text_structure.xml 39.3 KB

Edit Raw Blame History Permalink

<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
<teiCorpus xmlns="http://www.tei-c.org/ns/1.0" xmlns:xi="http://www.w3.org/2001/XInclude">
  <xi:include href="PPC_header.xml" />
  <TEI>
    <xi:include href="header.xml" />
    <text>
      <body>
        <div xml:id="div-1">
          <u xml:id="u-1.0" who="#RafałBochenek">Zanim oczywiście przejdziemy do procedowania naszego porządku obrad, chciałbym państwu zaproponować następujący porządek dzienny. W pierwszym punkcie rozpatrzylibyśmy petycję w sprawie zmiany ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw. Byłby to punkt pierwszy. W drugim punkcie rozpatrzymy petycję w sprawie zmiany ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy. Jako punkt trzeci rozpatrzymy petycję z punktu siódmego, czyli petycję w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej w zakresie obowiązku zastąpienia w budynkach wielolokalowych ciepłomierzy, podzielników kosztów ogrzewania lub wodomierzy do pomiaru ciepłej wody użytkowej urządzeniami z funkcją zdalnego odczytu. Jest to na prośbę pana posła Józefaciuka. W punkcie czwartym rozpatrzymy petycję w sprawie zmiany ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. W punkcie piątym, petycja wielokrotna w sprawie zmiany art. 51 ustawy z dnia 20 lipca 2917 r. o Krajowym Zasobie Nieruchomości. Punkt szósty dzisiejszego posiedzenia, to byłaby petycja wielokrotna w sprawie zmiany art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. W punkcie siódmym rozpatrzymy petycję w sprawie zmiany ustawy z dnia 17 listopada 1974 r. Kodeks postępowania cywilnego w zakresie art. 233 § 1 art. 398 pkt 3 § 3 oraz art. 4244. W punkcie ósmym rozpatrzymy petycję w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej w zakresie wykonywania wyroków sądów ubezpieczeń społecznych.</u>
          <u xml:id="u-1.1" who="#RafałBochenek">Czy jest jakiś sprzeciw co do takiego porządku obrad? Są jakieś uwagi? Nie widzę. Szanowni państwo, przystępujemy do rozpatrzenia porządku dziennego.</u>
          <u xml:id="u-1.2" who="#RafałBochenek">Jednak zanim oddam głos posłowi sprawozdawcy, stwierdzę tylko przyjęcie protokołów z posiedzeń komisji od numeru 6 do 10 wobec niewniesienia do nich uwag. Informuję również, że protokoły do wglądu znajdują się w sekretariacie Komisji.</u>
          <u xml:id="u-1.3" who="#RafałBochenek">Szanowni państwo, oddaję głos panu posłowi Marcinowi Józefaciukowi, który jest sprawozdawcą w ramach punktu pierwszego dzisiejszego porządku dziennego, który dotyczy petycji w sprawie zmiany ustawy z dnia 10 grudnia 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Panie pośle, oddaję panu głos. Bardzo proszę.</u>
          <u xml:id="u-1.4" who="#MarcinJózefaciuk">Autorzy petycji wskazali, że zaproponowane zmiany mają na celu:</u>
          <u xml:id="u-1.5" who="#MarcinJózefaciuk">Pkt 1 – przywrócenie praw nabytych żołnierzom zawodowym, którzy prawo do świadczeń emerytalno-rentowych nabyli przed 1 stycznia 1999 r., poprzez bezprawne działania władz państwowych prawo to zostało odebrane ze znaczną szkodą materialną emerytów i rencistów wojskowych.</u>
          <u xml:id="u-1.6" who="#MarcinJózefaciuk">Pkt 2 – likwidację dyskryminacji żołnierzy zawodowych wobec żołnierzy, którzy rozpoczęli służbę po 31 grudnia 1998 r. i mają prawo do dwóch emerytur wojskowej i cywilnej.</u>
          <u xml:id="u-1.7" who="#MarcinJózefaciuk">Pkt 3 – likwidację dyskryminacji żołnierzy zawodowych wobec żołnierzy zawodowych będących sędziami i prokuratorami.</u>
          <u xml:id="u-1.8" who="#MarcinJózefaciuk">Norma zawarta w art. 6 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin oznacza, że obecnie wszystkie emerytury i renty wypłacane na podstawie tej ustawy są waloryzowane na zasadach i w terminach przewidzianych w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Kwestia wprowadzenia zmiany przez art. 59 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych była już przedmiotem rozstrzygnięcia pod względem zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej. Należy podkreślić, że Trybunał Konstytucyjny w swoim wyroku orzekł, że art. 159 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS jest zgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.</u>
