text_structure.xml
25.9 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#PosełRafałZagórny">Otwieram posiedzenie Komisji Skarbu Państwa. Zaplanowaliśmy, że podczas dzisiejszego posiedzenia Komisji rozpatrzymy sprawozdanie z wykonania ustawy budżetowej na 2001 r. w części dotyczącej Skarbu Państwa, ale ponieważ został przygotowany plan pracy na II półrocze 2002 r., proponuję rozszerzyć porządek dzienny o drugi punkt. Propozycja została zaakceptowana. Przystępujemy do rozpatrzenia sprawozdania z wykonania budżetu państwa w części 36. Informacje na ten temat przedstawi pani minister Barbara Misterska.</u>
</div>
<div xml:id="div-2">
<u xml:id="u-2.0" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSkarbuPaństwaBarbaraMisterska">Dochody w części 36, dotyczącej Ministerstwa Skarbu Państwa, zostały zaplanowane w wysokości 270.664 tys. zł. Kwota pozyskanych dochodów wyniosła 790.019 tys. zł, czyli plan został wykonany w 292 proc. Największy wpływ na tak wysokie przekroczenie planowanych dochodów miały wpłaty dywidend, dokonane przez spółki z tytułu dywidend w wysokości 586.285 tys. zł, podczas gdy wpływy z tego tytułu zostały zaplanowane na poziomie 100 mln zł. Była to główna przyczyna tego, że w dziale Dochody od osób fizycznych i osób prawnych wskaźnik wykonania dochodów wyniósł 595 proc. W dziale Handel zostały przewidziane dochody z tytułu likwidacji RSW „Prasa Książka Ruch” w wysokości 68.846 tys. zł. Likwidacja tej spółdzielni rozpoczęła się w marcu 1990 r. - wówczas została ona postawiona w stan likwidacji - i trwała do 27 listopada 2001 r. Środki przejęte po zakończeniu likwidacji wyniosły 89.402 tys. zł. Zrealizowane dochody w dziale Administracja publiczna wyniosły 105.379 tys. zł, przy czym w stosunku do planu zostały one przekroczone tylko o 3561 tys. zł. Największą pozycję dochodów w tym dziale stanowi kwota 100.818 tys. zł, przekazana na rachunek budżetu państwa z Funduszu Finansowania prywatyzacji, który jest środkiem specjalnym. W ustawie budżetowej z 1 marca 2002 r. przychody z prywatyzacji zostały zaplanowane na poziomie 18 mld zł. Po nowelizacji ustawy, dokonanej w grudniu ubiegłego roku, ta kwota została obniżona do 10.140 mln zł. Plan przychodów ustalony na tym poziomie, został zrealizowany w 64 proc. Przychody brutto z prywatyzacji wyniosły 6.813.795 tys. zł. Z tej kwoty do budżetu (przychody netto) przekazano 6.490.081 tys. zł. Przychody z prywatyzacji nie zostały wykonane w planowanej wysokości z tego powodu, że nie doszło do zawarcia umów prywatyzacyjnych, a tym samym nie sprzedano akcji: WSK PZL Rzeszów, Wydawnictw Szkolnych i Pedagogicznych SA, PZU SA, Rafinerii Gdańskiej SA oraz nie doszło do III etapu prywatyzacji Telekomunikacji Polskiej SA. Największe wpływy uzyskano z prywatyzacji Telekomunikacji Polskiej SA (ponad 3,5 mld zł), Elektrowni Rybnik SA (ponad 693 mln zł), Górnośląskiego Zakładu Elektroenergetycznego (ponad 635 mln zł), PZPS „Polmos” w Poznaniu (niecałe 300 mln zł), Zespołu Elektrociepłowni Wybrzeże SA (ponad 239 mln zł). Przychody z prywatyzacji bezpośredniej, wykonanej głównie przez wojewodów, wyniosły ponad 361 mln zł, w tym 4 mln zł uzyskano z powtórnej prywatyzacji majątku po rozwiązaniu umów o odpłatne korzystanie z mienia Skarbu Państwa. Kwota 361 mln zł stanowi 5,3 proc. przychodów z prywatyzacji brutto. Wydatki w części 36 zostały zaplanowane w wysokości 61.640 tys. zł. W trakcie roku budżetowego dokonano zmian na podstawie decyzji Ministra Finansów, w wyniku których Ministerstwo Skarbu Państwa dysponowało