sprawiedliwość.</u>
          <u xml:id="u-286.6" who="#WojciechOlejniczak">Nauczymy się, pani poseł.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-287">
          <u xml:id="u-287.0" who="#DanielaChrapkiewicz">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Na temat kawy napisano mnóstwo rozpraw naukowych i zapewne jeszcze nie jedno zostanie napisane i odkryte. Przede wszystkim z punktu widzenia medycznego, społecznego i gospodarczego kawa ma więcej cech pozytywnych i zalet niż wad, o czym świadczy spożycie kawy w Polsce i na całym świecie.</u>
          <u xml:id="u-287.1" who="#DanielaChrapkiewicz">Na dzień dzisiejszy Międzynarodowa Organizacja Kawy zrzesza 74 kraje. Prawdą jest, iż kawa zajmuje jedną z najważniejszych pozycji w światowym obrocie handlowym, w tym również w Polsce. Prawdą jest również, iż kawa jest napojem najbardziej popularnym wśród konsumentów na całym świecie. Polskie firmy importujące kawę oraz przedsiębiorstwa zajmujące się przetwórstwem poparły przystąpienie Rzeczypospolitej Polskiej do tej organizacji.</u>
          <u xml:id="u-287.2" who="#DanielaChrapkiewicz">W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość proszę o przyjęcie i ratyfikację Międzynarodowej Umowy w sprawie Kawy, sporządzonej w Londynie 28 września 2000 r. Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-288">
          <u xml:id="u-288.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-288.1" who="#WojciechOlejniczak">Głos zabierze pan poseł Paweł Olszewski, Platforma Obywatelska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-289">
          <u xml:id="u-289.0" who="#PawełOlszewski">Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Mam zaszczyt w imieniu Klubu Parlamentarnego Platforma Obywatelska zaprezentować stanowisko w sprawie projektu ustawy o ratyfikacji Międzynarodowej Umowy w sprawie Kawy.</u>
          <u xml:id="u-289.1" who="#PawełOlszewski">Mając na uwadze główne cele Międzynarodowej Organizacji Kawy, tj. promowanie współpracy w sprawach dotyczących kawy, ułatwianie ekspansji i przejrzystości międzynarodowego handlu kawą, rozwijanie zrównoważonej gospodarki kawą, i wiele innych, klub Platformy Obywatelskiej dostrzega potrzebę ratyfikacji powyższej umowy. Co prawda Unia Europejska przystąpiła już do tej umowy i my jako jej kraj członkowski nie mamy prawnego obowiązku tego czynić, niemniej uważamy, że aby podkreślić nasze zaangażowanie w powyższą kwestię, powinniśmy przystąpić do tej organizacji. Tym samym klub Platformy Obywatelskiej będzie popierał przyjęcie omawianego projektu ustawy. Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-290">
          <u xml:id="u-290.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-290.1" who="#WojciechOlejniczak">Głos zabierze pan poseł Mateusz Piskorski, Samoobrona.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-291">
          <u xml:id="u-291.0" who="#MateuszPiskorski">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W imieniu klubu Samoobrony Rzeczypospolitej Polskiej mam zaszczyt przedstawić stanowisko klubu w sprawie sprawozdania Komisji Gospodarki oraz Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Międzynarodowej Umowy w sprawie Kawy, sporządzonej w Londynie dnia 28 września 2000 r.</u>
          <u xml:id="u-291.1" who="#MateuszPiskorski">Rzeczona umowa zawiera szereg uregulowań, sprawiających, że międzynarodowy rynek kawy, zarówno jeśli chodzi o państwa eksportujące kawę, jak i państwa importujące kawę, poddany będzie pewnych regulacjom, korzystnym zarówno z uwagi na charakter kształtowania cen kawy w krajach importujących ją i eksportujących, jak i w jeszcze jednym aspekcie, szczególnie ważnym chyba z punktu widzenia Międzynarodowej Organizacji Kawy, o której mówimy, a mianowicie w aspekcie zatrzymania ewentualnych nadmiernych spadków cen kawy, które w sposób znaczący uderzają w najuboższe kraje, w kraje Trzeciego Świata, przede wszystkim w kraje Ameryki Łacińskiej. Warto dodać, że w takich krajach, jak chociażby Gwatemala, który jest jednym z głównych producentów kawy w Ameryce Środkowej, w ostatnich latach spadek cen kawy doprowadził do tego, iż dzienne zarobki osób zatrudnionych na plantacjach kawy spadły poniżej 3 dolarów, natomiast bezrobocie na obszarach wiejskich górskich, na których uprawiana jest w tamtym regionie kawa, wzrosło do około 40%.</u>
          <u xml:id="u-291.2" who="#MateuszPiskorski">Problemy społeczne związane z fatalną sytuacją plantatorów kawy i pracowników plantacji kawy w Ameryce Łacińskiej sprawiają, że niezbędne okazuje się reagowanie na podaż i popyt, regulowanie podaży i popytu, regulowanie światowych rynków kawy. Myślę, że przystąpienie Polski do Międzynarodowej Organizacji Kawy spowoduje, iż staniemy w szeregu tych krajów rozwiniętych, które jako importerzy kawy patrzeć będą również na sytuację społeczną, na katastrofalne nieraz warunki, w których przychodzi pracować pracownikom plantacji kawy w krajach Trzeciego Świata. Tym bardziej, że Polska jest znaczącym importerem kawy.</u>
          <u xml:id="u-291.3" who="#MateuszPiskorski">Klub Parlamentarny Samoobrony Rzeczypospolitej Polskiej wobec powyższego opowiada się za ratyfikacją Międzynarodowej Umowy w sprawie Kawy, sporządzonej w Londynie dnia 28 września 2000 r. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-291.4" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-292">
          <u xml:id="u-292.0" who="#WojciechOlejniczak">Proszę obecnie o zabranie głosu w sprawie kawy pana posła Marka Kawę, Liga Polskich Rodzin.</u>
          <u xml:id="u-292.1" who="#komentarz">(Głos z sali: To jest dopiero zbieg okoliczności.)</u>
          <u xml:id="u-292.2" who="#WojciechOlejniczak">Gratuluję, panie pośle, doboru tematu.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-293">
          <u xml:id="u-293.0" who="#MarekKawa">Dziękuję, panie marszałku.</u>
          <u xml:id="u-293.1" who="#MarekKawa">Szanowni Państwo! Panie Ministrze! Nie mogę sobie nie pozwolić na osobistą dygresję: mam satysfakcję, że posiadam tak popularne nazwisko. Z moich podróży zagranicznych wiem, że nie jest to nazwisko typowo wyłącznie polskie. Spotkałem się z obcokrajowcami, którzy noszą takie nazwisko.</u>
          <u xml:id="u-293.2" who="#MarekKawa">Przechodzę ad rem. W imieniu Ligi Polskich Rodzin mam zaszczyt przedstawić stanowisko klubu w sprawie rządowego projektu ustawy o ratyfikacji Międzynarodowej Umowy w sprawie Kawy. Szanownej Izbie został przedłożony projekt ustawy o ratyfikacji Międzynarodowej Umowy w sprawie Kawy, sporządzonej w Londynie 28 września 2000 r. Przystąpienie do tej umowy zakłada automatycznie przystąpienie do Międzynarodowej Organizacji Kawy (ICO). Jej działalność reguluje Międzynarodowa Umowa w sprawie Kawy, która weszła w życie w 2001 r.</u>
          <u xml:id="u-293.3" who="#MarekKawa">Jako Liga Polskich Rodzin staliśmy zawsze na stanowisku, iż powinniśmy partycypować w tych gremiach, w tych instytucjach międzynarodowych, gdzie podejmuje się wiążące decyzje, które skutkują w dziedzinie gospodarczej i międzynarodowej. Przystąpienie do powyższej umowy międzynarodowej jest też w jakiś sposób konsekwencją funkcjonowania w strukturze Unii Europejskiej. To oczywiście szanujemy.</u>
          <u xml:id="u-293.4" who="#MarekKawa">Wspólnota Europejska przystąpiła do Międzynarodowej Umowy w sprawie Kawy z 2001 r. na mocy decyzji Rady z tegoż roku. Decyzja ta upoważniła ówczesne państwa członkowskie do zawarcia umowy w tym samym czasie co Wspólnota. Stwierdza się, iż w celu zwiększenia wagi politycznej uczestnictwa Wspólnoty w tej organizacji ważne jest, aby wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej stały się członkami tej organizacji i wspólnie uczestniczyły w jej pracach. Tym też sobie tłumaczymy decyzję Komitetu Europejskiego Rady Ministrów z dnia 11 stycznia ub. r., zobowiązującą Rzeczpospolitą Polską jako członka Unii Europejskiej do przystąpienia do Międzynarodowej Organizacji Kawy.</u>
          <u xml:id="u-293.5" who="#MarekKawa">Niepokoi nas jednak to, że w związku z faktem, iż umowa należy do kategorii aktów prawa unijnego, niepodlegających procedurze negocjowania w momencie przystąpienia do niej, Rzeczpospolita Polska jest obowiązana do bezwzględnej implementacji, tym bardziej iż będzie od nas wymagana określona składka do budżetu Międzynarodowej Organizacji Kawy, jako członka tej organizacji. Choć za rok obrotowy 2003/2004 Unia Europejska zapłaciła za Polskę składkę, to jednak pamiętajmy, iż my również partycypujemy w unijnym budżecie.</u>
          <u xml:id="u-293.6" who="#MarekKawa">Liczymy, iż funkcjonowanie w tym międzynarodowym gremium przyniesie określone profity natury handlowo-gospodarczej, jak też dostęp do kluczowych informacji w handlu tym produktem. Naturalnie w Polsce jako stronie umowy jesteśmy grupą reprezentującą importerów i konsumentów tego towaru i mamy nadzieję, że właśnie te grupy skorzystają wieloaspektowo z ratyfikacji umowy i akcesji do wspomnianej organizacji.</u>
          <u xml:id="u-293.7" who="#MarekKawa">Nie wiem, czy ta umowa była w ogóle konsultowana ze środowiskami importerów w naszym kraju, czy te środowiska mają świadomość tego, iż włączając się do tego typu organizacji, mogą skorzystać z określonych informacji, z określonych profitów, a mam nadzieję, że takowe są. Ufamy, iż dopilnowane zostaną możliwości i przywileje, jakie niesie ze sobą członkostwo w tym organizacyjnym środowisku. To znaczy: Czy otrzymamy pełnoprawnie nam przysługujące głosy? Czy będziemy aktywnie uczestniczyć w Międzynarodowej Radzie Kawy jako członek, w komisjach rady, być może w zarządzie?</u>
          <u xml:id="u-293.8" who="#MarekKawa">Ponieważ na polskim rynku zapotrzebowanie na tego typu produkt (niektórzy mówią: używkę, choć różne są głosy lekarzy) wzrasta z każdym rokiem, wobec tego członkostwo Rzeczypospolitej Polskiej w Międzynarodowej Organizacji Kawy, jak się zapewnia, umożliwi dalszy intensywny rozwój gospodarczy polskiego sektora kawy.</u>
          <u xml:id="u-293.9" who="#MarekKawa">Konkludując, jeszcze raz powtórzę: Wszędzie tam, gdzie się ważą losy naszych interesów gospodarczych lub gdzie się podejmuje decyzje niosące dla nich skutki, tam powinniśmy być, aktywnie uczestniczyć, angażować się i oczywiście dbać o narodowy interes gospodarczy. A więc Liga Polskich Rodzin popiera przedłożoną ratyfikację. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-294">
          <u xml:id="u-294.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-294.1" who="#WojciechOlejniczak">Jeden poseł zapisał się, aby zadać pytanie.</u>
          <u xml:id="u-294.2" who="#WojciechOlejniczak">Bardzo proszę, głos zabierze poseł Tomasz Latos, Prawo i Sprawiedliwość.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-295">
          <u xml:id="u-295.0" who="#TomaszLatos">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Międzynarodowa Organizacja Kawy jest główną organizacją zajmującą się tematyką kawy. Priorytetowym celem istnienia organizacji jest promowanie międzynarodowej współpracy, która ma prowadzić do poprawy działalności sektora kawowego. Organizacja ta ma swój wkład w światową gospodarkę kawy poprzez cyklicznie prowadzone spotkania z głównymi przedstawicielami krajów eksportujących i importujących kawę. Po przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do ICO polskie firmy działające w sektorze kawy będą brały udział w posiedzeniach organizowanych przez tę organizację, a jak wynika z danych statystycznych GUS, w 2004 r. Polska importowała 119 402 tony kawy.</u>
          <u xml:id="u-295.1" who="#TomaszLatos">Panie Ministrze! Na jakie decyzje finansowe oraz gospodarcze dotyczące sektora kawowego będą miały wpływ polskie firmy poprzez uczestnictwo w Międzynarodowej Organizacji Kawy?</u>
          <u xml:id="u-295.2" who="#TomaszLatos">W ostatnim okresie nastąpiła znaczna zwyżka cen kawy, spowodowana głównie nieurodzajem w Wietnamie, będącym jednym z największych jej producentów. Straty jeszcze powiększyły padające w okresie zbiorów ulewne deszcze. Pozostali producenci wstrzymują się ze sprzedażą, licząc na dalszy wzrost cen w przyszłości, co dodatkowo ogranicza podaż. Duża zmienność cen przyciągnęła na ten rynek prywatne fundusze inwestycyjne specjalizujące się w ryzykownych operacjach finansowych. Teraz producenci kawy, jej odbiorcy, palarnie kawy wspólnie oskarżają nastawionych spekulacyjnie inwestorów o destabilizowanie notowań.</u>