          <u xml:id="u-1.9" who="#MarcinJózefaciuk">Następnie Biuro Analiz Sejmowych przedstawiło całą analizę, oczywiście jest to do wglądu, pozwolę sobie nie czytać wszystkich ustaw, które BAS opisał. Co jest ważne, zgodnie z art. 67 ust. 1 Konstytucji: „Obywatel ma prawo do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy ze względu na chorobę lub inwalidztwo oraz po osiągnięciu wieku emerytalnego. Zakres i formy zabezpieczenia społecznego określa ustawa”. W orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego podkreśla się, że swoboda ustawodawcy kształtowania zakresu i form oraz konkretyzowania treści prosocjalnych jest daleko idąca. Co ważne również, że w związku z powyższym w obecnym stanie prawnym ze względu na znaczną swobodę w zakresie zabezpieczenia społecznego ustawodawca może modyfikować obowiązujące zasady ustalania wysokości świadczeń oraz ich wypłaty. Nie ma podstaw do uznania, że zmiana sposobu waloryzacji świadczeń czy to emerytury, czy renty ustalonych przed 1 stycznia 1999 r. stanowiła bezprawne działanie władz państwowych i z tego powodu wymaga dokonania zmian w przepisach prawa.</u>
          <u xml:id="u-1.10" who="#MarcinJózefaciuk">Jeśli chodzi o podsumowanie, to co wywnioskowało Biuro Analiz Sejmowych, postulat przedstawiony w petycji zawierający propozycję zmiany sposobu waloryzacji rent i emerytur ustalonych przed 1 stycznia 1999 r. oraz wprowadzenie prawa do pobierania dwóch świadczeń jednoznacznie leży w kompetencji Sejmu. Jednak objęcie korzystniejszymi zasadami waloryzacji tylko określonej grupy świadczeniobiorców wyodrębnionej ze względu na datę przyznania świadczenia może budzić wątpliwości z punktu widzenia zachowania zasady równości. Wprowadzenie nowych korzystniejszych zasad waloryzacji świadczeń dla wybranej grupy żołnierzy i ich rodzin oraz prawa do wypłat emerytalnych z dwóch systemów spowodowałoby wzrost wydatków budżetu państwa.</u>
          <u xml:id="u-1.11" who="#MarcinJózefaciuk">Osoba, która napisała petycję, nie podaje sposobu finansowania, jeśli chodzi o wzrost waloryzacji, jej wzrost. Dlatego uważam, że moglibyśmy zapytać się o zdanie ministerstw. Jednak myślę, że nie powinniśmy w tym momencie kontynuować petycji ze względu na to, że uprzywilejujemy jedną grupę, a później kolejne będą chciały być uprzywilejowane, czyli będzie to początek takiego łańcuszka. Dziękuję bardzo.</u>
          <u xml:id="u-1.12" who="#ZbigniewWasiak">Natomiast sytuacja osób, które wstąpiły do służby wojskowej przed tą datą, jest zupełnie inna, dlatego że w zakresie ich uprawnień i sposobu obliczania wysokości świadczenia uwzględnia się nie tylko te okresy zaopatrzeniowe, ale też o te okresy, które są okresami opłacania składki systemu powszechnego. Stąd to zróżnicowanie tych osób, dlatego że w sytuacji, w której osoby, powiedzmy, z tego systemu starszego, mają prawo do korzystania ze świadczenia dużo wcześniej, bo przechodzą dużo wcześniej na emeryturę niż osoby w systemie powszechnym. Czyli ci sami żołnierze nie są w tej samej sytuacji, bo żołnierze, którzy na przykład weszli do służby po tej dacie, prawo do świadczenia powszechnego uzyskują w normalnym wieku emerytalnym, w wieku 65 lat. Natomiast te osoby z pierwszej grupy korzystają przy ustaleniu swojego świadczenia w oparciu również o element składkowy w wieku przejścia w systemie zaopatrzeniowym, czyli jest on dużo niższy, to jest choćby po 25 latach służby. Stąd w naszej ocenie, to utrzymanie dotychczasowych systemów, zasad rozdziału tych dwóch grup jest jak najbardziej zasadne.</u>
          <u xml:id="u-1.13" who="#ZbigniewWasiak">Jak pan poseł zwrócił uwagę, Trybunał Konstytucyjny wypowiadał się w tej sprawie, nie uznał tego za niezgodne z Konstytucją. Również Sąd Najwyższy w orzeczeniu z 2021 r. podkreślił, że ta grupa żołnierzy czy funkcjonariuszy – szeroko rozumiejąc tę grupę, bo to są również inne grupy systemu zaopatrzeniowego – ma prawo do pobierania tylko jednego ze świadczeń. Ma to też uzasadnienie w orzecznictwie europejskim, bo Europejski Trybunał Praw Człowieka także uznał, że każde państwo członkowskie, jeżeli chodzi o system zaopatrzeniowy, ma daleko idącą swobodę, ze względu na jego specyficzne uprzywilejowanie w stosunku do systemu powszechnego. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-1.14" who="#RafałBochenek">Czyli wsłuchując się w głos posła sprawozdawcy i głosu ministerstwa, rekomendujemy nieuwzględnienie żądania zawartego w petycji. Czy ktoś z państwa ma głos przeciwny w tej sprawie? Nie widzę. Szanowni państwo, nie uwzględniamy żądania zwartego w tejże właśnie petycji.</u>
          <u xml:id="u-1.15" who="#RafałBochenek">Tymczasem przechodzimy do kolejnego punktu naszego posiedzenia – rozpatrzenie petycji w sprawie zmiany ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy. Posłem sprawozdawcą jest również pan poseł Marcin Józefaciuk. Bardzo proszę.</u>