kwotą 76.077 tys. zł. Plan wydatków po zmianach przedstawiał się następująco: - dział 010 Rolnictwo i łowiectwo - 381 tys. zł dla Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa na wykup nieruchomości rolnych od rolników, którzy nabyli uprawnienia do emerytury lub renty, - dział Górnictwo i kopalnictwo - 5626 tys. zł na dotację dla spółki Orzeł Biały w Bytomiu, przeznaczonej na dofinansowanie utrzymania Centralnej Pompowni „Bolko”, likwidację szkód górniczych oraz rekultywację terenów, - dział 75 Administracja publiczna - 48.408 tys. zł, w tym 22.925 tys. na wynagrodzenia osobowe pracowników, - dział 752 Obrona Narodowa - 1396 tys. zł, - dział 754 Bezpieczeństwo publiczne i ochrona przeciwpożarowa - 8 tys. zł, - dział 755 Wymiar sprawiedliwości - 375 tys. zł, - dział 758 Różne rozliczenia - 14.124 tys. zł, w tym 6084 tys. zł na uzupełnienie środków na wypłaty odpraw bezwarunkowych dla pracowników zwalnianych z Huty Baildon SA oraz 7843 zł na sfinansowanie wynikających z wyroku Trybunału Arbitrażowego w Zurychu należności (z odsetkami) na rzecz Saar Papier Vetriebs GmbH oraz na pokrycie kosztów postępowania sądowego. - dział 921 Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego - 5759 tys. zł na dofinansowanie działalności Muzeum techniki NOT oraz rzeczowych i majątkowych wydatków Polskiej Agencji Prasowej. Wydatki zostały wykonane w stosunku do planu po zmianach w wysokości 93,8 proc. W Ministerstwie Skarbu Państwa funkcjonowały 4 środki specjalne: Fundusz Mienia Polikwidacyjnego, Fundusz Finansowania Prywatyzacji, Fundusz Gospodarowania Mieniem oraz Fundusz Reprywatyzacji. Przychody ogółem wyniosły 379.900 tys. zł, co stanowi 76,92 proc. planowanych przychodów, ale jeszcze niższy wskaźnik dotyczy wydatków, bowiem zaplanowano je na kwotę 415.349 tys. zł, natomiast zrealizowano w wysokości 168.092 tys. zł, w tym 100.818 tys. zł zostało odprowadzone do budżetu państwa zgodnie z ustawą o wykonywaniu budżetu w państwa w roku 2001. Chcę zwrócić uwagę państwa na dysproporcję między planowanymi wydatkami na wypłaty odszkodowań na rzecz byłych właścicieli mienia przejętego przez Skarb Państwa, które są pokrywane z Funduszu Reprywatyzacji, a poniesionymi na ten cel wydatkami. Oszacowano te wydatki na kwotę 360 mln zł, natomiast suma wypłaconych odszkodowań wyniosła 11.803 tys. zł z tego powodu, że w sądach powszechnych bądź w Naczelnym Sądzie Administracyjnym nie zakończyła się przed końcem roku większość postępowań w sprawach dotyczących odszkodowań. Wobec tego środki nie wydatkowane w 2001 r. będą w tym roku wykorzystane na wypłaty odszkodowań. Dokument, w którym zostały określone kierunki prywatyzacji w 2001 r., obliguje Ministra Skarbu Państwa do uzyskania przychodów z prywatyzacji, które umożliwią: - sfinansowanie wydatków w kwocie 2, 5 mld zł, na realizację ustawy o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent, - wsparcie finansowe reformy ubezpieczeń społecznych w wysokości 14,1 mld zł. W związku z tym przyjęte zostało założenie, że nastąpi przyspieszenie procesów prywatyzacji we wszystkich branżach przewidzianych do prywatyzacji. Procesy te miały być prowadzone w około 80 spółkach. 31 grudnia 2000 r. rozpoczęto prywatyzację w 32 jednoosobowych spółkach Skarbu Państwa oraz kontynuowano prywatyzację w 70 spółkach, sprzedając kolejne pakiety akcji należące do Skarbu Państwa. Minister Skarbu Państwa rozpoczął prywatyzację w 13 jednoosobowych spółkach, zaś Agencja Prywatyzacji w 19 tego typu spółkach.</u>