          <u xml:id="u-295.3" who="#TomaszLatos">Panie ministrze, jakie działania może podjąć Międzynarodowa Organizacji Kawy w celu ograniczenia powyższych praktyk? Na ile jest ona skuteczna w kwestii stabilizacji cen kawy? Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-296">
          <u xml:id="u-296.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-296.1" who="#WojciechOlejniczak">Proszę o zabranie głosu podsekretarza stanu w Ministerstwie Gospodarki pana Marcina Korolca.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-297">
          <u xml:id="u-297.0" who="#MarcinKorolec">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jeżeli dobrze zanotowałem pytanie pana posła, to chodzi o to, na jakie decyzje będą mieli wpływ polscy przedsiębiorcy, którzy zajmują się importem kawy, w ramach prac Międzynarodowej Organizacji Kawy. Międzynarodowa Organizacja Kawy jest organizacją, która skupia w sobie z jednej strony kraje importujące, a z drugiej strony kraje eksportujące. W pracach Międzynarodowej Organizacji Kawy biorą udział przedstawiciele państw członkowskich, a w osobnych podgrupach w pracach uczestniczą również przedsiębiorcy. Jeśli chodzi o to, jak rozumiem celowość udziału Polski w pracach Międzynarodowej Organizacji Kawy, to widzę celowość na dwóch poziomach. Po pierwsze, jest prawdą, że Unia Europejska jest członkiem Międzynarodowej Organizacji Kawy, ale dzięki temu, że Polska będzie uczestniczyła w pracach tej organizacji jako niezależny członek, polscy przedsiębiorcy będą mieli dostęp do tej części prac organizacji, która obejmuje prace, w której części biorą udział przedsiębiorcy. To jest jeden element. Drugi element jest taki, że dzięki temu, iż polska administracja będzie uczestniczyła w tych pracach, będzie ona dystrybuować odpowiednie dane, które są omawiane w ramach prac tej organizacji. To jest kolejny element. Przez udział polskich przedsiębiorców w Międzynarodowej Organizacji Kawy rozumiem, że będą oni mieli możliwość wpływu na stabilizację cen tego surowca. Tak rozumiem celowość uczestnictwa w tej organizacji.</u>
          <u xml:id="u-297.1" who="#MarcinKorolec">Chciałem jednocześnie zwrócić uwagę na element, o którym mówił pan poseł Kawa. Otóż członkostwo w Międzynarodowej Organizacji Kawy przynależy się Unii Europejskiej. Polska może do tej organizacji przystąpić. Z racji przystąpienia Polski do tej organizacji nie będą na Polsce ciążyć obowiązki związane z opłacaniem składek członkowskich, bo te składki członkowskie są płacone z budżetu Unii Europejskiej. On jest niezależny, tzn. nie zależy od tego, czy Polska należy czy nie należy do organizacji. To chyba tyle, co chciałem powiedzieć. Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-298">
          <u xml:id="u-298.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję, panie ministrze.</u>
          <u xml:id="u-298.1" who="#WojciechOlejniczak">Zamykam dyskusję.</u>
          <u xml:id="u-298.2" who="#WojciechOlejniczak">Do trzeciego czytania projektu ustawy przystąpimy na następnym posiedzeniu Sejmu.</u>
          <u xml:id="u-298.3" who="#WojciechOlejniczak">Posłowie, którzy brali udział w tym punkcie, jak również pan minister, mogą już iść na kawę.</u>
          <u xml:id="u-298.4" who="#WojciechOlejniczak">Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 30. porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Zdrowia o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Ramowej Konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu, sporządzonej w Genewie dnia 21 maja 2003 r. (druki nr 132 i 265).</u>
          <u xml:id="u-298.5" who="#WojciechOlejniczak">Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji pana posła Giovanniego Romana.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-299">
          <u xml:id="u-299.0" who="#GiovanniRoman">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie z obrad połączonych Komisji: Spraw Zagranicznych i Zdrowia o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Ramowej Konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu, sporządzonej w Genewie dnia 21 maja 2003 r. (druk nr 132).</u>
          <u xml:id="u-299.1" who="#GiovanniRoman">Dnia 26 stycznia 2006 r. odbyło się jedno posiedzenie połączonych komisji w sprawie projektu tej ustawy Przewodniczący połączonych komisji po otwarciu obrad przystąpił do pierwszego czytania rządowego projektu ustawy o ratyfikacji Ramowej Konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu. Wiceminister spraw zagranicznych pan Janusz Stańczyk odczytał uzasadnienie wniosku do projektu. Z uzasadnienia wynika, że Ramowa Konwencja o Ograniczeniu Użycia Tytoniu została uchwalona na 56. Światowym Zgromadzeniu Zdrowia w Genewie dnia 21 maja 2003 r. Podstawą było zgodne przekonanie, poparte licznymi ekspertyzami naukowymi, że zakrojona na szeroką skalę i skoordynowana współpraca międzynarodowa na rzecz opanowania szerzącej się epidemii tytoniowej jest konieczna w celu zmniejszenia ryzyka przedwczesnych zgonów, niepełnosprawności oraz degradacji społecznej i ekonomicznej. Przystąpienie Polski do Ramowej Konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu będzie służyło utrzymaniu się trendów zdrowotnych. Polska jako jeden z liderów w dziedzinie ograniczania zdrowotnych następstw palenia tytoniu, a także jako jeden z inicjatorów konwencji jest żywotnie zainteresowana jej ratyfikowaniem oraz aktywnym udziałem w jej wdrożeniu.</u>
          <u xml:id="u-299.2" who="#GiovanniRoman">Pan wiceminister zdrowia Andrzej Wojtyła pozytywnie uzasadnił projekt omawianej ustawy. W trakcie obrad członkowie komisji zadali szereg pytań panu ministrowi zdrowia Andrzejowi Wojtyle, na które otrzymali wyczerpujące odpowiedzi. Udzielając odpowiedzi, pan minister stwierdził, że poprzedni rząd przedłożył Wysokiej Izbie projekt ustawy dotyczącej ratyfikacji konwencji w lipcu 2005 r. Jednakże nie podjęto prac legislacyjnych nad projektem ustawy aż do chwili obecnej. Symulacje korzyści zdrowotnych w walce z paleniem tytoniu wskazują, że 1 zł wydany na ten cel owocuje 2 zł zaoszczędzonymi na wydatkach zdrowotnych związanych z leczeniem chorób nabytych przez osoby palące tytoń. Zgodnie z obowiązującą ustawą zabroniona jest jakakolwiek reklama palenia tytoniu.</u>
          <u xml:id="u-299.3" who="#GiovanniRoman">Sejmowe Biuro Studiów i Ekspertyz przedstawiło pozytywną opinię prawną dotyczącą projektu tej ustawy. Połączone Komisje: Spraw Zagranicznych i Zdrowia jednogłośnie zaopiniowały pozytywnie projekt przedstawionej ustawy i wnoszą do Wysokiego Sejmu o przyjęcie rządowego projektu ustawy o ratyfikacji Ramowej Konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu (druk nr 265). Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-300">
          <u xml:id="u-300.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję panu posłowi.</u>
          <u xml:id="u-300.1" who="#WojciechOlejniczak">Sejm podjął decyzję o wysłuchaniu w dyskusji nad tym punktem porządku dziennego 5-minutowych oświadczeń w imieniu klubów.</u>
          <u xml:id="u-300.2" who="#WojciechOlejniczak">Otwieram dyskusję.</u>
          <u xml:id="u-300.3" who="#WojciechOlejniczak">Proszę o zabranie głosu pana posła Mieczysława Walkiewicza, Prawo i Sprawiedliwość.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-301">
          <u xml:id="u-301.0" who="#MieczysławWalkiewicz">Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Panie Ministrze! Mam zaszczyt i przyjemność przedstawić Wysokiej Izbie stanowisko Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość wobec projektu ustawy o ratyfikacji Ramowej Konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu, sporządzonej w Genewie dnia 21 maja 2003 r. (druk nr 132). Problem ograniczenia użycia tytoniu, a w ślad za tym problem ograniczenia negatywnych skutków dla zdrowia używania tytoniu to problem nie tylko naszego kraju, ale problem o zasięgu ogólnoświatowym. Mimo rozwoju cywilizacji światowej, w tym dynamicznego rozwoju wielu dziedzin światowej medycyny, zdrowotne i społeczne skutki używania tytoniu dają wszelkie podstawy do bicia na alarm. Rosnąca populacja używających tytoń dzieci i osób młodocianych, w tym także w grupie dziewcząt i młodych kobiet, stanowi niezwykle niepokojące zjawisko, jeśli weźmie się pod uwagę, jak duży odsetek młodych kobiet pali w okresie ciąży i w środowisku domowym, gdzie są małe dzieci.</u>
          <u xml:id="u-301.1" who="#MieczysławWalkiewicz">Wysoki Sejmie! Należy z uznaniem podkreślić wartość i rolę działań podejmowanych przez wiele państw świata i ich organizacje oraz Światową Organizację Zdrowia w celu ograniczenia użycia tytoniu oraz ograniczenia szkodliwych następstw używania tytoniu w skali światowej. Zapisy konwencji wychodzą naprzeciw postanowieniom zawartym w licznych międzynarodowych aktach prawnych. Pozwolę sobie przytoczyć tylko kilka z nich.</u>
          <u xml:id="u-301.2" who="#MieczysławWalkiewicz">Preambuła do konstytucji Światowej Organizacji Zdrowia głosi, że - cytuję - korzystanie z najwyższego możliwego poziomu zdrowia jest podstawowym prawem człowieka niezależnie od płci, wyznania, przekonań politycznych, sytuacji społecznej czy politycznej. Po drugie, Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych, przyjęty przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 16 grudnia 1966 r., głosi, że - cytuję - każdy ma prawo do osiągnięcia najwyższego możliwego poziomu zdrowia psychicznego i fizycznego. Konwencja w Sprawie Likwidacji Wszelkich Form Dyskryminacji Kobiet, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych z dnia 18 grudnia 1979 r., przewiduje podjęcie przez państwa strony tej konwencji odpowiednich działań w celu likwidacji dyskryminacji kobiet w dziedzinie opieki zdrowotnej. I wreszcie Konwencja Praw Dziecka, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w dniu 20 listopada 1989 r., zobowiązuje państwa strony tej konwencji do zagwarantowania prawa dzieciom do najwyższego osiągalnego poziomu zdrowia.</u>
          <u xml:id="u-301.3" who="#MieczysławWalkiewicz">Wysoki Sejmie! Konwencja mająca za podstawę te i inne międzynarodowe akty prawne daje nadzieję, że jej wdrożenie przyczyni się w istotny sposób do poprawy stanu zdrowia populacji ludzkiej w skali światowej. Konwencja w sposób jasny i syntetyczny definiuje źródła zagrożeń związanych z produkcją, dystrybucją i konsumpcją produktów tytoniowych na świecie. Otwartość konwencji na przyjmowanie nowych członków to ważny element upowszechniania celów i misji w niej zawartej. Ponadto zawarte w konwencji ustalenia oraz zgodność stron co do solidarnego i konsekwentnego działania na rzecz ograniczenia negatywnych skutków używania tytoniu są całkowicie zbieżne z postulatami wielu środowisk w naszym kraju, w tym także rządu i parlamentu Rzeczypospolitej.</u>
          <u xml:id="u-301.4" who="#MieczysławWalkiewicz">Mając powyższe na względzie, Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość wnosi do Wysokiej Izby o przyjęcie ustawy o ratyfikacji Ramowej Konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu, sporządzonej w Genewie dnia 21 maja 2003 r. Dziękuję za uwagę.</u>
          <u xml:id="u-301.5" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-302">
          <u xml:id="u-302.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-302.1" who="#WojciechOlejniczak">Głos zabierze pani poseł Ewa Więckowska, Platforma Obywatelska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-303">
          <u xml:id="u-303.0" who="#EwaWięckowska">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! W imieniu Platformy Obywatelskiej mam zaszczyt przedstawić opinię dotyczącą przedłożonego projektu ustawy o ratyfikacji Ramowej Konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu, sporządzonej w Genewie dnia 21 maja 2003 r.</u>
          <u xml:id="u-303.1" who="#EwaWięckowska">Konwencję podpisało już 168 państw, a do 10 kwietnia 2005 r. ratyfikowały ją 62 państwa. Preambuła ramowej konwencji przypomina art. 12 Międzynarodowego Paktu Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych, przyjętego przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych 16 grudnia 1966 r., który głosi, że każdy człowiek ma prawo do osiągnięcia najwyższego możliwego poziomu zdrowia psychicznego i fizycznego. Przypomina także preambułę do konstytucji Światowej Organizacji Zdrowia, która głosi, że korzystanie z najwyższego możliwego poziomu zdrowia jest podstawowym prawem człowieka niezależnie od jego płci, wyznania, przekonań politycznych, sytuacji społecznej i ekonomicznej. W preambule do ramowej konwencji wyrażone jest głębokie zaniepokojenie wzrostem konsumpcji i produkcji papierosów i innych wyrobów tytoniowych na świecie, ze szczególnym uwzględnieniem narażenia płodów, dzieci, ludzi młodych oraz kobiet, co skutkuje coraz poważniejszym obciążeniem dla rodzin, osób biednych oraz krajowych systemów opieki zdrowotnej.</u>
