text_structure.xml
23 KB
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
<xi:include href="PPC_header.xml"/>
<TEI>
<xi:include href="header.xml"/>
<text>
<body>
<div xml:id="div-1">
<u xml:id="u-1.0" who="#">Dnia 9 grudnia 1966 r. Komisja Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów, obradująca pod przewodnictwem posła Wiktora Obolewicza (PZPR), rozpatrzyła projekt planu i budżetu na 1967 r. i podstawowych założeń planu na 1968 r. w zakresie produkcji przemysłowej, transportu, łączności, budownictwa, gospodarki komunalnej, handlu wewnętrznego i zagranicznego.</u>
<u xml:id="u-1.1" who="#">W posiedzeniu udział wzięli:</u>
<u xml:id="u-1.2" who="#">- przedstawiciele sejmowych komisji; Budownictwa i Gospodarki Komunalnej, Gospodarki Morskiej i Żeglugi, Handlu Wewnętrznego, Handlu Zagranicznego, Komunikacji i Łączności, Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego, Przemysłu Ciężkiego, Chemicznego i Górnictwa oraz Przemysłu Lekkiego, Rzemiosła i Spółdzielczości Pracy, - przedstawiciele Komisji Planowania przy Radzie Ministrów z Przewodniczącym - Stefanem Jędrychowskim, I zastępcą Przewodniczącego - Tadeuszem Gede oraz zastępcami Przewodniczącego - Zbigniewem Januszko i Kazimierzem Secomskim, przedstawiciele Ministerstwa Finansów z Ministrem - Jerzym Albrechtem i podsekretarzami stanu - Julianem Kole i Józefem Trendotą oraz wicedyrektor departamentu NIK - Piotr Kaltenberg.</u>
<u xml:id="u-1.3" who="#">Problemy rozwoju produkcji przemysłowej w latach 1967-1968 zreferowała poseł Ewa Trojanowska (bezp.):</u>
<u xml:id="u-1.4" who="#">Produkcja globalna przemysłu wzrośnie w roku bieżącym o ponad 7 proc. w porównaniu z 1965 r., a zadania planu zostaną przekroczone o blisko 1 proc. Główny wpływ przekroczenie założeń planu mają wyniki produkcyjne przemysłu spożywczego osiągnięte w rezultacie wysokiej podaży surowców rolnych, jak również ponadplanowe zwiększenie produkcji w przemyśle lekkim i w przemyśle materiałów budowlanych. Do podstawowych ujemnych zjawisk w 1966 r. zaliczyć należy nieuruchomienie zaplanowanych mocy produkcyjnych w niektórych przemysłach, spowodowane opóźnieniami w realizacji inwestycji. W trakcie realizacji planu w br. wystąpiły pewne dysproporcje pomiędzy wzrostem zatrudnienia a wzrostem wydajności pracy, niedobory zaopatrzenia w niektóre materiały, a także niepełne asortymentowo i jakościowo dostosowanie produkcji do potrzeb odbiorców krajowych i zagranicznych.</u>
<u xml:id="u-1.5" who="#">W związku z tym, zadania postawione przed przemysłem do realizacji w latach 1967-1968 wymagać będą - jak podkreślano to na wszystkich komisjach, które rozpatrywały poszczególne działy projektu planu - szczególnej uwagi administracji gospodarczej wszystkich szczebli.</u>
<u xml:id="u-1.6" who="#">Zadania stojące obecnie przed przemysłem, a wynikające również z założeń 5-latki, to:</u>
<u xml:id="u-1.7" who="#">- dalsze unowocześnianie produkcji w oparciu o postęp techniczny;</u>
<u xml:id="u-1.8" who="#">- wydatna poprawa jakości wytwarzanych produktów;</u>
<u xml:id="u-1.9" who="#">- zmniejszenie trudności materiałowych i surowcowych drogą rozwoju surowcowych gałęzi przemysłu i oszczędnego gospodarowania materiałami.</u>