          <u xml:id="u-1.16" who="#MarcinJózefaciuk">Jeżeli chodzi o drugi postulat, to on wiąże się z przekonaniem wnioskodawcy, że przewidziana w kodeksie możliwość zarządzenia przez sąd wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności w miejsce kary ograniczenia wolności lub grzywny jest niezgodna z art. 42 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zdaniem autora petycji, wykonanie kary pozbawienia wolności może nastąpić zgodnie z powołanym przepisem ustawy zasadniczej wyłącznie na podstawie prawomocnego wyroku sądu, w którym taka kara została orzeczona.</u>
          <u xml:id="u-1.17" who="#MarcinJózefaciuk">W każdym razie zastępcza kara pozbawienia wolności jest sankcją służącą zabezpieczeniu wykonania kar wolnościowych. Jest ona środkiem służącym przymuszeniu sprawcy, który nie wykonuje obowiązków wynikających z kary orzeczonej przez sąd i stanowi gwarancję, że sprawca nie pozostanie bezkarny. Wykazuje się również, że kara, która nie jest wykonana traci w istocie swój podstawowy sens, nie są realizowane jej cele i podważa to autorytet sądu orzekającego. Ważnym jest również to, że kara ograniczenia wolności, podobnie jak kara grzywny, już w momencie ich orzekania przez sąd jest związana z określonym sposobem wykonywania przewidzianym w Kodeksie karnym wykonawczym. Zastępcza kara pozbawienia wolności stanowi formę wykonania kary ograniczenia wolności lub grzywny.</u>
          <u xml:id="u-1.18" who="#MarcinJózefaciuk">Znaczenie prawne art. 42, tak w uproszczeniu, jak Biuro Analiz Sejmowych podaje, sprowadza się do ustanowienia gwarancji domniemania niewinności osoby, przeciwko której toczy się postępowanie karne. Domniemanie takie może zostać obalone wyłącznie prawomocnym wyrokiem sądu. Treść art. 42 Konstytucji nie stoi na przeszkodzie w wykonaniu zastępczej kary pozbawienia wolności wobec sprawcy skazanego przez sąd prawomocnym wyrokiem na karę ograniczenia wolności lub grzywny. Domniemanie niewinności takiej osoby zostało podważone w wyroku skazującym. Sąd wydając postanowienie o zastosowaniu takiej zastępczej kary pozbawienia wolności nie orzeka co do winy sprawcy, bo ta została bowiem już stwierdzona prawomocnym wyrokiem. Dalej jest prezentowanych bardzo wiele wykładni prawnych.</u>
          <u xml:id="u-1.19" who="#MarcinJózefaciuk">Wnioskodawca również podważał kwotę 20 zł grzywny, która zmienia się na jeden dzień kary pozbawienia wolności, a samo osadzenie przez miesiąc danej osoby kosztuje o wiele więcej. Jeżelibyśmy, znaczy nie da rady przyjąć jakiejś większej lub mniejszej kwoty, bo zawsze byłaby jakaś osoba pokrzywdzona, a w tym wypadku, jeżeli zostałaby podniesiona kwota na przykład do 100 zł, to osoby mniej zarabiające byłyby nieuprzywilejowane, znaczy miałyby o wiele gorszą sytuację.</u>
          <u xml:id="u-1.20" who="#MarcinJózefaciuk">Analiza petycji prowadzi do wniosku, że zawarte w niej propozycje nie zostały oparte na poprawnym rozpoznaniu stanu prawnego. Wbrew ocenie autora petycji, treść art. 42 Konstytucji nie stoi na przeszkodzie wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności wobec sprawcy skazanego przez sąd prawomocnym wyrokiem na karę ograniczenia wolności lub grzywny. Domniemanie niewinności takiej osoby zostało podważone, co już wcześniej mówiłem, w wyroku skazującym.</u>
          <u xml:id="u-1.21" who="#MarcinJózefaciuk">Natomiast realizacja propozycji podniesienia dolnej granicy kwot odpowiadających jednemu dniowi pozbawienia wolności w przypadku grzywien określonych kwotowo zachwiałaby równowagą systemu przeliczania grzywien wymierzonych w systemie stawek dziennych i grzywien wymierzonych w systemie kwotowym na zastępczą karę pozbawienia wolności. Zerwanie z jednolitością przelicznika prowadziłoby do uprzywilejowania osób najuboższych, ukaranych grzywną kwotową względem osób najuboższych ukaranych grzywną w systemie stawki dziennej. Zgodnie z analizą Biura Analiz Sejmowych rekomenduję odrzucenie tej petycji.</u>
          <u xml:id="u-1.22" who="#RafałBochenek">Przechodzimy do punktu trzeciego. Tym punktem jest petycja w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej w zakresie obowiązku zastąpienia w budynkach wielolokalowych ciepłomierzy, podzielników kosztów ogrzewania lub wodomierzy do pomiaru ciepłej wody użytkowej urządzeniami z funkcją zdalnego odczytu. Osobą, która będzie nam przedstawiała tę petycję jest również pan poseł Marcin Józefaciuk. Bardzo proszę.</u>
          <u xml:id="u-1.23" who="#MarcinJózefaciuk">Najważniejszą rzeczą jest to, że nie można odroczyć wejścia w życie przepisu, który już wszedł, a ten przepis już wszedł i nie można go w tym momencie odroczyć, bo on już funkcjonuje. Przepis art. 16 ustawy zmieniającej zawiera termin końcowy, do którego musi finalnie zostać zrealizowany obowiązek określony w treści, ale nie oznacza to, że ten przepis nie obowiązuje. Czyli już jest troszkę za późno.</u>