          <u xml:id="u-303.2" who="#EwaWięckowska">Epidemia tytoniowa, bierne i czynne palenie tytoniu skutkuje występowaniem szeregu przewlekłych śmiertelnych schorzeń, takich jak schorzenia serca, naczyń, choroby nowotworowe, przewlekłe choroby układu oddechowego, ze szczególnym uwzględnieniem przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. Epidemia tytoniowa jest jedną z najważniejszych przyczyn wysokiej umieralności oraz wiąże się ze znacznym zmniejszeniem liczby lat bez choroby w ciągu życia, wiąże się ze znacznym obniżeniem jakości życia, czyli narastającą dysproporcją pomiędzy położeniem a aspiracjami i oczekiwaniami biernie lub czynnie eksponowanych na dym tytoniowy. Jednocześnie leczenie tych schorzeń pociąga za sobą ogromne koszty, powoduje znaczne obciążenie systemu opieki zdrowotnej.</u>
          <u xml:id="u-303.3" who="#EwaWięckowska">Celem przystąpienia Polski do ramowej konwencji jest utrzymanie pozytywnych trendów zdrowotnych, a także wzmocnienie polityki zdrowotnej państwa skutkującej zmniejszeniem ryzyka przedwczesnych zgonów, niepełnosprawności oraz degradacji społecznej i ekonomicznej. Przystąpienie Polski do ramowej konwencji ma na celu przyłączenie się do szerokiej skoordynowanej współpracy międzynarodowej w opanowaniu szerzącej się epidemii tytoniowej. Kierunki dotychczasowej polityki zdrowotnej w Polsce są w większości zbieżne z przyjętymi w konwencji rozwiązaniami prawnymi. Oczekujemy, że prowadzona dotychczas polityka, zgodnie z ustawą o ochronie zdrowia przed następstwami palenia tytoniu i wyrobów tytoniowych oraz cele wyznaczone przez konwencję będą skutkowały stopniowym ograniczeniem konsumpcji tytoniu, a zastosowane rozwiązania będą skuteczne i skutecznie będą powodowały zmniejszenie kosztów leczenia, które obecnie powodują straty przekraczające przychody budżetu z podatku od tytoniu.</u>
          <u xml:id="u-303.4" who="#EwaWięckowska">Klub Platformy Obywatelskiej pozytywnie opiniuje projekt tej ustawy i przystąpienie Polski do Ramowej Konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu i ma nadzieję, że podjęte działania spowodują poprawę zdrowotności naszego społeczeństwa. Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-304">
          <u xml:id="u-304.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-304.1" who="#WojciechOlejniczak">Głos zabierze pani poseł Regina Wasilewska-Kita, Samoobrona.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-305">
          <u xml:id="u-305.0" who="#ReginaWasilewskaKita">Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze! W imieniu Klubu Parlamentarnego Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej mam zaszczyt prezentowania stanowiska w sprawie ratyfikacji Ramowej Konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu.</u>
          <u xml:id="u-305.1" who="#ReginaWasilewskaKita">Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Jest już najwyższy czas, aby ratyfikować tę konwencję, gdyż należymy do czwórki krajów, która jeszcze jej nie ratyfikowała, tym bardziej że została już przyjęta przez 117 krajów. Od dwóch lat zarówno w Europie, jak i w Polsce obserwowany jest trend do powrotu do palenia tytoniu, widoczny wśród młodzieży, również dzieci i młodych kobiet. Przyjęte w konwencji rozwiązania prawne są w większości kontynuacją polityki zdrowotnej prowadzonej od wielu lat przez Światową Organizację Zdrowia i państwa członkowskie. W Polsce od 1995 r. te kierunki są określone w ustawie o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych. I tutaj należą się słowa uznania dla pana profesora Zatońskiego, który skutecznie stoi na straży realizacji zadań zawartych w programie.</u>
          <u xml:id="u-305.2" who="#ReginaWasilewskaKita">Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Klub Parlamentarny Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej jest za ratyfikowaniem Ramowej Konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu, sporządzonej w Genewie dnia 21 maja 2003 r. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-305.3" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-306">
          <u xml:id="u-306.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-306.1" who="#WojciechOlejniczak">Proszę o zabranie głosu pana posła Zbigniewa Podrazę, Sojusz Lewicy Demokratycznej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-307">
          <u xml:id="u-307.0" who="#ZbigniewMarianPodraza">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panowie Ministrowie! W imieniu Klubu Poselskiego Sojuszu Lewicy Demokratycznej mam zaszczyt przedstawić stanowisko do projektu ustawy o ratyfikacji Ramowej Konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu, sporządzonej w Genewie dnia 21 maja 2003 r. na 56. Światowym Zgromadzeniu Zdrowia.</u>
          <u xml:id="u-307.1" who="#ZbigniewMarianPodraza">Już pierwsze zdanie preambuły tejże konwencji: „Strony niniejszej konwencji, zdecydowane nadać priorytetowe znaczenie przysługującemu im prawu do ochrony zdrowia publicznego, uznając, że szerzenie się epidemii tytoniowej stanowi ogólnoświatowy problem, niosący poważne konsekwencje dla zdrowia publicznego i wymagający możliwie jak najszerszej współpracy międzynarodowej oraz udziału wszystkich państw w skutecznych, odpowiednich i wszechstronnych działaniach międzynarodowych, odzwierciedlając troskę, z jaką wspólnota międzynarodowa traktuje zgubne, występujące na całym świecie, zdrowotne, społeczne, gospodarcze i środowiskowe konsekwencje konsumpcji wyrobów tytoniowych i narażenie na dym tytoniowy” upoważnia do poparcia przez mój klub projektu ustawy o ratyfikacji Ramowej Konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu.</u>
          <u xml:id="u-307.2" who="#ZbigniewMarianPodraza">Szanowni Państwo! W Polsce rozpowszechnienie palenia tytoniu jest jedną z najważniejszych przyczyn wysokiej umieralności. Co roku ok. 50 tys. Polaków umiera przedwcześnie z powodu chorób będących następstwem palenia tytoniu, a współczynnik umieralności na choroby odtytoniowe, na przykład raka płuc czy zawał, należą do jednych z najwyższych w Europie. Dlatego przystąpienie Polski do konwencji i włączenie się do wielkiej światowej koalicji na rzecz ochrony zdrowia jest jak najbardziej potrzebne jako wsparcie podejmowanych dotychczas działań, działań, mających na celu ochronę dzisiejszych i przyszłych pokoleń przed zgubnymi zdrowotnymi, społecznymi, środowiskowymi i ekonomicznymi następstwami konsumpcji wyrobów tytoniowych i biernego palenia, zapisanych w art. 3 konwencji.</u>
          <u xml:id="u-307.3" who="#ZbigniewMarianPodraza">Już dziś można powiedzieć, że ustawodawstwo w Polsce znacznie wyprzedziło wiele propozycji i zrealizowało wiele zobowiązań zawartych w konwencji. Wyrazem tego jest ustawa z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych oraz rządowy program ograniczenia zdrowotnych następstw palenia tytoniu, przyjęty przez Radę Ministrów na podstawie art. 4 obowiązującej ustawy. Pierwsza edycja tego programu to lata 1997–2000, druga - 2002–2006. Jak wynika ze sprawozdań z realizacji programu, uwzględniają one znaczną część zadań wynikających z treści konwencji, zwłaszcza w zakresie działalności edukacyjnej, kontroli wyrobów tytoniowych, ograniczenia popytu na wyroby tytoniowe, szkolenia pracowników medycznych, udzielania pomocy osobom uzależnionym od tytoniu. Najlepiej widoczna jest relacja działań realizowanych przez Polskę w stosunku do postanowień konwencji w tabelarycznym załączniku do uzasadnienia, gdzie widoczne jest zabezpieczenie wykonalności w obowiązujących w Polsce przepisach prawa.</u>
          <u xml:id="u-307.4" who="#ZbigniewMarianPodraza">Właściwie pozostają do uregulowania dwie kwestie, a mianowicie art. 13, to jest wyeliminowanie transgranicznej reklamy, promocji i sponsoringu wyrobów tytoniowych, oraz bardzo istotny, dotykający problemu tytoniu od strony rynkowej, producenckiej, art. 17, to jest wspieranie alternatywnej działalności gospodarczej w stosunku do uprawy tytoniu; i tutaj potrzebne są działania legislacyjne. Uszczegółowienia czy też uściślenia będą wymagały również uregulowania obejmujące wyeliminowanie nielegalnego handlu wyrobami tytoniowymi, to jest art. 15 konwencji. Tak więc biorąc, po pierwsze, pod uwagę, że przystąpienie Polski do konwencji nie spowoduje istotnych zmian w obecnej polityce zdrowotnej i społeczno-ekonomicznej państwa, po drugie, nie będzie wymagało wielu zmian w obowiązującym prawie, po trzecie, trudno wyobrazić sobie taką sytuację, aby Polska, jako jeden z liderów w dziedzinie ograniczania zdrowotnych następstw palenia tytoniu, a także jako jeden z inicjatorów konwencji, nie brała aktywnego udziału w jej wdrażaniu, ratyfikowanie omawianej konwencji jest niezbędne i takie jest stanowisko naszego klubu, klubu SLD. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-308">
          <u xml:id="u-308.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-308.1" who="#WojciechOlejniczak">Głos zabierze pan poseł Przemysław Andrejuk, Liga Polskich Rodzin,</u>
        </div>
        <div xml:id="div-309">
          <u xml:id="u-309.0" who="#PrzemysławAndrejuk">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-309.1" who="#PrzemysławAndrejuk">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu Parlamentarnego Liga Polskich Rodzin chciałbym wyrazić stanowisko klubu dotyczące projektu ustawy o ratyfikacji Ramowej Konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu.</u>
          <u xml:id="u-309.2" who="#PrzemysławAndrejuk">Omawiana konwencja ramowa została przyjęta przez 192 państwa 21 maja 2003 r. w Genewie. Przyjęte w niej rozwiązania prawne są w większości kontynuacją polityki zdrowotnej prowadzonej od wielu lat przez Światową Organizację Zdrowia i państwa członkowskie, w tym Polskę. Od wielu lat jesteśmy żywo zainteresowani wszelkimi procesami mającymi na celu ograniczenia zdrowotnych następstw palenia tytoniu. Realizujemy wiele programów dotyczących tej materii, prowadzimy politykę promocji zdrowia, szukając wciąż nowych, korzystniejszych rozwiązań. Dlatego też podczas analizy treści konwencji doszukiwaliśmy się w pierwszej kolejności tych elementów, które pozwoliłyby na poprawę dotychczasowej polityki zdrowotnej w Polsce w kontekście ograniczenia użycia tytoniu i promocji zdrowia.</u>
          <u xml:id="u-309.3" who="#PrzemysławAndrejuk">I tak, po pierwsze, konwencja wyraźnie mówi o międzynarodowej synchronizacji w zwalczaniu takich następstw palenia papierosów, jak np. wzrost przemytu papierosów - jest to wyraźnie zauważalny problem na terenie Polski, szczególnie tej przygranicznej, jesteśmy wrotami na Europę - ochrona zdrowia dzieci i kobiet przed dymem nikotynowym, a także skutki tego dymu dla zdrowia człowieka. Po drugie, to jest taki podpunkt, dosyć wyrazisty i chyba znaczący, art. 2 ust. 1 wskazuje na możliwość wprowadzenia bardziej restrykcyjnych środków ochronnych. Nadmienię, że w chwili obecnej wiele państw podąża w kierunku takowych procesów. Zakaz palenia papierosów w miejscach publicznych staje się normą w cywilizowanych państwach. Całkiem niedawno takowy zakaz wszedł we Włoszech, obowiązuje w Australii, Irlandii, Kanadzie, Norwegii, Nowej Zelandii, Szwecji, USA i Wielkiej Brytanii, a przytoczone przykłady nie są pustym sloganem. W Kalifornii, gdzie zakaz palenia w miejscach publicznych obowiązuje od 1998 r., wskaźnik zachorowań na raka płuc spada 6 razy szybciej niż w innych stanach, gdzie takie przepisy nie obowiązują. Z kolei w Irlandii, gdzie zakaz palenia obowiązuje od marca 2004 r., w ciągu pierwszego półrocza po wprowadzeniu przepisów sprzedaż wyrobów tytoniowych spadła o 16%, a palenie rzuciło ponad 7 tys. osób. Są to przykłady bardzo wyraziste, pokazujące skuteczność restrykcji w ograniczaniu użycia tytoniu.</u>
