text_structure.xml
46.6 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
139
140
141
142
143
144
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#PoselJerzyJaskiernia">Otwieram posiedzenie Komisji. Czy są uwagi do porządku obrad? Nie widzę. Wszyscy otrzymali tekst sprawozdania, zatem proszę posła J. Jurka o syntetyczną wypowiedź, zakładając, że do spraw szczegółowych powrócimy podczas pracy nad konkretnymi zapisami projektu.</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#PoselJanuszJurek">Jesteśmy po długich, ale zarazem bardzo intensywnych pracach nad projektem ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Nie muszę przypominać członkom podkomisji, jak burzliwy był ich tok, ile kontrowersji było w czasie posiedzeń podkomisji, i to zarówno wśród posłów, jak i przedstawicieli organizacji pozarządowych.</u>
<u xml:id="u-2.1" who="#PoselJanuszJurek">Na pewnym etapie, na prośbę ministra Bączkowskiego podkomisja uznała, iż należy zawiesić prace, aby dać organizacjom pozarządowym możliwość ponownego ustosunkowania się do projektu. Utworzony w tym celu zespół sformułował 11 postulatów, które były brane pod uwagę w trakcie dalszych prac podkomisji. Niestety, co z przykrością stwierdzam, pomimo wielu spotkań z przedstawicielami rządu, w tym również z nowym pełnomocnikiem do spraw reformy zabezpieczenia społecznego, w tej kwestii nie było oficjalnego stanowiska rządowego.</u>
<u xml:id="u-2.2" who="#PoselJanuszJurek">Podkomisja przystąpiła do dalszych prac, dysponując jedenastoma postulatami, o których wspomniałem. Ich efektem jest przedłożone dziś sprawozdanie. W kilku miejscach projekt zawiera rozwiązania wariantowe, co świadczy o tym, że żaden z wariantów nie uzyskał większości głosów. Jest wolą podkomisji, aby Komisje traktowały warianty jednakowo. Podkomisja wprowadziła do projektu zapisy o charakterze porządkującym, a mianowicie, w artykułach, gdzie zostały ujęte katalogi spraw dotyczących kompetencji, nie powtarzają się kwestie, które znalazły się we wcześniejszych zapisach.</u>
<u xml:id="u-2.3" who="#PoselJanuszJurek">Po wielu dyskusjach, udało nam się uzyskać zmianę stanowiska rządu w dwóch podstawowych kwestiach. Pierwsza to finansowanie zespołów orzekających o niepełnosprawności. Przypominam, że według projektu rządowego miały być one finansowane w całości z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Uzgodnione z rządem rozwiązanie zakłada, że finansowaniem zespołów zostanie obciążony budżet państwa. Druga kwestia to pokrywanie ulgi w składkach ZUS. Pierwotny zapis stanowił, iż obowiązek ten będzie spoczywać - w równych częściach - na budżecie państwa i PFRON. Po negocjacjach stanowisko rządu uległo zmianie - 75% ulg pokryje budżet, natomiast 25% - PFRON. Do projektu została wprowadzona również inna bardzo istotna zmiana - jeżeli osoba niepełnosprawna będzie podlegała orzeczeniu w sprawach ubezpieczeniowych, będzie ono ważne również w przypadku spraw związanych z zatrudnieniem. Wspomniałem tylko o niektórych, moim zdaniem bardzo istotnych elementach, które zostały wprowadzone do sprawozdania.</u>
<u xml:id="u-2.4" who="#PoselJanuszJurek">Na zakończenie chcę dodać, że sam tytuł projektu był przedmiotem dyskusji podkomisji. Niektóre środowiska sugerowały dokonanie zmiany, a mianowicie wyeksponowanie zatrudnienia, poprzez umieszczenie tego sformułowania na pierwszym miejscu, przed wyrazami "rehabilitacji zawodowej i społecznej". Podkomisja nie uczyniła tego ze względów czysto logistycznych, jako że zatrudnienie jest funkcją rehabilitacji zawodowej, a nie odwrotnie. W tej chwili nie będę omawiał szczegółowo wszystkich artykułów i przyjętych rozwiązań; jeżeli pojawi się potrzeba wyjaśnienia, jestem do dyspozycji.</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#PoselKrystynaSienkiewicz">Prezydium połączonych Komisji podjęło następującą decyzję. Przed przystąpieniem do pracy nad projektem, będzie można zadać posłowi J. Jurkowi pytania dotyczące kwestii generalnych. Będą mogli również wypowiedzieć się partnerzy społeczni bądź przedstawiciele tych organizacji, które uczestniczyły w pracach podkomisji, natomiast ich głos nie został usłyszany lub chcieliby go wzmocnić. Dopiero po turze pytań i wypowiedzi Komisje rozpoczną normalne prace nad projektem.</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#PrzedstawicielKonfederacjiPracodawcowPolskichZbigniewKowalczyk">Jest mi bardzo miło, że mogę dziś zabrać głos i przedstawić stanowisko przedsiębiorców i pracodawców polskich. Tym bardziej iż wszystkim, jak rzadko do tej pory, udało się mówić jednym głosem. Zarówno Konfederacja Pracodawców Polskich, jak i Polska Rada Biznesu i Business Centre Club mają jednakowe zdanie na temat nowelizowanej ustawy o rehabilitacji i zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Niestety bardzo krytyczne. Ze strony KPP chciałbym na wstępie stwierdzić, że żałujemy, iż Konfederacja nie była reprezentowana na posiedzeniach podkomisji od samego początku jej prac. Dopiero od około miesiąca mamy możliwość przyjrzenia się projektowanym zmianom.</u>
<u xml:id="u-4.1" who="#PrzedstawicielKonfederacjiPracodawcowPolskichZbigniewKowalczyk">W związku z tym, że w ostatnim roku koszty pracy wzrosły o 30%, następne obciążenia, które miałyby dotyczyć pracodawców i przedsiębiorców, wzbudziły nasz niepokój. Konfederacja przesłała posłom swoje stanowisko, ale chciałbym zająć chwilę na jego prezentację. KPP jest organizacją, która obejmuje swoim zasięgiem ponad 60% ogółu zatrudnionych w gospodarce polskiej. Wpłaty przedsiębiorców i pracodawców prywatnych tworzą w 100% składkę na Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Praktycznie nie ma innego źródła zasilania Funduszu, mimo że, zgodnie z ustawą budżetową, powinien on być - choćby w części - dofinansowany przez budżet państwa. Niestety, w stu procentach płacą pracodawcy i przedsiębiorcy.</u>