<u xml:id="u-2.1" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSkarbuPaństwaBarbaraMisterska">Łącznie prowadzono prywatyzację w 102 spółkach, co jednak nie oznacza, iż prywatyzacja została przyspieszona, gdyż w tej liczbie mieszczą się spółki, których prywatyzacja polegała na sprzedaży tzw. resztówek akcji lub udziałów Skarbu Państwa. Nie zostały przeprowadzone w całości planowane na 2001 r. programy restrukturyzacyjne sektorów i duże transakcje prywatyzacyjne dotyczące: PZU SA, Rafinerii Gdańskiej SA, PKP, STOEN SA oraz sprzedaży pakietu akcji TP SA w ofercie publicznej. Nie rozpoczęto prywatyzacji w sektorach: hutniczym, chemii ciężkiej, cukrowniczym, w górnictwie węgla kamiennego i przemyśle obronnym. W 2001 r. przychody ze sprzedaży akcji i udziałów Skarbu Państwa wyniosły 6,8 mld zł, czyli były o 3,3 mld zł niższe od planowanych.</u>
</div>
<div xml:id="div-3">
<u xml:id="u-3.0" who="#PosełRafałZagórny">W sprawozdaniu Ministerstwo wyjaśnia, że planowane przychody zostały oszacowane na podstawie zawartych, ale jeszcze nie zamkniętych umów, ale z powodu braku zgody Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji nie doszło do sfinalizowania kilku umów. Jestem w stanie zrozumieć i zaakceptować ten argument w odniesieniu do prywatyzacji małych spółek. Natomiast w przypadku PZU SA Ministerstwo już przed 13 grudnia 2001 r., czyli przed nowelizacją ustawy budżetowej, musiało zdawać sobie sprawę z tego, że do końca roku nie będzie w stanie sprzedać 21 proc. akcji PZU SA. Nie rozumiem więc dlaczego w znowelizowanej ustawie budżetowej ustalono poziom planowanych przychodów z prywatyzacji z uwzględnieniem PZU SA.</u>
</div>
<div xml:id="div-4">
<u xml:id="u-4.0" who="#PodsekretarzstanuwMinisterstwieSkarbuPaństwaIreneuszSitarski">Scenariusze II etapu prywatyzacji PZU SA, tworzone w ubiegłym roku, nie były realne. Zaplanowano sprzedaż pakietu akcji, ale w świetle umów, które zostały zawarte z inwestorem, było to niewykonalne. W umowie z kwietnia ubiegłego roku była przewidziana sprzedaż akcji w drodze oferty publicznej, przy czym prospekt został złożony do Ministerstwa Skarbu Państwa dopiero pod koniec listopada. W związku z tym - abstrahuję od zawartości prospektu - nierealne było przeprowadzenie oferty publicznej do końca 2001 r. Z tego - jak sądzę - zdawali sobie sprawę planujący przychody z prywatyzacji. Ten rząd został w pewnym stopniu zaskoczony tą sytuacją. W październiku 2001 r. podpisano z inwestorem drugą warunkową sprzedaż 21 proc. akcji PZU SA w innym trybie, przy czym była wymagana zgoda Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, a ponieważ brak było zgody, więc nie można było wykonać tej transakcji. W znowelizowanej ustawie budżetowej 13 grudnia 2001 r. planowane przychody z prywatyzacji zostały obniżone z 18 mld zł do 10.140 mln zł. Czy należało dokonać jeszcze głębszej korekty przychodów ze względu na to, że sprzedaż akcji PZU SA nie była realna? Przewidywane były inne transakcje prywatyzacyjne, tworzące pewną nadwyżkę przychodów. Później okazało się, że z różnych powodów także te transakcje nie doszły do skutku. Gdyby zostały sprzedane akcje Rafinerii Gdańskiej SA i akcje TP SA w ofercie publicznej, to przychody z prywatyzacji przekroczyłyby zapisaną w znowelizowanej ustawie budżetowej kwotę 10.140 mln zł. Te dwie transakcje nie mogły być zrealizowane z przyczyn merytorycznych, bowiem tak to jest w prywatyzacji, że nie sposób do końca przewidzieć, kiedy transakcja zostanie zawarta. Zatem poprzedni rząd, planując przychody z prywatyzacji na 2001 r., a następnie przygotowując projekt nowelizacji ustawy budżetowej, zawyżył przychody z prywatyzacji, gdyż nie przewidział, iż wystąpią trudności, które uniemożliwią sfinalizowanie transakcji. Wspomniałem o transakcjach, które przyniosłyby wysokie kwoty przychodów, ale oprócz nich nie doszły do skutku także umowy sprzedaży akcji relatywnie mniejszych spółek, np. Wydawnictw Szkolnych i Pedagogicznych. W tym przypadku inwestor okazał się niewiarygodny finansowo.</u>