          <u xml:id="u-309.4" who="#PrzemysławAndrejuk">Konwencja ponadto reguluje tak ważne sprawy, jak: przepisy na temat składu wyrobów tytoniowych, pakowanie i oznakowanie wyrobów tytoniowych, edukację i uświadamianie społeczeństwa o skutkach oddziaływania dymu nikotynowego itp. Zdecydowana większość artykułów omawianej konwencji nie budzi wątpliwości. Jedynie nieuregulowane do dnia dzisiejszego wspieranie alternatywnej działalności gospodarczej w stosunku do uprawy tytoniu, takowych plantacji jest na Lubelszczyźnie dosyć dużo, brzmi dosyć enigmatycznie, a tym samym koncentruje na sobie uwagę i czujność.</u>
          <u xml:id="u-309.5" who="#PrzemysławAndrejuk">Kończąc, pragnę w imieniu Klubu Parlamentarnego Liga Polskich Rodzin wyrazić opinię o poparciu przez klub ratyfikacji ramowej konwencji, a tym samym działań prozdrowotnych w tymże zakresie. Klub Parlamentarny LPR poprze ustawę w głosowaniu. Dziękuję.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-310">
          <u xml:id="u-310.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-310.1" who="#WojciechOlejniczak">Głos zabierze poseł Aleksander Sopliński, Polskie Stronnictwo Ludowe.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-311">
          <u xml:id="u-311.0" who="#AleksanderSopliński">Panie Marszałku! Panie i Panowie Posłowie! Panowie Ministrowie! W imieniu Klubu Parlamentarnego Polskiego Stronnictwa Ludowego przedstawiam opinię o ratyfikacji Ramowej Konwencji Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu z 21 maja 2003 r.</u>
          <u xml:id="u-311.1" who="#AleksanderSopliński">Na zagrożenie zdrowotne mają wpływ różne czynniki, zależne od człowieka, ale również zależne m.in. od położenia geograficznego, od kultury narodowej, od sytuacji społeczno-gospodarczej. W ochronie zdrowia i życia każde państwo realizuje własną politykę zdrowotną. Na świecie, niezależnie od wyżej wymienionych uwarunkowań, najbardziej rozpowszechnionym zagrożeniem dla zdrowia i życia jest uzależnienie od nikotyny. Nikotyna stała się, podkreślam, zalegalizowanym środkiem narkotycznym. Ze względu na tak duże rozpowszechnienie tego zagrożenia powstała m.in. ta konwencja, która jest wyrazem zainteresowania szkodliwością palenia papierosów.</u>
          <u xml:id="u-311.2" who="#AleksanderSopliński">Muszę powiedzieć, że konwencja w art. 8 zobowiązuje strony do aktywnego propagowania, przyjęcia i wdrożenia skutecznych środków ustawodawczych, wykonawczych, administracyjnych lub innych, przewidujących ochronę na narażenie dymem nikotynowym.</u>
          <u xml:id="u-311.3" who="#AleksanderSopliński">Polska nie jest krajem wolnym od tego zagrożenia. Prawne usankcjonowanie ograniczenia palenia papierosów w Polsce wprowadzono mocą ustawy w 1995 r., ustawę zaostrzono w 1992 r. W 1996 r. przyjęto Narodowy Program Zdrowia na lata 1996–2005. W tym planie trzecim celem strategicznym jest zmniejszenie rozpowszechnienia palenia tytoniu.</u>
          <u xml:id="u-311.4" who="#AleksanderSopliński">Niewątpliwie dzięki olbrzymiemu wysiłkowi struktur rządowych, samorządowych, pozarządowych podjęta została ogólnopolska kampania na rzecz ograniczenia palenia papierosów, która miała szeroki odbiór społeczny. Tę kampanię prowadził głównie pan profesor Zatoński, któremu w tym miejscu, uważam, w imieniu klubu oraz pań i panów posłów należy się serdeczne podziękowanie. Powstaje pytanie, jakie są efekty takich wielorakich działań? Niewątpliwie są efekty, chociaż ze względu na duże zagrożenie powinny one być większe, pomimo takiej codziennej wzbudzanej świadomości wśród społeczeństwa. W dalszym ciągu w Polsce jest około 10 mln palaczy. W ramach akcji „Rzuć palenie” próbowało ograniczyć palenie 1 mln palaczy, chciało zerwać z nałogiem, ale wytrzymało tylko 260 tys.</u>
          <u xml:id="u-311.5" who="#AleksanderSopliński">Konwencja ustala pewien minimalny standard ochrony. Klub Parlamentarny Polskiego Stronnictwa Ludowego uważa, że do ustawy o ograniczeniu palenia papierosów z dnia 9 listopada 1995 r. należy wprowadzić radykalne zmiany. I tak, po pierwsze, wprowadzić ustawowy bezwzględny zakaz palenia wszędzie poza miejscami wydzielonymi z zapewnioną cyrkulacją powietrza. Po drugie, wprowadzić bezwzględny zakaz palenia papierosów w miejscach niedozwolonych. Powinno to być dotkliwie karane, a szczególnie jeżeli palenie jest w obecności kobiet ciężarnych i dzieci do 12 roku życia. Chciałbym tutaj podać przykład kar obowiązujących we Włoszech, gdzie wprowadzono zakaz palenia. Za palenie w obecności ciężarnej lub dziecka do 12 roku życia kara wynosi od 220 do 2200 euro; za palenie na ulicy, na klatce schodowej w blokach kara wynosi od 27 do 275 euro.</u>
          <u xml:id="u-311.6" who="#AleksanderSopliński">Ze względu na tak olbrzymie zagrożenie uważam, że Polska powinna jak najszybciej przystąpić do omawianej konwencji.</u>
          <u xml:id="u-311.7" who="#AleksanderSopliński">Klub Parlamentarny Polskiego Stronnictwa Ludowego pozytywnie opiniuje tę ratyfikację. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-311.8" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-312">
          <u xml:id="u-312.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-312.1" who="#WojciechOlejniczak">Rozpoczynamy turę zadawania pytań.</u>
          <u xml:id="u-312.2" who="#WojciechOlejniczak">Jako pierwszy pytanie zada poseł Jarosław Urbaniak, Platforma Obywatelska.</u>
          <u xml:id="u-312.3" who="#komentarz">(Głos z sali: Nie ma.)</u>
          <u xml:id="u-312.4" who="#WojciechOlejniczak">Nie widzę pana posła.</u>
          <u xml:id="u-312.5" who="#WojciechOlejniczak">Pan poseł Tomasz Latos, Prawo i Sprawiedliwość.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-313">
          <u xml:id="u-313.0" who="#TomaszLatos">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! 21 maja 2003 r. 192 kraje członkowskie WHO przyjęły jednogłośnie ramową konwencje o ograniczeniu użycia tytoniu. Konwencja ta uprawomocniła się 17 lutego 2005 r., a do 20 listopada ub.r. ratyfikowało ją 113 krajów. Należy w związku z tym zapytać, co działo się w ubiegłym roku i jakie to działania podjął, czy też nie podjął, rząd po lutym ubiegłego roku, że mimo tak nowoczesnych rozwiązań prawnych, które Polska posiada od kilku lat, ta konwencja wcześniej nie została przedstawiona Wysokiej Izbie do ratyfikacji. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-313.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-314">
          <u xml:id="u-314.0" who="#WojciechOlejniczak">Proszę o zabranie głosu posła Czesława Hoca, Prawo i Sprawiedliwość.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-315">
          <u xml:id="u-315.0" who="#CzesławHoc">Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Uważa się, że jeśli ktoś nie sięgnął po papierosy do ok. 20 roku życia, to raczej już nie zapali w wieku dojrzałym. W Polsce niestety inicjacja nikotynowa rozpoczyna się już w wieku 11–13 roku życia. I należy stanowczo podkreślić, iż pierwsze papierosy nie są pragnieniem nikotyny, przyczyną są aspekty psychospołeczne, potem dopiero przychodzi uzależnienie fizyczne od nikotyny.</u>
          <u xml:id="u-315.1" who="#CzesławHoc">Po drugie, ok. 6 tys. ludzi rocznie umiera z chorób odtytoniowych. Wielkie koncerny tytoniowe muszą pozyskać w to miejsce, niejako tworzyć nowych potencjalnych samobójców. Siłą rzeczy adresatem jest głównie młodzież. Stąd pytanie do pana ministra. Jakie programy szkolne rząd podjął i podejmuje w aspekcie edukacji i uchronienia młodzieży przez nałogiem palenia tytoniu?</u>
          <u xml:id="u-315.2" who="#CzesławHoc">I drugie pytanie. O tym, że palenie bierne szkodzi nikogo nie należy przekonywać, niektórzy twierdzą, że nawet bardziej niż palenie czynne. I tu, nawiązując do informacji i apelu pana posła Andrejuka i pana posła Soplińskiego, spytam się również, jak rząd zamierza ograniczyć ekspozycję na dym tytoniowy osób niepalących, kiedy wreszcie będzie całkowity zakaz palenia w miejscach publicznych?</u>
          <u xml:id="u-315.3" who="#CzesławHoc">I trzecie pytanie, tu również nawiążę do wypowiedzi pana posła Andrejuka, dotyczące uszczelnienia granic, jeśli chodzi o przemyt papierosów. Jakie środki zaradcze rząd podjął i podejmuje w tym zakresie? Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-315.4" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-316">
          <u xml:id="u-316.0" who="#WojciechOlejniczak">Proszę panią poseł Lucynę Wiśniewską, Prawo i Sprawiedliwość.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-317">
          <u xml:id="u-317.0" who="#LucynaWiśniewska">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Przyznam, że bardzo cieszy mnie fakt, że Polska ratyfikowała Ramową Konwencję Światowej Organizacji Zdrowia o Ograniczeniu Użycia Tytoniu. Dzięki temu nasz kraj będzie mógł wziąć pełny udział w pierwszej konferencji stron, która odbędzie się wkrótce, bo już w lutym br. Konwencja dotyka problemu bardzo ważnego dla zdrowia publicznego. Do niedawna osoby niepalące były, można powiedzieć, dyskryminowane przez palaczy. Nikogo to nie interesowało, że w tym samym pomieszczeniu znajdują się również osoby niepalące. Jakie to miało skutki zdrowotne, nie muszę chyba nikogo z tu obecnych przekonywać. Te argumenty były przytaczane przez moich przedmówców.</u>
          <u xml:id="u-317.1" who="#LucynaWiśniewska">Panie Ministrze! Czy widzi pan szansę na wprowadzenie całkowitego zakazu palenia tytoniu, szczególnie w zakładach opieki zdrowotnej, a idąc dalej, może również w barach i restauracjach? Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-317.2" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-318">
          <u xml:id="u-318.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-318.1" who="#WojciechOlejniczak">Pani poseł Joanna Fibisiak, Platforma Obywatelska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-319">
          <u xml:id="u-319.0" who="#JoannaFabisiak">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam jedno zasadnicze pytanie. Jest wiele programów, które są realizowane, jest wiele szkoleń, na które wydaje się sporo pieniędzy. Chciałabym spytać pana ministra, skoro tak dużo robimy, dlaczego jest tak źle? Bo w Polsce w tej materii jest bardzo źle. Jeśli porównamy programy amerykańskie, nie tak dawno analizowałam to, oni poświęcają bardzo mało pieniędzy, ale, jak mi powiedziano, zrobili jedną rzecz - stworzyli pewien model życia bez tytoniu. Ten, który pali, jest odbierany jako człowiek gorszej kategorii, bo on jest słaby, nie umiał sobie poradzić z problemem, zatem nie poradzi też sobie w pracy w pewnych sytuacjach. I dalej, jeśli on zagraża mojemu zdrowiu, to należy go eliminować, a więc ten palacz powinien być na marginesie przestrzeni publicznej, której nie wolno mu zatruwać. Zastanawiam się, i to jest pytanie do pana ministra, czy podpisanie konwencji coś może zmienić, czy Narodowy Program Zdrowia, program, jaki planujecie, ma założenia, które zapewnią skuteczność, bo skoro wydajemy tyle na te programy, a wzrasta nikotynizm, to znaczy, że one są bez sensu i że to jest niepotrzebne wyrzucanie pieniędzy. Zatem co byście państwo radzili, żeby był efekt naszej pracy także poselskiej? Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-319.1" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-320">
          <u xml:id="u-320.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-320.1" who="#WojciechOlejniczak">Głos zabierze podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia Andrzej Wojtyła.</u>
          <u xml:id="u-320.2" who="#WojciechOlejniczak">Bardzo proszę, panie ministrze.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-321">
          <u xml:id="u-321.0" who="#AndrzejWojtyła">Dziękuję bardzo, panie marszałku.</u>
          <u xml:id="u-321.1" who="#AndrzejWojtyła">Chciałbym podziękować wszystkim paniom posłankom i panom posłom za uwagi, jakie zostały zgłoszone, i za deklaracje poparcia dla przyjęcia tej konwencji.</u>
          <u xml:id="u-321.2" who="#AndrzejWojtyła">Pan poseł Latos pytał, dlaczego tak późno przystępujemy do ratyfikacji tej konwencji, do dyskusji w Wysokiej Izbie. Chciałbym zaznaczyć, że konwencję podpisał z upoważnienia rządu ambasador nadzwyczajny i pełnomocny przy ONZ 14 czerwca 2004 r. Jesienią tego roku podjęto prace nad dokumentacją wniosku o ratyfikację konwencji. Ze względu na fakt, że konwencja dotyczy spraw uregulowanych ustawowo, konieczne było przyjęcie trybu ratyfikacji za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie. (Nie we wszystkich krajach w ten sposób to ratyfikowano i w związku z tym niektóre kraje wcześniej, w innym trybie przyjęły tę ustawę.) Komplet dokumentów skierowano do uzgodnień w marcu 2005 r. i w maju przedłożono Radzie Ministrów. Rada Ministrów rozpatrzyła wniosek i wraz z projektem ustawy o ratyfikacji konwencji 1 lipca skierowała projekt do Sejmu. Przed zakończeniem IV kadencji Sejm nie rozpatrzył projektu ustawy. Ponownie projekt ustawy o ratyfikacji konwencji prezes Rady Ministrów przedłożył Sejmowi 26 października 2005 r. To jest historia tej ratyfikacji.</u>
