text_structure.xml
4.68 KB
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<p xml:id="div-1">W odpowiedzi na zapytanie posła Andrzeja Walkowiaka (SPS-024-1044/06) w sprawie możliwoci nowelizacji przepisów prawnych dotyczšcych doręczania wyroków sšdowych, uprzejmie przedstawiam, co następuje.</p>
<p xml:id="div-2">W polskim procesie karnym publikacja wyroku co do zasady następuje poprzez publiczne jego ogłoszenie na rozprawie przez przewodniczšcego składu orzekajšcego. Jedynie w wypadku wyrokowania poza rozprawš treć wyroku udostępnia się publicznie przez złożenie jego odpisu na okres 7 dni w sekretariacie sšdu. Ogłoszenie wyroku wywołuje okrelone skutki prawne, m.in. rozpoczyna bieg terminów do złożenia wniosku o sporzšdzenie na pimie i doręczenie uzasadnienia wyroku.</p>
<p xml:id="div-3">Zgodnie z art. 419 § 1 i 2 Kodeksu postępowania karnego niestawiennictwo stron, ich obrońców i pełnomocników nie stoi na przeszkodzie ogłoszeniu wyroku. Jeżeli jednak oskarżony pozbawiony wolnoci nie był obecny przy ogłoszeniu na rozprawie orzeczenia kończšcego postępowanie w sprawie, orzeczenie to doręcza się oskarżonemu. Niestawiennictwo strony nie stanowi przeszkody do ogłoszenia wyroku nawet wówczas, gdy strona prawidłowo usprawiedliwiła swojš nieobecnoć.</p>
<p xml:id="div-4">Kodeks postępowania karnego okrela nie tylko prawa, ale i obowišzki uczestników postępowania. Oskarżony ma prawo do prawidłowej informacji o przebiegu procesu, ale również obowišzek zainteresowania się przebiegiem procesu. Wynikiem braku takiego zainteresowania może być włanie przeoczenie upływu terminów zawitych do wniesienia wniosku o sporzšdzenie na pimie i doręczenie uzasadnienia wyroku lub terminów do wniesienia rodka odwoławczego od orzeczenia.</p>
<p xml:id="div-5">Sygnalizowany w zapytaniu pana posła Andrzeja Walkowiaka przypadek sprawy J. M. był przedmiotem analizy w Ministerstwie Sprawiedliwoci. W wyniku tej analizy ustalono, co następuje:</p>
<p xml:id="div-6">Po uchyleniu poprzedniego wyroku do ponownego rozpoznania, pierwszy termin rozprawy wyznaczono na dzień 23.02.2004 r., na który oskarżony nie stawił się bez usprawiedliwienia. Na kolejny termin - w dniu 15.03.2004 r. - stawił się, a ponieważ zachodziła koniecznoć uzupełnienia przewodu sšdowego, przerwano rozprawę do dnia 7.04.2004 r., wzywajšc jednoczenie J. M. do osobistego stawiennictwa, jednak oskarżony ponownie nie stawił się bez żadnego usprawiedliwienia. Kolejny termin wyznaczono na dzień 26.04.2004 r., który odroczono na dzień 24.05.2004 r. z uwagi na brak zwrotnego potwierdzenia odbioru wezwania przez oskarżonego.</p>
<p xml:id="div-7">Pomimo że na rozprawę w dniu 24 maja 2004 r. doręczono oskarżonemu wezwanie w dniu 29.04.04 r., nie stawił się on na ten termin rozprawy również bez żadnego usprawiedliwienia. Obecny natomiast był jego obrońca. W tym dniu przeprowadzono dowód z dokumentów, wysłuchano przemówień stron, zamknięto rozprawę i wydany został wyrok.</p>
<p xml:id="div-8">Po zakończeniu rozprawy nadeszło do sšdu pismo od oskarżonego J. M., w którym podał, że nie mógł przybyć na rozprawę z powodu zapalenia jamy ustnej. Do pisma dołšczył zawiadczenie lekarskie wydane przez lekarza nieuprawnionego do usprawiedliwiania nieobecnoci uczestników procesu karnego. Z zawiadczenia tego wynikało, że oskarżony nie jest zdolny do występowania przed szerszym audytorium w okresie 21-29.05.2004 r. i zostało wystawione dla zakładu pracy. Nadmienić jednak należy, że oskarżony był w tym czasie bezrobotny.</p>
<p xml:id="div-9">W tych okolicznociach niedotrzymanie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku, a następnie apelacji nastšpiło z przyczyn leżšcych wyłšcznie po stronie oskarżonego, który nie interesował się przebiegiem własnej sprawy karnej. Niedbalstwo oskarżonego nie może i nie powinno uzasadniać zmian w obowišzujšcych przepisach.</p>
<p xml:id="div-10">Należy podkrelić, że uregulowania zawarte m.in. w art. 100 K.p.k., art. 117 K.p.k., art. 140 K.p.k. i art. 419 K.p.k. oraz w art. 422 K.p.k. w pełni gwarantujš prawo oskarżonego do obrony oraz realizujš zasady ekonomiki procesowej.</p>
<p xml:id="div-11">Z wyrazami szacunku</p>
<p xml:id="div-12">Sekretarz stanu</p>
<p xml:id="div-13">Beata Kempa</p>
<p xml:id="div-14">Warszawa, dnia 30 maja 2006 r.</p>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>