</div>
<div xml:id="div-5">
<u xml:id="u-5.0" who="#PosełRafałZagórny">Jednym zdaniem skomentuję wyjaśnienia pana ministra, bowiem nie chciałbym, aby rozmowa o pieniądzach przekształciła się w dysputę polityczną o tamtym i tym rządzie. Od października 2001 r., kiedy to ukształtował się nowy rząd, do 13 grudnia było dostatecznie dużo czasu, aby dokonać korekty planowanych przychodów z prywatyzacji. Zacytuję fragment sprawozdania z wykonania budżetu, przygotowanego przez Ministerstwo Skarbu Państwa. Dotyczy on nowelizacji ustawy budżetowej z 13 grudnia 2001 r. „Podstawą symulacji były zawarte, lecz nie zamknięte umowy zbycia akcji PZU SA 2, 77 mld zł, Wydawnictw Szkolnych i Pedagogicznych SA 335 mln zł, WSK PZL Rzeszów 280 mln zł oraz szereg mniejszych umów”. Wynika stąd jednoznacznie, że zakładano przed nowelizacją ustawy budżetowej, iż akcje PZU SA zostaną sprzedane, ale przecież sam pan minister powiedział, że nowe kierownictwo Ministerstwa zdawało sobie sprawę z tego, że jest to nierealne. Moim zdaniem, korygując poziom przychodów należało także uwzględnić projekt prywatyzacji PZU SA. Oddaję głos przedstawicielowi Najwyższej Izby Kontroli i być może ustalenia NIK w sprawie wykonania budżetu w części 36 przyczynią się do rozstrzygnięcia tego sporu.</u>
</div>
<div xml:id="div-6">
<u xml:id="u-6.0" who="#DyrektordepartamentuwNajwyższejIzbieKontroliPawełBanaś">Najwyższa Izba Kontroli, w ramach corocznej kontroli wykonania budżetu państwa, zbadała realizację przez Ministra Skarbu Państwa dochodów, przychodów i wydatków w części 36 budżetu oraz gospodarkę finansową: Zakładu Obsługi Ministerstwa, czterech środków specjalnych, Agencji Prywatyzacji, a także realizację prywatyzacji bezpośredniej przez wojewodów. Wykonanie budżetu państwa w części 36 oceniliśmy pozytywnie, aczkolwiek stwierdziliśmy istotne nieprawidłowości, o których powiem za chwilę. W informacji o wynikach kontroli odnotowaliśmy fakt, iż nie zostały uzyskane przychody z prywatyzacji w planowanej wysokości po zmianach dokonanych w ustawie budżetowej 13 grudnia 2001 r. Dodam, że Minister Skarbu Państwa, uzasadniając proponowane obniżenie przychodów z 18 mld zł do 10, 14 mln zł, traktował tę wartość, jako dolny próg możliwych do uzyskania przychodów. Najwyższa Izba Kontroli nie przeprowadziła badań, pozwalających na włączenie się do dyskusji, czy już wówczas można było przewidzieć, że kilka transakcji prywatyzacyjnych nie dojdzie do skutku. W wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdziliśmy opóźnienie w wyegzekwowaniu 83.450 tys. zł od nabywcy spółki Polmos Żyrardów. W trakcie kontroli nabywca wpłacił całą kwotę oraz odsetki za zwłokę. Ministerstwo nie reagowało także w porę na zwłokę we wpływach należnych Skarbowi Państwa dywidend. W przypadku Mennicy Państwowej SA, należna za 2000 r. dywidenda nie wpłynęła do końca ubiegłego roku i tym samym wpływy budżetu państwa zostały uszczuplone o 2065,1 tys. zł. Ministerstwo Skarbu Państwa wykorzystało dochody odprowadzane na rachunek Funduszu Finansowania Prywatyzacji (jednego z czterech środków