<u xml:id="u-1.10" who="#">W myśl projektu planu wartość produkcji globalnej przemysłu wzrosnąć ma w 1967 r. w porównaniu z 1966 r. o 6,2 proc., a w 1968 r. - o dalsze 7,8 proc.</u>
<u xml:id="u-1.11" who="#">Tempo rozwoju znacznie szybsze od przeciętnego cechować ma przemysł chemiczny, maszynowy, hutnictwo metali nieżelaznych, odzieżowy, szklarski itd.</u>
<u xml:id="u-1.12" who="#">Założenia planu przewidują, że wydobycie węgla kamiennego wzrośnie w 1967 o 1,7 mln ton w porównaniu do roku bieżącego, co stanowi o 0,5 mln ton więcej aniżeli ustalał to plan 5-letni. Wzrost wydobycia węgla umożliwi pełne pokrycie wszystkich potrzeb rynku krajowego oraz dalszą aktywizację eksportu. Jednakże niezbędne jest - jak podkreślała to Komisja Przemysłu Ciężkiego, Chemicznego i Górnictwa - dążenie do dalszej poprawy jakości wydobywanego węgla, do zwiększenia wydajności i efektywności tego przemysłu. Znacznie szybciej niż produkcja węgla ogółem, wzrastać ma wydobycie węgla gazowo-koksowego, poważnie przekraczając wskaźniki ustalone na 5-latkę; Komisja Przemysłu Ciężkiego zwróciła uwagę na potrzebę dalszej intensyfikacji jego wydobycia, zwłaszcza w Rybnickim Okręgu Węglowym.</u>
<u xml:id="u-1.13" who="#">W związku z poważnie rosnącymi zadaniami przemysłu naftowego i znacznie większymi niż w ubiegłych latach nakładami inwestycyjnymi w tym przemyśle na prace geologiczno-poszukiwawcze, Komisja Przemysłu Ciężkiego, Chemicznego i Górnictwa uznała za celowe wprowadzenie do planu poprawki przewidującej większe wydobycie ropy naftowej; w przemyśle gazowniczym, planowany wzrost wydobycia i rozprowadzania gazu stawia w centrum uwagi sprawę właściwego zagospodarowania zasobów gazu ziemnego zarówno przez przemysł, jak i gospodarkę komunalną.</u>
<u xml:id="u-1.14" who="#">Wartość produkcji globalnej przemysłu chemicznego wzrosnąć ma 1967 r. o 12,2 proc. Szczególnie wysokimi wskaźnikami wzrostu charakteryzować się ma w latach 1967-1968 produkcja nawozów azotowych (o 24 proc.), włókien syntetycznych (o 22 proc.), tworzyw sztucznych (o 30 proc.), co zmierza do wzrostu produkcji rolnej, unowocześnienia produkcji przemysłu włókienniczego oraz zwiększenia dostaw wyrobów z tworzyw sztucznych dla przemysłu elektromaszynowego i budownictwa. Rosnące zapotrzebowanie gospodarki narodowej na wytwory chemii nadaje szczególną rangę sprawie rytmicznego i terminowego realizowania inwestycji chemicznych. Drugim istotnym dla chemii problemem jest dalsze dążenie do poprawy. jakości wyrobów chemicznych.</u>
<u xml:id="u-1.15" who="#">Planowany na lata 1967-1968 poziom produkcji przemysłu maszynowego, metalowego i elektrotechnicznego jest dostosowany do możliwości zaopatrzenia materiałowego, potrzeb rynku krajowego i zagranicznego oraz do programu inwestycji. Wewnątrz tych przemysłów nastąpią zmiany strukturalne mające na celu ograniczenie rozwoju branż zużywających duże ilości wyrobów hutniczych. Natomiast szybciej od przeciętnego tempa wzrosnąć ma produkcja w przemyśle automatyki, precyzyjnym, urządzeń chemicznych, maszyn budowlanych, elektrycznym, obrabiarkowym itp. Udział nowych artykułów przemysłu maszynowego w łącznej wartości dostaw rynkowych wynieść ma w 1967 r. - 16 proc., a w 1968 r. - 17 proc. Poprawie ulegnie również zaopatrzenie w części zamienne. 70 proc. nakładów inwestycyjnych tego przemysłu przeznaczone zostało na modernizację i rekonstrukcję techniczną.</u>