<u xml:id="u-4.2" who="#PrzedstawicielKonfederacjiPracodawcowPolskichZbigniewKowalczyk">Ustawa z 1991 r. została stworzona według modelu francuskiego i niemieckiego, ale proszę sobie wyobrazić, że podobny jak w innych krajach wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych, w wysokości poniżej 6%, który obliguje pracodawców do "daniny" na fundusz, kwotowo przedstawia się w Polsce w sposób istotnie różny. Francuzi i Niemcy płacą miesięcznie za jedno brakujące stanowisko równowartość około 120 USD. Nie wiem, czy wszyscy zdają sobie sprawę, ile płaci przedsiębiorca polski? Równowartość 200 USD - pod tym względem przodujemy w Europie, gonimy Japonię, w której wysokość opłaty wynosi 400 USD.</u>
<u xml:id="u-4.3" who="#PrzedstawicielKonfederacjiPracodawcowPolskichZbigniewKowalczyk">Czy rzeczywiście polskie przedsiębiorstwa i zakłady stać na ponoszenie tak wysokich opłat, powiększających i tak już znaczne koszty pracy? Przypomnę tylko: ubezpieczenia społeczne - 45%, składki na Fundusz Pracy - 3%, na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych - 0,18%, wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy - 35%, a jeszcze są składki na fundusz świadczeń socjalnych, zasiłki pielęgnacyjne, rodzinne, podatki w maksymalnej wysokości 42%. Z przedstawionego wyliczenia rodzi się obraz trudnej sytuacji polskiego przedsiębiorcy. Konfederacja Pracodawców Polskich widzi realne zagrożenia interesów gospodarki polskiej. Coraz większe opłaty, podnoszące koszty pracy, mogą doprowadzić do załamania się finansów przedsiębiorstw, zwolnień pracowników, wzrostu bezrobocia, powiększania się szarej strefy i ucieczki kapitału za granicę.</u>
<u xml:id="u-4.4" who="#PrzedstawicielKonfederacjiPracodawcowPolskichZbigniewKowalczyk">Jeśli chodzi o zmiany systemowe w rozwiązywaniu problemów osób niepełnosprawnych, w ostatnim czasie Polska zrobiła bardzo dużo - mamy dobrą ustawę z 1991 roku, która wymaga pewnego dostosowania do standardów Unii Europejskiej. Jednak proponowane zmiany w wydatkowaniu środków Funduszu znacznie od nich odbiegają, naszym zdaniem wręcz uniemożliwiając realizację prozatrudnieniowego celu ustawy. Wydatkowanie znacznych kwot PFRON na inne cele, takie jak orzecznictwo, ZUS, służbę zdrowia, szkolnictwo, administrację państwową, ograniczy możliwości zaspokajania potrzeb, dla których został on powołany. Nie zgadzamy się na zastępowanie konstytucyjnych obowiązków państwa wobec swoich obywateli obciążeniami nałożonymi na przedsiębiorców i pracodawców polskich. Należy zadać sobie pytanie, czy państwo, mając określone obowiązki konstytucyjne, może przekazywać je w całości funduszom celowym, tworzonym ze składek pracodawców? Może fundusze powinny wspierać tylko działanie państwa w danej dziedzinie? Trzeba zapytać, czy opłata na Fundusz jest podatkiem, obowiązkową składką, czy też, jak tłumaczą niektórzy, karą nałożoną na pracodawcę za to, że nie zatrudnia 6% niepełnosprawnych?</u>
<u xml:id="u-4.5" who="#PrzedstawicielKonfederacjiPracodawcowPolskichZbigniewKowalczyk">Polska konstytucja, podobnie jak ustawodawstwo UE, nie narzuca pracodawcy, kogo ma zatrudnić. Niezatrudnianie osoby niepełnosprawnej nie jest przestępstwem, ani też wykroczeniem. Wymóg ustawowy przewiduje możliwość wyboru - pracodawca może płacić składkę, zatrudnić osoby niepełnosprawne bądź zmniejszyć opłaty, dając wynagrodzenie pracownikom zakładów pracy chronionej. Zatem, jeśli opłaty są formą obowiązkowej składki lub podatku celowego, tworzący środki przedsiębiorcy i pracodawcy winni mieć wpływ na formułowanie celów i kontrolę realizacji wydatków Funduszu. Nie mogą zgodzić się na to, aby środki, które pochodzą z ich kieszeni, były przeznaczane na inne cele, niż zakłada ustawa. Nie dość tego - wszyscy wiemy, że NIK wykazała szereg niedociągnięć, które miały miejsce w PFRON, w tej chwili są prowadzone dochodzenia prokuratorskie. W tym momencie pracodawcy muszą powiedzieć - "nie". Po prostu, jeżeli nie uzyskamy wyraźnego wpływu na określanie celu i kontroli nad wydatkowaniem środków, przestaniemy płacić.</u>
<u xml:id="u-4.6" who="#PrzedstawicielKonfederacjiPracodawcowPolskichZbigniewKowalczyk">Nasze wątpliwości budzi całkowite zwolnienie z opłat jednostek budżetowych, co dzieli pracodawców na lepszych - państwowych, i gorszych - prywatnych. W innych krajach UE pracodawców traktuje się jednakowo, wszyscy, tak państwowi, jak i prywatni, są obciążani w równej mierze. Naszym zdaniem, naruszona została tu konstytucyjna zasada równości podmiotów wobec prawa. Praktycznie nie mamy żadnego wpływu na działanie PFRON, pomimo że środki Funduszu w 100% pochodzą z naszych składek. Zaproszenie do prac otrzymaliśmy po ponad roku działaniu podkomisji.</u>