specjalnych) do sfinansowania zakupu 92 kserokopiarek za łączną kwotę 2708,4 tys. zł, podczas gdy środki tego funduszu powinny być przeznaczone na pokrycie kosztów prywatyzacji. Uznaliśmy, że ten wydatek został dokonany z naruszeniem kryterium celowości. Najwyższa Izba Kontroli negatywnie oceniła sprawowanie przez Ministra Skarbu Państwa nadzoru właścicielskiego nad Agencją Prywatyzacji. W Agencji nie dokonano stosownych przeksięgowań, co może skutkować negatywnie na wysokość podatku dochodowego, którego płatnikiem jest Ministerstwo Skarbu Państwa, jako następca prawny po zlikwidowanej w tym roku Agencji Prywatyzacji. Stwierdziliśmy także nieprawidłowości w ewidencji księgowej Ministerstwa spowodowane niestosowaniem się do przepisów ustawy o rachunkowości. W ocenie NIK, niewłaściwie była prowadzona ewidencja należności, natomiast w sprawozdaniach wykazywano dane niezgodne ze stanem rzeczywistym. Pozostając przy gospodarce finansowej Ministerstwa, chcę zwrócić uwagę na to, iż dopuszczono do wydatkowania 3121 tys. zł na pokrycie odsetek za zwłokę w zapłacie zobowiązań Skarbu Państwa, wynikających z sądowych tytułów wykonawczych, kar oraz odszkodowań wypłacanych na rzecz osób fizycznych. Kwota ta jest o 166 proc. wyższa od kwoty zapłaconych w 2000 r. odsetek. Naszym zdaniem, można było uniknąć tego wydatku, gdyby z należytą starannością prowadzone były procedury związane z wypłatą zobowiązań Skarbu Państwa.</u>
<u xml:id="u-6.1" who="#DyrektordepartamentuwNajwyższejIzbieKontroliPawełBanaś">Formalnie rzecz biorąc, wydatki majątkowe, w stosunku do planu, zostały wykonane w 73,9 proc., ale w tym miejscu powtórzę, że zakup kserokopiarek został sfinansowany ze środka specjalnego. Stwierdziliśmy także, iż ten wydatek zakwalifikowano jako zakup usług, choć zakupiono środki trwałe. W zakresie przychodów z prywatyzacji miał miejsce 9-krotny, w porównaniu z 2000 r., wzrost zaległości w spłatach należności Skarbu Państwa z tytułu dokonanych prywatyzacji pośrednich. Wyniosły one łącznie ponad 156 mln zł, natomiast zaległości w spłacie należności Skarbu Państwa z tytułu prywatyzacji bezpośredniej wyniosły 189 mln zł. Dotyczyły one umów zawartych w latach 1990–2000. Dochody budżetowe osiągnięte przez Ministerstwo w 2001 r. były 3-krotnie wyższe od planowanych, ale tylko o 4 proc. wyższe od dochodów uzyskanych rok wcześniej. Wynika stąd wniosek, że dochody były planowane z dużą ostrożnością, dla której nie znajdujemy powodów. Przy okazji kontroli wykonania budżetu badaliśmy, jak była realizowana przez wojewodów prywatyzacja bezpośrednia. Jest to szczególnie trudny obszar, natomiast przychody z prywatyzacji są relatywnie niewielkie. W ubiegłym roku wyniosły one 361 mln zł wobec 6,8 mld przychodów ogółem. W porównaniu z 2000 r. były one niższe o 17,5 proc. Nastąpił spadek tempa prywatyzacji. W 2001 r. wojewodowie sprywatyzowali 71 przedsiębiorstw, czyli o ponad połowę mniej niż w 2000 r. Podczas kontroli stwierdziliśmy następujące powtarzające się nieprawidłowości: - błędne rozpoznanie popytu na mienie Skarbu Państwa, - nadmierne zatrudnienie w komórkach organizacyjnych zajmujących się prywatyzacja bezpośrednią i np. wojewoda śląski sprywatyzował 4 przedsiębiorstwa, natomiast w Wydziale Nadzoru Założycielskiego i Przekształceń Własnościowych Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach było zatrudnionych 59 osób. W informacji o wynikach kontroli omówiliśmy inne nieprawidłowości, które wystąpiły w różnych urzędach wojewódzkich. Szczegółowe wnioski skierowaliśmy do Ministra