          <u xml:id="u-321.3" who="#AndrzejWojtyła">Chciałbym zaznaczyć, że my jako Polska byliśmy inicjatorami tej konwencji, ponieważ ta konwencja zawiera większość, praktycznie dziewięćdziesiąt parę procent, zapisów naszej ustawy z 1995 r. To nasza ustawa i nasz program, i realizowane nasze programy kilkuletnie były często wzorem dla przedstawicieli innych krajów obradujących roboczo w Światowej Organizacji Zdrowia nad tą konwencją. Pan profesor Zatoński był jednym z inicjatorów, ja sam uczestniczyłem kilka razy wspólnie z profesorem Zatońskim w Genewie w pracach nad tą konwencją.</u>
          <u xml:id="u-321.4" who="#AndrzejWojtyła">Jeżeli chodzi o pytanie pana posła Hoca, które dotyczy działalności edukacyjnej na rzecz ograniczenia palenia tytoniu wśród dzieci i młodzieży, to chciałbym powiedzieć, że tutaj wspominano o trzecim celu strategicznym Narodowego Programu Zdrowia, a program dotyczący polityki zdrowotnej i społeczno-ekonomicznej prowadzącej do zmniejszenia konsumpcji tytoniu jest jakby wypełnieniem tego trzeciego celu strategicznego. Mieliśmy program, który obowiązywał w latach 1997–2001, 2002–2006, w tej chwili pracujemy nad programem na następne pięciolecie. Jeżeli chodzi o dzieci i młodzież, to realizatorem tej części programu dotyczącej dzieci i młodzieży jest Ministerstwo Zdrowia wspólnie z ministrem edukacji narodowej.</u>
          <u xml:id="u-321.5" who="#AndrzejWojtyła">Jeżeli chodzi o udział w konwencji, i pani poseł Wiśniewska, i pani poseł Fabisiak postulują, ażeby całkowicie zakazać palenia tytoniu w miejscach publicznych. Byłem sprawozdawcą nowelizacji tej ustawy w 1999 r. Myśmy tam postulowali, ażeby zakazać palenia tytoniu w miejscach publicznych. Niestety wtedy w trakcie głosowania na sali plenarnej ta poprawka nie przeszła i w związku z tym w tej chwili ona nie obowiązuje. Obecnie z polecenia pana ministra Religi przeanalizowaliśmy stan prawny, mamy raport pod tytułem „Zagrożenie chorobami odtytoniowymi” i przymierzamy się do tego, ażeby w tym punkcie znowelizować ustawę.</u>
          <u xml:id="u-321.6" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
          <u xml:id="u-321.7" who="#AndrzejWojtyła">Pani poseł Fabisiak pyta, dlaczego jest tak źle. A ja odpowiadam, że nie jest tak źle, jak by nam się wydawało, pani poseł, ponieważ palenie tytoniu jest zjawiskiem kulturowym. Zgadzam się, że w niektórych stanach w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej jest tak, że jest moda na niepalenie i to jest najlepszy sposób na to, żeby odzwyczaić się od palenia. Jeżeli nie można nigdzie palić, tylko w klatkach na ulicy, gdzie oglądają człowieka jak coś gorszego, to człowiek przestaje palić. Ale chciałbym dać przykład Waszyngtonu i obszaru za Potomakiem w Wirginii. W Wirginii jest silne parcie producentów tytoniu i tam jest reklama, dostęp do tytoniu jest o wiele szerszy i tytoń, papierosy są o wiele tańsze aniżeli w Waszyngtonie, gdzie to lobby tytoniowe jest słabsze. I w Polsce również przy uchwalaniu ustawy tytoniowej czy antytytoniowej, jak byśmy to nazwali, z takimi zjawiskami mamy do czynienia.</u>
          <u xml:id="u-321.8" who="#AndrzejWojtyła">Ja uważam, że ta ustawa, która została znowelizowana w 1999 r., jest ustawą, która jest naszym sukcesem. Ona jest jedną z najlepszych ustaw w Europie i jeżeli chodzi o efekty naszych działań na rzecz walki z paleniem tytoniu, to te efekty są statystycznie bardzo dobre. W 1990 r. spalaliśmy 100 mld papierosów, w 2000 r. już 80 mld papierosów. Nastąpił spadek - wśród mężczyzn, którzy palili tytoń, z 52% w 1990 r. do 43% w roku 2000, a wśród kobiet z 40% do 30% w grupie 20–39 lat. Jeżeli chodzi o dynamikę spadku, to jest to dynamika jedna z największych na świecie. To publikatory organizacji międzynarodowych zajmujących się zdrowiem podkreślają i to jest sukces nasz, polski, jak również sukces pana profesora Zatońskiego, który jest liderem na świecie, jeżeli chodzi o walkę z paleniem tytoniu. Trzeba jednak wziąć pod uwagę fakt, że sytuacja wśród młodzieży nie jest taka dobra i ona nie dotyczy tylko palenia tytoniu, ale dotyczy alkoholu, a także narkotyków. Zwłaszcza wśród dziewcząt, i to dotyczy również alkoholu. Częstość palenia przez dziewczęta trzynastoletnie w ostatnich latach wzrosła o 10%, przez dziewczęta piętnastoletnie - o 28%.</u>
          <u xml:id="u-321.9" who="#AndrzejWojtyła">Nie było pytania o podatek akcyzowy od wyrobów tytoniowych, a myślę, że trzeba o tym wspomnieć. Trzeba powiedzieć również o zjawisku, które przez posłów nie było poruszane, a ja być może o tym wiem i to obserwuję, bo się zajmuję tym problemem zdrowia publicznego. Chodzi o palenie tytoniu z tzw. skrętów. Od dłuższego czasu obserwuje się, że sprzedawany jest o wiele tańszy tytoń i specjalne maszynki do sporządzania skrętów. Co prawda ten tytoń do niedawna był o wiele tańszy aniżeli tytoń w papierosach i często biedniejsze warstwy społeczne korzystały z takiego sposobu robienia papierosów do palenia, ostatnia nowelizacja rozporządzenia dotycząca akcyzy na papierosy spowodowała wzrost akcyzy na papierosy gotowe dwa czy trzy tygodnie temu - z 68 zł do 75 zł wzrosła stawka kwotowa, a procentowa do 31%, bo są dwie stawki akcyzy na papierosy. Jeżeli chodzi o tytoń do skręcenia papierosów, to też wzrosła jego cena z 46 zł za kilogram nawet do 52 zł, tj. z 19% do 21%. Zarówno więc na tytoń do skrętów, jak i tytoń papierosowy wzrosła akcyza. Uważamy, że ta akcyza powinna być jeszcze wyższa i będziemy występowali z taką sugestią jako Ministerstwo Zdrowia. Ale uważam, że to jest już duży sukces, że udało nam się jako rządowi w tym roku wprowadzić wyższe stawki akcyzy na tytoń w różnych postaciach. Chciałbym powiedzieć, że jednym z najważniejszych czynników, który ogranicza używanie zarówno alkoholu, jak i narkotyków i tytoniu, jest cena.</u>
          <u xml:id="u-321.10" who="#AndrzejWojtyła">Innym problemem, który tutaj był poruszany, jest kontrabanda, przemyt. Badamy jako Ministerstwo Zdrowia to zjawisko. Ono jest może bardziej powszechne na naszej granicy wschodniej, bo jest duża różnica cenowa między papierosami w krajach leżących za naszą granicą wschodnią i w Polsce. Według naszych badań, które są trudnymi badaniami, badaniami zjawisk trudnych do uchwycenia, mniej więcej 2% procent Polaków pali papierosy, na których umieszczone są zagraniczne ostrzeżenia, a kolejne 2% takie, które nie posiadają żadnych ostrzeżeń, a to wskazuje, że są to papierosy z przemytu. Można dyskutować, czy to jest szersze zjawisko, czy występujące na taką skalę, jaką obserwujemy, ale ocenia się, że w przygranicznych regionach Polski 7% mieszkańców pali papierosy z zagranicznymi ostrzeżeniami i 9% bez ostrzeżeń, a to znaczy że 16% papierosów pochodzi z przemytu. Jest to rzecz nietrudna do przewidzenia, jeżeli bowiem występują duże różnice cenowe, to przemyt się odbywa, i dlatego dla nas ważne jest podpisanie tej konwencji.</u>
          <u xml:id="u-321.11" who="#AndrzejWojtyła">W lutym odbywa się posiedzenie robocze konwencji i jako Polska będziemy uczestniczyli w nim jako obserwator, ponieważ żeśmy nie ratyfikowali tej konwencji. Z Unii Europejskiej dotychczas cztery kraje jej nie ratyfikowały, w całej Europie łącznie - dwadzieścia dwa. Rosja np. jej nie ratyfikowała, Ukraina nie ratyfikowała. A też m. in. same Stany Zjednoczone też tej konwencji jeszcze nie ratyfikowały. W naszym imieniu całą politykę dotyczącą tej konwencji reprezentuje Unia Europejska, ale nasze uczestnictwo w tej konwencji jakby wzmacnia głos Unii Europejskiej, ponieważ bylibyśmy dodatkowym krajem, który będzie uczestniczył w konwencji na prawach członka, a nie obserwatora.</u>
          <u xml:id="u-321.12" who="#AndrzejWojtyła">Chciałbym podziękować i Panu Marszałkowi, i Wysokiej Izbie za to, że w tej kadencji tak szybko pracowano nad tą konwencją. Sam będę uczestniczył z prof. Zatońskim w grupie roboczej w lutym i będziemy mogli się pochwalić tym, że już Polska prawie że ratyfikowała tę konwencję. Dziękuję bardzo wszystkim za to, że w tak krótkim czasie i w tak szybkim tempie Wysoka Izba pracuje nad tą konwencją. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-321.13" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-322">
          <u xml:id="u-322.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-322.1" who="#WojciechOlejniczak">Zamykam dyskusję.</u>
          <u xml:id="u-322.2" who="#WojciechOlejniczak">Do trzeciego czytania projektu ustawy przystąpimy na następnym posiedzeniu.</u>
          <u xml:id="u-322.3" who="#WojciechOlejniczak">Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 31. porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych o rządowym projekcie ustawy o likwidacji Rządowego Centrum Studiów Strategicznych (druki nr 172 i 250).</u>
          <u xml:id="u-322.4" who="#WojciechOlejniczak">Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji pana posła Andrzeja Derę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-323">
          <u xml:id="u-323.0" who="#AndrzejDera">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Mam zaszczyt w imieniu Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych złożyć sprawozdanie o rządowym projekcie ustawy o likwidacji Rządowego Centrum Studiów Strategicznych (druk nr 172).</u>
          <u xml:id="u-323.1" who="#AndrzejDera">Sejm na 6. posiedzeniu w dniu 29 grudnia 2005 r. skierował powyższy projekt ustawy do Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych w celu rozpatrzenia.</u>
          <u xml:id="u-323.2" who="#AndrzejDera">Komisja Administracji i Spraw Wewnętrznych rozpatrywała ten projekt w dniach 11. i 24. stycznia. Powołała także specjalną podkomisję, której miałem zaszczyt przewodniczyć, do rozpatrzenia tego projektu ustawy. Do najistotniejszych zmian, które w wyniku tych prac zostały wprowadzone do projektu ustawy, trzeba przede wszystkim zaliczyć zmianę terminu. Otóż komisja uznała, że wydłużenie terminu pozwoli na spokojne przeprowadzenie prac legislacyjnych w parlamencie, w związku z powyższym zmieniono datę de facto likwidacji Rządowego Centrum Studiów Strategicznych na dzień 31 marca 2006 r. Ponadto wprowadzono szereg poprawek o charakterze legislacyjnym, porządkowym i uzupełniono zapisy kompetencyjne w tej ustawie. Do najistotniejszych jej ustaleń trzeba zaliczyć art. 2, który stanowi, że zadania i kompetencje wymienione w art. 2 stają się zadaniami, które realizuje z upoważnienia prezesa Rady Ministrów Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. Niewymienione w art. 2 zadania i kompetencje będą wykonywane przez ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego. Poza tym wszystkie należności i zobowiązania stają się z dniem 1 kwietnia należnościami i zobowiązaniami urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego, oczywiście z wyjątkiem należności i zobowiązań z zakresu zadań wymienionych w art. 2, które stają się zobowiązaniami i należnościami Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. To samo rozwiązanie dotyczy praw i obowiązków wynikających z umów i porozumień zawartych przez centrum.</u>
          <u xml:id="u-323.3" who="#AndrzejDera">I ostatnie ważne rozstrzygnięcie w tej ustawie dotyczy pracowników. Pracownicy centrum stają się z dniem 1 kwietnia pracownikami Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, z wyjątkiem pracowników wykonujących inne zadania, niż wymienione w art. 2, którzy stają się z tym dniem pracownikami urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego. Dyrektor generalny centrum w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia ustawy jest obowiązany zawiadomić o tym na piśmie pracowników. Stosunki pracy z pracownikami wygasają po upływie trzech miesięcy od dnia przejścia do nowego pracodawcy. To są główne ustalenia tej ustawy.</u>
          <u xml:id="u-323.4" who="#AndrzejDera">Komisja jednogłośnie przyjęła proponowany projekt po poprawkach i w jej imieniu wnoszę, aby Wysoki Sejm uchwalił załączony projekt ustawy. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-324">
