text_structure.xml
5.72 KB
<?xml version='1.0' encoding='UTF-8'?>
<teiCorpus xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude" xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<p xml:id="div-1">Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na pismo z dnia 19 kwietnia br. znak SPS-024-928/06, przekazujące zapytanie posła Waldemara Szadnego, dotyczące zwolnienia bezrobotnych z ponoszenia kosztów comiesięcznych dojazdów do urzędów pracy, uprzejmie informuję:</p>
<p xml:id="div-2">Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001, z późn. zm.) bezrobotnym jest osoba zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym zawodzie lub służbie. Art. 33 ust. 3 tejże ustawy nakłada na bezrobotnych obowiązek zgłaszania się do właściwego powiatowego urzędu pracy w wyznaczonych terminach w celu potwierdzenia swej gotowości do podjęcia zatrudnienia.</p>
<p xml:id="div-3">Osoba bezrobotna z tytułu posiadania takiego statusu wynikającego z zarejestrowania się w urzędzie pracy uzyskuje szereg uprawnień. Przysługuje jej na przykład prawo do ubezpieczenia zdrowotnego, jeśli nie posiada innego tytułu do tego ubezpieczenia, korzystanie z różnych form aktywizacji zawodowej przewidzianych we wspomnianej ustawie. W przypadku skierowania na szkolenie przysługuje jej dodatek szkoleniowy. Standardem światowym jest to, że to interesant zjawia się w urzędzie oraz że urząd nie pokrywa kosztów stawiennictwa, jeśli wynikają z tego określone korzyści dla interesanta. Zwolnienie bezrobotnych od ponoszenia kosztów dojazdu do urzędów pracy wymagałoby refundacji tych kosztów przewoźnikom. Automatycznie oznaczałoby to zmniejszenie środków na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu, a więc tych, które przyczyniają się do zachowania istniejących miejsc pracy oraz powstawania nowych. A jest to jedyny skuteczny sposób zmniejszania bezrobocia.</p>
<p xml:id="div-4">Jednocześnie informuję, że ustawa z 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2002 r. Nr 175, poz. 1440, z późn. zm.) reguluje zasady uprawnienia do ulgowych przejazdów wspomnianymi w tytule środkami transportu. Przepisów tej ustawy nie stosuje się do komunikacji miejskiej, która pozostaje w gestii samorządów. Zgodnie z art. 3 tej ustawy do dwóch przejazdów w ciągu roku z ulgą 37% przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego w pociągach osobowych, pospiesznych i ekspresowych uprawnieni są emeryci i renciści oraz ich współmałżonkowie, na których są pobierane zasiłki rodzinne.</p>
<p xml:id="div-5">Jak powyżej wspomniałem, samorządy lokalne mogą zwolnić osoby bezrobotne z opłaty za przejazd środkami komunikacji pozostającymi w ich gestii. A właśnie przejazdy lokalne - do urzędu pracy, interesują najbardziej Pana Posła. Nadmieniam także, iż wiele urzędów pracy obejmujących swoim obszarem działania gminy oddalone od siedziby urzędu organizuje możliwość potwierdzenia przez osoby bezrobotne z tej gminy gotowości do podjęcia zatrudnienia oraz potwierdzenia prawa do ubezpieczenia zdrowotnego w siedzibie gminy wobec pracownika urzędu wydelegowanego w określony dzień do tej gminy.</p>
<p xml:id="div-6">Ocena kosztów ewentualnego zwolnienia osób bezrobotnych od kosztów dojazdu do urzędu pracy jest trudna do określenia, gdyż ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy nie precyzuje, jak często osoba bezrobotna ma stawiać się w urzędzie.</p>
<p xml:id="div-7">Natomiast osoby bezrobotne nieposiadające prawa do zasiłku i znajdujące się w trudnej sytuacji materialnej mogą korzystać na ogólnych zasadach z pomocy społecznej. 12 marca 2004 r. została przyjęta ustawa o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593), która dostosowuje rozwiązania w obszarze świadczeń z systemu pomocy społecznej w związku z ustawą o świadczeniach rodzinnych. Zasadniczym celem wprowadzonych zmian była przebudowa systemu pomocy społecznej w taki sposób, aby zapewnić osobom i rodzinom: wsparcie w przezwyciężeniu trudnej sytuacji, jakiej nie są w stanie pokonać, dochód na poziomie interwencji socjalnej w przypadku osób nieposiadających dochodu lub o niskich dochodach, w wieku poprodukcyjnym i osób niepełnosprawnych, dochód do wysokości poziomu interwencji socjalnej dla osób i rodzin nieposiadających dochodu lub o niskich dochodach, które wymagają okresowego wsparcia, wdrażane etapowo przez 4 lata, z wprowadzeniem procentu gwarancji tego dochodu.</p>
<p xml:id="div-8">Stan finansów publicznych państwa uniemożliwia wprowadzenie powszechnego wsparcia finansowego dla wszystkich, którzy posiadają niskie dochody, dlatego nowe regulacje koncentrują się na grupach ˝adresowanych˝, w których występują dodatkowe kryteria uprawniające do świadczeń, między innymi takie, jak długotrwała choroba, niepełnosprawność, brak możliwości zatrudnienia.</p>
<p xml:id="div-9">Jednocześnie informuję, że w ministerstwie trwa obecnie przegląd i analiza istniejących przepisów w tym zakresie. Dotyczy to oczywiście także ich praktycznego funkcjonowania. Jeśli w następstwie tego przeglądu miałyby nastąpić formalne propozycje zmian, to nie będzie to możliwe wcześniej niż w drugiej połowie bieżącego roku.</p>
<p xml:id="div-10">Z poważaniem</p>
<p xml:id="div-11">Podsekretarz stanu Robert Jerzy Kwiatkowski</p>
<p xml:id="div-12">Warszawa, dnia 28 kwietnia 2006 r.</p>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>