          <u xml:id="u-1.24" who="#MarcinJózefaciuk">Liczniki ze zdalnym odczytem stanowią jedno z narzędzi wdrażania prawa unijnego, to też jest ważne, w zakresie zwiększenia energooszczędności i inteligencji budynków oraz kreowania zachowań energooszczędnych u konsumentów energii. Dodatkowo uwzględnienie żądania wnioskodawcy polegające na uchyleniu przepisu zakładającego obowiązek zastąpienia do 1 stycznia 2027 r. już zainstalowanych i nieposiadających funkcji zdalnego odczytu liczników i podzielników kosztów ciepła w budynkach wielolokalowych urządzeniami mającymi taką funkcję mogłoby spowodować brak spójności i niemożliwość egzekucji przepisów prawa. Należy podkreślić również, że wymóg instalowania liczników, tych urządzeń pomiarowych w budynkach wielolokalowych dotyczy tak naprawdę ostatniego, końcowego, tego głównego licznika, a nie poszczególnych użytkowników i niekoniecznie chodzi też o wymianę wszystkich liczników.</u>
          <u xml:id="u-1.25" who="#MarcinJózefaciuk">Jeśli chodzi o wnioski, to Biuro Analiz Sejmowych dało sześć wniosków. Istnieją wątpliwości odnośnie do zasadności postulatów zawartych w petycji. Przepis art. 16 ustawy zmieniającej wszedł w życie i nie można już go odroczyć. Obowiązek zastąpienia już zainstalowanych i nieposiadających funkcji zdalnego odczytu liczników ciepła w budynkach wielolokalowych wynika z prawa Unii Europejskiej. Uwzględnienie żądania polegającego na uchyleniu przepisu art. 16 ustawy mogłoby spowodować wszczęcie przez komisję przeciwko Polsce postępowania w przedmiocie uchybienia zobowiązaniom państw członkowskich. Wymóg zainstalowania liczników w budynkach wielolokalowych posiadających funkcję zdalnego odczytu ma na celu lepsze zarządzanie zużyciem energii oraz bieżącą kontrolę. Zastosowanie rozwiązań wspierających określonych odbiorców końcowych energii cieplnej i pozwalających na rozłożenie w czasie kosztów, (a nie odsunięcie), które będą musieli ponieść z tytułu samego zainstalowania urządzeń posiadających funkcję zdalnego odczytu, wydaje się zasadne. Tylko i wyłącznie zastosowanie rozwiązań wspierających, wydaje się zasadne, reszta wydaje się niezasadna, wręcz godząca w interes państwa.</u>
          <u xml:id="u-1.26" who="#RafałBochenek">Szanowni państwo, przechodzimy do kolejnego punktu naszego posiedzenia. Punkt dotyczy petycji w sprawie zmiany ustawy z dnia 2 marca 2022 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Petycję ja będę przedstawiał.</u>
          <u xml:id="u-1.27" who="#RafałBochenek">Jest to petycja, która została złożona przez Naczelną Radę Adwokacką w interesie publicznym. Dotyczy tzw. ustawy covidowej z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem oraz przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 i innych chorób zakaźnych. Są to rekomendacje co do zmiany przepisów, które dotyczą postępowania zarówno karnego, jak i cywilnego. Wiele regulacji w tejże ustawie, które były wprowadzone do tych postępowań, były związane z tym, iż były różnego rodzaju obostrzenia sanitarne, chodziło o ograniczenie kontaktu pomiędzy składami orzekającymi. Również w związku z tym, że różnego rodzaju instytucje działały w sposób, można powiedzieć, spowolniony, z uwagi na różnego rodzaju trudności logistyczne wówczas w czasie epidemii, też te przepisy, które były wdrożone, miały zapobiec przedawnianiu się karalności określonych czynów. Taka była główna motywacja wprowadzenia tych rozwiązań.</u>
          <u xml:id="u-1.28" who="#RafałBochenek">Dzisiaj Naczelna Rada Adwokacka postuluje zmianę kilku przepisów, między innymi tych dotyczących składów orzekających w postępowaniu karnym i w postępowaniu cywilnym. Dzięki rozwiązaniom zawartym w ustawie covidowej składy mogły rozpatrywać sprawy zarówno w pierwszej, jak i w drugiej instancji, w składzie jednoosobowym. Oczywiście pod pewnymi warunkami, ale chodziło generalnie o to, aby proces sądowy rozpatrywania poszczególnych spraw karnych i cywilnych nie został zblokowany poprzez różnego rodzaju obostrzenia sanitarne.</u>
          <u xml:id="u-1.29" who="#RafałBochenek">Dzisiaj Naczelna Rada Adwokacka podnosi, iż tego typu rozwiązania oczywiście nie mają uzasadnienia z uwagi na to, że nie mamy już epidemii, nie mamy pandemii, nie mamy zagrożeń sanitarnych. Zaś kolegialność postępowania sądowego sprawia, że orzeczenia, które zapadają w danej procedurze, tam gdzie one zapadają kolegialnie, są bardziej wiarygodne społecznie, można powiedzieć, są uczciwe, sprawiedliwe. Jest to niezwykle istotny element całego postępowania zarówno karnego, jak i cywilnego. Nie chcę wchodzić jakby w szczegóły, ponieważ wnioskodawcy bardzo szczegółowo rozpisują się na temat przesłanek, przytaczają orzecznictwo. Jest to bardzo dobrze przygotowana petycja.</u>