          <u xml:id="u-324.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-324.1" who="#WojciechOlejniczak">Sejm podjął decyzję o wysłuchaniu w dyskusji nad tym punktem porządku dziennego 5-minutowych oświadczeń w imieniu klubów.</u>
          <u xml:id="u-324.2" who="#WojciechOlejniczak">Otwieram dyskusję.</u>
          <u xml:id="u-324.3" who="#WojciechOlejniczak">Proszę o zabranie głosu posła Dawida Jackiewicza, Prawo i Sprawiedliwość.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-325">
          <u xml:id="u-325.0" who="#DawidJackiewicz">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość chcę poinformować Wysoką Izbę o stanowisku klubu PIS w odniesieniu do projektu ustawy o likwidacji Rządowego Centrum Studiów Strategicznych oraz poprawek zgłoszonych do tego projektu, a wypracowanych w trakcie prac specjalnie do tego celu powołanej podkomisji.</u>
          <u xml:id="u-325.1" who="#DawidJackiewicz">Po pierwsze, chcę powiedzieć, że stanowisko klubu Prawa i Sprawiedliwości w tej sprawie nie uległo zmianie i zdecydowanie, konsekwentnie popieramy działania rządu premiera Kazimierza Marcinkiewicza zmierzające do przebudowy, naprawy państwa oraz działania dające oszczędności w funkcjonowaniu administracji państwowej. Jesteśmy przekonani, że likwidacja Rządowego Centrum Studiów Strategicznych jest właśnie krokiem w kierunku budowania państwa taniego i sprawnego. Będziemy popierali także kolejne działania tego typu podejmowane przez rząd i zmierzające do likwidacji tych urzędów, których funkcjonowanie jest nieefektywne, nieekonomiczne, niepotrzebne, a często pochłaniające niewspółmiernie duże środki w stosunku do efektów pracy.</u>
          <u xml:id="u-325.2" who="#DawidJackiewicz">Likwidacja Rządowego Centrum Studiów Strategicznych i przekazanie określonych zadań i kompetencji tej jednostki innym organom administracji rządowej zabezpieczają zarówno realizację zadań w zakresie programowania strategicznego oraz prognozowania rozwoju gospodarczego i społecznego, bo zadania te byłyby odtąd wypełniane przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów oraz Ministerstwo Rozwoju Regionalnego, jak również zabezpieczałyby miejsca pracy dla dotychczasowych pracowników Rządowego Centrum Studiów Strategicznych.</u>
          <u xml:id="u-325.3" who="#DawidJackiewicz">Po drugie, szanowni państwo, chciałbym powiedzieć, że jest to projekt, nad którym pracowaliśmy w atmosferze dużego zrozumienia, i cieszy mnie to bardzo, że w trakcie tych prac projekt ten nie wzbudził szczególnych kontrowersji natury politycznej i merytorycznej, a prace podkomisji skupiły się przede wszystkim na poprawkach natury legislacyjnej, porządkowej, w szczególności dotyczyły one uściślenia terminologii i terminu wejścia w życie. To pozwala mi ufać, że projekt ten ma szansę uzyskać poparcie Wysokiej Izby w trakcie głosowania, o co zresztą będziemy w imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość wnosili przed głosowaniem. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-325.4" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-326">
          <u xml:id="u-326.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-326.1" who="#WojciechOlejniczak">Głos zabierze poseł Tomasz Szczypiński, Platforma Obywatelska.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-327">
          <u xml:id="u-327.0" who="#TomaszSzczypiński">Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mamy do czynienia ze sprawozdaniem komisji, które zawiera projekt ustawy o likwidacji Rządowego Centrum Studiów Strategicznych, przy czym, jak wspomniał poseł sprawozdawca, w zasadzie zmian istotnych podczas pracy w komisji nie wprowadzono. Zmieniono datę likwidacji, doprecyzowano niektóre rzeczy w wielu artykułach, szczególnie w art. 5, gdzie mówimy o zmianie w ustawie o działach. Są dość istotne zmiany w art. 23a, gdzie w dziale „rozwój regionalny” definiuje się w bardziej precyzyjny sposób szereg elementów, dodając między innymi w pkt 8 zarządzanie funduszami spójności, nie tylko wskazanymi wcześniej w projekcie sektorowymi programami operacyjnymi. Dopisano jeden punkt związany z nadzorowaniem wykonywania i rozliczania zawartych kontraktów wojewódzkich. Tego typu zmiany nastąpiły. Natomiast nie ma żadnej rewolucji w tym projekcie. Jak wiemy, ten projekt ma jakby dwa rozwiązania: po pierwsze, przekazuje do Kancelarii Prezesa Rady Ministrów pewne zadania, o czym tu była mowa, i po drugie, dość istotnie zwiększa kompetencje i zakres spraw, które są zawarte w dziale „rozwój regionalny”.</u>
          <u xml:id="u-327.1" who="#TomaszSzczypiński">Ten dokument, który jest przedmiotem naszej debaty, w naszym przekonaniu nie spełnia naszych oczekiwań do końca. My chcieliśmy - ja o tym mówiłem podczas pierwszego czytania - aby przy okazji tej zmiany w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów nie tylko mówić o skutkach społeczno-gospodarczych projektowanych regulacji, nie tylko opracować takie oceny OSR-ów, tylko żeby spróbować pewien system OSR-ów zbudować, m.in. wprowadzić tego typu rozwiązania, przy których przy wstępnych projektach negatywne opinie odnośnie do oceny skutków regulacji mogły hamować cały proces legislacyjny, żeby to nie była tylko jedna z wielu opinii, ale żeby ten system OSR-ów był mocno zakorzeniony przy okazji tej zmiany. Ja o tym mówiłem w pierwszym czytaniu. Nie było tego typu woli i inicjatywy rządowej, trudno nam na tym etapie wprowadzać własne rozwiązania. To jednak jest problem elementów zarządzania, takiego czy innego modelu. Oczywiście zmiana sama w sobie jest być może z punktu widzenia zarządzania zarówno tym całym działem rozwoju regionalnego, jak i tych elementów, które przychodzą do kancelarii premiera ważna, ale na pewno nie aż tak ważna, jak mój przedmówca w imieniu klubu Prawa i Sprawiedliwości powiedział, ponieważ te wielkie słowa o tanim państwie, o ogromnych oszczędnościach akurat w tym przypadku nie mają zastosowania. Wspomnę tu fragment z uzasadnienia do projektu ustawy, gdzie na str. 3 jest napisane tak: „Wejście w życie projektu ustawy nie spowoduje konieczności poniesienia dodatkowych wydatków z budżetu państwa”. Natomiast docelowo przewiduje się może połowę kosztów, które idą na rządowe centrum, tj. 10 mln w skali roku. Tak że ja tylko mówię o tym, aby znać proporcje w tym wystąpieniu. Mówmy oczywiście o pewnych innych korzyściach, jeżeli one mają mieć miejsce, dotyczących właśnie sprawności zarządzania. Niestety, brak tu w naszym odczuciu tego systemu oceny skutków regulacji.</u>
          <u xml:id="u-327.2" who="#TomaszSzczypiński">Zwiększenie zakresu zadań Ministerstwa Rozwoju Regionalnego, uspójnienie być może monitorowania, wykonywania chociażby programów spójności, programów operacyjnych to są pewne plusy, które widzimy w tym rozwiązaniu, ale jest prośba o zachowanie proporcji, jeśli chodzi o radykalność tych zmian.</u>
          <u xml:id="u-327.3" who="#TomaszSzczypiński">Tak że, kończąc, chcę powiedzieć, że nie jest to projekt ustawy, który nas satysfakcjonuje, ale uważamy, że metoda organizacji pracy w dużym stopniu zależy od tych, którzy tę władzę sprawują i tę pracę wykonują, i tego typu rozwiązania tu przewidziane nie są z tego punktu widzenia złe. Natomiast dobrze byłoby, aby przymierzyć się do nowych zmian. Dlaczego? Dlatego że nie tylko trzeba stworzyć ten system oceny skutków regulacji, ale również w tym kontekście zadania wynikające z ustawy o działalności lobbingowej - ona wchodzi w marcu - te harmonogramy, które muszą być ogłaszane, te elementy udziału, oceny i analiz, które w procesie legislacyjnym już na szczeblu Rady Ministrów i Kancelarii Prezesa Rady Ministrów będzie występowały, powinny mieć swoje docelowe odbicie w takim systemie, czego w tym projekcie nie znaleźliśmy. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-328">
          <u xml:id="u-328.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-328.1" who="#WojciechOlejniczak">Głos zabierze poseł Krzysztof Sikora, Samoobrona.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-329">
          <u xml:id="u-329.0" who="#KrzysztofSikora">Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt przedstawić w imieniu Klubu Parlamentarnego Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej stanowisko dotyczące sprawozdania Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych w przedmiocie projektu ustawy o likwidacji Rządowego Centrum Studiów Strategicznych.</u>
          <u xml:id="u-329.1" who="#KrzysztofSikora">Zmiany zaproponowane podczas prac powołanej w tym celu podkomisji nadzwyczajnej, zawarte w art. 1, dotyczą zmiany terminu likwidacji Rządowego Centrum Studiów Strategicznych. W pierwotnej wersji powyższym terminem była data 28 lutego 2006 r., natomiast w przedłożonym sprawozdaniu zaproponowanym terminem likwidacji jest 31 marca 2006 r.</u>
          <u xml:id="u-329.2" who="#KrzysztofSikora">W art. 5 projektu ustawy dodany został pkt 11 mówiący, iż w art. 23a ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej do zadań działu „rozwój regionalny” należeć będzie także nadzorowanie wykonania i rozliczenia zawartych kontraktów wojewódzkich. Ponadto, zgodnie z pierwotnym projektem, dział „rozwój regionalny” będzie się zajmował również opracowywaniem projektów strategii rozwoju kraju, opracowywaniem dokumentów programowych z zakresu społeczno-gospodarczego rozwoju kraju, w szczególności będących podstawą do pozyskiwania środków rozwojowych z Unii Europejskiej, przygotowywaniem koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju wraz z prognozą oddziaływania na środowisko, analizowaniem zgodności rządowych programów krótko- i średniookresowych z programami strategicznymi, zarządzaniem sektorowymi programami operacyjnymi, z wyjątkiem programów dotyczących obszarów wiejskich i rybołówstwa, koordynowaniem opracowywania przez samorządy województw regionalnych programów operacyjnych oraz współpracą z jednostkami samorządu terytorialnego i organizacjami je zrzeszającymi.</u>
          <u xml:id="u-329.3" who="#KrzysztofSikora">Kolejna zmiana przyjęta przez komisję, dotycząca art. 9 projektu ustawy, wprowadza czytelniejszy podział dotyczący zarówno przejęcia należności i zobowiązań, jak i praw i obowiązków wynikających z umów i porozumień zawartych przez centrum. Podział powyższy obejmuje także sprawy wszczęte i niezakończone. Z dniem 1 kwietnia 2006 r. obowiązki i zobowiązania centrum przejmuje urząd obsługujący ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego oraz w zakresie sporządzania ocen skutków społeczno-gospodarczych projektowanych regulacji, opracowania ocen międzynarodowych uwarunkowań sytuacji kraju oraz długofalowych koncepcji polityki zagranicznej, opracowania ocen funkcjonalności struktur państwa i sprawności ich działania, a także przygotowywania innych analiz, prognoz, koncepcji, programów i ocen, zleconych przez prezesa Rady Ministrów.</u>
          <u xml:id="u-329.4" who="#KrzysztofSikora">Kompetencje urzędu ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego dotyczyć będą kwestii przejętych przez urząd kompetencji centrum, nieprzekazanych w art. 2 do kompetencji Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, czyli oprócz wskazanych już zadań należących do działu: Rozwój regionalny przede wszystkim przygotowywania prognoz oraz długookresowych strategicznych programów rozwoju gospodarczego i społecznego, przygotowywania koncepcji i programów polityki zagospodarowania przestrzennego kraju oraz długofalowych strategii rozwoju regionalnego kraju, analizowania zgodności przebiegu realizacji programów krótkookresowych i średniookresowych ze strategicznymi programami długookresowymi oraz opracowywania informacji o stwierdzonych niezgodnościach, analizowania zgodności przebiegu realizacji programów wojewódzkich z Narodową Strategią Rozwoju Regionalnego i Długofalową Strategią Rozwoju Regionalnego Kraju, opracowywania informacji o stwierdzonych niezgodnościach oraz sporządzania ocen skutków społeczno-gospodarczych projektowanych regulacji.</u>
          <u xml:id="u-329.5" who="#KrzysztofSikora">Słuszną koncepcją zaproponowaną w projekcie jest przekazanie właściwości koordynowania zgodności planów zagospodarowania przestrzennego województw z koncepcją przestrzennego zagospodarowania kraju ministrowi właściwemu do spraw budownictwa. Ten sam minister w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego będzie prowadził współpracę transgraniczną i przygraniczną w zakresie zagospodarowania przestrzennego oraz będzie przygotowywał okresowe raporty o stanie zagospodarowania przestrzennego kraju.</u>