<u xml:id="u-1.16" who="#">Mimo założonego w planie wzrostu produkcji globalnej hutnictwa żelaza o 3,8 proc., w dalszym ciągu utrzyma się napięta sytuacja w dostawach szeregu asortymentów wyrobów hutniczych. Dlatego też - jak podkreślała Komisja Przemysłu Ciężkiego, Chemicznego i Górnictwa - sprawa oszczędnego i jak najbardziej efektywnego zużytkowywania wyrobów hutniczych powinna stać w centrum zainteresowania resortu.</u>
<u xml:id="u-1.17" who="#">Łączna wartość produkcji przemysłu lekkiego wzrosnąć ma w 1967 r., w porównaniu do roku bieżącego, o 5,8 proc. Przed tym przemysłem stoją poważne zadania w zakresie pełniejszego i lepszego asortymentowo dostosowania produkcji do potrzeb rynku wewnętrznego i poważnie też wzrastają plany eksportu tego przemysłu.</u>
<u xml:id="u-1.18" who="#">Tempo wzrostu produkcji drobnej wytwórczości planowane na lata 1967-1968 jest wyższe od wycinkowych zadań zawartych w planie 5-letnim. O 12,4 proc. wzrosnąć ma w 1967 r. wartość usług świadczonych przez drobną wytwórczość ludności. Zdaniem Komisji Przemysłu Lekkiego, Rzemiosła i Spółdzielczości Pracy, więcej uwagi poświęcić należy podnoszeniu jakości i nowoczesności wyrobów tego przemysłu, poprawie zaopatrzenia, w materiały i surowce do produkcji.</u>
<u xml:id="u-1.19" who="#">W przemyśle drzewnym, w porównaniem z rokiem 1966, wzrosnąć ma produkcja płyt pilśniowych i wiórowych, mebli, papieru i tektury. Komisja Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego, stwierdzając, że bilans drewna jest nadal napięty, uważa za konieczne opracowanie i konsekwentną realizację programu oszczędzania drewna.</u>
<u xml:id="u-1.20" who="#">Zadania stojące przed przemysłem w latach 1967-1968 nie odbiegają w swoich zasadniczych założeniach od proporcji zawartych w planie 5-letnim. Niemniej w toku realizacji planu wystąpić mogą trudności, które wymagają które wymagają zwrócenia szczególnej uwagi na:</u>
<u xml:id="u-1.21" who="#">- zabezpieczenie zaopatrzenia materiałowego;</u>
<u xml:id="u-1.22" who="#">- poprawę rytmiczności produkcji i dostaw, usprawnienie kooperacji pomiędzy zakładami i branżami;</u>
<u xml:id="u-1.23" who="#">- poprawę jakości i nowoczesności produkcji krajowej i eksportowej;</u>
<u xml:id="u-1.24" who="#">- pełną realizację planu inwestycyjnego;</u>
<u xml:id="u-1.25" who="#">- zapewnienie właściwych proporcji między rozwojem produkcji, zatrudnienia i wydajności pracy, głównie drogą dalszego usprawniania organizacji pracy i przyśpieszenia postępu technicznego.</u>
<u xml:id="u-1.26" who="#">Projekt NPG na rok 1967 i założeń planu na rok 1968 oraz projekt ustawy budżetowej na rok 1967 w częściach dotyczących handlu wewnętrznego i handlu zagranicznego zreferował poseł Władysław Kuszyk (PZPR):</u>