          <u xml:id="u-1.30" who="#RafałBochenek">Natomiast to co warte jest odnotowania, jeżeli chodzi o składy orzekające, to przepisy, zarówno art. 14fa oraz art. 15zzs1 ust. 1 pkt 4 ustawy covidowej właściwie już nie obowiązują w tym kształcie, w którym obowiązywały w trakcie epidemii. Ponieważ dnia 28 września b.r. wejdzie w życie ustawa z 7 lipca 2023 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych, a także ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, która de facto nowelizuje te przepisy w zakresie składu sądu w postępowaniu odwoławczym, uchylając możliwość rozpatrywania w jednoosobowym składzie spraw zarówno w postępowaniu karnym, jak i cywilnym. Wykonaną nowelizacją ustawodawca bez wątpienia odchodzi od zasady kolegialności. Jest to oczywiście wbrew postulatowi Naczelnej Rady Adwokackiej, natomiast taka jest decyzja ustawodawcy i to się mieści w ramach swobody legislacyjnej parlamentu. W związku z tym, ta petycja i postulat wynikający z tej petycji oczywiście podąża w innym kierunku, ale akurat ta sprawa jest regulowana w nowym akcie, w nowej ustawie. Taka była decyzja ustawodawcy, aby pójść właśnie w odwrotnym kierunku.</u>
          <u xml:id="u-1.31" who="#RafałBochenek">Kolejnym przepisem, co do którego jest wniesiony postulat, aby go zmienić, jest to art. 15zzr1 ustawy covidowej, który przewiduje wstrzymanie biegu przedawnienia karalności czynu oraz przedawnienia wykonania kary w sprawach o przestępstwa i przestępstwa skarbowe w zakresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w okresie 6 miesięcy po ich odwołaniu. Wskazany przepis dodany został również do ustawy covidowej.</u>
          <u xml:id="u-1.32" who="#RafałBochenek">Szanowni państwo, ta sprawa, tak jak już wcześniej powiedziałem, została uregulowana w ustawie covidowej, z uwagi na trudności w funkcjonowaniu wymiaru sprawiedliwości, jak i również w ogóle całego aparatu państwowego – odwleczone bardzo często postępowania. Chodziło o to, aby zapobiec przedawnianiu się odpowiedzialności za poszczególne przestępstwa. Właściwie ten temat rzeczywiście być może powinien być rozważony przez Komisję, to leży w zakresie swobody ustawodawcy. Pytanie, czy powinniśmy się oczywiście zająć, aby wyeliminować ten przepis z obrotu prawnego, ale to za chwileczkę przedyskutujemy sobie to również z udziałem pań z ministerstwa.</u>
          <u xml:id="u-1.33" who="#RafałBochenek">Kolejnym przepisem, właściwie dwoma przepisami ustawy covidowej, jest art. 15zzs4 ust. 1 oraz art. 15zzs7 ustawy covidowej, które regulują problematykę związaną z rozpoznawaniem sprawy na rozprawie. W oparciu o przepisy, które były w tej ustawie covidowej, Naczelny Sąd Administracyjny nie był związany z żądaniem strony o rozpoznanie, o przeprowadzenie rozprawy w określonej sprawie. Natomiast teraz już, z tego co widzę, obowiązują przepisy, momencik, ponieważ te przepisy na przestrzeni ostatnich miesięcy i lat zostały zmienione, te które przed momentem przytoczyłem, i one już umożliwiają rozstrzyganie sprawy na rozprawie, co gwarantuje oczywiście większą jawność i transparentność całego postępowania sądowego zarówno cywilnego, jak i karnego. Co uwzględnia de facto postulaty zawarte w omawianej petycji. W związku z tym należałoby uznać, że akurat w tym zakresie ta petycja już jest też bezprzedmiotowa.</u>
          <u xml:id="u-1.34" who="#RafałBochenek">Pytanie, i tutaj otwieram dyskusję, co z przedawnieniem karalności i ze zmianą tego jednego przepisu, który został zawarty w ustawie covidowej, bo wychodzi na to, że wszystkie pozostałe są już nieaktualne, ponieważ na przestrzeni ostatnich miesięcy zmienił się stan prawny. Może oddam głosy gościom z Ministerstwa Sprawiedliwości.</u>
          <u xml:id="u-1.35" who="#RafałBochenek">Bardzo dziękuję Naczelnej Radzie Adwokackiej, że państwo trzymacie rękę na pulsie. Dziękuję przedstawicielce. Dziękuję serdecznie.</u>
          <u xml:id="u-1.36" who="#RafałBochenek">Szanowni państwo, przechodzimy do kolejnego punktu naszego porządku obrad. Jest to rozpatrzenie petycji wielokrotnej w sprawie zmiany art. 51 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. o krajowym zasobie nieruchomości. Posłem sprawozdawcą jest pani Anna Pieczarka. Bardzo proszę.</u>
          <u xml:id="u-1.37" who="#AnnaPieczarka">Oczywiście petycja spełnia wymogi formalne, mieści się również w zakresie zadań i kompetencji Sejmu.</u>