          <u xml:id="u-329.6" who="#KrzysztofSikora">Zgodnie z art. 11 projektu ustawy pracownicy centrum z dniem 1 kwietnia 2006 r. staną się pracownikami Kancelarii Prezesa Rady Ministrów lub urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego. W przypadku niezaproponowania w ciągu 3 miesięcy od dnia przejścia do nowego pracodawcy nowych warunków pracy i płacy stosunek pracy wygasa.</u>
          <u xml:id="u-329.7" who="#KrzysztofSikora">Zaznaczyć należy, iż przedmiot projektowanej regulacji nie jest objęty zakresem prawa Unii Europejskiej, a szerokie uprawnienia ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego umożliwią mu prowadzenie kompleksowej polityki w zakresie rozwoju regionalnego.</u>
          <u xml:id="u-329.8" who="#KrzysztofSikora">Kolejną kwestią wartą podkreślenia jest sprawa oszczędności budżetu spowodowanych likwidacją centrum. W ustawie budżetowej wydatki na centrum wynoszą ok. 10 mln zł. Zaznaczyć należy, że funkcjonowanie powyższej jednostki przez okres 3 miesięcy tego roku oraz koszty likwidacji znacznie zmniejszą kwotę, którą uda się zaoszczędzić, jednakże pamiętać należy o latach przyszłych, gdy zaoszczędzone zostaną każdego roku kwoty w wysokości ok. 10 mln zł.</u>
          <u xml:id="u-329.9" who="#KrzysztofSikora">Wprowadzone zmiany wpłynęły korzystnie na całokształt projektowanego aktu prawnego, dlatego Klub Parlamentarny Samoobrona Rzeczypospolitej Polskiej poprze powyższy projekt ustawy o likwidacji Rządowego Centrum Studiów Strategicznych. Dziękuję za uwagę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-330">
          <u xml:id="u-330.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-330.1" who="#WojciechOlejniczak">Głos zabierze poseł Kazimierz Chrzanowski, Sojusz Lewicy Demokratycznej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-331">
          <u xml:id="u-331.0" who="#KazimierzChrzanowski">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Stanowisko Sojuszu Lewicy Demokratycznej, które mam zaszczyt przedstawić, w sprawie likwidacji Rządowego Centrum Studiów Strategicznych nie ulega zmianie od czasu pierwszego czytania. Jesteśmy przeciwni projektowi ustawy zawartemu w druku nr 250. Uważamy, że z tej likwidacji nie będzie ani oszczędności, ani pożytku. Szerzej mówiłem o tym w pierwszym czytaniu.</u>
          <u xml:id="u-331.1" who="#KazimierzChrzanowski">Problem polega na tym, że trudno zgłaszać poprawki do innego usytuowania, rozbicia zadań na poszczególne ministerstwa, w związku z tym uważamy, że likwidacja jedynego ośrodka rządowego, który ma za zadanie zajmować się kompleksowo długookresową perspektywą gospodarki, może spowodować niebezpieczne skutki w przyszłości. Polsce, jak każdemu nowoczesnemu krajowi, potrzebna jest publiczna instytucja, która zajmowałaby się rozpoznawaniem wyzwań społecznych i gospodarczych. Właściwe wypełnianie tego zadania stanowi niezbędny warunek tworzenia strategii rozwoju koniecznej do kształtowania polityki gospodarczej. W wielu krajach europejskich następuje wzmocnienie agend rządu, a także instytucji pozarządowych zajmujących się planowaniem strategicznym.</u>
          <u xml:id="u-331.2" who="#KazimierzChrzanowski">W poprzedniej kadencji rząd przedstawił propozycję zmian i przekształcenia obecnego rządowego centrum w centrum narodowe bez zwiększania nakładów finansowych. Przypomnę, klub Prawo i Sprawiedliwość był wtedy przeciw, ale nie z powodów merytorycznych. Nie podobało się, że wpływ na władzę tego nowego centrum będą mieć poprzedni rząd i poprzedni prezydent. Obecny projekt zakłada likwidację instytucji, a nie zaprzestanie wykonywania zadań, które były jej przypisane. Oznacza to, że w innych miejscach administracji rządowej trzeba będzie zatrudnić nowych ludzi, ponieść nowe koszty. Tak więc zobaczymy po czasie, czy przewidywane oszczędności zostaną dokonane. Zadania te zostaną rozproszone i zdominowane przez bieżące problemy gospodarcze.</u>
          <u xml:id="u-331.3" who="#KazimierzChrzanowski">Przeciw propozycji likwidującej rządowe centrum występują też środowiska naukowe. Jako przykład można podać stanowisko Prezydium Komitetu Prognoz Polskiej Akademii Nauk Polska 2000 Plus, przesłane na ręce pana premiera, którego fragment pozwolę sobie zacytować: Bez długookresowej strategii rząd zawsze staje się zbiorem resortów o niespójnych celach. Tylko strategia długookresowa może stworzyć skuteczną płaszczyznę koordynacji działań krótkookresowych. Konieczna jest nie likwidacja centrum, ale jego przeorganizowanie w dostosowaniu do potrzeb działania na wspólnym rynku europejskim. Chodzi nie o powrót do planowania centralnego, ale o stworzenie nowego systemu planowania strategicznego, przyjaznego rynkowi i wspomagającego działania mechanizmów rynkowych.</u>
          <u xml:id="u-331.4" who="#KazimierzChrzanowski">Zdaniem Sojuszu Lewicy Demokratycznej rząd powinien przedstawić projekt ustawy, który będzie przekształcał Rządowe Centrum Studiów Strategicznych w publiczną instytucję służącą państwu i społeczeństwu, a nie ją likwidował. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-332">
          <u xml:id="u-332.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-332.1" who="#WojciechOlejniczak">Głos zabierze poseł Marek Kawa, Liga Polskich Rodzin.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-333">
          <u xml:id="u-333.0" who="#MarekKawa">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt przedstawić stanowisko Klubu Parlamentarnego Liga Polskich Rodzin w kwestii sprawozdania komisji o projekcie ustawy o likwidacji Rządowego Centrum Studiów Strategicznych. Klub Parlamentarny Liga Polskich Rodzin pozytywnie ocenia pracę komisji w tym zakresie. Uważamy, że zaproponowane przez komisję przesunięcie terminu rozwiązania Rządowego Centrum Studiów Strategicznych o miesiąc jest jak najbardziej zasadne z uwagi na poślizg czasowy spowodowany po części ostatnimi wypadkami w Wysokiej Izbie. Również pozostałe wprowadzone przez komisję poprawki uznajemy za ważne i uzasadnione.</u>
          <u xml:id="u-333.1" who="#MarekKawa">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Parlamentarny LPR z uwagą będzie się przyglądał realizacji postanowień ustawy. W szczególności interesuje nas kwestia myślenia strategicznego o państwie. Mam nadzieję, że wraz z likwidacją centrum i przeniesieniem jego uprawnień do Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i Ministerstwa Rozwoju Regionalnego nie zabraknie w naszym państwie analizy strategicznej, nie zabraknie myślenia długofalowego, wybiegającego wiele lat w przyszłość. Często bowiem dzieje się tak, że poprzez przeniesienie ważnych zadań do urzędu zajmującego się innymi kwestiami tak naprawdę ważne zadania zostają zepchnięte na dalszy plan i rażąco zaniedbane. Dlatego zwrócimy na tę kwestię szczególną uwagę.</u>
          <u xml:id="u-333.2" who="#MarekKawa">Stojąc na stanowisku, że do realizacji określonego celu polityki państwa nie zawsze konieczny jest osobny urząd, zgadzamy się z założeniami ustawy o likwidacji RCSS, przyjmując to jako jeden z elementów realizacji programu „Tanie państwo”, przypomnę, programu Prawa i Sprawiedliwości. Niemniej z niecierpliwością czekamy na kolejne elementy tego programu, przynoszące większe niż w tym przypadku oszczędności. Czekamy na projekty poważnie konsolidujące finanse publiczne, a nie tylko takie projekty jak projekt dotyczący RCSS.</u>
          <u xml:id="u-333.3" who="#MarekKawa">Reasumując, Klub Parlamentarny Liga Polskich Rodzin akceptuje sprawozdanie komisji i opowiada się za skierowaniem przedmiotowego projektu ustawy do trzeciego czytania. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-333.4" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-334">
          <u xml:id="u-334.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-334.1" who="#komentarz">(Poseł Dawid Jackiewicz: Sprostowanie.)</u>
          <u xml:id="u-334.2" who="#WojciechOlejniczak">Panie pośle, za chwilę pan poseł będzie mógł zabrać głos. Może skończmy i wtedy pan poseł podsumuje i będzie też mógł odnieść się szerzej.</u>
          <u xml:id="u-334.3" who="#WojciechOlejniczak">Bardzo proszę panią poseł Krystynę Ozgę, Polskie Stronnictwo Ludowe.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-335">
          <u xml:id="u-335.0" who="#KrystynaOzga">Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu Parlamentarnego Polskie Stronnictwo Ludowe mam zaszczyt przedstawić stanowisko w debacie nad sprawozdaniem Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych o rządowym projekcie ustawy o likwidacji Rządowego Centrum Studiów Strategicznych.</u>
          <u xml:id="u-335.1" who="#KrystynaOzga">Projekt ustawy, a następnie sprawozdanie nadzwyczajnej podkomisji, przyjęte przez Komisję Administracji i Spraw Wewnętrznych, zakładają likwidację z dniem 31 marca 2006 r. Rządowego Centrum Studiów Strategicznych, działającego przy prezesie Rady Ministrów, oraz z dniem 1 kwietnia 2006 r. przekazanie określonych zadań i kompetencji tej państwowej jednostki organizacyjnej innym organom administracji rządowej. To była jedna istotna zmiana zaproponowana podczas prac podkomisji, a następnie zaaprobowana przez komisję.</u>
          <u xml:id="u-335.2" who="#KrystynaOzga">Panie Marszałku! Panowie Posłowie! Klub Parlamentarny Polskiego Stronnictwa Ludowego nie ukrywa zdziwienia, że nowelizacja ta przebiega w takim pośpiechu. Przypomnijmy, że projekt rządowy został skierowany do laski marszałkowskiej 21 grudnia 2005 r.</u>
          <u xml:id="u-335.3" who="#KrystynaOzga">Zadajemy sobie również pytanie, czy likwidacja Rządowego Centrum Studiów Strategicznych oraz przekazanie określonych zadań i kompetencji tej jednostki innym organom administracji rządowej stworzy faktycznie podstawy do stworzenia taniej, efektywnej i przyjaznej dla obywateli administracji publicznej, tak jak uzasadnia ten projekt wnioskodawca.</u>
          <u xml:id="u-335.4" who="#KrystynaOzga">Kontrowersyjne jest to, że jedyny organ rządu mający za zadanie zajmowanie się w sposób kompleksowy długookresową perspektywą gospodarki likwiduje się bez stworzenia alternatywnego odpowiednika. Widzimy pełne uzasadnienie dla głębokich zmian profilu i metod działania tej instytucji, tak, aby realizowane zadania stanowiły niezbędny warunek tworzenia długookresowej strategii rozwoju kraju, koniecznej dla kształtowania polityki gospodarczej i społecznej o wymiarze wieloletnim.</u>
          <u xml:id="u-335.5" who="#KrystynaOzga">W dobrze zorganizowanych państwach takie ośrodki funkcjonują i są źródłem sukcesu wielu krajów, na przykład: w Irlandii, Finlandii, Francji, Szwecji. Przykłady tych państw wskazują, że decyzja o likwidacji centrum jest w sprzeczności z koniecznością zdynamizowania rozwoju gospodarki i zapewnienia krajowi postępu cywilizacyjnego. Łączenie myśli politycznych, naukowych z długofalowym myśleniem strategicznym powinno mieć wpływ na wprowadzanie reform dopracowanych, przewidywalnych w skutkach. Niestety, coraz częściej mamy do czynienia z pośpiechem, tworzeniem prawa na kolanie, wprowadzaniem reform gorszych od stanu aktualnego. Przykładem na to w ostatnich latach może być służba zdrowia. W państwie winien być ośrodek, który zgodnie z aktualnym stanem państwa i uwarunkowaniami społeczno-gospodarczymi, bez nacisków politycznych, będzie przygotowywał obiektywne analizy dotyczące między innymi funkcjonowania struktur państwa, długofalowej polityki zagranicznej i wizji państwa za 10–20 lat itp. Na takie pytania nie odpowie nam dzisiaj nikt. Jeżeli nie będzie miejsca na wypracowywanie spójnej strategii rozwoju państwa, to nie wróży to dobrze przedsiębiorcom, gospodarce i Polsce.</u>
          <u xml:id="u-335.6" who="#KrystynaOzga">Zastosowana metoda likwidacji RCSS i przekazania zadań, w sposób rozproszony, do kilku ministerstw, budzi wątpliwości Klubu Parlamentarnego Polskiego Stronnictwa Ludowego. Uważamy, że lepszą metodą w tej sytuacji byłoby poprawianie, a nie likwidowanie.</u>
          <u xml:id="u-335.7" who="#KrystynaOzga">Nie będę omawiała poszczególnych zmian zaproponowanych przez podkomisję i przez komisję, ponieważ poseł sprawozdawca szczegółowo je omawiał i odnosili się do tej kwestii również koledzy posłowie z innych klubów. Dziękuję za uwagę.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-336">