<u xml:id="u-4.7" who="#PrzedstawicielKonfederacjiPracodawcowPolskichZbigniewKowalczyk">Konfederacja Pracodawców Polskich, wspólnie z Polską Radą Biznesu i jej przedsiębiorstwami wyrażają stanowczy protest przeciwko założeniom projektu nowelizacji. Uważamy za konieczne dostosowanie jej założeń do standardów UE oraz realiów polskiej gospodarki. Za najważniejsze uważamy następujące sprawy: Punkt pierwszy - ograniczenie celów Funduszu wyłącznie do rehabilitacji zawodowej oraz tworzenia i ochrony rynku pracy osób niepełnosprawnych. Punkt drugi - umożliwienie rzeczywistego udziału pracodawców i przedsiębiorców polskich w zarządzaniu PFRON. Funduszem francuskim, na którym został oparty model polski, zarządzają wyłącznie pracodawcy i jest on jednostką pozarządową. Proszę zwrócić uwagę na to, jak działa zarządzany przez pracodawców Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Zasadą działania każdego z funduszy celowych jest zapewnienie środków na realizację określonych zadań. Jeżeli zadania zostaną zrealizowane, istnienie funduszu przestaje mieć sens. Na przykładzie FGŚP można zauważyć, jak bardzo zmniejszyła się wysokość składki. Podobnym przykładem jest PFRON. Nie stać nas na płacenie 200 USD miesięcznie. Rozumieją to zarówno pracodawcy, jak i związki zawodowe, które wyrażają obawy, ponieważ sytuacja pracodawcy jest bardzo mocno związana z pensjami pracowników, ich statusem ekonomicznym i normalnym życiem. Punkt trzeci - nie można zastępować konstytucyjnych obowiązków państwa wobec swoich obywateli obciążeniami pracodawców.</u>
<u xml:id="u-4.8" who="#PrzedstawicielKonfederacjiPracodawcowPolskichZbigniewKowalczyk">Punkt czwarty - określenie wysokości opłaty na Fundusz na poziomie dostosowanym do możliwości polskich przedsiębiorstw. W tej sprawie propozycja jest prosta. Nie wiem, dlaczego Polska ma się różnić od innych krajów europejskich, gdzie pracodawcy płacą składki raz w roku, a nie co miesiąc. Nie powstaje kryminogenny system, w którym nie wiadomo, na co przeznaczyć pieniądze i wydaje się je na prawo i lewo, nie zastanawiając się, na ile jest to zgodne z założeniami ustawowymi. Proponujemy, aby pracodawcy mogli płacić składki raz w roku. Określone w preliminarzu budżetowym środki na cele prozatrudnieniowe i ochronę rynku pracy określałyby wysokość globalną, dzieloną przez liczbę zakładów, które będą płacić należności - rachunek jest prosty, nie musi to być 200 USD, może być 40 bądź 20.</u>
<u xml:id="u-4.9" who="#PrzedstawicielKonfederacjiPracodawcowPolskichZbigniewKowalczyk">Punkt piąty - wprowadzenie obowiązku łożenia na Fundusz wszystkich pracodawców, również jednostek budżetowych, które od 1991 roku są zwolnione z opłat. Nowelizacja ustawy przedłużyła okres zwolnienia, w tej chwili proponuje się, żeby zrobić to jeszcze raz. Pracodawcy polscy nie mogą się zgodzić, aby po raz kolejny w drodze nowelizacji odłożono wprowadzenie obowiązku wnoszenia opłat na PFRON przez jednostki budżetowe. Naszym zdaniem, obecny stan rzeczy jest tym bardziej naganny, iż jednostki budżetowe czerpią środki z Funduszu, nie płacąc należności. Czy to jest sprawiedliwe? Uważamy, że nie. Możemy się zgodzić, że wchodząc do UE, należy przyjąć pewne standardy, na przykład wielkości zatrudnienia w przedsiębiorstwie zobowiązanym do opłat - 25 osób. Ale w takim razie należy zastanowić się nad zmniejszeniem bądź podmiotowym zwolnieniem z obowiązku płacenia składek niektórych zakładów pracy, na przykład kopalni bądź firm zajmujących się transportem samochodowym.</u>
<u xml:id="u-4.10" who="#PrzedstawicielKonfederacjiPracodawcowPolskichZbigniewKowalczyk">Punkt szósty - zmiany organizacyjne prowadzące do zmniejszenia nadmiernych kosztów związanych z działaniem rozbudowanej administracji. Tu mamy bardzo prosty sposób - należy obciążyć nimi budżet. Zobaczycie państwo, jakie będą efekty. Punkt siódmy - pozostawienie istniejących mechanizmów orzekania o niepełnosprawności. Punkt ósmy - wprowadzenie właściwego mechanizmu uniemożliwiającego patologie w zakresie wykorzystania środków funduszu. Tu znów widzimy wielką rolę pracodawców i przedsiębiorców.</u>
<u xml:id="u-4.11" who="#PrzedstawicielKonfederacjiPracodawcowPolskichZbigniewKowalczyk">Punkt dziewiąty - określenie wielkości środków w ramach dofinansowania PFRON z budżetu państwa. Musimy poruszać się w ramach jasnych kryteriów - kto ile płaci, i na przykład w związku z tym - w jakiej mierze będzie reprezentowany w radach nadzorczych. Ponadto, zastanawiamy się, czy jest potrzebna rada konsultacyjna, a jeżeli tak, jesteśmy absolutnie przeciwni pokrywaniu kosztów jej działania ze środków PFRON.</u>
<u xml:id="u-4.12" who="#PrzedstawicielKonfederacjiPracodawcowPolskichZbigniewKowalczyk">Było mi bardzo miło, że wysłuchali państwo cierpliwie mojego wystąpienia. Jeszcze raz podkreślam, że stanowisko KPP jest prawie identyczne ze stanowiskiem innych organizacji pracodawców - BCC i PRB. W tym wypadku wszyscy pracodawcy i przedsiębiorcy polscy mówią jednym głosem - wyraźnie sprzeciwiamy się obecnemu kształtowi nowelizacji ustawy o zatrudnieniu i rehabilitacji osób niepełnosprawnych.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#PoselKrystynaSienkiewicz">Rzeczywiście, wysłuchaliśmy cierpliwie wystąpienia, ponieważ polski parlament, przynajmniej w tym składzie, w jakim tu jesteśmy, nie lekceważy głosu opinii publicznej, a już szczególnie polskich przedsiębiorców, którzy łożą na fundusz. Czy poseł J. Jurek zechciałby wyjaśnić powody, dla których Konfederacja tak późno rozpoczęła prace w posiedzeniach podkomisji?