          <u xml:id="u-1.38" who="#AnnaPieczarka">Sformułowane w petycji żądanie zmiany art. 51 ustawy o Krajowym Zasobie Nieruchomości, której istotą jest to, aby nieruchomości wchodzące w skład Krajowego Zasobu Nieruchomości mogły być nieodpłatnie przekazywane spółdzielniom mieszkaniowym w celu, jeszcze raz powtórzę, ustanowienia spółdzielczych lokatorskich praw do lokalu dla osób o niższych dochodach, w ocenie Biura Analiz Sejmowych, nie zasługuje na uwzględnienie. Biuro Analiz Sejmowych bowiem wskazuje, iż status prawny spółdzielni mieszkaniowej jest inny niż społecznej inicjatywy mieszkaniowej czy towarzystwa budownictwa społecznego. Możliwość wnoszenia przez KZN nieruchomości wchodzących w jego skład jako aportu do społecznej inicjatywy mieszkaniowej lub towarzystw budownictwa społecznego jest konsekwencją obowiązującego unormowania, w myśl którego KZN może obejmować udziały w tychże podmiotach. Ewentualne uwzględnienie postulatu petycji prowadziłoby do tego, że nieruchomości KZN, stanowiące mienie państwowe, zostałoby nieodpłatnie przekazane spółdzielni mieszkaniowej, w majątku której KZN ani inne podmioty publicznoprawne nie miałyby żadnego udziału. Zasadą jest, że majątek spółdzielni mieszkaniowej jest prywatnym majątkiem członków, którymi mogą być osoby fizyczne jak i osoby prawne, z tym zastrzeżeniem, że osobie prawnej nie może przysługiwać spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, które jest wyłącznie prawem do korzystania z lokalu będącego przedmiotem własności spółdzielni mieszkaniowej.</u>
          <u xml:id="u-1.39" who="#AnnaPieczarka">Biuro Analiz Sejmowych uznaje, iż zmiana przepisów zgodnie z postulatem zawartym w tejże petycji miałaby charakter zmiany systemowej. Zaś Komisja do Spraw Petycji wielokrotnie wskazywała, że podejmowana przez nią inicjatywa ustawodawcza ma charakter uzupełniający w stosunku do inicjatywy poselskiej czy też inicjatywy komisji resortowej i co do zasady dotyczy spraw drobnych, pojedynczych przepisów czy też niemających charakteru zmian systemowych.</u>
          <u xml:id="u-1.40" who="#AnnaPieczarka">Uważam, że należy podzielić stanowisko Biura Analiz Sejmowych. Rekomenduję Wysokiej Komisji nieuwzględnienie żądania będącego przedmiotem tejże petycji. Dziękuję.</u>
          <u xml:id="u-1.41" who="#RafałBochenek">Przechodzimy do kolejnego punktu naszego posiedzenia, czyli rozpatrzenia petycji wielokrotnej w sprawie zmiany art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych poprzez wprowadzenie możliwości ustanawiania zakazów inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej. Posłem sprawozdawcą jest również pani Anna Pieczarka. Bardzo proszę.</u>
          <u xml:id="u-1.42" who="#AnnaPieczarka">Biuro Analiz Sejmowych zwraca uwagę, że wprowadzenie całkowitego ustawowego zakazu lokalizowania przedmiotowych inwestycji na określonych obszarach, oznaczałoby daleko idącą ingerencję we władztwo planistyczne gmin, które zostało ustanowione w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. BAS zwraca również uwagę, że rozwiązanie może także budzić wątpliwości z punktu widzenia bezpieczeństwa łączności rozumianej jako element zarządzania kryzysowego.</u>
          <u xml:id="u-1.43" who="#AnnaPieczarka">Należy dodać, że oczywiście petycja mieści się w zakresie zadań i kompetencji Sejmu, spełnia wymogi formalne.</u>
          <u xml:id="u-1.44" who="#AnnaPieczarka">Uwzględnienie propozycji przedstawionej w petycji, jakkolwiek pozostające w gestii ustawodawcy, nie wydaje się zasadne. Całkowita eliminacja możliwości lokalizacji celu publicznego z zakresu łączności publicznej na terenach określonego rodzaju budzi wątpliwości oczywiście z punktu widzenia wspierania rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. W obowiązującym stanie prawnym władztwo planistyczne gminy w zakresie lokalizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej zostaje zachowane, ponieważ nadal dozwolone jest wprowadzanie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego co do lokalizacji tego rodzaju inwestycji.</u>
          <u xml:id="u-1.45" who="#AnnaPieczarka">Uważam, że podzielić należy stanowisko Biura Analiz Sejmowych i rekomenduję Wysokiej Komisji nieuwzględnienie żądania będącego przedmiotem petycji.</u>
          <u xml:id="u-1.46" who="#RafałBochenek">Przechodzimy do kolejnego punktu. Jest to punkt siódmy – rozpatrzenie petycji w sprawie zmiany ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego w zakresie art. 233 § 1, art. 3983 § 3 oraz art. 4244. Petycję referuje pani poseł Anna Pieczarka. Bardzo proszę.</u>
          <u xml:id="u-1.47" who="#AnnaPieczarka">Petycja spełnia wymogi formalne i mieści się w zakresie zadań i kompetencji Sejmu.</u>