<u xml:id="u-1.27" who="#">Masa towarowa przeznaczona do sprzedaży detalicznej dla ludności w latach 1967-1968 wzrasta o 11,3 mld zł, zaś sprzedaż w zakładach gastronomicznych o 990 mln zł w porównaniu z ustaleniami planu 5-letniego.</u>
<u xml:id="u-1.28" who="#">Zwiększenie masy towarów rynkowych pozwoli na lepsze zaspokojenie rosnącego popytu ludności na artykuły powszechnego użytku i pokryje wzrost dochodów pieniężnych ludności. Należy mieć jednak na uwadze, że każdy towar ma automatycznie zapewniony zbyt. Stąd konieczność wnikliwego badania przez organizacje handlowe popytu i zachodzących w nim zmian. Im lepsze jest rozeznanie potrzeb rynku, tym większą osiągnąć można zgodność pomiędzy produkcją a potrzebami ludności.</u>
<u xml:id="u-1.29" who="#">Handel ma do odegrania ważną pobudzającą rolę jeśli idzie o wzrost zainteresowania ludności w mieście i na wsi wynikami jej pracy. Wiele więc zależy od poziomu, kultury pracy handlu, jakości obsługi nabywców. Problemy te były przedmiotem szczegółowych rozważań Komisji Handlu Wewnętrznego i znalazły odbicie w uchwalonych przez nią dezyderatach.</u>
<u xml:id="u-1.30" who="#">Komisja ta pozytywnie oceniła założony wzrost dostaw podstawowych artykułów żywnościowych i przemysłowych oraz środków produkcji rolnej, jak również stwierdziła, że planowany wzrost zatrudnienia pozwoli na poprawę obsługi konsumentów. Równocześnie jednak wskazano, że podstawowym problemem pozostają nadal pełna i rytmiczna realizacja dostaw rynkowych oraz maksymalne dostosowanie asortymentu towarów do wymogów rynku.</u>
<u xml:id="u-1.31" who="#">Komisja postulowała m. in. dalsze doskonalenie metod i trybu podziału masy towarowej między miasto i wieś oraz poszczególne regiony kraju, jak również usprawnienie dostawy środków produkcji na wieś; dalsze usprawnienie przebiegu masy towarowej, zwłaszcza przez szersze organizowanie bezpośrednich dostaw od producenta do sieci detalicznej, eliminowanie zbędnych ogniw pośredniczących oraz wielokierunkowych przewozów; usprawnienie współpracy między hurtem i detalem mające na celu zapewnienie ciągłości zaopatrzenia detalu w towary znajdujące się w hurcie; doskonalenie form informacji o towarach znajdujących się w hurcie; usprawnienie transportu towarów do sieci detalicznej.</u>
<u xml:id="u-1.32" who="#">W uchwalonych dezyderatach Komisja Handlu Wewnętrznego zwróciła również uwagę na konieczność rozwiązania wielu problemów w dziedzinie prawidłowego rozmieszczenia sieci detalicznej i należytego jej funkcjonowania, co uwarunkowane jest poprawą organizacji pracy i racjonalnym wykorzystaniem planowanego wzrostu zatrudnienia. Podejmowane w tej dziedzinie kroki powinny zapewnić ciągłość obsługi w sklepach i przeciwdziałać nieuzasadnionym przerwom w sprzedaży.</u>
<u xml:id="u-1.33" who="#">Z uwagi na występujące braki w zaopatrzeniu rynku w materiały budowlane, Komisja Handlu Wewnętrznego poparła zamierzenia CRS „Samopomoc Chłopska” dotyczące uruchomienia dodatkowej produkcji materiałów ściennych oraz wnioski zgłoszone przez CRS w tej sprawie.</u>
<u xml:id="u-1.34" who="#">Obroty handlu zagranicznego wzrosnąć mają w 1967 r. o 8,3 proc. i w 1968 r. - o 9,2 proc. w stosunku do lat poprzednich. Wskaźniki wzrostu eksportu kształtują się w tym układzie na poziomie 12,4 proc. i 8,2 proc. a importu - 4,5 proc. i 10,2 proc.</u>