</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#PoselJanuszJurek">Opierając się na informacjach potwierdzonych w trakcie jednego z posiedzeń podkomisji, mogę poinformować, że wcześniej projekt ustawy był konsultowany z KPP na szczeblu rządowym. Myślę, że między innymi taka była przyczyna opóźnienia. Natomiast prosiłbym, żeby przedstawiciel KPP nie rozmijał się z prawdą o zapisach zawartych w sprawozdaniu podkomisji. Pierwsza sprawa - w swoim wystąpieniu poruszył on sprawę finansowania orzecznictwa ze środków PFRON, co jest nieaktualne, więc chyba dysponuje starszą wersją projektu. Druga sprawa - podkomisja przyjęła inny sposób finansowania rady konsultacyjnej, mianowicie ze środków resortu pracy. Nie będę polemizował z całym wystąpieniem przedstawiciela KPP, znalazło się w nim wiele postulatów, które zostały uwzględnione w pracach podkomisji. Stanowisko Konfederacji było powszechnie znane, zostało zresztą rozkolportowane nie tylko wśród członków podkomisji, ale także wszystkich zainteresowanych osób.</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#DyrektordepartamentuwNajwyzszejIzbieKontroliDorotaSafjan">Najwyższa Izba Kontroli od czterech lat corocznie kontroluje PFRON, posłowie znają wyniki kontroli. Nie są one najlepsze, choć właściwie takie stwierdzenie jest wręcz eufemizmem. W ubiegłym roku Fundusz jako jedyny podmiot w całym obszarze gospodarki budżetowej i parabudżetowej uzyskał negatywną opinię NIK w zakresie wykonania swojego planu finansowego. Główne zarzuty adresowane do PFRON powtarzają się corocznie, pozwolę sobie bardzo krótko je przypomnieć.</u>
<u xml:id="u-7.1" who="#DyrektordepartamentuwNajwyzszejIzbieKontroliDorotaSafjan">Fundusz nie posiada systemu gromadzenia składek, czyli ewidencji płatników, wobec czego nie można zorientować się, kto i w jakiej wysokości zobowiązany jest do dokonania wpłat. Potwierdzam, że tegoroczna kontrola wykazała, iż ten stan rzeczy nie uległ zmianie. Kolejna sprawa to nadmierna centralizacja wydatków w biurze i zarządzie PFRON. Mamy do czynienia z arbitralnością podejmowanych decyzji finansowych w tak istotnych sprawach jak udzielanie dofinansowania, refundacji na utworzenie nowych miejsc pracy itp. Lekkomyślnie zostały objęte udziały i akcje w spółkach prawa handlowego. Ewidentnym przykładem takiego zjawiska jest słynna spółka Narmico, która od 1993 roku do dnia dzisiejszego kosztowała Fundusz bezpowrotnie utracone 450 mld starych zł. Brak jest jasnych zasad dotowania organizacji pozarządowych. Wreszcie, Fundusz wspiera w sposób nieracjonalny zakłady pracy chronionej. Większość nieprawidłowości wykazywanych w ciągu czterech lat kontroli NIK miała swoje źródło w wadliwych rozwiązaniach obowiązującej obecnie ustawy. Z przykrością stwierdzam, że przedłożona wersja projektu utrwala wszystkie wady poprzedniej, co wykażę w dyskusji nad poszczególnymi przepisami.</u>
</div>
<div xml:id="div-8">
<u xml:id="u-8.0" who="#PrezesKrajowejIzbyGospodarczoRehabilitacyjnejJerzyModrzejewski">Przedmiot dzisiejszego posiedzenia jest trudny, rozmawiamy na ten temat już ładnych kilka lat, niemniej chciałbym krótko wypowiedzieć się w imieniu niepełnosprawnych pracujących zawodowo, których dziś jest zaledwie 300 tys. W niedługim czasie, dzięki reformom systemu ubezpieczeń, zostanie wymuszony wzrost zatrudnienia osób niepełnosprawnych, podobnie jak na Zachodzie - co najmniej dwu, trzykrotnie. W ciągu najbliższych kilku lat ta grupa osób zacznie poszukiwać swojego miejsca na rynku pracy. Ustawa z 1991 roku była uchwalona pod przymusem chwili. Zaczynała funkcjonować gospodarka rynkowa, podczas gdy obowiązywał jeszcze pewien model rehabilitacji i uregulowania w tym zakresie. Ale od tego czasu rzeczywiście nie opracowano żadnego programu zatrudnienia i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych. Nie powstały również nowe rozwiązania prawne w dziedzinie ich zasadniczej rehabilitacji społecznej i leczniczej. Nie udało się rozwiązać problemów, które nurtują to środowisko.</u>
<u xml:id="u-8.1" who="#PrezesKrajowejIzbyGospodarczoRehabilitacyjnejJerzyModrzejewski">Oczekiwano od nas wszystkich, czyli populacji liczącej prawie 4,5 mln osób, że znajdziemy konsensus i z jednego źródła, powstającego w wyniku niezatrudniania ludzi niepełnosprawnych, czyli PFRON, rozwiążemy wszystkie problemy. To się nie mogło udać. Organizacje niepełnosprawnych nie były w stanie porozumieć się w sprawach wydatkowania potrzebnych w coraz większej ilości środków na wszystkie określone nową ustawą cele, było to niemożliwe. Pod koniec XX w., z perspektywą wejścia do Unii Europejskiej, bez udziału państwa nie uda się w Polsce rozwiązać żadnych problemów, w tym również osób niepełnosprawnych.</u>
<u xml:id="u-8.2" who="#PrezesKrajowejIzbyGospodarczoRehabilitacyjnejJerzyModrzejewski">Podstawową wadą projektu i obowiązującej ustawy jest brak dofinansowania systemu zatrudniania i rehabilitacji niepełnosprawnych z budżetu państwa, wszystkie problemy próbuje się rozwiązywać przy pomocy środków PFRON. Oczywiście, ktoś może powiedzieć, że działa ZUS i inne jednostki, zgoda, ale państwo nie ma polityki dotyczącej osób niepełnosprawnych. Nie udało się osiągnąć konsensusu. Dziś Fundusz nie ma pieniędzy, brak jest środków na zatrudnienie osób niepełnosprawnych. Niestety, bezrobocie w tej grupie powoli, ale systematycznie wzrasta. Z różnych względów liczba bezrobotnych jest znacznie większa, niż zgłasza się na rynku pracy.</u>