          <u xml:id="u-1.48" who="#AnnaPieczarka">Pkt 1, czyli wspomniany art. 233, w ocenie eksperta, intencją autora petycji jest doprecyzowanie art. 233 § 1 w ten sposób, aby wprost uwzględnić przesłanki, które zostały jednoznacznie określone w art. 7. Autor proponuje, aby art. 233 § 1 otrzymał brzmienie: „Wiarygodność i moc dowodów sąd ocenia po uwzględniającym zasady prawidłowego rozumowania oraz wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego, wszechstronnym rozważeniu zebranego materiału”. Należy jednak rozważyć, że obecnie, wbrew temu co sugeruje właśnie autor petycji, swobodna ocena dowodów nie jest i nie może być dowolna. Przyjmuje się, że jej granice wyznaczone są przez kryteria logiczne, ustawowe i ideologiczne. Swobodna ocena dowodów dokonywana jest przez pryzmat własnych przekonań sądu, jego wiedzy i posiadanego zasobu doświadczeń życiowych, a przede wszystkim uwzględnia wymagania prawa procesowego oraz regułę logicznego myślenia, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i – ważąc ich moc oraz wiarygodność – odnosi je do pozostałego materiału dowodowego. Inaczej ujmując, treść, którą autor petycji chce nadać dla art. 233 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, zawiera się w sposobie interpretacji wskazanej regulacji przez sądy.</u>
          <u xml:id="u-1.49" who="#AnnaPieczarka">Druga zmiana, skarżący domaga się uchylenia art. 3983 § 3 Kodeksu postępowania cywilnego, argumentując, że skoro każda skarga ma charakter kontrolny, to nie może eliminować z podstaw tych skarg zarzutów dotyczących naruszenia przepisów o faktach i dowodach. Należy jednak zauważyć, że skarga kasacyjna jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia. Nie można jej porównać, jak czyni to właśnie autor petycji, do zwyczajnych środków zaskarżenia, w ramach których wyróżnia się środki odwoławcze, w tym na przykład podane przez autora petycji zażalenie. Ekspert zaznacza, że Sąd Najwyższy nie jest sądem faktu, lecz sądem prawa, który nie ma kompetencji ani możliwości przeprowadzenia postępowania dowodowego czy ustalenia stanu faktycznego. Zaznacza również, że w wyniku nowelizacji w 2004 r. nastąpiła przebudowa systemu środków zaskarżenia, gdyż postępowanie kasacyjne utraciło charakter trzeciej instancji.</u>
          <u xml:id="u-1.50" who="#AnnaPieczarka">Trzecia zmiana wnoszona przez autora petycji, jak wynika z art. 4244 Kodeksu postępowania cywilnego, skargę można oprzeć na podstawie naruszeń prawa materialnego lub przepisów postępowania, które spowodowały niezgodność wyroku z prawem, gdy przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda. Podstawą skargi nie mogą być jednak zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów. Warto odnotować, że autor petycji złożył tożsamą petycję do Senatu, która została rozpatrzona przez komisję petycji w dniu 8 grudnia 2023 r. Senacka Komisja Petycji nie podzieliła wątpliwości wnoszącego petycję.</u>
          <u xml:id="u-1.51" who="#AnnaPieczarka">Biuro Analiz Sejmowych uważa, że zawarte w petycji postulaty zmian przepisów Kodeksu postępowania cywilnego nie zasługują na uwzględnienie. Uważam, że podzielić należy stanowisko Biura Analiz Sejmowych. Rekomenduję Wysokiej Komisji nieuwzględnienie żądania będącego przedmiotem petycji.</u>
          <u xml:id="u-1.52" who="#RafałBochenek">Czy ktoś z państwa chciałby w tej sprawie zabrać głos? Bardzo proszę przedstawiciela resortu.</u>
          <u xml:id="u-1.53" who="#RafałBochenek">Przechodzimy do ostatniego punktu obecnego posiedzenia. Za moment rozpoczniemy kolejne, ale zanim to nastąpi jeszcze ostatni punkt – rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej w zakresie wykonywania wyroków sądów ubezpieczeń społecznych. Petycję przedstawi pani poseł Urszula Rusecka. Bardzo proszę.</u>
          <u xml:id="u-1.54" who="#UrszulaRusecka">Autor petycji zwrócił się o podjęcie inicjatywy w zakresie zmiany obowiązujących przepisów mających na cele nadanie klauzuli wykonalności przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych. Do petycji został doręczony przygotowany przez autora petycji raport z wnioskami, taki obszerny raport dostępny dla wszystkich zainteresowanych parlamentarzystów.</u>
          <u xml:id="u-1.55" who="#UrszulaRusecka">W petycji sformułowano dwie propozycje zmiany przepisów w zakresie realizacji celu, jakim jest odejście od złożonej procedury egzekucji wyroku w sprawach przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych:</u>
          <u xml:id="u-1.56" who="#UrszulaRusecka">1. „W przypadku świadczeń z zabezpieczenia społecznego oraz odsetek związanych z realizacją działań organów zabezpieczenia społecznego związanych z wypłatą świadczeń pieniężnych wyrok jest od razu po uzyskaniu prawomocności opatrzony klauzulą wykonalności. W takiej sytuacji obywatel po wygraniu z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych nie musiałby już nigdzie niczego składać, a ZUS i sąd miałby mniej sztucznej pracy papierowej.</u>
          <u xml:id="u-1.57" who="#UrszulaRusecka">2. Wprowadzenie zasady, że w orzeczeniach, które dotyczą wyżej wskazanej materii, w ogóle nie jest potrzebna klauzula wykonalności w celu egzekucji takiego wyroku”.</u>