<u xml:id="u-1.35" who="#">Udział Polski w światowym eksporcie ma tendencje wzrastające, niemniej jednak działalność naszego handlu zagranicznego wymaga dalszego usprawnienia.</u>
<u xml:id="u-1.36" who="#">Rozpatrując szczegółowo planowane obroty handlu zagranicznego na lata 1967-1968, Komisja Handlu Zagranicznego zgłosiła szereg wniosków i dezyderatów; wskazała ona m. in., że zmiany strukturalne eksportu wyrażające się wzrostem udziału maszyn i urządzeń oraz przemysłowych artykułów konsumpcyjnych w eksporcie wymagają nowych form współpracy między przemysłem a handlem zagranicznym.</u>
<u xml:id="u-1.37" who="#">Komisja Handlu Zagranicznego zaproponowała, aby zadania określone w projekcie uchwały o Narodowym Planie Gospodarczym na rok 1967 uzupełnić sformułowaniami, które wskazują, że niezbędne jest:</u>
<u xml:id="u-1.38" who="#">- dalsze usprawnianie i zacieśnianie współpracy pomiędzy centralami handlu zagranicznego i przemysłem, szczególnie w zakresie wieloletniego planowania produkcji i kierunków jej rozwoju w sposób zapewniający potrzebny wzrost eksportu;</u>
<u xml:id="u-1.39" who="#">- dalsze ulepszanie form i metod organizacji sprzedaży na rynkach zagranicznych;</u>
<u xml:id="u-1.40" who="#">- polepszenie jakości i estetyki opakowań eksportowych oraz lepsze ich przystosowanie do wymagań i gustów odbiorców zagranicznych.</u>
<u xml:id="u-1.41" who="#">Projekt NPG na rok 1967 i założeń planu na rok 1968 oraz projekt ustawy budżetowej na rok 1967 w części dotyczącej inwestycji, gospodarki komunalnej, budownictwa, transportu i łączności zreferowała poseł Krystyna Biernacka (SD):</u>
<u xml:id="u-1.42" who="#">Planowane nakłady inwestycyjne na rok 1967 będą o 8,1 proc. wyższe aniżeli przewidywane wykonanie w 1966 r.; założenia na rok 1968 przewidują dalszy wzrost tych nakładów o 8,3 proc. Zgodnie z przyjętymi dla okresu 5-lecia zasadami, plan zawiera rezerwy resortowe i wojewódzkie.</u>
<u xml:id="u-1.43" who="#">W strukturze planu inwestycyjnego większy udział mają roboty budowlano-montażowe aniżeli zakupy maszyn i urządzeń. Zwiększone zadania inwestycyjne realizowane będą przy powołaniu do życia nowych i zwiększeniu mocy produkcyjnej istniejących przedsiębiorstw wykonawczych. W latach 1967-1968 przybędzie 21 nowych przedsiębiorstw ogólno-budowlanych, inżynieryjnych i instalacyjnych o zasięgu regionalnym oraz 13 przedsiębiorstw w zjednoczeniach specjalistycznych o zasięgu krajowym.</u>
<u xml:id="u-1.44" who="#">Szerzej stosować się będzie metody uprzemysłowione w budownictwie mieszkaniowym, przemysłowym i użyteczności publicznej. Dla realizacji tych zamierzeń niezbędne jest zapewnienie budownictwu dostaw, w zaplanowanych wielkościach, środków służących mechanizacji procesów budowlanych, jak również rozważenie możliwości dostaw ponadplanowych.</u>