          <u xml:id="u-336.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję bardzo pani poseł.</u>
          <u xml:id="u-336.1" who="#WojciechOlejniczak">Pan poseł w trybie sprostowania. Pan poseł Dawid Jackiewicz, Prawo i Sprawiedliwość.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-337">
          <u xml:id="u-337.0" who="#DawidJackiewicz">Dziękuję bardzo, panie marszałku.</u>
          <u xml:id="u-337.1" who="#DawidJackiewicz">Wysoka Izbo! Panie Ministrze! Czuję się zobowiązany do uściślenia swojej wcześniejszej wypowiedzi, gdyż, jak widzę, poseł Platformy Obywatelskiej, jeden z moich przedmówców, nie do końca zrozumiał tę wypowiedź, nie do końca rozumie, na czym polega autentyczne poszukiwanie oszczędności, a na czym tylko pozorne i fikcyjne. Co prawda, wspomnianego posła Platformy Obywatelskiej nie ma już na sali obrad, nie doczekał do końca dyskusji, w której raczył przecież zabrać głos, ale być może spojrzy w stenogram z dzisiejszego posiedzenia Sejmu i zapozna się z tą wypowiedzią. Liczę na to.</u>
          <u xml:id="u-337.2" who="#DawidJackiewicz">Szanowni Państwo! Przyjęcie tej ustawy o likwidacji Rządowego Centrum Studiów Strategicznych pozwoli uzyskać konkretne i rzeczywiste oszczędności, choć rozumiem, że niewielkie w stosunku do skali wielomiliardowego budżetu. Są to rzeczywiste oszczędności, w przeciwieństwie do tego, co próbowała uzyskać Platforma Obywatelska swoimi poprawkami zgłoszonymi do budżetu, rzekomo w celu poszukiwania oszczędności w funkcjonowaniu państwa. Ich poprawki jedynie psuły i tak już trudny do wykonania budżet, utrudniając tym samym funkcjonowanie administracji państwowej. Jedynym...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-338">
          <u xml:id="u-338.0" who="#WojciechOlejniczak">Panie pośle, pan ocenia kogoś innego, a w tym trybie nie powinien pan tego czynić. Bardzo proszę, żeby pan dokończył swoją wypowiedź i powiedział dokładnie, jakie to oszczędności, jeżeli czegoś zabrakło wcześniej.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-339">
          <u xml:id="u-339.0" who="#DawidJackiewicz">Panie marszałku, już kończę. Chcę tylko pokazać, na czym polega różnica w rozumieniu oszczędności. Jest to niezwykle istotne, ponieważ...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-340">
          <u xml:id="u-340.0" who="#WojciechOlejniczak">Nawet pana rozumiem, tylko...</u>
        </div>
        <div xml:id="div-341">
          <u xml:id="u-341.0" who="#DawidJackiewicz">Jednym z argumentów, dla którego forsujemy tę ustawę i chcemy ją przegłosować, jest właśnie element szukania oszczędności w funkcjonowaniu administracji państwowej. Być może argumentacja, którą podam, pozwoli zrozumieć innym posłom, dlaczego uważamy, że argument oszczędności jest tutaj bardzo istotny i występuje rzeczywiście.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-342">
          <u xml:id="u-342.0" who="#WojciechOlejniczak">Panie pośle, zabiera pan głos w trybie sprostowania, a chce pan wypowiedzieć słowa, które powinny być wypowiedziane w czasie debaty. Prosiłbym w związku z tym, aby pan poseł bardzo skrócił swoją wypowiedź.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-343">
          <u xml:id="u-343.0" who="#DawidJackiewicz">Dobrze, zmierzam do końca. Wypowiem się zdecydowanie w kilku zdaniach, jeśli pan marszałek pozwoli.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-344">
          <u xml:id="u-344.0" who="#WojciechOlejniczak">Proszę bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-345">
          <u xml:id="u-345.0" who="#DawidJackiewicz">Otóż różnica w pojmowaniu oszczędności polega na tym, że Prawo i Sprawiedliwość likwiduje te urzędy, niepotrzebne urzędy, które rzeczywiście pochłaniają środki publiczne. Platforma Obywatelska wnosi o przeniesienie środków z obsługi długu zagranicznego w wysokości 10 mln zł na budowę jednej z dróg w Poznaniu, które to drogi nie są przygotowane, nie ma odpowiedniej dokumentacji dotyczącej ich budowy, a więc te pieniądze nie zostaną wykorzystane w tym roku. Na tym polega oszczędność czy poszukiwanie oszczędności w wydaniu Platformy Obywatelskiej. Warto się nad tym zastanowić. Dziękuję bardzo.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-346">
          <u xml:id="u-346.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję bardzo, panie pośle.</u>
          <u xml:id="u-346.1" who="#WojciechOlejniczak">Bardzo proszę o zabranie głosu podsekretarza stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego pana ministra Jerzego Kwiecińskiego.</u>
        </div>
        <div xml:id="div-347">
          <u xml:id="u-347.0" who="#JerzyKwieciński">Panie Przewodniczący! Wysoka Izbo! Po pierwsze, chciałem podziękować za wszystkie głosy, wypowiedziane opinie w trakcie dyskusji, bo wydaje mi się, że są one wyrazem troski wszystkich klubów o to, żeby te zmiany, które wprowadza rząd, były jak najbardziej właściwe. Natomiast chciałbym podkreślić, że celem niniejszej regulacji jest stworzenie podstaw prawnych do funkcjonowania taniej, efektywnej i przyjaznej dla obywateli administracji publicznej. Takie zresztą założenie przebudowy i realizacji naprawy państwa, m.in. funkcjonowania administracji publicznej, zostało przyjęte przez Radę Ministrów w dniu 10 listopada w programie „Solidarne państwo”. W tym celu proponuje się m.in. likwidację Rządowego Centrum Studiów Strategicznych oraz przekazanie określonych zadań i kompetencji tej państwowej jednostki organizacyjnej innym organom administracji rządowej. Obecnie Rządowe Centrum Studiów Strategicznych realizuje zadania w zakresie programowania strategicznego oraz prognozowania rozwoju gospodarczego i społecznego. Uważamy, że w dotychczasowej formie efekty prac tego rządowego centrum nie były niestety właściwie wykorzystywane w naszej administracji rządowej i dla dobra naszego kraju. Dlatego też te zmiany mają prowadzić do konkretnych oszczędności, a pan poseł Dawid Jackiewicz przytoczył konkretne przykłady świadczące o tym, że takie oszczędności mogą być. Mimo że oszczędności te nie są wielkie w skali całego budżetu państwa, to jednak w skali tej instytucji są one naprawdę duże i jeżeli pomnożymy je przez kilka lat, to dają bardzo konkretne wielkości. Głównym jednak celem, znacznie ważniejszym z punktu widzenia naszego kraju, jest to, że ta zmiana będzie pozwalała na lepsze planowanie w naszym kraju. Dlaczego? Dlatego że najważniejszym instrumentem koordynacji planowania sektorowego jest planowanie wielkoprzestrzenne i długookresowe, a w obecnym kształcie polityka spójności, która jest jedną z polityk Unii Europejskiej, jest również ważną polityką u nas; mamy bowiem na to bardzo duże środki z Unii Europejskiej, w ramach polityki spójności przykłada się teraz coraz większą wagę do kwestii gospodarowania przestrzenią, czego wyrazem jest nadanie współpracy terytorialnej rangi dużego celu, jednego z trzech celów tej polityki w ramach nowej perspektywy przewidzianej na lata 2007–2013. Przekazanie do kompetencji ministra do spraw rozwoju regionalnego spraw związanych z przygotowaniem koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, opracowaniem prognoz oraz średnio- i długookresowych strategicznych programów rozwoju kraju, daje instrumenty do budowy zintegrowanego planowania, opartego na połączonych celach rozwojowych polityki regionalnej i polityki przestrzennej. Więc jeżeli ktoś pyta, jakie są tego korzyści, a takie pytanie zostało zadane przez pana posła Tomasza Szczypińskiego, to w skali kraju to właśnie są największe korzyści - te, które tego daje typu podejście. Daje ono również szansę na uporządkowanie systemu planowania przestrzennego w Polsce i budowę zintegrowanego modelu rozwoju społeczno-gospodarczego kraju.</u>
          <u xml:id="u-347.1" who="#JerzyKwieciński">Może przedstawię państwu opinię, którą wyraził Komitet Przestrzennego Zagospodarowania Kraju Polskiej Akademii Nauk, chyba najbardziej kompetentne grono ekspertów powołanych w tym celu. Powiedziano dokładnie: Naszym zdaniem planowanie wielkoprzestrzenne i długookresowe jest najważniejszym instrumentem koordynacji planowania sektorowego. Jeśli Ministerstwo Rozwoju Regionalnego ma rzeczywiście spełniać rolę koordynującą, to na poziomie opracowywania dokumentów strategicznych niezbędne jest, aby strategiczny dokument, związany z kohezją terytorialną, także był opracowywany w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego. Widać więc wyraźnie, że mamy tutaj jak największe wsparcie.</u>
          <u xml:id="u-347.2" who="#JerzyKwieciński">Zatem nieprawdą jest, że z tego nie będzie korzyści, bo jak wspomniałem, będą to korzyści zarówno finansowe, jak i związane z planowaniem i programowaniem wieloletnim. Widzę, że część wypowiadających się w tej sprawie posłów wyraźnie zaznaczyło - czego wyrazem była wypowiedź pana posła Sikory - że będzie czytelniejszy podział zadań w ramach rządu. I tak faktycznie będzie, dlatego że w ramach nowego podziału obowiązków to właśnie nasze ministerstwo będzie przygotowywało takie dokumenty długookresowe. Pracujemy w tej chwili nad strategią rozwoju kraju na lata 2006–2015, pracujemy nad strategią polityki spójności, która pozwoli na wykorzystanie środków unijnych w ramach perspektywy 2007–2013 itd. Tak że korzyści, które widzimy, na pewno będą większe i wcale nie nastąpi likwidacja jedynego centrum planowania strategicznego, jak powiedział pan poseł Chrzanowski. Fakt, że w jednym miejscu będzie zarówno planowanie strategiczne, jak i koordynacja konkretnych instrumentów finansowych, pozwoli na zintegrowane działanie i na lepsze wykorzystanie zarówno tych instrumentów, jak i środków, które były na to przeznaczone. Bo jednak trzeba z przykrością powiedzieć, że wiele takich dokumentów strategicznych, które do tej pory były przygotowywane przez Rządowe Centrum Studiów Strategicznych, niestety lądowało na półkach, nie były one w praktyce później stosowane. W tej chwili będziemy mieli taką szansę.</u>
          <u xml:id="u-347.3" who="#JerzyKwieciński">Na koniec może odniosę się do zbyt dużego pośpiechu, na który zwróciła uwagę pani poseł Krystyna Ozga. Zależy nam na tym, gdyż chcemy, żeby ten system jak najszybciej zaczął działać. W tej chwili przygotowujemy główne dokumenty strategiczne, na podstawie których będą nam przekazane środki przez Unię Europejską. Dlatego nie możemy czekać i dlatego to dla nas jest tak ważne. I na pewno będzie tu miejsce na wypracowanie strategii rozwoju naszego kraju, bo tym właśnie będziemy się zajmować.</u>
          <u xml:id="u-347.4" who="#JerzyKwieciński">Jeszcze raz dziękuję za udzielenie głosu i święcie wierzę - mówię to w imieniu rządu - że te zmiany będą prowadziły do taniego państwa, a przede wszystkim do lepszego planowania strategicznego w naszym kraju. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-347.5" who="#komentarz">(Oklaski)</u>
        </div>
        <div xml:id="div-348">
          <u xml:id="u-348.0" who="#WojciechOlejniczak">Dziękuję, panie ministrze.</u>
          <u xml:id="u-348.1" who="#WojciechOlejniczak">Zamykam dyskusję.</u>
          <u xml:id="u-348.2" who="#WojciechOlejniczak">Do trzeciego czytania projektu ustawy przystąpimy na następnym posiedzeniu Sejmu.</u>
          <u xml:id="u-348.3" who="#WojciechOlejniczak">Na tym wyczerpaliśmy porządek dzienny 9. posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.</u>
          <u xml:id="u-348.4" who="#WojciechOlejniczak">Informuję, że nie zgłosili się posłowie do oświadczeń.</u>
          <u xml:id="u-348.5" who="#WojciechOlejniczak">Informacja o wpływie interpelacji, zapytań oraz odpowiedzi na nie została paniom i panom posłom doręczona w druku nr 245.</u>
          <u xml:id="u-348.6" who="#WojciechOlejniczak">Na tym kończymy 9. posiedzenie Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.</u>
          <u xml:id="u-348.7" who="#WojciechOlejniczak">Protokół posiedzenia będzie wyłożony do przejrzenia w Sekretariacie Posiedzeń Sejmu.</u>
          <u xml:id="u-348.8" who="#WojciechOlejniczak">O terminie i porządku dziennym następnego posiedzenia Sejmu panie i panowie posłowie zostaną powiadomieni w terminie późniejszym.</u>
          <u xml:id="u-348.9" who="#WojciechOlejniczak">Zamykam posiedzenie.</u>
          <u xml:id="u-348.10" who="#komentarz">(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)</u>
          <u xml:id="u-348.11" who="#komentarz">(Koniec posiedzenia o godz. 18 min 36)</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>