          <u xml:id="u-1.58" who="#UrszulaRusecka">Szanowni państwo, autor opisuje problemy z zastosowaniem art. 1060 § 1 k.p.c. Przepis ten reguluje szczególny rodzaj egzekucji świadczeń pieniężnych, a także niepieniężnych skierowanych przeciwko Skarbowi Państwa. Natomiast jeżeli chodzi o Zakład Ubezpieczeń Społecznych, przepis nie ma zastosowania do tej jednostki organizacyjnej, która na mocy przepisów uzyskała odrębną od Skarbu Państwa osobowość prawną. Należy wskazać, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych w myśl art. 1060 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych jest państwową jednostką organizacyjną i posiada osobowość prawną. Ze względu na to, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest państwową jednostką organizacyjną i posiada osobowość prawną, co oznacza, że jest podmiotem odrębnym od Skarbu Państwa i przepis art. 1060 k.p.c. nie dotyczy ZUS-u. Stanowisko to potwierdził również Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do postanowienia z dnia 22 lutego 2007 r., w którym stwierdził, że począwszy od stycznia 1999 r. ZUS nie stanowi stationes fisci Skarbu Państwa.</u>
          <u xml:id="u-1.59" who="#UrszulaRusecka">Jak wskazano w orzecznictwie sądowym, w obowiązujących przepisach brak jest podstawy prawnej dla zaopatrywania przez sąd orzeczeń wydanych w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych w klauzulę wykonalności. Postępowanie w sprawach z odwołania ubezpieczonych od decyzji organów rentowych ma szczególny charakter i cechuje się szeregiem odrębności. Podstawą przyznania ubezpieczonym prawa do świadczeń określonych w przepisach o ubezpieczeniach społecznych i ustalenia ich wysokości jest każdorazowo decyzja ZUS-u, która podlega kontroli sądowej. Jednakże orzeczenie sądu uwzględniające odwołanie (w całości lub w części) i zmieniające decyzję ZUS-u przez przyznanie wnioskodawcy prawa do określonego świadczenia, nie stanowi podstawy do przymusowego egzekwowania tego świadczenia przez uprawnionego. Każdorazowo bowiem wymaga się wydania przez organ rentowy decyzji wykonującej zapadłe orzeczenie sądowe przyznające dane świadczenie lub ustalające jego wysokość. Wyrok sądu uwzględniający odwołanie nie nadaje się zatem do egzekucji w myśl przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, w związku z czym nie może zostać zaopatrzony w klauzulę wykonalności.</u>
          <u xml:id="u-1.60" who="#UrszulaRusecka">Podsumowując, w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych wykonywanie orzeczeń sądowych ingerujących w treść zaskarżonej decyzji odbywa się w ten sposób, że po uprawomocnieniu się wyroku sąd zwraca akta organowi rentowemu w celu właściwego wykonania orzeczenia sądu. Zakład Ubezpieczeń Społecznych jest w tej sytuacji zobowiązany do wydania decyzji w tym przedmiocie. Natomiast w razie niewydania decyzji przez organ rentowy ubezpieczonemu przysługuje prawo do wniesienia odwołania do Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w związku z bezczynnością organu rentowego. Ponadto w orzecznictwie wskazano, że orzeczenia dotyczące świadczeń z zakresu ubezpieczeń społecznych nie nadają się do egzekucji, skoro jest to orzeczenie, które uchyla poprzednie orzeczenia sądu i organu rentowego.</u>
          <u xml:id="u-1.61" who="#UrszulaRusecka">W związku z powyższym wnioskuje się, aby nie nadawać biegu przedstawionej petycji, ponieważ jakkolwiek ta sprawa powinna zostać uregulowana, ponieważ wiemy, że często te środki, które są przyznawane przez sąd, które są należne przedsiębiorcom czy osobom w szczególnej sytuacji i te procedury trwają dość długo, to jednak rozwiązanie tego problemu musi mieć charakter systemowy. W związku z powyższym proponuję nienadawanie petycji biegu.</u>
          <u xml:id="u-1.62" who="#RafałBochenek">Proszę bardzo, pan poseł.</u>
          <u xml:id="u-1.63" who="#AnnaMarczak">Wracając jeszcze do kwestii statystyki, skali, nie jestem w stanie powiedzieć jaka jest skala. Być może właśnie, tak jak mówię, albo statystyka sądowa by na to odpowiedziała, albo po prostu trzeba byłoby wykonać badanie aktowe.</u>
          <u xml:id="u-1.64" who="#RafałBochenek">Rozumiem, że kierujemy dezyderaty w tej sprawie? Tak. Dziękuję serdecznie. Uważam, że ta petycja już jest też rozpatrzona poprzez złożenie dezyderatu do ministerstwa rodziny i Ministerstwa Sprawiedliwości.</u>
          <u xml:id="u-1.65" who="#RafałBochenek">Był to ostatni punkt naszego posiedzenia. Za moment rozpoczniemy, za 15 minut rozpoczynamy kolejne. Bardzo serdecznie państwu dziękuję za uwagę.</u>
          <u xml:id="u-1.66" who="#RafałBochenek">Zamykam posiedzenie Komisji.</u>
        </div>
      </body>
    </text>
  </TEI>
</teiCorpus>