<u xml:id="u-1.45" who="#">Na przebieg procesu inwestycyjnego składa się również wiele innych elementów, jak: wprowadzanie do planu inwestycji o pełnej dokumentacji, pełne - według rodzaju robót i w przekroju terytorialnym - zbilansowanie mocy przerobowej z zadaniami, pełne asortymentowo i rytmiczne zaopatrzenie w materiały budowlane i maszyny i urządzenia, dobre i terminowe wykonawstwo oraz zgodność przerobu finansowego z efektami rzeczowymi. W świetle realizacji tegorocznych inwestycji nasuwa się konieczność wzmożenia wysiłków mających na celu usunięcie wielu niedomagań w powyższych dziedzinach. Zwłaszcza zwrócić należy uwagę na niewprowadzanie do planów inwestycji nienależycie przygotowanych. One to powodują głównie wzrost kosztów w toku realizacji.</u>
<u xml:id="u-1.46" who="#">W zakresie organizacji i usprawniania procesu inwestycyjnego uczyniono już wiele, szereg problemów wymaga jeszcze jednak rozwiązania, a najistotniejsze z nich ujęte zostały w dezyderatach Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów oraz Komisji Budownictwa i Gospodarki Komunalnej uchwalonych w wyniku dyskusji nad projektem planu 5-letniego. Dezyderaty te są w pełni aktualne, gdy chodzi o realizację planu inwestycyjnego w latach 1967-1968.</u>
<u xml:id="u-1.47" who="#">W planie terenowym gospodarki komunalnej, obejmującym około 72 proc. globalnych nakładów na tę dziedzinę, największe kwoty przeznacza się na uzbrojenie terenów przewidzianych pod zabudowę, poprawę zaopatrzenia miast w wodę oraz usprawnienie komunikacji miejskiej. Główną pozycję planu centralnego stanowią zakupy taboru i sprzętu specjalnego dla przedsiębiorstw komunalnych.</u>
<u xml:id="u-1.48" who="#">Nakłady planu terenowego powinny ulec poważnemu zwiększeniu w związku z udziałem jednostek gospodarczych obowiązanych do partycypowania w koszcie budowy urządzeń komunalnych. Udział ten szacuje się w 1967 r. na ok. 1,1 mld zł.</u>
<u xml:id="u-1.49" who="#">W budownictwie mieszkaniowym typu miejskiego zakłada się uzyskanie ponad 149 tys. mieszkań o 417 tys. izb. W porównaniu z przewidywanym wykonaniem tegorocznych zadań, efekty roku 1967 mają wzrosnąć o 7,9 proc. przy nakładach wyższych o 4,9 proc., zaś efekty roku 1968 - o 4,2 proc. przy nakładach wyższych o 2,3 proc. Założenia te utrzymują się poniżej wielkości odpowiednich wycinków planu 5-letniego. Należy podjąć środki zmierzające do poprawy sytuacji na odcinku budownictwa mieszkaniowego.</u>
<u xml:id="u-1.50" who="#">W dziedzinie budownictwa mieszkaniowego szczególną wagę ma zbilansowanie mocy produkcyjnej przedsiębiorstw budowlanych z zadaniami oraz pełne i rytmiczne zaopatrzenie w materiały budowlane.</u>
<u xml:id="u-1.51" who="#">Zjawiskiem pozytywnym jest zahamowanie dalszego obniżania średniej wielkości mieszkań.</u>
<u xml:id="u-1.52" who="#">W zakresie komunikacji nakłady inwestycyjne koncentrować się będą głównie na modernizacji i zwiększaniu taboru kolejowego, trakcji i linii kolejowych oraz portów morskich, zwiększaniu i dostosowaniu do zmieniających się potrzeb potencjału remontowego dla napraw taboru kolejowego, samochodowego i morskiego.</u>
<u xml:id="u-1.53" who="#">Obok rozbudowy potencjału przewozowego zakłada się zwiększenie efektywności pracy transportu. Ma to nastąpić w drodze lepszego podziału zadań między różne gałęzie transportu, co pozwoli obniżyć koszty własne; koncentracji rozproszonego taboru samochodowego w jednostkach zorganizowanych; zwiększenia wydajności i gotowości technicznej środków transportu i łączności.</u>
