text_structure.xml
5.64 KB
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<p xml:id="div-1">Szanowny Panie Marszałku! W nawiązaniu do pisma Pana Marszałka z dnia 8 stycznia 2007 r., znak: SPS-024-2065/07, przesyłającego zapytanie posła Tadeusza Cymańskiego, sformułowane w związku z odmówieniem przez Sąd Najwyższy przyjęcia do rozpoznania kasacji Bogumiły Pastewskiej wniesionej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 19 stycznia 2005 r., sygn. akt III AUa 2892/03 - uprzejmie przedstawiam, co następuje.</p>
<p xml:id="div-2">Zapytanie brzmi: Czy istnieją w aktualnym stanie prawnym - a jeżeli tak, to jakie - możliwości dochodzenia sprawiedliwości przez stronę po odmowie przyjęcia kasacji przez Sąd Najwyższy w sytuacji, gdy nie zostały uwzględnione przez Sąd Najwyższy istotne (i) w świetle materiału dowodowego (istotne) okoliczności mogące mieć wpływ na orzeczenia sądów niższej instancji?</p>
<p xml:id="div-3">Obowiązujące przepisy Kodeksu postępowania cywilnego czynią niezaskarżalnymi orzeczenia Sądu Najwyższego wydawane w trybie regulowanym tym kodeksem.</p>
<p xml:id="div-4">Wynika to z następujących regulacji:</p>
<p xml:id="div-5">1) art. 2 § 1 K.p.c. stanowi: do rozpoznawania spraw cywilnych powołane są sądy powszechne, o ile sprawy te nie należą do właściwości sądów szczególnych oraz Sąd Najwyższy. Końcowy fragment tego przepisu zachowany został zapewne na wszelki wypadek, gdyż obecnie powszechnie obowiązującym w orzecznictwie oraz doktrynie stanowiskiem jest uznanie, że Sąd Najwyższy jest sądem nad prawem, a nie nad sprawą. Wynika to z faktu, że Sąd Najwyższy nie orzeka w postępowaniu instancyjnym (rozpoznawanie skargi kasacyjnej, a poprzednio kasacji, nie dokonuje się w trzeciej instancji, lecz jest trybem nadzwyczajnym - pozainstancyjnym, uregulowanym odmiennie od trybów obowiązujących postępowań instancyjnych);</p>
<p xml:id="div-6">2) art. 412 § 4 K.p.c. stanowi: jeżeli do rozstrzygnięcia o wznowieniu postępowania zakończonego wyrokiem właściwy jest Sąd Najwyższy, sąd ten orzeka tylko o dopuszczalności wznowienia, a rozpoznanie sprawy przekazuje sądowi drugiej instancji;</p>
<p xml:id="div-7">3) art. 398</p>
<p xml:id="div-8">§ 2 K.p.c. stanowi: w postępowaniu kasacyjnym (oraz w postępowaniu ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia - z mocy art. 424</p>
<p xml:id="div-9">K.p.c.) nie jest dopuszczalne powołanie nowych faktów i dowodów, a Sąd Najwyższy jest związany ustaleniami faktycznymi stanowiącymi podstawę zaskarżonego orzeczenia. Ponadto przepis art. 398</p>
<p xml:id="div-10">§ 3 K.p.c. formułuje zakaz oparcia skargi kasacyjnej na zarzutach dotyczących ustalenia faktów lub oceny dowodów. Oznacza to, że dokonane w toku postępowania instancyjnego ustalenia faktyczne z mocy prawa otrzymują charakter ustaleń kompletnych i niepodważalnych, a sądowa ocena materiału dowodowego w tym postępowaniu jest ostateczna i nie podlega weryfikacji Sądu Najwyższego w postępowaniu prowadzonym wskutek wniesienia skargi kasacyjnej. Zasada ta odnosi się również (z mocy art. 424</p>
<p xml:id="div-11">K.p.c.) do postępowań toczących się na skutek skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.</p>
<p xml:id="div-12">Będące przedmiotem niniejszych rozważań postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2006 r., sygn. akt II UK 110/05, wydane zostało na podstawie nieobowiązującego obecnie art. 393</p>
<p xml:id="div-13">K.p.c. (który został uchylony przez ustawę z dnia 22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych - Dz.U. z 2005 Nr 13, poz. 98 - która weszła w życie z dniem 6 lutego 2005 r.). Przepis ten brzmiał: Sąd Najwyższy oddala kasację, jeżeli nie ma usprawiedliwionych podstaw albo jeżeli zaskarżone orzeczenie mimo błędnego uzasadnienia odpowiada prawu.</p>
<p xml:id="div-14">Fakt odmówienia przyjęcia kasacji w omawianej sprawie przez Sąd Najwyższy oznacza, że sąd ten uznał zaskarżony kasacją wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku za słuszny i zgodny z prawem.</p>
<p xml:id="div-15">Zauważyć należy, że obowiązujące wówczas przepisy odnoszące się do postępowania kasacyjnego (w przeciwieństwie do obecnie obowiązujących w tym zakresie przepisów) nie ograniczały kompetencji Sądu najwyższego co do ingerencji w sferę dokonanych w postępowaniu instancyjnym ustaleń faktycznych i oceny materiału dowodowego. Z faktu tego wynika jednak jedynie to, że po dniu 6 lutego 2005 r. rola Sądu Najwyższego zmieniła się w bardzo istotny sposób. Sąd ten obecnie interpretuje tylko obowiązujące przepisy prawa, a stan faktyczny ustalony przez sądy orzekające w postępowaniu instancyjnym służy mu głównie do sprawdzenia, które z tych przepisów i w jaki sposób mają - lub mieć powinny - zastosowanie w rozpatrywanej sprawie, a zatem - na tle konkretnej sprawy - orzeka o prawie, a nie o faktach.</p>
<p xml:id="div-16">Z powyższego wynika, że według aktualnie obowiązującego prawa nie istnieją możliwości skorygowania prawomocnego orzeczenia wydanego w tej sprawie.</p>
<p xml:id="div-17">Zastępca prokuratora generalnego</p>
<p xml:id="div-18">Przemysław Piątek</p>
<p xml:id="div-19">Warszawa, dnia 19 stycznia 2007 r.</p>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>