Skarbu Państwa i innych skontrolowanych jednostek, natomiast w materiale, zawierającym informacje o wynikach kontroli, sformułowaliśmy wnioski o charakterze ogólnym. Wskazujemy na potrzebę rozważenia przez Ministerstwo Skarbu Państwa sporządzania kwartalnych sprawozdań z przychodów z prywatyzacji, obejmujących przychody brutto, netto, należności z tytułu prywatyzacji bezpośredniej i pośredniej, w tym należności zaległe. Uważamy, iż należałoby objąć pełny zakres przychodów i wydatków środka specjalnego rygorami przepisu art. 138 ustawy o finansach publicznych. Ten wniosek wynika z niewłaściwego - naszym zdaniem - wykorzystania środka specjalnego na sfinansowanie środków trwałych, służących komórkom organizacyjnym Ministerstwa. Ponadto zwracamy uwagę na wynikającą z art. 92 ustawy o finansach publicznych możliwość natychmiastowego wypłacania przez Skarb Państwa zasądzonych prawomocnymi wyrokami sądowymi kwot odszkodowań, z jednoczesną ich refundacją w trybie art. 96 tej ustawy, aby w ten sposób zminimalizować kwotę odsetek za zwłokę.</u>
</div>
<div xml:id="div-7">
<u xml:id="u-7.0" who="#PosełRafałZagórny">Domyślam się, że przedstawiciel Ministerstwa Skarbu Państwa chciałby odpowiedzieć na zarzuty Najwyższej Izby Kontroli.</u>
</div>
<div xml:id="div-8">
<u xml:id="u-8.0" who="#DyrektorgeneralnywMinisterstwieSkarbuPaństwaJózefMikosa">Ministerstwo Skarbu Państwa nie kwestionuje wyników kontroli, natomiast nie możemy się zgodzić z pewnymi ocenami i wnioskami sformułowanymi przez Najwyższą Izbę Kontroli. Miał miejsce jeden przypadek niewpłacenia dywidendy i uszczuplenia z tego powodu dochodów budżetu państwa, ale tylko w jednym roku, bowiem ta należność została uregulowana w tym roku, o czym pan dyrektor Paweł Banaś nie wspomniał. Kwota dywidendy jest relatywnie wysoka, więc powstaną ponadplanowe dochody budżetowe i być może NIK stwierdzi, po przeprowadzeniu kontroli wykonania budżetu w 2002 r., że został popełniony błąd w planowaniu dochodów. Nie zgadzamy się także z oceną, że zakup kserokopiarek nastąpił z naruszeniem zasady celowości. Ten sprzęt jest niezbędny do wykonywania prac biurowych w Ministerstwie i gdyby nie został zakupiony, to musielibyśmy zlecić kopiowanie wszelkiego rodzaju materiałów komuś, kto świadczy takie usługi. Natomiast uważamy, że słuszne są uwagi NIK dotyczące trybu i źródła sfinansowania zakupu kserokopiarek. Jeśli chodzi o proponowany przez NIK sposób na uniknięcie płacenia odsetek za zwłokę w zapłacie zobowiązań Skarbu Państwa, wynikających z sądowych tytułów wykonawczych, to przedstawiliśmy wiceprezesowi NIK, panu Krzysztofowi Szwedowskiemu inne rozwiązanie, które on zaaprobował. Otóż przypomnę, że środki na pokrycie wydatków budżetowych są przekazywane dysponentom części budżetowych w transzach. W przypadku, gdy nie będziemy dysponowali w danym momencie środkami budżetowymi na sfinansowanie tych zobowiązań na rzecz osób fizycznych, to sięgniemy po pieniądze zgromadzone na rachunku środka specjalnego, zaciągając swego rodzaju chwilową pożyczkę. Czy można z większą dokładnością zaplanować dochody z tytułu dywidendy, a raczej należałoby zapytać, czy są dostateczne przesłanki do opracowania trafnej prognozy tych dochodów. Zgodnie z ustawą o finansach publicznych przyszłe dochody i przychody są prognozą. Jeżeli nawet ze względu na przewidywaną sytuację gospodarczą można przyjąć założenie, że spółka, której jednym z akcjonariuszy jest Skarb Państwa, wypracowała zysk, to o tym czy zostanie wypłacona dywidenda decydują wszyscy akcjonariusze. Jeżeli aktualna sytuacja spółki nie jest najlepsza, albo gdy po to, aby utrzymała się ona na ryku potrzebne są nowe inwestycje, to wówczas nawet cały zysk może być przeznaczony na sfinansowanie tych inwestycji. To samo dotyczy spółek będących własnością Skarbu Państwa. Na zakończenie proszę przyjąć zapewnienie, że obecnie każdego miesiąca sprawdzamy, jak przedstawiają się przychody z prywatyzacji, i sądzę, że w dalszym ciągu będzie obowiązywała taka zasada.</u>