<u xml:id="u-8.3" who="#PrezesKrajowejIzbyGospodarczoRehabilitacyjnejJerzyModrzejewski">Kiedy weszła w życie ustawa z 1991 roku, liczba zakładów pracy chronionej - jednostek spółdzielczych - wynosiła około 500. Dziś jest ich ponad 2 tys. - wzrasta ranga problemu obsługi zakładów, chociaż w dalszym ciągu w spółdzielczości pracuje około dwóch trzecich osób niepełnosprawnych. Rzeczywiście, jest to bardzo poważny problem. Nasze środowiska nie doszły do porozumienia, na tej sali będziemy argumentować w wielu sprawach, natomiast w imieniu Kongresu Zakładów Pracy Chronionej i Zatrudnienia Ludzi Niepełnosprawnych, chcę prosić o zachowanie prozatrudnieniowego charakteru ustawy, tu wszyscy się zgadzamy. Musimy dokonać pewnego wyboru, ponieważ przy pomocy środków z jednego źródła nie da się rozstrzygnąć wszystkich problemów. Dlatego przedstawiamy nasze problemy, stawiamy warunki, stwierdzamy oficjalnie i publicznie - nie udało się spełnić oczekiwań parlamentu i rządu, grupy społeczne osób niepełnosprawnych nie osiągnęły porozumienia w sprawie korzystania ze środków jednego budżetu. Nie można scedować wszystkich obowiązków na PFRON i pracodawców. Tak jak stwierdził przedstawiciel KPP, należy oczekiwać zaangażowania budżetu państwa, samorządów lokalnych. Musi powstać społeczny program rozwiązywania problemów ludzi niepełnosprawnych.</u>
<u xml:id="u-8.4" who="#PrezesKrajowejIzbyGospodarczoRehabilitacyjnejJerzyModrzejewski">Na koniec poruszę jeszcze kwestię wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6%. Rzeczywiście, został on przyjęty między innymi na podstawie modelu francuskiego, ale proszę zwrócić uwagę na jedną sprawę. Dlaczego państwo, które powinno wspierać zatrudnienie ludzi niepełnosprawnych, do tej pory nie czyni tego w zakładach publicznych, gdzie znajdują się dla nich dobre miejsca pracy? Dopiero teraz wysunięto propozycję trzystopniowego dojścia do pożądanej wysokości zatrudnienia, posłowie Komisji opowiadają się za dwoma stopniami, popieramy tę propozycję. Ale w tej chwili toczą się tylko rozmowy, że nie ma pewnej strategii, polityki państwa w zakresie zatrudnienia ludzi niepełnosprawnych, rehabilitacji społecznej i leczniczej. Myślę, iż niezależnie od tego, jak zakończą się prace nad projektem - po czterech latach po prostu wypada je zakończyć, między innymi dlatego, że brało w nich udział wiele osób - należy podjąć wysiłek opracowania nowej ustawy o rehabilitacji społecznej i leczniczej. Wchodzimy do Europy z populacją 4,5 mln osób, których problemy dotyczące pomocy mieszkaniowej i dziesiątków innych spraw pozostają nie rozwiązane.</u>
<u xml:id="u-8.5" who="#PrezesKrajowejIzbyGospodarczoRehabilitacyjnejJerzyModrzejewski">Tyle chciałem powiedzieć w imieniu organizacji zawodowo czynnych osób niepełnosprawnych, dla których praca jest często sensem życia, zmaganiem się z bólem. Bronimy jej, bowiem w polskich warunkach jeszcze długo będzie zastępowała godziwą rentę inwalidzką, o czym na ogół wszyscy doskonale wiemy. Możemy ustawić tę grupę kilkuset tysięcy osób w kolejce do pomocy społecznej. Myślę, że rozwiązanie, które nie było zaakceptowane przez kraje Europy, Zachodu, jest jak najbardziej sensowne - ludzie niepełnosprawni powinni jednak pracować.</u>
<u xml:id="u-8.6" who="#PrezesKrajowejIzbyGospodarczoRehabilitacyjnejJerzyModrzejewski">Proszę, aby w trakcie prac zwrócić szczególną uwagę na sprawy zatrudnienia, głównie z tego powodu, iż PFRON jest funduszem, który powstaje w wyniku dyskryminacji społeczności osób niepełnosprawnych na rynku pracy i powinien służyć jej powrotowi do aktywności zawodowej. Natomiast jest prawdą, o czym powiedziała dyrektor D. Safjan, iż rzeczywiście w tej chwili PFRON nie wypełnia swoich zadań. Brakuje programów, wspólnego zastanowienia, jakie instytucje mogą wspomóc ich opracowanie. Dziś wszystko odbywa się na zasadzie przypadku, dowolnego uznania. Rzeczywiście jest bardzo wiele problemów. Na dzień dzisiejszy Fundusz jest pusty, nie ma żadnych nadwyżek. W świadomości społecznej funkcjonuje jako studnia bez dna, fundusz marnotrawny, który nie zawsze potrafi wykorzystać środki. Taka opinia panuje w wielu środowiskach.</u>
</div>
<div xml:id="div-9">
<u xml:id="u-9.0" who="#PoselKrystynaSienkiewicz">Szkoda, że w pewnym momencie reprezentowana przez prezesa J. Modrzejewskiego organizacja sama zrezygnowała z uczestnictwa w pracach podkomisji. Dlatego otrzymał on prawo wypowiedzenia swojego zdania, mimo iż mogliśmy się z nim zapoznać w postaci doręczonego członkom Komisji stanowiska zakładów pracy chronionej i kongresu tego środowiska.</u>
<u xml:id="u-9.1" who="#PoselKrystynaSienkiewicz">Muszę zauważyć, że zaczynamy powracać do debaty, która odbyła się w Sejmie 10 maja ubiegłego roku, a potem trwała w trakcie posiedzeń podkomisji. Z jednej strony docierają do nas informacje o marnotrawieniu środków PFRON, z drugiej ta sama NIK wskazuje, iż marnują się one również w zakładach pracy chronionej. Prezes J. Modrzejewski mówił, że budżet państwa w żaden sposób nie interweniuje w sprawy niepełnosprawnych, więc pytam: czym są ulgi, zwolnienia podatkowe i inne zaniechania ze strony budżetu? Do tych spraw dojdziemy przy omawianiu poszczególnych artykułów projektu. Dopóki nie wróci poseł J. Jaskiernia - jest to wymóg regulaminowy - możemy jeszcze przez chwilę kontynuować dyskusję.</u>
</div>
<div xml:id="div-10">
<u xml:id="u-10.0" who="#PrezesPolskiegoStowarzyszeniaOsobzUposledzeniemUmyslowymKrystynaMrugalska">W imieniu grupy osób znacznie niepełnosprawnych, upośledzonych nie tylko umysłowo, chcę stwierdzić, iż z całą pewnością nie oczekujemy, że obecna ustawa rozwiąże wszystkie ich problemy. Na świecie jest tak, że sprawy osób tej kategorii reguluje specjalna ustawa. Istnieje jedna kwestia, która powinna się znaleźć się w projekcie i jest w nim, jakkolwiek w nie całkiem właściwym sformułowaniu - chodzi o możliwość pracy osób znacznie niepełnosprawnych w formie zakładów aktywności zawodowej. W zakładach pracy chronionej pracuje tylko 40 tys. osób z I i II grupą niepełnosprawności, nie są one systemowym rozwiązaniem dla tej kategorii. Pomijam kwestie kosztów, ale myślę, że można je wyliczyć. Ogromna większość osób niepełnosprawnych zatrudnionych w zakładach pracy chronionej posiada III grupę niepełnosprawności. W czasie międzynarodowej konferencji w Konstancinie dowiedzieliśmy się, że w innych krajach fundusze analogiczne do PFRON wspierają przede wszystkim zatrudnienie osób, które mają specjalne potrzeby, a więc właśnie znacznie niepełnosprawnych. Jakkolwiek w projekcie nie jest to sformułowane wprost - w zasadzie nie mówi się o stopniach niepełnosprawności w kontekście zatrudnienia - w praktyce trzeba będzie przyjrzeć się temu problemowi.</u>