<u xml:id="u-1.54" who="#">W dyskusji udział wzięli posłowie: Bolesław Bednarek (PZPR), Zdzisław Siedlewski (SD), Feliks Starzec (ZSL), Józef Łastowski (PZPR), Władysław Kuszyk (PZPR), Jan Dziemba (PZPR), Jan Dąb-Kocioł (ZSL), Edward Graliński (PZPR), Krystyna Biernacka (SD), Wiktor Obolewicz (PZPR); dodatkowych wyjaśnień udzielili: Przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów - Stefan Jędrychowski, I zastępca Przewodniczącego Komisji Planowania - Tadeusz Gede oraz zastępcy Przewodniczącego Komisji Planowania - Zbigniew Januszko i Kazimierz Secomski.</u>
<u xml:id="u-1.55" who="#">W toku dyskusji stwierdzono, że wszystkie komisje sejmowe uznały zasadnicze proporcje planu za prawidłowe i zasługujące na pełną aprobatę.</u>
<u xml:id="u-1.56" who="#">Rozważając problemy przemysłu, posłowie wskazywali na potrzebę zwracania szczególnej uwagi na zachowanie proporcji między przyrostem mocy energetycznej a zapotrzebowaniem przemysłu na energię. Postulowano zwiększenie troski producentów krajowych o jakość urządzeń energetycznych.</u>
<u xml:id="u-1.57" who="#">W związku z trudnościami zaopatrzeniowymi w dziedzinie stali, konieczne jest - zdaniem posłów - wzmocnienie dyscypliny asortymentowej w hutnictwie i dalsze usprawnianie dystrybucji. Zbyt szeroki asortyment produkowanych wyrobów hutniczych powoduje, siłą rzeczy, obniżenie wydajności pracy w hutnictwie; stąd apel do projektantów maszyn, by w miarę możliwości opierali konstrukcje o wytwarzane przez huty asortymenty. Postulowano również jak najbardziej oszczędną gospodarkę stalą.</u>
<u xml:id="u-1.58" who="#">Wskazywano na konieczność bardziej konsekwentnego egzekwowania zobowiązań umownych, głównie kooperacyjnych, od zakładów przemysłowych.</u>
<u xml:id="u-1.59" who="#">Szczególny akcent położono na prawidłową realizację planów budownictwa mieszkaniowego, na konieczność przygotowania możliwie najszerszego frontu robót. Niezbędne jest w tym celu zwiększenie produkcji materiałów budowlanych. Stąd postulat aktywizacji małych zakładów produkujących materiały ścienne, do czego przygotowywać się trzeba już teraz, w okresie zimy.</u>
<u xml:id="u-1.60" who="#">Za niezmiernie ważny problem uznano również stworzenie lepszych warunków dla pełnego wykonania inwestycji rolniczych.</u>
<u xml:id="u-1.61" who="#">Założenia planu obrotu towarowego - jak stwierdzono w dyskusji - stwarzają warunki dla poprawy zaopatrzenia rynku wewnętrznego, mimo przewidzianego w planie poważnego wzrostu eksportu.</u>
<u xml:id="u-1.62" who="#">W parze ze wzrostem dostaw towarów rynkowych iść muszą usprawnienia organizacyjne w handlu, zdaniem posłów, nadal rozszerzać należy w handlu i w gastronomii system ajencyjny.</u>
<u xml:id="u-1.63" who="#">Wnioski i dezyderaty przedstawione przez inne komisje sejmowe, jak również wynikające z przebiegu obrad, Komisja postanowiła uchwalić na posiedzeniu w dniu 13 grudnia 1966 r.</u>
</div>
</body>
</text>
</TEI>
</teiCorpus>