</div>
<div xml:id="div-9">
<u xml:id="u-9.0" who="#PosełRafałZagórny">Czy ktoś chciałby zabrać głos na temat sprawozdania z wykonania budżetu państwa w części 36 - Skarb Państwa? Nikt się nie zgłosił. Czy ktoś z przedstawicieli rządu albo Najwyższej Izby Kontroli chciałby zabrać głos?</u>
</div>
<div xml:id="div-10">
<u xml:id="u-10.0" who="#DyrektorPawełBanaś">Odnosząc się do wyjaśnień, które udzielił pan dyrektor w związku z zakupem kserokopiarek, chcę powiedzieć, że nie jest najważniejsze to czy zostało naruszone kryterium celowości lub inne. Podstawowy problem polega na tym, że źródłem sfinansowania zakupu kserokopiarek był środek specjalny, a być nim nie powinien. Do tego w taki sposób ominięto ograniczenie wydatków majątkowych, które zostało nałożone przez Ministra Finansów w związku ze znaną sytuacją budżetową, jaka wystąpiła w ubiegłym roku, a zwłaszcza w drugiej jego połowie.</u>
</div>
<div xml:id="div-11">
<u xml:id="u-11.0" who="#PosełRafałZagórny">Prezydium Komisji proponuje przyjąć opinię o następującej treści: „Po wysłuchaniu wyjaśnień przedstawicieli rządu oraz po zapoznaniu się z wynikami analizy Najwyższej Izby Kontroli, Komisja Skarbu Państwa przyjęła sprawozdanie z wykonania państwa w rozpatrywanych częściach”. Przystępujemy do głosowania. Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja przyjęła opinię o tej treści. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja przyjęła opinię w sprawie wykonania budżetu państwa w 2001 r. w części 36 - Skarb Państwa. Proszę zgłaszać kandydatów na posła sprawozdawcę. Nikt się nie zgłosił. W tej sytuacji przedstawiam propozycję prezydium Komisji, abym to ja przedstawił opinię na posiedzeniu Komisji Finansów. Rozumiem, że ta propozycja została zaakceptowana. Wyczerpaliśmy pierwszy punkt porządku obrad i przechodzimy do rozpatrzenia planu pracy na II półrocze 2002 r. Proponuję wprowadzić do tego planu dwie zmiany. Pierwsza dotyczy przesunięcia terminu posiedzenia na temat docelowego modelu nadzoru właścicielskiego z lipca na wrzesień. Nie słyszę sprzeciwu. Druga propozycja polega na dodaniu do planu nowego punktu dotyczącego reprywatyzacji. W związku z tym zwracam się do przedstawicieli Ministerstwa Skarbu Państwa z pytaniem, czy możemy oczekiwać, że we wrześniu otrzymamy założenia do projektu ustawy o reprywatyzacji?</u>
</div>
<div xml:id="div-12">
<u xml:id="u-12.0" who="#DyrektorgeneralnyJózefMikosa">Musimy się w tej sprawie skonsultować z ministrem i być może będziemy prosili Komisję, aby tym tematem zajęła się w październiku br.</u>
</div>
<div xml:id="div-13">
<u xml:id="u-13.0" who="#PosełRafałZagórny">Na razie zakładamy, że we wrześniu podejmiemy temat założeń do projektu ustawy o reprywatyzacji. Przystępujemy do głosowania. Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, to uznam, że Komisja zaakceptowała plan pracy na II półrocze 2001 r. z dwoma zmianami. Sprzeciwu nie słyszę. Stwierdzam, że Komisja przyjęła plan pracy na II półrocze 2002 r. Zamykam posiedzenie Komisji.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>