<u xml:id="u-10.1" who="#PrezesPolskiegoStowarzyszeniaOsobzUposledzeniemUmyslowymKrystynaMrugalska">Jak powiedział przede mną prezes J. Modrzejewski, nowe orzecznictwo wymusi znaczne zwiększenie liczby niepełnosprawnych kandydujących do pracy, spowoduje poprawę poziomu świadomości tej kategorii osób. Ludzie, którzy w tej chwili godzą się na renty, będą żądać pracy. Na zakończenie pragnę stwierdzić, że jakkolwiek projekt ma wiele mankamentów i z całą pewnością nie przyniesie rozwiązań systemowych, wydaje się, że jednak powinien zostać przyjęty. Należy mieć przy tym na uwadze, że musi powstać wizja państwa i niepełnosprawnego obywatela oraz form pomocy, których ten obywatel wymaga. Do tej nie określonej jeszcze wizji należy ustalić drogę legislacyjną.</u>
</div>
<div xml:id="div-11">
<u xml:id="u-11.0" who="#PrzedstawicielFederacjiZwiazkowZawodowychPracownikowSpoldzielczosciInwalidowZbigniewRadzicki">Pozwolę sobie wypowiedzieć kilka słów w imieniu związków zawodowych działających w zakładach pracy chronionej, które - jak była uprzejma zauważyć prezes K. Mrugalska - zatrudniają aż 40 tys. osób z I i II grupą inwalidztwa, czyli najciężej poszkodowanych przez los. Zapisy ustawowe powinny gwarantować, że co najmniej 70% środków z PFRON zostanie przeznaczone na cele rehabilitacji i zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Myślę, że w tej sprawie zgodnych jest wiele obecnych tu osób. W czasie prac nad projektem padały deklaracje, iż ustawa będzie miała charakter prozatrudnieniowy. Jeżeli ma się tak stać, jako przedstawiciele związków zawodowych, a więc pracujących w zakładach pracy chronionej i na otwartym rynku, postulujemy, aby niezależnie od wypowiedzi na ten temat ze strony specjalistów od logistyki - dla podkreślenia funkcji ustawy - nosiła ona tytuł: "o zatrudnieniu oraz rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych". Niespełnienie tego postulatu będzie nadzwyczaj krytycznie przyjęte przez środowisko osób niepełnosprawnych.</u>
<u xml:id="u-11.1" who="#PrzedstawicielFederacjiZwiazkowZawodowychPracownikowSpoldzielczosciInwalidowZbigniewRadzicki">Prawdą jest, że Krajowa Rada Zatrudnienia Osób Niepełnosprawnych w pewnym momencie wycofała się z rozmów, ale nie dlatego, że lekceważy parlament. Nie chciano brać pod uwagę argumentów, które przemawiają za stworzeniem rzeczywistych warunków zatrudnienia najciężej poszkodowanych osób niepełnosprawnych, uznania ich praw do rehabilitacji zawodowej i społecznej. Być może logistyka wskazywałaby, iż należy na pierwszym miejscu stawiać sprawy rehabilitacji społecznej. Doceniamy znaczenie tego problemu, racje prezentowane przez kolegów ze środowiska niepracujących osób niepełnosprawnych są nadzwyczaj ważne. Ale rehabilitacja społeczna powinna być wspierana przy pomocy środków z budżetu państwa, natomiast fundusze, które pochodzą z wpłat pracodawców, w przeważającej części należy przeznaczać na tworzenie stanowisk pracy chronionej i rehabilitację zawodową. Rozumiejąc trudną sytuację niepracujących osób niepełnosprawnych formułujemy następujący postulat: 70% tych środków powinno być jednak przeznaczone na rehabilitację zawodową, tworzenie stanowisk pracy chronionej i te wszystkie elementy rehabilitacji społecznej, które łączą się z procesem zatrudnienia osób niepełnosprawnych.</u>
<u xml:id="u-11.2" who="#PrzedstawicielFederacjiZwiazkowZawodowychPracownikowSpoldzielczosciInwalidowZbigniewRadzicki">Stanowisko, które przedstawiłem, zostało sformułowane na I i II Kongresie Spółdzielczości Zakładów Pracy Chronionej. Myślę, że popiera je również większość związków zawodowych działających w zakładach pracy chronionej. Do takich należy Federacja Związków Zawodowych Pracowników Spółdzielczości Inwalidów czy Krajowa Sekcja NSZZ "Solidarność" Osób Niepełnosprawnych.</u>
</div>
<div xml:id="div-12">
<u xml:id="u-12.0" who="#PrezesKrajowejRadyOsobNiepelnosprawnychSylwesterPeryt">Będę wypowiadał się w imieniu uwięzionych w domach niepełnosprawnych, którzy nie mogą przyjechać na Kongres Zakładów Pracy Chronionej, ponieważ nikt nie sfinansuje im poniesionych wydatków. Projekt jest sprawiedliwszy od obowiązującej obecnie ustawy, jeśli chodzi o dostęp do środków z PFRON, traktuje osobę niepełnosprawną bardziej podmiotowo, stanowi szansę dla grupy osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności. Jest ich około 1 mln, więc jeżeli weźmiemy pod uwagę, że w zakładach pracy chronionej pracuje około 40 tys. osób z I i II grupą inwalidztwa, trudno powiedzieć, że mamy do czynienia z rozwiązaniem systemowym. Jest znacznie więcej do zrobienia, niż zostało zrobione.</u>
<u xml:id="u-12.1" who="#PrezesKrajowejRadyOsobNiepelnosprawnychSylwesterPeryt">Projekt daje pewną nadzieję, ponieważ przewiduje możliwość większego niż przeciętne dofinansowania kosztów utworzenia stanowiska pracy. Naprawia błędy, przed którymi zostały postawione osoby niepełnosprawne w momencie wejścia w życie ustawy z 28 czerwca ubiegłego roku o zmianie ustaw emerytalnych, kiedy to wprowadzono dwa sposoby orzekania o niepełnosprawności. Człowiek niepełnosprawny nie będzie musiał stawać dwukrotnie do oceny: raz o jego sprawności, a drugi - o możliwości pracy zarobkowej.</u>
<u xml:id="u-12.2" who="#PrezesKrajowejRadyOsobNiepelnosprawnychSylwesterPeryt">Przedstawiciele KPP i KRZON zwracali uwagę na fakt, iż sfera budżetowa nie zatrudnia osób niepełnosprawnych. KRON również nad tym ubolewa, ale trzeba wyjaśnić, dlaczego tak jest. Praca w placówkach budżetowych wymaga przede wszystkim pracowników, którzy są dobrze przygotowani, wykształceni, potrafią wykonywać różne służebne prace na rzecz obywateli. Wydaje się, że ta szansa powinna być wykorzystana, bardzo o to proszę posłów. Przyjęcie odpowiednich przepisów byłoby naprawdę odrobiną miodu na bardzo już utrudzone serca rodziców niepełnosprawnych dzieci i ludzi niepełnosprawnych, od lat oczekujących na bardziej podmiotowe ich traktowanie.</u>
<u xml:id="u-12.3" who="#PrezesKrajowejRadyOsobNiepelnosprawnychSylwesterPeryt">Dziękuję podkomisji za dobrą atmosferę prac, w czasie których czuliśmy się partnerami. Dziękuję serdecznie ministrowi Gwarze, który swoją dwuletnią pracą dowiódł, iż potrafi być partnerem we współdziałaniu z organizacjami pozarządowymi. Wiem, że tryb konsultacji nie oznacza zgody na wszystkie postulowane przez nas rozwiązania, ale jest to płaszczyzna, na której można przekonywać się o wyższych racjach - tak wyglądała współpraca z ministrem Gwarą.</u>
</div>
<div xml:id="div-13">
<u xml:id="u-13.0" who="#PoselKrystynaSienkiewicz">Podkomisja przez ponad rok swojej pracy starała się dowieść dobrej woli i zrozumienia dla sytuacji osób niepełnosprawnych. Teraz wykazujemy ją, wysłuchując wszystkich państwa uwag i wypowiedzi, zanim zaczniemy rozpatrywać sprawozdanie.</u>
</div>
<div xml:id="div-14">
<u xml:id="u-14.0" who="#PrzedstawicielPoslskiegoZwiazkuGluchychJozefHenzel">Występując w imieniu osób niesłyszących zrzeszonych w Polskim Związku Głuchych, a jest ich około 100 tys., na wstępie chcę powiedzieć, że większość osób niesłyszących, z uszkodzeniem słuchu, pracuje poza zakładami pracy chronionej. Między innymi w tych firmach, które są "opodatkowane" na rzecz PFRON. Ale jednocześnie niewielka część składek płaconych przez pracodawców - chyba 5% - jest przeznaczona na utrzymanie takich organizacji jak PZG, który wśród swoich zadań ma wiele form pracy z osobami niesłyszącymi. Właśnie PZG zajmuje się różnymi formami działalności w zakresie rehabilitacji społecznej. Niesłyszący pracownicy różnych zakładów, którzy mają problemy z wypełnieniem tzw. PIT-ów, przychodzą nigdzie indziej, jak do PZG. Korzystają ze 104 placówek rehabilitacji i kultury Związku, ponieważ w zakładach pracy nikt im tego nie zapewnia, śmiem twierdzić, że dotyczy to również zakładów pracy chronionej. Środki przeznaczone na rzecz takich organizacji jak PZG, nie są marnotrawione. Praca jest sprawą ważną, ale człowiek nie żyje samym chlebem, potrzebuje również i innych form aktywności.</u>
</div>
<div xml:id="div-15">
<u xml:id="u-15.0" who="#PrezesKrajowegoZwiazkuRewizyjnegoSpoldzielniInwalidowiSpoldzielniNiewidomychJerzySzreter">Czas nas goni i dlatego moja wypowiedź będzie krótka. Po pierwsze, co do wielkości wpłat na PFRON - w Niemczech płaci się 200 marek, w Polsce trochę mniej, to a propos wystąpienia przedstawiciela pracodawców. Po drugie, proponuję jednak, aby podchodzić literalnie do sprawy obowiązku zatrudniania osób niepełnosprawnych - tak jak jest to zapisane, a nie tylko jako do źródła gromadzenia pieniędzy. Pamiętajmy, że wymagany wskaźnik zatrudnienia wynosi trochę więcej niż jedna osoba na dwadzieścia zatrudnionych. Nie ma wcale obowiązku płacenia na PFRON, trzeba zatrudnić niepełnosprawnych - jest to sprawą podstawową. Wydaje mi się, że mówienie przy tej okazji o fiskalizmie jest przesadą. Cały czas podkreślam - chodzi o jedną osobę na dwadzieścia, wcale nie tak dużo. Na ten ważny element chciałem zwrócić uwagę w ramach pewnych sprostowań. Co do spraw ogólnych dotyczących projektu, w dużym stopniu solidaryzuję się z wypowiedzią prezesa J. Modrzejewskiego.</u>
</div>
<div xml:id="div-16">
<u xml:id="u-16.0" who="#PoselEwaLewickaLegowska">Trwające 1,5 roku prace podkomisji były naprawdę bardzo intensywne, prowadzono je na podstawie wszelkich możliwych konsultacji i zgłoszonych programów. Podkomisja wzięła pod uwagę programy komisji powołanej przez ministra Bączkowskiego. Może moja wypowiedź jest impulsywna, ale to dlatego, ponieważ tak bardzo rozumiem temat dyskusji, wiem, o czym mówimy i będziemy stanowić. Chcę krótko odnieść się do wypowiedzi przedstawiciela pracodawców, tak mocno krytykującego projekt ustawy. Wydaje mi się, że przedstawiciel KPP nie zapoznał się do końca z pracami podkomisji - sprawozdanie zawiera rozwiązania wariantowe. Nie wiem, skąd uzyskał on informacje o wpłacie na PFRON w wysokości 200 USD. Owszem, w innych krajach płaci się raz, pod koniec roku, ale za cały rok. Chyba lepiej jest płacić "podatek", bądź "haracz", co jest brzydkim słowem, raz w miesiącu, niż za cały rok, nie wiedząc, jaka będzie kondycja finansowa zakładu.</u>
<u xml:id="u-16.1" who="#PoselEwaLewickaLegowska">Wiele zapisów projektu zredagowano w taki sposób, aby zdecentralizować PFRON, na co należy zwrócić uwagę. Podczas głosowania proszę o skupienie i wnikliwe spojrzenie na warianty poszczególnych artykułów. Musimy zdawać sobie sprawę, jaki los gotujemy osobom zatrudnionym w zakładach pracy chronionej. Chodzi również o niepełnosprawne dzieci i młodzież, na których rehabilitację będzie można przeznaczać środki z nadwyżki finansowej PFRON.</u>
</div>
<div xml:id="div-17">
<u xml:id="u-17.0" who="#PoselJerzyJaskiernia">W ten sposób zamknęliśmy debatę generalną, przechodzimy do pracy nad projektem. Przypominam, że obowiązują następujące zasady proceduralne. Rozwiązania wariantowe, o ile któryś z wariantów nie zostanie wycofany, będą podlegały głosowaniu. Wariant, który uzyska większą liczbę głosów, wejdzie do sprawozdania, natomiast ten, który przegra, może stać się wnioskiem mniejszości i znajdzie stosowne miejsce w sprawozdaniu. Podobna procedura obowiązuje w odniesieniu do poprawek zgłoszonych w trakcie dzisiejszej debaty, które nie uzyskają poparcia większości Komisji.</u>
</div>
<div xml:id="div-18">
<u xml:id="u-18.0" who="#PoselAlicjaMurynowicz">Mam pytanie. Na początku dzisiejszego posiedzenia posłowie otrzymali przez nikogo nie sygnowane propozycje zmian w projekcie. Chcę uzyskać wyjaśnienie, kto jest ich autorem.</u>
</div>
<div xml:id="div-19">
<u xml:id="u-19.0" who="#PrezesPolskiejOrganizacjiPracodawcowOsobNiepelnosprawnychNarcyzJanas">Chodzi o przygotowane przez KRZON propozycje, których podstawą są uchwały II Kongresu Zakładów Pracy Chronionej. Chciałem przeprosić za tę niezręczność. Rzeczywiście, w dobrym tonie jest podpisywanie się autorów pod swoimi projektami, to foux paux należy zawdzięczać gorącej atmosferze okresu, który obecnie się rozpoczyna.</u>
</div>
<div xml:id="div-20">
<u xml:id="u-20.0" who="#PoselBogdanKrysiewicz">Z przyczyn organizacyjnych muszę przejąć przewodnictwo obrad. Czy są uwagi bądź propozycje do tytułu projektu?</u>
</div>
<div xml:id="div-21">
<u xml:id="u-21.0" who="#PoselLeonGrela">W trakcie prac podkomisji nad tytułem i preambułą projektu doszło do dość poważnych rozbieżności. Problem został odłożony na później, rozbieżności pozostały. Sprawa dotyczy odwrócenia kolejności sformułowań, mianowicie jest wniosek, aby w tytule najpierw umieścić wyrazy "o zatrudnieniu", a następnie "oraz rehabilitacji zawodowej i społecznej" osób niepełnosprawnych.</u>
</div>
<div xml:id="div-22">
<u xml:id="u-22.0" who="#PoselJanuszJurek">W słowie wstępnym uzasadniałem, dlaczego podkomisja stanęła na stanowisku, aby pozostawić tytuł projektu zgodnie z przedłożeniem rządowym. Powtórzę jeszcze raz. Zatrudnienie jest funkcją rehabilitacji zawodowej, a nie odwrotnie, stanowi jej element. Stąd też, jak słusznie zauważył Z. Radzicki, choć on wyraził odmienne zdanie, stojąc na gruncie ściśle logistycznym, podkomisja sugeruje przyjęcie tytułu ustawy zgodnie z przedłożeniem rządowym.</u>
</div>
<div xml:id="div-23">
<u xml:id="u-23.0" who="#PoselAlicjaMurynowicz">Mam propozycje, którą składałam już na posiedzeniu podkomisji, aby do kwestii tytułu wrócić po zakończeniu procedowania nad całością projektu. Zbyt wiele jest kwestii spornych, aby rozstrzygać problem w tej chwili. Dopiero, kiedy będziemy znali ostateczny kształt projektu, dowiemy się, czy dotyczy on rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudniania, czy zatrudniania oraz rehabilitacji zawodowej i społecznej. Zdania na ten temat są podzielone, na przykład podkomisja uważa, że zatrudnianie osób niepełnosprawnych jest wynikiem rehabilitacji.</u>
</div>
<div xml:id="div-24">
<u xml:id="u-24.0" who="#PoselBogdanKrysiewicz">Proszę o uzasadnienie, jakie argumenty mają zadecydować o tytule projektu.</u>
</div>
<div xml:id="div-25">
<u xml:id="u-25.0" who="#PoselAlicjaMurynowicz">O tytule projektu zadecyduje jego zawartość merytoryczna.</u>
</div>
<div xml:id="div-26">
<u xml:id="u-26.0" who="#PoselBogdanKrysiewicz">Czy to znaczy, że Komisje mogą gruntownie zmienić sprawozdanie podkomisji?</u>
</div>
<div xml:id="div-27">
<u xml:id="u-27.0" who="#PoselAlicjaMurynowicz">Nie wiem, ale mogą na tyle je zmienić, że zatrudnienie osób niepełnosprawnych zostanie uwypuklone silniej niż ich rehabilitacja.</u>
</div>
<div xml:id="div-28">
<u xml:id="u-28.0" who="#PoselBogdanKrysiewicz">Poddaję pod głosowanie wniosek, aby o kształcie tytułu rozstrzygnąć na zakończenie prac nad projektem. Komisje nie przyjęły wniosku.</u>
</div>
<div xml:id="div-29">
<u xml:id="u-29.0" who="#PoselMariaDmochowska">Proszę o ustalenie kworum.</u>
</div>
<div xml:id="div-30">
<u xml:id="u-30.0" who="#PoselBogdanKrysiewicz">Chcę zakomunikować, że nie ma kworum. Jedyną, w gronie której mamy kworum, jest Komisja Polityki Społecznej.</u>
</div>
<div xml:id="div-31">
<u xml:id="u-31.0" who="#PoselJerzyJaskiernia">Prezydia podjęły decyzję o przerwie do godz. 18.oo.</u>
</div>
<div xml:id="div-32">
<u xml:id="u-32.0" who="#PoselAlicjaMurynowicz">O godzinie 18.oo większość posłów ma inne zajęcia, na przykład posiedzenie Zespołu Gospodarczego Klubu Parlamentarnego SLD, trwać będzie debata sejmowa.</u>
</div>
<div xml:id="div-33">
<u xml:id="u-33.0" who="#PoselJerzyJaskiernia">Generalnie znajdujemy się w sytuacji, kiedy równolegle trwają inne zajęcia sejmowe. Ponieważ część gości przyjechała z terenu, chcemy podjąć próbę zebrania się jeszcze w dniu dzisiejszym. O godz 16.oo wznawia obrady Wysoka Izba, w porządku posiedzenia jest dokończenie debaty konkordatowej, która dla części posłów ma duże znaczenie.</u>
</div>
<div xml:id="div-34">
<u xml:id="u-34.0" who="#PoselBogdanKrysiewicz">Proszę o ustalenie, czy jest kworum. Brakuje kworum w Komisji Ustawodawczej. Podejmuję decyzję o odroczeniu obrad i zamknięciu posiedzenia Komisji.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>